Wat is ’t toch mooi om in dyn memmetaal de bybel te lêzen… sa betrouwd!
Wat is ’t toch mooi om in je moeders taal de bijbel te lezen… zo vertrouwd!
Betrouwen en ûnrest
27 Fan David.
De Heare is myn ljocht en myn heil,
fan wa soe ik bang wêze?
De Heare is de stins fan myn libben,
fan wa soe ik ferfeard wêze?
Doe’t kweaminsken my tenei kamen
om myn fleis te ferslinen,
wienen it myn tsjinstanners en fijannen sels,
dy’t stroffelen en foelen.
Al soe ek in leger my belegerje,
myn hert soe net bang wêze.
Al kaam in slachrige tsjin my op,
dan noch soe ik my wis fiele.
Ien ding haw ik de Heare om frege
en it bliuwt myn ynlik ferlangst:
dat ik al myn libbensdagen
ferkeare mei yn it hûs fan de Heare,
om de myldens fan de Heare te sjen
en myn moarnsgebed yn syn timpel te dwaan.
Want Hy hâldt my beskûl yn syn hutte
op ’e kweade dei,
Hy ferberget my achter yn syn tinte
en boppe op ’e rots jout Er my in plak.
No stek ik de holle omheech
boppe de fijannen dy’t om my hinne binne,
en yn syn tinte sil ik offers bringe mei gejubel;
sjonge en spylje sil ik foar de Heare.
Harkje, Heare, hoe lûd ik rop.
Wês sa goedgeunstich en jou my antwurd.
Myn hert hâldt Jo (jo útspraak) foar:
Sykje myn geunst!
Jo geunst, dy wol ik sykje, Heare.
Kear jo geunst net by my wei,
sko jo tsjinner net yn grime fansiden.
Myn help hawwe Jo west,
ferstjit my net en ferlit my net,
o God dy’t my heil bringt.
Want al hawwe heit en mem my ferlitten,
de Heare nimt my op.
Lear my, Heare, jo wei
en lied my op it sljochte paad
om myn benearders te plak te setten.
Leverje my net út oan it begear fan myn tsjinstanners,
want falske oankleiers steane tsjin my op
en drige mei geweld.
O, as ik net fertroud hie, dat ik it goede fan de Heare sjen soe
yn it lân fan ’e libbenen …
Hoopje op ’e Heare,
wês sterk en lit dyn hert sterk wêze.
Ja, hoopje op ’e Heare.
27 Van David.
De HEER is mijn licht, mijn behoud,
wie zou ik vrezen?
Bij de HEER is mijn leven veilig,
voor wie zou ik bang zijn?
Kwaadwilligen kwamen op mij af
om mij levend te verslinden,
mijn vijanden belaagden mij,
maar zij struikelden, zij vielen.
Al trok een leger tegen mij op,
mijn hart zou onbevreesd zijn,
al woedde er een oorlog tegen mij,
nog zou ik mij veilig weten.
Ik vraag aan de HEER één ding,
het enige wat ik verlang:
wonen in het huis van de HEER
alle dagen van mijn leven,
om de liefde van de HEER te aanschouwen,
hem te ontmoeten in zijn tempel.
Hij laat mij schuilen onder zijn dak
op de dag van het kwaad,
hij verbergt mij veilig in zijn tent,
hij tilt mij hoog op een rots.
Daarom heft zich mijn hoofd
fier boven de vijanden rondom mij,
ik wil offers brengen in zijn tent,
hem juichend offers brengen,
ik wil zingen en spelen voor de HEER.
Hoor mij, HEER, als ik tot u roep,
wees genadig en antwoord mij.
Mijn hart zegt u na:
‘Zoek mijn nabijheid!’
Uw nabijheid, HEER, wil ik zoeken,
verberg uw gelaat niet voor mij,
wijs uw dienaar niet af in uw toorn.
U bent mij altijd tot hulp geweest,
verstoot mij niet, verlaat mij niet,
God, mijn behoud.
Al verlaten mij vader en moeder,
de HEER neemt mij liefdevol aan.
Wijs mij uw weg, HEER,
leid mij op een effen pad,
bescherm mij tegen mijn vijanden,
lever mij niet uit aan mijn belagers.
Valse getuigen staan tegen mij op
en dreigen met geweld.
Mag ik niet verwachten
de goedheid van de HEER te zien
in het land van de levenden?
Wacht op de HEER,
wees dapper en vastberaden,
ja, wacht op de HEER.