Beste lezers van mijn blogs..

Vinden jullie het bij tijd en wijle ook zo zwaar om je leven te leiden in deze coronacrisis? Nee??

Nou ik wel..

Ik voel mij af en toe zo leeg.. en dan ga je opzoek naar iets wat die leegte kan vullen..

Vind het ook lastig om daarin God te vinden.. zoeken gaat wel.. ik pak mijn bijbel, mijn leesplannen, mijn zingen.. maar toch.. God vinden daarin is wel en ander ding.. en soms.. ja dan is het gewoon stil..

Maar hoe erg is stil??

Van nature ben ik een spring in ’t veld.. een doener.. en geen stilzitter.. wat er nu ook gebeurt druist helemaal tegen mijn karakter in..

Maar we worden nu gewoon stil gezet.. in de rust gebracht.. tijd om over dingen na te denken…

Ik luister bijna elke naar Groot Nieuws Radio, en dan naar Blessings, By Jorieke of Brandstof.. stuk voor stuk bemoedigende programma’s, maar ook programma’s die je prikkelen.. of je aan het denken zetten..

Zo ook vorige week dinsdag 28 April By Jorieke met Arie de Rover...

Zo wie zo vind ik het altijd fijn om naar Arie de Rover te luisteren.. Hij brengt je altijd weer terug bij waar het echt om draait in dit leven.. Het vaderhart van God.. niks meer en niks minder.. en dit in alle rust.. zijn manier van vertellen en spreken brengt je al in een soort rust modus… maar dan kan je hart en hoofd nog wel enorm onrustig zijn.. en heeft het even tijd nodig om tot rust te komen.

De eerste vraag die werd gesteld was: “wat ben je kwijtgeraakt door het Coronavirus wat doet dat met je”

Zo die was gelijk raak…

Ik liet de vraag in mij omgaan… bij Groot nieuws radio kun je reageren op het programma en ook op deze vraag mocht je reageren..

Ik kreeg heel erg op mijn hart om te reageren.. ik doe dit nooit want vind het toch wel een beetje eng.. stel dat je bericht voorgelezen wordt..

Iets met kwetsbaar??

Maar goed ik kreeg het duidelijk op mijn hart, en heb dus gemaild wat ik door de corona ben kwijtgeraakt en wat dit met mij doet…

En het doet veel met mij heb ik gemerkt.. al mijn vrijwilligerswerk is gestopt.. en je valt dus in spreekwoordelijke gat.. en ja hoe vul je die dan weer op.. ook haalde ik juist mijn energie daar vandaan.. na 30 jaar was ik eindelijk weer in de gelegenheid om buiten de deur te werken en was ik druk op zoek naar een nieuwe richting in mijn leven en wat God van mij vraagt daarin..

En dan kom je thuis te zitten.. met niks.. met alleen je zelf en de zorg voor je man..

In een keer werd mijn zoektocht naar wie ik ben en wat ik graag wil abrupt afgebroken.. ik werd “opnieuw” stil gezet.. althans zo voelt het voor mij.. af en toe krijg ik flinke dreunen op mijn blauwe plekken..

Er kwam een enorm leeg gevoel over mij heen.. en hoe vul ik die leegte.. hoe kom ik in rust??

Je doet je ding en sommige dagen heb je er meer last van dan andere dagen.. zo is het leven.. zoals iedereen het ervaart… zo gaat het bij mij ook.. en niet anders..

Maar die leegte knaagt wel… ik ben een doener zoals ik al schreef en ik wordt niet gelukkig van stil zitten en ik denk ook niet dat God dat van mij vraagt.. Hij weet dat ik daar niet gelukkig van wordt.. en Hij heeft mij gemaakt..

Nadat ik gemaild had luisterde ik verder naar de uitzending… Arie sprak verhelderend over onze “Afgodjes”

Ik vroeg mijzelf af: “hoe zit het met mijn afgodjes?”

Alles passeerde de revue… vrijwilligerswerk, de kerk, mijn geloof, mijn mantelzorgtaken..

Met welke drive doe ik wat ik doe? Waarom doe ik wat ik doe?

Eerlijk?? Ik keek er naar en dacht.. tja mijn vrijwilligerswerk is weggevallen en ik val in een diep gat.. was het dan toch mijn “afgodje” geworden? Mijn steunpilaar.. mijn houvast.. kon ik niet meer zonder??

Voelde ik mij alleen maar “gezien” als ik mijn werk had??

Tja… mijn vrijwilligers werk was wel een beetje mijn “afgodje” geworden..

Is dat erg?

Nee in zekere zin niet natuurlijk.. het geeft voldoening.. het geeft nieuwe energie.. afleiding..

Maar kan ik er zonder als het wegvalt..

Waar ben ik als ik geen werk meer heb.. waar is mijn identiteit op gevestigd?? voel ik mij alleen maar van betekenis als ik werk heb??

Als alles wegvalt is mijn identiteit dan zo verstevigt in Hem dat Hij voldoende is in mijn leven??

Voel ik mij net zoveel van betekenis als ik alleen God nog zou hebben??

Arie zei.. “Wij gaan direct ons afgodje reanimeren als hij wegvalt.. logisch zit in onze natuur.. maar kunnen we het ook op dat moment loslaten en overgeven aan Hem.. in afwachting en vertrouwen dat Hij alles in Zijn hand heeft.. en dat ik niet afhankelijk ben van mijn werk.. maar alleen afhankelijk ben van Hem..

Jou hele hebben en houden overgeven aan Hem..

Dit vond ik erg moeilijk want ik stond eigenlijk mijn “afgodje” direct te reanimeren en oplossingen te zoeken om mijn leegte te vullen… in plaats van het van Hem te verwachten.. hierin zocht ik God wel maar ik kon Hem nog niet vinden..

Die ochtend werd ik mij heel erg bewust dat ik de Heilige Geest hierin zo nodig had.. dat Hij alleen mijn leegte kon opvullen..

Jou leegte laten vullen door Hem.. en dan gewoon maar berusten in wat het op dit moment is.. gewoon genieten van de tijd die je gegeven is om nieuwe dingen te ontdekken??

En oké.. als het even duurt voordat Hij vult.. neem dan die tijd.. en wees niet zo ongeduldig..

Haha dat is nou net niet een van mijn sterkste kanten.. “Geduld”

Natuurlijk mis ik mijn werk.. mis ik de connectie met de mensen en met de collega’s, en dat is goed.. anders moet je je afvragen of je op de goede plek zit..

Aan het einde van de uitzending werden de mails en WhatsApps voorgelezen… ik schrok toen ik ineens mijn reactie voorbij hoorde komen.. dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht.. maar achteraf gezien moest het zo zijn..

Het antwoord van Arie was een antwoord van God… het was erg bemoedigend en het mooiste wat ik kon ontvangen.. ik weet dat het God was die mij een antwoord gaf op mijn worstelen…

Hij zei dat het logisch was dat ik in een enorm gat was gevallen.. en voor Arie ook herkenbaar.. na 30 jaar weer je leven oppakken en opnieuw wordt je stil gezet..

God antwoordde: “voel het maar… en oordeel er niet over.. trap jezelf niet de grond in.. wordt er niet boos van.. voel maar wat het met je doet.. en ga met dat gevoel naar God.. en zeg tegen Hem wat je voelt en dat je zo graag vrijer zou willen zijn.. en wilt U er voor in de plaats komen.. en als straks de crisis voorbij is ga je het zelfde misschien weer doen maar met een iets andere identiteit…

Ik was er stil van.. zo mooi.. en tegelijk kwam het zo binnen.. ik werd enorm geraakt.. en begon te huilen.. want wat heb ik daar een handje van… (mijzelf veroordelen.. boos worden op mijzelf.. gelijk mijzelf de grond in trappen.. toe doe even normaal.. niet zo aanstellen… even geduld en je mag weer…) ik vloog direct mijn gevoel voorbij.. ik heb dat ook nooit geleerd om bij mijn gevoel te blijven staan.. ik mocht en kon nooit voelen anders had ik niet overleefd wat ik meegemaakt heb.. ik moest mijn gevoel altijd uitschakelen.. dus ja wat doe ik als het moeilijk wordt?? Mijn gevoel uitschakelen.. en in de overlevingsstand!

En wat zegt God nu tegen mij.. VOEL HET MAAR!!!

Weet Hij dan niet hoe moeilijk en eng ik dat vind.. VOELEN??

En toch.. op dat moment kon ik bij mijn gevoel komen en echt voelen wat dit met mij deed.. op dat moment had ik zo’n intiem moment met mijn Heer.. en mocht ik in Zijn aanwezigheid voelen wat het met mij deed… zo wonderlijk… en zo goed.. het was helemaal niet eng… omdat ik het in Zijn veiligheid mocht doen.. Hij sloeg letterlijk Zijn armen om mij heen en ik waande mij bij Hem op schoot.. ik mocht er gewoon zijn met al mijn gevoelens.. zonder veroordeling..

Op dat moment kwam er een enorme rust over mij heen.. een heerlijke innerlijke rust.. Op dat moment kwam Hij er voor in de plaats..

Heerlijk!!

De dagen erna werden gevuld met blijdschap en rust.. elke dag mag ik beginnen met Hem.. en elke dag krijg ik nieuwe energie.. ik doe mijn dingen met een andere intentie en vanuit een bepaalde rust..

God is zo goed, Hij weet wat ik nodig heb en voorziet.. en ik zie uit naar de dag dat alles weer “normaal” wordt en ik gewoon weer naar mijn werk kan.. mijn mensen weer ontmoeten kan.. en niet alleen mijn werk, maar ook weer naar mijn vrienden, familie, de kerk, naar koor enz enz…

Tot die tijd mag ik rusten bij Hem.. in afwachting…

Hij is erbij..

Ik mag nu opladen zodat als alles weer open gaat ik de Balance heb dat ik er niet meer afhankelijk van ben! Dat dit werk niet mijn identiteit is.. dat ik het niet doe om eindelijk weer van betekenis te zijn maar dat als ik het werk niet zou hebben ik nog steeds van betekenis ben, gewoon om de simpele reden dat ik ben wie ik ben..

Een geliefd kind van de Vader!

Niet in wat ik doe ligt mijn identiteit maar in wie ik ben!

In Hem!

Deze hele coronacrisis brengt mij veel.. moeilijkheden maar ook inzichten…

Soms is het nodig om er af en toe weer bij bepaald te worden, even wakker geschud te worden..

Wie ben ik!

Wat ben jij kwijtgeraakt door de coronacrisis?? en wat doet dit met je??

Ik hoop dat je in de verliezen een ontmoeting mag hebben met Hem.. weet dat wat er ook gebeurt jij ook een Geliefd kind van de Vader bent en blijft!

Je bent het waard!!

Be Blessed!