Eindelijk… na 4 onrustige maanden in Friesland kom ik de afgelopen 2 weken wat in de rust… en merk ik wat deze afgelopen 4 maanden hebben gedaan met mij..
Uitgeput
Zoals jullie weten heb ik een vaste baan 24 uur gekregen in de ouderen psychiatrie.. zie mijn vorige blog
Helaas merkte ik bij mij zelf dat ik zo niet op mijn plek zat binnen de ouderen psychiatrie..
Dit kwam omdat het nogal mijn blauw plekken raakte.. wie mij een beetje volgt weet wat ik bedoel..
De doelgroep en alles wat daarbij hoort qua zorg raakte mij.. het triggerde flink mijn blauwe plekken.
Maar waar ik ook mee worstelde was het feit dat ik cliënten tegen kwam waar ik mee opgenomen ben geweest en die daar voorgoed terecht waren gekomen… waar geen hoop op herstel meer voor is… (menselijk gezien)
Het gaf mij stress omdat ik ze niet tegen wilde komen.. zodat ze mij zouden herkennen.. ik zou mij zo voor kunnen stellen dat dit voor hun erg pijnlijk zou kunnen zijn..
Ik vind het moeilijk om te zien dat God zo genadig voor mij is geweest en mij bewaard heeft hiervoor.. dit had ik deze cliënten ook zo gegund..
Ik ging op mijn tenen lopen en kreeg zoveel vragen in mijn hoofd..
De genade van God voor mij en de heftigheid van de realiteit daar..
Hier kon ik niet mee uit de voeten
Ook zag ik hoe deze cliënten afgestompt zijn.. niet weten hoe om te gaan met positieve aandacht, stukje liefde.. ik miste enorm de “warmezorg” zoals in de PG zorg.. zoals ik gewend was..
Ik werd er erg verdrietig van…
Ik kon mijn liefde die ik heb voor de bewoners niet kwijt…
Zij kunnen hier uiteraard niks aan doen omdat ze niet meer kunnen ontvangen omdat ze al zo ontzettend afgestompt zijn door het leven en de medicatie..
Dit alles maaktte mij ontzettend machteloos en na een werkdag liep in steeds volledig “leeg” waardoor ik eerst in mijn auto de tranen liet stromen en dan naar huis toe ging.
Thuis kreeg ik last van flashbacks en ik merkte dat mijn energie level tot nul punt ging.. en ik nergens meer oplaad momenten kon vinden..
Ik bad er voor en vroeg mijn Vader hoe nu verder.. dit hield ik niet vol.. maar Hij had mij toch deze baan gegeven..
HEER IK KAN HET NIET..
Ik besefte dat ik het open moest gooien naar mijn teamcoach toe.. hem deel moest maken van mijn worsteling.. om verder te kunnen.. dit kon ik niet alleen.. en hoef ik ook niet alleen te doen..
Maar ooo wat moest ik mij hierdoor kwetsbaar opstellen..
In het hol van de leeuw vertellen waar ik tegen aan liep..
Heb alle moed bijelkaar geraapt… gebeden en gevraagd om Zijn leiding hierin en een afspraak gemaakt..
Ik heb open en eerlijk verteld waar en waarom ik tegen dingen aanliep.. het was fijn om mijn hart te luchten… ik merkte dat er ruimte kwam.. mijn teamcoach schrok zichtbaar maar had alle begrip.. en vondt het knap dat ik toch het werk was aangegaan..
Ik vroeg of het mogelijk was om weer terug naar de PG zorg.. ouderen met dementie.. dus om een andere werkplek binnen de organisatie.. hij was het daar helemaal mee eens en zei… dat deze situatie niet lang meer moest duren..
Ik was zo blij met deze reactie.. het begrip en het meedenken..
DANKUWEL HEER..
Hij heeft mijn vraag neergelegd bij zijn collega’s teamcoaches van de locaties PG zorg..
Het wonderlijke was dat er 5 teamcoaches reageerden die mij graag wilden..
Het zure in de zorg is momenteel de tekorten dus deze reacties waren ook niet verwonderlijk.
Maar goed.. sollicitatiegesprekken gedaan.. en ondertussen gewoon doorgewerkt.. dit lukte ook omdat ik ruimte had gekregen en een stip op de horizon dat er perspectief was op wat anders..
En ik kreeg kracht en energie van Hem om vol te houden..
Maar wat was het een zware tijd
Doordat ik zo’n moeite had met mijn wennen in mijn werk maar ook in mijn omgeving.. mijn andere huis.. je bent wel 6 jaar weggeweest.. en moet opnieuw je plekje weer vinden.. miste ik Twente ontzettend.. mijn vertrouwde plekjes.. mijn collega’s.. mijn oude werk.. mijn vrienden.. mijn huis.. dit maakte het extra zwaar..
Au… wat deed dit zeer.. wat koste dit tranen.. en slapeloze nachten..
Was dit wel Uw plan Heer.. was dit wel Uw weg? Heb ik het verkeerd geïnterpreteerd toen U de sluisdeuren open zette??
Het was en verwarrende tijd..
Toch mocht ik op verschillende momenten ervaren dat Hij bevestigde dat het goed is om in Friesland te zijn.. dit een appje.. tekst of een lied die zomaar voorbij kwam op het juiste moment..
Ik had een dagboekje gekregen van mijn collega’s uit Twente en die lees ik elke dag en als ik het dan zo moeilijk had een twijfelde was juist de tekst van de dag zo passend en bemoedigend..
God is goed… ondanks…
Inmiddels heb ik een baan mogen accepteren in de PG zorg..
Ik kijk terug op deze heftige tijd dat het niet voor niets is geweest.. ik heb weer een stuk herstel mogen vinden van mijn verleden.. het besef hoe Genadig God mij is geweest werd zeer krachtig..
Dankbaar.. niet verdiend.. pure Liefde voor mij.. Zijn Geliefde Kind!!
Tegelijk dat ik nu een baan van 24 uur heb in de pg zorg.. wat eigenijk niet mogelijk is vanwege de korte diensten en de vele dagen dat je dan moet werken om aan je uren te komen.. was ik gelijk naar pg zorg gegaan had ik een contract van 16-20 uur gekregen maar dat was te weinig geweest want daar kan ik niet van rondkomen..
God zorgt.. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk!
Ik ben inmiddels weer twee weken aan het werk in de PG zorg en helemaal op mijn plek.. ik krijg elke dag weer nieuwe energie.. ik laad weer op en heb ontzettend plezier in mijn werk.
Door dit alles ook weer energie om naast mijn werk het sociale leven weer op te pakken en mij in te zetten..
Natuurlijk merk ik dat ik weer moet opbouwen.. want dit alles heeft mij lichamelijk en mentaal veel gekost.. en dat heeft tijd nodig..
En dat Gun ik mijzelf ook..
Compassie voor mijn naaste lukt alleen als ik ook compassie heb voor mijzelf… en hierboven staat God als een paraplu… zonder Hem ben in nergens en kan ik NIKS!!
De Heare is myn hoeder, neat bin ik brek, troch Him mei ik lizze yn griene greiden, Hy bringt my by wetters dêr’t ik rêst fyn. (De Heer zorgt voor mij, zoals een herder voor zijn schapen zorgt. Hij geeft me alles wat ik nodig heb. Hij leidt mij, zoals een herder zijn schapen leidt naar groen gras en fris water.)
Hy lit my wer ta mysels komme, Hy liedt my op rjochte paden, om ’e wille fan syn namme. ( Bij de Heer ben ik veilig, hij geeft mij nieuwe kracht, zo goed is hij.)
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my. (Ik ben niet bang, ook al is er gevaar, ook al is het donker om mij heen. Want u bent bij mij, Heer. U beschermt me, U geeft mij moed.)
Jo meitsje my de tafel ree foar de eagen fan myn benearders. Jo salvje my de holle mei oalje en myn beker rint oer. ( U nodigt mij uit in uw tempel. U zorgt goed voor mij. U geeft me te eten en te drinken, meer dan genoeg. En al mijn vijanden kunnen dat zien.)
Kleare goedens en geunst sille my folgje al myn libbensdagen; en ik sil in fêst plak hawwe yn it hûs fan de Heare, salang’t de dagen duorje. (U geeft me geluk en liefde, altijd en overal. Ik zal bij u zijn in uw tempel, mijn hele leven lang.)
Psalm 23
Deze psalm trof mij vandaag, en wat is er mooier dan deze psalm te lezen in je moedertaal..
Soms is het leven heftig… moeilijk.. ingewikkeld en complex.. toch mogen we weten dat we niet alleen door dit leven hoeven te gaan.
Hij is erbij..
Wat mij trof in deze psalm is de volgende zin..
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my.
Jo binne deun by my.. (U bent dicht bij mij)
Wat een troost… dichterbij kan bijna niet..
In je moedertaal kan een tekst soms zo intens dichtbij komen.. ik weet niet of je dat herkent.. ik in ieder geval wel.
Met deze tekst uit psalm 23 durf ik mijn reuzen te verslaan.. want wat kan ik vrezen?
Jo binne deun by my!
Be Blessed!
Ik vond op YouTube nog een mooi bijpassend lied! Geniet ervan.. laat je vertroosten en bemoedigen met dit lied om ook weerstand te kunnen bieden als er reuzen op je pad komen of er misschien al zijn!
Prediker is het Bijbelboek waarin veel beschreven staat over tijd…
Er is tijd om te huilen.. en tijd om te lachen.. Tijd om te Liefhebben.. tijd om los te laten… Tijd voor werken en een tijd om te ontspannen.. Tijd om op te bouwen en een tijd om af te breken…
Al een aantal jaren ben ik mantelzorg voor mijn lieve echtgenoot in het mooie Twente.. zoals jullie weten is hij vorig jaar naar een verpleeghuis gegaan omdat thuis wonen niet meer ging.. deze keuze had hij zelf gemaakt en sinds hij daar woont merken we dat het hem goed doet… de structuur.. veiligheid… duidelijkheid en zorg maakte dat hij energie overhield om weer leuke dingen te gaan doen..
Ik doe mijn werk in Twente met erg veel plezier en voel mij daar als een vis in het water..
God is goed.. Hij voorziet in wat wij nodig hebben om nog zolang mogelijk van elkaar te genieten.
Toch gaat het mantelzorgen wel door.. en kost het mij de nodige energie om het vol te houden naast mijn werk en mijn eigen sociale leven… dat sociale leven schiet er steeds meer bij in.. niet alleen door het mantelzorgen maar ook door het werken in de zorg wat steeds meer tijd vraagt door personeelstekort en de hoge werkdruk.. ook het financiële leven wordt steeds duurder.. dit alles met elkaar zorgt ervoor dat ik minder vaak naar Friesland kan…
Dit knaagde aan mij…
Ook het “alleen” verder gaan in Borne zonder mijn lief zorgde er voor dat ik opnieuw een balans in mijn leven moet zoeken… aan de ene kant een nieuw leven in mijn eentje opbouwen maar aan de andere kant ook met mijn lief.. zoo ingewikkeld…. rouwen bij leven…
Tegelijk was het ook in mijn kerkelijke gemeenschap een roerende tijd en had ik het gevoel dat ik geen aansluiting meer had bij mijn kerk… hoe ik mijn best ook deed.. steeds gingen er deuren dicht… kreeg ik geen ingang..
Door de cursus PPT (psycho pastorale toerustingscursus) ging ik door een fase van nog meer mentaal herstel… (Hier ga ik nog een blog over schrijven)
Het eerste jaar was voor mij een enorm waardevol jaar.. met heel veel eyeopeners… het tweede jaar gingen we meer de diepte in.. hierdoor ontdekte ik waarom mijn leven gelopen was zoals het was gelopen.. ik begon de processen te zien…
Ik kreeg Liefde voor mijn verleden..
Dit alles zorgde er wel voor dat ik af en toe heimwee voelde…. heimwee naar Friesland… naar mijn familie.. vrienden die ik daar nog heb..
En Heimwee doet wat met een mens…
Ken je dat… als klein meisje voor het eerst uit logeren.. ooo wat een buikpijn.. je wilde wel kruipend terug naar huis.. zo’n heimwee…
Het zette mij aan het nadenken.. ik bad ervoor en vroeg of Hij mij wilde laten zien waar Hij voor mij een toekomst had… en waar dat dan ook mocht zijn ik Zijn rust daar mag ervaren..
Toch gaf het ook een dubbel gevoel.. ik had het prima naar mijn zin hier in Twente.. prachtig huis.. leuke baan… ontzettend leuke collega’s.. lieve vrienden..
Maar toch… het bleef knagen.. ik bleef er voor bidden maar wist ook dat het, gezien de huidige tijd waarschijnlijk helemaal niet haalbaar zou zijn.. de woningnood.. de lange wachtlijsten in de verpleeghuizen enz…
Ik schoof het daardoor op de lange baan en probeerde er niet aan te denken… want hoe meer je er aan dacht hoe pijnlijker het wordt…
Dit alles speelde afgelopen jaar na de startzondag in September 2021
Achteraf gezien is mijn “heimwee” tijdens deze startzondag begonnen…
We hadden de startzondag buiten op het veld… tijdens de preek werd er opgeroepen om God te vragen of Hij wilde laten zien welke talent/gave je in kon zetten, maar ook dat je God om ruimte mocht vragen.. om een groter gebied dan je nu had waar je je gaven en talenten in mag zetten.. God heeft het beste met ons voor… en wil ons geven wat wij NODIG hebben..
Je mocht naar voren komen om een tent pin te pakken en zo symbolisch je tent te verzetten en je gebied groter te maken…
Het gebed van JABES is er een mooi voorbeeld van.. dit heb ik die ochtend gebeden en gevraagd aan Hem die voor ons zorgt!
Jabes bad: Zegen mij: maak mijn grondgebied groot en bescherm me tegen het kwaad, zodat ik geen pijn hoef te lijden.’
Die ochtend heb ook ik een tent pin opgehaald en dit gebed uitgesproken…
We zijn bijna een jaar verder en het weekend voor hemelvaart had ik mijn lief een dagje thuis… we waren wat aan het praten en ineens komt ons gesprek op Friesland.. mijn lief vraagt of die mogelijkheid er nog in zit om terug te gaan naar Friesland..
Ik schrok er een beetje van want ik had bewust er niet met hem over gesproken omdat ik bang was dat dit alleen maar onrust zou creëren.. we hadden het er wel eens over gehad omdat ik ook met mijn lief over het “einde van zijn leven” in gesprek blijf.. ik vraag hem af en toe naar zijn wensen hierin.. hij had al eens aangegeven… dat als hij het aardse leven zou verlaten hij dan graag in Friesland begraven wilde worden… ook wilde hij dat de kerkdienst in Friesland dan zou plaatsvinden.. ik dacht dan altijd.. hoe moet ik dat hebben… hoe krijg ik dat voor elkaar als hij er niet meer is… dan is er denk ik geen mogelijkheid om zijn wens in vervulling te laten gaan of het gaat in de papieren lopen..
Maar goed.. we spraken verder over het feit of teruggaan nu nog een optie zou zijn..
Ik zei dan moeten we kijken of er überhaupt voor jou plek is.. de wachtlijsten zijn lang.. en de plekken voor jongeren met dementie zijn schaars in Nederland..
We zijn gaan kijken en vonden al snel een verpleeghuis voor jongeren met dementie in Friesland.. het was een nieuw complex.. en mijn lief was gelijk enthousiast..
Dat weekend heb ik gebeden.. Heer als het in Uw plan past en het Uw bedoeling is dat wij weer terug naar Friesland gaan wilt u dan maar deuren openen… ik kreeg als antwoord op mijn hart.. zet jullie maar samen stapjes dan zal ik het laten zien wat mijn plan is..
De maandag voor Hemelvaart heb ik met het desbetreffende verpleeghuis gebeld en geïnformeerd naar de mogelijkheden.. ik kreeg de informatie en de clientadviseur vroeg of ik mijn man gelijk maar op de wachtlijst wilde plaatsen.. dit omdat er voor nu geen plek was en dan stond hij maar op de wachtlijst voor als er in de toekomst plek zou zijn.. ze vroeg wel of wij dan binnenkort langs wilden komen om te kijken zodat mijn man een indruk had wat voor locatie het was en of hij het überhaupt wel leuk zou vinden.. ik sprak met haar af om hem alvast op de wachtlijst te zetten..
Het “toeval” (waar ik niet in geloof) bestond dat wij het weekend na hemelvaart naar Friesland zouden gaan… eindelijk weer een weekendje samen naar mijn ouders.. dit stond al gepland.. ik vertelde dit haar en ze zei maar dan kunnen jullie vrijdag na hemelvaart wel even langs komen voor een rondleiding.. en zo dus afgesproken..
Ik dacht het zal zo’n vaart niet lopen want er is geen plek.. en gezien de wachtlijsten zal het ook nog wel een poos gaan duren.. we hadden ook geen haast.. hij had een bijzondere plek.. ik een fantastische baan en huis.. dus haast hadden we niet.. we waren gewoon aan het snuffelen of het überhaupt mogelijk zou zijn
Woensdag voor hemelvaart krijg ik een telefoontje van mijn ouders… helaas konden wij niet komen want mijn vader was ziek geworden.. het schoot gelijk door mijn hoofd.. nou dan is het niet de bedoeling dat wij naar Friesland terug gaan.. dit is een duidelijke nee… maar iets in mijn achterhoofd zei dat ik niet de afspraak moest cancelen met het verpleeghuis.. ik belde mijn vriendin en vertelde van de situatie.. zij zei gelijk… maar dan komen jullie toch dat weekend hier.. je moet naar die rondleiding.. ik heb sterk op mijn hart dat jullie daar wel naar toe moeten.. en jullie zijn altijd welkom bij ons dat weet je..
Ik heb mijn lief gebeld en de situatie uitgelegd en hij wilde graag naar Friesland.. hij had zich er al helemaal op verheugd…
En zo vertrokken wij op Hemelvaartsdag naar het mooie Friese land..
Vrijdags zijn wij naar het verpleeghuis gegaan voor de rondleiding.. we hadden een leuk gesprek met de verpleegkundige die de rondleiding deed.. mijn lief was helemaal om en wilde er wel naar toe. De verpleegkundige had mij gevraagd of ik al een baan en een huis had.. ik gaf aan dat dit nog niet het geval was omdat we eerst maar moesten weten of mijn man plek zou kunnen krijgen.. dat was prioriteit… ik kom er dan wel achteraan.. want als er voor mijn man geen mogelijkheden zijn dan houdt het op en blijven we in Twente…
De verpleegkundige gaf tussen neus en lippen aan dat er wel een baan voor mij bij hun was… hij vroeg of ik zo snel mogelijk een open sollicitatie wilde doen.. en dat het dan wel goed kwam.. ik schrok.. ik dacht hoe dan.. dat kan toch helemaal niet… he.. een baan voor mij.. zomaar…. ik viel stil.. van alles ging door mijn hoofd…
Ik had afgesproken met de clientadviseur om haar de maandag na het weekend te bellen hoe mijn lief het had ervaren..
Zo gezegd Zo gedaan..
Maandag na het weekend heb ik gebeld en aangegeven dat het oké was.. mijn lief werd op de wachtlijst geplaatst.. er werd gelijk al wel een vooronderzoek gedaan om te kijken of mijn lief in de groep paste en of zijn zorgvraag paste voor de afdeling waar hij zou gaan wonen… zodat alles rond zou zijn voor als er plek was.. zodat hij dan ook gelijk dan geplaatst kon worden.. en ze dat niet meer hoefden te doen… ook voor mij was dit prettig want als dat oké was dan kon ik ook om mij heen gaan kijken… naar een huis en een baan..
Ondertussen een open sollicitatie gedaan naar de locatie waar mijn man op de wachtlijst stond.. maar ik had tegelijk besloten om niet bij hun te gaan werken.. omdat het niet gezond is om op de zelfde locatie te werken waar mij lief opgenomen zou worden.. maar ik dacht ik solliciteer wel en vermeld het erbij in de mail… en als ik uitgenodigd wordt kan ik het ook nog aangeven…
Inmiddels had ik ook maar even onderzocht of ik nog ergens bij een woning coöperatie ingeschreven stond in Friesland… ik zag dat ik bij 1 woningcorporatie al een poosje ingeschreven stond.. hier had ik mij blijkbaar nooit uitgeschreven..
Met trillende vingers scrolde ik over de website om te kijken of er huizen te huur stonden in de omgeving waar mijn lief kwam te wonen en waar ik misschien werk zou krijgen.. ik reageerde op een aantal waarvan ik dacht dat ik daar wel voor in aanmerking zou komen.. tegelijk had ik mij bij nog twee andere woning corporaties in laten schrijven want je moet nooit gokken op één denk ik dan.. des te meer keus.. maar daar had ik nog niks opgebouwd dus sta je onder aan de wachtlijst..
Een paar dagen later na het pinksterweekend kreeg ik een telefoontje van het verpleeghuis met de mededeling dat ze de gegevens van mijn man hadden opgevraagd en het vooronderzoek afgerond hadden en dat mijn man van harte welkom was…
En toen zei ze.. als er plek is.. zou je man dan al willen komen of gaat dit te snel...
slik… pff dit gaat wel erg snel.. maar ik wist ook… als er plek is dan moet je binnen 2 weken inhuizen anders is je plekje weg en kan het weer erg lang gaan duren voor er weer plek is…
Heer help..
Ik heb mijn lief gebeld en gevraagd wat hij wilde.. nu werkt het bij mijn man wat anders dan bij anderen… want in zijn hoofd woont mijn lief er al en is hij al verhuisd.. dus gaf hij aan dat hij er graag naar toe wilde.. het was voor hem helemaal prima!
In diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek, ik had ondertussen ook nog bij een ander verpleeghuis gesolliciteerd… ik wilde niet mijn pijlen op een organisatie richten.. en momenteel is de luxe er dat de banen in de zorg voor het oprapen liggen en jij de keus hebt waar je wil werken..
Ik pakt mijn blauwe dolfijntje en tufte richting Friesland voor het sollicitatiegesprek.. (wat ben ik toch gezegend dat ik mijn rijbewijs heb gehaald en in het bezit ben van een “gewone” auto) even een dagje heen en weer… na een goed sollicitatiegesprek zat ik weer in de auto en ging de telefoon… ik kreeg de felicitatie en was aangenomen.. ik slikte.. en kon het in mijn hoofd nauwelijks bij benen…
Een paar dagen later op een zaterdag in diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een woningbezichtiging.. ik had een woning toegewezen gekregen… ik moest dinsdag uitsluitsel geven of ik het deed en moest van te voren nog de woning bekijken… online zou het telefoonnummer staan van de huidige bewoners.. ik kijken en zoeken maar al wat ik vond geen telefoonnummer.. het schoot door mijn hoofd dat ik alleen dit weekend kon gaan.. ik ben dit weekend vrij… maandag en dinsdag moet ik weer werken…
Mijn hoofd tolde.. moet ik dan nu weer naar Friesland gaan? en als die bewoner niet thuis was? ik had alleen deze dag en de zondag..
Ik ging zitten en bad tot mijn Vader.. Vader.. het gaat nu allemaal veel te snel.. mijn hoofd kan het niet meer bijbenen.. maar als dit huis voor mij bedoelt is Vader dan zullen de bewoners er toch ook zijn om mij het huis te laten zien? ik ga volledig in vertrouwen op U naar Friesland.. wilt U met mij meegaan??
Ik pakte snel mijn koffertje in en ben wederom in mijn lichtblauwe dolfijntje gestapt en afgereisd naar Friesland, nog even langs mijn ouders om mijn moeder op te pikken die met mij ging om het huis te bekijken..
Ik kom bij de woning en zie tot mijn verbazing mensen bij de woning… ik deed een diepe zucht en zei.. Dank U wel Heer.. ik belde aan en vertelde wie ik was en waarom ik zo onverwacht aan de deur stond.. nu waren de bewoners verbaasd… zij waren namelijk de kinderen van de bewoner die onlangs overleden was.. en zij moesten het huis leeghalen.. zij hadden die week besloten om deze zaterdag de woning leeg te halen.. zij komen namelijk uit de richting van Amsterdam en wonen dus niet in de buurt.. ze waren net aan het overleggen wat ze moesten doen met de spulletjes ter overname.. de woning coöperatie had aangegeven dat ze het kaal op moesten leveren maar dit vonden ze jammer omdat ze best wel spullen hadden ter overname.. en zo stap ik binnen… we zeiden tegen elkaar.. dit is geen toeval.. dit heeft allemaal zo moeten zijn..
De mens wikt maar God beschikt…
God bestuurd ons leven.. dit was zo overduidelijk.. hier kun je toch niet meer omheen…
Toch moest ik wel even slikken op de terug weg.. het was namelijk een senioren woning.. helemaal aangepast op rolstoel gebruik.. ik zei verontwaardigd tegen de Heer: “Waarom deze woning? dit heb ik toch helemaal niet nodig? ik ga toch niet binnen een aantal jaar weer terug in die rolstoel?.. wat voor bedoeling heeft U hiermee..
Tegelijk dacht ik… mag ik dit wel denken?? ben ik nu niet vreselijk ondankbaar??
Maar ik heb 1000% vertrouwen in mijn Vader en leef met Hem als mijn Vader en bespreek alles met Hem.. dus mag ik dit ook vragen…
Hier heb ik nog geen antwoord op gekregen maar vaak zien we achteraf de bijzondere bedoelingen van de Vader…
By the way Heer… Hoe dan… ik had gevraagd om een deur te openen als het in Uw plan past… maar er gaan nu sluisdeuren open… dit is teveel.. dit zijn teveel zegeningen.. en de tranen rolden over mijn wangen…
Even stoppen Heer.. zoveel goedheid kan ik niet handelen..
Thuisgekomen heb ik de woning geaccepteerd… tegelijk ging ik door een achtbaan van emoties.. want wat moest ik veel loslaten hier in Twente..
Ik kwam erachter dat ik nogal vast zat aan mijn mooie paleisje in Twente… wat was ik ondertussen gehecht geraakt aan mijn woning.. nooit gedacht dat dit zo was.. ik kon mij namelijk altijd moeilijk hechten dus ging makkelijk van de een woning naar de ander.. was ook niet materialistisch ingesteld.. maar nu bleek het andere koek..
Ik ging ook wel erg terug in comfort in de woning Friesland.. van nieuwbouw naar een oude kleine woning van 1971.. pfff.. wat viel mij dit zwaar… maar ik vertrouw op Hem.. en als Hij deze woning voor mij heeft bedoeld dan is het goed.. ondanks.. maar ooo wat kostte mij dit veel tranen…
Ook beschamende tranen want af en toe bekroop mij het gevoel dat ik ondankbaar was.. op zo’n moment ging ik de zegeningen tellen die ik zou krijgen als terug ging.. dit hield mij staande in deze rollercoaster.
We waren nog maar drie weken verder en de verhuizing van mijn lief kwam ook dichterbij.. nog een weekje dan moest ik hem al verhuizen.. hij gaat als eerste weer terug.. en ik kom over en paar maanden…
En dan de baan die ik had gekregen.. bij een andere organisatie.. alleen hier moest ik de nachtdiensten weer in en dat hield mijn gedachten bezig.. is dit echt wat U wilt voor mij? Hier had ik nog geen rust over..
Ondertussen had ik de open sollicitatie nog lopen bij de organisatie waar mijn man kwam te wonen.. de week na de woningacceptatie kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek… heb gebeld met de teamcoach van de locatie en mijn situatie uitgelegd.. ik vroeg hoe zij dit zagen en zij kwam ook tot de conclusie dat het beter was dat ik niet op dezelfde locatie kwam te werken, maar ze zei we hebben meer locaties.. ik ga kijken wat ik voor je kan betekenen op een andere locatie..
Bijzonder…
Ondertussen ging ik zelf ook door met kijken op de site van de organisatie en vond er een vacature bij een andere locatie in een gerontopsychiatrisch verpleeghuis… met voldoende uren.. die ik ook nodig heb om rond te komen..
Ik had hem heel in het begin ook al gezien maar gelijk aan de kant geschoven… gerontopsychiatrie?? ik?? nee dat was mij een brug te ver.. dat kon Hij nooit voor mij in Petto hebben.. als je mij volgt en weet waar ik vandaan kom begrijp je waarom ik dat zeg.. toch kwam de vacature weer voorbij.. en ik zei.. Heer als U denkt dat ik dit kan… ik daar de kwaliteiten voor heb.. dan wordt ik uitgenodigd…
Ik heb gesolliciteerd… een paar dagen later kwam de uitnodiging voor een gesprek..
Ik ben opnieuw afgereisd naar het noorden en kwam op de locatie.. oo wat vond ik dit spannend… ik kan niet beschrijven wat dit met mij deed… maar een goed gesprek volgde.. de teamcoach gaf aan dat hij mij de volgende dag zou bellen… maar nog geen drie kwartier later belde hij en feliciteerde hij mij met mijn nieuwe baan… ik was zo in shock.. kon het niet geloven waarop ik ook nog zei.. u zou toch morgen pas bellen…
Je doet rare dingen als de zegeningen je overspoelen..
Hij gaf aan dat hij gelijk wilde bellen omdat hij bang was dat een andere organisatie hem voor zou zijn..
Ik werd er stil van.. dat iemand na één gesprek zoveel potentie in mij zag… op zo’n bijzondere locatie..
God wat heeft U nog meer voor mij in Petto??
Ik heb deze baan aangenomen en de andere baan netjes doorgegeven dat ik daar vanaf zag i.v.m. de nachtdiensten..
Binnen vier weken was alles rond.. mijn man een plekje.. ik een huis en een vaste baan.. ik kon en kan het soms nog niet bevatten… het is teveel.. mijn hoofd en lichaam maken overuren..
Ik ga momenteel door een periode van hard werken.. klussen.. loslaten.. nieuwe dingen omarmen.. heen en weer vliegen naar Friesland en tussen door veel werken i.v.m. vakantieperiode..
Waar ik de kracht.. energie en moed vandaan haal… tja daar kan ik maar 1 ding op zeggen en dat is niet van mijzelf… als ik naar mijn omstandigheden kijk zou ik gelijk zinken naar de bodem.. maar door Hem loop ik op het water.. met mijn blik op Hem gericht…
Het gebed van Jabes.. Tjonge wat een ruimte krijg ik van mijn Vader… nooit gedacht dat een gebed zoveel impact zou hebben!
Be Blessed!!
God is goed!!
Ik hou van U, uw genade blijft me dragen dag aan dag, in de palm van uw hand Van de morgen tot de avond, als ik weer slapen ga zing ik steeds, van de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Uw zachte stem, leidde mij door al mijn dalen U was dichtbij, in mijn donkerste nacht Heer, ik ken U als een Vader, Ik ken U als een Vriend Ik leef met U, in de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij Heel mijn hart en ziel, leg ik voor U neer Ik geef U alles, Heer Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Liefde is geduldig en vriendelijk zijn, Liefde is niet jaloers zijn, niet vertellen hoe goed je bent, jezelf niet belangrijker vinden dan een ander. Liefde is een ander niet beledigen, niet alleen aan jezelf denken, geen ruzie maken en geen wraak willen nemen. Liefde is blij worden van het goede en een hekel hebben aan het kwaad. Door de Liefde verdraag je alles wat er met je gebeurt. Door de Liefde blijf je geloven en vertrouwen. Door de Liefde blijf je altijd volhouden! 1 korintiërs 13:4-7 (Bijbel in gewone taal)
Vandaag is het moederdag… een prachtige stralende dag waarin de moeders weer worden verwend..
Maar ook een dag waarin ook vele tranen zullen zijn, tranen van blijdschap, tranen van verdriet, tranen van gemis..
Wat mooi dat God dit ook wist.. Hij heeft namelijk in de bijbel al laten opschrijven dat Hij jou tranen ziet en ze voor je bewaard.. (Psalm 56:9) en als je uiteindelijk bij Hem komt Hij al je tranen van je ogen zal wissen en ze zal omkeren in Blijdschap! (Openbaring 21:4)
Iedereen beleeft deze dag op zijn of haar eigen manier..
Ik ben 51 lentes jong…. voel mij ondanks mijn omstandigheden dankbaar en gezegend, maar toch doen deze dagen nog steeds ontzettend pijn.. en is het gemis voelbaar..
Het is verlies.. en dit verlies is ook rouw… en rouwen doet pijn en is hard werken.. elk jaar weer opnieuw.. dit gevoel stopt nooit.. en het voelt of wordt het ook niet minder pijnlijk..
Of toch wel…
Ik kan wel zeggen dat je er mee om leert gaan.. de scherpe randjes gaan er wat vanaf.. je vindt er een weg in..
Maar toch… elke keer bij gebeurtenissen die relateren aan het moederschap voel je weer die “leegte” in je leven ..
Nu ik ouder wordt kom ik in de fase van oma zijn.. overal om mij heen zie ik leeftijdsgenoten langzaam oma worden.. al die blije koppies van heerlijke lachende baby’s en super trotste oma’s.. de ene foto nog mooier en gelukkiger dan de ander..
Slik….
Tranen vullen mijn ogen en langzaam rollen ze naar beneden..
Het lastige is ook nog momenteel dst ik in een fase zit waarin je hormonen ook nog met je gevoel op de loop gaan…. Overgang.. een verhaal apart maar wat het gemis wel bemoeilijkt.. juist door de emoties.
En toch… komt het elk jaar weer opnieuw heftig binnen, zou dit gemis ooit slijten? Ik weet het niet.. bij mij heeft het een enorme leegte achtergelaten..
En dan is het hard werken om niet in dat verdriet te blijven hangen maar te kijken naar je lichtpuntjes… naar wat je wel hebt..
Toch weet ik ook, als ik om mij heen kijk dat het moederschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is…
Want er zijn ook kinderen die geen moeder meer hebben, moeders die hun kinderen niet meer zien, gebroken relaties..
Rond relaties speelt de meeste gebrokenheid..
Dit komt naar mijn idee omdat God een God van relaties is… en de andere kant… de duivel.. weet dat hij… door relaties kapot te maken… God altijd dwars zit.. hij weet dat hij daarin de mens kan breken..
Maar dan mogen wij zien op Jezus die ook voor gebroken relaties Zijn leven heeft gegeven, ook voor het “gemis” in jou leven.. en dan mag je naar Hem toe gaan.. Hij weet als geen ander wat “gemis” betekend..
Is de pijn die het geeft dan weg.. nee.. het blijft een extra gevoelige plek.. maar het “gemis”.. de leegte wil en kan Hij vullen..
Vullen met iets van betekenis.. iets er voor in de plaats geven wat jou leegte en gemis invult.. dit kan voor iedereen verschillend zijn.. wij zijn uniek gemaakt en wat voor jou “buurvrouw” werkt hoeft niet zo voor jou te zijn..
We hebben een Creatieve God die houdt van verscheidenheid!
Wens alle moeders en moeders die graag moeder hadden willen zijn een Gezegende dag toe!
God fluistert tot ons in onze ‘genietingen’, maar roept ons in ons lijden.”
Quote C.S. Lewis
Heer, U bent mijn hoop, mijn kracht, mijn verlossing! Met U kan ik het aan. Laat mijn lijden niet voor niets zijn, maar maak mij sterker, mooier, krachtiger tot een bruikbaar instrument van liefde in dit leven. In Uw naam bid ik dat. Amen.”
Genietingen; God fluistert naar jou in je genietmomenten.. in je pijn en lijden Roept hij naar je!
Niet voor niets wordt Stille Zaterdag in de orthodoxe kerk de Grote Sabbat genoemd. God geeft ruimte om te rusten… om afscheid te nemen… om te twijfelen… te schreeuwen… en te zoeken waar Jezus nu is. Citaat Mirjam van der Vegt
Prachtig dit citaat van Mirjam van der Vegt..
Vindt het zo bemoedigend en Liefdevol dat wij deze ruimte krijgen van Hem die als geen ander weet dat wij die ruimte soms zo nodig hebben…
Ruimte om te twijfelen.. om te rouwen.. om onze wanhoop uit te schreeuwen.. en omdat deze emoties zo heftig kunnen zijn.. geeft Hij tijd om te rusten… rusten aan Zijn voeten..
Jezus heeft hiervoor de “weg” vrijgemaakt!
Zodat wij in Gods Aanwezigheid mogen komen om te rusten, te rouwen… om onze vragen te stellen die we hebben over het Leven.. het leven wat niet makkelijk is.. wat lijden kent.. wat pijn kent.. wat verdriet kent..
Jezus heeft dit alles voor je gedragen aan het kruis op Golgotha.. Hij kent als geen ander jou pijn, verdriet en lijden.. jou pijn, lijden en verdriet heeft Hij gedragen..
Zodat je vrij en zonder schaamte aan Zijn voeten mag komen zitten en Hij zijn liefdevolle armen om je heen kan slaan om je te troosten, te Helen, te bevrijden en te genezen
God is een God van herstel!
Misschien niet hier op deze aarde maar dan mogen we uitzien naar een Volledig herstel als we Hem gaan ontmoeten in Zijn Koninkrijk!!
Wat een hoop.. wat een vooruitzicht…
Ik kan bijna niet meer wachten…
En tot die tijd mogen we regelmatig “ruimte” en “tijd” nemen om te “rusten”… aan Zijn Vaderhart!
Ook ik heb hier last van in mijn brein maar ook in mijn lichaam… ondanks dat mijn lief er nog is… maakt het misschien nog ingewikkelder… rouwen om “levend verlies”
Toen mijn lief nog thuis woonde had ik er natuurlijk ook al wat last van want het afscheid nemen begon toen al, niet alleen is rouwen wat bij de dood hoort.. maar als je te maken krijgt met chronische ziekte/lijden begint er al een rouwproces..
Ik merk nu mijn lief niet meer fysiek thuis woont het rouwen nog meer vorm krijgt en heftiger wordt.. Elke keer de gang naar hem toe.. (vasthouden) en daarbij weer terug naar huis.. is elke keer een beetje loslaten.. Dit gebeurt in je brein maar ook dus in je lichaam…
Het voortdurend schakelen is doodvermoeiend… je kunt “nog” niet helemaal loslaten, dit maakt het nog ingewikkelder en vermoeiender..
Als ik terug kijk op mijn leven waren mijn eerste 40 jaar van mijn leven verweven met Rouw… rouw om verliezen.. in allerlei vormen.. wat zich zeer zeker in mijn leven heeft geuit in “chronische” aandoeningen.. de rouw uitte zich in allerlei vormen in mijn lichaam..
Als ik nu kijk wat het leven mij gebracht heeft… na 40 jaar rouw… is dat door de Liefde van de ander, Liefde voor jezelf en Liefde van mijn Vader in de hemel je lichaam een groot herstellende kracht in zich heeft! Hierbij is de Liefde de SLEUTEL naar dit herstel..
LOVE HEALS ALL THINGS!
Ben zo blij dat ik mijn website destijds zo heb genoemd.. voortdurend komt het voorbij dat Liefde álle dingen heelt!
T’is logisch dat mijn lichaam het momenteel zwaar heeft nu het weer met een Verlies te maken heeft.. ik merk dat dit verlies er meer inhakt dan de 40 jaren van verlies die ik achter de rug heb..
Misschien wel omdat de Liefde van mijn lief juist mij zoveel herstel heeft gebracht… waar ik zo verwondt was geraakt op álle vlakken in de liefde heeft de relatie met mijn lief zoveel herstel gebracht.. en dat ik juist deze Liefde weer moet loslaten is het meest wrange en bittere pil die ik ooit heb moeten slikken..
Het voelt daardoor zo onterecht, zo oneerlijk van het leven..
Maar toch zeg ik dat ik het niet had willen missen… ondanks de pijn en verdriet wat dit verlies met zich meebrengt… ik heb zoveel gekregen in die korte tijd dat we samen waren.. wat de balance geeft om de pijn en verdriet te kunnen dragen..
Gelukkig mag ik weten dat de Grootste Liefde altijd blijft en nooit hoef los te laten of kwijt zal raken! Hij blijft en houdt mij vast ook nu ik (weer) door een heftige periode van verlies ga!
Maar pittig blijft het, kwestie van lange adem.. momenten van diepe eenzaamheid… plotseling opkomend verdriet.. en juist daarin heb ik jullie zo nodig.. om vol te houden.. om mijzelf niet te verliezen in de rouw.. om naast mij te blijven staan door gewoon er te ZIJN..
Vaak vragen mensen mij wat heb je nodig? Hoe kunnen we je helpen praktisch?
Tja.. weet je dat ik dat vaak niet weet? Of kan bedenken überhaupt?
Denk dat je mij het meeste helpt door een luisterend oor te bieden… op de momenten dat ik het even nodig heb om mijn verhaal te vertellen…
De vraag “hoe is het met je”.. steeds weer opnieuw te vragen.. ook al kun je het antwoord misschien dromen..
Iemand die rouwt kan het soms niet opbrengen om je te appen, of te bellen… terwijl ze het soms zo nodig hebben om even van zich af te praten… rouwen bij levend verlies is.. of chronisch lijden vraagt om een lange adem.. van de rouwende maar ook van omgeving..
Het is fijn om te weten dat je er bent voor de rouwende!
Gelukkig weet ik van een aantal dat ik dag en nacht bij ze aan kan kloppen als er wat is…
Toch durf ik dat niet altijd omdat ik nog vaak last heb van dat stemmetje in mijn hoofd wat zegt.. “joh ze zitten echt niet op je te wachten.. kom je alweer aan met je verdriet.. ze hebben het al zo vaak gehoord.. je bent nu aan het zeuren.. je moet sterk zijn.. je kunt dit prima alleen”
Oefff.. wat een stemmetjes.. wat een leugens..
En dan komt het er op aan om Lief te zijn voor jezelf, de stemmetjes te negeren.. hulp te vragen op de momenten dat je het zo nodig hebt.. maar wat is dat lastig en wat kost dat bakken energie… wat je dus eigenlijk niet hebt omdat rouwen hard werken is en bakken energie kost..
En dan kan het dus gebeuren dat je het laat.. en je blijft zitten waar je zit met je verdriet en eenzaamheid.. de ander niet weet hoe zwaar je het hebt op dat moment..
Deze preek van de VBG Bethel uit Drachten wil ik graag met jullie delen!
De tijd is kort.. voordat het hier zo donker wordt..
Een bemoedigende aansporende preek.. aan het begin van de preek bij 58.30 deelt een zuster van deze gemeente een bijzondere, bemoedigende en speciale boodschap voor iedereen die het wil horen!
Graag deel ik deze speciale boodschap omdat ik geloof dat het niet lang meer duurt voordat het Licht ons ophaalt, en dat het hier dan zooooo donker wordt..
Dit gun ik niemand…
Echt.. ik krijg kippenvel als ik bedenk dat er mensen achter zullen blijven in duisternis..
Ik hoop en bid voor je dat je dit bericht zult horen en je leven aan Jezus zult geven.. meer vraagt Hij niet van je om erbij te zijn… geen werken, geen regels en geen wetten..
Enkel Liefde voor je medemens, ook voor je vijand..
Hoe gaat het met je?
Hoe ben je deze 2 jaar doorgekomen? Ben je harder geworden naar je medemens? Door alle polarisatie en verdeeldheid? Verlang je naar eenheid? Naar rust en Vrede?
‘Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten.’ Mattheüs 7:12
Wacht dan niet langer.. morgen kan je laatste dag zijn.. weet jij zeker dat je dan het Licht tegemoet gaat?
Jezus het licht van de wereld.. onze enige redding van eeuwige duisternis..
Ken jij Jezus al? Nog niet? Zoek Hem op.. en zeg ja tegen Jezus…
Hij en jij zijn het meer dan waard!
Ik verlang ernaar dat ik jou daar mag ontmoeten..
Weet dat er bidders zijn die voor jou bidden en dat Jezus met open armen op je wacht.. ongeacht wie je bent, wat je hebt gedaan of hoe jij je ook voelt!
I put my faith in Jesus My anchor to the ground My hope and firm foundation He’ll never let me down
Faithful through the ages
Afgelopen zondag een prachtige online dienst gekeken.. ik ben zo geraakt door de woorden die zijn gesproken.. zo ontzettend bemoedigd…. maar ook werd ik stil en dankbaar.. alleen kan ik mij niet stilhouden.
Iets in mij moedigt mij aan om het juist te vertellen, te delen wat ik vanmorgen heb gehoord..
Wij hebben een God die zo groot is... zo goed is.. zo onvoorstelbaar Liefdevol!
Dan kun je niet stil blijven en het voor je zelf houden..
Het ging vanmorgen over Abraham, een man met een groot geloof!
Abraham kreeg van de vraag van God om zijn zoon te offeren, en Abraham gehoorzaamde zonder te weten wat er zou gaan gebeuren en hoe het af zou lopen.
Abraham werd beproefd door God..
In eerste instantie moest hij heel lang wachten tot dat God hem gaf wat God hem had belooft.. een zoon… dat was al een enorme beproeving, en dan als die zoon er is.. vraagt God een nog grotere beproeving van Abraham, God vraagt Abraham zijn zoon terug te geven aan God..
Oeff.. wat zal er door Abraham heen gegaan zijn…
Het raakte mij… maar het bemoedigde mij tegelijk..
En toch vroeg God dit aan Abraham, niet om Abraham te testen, Hij wist allang wat er zou gebeuren en ook hoe Abraham zou reageren, de spreker vertelde dat hij vermoedde dat God dit deed zodat wij erdoor bemoedigd zouden worden dat God altijd voorziet.
God voorziet, ook al zien wij het op dat moment niet maar Gods voorziening ligt al klaar tijdens de beproeving, alleen vraagt God van ons vertrouwen en geloof…
Geloof je echt dat Hij voorziet?
De spreker raakte mij met een heldere eyeopener…
“een beproeving heeft altijd als doel om je sterk(er) te maken.. om je te zuiveren.. een verzoeking heeft altijd als doel om je te verleiden om iets fout te doen om je te verleiden tot zonde”…
Verschil tussen beproevingen verzoeking…
Een beproeving komt van God en een verzoeking komt van duivel.. maar soms is het lastig om hierin onderscheid te maken…
Het is een grote beproeving als je lang moet wachten op een belofte die God heeft uitgesproken en in je leven geeft, maar het is een nog grotere beproeving als je uiteindelijk die belofte hebt ontvangen van God en God je dan uiteindelijk vraagt zoals bij Abraham om die belofte weer aan Hem terug te geven.
Ook ik heb lang moeten wachten om uiteindelijk te ontvangen wat God aan mij had belooft..
Mijn eerste liefde..
Nadat wij elkaar uit het oog verloren in onze tienertijd, is mijn man altijd in mijn hart gebleven, maar dan als verboden liefde… in die leugen was ik helaas gaan geloven… destijds hebben wij naar elkaar uitgesproken, nog voor dat we wisten dat wij elkaar uit het oog zouden verliezen, dat wij zouden trouwen..
Dat ik hier 30 jaar op moest wachten wist ik toen nog niet.. maar dat het uiteindelijk toch waarheid is geworden maakt mij een dankbaar en gezegend mens…
Maar ooo wat worstel ik af en toe met de enorme beproeving waar ik momenteel door heen ga.. mijn lieverd loslaten waar ik zolang op heb gewacht…. is niet makkelijk..
En toch houdt ik mij vast aan Hem die mij mijn grote liefde teruggaf… waarom.. omdat ik ontzettend veel van mijn God houdt en ik 100% weet dat Hij het beste met mij voorheeft.. ook al zie ik de uitkomst nu nog niet..
Hij was en is er altijd.. in mijn diepe dalen en op mijn hoogtepunten.. juist in de diepe dalen liet God zich steeds zien.. Hij nam mij bij de hand als ik het niet meer wist.. zo vaak heeft Hij voorzien als de beproevingen te heftig voor mij werden… je kan het in mijn vorige blogs lezen….
In de beproeving voorzag hij al en ik zag het meestal pas achteraf..
Door “wonderen” groot en klein.. waarin God mijn Zijn onvoorwaardelijke Liefde steeds liet zien… is mijn vertrouwen in Hem zo enorm gegroeid…. ik heb een rotsvast vertrouwen in mijn Liefdevolle Vader..
Maar maakt dit “vertrouwen” dan makkelijker om mijn lief los te laten? Nee… oooo wat worstel ik er soms mee.. en wat heb ik soms het gevoel dat het leven oneerlijk is…
En toch kan ik het dragen… elke dag een stukje… ik kijk niet vooruit.. elke dag heeft genoeg aan zijn eigen beslommeringen.. maar ook omdat mijn vertrouwen ligt in Hem.. ik weet dat Hij erbij is.. zowel bij mij als bij mijn lief…
Er staat duidelijk in de bijbel in 1 Korinthiers 10:13 https://debijbel.nl/bijbel/NBV21/1CO.10.13U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: Hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan. dat Hij je nooit meer zal geven dan je aan kan..
Hier houdt ik mij aan vast.. en in die beproevingen van het leven zal Hij ook weer voorzien.. simpelweg omdat Hij van mij houdt en ik van Hem…
De spreker gaf nog een eyeopener wat mij aan het denken zette…
Waarom Geloven wij in God… geloven wij om wat Hij geeft of geloven wij in Hem om wie Hij is..
Ik denk dat het een samenspel is… Ik geloof in Hem omdat Hij een Liefdevolle Vader is, Hij heeft mij gemaakt.. van top tot teen en van binnen en van buiten.. en daar ben ik blij mee.. God is een God van herstel, een God van relaties.. een God die naar je omziet.. en door de situaties die je mee maakt met Hem wordt bevestigd wie Hij is.. een Liefdevolle Vader!
Een leven zonder deze God is voor mij ondenkbaar.. zonder Hem zou ik niet gekomen zijn waar ik nu sta in het leven… nog sterker gezegd… zonder de relatie met Hem zou ik niet eens meer in leven zijn!
Alle eer aan Hem…
Het gaat God er niet om wat Hij je geeft, want Hij kan je alles geven.. maar Hij kan het ook zo weer terug nemen… zie maar naar het leven van Job… Job had alles… maar hij raakt ook alles kwijt en als Job alleen maar op hand van de gevende God had vertrouwd dan had hij tegen God gezegd.. Doei… tot ziens… ik vertrouw U niet meer… maar Job keek naar het hart van God.. de Liefdevolle Vader.. die het beste met Zijn kinderen voorheeft..
Ook al zou Hij mij niets meergeven dan nog houdt ik mij vast aan Hem!
Misschien denk je wel.. wacht maar tot Hij je niks meer geeft… dan nog hoop en bid ik dat ik mij vast zal houden aan Hem!
Ik heb die periodes gekend.. 20 jaar van mijn leven was het een woestijn in mijn leven… dor en leeg… en voor mijn gevoel een periode waarin God stil was… Hij was ver weg maar toch soms ook dicht bij.. dit ervoer ik doordat er in die periode een dun lijntje aanwezig was naar Hem, dit was een muzikaal lijntje.. door omstandigheden kon/mocht ik niet naar de kerk om opgebouwd te worden in mijn geloof.. maar in de muziek die ik luisterde was God aanwezig en lied God zich af en toe zien.. over deze periode vertel ik in een van mijn allereerste blogs..
Mijn hele leven heb ik al een relatie met Hem, van jongs af aan wist ik wie Hij was… en Hij is altijd mijn houvast gebleven.. en net zoals je in je relatie met je partner moet investeren moet je ook investeren in de relatie met Hem… zo leer je Gods hart kennen.. wat je juist zo nodig hebt als je door moeiten gaat..
Ons doel op aarde is dat we steeds meer verbinding krijgen met God, en hoe krijgen we meer verbinding met God… door mijn hart met Zijn Hart te verbinden.
Ik ervaar door de beproevingen heen dat mijn geloof steeds dieper wordt en ik een steeds hechtere relatie krijg met mijn Liefdevolle God.
God laat ons door de beproevingen Zijn liefdevolle Vaderhart zien!
Maar daarin vraagt God wel van ons gehoorzaamheid/vertrouwen in Hem.. dit is vaak het lastigste stuk… dit komt bv doordat wij een verkeerd beeld hebben van God.. of dat ons vertrouwen in God weg is ontstaan door verschillende redenen… of we hebben andere dingen op de eerste plaats gezet in plaats van God op de eerste plaats.. of we zijn bang dat we dingen kwijt raken of los moeten laten… of ons egoïsme staat ons in de weg..
Soms vraagt God ons om terug te gaan naar de plek waar het pijn doet om van daaruit herstel te ontvangen..
En als we dan herstel ontvangen… of voorzien worden in onze beproeving.. dan mogen we getuigen van het feit dat God en Liefdevolle Vader is en voorziet in je beproevingen… net als God deed bij Abraham…
Toch merk ik… dat door mijn ervaringen die ik heb meegemaakt in het leven, en mijn ervaringen met God… God mij gebruikt om tot zegen te zijn voor anderen die God op mijn weg plaatst..
Ik ben blij en dankbaar dat ik deze Liefdevolle God ken, dat ik een relatie met Hem heb en van daaruit verbinding heb met Zijn hart..
Ken jij ook deze Liefdevolle Vader.. heb jij ook een relatie met Hem…. Van hart tot Hart..
Ik wens het je van Harte toe!!
Zodat jij ook een Zegen mag en kan zijn voor de ander en daarin Zijn Zegen door mag geven!
Geniet nog van de woorden van het onderstaande lied waar ik mijn blog mee begon!
Be blessed!
Faithful through the ages
God of Abraham You’re the God of covenant And of faithful promises Time and time again You have proven You’ll do just what You said
Though the storms may come and the winds may blow I’ll remain steadfast And let my heart learn, when You speak a word It will come to pass
Great is Your faithfulness to me Great is Your faithfulness to me From the rising sun to the setting same I will praise Your name Great is Your faithfulness to me
When the seasons change You remain the same
God from age to age Though the earth may pass away Your word remains the same, yeah You’re history can prove There’s nothing You can’t do You’re faithful and true
Though the storms may come and the winds may blow I’ll remain steadfast And let my heart learn, when You speak a word It will come to pass
Great is Your faithfulness to me, oh Great is Your faithfulness From the rising From the rising sun to the setting same (I will praise Your name) I will praise Your name Great is Your faithfulness to me, yeah, yeah (oh, oh)
Your faithfulness, it never runs out (yeah) It never runs out Oh-oh, Your faithfulness Oh, it never runs out (it never runs out) It never runs out (it never runs out)
I put my faith in Jesus My anchor to the ground My hope and firm foundation He’ll never let me down I put my faith in Jesus My anchor to the ground (my hope and firm foundation) ‘Cause my hope and firm foundation (He’ll never let me down) He’ll never let me down (oh, I put) I put my trust (faith) in Jesus (yes, I do) My anchor to the ground My hope and firm foundation (my hope and firm foundation) He’ll never let me down (He’ll never let me down) Never let me down I put my faith in Jesus (I put my faith in Jesus) My anchor to the ground (my anchor to the ground), oh He’s my hope, my only hope, my only hope (my hope and firm foundation) He’ll never let me down (He’ll never let me down) He’ll never let me down Great is Your faithfulness to me (faithfulness, oh, great) Great is Your faithfulness to me (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name In every season, great is Your faithfulness to me Say, I put my faith I put my faith in Jesus My anchor to the ground (He’s my hope) My hope and firm foundation (and He’ll never let me down) He’ll never let me down (I put my faith) I put my faith in Jesus (my anchor) My anchor to the ground (He’s my hope) My hope and firm foundation (never let me down) He’ll never let me down (come on sing it loud) Say, I put my faith I put my faith in Jesus (my anchor to the ground) My anchor to the ground (my hope and) My hope and firm foundation (never let me down, He’ll never) He’ll never let me down (never let me) I put my faith in Jesus (I put my faith in Jesus) My anchor to the ground (my anchor to the ground) He’s my hope and firm foundation My hope and firm foundation He’ll never let me down (He’ll never let me down) No, He’ll never let me down (He’ll never let me down)
Great is, great Great is Your faithfulness to me In every season, great is Your faithfulness to me (great is Your faithfulness) From the rising sun From the rising sun to the setting same (hey) I will praise Your name From the rising sun From the rising sun to the setting same (hey)
I will praise Your name From the rising sun From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down) I will praise Your name (I’ll still bless You, I’ll still praise You) From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down) I will praise Your name (and I’ll still bless You, I’ll still praise You) From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down) I will praise Your name (and I’ll still bless You, I’ll still bless You) From the rising sun to the setting same (and I’ll still bless You, I’ll still bless You) I will praise Your name (I’ll still bless You)
Great is Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You) Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You) From the rising sun (I’ll still bless you) From the rising sun to the setting same (I’ll still bless You) I will praise Your name (I’ll still bless You) Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You)
Yes, I’ll still bless You In the middle of the storm, in the middle of my trial I’ll still bless You In the middle of the road, when I don’t know where to go I’ll still bless You (yeah) In the middle of my storm, in the middle of my trial I’ll still bless You (yeah) When I’m in the middle of the road and I don’t know which way to go I’ll still (I’ll still bless You) I’ll still bless You I’ll still bless You, oh (I’ll still bless You) I’ve got a reason to bless You, yeah I’ve got a reason to bless You (I’ll still bless You) I’ve got a reason to bless Your name You’ve been faithful, You’ve been faithful (I’ll still bless You) You’ve been so good to me, You’ve been so good Come on just lift up your praise Just lift up your worship to him You’ve been so good, you’ve been so good Let this, oh, this body be filled with Your praise Be filled with Your praise (we bless Your name, we bless Your name) We bless Your name, oh-oh-oh I’ll still bless You, oh-oh-oh I’ll still bless You, oh-oh-oh I’ll still bless You, oh-oh-oh I’ll still bless You
Great is Your faithfulness Great is Your faithfulness to me (great is) Great is Your faithfulness to me (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name (great is) Great is Your faithfulness to me
Morgen tijdens de weeksluiting hebben we een herdenkingsdienst waarin we onze lieve bewoners herdenken die ons afgelopen jaar zijn ontvallen.
En wat waren dat er veel…
Afgelopen december zou het eigenlijk plaatsvinden zoals gewoonlijk maar door dat het C virus weer binnen onze muren was gedrongen moesten we het uitstellen.
Maar goed dankbaar dat we morgen een moment mogen hebben om het afgelopen jaar af te sluiten.
Het was een pittig jaar voor iedereen.. en ik denk dat menigeen dit kan beamen ook in huiselijke kring..
Daarom wil ik dit delen en jullie bemoedigen met onderstaand gedicht!
Weet dat er 1 Iemand is die jullie ziet en troost! Die met open armen de mensen ontvangt die ons ontvallen! Maar tegelijk omarmen die Liefdevolle armen ook de mensen die achterblijven!
In Gods hand
Omringd door liefdevolle zorgen, Beveiligd als een kostbaar pand, Zo ligt mijn broos bestaan bij U geborgen, Diep in de holte van Uw hand.
Mijn pril begin hebt Gij gezocht; Uw liefde riep mij in het leven; Elke minuut elke ademtocht Wordt mij in gunst door U gegeven.
Dit blijde weten, dit geluk Slaat álle twijfel in mij stuk; Verdrukking, ziekte, dood of lijden, Wat kan mij van Uw liefde scheiden?
Want in de holte van Uw hand, Omringd door liefdevolle zorgen, Beveiligd als een kostbaar pand, Houdt Gij, voor eeuwig, mij geborgen!
You Are in God’s Hands
shadows close upon the silence as you wipe the tears away It’s taking all you have to just hold on To make another day So I pray these words I offer will reach you and will somehow let you know you’re not alone
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
I know it can be hard to trust him to believe that God is there but He’s waiting for you now with open arms to show you how much He cares yes I He knows inside your breaking and He only wants to help you be made whole just let go
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
You can surely rise above this mountain God is your provider He will let you ride on wings of eagles you can fly higher
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
He is more than faithful you are in God’s hands.
Bovenstaand nummer vond ik op YouTube.. wat een prachtig nummer.. in Gods hand.. wat er ook gebeurt en waar je ook doorheen gaat!
Je kunt beter met zijn tweeën dan alleen zijn, want samen zwoegen loont. Wanneer twee vrienden samen zijn en een van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind, maar wie alleen is en ten val komt is beklagenswaardig, want hij heeft niemand die hem op de been helpt. Prediker 4:9-10
Vele wensen komen al voorbij.. we zullen voorspoed en geluk ervaren maar ook moeiten en verdriet… daarom wens ik jullie deze bijzondere wens toe.. zo belangrijk en zo nodig!
Ik wens je toe dat bij moeite en verdriet er een arm is die om je heen geslagen wordt.
Ik wens je toe dat er bij ziekte iemand zal zijn die zorg voor je heeft.
Ik wens je toe dat er bij eenzaamheid iemand jou mag zien en tijd voor je zal hebben.
Ik wens je toe dat er bij armoede iemand het goede uit zijn of haar leven met jou zal willen delen.
Ik wens je toe dat je bij verlies tijd krijgt om te rouwen, te herstellen en te herdenken en je hierbij armen om je heen mag voelen.
Ik wens je toe dat anderen je zullen bemoedigen, op zullen bouwen en samen met jou op weg willen gaan in 2022
Alleen kom je misschien ver, samen komen we verder. Goede reis door het leven in 2022
Ik wens jullie voor de komende dagen hele fijne Gezegende dagen, hoe je die ook doorbrengt.. weet dat er altijd iemand is die jou “Ziet” En voor 2022 wens ik jullie een jaar waarin deze wens met jullie mee mag gaan!
Zegengebed (Frans Cromphout) Moge de weg je zeggen: volg me maar Moge de ster je zeggen: richt je vaart op mij Moge de grond je zeggen: bezaai me. Moge het water je zeggen: drink me Moge het vuur je zeggen: warm je Moge de boom je zeggen: schuil in mijn schaduw Moge de vrucht je zeggen: pluk me, eet me.
En als je de weg kwijtraakt; geen vaste grond meer vindt en dreigt te verdrinken; Als het vuur is gedoofd en je kou lijdt in een nacht zonder sterren; als de bomen kaal zijn en je honger en dorst hebt, Dan moge zijn STEM je zeggen: Wees niet bang, Ik zal er zijn.
God, Soms zijn mensen van wie je houdt er opeens niet meer. We denken aan die mensen die er nooit meer zullen zijn. Ze zijn dood, maar – wat is dat eigenlijk?
Als we stilstaan bij de dood, betekent dat toch niet alleen verdriet en dat je iemand mist? Het betekent toch ook dat we ineens weer moeten lachen om die éne grappige gebeurtenis? Dood betekent toch ook leven met de herinnering hoe iemand was?
Leer ons leven met de dood en vertrouwen op Uw eeuwig voortbestaan. Neem degene die we missen op in de bescherming van Uw hand. Want het troost ons om te weten, dat wie dood gaat voor altijd leeft in Uw liefdevolle eeuwigheid.
Een bewoner met dementie kwam een andere bewoner tegen, deze meneer mistte zijn onderbenen..
Mevr zag hem een raakte ontroerd.. ze vond het zo erg dat deze meneer geen onderbenen meer had.. ze kreeg tranen in haar ogen en wenkte mij…
Ze vroeg of we konden bidden voor deze meneer, dat God de benen weer aan wilde laten groeien.. Ze zei.. dat kan alleen God.. wij kunnen dat niet maar God wel.. ik kreeg tranen in mijn ogen en zei tegen haar.. natuurlijk kunnen we bidden voor deze meneer..
Midden tussen het rumoer in de zaal begon ze te bidden.. Ze bad.. en ik bad met haar mee.. op een gegeven moment hield ze op… ze was even stil… of was ze naar God aan het luisteren.. ze antwoordde op wat ze hoorde.. bad nog even door en zei Amen.. ik bevestigde haar gebed ook met een Amen…
Ze vertelde mij dat God tegen haar had gezegd dat Hij het later in de hemel beter zou maken..
Wederom raakte ik ontroerd.. het kinderlijk geloof en de eenvoud raakte mij…
Er straalde zo’n liefde van haar uit..
Ze had de tranen in haar ogen toen ze opnieuw naar die meneer keek… tegelijk had ze een bepaalde rust over haar…. want God had haar bevestigd dat Hij het in orde zou maken in de hemel..
Vond het zo bemoedigend.. en wonderlijk tegelijk.. Dat Hij tijdens haar gebed Zich liet zien en haar gelijk gerust stelde in een onderonsje..
Hij weet wat wij op de momenten zo nodig hebben… en Hij geeft.. wat hebben we toch een grote liefdevolle God.. 😘
Luister dan onderstaande dienst.. Een geweldige dienst met een prachtige verbindende preek..
Het raakte mij tot in elke vezel.. echt een aanrader juist in deze tijd van polarisatie.
Terug naar onze eerste Liefde.. Jezus.. en niet een stap achteruit omdat de ander een ander standpunt heeft maar juist een stap naar voren.. elkaar blijven zoeken en vinden in Liefde.. waardoor er opnieuw verbinding ontstaat!
Het is zo waar… als ons alles ontvalt blijft Hij overeind en naast ons.. Hij veranderd niet.. Hij laat ons niet los.. want Hij houdt van ons!!
En door Zijn Liefde mogen we elkaar weer vinden in Liefde naar elkaar!
Laat elkaar niet los… maar houdt elkaar vast.. we hebben elkaar zo nodig!!
Na twee weken flink te zijn geweest, ben ik al weer een aantal weken aan het werk.
Gelukkig en dankbaar dat ik geen last heb van de nasleep van Mr C.. dat ik niet extra vermoeid ben..
Het leven gaat door en zo ook het werk, ja zit zomaar weer in die modes en tijd om rustig weer te herstellen is er eigenlijk niet… gelukkig ook niet nodig omdat ik geen last heb van restverschijnselen.
Ik was wel flink ziek en zelfs tussendoor bloed laten prikken om te kijken of het echt het C virus is (waar antibiotica niet zoveel aan bij draagt) of dat het misschien toch iets anders was.. longontsteking bv.. maar er kwam uit de uitslagen dat het wel degelijk Mr C was dus zei de huisarts daar draagt antibiotica niets aan bij.. gewoon uitzieken en als je het erger wordt dan hoor ik wel weer van je.
Ik had ondertussen mijn maatregelen genomen… ik heb eerst 72 uur gevast om mijn immuunsysteem rust te geven en te resetten, dit hield ik helaas niet helemaal vol omdat ik steeds zieker werd, na 60 uur ben ik gestopt en ben ik langzaam aan weer wat gaan eten en nam extra vit D, zink en quertine.. en toen de koorts gezakt was extra vit C.
Verder veel rust genomen.. en langzaam aan knapte ik weer op..
Op een gegeven moment mocht ik weer uit quarantaine, en ging ik langzaam aan weer wat naar buiten om de natuurlijke vitaminen op te doen.. dit hielp ook want steeds binnen zitten en niemand zien deed ook het nodige op mentaal vlak.
Had gelukkig weinig last van eenzaamheid, af en toe had ik het wel even te kwaad.. ziek zijn.. alleen zijn.. aan de andere kant vond ik het ook heerlijk om alleen te zijn omdat je niet lekker bent en daardoor ook geen behoefte hebt aan gedoe om je heen.
Had mijn lieve Chanel al bij andere mensen onder gebracht, zodat ik mij helemaal op mijn eigen herstel kon focussen.
Na een poosje kon ik weer aan het werk, en eerlijk ik was blij dat ik weer wat kon doen.. 2 weken is echt wel lang genoeg hoor.. in ieder geval voor mij wel…
Het klinkt misschien raar, en ook niet helemaal gezond misschien maar momenteel is mijn werk ook een beetje mijn sociale leven..
Mijn leven staat behoorlijk op zijn kop…
Nee ik zeg het verkeerd, bij mij van binnen staat het op de kop.. ik merk dat het behoorlijk schud onder mijn voeten en in mijn hoofd.. en helaas is de balans daarin zoeken lastiger dan ik dacht.
Mijn lieverd naar een instelling, en helaas heb ik ook moeten besluiten om mijn viervoeter ergens anders te plaatsen. Dit vond ik een moeilijk en zwaar besluit… en kostte de nodige tranen.. toch kon ik niet anders, ik zag haar wegkwijnen.. wat ik niet langer kon verdragen en over mijn hart kon verkrijgen.. ze verdient beter.. ik ben veel weg, werk, sociale leven, af en toe naar mijn lieverd, waardoor ik te weinig tijd voor haar had.
Gelukkig heb ik erg lieve vrienden die haar wel een veilige plek wilden bieden, zo blijf ik haar ook regelmatig zien en kan ik volgen hoe het met haar gaat.
Maar doordat mijn viervoeter nu ook weg was, viel ik in het spreekwoordelijke gat.. het was de druppel van alles.. toen mijn man opgenomen werd had ik er nog niet zoveel last van.. had het nog druk genoeg en ik had thuis ook nog de nodige afleiding… nu Chanel ook weg ging was het de spreekwoordelijke druppel die mij in het spreekwoordelijke gat deed vallen..
Ik ervaarde zo’n gemis.. gemis van mijn lieverd dat die niet meer thuis woont.. gemis van mijn viervoeter…
En momenteel mis ik enorm de verbinding met mijn broers en zussen van de kerk… vanmorgen gaf de aanbiddingleider aan dat hij de afgelopen corona jaren ervaren heeft als een enorme droogte.. dit was voor mij wel een herkenbaar punt.. en ja dan hebben we nu wel weer meer mogelijkheden om bewaterd te worden maar als de grond zo droog is dan overstroomt het eerst en pakt de grond het niet gelijk op.. dan moet het eerst wat langer water krijgen voordat het zakt in de grond en de grond weer bevochtigd word..
En ja hoe vul ik het gemis op.. hoe krijg ik weer verbinding met mezelf en de ander?
Hoe zorg ik ervoor dat mijn grond weer bewaterd word en mijn grond ook weer daadwerkelijk het vocht opneemt..
Ik merk dat ik aan het zoeken ben om nieuwe kaders in mijn leven aan te brengen, nieuwe richting te zoeken.. tis net of niks meer hetzelfde is.. en ik helemaal opnieuw moet beginnen…
Hoort dit misschien bij de periode waar ik doorheen ga… rouwen bij leven??
Door dit wankele evenwicht heb ik momenteel gewoon behoefte om alleen te zijn, samen met God aan het zoeken om mijn leven opnieuw in te richten..
Tegelijk valt dit mij ook zwaar het alleen zijn.. tis wat een dubbel gevoel… aan de ene kant een tranendal om het gemis en het gemis van verbinding, aan de andere kant ook de behoefte om alleen te zijn en in de rust met God uit te zoeken wat Zijn plan/wil is met mijn leven..
Ik merk dat het alleen zijn weer als een zware deken op mij valt, alhoewel ik niet meer die eenzaamheid ervaar die ik vroeger altijd heb ervaren, in mijzelf, in mijn vorige huwelijk, in mijn schooltijd, in mijn ziekzijn.. dat was heftig en hoop ik ook nooit meer te ervaren..
Ik ervaar nu vooral verdriet… ja rouwen… en merk dat ik extra gevoelig ben, schiet zomaar vol.. bv bij een lied.. een tekst.. een woord.. een berichtje.. hierdoor heb ik dan af en toe even een flinke huilbui.. even alles eruit gooien.. en ja dit komt vaak op momenten dat je het niet uitkiest..
En toch mag ik dan ervaren dat God daarin is, dat Hij mij ziet en hoort en mij wil troosten..
Gistermorgen reed ik naar mijn werk… had de vorige dag een cursusdag gehad van mijn PPT cursus die ik doe.. zit nu in mijn tweede laatste jaar, het was een bijzondere dag geweest, heerlijk weer de ontmoeting met mijn medestudenten en de lesstof gaf mij ook veel om over na te denken..
Wel bijzonder hoe God werkt want loop met best veel vragen rond in mijn zoektocht en die dag kreeg ik al veel antwoorden door de lessen heen op mijn vragen.. daardoor was het ook wel een intensieve dag.
Maar goed de volgende dag moest ik werken en ik stond op met een beetje leeg naar gevoel.. emotioneel vanaf dat ik de ogen opendeed, ik herpakte mezelf en maakte mij klaar om naar mijn werk te gaan, ik stapte in de auto en zoals altijd had ik grootnieuwsradio aan staan…
Meestal houdt ik ook mijn gesprekken met God als ik naar mijn werk rijd, zo ook vanmorgen.. ik was aan het praten met Hem en werd emotioneel.. vertelde Hem mijn worstelingen en verlangen.. ik was aan het zoeken om mijn gevoelens onder woorden te brengen, en terwijl dat ik dat aan het doen was kwam er uit de radio een lied.. wat zo mijn verlangen vertelde.. ik zong het mee door mijn tranen heen.. een lied vanuit mijn tenen..
Als een liefdeslied is hier mijn leven…
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom, in Uw tegenwoordigheid; kniel ik voor U, Heer, in aanbidding neer, met al mijn tranen en mijn strijd. Ik geef wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom, omgeven door Uw majesteit; leg ik alles, Heer, in Uw handen neer, in zwakheid en gebrokenheid. Geef ik wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
Ik geef wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart. Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
En God heeft het gehoord, ik kwam aan bij mijn werk en zette de auto neer, ik was nog wat vroeg en een stem in mijn binnenste zei, kijk nog even naar de Dagtekst van vandaag…
Bij de veelheid van mijn gedachten in mijn binnenste verkwikken uw vertroostingen mijn ziel. Psalm 94:19
En weer schoot ik vol maar nu van blijdschap.. ondanks de moeilijke momenten was God daar met Zijn bemoediging!
Een glimlach kwam weer op mij gezicht en vol goede moed stapte ik uit de auto om weer aan het werk te gaan.
Had die dag geen last meer van het nare lege emotionele gevoel en kon met blijdschap mijn werk uitvoeren.
En het spreekwoordelijke gat moet zijn tijd hebben.. waarin ik merk dat God de heftige gaten opvult met zijn Liefde en Troost..
Rouwen is niet tijdsgebonden.. ik mag er de tijd voor nemen en daarin mijn grenzen aangeven wat ik nodig heb om de verbinding weer aan te gaan en te vinden.
Hij is erbij en troost!
Misschien zit jij ook in zo’n spreekwoordelijk gat.. weet dan dat God zich met jou verbinden wil..
Ik hoop en bid dat deze bemoediging jou mag troosten en (ver)sterken, Hij hoort en ziet jou en als jij met al je worstelingen, vragen bij Hem komt, laat Hij zichzelf zien en vinden..
Een nieuwe dag. Er zijn geen hindernissen. De deur is wijd open om je dromen te verwezenlijken. Wandel met vertrouwen en laat het verleden achter je! Wees moedig en sterk! 1 Korintiërs 16:13
I love You, Lord For Your mercy never fails me All my days, I’ve been held in Your hands From the moment that I wake up Until I lay my head Oh, I will sing of the goodness of God
And all my life You have been faithful And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I will sing of the goodness of God
I love Your voice You have led me through the fire And in darkest night You are close like no other I’ve known You as a Father I’ve known You as a Friend And I have lived in the goodness of God, yeah!
And all my life You have been faithful, oh And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I will sing of the goodness of God, yeah!
‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me Your goodness is running after, it’s running after me With my life laid down, I’m surrendered now I give You everything ‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me, oh-oh ‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me Your goodness is running after, it’s running after me With my life laid down, I’m surrendered now I give You everything ‘Cause Your goodness is running after, it keeps running after me
And all my life You have been faithful And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I’m gonna sing of the goodness of God I’m gonna sing, I’m gonna sing ‘Cause all my life You have been faithful And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I’m gonna sing of the goodness of God Oh, I’m gonna sing of the goodness of God
Wauw.. wat gaaf om dit nummer zo in de openlucht te mogen zingen… dromen moeten er blijven…
Ik zal blijven zingen van de Goedheid van mijn Heer!! Ondanks…
Inmiddels zijn we 2 maanden verder na dat ik mijn hart ben gaan volgen..
Mijn lieverd zit al weer 9 weken in een verpleeghuis en heeft het best naar zijn zin.. zeker zijn er af en toe momenten dat het even binnenkomt.. dat je merkt dat je niet meer thuis woont, dat je apart woont.. maar wat is er van beide kanten een stuk rust gekomen…
Mijn lieverd die daar zichzelf kan zijn, tot rust kan komen mentaal en fysiek, nieuwe vrienden op doet.. het gezellig heeft met de verzorging…
En aan de andere kant mijn situatie thuis..
Ik kom tot rust, raak steeds meer uit de zorgmodes.. jong wat is dat wennen… en wat ben ik mezelf tegen gekomen en nog… ik hoef niet meer alert te zijn… dat is iets wat ik mijn hele leven ben geweest, vanaf mijn vroege jeugd.. dit doet veel met je…
Ik merk dat mijn geheugen mij hierdoor af en toe verrast… in negatieve zin… meer ook in het feit wat ik afgelopen jaren allemaal heb gedaan in die zorgmodes… merk dat ik zoveel jaar op mijn reserves heb gelopen.. maar ook zoveel ballen in de lucht heb gehouden… heel veel dingen zelf uitgezocht.. steeds maar weer opzoek naar de beste zorg voor mijn lieverd.. dat was mijn hoofddoel!
Herstellen van een intensieve periode neemt maanden tot jaren in beslag.. het bizarre is dat ik nog steeds in een herstelfase zit van al de afgelopen jaren voor dat ik voor mijn lieverd ging zorgen… dus eigenlijk gaat het een beetje dubbelop.. of simpel gezegd.. duurt herstellen bij mij dus langer.. en ondertussen blijft de situatie met mijn lieverd ook nog wel een poos in stand omdat je bij proces dementie steeds een beetje afscheid neemt.. steeds weer een stukje loslaat van elkaar.. het is rouwen bij leven… en neem van mij aan dat het hard werken is.. maar tegelijk mag ik ook elke dag een stukje herstel ervaren… soms in het groot.. soms in het klein.. de tijd die herstel nodig heeft wil ik mijzelf ook geven… het zal met vallen en opstaan gepaard gaan… en een kwestie van een lange adem!
Moet ik daarbij dan niks meer doen? nee hoor.. ik mag (leren) luisteren naar mijn lichaam en gewoon af en toe toegeven aan rust.. maar doorgaan met leven binnen je grenzen is ook herstellen…. daarin speelt geloof een grote Rol… ja de hoofdrol.. want God is de regisseur van mijn leven.. dus ook over dit stukje..
Wat doet het pijn als je merkt dat er aan mijn intenties getwijfeld wordt…
Helaas lukte het niet meer om dit in de thuissituatie te realiseren.. hoe graag ik dit ook had gewild.. ik schrijf dit omdat ik ook weet dat er mensen zijn die hieraan twijfelen… mensen die denken dat je deze keuze zomaar maakt, echt he…. of je je Grote Liefde als een vuilniszak bij de weg doet… men heeft vaak geen idee wat voor worstelingen.. verdriet.. tranen er aan vooraf gaan voor je uiteindelijke deze keuze moet maken… het druist zo tegen je natuur in.. het liefst blijf je zorgen… maar niemand heeft er uiteindelijk iets aan als je allebei uitgeschakeld wordt en je met spoed geplaatst moet worden in een crisisplek.. niet wetende waar je dan terecht gaat komen..
En daarnaast de gedachte die ook nog rondspeelt dat je dus “zomaar” opgenomen kan worden… nou neem van mij aan dat dit niet “zomaar” gedaan wordt, daar gaan heel wat stappen/gesprekken aan vooraf.. met een duidelijke diagnose… er moet een gegronde reden voor zijn.. er zijn immers zoveel wachtenden voor u.. zoveel schrijnende situaties.. die soms zo moeten pleiten voor een plekje..
Misschien zul je denken.. joh waarom verdedig jij jezelf nog? laat gaan…
Nou nee…. ik kan dit niet op zijn beloop laten.. Ik ervaar het ook niet als een verdediging mijn reactie… maar meer een feit dat er nog veel onbegrip is voor deze aandoening en wat voor situaties en beslissingen hieruit voort rollen… en dat dit allemaal wel gehoord en gezien mag worden….
Maar daarnaast wordt ik ook ontzettend bevestigd en bemoedigd… als ik hoor hoe de zorg mij bevestigd in het feit dat mijn lieverd op zijn plek zit.. en dat het een juiste keuze was op een juist moment.. dan haal ik opgelucht adem en klop mijzelf op mijn schouder en zeg…
Goed gedaan!!
Maar he.. hiermee is er nog geen eind gekomen aan mijn mantelzorgtaken hoor.. het zorgen gaat door.. alleen op een andere manier.. ook hierin is het zoeken… een weg vinden…
Het liefst was ik elke dag bij mijn lief.. echt… maar dit is (helaas) niet mogelijk vanwege mijn eigen leven.. afstand en werk… en daarnaast is het ook niet “gezond” voor mij omdat ik dan in de zorgmodes zou blijven zitten.. gelukkig kan ik hem loslaten en met vol vertrouwen dat er goed voor hem gezorgd wordt..
Ik mag nu vanuit de zorgmodus in de verwenmodus stappen.. samen leuke dingen doen, af en toe een dagje thuis halen of een weekendje.. lekkere dingen toestoppen… en dan alleen maar van elkaar Genieten!!
Maar daarnaast blijft er een stukje mantelzorg.. wat ik ook helemaal niet erg vind en ook ervaar als een stukje verantwoordelijkheid.. hij is en blijft mijn man.. in voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt! Al is het op een iets andere manier dan we 7 jaar geleden hadden gedacht toen we in ons huwelijksbootjes stapten… maar nog steeds geen haar op mijn hoofd die spijt heeft van die keuze.. ben blij en dankbaar dat ik er nog steeds voor hem mag en kan zijn..
Soms echt wel pittig.. vooral omdat ik vaak last heb dat er te weinig uren in een dag zitten..
Herkenbaar hihi…
Want naast je werk ook nog naar hem toe valt niet mee… omdat de Vlinder ons destijds ook nog in de steek heeft gelaten is het wat lastiger om elke keer fysiek op bezoek te kunnen gaan.. moet vanuit mijn woonplaats een uur reizen om bij hem op bezoek te kunnen, zowel met OV als met de fiets… maar wat ben ik tegelijk dan blij dat we in een digitaal tijdperk leven zodat we elke dag via Facetime, WhatsApp contact kunnen hebben.. elke dag elkaar even kunnen spreken en elkaar elke dag even welterusten zeggen.. samen de dag af te sluiten!
En dan zie je uit naar je weekje vakantie wat nog gepland stond… het weekend zou mijn lief mee en daarna nog een paar dagen voor mijzelf…heerlijk eruit naar ons geliefde Ommen.. geweldig stukje Nederland… en heb je alles gepakt.. alles geregeld… taxi ed.. nog 1 nachtje slapen.. heerlijk opladen..
Volgende morgen wordt je wakker en waar je al een poosje rekening mee hield gebeurt.. knallende hoofdpijn, koorts, niet meer op mijn benen kunnen staan van de pijn.. alsof er een vrachtauto over mij heen was gedenderd….
tja en nu?…
Omdat mijn lief ook zou komen heb ik eerst maar een sneltest gedaan… binnen 10 seconden 2 streepjes…. Een PCR test aangevraagd en s’middags kreeg ik het antwoord… het C virus gooide roet in het eten.. oftewel in onze vakantie!
Het zal toch niet waar zijn!!!
Kan mij het ook wel voorstellen dat ik juist nu ziek ben geworden.. dat mijn lichaam nu juist erg vatbaar is.. ik kwam zoals ik al zei tot rust.. lichamelijk zowel mentaal.. en ja dan gaat je lichaam in de herstelmodus en ben je extra vatbaar.. je merkt al dat je extra vermoeid bent.. dat je lichaam er harder aan moet trekken om in de rust te blijven.. en dan zegt Mr C vriendelijk.. ik ga je wel een handje helpen.. van de wal in de sloot!
Maar goed.. er zit nu niks anders op dan rust te pakken en goed voor mijzelf te zorgen.. de tijd te nemen om hier weer bovenop te komen..
Tegelijk vind het ook best wel pittig…. het is zo’n gemeen virus.. vooral voor de kwetsbaren… en dan te horen dat er steeds meer collega’s en bewoners besmet zijn doet pijn.. natuurlijk weet je dat je er niks aan kunt doen.. dat dit buiten je onvermogen gaat.. maar toch je gevoel zegt soms zo wat anders dan je hoofd uiteindelijk wel weet..
Dit wil je het liefst voorkomen… ik werk in de zorg om de bewoners een fijne oude dag te bezorgen..
Elke dag probeer ik te relativeren dat het iedereen had kunnen gebeuren.. probeer ik lief te zijn voor mijzelf.. maar als je dan leest dat er weer iemand positief getest is.. ziek is geworden met daadwerkelijke klachten.. dan laat ik stiekem een traan..
Het blijft door je koppie gaan…
Ik hoop dat mijn/ieders herstel voorspoedig mag verlopen.. ik heb momenteel flinke klachten.. maar hoop dat ik er gauw weer voor mijn collega’s en bewoners mag en kan zijn…
Tot die tijd kan ik maar 1 ding doen..
Dat is bidden dat God Zijn beschermende handen om ons heen legt.. en ons wil dragen door deze weer opnieuw heftige periode..
En dan mag en kan ik het loslaten en overgeven aan Hem die zoveel machtiger is dan het virus…
Makkelijk??… nee.. maar ik kies er bewust voor om Hem deze last te laten dragen..
Hij zegt zelf! Ben je vermoeid of belast? Breng je zorgen bij Mij.. want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht!
Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht. Mattheüs 11:28-30 HSV
In mijn vorige blogs konden jullie lezen dat ik een nieuwe baan had gekregen.. en mijn man een nieuwe plek had gekregen
Maar anderhalve week geleden heb ik mijn laatste werkdag gehad bij mijn nieuwe werkgever…
Huh???
Yepp.. je zal vast denken.. daar was je toch net begonnen? Dat klopt..
Deze stap verdient enige uitleg…. want mijn God en hopelijk ook die van jou.. is een grote en Liefdevolle God en dat kan ik niet zomaar voorbij laten gaan zonder jullie hierin mee te nemen!
Je krijgt een Zegen nooit alleen voor jezelf.. juist door te delen vermenigvuldigd de Zegen!
Wees dus bemoedigd.. althans dat is mijn hoop en Gebed!
Zoals ik in mijn voorgaande blogspot had verteld… had ik ja gezegd tegen mijn nieuwe werkgever en mocht ik een weekje later beginnen ivm de verhuizing van mij lief… hier was ik erg dankbaar voor!
Maar na de pittige week van verhuizen van mijn lief… stond mijn leven flink op de kop..
Ik zag als een berg tegen mijn nieuwe baan op.. gewoon omdat de grond onder mijn voeten weg was geslagen.. althans zo voelde het.. ik stond maar het voelde of was ik alle grip op mijn leven kwijt..
Ik dacht bij mijzelf en zei tegen God.. hoe ga ik dit doen… mijn lieverd uit huis, nieuwe baan… Heer dit trek ik echt niet!
Maar goed.. dacht ik… je hebt weinig keus Mirjam… wie A zegt moet ook B zeggen..
Lief zijn voor mijzelf blijft nog wel een dingetje..
Ondertussen heb ik wel geleerd… stap voor stap… dan kom je er vanzelf…
Zo gezegd zo gedaan…
Ik begon met lood in mijn schoenen aan mijn nieuwe baan.. tegelijk merkte ik dat de afleiding mij erg goed deed…
Maar de balans in mijzelf was ver te zoeken.. hierdoor moest ik er flink aan trekken om aan te sluiten op mijn nieuwe werkplek..
Ik had mijn twijfels al gehad vanaf mijn sollicitatie, is dit wat U wilt dat ik ga doen? Ik kreeg op dat moment geen antwoorden..
Het bleef stil..
Ik weet dat je dan ook stappen mag zetten in vertrouwen… wetende dat Hij ook hierin meegaat..
In eerste instantie heb ik ja gezegd zodat ik dichterbij huis was… als er thuis wat zou gebeuren dan was ik zo thuis… dit had mijn lief ook aangegeven..
Het leek er namelijk nog lang niet op dat mijn lieverd al zo snel een plekje zou krijgen.. 8 appartementen op heel Twente is niets voor deze doelgroep..
Ondertussen mistte ik Zorggroep Manna enorm.. maar goed alle begin is moeilijk.. ik dacht gewoon doorgaan.. het went vanzelf..
Na een week dat mijn man opgenomen was en ik een week aan het werk was bij mijn nieuwe baan begonnen bij mij de scheurtjes te komen in het volhouden…
Ik kreeg geen energie uit mijn werk.. bracht er alleen maar energie heen.. terwijl dat mijn energielevel niet zo hoog meer was..
Je begrijpt.. ik raakte langzaam maar zeker uitgeput.. en was ongelukkig in deze situatie..
Waar ik achter ben gekomen is dat je plezier in je werk moet hebben anders raak je zomaar uitgeput en je bron opgedroogd..
Ik kreeg slapeloze nachten, had veel verdriet van het missen van de vertrouwde dingen..
Ik merkte dat er teveel veranderingen in een keer waren geweest… maar streng als ik ben tegen mijzelf.. probeerde ik mijzelf moed in te praten..
Ik zei tegen mijzelf.. “doorzetten Mirjam… je moet hieraan wennen… geef het de tijd.. je kunt nu geen weloverwogen besluit nemen.. je bent veel te emotioneel.. je grond schud onder je voeten.. geef het echt de tijd”..
Toch wist ik diep in mijn hart waar de schoen aan het wringen was.. maar wilde daar niet aan denken.. de onrust bleef.. en ik dacht.. heb ik dan toch een verkeerde keuze gemaakt? Kan ik het nog terug draaien??
Ik ging de voor en tegens op papier zetten zodat ik overzicht kreeg en daardoor misschien duidelijkheid over mijn situatie en misschien antwoorden in wat ik zou kunnen doen..
Ik merkte dat de doelgroep mij momenteel ook zwaar viel.. logisch natuurlijk… het is een doelgroep waarbij je stevig in de schoenen moet staan anders redt je het niet… en stevig in mijn schoenen stond ik momenteel niet..
Het is een totaal andere doelgroep dan waar ik eerst voor heb gezorgd, PG ( psychogeriatrie) ouderen met dementie, het heet niet voor niets Bijzondere Begeleiding..
Wel een ontzettende leuke doelgroep maar niet voor mij in mijn huidige situatie..
Soms komt iets te vroeg..
De jaren van zorgen lieten ook zijn sporen na in mijn hoofd.. waardoor mijn hoofd soms te vol zit..
En mijn draagkracht is nu een maal niet erg groot door wat ik allemaal al heb meegemaakt maar ook merk ik dat de medicatie die ik vroeger allemaal heb geslikt zijn sporen hebben achtergelaten.
Niet leuk..
Maar wel iets om rekening mee te houden in mijn leven..
Ondertussen mistte ik de warme zorg van de PG doelgroep… deze doelgroep heeft een speciale plek in mijn hart.. liefdevolle warme zorg.. dat is wat ik mistte..
Ik was nog maar net begonnen dus kon ik die afweging wel goed en zuiver maken?
Ik bad ondertussen elke dag voor mijn situatie.. ik vroeg God of Hij wilde laten zien wat ik moest doen.. wat was zijn weg met mij..
Maar het bleef nog steeds stil..
Ondertussen had ik een paar vriendinnen gevraagd of ze met mij mee wilden bidden, ik had verteld dat ik nog niet echt lekker zat bij mijn nieuwe werkgever en of God helderheid en duidelijkheid wilde geven voor mijn proeftijd om was..
Ik wist ook dat ik deze baan niet had aangenomen.. zelfs niet had gesolliciteerd als we van te voren duidelijkheid hadden gehad in de situatie omtrent mijn lief.. als we van te voren hadden geweten dat er binnenkort een plek voor hem zou zijn.. Ik zat namelijk enorm op mijn plek bij mijn vorige werkgever…
Natuurlijk was daar ook wel eens wat, wat niet lekker liep… maar heb je dat niet bij elke werkgever?!
Ondertussen moest ik nog steeds afscheid nemen van mijn oude team, doordat alles in een sneltreinvaart was gegaan van mijn lief, was ik daar nog niet aan toegekomen.. maar we hadden eindelijk een datum gepland..
Ik zag er zo tegen op.. ik voelde aan mijn water dat ik het gemis alleen maar sterker zou voelen, kon ik dat nu wel gebruiken??
Juist nu ik mij zo ongelukkig voelde op mijn nieuwe werkplek?
Maar goed.. ik ben gegaan en het was een ontzettend gezellig en leuk afscheid.. maar het was ook een erg emotioneel afscheid..
Het gekke was dat het helemaal niet voelde als "afscheid" maar meer als "thuiskomen"
Dit maakt het wel ingewikkelder..
Ik had natuurlijk wel ingecalculeerd dat het een emotionele middag zou worden… maar het gevoel van “thuiskomen” had ik niet in verwacht…
Mijn gevoelens schoten van hot naar her..
Wat voelde ik nu eigenlijk en wat wilde ik… maar bovenal wat wilde God dat ik deed?!
Natuurlijk kwam de vraag vanuit het team of ik het naar mijn zin had op mijn nieuwe werkplek..
Tja deze vraag had ik verwacht.. ik had nog zo tegen mijzelf gezegd.. je zegt gewoon dat het goed gaat en de tranen houdt je maar tegen… maar ja ook al deed ik nog zo mijn best.. ik hield het echt niet meer droog…
Ik vertelde in tranen dat ik daar mijn draai nog niet kon vinden.. dat het zo dubbel voelde.. dat het omgaan met de nieuwe doelgroep erg zwaar was omdat ik zelf zo wankel in mijn schoenen stond.. maar dat het vast kwam omdat ik zelf door een heftige tijd ga.. en de balans volledig kwijt was.. maar ook vertelde ik dat ik zorggroep Manna en de PG doelgroep erg mistte..
Maar waarom mistte ik zorggroep Manna zo erg?!
Een oud-collega zei treffend.. “Weet je nu je leven zo op de kop staat mis je de basis”..
Hiermee sloeg ze de spijker op zijn kop..
Ze had zo gelijk… Ik miste zeer zeker de basis, werken vanuit je geloof in een organisatie waar de christelijke identiteit nog hoog in het vaandel staat en waar je het ook aan de mensen geeft en terugkrijgt waardoor je het samen beleeft..
Juist nu mijn leven zo op de kop staat, heb ik die basis zo nodig om overeind te blijven en door te kunnen gaan..
Maar goed.. ik droogde mijn tranen en zei met een big smile..
Kop d’r veur..
Wie A zegt moet ook B zeggen..
Middags moest ik weer werken bij mijn nieuwe werkgever.. ik stapte met lood in mijn schoenen op de fiets… mijn hoofd zat nog zo vol.. maar het gaf die middag ook wel weer de nodige afleiding.. alleen bleef alles maar door mijn hoofd malen.. de onrust en vrede was ver te zoeken in mij..
Na mijn dienst stapte ik op de fiets naar huis en onder het fietsen bad ik tot God… dit doe ik vaak op de fiets.. zijn vaak mijn momenten met Hem.. ik deelde mijn vragen en vroeg wie ik kon bellen om even te sparren over dit alles.. waar ik mijn verwarring mee kon delen..
Ik kreeg direct antwoord.. God zei dat ik mijn vriendin moest bellen uit Friesland.. het was zo duidelijk dat ik geen moment aarzelde en gelijk haar belde..
Wat er toen gebeurde.. ik ben er nog ondersteboven van..
God gaf antwoord via haar..
Ik had haar destijds ook gevraagd om voor mij te bidden..
Ik vertelde haar wat mij bezig hield.. dat ik het niet meer trok.. ik zo verdrietig was.. en in verwarring… dat ik ook zoooo moe was… eigenlijk te moe om door te gaan… kortom ik zag het niet meer zitten hoe ik verder moest..
Ze luisterde en vertelde dat zij afgelopen zondag een beeld had gekregen in een kerkdienst voor mij.. het was via een andere mevrouw in de dienst die een beeld kreeg, ze zei dat het voor iemand was die waarschijnlijk niet in de dienst was.. Mijn vriendin zei: “Ik heb de hele week in gebed steeds jou voor me in gedachten. En ik wist en weet dat dit beeld en deze teksten voor jou zijn.. ik heb veel aan je moeten denken”
Ze wist niet waar ik afgelopen week doorheen was gegaan..
Het onderstaande beeld kreeg die mevrouw en ik wil het graag met jullie delen..
Je staat in een kamer.. met alleen 1 raam.. hiervoor hangt een gordijn.. deze is dicht dus is het wat donker in de kamer. Aan jou de keuze: gordijn open of dicht/ lichter of hetzelfde. Je doet het gordijn open en kijkt naar buiten.. buiten is het mooi, zonnig, vrolijk, kleurrijk door de bloemenzee, kabbelend water, fluitende vogels.. Weer aan jou de keuze: binnen blijven of eruit.. alleen.. je hebt alleen dit raam en moet hierdoor dus naar buiten, het kan alleen aan de buitenkant geopend.. vraag je hulp?? Buiten staat Iemand die je kan (en wil)helpen. Je vraagt om hulp, het raam gaat open, je gaat eruit en onmiddellijk word dit raam weer gesloten.. je kunt niet meer terug naar ‘de bescherming van de kamer’. Buiten is het warm door de zon, het is fijn. Vogels fluiten, kleurrijke bloemen die heerlijk geuren, kabbelend water.. daar tussendoor 1 weg.. het word steeds warmer.. keuze: die ene weg of daar blijven in de hitte.. zodra je op weg gaat, merk je op dat je niet alleen bent.. en het pad is in de schaduw… de weg samen komt uit bij water.. daardoor heen een steiger.. maar je bent moe, zo moe dat je huilt.. het water komt hoger(door de tranen) maar je bent zo moe, te moe om je weg te vervolgen.. je kijkt de steiger neer.. daar zie je iemand van jou tranen kristallen maken en vervolgens parels die zorgvuldig in een flesje gaan.. je word gewenkt: “Kom maar, ik zette je vrij uit jou donkere kamer, ik liep met je mee uit de hitte, ik zorgde voor schaduw, ik zie jou tranen en verzamel ze, ik ben er steeds, droog je tranen en twijfel niet meer zodat je Mij, De Weg beter kunt zien.. ik geef je kracht om door te gaan.. steeds opnieuw..
Ze kreeg ook deze Bijbeltekst op haar hart.. 2 Kronieken 16:9
“Zijn Oog gaat over de gehele aarde, om hen die een volkomen hart hebben, in Hem krachtig bij te staan!!!”
Wauw wat een bemoediging……..
Wat ik zo bijzonder vond is dat in dit beeld ook een beeld weer naar voren kwam die ik vorig jaar mocht ontvangen tijdens gebed bij ons in de kerk.. toen worstelde ik met het feit of ik wel weer werk mocht/kon zoeken.. of dat Gods plan was.. of moest ik voor mijn lief blijven zorgen.. Toen heeft God heel duidelijk gesproken..
Ik stond in een groot meer op een steiger en kon de overkant niet zien… op de oever stond mijn lief.. en God zei.. ga maar.. ontwikkel je maar, ontplooi je maar.. ik zorg voor je lief!
En nu kwam dat zelfde beeld weer voorbij.. ik werd er zo door bemoedigd!!
Ik haalde verder uit het beeld dat God zei.. Zet de stap.. vraag of je terug kunt komen.. ga weer je vrijheid tegemoet.. maar jij moet de stap zetten… en Ik ga met je mee..
Die eerste vrijheid van werken had ik bij zorggroep Manna mogen beleven… en ik merkte dat ik mij beklemd voelde bij mijn nieuwe werkgever.. dat ik daar niet op mijn plek was.. ook qua werkzaamheden niet… de werkgever en collega’s waren top.. echt waar… maar die onrust die ik steeds bleef ervaren was er niet voor niets.. en die ging alleen weg als ik weer mijn vrijheid zou opzoeken..
Ook kreeg ze nog psalm 20 voor mij mee.. een prachtige psalm van David.. wauw nog een bemoediging…
Een psalm van David, voor de koorleider.
‘Moge de HEERE u verhoren in de dag van benauwdheid, de Naam van de God van Jakob u in een veilige vesting zetten.
Moge Hij u hulp zenden uit het heiligdom en u ondersteunen uit Sion.
Moge Hij aan al uw graanoffers denken en uw brandoffer tot as verteren.
Moge Hij u overeenkomstig de wens van uw hart geven en al uw voornemens in vervulling doen gaan.
Wij zullen juichen over uw heil en de vaandels opheffen in de Naam van onze God.
Moge de HEERE al uw verlangens vervullen.
Nu weet ik dat de HEERE Zijn gezalfde verlost!
Hij zal hem verhoren uit Zijn heilige hemel, met machtige daden van heil door Zijn rechterhand.
Dezen vertrouwen op strijdwagens en die op paarden, maar wíj zullen de Naam van de HEERE , onze God in herinnering roepen.
Zíj kromden zich en vielen, maar wíj zijn opgestaan en staande gebleven.
HEERE , verlos; moge die Koning ons verhoren op de dag dat wij roepen.’
Ik ging die avond slapen met rust in mijn hart en wist wat ik de volgende dag moest doen..
Ik moest de stap zetten en vragen of ik terug kon komen bij mijn oude werkgever.. het was voor mij gelijk ook een toets of dit beeld echt voor mij bedoeld was..
Want als ik niet terug kon komen dan bleef ik bij mijn nieuwe werkgever en was ik er ook van overtuigd dat God mij dan ook de tools, rust en geduld zou geven om te wennen…
De volgende dag heb ik de stoute schoenen aan getrokken en zorggroep manna gebeld met de vraag of er een mogelijkheid was om terug te komen, of er nog een vacature open stond..
Ik had een gesprek met mijn oude teamcoach en heb open en eerlijk verteld wat er was gebeurt en wat mijn drive was om terug te keren naar Zorggroep Manna..
Het was een open en eerlijk gesprek en het beeld wat mijn vriendin kreeg… was voor mij bedoeld…
Ik kon terug komen,
Er was een vacature…
Na het telefoongesprek was ik stil.. en de tranen rolden over mijn wangen.. ik voelde mij zo bevrijd.. opgelucht… ik kreeg zoveel rust en vrede in mijn hart en hoofd..
Wat een Wonder.. wat dien ik een Wonderlijke en liefdevolle God!
Ondanks….
Ik ben God zo dankbaar voor zijn zorg voor mij..
Ik heb geen spijt van mijn “uitstapje” het was een leerzame ervaring.. ik weet nu wat bij mij past.. en wat ik nodig heb.. ik heb mijzelf meer leren kennen… maar bovenal weet ik nu welke talenten en kwaliteiten God in mij heeft gepland… waarin ik mag groeien en leren op de plek waar Hij mij neerzet..
En dat dit terug is bij Zijn basis is zo fijn.. ik mag mijn werk doen in een rustige stabiele basis waar ik het meeste vrucht kan dragen..
Dat is wat God van mij vraagt..
De Toekomst is in Zijn hand.. dat geeft zoveel rust… Hij zorgt in Alles.. ik hoef alleen maar te Zijn..
Ik zat nog in mijn proeftijd bij mijn nieuwe werkgever en die donderdag had ik een evaluatie over hoe verder..
Pfff… dat vond ik best enorm spannend… ik ben een pleaser en deze gesprekken vermijd ik liever… maar ook dit hoort bij groeien en ik vertelde haar wat er was gebeurt en dat ik stopte bij hun en mijn hart ging volgen…
Mijn hart die al die tijd wist welke weg bij mij paste maar waar ik niet goed naar had geluisterd en leren mag om er steeds meer naar te luisteren..
Ze konden het heel erg goed begrijpen maar vonden het wel ontzettend jammer.. ze heeft nog wel geprobeerd om mij over te halen maar ik kon dicht bij mijzelf blijven en dat vond ik toch wel knap..
Tijdens mijn laatste dienst kwam ik nog even in gesprek met een collega, zij vertelde dat ze mij deze weken had meegemaakt en dat haar een ding was opgevallen.. ze wist dat ik de opleiding Psycho Pastorale toerusting deed… ze zei dat ik daar meer mee moest gaan doen.. dat ze gezien had hoe goed ik een luisterend oor ben voor de ander en dat de ander zich zo bij mij op zijn/haar gemak voelt.. maar dat het een goede keus was dat ik bij hun stopte want dat ik beneden mijn niveau werkte en daar erg tegenaan zou lopen als ik bij hun bleef…
Dit was voor mij een enorme bemoediging… ook in het feit dat ik die opleiding doe..
Tjonge Mirjam… die steek je toch maar even in je zak dacht ik..
De laatste avond ging ik wel met een dubbel gevoel weg… ook deze mensen moest ik achterlaten… ook deze mensen waren ondanks hun problematiek al aardig op weg om mij te vertrouwen.. dit raakte mij.. dat had ik niet gedacht..
God is Goed.. Hij weet wat wij nodig hebben..
Ik zie vol vertrouwen uit naar mijn nieuwe baan bij Zorggroep Manna terug team Regenboog!
Ik had nog even een paar daagjes vrij tussen mij oude en nieuwe baan..
Ik had donderdags mijn laatste werkdag bij mijn oude werkgever en die week erop zou ik op de dinsdag beginnen bij mijn nieuwe werkgever..
De dag na mijn laatste werkdag gaat de telefoon..
Ik neem op..
Aan de ander kant van de lijn zegt een vriendelijke vrouw.. tis met de cliëntadviseur…
Ik bel u omdat er plek is voor uw man…
SLIK…
Ik viel stil.. Nee.. dit kan niet waar zijn…
Duizend en één gedachten gingen door mij heen.. “Heer… dit kan toch niet.. het zou nog lang niet zover zijn.. ja hij stond op de wachtlijst.. maar er waren toch zoveel wachtenden voor hem??”
Ik herpakte mij weer redelijk snel en zei.. echt.. dit meent u niet.. echt waar??? Dit hadden we nog niet verwacht..
Ze zei: “Dat kan ik mij voorstellen, er zou een nieuwe bewoner komen maar die is vlak voor opname overleden.. ik viel weer stil.. weer vlogen mijn gedachten in luttele seconden door mijn hoofd…
Moest ik nu blij zijn of verdrietig.. moest ik ja zeggen of moesten we nog even wachten…
“Heer dit kan toch niet.. ik heb net een nieuwe baan…nu komt alles tegelijk.. dit trek ik niet Heer”
De grond schudde onder mijn voeten.. en ik moest even tot bezinnen komen..
Ondertussen zei ik haar dat ik het zou bespreken met mijn man en dat ze nog van mij zou horen..
De telefoon viel naast mij neer op de bank en ik stond eerst een paar minuten met mijn mond vol tanden… en mijn ogen vulde zich met tranen..
Het zweet brak mij uit.. en een gevoel van paniek overmeesterde mij.. Ik plofte neer op de bank.. mijn hart sloeg tegelijk bijna mijn strot uit..
Verdriet en blijdschap tuimelden over elkaar heen..
Het is echt waar.. er is opeens plek.. mijn maatje.. mijn grootste liefde gaat definitief ergens anders wonen.. verdriet overmeesterde mij.. maar tegelijk besefte ik ook dat mijn hele “zijn” aangaf dat ik er aan toe was..
Het zal ons allebei zoveel ruimte geven…
Maar niet nu.. niet alles tegelijk..
Na dat ik weer tot mezelf gekomen was trok ik gelijk mijn overlevingsjas weer aan en dacht.. kop op Mirjam.. het is zoals het is.. ook dit overleef je wel.. je hebt al voor zoveel hete vuren gestaan.. en God zegt..
Als u door diepe wateren moet, zal Ik bij u zijn. Als u rivieren moet oversteken, zult u niet verdrinken! Als u door het vuur loopt, zult u niet worden verbrand, de vlammen zullen u niet verteren. Jesaja 43:2 HTB https://my.bible.com/nl/bible/75/ISA.43.HTB
Stap voor stap… één ding tegelijk.. en je hoeft het niet alleen te doen.. Hij gaat met je mee..
Ik werd weer wat rustiger en toen mijn man thuis kwam van de dagbesteding heb ik het hem verteld..
Zijn antwoord verraste mij eerlijk gezegd niet.. ook omdat we het er geregeld over hadden gehad en ik ook wist dat hij er aan toe was..
Hij zei: “oké.. nu al?? Nou dat is mooi” hij ging gelijk in de regelmodus… de knop was om..
Natuurlijk merkte ik bij tijd en wijle wel dat hij het ook ontzettend spannend vond..
We hebben de Clientadviseur gebeld en een afspraak gemaakt voor de maandag erop… om zijn kamer te bekijken en een gesprek met de psycholoog en de cliëntadviseur..
Ik was blij dat hij het zo oppakte maar tegelijk zei het ook veel over zijn ziekteproces..
Na het gesprek moest er veel geregeld worden want hij kon binnen een week al inhuizen… tjonge dat ging wel heel snel..
Kregen we nog tijd om het te laten dalen?
Nou eigenlijk niet..
De levenstrein had volle snelheid gekregen en de handrem was zoek..
Het werd een ongekende bizarre week..
Als eerste heb ik maar even goed voor mijzelf gezorgd door mijn nieuwe werkgever te bellen en te vragen of ik een weekje later kon beginnen.. werken in deze bizarre week trok ik echt niet.. en aan de andere kant had mijn nieuwe werkgever nu ook niks aan mij want mijn hoofd stond nu wel even bij andere zaken dan een nieuwe baan..
Gelukkig kreeg ik alle begrip en meeleven… ik mocht een weekje later beginnen…
God zorgt!
De sneltrein denderde onvermoeid voort want er moest enorm veel geregeld worden… Er moesten spulletjes aangeschaft worden, meubeltjes, maar ook het financiële plaatje kwam op de kop.. verzekeringen moesten afgesloten worden.. enz. enz.. Veel geregel.. gezoek op internet.. telefoontjes die gepleegd moesten worden.. Je wilt niet weten wat er bij een opname zoal komt kijken..
Gelukkig verliep alles redelijk vlot en eind van de week kon ik met lieve vrienden zijn kamer alvast inrichten… zodat hij die maandag erop in een aangeklede kamer zou komen..
Hier was mijn man erg blij om want daar zag hij erg tegenop.. hij mist namelijk het overzicht hoe deze dingen aan te pakken en het zou hem alleen maar veel stress bezorgen..
Het bijzondere was dat ik in de hectiek God dicht bij ervoer.. God die mij zag en mij droeg..
Wat was het een zware week.. ik zat nog helemaal in de afscheid modus van mijn oude werk en toen kwam het afscheid van mijn lieverd ook al dicht bij… mijn emoties vlogen van hot naar her… ik wilde er ook niet aan toegeven omdat ik nog zoveel moest regelen.. en dwong mijzelf om nog maar even in de overlevingsmodus te blijven… maar af en toe kwam het flink binnen en liet ik de emoties maar de vrije loop…
Pittige tijden..
Het was een week van afscheid… want in die week liet mijn Vlinder (45km autootje) mij ook in de steek.. hij vertoonde steeds al mankementen.. nadat ik hem had aangeschaft was er steeds wat mee.. en nu.. een half jaar verder heb ik er qua onkosten het zelfde ingestoken dan waar ik hem voor gekocht had.. dit doet pijn.. ontzettend veel pijn.. het afgelopen jaar werkte ik voor de auto..
Gelukkig kon ik een leenauto van de garage meekrijgen.. maar in die week gaf de garage mij een bericht dat het weer minimaal duizend euro zou kosten.. ik heb te kennen gegeven dat het voor mij klaar was.. dat ik dat bedrag simpelweg niet meer heb… hij gaf mij groot gelijk…
Tja en daar sta je dan… ook nog afscheid van mijn Vlinder nemen…
Hoeveel kon er nog bij??
God wist het… ik niet.. maar niet veel meer…
Tegelijk kwam om de hoek het besef dat ik straks alleen zou wonen.. ik die nog nooit van mijn leven echt alleen heb gewoond.. ja op mijn 17e in de zusterflat toen ik de opleiding deed.. maar daarna nooit meer..
Hoe ging ik dit doen??
Echt ik had geen idee!!
Ik zag er als een berg tegenop.. en dan vooral de nachten… nachten waren voor mij toch wel een dingetje.. helaas een overblijfsel vanuit mijn jeugd…
Ik vond een leesplan op YouVersion over God in de nachten.. en haalde er mijn troost en Zijn nabijheid uit..
Heb de hele week ook voor de nachten gebeden dat God daarin zijn rust wilde laten zien.. dat de angst er niet zou zijn maar Zijn vrede!
Maandag.. een week na dat we waren wezen kijken heb ik mijn lieverd weggebracht..
Hoe ik mij voelde na dat we het opname gesprek hadden gehad en ik wegliep om naar huis te gaan… is niet onder woorden te brengen…
Ik voelde mij verdoofd en leeg…
Tegelijk kreeg ik flashbacks van vroeger..
Het had namelijk vroeger niet veel gescheeld of ik had zelf voorgoed in een instelling gewoond.. en wel te verstaan een psychiatrische instelling.. wat ben ik blij en God dankbaar dat ik toen zo helder was dat ik kon aangeven dat ik dit niet wilde.. nooit niet..
Ik had namelijk een onderbuik gevoel dat ik helemaal niet “ziek” was zoals iedereen dacht.. ik wist dat er iets anders gruwelijk mis was.. dat ik niet psychisch ziek was door een of andere “stoornis”… jaren later kwam ik achter de waarheid doordat ik mijn dossier had opgevraagd…
De labeltjes namelijk die ik allemaal in die jaren op geplakt had gekregen klopten niet.. het kwam namelijk door de medicatie die ik allemaal kreeg, (vanwege al die labeltjes) waar ik niet tegenkon.. ik had een contra-indicatie tegen al die medicatie ontwikkeld.. hierdoor werd ik steeds zieker.. en ja dan kom je in een vicieuze cirkel.. medicatie waar ik zieker van werd.. maar omdat ik zieker werd dacht men dat ik nog maar meer medicatie moest gaan slikken.. i.p.v. kijken waarom de medicatie niet hielp en waarom ik steeds zieker werd… Deze vicieuze cirkel maakte mij zo ziek dat ik dus bijna “voorgoed” opgenomen moest worden… opgenomen op een chronische psychiatrische afdeling… mijn gedachten gingen nog verder.. en een heel tafereel van vroeger ging door mijn hoofd.
Ik werd verdrietig maar ook ontzettend dankbaar tegelijk dat God mij voor deze narigheid heeft behoed.. want was dit gebeurt dan was ik er menselijk gezien nooit meer weggekomen..
Aan de andere kant mijn dubbele gevoel dat ik nu mijn eigen lieverd weg moest brengen.. een hele andere situatie maar gevoelsmatig raakte het bepaalde vlakken..
Het leven is soms niet te begrijpen… soms is het teveel..
Waarom??
Ik vraag niet meer waarom.. omdat ik weet dat God er net zoveel verdriet van heeft dan wij.. Hij heeft deze gebrokenheid ook niet gewild.. ja dat Hij kan ingrijpen is zeker waar.. waarom Hij dat niet doet.. dat is aan Hem.. God is soeverein.. daar kom ik niet aan… Hij overziet het gehele plaatje en weet de uitkomst… wij hoeven Hem alleen maar te vertrouwen.. en dat doe ik 1000000%…
Ondanks mijn verdriet, mijn pijn… omdat ik weet dat God dezelfde blijft.. Hij draagt, zorgt en is erbij in Zijn eindeloze Liefde en trouw… uiteindelijk zullen we, als het onze tijd is, de eeuwigheid binnen gaan en mogen we vallen in Zijn liefdevolle armen..
Eindelijk Thuiskomen in een veilige haven.. en tot die tijd houden we vol.. met Hem.. nooit meer alleen!!
S ’middags waren mijn ouders er nog even en die zijn nog even een nachtje gebleven.. slapen kon ik niet.. mijn hoofd zat te vol..
Na dat mijn ouders weer naar huis waren gegaan zat ik “alleen”.. maar tot nu toe heb ik mij nog geen moment alleen gevoeld….
Het verdriet komt en gaat.. het zijn golvende bewegingen…
Het is rouwen bij leven…
Maar het wonderlijke gebeurde…
De eerste nacht alleen heb ik geslapen als een blok.. ik rustte in zijn Liefdevolle armen.. er heerste rust en vrede in huis!
Geen angst..
Ben zo dankbaar en blij om te merken en te zien hoe God zorgt voor mij en ook voor mijn lieverd…
Hij was vanaf dag 1 gewend.. hij heeft het er ontzettend naar zijn zin… vind het gezellig met zijn medebewoners.. leeft helemaal op..
Hij heeft een spreekwoordelijke jas uit gedaan… dit komt omdat hij zijn best niet meer hoeft te doen.. hij is daar één van de besten waardoor hij niet meer hoeft op te boksen in de maatschappij om mee te kunnen komen.. hij mag nu relaxen en tot rust komen..
Wat gunde ik hem dit… hier deed ik het voor… een mooie bijkomstigheid is dat hij straks wat meer energie overheeft en ik ook… om samen nog te kunnen genieten van de mooie dingen die het leven ook nog bied!
Ik hou van U. Uw genade blijft me dragen; dag aan dag, in de palm van uw hand. Van de morgen tot de avond, als ik weer slapen ga, zing ik steeds van de goedheid van God.
Refrein: Al heel mijn leven bent U trouw, Heer. Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer, zing ik steeds van de goedheid van God.
Uw zachte stem leidde mij door al mijn dalen. U was dichtbij, in mijn donkerste nacht. Heer, ik ken U als een Vader. Ik ken U als een vriend. Ik leef met U, in de goedheid van God.
(Refrein) Bridge 2x: Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij. Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij. Heel mijn hart en ziel leg ik voor U neer. Ik geef U alles, Heer! Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij. (Refrein 2x)
Ja, ik zing van de goedheid van God. Psalm 27:13, Psalm 145:7
Lang heb ik niks van mij laten horen… ja te lang als ik heel eerlijk ben…
Maar naast werken en mantelzorgen is er weinig ruimte voor andere dingen zoals mijn bloggen en plaatjes maken… het heeft het laatste jaar al mijn tijd op geslokt…
Maar nu krijg ik meer tijd om jullie bij te praten, want er is nogal wat gebeurt in mijn/ons leven… heel veel gebeurt.. te veel om in een blog te vertellen dus ga ik er een aantal blogs aan wijden..
Zoals ik al schreef in mijn laatste blog ging deze periode van corona, Lock down, drukte op het werk en mantelzorgen mij niet in de koude kleren zitten..
Ik merkte dat ik op mijn tenen begon te lopen, dat mijn rek qua energie er bijna uit was.. het werd thuis steeds zwaarder.. mijn lieverd ging steeds verder achteruit.. niet dat iemand er iets van merkte behalve ik en de zorg.. en dat maakte het wel dubbel zo zwaar..
Het is een eenzame weg (geweest) met vallen en opstaan.. het vreselijke van dementie is dat het voor de naasten veel zwaarder is dan voor de persoon zelf… de persoon zelf merkt weinig van hoe de dingen niet meer goed gaan, wat ze vergeten en hoe ze veranderen…
Het lastige van vasculaire dementie is dat je een trap afloopt als het ware… je maakt een stap en dan stabiliseert het zicht weer tot je weer een stap maakt.. tijdens de stap merkt de persoon in kwestie het wel.. maar doordat het weer stabiliseert is dit moment al gauw weer verdwenen.. ook gaat bij vasculaire dementie het vergeten nog niet zo zeer.. en de combinatie met FTD kenmerken heb je meer te doen met gedrag en karakterveranderingen bij Alzheimer staat het vergeten meer voorop… zo zijn er wel 50 soorten verschillende dementievormen… en we zijn allemaal stuk voor stuk uniek gemaakt, hierdoor gaat een ieder ook zijn eigen proces binnen de ziekte dementie..
Zet 20 alzheimer patiënten op een rij en er gaat niemand het zelfde proces… zet 20 vasculaire dementie patiënten op een rij.. en je hebt het zelfde verhaal… enz enz
God heeft ons uniek geschapen met een uniek brein.. waardoor we ook allemaal anders reageren op eenzelfde proces.. hierdoor maakt het dat het een zeer ingewikkelde en moeilijke aandoening is om mee om te gaan.. en om het überhaupt te zien.. want veel patiënten met dementie zullen ongemerkt proberen te compenseren.. dit zit in de mens en gaat automatisch.. bij de een wat meer dan bij de ander..
Omdat mijn lieverd zijn hele leven zich heeft aangepast aan de ander.. dit is al vanaf zijn jeugd ontstaan… is dit een overlevingsmechanisme geworden en zit bij hem ingesleten.. dat levert voor hem nu ontzettend veel voordeel op omdat het bij hem een automatisme is geworden… hierdoor kan hij zich nog heel lang staande houden en zul je het dus niet zo snel opmerken..
Maar hij merkte zelf ook steeds meer dat het harder knokken was om aansluiting te vinden bij de ander.. dit vroeg steeds meer energie die hij eigenlijk niet meer had… toch probeerde hij het en deed hij ontzettend zijn best.. waardoor hij elke keer steeds uitgeputter raakte.
Hij gaf steeds vaker aan dat hij wel opgenomen wilde worden.. ik denk zelf dat het hem rust gaf dat hij dacht dat hij dan niet meer zo zijn best hoefde te doen om aansluiting te vinden bij gelijkgestemden.. hij hoeft dan niet meer op te boksen tegen een maatschappij die hij eigenlijk niet meer kon bijbenen.. de psycholoog heeft destijds ook gezegd dat hij elke dag een marathon loopt..
Hoe vermoeiend…
Mede hierom zijn we op zoek gegaan naar een verpleeghuis.. kleinschalig of een grote organisatie… het verschil zit hem in de prijs (helaas).. maar goed binnen de grote organisatie zie je ook steeds meer kleine afdelingen met een kleine groep bewoners..
We zijn bij een aantal wezen kijken en mijn lieverd vond het allemaal oké.. toch bleef uiteindelijk na veel wikken en wegen… en veel telefoontjes naar verschillende verpleeghuizen één verpleeghuis over..
Een kleinschalige afdeling met 8 appartementen.. speciaal gericht op jonge mensen met dementie.. leeftijd tot 65.. 8 appartementen in heel twente.. veel te weinig voor deze doelgroep.. er komen namelijk steeds meer jonge mensen met dementie.. dementie is ondertussen volksziekte nummer 1, het is de kanker voorbij gestreeft.. deze groep kun je niet tussen de 70 á 80 plussers neerzetten.. Jonge mensen met dementie komen uit een hele andere leefsituatie, dit vraagt om een hele andere dagelijkse invulling en omgaan met dementie..
Hierdoor kon het nog wel heel lang duren voor er plek zou zijn… dit maakte ondertussen dat ik na ging denken of het nog wel geschikt zou zijn dat ik in Enschede aan het werk was of dat het nu tijd was om iets dichterbij te zoeken..
Mijn lieverd had al vaker aan gegeven dat hij het wel fijn zou vinden als ik een baan dichterbij had… dit gaf hem een veiliger gevoel… stel dat er wat was.. dan was ik in ieder geval zo thuis..
Ik zat hier over na te denken en voor te bidden en zo kwam er (toevallig) een vacature voorbij in Hengelo.. bij een andere organisatie maar ook bij een hele ander doelgroep.. Somatisch met psychiatrische problematiek… een afdeling vanuit de GGZ naar een verpleeginstelling was gegaan…
Het leek mij wel wat… het was een welzijnsbaan als helpende.. meer gericht op welzijn, en niet meer in de zorg.. dit was voor mij ook fysiek wat prettiger.. ook de doelgroep leek mij wel een uitdaging.. maar vond het ook enorm spannend..
Ik twijfelde tegelijk enorm… mijn oude baan opgeven was voor mij best wel een ding.. een werkgever met een christelijke identiteit waar zeker binnen de instelling hoge prioriteit aan wordt gegeven.. ook de PG vond ik geweldig.. warme zorg… dat ben ik… ik ben geen bikkel en ik heb geen dikke huid… ik leef op als ik iemand warme liefdevolle zorg kan bieden..
Na een poosje te worstelen met mijzelf, God en het leven kwam ik uiteindelijk tot een keuze… Ik koos voor de praktische kant, mijn hart schoof ik even aan de kant.. want als ik daar naar luisterde bleef ik waar ik was.. maar praktisch was dit gewoon niet oké.. gezien de thuissituatie..
Ik heb een ochtend meegelopen en dat was leuk en gezellig.. ach ik pas mij makkelijk aan en ik vindt (bijna) alles leuk.. dat is mooi maar het kan ook een valkuil zijn… ik dacht bij mijzelf… hier kan ik vast ook wel wennen..
Het gekke was dat ik niet gelijk laaiend enthousiast was.. terwijl ik ’t meestal wel ben.. ik wist dat ik de uitdaging wel wat mistte.. het was mij in alle eerlijkheid wat te rustig.. maar ik dacht weet je iets rustiger aan mag ook wel.. naast de zorg voor mijn man… je hebt het druk genoeg..
Uiteindelijk heb ik ja gezegd.. in de wetenschap dat ook God hierin meeging en Hij mij de tools en wijsheid wel zou geven om er wat van te maken…
Ik ondertekende mijn contract.. eerst voor een jaar en dan zou ik voor vast aangenomen worden als het van beide kanten goed zou bevallen.. In juni zou ik beginnen en dan eerst een proefmaand.. vond ik het in die maand toch niks kon ik zo weer opstappen.. dit vond ik wel een prettige gedachte.. ook omdat ik nog steeds twijfelde..
Ik zag die maand ook echt als een maand om te snuffelen aan mijn nieuwe baan en dat ik daarna pas definitief mijn keuze hoefde te maken..
Zo gezegd… zo gedaan..
Tjonge.. wat vond ik deze stap spannend… en wat ging ik met een naar gevoel bij mijn oude werkgever weg… het kostte mij veel tranen.. heel veel tranen…. mede omdat ik de rust in deze stap maar niet kon vinden.. en een antwoord kreeg ik ook niet… het was een stap in vertrouwen dat Hij met mij mee ging.. anders durfde ik het niet aan.. en soms moet je praktische keuzes maken en je gevoel wat aan de kant zetten..
Maar ik wil uw kracht bezingen. Reeds ʼs morgens vroeg jubel ik het uit over uw goedheid en trouw. Want U bent voor mij als een burcht, een wijkplaats voor als het mij te moeilijk wordt. Psalmen 59:17
Ik was aan het scrollen op mijn website.. werd stil bij het feit hoeveel wonderen God al in mijn/ons leven heeft gedaan.. grote en kleine! Maar ook de realiteit dat je in het leven niet altijd op de top zit of diep in het dal.. maar dat God door gaat.. en als ik dan kijk waar ik nu sta en hoe God nog steeds doorgaat met herstel.. wordt ik stil.. verwonderd wat een grote en Liefdevolle God ik ken.. en dat Hij daarin voor mij zorgt in wat ik aan kan!
Want Hij zorgt.. deze hele corona situatie gaat mij lichamelijk en mentaal niet in de koude kleren zitten.. ik merk dat ik hard moet werken om overeind te blijven.. te blijven vertrouwen en geloven in Hem dat Hij de controle heeft!
Tegelijk verdriet over hoe deze wereld stuk gaat aan verdeeldheid, egoïsme… te zien hoe satan rond gaat als een briesende leeuw.. hij weet dat zijn laatste uren zijn geteld.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..
Maar als ik dan terug lees hoe God werkt en het weten dat Hij dezelfde blijft.. niet veranderlijk is.. en onvoorwaardelijk van ons houdt.. mogen wij ons daar aan vast houden… en als wij Hem blijven zoeken in bidden en lezen.. zullen we Hem vinden en rust en vrede ervaren! In onze hoogtepunten en in de diepe dalen..
Onderstaand filmpje verteld in een paar minuten het hele paasverhaal!
Het raakte mij en ik was erg ontroerd..
Zo dankbaar wat Jezus voor mij heeft gedaan…. voor jou heeft gedaan..
Pure Liefde!! Liefde voor IEDEREEN…..
In Johannes 3:16 staat waarom Jezus Zijn leven heeft gegeven!
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,
opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Geloof jij in deze Liefdevolle God? Deze God die jou op het oog heeft, jou al kende voordat je bestond?
Onderstaand lied wilde ik graag met je delen!
Heb de tekst opgezocht en vertaald naar het nederlands voor de mensen die de engelse taal niet zo goed bij machte zijn!
HALLELUJA!!
Op Zijn hoofd een doornenkroon geplaatst. Hij wist dat Hij spoedig dood zou gaan Hij zei: “Bent u mij vergeten, vader?” Ze spijkerden Hem aan een houten kruis. Zodat de hele wereld spoedig het verlies zou voelen, van Christus de Koning voor Zijn Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Hij boog Zijn hoofd, was klaar om te gaan Toen hief Hij Zijn gezicht omhoog En zei: Ik ga naar huis Vader, naar U” Een riet met Zijn laatste slok Werd zacht naar zijn lippen gebracht Hij dronk een teug en gaf Zijn ziel in heerlijkheid Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja De soldaat die zijn zwaard had gebruikt Om het lichaam van onze Heer te doorboren Zei: “Echt, dit was Jezus Christus onze Verlosser” Hij keek met angst op naar zijn zwaard Toen draaide hij zich om naar Christus de Heer En viel op zijn knieën huilend Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Nam de doornen kroon van Zijn hoofd en wikkelde Hem in een linnen kleed Toen legde hij Hem neer in het graf om te rusten De gaten in Zijn handen, Zijn voeten en zij In ons hart weten we dat Hij stierf Om ons van onszelf te redden, oh Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Drie dagen gingen voorbij Ze kwamen om de steen te verplaatsen, om de doden te zegenen Te zalven met olie en specerijen Halleluja Maar toen ze de steen gingen verplaatsen, zagen ze dat ze niet alleen waren Want Jezus Christus is verrezen, Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja
A crown of thorns placed on His head He knew that He would soon be dead He said, “Did you forget me, Father did you?” They nailed Him to a wooden cross Soon all the world would feel the loss Of Christ the King before His Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah He hung His head and prepared to die Then lifted His face up to the sky Said, “I am coming home now Father, to you” A reed which held His final sip Was gently lifted to his lips He drank His last and gave His soul to glory Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah The soldier who had used his sword To pierce the body of our Lord Said, “Truly, this was Jesus Christ our Savior” He looked with fear upon his sword Then turned to face his Christ and Lord Fell to his knees crying Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Took from his head the thorny crown And wrapped him in a linen gown Then laid him down to rest inside the tomb The holes in his hands, his feet and side Now in our hearts we know he died To save us from ourselves, oh Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Three days went by, again they came To move the stone, to bless the slain With oil and spice anointing Hallelujah But as they went to move the stone They saw that they were not alone For Jesus Christ has risen, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah
Heer, In deze tijd, waarin we met z’n allen zoveel geduld moeten opbrengen, bidden wij om uw brood zodat wij dat kunnen uitdelen aan mensen die zich al lange tijd zo leeg voelen bidden wij om uw water voor degenen die zich uitgeput voelen door de crisis bidden wij om opvang van de jongeren die in deze tijd vervreemd van zichzelf en anderen raken bidden wij om een arm om de schouder voor de mensen die zich eenzaam en depressief voelen door de kilte die al zo lang heerst bidden wij om aandacht en zorg voor de zieken die door het virus getroffen zijn bidden wij om liefde voor hen die zich door de lockdown opgesloten voelen in zichzelf bidden wij om troost voor de mensen die hun geliefden verloren door het virus en hen moesten begraven Christus ontferm u Amen
Want Hij geeft sneeuw en regen de opdracht om op de aarde te vallen. Dan ligt al het menselijke werk stil, zodat men overal Zijn macht kan zien. Job 37:6-7
Dus kijken wij niet naar wat zich voor onze ogen afspeelt, maar wij kijken uit naar wat wij nu nog niet zien. Alle zichtbare dingen zijn tijdelijk, maar de dingen die nu nog niet zichtbaar zijn, zullen eeuwig blijven. 2 Korinthiërs 4:18
Het leven van vandaag is een kwestie van een lange adem…
Ik vind het lastig… ik vind het moeilijk om vol te houden… de coronavermoeidheid slaat toe… het is druk op mijn werk… er wordt steeds meer gevraagd van mij in de thuissituatie.. hoe zorg ik daarin dan goed voor mij zelf?
Ik zat er van de week echt even doorheen…
Ik merk dat het leven met rouw… je partner verliezen bij leven is leven in rouw… in golvende bewegingen gaat.. ene moment diep verdriet en het andere moment berusting….
En ja deze week had ik een week van diep verdriet.. waarin veel binnen kwam… waarin ik rouw en verlies heftig ervoer.. en de beslommeringen die het leven met dementie geeft meer ervoer dan de weken ervoor..
Het gemis van mijn maatje neemt steeds meer vormen aan…
Soms door de drukte van het leven mis je de tijd om er bij stil te staan.. maar daardoor verlies je ook snel de aandacht voor jezelf.. bij mantelzorgen verleg je steeds weer je grens.. vaak onbewust… ene moment denk je… ik trek het niet meer.. maar dan gebeurt er weer iets wat je doet glimlachen en je vergeet hoe zwaar het was en je gaat weer door.. je bent aan het overleven…
Ik merk ook dat ik last heb van de huidige situatie.. het geeft mij ontzettend veel stress… het “anders” contact hebben met mensen… het “onbezorgde” is weg… het gewoon ergens naar toe gaan zonder er bij na te denken.. heb ik mijn mondkapje op… heb ik mijn handen ontsmet.. houdt ik 1.5 meter afstand.. houd ik genoeg rekening met de ander?
Het leven is niet meer “normaal“… het wordt steeds lastiger om contacten te leggen… er leeft zoveel angst onder de mensen.. angst voor elkaar.. angst voor de toekomst… voor wat er nog meer komen gaat.. dit uit zich in depressies… onmacht en frustratie..
Vooral de jeugd heeft eronder te lijden… juist in deze periode van je leven heb je contacten met leeftijdsgenoten zo nodig.. in deze fase van je leven groei je op tot gezonde volwassen mensen.. leer je omgaan met elkaar.. en leer je omgaan in relatie met elkaar…
Ik heb contact met leeftijdsgenoten… gezond volwassen worden vroeger ontzettend gemist… doordat ik altijd een buitenbeentje was en daardoor erg gepest.. en in mijn jongvolwassen leeftijd de psychiatrie tijd begon…. waardoor je ook buiten de samenleven wordt geplaatst…
Maar de huidige generatie van deze leeftijd groeit op in angst.. dat het juist niet goed is om contact met elkaar te hebben.. dat je elkaar ziek kan maken.. je krijgt dus de boodschap mee.. Jij bent een gevaar voor je medemens… als de ander ziek wordt is het jou schuld…. dus pas goed op en kijk uit wat je doet..
Deze verantwoording bij de jeugd neerleggen is zo fout en geeft een enorme deuk in je zelfvertrouwen.. maar ook dat de jeugd zich ontzettend verantwoordelijk gaat voelen als het misgaat..
Natuurlijk zijn er jongeren die het misschien wat sneller naast zich neer gaan leggen.. of er minder moeite mee hebben.. waar het minder binnen komt.. maar er zijn ook jongeren waarbij het wel flink binnen komt.. vooral als je nogal gevoelig karakter hebt… of bv als je beschadigd bent door gebrokenheid binnen het gezin waar je in opgroeit.. of gepest wordt op school..
Dit alles komt best heftig bij mij binnen.. een zogenoemde trigger.. het herinnerd mij aan een gebeurtenis in mijn jeugd… Tijdens mij jeugd zijn er uitspraken gedaan waar ik behoorlijk last van heb gehad.. en heel soms nog.. vooral als vergelijkbare situaties zich voor doen…
Er is destijds tegen mij gezegd.. als je niet goed je best doet en niet goed voor de ander zorgt en als hij of zij dan ziek wordt… dan is het jou schuld..
Dit resulteerde bij mij in extreme alertheid… dat ik enorm gericht was op de ander.. ik signaleerde en scande voortdurend alles om mij heen.. deed ik wel goed mijn best.. liet ik geen steken vallen? Miste ik iets?? en als er dan iemand ziek werd kreeg ik het Spaans benauwd.. letterlijk… want ik heb toch niet iets gemist??
Door dit alles ontwikkelde ik een enorme verantwoordelijkheidsgevoel voor alles en iedereen… want oefff… als die ander nou toch ziek werd.. en hij of zij ging dood.. dan was het mijn schuld.. dan had ik niet goed mijn best gedaan…
Zie je wat voor impact het heeft... dit alles gaat in je hoofd en hart een leven leiden en een leugen is geboren..
Exact gebeurt er nu in de wereld..
De verantwoordelijkheid die nu aan onze jeugd wordt gegeven is geen verantwoordelijkheid.. maar is manipulatie… en deze manipulatie maakt je kapot!!
Kun je je voorstellen dat dit mij enorm raakt… ik weet en ervaar nog dagelijks de gevolgen.. en dan wordt ik boos en verdrietig… er is zoveel onrecht wat wij mensen elkaar aandoen!!
Dan overspoelt mij alles wat er in de wereld gebeurt.. ook door mijn hoog gevoeligheid (HSP) komt alles drie keer zo hard binnen..
En juist dan.. heb ik mijn rust en me-time drie keer zo hard nodig..
We weten onderhand wat stress voor effect op je lichaam heeft.. en ook ik kwam daar niet onderuit.. ik kreeg meer pijn… er kwamen wat meer klachten dan anders.. ik raakte vermoeider…
In mijn hoofd gingen direct allerlei leugentjes hun zegjes doen…
“niet naar luisteren.. ik moet volhouden.. hier wil ik niet aan toegeven.. hier kan ik niet aan toegeven… ik moet dit toch kunnen??” Straks krijgen de mensen nog gelijk ook dat ik “Psychiatrisch patiënt” ben.. dat ik het leven niet aan kan.. ik hoor het ze al zeggen: “vroeg of laat valt ze toch uit… we kunnen er op wachten” ‘Ik moet het zelf kunnen… ik ben altijd afhankelijk geweest… dat nooit weer… ik kan het zelf.. en ik zal ze geen gelijk geven…”
Dus Doorrrrrr…….
Oefff..
Maar mijn lichaam bracht mij tot stilstand.. mijn lichaam gaf een duidelijke grens… ontsteking in het kniegewricht… ik had de stress te veel laten oplopen en geluisterd naar de leugentjes in mijn hoofd..
Ik zat er echt even flink doorheen… de tranen vonden zijn uitweg… als dan eenmaal de registers open gaan dan kan je niet meer stoppen.. tenminste dat is mijn ervaring..
Afijn… Het lucht wel op..
Wat ik enorm kostbaar vind is dat God mij gezegend heeft met lieve vriendinnen… waar ik altijd aan kan kloppen… waar ik mijn pijn en verdriet mee kan delen.. en waar ik mee kan sparren… die mij vertrouwen geven waardoor ik leer dat ik steeds meer mijzelf mag zijn.. gewoon mag zeggen wat ik voel en ervaar.. zonder veroordeeld te worden.. zonder voor “Gek” verklaard te worden… echte vriendinnen… zo iets kostbaars…. heb ik nooit gehad.. ik heb zo vaak gebeden dat ik dit mocht ervaren in mijn leven…
En God heeft geantwoord… het mooie is dat je er zo voor elkaar mag en kunt zijn en elkaar daardoor opbouwt.. oké het schuurt ook af en toe… maar dat maakt de relatie alleen maar sterker..
Doordat je elkaar opbouwt krijg je weer helderheid in je denken en kom je er samen achter wat de struikelblokken zijn en waar je mee aan de slag kan om weer verder te kunnen..
Maar waarom heb ik daar dan zo’n moeite mee om goed voor mijzelf te zorgen.. waarom doe ik mij hierin dan zo vaak te kort? Waarom durf ik daarin niet goed voor mij zelf op te komen??
Mijn vriendin was bij mij op de koffie en gaf mij de eyeopener..
Au.. die deed zeer.. die kwam binnen..
Ze zei: “je zorgt niet goed voor jezelf en je komt niet voor je zelf op omdat je nog steeds in de leugen geloofd dat je “GEK” bent… oftewel dat je nog steeds een “psychiatrisch patiënt” bent.. dit is jou zelfstigma… door al deze leugens ben jij je continu aan het bewijzen dat je geen “psychiatrisch patiënt” meer bent.. je bent continu aan het bewijzen dat je niet “GEK” bent.. dat je wel kunt werken.. dat je heus wel goed voor je partner kunt zorgen.. dat je “normaal” bent net als ieder ander..
De leugens klonken als een echo in mijn oren…. Wie ben jij nou… jij “psychiatrisch patiënt”.. jij hebt geen rechten.. wat beteken jij nou nog voor deze maatschappij..
Ik dacht eigenlijk dat ik al deze leugens al aardig afgezworen had..
Ik dacht na en kwam tot de conclusie dat er diep van binnen toch waarschijnlijk nog iets zit wat bodem geeft aan die leugens… er hoeft namelijk maar 1 iemand een leugen/stigma weer te bevestigen en het valt direct in een bodem waar het weer kan gaan groeien.. ook al is die bodem al aardig omgeploegd… toch zit er blijkbaar nog iets wat deze stigma’s voeding geeft waardoor het weer kan groeien..
Deze stigma’s hebben heel lang mijn leven bepaald… en ja ze bepalen dus af en toe nog steeds mijn leven…
Het zit zo diepgeworteld.. iets wat je 30 jaar hebt gehoord en bent gaan geloven.. krijg je er zo een twee drie niet uit… ga maar een verkreukeld propje papier weer recht strijken.. de kreukels blijf je zien.. zo is het ook met de beschadigingen van het leven..
Het is hardwerken… met vallen en opstaan..
Wat ben ik dan blij als ik vriendinnen heb die eerlijk tegen mij zijn.. ook al doet het pijn.. je groeit er weer door en kan er mee aan de slag zodat je weer in de vrijheid komt die God voor jou heeft… Zijn waarheid…
Gelukkig ken ik deze God.. waar ik altijd bij terug mag komen.. ook als ik weer in die leugen ben gaan geloven… ook als ik faal… Hij is mijn rots.. mijn houvast… Hij blijft altijd dezelfde.. wat Hij over mij zegt blijft ook altijd hetzelfde..
En dan mogen we Zijn waarheid proclameren en de leugen daarmee wegsturen… elke keer weer..
Dan komt er opnieuw bevrijding en ruimte…. en ga je alles in een ander perspectief zien…
Mijn Vader is zo liefdevol… als jij opnieuw alles aan Hem geeft dan laat Hij zichzelf zien.. door een preek.. in een lied.. tijdens een overdenking.. door een podcast.. zodat je inzichten krijgt… en een positieve boost om door te gaan.. Hij moedigt je daar mee aan..
Hij heeft mij vandaag laten zien.. hou vol.. je hoeft het niet alleen te doen.. wij gaan samen die stigma’s verslaan.. ook al struikel je vandaag.. je mag vandaag ook weer opstaan en vandaag verder leven.. Dit is vandaag het is alles wat je hebt morgen komt later en gisteren is al weer weg.. dit is vandaag met zijn vreugde en zijn pijn.. je hoeft maar één ding te doen.. dat is er zijn!!
Maak je geen zorgen over morgen. Bewaar die zorgen maar voor morgen. Je hebt het al moeilijk genoeg met vandaag. Mattheüs 6:34
Zo Groot is onze God.. Hij weet wat wij nodig hebben en heeft ons de Bijbel gegeven en elkaar om ons bij de hand te nemen en ons wegwijs te maken in dit leven…
Geweldig dat we Zijn Boek hebben… waar gewoon je hele leidraad van het leven in staat!!
Elke dag opnieuw… Hij geeft Elke dag weer nieuwe moed en nieuwe kracht… en elke dag is Hij erbij!!
Leg elke morgen opnieuw jouw hand in Zijn hand en leef VANDAAG!!
Ik zie de ellende groeien Om mij heen Egoïsme Haat Onverdraagzaamheid Iedereen alleen
Waar bent U? De Almachtige Begin en het einde Die is, die was, die komen zal Maar ik mis soms de bewijzen Ik lees Uw woord Maar mijn hart blijft stil Ik bid om U Maar voel geen verschil Ik zie de ellende groeien Om mij heen Egoïsme Haat Onverdraagzaamheid Iedereen alleen Ik mis U Waar bent U? Wat is het bewijs van Uw bestaan? Ik zie Uw volgelingen Ze volgen de leer die ze past Claimen wonderen die ik niet zag Leven niet anders dan de atheïst Maar geen van mijn zonden wordt gemist Waar bent U? Wie bent U? Wie laat me zien dat U bestaat? Zoals ik het kwaad zie, overal op straat Bestaat U? Ik bid om Uw heilig vuur Aanwezigheid van Uw geest Ik hoor de woorden die men spreekt in Uw naam Mooie woorden zonder kracht Over geld, gezondheid en dat het beter zal gaan Laat me zien dat U bestaat Laat me weten dat ik leef Met een doel Met een doel Laat me weten Dat U bestaat Zodat ik niet doelloos sterf Maar leef -Trudy Steegman-
Bovenstaand gedicht las ik op de pagina van Trudy Steegman… zij schrijft prachtige gedichten die je raken.. Zo ook dit gedicht..
Het verwoord mijn gevoelens.. gevoelens die er al een poosje zijn en waar ik eerlijk gezegd geen raad mee weet.. gevoelens die mijn wereld regelmatig overhoop halen..
Gevoelens waar ik wat mee wil en waar ik ook wat mee moet..
Waarom??
Omdat ik merk dat ik de grip verlies op mijzelf..
Ja.. ik weet dat we ons niet moeten laten leiden door ons gevoel omdat die ons meestal misleiden.. maar ik ben blij dat ik eindelijk weer voel.. maar hoe en waar ligt de grens van die gevoelens..
Meestal schakel(de) ik mijn gevoel uit om te overleven.. ook al wil(de) ik dit niet.. mijn lichaam/geest deed/doet dit uit automatisme.. uit “altijd zo geleerd dus altijd zo gedaan”… overlevingsstrategie.. maar dit is niet oké! want als je niet meer bij je gevoel kan kan je ook de dingen niet meer verwerken of doorleven.. en als je dan getriggerd wordt dan kan het je zomaar ineens enorm overspoelen.. tevens wordt je onbereikbaar voor de ander en voor jezelf!
Ik ben de laatste tijd dus bezig om het voelen steeds meer toe te laten.. en ja… ik ben een gevoelsmens zoals jullie onderhand wel weten maar mijn lichaam/geest zit mij regelmatig in de weg.. die probeert namelijk regelmatig uit mijn vroegere overlevingsstrategie mijn gevoelens te blokkeren.. het klinkt misschien raar maar heb er vaak geen invloed op.. het gebeurt.. gelukkig herken ik het steeds vaker…
Maar waar ligt de grens… in gevoel(ens) en verstandelijk… ik merk dat dit enorm zoeken is en dat het met vallen en opstaan gaat.. tegelijk ben ik ook dankbaar dat ik überhaupt weer kan “voelen” ..
Maar de situatie waar we nu in leven (lees coronatijd) en mijn thuissituatie (lees achteruitgang van mijn partner) wordt het wel erg moeilijk om te blijven vechten tegen mijn lichaam/geest om niet mijn gevoel(ens) uit te schakelen.. om niet in de overlevingsstrategie te gaan stappen… ik ben er mij van bewust dat ik wel gedeeltelijk in een overlevingsmodus zit.. anders kan ik alles (wat er op mijn pad komt) niet volhouden… maar ik wil voorkomen dat ik kopje onder ga.. en van dit vechten.. daar wordt ik nou zo moe van.. toegeven aan totale uitschakeling van mijn gevoel(ens) ligt op de loer..
Ik probeer om God hierin te zoeken.. om Zijn nabijheid te vinden.. maar wat lijkt en voelt het soms of de hemel van koper is..
En dan lees je dit gedicht..
Ben geraakt..
Ervaar het als een knipoog van God.. dat Hij mij ziet en hoort..
Je zult nu vast zeggen.. knipoog van God?
Ja… ik geloof niet in toeval namelijk… ik zie dit als antwoord op mijn roep “Waar Bent U??”
Ik weet vanuit mijn geloof en zekerweten dat Hij ons ziet en hoort.. waarom het dan zo stil blijft.. weet ik eerlijk gezegd niet.. misschien vanwege onderstaande citaat van Ron van der Spoel!?
De tijd waarin God zwijgt, waarin gebeden niet worden verhoord, is de tijd waarin we het meest leren alles van onszelf los te laten, omdat we zo intens naar Hem gaan verlangen. Als God zwijgt, als God niet meer ingrijpt, zal onze blik langzaam maar zeker van zijn handen naar zijn ogen gaan. Dan zoeken we niet meer wat Hij voor ons kan doen, want Hij doet even niets. Dan zoeken we vol vertwijfeling en verlangen naar Zijn liefde, naar zijn hart.
Dan is er maar 1 antwoord op onze roep.. op mijn roep…
Liefde… Liefde van Hem voor ons!
Hoe houd je dan moed om door te gaan.. om overeind te blijven als alles om je heen stil valt.. dan moet ik ineens denken aan vanmorgen.. tijdens een Online dienst kreeg ik onderstaand nummer te horen.. een prachtig lied.. een strijdvaardig lied!
Bethel Music – Raise A Hallelujah Overige artiesten: Jonathan David Helser Melissa Helser
I raise a hallelujah, in the presence of my enemies I raise a hallelujah, louder than the unbelief I raise a hallelujah, my weapon is a melody I raise a hallelujah, heaven comes to fight for me
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive!
I raise a hallelujah, with everything inside of me I raise a hallelujah, I will watch the darkness flee I raise a hallelujah, in the middle of the mystery I raise a hallelujah, fear you lost your hold on me!
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive!
Sing a little louder (In the presence of my enemies) Sing a little louder (Louder than the unbelief) Sing a little louder (My weapon is a melody) Sing a little louder (Heaven comes to fight for me) Sing a little louder (In the presence of my enemies) Sing a little louder (Louder than the unbelief) Sing a little louder (My weapon is a melody) Sing a little louder (Heaven comes to fight for me) Sing a little louder!
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive! Copyright 2020. All Rights Reserved
Nederlandse vertaling! Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten
Ik ga zingen, in het midden van de storm Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik hef een halleluja op, met alles in mij richt ik een halleluja op, ik zal de duisternis zien vluchten Ik breng een halleluja omhoog, in het midden van het mysterie hef ik een halleluja op, vrees dat je je greep op mij verloor!
Ik ga zingen, midden in de storm. Luider en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Zing een beetje luider (in de aanwezigheid van mijn vijanden) Zing een beetje luider (Luider dan het ongeloof) Zing een beetje luider (Mijn wapen is een melodie) Zing een beetje luider (de hemel komt om voor me te vechten) Zing een beetje harder ( In de aanwezigheid van mijn vijanden) Zing een beetje harder (Luider dan het ongeloof) Zing een beetje harder (Mijn wapen is een melodie) Zing een beetje harder (De hemel komt om voor me te vechten) Zing een beetje harder!
Ik ga zingen, midden in de storm Sterker en luider, je gaat mijn lof horen brullen Vanuit de as, er zal hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft! Copyright 2020. Alle rechten voorbehouden
In dit lied zat een stukje tekst wat extra binnen kwam..
Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten Ik ga zingen, in het midden van de storm Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik schiet vol als ik het lees… en weet je… dit is God.. Hij geeft moed en ik voel mij weer strijdvaardig…..
Zoals jullie weten is zingen een uitlaatklep voor mij.. maar momenteel ligt alles stil en is het binnenin mij ook stil.. dit knaagt aan mij.. en ben ik aan het zoeken om toch te blijven zingen.. maar regelmatig zakt mij de moed in de schoenen en vind ik het lastig om toch te zingen.. waarom.. waarvoor doe ik het nog.. dit maakt dat ik regelmatig in een dal zit… maar dit nummer geeft mij weer moed.. moed om zingend de vijand te bestrijden.. gevolg… heb de hele dag lopen zingen.. zingen van Hem!
Ooit zij een coach tegen mij dat als je gaat zingen er een engelentroon om je hoofd komt waardoor de duisternis geen macht meer heeft om in je gedachten te komen.. als je zingt troont God op je lofstem.. en waar God is kan geen duisternis zijn!
Waarom wordt het zingen aan banden gelegd.. de duisternis weet dit ook… maar ik blijf zingen.. in mijn eigen huis… in de auto…
Blijf alsjeblieft zingen.. dan zal God komen en de duisternis moet dan wijken..
Wauw wat een bemoediging..
Maakt dit de situatie minder zwaar? Nee..
Momenteel zit ik in zwaar weer.. maar wat mag ik dankbaar zijn met de knipogen van Hem…
Het mooie is dat God ons deze woorden heeft gegeven om uit te delen.. als je iets op je hart krijgt van Hem krijg je het nooit voor jezelf.. je krijgt het om iemand anders te bemoedigen en op te bouwend voor iemand anders..
Zo krijg je een dubbele Zegen!
Hij zegt…. Ik zie je.. heb vertrouwen in Mij.. ook al zie je het nog niet.. alles komt uiteindelijk goed want Ik heb de dood overwonnen.. ik heb allang de overwinning over het kwaad behaald..
Vandaag kreeg ik onderstaande overdenking toegestuurd die ik graag met jullie wil delen.
Kijk ‘Esther Noordermeer Visie op verdeeldheid naar aanleiding van Corona’ op YouTube
Een mooie en gedegen uitleg over de verdeeldheid in Nederland…
Het kwam bij mij binnen en ik werd er ontzettend verdrietig van.. verdrietig hoe wij als mensen de weg kwijt kunnen raken maar vooral wat de gevolgen zijn…
Bij welk kamp hoor jij? En hoe snel wijs jij met de vinger naar de ander!
Wat ik ook bijzonder vindt.. hoe dit alles… wat er gebeurt wereldwijd… vroeger in de bijbel ook gebeurde!
Het mooie en bemoedigende is hoe gaan wij hier mee om..
Roepen we Hem aan… en blijven we dat doen? Zodat Hij één of DE Richter gaat sturen…
Ik houdt hoop.. hoop op een machtige God die deze reddeloze wereld in Zijn handen heeft en uiteindelijk uitkomst zal brengen
Tegelijk hoop en bid ik dat ik vol mag houden.. doe jij met mij mee??
Ik weet als geen ander wat een auto-imuunziekte inhoudt.. en ik houdt mijn hart vast bij het zien van deze informatie.. Dit is exact wat mijn lichaam al jaren doet na al die troep (medicatie) die ik (onnodig) heb geslikt!
Een gerespecteerde immunoloog die al 40 jaar in het vak immunologie en vaccins zit! Ik deel dit om over na te denken voor je een beslissing neemt! Het is niet zonder risico’s… wat ook de regering vermeld! Misschien niet op korte termijn maar over een jaar.. 2 jaar… ik moet er niet aan denken.. wat er zou kunnen gebeuren met de inmiddels dan miljoenen gevaccineerden.. want hebben we dan cappiciteit om deze groep te begeleiden…
En nee ik ontken niet dat Covid bestaat.. heb het van dichtbij mee gemaakt.. maar er zijn andere wegen om hieruit te komen..
Je immuunsysteem versterken.. goede voeding.. en accepteren dat we in een wereld leven met ziekte en beperkingen..
Covid zal blijven bestaan.. ook met of zonder vaccin.. net zoals de vele andere ziektes.. waar we nu wonderwel niks meer over horen en ineens geen naam meer krijgt als iemand daaraan lijdt of overlijdt!
Baat het niet dan schaadt het niet.. deze vlieger gaat niet meer op! Ik zou willen eindigen met “Zint eer gij Begint!”
The world waits for a miracle The heart longs for a little bit of hope Oh come, oh come, Emmanuel A child prays for peace on Earth And she’s calling out from a sea of hurt Oh come, oh come, Emmanuel And can you hear the angels singing Glory to the light of the world Glory, the light of the world is here The drought breaks with the tears of a mother A baby’s cry is the sound of love Come down, come down, Emmanuel He is the song for the suffering He is Messiah, the Prince of Peace has come He has come, Emmanuel Glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world For all who wait For all who hunger For all who’ve prayed For all who wonder Behold your King Behold Messiah Emmanuel, Emmanuel Glo-glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world Behold your King Behold Messiah Emmanuel, Emmanuel The world waits for the miracle The heart longs for a little bit of hope Oh come, oh come Emmanuel
Vertaling in het nederlands van het bovenstaande prachtige lied!
De wereld wacht op een Wonder
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom, Emmanuel
Een kind bidt voor vrede op aarde
En ze roept vanuit een zee van pijn
Oh kom, oh kom, Emmanuel
En kun je het horen, engelen zingen
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie, het licht van de wereld is hier
De wanhoop breekt met de tranen van een moeder
Het gehuil van een baby is het geluid van de Liefde
Kom naar beneden, kom naar beneden, Emmanuel
Hij is het lied van het lijden
Hij is de Messias, de Vredevorst is gekomen
Hij is gekomen, Emmanuel
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Voor allen die wachten
Voor allen die honger hebben
Voor allen die hebben gebeden
Voor allen die zich afvragen
Zie uw Koning
Zie uw Messias
Emmanuel, Emmanuel
Glo-glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Zie uw koning
Zie Messias
Emmanuel, Emmanuel
De wereld wacht op een Wonder
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom Emmanuel
Wat kunnen we soms verlangen naar dat Licht… Licht in ons donker hoekje.. maar nog meer naar de tijd waarin het Licht nooit meer zal doven..
In deze tijd vind ik het knap lastig om hoop te houden.. hoop.. dat het ooit weer anders zal worden.. hoop… dat het leven ooit weer “normaal” zal worden… maar ik merk dat langzaam deze hoop vervliegt bij mij .. en bekruipt mij de angst dat waarschijnlijk de tijd waarin we nu leven… 1.5 meter afstand… de social distance… mondmasker.. geen/weinig kerkdiensten… hardheid van de mensen.. oordelen en veroordelen.. koud en kilte.. altijd zal blijven… of mischien nog wel erger zal worden…
Who nows!!
En weet je… daar kan ik niet mee leven… echt niet!!
Het valt mij zo zwaar.. en ik wordt er ook enorm verdrietig van.. tegelijk bekruipt mij een angstig gevoel.. zo’n niet pluis gevoel.. op het moment dat ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen en voel ik deze heftige pijn diep van binnen..
Ja ik weet dat God er is.. dat Hij de volledige controle heeft over deze wereld.. ook over covid19.. ook over de huidige situatie met al zijn regels.. en ja ook over mijn leven.. er gebeurt niks buiten Zijn medeweten om..
Maar soms…
Raak ik dat vertrouwen even kwijt.. heb ik (even) niet mijn blik op Hem gericht… soms… raakt het je te diep.. worden oude wonden weer opengescheurt..
Ik weet dat ik niet alleen ben… maar man wat kun je je toch ontzettend eenzaam en alleen voelen..
Pffff…
Nu zul je denk ik zeggen.. kijk naar je zegeningen… wees dankbaar… naar de dingen die er wel zijn..
Echt waar.. als ik daar aan denk dan voel ik mij enorm gezegend.. maar toch… zonder “Samen” stellen die dingen niks voor..
Een mens is niet gemaakt voor de social distancing.. wij zijn gemaakt om te knuffelen.. om aangeraakt te worden.. die arm om je schouder.. die schouder om op uit te huilen.. met elkaar te lachen.. samen te eten… samen een activiteit te ondernemen..
Al is het er maar ÉÉN!!
Ik merk dat er elke dag een stukje meer kapot gaat bij mij van binnen.. hoe hard ik ook mijn best doe om het te negeren.. hoe hard ik ook mijn best doe om te kijken naar mijn zegeningen… om dankbaar te zijn..
En dan lees ik even terug wat ik nu schrijf.. negeren om het niet te voelen..
En dan kijk ik naar mijzelf en glimlach ik.. en zeg tegen mijzelf..
"Is het erg dat je even stuk gaat.. is het erg om even te huilen.. is het erg om er even aan toe te geven wat je voelt"
NEE
Dat is niet erg.. het is soms zo nodig om te voelen wat je voelt.. om er juist niet aan voorbij te gaan…
Want ik heb ook geleerd dat er in het voelen vaak bijzondere dingen gebeuren, dat God komt.. dmv muziek.. een stukje tekst.. stilte.. rust… ennn… dat deze gevoelens/emoties weer voorbij gaan..
En dan wordt ik stil en dankbaar dat ik God ken.. God die zoveel van ons houdt dat Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde heeft gestuurd niet om het te veroordelen maar om het te redden… om ons hoop te brengen.. om ons te troosten.. om ons te omarmen… Hij die nooit loslaat.. hoe diep je ook geraakt wordt!
Bovenstaande lied kwam vanavond zo bij mij binnen.. ik werd tot tranen toe geroerd.. het bezingt zooo mijn verlangen… “De wereld wacht op een Wonder… Het hart verlangt naar een klein beetje hoop… Oh kom, oh kom Emmanuel” … mijn verlangen naar Hem.. mijn verlangen naar Vrede.. naar het Licht voor deze Wereld in nood.. naar dit Licht voor mijzelf.. naar dit Licht voor Jou!!
En… Hij is er en Hij komt (Spoedig)!!
Ik weet (gelukkig) diep van binnen dat het niet lang meer duurt voor Hij terug komt.. dat het einde nabij is.. de boze maakt nu veel kabaal.. hij weet dat zijn laatste uur is geslagen.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..
Soms…………………………Vind ik het jammer dat ik niet weet wanneer Hij precies komt..
Want als ik dat wist..
"Dan hing ik de avond er voor de slingers op.. dan hing ik de vlag uit.. dan zette ik de muziek op 10... dan bakte ik de lekkerste taart... dan nodigde ik al mijn familie en vrienden uit om er bij te zijn.. en dit ik mijn feestelijkste jurk aan.. bezocht ik de kapper.. zodat ik er op mijn mooist uit zou zien.. net zoals ik op mijn eigen bruiloft was 6 jaar geleden"
Realiteit is dat we het niet weten.. maar dat God wel in de bijbel zegt dat we er elk moment klaar voor moeten zijn.. dat Hij komt als een dief in de nacht..
Ik kan met heel mijn hart zeggen dat ik er klaar voor ben.. liever vandaag dan morgen!
Ben jij er ook klaar voor??
Ik hoop en bid dat jij hier ook AMEN op kunt zeggen..
Zegenbede uit het land Israël (naar father Potter from Peckham) Moge de Baby van Bethlehem je Vrede geven. Moge het Kind van Nazareth je Vreugde geven. Moge de Man van Galilea je Kracht geven. Moge de Messias van Golgotha je Moed geven. Moge de Opgestane Jezus je Hoop geven En de Opgevaren Christus een voorsmaak van Zijn Glorie.
Ik wens jullie Gezegende kerstdagen toe en een Liefdevol en Gezond 2021.
Ergens in jou stille nacht.. en ik denk dat vele mensen vandaag de dag een stille nacht zullen kennen, dan wil ik je bemoedigen met dit nummer..
In jou stille nacht is Hij.. Hij hoort jou… ziet jou.. en in die stille nacht komt Hij.. met overweldigende Liefde klopt Hij zachtjes aan jou deur.. mag Hij jou vinden?
Doe jij open??
Omdat ik weet dat ik ook volgers heb die de engelse taal niet zo bij machte zijn heb ik het lied vertaald naar het nederlands.
Ergens in je stille nacht Alles is kalm en alles is helder Overal behalve vanavond in je hart Ze zingen kerstliederen van Vrede en Vreugde Maar je voelt je te ver weg en te ver van iemands bereik
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, hef je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Van de hoge hemel tot de lage kribbe Is er geen afstand die de Vredevorst niet kan gaan Van de lage kribbe naar de heuvel van Golgotha Als je pijn hebt gaat dat diep Maar Zijn liefde gaat nog dieper Hij heeft altijd van je gehouden, kind En dat zal hij altijd blijven doen
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, hef je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Hef je hoofd Hef je hart maar op Immanuel zal je ontmoeten waar je ook bent Hij kent je pijn Hij kent je naam En jij bent precies de reden dat Hij kwam
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, til je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Liefde zal je vinden Liefde zal je vinden Liefde zal je vinden
Hieronder vind je de originele tekst van Casting Crowns
Casting Crowns – Somewhere In Your Silent Night (Official Lyric Video) – YouTubeSomewhere
In Your Silent Night
All is calm and all is bright
Everywhere but in your heart tonight
They’re singing carols of joy and peace
But you feel too far gone and too far out of reach
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
From heaven’s height to manger low
There is no distance the Prince of Peace won’t go
From manger low to Calvary’s hill
When your pain runs deep
His love runs deeper still
He has always loved you, child And He always will
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
Lift your head Lift your heart
Emmanuel will meet you where you are
He knows your hurt
He knows your name
And you’re the very reason that He came
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
Love will find you
Love will find you
Love will find you https://www.youtube.com/watch?v=nT-5cP4BeoI
(Mark Hall, Bernie Herms, Matthew West) (C) 2017 Provident Label Group LLC, a division of Sony Music Entertainment
Vrede vind je niet in de afwezigheid van problemen, echte Vrede vind je in de Aanwezigheid van God Quote Maarten Wassink
Jullie weten allemaal dat ik elk jaar wel een aantal keer mee doe met the Choir Company, projectkoor en dan met het hoogtepunt rond kerst the Young Messiah..
Helaas ging het dit jaat niet door vanwege de huidige situatie waar we in leven!
En wat mis ik het zingen… echt.. het samen zingen, de contacten onderling maar ook het samen Groot maken van onze God en de luisteraars, concert gangers hierin meenemen.
Vanavond hadden we toch een kerstconcertje gegeven door een aantal zangers en zangeressen van de Choir Company, en er zat een bijzonder bemoedigende overdenking bij verteld door onze dirigent Maarten Wassink!
Ik heb vanavond met tranen in mijn ogen en brok in mijn keel de bemoedigende woorden opgeslokt.. wat was het ontroerend mooi om te horen over de Vrede van God, de Vrede die alle verstand te boven gaat.
Vrede… wie verlangt er niet naar, Vrede in ons hart.. Vrede in ons hele zijn.. maar ook Vrede om ons heen..
en dan zegt God
Jesaja 26:3De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt.
Wat een enorme bemoediging.. Als wij Volhouden zijn wij Veilig bij Hem een als we ons vertrouwen volledig op Hem stellen mogen we Echte Vrede ervaren!
Hiermee wil ik jullie bemoedigen en Zegenen voor het nieuwe jaar..
Onderstaand verhaal kwam ik tegen op Facebook… het trof mij.. hoe vaak voel(de) ik mij niet die speelbal?
Verlangend naar relatie met God, de ander en mijzelf…
Wat gaat het vaak mis vanuit onze pijn.. vanuit onze ervaringen.. vanuit onze verwachtingen.. vanuit niet gezien worden door de ander.. op welke manier dan ook..
Zo bemoedigend om dan te lezen dat God tegenover elke pijnlijke ervaring, onvervulde verwachtingen.. niet gekend of geliefd zijn… een onuitputtelijk liefdevol en troostend antwoord zet…
Pure Liefde..
~Speel bal~
Ze was als een speel bal op een verlaten strand, op zoek naar een vaste hand. Ze werd van links naar rechts getrapt, haar meningen en keuzes werden meteen afgekapt. (Iemand die twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind heen en weer gejaagd wordt. Jacobus 1:6)
Langzaam liep de bal leeg, ze zocht naar iets wat haar opvulling geeft. (Jezus zei: Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij mij komt zal nooit meer honger krijgen, wie in mij gelooft zal nooit meer dorst krijgen. Johannes 6:35)
Leeg en alleen achter gelaten op het strand, voelde ze plotsteling Zijn zachte hand. (Nooit zal ik jou opgeven, nooit zal ik jou verlaten. Hebreeën 13:5)
Ze had één helpende hand gevonden, er moesten toch meer handen zijn die haar helpen konden? (Vervloekt wie op een mens vertrouwt, wie zijn kracht ontleent aan stervelingen, wie zich afkeert van de Heer. Jeremia 17:5)
Nergens was ze veilig, ze zocht naar iets betrouwbaars en heilig. (Bij een roddelaar is een geheim niet veilig, wie betrouwbaar is, hult zich in zwijgen. Spreuken 11:13)
Ze zocht naar oprechte waarheid, geen leugens en valse beloftes in tegenstrijd. (God is geen man dat Hij zou liegen, Hij verandert niet van gedachten zoals mensen doen. Heeft Hij ooit iets belooft zonder Zijn belofte na te komen? Numeri 23:19)
Als een speel bal voelde ze haar steeds leger, een gebroken hart heel integer, wonden diep geslagen, ze kon het niet lang meer verdragen.(Mensen met een gebroken hart vinden bij Hem genezing, Hij heelt alle wonden. Psalm 147:3)
Ze was als een speel bal tussen een linker en een rechter voet, ze zou er los van komen de vrijheid tegemoet. (Als u door de Zoon van God word bevrijd, zult u werkelijk vrij zijn. Johannes 8:36)
Ze zocht naar veiligheid, een hogere plek zonder strijd. (Hij verbergt mij veilig in Zijn tent, Hij tilt mij hoog op een rots. Psalm 27:5)
De lege speel bal verruilde ze voor een koninklijk bestaan, ze klom uit het dal en trok een mooie prinsessen jurk aan. (U bent door God uitgekozen om een koninklijke priester te zijn, uitgekozen door God om te vertellen hoe groot en goed Hij is. Die mij uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijk licht. 1 Petrus 2:9)
Die zachte helpende hand, die haar meenam van het verlaten strand. Die hand houd haar stevig vast, Hij heeft een veel mooiere plek die beter bij haar past. (Gezegend is wie op de Heer vertrouwt, wiens toeverlaat de Heer is. Ze is als een boom geplant aan water, haar wortels reiken tot in de rivier. Jeremia 17:7)
De lege bal behoort tot het verleden, nu richt ze haar op het heden. Haar toekomst is zeker en goed. (Mijn plan met jou staat vast spreekt de Heer. Ik heb je geluk voor ogen, niet je ongeluk. Ik zal jou een hoopvolle toekomst geven. Jeremia 29:11)
Zoals jullie weten doe ik de cursus Psycho Pastorale toerusting.. en wat gaat er een wonderlijke wereld voor mij open..
Soms enorm confronterend en dan moet ik echt even slikken.. de tijd nemen om het te laten dalen.. en er even doorheen te gaan.. aan de andere kant merk ik ook dat ik enorm gegroeid ben en ik mijn “ballast van het verleden” van een andere kant mag gaan bekijken..
Het pijnlijk om te ontdekken hoeveel er mis is gegaan in mijn leven.. maar ook in Liefde en bewogenheid er op terug mogen en kunnen kijken, waarom de dingen die gebeurt zijn, gebeurt zijn..
Het doet verdriet maar tegelijk kan ik er vanuit een ander perspectief naar kijken..
Wonderlijk
Ik besef dat ik dit niet vanuit mij zelf kan.. maar dat dit pure genade is van Hem die mij liefheeft en voor mij zorgt!
Het is een geweldige rijke aanvulling.. zo blij dat ik er aan begonnen ben.. en dan ben ik nog maar net onderweg.. het is een ontzettende waardevolle zoektocht naar mijzelf en God binnen het pastoraat..
Graag wil ik autonoom zijn.. zijn wie ik ten diepste ben.. leven vanuit mijn hart.. leven hoe God mij bedoelt heeft..
Maar ooo wat is het lastig als je leeft gericht op de buitenwereld.. het is nou eenmaal makkelijker om gericht op de ander te leven dan eerst stil te staan bij mijzelf en vanuit mijn eigen hart te leven.. (zelfzorg)
Wat leeft er dan in mijn hart?
Hoe zit het met mijn please gedrag naar God toe.. kloppen de verwachtingen die ik denk dat Hij van mij vraagt?
God is een God van relatie.. van mijn hart naar Zijn hart.. dat lijntje is het belangrijkste.. niet de wetjes en de regeltjes.. Hij heeft ons toch vrijgekocht?
Wat is vrijheid in mijn geloof? Is mijn geloof een relatie met een liefhebbende God of is mijn geloof een relatie met de wetjes en de regeltjes vanuit de kerk (lees denominatie)
In deze coronatijd ontdek ik steeds meer wat “geloven” voor mij betekend… we kunnen niet meer wekelijks naar de kerk.. verbonden zijn met je mede broers en zussen is minimaal… online kerk zijn is toch anders.. de wetjes en regeltjes verdwijnen (gelukkig) steeds meer naar de achtergrond..
Ik ervaar steeds meer vrijheid bij mij zelf en in mijn geloofsleven.. (een positieve noot binnen de beperkingen van Covid19)
En dan kom ik uiteindelijk bij mijn hart en mijn daadwerkelijke relatie met Jezus mijn Heer
Deze relatie bestaat al sinds mijn prille begin.. ben gelovig opgevoed waar ik mijn ouders erg dankbaar voor ben.. Ik heb/had altijd een warme bijzondere relatie met de Here Jezus maar door dat ik ook diepe dalen heb gekend door heftige gebeurtenissen, heb ik ook periodes gekend waarin het koud en kil was.. waarin Jezus enorm ver weg was.. en ik de eenzaamheid tot op mijn bot heb gevoeld en geproefd.. waarin diepe littekens zijn ontstaan.. maar elke keer kwam er toch weer een periode dat ik de warmte weer mocht ervaren.. waarin God wel weer zichtbaar was.. waarin ik weer het houvast vond.. waarin de relatiebanden weer stevig aan werden getrokken..
Puur Jij en God..
Wauw.. en dan ga je ontdekken dat dit genoeg is en dat die relatie met Hem pure Genade is.. want dat kun je niet vanuit jezelf.. maar dat kun je doordat Hij de verbintenis met jou gezocht heeft en jij Ja hebt gezegd tegen deze relatie!
En dan zijn het niet meer de verplichtingen, zoals alle wetjes en regeltjes… stille tijd.. Bijbellezen.. kerkgang.. die je relatie met Hem onderhouden..
Nee dan is het gewoon dagelijks wandelen met Hem..
Vanuit ontspanning..
Vanuit je eigen hart.. en ontdek je jou eigen weg met Hem.. Dan ontdek je waar jou verbinding/relatie met Hem ligt..
Het bijzondere is dat dit voor iedereen anders is.. en dat is oké!!
God heeft ons uniek gemaakt met een eigen karakter en eigen talenten en gaven..
Iedereen vindt God in zijn of haar weg.. de een heeft verbinding/relatie met Hem door de natuur.. de ander door literatuur.. de ander door aanbidding.. de ander door kerkgang.. weer een ander door… vul zelf maar in..
Hij heeft jou gemaakt dus wie zijn wij om de ander te veroordelen in Goed of Fout.. God gaat met een ieder een eigen unieke weg!
Wat is het een rijkdom om te weten dat we een Grote Veelzijdige God hebben.. die er voor jou wil zijn op de manier die bij jou past.. en met jou op weg gaat zodat je helemaal uit de verf komt zoals Hij jou bedoelt heeft met al jou gaven en talenten!
Als je dit pakt en ziet is elke vorm van relatie/verbinding met God oké.. en ben je geen speelbal meer van je pijnlijk verleden, onvervulde verlangens, ongekend, niet geliefd zijn.. maar mag je gaan leven vanuit verbinding met God, jezelf en de ander!
Psalm 139 is een mooie bemoedigende psalm die ik je graag mee wil geven..
Een psalm van David voor de koordirigent. Here, U ziet alles van mij, U kent mij helemaal zoals ik ben. U weet het als ik zit en als ik weer opsta, vanuit de hemel weet U wat ik denk. U ziet waar ik heen ga en weet wanneer ik ga liggen. Alles wat ik doe, is voor U bekend. Elk woord dat ik uitspreek, kent U al, Here. U bent bij mij, naast mij, voor mij, achter mij. Uw hand rust op mij. Het is voor mij onmogelijk dat te begrijpen. Het is zo wonderlijk, zo hoog. Hoe zou ik mij kunnen verbergen voor Uw Geest, waar zou ik naartoe moeten om U te ontvluchten? Als ik naar de hemel ging, zag ik U daar. Als ik neerdaalde in het dodenrijk, zou ik U ook daar ontmoeten. Zelfs als ik vleugels had en ging wonen aan de andere kant van de zee, zou ik U daar ontmoeten. U zou mij vasthoudenen Uw rechterhand zou mij stevig leiden. Stel dat ik zei dat de duisternis op mij kon vallen, dan zou het nog licht om mij heen zijn. Ook de duisternis kan niets voor U verbergen. Voor U is de nacht net zo licht als de dagen duisternis betekent niets voor U. U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt? Mijn hele lichaam werd door U geweven. Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt. Alles wat U doet, is wonderbaarlijk. Alles in mij getuigt daarvan. U zag elk van mijn botten, terwijl zij in het verborgene werden gemaakt. U zag mij al toen ik nog geen vorm had. Elke dag van mijn leven stond toen al in Uw boek opgeschreven. Wat betekenen Uw gedachten veel voor mij, mijn God. Zij zijn ontelbaar. Zelfs als ik ze zou proberen te tellen, blijken het er nog meer te zijn dan de zandkorrels. Ik ben voortdurend in Uw nabijheid. Mijn God, wilt U uw tegenstanders doden? Moordenaars, blijf uit mijn buurt! Zij zeggen boosaardige dingen tegen U en gebruiken Uw naam voor hun leugens. Zij zijn Uw vijanden. Ik moet immers wel de mensen haten die U haten, Here? Ik heb een diepe afkeer van mensen die tegen U in opstand komen. Ik voel een diepe haat tegen hen en beschouw hen als mijn eigen vijanden. God, houdt U mij in het oog en ken mijn hart. Toets mij. U mag alles weten wat er in mij omgaat. Let op of ik soms de verkeerde weg opga. Leid mij op Uw weg, die naar Uw eeuwigheid voert.
Love Heals All Things 