Na mijn vorige blog is er al weer heel veel gebeurd waardoor ik niet direct mijn verhaal verder kon vertellen.. Ook had ik de pech dat mijn computer stuk was gegaan en ter reparatie weg moest.. en dan ben je onthand… maar gelukkig hij is er weer en weer gemaakt!

Maar goed ik eindigde in mijn vorige blog dat ik klaar was om de operatie in te gaan…

In mijn blog Daar Lig je dan! heb je kunnen lezen wat er tijdens en na de operatie allemaal is gebeurt…

Tijdens mijn verblijf in Zwolle had ik contact met oudsten van de Ichtus gemeente en voelde mij enorm door deze mensen gedragen, ik wist ook dat er heel veel mensen, vrienden biddend om ons heen stonden… dit deed mij enorm goed.. wij waren helemaal nog niet bij de Ichtus aangesloten en kwamen er nog maar net als gast… maar ik had de vrijmoedigheid genomen om de oudsten te mailen en zo kwam er onverwachts een Herdersechtpaar bij ons op bezoek in het ziekenhuis.. om met ons te praten maar ook voor ons te bidden… en wat ik ontzettend fijn vond dat ze zelfs ons hebben gezalfd zonder dat wij er van te voren om hadden gevraagd… die betrokkenheid deed ons heel erg goed… door deze mensen heen wist ik dat God mij op het oog had en dat Hij in alles erbij was…

En ik kreeg zo’n enorme rust… Hij droeg mij en Hij zorgde er ook voor dat de medicijnen zijn werk gingen doen… alhoewel ik ontzettend last van de bijwerkingen hield mocht ik op een gegeven moment toch naar huis… en verder thuis revalideren en kijken hoe het zou gaan…

Heerlijk naar huis.. wat was ik blij en dankbaar… ik pakte mijn leventje thuis al snel weer op… maar ik kon nog niet veel en lag merendeel van de dag op bed… ik wilde zo graag weer deelnemen aan het maatschappelijke leven… maar mijn lichaam stond het niet toe… mijn hernia was ook weer terug door de vele verkrampingen en spasmen dus ja ik was al met al met die operatie niet veel opgeschoten…

Maar hoe nu verder Heer.. dit kon toch niet het einde zijn van alles… dit is toch niet mijn leven… op het bed voor het raam… mijn verhalen opschrijven maar verder weinig tot geen contacten… niet meer goed naar de kerk kunnen… dus niet opgebouwd worden.. ook als je thuis mensen weinig ziet is het lastig om zelf dicht bij God te blijven… natuurlijk probeer je het wel en zeer zeker ook samen als man en vrouw elke dag in God handen leggen maar de eenzaamheid was groot….

Ik voerde mijn enorme strijd hierin… maar langzaam aan ging het door de baclofen ook wel weer stapjes goed… ik had in ieder geval die verkrampingen en spasmen nog maar zeer weinig dus dat hielp om mijn lichaam goed te kunnen ontspannen…. en op een zondag kreeg ik zo,n verlangen om weer naar de kerk te gaan…

Ik had gehoord dat op zondag s’avonds er een Wonderlijke Zondag in Wierden van Martin Koornstra zou zijn in VBG De Ichtus.. diep van binnen had ik er wel oren naar om daar naar toe.. ik had sinds de vorige gebeden wel weer de drive om naar deze diensten te gaan en ook voor mij te laten bidden.. ik wist dat ik mij uit mocht strekken naar God maar dat ik het bij God mocht laten wat Hij er mee ging doen… maar ik mag elke keer weer naar Hem toe…

Alleen ik was helemaal niet in staat om te gaan… ook omdat ik ontzettend twijfelde… wat als er niks gebeurd… ik ben wel een potentieel slachtoffer in mijn elektrische rolstoel… wat als ik weer teleurgesteld naar huis moest gaan… natuurlijk ben ik ontzettend blij als er bij andere mensen genezingen plaatsvinden… maar ik was er zelf zo aan toe merkte ik maar durfde dat gevoel eerst niet toe te laten… ik werd er bang van… ja maar Heer… dat is toch niet voor mij.. ik moet dit toch dragen…het zijn de gevolgen van mijn verleden…

Het bijzonder was dat God het verlangen steeds groter maakte…. Verlangen in mijn hart werd steeds heftiger…. het verlangen naar een ontmoeting met Jezus en daarin genezing werd zo groot dat ik het niet meer aankon… allerlei emoties vlogen door elkaar heen… ik voelde mij in een achtbaan van emoties… ik was bang… bang dat het werkelijk zou gebeuren… bang voor teleurstelling dat ik echt moest dragen wat mij overkwam… maar tegelijk ook hoop… hoop dat God een plan heeft ook met mij… een plan met mijn toekomst.. Hij had mij toch het beeld laten zien dat ik zou zingen.. staand en stralend als de zon voor zijn aangezicht… dus hoop was er zeker wel bij mij… maar…..

De tijd ging door en we naderden het punt dat we een beslissing moesten maken.. gaan we wel of gaan we niet….

Ik zei tegen mijn man… we gaan… God roept mij!!

En we stapten in de auto.. rolstoel achterin en op naar Wierden… ik was zo zenuwachtig dat praten moeilijk ging… dat mijn keel dicht geknepen werd… ik was niet meer bang maar meer zenuwachtig wat gaat er gebeuren Heer… waarom heb ik zo’n enorm verlangen???

Maar aangekomen in Wierden…vloeide de zenuwen weg en de dienst begon… de aanbidding was geweldig en ik stond open voor Zijn leiding.. Martin vertelde een paar dingen en daarop begonnen de wonderen… zo bijzonder…dingen die hij niet kon weten kreeg van God op zijn hart gelegd… hij bad ook voor vele ziekten en aandoeningen en men kon gaan staan als hij iets opnoemde… ik dacht bij mijn eigen..dan kan ik de hele avond wel blijven staan…geloof dat dat niet de bedoeling is en ik had er ook geen energie voor.. dus ik bleef zitten in mijn Rolstoel en wist als God een plan had deze avond dan kon Hij het ook in mijn rolstoel doen op de plek waar ik zat!

Op een gegeven moment riep Martin mensen op die pijnlijke handen hadden om te gaan staan… ik dacht bij mijzelf Heer u Weet precies wat ik mankeer… ja pijnlijke vingers en handen heb ik… het belemmert mij enorm in mijn dagelijks leven… maar ik liet het los en bad mee voor al die mensen die waren gaan staan…dat God ze aan mocht raken….en wat gebeurde er tijdens dit gebed mijn handen werden helemaal warm… het stroomde helemaal vol met warmte… ik had enorm koude handen op dat moment omdat ik erg last had van mijn Syndroom van Raynaud…. dus mijn vingers waren spierwit en er zat geen druppel bloed meer in… maar ze werden gloeiend heet en de pijn vloeide weg… ik had geen pijn meer…

Halleluja… God heeft mij aangeraakt…. ik heb geen pijnlijke handen meer, geen kramp meer, geen stijve vingers meer…
ik kon met mijn vingers niet meer snelle bewegingen maken die je bij de dokter altijd moet doen als test….en warempel ik kan het weer….
De dienst ging verder en verschillende wonderen gebeurden… en God was duidelijk aanwezig… Je zag God aan het werk… Aan het einde van de dienst kon je nog naar voren gaan om verder met je te laten bidden door teamleden van De Royal Mission…. ik ben ook naar voren gegaan en heb voor mij laten bidden… weer had ik een ontmoeting met God… God kwam in mijn hart en bevrijdde mij verder van obstakels waar ik last van had… Hij liet mij zien hoeveel Hij van mij hield.. en weer een stukje gekwetst hart werd genezen…
God is zo groot… lichamelijk gebeurde er verder niets en we zijn na een bewogen avond naar huis gegaan… ik heb het bij God gebracht die avond en ook tegen Hem gezegd… U gaat verder… mijn handen zijn genezen… dank U wel… het is goed zo….
Maar na twee drie dagen kon ik meer bewegen… ik kreeg veel meer energie… had geen last meer van depressieve buien… en voelde mij zo gedragen… langzaam aan kwam ik wat meer uit bed… en begon kleine stukjes te wandelen..

Op een dag zei ik tegen mijn man ik heb ook al een week helemaal geen pijn meer in mijn rug.. geen pijn meer in mijn spieren en gewrichten… ik wist niet wat ik meemaakte… we breiden de wandelingetjes langzaam aan uit.. en ik genoot ervan…

De kleine dingen waren weer mogelijk… samen hand in hand lopen… samen door het bos in de bladeren schoppen… gewoon van elkaar genieten in de natuur… niet meer op afstand maar dicht bij… ik werd er zo gelukkig van..

En God ging door… ik mocht het zingen ook weer oppakken…en dat ging goed.. heerlijk om je stem weer te kunnen en mogen gebruiken om Hem de eer te geven.. Om Hem te danken voor wat voor geweldige wonderen Hij in mijn leven heeft gedaan en nog doet…

En elke dag merk ik dat ik stapje voor stapje verbetering ervaar… natuurlijk heb ik nog een lange weg te gaan… het energie level is 0,0 en helaas is er ook een andere kant…de duivel wil namelijk niet dat het goed met mij gaat en weet mij ook op de zwakke plekken te pakken… mijn lichaam is zo ontzettend kwetsbaar door wat het allemaal heeft meegemaakt in het verleden en dat zal ook zo blijven maar ik mag mij gedragen weten door Hem die ook mijn verleden kent en die ondanks alles van mij houdt en voor mij strijd… Hij is sterker dan de satan….

Doordat ik nu veel meer beweeg en actiever word gaat mijn lichaam ongelofelijk protesteren… mijn Dystonie is nog altijd wel aanwezig en ook niet genezen… maar het vervelende is dat Dystonie getriggerd word door negatieve emoties maar ook door positieve gelukkige emoties en dat is nou precies wat de duivel weet en mij op weet te pakken..

Maar zoals ik al zei mijn God is Sterker, Groter en Machtiger..

Even een voorbeeldje hoe God laat zien dat Hij Groter, Sterker en Machtiger is… ik ben weer aan het zingen en heb vorige week zaterdag een oefendag gehad voor projectkoor van The Choir Comapany voor het optreden met het Project The Young Messiah van Tom Parker… ik doe mee maar het is heftig…doordat ik nu weer zing en erg gelukkig ben… speelt de Dystonie op… het triggert de spieren die ik meer gebruik.. mijn borstspieren dus.. maar ook mijn hart en mijn slokdarm zitten daar..dus na een hele dag zingen ging mijn hart moeilijk doen… hartkramp en slokdarm verkrampingen waren het gevolg….het hart gaf aan dat het niet eens was met de gang van zaken…. ik moest op de gegeven moment de dokterspost bellen, had gehoopt dat het af zou zakken….maar gebeld en na een half uurtje met de Ambulance naar het ziekenhuis gebracht… na onderzoeken gelukkig weer naar huis… maar die maandag ernaar nog een keer.. en weer met de ambu naar het ziekenhuis.. wat baalde ik maar ik heb geleerd de laatste tijd om het los te laten en het over te geven aan Hem die overal controle over heeft ook over dit stukje van mijn lichaam.. Ik was ook totaal niet bang dat het niet goed was met mij hart… alhoewel je natuurlijk je vraagtekens had… maar ik kwam weer thuis van het ziekenhuis en dan geeft God een ongelofelijk nummer op dat moment door de radio heen….. Het nummer “God Give me a song” van Oslo Gospel Choir werd gespeeld… mijn nummer… God dat hun nummers mij door de diepste dalen hebben gedragen..dus hoe mooi om op zo’n heftig moment dit te mogen horen en weer werd ik bevestigd dat ik zal blijven zingen wat er ook gebeurt!…

En God gaat door… ik heb al eerder gezegd dat ik geloof dat God het bij mij in kleine stapjes doet zodat ik het kan handelen… en ik ben blij en dankbaar voor die kleine/grote wonderstapjes…. en dat ik zou verder mag bouwen aan Zijn plan met mijn leven…
Hij was erbij zondagavond in Wierden en is mijn verlangende hart tegemoetgekomen.. heeft het nu alleen aan de wonderlijke zondag gelegen.. dat daar God mij genezing heeft gebracht… nee ik geloof er niks van..het is een optelsom…

Op al die gebeden die er uitgesproken zijn bouwt God zijn Troon… op die gebeden en mijn overgave, vertrouwen en geloof dat het goed zou komen heeft God Zijn werk gedaan… Hij gebruikt en doet alles meewerken ten goede…..

Ik ben blij, gezegend en verwonderd over deze wonderlijke God! Die ALLES gebruikt en Alles mee laat werken ten goede.. zodat Zijn plan met mij tot ontplooiing zal komen… Hoe ik laat mij graag verrassen….Ik laat het Los en geeft mij Over, ik Vertrouw 100% mijn Schepper en mijn Vriend en Geloof dat Hij het beste met mij voor heeft… Het gaat mijn verstand te boven echt waar!