“Ik heb last van rouw”

Hoofd schouders knie en teen….

In bovenstaande link is een herkenbaar schrijven…

Ook ik heb hier last van in mijn brein maar ook in mijn lichaam… ondanks dat mijn lief er nog is… maakt het misschien nog ingewikkelder… rouwen om “levend verlies”

Toen mijn lief nog thuis woonde had ik er natuurlijk ook al wat last van want het afscheid nemen begon toen al, niet alleen is rouwen wat bij de dood hoort.. maar als je te maken krijgt met chronische ziekte/lijden begint er al een rouwproces..

Ik merk nu mijn lief niet meer fysiek thuis woont het rouwen nog meer vorm krijgt en heftiger wordt..
Elke keer de gang naar hem toe.. (vasthouden) en daarbij weer terug naar huis.. is elke keer een beetje loslaten..
Dit gebeurt in je brein maar ook dus in je lichaam…

Het voortdurend schakelen is doodvermoeiend… je kunt “nog” niet helemaal loslaten, dit maakt het nog ingewikkelder en vermoeiender..

Als ik terug kijk op mijn leven waren mijn eerste 40 jaar van mijn leven verweven met Rouw… rouw om verliezen.. in allerlei vormen.. wat zich zeer zeker in mijn leven heeft geuit in “chronische” aandoeningen.. de rouw uitte zich in allerlei vormen in mijn lichaam..

Als ik nu kijk wat het leven mij gebracht heeft… na 40 jaar rouw… is dat door de Liefde van de ander, Liefde voor jezelf en Liefde van mijn Vader in de hemel je lichaam een groot herstellende kracht in zich heeft!
Hierbij is de Liefde de SLEUTEL naar dit herstel..

LOVE HEALS ALL THINGS!

Ben zo blij dat ik mijn website destijds zo heb genoemd.. voortdurend komt het voorbij dat Liefde álle dingen heelt!

T’is logisch dat mijn lichaam het momenteel zwaar heeft nu het weer met een Verlies te maken heeft.. ik merk dat dit verlies er meer inhakt dan de 40 jaren van verlies die ik achter de rug heb..

Misschien wel omdat de Liefde van mijn lief juist mij zoveel herstel heeft gebracht… waar ik zo verwondt was geraakt op álle vlakken in de liefde heeft de relatie met mijn lief zoveel herstel gebracht.. en dat ik juist deze Liefde weer moet loslaten is het meest wrange en bittere pil die ik ooit heb moeten slikken..

Het voelt daardoor zo onterecht, zo oneerlijk van het leven..

Maar toch zeg ik dat ik het niet had willen missen… ondanks de pijn en verdriet wat dit verlies met zich meebrengt… ik heb zoveel gekregen in die korte tijd dat we samen waren.. wat de balance geeft om de pijn en verdriet te kunnen dragen..

Gelukkig mag ik weten dat de Grootste Liefde altijd blijft en nooit hoef los te laten of kwijt zal raken! Hij blijft en houdt mij vast ook nu ik (weer) door een heftige periode van verlies ga!

Maar pittig blijft het, kwestie van lange adem.. momenten van diepe eenzaamheid… plotseling opkomend verdriet.. en juist daarin heb ik jullie zo nodig.. om vol te houden.. om mijzelf niet te verliezen in de rouw.. om naast mij te blijven staan door gewoon er te ZIJN..

Vaak vragen mensen mij wat heb je nodig? Hoe kunnen we je helpen praktisch?

Tja.. weet je dat ik dat vaak niet weet? Of kan bedenken überhaupt?

Denk dat je mij het meeste helpt door een luisterend oor te bieden… op de momenten dat ik het even nodig heb om mijn verhaal te vertellen…

De vraag “hoe is het met je”.. steeds weer opnieuw te vragen.. ook al kun je het antwoord misschien dromen..

Iemand die rouwt kan het soms niet opbrengen om je te appen, of te bellen… terwijl ze het soms zo nodig hebben om even van zich af te praten… rouwen bij levend verlies is.. of chronisch lijden vraagt om een lange adem.. van de rouwende maar ook van omgeving..

Het is fijn om te weten dat je er bent voor de rouwende!

Gelukkig weet ik van een aantal dat ik dag en nacht bij ze aan kan kloppen als er wat is…

Toch durf ik dat niet altijd omdat ik nog vaak last heb van dat stemmetje in mijn hoofd wat zegt.. “joh ze zitten echt niet op je te wachten.. kom je alweer aan met je verdriet.. ze hebben het al zo vaak gehoord.. je bent nu aan het zeuren.. je moet sterk zijn.. je kunt dit prima alleen”

Oefff.. wat een stemmetjes.. wat een leugens..

En dan komt het er op aan om Lief te zijn voor jezelf, de stemmetjes te negeren.. hulp te vragen op de momenten dat je het zo nodig hebt.. maar wat is dat lastig en wat kost dat bakken energie… wat je dus eigenlijk niet hebt omdat rouwen hard werken is en bakken energie kost..

En dan kan het dus gebeuren dat je het laat.. en je blijft zitten waar je zit met je verdriet en eenzaamheid.. de ander niet weet hoe zwaar je het hebt op dat moment..

Het is en blijft Hard Werken… ROUWEN!!!

Onderstaand nummer zegt genoeg!

Be Blessed