Oeff.. wat is dat toch ingewikkeld? of toch niet.. maak ik het zelf ingewikkeld, of maken wij het ingewikkeld..

Nou ik vind het best wel lastig om het onderscheid te maken tussen Zijn stem en mijn gedachten..

Vanmorgen was ik in de dienst en er kwam aan het begin van de dienst een echtpaar met twee kleine kinderen binnen.. ze waren wat aan de late kant en de koster kwam kijken waar er nog plek was, voor ons waren er nog een aantal plekken.. ze gingen gauw zitten..

Ik vermoedde dat ze nieuw waren bij ons in de gemeente want ze keken wat onwennig om hun heen..

De dienst begon en we zongen prachtige liederen.. na het 2e lied mochten de kinderen naar hun eigen dienst maar de 2 kindjes voor mij bleven bij hun vader en moeder zitten..

Gelijk kreeg ik een stem in mijn hart.. vraag de moeder even of de kinderen niet naar de zondagsschool willen..

Ik verstond de stem helder en duidelijk ondanks de muziek om mij heen.. maar direct beredeneerde ik dat ze vast gevraagd waren.. niet mee bemoeien Mirjam.. de kinderen durven waarschijnlijk niet…

De stem werd weer zachter.. maar het maakte mij onrustig..

We zongen nog een lied en daarna vierden we het avondmaal.. ik zag dat de ouders hun handen vol hadden om de kindjes rustig te houden..

En weer kwam dat stemmetje.. “vraag de moeder even of de kinderen ook naar de zondagsschool willen”.. “toe maar vraag het haar maar”..

Ondertussen zei een andere broeder, die voor hun zat, tegen de moeder dat de kinderen best naar de zondagsschool mochten.. ik zag dat de moeder ja knikte… maar ze bleef zitten..

En weer kwam die stem en ik werd als maar onrustiger van binnen..

Mijn gedachten schoten heen en weer.. opnieuw zei ik tegen die Stem.. “nee hoor… het hoeft niet want die broeder heeft het ook al gevraagd”

Ondertussen gebeurde er van alles met mij… ik werd alleen maar onrustiger…

Ik probeerde mijn gedachten bij het avondmaal te houden en ondertussen had ik “Groot Overleg” met die Stem en mijn gedachten..

Het avondmaal moment was voorbij en we waren weer aan het zingen.. maar ik kon niet zingen.. mijn stem blokkeerde volledig…

Pff.. wat een worsteling.. op een gegeven moment hield ik het niet meer uit en dacht… wat er dan ook maar gebeurt, maar ik moet het haar gaan vragen..

Ik boog mij voorover en tikte de moeder op haar schouder en vroeg of de kinderen ook naar de zondagsschool wilden… de moeder draaide zich om en zei tegen mij “Ja.. eigenlijk heel graag maar wij weten niet waar het is”..

Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en opgelucht haalde ik adem.. ik zei “dat weet ik wel.. komt u maar met mij mee dan wijs ik u de weg”..

Samen hebben we de kinderen naar de zondagsschool gebracht..

Nadat ik ze gebracht bij de zondagsschool had gebracht, liep ik terug en er viel een spreekwoordelijk last van mijn schouders.. ik kon wel dansen van blijdschap.. en de blokkade was ook weg... ik kon weer heerlijk zingen!! 

En de ouders hebben optimaal kunnen genieten van de dienst, van Gods aanwezigheid..

Lovend en prijzend dankte ik God dat Hij door was gegaan met het spreken tot mijn hart… daar en tegen voelde ik mij ook erg beschaamd dat het zo lang had geduurd voordat ik luisterde en handelde…

Tjonge jonge… wat twijfelen wij vaak.. wat laten wij ons vaak leiden door onze eigen gedachten… Hij spreekt zo vaak tot ons maar wij beredeneren zo vaak Zijn stem weg met onze eigen invullingen…

Ook werd ik er bij bepaald hoe onzeker ik af en toe nog ben naar de ander toe.. maar door te doen en te ervaren dat het goed gaat.. wordt ik steeds sterker en durf ik de volgende keer eerder te gaan!

Ik hoop en bid dat God mij nog maar meer mag gaan gebruiken in Zijn plan.. dat ik die stem steeds meer mag gaan herkennen en ernaar durf te leven...  waardoor Zijn licht steeds meer door mij heen mag gaan schijnen.. zodat ik nog meer mag gaan groeien in 
Goedheid, Eerlijkheid en Trouw!

Dit wens ik jou ook toe!!

Be blessed!!