Voel mij zo verdrietig… 😢
Wat gebeurt er toch in deze wereld..
Weet je de maatregelen zijn buiten proporties, afgezien van de effectiviteit..
De qr code wordt steeds verder uitgebreid.. nu zijn ze aan het nadenken om een qr code te verplichten voor zorgmedewerkers maar ook voor bezoekers voor verpleeghuizen…
Niemand die rekening houdt met het gegeven dat er ook mensen zijn die om medische redenen niet gevaccineerd kunnen worden.. afgezien principiële bezwaren..

Ik houdt mijn hart vast.. mijn lieverd woont in een verpleeghuis en straks komt er een tijd dat ik hem niet meer op kan zoeken tenzij ik een qr code kan laten zien.. aangezien ik niet gevaccineerd kan worden ivm mijn auto- imuunziekte kan ik dus straks mijn lieverd niet meer opzoeken.. tenzij ik voortdurend mij laat testen.. nou echt dat is niet te doen..
Heeft de regering enig idee wat ze ons aandoen???
Als ik naar mijn menselijke kant kijk zakt de moed mij in de schoenen en slaat de angst om mijn hart.. en schreeuw ik het soms uit van paniek..

Toch probeer ik, hoe moeilijk ook… te blijven zien op Jezus die de algehele controle heeft.. ook over het stukje dat ik mijn lieverd straks misschien niet eens meer op mag/kan zoeken..
Hij heeft mijn hele leven voor ons gezorgd en zal ook hierin voor ons zorgen..

Maar wat is het soms vreselijk lastig om te blijven vertrouwen.. om de vreugde in het leven te blijven proeven..
Wat kost dat soms bittere tranen.. en heel eerlijk… het vertrouwen is soms compleet zoek.. dan moet ik zo mijn best doen om vast te houden..

Gelukkig… ik dank God dat ik mag weten en ervaren dat ik niet mijn best hoef te doen om vast te houden maar dat Hij mij vast houdt in alle omstandigheden!

De boze gaat rond als een briesende leeuw en probeert ons op alle mogelijke manieren te ontmoedigen.. zodat we op gaan geven..

Ik bid dat God ons kracht, moed en troost wil blijven geven.. totdat Hij terugkomt.. en gelukkig is die hoop er dat Hij eens terugkomt en al onze tranen zal wissen..
Wat kan ik naar die tijd verlangen.. dat verlangen wordt steeds groter naarmate de wereld krankzinniger wordt..

Wat is het nu ontzettend belangrijk dat we elkaar steunen… voor elkaar bidden.. elkaar vasthouden.. elkaar bemoedigen.. we hebben elkaar harder nodig dan ooit te voren..

Onderstaand gedicht vindt ik mooi omdat het spreekt over hoop.. over lichtpuntjes die je niet mag vergeten.. want alleen zo houd ik het vol.. daarbij in alles mijn ogen gericht op Hem! 😘

Be Blessed 🙏🙏

• 

•