Morgen is het Moederdag en ik moet even wat kwijt…

Voor heel veel moeders is het morgen een prachtige dag… verwend worden door de kids… ontbijt op bed.. tekeningen en cadeautjes, allemaal geluk momentjes..

Maar helaas zijn er ook vrouwen die dit nooit zal overkomen en nooit het woordje moeder zullen horen…. die deze kleine geluksmomentjes met kids niet kennen… maar die wel van binnen moeder zijn.

Ook ik heb nooit kinderen mogen krijgen…. mijn moederschap is mij buiten mijn weten om afgepakt…

Tijdens de jaren in de psychiatrie zijn er vreselijke dingen gebeurt zo heeft er in 2008 een sterillisatie plaats gevonden bij mij… Hier ben ik in 2014 na foto,s van mijn lichaam achter gekomen… Eerst denk je dat kan niet, of ik heb het vast en zeker geblokt omdat het te erg was… Maar na gesprekken met de huisarts en specialisten die het bevestigden dat ik er inderdaad niks van afwist… Drong het vreselijke nieuws tot mij door… Het moederschap was gewoon van mij afgenomen…

Helaas gebeurt dit vaker in de psychiatrie… Vernomen uit betrouwbare bronnen..

Dit heeft mij heel veel verdriet gedaan en nog bij tijd en wijle… maar ik heb dit vreselijke trauma een plekje kunnen geven en dat gaat niet 1,2,3… nee dat is een heel proces en nog… en het gemis zal een leven lang blijven… nooit zal dit verdriet weggaan…en ook wordt het verdriet niet minder… men zegt dan met de tijd zal het slijten of het verdriet wordt minder… nee kan ik zeggen, het verdriet wordt niet minder, het blijft elke keer weer heftig als het af en toe boven komt borrelen..

Bijvoorbeeld als het bijna Moederdag is… als je kinderen op visite krijgt of logeetjes… of er wordt weer een babytje geboren…. En als je door de stad loopt en een kindje lacht naar je, of zwaait onbevangen gedag naar je.. dan smelt je hart en moet je heel hard slikken….

Maar het is ook dubbel… wat kan je genieten van kinderen… genieten van hun onbevangenheid.. en ja van de kleine geluksmomentjes die je dan krijgt van hun… maar je zult altijd tante horen en nooit moeder oftewel in mijn eigen taal Mem.. en dat is pijnlijk en dat maakt dat je moet slikken, en dat er af en toe een traan over je wang rolt…

Het verdriet wordt niet minder, maar je leert er wel mee omgaan… en ik heb geleerd om met mijn verdriet naar God toe te gaan… Hij weet hoe ik mij voel en wat ik nodig heb…

Wij mogen nu voor een Adoptie kindje op afstand zorgen…Saron… waar ik echt ontzettend blij en dankbaar voor ben… en doordat mijn man 5 kinderen heeft ben ik nu bonusmamma… en wat ben ik trots op mijn 5 bonuskinderen… het voelt of zijn ze een heel klein beetje van mij geworden… Gewoon omdat ze een speciaal plekje hebben in mijn hart waar zoveel liefde zit…

Natuurlijk moet een relatie groeien… en dat heeft tijd nodig en is ook niet altijd makkelijk… vertrouwen komt te voet en gaat te paard…. je stapt zomaar hun leven binnen en zij die van mij… En dan is elkaar de ruimte geven om die band te laten groeien nodig.. en zoiets vraagt tijd… En daarin mag ik groeien en geduld oefenen…. maar ik ben ontzettend blij dat ik ze heb leren kennen, 5 schatten van kinderen…

Grote schatten letterlijk en figuurlijk waar wij de verantwoordelijkheid voor hebben gekregen van God, en dan denk ik “Wauw God heeft wel enorm veel vertrouwen in mij dat ik dat kan.. maar ik heb tot nu toe wel geleerd.. als jij je kwetsbaar durft op te stellen ook naar de kinderen toe dan wordt je kwetsbaarheid je kracht.

Maar toch… het zijn niet mijn kinderen en dat zullen ze ook nooit worden… Ze hebben een vader en een moeder… En dan is het af en toe best lastig om te zoeken naar jou plek in een bestaand gezin… Echt iemand die dit niet heeft meegemaakt zal dit ook niet kunnen begrijpen..

En dan voel je soms ineens het gemis… de leegte…

Wat had ik graag een “eigen” kindje gewild… samen met de Liefde van je leven… een kindje van jou eigen vlees en bloed.. een wezentje wat eerst afhankelijk van je is… wat je grote liefde en zorg nodig heeft niet alleen als het zo klein en kwetsbaar is maar ook als het groter wordt.. je weet toch zelf dat je een moeder nooit kunt missen… iemand die je nodig heeft en waar je onvoorwaardelijk van kunt houden.. iemand waar je al je moedergevoelens en liefde aan kunt geven en waar je beretrots op kunt zijn… dat je met trots kunt zeggen.. dat is mijn zoon, dat is mijn dochter…

Maar helaas is de harde werkelijkheid dat ik dat nooit zal meemaken… Dat mijn handen in die zin altijd “leeg” zullen blijven… en ja dan kun je zeggen.. als je het nooit mee hebt gemaakt kun je het toch ook niet missen?

Nou ik kan je zeggen.. moedergevoelens wordt je volgens mij mee geboren.. dat zit in elke vrouw.. in ieder geval wel in die van mij.. en misschien wel een beetje teveel, waardoor ik het ontzettend mis…

Maar God herinnert mij er steeds weer aan als ik mij zo verdrietig voel, dat hij tegen mij zegt: “maar ik breng je kinderen op je weg waar jij zorg aan mag geven.. waar je van mag houden al waren het je eigen kinderen. En dat maakt niks uit of het mijn 5 bonuskinderen zijn of ons adoptiekindje Saron of tantezeggertjes, die mij zeer dierbaar zijn.. enz enz…

Ik heb in de jaren wel geleerd als je liefde geeft krijg je het veelvoudige terug… Gelukkig is mijn hart groot genoeg en heb ik zoveel liefde.. soms denk ik wel eens ik kan er nergens mee naar toe, en dan bedoel ik niet de liefde tussen man en vrouw… want van mijn partner hou ik ook ontzettend veel maar naar kinderen is anders… voelt anders… is gewoon andere liefde…maar dan gebeurt er wel weer wat zodat ik het veelvuldig kwijt kan… alleen al aan een onbekend kind op straat die mij een stralende lach geeft… daar alleen al kan ik ontzettend van genieten.. en besef ik hoe rijk ik ben… dat ik van God zoveel liefde krijg….

Dit is een prachtig nummer… zegt ontzettend veel en wat kan je daar soms naar verlangen…

Een van mijn favorieten…. kon het jullie niet onthouden.