Categorie: Blogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid
Mijn belevenissen in blogs weergegeven.
Love Heals All Things!
Spreuken 31:30
Spreuken 31:30
Voor alle lieve vrouwen!!!
Stilstaan bij Internationale Vrouwendag
Gedicht
Met jou voel ik me verbonden
Waar op de wereld je ook bent
Bij jou voel ik geborgenheid
Omdat jij mijn worstelingen kent
Ik wil zo graag altijd sterk zijn
De vrouw die alles kan
Alle ballen hoog houden
Opgeven – daar is bij mij geen sprake van
Ik zie het soms ook in jouw ogen
Dat je even echt niet meer kunt
Maar eventjes op adem komen
Is je niet altijd gegund
Juist vandaag wil ik je laten weten
Dat ik je bewonder om je kracht
Om je moed en je doorzettingsvermogen
Je bent sterker dan je dacht
Ik bid je liefde toe en vriendschap
Een lief woord, een mooi gebaar
Of je nou hier of heel ver weg woont – wel of geen generatiekloof
Vandaag maakt dat allemaal niet uit
Tenslotte zijn we allemaal
Zussen van elkaar
Schrijver gedicht onbekend
Be Blessed 😘
Visite
Dit was zo’n mooie!
Afgelopen zaterdag had ik avonddienst.
De dames liggen vaak op tijd in hun nestjes want aam het eind van de dag hebben ze ook de knollen op zogezegd.. Maar vanavond hadden ze totaal geen haast.
Ik vroeg aan een van de dames of ik ze al mocht helpen richting hun bed..
Ze keek me aan en zei: Echt niet, tis hier veeeeel te gezellig.. komt u er toch ook bij zitten.. kijk maar even of er nog wat in de koelkast ligt, ik ben wat slecht te been (mevr zit in een rolstoel) dus u moet u zelf even helpen.. en u kunt vannacht gerust blijven slapen hoor… ik heb wel een bed over.. en anders mag u wel bij mij in bed.. deden we vroeger ook.. ik op het voeteneind en u andersom! Tis ook al erg donker..
Ik kon niet anders dan mee gaan in haar beleving en zei dat dat helemaal goed kwam… en graag bleef slapen.. ik glimlachte.. en dacht.. heerlijk dit… ze denkt echt dat ik bij haar op visite ben..
Ik ging zoals gevraagd naar de koelkast om de dames een advocaatje klaar te maken samen met mijn collega… het was tenslotte zaterdagavond.. nog wat lekkers erbij gezocht en het feestje was compleet!
Terwijl ik bezig was gingen mijn gedachten verder… ach.. wordt een latertje vanavond.. want ze willen nog lange niet.. nog lange niet.. en geef ze eens ongelijk..
Tis wel zo dat ze wel allemaal met de tillift op bed moeten… en dat vergt meer tijd.. maar ik genoot zo van hun beleving… en wilde dit feestje niet verpesten..
Ineens realiseerde ik mij iets… ze hebben nog gelijk ook.. ik ben bij hun op visite… natuurijk weet je dit wel maar hoe gauw vergeten we dit niet door de (tijds)druk(te) van het werk..
Ik ging met liefde wat later naar huis! ❣️🥰🥂
Be Blessed
Nieuwe kracht..
Eindelijk… na 4 onrustige maanden in Friesland kom ik de afgelopen 2 weken wat in de rust… en merk ik wat deze afgelopen 4 maanden hebben gedaan met mij..
Uitgeput
Zoals jullie weten heb ik een vaste baan 24 uur gekregen in de ouderen psychiatrie.. zie mijn vorige blog
Helaas merkte ik bij mij zelf dat ik zo niet op mijn plek zat binnen de ouderen psychiatrie..
Dit kwam omdat het nogal mijn blauw plekken raakte.. wie mij een beetje volgt weet wat ik bedoel..
De doelgroep en alles wat daarbij hoort qua zorg raakte mij.. het triggerde flink mijn blauwe plekken.
Maar waar ik ook mee worstelde was het feit dat ik cliënten tegen kwam waar ik mee opgenomen ben geweest en die daar voorgoed terecht waren gekomen… waar geen hoop op herstel meer voor is… (menselijk gezien)
Het gaf mij stress omdat ik ze niet tegen wilde komen.. zodat ze mij zouden herkennen.. ik zou mij zo voor kunnen stellen dat dit voor hun erg pijnlijk zou kunnen zijn..
Ik vind het moeilijk om te zien dat God zo genadig voor mij is geweest en mij bewaard heeft hiervoor.. dit had ik deze cliënten ook zo gegund..
Ik ging op mijn tenen lopen en kreeg zoveel vragen in mijn hoofd..
De genade van God voor mij en de heftigheid van de realiteit daar..
Hier kon ik niet mee uit de voeten
Ook zag ik hoe deze cliënten afgestompt zijn.. niet weten hoe om te gaan met positieve aandacht, stukje liefde.. ik miste enorm de “warmezorg” zoals in de PG zorg.. zoals ik gewend was..
Ik werd er erg verdrietig van…
Ik kon mijn liefde die ik heb voor de bewoners niet kwijt…
Zij kunnen hier uiteraard niks aan doen omdat ze niet meer kunnen ontvangen omdat ze al zo ontzettend afgestompt zijn door het leven en de medicatie..
Dit alles maaktte mij ontzettend machteloos en na een werkdag liep in steeds volledig “leeg” waardoor ik eerst in mijn auto de tranen liet stromen en dan naar huis toe ging.
Thuis kreeg ik last van flashbacks en ik merkte dat mijn energie level tot nul punt ging.. en ik nergens meer oplaad momenten kon vinden..
Ik bad er voor en vroeg mijn Vader hoe nu verder.. dit hield ik niet vol.. maar Hij had mij toch deze baan gegeven..
HEER IK KAN HET NIET..
Ik besefte dat ik het open moest gooien naar mijn teamcoach toe.. hem deel moest maken van mijn worsteling.. om verder te kunnen.. dit kon ik niet alleen.. en hoef ik ook niet alleen te doen..
Maar ooo wat moest ik mij hierdoor kwetsbaar opstellen..
In het hol van de leeuw vertellen waar ik tegen aan liep..
Heb alle moed bijelkaar geraapt… gebeden en gevraagd om Zijn leiding hierin en een afspraak gemaakt..
Ik heb open en eerlijk verteld waar en waarom ik tegen dingen aanliep.. het was fijn om mijn hart te luchten… ik merkte dat er ruimte kwam.. mijn teamcoach schrok zichtbaar maar had alle begrip.. en vondt het knap dat ik toch het werk was aangegaan..
Ik vroeg of het mogelijk was om weer terug naar de PG zorg.. ouderen met dementie.. dus om een andere werkplek binnen de organisatie.. hij was het daar helemaal mee eens en zei… dat deze situatie niet lang meer moest duren..
Ik was zo blij met deze reactie.. het begrip en het meedenken..
DANKUWEL HEER..
Hij heeft mijn vraag neergelegd bij zijn collega’s teamcoaches van de locaties PG zorg..
Het wonderlijke was dat er 5 teamcoaches reageerden die mij graag wilden..
Het zure in de zorg is momenteel de tekorten dus deze reacties waren ook niet verwonderlijk.
Maar goed.. sollicitatiegesprekken gedaan.. en ondertussen gewoon doorgewerkt.. dit lukte ook omdat ik ruimte had gekregen en een stip op de horizon dat er perspectief was op wat anders..
En ik kreeg kracht en energie van Hem om vol te houden..
Maar wat was het een zware tijd
Doordat ik zo’n moeite had met mijn wennen in mijn werk maar ook in mijn omgeving.. mijn andere huis.. je bent wel 6 jaar weggeweest.. en moet opnieuw je plekje weer vinden.. miste ik Twente ontzettend.. mijn vertrouwde plekjes.. mijn collega’s.. mijn oude werk.. mijn vrienden.. mijn huis.. dit maakte het extra zwaar..
Au… wat deed dit zeer.. wat koste dit tranen.. en slapeloze nachten..
Was dit wel Uw plan Heer.. was dit wel Uw weg? Heb ik het verkeerd geïnterpreteerd toen U de sluisdeuren open zette??
Het was en verwarrende tijd..
Toch mocht ik op verschillende momenten ervaren dat Hij bevestigde dat het goed is om in Friesland te zijn.. dit een appje.. tekst of een lied die zomaar voorbij kwam op het juiste moment..
Ik had een dagboekje gekregen van mijn collega’s uit Twente en die lees ik elke dag en als ik het dan zo moeilijk had een twijfelde was juist de tekst van de dag zo passend en bemoedigend..
God is goed… ondanks…
Inmiddels heb ik een baan mogen accepteren in de PG zorg..
Ik kijk terug op deze heftige tijd dat het niet voor niets is geweest.. ik heb weer een stuk herstel mogen vinden van mijn verleden.. het besef hoe Genadig God mij is geweest werd zeer krachtig..
Dankbaar.. niet verdiend.. pure Liefde voor mij.. Zijn Geliefde Kind!!
Tegelijk dat ik nu een baan van 24 uur heb in de pg zorg.. wat eigenijk niet mogelijk is vanwege de korte diensten en de vele dagen dat je dan moet werken om aan je uren te komen.. was ik gelijk naar pg zorg gegaan had ik een contract van 16-20 uur gekregen maar dat was te weinig geweest want daar kan ik niet van rondkomen..
God zorgt.. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk!
Ik ben inmiddels weer twee weken aan het werk in de PG zorg en helemaal op mijn plek.. ik krijg elke dag weer nieuwe energie.. ik laad weer op en heb ontzettend plezier in mijn werk.
Door dit alles ook weer energie om naast mijn werk het sociale leven weer op te pakken en mij in te zetten..
Natuurlijk merk ik dat ik weer moet opbouwen.. want dit alles heeft mij lichamelijk en mentaal veel gekost.. en dat heeft tijd nodig..
En dat Gun ik mijzelf ook..
Compassie voor mijn naaste lukt alleen als ik ook compassie heb voor mijzelf… en hierboven staat God als een paraplu… zonder Hem ben in nergens en kan ik NIKS!!
Wat ik ben en wat ik doe is door Hem..
Be Blessed!
Openbaring 21:4
Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen.
Er zal geen dood meer zijn,
geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn.
Want wat er eerst was is voorbij!
Openbaring 21:4
Wat verlang ik naar voorbij
Soms voor die ander, soms gewoon voor mij
Wat verlang ik naar Zijn handen,
die alle tranen uit onze ogen zal halen,
welke nu nog zo vaak daar branden.,
van verdriet, frustratie, pijn of falen.
Wat verlang ik naar voorbij.
Ik bij Hem, Hij volledig thuis in mij!
Be Blessed!
Psalm 23
By de hoeder (Bij de Herder)
De Heare is myn hoeder, neat bin ik brek, troch Him mei ik lizze yn griene greiden, Hy bringt my by wetters dêr’t ik rêst fyn. (De Heer zorgt voor mij, zoals een herder voor zijn schapen zorgt. Hij geeft me alles wat ik nodig heb. Hij leidt mij, zoals een herder zijn schapen leidt naar groen gras en fris water.)
Hy lit my wer ta mysels komme, Hy liedt my op rjochte paden, om ’e wille fan syn namme. ( Bij de Heer ben ik veilig, hij geeft mij nieuwe kracht, zo goed is hij.)
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my. ( Ik ben niet bang, ook al is er gevaar, ook al is het donker om mij heen. Want u bent bij mij, Heer. U beschermt me, U geeft mij moed.)
Jo meitsje my de tafel ree foar de eagen fan myn benearders. Jo salvje my de holle mei oalje en myn beker rint oer. ( U nodigt mij uit in uw tempel. U zorgt goed voor mij. U geeft me te eten en te drinken, meer dan genoeg. En al mijn vijanden kunnen dat zien.)
Kleare goedens en geunst sille my folgje al myn libbensdagen; en ik sil in fêst plak hawwe yn it hûs fan de Heare, salang’t de dagen duorje. (U geeft me geluk en liefde, altijd en overal. Ik zal bij u zijn in uw tempel, mijn hele leven lang.)
Deze psalm trof mij vandaag, en wat is er mooier dan deze psalm te lezen in je moedertaal..
Soms is het leven heftig… moeilijk.. ingewikkeld en complex.. toch mogen we weten dat we niet alleen door dit leven hoeven te gaan.
Hij is erbij..
Wat mij trof in deze psalm is de volgende zin..
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my.
Jo binne deun by my.. (U bent dicht bij mij)
Wat een troost… dichterbij kan bijna niet..
In je moedertaal kan een tekst soms zo intens dichtbij komen.. ik weet niet of je dat herkent.. ik in ieder geval wel.
Met deze tekst uit psalm 23 durf ik mijn reuzen te verslaan.. want wat kan ik vrezen?
Jo binne deun by my!
Be Blessed!
Ik vond op YouTube nog een mooi bijpassend lied! Geniet ervan.. laat je vertroosten en bemoedigen met dit lied om ook weerstand te kunnen bieden als er reuzen op je pad komen of er misschien al zijn!
Het gebed van Jabes
Prediker is het Bijbelboek waarin veel beschreven staat over tijd…
Er is tijd om te huilen.. en tijd om te lachen..
Tijd om te Liefhebben.. tijd om los te laten…
Tijd voor werken en een tijd om te ontspannen..
Tijd om op te bouwen en een tijd om af te breken…
Al een aantal jaren ben ik mantelzorg voor mijn lieve echtgenoot in het mooie Twente.. zoals jullie weten is hij vorig jaar naar een verpleeghuis gegaan omdat thuis wonen niet meer ging.. deze keuze had hij zelf gemaakt en sinds hij daar woont merken we dat het hem goed doet… de structuur.. veiligheid… duidelijkheid en zorg maakte dat hij energie overhield om weer leuke dingen te gaan doen..
Ik doe mijn werk in Twente met erg veel plezier en voel mij daar als een vis in het water..
God is goed.. Hij voorziet in wat wij nodig hebben om nog zolang mogelijk van elkaar te genieten.
Toch gaat het mantelzorgen wel door.. en kost het mij de nodige energie om het vol te houden naast mijn werk en mijn eigen sociale leven… dat sociale leven schiet er steeds meer bij in.. niet alleen door het mantelzorgen maar ook door het werken in de zorg wat steeds meer tijd vraagt door personeelstekort en de hoge werkdruk.. ook het financiële leven wordt steeds duurder.. dit alles met elkaar zorgt ervoor dat ik minder vaak naar Friesland kan…
Dit knaagde aan mij…
Ook het “alleen” verder gaan in Borne zonder mijn lief zorgde er voor dat ik opnieuw een balans in mijn leven moet zoeken… aan de ene kant een nieuw leven in mijn eentje opbouwen maar aan de andere kant ook met mijn lief.. zoo ingewikkeld…. rouwen bij leven…
Tegelijk was het ook in mijn kerkelijke gemeenschap een roerende tijd en had ik het gevoel dat ik geen aansluiting meer had bij mijn kerk… hoe ik mijn best ook deed.. steeds gingen er deuren dicht… kreeg ik geen ingang..
Door de cursus PPT (psycho pastorale toerustingscursus) ging ik door een fase van nog meer mentaal herstel… (Hier ga ik nog een blog over schrijven)
Het eerste jaar was voor mij een enorm waardevol jaar.. met heel veel eyeopeners… het tweede jaar gingen we meer de diepte in.. hierdoor ontdekte ik waarom mijn leven gelopen was zoals het was gelopen.. ik begon de processen te zien…
Ik kreeg Liefde voor mijn verleden..
Dit alles zorgde er wel voor dat ik af en toe heimwee voelde…. heimwee naar Friesland… naar mijn familie.. vrienden die ik daar nog heb..
En Heimwee doet wat met een mens…
Ken je dat… als klein meisje voor het eerst uit logeren.. ooo wat een buikpijn.. je wilde wel kruipend terug naar huis.. zo’n heimwee…
Het zette mij aan het nadenken.. ik bad ervoor en vroeg of Hij mij wilde laten zien waar Hij voor mij een toekomst had… en waar dat dan ook mocht zijn ik Zijn rust daar mag ervaren..
Toch gaf het ook een dubbel gevoel.. ik had het prima naar mijn zin hier in Twente.. prachtig huis.. leuke baan… ontzettend leuke collega’s.. lieve vrienden..
Maar toch… het bleef knagen.. ik bleef er voor bidden maar wist ook dat het, gezien de huidige tijd waarschijnlijk helemaal niet haalbaar zou zijn.. de woningnood.. de lange wachtlijsten in de verpleeghuizen enz…
Ik schoof het daardoor op de lange baan en probeerde er niet aan te denken… want hoe meer je er aan dacht hoe pijnlijker het wordt…
Dit alles speelde afgelopen jaar na de startzondag in September 2021
Achteraf gezien is mijn “heimwee” tijdens deze startzondag begonnen…
We hadden de startzondag buiten op het veld… tijdens de preek werd er opgeroepen om God te vragen of Hij wilde laten zien welke talent/gave je in kon zetten, maar ook dat je God om ruimte mocht vragen.. om een groter gebied dan je nu had waar je je gaven en talenten in mag zetten.. God heeft het beste met ons voor… en wil ons geven wat wij NODIG hebben..
Je mocht naar voren komen om een tent pin te pakken en zo symbolisch je tent te verzetten en je gebied groter te maken…
Het gebed van JABES is er een mooi voorbeeld van.. dit heb ik die ochtend gebeden en gevraagd aan Hem die voor ons zorgt!
Jabes bad: Zegen mij: maak mijn grondgebied groot en bescherm me tegen het kwaad, zodat ik geen pijn hoef te lijden.’
Die ochtend heb ook ik een tent pin opgehaald en dit gebed uitgesproken…
We zijn bijna een jaar verder en het weekend voor hemelvaart had ik mijn lief een dagje thuis… we waren wat aan het praten en ineens komt ons gesprek op Friesland.. mijn lief vraagt of die mogelijkheid er nog in zit om terug te gaan naar Friesland..
Ik schrok er een beetje van want ik had bewust er niet met hem over gesproken omdat ik bang was dat dit alleen maar onrust zou creëren.. we hadden het er wel eens over gehad omdat ik ook met mijn lief over het “einde van zijn leven” in gesprek blijf.. ik vraag hem af en toe naar zijn wensen hierin.. hij had al eens aangegeven… dat als hij het aardse leven zou verlaten hij dan graag in Friesland begraven wilde worden… ook wilde hij dat de kerkdienst in Friesland dan zou plaatsvinden.. ik dacht dan altijd.. hoe moet ik dat hebben… hoe krijg ik dat voor elkaar als hij er niet meer is… dan is er denk ik geen mogelijkheid om zijn wens in vervulling te laten gaan of het gaat in de papieren lopen..
Maar goed.. we spraken verder over het feit of teruggaan nu nog een optie zou zijn..
Ik zei dan moeten we kijken of er überhaupt voor jou plek is.. de wachtlijsten zijn lang.. en de plekken voor jongeren met dementie zijn schaars in Nederland..
We zijn gaan kijken en vonden al snel een verpleeghuis voor jongeren met dementie in Friesland.. het was een nieuw complex.. en mijn lief was gelijk enthousiast..
Dat weekend heb ik gebeden.. Heer als het in Uw plan past en het Uw bedoeling is dat wij weer terug naar Friesland gaan wilt u dan maar deuren openen… ik kreeg als antwoord op mijn hart.. zet jullie maar samen stapjes dan zal ik het laten zien wat mijn plan is..
De maandag voor Hemelvaart heb ik met het desbetreffende verpleeghuis gebeld en geïnformeerd naar de mogelijkheden.. ik kreeg de informatie en de clientadviseur vroeg of ik mijn man gelijk maar op de wachtlijst wilde plaatsen.. dit omdat er voor nu geen plek was en dan stond hij maar op de wachtlijst voor als er in de toekomst plek zou zijn.. ze vroeg wel of wij dan binnenkort langs wilden komen om te kijken zodat mijn man een indruk had wat voor locatie het was en of hij het überhaupt wel leuk zou vinden.. ik sprak met haar af om hem alvast op de wachtlijst te zetten..
Het “toeval” (waar ik niet in geloof) bestond dat wij het weekend na hemelvaart naar Friesland zouden gaan… eindelijk weer een weekendje samen naar mijn ouders.. dit stond al gepland.. ik vertelde dit haar en ze zei maar dan kunnen jullie vrijdag na hemelvaart wel even langs komen voor een rondleiding.. en zo dus afgesproken..
Ik dacht het zal zo’n vaart niet lopen want er is geen plek.. en gezien de wachtlijsten zal het ook nog wel een poos gaan duren.. we hadden ook geen haast.. hij had een bijzondere plek.. ik een fantastische baan en huis.. dus haast hadden we niet.. we waren gewoon aan het snuffelen of het überhaupt mogelijk zou zijn
Woensdag voor hemelvaart krijg ik een telefoontje van mijn ouders… helaas konden wij niet komen want mijn vader was ziek geworden.. het schoot gelijk door mijn hoofd.. nou dan is het niet de bedoeling dat wij naar Friesland terug gaan.. dit is een duidelijke nee… maar iets in mijn achterhoofd zei dat ik niet de afspraak moest cancelen met het verpleeghuis.. ik belde mijn vriendin en vertelde van de situatie.. zij zei gelijk… maar dan komen jullie toch dat weekend hier.. je moet naar die rondleiding.. ik heb sterk op mijn hart dat jullie daar wel naar toe moeten.. en jullie zijn altijd welkom bij ons dat weet je..
Ik heb mijn lief gebeld en de situatie uitgelegd en hij wilde graag naar Friesland.. hij had zich er al helemaal op verheugd…
En zo vertrokken wij op Hemelvaartsdag naar het mooie Friese land..
Vrijdags zijn wij naar het verpleeghuis gegaan voor de rondleiding.. we hadden een leuk gesprek met de verpleegkundige die de rondleiding deed.. mijn lief was helemaal om en wilde er wel naar toe. De verpleegkundige had mij gevraagd of ik al een baan en een huis had.. ik gaf aan dat dit nog niet het geval was omdat we eerst maar moesten weten of mijn man plek zou kunnen krijgen.. dat was prioriteit… ik kom er dan wel achteraan.. want als er voor mijn man geen mogelijkheden zijn dan houdt het op en blijven we in Twente…
De verpleegkundige gaf tussen neus en lippen aan dat er wel een baan voor mij bij hun was… hij vroeg of ik zo snel mogelijk een open sollicitatie wilde doen.. en dat het dan wel goed kwam.. ik schrok.. ik dacht hoe dan.. dat kan toch helemaal niet… he.. een baan voor mij.. zomaar…. ik viel stil.. van alles ging door mijn hoofd…
Ik had afgesproken met de clientadviseur om haar de maandag na het weekend te bellen hoe mijn lief het had ervaren..
Zo gezegd Zo gedaan..
Maandag na het weekend heb ik gebeld en aangegeven dat het oké was.. mijn lief werd op de wachtlijst geplaatst.. er werd gelijk al wel een vooronderzoek gedaan om te kijken of mijn lief in de groep paste en of zijn zorgvraag paste voor de afdeling waar hij zou gaan wonen… zodat alles rond zou zijn voor als er plek was.. zodat hij dan ook gelijk dan geplaatst kon worden.. en ze dat niet meer hoefden te doen… ook voor mij was dit prettig want als dat oké was dan kon ik ook om mij heen gaan kijken… naar een huis en een baan..
Ondertussen een open sollicitatie gedaan naar de locatie waar mijn man op de wachtlijst stond.. maar ik had tegelijk besloten om niet bij hun te gaan werken.. omdat het niet gezond is om op de zelfde locatie te werken waar mij lief opgenomen zou worden.. maar ik dacht ik solliciteer wel en vermeld het erbij in de mail… en als ik uitgenodigd wordt kan ik het ook nog aangeven…
Inmiddels had ik ook maar even onderzocht of ik nog ergens bij een woning coöperatie ingeschreven stond in Friesland… ik zag dat ik bij 1 woningcorporatie al een poosje ingeschreven stond.. hier had ik mij blijkbaar nooit uitgeschreven..
Met trillende vingers scrolde ik over de website om te kijken of er huizen te huur stonden in de omgeving waar mijn lief kwam te wonen en waar ik misschien werk zou krijgen.. ik reageerde op een aantal waarvan ik dacht dat ik daar wel voor in aanmerking zou komen.. tegelijk had ik mij bij nog twee andere woning corporaties in laten schrijven want je moet nooit gokken op één denk ik dan.. des te meer keus.. maar daar had ik nog niks opgebouwd dus sta je onder aan de wachtlijst..
Een paar dagen later na het pinksterweekend kreeg ik een telefoontje van het verpleeghuis met de mededeling dat ze de gegevens van mijn man hadden opgevraagd en het vooronderzoek afgerond hadden en dat mijn man van harte welkom was…
En toen zei ze.. als er plek is.. zou je man dan al willen komen of gaat dit te snel...
slik… pff dit gaat wel erg snel.. maar ik wist ook… als er plek is dan moet je binnen 2 weken inhuizen anders is je plekje weg en kan het weer erg lang gaan duren voor er weer plek is…
Heer help..
Ik heb mijn lief gebeld en gevraagd wat hij wilde.. nu werkt het bij mijn man wat anders dan bij anderen… want in zijn hoofd woont mijn lief er al en is hij al verhuisd.. dus gaf hij aan dat hij er graag naar toe wilde.. het was voor hem helemaal prima!
In diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek, ik had ondertussen ook nog bij een ander verpleeghuis gesolliciteerd… ik wilde niet mijn pijlen op een organisatie richten.. en momenteel is de luxe er dat de banen in de zorg voor het oprapen liggen en jij de keus hebt waar je wil werken..
Ik pakt mijn blauwe dolfijntje en tufte richting Friesland voor het sollicitatiegesprek.. (wat ben ik toch gezegend dat ik mijn rijbewijs heb gehaald en in het bezit ben van een “gewone” auto) even een dagje heen en weer… na een goed sollicitatiegesprek zat ik weer in de auto en ging de telefoon… ik kreeg de felicitatie en was aangenomen.. ik slikte.. en kon het in mijn hoofd nauwelijks bij benen…
Een paar dagen later op een zaterdag in diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een woningbezichtiging.. ik had een woning toegewezen gekregen… ik moest dinsdag uitsluitsel geven of ik het deed en moest van te voren nog de woning bekijken… online zou het telefoonnummer staan van de huidige bewoners.. ik kijken en zoeken maar al wat ik vond geen telefoonnummer.. het schoot door mijn hoofd dat ik alleen dit weekend kon gaan.. ik ben dit weekend vrij… maandag en dinsdag moet ik weer werken…
Mijn hoofd tolde.. moet ik dan nu weer naar Friesland gaan? en als die bewoner niet thuis was? ik had alleen deze dag en de zondag..
Ik ging zitten en bad tot mijn Vader.. Vader.. het gaat nu allemaal veel te snel.. mijn hoofd kan het niet meer bijbenen.. maar als dit huis voor mij bedoelt is Vader dan zullen de bewoners er toch ook zijn om mij het huis te laten zien? ik ga volledig in vertrouwen op U naar Friesland.. wilt U met mij meegaan??
Ik pakte snel mijn koffertje in en ben wederom in mijn lichtblauwe dolfijntje gestapt en afgereisd naar Friesland, nog even langs mijn ouders om mijn moeder op te pikken die met mij ging om het huis te bekijken..
Ik kom bij de woning en zie tot mijn verbazing mensen bij de woning… ik deed een diepe zucht en zei.. Dank U wel Heer.. ik belde aan en vertelde wie ik was en waarom ik zo onverwacht aan de deur stond.. nu waren de bewoners verbaasd… zij waren namelijk de kinderen van de bewoner die onlangs overleden was.. en zij moesten het huis leeghalen.. zij hadden die week besloten om deze zaterdag de woning leeg te halen.. zij komen namelijk uit de richting van Amsterdam en wonen dus niet in de buurt.. ze waren net aan het overleggen wat ze moesten doen met de spulletjes ter overname.. de woning coöperatie had aangegeven dat ze het kaal op moesten leveren maar dit vonden ze jammer omdat ze best wel spullen hadden ter overname.. en zo stap ik binnen… we zeiden tegen elkaar.. dit is geen toeval.. dit heeft allemaal zo moeten zijn..
De mens wikt maar God beschikt…
God bestuurd ons leven.. dit was zo overduidelijk.. hier kun je toch niet meer omheen…
Toch moest ik wel even slikken op de terug weg.. het was namelijk een senioren woning.. helemaal aangepast op rolstoel gebruik.. ik zei verontwaardigd tegen de Heer: “Waarom deze woning? dit heb ik toch helemaal niet nodig? ik ga toch niet binnen een aantal jaar weer terug in die rolstoel?.. wat voor bedoeling heeft U hiermee..
Tegelijk dacht ik… mag ik dit wel denken?? ben ik nu niet vreselijk ondankbaar??
Maar ik heb 1000% vertrouwen in mijn Vader en leef met Hem als mijn Vader en bespreek alles met Hem.. dus mag ik dit ook vragen…
Hier heb ik nog geen antwoord op gekregen maar vaak zien we achteraf de bijzondere bedoelingen van de Vader…
By the way Heer… Hoe dan… ik had gevraagd om een deur te openen als het in Uw plan past… maar er gaan nu sluisdeuren open… dit is teveel.. dit zijn teveel zegeningen.. en de tranen rolden over mijn wangen…
Even stoppen Heer.. zoveel goedheid kan ik niet handelen..
Thuisgekomen heb ik de woning geaccepteerd… tegelijk ging ik door een achtbaan van emoties.. want wat moest ik veel loslaten hier in Twente..
Ik kwam erachter dat ik nogal vast zat aan mijn mooie paleisje in Twente… wat was ik ondertussen gehecht geraakt aan mijn woning.. nooit gedacht dat dit zo was.. ik kon mij namelijk altijd moeilijk hechten dus ging makkelijk van de een woning naar de ander.. was ook niet materialistisch ingesteld.. maar nu bleek het andere koek..
Ik ging ook wel erg terug in comfort in de woning Friesland.. van nieuwbouw naar een oude kleine woning van 1971.. pfff.. wat viel mij dit zwaar… maar ik vertrouw op Hem.. en als Hij deze woning voor mij heeft bedoeld dan is het goed.. ondanks.. maar ooo wat kostte mij dit veel tranen…
Ook beschamende tranen want af en toe bekroop mij het gevoel dat ik ondankbaar was.. op zo’n moment ging ik de zegeningen tellen die ik zou krijgen als terug ging.. dit hield mij staande in deze rollercoaster.
We waren nog maar drie weken verder en de verhuizing van mijn lief kwam ook dichterbij.. nog een weekje dan moest ik hem al verhuizen.. hij gaat als eerste weer terug.. en ik kom over en paar maanden…
En dan de baan die ik had gekregen.. bij een andere organisatie.. alleen hier moest ik de nachtdiensten weer in en dat hield mijn gedachten bezig.. is dit echt wat U wilt voor mij? Hier had ik nog geen rust over..
Ondertussen had ik de open sollicitatie nog lopen bij de organisatie waar mijn man kwam te wonen.. de week na de woningacceptatie kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek… heb gebeld met de teamcoach van de locatie en mijn situatie uitgelegd.. ik vroeg hoe zij dit zagen en zij kwam ook tot de conclusie dat het beter was dat ik niet op dezelfde locatie kwam te werken, maar ze zei we hebben meer locaties.. ik ga kijken wat ik voor je kan betekenen op een andere locatie..
Bijzonder…
Ondertussen ging ik zelf ook door met kijken op de site van de organisatie en vond er een vacature bij een andere locatie in een gerontopsychiatrisch verpleeghuis… met voldoende uren.. die ik ook nodig heb om rond te komen..
Ik had hem heel in het begin ook al gezien maar gelijk aan de kant geschoven… gerontopsychiatrie?? ik?? nee dat was mij een brug te ver.. dat kon Hij nooit voor mij in Petto hebben.. als je mij volgt en weet waar ik vandaan kom begrijp je waarom ik dat zeg.. toch kwam de vacature weer voorbij.. en ik zei.. Heer als U denkt dat ik dit kan… ik daar de kwaliteiten voor heb.. dan wordt ik uitgenodigd…
Ik heb gesolliciteerd… een paar dagen later kwam de uitnodiging voor een gesprek..
Ik ben opnieuw afgereisd naar het noorden en kwam op de locatie.. oo wat vond ik dit spannend… ik kan niet beschrijven wat dit met mij deed… maar een goed gesprek volgde.. de teamcoach gaf aan dat hij mij de volgende dag zou bellen… maar nog geen drie kwartier later belde hij en feliciteerde hij mij met mijn nieuwe baan… ik was zo in shock.. kon het niet geloven waarop ik ook nog zei.. u zou toch morgen pas bellen…
Je doet rare dingen als de zegeningen je overspoelen..
Hij gaf aan dat hij gelijk wilde bellen omdat hij bang was dat een andere organisatie hem voor zou zijn..
Ik werd er stil van.. dat iemand na één gesprek zoveel potentie in mij zag… op zo’n bijzondere locatie..
God wat heeft U nog meer voor mij in Petto??
Ik heb deze baan aangenomen en de andere baan netjes doorgegeven dat ik daar vanaf zag i.v.m. de nachtdiensten..
Binnen vier weken was alles rond.. mijn man een plekje.. ik een huis en een vaste baan.. ik kon en kan het soms nog niet bevatten… het is teveel.. mijn hoofd en lichaam maken overuren..
Ik ga momenteel door een periode van hard werken.. klussen.. loslaten.. nieuwe dingen omarmen.. heen en weer vliegen naar Friesland en tussen door veel werken i.v.m. vakantieperiode..
Waar ik de kracht.. energie en moed vandaan haal… tja daar kan ik maar 1 ding op zeggen en dat is niet van mijzelf… als ik naar mijn omstandigheden kijk zou ik gelijk zinken naar de bodem.. maar door Hem loop ik op het water.. met mijn blik op Hem gericht…
Het gebed van Jabes..
Tjonge wat een ruimte krijg ik van mijn Vader… nooit gedacht dat een gebed zoveel impact zou hebben!
Be Blessed!!
God is goed!!
dag aan dag, in de palm van uw hand
Van de morgen tot de avond, als ik weer slapen ga
zing ik steeds, van de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer
Al heel mijn leven bent U goed, zo goed!
Zolang U adem aan mij geeft, Heer
Zing ik steeds, van de goedheid van God
Uw zachte stem, leidde mij door al mijn dalen
U was dichtbij, in mijn donkerste nacht
Heer, ik ken U als een Vader,
Ik ken U als een Vriend
Ik leef met U, in de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer
Al heel mijn leven bent U goed, zo goed!
Zolang U adem aan mij geeft, Heer
Zing ik steeds, van de goedheid van God
Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij
Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij
Heel mijn hart en ziel, leg ik voor U neer
Ik geef U alles, Heer
Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer
Al heel mijn leven bent U goed, zo goed!
Zolang U adem aan mij geeft, Heer
Zing ik steeds, van de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer
Al heel mijn leven bent U goed, zo goed!
Zolang U adem aan mij geeft, Heer
Zing ik steeds, van de goedheid van God
Het komt wel goed….
Rouwen… zo slopend.. ineens… uit het niets is het tranen met tuiten.. dan komt het gebroken hart zo binnen.. na een flinke huilbui gaat het dan ook wel weer..
Maar daarin draagt Hij.. dit zie ik in even een berichtje van een lieve vriendin als je in het tranendal zit.. of een muziekje met een bijzondere tekst.. zo troost God! En laat Hij merken dat Hij dichtbij is..
Maar als ik in het tranendal zit en er gebeurt niks en de rauwe pijn komt zo binnen helpt (gelukkig) mijn hoofd (lees verstand) mij in het Zeker Weten dat Hij er bij is om staande te blijven!
#nooitalleen #ookalvoelthetwelzo #rauwerouw #rouwenbijleven #morgenweereennieuwedag
😢🙏
Onzichtbare Armen https://youtube.com/playlist?list=RDL0KxUK5qYEo&playnext=1
Be Blessed
Memmedei… (Moederdag)
Vandaag is het moederdag… een prachtige stralende dag waarin de moeders weer worden verwend..
Maar ook een dag waarin ook vele tranen zullen zijn, tranen van blijdschap, tranen van verdriet, tranen van gemis..
Wat mooi dat God dit ook wist.. Hij heeft namelijk in de bijbel al laten opschrijven dat Hij jou tranen ziet en ze voor je bewaard.. (Psalm 56:9) en als je uiteindelijk bij Hem komt Hij al je tranen van je ogen zal wissen en ze zal omkeren in Blijdschap! (Openbaring 21:4)
Iedereen beleeft deze dag op zijn of haar eigen manier..
Ik ben 51 lentes jong…. voel mij ondanks mijn omstandigheden dankbaar en gezegend, maar toch doen deze dagen nog steeds ontzettend pijn.. en is het gemis voelbaar..
Het is verlies.. en dit verlies is ook rouw… en rouwen doet pijn en is hard werken.. elk jaar weer opnieuw.. dit gevoel stopt nooit.. en het voelt of wordt het ook niet minder pijnlijk..
Of toch wel…
Ik kan wel zeggen dat je er mee om leert gaan.. de scherpe randjes gaan er wat vanaf.. je vindt er een weg in..
Maar toch… elke keer bij gebeurtenissen die relateren aan het moederschap voel je weer die “leegte” in je leven ..
Nu ik ouder wordt kom ik in de fase van oma zijn.. overal om mij heen zie ik leeftijdsgenoten langzaam oma worden.. al die blije koppies van heerlijke lachende baby’s en super trotste oma’s.. de ene foto nog mooier en gelukkiger dan de ander..
Slik….
Tranen vullen mijn ogen en langzaam rollen ze naar beneden..
Het lastige is ook nog momenteel dat ik in een fase zit waarin je hormonen ook nog met je gevoel op de loop gaan…. Overgang.. een verhaal apart maar wat het gemis wel bemoeilijkt.. juist door de emoties.
Ik heb het gemis van “kinderloos” zijn doorlopen (lees verwerkt), waarom ik kinderloos ben gebleven kun je lezen in deze blog: https://lovehealsallthings.blog/2016/05/07/moederdag/
En toch… komt het elk jaar weer opnieuw heftig binnen, zou dit gemis ooit slijten? Ik weet het niet.. bij mij heeft het een enorme leegte achtergelaten..
En dan is het hard werken om niet in dat verdriet te blijven hangen maar te kijken naar je lichtpuntjes… naar wat je wel hebt..
Toch weet ik ook, als ik om mij heen kijk dat het moederschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is…
Want er zijn ook kinderen die geen moeder meer hebben, moeders die hun kinderen niet meer zien, gebroken relaties..
Rond relaties speelt de meeste gebrokenheid..
Dit komt naar mijn idee omdat God een God van relaties is… en de andere kant… de duivel.. weet dat hij… door relaties kapot te maken… God altijd dwars zit.. hij weet dat hij daarin de mens kan breken..
Maar dan mogen wij zien op Jezus die ook voor gebroken relaties Zijn leven heeft gegeven, ook voor het “gemis” in jou leven.. en dan mag je naar Hem toe gaan.. Hij weet als geen ander wat “gemis” betekend..
Is de pijn die het geeft dan weg.. nee.. het blijft een extra gevoelige plek.. maar het “gemis”.. de leegte wil en kan Hij vullen..
Vullen met iets van betekenis.. iets er voor in de plaats geven wat jou leegte en gemis invult.. dit kan voor iedereen verschillend zijn.. wij zijn uniek gemaakt en wat voor jou “buurvrouw” werkt hoeft niet zo voor jou te zijn..
We hebben een Creatieve God die houdt van verscheidenheid!
Ik wens alle moeders en moeders die graag moeder hadden willen zijn een Gezegende dag toe!
God ziet jou!
Be Blessed!
voor wie vecht maar zo vaak niet wint
net als ik
Voor wie gaat maar niet bereikt
voor wie liefde geeft maar niet krijgt
weet dit
je draagt het niet alleen
Voor wie gokt en steeds verliest
wie probeert maar vaak verkeerd kiest
net als ikVoor wie lacht maar niet geniet
voor wie wel gelooft maar niet ziet
weet dit
je draagt het niet alleen
Raak de rug je muur
sluit de nacht je in
kun je nergens heen
dan er tegen in
je draagt het niet alleen
Zelfs als de hemel zwijgt
als je geloof bezwijkt
al je me niet begrijpt
Ik zal er altijd zijn
je draagt het niet alleen
© Tekst en muziek: Matthijn Buwalda & Henk Pool, 2016.
“Genietingen”
God fluistert tot ons in onze ‘genietingen’, maar roept ons in ons lijden.”
Quote C.S. Lewis
Heer, U bent mijn hoop, mijn kracht, mijn verlossing! Met U kan ik het aan. Laat mijn lijden niet voor niets zijn, maar maak mij sterker, mooier, krachtiger tot een bruikbaar instrument van liefde in dit leven. In Uw naam bid ik dat. Amen.”
Genietingen; God fluistert naar jou in je genietmomenten.. in je pijn en lijden Roept hij naar je!
Zo bemoedigend!
Be Blessed!
Stilte….
Stille Zaterdag
God Geeft Ruimte…
Niet voor niets wordt Stille Zaterdag in de orthodoxe kerk de Grote Sabbat genoemd. God geeft ruimte om te rusten… om afscheid te nemen… om te twijfelen… te schreeuwen… en te zoeken waar Jezus nu is. Citaat Mirjam van der Vegt
Prachtig dit citaat van Mirjam van der Vegt..
Vindt het zo bemoedigend en Liefdevol dat wij deze ruimte krijgen van Hem die als geen ander weet dat wij die ruimte soms zo nodig hebben…
Ruimte om te twijfelen.. om te rouwen.. om onze wanhoop uit te schreeuwen.. en omdat deze emoties zo heftig kunnen zijn.. geeft Hij tijd om te rusten… rusten aan Zijn voeten..
Jezus heeft hiervoor de “weg” vrijgemaakt!
Zodat wij in Gods Aanwezigheid mogen komen om te rusten, te rouwen… om onze vragen te stellen die we hebben over het Leven.. het leven wat niet makkelijk is.. wat lijden kent.. wat pijn kent.. wat verdriet kent..
Jezus heeft dit alles voor je gedragen aan het kruis op Golgotha.. Hij kent als geen ander jou pijn, verdriet en lijden.. jou pijn, lijden en verdriet heeft Hij gedragen..
Zodat je vrij en zonder schaamte aan Zijn voeten mag komen zitten en Hij zijn liefdevolle armen om je heen kan slaan om je te troosten, te Helen, te bevrijden en te genezen
God is een God van herstel!
Misschien niet hier op deze aarde maar dan mogen we uitzien naar een Volledig herstel als we Hem gaan ontmoeten in Zijn Koninkrijk!!
Wat een hoop.. wat een vooruitzicht…
Ik kan bijna niet meer wachten…
En tot die tijd mogen we regelmatig “ruimte” en “tijd” nemen om te “rusten”… aan Zijn Vaderhart!
Wat een Liefde…
Be Blessed…
Ik heb last van rouw…
“Ik heb last van rouw”
Hoofd schouders knie en teen….
In bovenstaande link is een herkenbaar schrijven…
Ook ik heb hier last van in mijn brein maar ook in mijn lichaam… ondanks dat mijn lief er nog is… maakt het misschien nog ingewikkelder… rouwen om “levend verlies”
Toen mijn lief nog thuis woonde had ik er natuurlijk ook al wat last van want het afscheid nemen begon toen al, niet alleen is rouwen wat bij de dood hoort.. maar als je te maken krijgt met chronische ziekte/lijden begint er al een rouwproces..
Ik merk nu mijn lief niet meer fysiek thuis woont het rouwen nog meer vorm krijgt en heftiger wordt..
Elke keer de gang naar hem toe.. (vasthouden) en daarbij weer terug naar huis.. is elke keer een beetje loslaten..
Dit gebeurt in je brein maar ook dus in je lichaam…
Het voortdurend schakelen is doodvermoeiend… je kunt “nog” niet helemaal loslaten, dit maakt het nog ingewikkelder en vermoeiender..
Als ik terug kijk op mijn leven waren mijn eerste 40 jaar van mijn leven verweven met Rouw… rouw om verliezen.. in allerlei vormen.. wat zich zeer zeker in mijn leven heeft geuit in “chronische” aandoeningen.. de rouw uitte zich in allerlei vormen in mijn lichaam..
Als ik nu kijk wat het leven mij gebracht heeft… na 40 jaar rouw… is dat door de Liefde van de ander, Liefde voor jezelf en Liefde van mijn Vader in de hemel je lichaam een groot herstellende kracht in zich heeft!
Hierbij is de Liefde de SLEUTEL naar dit herstel..
LOVE HEALS ALL THINGS!
Ben zo blij dat ik mijn website destijds zo heb genoemd.. voortdurend komt het voorbij dat Liefde álle dingen heelt!
T’is logisch dat mijn lichaam het momenteel zwaar heeft nu het weer met een Verlies te maken heeft.. ik merk dat dit verlies er meer inhakt dan de 40 jaren van verlies die ik achter de rug heb..
Misschien wel omdat de Liefde van mijn lief juist mij zoveel herstel heeft gebracht… waar ik zo verwondt was geraakt op álle vlakken in de liefde heeft de relatie met mijn lief zoveel herstel gebracht.. en dat ik juist deze Liefde weer moet loslaten is het meest wrange en bittere pil die ik ooit heb moeten slikken..
Het voelt daardoor zo onterecht, zo oneerlijk van het leven..
Maar toch zeg ik dat ik het niet had willen missen… ondanks de pijn en verdriet wat dit verlies met zich meebrengt… ik heb zoveel gekregen in die korte tijd dat we samen waren.. wat de balance geeft om de pijn en verdriet te kunnen dragen..
Gelukkig mag ik weten dat de Grootste Liefde altijd blijft en nooit hoef los te laten of kwijt zal raken! Hij blijft en houdt mij vast ook nu ik (weer) door een heftige periode van verlies ga!
Maar pittig blijft het, kwestie van lange adem.. momenten van diepe eenzaamheid… plotseling opkomend verdriet.. en juist daarin heb ik jullie zo nodig.. om vol te houden.. om mijzelf niet te verliezen in de rouw.. om naast mij te blijven staan door gewoon er te ZIJN..
Vaak vragen mensen mij wat heb je nodig? Hoe kunnen we je helpen praktisch?
Tja.. weet je dat ik dat vaak niet weet? Of kan bedenken überhaupt?
Denk dat je mij het meeste helpt door een luisterend oor te bieden… op de momenten dat ik het even nodig heb om mijn verhaal te vertellen…
De vraag “hoe is het met je”.. steeds weer opnieuw te vragen.. ook al kun je het antwoord misschien dromen..
Iemand die rouwt kan het soms niet opbrengen om je te appen, of te bellen… terwijl ze het soms zo nodig hebben om even van zich af te praten… rouwen bij levend verlies is.. of chronisch lijden vraagt om een lange adem.. van de rouwende maar ook van omgeving..
Het is fijn om te weten dat je er bent voor de rouwende!
Gelukkig weet ik van een aantal dat ik dag en nacht bij ze aan kan kloppen als er wat is…
Toch durf ik dat niet altijd omdat ik nog vaak last heb van dat stemmetje in mijn hoofd wat zegt.. “joh ze zitten echt niet op je te wachten.. kom je alweer aan met je verdriet.. ze hebben het al zo vaak gehoord.. je bent nu aan het zeuren.. je moet sterk zijn.. je kunt dit prima alleen”
Oefff.. wat een stemmetjes.. wat een leugens..
En dan komt het er op aan om Lief te zijn voor jezelf, de stemmetjes te negeren.. hulp te vragen op de momenten dat je het zo nodig hebt.. maar wat is dat lastig en wat kost dat bakken energie… wat je dus eigenlijk niet hebt omdat rouwen hard werken is en bakken energie kost..
En dan kan het dus gebeuren dat je het laat.. en je blijft zitten waar je zit met je verdriet en eenzaamheid.. de ander niet weet hoe zwaar je het hebt op dat moment..
Het is en blijft Hard Werken… ROUWEN!!!
Onderstaand nummer zegt genoeg!
Be Blessed
Leven en Verlangend naar dat Licht
Deze preek van de VBG Bethel uit Drachten wil ik graag met jullie delen!
De tijd is kort.. voordat het hier zo donker wordt..
Een bemoedigende aansporende preek.. aan het begin van de preek bij 58.30 deelt een zuster van deze gemeente een bijzondere, bemoedigende en speciale boodschap voor iedereen die het wil horen!
Graag deel ik deze speciale boodschap omdat ik geloof dat het niet lang meer duurt voordat het Licht ons ophaalt, en dat het hier dan zooooo donker wordt..
Dit gun ik niemand…
Echt.. ik krijg kippenvel als ik bedenk dat er mensen achter zullen blijven in duisternis..
Ik hoop en bid voor je dat je dit bericht zult horen en je leven aan Jezus zult geven.. meer vraagt Hij niet van je om erbij te zijn… geen werken, geen regels en geen wetten..
Enkel Liefde voor je medemens, ook voor je vijand..
Hoe gaat het met je?
Hoe ben je deze 2 jaar doorgekomen? Ben je harder geworden naar je medemens? Door alle polarisatie en verdeeldheid? Verlang je naar eenheid? Naar rust en Vrede?
Mattheüs 7:12
Wacht dan niet langer.. morgen kan je laatste dag zijn.. weet jij zeker dat je dan het Licht tegemoet gaat?
Jezus het licht van de wereld.. onze enige redding van eeuwige duisternis..
Ken jij Jezus al? Nog niet? Zoek Hem op.. en zeg ja tegen Jezus…
Hij en jij zijn het meer dan waard!
Ik verlang ernaar dat ik jou daar mag ontmoeten..
Weet dat er bidders zijn die voor jou bidden en dat Jezus met open armen op je wacht.. ongeacht wie je bent, wat je hebt gedaan of hoe jij je ook voelt!
Hij verlangt naar jou!
Be Blessed!
Van hart tot Hart!
I put my faith in Jesus
Faithful through the ages
My anchor to the ground
My hope and firm foundation
He’ll never let me down
Afgelopen zondag een prachtige online dienst gekeken.. ik ben zo geraakt door de woorden die zijn gesproken.. zo ontzettend bemoedigd…. maar ook werd ik stil en dankbaar.. alleen kan ik mij niet stilhouden.
Iets in mij moedigt mij aan om het juist te vertellen, te delen wat ik vanmorgen heb gehoord..
Wij hebben een God die zo groot is... zo goed is.. zo onvoorstelbaar Liefdevol!
Dan kun je niet stil blijven en het voor je zelf houden..
Het ging vanmorgen over Abraham, een man met een groot geloof!
Abraham kreeg van de vraag van God om zijn zoon te offeren, en Abraham gehoorzaamde zonder te weten wat er zou gaan gebeuren en hoe het af zou lopen.
Abraham werd beproefd door God..
In eerste instantie moest hij heel lang wachten tot dat God hem gaf wat God hem had belooft.. een zoon… dat was al een enorme beproeving, en dan als die zoon er is.. vraagt God een nog grotere beproeving van Abraham, God vraagt Abraham zijn zoon terug te geven aan God..
Oeff.. wat zal er door Abraham heen gegaan zijn…
Het raakte mij… maar het bemoedigde mij tegelijk..
En toch vroeg God dit aan Abraham, niet om Abraham te testen, Hij wist allang wat er zou gebeuren en ook hoe Abraham zou reageren, de spreker vertelde dat hij vermoedde dat God dit deed zodat wij erdoor bemoedigd zouden worden dat God altijd voorziet.
God voorziet, ook al zien wij het op dat moment niet maar Gods voorziening ligt al klaar tijdens de beproeving, alleen vraagt God van ons vertrouwen en geloof…
Geloof je echt dat Hij voorziet?
De spreker raakte mij met een heldere eyeopener…
“een beproeving heeft altijd als doel om je sterk(er) te maken.. om je te zuiveren.. een verzoeking heeft altijd als doel om je te verleiden om iets fout te doen om je te verleiden tot zonde”…
Verschil tussen beproevingen verzoeking…
Een beproeving komt van God en een verzoeking komt van duivel.. maar soms is het lastig om hierin onderscheid te maken…
Het is een grote beproeving als je lang moet wachten op een belofte die God heeft uitgesproken en in je leven geeft, maar het is een nog grotere beproeving als je uiteindelijk die belofte hebt ontvangen van God en God je dan uiteindelijk vraagt zoals bij Abraham om die belofte weer aan Hem terug te geven.
Citaat Jafeth Bex
Wat herken ik veel in het verhaal van Abraham..
Abraham werd op de proef gesteld! https://debijbel.nl/bijbel/NBV21/GEN.22.1-GEN.22.19
Ook ik heb lang moeten wachten om uiteindelijk te ontvangen wat God aan mij had belooft..
Mijn eerste liefde..
Nadat wij elkaar uit het oog verloren in onze tienertijd, is mijn man altijd in mijn hart gebleven, maar dan als verboden liefde… in die leugen was ik helaas gaan geloven… destijds hebben wij naar elkaar uitgesproken, nog voor dat we wisten dat wij elkaar uit het oog zouden verliezen, dat wij zouden trouwen..
Dat ik hier 30 jaar op moest wachten wist ik toen nog niet.. maar dat het uiteindelijk toch waarheid is geworden maakt mij een dankbaar en gezegend mens…
Maar ooo wat worstel ik af en toe met de enorme beproeving waar ik momenteel door heen ga.. mijn lieverd loslaten waar ik zolang op heb gewacht…. is niet makkelijk..
En toch houdt ik mij vast aan Hem die mij mijn grote liefde teruggaf… waarom.. omdat ik ontzettend veel van mijn God houdt en ik 100% weet dat Hij het beste met mij voorheeft.. ook al zie ik de uitkomst nu nog niet..
Hij was en is er altijd.. in mijn diepe dalen en op mijn hoogtepunten.. juist in de diepe dalen liet God zich steeds zien.. Hij nam mij bij de hand als ik het niet meer wist.. zo vaak heeft Hij voorzien als de beproevingen te heftig voor mij werden… je kan het in mijn vorige blogs lezen….
In de beproeving voorzag hij al en ik zag het meestal pas achteraf..
Door “wonderen” groot en klein.. waarin God mijn Zijn onvoorwaardelijke Liefde steeds liet zien… is mijn vertrouwen in Hem zo enorm gegroeid…. ik heb een rotsvast vertrouwen in mijn Liefdevolle Vader..
Maar maakt dit “vertrouwen” dan makkelijker om mijn lief los te laten? Nee… oooo wat worstel ik er soms mee.. en wat heb ik soms het gevoel dat het leven oneerlijk is…
En toch kan ik het dragen… elke dag een stukje… ik kijk niet vooruit.. elke dag heeft genoeg aan zijn eigen beslommeringen.. maar ook omdat mijn vertrouwen ligt in Hem.. ik weet dat Hij erbij is.. zowel bij mij als bij mijn lief…
Er staat duidelijk in de bijbel in 1 Korinthiers 10:13 https://debijbel.nl/bijbel/NBV21/1CO.10.13 U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: Hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan. dat Hij je nooit meer zal geven dan je aan kan..
Hier houdt ik mij aan vast.. en in die beproevingen van het leven zal Hij ook weer voorzien.. simpelweg omdat Hij van mij houdt en ik van Hem…
De spreker gaf nog een eyeopener wat mij aan het denken zette…
Waarom Geloven wij in God… geloven wij om wat Hij geeft of geloven wij in Hem om wie Hij is..
Ik denk dat het een samenspel is… Ik geloof in Hem omdat Hij een Liefdevolle Vader is, Hij heeft mij gemaakt.. van top tot teen en van binnen en van buiten.. en daar ben ik blij mee.. God is een God van herstel, een God van relaties.. een God die naar je omziet.. en door de situaties die je mee maakt met Hem wordt bevestigd wie Hij is.. een Liefdevolle Vader!
Een leven zonder deze God is voor mij ondenkbaar.. zonder Hem zou ik niet gekomen zijn waar ik nu sta in het leven… nog sterker gezegd… zonder de relatie met Hem zou ik niet eens meer in leven zijn!
Alle eer aan Hem…
Het gaat God er niet om wat Hij je geeft, want Hij kan je alles geven.. maar Hij kan het ook zo weer terug nemen… zie maar naar het leven van Job… Job had alles… maar hij raakt ook alles kwijt en als Job alleen maar op hand van de gevende God had vertrouwd dan had hij tegen God gezegd.. Doei… tot ziens… ik vertrouw U niet meer… maar Job keek naar het hart van God.. de Liefdevolle Vader.. die het beste met Zijn kinderen voorheeft..
Ook al zou Hij mij niets meer geven dan nog houdt ik mij vast aan Hem!
Misschien denk je wel.. wacht maar tot Hij je niks meer geeft… dan nog hoop en bid ik dat ik mij vast zal houden aan Hem!
Ik heb die periodes gekend.. 20 jaar van mijn leven was het een woestijn in mijn leven… dor en leeg… en voor mijn gevoel een periode waarin God stil was… Hij was ver weg maar toch soms ook dicht bij.. dit ervoer ik doordat er in die periode een dun lijntje aanwezig was naar Hem, dit was een muzikaal lijntje.. door omstandigheden kon/mocht ik niet naar de kerk om opgebouwd te worden in mijn geloof.. maar in de muziek die ik luisterde was God aanwezig en lied God zich af en toe zien.. over deze periode vertel ik in een van mijn allereerste blogs..
Mijn hele leven heb ik al een relatie met Hem, van jongs af aan wist ik wie Hij was… en Hij is altijd mijn houvast gebleven.. en net zoals je in je relatie met je partner moet investeren moet je ook investeren in de relatie met Hem… zo leer je Gods hart kennen.. wat je juist zo nodig hebt als je door moeiten gaat..
Ons doel op aarde is dat we steeds meer verbinding krijgen met God, en hoe krijgen we meer verbinding met God… door mijn hart met Zijn Hart te verbinden.
Ik ervaar door de beproevingen heen dat mijn geloof steeds dieper wordt en ik een steeds hechtere relatie krijg met mijn Liefdevolle God.
God laat ons door de beproevingen Zijn liefdevolle Vaderhart zien!
Maar daarin vraagt God wel van ons gehoorzaamheid/vertrouwen in Hem.. dit is vaak het lastigste stuk… dit komt bv doordat wij een verkeerd beeld hebben van God.. of dat ons vertrouwen in God weg is ontstaan door verschillende redenen… of we hebben andere dingen op de eerste plaats gezet in plaats van God op de eerste plaats.. of we zijn bang dat we dingen kwijt raken of los moeten laten… of ons egoïsme staat ons in de weg..
Soms vraagt God ons om terug te gaan naar de plek waar het pijn doet om van daaruit herstel te ontvangen..
En als we dan herstel ontvangen… of voorzien worden in onze beproeving.. dan mogen we getuigen van het feit dat God en Liefdevolle Vader is en voorziet in je beproevingen… net als God deed bij Abraham…
Toch merk ik… dat door mijn ervaringen die ik heb meegemaakt in het leven, en mijn ervaringen met God… God mij gebruikt om tot zegen te zijn voor anderen die God op mijn weg plaatst..
Ik ben blij en dankbaar dat ik deze Liefdevolle God ken, dat ik een relatie met Hem heb en van daaruit verbinding heb met Zijn hart..
Ken jij ook deze Liefdevolle Vader.. heb jij ook een relatie met Hem…. Van hart tot Hart..
Ik wens het je van Harte toe!!
Zodat jij ook een Zegen mag en kan zijn voor de ander en daarin Zijn Zegen door mag geven!
Geniet nog van de woorden van het onderstaande lied waar ik mijn blog mee begon!
Be blessed!
Faithful through the ages
God of Abraham
You’re the God of covenant
And of faithful promises
Time and time again
You have proven
You’ll do just what You said
Though the storms may come and the winds may blow
I’ll remain steadfast
And let my heart learn, when You speak a word
It will come to pass
Great is Your faithfulness to me
Great is Your faithfulness to me
From the rising sun to the setting same
I will praise Your name
Great is Your faithfulness to me
When the seasons change
You remain the same
God from age to age
Though the earth may pass away
Your word remains the same, yeah
You’re history can prove
There’s nothing You can’t do
You’re faithful and true
Though the storms may come and the winds may blow
I’ll remain steadfast
And let my heart learn, when You speak a word
It will come to pass
Great is Your faithfulness to me, oh
Great is Your faithfulness
From the rising
From the rising sun to the setting same (I will praise Your name)
I will praise Your name
Great is Your faithfulness to me, yeah, yeah (oh, oh)
Your faithfulness, it never runs out (yeah)
It never runs out
Oh-oh, Your faithfulness
Oh, it never runs out (it never runs out)
It never runs out (it never runs out)
I put my faith in Jesus
My anchor to the ground
My hope and firm foundation
He’ll never let me down
I put my faith in Jesus
My anchor to the ground (my hope and firm foundation)
‘Cause my hope and firm foundation (He’ll never let me down)
He’ll never let me down (oh, I put)
I put my trust (faith) in Jesus (yes, I do)
My anchor to the ground
My hope and firm foundation (my hope and firm foundation)
He’ll never let me down (He’ll never let me down)
Never let me down
I put my faith in Jesus (I put my faith in Jesus)
My anchor to the ground (my anchor to the ground), oh
He’s my hope, my only hope, my only hope (my hope and firm foundation)
He’ll never let me down (He’ll never let me down)
He’ll never let me down
Great is Your faithfulness to me (faithfulness, oh, great)
Great is Your faithfulness to me (from the rising sun)
From the rising sun to the setting same
I will praise Your name
In every season, great is Your faithfulness to me
Say, I put my faith
I put my faith in Jesus
My anchor to the ground (He’s my hope)
My hope and firm foundation (and He’ll never let me down)
He’ll never let me down (I put my faith)
I put my faith in Jesus (my anchor)
My anchor to the ground (He’s my hope)
My hope and firm foundation (never let me down)
He’ll never let me down (come on sing it loud)
Say, I put my faith
I put my faith in Jesus (my anchor to the ground)
My anchor to the ground (my hope and)
My hope and firm foundation (never let me down, He’ll never)
He’ll never let me down (never let me)
I put my faith in Jesus (I put my faith in Jesus)
My anchor to the ground (my anchor to the ground)
He’s my hope and firm foundation
My hope and firm foundation
He’ll never let me down (He’ll never let me down)
No, He’ll never let me down (He’ll never let me down)
Great is, great
Great is Your faithfulness to me
In every season, great is Your faithfulness to me (great is Your faithfulness)
From the rising sun
From the rising sun to the setting same (hey)
I will praise Your name
From the rising sun
From the rising sun to the setting same (hey)
I will praise Your name
From the rising sun
From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down)
I will praise Your name (I’ll still bless You, I’ll still praise You)
From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down)
I will praise Your name (and I’ll still bless You, I’ll still praise You)
From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down)
I will praise Your name (and I’ll still bless You, I’ll still bless You)
From the rising sun to the setting same (and I’ll still bless You, I’ll still bless You)
I will praise Your name (I’ll still bless You)
Great is
Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You)
Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You)
From the rising sun (I’ll still bless you)
From the rising sun to the setting same (I’ll still bless You)
I will praise Your name (I’ll still bless You)
Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You)
Yes, I’ll still bless You
In the middle of the storm, in the middle of my trial
I’ll still bless You
In the middle of the road, when I don’t know where to go
I’ll still bless You (yeah)
In the middle of my storm, in the middle of my trial
I’ll still bless You (yeah)
When I’m in the middle of the road and I don’t know which way to go
I’ll still (I’ll still bless You)
I’ll still bless You
I’ll still bless You, oh (I’ll still bless You)
I’ve got a reason to bless You, yeah
I’ve got a reason to bless You (I’ll still bless You)
I’ve got a reason to bless Your name
You’ve been faithful, You’ve been faithful (I’ll still bless You)
You’ve been so good to me, You’ve been so good
Come on just lift up your praise
Just lift up your worship to him
You’ve been so good, you’ve been so good
Let this, oh, this body be filled with Your praise
Be filled with Your praise (we bless Your name, we bless Your name)
We bless Your name, oh-oh-oh
I’ll still bless You, oh-oh-oh
I’ll still bless You, oh-oh-oh
I’ll still bless You, oh-oh-oh
I’ll still bless You
Great is Your faithfulness
Great is Your faithfulness to me (great is)
Great is Your faithfulness to me (from the rising sun)
From the rising sun to the setting same
I will praise Your name (from the rising sun)
From the rising sun to the setting same
I will praise Your name (from the rising sun)
From the rising sun to the setting same
I will praise Your name (great is)
Great is Your faithfulness to me
Samen…. 2022
Mijn woord voor 2022 is SAMEN!
Je kunt beter met zijn tweeën dan alleen zijn, want samen zwoegen loont. Wanneer twee vrienden samen zijn en een van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind, maar wie alleen is en ten val komt is beklagenswaardig, want hij heeft niemand die hem op de been helpt.
Prediker 4:9-10
Vele wensen komen al voorbij.. we zullen voorspoed en geluk ervaren maar ook moeiten en verdriet… daarom wens ik jullie deze bijzondere wens toe.. zo belangrijk en zo nodig!
Ik wens je toe dat bij moeite en verdriet er een arm is die om je heen geslagen wordt.
Ik wens je toe dat er bij ziekte iemand zal zijn die zorg voor je heeft.
Ik wens je toe dat er bij eenzaamheid iemand jou mag zien en tijd voor je zal hebben.
Ik wens je toe dat er bij armoede iemand het goede uit zijn of haar leven met jou zal willen delen.
Ik wens je toe dat je bij verlies tijd krijgt om te rouwen, te herstellen en te herdenken en je hierbij armen om je heen mag voelen.
Ik wens je toe dat anderen je zullen bemoedigen, op zullen bouwen en samen met jou op weg willen gaan in 2022
Alleen kom je misschien ver, samen komen we verder. Goede reis door het leven in 2022
Tekst Mariska Polhuijs
Be Blessed!
Zegenwens 2022
Ik wens jullie voor de komende dagen hele fijne Gezegende dagen, hoe je die ook doorbrengt.. weet dat er altijd iemand is die jou “Ziet”
En voor 2022 wens ik jullie een jaar waarin deze wens met jullie mee mag gaan!
(Frans Cromphout)
Moge de weg je zeggen:
volg me maar
Moge de ster je zeggen:
richt je vaart op mij
Moge de grond je zeggen:
bezaai me.
Moge het water je zeggen:
drink me
Moge het vuur je zeggen:
warm je
Moge de boom je zeggen:
schuil in mijn schaduw
Moge de vrucht je zeggen:
pluk me, eet me.
En als je de weg kwijtraakt;
geen vaste grond meer vindt
en dreigt te verdrinken;
Als het vuur is gedoofd en je kou lijdt
in een nacht zonder sterren;
als de bomen kaal zijn
en je honger en dorst hebt,
Dan moge zijn STEM je zeggen:
Wees niet bang, Ik zal er zijn.
Be blessed!
Kinderlijk Eenvoudig
Ik raakte vanavond ontroerd op mijn werk..
Een bewoner met dementie kwam een andere bewoner tegen, deze meneer mistte zijn onderbenen..
Mevr zag hem een raakte ontroerd.. ze vond het zo erg dat deze meneer geen onderbenen meer had.. ze kreeg tranen in haar ogen en wenkte mij…
Ze vroeg of we konden bidden voor deze meneer, dat God de benen weer aan wilde laten groeien..
Ze zei.. dat kan alleen God.. wij kunnen dat niet maar God wel.. ik kreeg tranen in mijn ogen en zei tegen haar.. natuurlijk kunnen we bidden voor deze meneer..
Midden tussen het rumoer in de zaal begon ze te bidden..
Ze bad.. en ik bad met haar mee.. op een gegeven moment hield ze op… ze was even stil… of was ze naar God aan het luisteren.. ze antwoordde op wat ze hoorde.. bad nog even door en zei Amen.. ik bevestigde haar gebed ook met een Amen…
Ze vertelde mij dat God tegen haar had gezegd dat Hij het later in de hemel beter zou maken..
Wederom raakte ik ontroerd.. het kinderlijk geloof en de eenvoud raakte mij…
Er straalde zo’n liefde van haar uit..
Ze had de tranen in haar ogen toen ze opnieuw naar die meneer keek… tegelijk had ze een bepaalde rust over haar…. want God had haar bevestigd dat Hij het in orde zou maken in de hemel..
Vond het zo bemoedigend.. en wonderlijk tegelijk.. Dat Hij tijdens haar gebed Zich liet zien en haar gelijk gerust stelde in een onderonsje..
Hij weet wat wij op de momenten zo nodig hebben… en Hij geeft.. wat hebben we toch een grote liefdevolle God.. 😘
Be Blessed!
Verbinden in Liefde!!
Zoek jij ook opnieuw naar verbinding?
Luister dan onderstaande dienst.. Een geweldige dienst met een prachtige verbindende preek..
Het raakte mij tot in elke vezel.. echt een aanrader juist in deze tijd van polarisatie.
Terug naar onze eerste Liefde.. Jezus.. en niet een stap achteruit omdat de ander een ander standpunt heeft maar juist een stap naar voren.. elkaar blijven zoeken en vinden in Liefde.. waardoor er opnieuw verbinding ontstaat!
Het is zo waar… als ons alles ontvalt blijft Hij overeind en naast ons.. Hij veranderd niet.. Hij laat ons niet los.. want Hij houdt van ons!!
En door Zijn Liefde mogen we elkaar weer vinden in Liefde naar elkaar!
Laat elkaar niet los… maar houdt elkaar vast.. we hebben elkaar zo nodig!!
Wat verlang ik naar EDEN!!
Luister vanaf minuut 19:45.. Be Blessed!
Moed(eloos)
Voel mij zo verdrietig… 😢
Wat gebeurt er toch in deze wereld..
Weet je de maatregelen zijn buiten proporties, afgezien van de effectiviteit..
De qr code wordt steeds verder uitgebreid.. nu zijn ze aan het nadenken om een qr code te verplichten voor zorgmedewerkers maar ook voor bezoekers voor verpleeghuizen…
Niemand die rekening houdt met het gegeven dat er ook mensen zijn die om medische redenen niet gevaccineerd kunnen worden.. afgezien principiële bezwaren..
Ik houdt mijn hart vast.. mijn lieverd woont in een verpleeghuis en straks komt er een tijd dat ik hem niet meer op kan zoeken tenzij ik een qr code kan laten zien.. aangezien ik niet gevaccineerd kan worden ivm mijn auto- imuunziekte kan ik dus straks mijn lieverd niet meer opzoeken.. tenzij ik voortdurend mij laat testen.. nou echt dat is niet te doen..
Heeft de regering enig idee wat ze ons aandoen???
Als ik naar mijn menselijke kant kijk zakt de moed mij in de schoenen en slaat de angst om mijn hart.. en schreeuw ik het soms uit van paniek..
Toch probeer ik, hoe moeilijk ook… te blijven zien op Jezus die de algehele controle heeft.. ook over het stukje dat ik mijn lieverd straks misschien niet eens meer op mag/kan zoeken..
Hij heeft mijn hele leven voor ons gezorgd en zal ook hierin voor ons zorgen..
Maar wat is het soms vreselijk lastig om te blijven vertrouwen.. om de vreugde in het leven te blijven proeven..
Wat kost dat soms bittere tranen.. en heel eerlijk… het vertrouwen is soms compleet zoek.. dan moet ik zo mijn best doen om vast te houden..
Gelukkig… ik dank God dat ik mag weten en ervaren dat ik niet mijn best hoef te doen om vast te houden maar dat Hij mij vast houdt in alle omstandigheden!
De boze gaat rond als een briesende leeuw en probeert ons op alle mogelijke manieren te ontmoedigen.. zodat we op gaan geven..
Ik bid dat God ons kracht, moed en troost wil blijven geven.. totdat Hij terugkomt.. en gelukkig is die hoop er dat Hij eens terugkomt en al onze tranen zal wissen..
Wat kan ik naar die tijd verlangen.. dat verlangen wordt steeds groter naarmate de wereld krankzinniger wordt..
Wat is het nu ontzettend belangrijk dat we elkaar steunen… voor elkaar bidden.. elkaar vasthouden.. elkaar bemoedigen.. we hebben elkaar harder nodig dan ooit te voren..
Onderstaand gedicht vindt ik mooi omdat het spreekt over hoop.. over lichtpuntjes die je niet mag vergeten.. want alleen zo houd ik het vol.. daarbij in alles mijn ogen gericht op Hem! 😘
Be Blessed 🙏🙏
Rouwen bij leven
Na twee weken flink te zijn geweest, ben ik al weer een aantal weken aan het werk.
Gelukkig en dankbaar dat ik geen last heb van de nasleep van Mr C.. dat ik niet extra vermoeid ben..
Het leven gaat door en zo ook het werk, ja zit zomaar weer in die modes en tijd om rustig weer te herstellen is er eigenlijk niet… gelukkig ook niet nodig omdat ik geen last heb van restverschijnselen.
Ik was wel flink ziek en zelfs tussendoor bloed laten prikken om te kijken of het echt het C virus is (waar antibiotica niet zoveel aan bij draagt) of dat het misschien toch iets anders was.. longontsteking bv.. maar er kwam uit de uitslagen dat het wel degelijk Mr C was dus zei de huisarts daar draagt antibiotica niets aan bij.. gewoon uitzieken en als je het erger wordt dan hoor ik wel weer van je.
Ik had ondertussen mijn maatregelen genomen… ik heb eerst 72 uur gevast om mijn immuunsysteem rust te geven en te resetten, dit hield ik helaas niet helemaal vol omdat ik steeds zieker werd, na 60 uur ben ik gestopt en ben ik langzaam aan weer wat gaan eten en nam extra vit D, zink en quertine.. en toen de koorts gezakt was extra vit C.
Verder veel rust genomen.. en langzaam aan knapte ik weer op..
Op een gegeven moment mocht ik weer uit quarantaine, en ging ik langzaam aan weer wat naar buiten om de natuurlijke vitaminen op te doen.. dit hielp ook want steeds binnen zitten en niemand zien deed ook het nodige op mentaal vlak.
Had gelukkig weinig last van eenzaamheid, af en toe had ik het wel even te kwaad.. ziek zijn.. alleen zijn.. aan de andere kant vond ik het ook heerlijk om alleen te zijn omdat je niet lekker bent en daardoor ook geen behoefte hebt aan gedoe om je heen.
Had mijn lieve Chanel al bij andere mensen onder gebracht, zodat ik mij helemaal op mijn eigen herstel kon focussen.
Na een poosje kon ik weer aan het werk, en eerlijk ik was blij dat ik weer wat kon doen.. 2 weken is echt wel lang genoeg hoor.. in ieder geval voor mij wel…
Het klinkt misschien raar, en ook niet helemaal gezond misschien maar momenteel is mijn werk ook een beetje mijn sociale leven..
Mijn leven staat behoorlijk op zijn kop…
Nee ik zeg het verkeerd, bij mij van binnen staat het op de kop.. ik merk dat het behoorlijk schud onder mijn voeten en in mijn hoofd.. en helaas is de balans daarin zoeken lastiger dan ik dacht.
Mijn lieverd naar een instelling, en helaas heb ik ook moeten besluiten om mijn viervoeter ergens anders te plaatsen. Dit vond ik een moeilijk en zwaar besluit… en kostte de nodige tranen.. toch kon ik niet anders, ik zag haar wegkwijnen.. wat ik niet langer kon verdragen en over mijn hart kon verkrijgen.. ze verdient beter.. ik ben veel weg, werk, sociale leven, af en toe naar mijn lieverd, waardoor ik te weinig tijd voor haar had.
Gelukkig heb ik erg lieve vrienden die haar wel een veilige plek wilden bieden, zo blijf ik haar ook regelmatig zien en kan ik volgen hoe het met haar gaat.
Maar doordat mijn viervoeter nu ook weg was, viel ik in het spreekwoordelijke gat.. het was de druppel van alles.. toen mijn man opgenomen werd had ik er nog niet zoveel last van.. had het nog druk genoeg en ik had thuis ook nog de nodige afleiding… nu Chanel ook weg ging was het de spreekwoordelijke druppel die mij in het spreekwoordelijke gat deed vallen..
Ik ervaarde zo’n gemis.. gemis van mijn lieverd dat die niet meer thuis woont.. gemis van mijn viervoeter…
En momenteel mis ik enorm de verbinding met mijn broers en zussen van de kerk… vanmorgen gaf de aanbiddingleider aan dat hij de afgelopen corona jaren ervaren heeft als een enorme droogte.. dit was voor mij wel een herkenbaar punt.. en ja dan hebben we nu wel weer meer mogelijkheden om bewaterd te worden maar als de grond zo droog is dan overstroomt het eerst en pakt de grond het niet gelijk op.. dan moet het eerst wat langer water krijgen voordat het zakt in de grond en de grond weer bevochtigd word..
En ja hoe vul ik het gemis op.. hoe krijg ik weer verbinding met mezelf en de ander?
Hoe zorg ik ervoor dat mijn grond weer bewaterd word en mijn grond ook weer daadwerkelijk het vocht opneemt..
Ik merk dat ik aan het zoeken ben om nieuwe kaders in mijn leven aan te brengen, nieuwe richting te zoeken.. tis net of niks meer hetzelfde is.. en ik helemaal opnieuw moet beginnen…
Hoort dit misschien bij de periode waar ik doorheen ga… rouwen bij leven??
Door dit wankele evenwicht heb ik momenteel gewoon behoefte om alleen te zijn, samen met God aan het zoeken om mijn leven opnieuw in te richten..
Tegelijk valt dit mij ook zwaar het alleen zijn.. tis wat een dubbel gevoel… aan de ene kant een tranendal om het gemis en het gemis van verbinding, aan de andere kant ook de behoefte om alleen te zijn en in de rust met God uit te zoeken wat Zijn plan/wil is met mijn leven..
Ik merk dat het alleen zijn weer als een zware deken op mij valt, alhoewel ik niet meer die eenzaamheid ervaar die ik vroeger altijd heb ervaren, in mijzelf, in mijn vorige huwelijk, in mijn schooltijd, in mijn ziekzijn.. dat was heftig en hoop ik ook nooit meer te ervaren..
Ik ervaar nu vooral verdriet… ja rouwen… en merk dat ik extra gevoelig ben, schiet zomaar vol.. bv bij een lied.. een tekst.. een woord.. een berichtje.. hierdoor heb ik dan af en toe even een flinke huilbui.. even alles eruit gooien.. en ja dit komt vaak op momenten dat je het niet uitkiest..
En toch mag ik dan ervaren dat God daarin is, dat Hij mij ziet en hoort en mij wil troosten..
Gistermorgen reed ik naar mijn werk… had de vorige dag een cursusdag gehad van mijn PPT cursus die ik doe.. zit nu in mijn tweede laatste jaar, het was een bijzondere dag geweest, heerlijk weer de ontmoeting met mijn medestudenten en de lesstof gaf mij ook veel om over na te denken..
Wel bijzonder hoe God werkt want loop met best veel vragen rond in mijn zoektocht en die dag kreeg ik al veel antwoorden door de lessen heen op mijn vragen.. daardoor was het ook wel een intensieve dag.
Maar goed de volgende dag moest ik werken en ik stond op met een beetje leeg naar gevoel.. emotioneel vanaf dat ik de ogen opendeed, ik herpakte mezelf en maakte mij klaar om naar mijn werk te gaan, ik stapte in de auto en zoals altijd had ik grootnieuwsradio aan staan…
Meestal houdt ik ook mijn gesprekken met God als ik naar mijn werk rijd, zo ook vanmorgen.. ik was aan het praten met Hem en werd emotioneel.. vertelde Hem mijn worstelingen en verlangen.. ik was aan het zoeken om mijn gevoelens onder woorden te brengen, en terwijl dat ik dat aan het doen was kwam er uit de radio een lied.. wat zo mijn verlangen vertelde.. ik zong het mee door mijn tranen heen.. een lied vanuit mijn tenen..
Als een liefdeslied is hier mijn leven…
in Uw tegenwoordigheid;
kniel ik voor U, Heer, in aanbidding neer,
met al mijn tranen en mijn strijd.
Ik geef wat ik heb,
houd niets apart,
open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn.
En ik bid U Heer, dat heel mijn leven,
een symfonie voor U mag zijn;
een symfonie voor U mag zijn.
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom,
omgeven door Uw majesteit;
leg ik alles, Heer, in Uw handen neer,
in zwakheid en gebrokenheid.
Geef ik wat ik heb,
houd niets apart,
open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn.
En ik bid U Heer, dat heel mijn leven,
een symfonie voor U mag zijn;
een symfonie voor U mag zijn.
Ik geef wat ik heb,
houd niets apart,
open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn.
En ik bid U Heer, dat heel mijn leven,
een symfonie voor U mag zijn;
een symfonie voor U mag zijn.
En God heeft het gehoord, ik kwam aan bij mijn werk en zette de auto neer, ik was nog wat vroeg en een stem in mijn binnenste zei, kijk nog even naar de Dagtekst van vandaag…
Ik pakte mijn telefoon en zocht https://my.bible.com/nl/moments hem op..
En weer schoot ik vol maar nu van blijdschap.. ondanks de moeilijke momenten was God daar met Zijn bemoediging!
Een glimlach kwam weer op mij gezicht en vol goede moed stapte ik uit de auto om weer aan het werk te gaan.
Had die dag geen last meer van het nare lege emotionele gevoel en kon met blijdschap mijn werk uitvoeren.
En het spreekwoordelijke gat moet zijn tijd hebben.. waarin ik merk dat God de heftige gaten opvult met zijn Liefde en Troost..
Rouwen is niet tijdsgebonden.. ik mag er de tijd voor nemen en daarin mijn grenzen aangeven wat ik nodig heb om de verbinding weer aan te gaan en te vinden.
Hij is erbij en troost!
Misschien zit jij ook in zo’n spreekwoordelijk gat.. weet dan dat God zich met jou verbinden wil..
Ik hoop en bid dat deze bemoediging jou mag troosten en (ver)sterken, Hij hoort en ziet jou en als jij met al je worstelingen, vragen bij Hem komt, laat Hij zichzelf zien en vinden..
Be Blessed!
Goodness of God
For Your mercy never fails me
All my days, I’ve been held in Your hands
From the moment that I wake up
Until I lay my head
Oh, I will sing of the goodness of God
And all my life You have been faithful
And all my life You have been so, so good
With every breath that I am able
Oh, I will sing of the goodness of God
I love Your voice
You have led me through the fire
And in darkest night You are close like no other
I’ve known You as a Father
I’ve known You as a Friend
And I have lived in the goodness of God, yeah!
And all my life You have been faithful, oh
And all my life You have been so, so good
With every breath that I am able
Oh, I will sing of the goodness of God, yeah!
‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me
Your goodness is running after, it’s running after me
With my life laid down, I’m surrendered now
I give You everything
‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me, oh-oh
‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me
Your goodness is running after, it’s running after me
With my life laid down, I’m surrendered now
I give You everything
‘Cause Your goodness is running after, it keeps running after me
And all my life You have been faithful
And all my life You have been so, so good
With every breath that I am able
Oh, I’m gonna sing of the goodness of God
I’m gonna sing, I’m gonna sing
‘Cause all my life You have been faithful
And all my life You have been so, so good
With every breath that I am able
Oh, I’m gonna sing of the goodness of God
Oh, I’m gonna sing of the goodness of God
Wauw.. wat gaaf om dit nummer zo in de openlucht te mogen zingen… dromen moeten er blijven…
Ik zal blijven zingen van de Goedheid van mijn Heer!! Ondanks…
Be Blessed!
Herstelmodus..
Inmiddels zijn we 2 maanden verder na dat ik mijn hart ben gaan volgen..
Mijn lieverd zit al weer 9 weken in een verpleeghuis en heeft het best naar zijn zin.. zeker zijn er af en toe momenten dat het even binnenkomt.. dat je merkt dat je niet meer thuis woont, dat je apart woont.. maar wat is er van beide kanten een stuk rust gekomen…
Mijn lieverd die daar zichzelf kan zijn, tot rust kan komen mentaal en fysiek, nieuwe vrienden op doet.. het gezellig heeft met de verzorging…
En aan de andere kant mijn situatie thuis..
Ik kom tot rust, raak steeds meer uit de zorgmodes.. jong wat is dat wennen… en wat ben ik mezelf tegen gekomen en nog… ik hoef niet meer alert te zijn… dat is iets wat ik mijn hele leven ben geweest, vanaf mijn vroege jeugd.. dit doet veel met je…
Ik merk dat mijn geheugen mij hierdoor af en toe verrast… in negatieve zin… meer ook in het feit wat ik afgelopen jaren allemaal heb gedaan in die zorgmodes… merk dat ik zoveel jaar op mijn reserves heb gelopen.. maar ook zoveel ballen in de lucht heb gehouden… heel veel dingen zelf uitgezocht.. steeds maar weer opzoek naar de beste zorg voor mijn lieverd.. dat was mijn hoofddoel!
Herstellen van een intensieve periode neemt maanden tot jaren in beslag.. het bizarre is dat ik nog steeds in een herstelfase zit van al de afgelopen jaren voor dat ik voor mijn lieverd ging zorgen… dus eigenlijk gaat het een beetje dubbelop.. of simpel gezegd.. duurt herstellen bij mij dus langer.. en ondertussen blijft de situatie met mijn lieverd ook nog wel een poos in stand omdat je bij proces dementie steeds een beetje afscheid neemt.. steeds weer een stukje loslaat van elkaar.. het is rouwen bij leven… en neem van mij aan dat het hard werken is.. maar tegelijk mag ik ook elke dag een stukje herstel ervaren… soms in het groot.. soms in het klein.. de tijd die herstel nodig heeft wil ik mijzelf ook geven… het zal met vallen en opstaan gepaard gaan… en een kwestie van een lange adem!
Moet ik daarbij dan niks meer doen? nee hoor.. ik mag (leren) luisteren naar mijn lichaam en gewoon af en toe toegeven aan rust.. maar doorgaan met leven binnen je grenzen is ook herstellen…. daarin speelt geloof een grote Rol… ja de hoofdrol.. want God is de regisseur van mijn leven.. dus ook over dit stukje..
Wat doet het pijn als je merkt dat er aan mijn intenties getwijfeld wordt…
Helaas lukte het niet meer om dit in de thuissituatie te realiseren.. hoe graag ik dit ook had gewild.. ik schrijf dit omdat ik ook weet dat er mensen zijn die hieraan twijfelen… mensen die denken dat je deze keuze zomaar maakt, echt he…. of je je Grote Liefde als een vuilniszak bij de weg doet… men heeft vaak geen idee wat voor worstelingen.. verdriet.. tranen er aan vooraf gaan voor je uiteindelijke deze keuze moet maken… het druist zo tegen je natuur in.. het liefst blijf je zorgen… maar niemand heeft er uiteindelijk iets aan als je allebei uitgeschakeld wordt en je met spoed geplaatst moet worden in een crisisplek.. niet wetende waar je dan terecht gaat komen..
En daarnaast de gedachte die ook nog rondspeelt dat je dus “zomaar” opgenomen kan worden… nou neem van mij aan dat dit niet “zomaar” gedaan wordt, daar gaan heel wat stappen/gesprekken aan vooraf.. met een duidelijke diagnose… er moet een gegronde reden voor zijn.. er zijn immers zoveel wachtenden voor u.. zoveel schrijnende situaties.. die soms zo moeten pleiten voor een plekje..
Misschien zul je denken.. joh waarom verdedig jij jezelf nog? laat gaan…
Nou nee…. ik kan dit niet op zijn beloop laten.. Ik ervaar het ook niet als een verdediging mijn reactie… maar meer een feit dat er nog veel onbegrip is voor deze aandoening en wat voor situaties en beslissingen hieruit voort rollen… en dat dit allemaal wel gehoord en gezien mag worden….
Maar daarnaast wordt ik ook ontzettend bevestigd en bemoedigd… als ik hoor hoe de zorg mij bevestigd in het feit dat mijn lieverd op zijn plek zit.. en dat het een juiste keuze was op een juist moment.. dan haal ik opgelucht adem en klop mijzelf op mijn schouder en zeg…
Goed gedaan!!
Maar he.. hiermee is er nog geen eind gekomen aan mijn mantelzorgtaken hoor.. het zorgen gaat door.. alleen op een andere manier.. ook hierin is het zoeken… een weg vinden…
Het liefst was ik elke dag bij mijn lief.. echt… maar dit is (helaas) niet mogelijk vanwege mijn eigen leven.. afstand en werk… en daarnaast is het ook niet “gezond” voor mij omdat ik dan in de zorgmodes zou blijven zitten.. gelukkig kan ik hem loslaten en met vol vertrouwen dat er goed voor hem gezorgd wordt..
Ik mag nu vanuit de zorgmodus in de verwenmodus stappen.. samen leuke dingen doen, af en toe een dagje thuis halen of een weekendje.. lekkere dingen toestoppen… en dan alleen maar van elkaar Genieten!!
Maar daarnaast blijft er een stukje mantelzorg.. wat ik ook helemaal niet erg vind en ook ervaar als een stukje verantwoordelijkheid.. hij is en blijft mijn man.. in voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt! Al is het op een iets andere manier dan we 7 jaar geleden hadden gedacht toen we in ons huwelijksbootjes stapten… maar nog steeds geen haar op mijn hoofd die spijt heeft van die keuze.. ben blij en dankbaar dat ik er nog steeds voor hem mag en kan zijn..
Soms echt wel pittig.. vooral omdat ik vaak last heb dat er te weinig uren in een dag zitten..
Herkenbaar hihi…
Want naast je werk ook nog naar hem toe valt niet mee… omdat de Vlinder ons destijds ook nog in de steek heeft gelaten is het wat lastiger om elke keer fysiek op bezoek te kunnen gaan.. moet vanuit mijn woonplaats een uur reizen om bij hem op bezoek te kunnen, zowel met OV als met de fiets… maar wat ben ik tegelijk dan blij dat we in een digitaal tijdperk leven zodat we elke dag via Facetime, WhatsApp contact kunnen hebben.. elke dag elkaar even kunnen spreken en elkaar elke dag even welterusten zeggen.. samen de dag af te sluiten!
En dan zie je uit naar je weekje vakantie wat nog gepland stond… het weekend zou mijn lief mee en daarna nog een paar dagen voor mijzelf…heerlijk eruit naar ons geliefde Ommen.. geweldig stukje Nederland… en heb je alles gepakt.. alles geregeld… taxi ed.. nog 1 nachtje slapen.. heerlijk opladen..
Volgende morgen wordt je wakker en waar je al een poosje rekening mee hield gebeurt.. knallende hoofdpijn, koorts, niet meer op mijn benen kunnen staan van de pijn.. alsof er een vrachtauto over mij heen was gedenderd….
tja en nu?…
Omdat mijn lief ook zou komen heb ik eerst maar een sneltest gedaan… binnen 10 seconden 2 streepjes…. Een PCR test aangevraagd en s’middags kreeg ik het antwoord… het C virus gooide roet in het eten.. oftewel in onze vakantie!
Het zal toch niet waar zijn!!!
Kan mij het ook wel voorstellen dat ik juist nu ziek ben geworden.. dat mijn lichaam nu juist erg vatbaar is.. ik kwam zoals ik al zei tot rust.. lichamelijk zowel mentaal.. en ja dan gaat je lichaam in de herstelmodus en ben je extra vatbaar.. je merkt al dat je extra vermoeid bent.. dat je lichaam er harder aan moet trekken om in de rust te blijven.. en dan zegt Mr C vriendelijk.. ik ga je wel een handje helpen.. van de wal in de sloot!
Maar goed.. er zit nu niks anders op dan rust te pakken en goed voor mijzelf te zorgen.. de tijd te nemen om hier weer bovenop te komen..
Tegelijk vind het ook best wel pittig…. het is zo’n gemeen virus.. vooral voor de kwetsbaren… en dan te horen dat er steeds meer collega’s en bewoners besmet zijn doet pijn.. natuurlijk weet je dat je er niks aan kunt doen.. dat dit buiten je onvermogen gaat.. maar toch je gevoel zegt soms zo wat anders dan je hoofd uiteindelijk wel weet..
Dit wil je het liefst voorkomen… ik werk in de zorg om de bewoners een fijne oude dag te bezorgen..
Elke dag probeer ik te relativeren dat het iedereen had kunnen gebeuren.. probeer ik lief te zijn voor mijzelf.. maar als je dan leest dat er weer iemand positief getest is.. ziek is geworden met daadwerkelijke klachten.. dan laat ik stiekem een traan..
Het blijft door je koppie gaan…
Ik hoop dat mijn/ieders herstel voorspoedig mag verlopen.. ik heb momenteel flinke klachten.. maar hoop dat ik er gauw weer voor mijn collega’s en bewoners mag en kan zijn…
Tot die tijd kan ik maar 1 ding doen..
Dat is bidden dat God Zijn beschermende handen om ons heen legt.. en ons wil dragen door deze weer opnieuw heftige periode..
En dan mag en kan ik het loslaten en overgeven aan Hem die zoveel machtiger is dan het virus…
Makkelijk??… nee.. maar ik kies er bewust voor om Hem deze last te laten dragen..
Hij zegt zelf! Ben je vermoeid of belast? Breng je zorgen bij Mij.. want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht!
Be Blessed!
Follow your heart… it nows the way
In mijn vorige blogs konden jullie lezen dat ik een nieuwe baan had gekregen.. en mijn man een nieuwe plek had gekregen
Maar anderhalve week geleden heb ik mijn laatste werkdag gehad bij mijn nieuwe werkgever…
Huh???
Yepp.. je zal vast denken.. daar was je toch net begonnen? Dat klopt..
Deze stap verdient enige uitleg…. want mijn God en hopelijk ook die van jou.. is een grote en Liefdevolle God en dat kan ik niet zomaar voorbij laten gaan zonder jullie hierin mee te nemen!
Je krijgt een Zegen nooit alleen voor jezelf.. juist door te delen vermenigvuldigd de Zegen!
Wees dus bemoedigd.. althans dat is mijn hoop en Gebed!
Zoals ik in mijn voorgaande blogspot had verteld… had ik ja gezegd tegen mijn nieuwe werkgever en mocht ik een weekje later beginnen ivm de verhuizing van mij lief… hier was ik erg dankbaar voor!
Maar na de pittige week van verhuizen van mijn lief… stond mijn leven flink op de kop..
Ik zag als een berg tegen mijn nieuwe baan op.. gewoon omdat de grond onder mijn voeten weg was geslagen.. althans zo voelde het.. ik stond maar het voelde of was ik alle grip op mijn leven kwijt..
Ik dacht bij mijzelf en zei tegen God.. hoe ga ik dit doen… mijn lieverd uit huis, nieuwe baan… Heer dit trek ik echt niet!
Maar goed.. dacht ik… je hebt weinig keus Mirjam… wie A zegt moet ook B zeggen..
Lief zijn voor mijzelf blijft nog wel een dingetje..
Ondertussen heb ik wel geleerd… stap voor stap… dan kom je er vanzelf…
Zo gezegd zo gedaan…
Ik begon met lood in mijn schoenen aan mijn nieuwe baan.. tegelijk merkte ik dat de afleiding mij erg goed deed…
Maar de balans in mijzelf was ver te zoeken.. hierdoor moest ik er flink aan trekken om aan te sluiten op mijn nieuwe werkplek..
Ik had mijn twijfels al gehad vanaf mijn sollicitatie, is dit wat U wilt dat ik ga doen? Ik kreeg op dat moment geen antwoorden..
Het bleef stil..
Ik weet dat je dan ook stappen mag zetten in vertrouwen… wetende dat Hij ook hierin meegaat..
In eerste instantie heb ik ja gezegd zodat ik dichterbij huis was… als er thuis wat zou gebeuren dan was ik zo thuis… dit had mijn lief ook aangegeven..
Het leek er namelijk nog lang niet op dat mijn lieverd al zo snel een plekje zou krijgen.. 8 appartementen op heel Twente is niets voor deze doelgroep..
Ondertussen mistte ik Zorggroep Manna enorm.. maar goed alle begin is moeilijk.. ik dacht gewoon doorgaan.. het went vanzelf..
Na een week dat mijn man opgenomen was en ik een week aan het werk was bij mijn nieuwe baan begonnen bij mij de scheurtjes te komen in het volhouden…
Ik kreeg geen energie uit mijn werk.. bracht er alleen maar energie heen.. terwijl dat mijn energielevel niet zo hoog meer was..
Je begrijpt.. ik raakte langzaam maar zeker uitgeput.. en was ongelukkig in deze situatie..
Waar ik achter ben gekomen is dat je plezier in je werk moet hebben anders raak je zomaar uitgeput en je bron opgedroogd..
Ik kreeg slapeloze nachten, had veel verdriet van het missen van de vertrouwde dingen..
Ik merkte dat er teveel veranderingen in een keer waren geweest… maar streng als ik ben tegen mijzelf.. probeerde ik mijzelf moed in te praten..
Ik zei tegen mijzelf.. “doorzetten Mirjam… je moet hieraan wennen… geef het de tijd.. je kunt nu geen weloverwogen besluit nemen.. je bent veel te emotioneel.. je grond schud onder je voeten.. geef het echt de tijd”..
Toch wist ik diep in mijn hart waar de schoen aan het wringen was.. maar wilde daar niet aan denken.. de onrust bleef.. en ik dacht.. heb ik dan toch een verkeerde keuze gemaakt? Kan ik het nog terug draaien??
Ik ging de voor en tegens op papier zetten zodat ik overzicht kreeg en daardoor misschien duidelijkheid over mijn situatie en misschien antwoorden in wat ik zou kunnen doen..
Ik merkte dat de doelgroep mij momenteel ook zwaar viel.. logisch natuurlijk… het is een doelgroep waarbij je stevig in de schoenen moet staan anders redt je het niet… en stevig in mijn schoenen stond ik momenteel niet..
Het is een totaal andere doelgroep dan waar ik eerst voor heb gezorgd, PG ( psychogeriatrie) ouderen met dementie, het heet niet voor niets Bijzondere Begeleiding..
Wel een ontzettende leuke doelgroep maar niet voor mij in mijn huidige situatie..
Soms komt iets te vroeg..
De jaren van zorgen lieten ook zijn sporen na in mijn hoofd.. waardoor mijn hoofd soms te vol zit..
En mijn draagkracht is nu een maal niet erg groot door wat ik allemaal al heb meegemaakt maar ook merk ik dat de medicatie die ik vroeger allemaal heb geslikt zijn sporen hebben achtergelaten.
Niet leuk..
Maar wel iets om rekening mee te houden in mijn leven..
Ondertussen mistte ik de warme zorg van de PG doelgroep… deze doelgroep heeft een speciale plek in mijn hart.. liefdevolle warme zorg.. dat is wat ik mistte..
Ik was nog maar net begonnen dus kon ik die afweging wel goed en zuiver maken?
Ik bad ondertussen elke dag voor mijn situatie.. ik vroeg God of Hij wilde laten zien wat ik moest doen.. wat was zijn weg met mij..
Maar het bleef nog steeds stil..
Ondertussen had ik een paar vriendinnen gevraagd of ze met mij mee wilden bidden, ik had verteld dat ik nog niet echt lekker zat bij mijn nieuwe werkgever en of God helderheid en duidelijkheid wilde geven voor mijn proeftijd om was..
Ik wist ook dat ik deze baan niet had aangenomen.. zelfs niet had gesolliciteerd als we van te voren duidelijkheid hadden gehad in de situatie omtrent mijn lief.. als we van te voren hadden geweten dat er binnenkort een plek voor hem zou zijn.. Ik zat namelijk enorm op mijn plek bij mijn vorige werkgever…
Natuurlijk was daar ook wel eens wat, wat niet lekker liep… maar heb je dat niet bij elke werkgever?!
Ondertussen moest ik nog steeds afscheid nemen van mijn oude team, doordat alles in een sneltreinvaart was gegaan van mijn lief, was ik daar nog niet aan toegekomen.. maar we hadden eindelijk een datum gepland..
Ik zag er zo tegen op.. ik voelde aan mijn water dat ik het gemis alleen maar sterker zou voelen, kon ik dat nu wel gebruiken??
Juist nu ik mij zo ongelukkig voelde op mijn nieuwe werkplek?
Maar goed.. ik ben gegaan en het was een ontzettend gezellig en leuk afscheid.. maar het was ook een erg emotioneel afscheid..
Het gekke was dat het helemaal niet voelde als "afscheid" maar meer als "thuiskomen"
Dit maakt het wel ingewikkelder..
Ik had natuurlijk wel ingecalculeerd dat het een emotionele middag zou worden… maar het gevoel van “thuiskomen” had ik niet in verwacht…
Mijn gevoelens schoten van hot naar her..
Wat voelde ik nu eigenlijk en wat wilde ik… maar bovenal wat wilde God dat ik deed?!
Natuurlijk kwam de vraag vanuit het team of ik het naar mijn zin had op mijn nieuwe werkplek..
Tja deze vraag had ik verwacht.. ik had nog zo tegen mijzelf gezegd.. je zegt gewoon dat het goed gaat en de tranen houdt je maar tegen… maar ja ook al deed ik nog zo mijn best.. ik hield het echt niet meer droog…
Ik vertelde in tranen dat ik daar mijn draai nog niet kon vinden.. dat het zo dubbel voelde.. dat het omgaan met de nieuwe doelgroep erg zwaar was omdat ik zelf zo wankel in mijn schoenen stond.. maar dat het vast kwam omdat ik zelf door een heftige tijd ga.. en de balans volledig kwijt was.. maar ook vertelde ik dat ik zorggroep Manna en de PG doelgroep erg mistte..
Maar waarom mistte ik zorggroep Manna zo erg?!
Een oud-collega zei treffend.. “Weet je nu je leven zo op de kop staat mis je de basis”..
Hiermee sloeg ze de spijker op zijn kop..
Ze had zo gelijk… Ik miste zeer zeker de basis, werken vanuit je geloof in een organisatie waar de christelijke identiteit nog hoog in het vaandel staat en waar je het ook aan de mensen geeft en terugkrijgt waardoor je het samen beleeft..
Juist nu mijn leven zo op de kop staat, heb ik die basis zo nodig om overeind te blijven en door te kunnen gaan..
Maar goed.. ik droogde mijn tranen en zei met een big smile..
Kop d’r veur..
Wie A zegt moet ook B zeggen..
Middags moest ik weer werken bij mijn nieuwe werkgever.. ik stapte met lood in mijn schoenen op de fiets… mijn hoofd zat nog zo vol.. maar het gaf die middag ook wel weer de nodige afleiding.. alleen bleef alles maar door mijn hoofd malen.. de onrust en vrede was ver te zoeken in mij..
Na mijn dienst stapte ik op de fiets naar huis en onder het fietsen bad ik tot God… dit doe ik vaak op de fiets.. zijn vaak mijn momenten met Hem.. ik deelde mijn vragen en vroeg wie ik kon bellen om even te sparren over dit alles.. waar ik mijn verwarring mee kon delen..
Ik kreeg direct antwoord.. God zei dat ik mijn vriendin moest bellen uit Friesland.. het was zo duidelijk dat ik geen moment aarzelde en gelijk haar belde..
Wat er toen gebeurde.. ik ben er nog ondersteboven van..
God gaf antwoord via haar..
Ik had haar destijds ook gevraagd om voor mij te bidden..
Ik vertelde haar wat mij bezig hield.. dat ik het niet meer trok.. ik zo verdrietig was.. en in verwarring… dat ik ook zoooo moe was… eigenlijk te moe om door te gaan… kortom ik zag het niet meer zitten hoe ik verder moest..
Ze luisterde en vertelde dat zij afgelopen zondag een beeld had gekregen in een kerkdienst voor mij.. het was via een andere mevrouw in de dienst die een beeld kreeg, ze zei dat het voor iemand was die waarschijnlijk niet in de dienst was.. Mijn vriendin zei: “Ik heb de hele week in gebed steeds jou voor me in gedachten. En ik wist en weet dat dit beeld en deze teksten voor jou zijn.. ik heb veel aan je moeten denken”
Ze wist niet waar ik afgelopen week doorheen was gegaan..
Het onderstaande beeld kreeg die mevrouw en ik wil het graag met jullie delen..
Je staat in een kamer.. met alleen 1 raam.. hiervoor hangt een gordijn.. deze is dicht dus is het wat donker in de kamer. Aan jou de keuze: gordijn open of dicht/ lichter of hetzelfde. Je doet het gordijn open en kijkt naar buiten.. buiten is het mooi, zonnig, vrolijk, kleurrijk door de bloemenzee, kabbelend water, fluitende vogels.. Weer aan jou de keuze: binnen blijven of eruit.. alleen.. je hebt alleen dit raam en moet hierdoor dus naar buiten, het kan alleen aan de buitenkant geopend.. vraag je hulp?? Buiten staat Iemand die je kan (en wil)helpen. Je vraagt om hulp, het raam gaat open, je gaat eruit en onmiddellijk word dit raam weer gesloten.. je kunt niet meer terug naar ‘de bescherming van de kamer’. Buiten is het warm door de zon, het is fijn. Vogels fluiten, kleurrijke bloemen die heerlijk geuren, kabbelend water.. daar tussendoor 1 weg.. het word steeds warmer.. keuze: die ene weg of daar blijven in de hitte.. zodra je op weg gaat, merk je op dat je niet alleen bent.. en het pad is in de schaduw… de weg samen komt uit bij water.. daardoor heen een steiger.. maar je bent moe, zo moe dat je huilt.. het water komt hoger(door de tranen) maar je bent zo moe, te moe om je weg te vervolgen.. je kijkt de steiger neer.. daar zie je iemand van jou tranen kristallen maken en vervolgens parels die zorgvuldig in een flesje gaan.. je word gewenkt: “Kom maar, ik zette je vrij uit jou donkere kamer, ik liep met je mee uit de hitte, ik zorgde voor schaduw, ik zie jou tranen en verzamel ze, ik ben er steeds, droog je tranen en twijfel niet meer zodat je Mij, De Weg beter kunt zien.. ik geef je kracht om door te gaan.. steeds opnieuw..
Ze kreeg ook deze Bijbeltekst op haar hart.. 2 Kronieken 16:9
“Zijn Oog gaat over de gehele aarde, om hen die een volkomen hart hebben, in Hem krachtig bij te staan!!!”
Wauw wat een bemoediging……..
Wat ik zo bijzonder vond is dat in dit beeld ook een beeld weer naar voren kwam die ik vorig jaar mocht ontvangen tijdens gebed bij ons in de kerk.. toen worstelde ik met het feit of ik wel weer werk mocht/kon zoeken.. of dat Gods plan was.. of moest ik voor mijn lief blijven zorgen.. Toen heeft God heel duidelijk gesproken..
Ik stond in een groot meer op een steiger en kon de overkant niet zien… op de oever stond mijn lief.. en God zei.. ga maar.. ontwikkel je maar, ontplooi je maar.. ik zorg voor je lief!
En nu kwam dat zelfde beeld weer voorbij.. ik werd er zo door bemoedigd!!
Ik haalde verder uit het beeld dat God zei.. Zet de stap.. vraag of je terug kunt komen.. ga weer je vrijheid tegemoet.. maar jij moet de stap zetten… en Ik ga met je mee..
Die eerste vrijheid van werken had ik bij zorggroep Manna mogen beleven… en ik merkte dat ik mij beklemd voelde bij mijn nieuwe werkgever.. dat ik daar niet op mijn plek was.. ook qua werkzaamheden niet… de werkgever en collega’s waren top.. echt waar… maar die onrust die ik steeds bleef ervaren was er niet voor niets.. en die ging alleen weg als ik weer mijn vrijheid zou opzoeken..
Ook kreeg ze nog psalm 20 voor mij mee.. een prachtige psalm van David.. wauw nog een bemoediging…
Een psalm van David, voor de koorleider.
‘Moge de HEERE u verhoren in de dag van benauwdheid, de Naam van de God van Jakob u in een veilige vesting zetten.
Moge Hij u hulp zenden uit het heiligdom en u ondersteunen uit Sion.
Moge Hij aan al uw graanoffers denken en uw brandoffer tot as verteren.
Moge Hij u overeenkomstig de wens van uw hart geven en al uw voornemens in vervulling doen gaan.
Wij zullen juichen over uw heil en de vaandels opheffen in de Naam van onze God.
Moge de HEERE al uw verlangens vervullen.
Nu weet ik dat de HEERE Zijn gezalfde verlost!
Hij zal hem verhoren uit Zijn heilige hemel, met machtige daden van heil door Zijn rechterhand.
Dezen vertrouwen op strijdwagens en die op paarden, maar wíj zullen de Naam van de HEERE , onze God in herinnering roepen.
Zíj kromden zich en vielen, maar wíj zijn opgestaan en staande gebleven.
HEERE , verlos; moge die Koning ons verhoren op de dag dat wij roepen.’
Ik ging die avond slapen met rust in mijn hart en wist wat ik de volgende dag moest doen..
Ik moest de stap zetten en vragen of ik terug kon komen bij mijn oude werkgever.. het was voor mij gelijk ook een toets of dit beeld echt voor mij bedoeld was..
Want als ik niet terug kon komen dan bleef ik bij mijn nieuwe werkgever en was ik er ook van overtuigd dat God mij dan ook de tools, rust en geduld zou geven om te wennen…
De volgende dag heb ik de stoute schoenen aan getrokken en zorggroep manna gebeld met de vraag of er een mogelijkheid was om terug te komen, of er nog een vacature open stond..
Ik had een gesprek met mijn oude teamcoach en heb open en eerlijk verteld wat er was gebeurt en wat mijn drive was om terug te keren naar Zorggroep Manna..
Het was een open en eerlijk gesprek en het beeld wat mijn vriendin kreeg… was voor mij bedoeld…
Ik kon terug komen,
Er was een vacature…
Na het telefoongesprek was ik stil.. en de tranen rolden over mijn wangen.. ik voelde mij zo bevrijd.. opgelucht… ik kreeg zoveel rust en vrede in mijn hart en hoofd..
Wat een Wonder.. wat dien ik een Wonderlijke en liefdevolle God!
Ondanks….
Ik ben God zo dankbaar voor zijn zorg voor mij..
Ik heb geen spijt van mijn “uitstapje” het was een leerzame ervaring.. ik weet nu wat bij mij past.. en wat ik nodig heb.. ik heb mijzelf meer leren kennen… maar bovenal weet ik nu welke talenten en kwaliteiten God in mij heeft gepland… waarin ik mag groeien en leren op de plek waar Hij mij neerzet..
En dat dit terug is bij Zijn basis is zo fijn.. ik mag mijn werk doen in een rustige stabiele basis waar ik het meeste vrucht kan dragen..
Dat is wat God van mij vraagt..
De Toekomst is in Zijn hand.. dat geeft zoveel rust… Hij zorgt in Alles.. ik hoef alleen maar te Zijn..
Ik zat nog in mijn proeftijd bij mijn nieuwe werkgever en die donderdag had ik een evaluatie over hoe verder..
Pfff… dat vond ik best enorm spannend… ik ben een pleaser en deze gesprekken vermijd ik liever… maar ook dit hoort bij groeien en ik vertelde haar wat er was gebeurt en dat ik stopte bij hun en mijn hart ging volgen…
Mijn hart die al die tijd wist welke weg bij mij paste maar waar ik niet goed naar had geluisterd en leren mag om er steeds meer naar te luisteren..
Ze konden het heel erg goed begrijpen maar vonden het wel ontzettend jammer.. ze heeft nog wel geprobeerd om mij over te halen maar ik kon dicht bij mijzelf blijven en dat vond ik toch wel knap..
Tijdens mijn laatste dienst kwam ik nog even in gesprek met een collega, zij vertelde dat ze mij deze weken had meegemaakt en dat haar een ding was opgevallen.. ze wist dat ik de opleiding Psycho Pastorale toerusting deed… ze zei dat ik daar meer mee moest gaan doen.. dat ze gezien had hoe goed ik een luisterend oor ben voor de ander en dat de ander zich zo bij mij op zijn/haar gemak voelt.. maar dat het een goede keus was dat ik bij hun stopte want dat ik beneden mijn niveau werkte en daar erg tegenaan zou lopen als ik bij hun bleef…
Dit was voor mij een enorme bemoediging… ook in het feit dat ik die opleiding doe..
Tjonge Mirjam… die steek je toch maar even in je zak dacht ik..
De laatste avond ging ik wel met een dubbel gevoel weg… ook deze mensen moest ik achterlaten… ook deze mensen waren ondanks hun problematiek al aardig op weg om mij te vertrouwen.. dit raakte mij.. dat had ik niet gedacht..
God is Goed.. Hij weet wat wij nodig hebben..
Ik zie vol vertrouwen uit naar mijn nieuwe baan bij Zorggroep Manna terug team Regenboog!
Een Teken van Trouw..
Be Blessed!
Pittige Tijden
Ik had nog even een paar daagjes vrij tussen mij oude en nieuwe baan..
Ik had donderdags mijn laatste werkdag bij mijn oude werkgever en die week erop zou ik op de dinsdag beginnen bij mijn nieuwe werkgever..
De dag na mijn laatste werkdag gaat de telefoon..
Ik neem op..
Aan de ander kant van de lijn zegt een vriendelijke vrouw.. tis met de cliëntadviseur…
Ik bel u omdat er plek is voor uw man…
SLIK…
Ik viel stil.. Nee.. dit kan niet waar zijn…
Duizend en één gedachten gingen door mij heen.. “Heer… dit kan toch niet.. het zou nog lang niet zover zijn.. ja hij stond op de wachtlijst.. maar er waren toch zoveel wachtenden voor hem??”
Ik herpakte mij weer redelijk snel en zei.. echt.. dit meent u niet.. echt waar??? Dit hadden we nog niet verwacht..
Ze zei: “Dat kan ik mij voorstellen, er zou een nieuwe bewoner komen maar die is vlak voor opname overleden.. ik viel weer stil.. weer vlogen mijn gedachten in luttele seconden door mijn hoofd…
Moest ik nu blij zijn of verdrietig.. moest ik ja zeggen of moesten we nog even wachten…
“Heer dit kan toch niet.. ik heb net een nieuwe baan…nu komt alles tegelijk.. dit trek ik niet Heer”
De grond schudde onder mijn voeten.. en ik moest even tot bezinnen komen..
Ondertussen zei ik haar dat ik het zou bespreken met mijn man en dat ze nog van mij zou horen..
De telefoon viel naast mij neer op de bank en ik stond eerst een paar minuten met mijn mond vol tanden… en mijn ogen vulde zich met tranen..
Het zweet brak mij uit.. en een gevoel van paniek overmeesterde mij.. Ik plofte neer op de bank.. mijn hart sloeg tegelijk bijna mijn strot uit..
Verdriet en blijdschap tuimelden over elkaar heen..
Het is echt waar.. er is opeens plek.. mijn maatje.. mijn grootste liefde gaat definitief ergens anders wonen.. verdriet overmeesterde mij.. maar tegelijk besefte ik ook dat mijn hele “zijn” aangaf dat ik er aan toe was..
Het zal ons allebei zoveel ruimte geven…
Maar niet nu.. niet alles tegelijk..
Na dat ik weer tot mezelf gekomen was trok ik gelijk mijn overlevingsjas weer aan en dacht.. kop op Mirjam.. het is zoals het is.. ook dit overleef je wel.. je hebt al voor zoveel hete vuren gestaan.. en God zegt..
Als u door diepe wateren moet, zal Ik bij u zijn. Als u rivieren moet oversteken, zult u niet verdrinken! Als u door het vuur loopt, zult u niet worden verbrand, de vlammen zullen u niet verteren.
Jesaja 43:2 HTB
https://my.bible.com/nl/bible/75/ISA.43.HTB
Stap voor stap… één ding tegelijk.. en je hoeft het niet alleen te doen.. Hij gaat met je mee..
Ik werd weer wat rustiger en toen mijn man thuis kwam van de dagbesteding heb ik het hem verteld..
Zijn antwoord verraste mij eerlijk gezegd niet.. ook omdat we het er geregeld over hadden gehad en ik ook wist dat hij er aan toe was..
Hij zei: “oké.. nu al?? Nou dat is mooi” hij ging gelijk in de regelmodus… de knop was om..
Natuurlijk merkte ik bij tijd en wijle wel dat hij het ook ontzettend spannend vond..
We hebben de Clientadviseur gebeld en een afspraak gemaakt voor de maandag erop… om zijn kamer te bekijken en een gesprek met de psycholoog en de cliëntadviseur..
Ik was blij dat hij het zo oppakte maar tegelijk zei het ook veel over zijn ziekteproces..
Na het gesprek moest er veel geregeld worden want hij kon binnen een week al inhuizen… tjonge dat ging wel heel snel..
Kregen we nog tijd om het te laten dalen?
Nou eigenlijk niet..
De levenstrein had volle snelheid gekregen en de handrem was zoek..
Het werd een ongekende bizarre week..
Als eerste heb ik maar even goed voor mijzelf gezorgd door mijn nieuwe werkgever te bellen en te vragen of ik een weekje later kon beginnen.. werken in deze bizarre week trok ik echt niet.. en aan de andere kant had mijn nieuwe werkgever nu ook niks aan mij want mijn hoofd stond nu wel even bij andere zaken dan een nieuwe baan..
Gelukkig kreeg ik alle begrip en meeleven… ik mocht een weekje later beginnen…
God zorgt!
De sneltrein denderde onvermoeid voort want er moest enorm veel geregeld worden… Er moesten spulletjes aangeschaft worden, meubeltjes, maar ook het financiële plaatje kwam op de kop.. verzekeringen moesten afgesloten worden.. enz. enz.. Veel geregel.. gezoek op internet.. telefoontjes die gepleegd moesten worden.. Je wilt niet weten wat er bij een opname zoal komt kijken..
Gelukkig verliep alles redelijk vlot en eind van de week kon ik met lieve vrienden zijn kamer alvast inrichten… zodat hij die maandag erop in een aangeklede kamer zou komen..
Hier was mijn man erg blij om want daar zag hij erg tegenop.. hij mist namelijk het overzicht hoe deze dingen aan te pakken en het zou hem alleen maar veel stress bezorgen..
Het bijzondere was dat ik in de hectiek God dicht bij ervoer.. God die mij zag en mij droeg..
Wat was het een zware week.. ik zat nog helemaal in de afscheid modus van mijn oude werk en toen kwam het afscheid van mijn lieverd ook al dicht bij… mijn emoties vlogen van hot naar her… ik wilde er ook niet aan toegeven omdat ik nog zoveel moest regelen.. en dwong mijzelf om nog maar even in de overlevingsmodus te blijven… maar af en toe kwam het flink binnen en liet ik de emoties maar de vrije loop…
Pittige tijden..
Het was een week van afscheid… want in die week liet mijn Vlinder (45km autootje) mij ook in de steek.. hij vertoonde steeds al mankementen.. nadat ik hem had aangeschaft was er steeds wat mee.. en nu.. een half jaar verder heb ik er qua onkosten het zelfde ingestoken dan waar ik hem voor gekocht had.. dit doet pijn.. ontzettend veel pijn.. het afgelopen jaar werkte ik voor de auto..
Gelukkig kon ik een leenauto van de garage meekrijgen.. maar in die week gaf de garage mij een bericht dat het weer minimaal duizend euro zou kosten.. ik heb te kennen gegeven dat het voor mij klaar was.. dat ik dat bedrag simpelweg niet meer heb… hij gaf mij groot gelijk…
Tja en daar sta je dan… ook nog afscheid van mijn Vlinder nemen…
Hoeveel kon er nog bij??
God wist het… ik niet.. maar niet veel meer…
Tegelijk kwam om de hoek het besef dat ik straks alleen zou wonen.. ik die nog nooit van mijn leven echt alleen heb gewoond.. ja op mijn 17e in de zusterflat toen ik de opleiding deed.. maar daarna nooit meer..
Hoe ging ik dit doen??
Echt ik had geen idee!!
Ik zag er als een berg tegenop.. en dan vooral de nachten… nachten waren voor mij toch wel een dingetje.. helaas een overblijfsel vanuit mijn jeugd…
Ik vond een leesplan op YouVersion over God in de nachten.. en haalde er mijn troost en Zijn nabijheid uit..
Heb de hele week ook voor de nachten gebeden dat God daarin zijn rust wilde laten zien.. dat de angst er niet zou zijn maar Zijn vrede!
Maandag.. een week na dat we waren wezen kijken heb ik mijn lieverd weggebracht..
Hoe ik mij voelde na dat we het opname gesprek hadden gehad en ik wegliep om naar huis te gaan… is niet onder woorden te brengen…
Ik voelde mij verdoofd en leeg…
Tegelijk kreeg ik flashbacks van vroeger..
Het had namelijk vroeger niet veel gescheeld of ik had zelf voorgoed in een instelling gewoond.. en wel te verstaan een psychiatrische instelling.. wat ben ik blij en God dankbaar dat ik toen zo helder was dat ik kon aangeven dat ik dit niet wilde.. nooit niet..
Ik had namelijk een onderbuik gevoel dat ik helemaal niet “ziek” was zoals iedereen dacht.. ik wist dat er iets anders gruwelijk mis was.. dat ik niet psychisch ziek was door een of andere “stoornis”… jaren later kwam ik achter de waarheid doordat ik mijn dossier had opgevraagd…
De labeltjes namelijk die ik allemaal in die jaren op geplakt had gekregen klopten niet.. het kwam namelijk door de medicatie die ik allemaal kreeg, (vanwege al die labeltjes) waar ik niet tegenkon.. ik had een contra-indicatie tegen al die medicatie ontwikkeld.. hierdoor werd ik steeds zieker.. en ja dan kom je in een vicieuze cirkel.. medicatie waar ik zieker van werd.. maar omdat ik zieker werd dacht men dat ik nog maar meer medicatie moest gaan slikken.. i.p.v. kijken waarom de medicatie niet hielp en waarom ik steeds zieker werd… Deze vicieuze cirkel maakte mij zo ziek dat ik dus bijna “voorgoed” opgenomen moest worden… opgenomen op een chronische psychiatrische afdeling… mijn gedachten gingen nog verder.. en een heel tafereel van vroeger ging door mijn hoofd.
Ik werd verdrietig maar ook ontzettend dankbaar tegelijk dat God mij voor deze narigheid heeft behoed.. want was dit gebeurt dan was ik er menselijk gezien nooit meer weggekomen..
Aan de andere kant mijn dubbele gevoel dat ik nu mijn eigen lieverd weg moest brengen.. een hele andere situatie maar gevoelsmatig raakte het bepaalde vlakken..
Het leven is soms niet te begrijpen… soms is het teveel..
Waarom??
Ik vraag niet meer waarom.. omdat ik weet dat God er net zoveel verdriet van heeft dan wij.. Hij heeft deze gebrokenheid ook niet gewild.. ja dat Hij kan ingrijpen is zeker waar.. waarom Hij dat niet doet.. dat is aan Hem.. God is soeverein.. daar kom ik niet aan… Hij overziet het gehele plaatje en weet de uitkomst… wij hoeven Hem alleen maar te vertrouwen.. en dat doe ik 1000000%…
Ondanks mijn verdriet, mijn pijn… omdat ik weet dat God dezelfde blijft.. Hij draagt, zorgt en is erbij in Zijn eindeloze Liefde en trouw… uiteindelijk zullen we, als het onze tijd is, de eeuwigheid binnen gaan en mogen we vallen in Zijn liefdevolle armen..
Eindelijk Thuiskomen in een veilige haven.. en tot die tijd houden we vol.. met Hem.. nooit meer alleen!!
S ’middags waren mijn ouders er nog even en die zijn nog even een nachtje gebleven.. slapen kon ik niet.. mijn hoofd zat te vol..
Na dat mijn ouders weer naar huis waren gegaan zat ik “alleen”.. maar tot nu toe heb ik mij nog geen moment alleen gevoeld….
Het verdriet komt en gaat.. het zijn golvende bewegingen…
Het is rouwen bij leven…
Maar het wonderlijke gebeurde…
De eerste nacht alleen heb ik geslapen als een blok.. ik rustte in zijn Liefdevolle armen.. er heerste rust en vrede in huis!
Geen angst..
Ben zo dankbaar en blij om te merken en te zien hoe God zorgt voor mij en ook voor mijn lieverd…
Hij was vanaf dag 1 gewend.. hij heeft het er ontzettend naar zijn zin… vind het gezellig met zijn medebewoners.. leeft helemaal op..
Hij heeft een spreekwoordelijke jas uit gedaan… dit komt omdat hij zijn best niet meer hoeft te doen.. hij is daar één van de besten waardoor hij niet meer hoeft op te boksen in de maatschappij om mee te kunnen komen.. hij mag nu relaxen en tot rust komen..
Wat gunde ik hem dit… hier deed ik het voor… een mooie bijkomstigheid is dat hij straks wat meer energie overheeft en ik ook… om samen nog te kunnen genieten van de mooie dingen die het leven ook nog bied!
Ik hou van U.
Uw genade blijft me dragen;
dag aan dag, in de palm van uw hand.
Van de morgen tot de avond,
als ik weer slapen ga,
zing ik steeds van de goedheid van God.
Refrein:
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer.
Al heel mijn leven bent U goed, zo goed!
Zolang U adem aan mij geeft, Heer,
zing ik steeds van de goedheid van God.
Uw zachte stem
leidde mij door al mijn dalen.
U was dichtbij, in mijn donkerste nacht.
Heer, ik ken U als een Vader.
Ik ken U als een vriend.
Ik leef met U, in de goedheid van God.
(Refrein)
Bridge 2x:
Uw goedheid is altijd bij mij,
is dag en nacht bij mij.
Uw goedheid is altijd bij mij,
is dag en nacht bij mij.
Heel mijn hart en ziel
leg ik voor U neer.
Ik geef U alles, Heer!
Uw goedheid is altijd bij mij,
is dag en nacht bij mij.
(Refrein 2x)
Ja, ik zing van de goedheid van God.
Psalm 27:13, Psalm 145:7
Oorspr. titel: Goodness of God
Be Blessed!
En dan is het zover…..
Lang heb ik niks van mij laten horen… ja te lang als ik heel eerlijk ben…
Maar naast werken en mantelzorgen is er weinig ruimte voor andere dingen zoals mijn bloggen en plaatjes maken… het heeft het laatste jaar al mijn tijd op geslokt…
Maar nu krijg ik meer tijd om jullie bij te praten, want er is nogal wat gebeurt in mijn/ons leven… heel veel gebeurt.. te veel om in een blog te vertellen dus ga ik er een aantal blogs aan wijden..
Zoals ik al schreef in mijn laatste blog ging deze periode van corona, Lock down, drukte op het werk en mantelzorgen mij niet in de koude kleren zitten..
Ik merkte dat ik op mijn tenen begon te lopen, dat mijn rek qua energie er bijna uit was.. het werd thuis steeds zwaarder.. mijn lieverd ging steeds verder achteruit.. niet dat iemand er iets van merkte behalve ik en de zorg.. en dat maakte het wel dubbel zo zwaar..
Het is een eenzame weg (geweest) met vallen en opstaan.. het vreselijke van dementie is dat het voor de naasten veel zwaarder is dan voor de persoon zelf… de persoon zelf merkt weinig van hoe de dingen niet meer goed gaan, wat ze vergeten en hoe ze veranderen…
Het lastige van vasculaire dementie is dat je een trap afloopt als het ware… je maakt een stap en dan stabiliseert het zicht weer tot je weer een stap maakt.. tijdens de stap merkt de persoon in kwestie het wel.. maar doordat het weer stabiliseert is dit moment al gauw weer verdwenen.. ook gaat bij vasculaire dementie het vergeten nog niet zo zeer.. en de combinatie met FTD kenmerken heb je meer te doen met gedrag en karakterveranderingen bij Alzheimer staat het vergeten meer voorop… zo zijn er wel 50 soorten verschillende dementievormen… en we zijn allemaal stuk voor stuk uniek gemaakt, hierdoor gaat een ieder ook zijn eigen proces binnen de ziekte dementie..
Zet 20 alzheimer patiënten op een rij en er gaat niemand het zelfde proces… zet 20 vasculaire dementie patiënten op een rij.. en je hebt het zelfde verhaal… enz enz
God heeft ons uniek geschapen met een uniek brein.. waardoor we ook allemaal anders reageren op eenzelfde proces.. hierdoor maakt het dat het een zeer ingewikkelde en moeilijke aandoening is om mee om te gaan.. en om het überhaupt te zien.. want veel patiënten met dementie zullen ongemerkt proberen te compenseren.. dit zit in de mens en gaat automatisch.. bij de een wat meer dan bij de ander..
Omdat mijn lieverd zijn hele leven zich heeft aangepast aan de ander.. dit is al vanaf zijn jeugd ontstaan… is dit een overlevingsmechanisme geworden en zit bij hem ingesleten.. dat levert voor hem nu ontzettend veel voordeel op omdat het bij hem een automatisme is geworden… hierdoor kan hij zich nog heel lang staande houden en zul je het dus niet zo snel opmerken..
Maar hij merkte zelf ook steeds meer dat het harder knokken was om aansluiting te vinden bij de ander.. dit vroeg steeds meer energie die hij eigenlijk niet meer had… toch probeerde hij het en deed hij ontzettend zijn best.. waardoor hij elke keer steeds uitgeputter raakte.
Hij gaf steeds vaker aan dat hij wel opgenomen wilde worden.. ik denk zelf dat het hem rust gaf dat hij dacht dat hij dan niet meer zo zijn best hoefde te doen om aansluiting te vinden bij gelijkgestemden.. hij hoeft dan niet meer op te boksen tegen een maatschappij die hij eigenlijk niet meer kon bijbenen.. de psycholoog heeft destijds ook gezegd dat hij elke dag een marathon loopt..
Hoe vermoeiend…
Mede hierom zijn we op zoek gegaan naar een verpleeghuis.. kleinschalig of een grote organisatie… het verschil zit hem in de prijs (helaas).. maar goed binnen de grote organisatie zie je ook steeds meer kleine afdelingen met een kleine groep bewoners..
We zijn bij een aantal wezen kijken en mijn lieverd vond het allemaal oké.. toch bleef uiteindelijk na veel wikken en wegen… en veel telefoontjes naar verschillende verpleeghuizen één verpleeghuis over..
Een kleinschalige afdeling met 8 appartementen.. speciaal gericht op jonge mensen met dementie.. leeftijd tot 65.. 8 appartementen in heel twente.. veel te weinig voor deze doelgroep.. er komen namelijk steeds meer jonge mensen met dementie.. dementie is ondertussen volksziekte nummer 1, het is de kanker voorbij gestreeft.. deze groep kun je niet tussen de 70 á 80 plussers neerzetten.. Jonge mensen met dementie komen uit een hele andere leefsituatie, dit vraagt om een hele andere dagelijkse invulling en omgaan met dementie..
Hierdoor kon het nog wel heel lang duren voor er plek zou zijn… dit maakte ondertussen dat ik na ging denken of het nog wel geschikt zou zijn dat ik in Enschede aan het werk was of dat het nu tijd was om iets dichterbij te zoeken..
Mijn lieverd had al vaker aan gegeven dat hij het wel fijn zou vinden als ik een baan dichterbij had… dit gaf hem een veiliger gevoel… stel dat er wat was.. dan was ik in ieder geval zo thuis..
Ik zat hier over na te denken en voor te bidden en zo kwam er (toevallig) een vacature voorbij in Hengelo.. bij een andere organisatie maar ook bij een hele ander doelgroep.. Somatisch met psychiatrische problematiek… een afdeling vanuit de GGZ naar een verpleeginstelling was gegaan…
Het leek mij wel wat… het was een welzijnsbaan als helpende.. meer gericht op welzijn, en niet meer in de zorg.. dit was voor mij ook fysiek wat prettiger.. ook de doelgroep leek mij wel een uitdaging.. maar vond het ook enorm spannend..
Ik twijfelde tegelijk enorm… mijn oude baan opgeven was voor mij best wel een ding.. een werkgever met een christelijke identiteit waar zeker binnen de instelling hoge prioriteit aan wordt gegeven.. ook de PG vond ik geweldig.. warme zorg… dat ben ik… ik ben geen bikkel en ik heb geen dikke huid… ik leef op als ik iemand warme liefdevolle zorg kan bieden..
Na een poosje te worstelen met mijzelf, God en het leven kwam ik uiteindelijk tot een keuze… Ik koos voor de praktische kant, mijn hart schoof ik even aan de kant.. want als ik daar naar luisterde bleef ik waar ik was.. maar praktisch was dit gewoon niet oké.. gezien de thuissituatie..
Ik heb een ochtend meegelopen en dat was leuk en gezellig.. ach ik pas mij makkelijk aan en ik vindt (bijna) alles leuk.. dat is mooi maar het kan ook een valkuil zijn… ik dacht bij mijzelf… hier kan ik vast ook wel wennen..
Het gekke was dat ik niet gelijk laaiend enthousiast was.. terwijl ik ’t meestal wel ben.. ik wist dat ik de uitdaging wel wat mistte.. het was mij in alle eerlijkheid wat te rustig.. maar ik dacht weet je iets rustiger aan mag ook wel.. naast de zorg voor mijn man… je hebt het druk genoeg..
Uiteindelijk heb ik ja gezegd.. in de wetenschap dat ook God hierin meeging en Hij mij de tools en wijsheid wel zou geven om er wat van te maken…
Ik ondertekende mijn contract.. eerst voor een jaar en dan zou ik voor vast aangenomen worden als het van beide kanten goed zou bevallen.. In juni zou ik beginnen en dan eerst een proefmaand.. vond ik het in die maand toch niks kon ik zo weer opstappen.. dit vond ik wel een prettige gedachte.. ook omdat ik nog steeds twijfelde..
Ik zag die maand ook echt als een maand om te snuffelen aan mijn nieuwe baan en dat ik daarna pas definitief mijn keuze hoefde te maken..
Zo gezegd… zo gedaan..
Tjonge.. wat vond ik deze stap spannend… en wat ging ik met een naar gevoel bij mijn oude werkgever weg… het kostte mij veel tranen.. heel veel tranen…. mede omdat ik de rust in deze stap maar niet kon vinden.. en een antwoord kreeg ik ook niet… het was een stap in vertrouwen dat Hij met mij mee ging.. anders durfde ik het niet aan.. en soms moet je praktische keuzes maken en je gevoel wat aan de kant zetten..
In Ups en Downs
Ik was aan het scrollen op mijn website.. werd stil bij het feit hoeveel wonderen God al in mijn/ons leven heeft gedaan.. grote en kleine!
Maar ook de realiteit dat je in het leven niet altijd op de top zit of diep in het dal.. maar dat God door gaat.. en als ik dan kijk waar ik nu sta en hoe God nog steeds doorgaat met herstel.. wordt ik stil.. verwonderd wat een grote en Liefdevolle God ik ken.. en dat Hij daarin voor mij zorgt in wat ik aan kan!
https://lovehealsallthings.blog/2017/01/07/dubbel/
Want Hij zorgt.. deze hele corona situatie gaat mij lichamelijk en mentaal niet in de koude kleren zitten.. ik merk dat ik hard moet werken om overeind te blijven.. te blijven vertrouwen en geloven in Hem dat Hij de controle heeft!
Tegelijk verdriet over hoe deze wereld stuk gaat aan verdeeldheid, egoïsme… te zien hoe satan rond gaat als een briesende leeuw.. hij weet dat zijn laatste uren zijn geteld.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..
Maar als ik dan terug lees hoe God werkt en het weten dat Hij dezelfde blijft.. niet veranderlijk is.. en onvoorwaardelijk van ons houdt.. mogen wij ons daar aan vast houden… en als wij Hem blijven zoeken in bidden en lezen.. zullen we Hem vinden en rust en vrede ervaren!
In onze hoogtepunten en in de diepe dalen..
Be Blessed!
Mattheüs 28:10
MATTEÜS 28:10
Na drie dagen stond Hij op uit de dood… Halleluja Jezus leeft!!!! De dood is overwonnen!
Jezus kwam Maria en Maria van Magdalena tegen en zei tegen hen:
"Wees niet bang. Ga naar mijn broeders en zeg hun dat ze naar Galilea moeten gaan. Daar zullen ze Mij zien."
MATTEÜS 28:10
Er staat ook dat ze blij en bedroefd waren maar toch gingen zij op weg om te doen wat Jezus hen opdroeg..
Ook in deze tijd mogen we op weg gaan en vertellen aan een ieder die het wil horen..
Jezus LEEFT!!
En je hoeft niet bang te zijn want Hij gaat met je mee.. Wij mogen in vrijheid leven en sterven!
Want bij Hem zullen we verder leven.. de ruil met Jezus dood was groot.. Zijn volbrachte werk bracht ons Leven..
Eeuwig Leven!
Wat een Genade!
Leef jij in deze Liefdevolle Vrijheid??
Be Blessed!
Pasen.. HALLELUJA
Onderstaand filmpje verteld in een paar minuten het hele paasverhaal!
Het raakte mij en ik was erg ontroerd..
Zo dankbaar wat Jezus voor mij heeft gedaan…. voor jou heeft gedaan..
Pure Liefde!! Liefde voor IEDEREEN…..
In Johannes 3:16 staat waarom Jezus Zijn leven heeft gegeven!
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,
opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Geloof jij in deze Liefdevolle God? Deze God die jou op het oog heeft, jou al kende voordat je bestond?
Onderstaand lied wilde ik graag met je delen!
Heb de tekst opgezocht en vertaald naar het nederlands voor de mensen die de engelse taal niet zo goed bij machte zijn!
HALLELUJA!!
Op Zijn hoofd een doornenkroon geplaatst.
Hij wist dat Hij spoedig dood zou gaan
Hij zei: “Bent u mij vergeten, vader?”
Ze spijkerden Hem aan een houten kruis.
Zodat de hele wereld spoedig het verlies zou voelen,
van Christus de Koning voor Zijn Halleluja
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
Hij boog Zijn hoofd, was klaar om te gaan
Toen hief Hij Zijn gezicht omhoog
En zei: Ik ga naar huis Vader, naar U”
Een riet met Zijn laatste slok
Werd zacht naar zijn lippen gebracht
Hij dronk een teug en gaf Zijn ziel in heerlijkheid
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
De soldaat die zijn zwaard had gebruikt
Om het lichaam van onze Heer te doorboren
Zei: “Echt, dit was Jezus Christus onze Verlosser”
Hij keek met angst op naar zijn zwaard
Toen draaide hij zich om naar Christus de Heer
En viel op zijn knieën huilend Halleluja
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
Nam de doornen kroon van Zijn hoofd
en wikkelde Hem in een linnen kleed
Toen legde hij Hem neer in het graf om te rusten
De gaten in Zijn handen, Zijn voeten en zij
In ons hart weten we dat Hij stierf
Om ons van onszelf te redden, oh Halleluja
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
Drie dagen gingen voorbij
Ze kwamen om de steen te verplaatsen,
om de doden te zegenen
Te zalven met olie en specerijen Halleluja
Maar toen ze de steen gingen verplaatsen,
zagen ze dat ze niet alleen waren
Want Jezus Christus is verrezen, Halleluja
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
Halleluja, Halleluja
A crown of thorns placed on His head
He knew that He would soon be dead
He said, “Did you forget me, Father did you?”
They nailed Him to a wooden cross
Soon all the world would feel the loss
Of Christ the King before His Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
He hung His head and prepared to die
Then lifted His face up to the sky
Said, “I am coming home now Father, to you”
A reed which held His final sip
Was gently lifted to his lips
He drank His last and gave His soul to glory
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
The soldier who had used his sword
To pierce the body of our Lord
Said, “Truly, this was Jesus Christ our Savior”
He looked with fear upon his sword
Then turned to face his Christ and Lord
Fell to his knees crying Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Took from his head the thorny crown
And wrapped him in a linen gown
Then laid him down to rest inside the tomb
The holes in his hands, his feet and side
Now in our hearts we know he died
To save us from ourselves, oh Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Three days went by, again they came
To move the stone, to bless the slain
With oil and spice anointing Hallelujah
But as they went to move the stone
They saw that they were not alone
For Jesus Christ has risen, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah
BE BLESSED!!
Vergeet niet… LOVE HEALS ALL THINGS!!
Zelfstigma’s verslaan..
Het leven van vandaag is een kwestie van een lange adem…
Ik vind het lastig… ik vind het moeilijk om vol te houden… de coronavermoeidheid slaat toe… het is druk op mijn werk… er wordt steeds meer gevraagd van mij in de thuissituatie.. hoe zorg ik daarin dan goed voor mij zelf?
Ik zat er van de week echt even doorheen…
Ik merk dat het leven met rouw… je partner verliezen bij leven is leven in rouw… in golvende bewegingen gaat.. ene moment diep verdriet en het andere moment berusting….
En ja deze week had ik een week van diep verdriet.. waarin veel binnen kwam… waarin ik rouw en verlies heftig ervoer.. en de beslommeringen die het leven met dementie geeft meer ervoer dan de weken ervoor..
Het gemis van mijn maatje neemt steeds meer vormen aan…
Soms door de drukte van het leven mis je de tijd om er bij stil te staan.. maar daardoor verlies je ook snel de aandacht voor jezelf.. bij mantelzorgen verleg je steeds weer je grens.. vaak onbewust… ene moment denk je… ik trek het niet meer.. maar dan gebeurt er weer iets wat je doet glimlachen en je vergeet hoe zwaar het was en je gaat weer door.. je bent aan het overleven…
Ik merk ook dat ik last heb van de huidige situatie.. het geeft mij ontzettend veel stress… het “anders” contact hebben met mensen… het “onbezorgde” is weg… het gewoon ergens naar toe gaan zonder er bij na te denken.. heb ik mijn mondkapje op… heb ik mijn handen ontsmet.. houdt ik 1.5 meter afstand.. houd ik genoeg rekening met de ander?
Het leven is niet meer “normaal“… het wordt steeds lastiger om contacten te leggen… er leeft zoveel angst onder de mensen.. angst voor elkaar.. angst voor de toekomst… voor wat er nog meer komen gaat.. dit uit zich in depressies… onmacht en frustratie..
Vooral de jeugd heeft eronder te lijden… juist in deze periode van je leven heb je contacten met leeftijdsgenoten zo nodig.. in deze fase van je leven groei je op tot gezonde volwassen mensen.. leer je omgaan met elkaar.. en leer je omgaan in relatie met elkaar…
Ik heb contact met leeftijdsgenoten… gezond volwassen worden vroeger ontzettend gemist… doordat ik altijd een buitenbeentje was en daardoor erg gepest.. en in mijn jongvolwassen leeftijd de psychiatrie tijd begon…. waardoor je ook buiten de samenleven wordt geplaatst…
Maar de huidige generatie van deze leeftijd groeit op in angst.. dat het juist niet goed is om contact met elkaar te hebben.. dat je elkaar ziek kan maken.. je krijgt dus de boodschap mee.. Jij bent een gevaar voor je medemens… als de ander ziek wordt is het jou schuld…. dus pas goed op en kijk uit wat je doet..
Deze verantwoording bij de jeugd neerleggen is zo fout en geeft een enorme deuk in je zelfvertrouwen.. maar ook dat de jeugd zich ontzettend verantwoordelijk gaat voelen als het misgaat..
Natuurlijk zijn er jongeren die het misschien wat sneller naast zich neer gaan leggen.. of er minder moeite mee hebben.. waar het minder binnen komt.. maar er zijn ook jongeren waarbij het wel flink binnen komt.. vooral als je nogal gevoelig karakter hebt… of bv als je beschadigd bent door gebrokenheid binnen het gezin waar je in opgroeit.. of gepest wordt op school..
Dit alles komt best heftig bij mij binnen.. een zogenoemde trigger.. het herinnerd mij aan een gebeurtenis in mijn jeugd… Tijdens mij jeugd zijn er uitspraken gedaan waar ik behoorlijk last van heb gehad.. en heel soms nog.. vooral als vergelijkbare situaties zich voor doen…
Er is destijds tegen mij gezegd.. als je niet goed je best doet en niet goed voor de ander zorgt en als hij of zij dan ziek wordt… dan is het jou schuld..
Dit resulteerde bij mij in extreme alertheid… dat ik enorm gericht was op de ander.. ik signaleerde en scande voortdurend alles om mij heen.. deed ik wel goed mijn best.. liet ik geen steken vallen? Miste ik iets?? en als er dan iemand ziek werd kreeg ik het Spaans benauwd.. letterlijk… want ik heb toch niet iets gemist??
Door dit alles ontwikkelde ik een enorme verantwoordelijkheidsgevoel voor alles en iedereen… want oefff… als die ander nou toch ziek werd.. en hij of zij ging dood.. dan was het mijn schuld.. dan had ik niet goed mijn best gedaan…
Zie je wat voor impact het heeft... dit alles gaat in je hoofd en hart een leven leiden en een leugen is geboren..
Exact gebeurt er nu in de wereld..
De verantwoordelijkheid die nu aan onze jeugd wordt gegeven is geen verantwoordelijkheid.. maar is manipulatie… en deze manipulatie maakt je kapot!!
Kun je je voorstellen dat dit mij enorm raakt… ik weet en ervaar nog dagelijks de gevolgen.. en dan wordt ik boos en verdrietig… er is zoveel onrecht wat wij mensen elkaar aandoen!!
Dan overspoelt mij alles wat er in de wereld gebeurt.. ook door mijn hoog gevoeligheid (HSP) komt alles drie keer zo hard binnen..
En juist dan.. heb ik mijn rust en me-time drie keer zo hard nodig..
We weten onderhand wat stress voor effect op je lichaam heeft.. en ook ik kwam daar niet onderuit.. ik kreeg meer pijn… er kwamen wat meer klachten dan anders.. ik raakte vermoeider…
In mijn hoofd gingen direct allerlei leugentjes hun zegjes doen…
“niet naar luisteren.. ik moet volhouden.. hier wil ik niet aan toegeven.. hier kan ik niet aan toegeven… ik moet dit toch kunnen??” Straks krijgen de mensen nog gelijk ook dat ik “Psychiatrisch patiënt” ben.. dat ik het leven niet aan kan.. ik hoor het ze al zeggen: “vroeg of laat valt ze toch uit… we kunnen er op wachten” ‘Ik moet het zelf kunnen… ik ben altijd afhankelijk geweest… dat nooit weer… ik kan het zelf.. en ik zal ze geen gelijk geven…”
Dus Doorrrrrr…….
Oefff..
Maar mijn lichaam bracht mij tot stilstand.. mijn lichaam gaf een duidelijke grens… ontsteking in het kniegewricht… ik had de stress te veel laten oplopen en geluisterd naar de leugentjes in mijn hoofd..
Ik zat er echt even flink doorheen… de tranen vonden zijn uitweg… als dan eenmaal de registers open gaan dan kan je niet meer stoppen.. tenminste dat is mijn ervaring..
Afijn… Het lucht wel op..
Wat ik enorm kostbaar vind is dat God mij gezegend heeft met lieve vriendinnen… waar ik altijd aan kan kloppen… waar ik mijn pijn en verdriet mee kan delen.. en waar ik mee kan sparren… die mij vertrouwen geven waardoor ik leer dat ik steeds meer mijzelf mag zijn.. gewoon mag zeggen wat ik voel en ervaar.. zonder veroordeeld te worden.. zonder voor “Gek” verklaard te worden… echte vriendinnen… zo iets kostbaars…. heb ik nooit gehad.. ik heb zo vaak gebeden dat ik dit mocht ervaren in mijn leven…
En God heeft geantwoord… het mooie is dat je er zo voor elkaar mag en kunt zijn en elkaar daardoor opbouwt.. oké het schuurt ook af en toe… maar dat maakt de relatie alleen maar sterker..
Doordat je elkaar opbouwt krijg je weer helderheid in je denken en kom je er samen achter wat de struikelblokken zijn en waar je mee aan de slag kan om weer verder te kunnen..
Maar waarom heb ik daar dan zo’n moeite mee om goed voor mijzelf te zorgen.. waarom doe ik mij hierin dan zo vaak te kort? Waarom durf ik daarin niet goed voor mij zelf op te komen??
Mijn vriendin was bij mij op de koffie en gaf mij de eyeopener..
Au.. die deed zeer.. die kwam binnen..
Ze zei: “je zorgt niet goed voor jezelf en je komt niet voor je zelf op omdat je nog steeds in de leugen geloofd dat je “GEK” bent… oftewel dat je nog steeds een “psychiatrisch patiënt” bent.. dit is jou zelfstigma… door al deze leugens ben jij je continu aan het bewijzen dat je geen “psychiatrisch patiënt” meer bent.. je bent continu aan het bewijzen dat je niet “GEK” bent.. dat je wel kunt werken.. dat je heus wel goed voor je partner kunt zorgen.. dat je “normaal” bent net als ieder ander..
De leugens klonken als een echo in mijn oren…. Wie ben jij nou… jij “psychiatrisch patiënt”.. jij hebt geen rechten.. wat beteken jij nou nog voor deze maatschappij..
Ik dacht eigenlijk dat ik al deze leugens al aardig afgezworen had..
Ik dacht na en kwam tot de conclusie dat er diep van binnen toch waarschijnlijk nog iets zit wat bodem geeft aan die leugens… er hoeft namelijk maar 1 iemand een leugen/stigma weer te bevestigen en het valt direct in een bodem waar het weer kan gaan groeien.. ook al is die bodem al aardig omgeploegd… toch zit er blijkbaar nog iets wat deze stigma’s voeding geeft waardoor het weer kan groeien..
Deze stigma’s hebben heel lang mijn leven bepaald… en ja ze bepalen dus af en toe nog steeds mijn leven…
In dit artikel stigma-bezorgt-psychisch-kwetsbare-dubbele-gevangenis staat beschreven wat stigma’s en zelfstigma’s met jou doen en hoe er vaak vanuit de maatschappij mee omgegaan wordt.
Het zit zo diepgeworteld.. iets wat je 30 jaar hebt gehoord en bent gaan geloven.. krijg je er zo een twee drie niet uit… ga maar een verkreukeld propje papier weer recht strijken.. de kreukels blijf je zien.. zo is het ook met de beschadigingen van het leven..
Het is hardwerken… met vallen en opstaan..
Wat ben ik dan blij als ik vriendinnen heb die eerlijk tegen mij zijn.. ook al doet het pijn.. je groeit er weer door en kan er mee aan de slag zodat je weer in de vrijheid komt die God voor jou heeft… Zijn waarheid…
Gelukkig ken ik deze God.. waar ik altijd bij terug mag komen.. ook als ik weer in die leugen ben gaan geloven… ook als ik faal… Hij is mijn rots.. mijn houvast… Hij blijft altijd dezelfde.. wat Hij over mij zegt blijft ook altijd hetzelfde..
En dan mogen we Zijn waarheid proclameren en de leugen daarmee wegsturen… elke keer weer..
Dan komt er opnieuw bevrijding en ruimte…. en ga je alles in een ander perspectief zien…
Mijn Vader is zo liefdevol… als jij opnieuw alles aan Hem geeft dan laat Hij zichzelf zien.. door een preek.. in een lied.. tijdens een overdenking.. door een podcast.. zodat je inzichten krijgt… en een positieve boost om door te gaan.. Hij moedigt je daar mee aan..
Hij heeft mij vandaag laten zien.. hou vol.. je hoeft het niet alleen te doen.. wij gaan samen die stigma’s verslaan.. ook al struikel je vandaag.. je mag vandaag ook weer opstaan en vandaag verder leven.. Dit is vandaag het is alles wat je hebt morgen komt later en gisteren is al weer weg.. dit is vandaag met zijn vreugde en zijn pijn.. je hoeft maar één ding te doen.. dat is er zijn!!
Zo Groot is onze God.. Hij weet wat wij nodig hebben en heeft ons de Bijbel gegeven en elkaar om ons bij de hand te nemen en ons wegwijs te maken in dit leven…
Geweldig dat we Zijn Boek hebben… waar gewoon je hele leidraad van het leven in staat!!
Elke dag opnieuw… Hij geeft Elke dag weer nieuwe moed en nieuwe kracht… en elke dag is Hij erbij!!
Leg elke morgen opnieuw jouw hand in Zijn hand en leef VANDAAG!!
Waar bent U?
Om mij heen
Egoïsme
Haat
Onverdraagzaamheid
Iedereen alleen
Waar bent U?
De Almachtige
Begin en het einde
Die is, die was, die komen zal
Maar ik mis soms de bewijzen
Ik lees Uw woord
Maar mijn hart blijft stil
Ik bid om U
Maar voel geen verschil
Ik zie de ellende groeien
Om mij heen
Egoïsme
Haat
Onverdraagzaamheid
Iedereen alleen
Ik mis U
Waar bent U?
Wat is het bewijs van Uw bestaan?
Ik zie Uw volgelingen
Ze volgen de leer die ze past
Claimen wonderen die ik niet zag
Leven niet anders dan de atheïst
Maar geen van mijn zonden wordt gemist
Waar bent U?
Wie bent U?
Wie laat me zien dat U bestaat?
Zoals ik het kwaad zie, overal op straat
Bestaat U?
Ik bid om Uw heilig vuur
Aanwezigheid van Uw geest
Ik hoor de woorden die men spreekt in Uw naam
Mooie woorden zonder kracht
Over geld, gezondheid en dat het beter zal gaan
Laat me zien dat U bestaat
Laat me weten dat ik leef
Met een doel
Met een doel
Laat me weten
Dat U bestaat
Zodat ik niet doelloos sterf
Maar leef
-Trudy Steegman-
Bovenstaand gedicht las ik op de pagina van Trudy Steegman… zij schrijft prachtige gedichten die je raken.. Zo ook dit gedicht..
Het verwoord mijn gevoelens.. gevoelens die er al een poosje zijn en waar ik eerlijk gezegd geen raad mee weet.. gevoelens die mijn wereld regelmatig overhoop halen..
Gevoelens waar ik wat mee wil en waar ik ook wat mee moet..
Waarom??
Omdat ik merk dat ik de grip verlies op mijzelf..
Ja.. ik weet dat we ons niet moeten laten leiden door ons gevoel omdat die ons meestal misleiden.. maar ik ben blij dat ik eindelijk weer voel.. maar hoe en waar ligt de grens van die gevoelens..
Meestal schakel(de) ik mijn gevoel uit om te overleven.. ook al wil(de) ik dit niet.. mijn lichaam/geest deed/doet dit uit automatisme.. uit “altijd zo geleerd dus altijd zo gedaan”… overlevingsstrategie.. maar dit is niet oké! want als je niet meer bij je gevoel kan kan je ook de dingen niet meer verwerken of doorleven.. en als je dan getriggerd wordt dan kan het je zomaar ineens enorm overspoelen.. tevens wordt je onbereikbaar voor de ander en voor jezelf!
Ik ben de laatste tijd dus bezig om het voelen steeds meer toe te laten.. en ja… ik ben een gevoelsmens zoals jullie onderhand wel weten maar mijn lichaam/geest zit mij regelmatig in de weg.. die probeert namelijk regelmatig uit mijn vroegere overlevingsstrategie mijn gevoelens te blokkeren.. het klinkt misschien raar maar heb er vaak geen invloed op.. het gebeurt.. gelukkig herken ik het steeds vaker…
Maar waar ligt de grens… in gevoel(ens) en verstandelijk… ik merk dat dit enorm zoeken is en dat het met vallen en opstaan gaat.. tegelijk ben ik ook dankbaar dat ik überhaupt weer kan “voelen” ..
Maar de situatie waar we nu in leven (lees coronatijd) en mijn thuissituatie (lees achteruitgang van mijn partner) wordt het wel erg moeilijk om te blijven vechten tegen mijn lichaam/geest om niet mijn gevoel(ens) uit te schakelen.. om niet in de overlevingsstrategie te gaan stappen… ik ben er mij van bewust dat ik wel gedeeltelijk in een overlevingsmodus zit.. anders kan ik alles (wat er op mijn pad komt) niet volhouden… maar ik wil voorkomen dat ik kopje onder ga.. en van dit vechten.. daar wordt ik nou zo moe van.. toegeven aan totale uitschakeling van mijn gevoel(ens) ligt op de loer..
Ik probeer om God hierin te zoeken.. om Zijn nabijheid te vinden.. maar wat lijkt en voelt het soms of de hemel van koper is..
En dan lees je dit gedicht..
Ben geraakt..
Ervaar het als een knipoog van God.. dat Hij mij ziet en hoort..
Je zult nu vast zeggen.. knipoog van God?
Ja… ik geloof niet in toeval namelijk… ik zie dit als antwoord op mijn roep “Waar Bent U??”
Ik weet vanuit mijn geloof en zekerweten dat Hij ons ziet en hoort.. waarom het dan zo stil blijft.. weet ik eerlijk gezegd niet.. misschien vanwege onderstaande citaat van Ron van der Spoel!?
De tijd waarin God zwijgt, waarin gebeden niet worden verhoord, is de tijd waarin we het meest leren alles van onszelf los te laten, omdat we zo intens naar Hem gaan verlangen. Als God zwijgt, als God niet meer ingrijpt, zal onze blik langzaam maar zeker van zijn handen naar zijn ogen gaan. Dan zoeken we niet meer wat Hij voor ons kan doen, want Hij doet even niets. Dan zoeken we vol vertwijfeling en verlangen naar Zijn liefde, naar zijn hart.
Dan is er maar 1 antwoord op onze roep.. op mijn roep…
Liefde… Liefde van Hem voor ons!
Hoe houd je dan moed om door te gaan.. om overeind te blijven als alles om je heen stil valt.. dan moet ik ineens denken aan vanmorgen.. tijdens een Online dienst kreeg ik onderstaand nummer te horen.. een prachtig lied.. een strijdvaardig lied!
Overige artiesten: Jonathan David Helser Melissa Helser
I raise a hallelujah, in the presence of my enemies
I raise a hallelujah, louder than the unbelief
I raise a hallelujah, my weapon is a melody
I raise a hallelujah, heaven comes to fight for me
I’m gonna sing, in the middle of the storm
Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar
Up from the ashes, hope will arise
Death is defeated, the King is alive!
I raise a hallelujah, with everything inside of me
I raise a hallelujah, I will watch the darkness flee
I raise a hallelujah, in the middle of the mystery
I raise a hallelujah, fear you lost your hold on me!
I’m gonna sing, in the middle of the storm
Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar
Up from the ashes, hope will arise
Death is defeated, the King is alive!
Sing a little louder (In the presence of my enemies)
Sing a little louder (Louder than the unbelief)
Sing a little louder (My weapon is a melody)
Sing a little louder (Heaven comes to fight for me)
Sing a little louder (In the presence of my enemies)
Sing a little louder (Louder than the unbelief)
Sing a little louder (My weapon is a melody)
Sing a little louder (Heaven comes to fight for me)
Sing a little louder!
I’m gonna sing, in the middle of the storm
Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar
Up from the ashes, hope will arise
Death is defeated, the King is alive!
Copyright 2020. All Rights Reserved
Nederlandse vertaling!
Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden
hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof
Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie
Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten
Ik ga zingen, in het midden van de storm
Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen
Vanuit de as, zal er hoop komen
De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik hef een halleluja op, met alles in mij
richt ik een halleluja op, ik zal de duisternis zien vluchten
Ik breng een halleluja omhoog, in het midden van het mysterie
hef ik een halleluja op, vrees dat je je greep op mij verloor!
Ik ga zingen, midden in de storm.
Luider en harder, je zult mijn lof horen brullen
Vanuit de as, zal er hoop komen
De dood is verslagen, de koning leeft!
Zing een beetje luider (in de aanwezigheid van mijn vijanden)
Zing een beetje luider (Luider dan het ongeloof)
Zing een beetje luider (Mijn wapen is een melodie)
Zing een beetje luider (de hemel komt om voor me te vechten)
Zing een beetje harder ( In de aanwezigheid van mijn vijanden)
Zing een beetje harder (Luider dan het ongeloof)
Zing een beetje harder (Mijn wapen is een melodie)
Zing een beetje harder (De hemel komt om voor me te vechten)
Zing een beetje harder!
Ik ga zingen, midden in de storm
Sterker en luider, je gaat mijn lof horen brullen
Vanuit de as, er zal hoop komen
De dood is verslagen, de koning leeft!
Copyright 2020. Alle rechten voorbehouden
In dit lied zat een stukje tekst wat extra binnen kwam..
Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden
hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof
Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie
Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten
Ik ga zingen, in het midden van de storm
Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen
Vanuit de as, zal er hoop komen
De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik schiet vol als ik het lees… en weet je… dit is God.. Hij geeft moed en ik voel mij weer strijdvaardig…..
Zoals jullie weten is zingen een uitlaatklep voor mij.. maar momenteel ligt alles stil en is het binnenin mij ook stil.. dit knaagt aan mij.. en ben ik aan het zoeken om toch te blijven zingen.. maar regelmatig zakt mij de moed in de schoenen en vind ik het lastig om toch te zingen.. waarom.. waarvoor doe ik het nog.. dit maakt dat ik regelmatig in een dal zit… maar dit nummer geeft mij weer moed.. moed om zingend de vijand te bestrijden.. gevolg… heb de hele dag lopen zingen.. zingen van Hem!
Ooit zij een coach tegen mij dat als je gaat zingen er een engelentroon om je hoofd komt waardoor de duisternis geen macht meer heeft om in je gedachten te komen.. als je zingt troont God op je lofstem.. en waar God is kan geen duisternis zijn!
Waarom wordt het zingen aan banden gelegd.. de duisternis weet dit ook… maar ik blijf zingen.. in mijn eigen huis… in de auto…
Blijf alsjeblieft zingen.. dan zal God komen en de duisternis moet dan wijken..
Wauw wat een bemoediging..
Maakt dit de situatie minder zwaar? Nee..
Momenteel zit ik in zwaar weer.. maar wat mag ik dankbaar zijn met de knipogen van Hem…
Het mooie is dat God ons deze woorden heeft gegeven om uit te delen.. als je iets op je hart krijgt van Hem krijg je het nooit voor jezelf.. je krijgt het om iemand anders te bemoedigen en op te bouwend voor iemand anders..
Zo krijg je een dubbele Zegen!
Hij zegt…. Ik zie je.. heb vertrouwen in Mij.. ook al zie je het nog niet.. alles komt uiteindelijk goed want Ik heb de dood overwonnen.. ik heb allang de overwinning over het kwaad behaald..
Graag wil ik jullie bemoedigen met de Bijbelverzen uit Romeinen 8:35-38 https://debijbel.nl/bijbel/NBV/ROM.8.35
Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus? Tegenspoed, ellende of vervolging, honger of armoede, gevaar of het zwaard? 36 Er staat geschreven: ‘Om u worden wij dag na dag gedood en afgevoerd als schapen voor de slacht.’ 37Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad. 38Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, 39hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.
Wees niet bang maar vertrouw op Mij!
Het Komt goed!!
I am in Control!!
Love Heals All Things!
Be Blessed!!!
Besmettelijk.. schuldig.. of?
Vandaag kreeg ik onderstaande overdenking toegestuurd die ik graag met jullie wil delen.
Kijk ‘Esther Noordermeer Visie op verdeeldheid naar aanleiding van Corona’ op YouTube
Een mooie en gedegen uitleg over de verdeeldheid in Nederland…
Het kwam bij mij binnen en ik werd er ontzettend verdrietig van.. verdrietig hoe wij als mensen de weg kwijt kunnen raken maar vooral wat de gevolgen zijn…
Bij welk kamp hoor jij? En hoe snel wijs jij met de vinger naar de ander!
Wat ik ook bijzonder vindt.. hoe dit alles… wat er gebeurt wereldwijd… vroeger in de bijbel ook gebeurde!
Het mooie en bemoedigende is hoe gaan wij hier mee om..
Roepen we Hem aan… en blijven we dat doen? Zodat Hij één of DE Richter gaat sturen…
Ik houdt hoop.. hoop op een machtige God die deze reddeloze wereld in Zijn handen heeft en uiteindelijk uitkomst zal brengen
Tegelijk hoop en bid ik dat ik vol mag houden.. doe jij met mij mee??
Be Blessed
Zint er gij begint!
Een eeuwenoud gezegde maar tijdloos..
Onderstaand filmpje zag ik en was in bepaalde opzichten zo herkenbaar.. maar ik werd er ook erg verdrietig van..
Dat er zo met mensenlevens wordt omgesprongen..
Helder en duidelijk verteld!
Ik weet als geen ander wat een auto-imuunziekte inhoudt.. en ik houdt mijn hart vast bij het zien van deze informatie..
Dit is exact wat mijn lichaam al jaren doet na al die troep (medicatie) die ik (onnodig) heb geslikt!
Een gerespecteerde immunoloog die al 40 jaar in het vak immunologie en vaccins zit!
Ik deel dit om over na te denken voor je een beslissing neemt!
Het is niet zonder risico’s… wat ook de regering vermeld!
Misschien niet op korte termijn maar over een jaar.. 2 jaar… ik moet er niet aan denken.. wat er zou kunnen gebeuren met de inmiddels dan miljoenen gevaccineerden.. want hebben we dan cappiciteit om deze groep te begeleiden…
En nee ik ontken niet dat Covid bestaat.. heb het van dichtbij mee gemaakt.. maar er zijn andere wegen om hieruit te komen..
Je immuunsysteem versterken.. goede voeding.. en accepteren dat we in een wereld leven met ziekte en beperkingen..
Covid zal blijven bestaan.. ook met of zonder vaccin.. net zoals de vele andere ziektes.. waar we nu wonderwel niks meer over horen en ineens geen naam meer krijgt als iemand daaraan lijdt of overlijdt!
Baat het niet dan schaadt het niet.. deze vlieger gaat niet meer op!
Ik zou willen eindigen met
“Zint eer gij Begint!”
Ik bid je Zijn wijsheid toe!
Be Blessed!
Light of the World
The heart longs for a little bit of hope
Oh come, oh come, Emmanuel
A child prays for peace on Earth
And she’s calling out from a sea of hurt
Oh come, oh come, Emmanuel
And can you hear the angels singing
Glory to the light of the world
Glory, the light of the world is here
The drought breaks with the tears of a mother
A baby’s cry is the sound of love
Come down, come down, Emmanuel
He is the song for the suffering
He is Messiah, the Prince of Peace has come
He has come, Emmanuel
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
For all who wait
For all who hunger
For all who’ve prayed
For all who wonder
Behold your King
Behold Messiah
Emmanuel, Emmanuel
Glo-glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Behold your King
Behold Messiah
Emmanuel, Emmanuel
The world waits for the miracle
The heart longs for a little bit of hope
Oh come, oh come Emmanuel
Songwriters: Lauren Daigle / Paul Duncan / Paul Mabury Songteksten voor Light Of The World © Sony/ATV Music Publishing LLC, Capitol Christian Music Group
Vertaling in het nederlands van het bovenstaande prachtige lied! De wereld wacht op een Wonder Het hart verlangt naar een klein beetje hoop Oh kom, oh kom, Emmanuel Een kind bidt voor vrede op aarde En ze roept vanuit een zee van pijn Oh kom, oh kom, Emmanuel En kun je het horen, engelen zingen Glorie aan het licht van de wereld Glorie, het licht van de wereld is hier De wanhoop breekt met de tranen van een moeder Het gehuil van een baby is het geluid van de Liefde Kom naar beneden, kom naar beneden, Emmanuel Hij is het lied van het lijden Hij is de Messias, de Vredevorst is gekomen Hij is gekomen, Emmanuel Glorie aan het licht van de wereld Glorie aan het licht van de wereld Glorie aan het licht van de wereld Glorie aan het licht van de wereld Voor allen die wachten Voor allen die honger hebben Voor allen die hebben gebeden Voor allen die zich afvragen Zie uw Koning Zie uw Messias Emmanuel, Emmanuel Glo-glorie aan het licht van de wereld Glorie aan het licht van de wereld Glorie aan het licht van de wereld Zie uw koning Zie Messias Emmanuel, Emmanuel De wereld wacht op een Wonder Het hart verlangt naar een klein beetje hoop Oh kom, oh kom Emmanuel
Wat kunnen we soms verlangen naar dat Licht… Licht in ons donker hoekje.. maar nog meer naar de tijd waarin het Licht nooit meer zal doven..
In deze tijd vind ik het knap lastig om hoop te houden.. hoop.. dat het ooit weer anders zal worden.. hoop… dat het leven ooit weer “normaal” zal worden… maar ik merk dat langzaam deze hoop vervliegt bij mij .. en bekruipt mij de angst dat waarschijnlijk de tijd waarin we nu leven… 1.5 meter afstand… de social distance… mondmasker.. geen/weinig kerkdiensten… hardheid van de mensen.. oordelen en veroordelen.. koud en kilte.. altijd zal blijven… of mischien nog wel erger zal worden…
Who nows!!
En weet je… daar kan ik niet mee leven… echt niet!!
Het valt mij zo zwaar.. en ik wordt er ook enorm verdrietig van.. tegelijk bekruipt mij een angstig gevoel.. zo’n niet pluis gevoel.. op het moment dat ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen en voel ik deze heftige pijn diep van binnen..
Ja ik weet dat God er is.. dat Hij de volledige controle heeft over deze wereld.. ook over covid19.. ook over de huidige situatie met al zijn regels.. en ja ook over mijn leven.. er gebeurt niks buiten Zijn medeweten om..
Maar soms…
Raak ik dat vertrouwen even kwijt.. heb ik (even) niet mijn blik op Hem gericht… soms… raakt het je te diep.. worden oude wonden weer opengescheurt..
Ik weet dat ik niet alleen ben… maar man wat kun je je toch ontzettend eenzaam en alleen voelen..
Pffff…
Nu zul je denk ik zeggen.. kijk naar je zegeningen… wees dankbaar… naar de dingen die er wel zijn..
Echt waar.. als ik daar aan denk dan voel ik mij enorm gezegend.. maar toch… zonder “Samen” stellen die dingen niks voor..
Een mens is niet gemaakt voor de social distancing.. wij zijn gemaakt om te knuffelen.. om aangeraakt te worden.. die arm om je schouder.. die schouder om op uit te huilen.. met elkaar te lachen.. samen te eten… samen een activiteit te ondernemen..
Al is het er maar ÉÉN!!
Ik merk dat er elke dag een stukje meer kapot gaat bij mij van binnen.. hoe hard ik ook mijn best doe om het te negeren.. hoe hard ik ook mijn best doe om te kijken naar mijn zegeningen… om dankbaar te zijn..
En dan lees ik even terug wat ik nu schrijf.. negeren om het niet te voelen..
En dan kijk ik naar mijzelf en glimlach ik.. en zeg tegen mijzelf..
"Is het erg dat je even stuk gaat.. is het erg om even te huilen.. is het erg om er even aan toe te geven wat je voelt"
NEE
Dat is niet erg.. het is soms zo nodig om te voelen wat je voelt.. om er juist niet aan voorbij te gaan…
Want ik heb ook geleerd dat er in het voelen vaak bijzondere dingen gebeuren, dat God komt.. dmv muziek.. een stukje tekst.. stilte.. rust… ennn… dat deze gevoelens/emoties weer voorbij gaan..
En dan wordt ik stil en dankbaar dat ik God ken.. God die zoveel van ons houdt dat Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde heeft gestuurd niet om het te veroordelen maar om het te redden… om ons hoop te brengen.. om ons te troosten.. om ons te omarmen… Hij die nooit loslaat.. hoe diep je ook geraakt wordt!
Bovenstaande lied kwam vanavond zo bij mij binnen.. ik werd tot tranen toe geroerd.. het bezingt zooo mijn verlangen… “De wereld wacht op een Wonder… Het hart verlangt naar een klein beetje hoop… Oh kom, oh kom Emmanuel” … mijn verlangen naar Hem.. mijn verlangen naar Vrede.. naar het Licht voor deze Wereld in nood.. naar dit Licht voor mijzelf.. naar dit Licht voor Jou!!
En… Hij is er en Hij komt (Spoedig)!!
Ik weet (gelukkig) diep van binnen dat het niet lang meer duurt voor Hij terug komt.. dat het einde nabij is.. de boze maakt nu veel kabaal.. hij weet dat zijn laatste uur is geslagen.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..
Soms………………………… Vind ik het jammer dat ik niet weet wanneer Hij precies komt..
Want als ik dat wist..
"Dan hing ik de avond er voor de slingers op.. dan hing ik de vlag uit.. dan zette ik de muziek op 10... dan bakte ik de lekkerste taart... dan nodigde ik al mijn familie en vrienden uit om er bij te zijn.. en dit ik mijn feestelijkste jurk aan.. bezocht ik de kapper.. zodat ik er op mijn mooist uit zou zien.. net zoals ik op mijn eigen bruiloft was 6 jaar geleden"
Realiteit is dat we het niet weten.. maar dat God wel in de bijbel zegt dat we er elk moment klaar voor moeten zijn.. dat Hij komt als een dief in de nacht..
Ik kan met heel mijn hart zeggen dat ik er klaar voor ben.. liever vandaag dan morgen!
Ben jij er ook klaar voor??
Ik hoop en bid dat jij hier ook AMEN op kunt zeggen..
Be Blessed!!
Zegenwens voor 2021
(naar father Potter from Peckham)
Moge de Baby van Bethlehem je Vrede geven.
Moge het Kind van Nazareth je Vreugde geven.
Moge de Man van Galilea je Kracht geven.
Moge de Messias van Golgotha je Moed geven.
Moge de Opgestane Jezus je Hoop geven
En de Opgevaren Christus een voorsmaak van Zijn Glorie.
Ik wens jullie Gezegende kerstdagen toe en een Liefdevol en Gezond 2021.
Pas goed op elkaar en zorg goed voor jezelf!
Be Blessed..
Ergens… in jou stille nacht!
Prachtig nummer..
Ergens in jou stille nacht.. en ik denk dat vele mensen vandaag de dag een stille nacht zullen kennen, dan wil ik je bemoedigen met dit nummer..
In jou stille nacht is Hij.. Hij hoort jou… ziet jou.. en in die stille nacht komt Hij.. met overweldigende Liefde klopt Hij zachtjes aan jou deur.. mag Hij jou vinden?
Doe jij open??
Omdat ik weet dat ik ook volgers heb die de engelse taal niet zo bij machte zijn heb ik het lied vertaald naar het nederlands.
Alles is kalm en alles is helder
Overal behalve vanavond in je hart
Ze zingen kerstliederen van Vrede en Vreugde
Maar je voelt je te ver weg en te ver van iemands bereik
Ergens in je stille nacht
De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild
Hoop is hier, hef je hoofd maar op
Want Liefde is gekomen om je te vinden
Ergens in je stille nacht
Van de hoge hemel tot de lage kribbe
Is er geen afstand die de Vredevorst niet kan gaan
Van de lage kribbe naar de heuvel van Golgotha
Als je pijn hebt gaat dat diep
Maar Zijn liefde gaat nog dieper
Hij heeft altijd van je gehouden, kind
En dat zal hij altijd blijven doen
Ergens in je stille nacht
De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild
Hoop is hier, hef je hoofd maar op
Want Liefde is gekomen om je te vinden
Ergens in je stille nacht
Hef je hoofd
Hef je hart maar op
Immanuel zal je ontmoeten waar je ook bent
Hij kent je pijn
Hij kent je naam
En jij bent precies de reden dat Hij kwam
Ergens in je stille nacht
De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild
Hoop is hier, til je hoofd maar op
Want Liefde is gekomen om je te vinden
Ergens in je stille nacht
Liefde zal je vinden
Liefde zal je vinden
Liefde zal je vinden
Hieronder vind je de originele tekst van Casting Crowns
Casting Crowns – Somewhere In Your Silent Night (Official Lyric Video) – YouTubeSomewhere
In Your Silent Night All is calm and all is bright Everywhere but in your heart tonight They’re singing carols of joy and peace But you feel too far gone and too far out of reach Somewhere in your silent night Heaven hears the song your broken heart has cried Hope is here, just lift your head For love has come to find you Somewhere in your silent night From heaven’s height to manger low There is no distance the Prince of Peace won’t go From manger low to Calvary’s hill When your pain runs deep His love runs deeper still He has always loved you, child And He always will Somewhere in your silent night Heaven hears the song your broken heart has cried Hope is here, just lift your head For love has come to find you Somewhere in your silent night Lift your head Lift your heart Emmanuel will meet you where you are He knows your hurt He knows your name And you’re the very reason that He came Somewhere in your silent night Heaven hears the song your broken heart has cried Hope is here, just lift your head For love has come to find you Somewhere in your silent night Love will find you Love will find you Love will find you https://www.youtube.com/watch?v=nT-5cP4BeoI (Mark Hall, Bernie Herms, Matthew West) (C) 2017 Provident Label Group LLC, a division of Sony Music Entertainment
Be Blessed!
Ik wens jou… Vrede….
Jullie weten allemaal dat ik elk jaar wel een aantal keer mee doe met the Choir Company, projectkoor en dan met het hoogtepunt rond kerst the Young Messiah..
Helaas ging het dit jaat niet door vanwege de huidige situatie waar we in leven!
En wat mis ik het zingen… echt.. het samen zingen, de contacten onderling maar ook het samen Groot maken van onze God en de luisteraars, concert gangers hierin meenemen.
Vanavond hadden we toch een kerstconcertje gegeven door een aantal zangers en zangeressen van de Choir Company, en er zat een bijzonder bemoedigende overdenking bij verteld door onze dirigent Maarten Wassink!
Ik heb vanavond met tranen in mijn ogen en brok in mijn keel de bemoedigende woorden opgeslokt.. wat was het ontroerend mooi om te horen over de Vrede van God, de Vrede die alle verstand te boven gaat.
Vrede… wie verlangt er niet naar, Vrede in ons hart.. Vrede in ons hele zijn.. maar ook Vrede om ons heen..
en dan zegt God
Jesaja 26:3 De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt.
Wat een enorme bemoediging.. Als wij Volhouden zijn wij Veilig bij Hem een als we ons vertrouwen volledig op Hem stellen mogen we Echte Vrede ervaren!
Hiermee wil ik jullie bemoedigen en Zegenen voor het nieuwe jaar..
Ik wens jou in 2021 deze ware echte Vrede toe!
Hier de link naar deze bijzondere uitzending!
Zing lekker mee en geniet van deze bijzondere uitzending Choir Company Live Kerst 12-12-2020
Be Blessed!
Relatie vanuit Liefde
Onderstaand verhaal kwam ik tegen op Facebook… het trof mij.. hoe vaak voel(de) ik mij niet die speelbal?
Verlangend naar relatie met God, de ander en mijzelf…
Wat gaat het vaak mis vanuit onze pijn.. vanuit onze ervaringen.. vanuit onze verwachtingen.. vanuit niet gezien worden door de ander.. op welke manier dan ook..
Zo bemoedigend om dan te lezen dat God tegenover elke pijnlijke ervaring, onvervulde verwachtingen.. niet gekend of geliefd zijn… een onuitputtelijk liefdevol en troostend antwoord zet…
Pure Liefde..
~Speel bal~
Ze was als een speel bal op een verlaten strand, op zoek naar een vaste hand.
Ze werd van links naar rechts getrapt, haar meningen en keuzes werden meteen afgekapt.
(Iemand die twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind heen en weer gejaagd wordt. Jacobus 1:6)Langzaam liep de bal leeg, ze zocht naar iets wat haar opvulling geeft.
(Jezus zei: Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij mij komt zal nooit meer honger krijgen, wie in mij gelooft zal nooit meer dorst krijgen. Johannes 6:35)Leeg en alleen achter gelaten op het strand, voelde ze plotsteling Zijn zachte hand.
(Nooit zal ik jou opgeven, nooit zal ik jou verlaten. Hebreeën 13:5)Ze had één helpende hand gevonden, er moesten toch meer handen zijn die haar helpen konden?
(Vervloekt wie op een mens vertrouwt, wie zijn kracht ontleent aan stervelingen, wie zich afkeert van de Heer. Jeremia 17:5)Nergens was ze veilig, ze zocht naar iets betrouwbaars en heilig.
(Bij een roddelaar is een geheim niet veilig, wie betrouwbaar is, hult zich in zwijgen. Spreuken 11:13)Ze zocht naar oprechte waarheid, geen leugens en valse beloftes in tegenstrijd.
(God is geen man dat Hij zou liegen, Hij verandert niet van gedachten zoals mensen doen. Heeft Hij ooit iets belooft zonder Zijn belofte na te komen? Numeri 23:19)Als een speel bal voelde ze haar steeds leger, een gebroken hart heel integer, wonden diep geslagen, ze kon het niet lang meer verdragen. (Mensen met een gebroken hart vinden bij Hem genezing, Hij heelt alle wonden. Psalm 147:3)
Ze was als een speel bal tussen een linker en een rechter voet, ze zou er los van komen de vrijheid tegemoet.
(Als u door de Zoon van God word bevrijd, zult u werkelijk vrij zijn. Johannes 8:36)Ze zocht naar veiligheid, een hogere plek zonder strijd.
(Hij verbergt mij veilig in Zijn tent, Hij tilt mij hoog op een rots. Psalm 27:5)De lege speel bal verruilde ze voor een koninklijk bestaan, ze klom uit het dal en trok een mooie prinsessen jurk aan.
(U bent door God uitgekozen om een koninklijke priester te zijn, uitgekozen door God om te vertellen hoe groot en goed Hij is. Die mij uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijk licht. 1 Petrus 2:9)Die zachte helpende hand, die haar meenam van het verlaten strand. Die hand houd haar stevig vast, Hij heeft een veel mooiere plek die beter bij haar past.
(Gezegend is wie op de Heer vertrouwt, wiens toeverlaat de Heer is. Ze is als een boom geplant aan water, haar wortels reiken tot in de rivier. Jeremia 17:7)De lege bal behoort tot het verleden, nu richt ze haar op het heden. Haar toekomst is zeker en goed.
(Mijn plan met jou staat vast spreekt de Heer. Ik heb je geluk voor ogen, niet je ongeluk. Ik zal jou een hoopvolle toekomst geven. Jeremia 29:11)
Zoals jullie weten doe ik de cursus Psycho Pastorale toerusting.. en wat gaat er een wonderlijke wereld voor mij open..
Soms enorm confronterend en dan moet ik echt even slikken.. de tijd nemen om het te laten dalen.. en er even doorheen te gaan.. aan de andere kant merk ik ook dat ik enorm gegroeid ben en ik mijn “ballast van het verleden” van een andere kant mag gaan bekijken..
Het pijnlijk om te ontdekken hoeveel er mis is gegaan in mijn leven.. maar ook in Liefde en bewogenheid er op terug mogen en kunnen kijken, waarom de dingen die gebeurt zijn, gebeurt zijn..
Het doet verdriet maar tegelijk kan ik er vanuit een ander perspectief naar kijken..
Wonderlijk
Ik besef dat ik dit niet vanuit mij zelf kan.. maar dat dit pure genade is van Hem die mij liefheeft en voor mij zorgt!
Het is een geweldige rijke aanvulling.. zo blij dat ik er aan begonnen ben.. en dan ben ik nog maar net onderweg.. het is een ontzettende waardevolle zoektocht naar mijzelf en God binnen het pastoraat..
Graag wil ik autonoom zijn.. zijn wie ik ten diepste ben.. leven vanuit mijn hart.. leven hoe God mij bedoelt heeft..
Maar ooo wat is het lastig als je leeft gericht op de buitenwereld.. het is nou eenmaal makkelijker om gericht op de ander te leven dan eerst stil te staan bij mijzelf en vanuit mijn eigen hart te leven.. (zelfzorg)
Wat leeft er dan in mijn hart?
Hoe zit het met mijn please gedrag naar God toe.. kloppen de verwachtingen die ik denk dat Hij van mij vraagt?
God is een God van relatie.. van mijn hart naar Zijn hart.. dat lijntje is het belangrijkste.. niet de wetjes en de regeltjes.. Hij heeft ons toch vrijgekocht?
Wat is vrijheid in mijn geloof? Is mijn geloof een relatie met een liefhebbende God of is mijn geloof een relatie met de wetjes en de regeltjes vanuit de kerk (lees denominatie)
In deze coronatijd ontdek ik steeds meer wat “geloven” voor mij betekend… we kunnen niet meer wekelijks naar de kerk.. verbonden zijn met je mede broers en zussen is minimaal… online kerk zijn is toch anders.. de wetjes en regeltjes verdwijnen (gelukkig) steeds meer naar de achtergrond..
Ik ervaar steeds meer vrijheid bij mij zelf en in mijn geloofsleven.. (een positieve noot binnen de beperkingen van Covid19)
En dan kom ik uiteindelijk bij mijn hart en mijn daadwerkelijke relatie met Jezus mijn Heer
Deze relatie bestaat al sinds mijn prille begin.. ben gelovig opgevoed waar ik mijn ouders erg dankbaar voor ben.. Ik heb/had altijd een warme bijzondere relatie met de Here Jezus maar door dat ik ook diepe dalen heb gekend door heftige gebeurtenissen, heb ik ook periodes gekend waarin het koud en kil was.. waarin Jezus enorm ver weg was.. en ik de eenzaamheid tot op mijn bot heb gevoeld en geproefd.. waarin diepe littekens zijn ontstaan.. maar elke keer kwam er toch weer een periode dat ik de warmte weer mocht ervaren.. waarin God wel weer zichtbaar was.. waarin ik weer het houvast vond.. waarin de relatiebanden weer stevig aan werden getrokken..
Puur Jij en God..
Wauw.. en dan ga je ontdekken dat dit genoeg is en dat die relatie met Hem pure Genade is.. want dat kun je niet vanuit jezelf.. maar dat kun je doordat Hij de verbintenis met jou gezocht heeft en jij Ja hebt gezegd tegen deze relatie!
En dan zijn het niet meer de verplichtingen, zoals alle wetjes en regeltjes… stille tijd.. Bijbellezen.. kerkgang.. die je relatie met Hem onderhouden..
Nee dan is het gewoon dagelijks wandelen met Hem..
Vanuit ontspanning..
Vanuit je eigen hart.. en ontdek je jou eigen weg met Hem.. Dan ontdek je waar jou verbinding/relatie met Hem ligt..
Het bijzondere is dat dit voor iedereen anders is.. en dat is oké!!
God heeft ons uniek gemaakt met een eigen karakter en eigen talenten en gaven..
Iedereen vindt God in zijn of haar weg.. de een heeft verbinding/relatie met Hem door de natuur.. de ander door literatuur.. de ander door aanbidding.. de ander door kerkgang.. weer een ander door… vul zelf maar in..
Hij heeft jou gemaakt dus wie zijn wij om de ander te veroordelen in Goed of Fout.. God gaat met een ieder een eigen unieke weg!
Wat is het een rijkdom om te weten dat we een Grote Veelzijdige God hebben.. die er voor jou wil zijn op de manier die bij jou past.. en met jou op weg gaat zodat je helemaal uit de verf komt zoals Hij jou bedoelt heeft met al jou gaven en talenten!
Als je dit pakt en ziet is elke vorm van relatie/verbinding met God oké.. en ben je geen speelbal meer van je pijnlijk verleden, onvervulde verlangens, ongekend, niet geliefd zijn.. maar mag je gaan leven vanuit verbinding met God, jezelf en de ander!
Psalm 139 is een mooie bemoedigende psalm die ik je graag mee wil geven..
Een psalm van David voor de koordirigent.
Here, U ziet alles van mij,
U kent mij helemaal zoals ik ben.
U weet het als ik zit en als ik weer opsta, vanuit de hemel weet U wat ik denk.
U ziet waar ik heen ga en weet wanneer ik ga liggen.
Alles wat ik doe, is voor U bekend.
Elk woord dat ik uitspreek, kent U al, Here.
U bent bij mij, naast mij, voor mij, achter mij.
Uw hand rust op mij.
Het is voor mij onmogelijk dat te begrijpen.
Het is zo wonderlijk, zo hoog.
Hoe zou ik mij kunnen verbergen voor Uw Geest, waar zou ik naartoe moeten om U te ontvluchten?
Als ik naar de hemel ging, zag ik U daar.
Als ik neerdaalde in het dodenrijk, zou ik U ook daar ontmoeten.
Zelfs als ik vleugels had en ging wonen aan de andere kant van de zee,
zou ik U daar ontmoeten.
U zou mij vasthoudenen Uw rechterhand zou mij stevig leiden.
Stel dat ik zei dat de duisternis op mij kon vallen, dan zou het nog licht om mij heen zijn.
Ook de duisternis kan niets voor U verbergen.
Voor U is de nacht net zo licht als de dagen duisternis betekent niets voor U.
U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt?
Mijn hele lichaam werd door U geweven.
Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt.
Alles wat U doet, is wonderbaarlijk.
Alles in mij getuigt daarvan.
U zag elk van mijn botten, terwijl zij in het verborgene werden gemaakt.
U zag mij al toen ik nog geen vorm had.
Elke dag van mijn leven stond toen al in Uw boek opgeschreven.
Wat betekenen Uw gedachten veel voor mij, mijn God.
Zij zijn ontelbaar.
Zelfs als ik ze zou proberen te tellen, blijken het er nog meer te zijn dan de zandkorrels.
Ik ben voortdurend in Uw nabijheid.
Mijn God, wilt U uw tegenstanders doden?
Moordenaars, blijf uit mijn buurt!
Zij zeggen boosaardige dingen tegen U en gebruiken Uw naam voor hun leugens.
Zij zijn Uw vijanden.
Ik moet immers wel de mensen haten die U haten, Here?
Ik heb een diepe afkeer van mensen die tegen U in opstand komen.
Ik voel een diepe haat tegen hen en beschouw hen als mijn eigen vijanden.
God, houdt U mij in het oog en ken mijn hart.
Toets mij.
U mag alles weten wat er in mij omgaat.
Let op of ik soms de verkeerde weg opga.
Leid mij op Uw weg, die naar Uw eeuwigheid voert.
Be Blessed!
Toekomst in Eeuwigheid
Deze kan ik niet zonder dat de tranen over mijn wangen biggelen zingen.. elke keer slik ik vele tranen weg van ontroering.. en tegelijk zing ik dwsrs door mijn tranen heen uit volle borst de refreinen mee!
Elke keer raakt het mij weer tot diep in mijn hart ❤ waarom dit lied mij elke keer weer ontroerd kan ik nog niet echt onder woorden brengen..
U geeft een Toekomst vol van hoop
Dat heeft U ons beloofd
Niemand anders dan U alleen
Leidt ons door dit leven heen!
Dat heeft U ons beloofd
Niemand anders U alleen
Leidt ons door dit leven heen!
Steeds moet ik bij dit lied denken aan onze trouwtekst… Nog steeds geeft Hij een toekomst vol van hoop.. is het niet samen hier op aarde.. dan in de Eeuwigheid waar onze Toekomst ligt!
Maar dan troost mij de gedachte dat wij elkaar weer zullen ontmoeten.. in een andere situatie.. een Volmaakte Situatie!
Hoe is voor mij een groot vraagteken.. maar dat het gebeurt staat voor mij vast!
Dan kan ik door mijn tranen heen blijven zingen..
U geeft een toekomst vol van hoop!
Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren , gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden, en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het woord des Heren , en in uw lot een keer brengen;
Jeremia 29:11-14b NBG51
EEN TOEKOMST VOL VAN HOOP
In de nacht van strijd en zorgen
kijken wij naar U omhoog,
biddend om een nieuwe morgen,
om een toekomst vol van hoop.
Ook al zijn er duizend vragen,
al begrijpen wij U niet,
U blijft ons met liefde dragen,
U die alles overziet.
U geeft een toekomst vol van hoop;
dat heeft U aan ons beloofd.
Niemand anders, U alleen,
leidt ons door dit leven heen.
U heeft ons geluk voor ogen.
Jezus heeft het ons gebracht.
Mens, als wij, voor ons gebroken
in de allerzwartste nacht.
U bent God, de Allerhoogste,
God van onbegrensde macht.
Wij geloven en wij hopen
op het einde van de nacht.
Tekst: Hans Maat, muziek: Adrian Roest. © 2019 Stichting Sela Music
Mantelzorgen in Coronatijd!
Vandaag is het de dag van de mantelzorger
Hou ik vol
Blijf bij je
Van je houden
Voor je danken
Je omarmen
Als niemand het meer begrijpt
Blijf ik liefde gieten
Hele emmers vol
Tranen als je weg bent
Koesteren als de zon
Als niemand het meer begrijpt
Dank ik God voor jou
Nooit de vraag hoe lang nog
Maar dankend voor wat komt
Als niemand het meer begrijpt
Is er Iemand die me ziet
Die me draagt en vult met kracht
Het is Zijn zegen
Zijn licht
Zijn vreugde
Zijn liefde
Zijn armen
Zijn zijn
Die ons samenbracht
Als niemand het meer begrijpt
Raken mijn knieën de grond
Handen omhoog
Een loflied verlaat mijn mond
Gedragen vrede
Gedicht Trudy Steegman
Bovenstaand gedicht is mijn verlangen om te blijven volhouden.. maar in werkelijkheid is mijn ervaring dat het vaak een enorme worsteling is… moeite… zwaar… oneerlijk.. machteloosheid.. boosheid en Liefde liggen zo dicht naast elkaar..
Wat heb je het nodig om af en toe op te laden.. buiten de deur, bij God en bij mensen.. maar ook die knuffel… bemoedigende woorden.. ventileren.. wat is het nodig!
24/7 mantelzorgen is onmogelijk… toch doen we het.. want ook al ben je even uit de situatie.. loslaten kun je niet.. in je hoofd zorg je door..
Juist daarom hebben we elkaar nodig om vol te houden.. en dan ben ik blij en dankbaar dat ik kan en mag werken… dat ik af en toe even uit de situatie kan stappen..
Is het daardoor makkelijker?? Nee… het is hard werken… en er komt ook veel bij kijken..
Is het nodig?? Ja.. het is nodig om in Liefde te blijven zorgen!
Dit alles kan en mag ik doen vanuit Zijn kracht.. want echt dit kan ik niet uit mijzelf..
Tegelijk denk ik ook aan mijn vele vele lotgenoten… die niet de mogelijkheid hebben om af en toe even uit de situatie te stappen.. die 24/7 “moeten” zorgen..
En dan in deze coronatijd… een dubbele belasting.. ik hoorde net op de radio dat de meeste mantelzorgers tegen een burn-out aan zitten.. en ik geloof dat het waar is.. als ik bij mij zelf te rade ga moet ik ook erg oppassen.. Er wordt veel van ons gevraagd in deze tijd… niet alleen fysiek maar ook mentaal.. emotioneel worden we zwaar belast door de social distance!
Wij kunnen niet zeggen.. nu even niet schat.. wij kunnen ons niet omdraaien de deur achter ons dicht trekken en zeggen.. tot morgen dan ben ik weer… nee.. het is daadwerkelijk 24/7…
Door deze coronatijd sta je er nu eenmaal vaker alleen voor.. omdat er minder thuiszorg is, omdat je minder vaak bij elkaar mag en kan komen.. omdat je niet die arm om je schouder kunt krijgen..
Hoe houden wij dan vol??
Hulp blijven vragen.. wij.. mantelzorgers.. moeten de moed bij elkaar rapen om toch hulp te blijven vragen.. het is kwestie van lange adem.. maar ooo wat is en blijft dat moelijk.. toch wil ik op je hart drukken.. Blijf het doen!!
Maar blijf ook praten.. ventileren over wat je meemaakt… is zo belangrijk.. zoek een maatje, vriend(in).. waarmee je kan sparren.. delen.. want dat lucht op.. Al is het voor even.. vaak kun je dan weer even verder..
En aan de mensen die om ons heen staan willen wij ook wat vragen.. blijf omzien naar de ander.. bied je hulp aan.. concreet.. zeg niet “als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel he?” Want echt.. dan hoor je niks…
Laat het niet afhangen van de mantelzorger want dan komt het niet.. het is niet dat we niet willen.. maar door de druk.. drukte.. veel aan je hoofd hebben.. kom je niet toe aan hulp vragen.. dan doe je het zelf al weer..
Mantelzorgers kunnen dit nu eenmaal erg slecht.. zeg dus bv: “Ik heb morgen vrij kan ik morgen wat voor je betekenen?” Boodschappen doen? Eten koken.. enz enz..
En toch is mantelzorgen ook ontzettend dankbaar en mooi werk..
Tussen het zorgen door zijn er zeker ook lichtpuntjes!
Probeer ook de leuke dingen te blijven doen!
Samen en alleen!!
Heel veel Zegen.. kracht.. wijsheid… troost en Zijn nabijheid toegewenst..
Onderstaand nummer wil ik je als Blessing meegeven!
Be Blessed!
Stickeroplosser
Onderstaand verhaal is een verhaal van Max Lucado.
Ik vond het op de christelijke verhalen site op internet.
Het raakte mij opnieuw, ja opnieuw… na dat ik in 2010 ging scheiden ben ik bij een christelijke therapeut/coach gekomen en zij las op een gegeven moment dit verhaal voor..
Er waren eens kleine, houten mensjes. Elk houten mensje was gesneden door de houtsnijder Eli. Vanuit zijn werkplaats op de heuvel kon je hun hele dorp overzien.
Elk mensje was anders. Sommigen hadden grote neuzen, andere grote ogen. Sommigen waren lang en anderen juist weer korter. Sommigen van hen droegen hoeden, sommigen jassen. Maar ze waren allemaal gemaakt door dezelfde houtsnijder en ze woonden allemaal in hetzelfde dorp.
En elke dag, de hele dag door deden ze hetzelfde: ze gaven elkaar stickers. Op de straten en de pleinen…..overal kon je zien dat ze sterren en stippen op elkaar aan het plakken waren.
De mooie, kleine, houten mensjes, die met mooie gladde verf, kregen altijd sterren. Maar als het hout ruw was, of de verf afgebladderd, dan kregen ze stippen.
De talentvolle kleine, houten mensjes kregen ook sterren. Sommigen konden grote stokken heel ver boven hun hoofd tillen of over grote blokken springen. Anderen kenden moeilijke woorden of konden heel mooi zingen. Die kregen allemaal sterren.
Maar anderen, die niet zoveel konden kregen stippen.
Punchinello was een van de anderen. Hij probeerde net zo hoog te springen als anderen, maar hij viel altijd. Wanneer hij wilde uitleggen waarom hij gevallen was, dan zei hij iets geks, want hij was ook niet zo welbespraakt, dus gaven ze hem nog meer stippen.
Na een poosje had hij zoveel stippen dat hij niet meer naar buiten durfde. Hij was bang om iets doms te doen, zoals zijn hoed vergeten, of in een waterplas trappen. En dan zouden ze hem nog meer stippen geven. Op het laatst had hij zoveel stippen dat men hem er soms, zelfs zonder reden nog een bij op plakten.
“Hij verdient heel veel stippen.” De kleine houten mensjes waren het allemaal met elkaar eens. “Ja, veel stippen, want hij is geen goed klein, houten mensje.”
Na een poosje begon Punchinello het zelf te geloven. “Ik ben geen goed klein, houten mensje”, zei hij. Op sporadische keren dat hij toch naar buiten ging, hing hij wat rond bij andere kleine, houten mensjes die ook veel stippen hadden. Hij voelde zich bij hun beter op zijn gemak.
Op een dag ontmoette hij een klein, houten mensje zoals hij die nog nooit had gezien. Ze had geen stippen, maar ook geen sterren. Ze was gewoon een klein, houten mensje. Haar naam was Julia. En het was niet zo dat ze haar geen stickers probeerden te geven…..maar ze wilden gewoon niet blijven plakken. Sommigen bewonderden Julia omdat ze geen stippen had en wilden haar juist daarom een ster geven. Maar die viel er gewoon weer af. Sommigen keken op haar neer omdat ze geen sterren had, dus wilden ze haar een stip geven. Maar ook die bleven niet zitten.
“Zo zou ik willen zijn!”, dacht Punchinello. “Ik wil geen stickers meer.” Dus vroeg hij het stickerloze kleine, houten mensje hoe ze dat toch deed.
“Dat is makkelijk”, antwoordde ze. “Ik ga elke dag naar Eli.”
“Eli?”
“Ja, Eli, de houtsnijder. Ik zit vaak samen met hem in zijn werkplaats.
“Waarom?”
“Waarom ga je dat zelf niet uitzoeken? Toe, ga de heuvel op. Hij is er.”
En het kleine, houten mensje zonder stickers draaide zich om en verdween.
“Maar hij wil me vast niet zien!” schreeuwde Punchinello haar na. Maar Julia hoorde niets meer. Dus ging Punchinello weer naar huis. Hij zat voor het raam en keek naar de kleine, houten mensjes die druk bezig waren om stippen en sterren op elkaar te plakken.
“En toch is het niet goed,” murmelde hij in zichzelf. En hij besloot om tóch naar Eli te gaan.
Hij liep het smalle pad op de heuvel op en stapte de grote werkplaats binnen. Zijn houten ogen werden groot toen hij het formaat van alles zag. De kruk was net zo groot als hij. En als hij helemaal op het puntje van zijn tenen ging staan, dan kon hij nog net over de werkbank kijken. Er was een hamer die zo lang was als zijn arm. Punchinello kon zichzelf horen slikken. “Ik blijf hier geen minuut langer.” Hij draaide zich snel om. Klaar om te vluchten.
Toen hoorde hij zijn naam.
“Punchinello?” De stem was diep en krachtig.
Punchinello stopte.
“Punchinello! Wat fijn om je te zien! Kom eens hier en laat me je eens bekijken.”
Punchinello draaide zich langzaam om en keek recht in het bebaarde gezicht van de grote houtsnijder.
“U kent mijn naam?”zei het kleine, houten mensje.
“Natuurlijk. Ik heb je zelf gemaakt.”
Eli bukte zich, tilde hem op en zette hem op de werkbank.
“Mmm…”, zei de maker terwijl hij de grijze stippen inspecteerde. “Het lijkt erop dat ze je wat lelijke merktekens hebben gegeven.”
“Het was niet mijn bedoeling, Eli. Ik heb echt heel erg mijn best gedaan!”
“Och, lieve kind. Je hoeft tegen mij geen verantwoording af te leggen, hoor. Het kan mij niet schelen wat de andere kleine, houten mensjes van je denken.”
“Nee?!”
“Nee, en het zou jou ook niet moeten schelen. Wie zijn dat, die stippen en sterren geven? Dat zijn kleine, houten mensjes, net als jij. Wat zij denken doet er niet toe, Punchinello. Het enige wat telt is wat ik vindt. En ik vindt je mooi en speciaal.”
Nu moest Punchinello lachen. “Ik? Speciaal? Waarom? Ik kan niet hard lopen, ik kan niet springen, mijn verf bladdert af. Hoe kunt u mij nou speciaal vinden?”
Eli keek Punchinello aan, terwijl hij zijn handen op de smalle houten schoudertjes legde. “Omdat je van mij bent. Daarom vindt ik jou speciaal.”
Nog nooit had iemand op deze manier naar Punchinello gekeken, laat staan zijn maker. Hij wist niet wat te zeggen.
“Ik heb er elke dag op gehoopt dat je zou komen”, legde Eli uit.
“Ik kwam doordat ik iemand ontmoet had zonder stickers.”
“Dat weet ik. Ze heeft me over jou verteld.”
“Waarom blijven de stickers niet op haar zitten?”
“Omdat zij besloten heeft dat het belangrijker is wat ik vindt, dan wat anderen van haar vinden. De stickers plakken alleen als jij ze dat toestaat.”
“Huh?”
“De stickers plakken alleen maar als jij ze belangrijk genoeg vindt. Hoe meer je op mijn liefde vertrouwt, hoe minder je om de stickers gaat geven.”
“Ik ben bang dat ik het niet helemaal begrijp.”
“Dat zul je wel, maar dat heeft even tijd nodig. Jij hebt heel veel stickers. Vooralsnog wil ik graag dat je elke dag even langskomt zodat ik je er aan kan herinneren hoeveel ik om je geef.”
Eli tilde Punchinello van de werkbank en zetten hem terug op de grond.
“En denk eraan”, zei Eli terwijl Punchinello naar de deur liep, “jij bent speciaal omdat ik je gemaakt heb. En ik maak nooit fouten.”
Punchinello stopte niet, maar hij voelde in zijn hart dat Eli het echt meende.
En een stip viel af…….
Mogen al je stippen afvallen.
Max Lucado
Ik heb zo gehuild want het was een zeer herkenbaar verhaal.. wat heb ik mij vaak gevoeld als Punchinello.. met al mijn stippen en sterren..
En dan ben ik zo enorm dankbaar dat ook ik houten mensjes op mijn pad mocht ontmoeten die mij steeds naar Eli verwezen… en dat ik bij Hem mocht komen.. en Hij mij door de jaren heen heeft behandeld met zijn liefdevolle stickeroplosser!
Nog steeds voel ik af en toe wel waar ze hebben gezeten… sommige plekken voelen nog best beurs aan.. andere plekken kan ik niet meer terugvinden.. en aan de andere kant merk ik steeds meer de wondere werking van Zijn stickeroplosser..
De stickeroplosser die Eli gebruikt is een mix van Geurende Olie en Liefdevolle Woorden!!
Tegelijk gun ik ook jou, als jij misschien kampt met stippen en sterren, dat jij ook de weg naar Eli mag gaan vinden.. en dat hij met zijn Heilzame geurende olie en Liefdevolle Woorden de stickers mag gaan oplossen!
Be blessed!
Liefde… Vertrouwen.. Verbinding..
Echt de moeite waard om onderstaande overdenking van Jan Pool te beluisteren als jij het leven op dit moment net zo verwarrend vindt als ik..
Ik ben geraakt en tegelijk ontroerd omdat ik zo bevestigd wordt.. mijn gebed is al maanden.. Heer wat is waarheid!
Deze tijd is zo verwarrend.. je leest en hoort zoveel tegenstrijdige berichten.. maar ook de liefdeloze strijd onderling is ontzettend heftig en neemt zulke extreme vormen aan..
En dan denk ik steeds Here Jezus wat zou U doen?
En dan krijg je via een bemoedigende overdenking het antwoord voorgeschoteld..
Ik heb 2 ontzettend heftige weken achter de rug, waarin ik in een rollercoaster van emoties was beland.. waarin ik naar God toe mijn vertwijfeling heb uitgeroepen..
Er is deze week een einde aangekomen.. maar voor hoelang?
Alleen God weet dat..
Mijn lieve schat had een nieuw NPO onderzoek gehad.. en de uitslag daarvan was niet om naar huis te schrijven..
Cognitief waren er de nodige problemen.. wat vooral vanuit de frontale kwab kwam.. hier komt alles uit wat met planning, structuur, organiseren enz te maken heeft.. ook het geheugen was erg achteruit gegaan.. de psycholoog vertelde dat hij elke dag een marathon aan het lopen was.. doordat mijn man erg intelligent is, wat ook uit de test naar voren kwam, kan hij nog erg goed alle ballen redelijk in de lucht houden.. en merken de meeste mensen niet dat er wat aan de hand is.. hij is de hele dag “onbewust” aan het compenseren en verbloemen.. alleen kost hem dit ontzettend veel energie en past er naast zijn hobby/vrijwilligerswerk ook geen ander leven.. alles gaat naar zijn passie om dit nog zolang mogelijk te kunnen blijven doen!
Mijn petje neem ik echt voor hem af!
Hij was dus best wel achteruit gegaan.. en het heftige van vasculaire problemen is dat hij dit zelf heel af en toe ook bewust meemaakt en ervaart… en dat maakt het op dat moment best wel heftig en emotioneel..
Op een nacht werd hij wakker en ging praten, mijn man is een binnenvetter dus praat niet zo gauw over wat hij voelt of denkt.. ik ervaar dit dan ook als kostbare momenten..
Hij verteld verdrietig dat hij merkt hoe zijn geheugen hem af en toe in de steek laat en dat het plannen en organiseren steeds lastiger wordt.. het overzicht houden is ook best wel problematischer geworden.. hierdoor wordt het alleen zijn ook lastiger..
En om een stukje veiligheid voor hemzelf te creëren, stelde hij voor om dan maar opgenomen te worden..
Slik.. hoorde ik dat goed? Ik was even stil en moest dit even tot mij door laten dringen..
Ik schrok hier best wel van.. het kwam totaal onverwacht.. natuurlijk houdt je er steeds wel wat rekening mee.. maar als het zich dan aandient is het altijd onverwacht en schrikken en reken je er totaal niet op!
Een week van regelen en uitzoeken brak aan.. verschillende disciplines kwamen langs en hij werd actief op de wachtlijst gezet..
Ik ging AAN.. en mijn lijf ging automatisch in de overlevingsstand.. mijn gevoelens en emoties kon ik redelijk parkeren.. althans voor even.. af en toe schoten mijn emoties van hot naar her.. en belande ik ongewild in een rollercoaster van emoties en verwarring..
Ik wandelde met de hond en had tijdens de wandeling Verbinding met Jezus.. ik vroeg.. is het echt waar.. is hij echt al daar aan toe.. of hoor ik morgen dat was een vergissing..
Mijn man is namelijk ook af en toe een flipperkast wat deze dingen aangaat.. logisch het is ook niet niks wat er allemaal gebeurt in zijn hoofd.. ik geef het je te doen..
Maar elke dag begon hij er weer over en ik kreeg steeds meer het idee dat hij er ook al woonde in zijn hoofd..
Hij vondt het wel ontzettend moeilijk om dit te delen met zijn naaste familie.. hij was bang dat ze hem niet zouden begrijpen..
Je gaat zelf toch niet voor opname kiezen?
Toch begreep ik het wel.. daar had hij overzicht.. kleine kamer.. geen verantwoordelijkheden meer.. altijd zorg in nabijheid.. en hij kon hem helemaal storten op zijn passie.. de radio! Zodat hij dat zo lang mogelijk kon blijven doen..
Hij had wel een voorwaarde gegeven aan de opname.. hij moest wel gewoon naar zijn Passie kunnen gaan..
Dus werd er voor een open PG gekozen en de wachtlijst zou worden geactiveerd..
De casemanager zou nog gesprek hebben met de opname coördinator om te horen hoe lang de wachtlijst zou zijn en wat praktische dingetjes..
Na een dikke week belde ze mij op..
Corona strooide roet in het eten.. want vanwege de corona kon hij wel opgenomen worden maar niet met de voorwaarde dat hij naar zijn Passie kon blijven gaan.. want dat bracht teveel besmettingsgevaar met zich mee!
Oeps… de opname ging niet door want dit wilde hij niet.. zeer logisch..
Geen Passie Geen Leven!!
Maar nu komt er wel meer op mij af.. ik werk parttime maar wel onregelmatig.. dus als ik avonddienst heb.. of cursus dan moet ik dus nu iemand regelen die bij mijn man thuis kan zijn.
Ik heb al veel mee gemaakt en geleerd dat problemen er zijn om opgelost te worden en mijn vertrouwen in Hem is Groot!
Ook dit komt goed! Hij zorgt dat is mijn houvast..
Maar toch… in deze verwarrende tijd zit een onzekere toekomst wat betreft de zorg voor mijn man..
Want wat is waarheid.. hoe lang blijft Covid19 onder ons..
Wat moet ik geloven daarin? Tussen al die tegenstrijdige berichten?
En dan komt de overdenking van Jan Pool zomaar voorbij en krijg ik een antwoord..
Eigenlijk een bevestiging.. want het ontroerde mij.. Jezus raakte mij aan vanavond en zei: Vertrouw op Mij, Ik zorg.. ook in deze verwarrende onzekere coronatijd..
Zo fijn dat Hij geeft wat je op dat moment even nodig hebt!
Bevestiging!!
Nog steeds heb ik die zo nodig.. een overblijfsel van mijn getraumatiseerde leven..
Niet erg.. want ook dat weet God en ook daarin verzorgt Hij mij..
Wat een Genade..
Ondertussen tijdens dat ik de overdenking beluisterde kwam mij een lied in de gedachten..
Een heel oud nummer van Esther Tims.. maar zo van toepassing in deze tijd..
Liefde is de sleutel naar het hart!
Liefde, Vertrouwen en Verbinding met Jezus zijn de drie elementen om de strijd in deze verwarrende tijd aan te gaan!
PSALMEN 23:3
In Hem zijn wij meer dan overwinnaars!
Be blessed!
Zonder Vlinder verder…
Zoals jullie weten hebben wij in 2018 via crowdfunding een brommobiel mogen ontvangen. Zie mijn blog Vrijheid!
Wat genoten we van dit ontzettend prachtige cadeau.. maar wat heeft deze brommobiel ook ons regelmatig hoofdpijn bezorgd.. lees mijn blog Miskoop??? Of…..
Ondanks al deze perikelen die we met Vlinder hebben beleefd bracht Vlinder ons elke keer waar we zijn moesten.
Of naar mijn werk, of naar de kerk, de leuke uitjes, maar ook naar de artsen, ziekenhuizen enz enz..
We zaten droog en warm..
En ja ik spreek in verledentijd… want Vlinder is niet meer..
Afgelopen donderdag heb ik een heftig eenzijdig ongeluk gehad..
Ik kwam uit mijn werk en het regende, Ik had lekker gewerkt en reed weer naar huis.. Groot nieuws radio had ik aan en zong uit volle borst de liedjes mee die uit de boxen klonken.. ineens kwam een van mijn favoriete nummers er voor… Herder van mijn hart van LEV…
Ik reed op een binnendoor weggetje en draaide de bocht in.. ik reed niet hard omdat het regende en deze bocht een rot bocht is.. ik draaide dus de bocht in en opeens ging de Vlinder glijden.. ik had totaal geen controle meer over de Vlinder en zij tolde de grote diepe sloot/greppel in. In een split second tolde ik mee in de Vlinder en belande de Vlinder op haar zij… het voelde of was ik in een enorme kermisattractie beland.. ik keek kalm om mij heen en deed de motor uit want die draaide nog.. om mij heen was het een grote chaos.. ik keek nog een keer en dacht.. ik moet hieruit.. het zweet brak mij uit… het voelde of was ik in een diepe put beland.. ik keek omhoog en zag een hoofd boven mij verschijnen die vroeg of het ging.. ik keek de vriendelijke man in de ogen.. zwaaide en zei met mij is het goed maar ik moet hier uit… ik zag dat ik op de bestuurderskant lag en de bijrijdersdeur open kon.. ik deed hem open en de vriendelijke meneer hield hem open en zo klom ik via de stoelen uit de auto op de kant van de wal.. Daar stonden nog meer mensen en een mevrouw hield mij vast en vroeg of het wel ging… blijkbaar was ik zo wit als een doek.. ze zei u moet gaan zitten want u ziet er niet goed uit.. ik ben in een auto gaan zitten van mensen die waren gestopt.. kreeg een flesje water en ik begon helemaal te trillen en te rillen.. mijn spieren schoten alle kanten op.. de reactie kwam van de shock..
Ondertussen hadden omstanders de politie gebeld, het duurde erg lang totdat de politie er was.. het was koud en zwaar te wachten in de regen… toen de politie er eindelijk was vertelden ze dat ze onderweg de sleepwagen hadden gebeld maar dat die niks konden betekenen omdat ze geen brommobiels, brommers of Scootmobielen meenamen..
Maar ik was verzekerd.. ook voor SOS noodhulp.. dus gebeld met de verzekering.. nee mevr. wij halen geen brommobiels uit de sloot, daar bent u niet voor verzekerd.. pardon.. betaal ik daar elke maand mijn premie voor?
Ik was stom verbaasd.. ondertussen had ik de kinderen gebeld en die kwamen.. en ook de vaste monteur die altijd Vlinder repareert had ik gebeld en hij kwam..
Gelukkig is het hem gelukt met omstanders om de Vlinder uit de greppel te trekken, hij heeft hem meegenomen, maar helaas de Vlinder is het niet meer waard om opgelapt te worden..
Dan wordt de spreekwoordelijke lak duurder dan de brief..
Nu een paar dagen later merk ik dat de schrik mij nog steeds flink in de benen zit… door de heftige gebeurtenis is mijn lichaam compleet van de in de war!
Dit merk ik doordat ik ontzettend moe ben.. erg emotioneel ben… stress hoog zit.. lichamelijke pijn en ongemak ervaar.. dit is een normale reactie van het lichaam op een ongeluk.. alleen reageert mijn lichaam iets heftiger vanwege mijn kwetsbaarheid.
Ik merk een enorme weerslag op mijn zijn..
Elke dag denk ik eraan en beleef ik het weer even opnieuw..
Maar ook moet ik opnieuw perspectief zoeken in een leven zonder Vlinder..
Maar hoe doe je dat..
Mijn hele energie huishouden was afgestemd op het hebben van Vlinder.. afspraken qua tijdsplanning, naar mijn werk, naar afspraken in ziekenhuizen.. boodschappen doen enz..
Ik moet in eens weer organiseren.. hoe komen we naar een afspraak.. hoe kom ik op mijn werk… hoe doe ik boodschappen..
En dan schiet er ineens door je heen dat je bent verwend met een auto.. hoeveel mensen hebben er geen auto… die ook alles met de fiets of ov moeten doen..
Maar tegelijk denk ik dan.. nee does lief.. om het allemaal vol te houden heb ik hem juist zo nodig.. je bent nog steeds herstellende.. je bent nog steeds kwetsbaar.. en je hebt een kwetsbare partner..
Does lieeeefffff…..
De komende dagen nieuwe perspectieven zoeken.. bij mij zelf nagaan wat nog haalbaar is nu ik mijn energie opnieuw moet verdelen..
Tjonge mijn leven staat ineens weer even op de kop..
Toch was Hij erbij in dat heftige moment.. en wil ik graag met jullie delen..
Ik vertelde al dat ik heerlijk aan het zingen was tijdens het rijden.. en dat een van mijn favoriete nummers voorbij kwam.. Herder van mijn hart van LEV… en bij het stukje “Op de hoogste berg of in het diepste dal Mijn Herder is altijd bij mij”.. tolde ik dus in de diepe greppel…
Dit brengt, nu ik de situatie nog eens overdenk, toch wel een glimlach op mijn gezicht, ondanks de heftigheid!
Dit lied komt steeds terug ook na deze heftige gebeurtenis…
Ik zat er gisteren zo doorheen en wist even niet meer hoe verder.. ik was overmand door emoties.. en zei: “Heer ik weet niet hoe het verder moet.. hoe moet ik nu alles organiseren… ik ben zo moe.. wilt U mij helpen.. ik kan het zelf niet”
Op dat zelfde moment komt weer het lied van LEV voorbij Herder van mijn hart.. toen ik het uitriep hoorde ik de volgende woorden uit de radio komen.. Wat zoek of wens ik dan nog meer? In elke nood voorziet Hij, In elke nood voorziet Hij..
Ik hoorde de tekst en er daalde er een soort rust in mijn hart.. oja… zeker… Hij heeft ook dit in Zijn hand..
Hoe hij gaat voorzien.. geen idee.. in wat voor vorm.. geen idee.. waar ik mij aan vasthoudt is dat “Hij voorziet!!”
Ondertussen mag ik weten dat Hij erbij was… is… en zal zijn..
Mijn goede Herder is de Heer
Ik leef van al zijn goedheid
Wat zoek of wens ik dan nog meer?
In elke nood voorziet Hij
In elke nood voorziet Hij
Waar levend water altijd ruist daar vind ik ware vrijheid
In groene velden rust ik uit en hemels eten sterkt mij
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart
Steeds aanwezig, liefde van mijn ziel
Op de hoogste berg of in het diepste dal
Mijn Herder is altijd bij mij
Mijn Herder is altijd bij mij
Ik dwaalde af en raakte vast
Hij zocht mij op en vond mij
Hij heeft me veilig thuisgebracht
en elke wond verzorgt Hij
Het doodse dal vrees ik niet meer
ook daar bent U, vlak naast mij
U troost en ondersteunt mij, Heer
U geeft me moed en draagt mij
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart
Steeds aanwezig, liefde van mijn ziel
Op de hoogste berg of in het diepste dal
Mijn Herder is altijd bij mij
Mijn Herder is altijd bij mij
Oh, halleluja! Halleluja!
Oh, halleluja! Halleluja!
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart
Steeds aanwezig, liefde van mijn ziel
Op de hoogste berg of in het diepste dal
Mijn Herder is altijd bij mij
Mijn Herder is altijd bij mij
En glijdt mijn laatste dag voorbij
dan zie ik al Uw goedheid
en klinkt mijn lied in eeuwigheid
daar in Uw huis, voor altijd
Dan ben ik thuis, voor altijd
Be blessed!!
Wie schudt het potje???
Dit vind ik een mooie… een (na) denkertje!
Als je naar de zuidwestelijke woestijn gaat en 100 rode vuurmieren vangt, evenals 100 grote zwarte mieren en in een potje stopt, in eerste instantie gebeurt er niets. 🤷🏼
Echter, als je met geweld het potje schudt en ze weer op de grond dumpt, vechten de mieren tot ze elkaar uiteindelijk vermoorden. ☠️
Het ding is, de rode mieren denken dat de zwarte mieren de vijand zijn en omgekeerd, terwijl in werkelijkheid de echte vijand de persoon is die het potje schudde.
Dit is precies wat er vandaag in de maatschappij gebeurt.
Liberaal tegen conservatief
Zwart vs wit
Pro masker vs Anti masker
Vax tegen Anti Vaxx
Rijk tegen Arm
Man tegen vrouw
Politie tegen burger
Gezond vs ziek
Jong tegen ouderen
Wetenschap vs Angst
De echte vraag die we
onszelf moeten afvragen is…
wie schudt het potje en waarom? 🤔💭
Gevonden op Facebook… moeite waard om te delen. Met dank aan Thalia voor deze mooie vergelijking
Be Blessed!
Schijnveilig/Verdeeldheid..
Tja…
Ik moet toch even wat kwijt.. Sorry kan het niet laten maar dit moet me van het hart..
Vanmiddag mijn wekelijkse boodschappen gedaan…Pfff.. is echt geen leuke bezigheid meer..
Je staat voor de winkel.. mondkapje verplicht?? Nee… ik zie niks.. Ik loop de winkel in en sta in tweestrijd…wel of niet… hmmmmm… ik kijk eerst maar eens om mij heen maar daar wordt ik ook niet wijzer van..
Mensen die een mondkapje op hebben kijken scheef naar de mensen die zonder lopen en vica versa.. hoezo verdeeldheid creëren?
Ik werd er zo verdrietig van..
Ik dacht na en bleef dicht bij mij zelf en dacht wat zou Jezus doen? Juist… de kwetsbaren beschermen.. maar hoe bescherm ik die?
Ik denk dat een mondkapje niet helpt.. in ieder geval niet hoe de meeste mensen ze gebruiken.. maar psychologisch voor de kwetsbaren denk ik het wel.. je laat in iede geval zien dat je om ze denkt.. en oog hebt voor hun angst…
Dus ik heb netjes mijn mondkapje opgedaan.. wel met een enorm dubbel gevoel.
Want de anderen zonder mondkapje kijken je aan met een meewarig blik.. “ach die is ook al behelst met angst”.. je ziet ze denken..
Aan de andere kant de groep met mondkapje die de groep zonder mondkapje aankijkt met angst in hun ogen.. en misschien wel denken.. “waarom nemen jullie je verantwoording niet.. straks wordt ik ziek van jou”
Nu krijg je namelijk het idee.. dat als je een mondkapje draagt, dat je niet meer zo besmettelijk bent dan zonder.. terwijl dat dit niet waar is.. want denk je nu echt dat mensen met mondkapje hun mondkapje “schoon” is?
De helft stopt het na de boodschappen in zijn jaszak en even later bij de volgende winkel wordt hij weer op gezet..
Schijnveiligheid en verdeeldheid wordt nu gecreëerd…
Ik ben geraakt..
Deze wereld raakt totaal vervreemd van zichzelf en van de ander..
En krijgen we hiermee controle over dit virus? Nee.. en dat zullen we ook nooit krijgen!
Soms moeten we loslaten en de controle overgeven aan Hem.. Dan komt er rust, ruimte en vrijheid terug!
Er is er maar één die de controle heeft over dit virus en ons leven.. en dat is God..
Wat ben ik blij dat ik Hem ken.. hierdoor heeft angst geen vat meer op mij! Wat geeft dat rust!
De Heer is mijn herder…
Be Blessed…
Spreuken 25:11
SPREUKEN 25:11
Zo deze tekst kwam binnen, was vanavond aan het lezen op de Youversion app in het bijbelboek Esther met bijbehorende overdenking.
Graag zou ik op een goede manier met de hele corona/Covid 19 situatie omgaan..
De tegenstrijdigheden die ik lees en hoor baren mij zorgen.. want wat zie ik een enorme verdeeldheid ontstaan op deze aardbol..
En dan denk ik aan mijn God die juist ons de opdracht geeft om in eensgezindheid te blijven in geloof..
Maar hoe doe je dat dan? Als je zoveel verschillende imputs krijgt/leest..
Ja ook ik deel stukjes op fb.. stukjes die ik lees en mij aanspreken en mij aan het nadenken zetten..
God zegt toch ook onderzoek alles en behoud het goede… maar wat is dan het goede..
Ik worstelde hier best wel mee.. wat is wijsheid hierin…
Totdat ik een aantal keer geconfronteerd werd met het feit dat Facebook censuur toepast.. ik schrok hier best wel van..
Ik kreeg namelijk een paar keer een melding van Facebook dat ze een bericht hadden verwijderd wat in strijd was met de richtlijnen (lees overtuigingen) met de WHO
Hoezo vrijheid van meningsuiting? Leven we werkelijk in een vrij land? Een land waar je eerlijk je vragen mag stellen, mening mag uiten.. onderzoeken wat nu wel juist is?
Over Corona is het nodige al gezegd.. dat ga ik nu niet doen.. is ook niet de bedoeling van deze blog..
Nee.. ik ben niet uit op discussie maar heb mijn vragen… waar ik een antwoord op zoek..
Maar helaas kan ik die niet vinden in deze wereld die tot op het bot verdeeld raakt.. dus waar kun je ze beter stellen dan bij Hem die deze wereld nog steeds in Zijn handen heeft..
Nu las ik dus deze tekst en het trof mij..
Wijze woorden, op de juiste manier gezegd, zijn als gouden appels op een zilveren schaal.
Wat zijn wijze woorden.. dat is voor iedereen verschillend.. tis maar net door welke bril jij de woorden leest die de schrijver zeer waarschijnlijk vanuit zijn eigen (wijsheid) schrijft..
Ik weet wel dat je in de bijbel veel kunt vinden over wijze woorden.. vriendelijke woorden.. positieve woorden.. deze doen meer dan kritische woorden..en dan denk ik aan God die veel beter kan strijden dan ik.. die veel meer wijsheid bezit dan ik..
En dan wordt ik stil en neem ik mijn besluit..
Vanaf nu wil ik alleen maar bemoedigende woorden schrijven.. positieve input geven in deze overheersende coronacrisis..
Kritische noot brengt niks.. alleen maar nog meer verdeeldheid.. soms is het wijs om stil te zijn en God zijn werk maar te laten doen.
Zelfs in onze ijverige strijd in deze Coronacrisis moeten we niet vergeten dat het alleen God is die de kracht heeft om het hart van de ander aan te raken.
Zoals God de weg baande voor Esther zo zal Hij ook voor een ieder van ons een weg banen.. maar omdat we Uniek gemaakt zijn door deze zelfde God gast Hij ook met een ieder een andere weg..
En elke weg die Hij gaat met jou en met mij is GOED!!
Want God is GOED!!
Ook in deze crisis blijft Hij als een fundament in mijn leven.. als een Rots in deze branding…. nooit zal Hij ons verlaten.. ook niet in deze strijd..
En dan mag ik de wijze woorden in bemoedigende woorden vormgeven..
Bemoedigende woorden voor degene die ze op dat moment nodig heeft.. en dan gaat bovenstaande tekst leven en worden het GOUDEN APPELS op een ZILVEREN SCHAAL!
Be Blessed!
Dan toch…
Onderstaand gedicht kwam ik op Facebook tegen… en het trof mij.. graag wil ik dit met jullie delen!
Ondanks wat er allemaal om ons heen gebeurt… hoe onzeker alles ook is..
Al gebeurt er nog zoveel in de wereld
En al lijkt de lucht soms grijs en grauw…
En al is er geweld om ons heen.. verdriet en pijn
Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder
Dat U o, Grote God… er voor ieder mens wilt zijn!
Al zijn er mensen…. Die soms verlangen naar de dood
En al is er om ons heen, nog zoveel nood..
Al lijkt de toekomst onzeker voor velen..
Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder
Dat U de mens wilt bevrijden…. En helen!
Want U laat Uw grootheid zien, boven alles
En Uw majesteit en trouw dwars… door alles heen!
Uw kracht en Uw macht zullen mensen verbazen
Want Uw licht zal schijnen voor iedereen,
Voor harten die verbitterd zijn…. En alleen!
Daarom is het leven het waard, om te leven met U
En zal Uw Liefde gezien worden… continu!
En ook al lijkt de lucht soms grijs en grauw
Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder
Dat U o, Grote God… van Ieder mens houdt!
Hanny Laurita
http://www.gedichten-hanny-laurita.nl
Hij is en blijft dezelfde.. voor nu en altijd!
God gaat met een ieder van ons een persoonlijke weg.. en soms betekend het dat wat voor de ene persoon linksom is in een vergelijkbare situatie en voor de ander rechtsom..
Gods wegen blijven ondoorgrondelijk.. wij kunnen met ons menselijke verstand God niet doorgronden.. gelukkig maar..
Maar soms… ooooo wat zou ik soms graag een blik willen werpen in de toekomst.. gewoon om je te kunnen wapenen tegen de tegenslagen.. om uit te zien naar de mooie dingen zodat je ondanks de tegenslagen moed houd om door te gaan, omdat je weet dat er ook nog mooie dingen op je pad komen..
Maar… is het niet zo… dat wij juist, omdat wij niet in de toekomst kunnen kijken volledig op Hem “moeten” vertrouwen.. in de wetenschap dat Hij het beste met ons voor heeft
En als ons leven onzeker wordt.. op de kop staat.. Dan Tóch… kunnen blijven zeggen..
Ik vind het ook wel een uitdaging van het leven, om in afhankelijkheid en volle vertrouwen op Hem, je leven te leven..
Ik kan dat zeggen, omdat in de uitdagingen die ik heb gehad, God mij keer op keer liet zien dat Hij te vertrouwen was en is.. daardoor is mijn vertrouwen in Hem niet meer weg te denken in mijn leven!
Het mooie is dat dit vertrouwen mij juist enorm veel rust geeft in vandaag en morgen..
Ik had deze week mijn sollicitatiegesprek op mijn werk voor helpende. Op dit moment werk ik als helpende in de flexpool, waar ik op gesolliciteerd had was een baan als helpende in het team zelf..
Ik heb gesolliciteerd en ben uitgenodigd.. ik had een gesprek met 2 collega’s wat ik wel grappig vond.. tegelijk maakte mij dat ook wel iets onzeker.. de bal kon natuurlijk 2 kanten oprollen als men je al aardig kent.. dit kan een voordeel zijn of een nadeel.. maar 1 ding stond voor mij vast.. ik had niets te verliezen want een jaarcontract in de flexpool had ik al.
Ondertussen blijf ik nog wel steeds zoekende in wat God wil dat ik ga doen.. past dit in Zijn plan met mij??
Oeff wat slaat de twijfel dan soms toe… je krijgt namelijk niet een briefje uit de hemel waar je plan op staat uit getekend..
Al jaren ben ik aan het rond kijken om een cursus/opleiding in de pastorale hoek iets voor mij is.. hierin ligt een enorm stil en diep verlangen/droom… maar hoe geef je daar handen en voeten aan… en bovenal past dat wel in Gods plan met mij..
Ik wil erg graag iets met mijn ervaringen doen in de hulpverlening/pastoraal gebied en gecombineerd met wat God in mijn leven heeft betekend en nog betekend..
Geloof en psychische gezondheid gaan naar mijn mening hand in hand!
Maar om mij heen zie ik ook dat hulpverleners/ervaringsdeskundigen als paddenstoelen uit de grond rijzen… en niet allemaal even geschikt helaas..
Heb nogal veel ervaring met hoe het NIET moet…. tja ben ik dan wel geschikt.. vind God mij wel geschikt.. past het in Zijn plan..
Allemaal vragen waar ik geen antwoord op krijg..
En toch blijft het verlangen diep in mijn hart zitten.. en weet ik niet goed hoe daar handen en voeten aan te geven..
Totdat ik al een aantal jaar een pastorale cursus voorbij zie komen die mij aanspreekt.. vooral omdat ze ervaringsgericht werken..
Maar er zaten steeds te veel haken en ogen aan om de stap te zetten.. gezondheid.. de thuissituatie.. onzekerheid.. en ook financieel was het steeds niet haalbaar.. van een uitkering een cursus betalen is best wel een flinke hap..
Maar nu ik werk komen er openingen… toch bleef ik twijfelen..
Totdat 2 weken geleden deze cursus weer voorbij kwam en het raakte mij weer opnieuw.. en weer opnieuw klikte ik de link aan… het was net of zei op dat moment iets in mij.. toe maar.. zet die stap maar.. meld je maar aan..
Ik heb alles op een rijtje gezet en mij aangemeld… onzeker.. maar in vertrouwen en gebed “als dit in Uw plan past Heer met mij dan zullen er deuren opengaan.. en als het niet in Uw plan past mogen dan de deuren gesloten blijven”..
Ondertussen kreeg ik een uitnodiging voor mijn sollicitatie gesprek bij mijn werk en ging ik met de zelfde verwachtingen en gebed daar naar toe.. “als dit in Uw plan past Heer met mij dan zullen er deuren opengaan.. en als het niet in Uw plan past mogen dan de deuren gesloten blijven”..
Dezelfde middag kreeg ik uitslag.. ik was het niet geworden.. ze hadden voor iemand anders gekozen..
Brrr… ik moest wel even slikken.. afwijzen is niet helemaal mijn ding om mee om te gaan.. ik blokkeer dan altijd eventjes.. maar ik merkte ook dat ik ook daarin groei want het duurde maar een paar minuten.. daarna herpakte ik mijzelf en zei: “Heer, het is goed” deze deur heeft U dicht gehouden en daar heeft U een bedoeling mee..
Diezelfde middag kreeg ik reactie van uit de aanmeldprocedure van de cursus.. ik was aangenomen en mocht de cursus gaan doen..
Ik kreeg er kippenvel van en ook de spreekwoordelijke brok in mijn keel.. want ik vind het namelijk ook best wel heel erg spannend.. en ook best wel een beetje eng.. pff… alle emoties en gevoelens gierden door mijn lijf..
Het is ook niet niks..
Ik… die altijd zelf hulp kreeg van menig pastoraal hulpverlener en jaren de psychiatrie van binnen en buiten heb bekeken… mag nu zelf op ontdekkingstocht gaan in het pastoraat..
Zo bijzonder… zo wonderlijk..
En dan wordt ik stil.. stil in hoe God zich laat zien.. hoe langzaam Zijn plan met mij zich ontvouwt…
2 weken geleden kreeg ik ook nog een plaatje van een lieve vriendin toegestuurd met de woorden.. “deze moet ik jou sturen zegt de Heer!”
Ik bekeek het plaatje en las het, maar op dat moment dacht ik.. wauw mooie tekst… maar snapte niet goed waarom zij mij deze tekst moest sturen.. ik dacht er over na.. en veel dingen passeerden de revue… maar ik kon niks bedenken..
Ik liet het los en ging verder..
Na de bijzondere gebeurtenissen van afgelopen week moest ik ineens weer denken aan het plaatje wat ik toegestuurd had gekregen.. en hoe wonderlijk mooi valt dit plaatje precies op zijn plek!
Dit is mijn KRACHTKAART!!
Door God zelf gestuurd!!
De duivel zal zeker mij aanvallen op mijn zwakke plek en dat zijn mijn jarenlange nare ervaringen.. maar dan mag ik steeds terug grijpen op wat Hij heeft gedaan voor mij..
In Hem ben ik meer dan overwinnaar..
En dan de bemoeding van de laatste paar regels…
Hij heeft beloofd U stap voor stap te leiden, niet alles in één keer.. maar stap voor stap en… elke stap zal een wonder zijn!
In dat vertrouwen ga ik deze uitdaging aan…
Ik vind het ontzettend spannend.. en het triggert mij enorm.. kan ik dit wel.. mag ik dit doen.. ik.. bestempeld met een enorm belast psychisch verleden.. waar de duivel mij te pas en te onpas mee confronteerd.. maar dan mag ik op Hem zien en in de overwinning gaan staan die Hij voor mij behaald heeft!
Dit plaatje zal ik de komende 2 jaar bij mij dragen.. want ik zal deze proclamatie af en toe hard nodig hebben.. dat weet ik wel zeker..
Maar het is mijn troef mijn KRACHTKAART tegen de duistere kant!!
God weet precies wat je nodig hebt… Hij zet de juiste deuren open en de mensen op je pad… in mijn geval mensen die mij (onbewust) enorm bevestigen en bemoedigen in de keuzes die ik (moet) maken.
Maar zo geeft Hij ook jou wat jij nodig hebt als je Hem daarom bid.. en vertrouwt… Hij zal je nooit teleurstellen!
En dan kan ik met recht zeggen..
Dan tóch…………………………………
Jij ook???
Be Blessed!
U bent Sterker
Geweldig Lied!
Elke keer als ik dit lied hoor krijg ik kippevel… en een brok in mijn keel.. elke keer komt dit lied ontzettend binnen bij mij… en zing ik het luidkeels me vanuit mijn tenen..
Kan niet zo goed de vinger er op leggen waarom..
Ach misschien ook wel..
Wat er ook gebeurt Hij is sterker!
Wat geeft dat een enorme rust.. maar elke keer wel weer een strijd om alles aan Hem over te geven, los te laten en te vertrouwen dat er niets gebeurt wat Hij niet weet!
Hoe moeilijk ook.. Hij zorgt… en dat geeft mij rust..
Natuurlijk ben ik bij tijd en wijle onrustig.. omdat ik niet in de toekomst kan kijken hoe het leven verder gaat..
De onzekerheid omtrent mijn lieve man, de coronasituatie… en dan het missen van de verbinding met de ander..
Juist omdat de verbinding anders wordt in de thuissituatie heb je zo de verbinding met anderen nodig.. en juist door de coronacrisis is dit zo anders geworden.. en als je dan al moeite hebt met hechting dan zijn dit rake klappen..
Gelukkig mag ik dan merken dat God ook daarin voor mij zorgt!
Niet dat ik dan helemaal achterover kan en mag leunen met de gedachte Hij doet het werk wel voor mij.. nee samen met Hem mag ik er door heen gaan.. stappen zetten.. beslisisingen nemen.. keuzes maken.. en dit durf ik omdat ik de zekerheid weet dat Hij voor ons zorgt!
Zou er wat gebeuren dan mag ik er op vertrouwen dat Hij in die situatie ook weer uitkomst zal geven.
En dan geeft dit lied mij elke keer weer een boost om door te gaan.. hoe zwaar en donker de weg soms ook is..
U Bent Sterker!!
U bent sterker
Mijn angst verstilt wanneer uw liefde spreekt
U bent sterker
Licht dat altijd schijnt
Liefde zonder eind
En moet ik door een dal van lijden gaan
U bent sterker
en als ik val en niet meer op kan staan
U bent sterker
Licht dat altijd schijnt
Liefde zonder eind
Refrein
Jezus U bent meer dan genoeg voor mij
Jezus U blijft mijn God in eeuwigheid
En als m’n leven hier ten einde loopt
U bent sterker
Want aan de horizon gloort nieuwe hoop
U bent sterker
Refrein
Jezus, U bent en blijft
Meer dan genoeg voor mij
Jezus, U bent en blijft
Mijn God in eeuwigheid
Refrein
Licht dat altijd schijnt
Liefde zonder eind
© 2017 Reyer van Drongelen, Kees Kraayenoord en Hanne de Vries
Be Blessed!
Belevingsgerichtezorg
Onderstaand stukje las ik op Facebook.. geschreven door Marriët de Landmeter-Moerdijk.. het raakte mij.. belevingsgerichtezorg.. het mooiste om te geven!
ZELFREFLECTIE, BEWUSTWORDING
Beseffen wij (de zorgmedewerkers) nog wel hoe groot de crisis is in het leven van mensen wanneer er een verhuizing noodzakelijk is naar een verpleeghuis?
Beseffen we de impact van het idee opgesloten te worden wanneer een opname nodig is op een “gesloten” afdeling?
Alle veiligheid en vertrouwdheid op te moeten geven? En je “lot in handen te moeten leggen van vreemde “zusters”?
Denken we daar nog wel eens over na wanneer we aan het werk zijn?
Dat we zorgen voor mensen, mensen zoals jij en ik? Met een eigen kijk op het leven, met ieder zijn eigen eigenaardigheden, gewoontes en privé dingen?
Beseffen we wat het zeggen wil om je letterlijk bloot te moeten geven? Iemand anders dan jezelf of een vertrouwd iemand aan je lichaam te laten zitten?
Afhankelijk bent in alles, al je zelfstandigheid en eigen regie op te moeten geven?
Merken we dit nog op, kijken we bij gedrag nog naar de mens áchter het gedrag?
(Zoals ze in België zo mooi zeggen: vergeet Dementie, onthoud de Mens!)
Beseffen we hoe groot ons doen en laten van invloed is, in het leven van de mensen waar we voor MOGEN zorgen?
Ik vergeet het wel eens, dat is eerlijk waar. Maar gelukkig word ik vaak dan door de mensen zelf op mijn plek gezet.
Het ontroert me dan ineens, wanneer er een bewoner vraagt MAG ik naar het toilet? Of MAG ik nog éven blijven liggen? Wie ben ik dan toch om daar een antwoord op te geven? Die vragen horen eigenlijk helemaal niet gesteld te worden!
“Vandaag wil ik echt die nare strakke kousen niet aan, of weer al een schoon hemd aan, moet het nu allemaal weer al in de was?
Wie ben ik dan om te zeggen, ja het is echt beter voor u hoor, voor uw gezondheid en voor de hygiëne….? Nee dat gebakje dat slaan we over vandaag, dan word u te zwaar of dat is niet goed voor uw diabetes. Het staat zo in uw dossier, of we doen dit al jaren zo……Zal ik het even voor u doen? of het wordt allemaal voor u geregeld u hoeft niets meer te doen….
Beseffen we als zorgverleners nog dat het een voorrecht is, een gunst dat we MOGEN zorgen voor….? Dat het een voorrecht is dat een bewoner zorg toestaat, kijken we verder dan de boosheid en het verdriet?
Of zijn we meer bezig met een goed sluitend zorgplan? Zijn de doelen SMART genoeg en kloppen de indicaties nog? Hoe kunnen we bezuinigen, hoe houden we het financieel gezond?
Soms heb ik daar toch zo’n last van, het wordt in de instellingen soms zó moeilijk gemaakt om belevingsgericht te werken. De inspectie die overal bovenop zit en tig aan regels stelt waar men zich aan dient te houden. Een zorgkantoor of indicatiebureau wat in je nek hijgt, een geldkraan die zomaar dichtgedraaid kan worden wanneer bepaalde protocollen niet kloppen. Dit lijstje moet ingevuld zijn, en deze kolom moet kloppen enz.
Tjonge wat kan ik er soms naar verlangen om heel die dossier en zorgplannen “los” te mogen laten. Niets geen doelen halen en tig rapportages schrijven, lijstjes invullen en afvinken. Welnee, iedere bewoner krijgt een (digitaal) dagboek en we schrijven alleen nog maar gelukmomenten op. En de rest van de tijd zijn we bezig met het creëren van gelukmomenten. Niets meer en niets minder!
bewustwording #blijvendromenmag
Mariët de Landmeter-Moerdijk
@mariëtopzorgavontuur
Zo bijzonder.. bewustwording.. Belevingsgerichtezorg..
Wat voel ik soms met “mijn” bewoners mee.. ik weet helaas hoe het voelt.. om opgesloten te zitten, afhankelijk van zorg te zijn..
Ik moest echt wel even de spreekwoordelijke drempel over toen ik voor het eerst de deur achter mij in het slot hoorde vallen.. er gebeurde op dat moment heel veel in mijn koppie.. het verschil was dat ik nu een sleutel/pasje had en gewoon de deur weer open kon doen wanneer ik wilde…
Ik ben mij meer dan bewust dat “mijn” bewoners die keus niet meer hebben..
Mijn heftige rugzak met de nodige trauma’s mag en kan ik gelukkig nu omzetten naar iets positiefs!
Ik Hou Van “Mijn” bewoners ❤
Be Blessed!
Zielsgelukkig…
Wat is er al weer veel gebeurt na 9 mei, de dag dat mijn leven drastisch omgegooid werd..
Ik moet steeds maar denken aan de uitzending van Groot Nieuws Radio met Arie de Rover. Zie mijn blog “Afgodjes”
Eigenlijk is dat het begin geweest van een nieuwe fase.. mijn roep naar God werd beantwoord..
En wat is er na die tijd veel gebeurt, mijn sprong in het diepe heeft ver gaande gevolgen gehad..
Positieve hoor!!!!
Vorig jaar februari ging ik voor het eerst na 30 jaar weer richting UWV.. “Gewoon” om te praten, kijken wat er voor mogelijkheden waren en wat ik überhaupt nog zou willen en kunnen qua werk!
En nu ben ik al weer bijna drie maanden aan het werk…. heb veel gewerkt.. hard gewerkt.. wat was het een intensieve tijd.. maar ook een tijd die ik niet had willen missen… wat heb ik in dit korte tijdsbestek veel geleerd.
Verwonderd over mijzelf..
Na 30 jaar weer aan het werk, alleen voelt het of ben ik al weer jaren aan het werk.. ik ervoer dat ik het zo weer oppakte.. denk dat je het zorgen niet verleerd.. ook merkte ik dat ik nog steeds de fijngevoeligheid bezat die je goed kunt gebruiken… vooral in de zorg met mensen die aan dementie lijden..
Ik ben daar in het diepe gegooid door de corona omstandigheden maar gemerkt dat ik nog kan zwemmen…
Wat geeft dat een boost aan je zelfvertrouwen!
Weet je.. ik was best wel bang dat het voor mij heel erg pittig zou worden… weer terug in het werk.. met name of ik het wel fysiek aan kon maar ook geestelijk.. eerlijk gezegd was ik best wel bang dat mijn hersenen een knauw hadden gekregen van de medicatie… dat ik de gevolgen daarvan wel zou merken.. of dat mijn rug het af zou laten weten vanwege de operaties..
Maar tot mijn verbazing pakte ik snel de zorg weer op en liep ik daar rond of deed ik het al jaren.. ook fysiek had ik nergens geen last van… ja oké ik was na een werk dag moe.. maar gelukkig is dat “heel normaal” hihi
Het grappige was dat mijn collega’s ook dachten dat ik al jaren in het vak zat… ze zagen natuurlijk alleen mijn ogen maar en ja dan moet je iemand op zijn blauwe ogen geloven.. haha.. maar ze kwamen geregeld bij mij omdat ze dachten dat ik verpleegkundige was.. (dit zei wel iets over hoe ik mijn werk deed)
Hihi.. ga ik nou naast mijn schoenen lopen?? Nee hoor.. ik sta gewoon regelmatig verbaasd…
We zijn nu bijna een jaar later.. en ik kan met volle tevredenheid zeggen:
Ik heb een BAAN!
Afgelopen maandag is mijn drie maanden contract omgezet in een jaarcontract van 12 uur.
Soms overvalt mij een gevoel van enorme dankbaarheid.. soms zo heftig dat ik alleen maar kan huilen..
Huilen van dankbaarheid..
Ik merk dat ik nog echt in de wauw.. oe en aahh fase zit.. alles is voor mij nieuw.. de reacties van collega’s.. de ervaringen met bewoners.. de goedheid van God..
Maar ook huilen van intens verdriet… er zit namelijk ook een verdrietige kant aan deze ervaringen.. een kant dat ik besef wat ik al die jaren gemist heb.. in wat voor diepe eenzaamheid en enorme leegte ik heb geleefd… afgesneden van de “normale” wereld.. van familie en vrienden.. lichamelijk en geestelijk..
En ja dat raakt.. dit voel ik soms zo intens en dat kan mij dan bij vlagen ontzettend verdrietig maken.. maar ook ontzettend dankbaar voor het “Leven” wat ik terug heb gekregen.
Vaak ben je snel geneigd om het voor jezelf te bagatelliseren.. om het een soort van luchtig te houden.. maar ik besef steeds meer dat mijn ervaringen er mogen zijn… een soort van acceptatie..
Maar nog meer…
Ik.. met mijn hele hebben en houden mag er steeds meer zijn.. van mijzelf!
En wat geeft dat lucht en ruimte..
Ik merk nu ik steeds meer “LEEF” en ik steeds meer ervaar wat “NORMAAL” is en steeds meer ervaar in wat voor wereld ik terecht ben gekomen.. met zijn mooie en minder mooie kanten dat ik steeds dichter bij mijzelf kan en mag komen.. bij mijn eigen gevoel.. lichamelijk en geestelijk.. en dan voel ik dat mijn lichaam en mijn geest veel te verduren heeft gehad..
Hierdoor merk ik dat ik steeds meer uit de overlevingsstand kom.. omdat ik steeds meer de controle durf los te laten.. over kan geven aan Hem.. ik weet mij gedragen door Hem en dat Hij voor mij/ons zorgt..
Wie had dit ooit gedacht.. heb er hard voor en aan gewerkt samen met Hem die mij nooit loslaat… gewerkt aan mijn geest ziel en lichaam en het resultaat mag er zijn!
Geen rolstoel meer, geen scootmobiel, geen aangepast senioren appartement meer, geen ongezonde voeding meer die mij ziek maakt, geen medicijnen meer, geen Diabetes, SLE of Sjögren meer (zijn in remissie volgens arts)…. maar…. ik heb LEVEN er voor terug gekregen!!
Ik ben blij om te ervaren dat beetje bij beetje mijn trauma’s een plekje hebben gekregen en dat ik ook steeds meer durf te voelen hoe heftig het is geweest voor mijn geest en lichaam.. en dat ik daarin vol Liefde naar mijzelf mag kijken…
Dit is herstel..
En dan mag ik ervaren dat wat ik meegemaakt heb er “gewoon” mag zijn.. dat het mij gemaakt heeft samen met God in wie ik nu ben.. God gebruikt mijn omstandigheden om mij te vormen naar de vrouw die Hij voor ogen heeft..
Ben ik er dan nu… nee.. gelukkig is het hele leven een leerproces en zal ik vast nog wel eens onderuit gaan zoals iedereen…
Maar ik heb geleerd om niet meer op mijn omstandigheden te kijken maar omhoog en naar binnen te kijken.. en wat ontdek je dan mooie en bijzondere dingen..
Ik ben blij met wat ik tot nu toe heb bereikt!
Ik kan met recht zeggen dat ik echt Zielsgelukkig ben!
Soms kan je dat zo voelen tot in je tenen.. Blijf dicht bij jezelf en God.. dichtbij wat jou gelukkig maakt..
Ondanks je omstandigheden en in je omstandigheden!!
Mijn man en ik zingen vaak onderstaand lied.. het is ons lijflied geworden en het trekt ons er doorheen!!
Dus trek je het even niet zing dan met dit nummer mee… want zingen is 2x bidden!!
LEEF MET VOLLE TEUGEN
Staar ik naar de horizon
Voel me plompverloren en verlegen
Dat ik sterk ben en gezond
Want jij bent ziek en ik begrijp het niet
Ik zou willen dat je hier blijven kon
Ben niet bang, alleen soms even
Maar dan zing ik mij er dwars doorheen
Voel me broos en moegestreden
Verlangend naar de overkant,
alleen Ik houd me vast aan alles wat zo mooi is
En ik tel ze, de kostbare momenten
Leef met volle teugen
Durf te leven met de dag
Glimlach elke morgen
Er is iets moois dat op je wacht
We hebben het ervaren
Dat het leven niet om ons draait
Dat wij alleen maar kunnen varen
Op de wind die waait waarheen hij waait
En elke dag een nieuwe kans
Om elkaar vast te houden
Leef met volle teugen
Durf te leven met de dag
Glimlach elke morgen
Er is iets moois dat op je wacht
En God, die bijna nooit te vinden is als je Hem moet hebben
Maar die soms toch, juist als er niets meer lijkt te redden
Zichtbaar wordt als hier op aarde tranen vallen van verdriet
Omdat er iets van waarde schuilt in als we hier op aarde
Het niet meer weten, niets anders kunnen
Dan maar bidden in een lied
Leef met volle teugen
Glimlach elke morgen
Nooit gedacht
Dat het zo tot een eind zou komen
Maar ik ga met jou
Dwars door de winter
Naar de lente en naar de zomer
Want jij en ik Wij blijven samen
En blijven zingen
Tot het eind Ik laat jou niet los
Leef met volle teugen
Durf te leven met de dag Glimlach elke morgen
Er is iets moois dat op je wacht
Geniet van je dagen
Verlies je in de tijd
Je wordt steeds gedragen
Tot in alle eeuwigheid
Geniet van je dagen
Verlies je in de tijd
Je wordt steeds gedragen
Tot in alle eeuwigheid
Dwars door de winter
Naar de lente
En naar de zomer
Want jij en ik
Wij blijven samen
Wij blijven zingen
Tot het eind
Want jij bent nooit Alleen Tekst: Elbert Smelt & Kinga Bán
Muziek: Trinity, Jelmer van der Veer & Kinga Bán
Label: Trinity Music
Be Blessed!!
Jezus.. Hij blijft…
In mijn werk ervaar ik wat Jezus kennen betekend..
Mijn bewoners glijden langzaam terug naar het “kindzijn”… hoe belangrijk is het dan dat je vanaf je kindertijd opgevoed bent met Jezus..
Als je echt alles kwijtraakt in je hoofd.. letterlijk en figuurlijk.. namen, plaatsen, waar jij je überhaupt bevindt.. noem maar op.. als je geest je zo in de steek laat..
Wat blijft er dan over??
Ik ervaar dat bewoners die met het geloof zijn opgegroeid alles vergeten… maar dat het geloof blijft..
Jezus…. Hij blijft!!
Jezus zit diep in je hart geankerd.. begin maar met zingen, bidden of bijbel lezen… en gelijk doen ze mee.. herkennen de versjes, de gebeden of de Bijbelteksten.. tot het einde toe blijft dit bestaan!
Wat ben je dan gezegend!
Hoe onrustig of angstig ze ook zijn.. begin maar met zingen, bidden of lezen en de rust en vrede daalt vaak neer!!
Hier mee wil ik zeggen.. deze aftakeling kan ons allemaal overkomen…. rijk… arm.. gezond.. ziek.. jong.. oud…
Wat is het dan ontzettend belangrijk om zo vroeg mogelijk je kinderen over Jezus te vertellen.. en voor ze te bidden…. zodat het in hun hart wordt verankerd!
Welke weg je ook mag gaan… Jezus zit verankerd.. en Hij blijft…
en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is”
In Prediker 22:6 staat: “Leer een kind van jongs af aan de juiste weg,
en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is”Wat gaat deze tekst dan nu leven…
Ben blij en dankbaar dat mijn ouders mij van jongs af aan hebben verteld wie Jezus is!
JESUS SWEETEST NAME I KNOW!!
Wees bemoedigd en Gezegend!
Be Blessed!
Love Heals All Things 