Wat bijzonder om dit vandaag als tekst van vandaag in je mail te ontvangen.. God weet precies wat wij nodig hebben..
Een spannende dag vandaag, om 8.00 mij melden in het ziekenhuis… operatie voor het verwijderen van een lymfeklier in de hals…
Hij wordt verwijderd… Eindelijk verlost van mijn vervelende klier… Wel spannend omdat een operatie met algehele narcose altijd een trigger is voor mijn lichaam en geest..
Loslaten en overgeven in de wetenschap dat mijn God de controle heeft… Extra spannend is dat het een nieuw ziekenhuis is voor mij qua opereren en mijn probleem; Ik heb geen vertrouwen in dit ziekenhuis..
Waarom…
Omdat dit ziekenhuis mij niet serieus neemt, en niet erkend dat mijn verleden één groot misverstand is… Maar ik heb mij gewapend met de brief van mijn psychiater en mijn coach… En met mijn Heer aan mijn zij moet ik ook hier de overwinning ook binnen kunnen slepen toch?!?
Maar ik merk aan mijzelf dat het mij wel de nodige spanning oplevert… Je overgeven een een voor jou onveilige situatie… Dat voelt gewoon niet oké…
Maar goed… Niet bang zijn… Vertrouwen dat er 1 Iemand voor je strijd… Ik hoef het niet zelf te doen… Hij heeft mij erkenning en gerechtigheid gegeven dus zal Hij ook voor de rest zorgen..
Dat is geloven… Niet zien en toch geloven en vertrouwen dat het goedkomt.
Ik hoop en bid dat het allemaal goed mag gaan en de nasleep van de narcose niet te heftig is..
Maar in dit alles mag ik bemoedigd worden met de tekst van vandaag!
Als je bescherming zoekt bij de Allerhoogste God, ben je helemaal veilig. PSALMEN 91:1 BB
Maak jij dat ook wel eens mee… dat een bemoediging of iets dergelijks op het juiste moment voorbij komt?
Daarom ben ik blij met alle moeilijkheden, beledigingen, problemen, vervolging en ellende die ik meemaak omdat ik in Christus geloof. Want pas als ik zwak ben, ben ik sterk [ in de kracht van God ] .
2 KORINTIËRS 12:10 BB https://bible.com/bible/1276/2co.12.10.BB
God heeft Hém gegeven als manier om de vriendschap tussen God en de mensen te herstellen. Namelijk door Jezus’ dood. Mensen die dat geloven, kunnen vergeving krijgen voor wat ze verkeerd gedaan hebben. Eerst heeft God de ongehoorzaamheid van de mensen ongestraft gelaten. Dat was in de tijd vóór Jezus’ dood.
ROMEINEN 3:25 BB https://bible.com/bible/1276/rom.3.25.BB
Liefde is relatie… Relatie met je man, vrouw, kinderen, ouders, broers en zussen, overige familie, vrienden, kennissen, buren… En God…
Maar wat als liefde niet vanzelfsprekend is… Als er hiaten in de liefde zitten… Als jou liefde onbeantwoord blijft… Of als je gekwetst wordt in de liefde, in de relatie met de ander..
Liefde is zo kwetsbaar… Als je in je leven niet onvoorwaardelijke liefde hebt gekend… Als je liefde altijd moest “verdienen” weet je als je ouder wordt niet goed wat liefde is, en wat onvoorwaardelijke liefde betekent… En nog moeilijker hoe geef je daar handen en voeten aan… Hoe draag je liefde uit…
Heb hier heel lang mee geworsteld… “Als je doet wat ik fijn vindt dan hou ik van je… Als je doet zoals het hoort dan hou ik van je… Als je het met mij eens bent dan hou ik van je…” Allemaal voorwaardelijke liefde..
Doordat ik zoveel liefde heb gemist, door de liefde zo gekwetst ben geweest kon ik echte ware liefde niet goed voelen binnen laten… Werd altijd achterdochtig als iemand zei; “maar ik hou van je!” dan dacht ik vrijwel direct… Wat moet ik doen, wat wil je van mij.. Ja maar als je weet wie ik ben dan…. Ja maar als je hoort wat ik eigenlijk graag wil dan….
Onvoorwaardelijke liefde kende ik niet..
Ik wilde het wel pakken maar het glipte als fijn zand door mijn vingers… Het sijpelde door de scheuren in mijn hart weg…
Ik wist niet hoe ik het moest voelen… Wat was liefde… Hoe voelt echte liefde…
Toen ik was bevrijd was mijn hart leeg… Ik leerde en wist verstandelijk dat sommige mensen van mij hielden, maar onvoorwaardelijk? Ongeacht wie ik was, wat ik zei of wat ik deed? Hielden ze dan nog steeds van mij?
Tekort aan liefde had mij zo onzeker en minderwaardig gemaakt…
Af en toe schoot ik ook de andere kant op… Ik wilde zo graag in de goedheid van de mensen geloven waardoor ik mij vaak kwetsbaar opstelde, te goed van vertrouwen was… Mijn leven was nog niet goed begrensd.. En balans was nog ver zoek…
Maar God kwam op een gegeven moment mijn verlangen tegemoet, nadat ik had gesmeekt om ware Liefde te mogen voelen en ervaren.. En God hoorde en verhoorde en legde een bodem in mijn hart… Heelde de scheuren waardoor mijn hart zich kon vullen met Liefde….
Hij Heelde de scheuren door mij te laten zien wat ware liefde is… Hij gaf mij een partner die onvoorwaardelijk voor mij door het vuur gaat… Hierdoor ervaar ik wat ware liefde is… Door hem kan ik lijfelijk ervaren wat liefde is.. Waardoor ik het gevoel kan vertalen naar God… God is een God van herstel en ik mocht heel veel relaties herstellen van vroeger die door alle narigheid stuk waren gegaan..
Door deze aardse relaties mag ik ervaren wat liefde is maar proef en voel ik ook hoe God van mij houdt… En het mooie is dat God mij liet zien dat Hij nog veel meer van mij houdt dan al deze mooie mensen… Mensen kunnen falen, mensen kunnen je kwetsen, bewust en onbewust omdat het mensen zijn.. Ook ik kan dat..
Maar God is en blijft altijd dezelfde.. God verandert nooit waardoor Hij onvoorwaardelijk van mij houd… Hij heeft mij gemaakt… Hoe bont ik het ook maak God is er voor mij!
Die liefde heeft mijn hart langzaam gevuld…
Maar ooo wat voelt het verschrikkelijk rot, en wat doet het pijn als die geheelde scheuren af en toe toch weer barstjes krijgen doordat je opnieuw gekwetst wordt in relaties… In de liefde voor elkaar…
En hoe reageer ik dan? Als ik naar mij zelf kijk dan reageer ik direct vanuit mijn pijn.. Vanuit mijn bloedende hart.. Maar na korte tijd wordt ik stil en zegt mijn hart; Ga naar je Vader, vraag Hem om in jou pijn te komen… En direct schiet door mijn hoofd WWJD..
En wat is het dan fijn om Gods onvoorwaardelijke Liefde te ervaren… Dat God mij al zoveel sterker heeft gemaakt… De scheuren al zo stevig zijn geheeld… Wauw… Dankuwel Heer voor zoveel heling en liefde…
Natuurlijk doet het pijn als zo’n scheurtje lekt… Het voelt of sijpelt er onnodig liefde weg die zo kostbaar is… Of toch niet…. is het onnodige weggesijpelde liefde?? Misschien gebruikt God die liefde die weg sijpelt om mijn scheurtjes extra te verstevigen zodat ze nog sterker worden..
Liefde is; 1 KORINTIËRS 13:4-8a BB
De liefde is geduldig en vriendelijk. Liefde wordt niet jaloers. Liefde schept niet op en vindt zichzelf niet vreselijk belangrijk. Liefde zegt of doet geen onaardige dingen en denkt niet alleen maar aan zichzelf. Liefde raakt niet verbitterd. Liefde vergeeft als een ander iets verkeerds heeft gedaan. Liefde is niet blij met oneerlijke dingen, maar met de waarheid. Liefde vertelt fouten van andere mensen niet door, denkt altijd het beste van een ander en blijft altijd geduldig. De liefde schiet nooit tekort en verdwijnt nooit
Liefde is relatie met de ander… Liefde is verbinding… Liefde is houden van… Maar vertel elkaar die liefde.. Zeg elke dag ik hou van je… morgen kan het te laat zijn…
En komt er een hobbel in de liefde, in de relatie met de ander… Ga in gesprek… Leg het bij… Vertel elkaar je pijn.. Zodat er weer herstel komt, vergeving plaats vindt en de Liefde de harten weer kan vullen❤
God heeft ons een voorbeeld gegeven “Jezus”… God hield zoveel van ons dat Hij zijn enige Zoon Jezus naar ons toe zond om voor ons te sterven zodat de weg naar het eeuwige leven weer mogelijk werd. Dat is Onvoorwaardelijke Liefde voor jou en mij!
Toen het Pasen werd, won de glimlach van zijn eeuwige liefde het van de duisternis van de dood. Citaat Rob Favier
Wat mag ik graag Creatief bezig zijn!
Dus voor kerst weer even wat in elkaar geknutseld…
En ja bij ons heeft kerst zijn intrede gedaan.. Wij vieren Sinterklaas niet maar zijn gericht op het feest van het licht!
Waar gaat jou hart naar uit!?
Ja er zijn mensen die kerst ook niet meer willen vieren vanwege dat de Here Jezus niet met kerst is geboren…
Ik vier het feest van het licht wel en om de volgende reden…
Hoe bereiken wij de mensen met het evangelie? De geboorte van Jezus??
De wereld weet heel goed wat “kerst” in het diepst betekend… Maar viert niet meer de geboorte van Jezus maar de gezelligheid en alle goeds van eten en drinken…
Als ze een keer de kerk bezoeken is dit met kerst of oud en nieuw…
Dus juist tijdens deze dagen kun je een getuige zijn, een gesprekje aanknopen met deze mensen en ze vertellen waar kerst echt om draait…
Zou je niet meer kerst vieren dan is dat toch een gemiste kans….
De wereld is donker en de duister, de mensen zijn bang, ongerust en rusteloos.. Er is maar 1 Iemand die dat kan veranderen , en dat is Jezus…. Ons Licht!!
En wij zijn de getuigen van Jezus
Als jij een kind van Hem bent door Ja gezegd te hebben op Zijn uitnodiging…
Geloof je dat Hij geboren is als baby, mens geworden is onder de mensen…. Dat Hij de Zoon van God is, de schepper van hemel en aarde, en dat Hij jou zonden aan het Kruishout heeft gedragen zodat ze vergeven zijn… zodat de weg naar de Vader weer open is en jij Eeuwig Leven mag ontvangen..
Wat een boodschap, wat een toekomst.. Dan wil je toch maar 1 ding en dat is deze boodschap door vertellen!
Ja zult je zeggen dat kan het hele jaar door, en dan geef ik je gelijk.. Dat moet het hele jaar door maar met kerst is het een uitgelezen kans, dan staan mensen meer open voor het goede nieuws…
Met kerst en oud en nieuw zijn mensen socialer, Gaan mensen naar de kerk, Hebben ze behoefte aan vrede… Denken ze meer over het leven na…. Staan meer bij het leven stil… Overdenken het afgelopen jaar… Willen verzoening…
Zoveel goede momenten om ze te vertellen hoe en wie ze dat kan geven…
En daarom vier ik kerst…. Het feest van het Licht….
Gisteren een geweldige avond gehad. Wat is er mooier dan je hobby uitoefenen midden tussen je vrienden….ik heb zo genoten en zo blij en dankbaar dat het weer kan!
Twee jaar had ik mij steeds opgegeven, sommige repetities mee gedaan, maar de concerten haalde ik niet vanwege mijn chronisch ziek zijn… en ja dan komt het moment dat ik van het voorjaar dacht… ik geef mij nog 1x op, haal ik de eindstreep dan weer niet dan is het klaar…dan sluit ik dit hoofdstuk!
Terwijl ik mij opgaf moest ik nog voor de eerste keer aan mijn hernia geopereerd worden, ik wist toen niet dat er ook nog een tweede keer aan zat te komen.. na de eerste operatie had ik de moed al opgegeven dat het zou lukken, want na de 1e operatie was de hernia in 2 dagen terug… en ja na drie maanden wist ik dat ik nog een keer geopereerd moest worden… ik lag al veel op bed en mijn activiteiten waren tot bijna 0 gedaald… de tweede operatie kwam en weer ging het mis en was de 2 dagen later de hernia weer terug… maar toen kreeg ik het medicijn Baclofen en de vele gebeden zorgden ervoor dat ik langzaam opknapte en het lichaam de hernia zelf weer kon herstellen… wat was ik blij dat er eindelijk een dokter was die mij geloofde en mij en de Dystonie serieus nam… en wat was ik blij dat ook God zijn krachten liet zien tijden gebeden en langzaam trad mijn herstel in..
En ja ik kon een van de oefendagen mee doen en als dat lukt dan mag je ook mee optreden…
EN IK STOND ER! Stralend als de Zon…. Zoals Hij mij destijds heeft beloofd…. en Hij komt Zijn beloften na als wij Hem maar vertrouwen!
Hij was er bij en in Zijn kracht heb ik het kunnen doen… samen met mij lieve vrienden mochten wij Hem de eer geven!
Voor het wonder wat Hij in ons leven doet.. en ook in jou leven kan gaan doen en misschien al heeft gedaan!
Een van de nummers die we mochten zingen was You Raise me up!
Dit nummer kon ik niet zonder tranen en kippenvel zingen, helaas geen filmpje van maar wil het wel met jullie delen tekst met een filmpje van Youtube:
When I am down and, oh my soul, so weary; When troubles come and my heart burdened be; Then, I am still and wait here in the silence, Until you come and sit awhile with me.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
There is no life – no life without its hunger; Each restless heart beats so imperfectly; But when you come and I am filled with wonder, Sometimes, I think I glimpse eternity.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
Na mijn vorige blog is er al weer heel veel gebeurd waardoor ik niet direct mijn verhaal verder kon vertellen.. Ook had ik de pech dat mijn computer stuk was gegaan en ter reparatie weg moest.. en dan ben je onthand… maar gelukkig hij is er weer en weer gemaakt!
Maar goed ik eindigde in mijn vorige blog dat ik klaar was om de operatie in te gaan…
In mijn blog Daar Lig je dan! heb je kunnen lezen wat er tijdens en na de operatie allemaal is gebeurt…
Tijdens mijn verblijf in Zwolle had ik contact met oudsten van de Ichtus gemeente en voelde mij enorm door deze mensen gedragen, ik wist ook dat er heel veel mensen, vrienden biddend om ons heen stonden… dit deed mij enorm goed.. wij waren helemaal nog niet bij de Ichtus aangesloten en kwamen er nog maar net als gast… maar ik had de vrijmoedigheid genomen om de oudsten te mailen en zo kwam er onverwachts een Herdersechtpaar bij ons op bezoek in het ziekenhuis.. om met ons te praten maar ook voor ons te bidden… en wat ik ontzettend fijn vond dat ze zelfs ons hebben gezalfd zonder dat wij er van te voren om hadden gevraagd… die betrokkenheid deed ons heel erg goed… door deze mensen heen wist ik dat God mij op het oog had en dat Hij in alles erbij was…
En ik kreeg zo’n enorme rust… Hij droeg mij en Hij zorgde er ook voor dat de medicijnen zijn werk gingen doen… alhoewel ik ontzettend last van de bijwerkingen hield mocht ik op een gegeven moment toch naar huis… en verder thuis revalideren en kijken hoe het zou gaan…
Heerlijk naar huis.. wat was ik blij en dankbaar… ik pakte mijn leventje thuis al snel weer op… maar ik kon nog niet veel en lag merendeel van de dag op bed… ik wilde zo graag weer deelnemen aan het maatschappelijke leven… maar mijn lichaam stond het niet toe… mijn hernia was ook weer terug door de vele verkrampingen en spasmen dus ja ik was al met al met die operatie niet veel opgeschoten…
Maar hoe nu verder Heer.. dit kon toch niet het einde zijn van alles… dit is toch niet mijn leven… op het bed voor het raam… mijn verhalen opschrijven maar verder weinig tot geen contacten… niet meer goed naar de kerk kunnen… dus niet opgebouwd worden.. ook als je thuis mensen weinig ziet is het lastig om zelf dicht bij God te blijven… natuurlijk probeer je het wel en zeer zeker ook samen als man en vrouw elke dag in God handen leggen maar de eenzaamheid was groot….
Ik voerde mijn enorme strijd hierin… maar langzaam aan ging het door de baclofen ook wel weer stapjes goed… ik had in ieder geval die verkrampingen en spasmen nog maar zeer weinig dus dat hielp om mijn lichaam goed te kunnen ontspannen…. en op een zondag kreeg ik zo,n verlangen om weer naar de kerk te gaan…
Ik had gehoord dat op zondag s’avonds er een Wonderlijke Zondag in Wierden van Martin Koornstra zou zijn in VBG De Ichtus.. diep van binnen had ik er wel oren naar om daar naar toe.. ik had sinds de vorige gebeden wel weer de drive om naar deze diensten te gaan en ook voor mij te laten bidden.. ik wist dat ik mij uit mocht strekken naar God maar dat ik het bij God mocht laten wat Hij er mee ging doen… maar ik mag elke keer weer naar Hem toe…
Alleen ik was helemaal niet in staat om te gaan… ook omdat ik ontzettend twijfelde… wat als er niks gebeurd… ik ben wel een potentieel slachtoffer in mijn elektrische rolstoel… wat als ik weer teleurgesteld naar huis moest gaan… natuurlijk ben ik ontzettend blij als er bij andere mensen genezingen plaatsvinden… maar ik was er zelf zo aan toe merkte ik maar durfde dat gevoel eerst niet toe te laten… ik werd er bang van… ja maar Heer… dat is toch niet voor mij.. ik moet dit toch dragen…het zijn de gevolgen van mijn verleden…
Het bijzonder was dat God het verlangen steeds groter maakte…. Verlangen in mijn hart werd steeds heftiger…. het verlangen naar een ontmoeting met Jezus en daarin genezing werd zo groot dat ik het niet meer aankon… allerlei emoties vlogen door elkaar heen… ik voelde mij in een achtbaan van emoties… ik was bang… bang dat het werkelijk zou gebeuren… bang voor teleurstelling dat ik echt moest dragen wat mij overkwam… maar tegelijk ook hoop… hoop dat God een plan heeft ook met mij… een plan met mijn toekomst.. Hij had mij toch het beeld laten zien dat ik zou zingen.. staand en stralend als de zon voor zijn aangezicht… dus hoop was er zeker wel bij mij… maar…..
De tijd ging door en we naderden het punt dat we een beslissing moesten maken.. gaan we wel of gaan we niet….
Ik zei tegen mijn man… we gaan… God roept mij!!
En we stapten in de auto.. rolstoel achterin en op naar Wierden… ik was zo zenuwachtig dat praten moeilijk ging… dat mijn keel dicht geknepen werd… ik was niet meer bang maar meer zenuwachtig wat gaat er gebeuren Heer… waarom heb ik zo’n enorm verlangen???
Maar aangekomen in Wierden…vloeide de zenuwen weg en de dienst begon… de aanbidding was geweldig en ik stond open voor Zijn leiding.. Martin vertelde een paar dingen en daarop begonnen de wonderen… zo bijzonder…dingen die hij niet kon weten kreeg van God op zijn hart gelegd… hij bad ook voor vele ziekten en aandoeningen en men kon gaan staan als hij iets opnoemde… ik dacht bij mijn eigen..dan kan ik de hele avond wel blijven staan…geloof dat dat niet de bedoeling is en ik had er ook geen energie voor.. dus ik bleef zitten in mijn Rolstoel en wist als God een plan had deze avond dan kon Hij het ook in mijn rolstoel doen op de plek waar ik zat!
Op een gegeven moment riep Martin mensen op die pijnlijke handen hadden om te gaan staan… ik dacht bij mijzelf Heer u Weet precies wat ik mankeer… ja pijnlijke vingers en handen heb ik… het belemmert mij enorm in mijn dagelijks leven… maar ik liet het los en bad mee voor al die mensen die waren gaan staan…dat God ze aan mocht raken….en wat gebeurde er tijdens dit gebed mijn handen werden helemaal warm… het stroomde helemaal vol met warmte… ik had enorm koude handen op dat moment omdat ik erg last had van mijn Syndroom van Raynaud…. dus mijn vingers waren spierwit en er zat geen druppel bloed meer in… maar ze werden gloeiend heet en de pijn vloeide weg… ik had geen pijn meer…
Halleluja… God heeft mij aangeraakt…. ik heb geen pijnlijke handen meer, geen kramp meer, geen stijve vingers meer… ik kon met mijn vingers niet meer snelle bewegingen maken die je bij de dokter altijd moet doen als test….en warempel ik kan het weer…. De dienst ging verder en verschillende wonderen gebeurden… en God was duidelijk aanwezig… Je zag God aan het werk… Aan het einde van de dienst kon je nog naar voren gaan om verder met je te laten bidden door teamleden van De Royal Mission…. ik ben ook naar voren gegaan en heb voor mij laten bidden… weer had ik een ontmoeting met God… God kwam in mijn hart en bevrijdde mij verder van obstakels waar ik last van had… Hij liet mij zien hoeveel Hij van mij hield.. en weer een stukje gekwetst hart werd genezen… God is zo groot… lichamelijk gebeurde er verder niets en we zijn na een bewogen avond naar huis gegaan… ik heb het bij God gebracht die avond en ook tegen Hem gezegd… U gaat verder… mijn handen zijn genezen… dank U wel… het is goed zo…. Maar na twee drie dagen kon ik meer bewegen… ik kreeg veel meer energie… had geen last meer van depressieve buien… en voelde mij zo gedragen… langzaam aan kwam ik wat meer uit bed… en begon kleine stukjes te wandelen..
Op een dag zei ik tegen mijn man ik heb ook al een week helemaal geen pijn meer in mijn rug.. geen pijn meer in mijn spieren en gewrichten… ik wist niet wat ik meemaakte… we breiden de wandelingetjes langzaam aan uit.. en ik genoot ervan…
De kleine dingen waren weer mogelijk… samen hand in hand lopen… samen door het bos in de bladeren schoppen… gewoon van elkaar genieten in de natuur… niet meer op afstand maar dicht bij… ik werd er zo gelukkig van..
En God ging door… ik mocht het zingen ook weer oppakken…en dat ging goed.. heerlijk om je stem weer te kunnen en mogen gebruiken om Hem de eer te geven.. Om Hem te danken voor wat voor geweldige wonderen Hij in mijn leven heeft gedaan en nog doet…
En elke dag merk ik dat ik stapje voor stapje verbetering ervaar… natuurlijk heb ik nog een lange weg te gaan… het energie level is 0,0 en helaas is er ook een andere kant…de duivel wil namelijk niet dat het goed met mij gaat en weet mij ook op de zwakke plekken te pakken… mijn lichaam is zo ontzettend kwetsbaar door wat het allemaal heeft meegemaakt in het verleden en dat zal ook zo blijven maar ik mag mij gedragen weten door Hem die ook mijn verleden kent en die ondanks alles van mij houdt en voor mij strijd… Hij is sterker dan de satan….
Doordat ik nu veel meer beweeg en actiever word gaat mijn lichaam ongelofelijk protesteren… mijn Dystonie is nog altijd wel aanwezig en ook niet genezen… maar het vervelende is dat Dystonie getriggerd word door negatieve emoties maar ook door positieve gelukkige emoties en dat is nou precies wat de duivel weet en mij op weet te pakken..
Maar zoals ik al zei mijn God is Sterker, Groter en Machtiger..
Even een voorbeeldje hoe God laat zien dat Hij Groter, Sterker en Machtiger is… ik ben weer aan het zingen en heb vorige week zaterdag een oefendag gehad voor projectkoor van The Choir Comapany voor het optreden met het Project The Young Messiah van Tom Parker… ik doe mee maar het is heftig…doordat ik nu weer zing en erg gelukkig ben… speelt de Dystonie op… het triggert de spieren die ik meer gebruik.. mijn borstspieren dus.. maar ook mijn hart en mijn slokdarm zitten daar..dus na een hele dag zingen ging mijn hart moeilijk doen… hartkramp en slokdarm verkrampingen waren het gevolg….het hart gaf aan dat het niet eens was met de gang van zaken…. ik moest op de gegeven moment de dokterspost bellen, had gehoopt dat het af zou zakken….maar gebeld en na een half uurtje met de Ambulance naar het ziekenhuis gebracht… na onderzoeken gelukkig weer naar huis… maar die maandag ernaar nog een keer.. en weer met de ambu naar het ziekenhuis.. wat baalde ik maar ik heb geleerd de laatste tijd om het los te laten en het over te geven aan Hem die overal controle over heeft ook over dit stukje van mijn lichaam.. Ik was ook totaal niet bang dat het niet goed was met mij hart… alhoewel je natuurlijk je vraagtekens had… maar ik kwam weer thuis van het ziekenhuis en dan geeft God een ongelofelijk nummer op dat moment door de radio heen….. Het nummer “God Give me a song” van Oslo Gospel Choir werd gespeeld… mijn nummer… God dat hun nummers mij door de diepste dalen hebben gedragen..dus hoe mooi om op zo’n heftig moment dit te mogen horen en weer werd ik bevestigd dat ik zal blijven zingen wat er ook gebeurt!…
En God gaat door… ik heb al eerder gezegd dat ik geloof dat God het bij mij in kleine stapjes doet zodat ik het kan handelen… en ik ben blij en dankbaar voor die kleine/grote wonderstapjes…. en dat ik zou verder mag bouwen aan Zijn plan met mijn leven… Hij was erbij zondagavond in Wierden en is mijn verlangende hart tegemoetgekomen.. heeft het nu alleen aan de wonderlijke zondag gelegen.. dat daar God mij genezing heeft gebracht… nee ik geloof er niks van..het is een optelsom…
Op al die gebeden die er uitgesproken zijn bouwt God zijn Troon… op die gebeden en mijn overgave, vertrouwen en geloof dat het goed zou komen heeft God Zijn werk gedaan… Hij gebruikt en doet alles meewerken ten goede…..
Ik ben blij, gezegend en verwonderd over deze wonderlijke God! Die ALLES gebruikt en Alles mee laat werken ten goede.. zodat Zijn plan met mij tot ontplooiing zal komen… Hoe ik laat mij graag verrassen….Ik laat het Los en geeft mij Over, ik Vertrouw 100% mijn Schepper en mijn Vriend en Geloof dat Hij het beste met mij voor heeft… Het gaat mijn verstand te boven echt waar!
Pijn, ongemak, problemen en dan vraag je je soms af waarom, gelukkig heb ik geleerd om mij niet meer te vermoeien met die vraag…
Wij kunnen ons beter afvragen, hoe ga ik met deze moeilijkheden en pijn om…. Hoe gebruik ik deze moeite en pijn om dichter bij het plan te komen die Hij voor mij heeft klaarliggen…..
Een tip… geef af en toe gewoon toe aan je moeite en pijn, je hoeft niet altijd sterk te zijn! Hij kan pas aan het werk als jij kwetsbaar bent!
Wat is het mooi om te weten en te merken dat je door die moeilijkheden en pijn geslepen wordt tot een prachtige diamant… Helaas kost het ons wel wat… Pfff soms kost het veel en dan roep ik het uit tot Jezus… Heer Help!!!!
En ja pijn sloopt…. dus dat je er af en toe flink doorheen zit is logisch, geef daar gewoon af en toe aan toe…. huil als je pijn hebt, geef toe aan je oververmoeidheid… slaap, maar pak je na een uur weer bij elkaar, droog je tranen, wordt wakker en ga naar God, vertel Hem je moeiten, pijn en zorgen….. Ga bij Hem schuilen…. en Hij komt met zijn armen en draagt jou!
Je bent Zijn kind, en een Vader zorgt voor Zijn kinderen… Dus wees niet bang als je leven op de kop staat, Hij zorgt voor jou. Jij bent immers Zijn kind…. Hij heeft jou gemaakt en weet precies wat jij nodig hebt!
Maar Hij houdt zoveel van jou dat Hij jou nog mooier wil maken dan je al bent!
Hiervoor gebruikt Hij de hobbels op jou weg, ze komen toch… Ook als jij een kind van Hem bent, word je niet gespaard, we leven in een gebroken wereld en daar is nu eenmaal ziekte, pijn en verdriet….. Hij wil jou daardoor heen helpen en jou daarin bij staan, en tegelijk gebruikt hij deze moeilijke omstandigheden om jou tot een prachtige diamant te slijpen…. Wat is het dan een troost om dan te merken dat je deze moeilijke omstandigheden niet voor niks meemaakt!
Alhoewel ik soms wel eens denk, het is genoeg…. Er kan niet meer bij…
Hiermee zeg ik niet dat ziekte van God komt, nee…. maar Hij gebruikt het wel… Gelukkig maar denk ik dan, want dan maak ik tenminste die moeite en pijn niet voor niks mee… Niet dat ik denk dat ik dit mee moet maken om uiteindelijk die prachtige diamant te worden…. Hij heeft vast ook tal van andere mogelijkheden…..
Ook Geweldig is het als je na de strijd, tijdens de strijd merkt dat je er geestelijk sterker uitkomt, dat je daardoor er voor anderen mag en kunt zijn!
Leuk is het niet, maar als we dan naar het eindresultaat kijken worden we stil en danken we Hem dat Hij uit een zeer nietig klein hoopje mens een prachtige diamant kan maken
En dan mogen we STRALEN EN SCHITTEREN zoals Hij ons heeft bedoeld!
Dit is een levensproces en ik denk dat wij in dit leven steeds meer en meer dit mogen ervaren, maar uiteindelijk zullen we die volledige stralende diamant pas zijn als wij de eindstreep hebben behaald!
Bijzonder is het dat wij allemaal uniek zijn met ons eigen unieke reis, zodat wij onze reis met niemand anders mogen vergelijken en zo ook de ander niet mogen oordelen of veroordelen, ieder loopt zijn eigen pad op zijn eigen wijze met God….. Dus de ene pijn of moeite is niet meer of minder dan de andere pijn of moeite!
Jij bent waardevol zoals God jou heeft gemaakt!
En wij zijn allemaal op weg om te stralen en te schitteren zoals God ons heeft bedoeld!
Om de dag af sluiten lezen mijn man en ik elke dag een stukje uit een dagboekje, zo ook op een avond deze week….en dit keer een bijzonder stukje en het zette mij op de een of ander manier aan het denken.
Toen riep Isaï Abinadab en stelde hem aan Samuel voor, maar die zei: ‘Ook hem heeft de HEER niet gekozen.’ Isaï stelde Samma voor, maar weer zei Samuel: ‘Ook hem heeft de HEER niet gekozen.’ Zo stelde Isaï zijn zeven zonen aan Samuel voor, maar telkens zei Samuel dat dit niet degene was die de HEER gekozen had. ‘Zijn dit alle zonen die u hebt?’ vroeg hij. ‘Nee,’ antwoordde Isaï, ‘de jongste is er niet bij, die hoedt de schapen en de geiten.’ Toen zei Samuel tegen Isaï: ‘Laat hem hier komen. We beginnen niet aan de maaltijd voordat hij er is.’ Isaï liet hem halen. Het was een knappe jongen met rossig haar en sprekende ogen. En de HEER zei: ‘Hem moet je zalven. Hij is het.’ Samuel nam de hoorn met olie en zalfde hem te midden van zijn broers. Van toen af aan was David doordrongen van de geest van de HEER.
De profeet Samuel krijgt van God de opdracht om naar Betlehem te gaan. Hij moet een van de zonen van Isaï aanwijzen als toekomstige koning over Israël. De zeven zonen van Isaï zien er groot en sterk uit. Maar als ze een voor een aan hem worden voorgesteld, zegt Samuel telkens: ‘Ook hem heeft de HEER niet gekozen.’
Pas wanneer Isaï zijn jongste zoon, David, laat komen, weet de profeet: dit is de nieuwe koning die God heeft uitgekozen. David is minder groot en sterk dan zijn broers. Toch zalft Samuel hem tot koning over Israël. Uiteindelijk wordt David Israëls belangrijkste koning. Hij is dan ook de enige koning in de lijst met voorouders van Jezus die echt koning genoemd wordt (Matteüs 1:6).
Ook Jezus heeft niet het uiterlijk van een koning. De meeste mensen zien dan ook niet aan hem dat hij koning is. De blinde Bartimeüs is een van de weinigen die hem herkent als de beloofde messias. Hij spreekt Jezus aan als ‘Zoon van David’ (Marcus 10:47). Toch zegt de engel Gabriël tegen zijn moeder Maria: ‘Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal hem de troon van zijn vader David geven’ (Lucas 1:32).
Hoe kijk jij naar Jezus? Is hij voor jou alleen een bekend persoon uit het verre verleden, of is hij meer dan dat?
En dan eindigt elk stukje altijd met een vraag, en dat brengt ons natuurlijk op een gesprek…dit vindt ik altijd heel erg fijn…soms is het best wel lastig om zomaar met elkaar in gesprek te gaan over iets..waar moet je op dat moment over hebben en dan via deze eenvoudige vraag kwamen wij op een bijzonder gesprek samen…
Wat hadden we een prachtige quality time samen en wat besef ik mij dan hoe rijk ik eigenlijk ben als je samen met je partner op een lijn staat en zo met elkaar over het geloof kan praten en elkaar er ook in begrijpt…heb dit helaas nooit zo gekend….maar mag het nu proeven en dan voel ik mij zo dankbaar…
Maar naar aanleiding van de vraag Hoe kijk jij naar Jezus kwamen wij toch wel tot de conclusie dat Hij voor ons een vriend is en erg dicht bij staat….een Vriend waar wij alles mee kunnen delen, een Vriend die naast je staat.
en dan ga je door praten en kom je bij het stukje Drie eenheid…pfff lastig…want Jezus is toch ook God en ook Heilige Geest….dit vindt ik best een heel moeilijk stukje en zou daar graag meer duidelijkheid in willen hoe ik dat het beste visueel kan zien, ja ik ben nu eenmaal iemand die graag de dingen visualiseert, de dingen/situatie,s voor me wil zien zodat ik het beter kan begrijpen.
Op dat moment kreeg ik een beeld….pfff nog nooit gehad en zo bijzonder…..
Ik was even stil en zei toen tegen mijn man moet je eens luisteren…ik zie dat God onze Vader als een beschermende paraplu boven ons hangt….en waar wij met z,n drieën, jij de Here Jezus en ik, onder lopen….en de stok van de paraplu is de Heilige Geest…
De almachtige Vader is om ons heen, Hij beschermt ons tegen al het kwade om ons heen en onder de beschermde aanwezigheid van Hem mogen wij wandelen, gearmd met onze Vriend de Here Jezus, de Here Jezus is een Vriend waar wij onder het wandelen door voortdurend mee kunnen praten en overleggen….en dan is er de Heilige Geest, Hij is de verbinding tussen God, de Here Jezus en ons…als wij ons vasthouden aan de (stok) Heilige Geest dan houden wij de verbinding met uiteindelijk onze Vader…
Ik vond dit zo bijzonder en het ging voor mij leven…..de Here Jezus staat voor mijn gevoel dichter bij ons dan God de Vader, en als ik ook bid dan praat ik ook meestal tegen de Here Jezus…toen zei mijn man…grappig maar wij beginnen altijd ons gebed met Lieve Vader in de hemel en eindigen altijd met dit vragen wij in de naam van de Here Jezus en zo is het cirkeltje weer rond…
Wat hebben wij toch een grote God die ons dit zo duidelijk maakt..en wat zijn wij blij dat wij deze Grote God op deze manier kennen en steeds meer een relatie met Hem mogen opbouwen…via onze Vriend naar de Vader….
Wat doet het mij goed om dit te mogen weten, dat wij wandelen onder die grote paraplu die Vader heet….arm in arm met onze Vriend de Here Jezus en als dit beeld voor je gaat leven dan mag ik weten dat wij beschermd worden in ons leven..waarom zouden wij dan nog bang zijn????
Wij hoeven ons ook nooit meer eenzaam en alleen te voelen, helaas weet ik wat echte eenzaamheid betekend maar ik mag gelukkig nu ook weten dat ik dus nooit meer eenzaam ben…wat er ook gebeurt, natuurlijk voel ik mij best nog wel eens alleen…maar alleen zijn is anders dan echte eenzaamheid….eenzaamheid is een veel dieper gevoel en dat heelt Hij..door die paraplu mag ik weten dat Hij altijd om mij heen is….en weet je dan gaat de echte eenzaamheid weg…
Ik denk dat er veel mensen hier op deze wereld echte eenzaamheid kennen…..eenzaamheid omdat je letterlijk alleen bent, eenzaam voelen in een relatie, eenzaam omdat je geen vrienden hebt..en in deze tijd van het jaar zal het nog veel heftiger voelen dan andere dagen…maar dan troost het mij dat ik een Vriend heb die ALTIJD er is…Altijd naast mij loopt….Een Vader die mij beschermt…wat een prachtig iets om te mogen weten!
Ken jij deze Vriend en deze Vader ook??
Ik heb ook een diepe overtuiging dat ik niet meer alleen ben, deze eenzame plek heeft Hij opgevuld maar daar heb ik Hem wel om gevraagd….en als je het Hem vraagt dan geeft Hij het je vroeg of laat, Hij laat een bidder niet staan…. en dan…dan voel je je echt nooit meer alleen al ben je soms letterlijk natuurlijk wel eens alleen….
Het is wel een proces geweest…deze dingen gaan niet in een knip met de vingers…het is een proces van vallen en opstaan…..maar er is Hoop…..
Voel jij je eenzaam, voel jij je alleen….vooral in deze tijd van het jaar en misschien voel jij je al jaren eenzaam…..weet dan dat er 1 iemand is die naar je verlangt….die graag een Vriend van jou wil zijn…die in je geïnteresseerd is….iemand die Echt van je houdt..en het verlangen heeft om dat eenzame gat op te vullen….weet je waarom?? Omdat Hij je gemaakt heeft…en hij houdt zoveel van je dat Hij maar een wens heeft en die wens is om jou te helen….en ik kan je verzekeren dat Hij het doet als jij hem accepteert als Vriend….
Zou je hier hulp bij willen dan raad ik je aan om dat wel te gaan doen….op onderstaande site zal je vast iemand kunnen vinden die je hierbij kan helpen…. ik heb het zelf ook gedaan, ik heb ook hulp gehad van een christelijke hulpverleenster en zij heeft mij zeker verder geholpen tot de vrouw die ik nu ben…en ik ben heel blij dat ik mijn schaamte opzij heb gezet en hulp heb gezocht….het is niet makkelijk om toe te geven dat je het niet alleen kan…maar hoe waardevol is het om iemand te hebben waar je op dat moment al deze lastige dingen mee kunt delen en die je op weg helpt….met God als paraplu boven je….
Het leven is soms net een achtbaan….. Het is bij mij hollen of stilstaan… en hoe stap je uit die achtbaan….. hoe zet je je leven even stil….
pffff Moeilijk.. en ja dan heb je weinig tijd om te bloggen of je site bij te houden maar mijn man is vanavond zijn hobby aan het uitoefenen en kan ik heerlijk even schrijven, ja even uit die achtbaan stappen en van mij af schrijven want dat heb je af en toe hard nodig.
Ik heb in mijn vorige blog nog gezegd dat er met Pasen nog meer bijzondere dingen zijn gebeurt en dat ik dat in een aparte blog zou vertellen… Nu bij deze….
Tweede Paasdag besloten wij naar Simply Jesus te gaan van David de Vos Stichting Go And Tell, omdat we als vrienden van Go and Tell kaartjes binnen hadden kregen. Eigenlijk kon ik niet gaan, want ik had zo veel pijn. Maar ik wilde er toch naartoe. We hadden een fantastische dag en werden enorm gezegend door de woorden van David geïnspireerd door de Heilige Geest.
Het begon al bijzonder want er kwam een jongeman met een hoedje op naar mij toe. Hij zei: ‘Ik wens u de opstandingskracht van de Here Jezus toe. En hij zei er achteraan: ‘God is enorm van u aan het genieten.’ Ik vond dat een beetje gek, maar eigenlijk ook heel bijzonder.
Aan het eind van de eerste preek zei David de Vos: ‘Neem een beeld in je hoofd van hoe jij jezelf ziet, en daarna een beeld van hoe God je ziet. Toen kreeg ik een beeld dat ik op mijn benen God stond te prijzen, stralend als de zon. Dat beeld schoof ik terzijde, omdat ik nu eenmaal moest accepteren dat het niet zo is. ‘S middags kwam de preek van Michiel Koelewijn een vriend van David ook dichtbij. Het ging erover dat we God moesten vertrouwen over het feit dat Hij zijn werk af zou maken. En ik kreeg in mijn hoofd dat God mij ook iets beloofd had dat Hij Zijn werk in mij zou afmaken.
In de laatste pauze zat ik in het restaurant en toen kwam er een kale man op mij af. Hij maakte een praatje en vroeg mij toen: ‘Waarom zit je in een rolstoel?’ Meteen voelde ik me ongemakkelijk, want ik was weer een potentieel slachtoffer. Als je in een rolstoel zit, komen er altijd veel mensen naar je toe om voor je te bidden. Dit had ik al vaker meegemaakt en was al helemaal voorbereid om mij niet in te laten pakken.
Terwijl wij aan het praten waren kwam weer die jongen met dat hoedje langs. Hij zei niets, lachte en stak zijn duim omhoog en weg was hij weer.
Maar die kale man sprak verder en vertelde dat God mijn Vader, mijn Pappa is en dat Hij mij natuurlijk het liefste gezond ziet en dat het Hem verdriet doet dat ik in de rolstoel zit. Dit geloofde ik zeer zeker, het is absoluut niet Gods wil dat er verdriet en ziekte is…. Dat is gekomen tijdens de zondeval en zal ook pas goed komen als de Here Jezus terug komt of wij bij Hem zijn…
Toen vroeg hij of hij voor ons mocht bidden. Ik zei bidden mag altijd.. dat vraagt God ook van ons.. De man bad niet voor genezing, maar hij vroeg God of mijn denken vernieuwd mocht worden – en mijn verleden gewist werd uit mijn herinneringen. Ook bad hij voor een vervulling met de Heilige Geest.
Tijdens het bidden was het heel bijzonder, want ik begon mee te bidden en vanuit het niets zong ik het opwekkingslied 581; “Ik wil heel dicht bij u zijn als een kind bij de vader op schoot!” Dit overkwam me nooit eerder.
Toen zei de man: ‘Kom, ga maar staan.’ Eigenlijk had ik daar helemaal geen zin in, want ik wilde geen poppenkast in een vol restaurant. Ik dacht ik wil niet, straks staat iedereen te kijken enz.. enz.. Maar het was alsof ik ineens uit de rolstoel geduwd werd. Ik ging staan en vanaf de eerste stap liep ik recht… van de hele ataxie was geen sprake meer mijn coördinatie tussen mijn hersenen en mijn lichaam was weer helemaal hersteld…
Zo instabiel ik was, zo stabiel liep ik nu! Ik liep naar hem toe, we omhelsden elkaar en we straalden allemaal!
Ik draaide me naar mijn man toe, maar wilde toch die kale man nog even bedanken. Dus draaide ik mij weer terug maar die man was ineens verdwenen. Het was net of was hij er nooit geweest, en de mensen om ons heen gingen gewoon door met de dingen die ze aan het doen waren, ze schonken helemaal geen aandacht aan ons. Het was net of was er helemaal niets gebeurd..
Heel bijzonder… ik dacht wat hebben wij een liefdevolle God, Hij wist precies wat ik nodig had en ook wat ik absoluut niet wilde…. Hij houd dus zoveel van mij dat Hij hier ook gewoon voor zorgde…
Ik ben lopend achter de rolstoel weer terug gegaan naar de zaal, we zaten doordat ik in een rolstoel zat vooraan. Tijdens het zingen kon ik gewoon gaan staan; Ik stond….Hem lovend en prijzend stralend als de zon! Precies zoals dat beeld dat God me had gegeven tijdens de ochtenddienst….Wauw….
Natuurlijk begonnen na een poosje mijn benen ongelofelijk te trillen want mijn spieren zijn natuurlijk ongelofelijk slap.
Bij de laatste oproep van David voor vervulling met de Heilige Geest, stond ik op om daar gehoor aan te geven. Toen ik daar stond dacht ik dat mijn man mijn hand pakte. Maar het was mijn man niet die mij vastpakte want hij stond zelf ook in aanbidding. Nee het was God…het was zo overweldigend ik voelde het echt….God raakte mij zo diep…. Ik heb zo gehuild…. Ik voelde dat ik vol stroomde met Zijn liefde….. opnieuw… HIJ HOUDT VAN MIJ EN HOUDT MIJ VAST!!!
Terwijl ik daar stond kwam weer die jongen met dat hoedje langs. Zei niets, lachte met een big smile en weg was hij weer………………
God heeft een wonder gedaan, hij heeft mij letterlijk en figuurlijk weer met beide benen op de grond gezet… God heeft de verkeerde coördinatie in mijn hersenen naar mijn lichaam toe genezen waardoor ik letterlijk weer met beide benen op de vaste grond kon staan, en Hij heeft figuurlijk mij met beide benen weer op vaste grond in mijn denken gezet, mijn denken vernieuwd, in die zin dat ik dingen eerder los kan laten, situaties gauwer naast mij neer kan leggen, denken dat het om Hem gaat, dat het gaat om Hem 100% te vertrouwen..Dat Hij het beste met mij voorheeft.. Dat mijn taak is om in Zijn liefde te rusten… niet continu bezig zijn om anderen het naar de zin te maken..mijzelf wegcijferen. Je mag best af en toe wat egoïstisch zijn….. Mijn please gedrag is een heel stuk minder geworden….Ik heb een enorme rust gekregen… Het gaat erom dat ik God please en niet anderen….Mensen teleurstellen altijd elkaar, hoe goed je het ook met iemand voor hebt….maar Hij stelt NOOIT teleur…. Hij is mijn Toekomst…
Ik heb beide mannen niet meer gezien….. ik weet ook niet of ze echt hebben bestaan… Voor mij waren het twee engelen door God gezonden…..
Waarom deel ik dit nu? Omdat ik hoop en bid dat mijn verhaal een bemoediging mag zijn voor andere mensen die ook worstelen met wat er in hun leven gebeurt, maar God is een God van liefde, Hij houdt zoveel van jou dat Hij het beste met jou voorheeft….
Het is absoluut niet zo dat als je maar blijft volharden en bidden en geloven dat God dan wel geneest… soms doet God het ook niet…. En waarom?? ik weet het niet… daar kan ik helaas geen antwoord op geven… maar dan mogen we biddend om elkaar heen staan en dan mogen we weten dat Hij er wel bij is en kracht geeft, nieuwe kracht….om samen de strijd aan te gaan….
God geeft ook mensen om je heen om samen door de strijd te gaan, om bemoedigd te worden door er voor elkaar te zijn… door voor elkaar te blijven bidden… het is zo nodig om elkaar voortdurend bij Gods troon te brengen… elkaar te helpen, want we blijven leven in een gebroken wereld, en er zal strijd blijven, er zal ziekte blijven, en ja ook ik heb nog steeds mij beperkingen zoals Autonome neuropatische Dysfunctie, mijn Diabetes die vervelende stadiums bereikt zoals zenuwen die uitvallen en nog steeds heb ik mijn hulpmiddelen nodig, en door mijn ME ben ik zo vreselijk vermoeid dat ik nog steeds mijn balans elke dag moet zoeken en dat gaat met vallen en opstaan.
Maar ik heb wel geleerd dat Hij erbij is… dat Hij niet loslaat…. Dat Hij zoveel van je houdt…
Hij heeft jou gezocht, Hij heeft jou gewild….Hij heeft jou gemaakt omdat Hij jou wilde, Jij bent Zijn Parel, de Parel die Hij weer zocht omdat jij Hem aan de kant had gezegd en dacht ik kan het zelf wel, maar Hij heeft jou weer gevonden, en om die Parel weer in Zijn bezit te krijgen moest Hij de Hoogste prijs betalen en dat heeft Hij gedaan door zijn eigen zoon te geven zodat jij weer Zijn parel kon zijn…
Ik geloof dat wij pas volledige genezing ontvangen als we bij God zijn. Dan zal ons dat gegeven worden… dan krijgen we een perfect en volmaakt lichaam en als wij ons vasthouden aan die belofte en geloven in de Here Jezus mogen wij daar ook verlangend naar uitzien.
Het is zo belangrijk om voor elkaar te blijven bidden…..God hoort ons zeer zeker en Hij laat ons niet los, ook al lijkt de situatie hopeloos, Hij heeft alles in Zijn hand….. ook jou leven…..laat het een bemoediging voor iedereen zijn… en gebeurt het niet meer op deze aarde, dan gebeurt het als wij bij God zijn, want dan zijn wij perfect zonder gebrek of enige beperking, wat een enorme mooie bijzondere Toekomst… een Toekomst om naar uit te zien..
En nu zult u zeggen: “maar waarom heb je dan nog steeds al die andere aandoeningen en beperkingen?” God geneest toch niet half???? Ja waarom? Geneest God dan niet helemaal???? Ik weet het niet… dat antwoord heb ik ook niet, en ik berust erin….. Ik geloof dat God geeft wat wij nodig hebben en Zijn liefde is zo Groot…
Mijn spieren zijn nog steeds heel zwak, en ik ben ontzettend moe en ik merk dat ik heel rustig aan moet blijven doen. De pech is dat mijn spieren niet meer herstellen op dit moment, en doordat ik nu wat meer doe qua bewegen met mijn spieren en ze niet herstellen gaan ze alleen maar nog meer achteruit, bv: als je een hele dag hebt gewerkt weet je dat je een goede nachtrust moet hebben om je lichaam te laten herstellen, zodat je de volgende dag weer met een uitgerust lichaam je werk kunt doen, maar als je niet gaat slapen dan gaat je lichaam in volle kracht door met het gevolg dat je na ….. dagen volledig instort en je lichaam dus niks meer kan, zo is het ook met mijn spieren, ze herstellen niet meer, maar ik gebruik ze wel al is het met mate… met het gevolg dat ik nog veel meer pijn in mijn spieren heb….en daardoor dus uit moet kijken met wat ik wel doe en wat ik niet doe…..om zo weinig mogelijk de vervelende vruchten te plukken en ik het langer vol houdt.
Dus lief zijn voor je zelf….. dat heb ik hier zeker door geleerd…
Maar ik ben allang blij dat mijn coördinatie terug is en ik niet meer dronken ben als ik loop, dat ik niet meer de afwijking heb om naar links te lopen…..en daar ben ik enorm DANKBAAR voor!!!
Elke morgen als ik op sta kom ik je tegen…. Moet ik met je dealen… met al jou ongemakken..
Weet je wel wat je met me doet????
Weet je wel hoe moeilijk ik het vindt om elke dag jou weer tegen te komen?
24 uur per dag bezorg je mij pijn, lichamelijk maar ook geestelijk…
En het lastige is dan ook nog dat de ene dag de andere dag niet is, het is net of doe je het erom…. Ik heb er niet om gevraagd dat je mij zoveel pijn geeft.. of misschien toch wel?
Had ik maar….. had ik maar gepraat… had ik maar mij geuit.. was ik maar meer voor mij zelf opgekomen… had het geholpen? Ik weet het niet…. Mijn bron van alle ellende ben ik gelukkig kwijt maar het lijkt er op dat jij het stokje over hebt genomen…. En dat vindt ik zo gemeen…
Als ik wakker wordt heb ik het gevoel of heeft mijn geest geslapen maar dat jij de hele nacht hebt gewerkt…en mijn hoofd wil dan gewoon opstaan en jou verzorgen… lekker douchen.. insmeren opmaken zodat jij er weer verzorgd uitziet… maar omdat jij de hele nacht hebt gewerkt wil jij niet dat ik dat allemaal ga doen.. en sommeer jij mij om te blijven liggen.. jij maakt mij dan dodelijk vermoeid omdat jij nog rusten wil… of je geeft mij zoveel pijn dat ik wel moet blijven liggen. Jij neemt op die manier alle plek in, jij wilt dan gewoon dat ik naar je luister, ja dan ben ik wel eens eigenwijs en doe ik wel wat ik wil.. en dan laat je het toe… totdat je genadeloos terug slaat…
Ooo wat moet ik altijd ontzettend rekening met je houden… en dat wil ik niet en dat kan ik niet…. Dat vindt ik zo moeilijk….
Ik ben net begonnen met leven en dan moet ik nu dus leven met jou…. Jij die over mij heersen wil en dat is iets wat ik dus totaal niet meer wil… ik wil leven.. ik wil graag leven zoals ik wil…. Genieten van de dingen die ik leuk vindt niet continu rekening houden met welke afstraffing ik na die tijd weer krijg van jou…
Mag ik leven… mag ik eindelijk leven…. Jij beperkt mij ontzettend…. En ja dan zeg je dat heb je aan jezelf te danken…
Had je mond maar open getrokken… was toch meer voor jezelf opgekomen… had die troep niet geslikt.. en dan geef ik je ook nog gelijk… maar dan zeg ik wel tegen jou:… dat kon ik niet op dat moment….. echt waar ik kon het niet…. Ik durfde niet…. Ik was BANG… ik was zo bang…. Bang om weer alleen gelaten te worden.. bang om weer alles te verliezen…. Ik kon het niet… en nu ben jij het gevolg van mijn zwijgen…. Ik wil nu zo graag leven maar jij houdt mij gevangen…. Jij houd mij voortdurend in de tang….. soms heb ik wel eens een dag dan denk ik en voel ik, oké het gaat wel een redelijk goede dag worden, maar dan doe ik maar eventjes iets, al is het maar was opvouwen.. en na tien minuten is die goede dag weer in duigen…
Hoe kom ik van jou af… ik heb heel wat dokters gezien om er achter te komen waarom jij mij dit allemaal aandoet.. en de conclusie is omdat ik niet heb gesproken… omdat ik niet voor mijzelf ben opgekomen… omdat ik maar overal ja en amen op zei…. Omdat ik maar gewoon letterlijk en figuurlijk alles heb geslikt…
En weet je nu moet ik daar mee dealen… dealen dat ik hier dus elke dag mee wordt geconfronteerd….. 24 uur per dag…elke minuut van de dag wordt ik door jou hieraan herinnerd…. En weet je hoe rustig aan ik het ook doe… hoe ik ook mijn grenzen bewaak.. jij blijft.. jou pijn blijft.. jou moeheid blijft…. Jou ongemakken blijven.. elke keer pak je weer iets van mij af.. elke keer leg je de lat hoger voor mij om mee om te gaan…
Pffff dit is zo moeilijk… en weet je omdat jij mij zo in de steek laat heeft dit ook zijn weerslag op mijn ik zijn…. Ik merk dat doordat jij steeds moe bent, ik steeds minder hebben kan.. ik raak ook steeds vermoeider.. door dat jij mij steeds meer beperkingen oplegt, wat mij ontzettend frustreert, ik merk dat ik weer stiller wordt.. dat ik weer meer in mijzelf gekeerd ben… waarom om dat jij mij dodelijk vermoeid maakt… en mij door de pijn al zoveel prikkels geeft dat ik er simpelweg geen andere prikkels meer bij kan hebben.
Het slaan van een deur.. muziek die te luid staat.. mensen om mij heen die aan het eten zijn.. ik kan het soms niet meer verdragen en dat alleen maar omdat jij mij al zoveel prikkels geeft.. door je moeheid en je pijnprikkels.
En ja wat moet ik dan???? hele dagen op bed gaan liggen??? Ja om de pijn moet ik dat… om de vermoeidheid die jij mij geeft moet ik dat.. om lief tegen jou te zijn moet ik dat…..maar daar doe ik mij zelf geen plezier mee.. ik wordt er alleen maar depressief van.. en lusteloos… dan heb ik het gevoel dat ik niet meer leef… en ik ben net weer begonnen met leven… dus hoe dan nu????
Op bed blijven is geen optie.. van bed is eigenlijk ook geen optie… want dan ga ik al over mijn grens.. zodra ik opsta ben ik al over mijn grens gegaan…
Zo als je leest blijft er niet veel over om met jou te dealen..
Dus… ik kies er dus voor om over mijn grenzen te gaan.. de ene keer meer als de andere keer….. jij slaat toch terug ook al zou ik het niet doen…en dan geef ik af en toe maar aan jou grillen toe….. totdat ik merk dat ik ietsje pietsje meer energie weer heb om….. weer over JOU grens te gaan.. maar ook om mijn ik weer de ruimte te geven… totdat ik weer door jou teruggefloten wordt… en zo is het cirkeltje weer rond….
Weet je de laatste tijd start ik vaak maar met 1 lepel, terwijl een gezond iemand start met 20 lepels…en dan moet de dag nog beginnen….. ik weet echt niet waar ik de kracht nog vandaan haal om de dag door te komen en jou te weerstaan…. Misschien mijn wilskracht om te leven.. want er is maar 1 ding wat ik wil en dat is leven… ik wil genieten… en ik kan niet genieten als ik op bed lig of in de stoel lig…… de muren blijven dezelfde kleur…
Maar een leven met jou is niet het leven wat ik wil… en dan is het zuur dat ik dus de rest van mijn leven wel met jou moet leven…dat ik de rest van mij leven dus elke minuut van de dag herinnert wordt aan mijn “verkeerde keuzes”
Ik kan jou niet uitschakelen jij bent onlosmakelijk met mij verbonden en wij zullen een deal moeten sluiten….. alleen hoe?…. ik weet het niet…althans nog niet… wie weet leer ik dat nog…. ik probeer nu met de dag te leven… mijn dingen zoveel mogelijk te doen en ja als jij mij dan terugfluit dan geef ik er maar aan toe.. ik weet het leven is geven en nemen….. ook hierin waarschijnlijk…..
Maar 1 ding weet ik ook dat God mij iets heeft belooft… er is eens tegen mij gezegd, en dat kwam van God, iemand had een woord van God voor mij gekregen en zei dat God afmaakt waar hij is aan begonnen… nou Hij heeft mij het leven teruggegeven … en Hij zal mij ook de mogelijkheden geven om te leven en het leven te kunnen gebruiken zoals hij dat voor ogen heeft… alleen ik snap er nu nog helemaal niks van, ik kan nu nog niet het niet het hele plaatje overzien, God wel die weet waarvoor ik geboren werd, wat ik zal worden…. Hoe het met mij zal gaan.. en hoe ik uiteindelijk zal zijn als ik bij Hem kom… Maar in de tussentijd is het aan ons om hier ons leven te leven, en ons leven bestaat nou eenmaal uit keuzes… Hij heeft ons een vrije wil gegeven anders waren we allemaal we marionetten geweest, en ja we zijn mens en maken goede keuzes maar ook minder goede keuzes…. Maar wat is het zuur dat dit gevolgen zijn van mijn keuzes,…. Angst…..stilte…. maar ook van andermans keuzes……van personen die mij zo misbruikt hebben op allerlei fronten….
Maar ook in deze tijd (lijdenstijd) mag ik weten dat de Here Jezus ook hiervoor aan het kruis is gegaan voor al mijn gebrokenheid maar ook voor de gebrokenheid van de ander die mij dit allemaal heeft aangedaan….en dat ik mag schuilen in zijn armen.. dat zijn armen om mij heen zijn… eens zal Hij zijn belofte inlossen….
Is het makkelijk nee zeker niet.. jij laat mij gigantisch in de steek en de toekomst is onzeker…. Hoe lang ga jij dit nog doen en waar ga je mij nog meer in beperken… hoever takel je mij nog meer af…
Maar dan heb ik weer twee keuzes…… ik wordt bang… ik wordt stil….
Of… ik ga leven met al mijn beperkingen… met al mijn niet kunnen en ga besluiten te leven en de dingen te gaan doen wat ik nog wel kan en zo goed en zo kwaad als het kan die te gaan ontwikkelen.. en de toekomst los te laten en te vertrouwen in wat nog komen gaat en dat er maar 1 is die mijn leven in Zijn hand heeft…
Op dit moment sta ik op dit kruispunt… welke afslag neem ik?????
Brrrr keuzes ik haat ze……..
Maar…….. ik heb geen keus………wat je ook beslist…. Zodra je iets beslist heb je al een keuze gemaakt……
Een keuze blijf ik maken en dat is LEVEN maar hoe???????
Dat is nu nog een groot vraagteken hopelijk wordt het een uitroepteken….!!!
Morgen ga ik naar UMCG naar professor Wolffenbuttel.. o wat ga ik hopen dat hij mij verder kan helpen…
maar ik zal vanaf het begin beginnen… het is een heel verhaal.
In 2014 heb ik allerlei onderzoeken gehad in MCL Leeuwarden en daar kwamen een aantal onderzoeken uit.. maar ik bleef achteruit gaan en ik kreeg weer nieuwe symptomen, meer neurologische symptomen….
Ik had al het syndroom van Meige toebedeeld gekregen wat een gevolg was van overmatig medicatie gebruik maar ik bleef neurologisch achteruit gaan.
Nu kwam ik begin 2015 opnieuw hier mee in MCL terecht en kreeg een EMG onderzoek… hier was ik enorm blij mee en hoopte dat ze konden vinden wat er aan de hand was…. de assistente deed het eerste deel van het onderzoek en toen kwam de neuroloog voor het tweede gedeelte… hij was erg aardig en behandelde me als een normale patiënt…toen zei hij dat hij even in het dossier wilde zien wat hij precies bij mij moest doen.. hij sloeg mijn dossier open en je wilt het geloven of niet maar hij veranderde als een blad aan de boom.. kortaf…. nors en hij deed erg minderwaardig tegen mij…. ik snapte eerst niet wat er aan de hand was maar toen ging er een lichtje bij mij branden… hé hij had in mijn dossier gekeken en ik kreeg een donkerbruin vermoeden dat er iets in stond wat NIET LEUK was.. en ik wist ook meteen wel wat… mijn psychiatrische diagnoses…. ooo ik werd zo kwaad en voelde mij zo machteloos… ik had zoiets van waarom???? Hij heeft zeggen en schrijven 1 naaldje in mijn hand gestoken en huppekee klaar was kees…. nou mevrouw er mankeert u niets u moet gewoon maar weer naar de huisarts terug gaan, het gaat gewoon hartstikke goed met u en anders zit het u helaas tussen de oren…. ik was helemaal overdonderd… hij vroeg nog hebben we nog andere onderzoeken gedaan? ik zie ja bloedonderzoek… ooo hij zei loopt u maar even mee naar de assistente bij de balie dan krijgt u die uitslagen ook meteen, hoeft u niet weer te komen… ik liep mee (toen kon ik nog een lopen) bij de balie, wat midden in de wachtkamer stond en die zat bomvol, zei hij nou mevrouw alle bloeduitslagen zijn goed totaal geen tekorten dus veel succes met uw verdere leven… ik was zo overdonderd dat ik verbouwereerd ben weggegaan….. maar ik was het er totaal niet mee eens, maar besefte eens te meer dat het nog een enorm gevecht zou worden…totdat er een dokter zou komen die mij serieus zou nemen, ben weer terug naar de huisarts gegaan en vroeg om een second opinion..mijn huisarts begreep mij gelukkig en stuurde mij door naar UMCG Groningen de Neurologie… na een gesprek daar kreeg ik opnieuw een EMG onderzoek, nu wel een gedegen onderzoek… alles werd meegenomen, en de neuroloog die het onderzoek deed zei:”nou mevrouw we kunnen niet zoveel uit dit onderzoek halen maar dat u wat mankeert is wel duidelijk en er zijn nog zoveel onderzoeken…
Na een paar weken kon ik terug komen voor de uitslag nou daar werd ik niet vrolijk van en kon het moeilijk geloven… want de uitslag was Neurologische functionele stoornissen….. maar waren dan al die diagnoses die gesteld zijn in MCL reumatologie dan nog wel waar omdat de symptomen allemaal op elkaar lijken. Maar zei ik tegen de arts assistent, de neuroloog die het onderzoek heeft gedaan had het over nog meer onderzoeken… nee hoor zei ze dit is de uitslag u moet hier mee leren leven. Ik kreeg verder ook geen uitleg… heb hier in december weer een gesprek over aangevraagd en heb toen uitleg gekregen… het was toch wel zeker een gevolg van alle medicatie gebruik en helaas kon de neuroloog het niet bewijzen d.m.v een scan en moest ik het van haar aannemen.
Nou ja hier kon ik gewoon moeilijk mee eens zijn….. ik kon dit niet accepteren….. en ik zocht door op internet… ik kwam op de Facebook site van B12 tekort de vergeten ziekte…. en vroeg lidmaatschap aan en werd lid…. ik ging lezen lezen enz… en ik had op 1 na alle symptomen van B12 tekort en na een poosje durfde ik in het kort mijn verhaal te delen en er gebeurde een wonder…. iemand pakte het op en ik kreeg een privé bericht…. heb een heel gesprek gehad en zo kwamen er ineens 3 vrouwen op mijn pad… zij deelden mijn verhaal op de research groep van de B12 waar allerlei doktoren en professoren in zitten en warempel Dr. Wolffenbuttel pikte mij eruit en hij nam contact op met 1 van de drie vrouwen en vroeg wat mijn situatie was… het balletje ging rollen…
Ondertussen ging ik nog steeds naar mijn eigen internist in MCL, maar mijn lichaam ging steeds meer dingen niet opnemen en ook accepteerde mijn lichaam ineens geen medicatie meer wat ik altijd slikte.. ik kreeg chronische netelroos… het lichaam nam geen insuline meer op dus werd opnieuw insuline resistent wat ik in 2004 ook had alleen dat kwam toen van alle medicatie die ik toen slikte en nu slikte ik toch niks meer??? ik snapte mijn eigen lichaam niet meer…. het liet mij zo intens in de steek…. ik ging naar een diëtiste en die schreef mij diëten voor een glutenvrij dieet en een lactose vrij dieet en een fructose vrij dieet…dit bracht ietsje verbetering… vooral qua buikpijn.
Ook geestelijk had dit een weerslag op mij en ik werd steeds emotioneler… dit onbegrijpelijke…. dit niet te verklaren..en niemand die mij serieus nam….ik had geen controle meer over mijn lichaam….. de internist zei, je hebt het Metabool syndroom weer terug…. ik zei hoe kan dat dan??? ja dat kon hij mij niet vertellen maar wilde dat ik meer insuline ging spuiten en ooo ik dacht daar gaan mijn kilo,s die ik zo mooi was afgevallen…. ik zag mij alweer als een olifantje worden iets wat ik absoluut niet meer wilde….
Ondertussen ging de bal naar dr Wolffenbuttel gewoon door, ik moest een verwijsbrief via de huisarts vragen naar de endocrinologie in UMCG, zo gezegd zo gedaan… maar daar ging de telefoon… de huisarts hij zij, ik snap er niks van maar je aanvraag naar UMCG is afgewezen…. nou ik had nog nooit gehoord van een afgewezen second opinion… en de huisarts ook niet… hij zei dit heb ik nog nooit meegemaakt…
Ik heb meteen weer contact gezocht met de drie vrouwen en zei met dr Wolffenbuttel… ik kreeg en mail waarin stond wat de huisarts moest in vullen, in een nieuwe verwijsbrief en dat ik persoonlijk uitgenodigd werd door professor Wolffenbuttel…. nou ik had nog nooit meegemaakt dat een arts en dan ook nog een professor zomaar een patiënt uitnodigde… en dan ook nog iemand met een ongelofelijk ingewikkeld en beladen dossier…. maar de huisarts schreef opnieuw een verwijsbrief
En een paar weken later viel er een brief van UMCG op de mat.. een afspraak met dr Wolffenbuttel in het UMCG op de diabeteskliniek…. o wat was ik blij maar het was nog maar oktober en ik kon pas in februari heen… ik dacht als ik dat maar redt…. ik voel namelijk dat ik steeds meer achteruit ga… steeds minder energie… steeds meer dingen enz die mijn lichaam opgaf….. maar ik wist 1 ding zeker God had er voor gezorgd dat er een dokter kwam die mij wilde zien… dit weet ik 100% zeker en ik vertrouwde er ook op dat Hij ervoor ging zorgen dat ik naar hem toe kon in februari… en ja nu is het dan eindelijk morgen zover…
Wat was het zweten.. wat was het afzien en wat was het zwaar…. echt waar en nog….en echt waar ik heb God heus niet elke dag dichtbij ervaren… maar verstandelijk weet ik dat Hij erbij was……
Vaak vraag ik God waarom…. maar ook vraag ik God van… ik heb zo vreselijk veel pijn.. oké als ik dit moet doorstaan wilt u het dan maar dragelijk maken of mij dragen…of…… er gewoon bij zijn…. en vaak denk ik dan aan de voetstappen in het zand… in de moeilijkste periode draag ik je…. maar dan nog is het best moeilijk…. zwaar om 24 uur pijn te hebben…24 uur moe te zijn en dan niet gewoon moe waarvan je weet nou als ik een nachtje slaap dan ben ik er wel weer maar moe zijn dat nooit meer overgaat ook al lig je een heel dag op bed te slapen… en dan door het moe zijn ontzettend veel geestelijke en emotionele ongemakken… niet kunnen concentreren….en de rest….
En ja dan mag ik morgen heen, maar wat ben ik eigenlijk bang…. bang voor het onbekende…. wil de professor mij wel helpen als hij mijn hele dossier nu heeft gelezen???…. wil hij er energie in steken of word het weer een teleurstelling….. wordt ik weer afgerekend op mijn verleden??? Neemt hij mij serieus???? Ik weet het niet…. en dan moet ik loslaten…. er op vertrouwen dat Hij er bij is en voor mij zorgt……..en ik weet zeker dat dat zo is…. daar twijfel ik niet aan… verstandelijk, maar hoe vaak sluipt dat stemmetje niet naar binnen en je herinnert aan de dingen die misgingen… dokters die je niet serieus nemen… dat is het allerergste… en dat zijn leugens die absoluut niet waar zijn maar dan moet je zo sterk zijn om dat steeds tegen je zelf te zeggen…. en wat is het dan mooi dat je vrienden hebt die je erdoor heen helpen die het steeds weer tegen je zeggen dat Hij er bij is en voor je zorgt… God brengt deze mensen op je pad….heb er gisteren een plaatje van gemaakt… vrienden zijn een Zegen van God….
En dan het moeilijkste het overgeven… het vertrouwen op God dat Hij het beste met je voor heeft…
ik ben in mijn leven zo vaak teleurgesteld dat je bijna geen vertrouwen meer hebt in mensen, maar ook in God is dat zo ontzettend moeilijk…. terwijl je wel weet dat je God mag vertrouwen maar ik worstelde er wel ontzettend mee.
Totdat ik afgelopen donderdag naar een vrouwenspecial mocht in Hoogenveen, daar sprak en zong een lieve vriendin over haar leven wat voor diepe dalen ze had gekend, en hoe ze had ervaren dat God bij haar was, hoe God voor haar gezorgd had.. en ik hoorde zoveel herkenbare dingen… hoe je je kan voelen als je hele leven op je kop staat…. als vrouw wil je zorgen en dan kom je op een punt dat je je moet laten verzorgen… alle grond onder je voeten wordt weggevaagd.. je wankelt en dan toch mag je weten dat God erbij is, dat de Here Jezus, je vriend naast je zit, en je vast houdt.. oo wat was het een bemoedigende avond.. en ja als je zoveel teleurstelling hebt meegemaakt, zoveel pijn hebt meegemaakt en dat God zegt, geef het maar aan mij…. en toen zong ze het lied Wil je met me ruilen…
oo wat werd ik geraakt… en ja ik wilde zo graag maar ik durfde eerst niet… ik dacht.. mijn pijn en mijn verdriet en mijn teleurstellingen wil God vast niet ruilen… maar toen zei ze… Hij is aan het kruis gegaan in ruil voor jou… doordat de Here Jezus is gestorven voor jou mag jij weer bij God horen en een prachtige toekomst tegemoet gaan… als de Here Jezus niet in jou plaats was gegaan was je verloren geweest en zouden wij nooit een prachtige toekomst tegemoet gaan…..en ik voelde zo de drang om te ruilen omdat ik er zo graag vanaf wil… ik wil zo graag van al mijn teleurstellingen af, van mijn pijn… van mijn pijn die mij is aangedaan.. en met wie kun je dan beter ruilen dan met de Here Jezus… Hij is tenminste te vertrouwen daar was ik in de jaren wel achter gekomen…. door de genezing van mijn psychische aandoeningen, mij van de medicatie af te halen… en de allergrootste genezing was dat Hij mij mijn LEVEN weer terug heeft gegeven.. dat Hij mij een geweldige echtgenoot terug heeft gegeven….een steun en toeverlaat.. en zo kan ik nog wel even doorgaan… dus ja ik wilde al mijn teleurstellingen en pijn aan hem geven en vroeg God of ik er VERTROUWEN EN HOOP voor terug mocht krijgen…
En God zegt in de bijbel dat Hij doet wat Hij belooft dus waar ben ik nog bang voor, en dan zeg ik met een gerust hart Uw wil geschiede…….
Vandaag wil ik jullie graag vertellen waar ik al een poos mee worstel…
Loslaten… is je vastklemmen aan Hem
God zal je dan gaan helpen..zodra jij loslaat…en Hem vertrouwt
Maar hoe doe je dat.. zoals ik al zei ben ik er al een poosje mee bezig. Hoe laat je los terwijl je in een afhankelijke positie zit zoals ik.. als je moet leven met een chronische aandoening…als je hulp moet accepteren omdat je het zelf simpelweg niet meer kan…
Wat wil je altijd zelf graag alles doen.. zelf de controle houden.. onafhankelijk zijn… graag zelf de touwtjes in handen houden… en dan komt God om het hoekje en zegt je… toe geef het aan Mij… Ik zorg toch voor je?? Maar ooo wat is dat toch ontzettend moeilijk wat roeien wij vaak zelf en dan ook nog ongelofelijk hard…..zodat je uiteindelijk gigantisch uitgeput raakt en er voor niemand meer kan zijn… en je ook God nog vreselijk voor de voeten roeit..
Vanmorgen was ik naar de kerk…wat hadden we een mooie dienst en wat een bemoedigende dienst en wat kan de Heilige Geest dan tot je spreken… en dat heeft Hij dan ook gedaan en graag wil ik daar iets uit delen met jullie…
Ik hoop dan ook dat er misschien iemand, ook al is het er maar 1, die er iets aan zal hebben…
De voorganger sprak over Jona… Jona en de Walvis het bekende verhaal maar het begon vanmorgen bij mij op een hele andere manier te leven… ik herkende mij zo in Jona…
Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan.
In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken.
Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim.
De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’
De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn.
‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’
Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’
Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij.
‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender.
‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op.
Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’
Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen!
De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen.
De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.
Jona werd geroepen door God en moest naar NINEVE om te getuigen… maar Jona had daar helemaal geen zin in… ik denk dat hij ook niet durfde… hij dacht… ik ga vluchten dan kan God mij toch niet vinden… ik zoek een land waar niemand mij kent en bouw een nieuw leven op… maar God ging Jona achterna.. God was nog niet klaar met Jona. Hij hield zoveel van Jona dat Hij hem niet wilde laten zoals hij nu was.. Hij had grote plannen met Jona
Jona kwam op een boot en reisde met zeemannen mee… tot er een hevige storm opstak… de stoere mannen werden doodsbang en riepen Jona, maar Jona sliep en waande zich onderweg naar zijn droomland… het ging flink tekeer en de zeemannen maakte Jona wakker en zeiden: “help we verdrinken”…Jona wist wie hij aan moest roepen en zij ik ben een kind van God en Hij helpt… maar de storm bedaarde niet… uitdeindelijk zei Jona gooi mij maar overboord… maar dat wilden de stoere zeemannen niet… ze wilden niet dat er een zou sterven zodat de zee weer rustig zou worden en begonnen uit alle macht te roeien….. ze probeerde in hun eigen kracht het vaste land te bereiken….
Ik liet dit stukje even in mij omgaan en luisterde verder wat de voorganger had te vertellen… ik werd enorm bepaald met het beeld dat Jezus ook Zijn leven gaf, ook voor mij, zodat ik niet meer zo hard hoef te roeien…. Jona wilde zijn leven geven voor die zeemannen zodat ze behouden de kust zouden bereiken… een paar versen later lezen we ook dat ze uiteindelijk toch maar besloten om Jona overboord te gooien, en doordat ze dat deden en vertrouwden op wat Jona hun vertelde, werden ze uiteindelijk gered. Want toen ze Jona overboord gooiden bedaarde de zee en konden ze rustig naar de kust roeien… toen konden ze alleen nog maar geloven dat God echt bestaat… ze hadden het aan de levende lijve ondervonden en ze kregen alleen maar diep respect voor God en wilden niets liever dan hun leven met God verder leven..
Zo is Hij ook gestorven voor mij zodat ik in Zijn rust mag leven en Hij voor mij zorgt en in vrede en harmonie mag leven met de mensen om mij heen…WAT EEN LIEFDE.. Hij heeft zijn leven gegeven zodat mijn zonden weg zijn… mijn onrust… mijn stormachtig leven een rustpunt mag kennen. Door je moeite en zorgen aan Hem te geven krijg je rust… maar hoe doe je dat dan???
Helaas heb ik ook niet 1,2,3 het antwoord hierop kan alleen mijn ervaring delen…
Hoe vaak geef ik het niet aan God en draai ik mij om en probeer uit alle macht zelf te roeien… oplossingen te zoeken…. te bedenken hoe het eigenlijk zou moeten…….. God zegt toch ook tegen mij, dat ik ook weer niet achterover moet gaan leunen en alles wel komt aanwaaien….. ik vindt dit best wel moeilijk… hoe bedoelt God dat dan????
Alles overgeven aan Hem…. in zijn vrede leven en ondertussen toch actief blijven en Zijn wijsheid gebruiken…… ik denk dat Zijn wijsheid ligt in de Bijbel, daar staan tenslotte onze antwoorden in op al onze vragen….
Wat is wijsheid…….. Ik denk dat God, door echt alles aan Hem te vertellen en het ook daar te laten.. Hij zijn rust geeft.. en ja dan komt het allermoeilijkste LOSLATEN… en VERTROUWEN..dus zelf niet uit alle macht gaan roeien maar HEM laten roeien…. en soms moet je dan ongelofelijk veel geduld hebben… soms denk en ervaar je dan dat je een hele andere kant op gaat.. en dan zeg je; “Heer help dit is de verkeerde kant op”… maar om dan opnieuw alles aan God te geven en op Hem te vertrouwen dat Hij het beste met je voor heeft… zie je achteraf dat alles toch goed komt… God wegen zijn vaak onbegrijpelijk voor ons….
Hem compleet te vertrouwen en weten, dat wat Hij ook doet.. en waar je ook doorheen gaat…. Hij het beste plan met je voor heeft, maar ooo wat moeilijk Hem zo te vertrouwen….. maar je bent Zijn kind, en als je zelf kinderen hebt weet je dat ook jij het beste wilt voor jou kind, en dan moet je soms ook dingen doen of zeggen die voor het kind op dat moment niet leuk zijn, maar later zal het kind zeggen wat ben ik blij dat u toen zo heeft beslist.. en zo is het ook met God en ons.. soms zegt God Ja.. en soms Nee… en soms Nog even wachten…
Ook in mijn chronisch ziek zijn denk ik wel eens, waarom geneest God mij niet?…. waarom moet ik zoveel pijn hebben…. waarom zo moe zijn… ik weet het niet, maar heb geleerd om die vraag niet naar God te stellen want God is niet verantwoordelijk voor mijn ziek zijn… dat is de gebrokenheid/zonde, het gevolg omdat we nu eenmaal in deze wereld leven…. die vol is van gebrokenheid en zonde maar dan mogen we weten dat Jezus zijn leven ook daarvoor gaf.. voor jou gebrokenheid, voor jou tekortkomingen, en als we het dan aan Jezus geven dan zorgt Hij voor jou… misschien niet om het weg te nemen.. maar Hij zal je kracht en troost geven om het te dragen… Jezus heeft net zoveel verdriet erom als jij… Hij huilt als jij huilt…
Ik wil daar graag een stukje over vertellen… ik ben een keer naar een genezingsdienst geweest van Vrij Zijn, dit was in Oldebroek en het was een bijzondere dag.. ik ging er niet heen voor genezing maar meer voor een ontmoeting met de Here Jezus.. ik heb in mijn leven nogal veel meegemaakt.. zo ook misbruik enz… hier worstelde ik echt mee en voelde mij daardoor soms zo vies en leeg, vaak had ik het gevoel dat ik niet rein voor God kon staan door wat ik mee had gemaakt maar ik mocht die dag leren door Zijn woord dat het niet mijn schuld was, dat iemand anders mij dat had aangedaan.. maar toch voelde ik mij altijd besmeurd dat ging niet weg.. heb veel gehuild die dag en voelde enorm die pijn.. de pijn van beschadiging en verdriet.. en heb toen voor mij laten bidden en een oudere man bad voor mij, hij had mijn vader kunnen zijn.. op een gegeven moment hield hij op met bidden en ik dacht hij is klaar en deed mijn ogen open, en ik zag die man niet staan maar ik zag de Here Jezus staan… en Hij huilde… Hij huilde met mij mee.. en die man huilde… en hij zei ik heb een beeld voor je.. ik wist dat het rechtstreeks van God kwam omdat ik ook de Here Jezus voor mij zag staan en niet die man.. en God zei tegen mij… ik leg een hele mooie witte mantel om je heen een mantel van Reinheid, je bent schoon gewassen… je bent een prachtige mooie dochter voor mij… draag die witte mantel en weet dat ik je schoon gewassen heb… ik was helemaal overdonderd en voelde een diepe vrede in mij en wist vanaf dat moment dat ik Rein was en dat ik schoon tegenover God stond en ik mij nergens meer voor hoefde te schamen…
Ik mocht komen zoals ik ben en dat God mij door die witte mantel als een schone dochter zag… als ik dit nu opschrijf raakt het mij nog steeds en wordt ik dankbaar en weet ik dat de Here Jezus met al mijn tranen mee huilt… dus ook met mijn pijn.. moe zijn.. enz
Onthoudt 1 ding God heeft dit allemaal ook niet gewild….. Hij had een perfecte aarde voor ogen toen Hij de aarde schiep, maar omdat Hij ons een eigen wil gaf hebben wij een verkeerde keuze gemaakt….. Hij wilde volmaakte mensen met een eigen wil, een eigen wil die zijn eigen keuzes mag maken… maar die hebben wij verkeerd gebruikt waardoor ons leven soms zo,n puinhoop wordt… gelukkig heeft God een oplossing gebracht door de Here Jezus, door Zijn dood konden wij weer bij God komen… Door de Here Jezus niet door eigen kracht… niet door eigen werken.. niet om verschrikkelijk ons best te doen… keihard te gaan roeien maar door GENADE alleen… alleen maar door het werk van de Here Jezus…. door zijn kruisdood… mogen we bij God komen en straks leven in een perfecte hemel en aarde… wat iets moois om naar uit te zien… en dan kan ik ook de rust ervaren die God geeft, doordat ik mag weten wat mijn toekomst is…. dat is een ongelofelijk zekerheid!!!!
Oke zul je zeggen maar je bent nog steeds ziek… ja dat klopt en misschien blijft dat ook zo en geneest God mij niet nu, maar ik weet wel dat Hij overal bij is in mijn pijn..in mijn moe zijn… in mijn eenzaamheid hierdoor.. Hij geeft wel wegen om er mee om te gaan en toch een licht te zijn in deze donkere wereld…. Hij geeft mensen om ons heen die ons helpen… mensen die een troost zijn in ons verdriet… maar vergeet dan niet dat God deze mensen geeft… en je mag dan ook leren om het aan te nemen..
God wil ons zoveel goedheid geven maar vaak denken wij…. dat kan ik niet aannemen, daar ben ik niet goed genoeg voor… dat moet ik zelf kunnen… maar als wij Gods goedheid en zorg willen ervaren dan mogen we ook aannemen de goede dingen die God voor ons heeft.. en God werkt vaak door mensen heen…. Hij kan natuurlijk dingen zo doen, met 1 knip kan hij dingen rechtmaken, maar God heeft mensen gemaakt… niet voor niks… en Hij wil mensen gebruiken voor andere mensen…. ook jij.. ook al ben je ziek of gebroken… Hij wil je gebruiken… God houdt er van om Gebroken mensen te gebruiken… want mensen met dezelfde ervaringen snappen hoe je je voelt en zijn tastbaar…door die mensen wil God hem zelf laten zien… God is zo groot en vaak zo ver weg voor ons gevoel en dat weet Hij en daarom stuurt Hij mensen op je pad om zijn Grootheid en zorg te laten zien…… en het is aan ons de kunst om in die mensen Gods liefde te zien…..
Als je alles aan Hem geeft en het van Hem verwacht dan zal Hij je helpen…..en wie weet gaat God jou nog gebruiken om Zijn liefde aan andere mensen te laten zien..
Dat heet geloven….. vertrouwen van mijn kant
En van Gods kant heet dat ONVOORWAAARDELIJKE LIEFDE…
Dit is mijn gebed voor mijzelf dat God mij gebruikt.. dat Zijn liefde in mij zichtbaar wordt naar andere mensen om mij heen
Love Heals All Things 