Het leven is soms net een achtbaan….. Het is bij mij hollen of stilstaan… en hoe stap je uit die achtbaan….. hoe zet je je leven even stil….

pffff Moeilijk.. en ja dan heb je weinig tijd om te bloggen of je site bij te houden maar mijn man is vanavond zijn hobby aan het uitoefenen en kan ik heerlijk even schrijven, ja even uit die achtbaan stappen en van mij af schrijven want dat heb je af en toe hard nodig.

Ik heb in mijn vorige blog nog gezegd dat er met Pasen nog meer bijzondere dingen zijn gebeurt en dat ik dat in een aparte blog zou vertellen… Nu bij deze….

Tweede Paasdag besloten wij naar Simply Jesus te gaan van David de Vos Stichting Go And Tell, omdat we als vrienden van Go and Tell kaartjes binnen hadden kregen. Eigenlijk kon ik niet gaan, want ik had zo veel pijn. Maar ik wilde er toch naartoe. We hadden een fantastische dag en werden enorm gezegend door de woorden van David geïnspireerd door de Heilige Geest.

Het begon al bijzonder want er kwam een jongeman met een hoedje op naar mij toe. Hij zei: ‘Ik wens u de opstandingskracht van de Here Jezus toe. En hij zei er achteraan: ‘God is enorm van u aan het genieten.’ Ik vond dat een beetje gek, maar eigenlijk ook heel bijzonder.

Aan het eind van de eerste preek zei David de Vos: ‘Neem een beeld in je hoofd van hoe jij jezelf ziet, en daarna een beeld van hoe God je ziet. Toen kreeg ik een beeld dat ik op mijn benen God stond te prijzen, stralend als de zon. Dat beeld schoof ik terzijde, omdat ik nu eenmaal moest accepteren dat het niet zo is. ‘S middags kwam de preek van Michiel Koelewijn een vriend van David ook dichtbij. Het ging erover dat we God moesten vertrouwen over het feit dat Hij zijn werk af zou maken. En ik kreeg in mijn hoofd dat God mij ook iets beloofd had dat Hij Zijn werk in mij zou afmaken.

In de laatste pauze zat ik in het restaurant en toen kwam er een kale man op mij af. Hij maakte een praatje en vroeg mij toen: ‘Waarom zit je in een rolstoel?’ Meteen voelde ik me ongemakkelijk, want ik was weer een potentieel slachtoffer. Als je in een rolstoel zit, komen er altijd veel mensen naar je toe om voor je te bidden. Dit had ik al vaker meegemaakt en was al helemaal voorbereid om mij niet in te laten pakken.

Terwijl wij aan het praten waren kwam weer die jongen met dat hoedje langs. Hij zei niets, lachte en stak zijn duim omhoog en weg was hij weer.

Maar die kale man sprak verder en vertelde dat God mijn Vader, mijn Pappa is en dat Hij mij natuurlijk het liefste gezond ziet en dat het Hem verdriet doet dat ik in de rolstoel zit. Dit geloofde ik zeer zeker, het is absoluut niet Gods wil dat er verdriet en ziekte is…. Dat is gekomen tijdens de zondeval en zal ook pas goed komen als de Here Jezus terug komt of wij bij Hem zijn…

Toen vroeg hij of hij voor ons mocht bidden. Ik zei bidden mag altijd.. dat vraagt God ook van ons.. De man bad niet voor genezing, maar hij vroeg God of mijn denken vernieuwd mocht worden – en mijn verleden gewist werd uit mijn herinneringen. Ook bad hij voor een vervulling met de Heilige Geest.

Tijdens het bidden was het heel bijzonder, want ik begon mee te bidden en vanuit het niets zong ik het opwekkingslied 581; “Ik wil heel dicht bij u zijn als een kind bij de vader op schoot!” Dit overkwam me nooit eerder.

Toen zei de man: ‘Kom, ga maar staan.’ Eigenlijk had ik daar helemaal geen zin in, want ik wilde geen poppenkast in een vol restaurant. Ik dacht ik wil niet, straks staat iedereen te kijken enz.. enz.. Maar het was alsof ik ineens uit de rolstoel geduwd werd. Ik ging staan en vanaf de eerste stap liep ik recht… van de hele ataxie was geen sprake meer mijn coördinatie tussen mijn hersenen en mijn lichaam was weer helemaal hersteld…

Zo instabiel ik was, zo stabiel liep ik nu! Ik liep naar hem toe, we omhelsden elkaar en we straalden allemaal!

Ik draaide me naar mijn man toe, maar wilde toch die kale man nog even bedanken. Dus draaide ik mij weer terug maar die man was ineens verdwenen. Het was net of was hij er nooit geweest, en de mensen om ons heen gingen gewoon door met de dingen die ze aan het doen waren, ze schonken helemaal geen aandacht aan ons. Het was net of was er helemaal niets gebeurd..

Heel bijzonder… ik dacht wat hebben wij een liefdevolle God, Hij wist precies wat ik nodig had en ook wat ik absoluut niet wilde…. Hij houd dus zoveel van mij dat Hij hier ook gewoon voor zorgde…

Ik ben lopend achter de rolstoel weer terug gegaan naar de zaal, we zaten doordat ik in een rolstoel zat vooraan. Tijdens het zingen kon ik gewoon gaan staan; Ik stond….Hem lovend en prijzend stralend als de zon! Precies zoals dat beeld dat God me had gegeven tijdens de ochtenddienst….Wauw….

Natuurlijk begonnen na een poosje mijn benen ongelofelijk te trillen want mijn spieren zijn natuurlijk ongelofelijk slap.

Bij de laatste oproep van David voor vervulling met de Heilige Geest, stond ik op om daar gehoor aan te geven. Toen ik daar stond dacht ik dat mijn man mijn hand pakte. Maar het was mijn man niet die mij vastpakte want hij stond zelf ook in aanbidding. Nee het was God…het was zo overweldigend ik voelde het echt….God raakte mij zo diep…. Ik heb zo gehuild…. Ik voelde dat ik vol stroomde met Zijn liefde….. opnieuw…  HIJ HOUDT VAN MIJ EN HOUDT MIJ VAST!!!

Terwijl ik daar stond kwam weer die jongen met dat hoedje langs. Zei niets, lachte met een big smile en weg was hij weer………………

God heeft een wonder gedaan, hij heeft mij letterlijk en figuurlijk weer met beide benen op de grond gezet… God heeft de verkeerde coördinatie in mijn hersenen naar mijn lichaam toe genezen waardoor ik letterlijk weer met beide benen op de vaste grond kon staan, en Hij heeft figuurlijk mij met beide benen weer op vaste grond in mijn denken gezet, mijn denken vernieuwd, in die zin dat ik dingen eerder los kan laten, situaties gauwer naast mij neer kan leggen, denken dat het om Hem gaat, dat het gaat om Hem 100% te vertrouwen..Dat Hij het beste met mij voorheeft.. Dat mijn taak is om in Zijn liefde te rusten… niet continu bezig zijn om anderen het naar de zin te maken..mijzelf wegcijferen. Je mag best af en toe wat egoïstisch zijn….. Mijn please gedrag is een heel stuk minder geworden….Ik heb een enorme rust gekregen… Het gaat erom dat ik God please en niet anderen….Mensen teleurstellen altijd elkaar, hoe goed je het ook met iemand voor hebt….maar Hij stelt NOOIT teleur…. Hij is mijn Toekomst…

Ik heb beide mannen niet meer gezien….. ik weet ook niet of ze echt hebben bestaan…  Voor mij waren het twee engelen door God gezonden…..

Waarom deel ik dit nu? Omdat ik hoop en bid dat mijn verhaal een bemoediging mag zijn voor andere mensen die ook worstelen met wat er in hun leven gebeurt, maar God is een God van liefde, Hij houdt zoveel van jou dat Hij het beste met jou voorheeft….

Het is absoluut niet zo dat als je maar blijft volharden en bidden en geloven dat God dan wel geneest… soms doet God het ook niet…. En waarom??  ik weet het niet… daar kan ik helaas geen antwoord op geven… maar dan mogen we biddend om elkaar heen staan en dan mogen we weten dat Hij er wel bij is en kracht geeft, nieuwe kracht….om samen de strijd aan te gaan….

God geeft ook mensen om je heen om samen door de strijd te gaan, om bemoedigd te worden door er voor elkaar te zijn… door voor elkaar te blijven bidden… het is zo nodig om elkaar voortdurend bij Gods troon te brengen… elkaar te helpen, want we blijven leven in een gebroken wereld, en er zal strijd blijven, er zal ziekte blijven, en ja ook ik heb nog steeds mij beperkingen zoals Autonome neuropatische Dysfunctie, mijn Diabetes die vervelende stadiums bereikt zoals zenuwen die uitvallen en nog steeds heb ik mijn hulpmiddelen nodig, en door mijn ME ben ik zo vreselijk vermoeid dat ik nog steeds mijn balans elke dag moet zoeken en dat gaat met vallen en opstaan.

Maar ik heb wel geleerd dat Hij erbij is… dat Hij niet loslaat…. Dat Hij zoveel van je houdt…

Hij heeft jou gezocht, Hij heeft jou gewild….Hij heeft jou gemaakt omdat Hij jou wilde, Jij bent Zijn Parel, de Parel die Hij weer zocht omdat jij Hem aan de kant had gezegd en dacht ik kan het zelf wel, maar Hij heeft jou weer gevonden, en om die Parel weer in Zijn bezit te krijgen moest Hij de Hoogste prijs betalen en dat heeft Hij gedaan door zijn eigen zoon te geven zodat jij weer Zijn parel kon zijn…

Ik geloof dat wij pas volledige genezing ontvangen als we bij God zijn. Dan zal ons dat gegeven worden… dan krijgen we een perfect en volmaakt lichaam en als wij ons vasthouden aan die belofte en geloven in de Here Jezus mogen wij daar ook verlangend naar uitzien.

Het is zo belangrijk om voor elkaar te blijven bidden…..God hoort ons zeer zeker en Hij laat ons niet los, ook al lijkt de situatie hopeloos, Hij heeft alles in Zijn hand….. ook jou leven…..laat het een bemoediging voor iedereen zijn… en gebeurt het niet meer op deze aarde, dan gebeurt het als wij bij God zijn, want dan zijn wij perfect zonder gebrek of enige beperking, wat een enorme mooie bijzondere Toekomst… een Toekomst om naar uit te zien..

En nu zult u zeggen: “maar waarom heb je dan nog steeds al die andere aandoeningen en beperkingen?” God geneest toch niet half???? Ja waarom? Geneest God dan niet helemaal???? Ik weet het niet… dat antwoord heb ik ook niet, en ik berust erin….. Ik geloof dat God geeft wat wij nodig hebben en Zijn liefde is zo Groot…

Mijn spieren zijn nog steeds heel zwak, en ik ben ontzettend moe en ik merk dat ik heel rustig aan moet blijven doen. De pech is dat mijn spieren niet meer herstellen op dit moment, en doordat ik nu wat meer doe qua bewegen met mijn spieren en ze niet herstellen gaan ze alleen maar nog meer achteruit, bv: als je een hele dag hebt gewerkt weet je dat je een goede nachtrust moet hebben om je lichaam te laten herstellen, zodat je de volgende dag weer met een uitgerust lichaam je werk kunt doen, maar als je niet gaat slapen dan gaat je lichaam in volle kracht door met het gevolg dat je na ….. dagen volledig instort en je lichaam dus niks meer kan, zo is het ook met mijn spieren, ze herstellen niet meer, maar ik gebruik ze wel al is het met mate… met het gevolg dat ik nog veel meer pijn in mijn spieren heb….en daardoor dus uit moet kijken met wat ik wel doe en wat  ik niet doe…..om zo weinig mogelijk de vervelende vruchten te plukken en ik het langer vol houdt.

Dus lief zijn voor je zelf….. dat heb ik hier zeker door geleerd…

Maar ik ben allang blij dat mijn coördinatie terug is en ik niet meer dronken ben als ik loop, dat ik niet meer de afwijking heb om naar links te lopen…..en daar ben ik enorm DANKBAAR voor!!!