Eindelijk… na 4 onrustige maanden in Friesland kom ik de afgelopen 2 weken wat in de rust… en merk ik wat deze afgelopen 4 maanden hebben gedaan met mij..
Uitgeput
Zoals jullie weten heb ik een vaste baan 24 uur gekregen in de ouderen psychiatrie.. zie mijn vorige blog
Helaas merkte ik bij mij zelf dat ik zo niet op mijn plek zat binnen de ouderen psychiatrie..
Dit kwam omdat het nogal mijn blauw plekken raakte.. wie mij een beetje volgt weet wat ik bedoel..
Niet zozeer de cliënten op zich die mij raakten.. maar meer de bejegening naar de cliënten toe.. (niet door iedereen hoor)
Maar dit maakte mij boos, gefrustreerd.. machteloos.. en triggerde mij ook.. omdat ik destijds ook zo ben behandeld..
Ook dat ik zag hoe deze mensen afgestompt zijn.. niet weten hoe om te gaan met positieve aandacht, stukje liefde.. natuurijk zijn grenzen erg belangrijk maar ik miste enorm de “warmezorg”
Het zijn nog steeds mensen waar we voor mogen zorgen.. al zijn het mensen die door ziekte en stoornissen niet gewenst gedrag vertonen.. nog steeds zijn en blijven het mensen.. ook geschapen en leven gekregen van onze God.. geliefd door Hem.. mensen die ook die Liefde nodig hebben en misschien zelfs meer dan wij..
Werd er intens verdrietig van…
Maar waar ik ook mee worstelde was het feit dat ik cliënten tegen kwam waar ik mee opgenomen ben geweest en die daar voorgoed terecht waren gekomen… waar geen hoop op herstel meer voor is… (menselijk gezien)
Het graf mij stress omdat ik ze niet tegen wilde komen.. zodat ze mij zouden herkennen.. ik zou mij zo voor kunnen stellen dat dit voor hun erg pijnlijk zou kunnen zijn..
Ik vind het moeilijk om te zien dat God zo genadig voor mij is geweest en mij bewaard heeft hiervoor.. dit had ik deze cliënten ik zo gegund..
Ik ging op mijn tenen lopen en kreeg zoveel vragen in mijn hoofd..
De genade van God voor mij en de heftigheid van de realiteit daar..
Hier kon ik niet mee uit de voeten
Ik mistte in mijn werk ook dat ik mijn liefde die ik heb voor de bewoners niet kwijt kon…
Zij kunnen hier uiteraard niks aan doen omdat ze niet meer kunnen ontvangen omdat ze al zo ontzettend afgestompt zijn door het leven en de medicatie..
Dit alles maaktte mij ontzettend machteloos en na een werkdag liep in steeds volledig “leeg” waardoor ik eerst in mijn auto de tranen liet stromen en dan naar huis toe ging.
Thuis kreeg ik last van flashbacks en ik merkte dat mijn energie level tot nul punt ging.. en ik nergens meer oplaad momenten kon vinden..
Ik bad er voor en vroeg mijn Vader hoe nu verder.. dit hield ik niet vol.. maar Hij had mij toch deze baan gegeven..
HEER IK KAN HET NIET..
Ik besefte dat ik het open moest gooien naar mijn teamcoach toe.. hem deel moest maken van mijn worsteling.. om verder te kunnen.. dit kon ik niet alleen.. en hoef ik ook niet alleen te doen..
Maar ooo wat moest ik mij hierdoor kwetsbaar opstellen..
In het hol van de leeuw vertellen waar ik tegen aan liep..
Heb alle moed bijelkaar geraapt… gebeden en gevraagd om Zijn leiding hierin en een afspraak gemaakt..
Ik heb open en eerlijk verteld waar een waarom ik tegen dingen aanliep.. het was fijn om mijn hart te luchten… ik merkte dat er ruimte kwam.. mijn teamcoach schrok zichtbaar maar had alle begrip.. en vondt het knap dat ik toch het werk was aangegaan..
Ik vroeg of het mogelijk was om weer terug naar de PG zorg.. ouderen met dementie.. dus om een andere werkplek binnen de organisatie.. hij was het daar helemaal mee eens een zei… dat deze situatie niet lang meer moest duren..
Ik was zo blij met deze reactie.. het begrip en het meedenken..
DANKUWEL HEER..
Hij heeft mijn vraag neergelegd bij zijn collega’s teamcoaches van de locaties PG zorg..
Het wonderlijke was dat er 5 teamcoaches reageerden die mij graag wilden..
Het zure in de zorg is momenteel de tekorten dus deze reacties waren ook niet verwonderlijk.
Maar goed.. sollicitatiegesprekken gedaan.. en ondertussen gewoon doorgewerkt.. dit lukte ook omdat in ruimte had gekregen en een stip op de horizon dat er perspectief was op wat anders..
En ik kreeg kracht en energie van Hem om vol te houden..
Maar wat was het een zware tijd
Doordat ik zo’n moeite had met mijn wennen in mijn werk maar ook in mijn omgeving.. mijn andere huis.. je bent wel 6 jaar weggeweest.. en moet opnieuw je plekje weer vinden.. miste ik Twente ontzettend.. mijn vertrouwde plekjes.. mijn collega’s.. mijn oude werk.. mijn vrienden.. mijn huis.. dit maakte het extra zwaar..
Au… wat deed dit zeer.. wat koste dit tranen.. en slapeloze nachten..
Was dit wel Uw plan Heer.. was dit wel Uw weg? Heb ik het verkeerd geïnterpreteerd toen U de sluisdeuren open zette??
Het was en verwarrende tijd..
Toch mocht ik op verschillende momenten ervaren dat Hij bevestigde dat het goed is om in Friesland te zijn.. dit een appje.. tekst of een lied die zomaar voorbij kwam op het juiste moment..
Ik had een dagboekje gekregen van mijn collega’s uit Twente en die lees ik elke dag en als ik het dan zo moeilijk had een twijfelde was juist de tekst van de dag zo passend en bemoedigend..
God is goed… ondanks…
Inmiddels heb ik een baan mogen accepteren in de PG zorg..
Ik kijk terug op deze heftige tijd dat het niet voor niets is geweest.. ik heb weer een stuk herstel mogen vinden van mijn verleden.. het besef hoe Genadig God mij is geweest werd zeer krachtig..
Dankbaar.. niet verdiend.. pure Liefde voor mij.. Zijn Geliefde Kind!!
Tegelijk dat ik nu een baan van 24 uur heb in de pg zorg.. wat eigenijk niet mogelijk is vanwege de korte diensten en de vele dagen dat je dan moet werken om aan je uren te komen.. was ik gelijk naar pg zorg gegaan had ik een contract van 16-20 uur gekregen maar dat was te weinig geweest want daar kan ik niet van rondkomen..
God zorgt.. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk!
Ik ben inmiddels weer twee weken aan het werk in de PG zorg en helemaal op mijn plek.. ik krijg elke dag weer nieuwe energie.. ik laad weer op en heb ontzettend plezier in mijn werk.
Door dit alles ook weer energie om naast mijn werk het sociale leven weer op te pakken en mij in te zetten..
Natuurlijk merk ik dat ik weer moet opbouwen.. want dit alles heeft mij lichamelijk en mentaal veel gekost.. en dat heeft tijd nodig..
En dat Gun ik mijzelf ook..
Compassie voor mijn naaste lukt alleen als ik ook compassie heb voor mijzelf… en hierboven staat God als een paraplu… zonder Hem ben in nergens en kan ik NIKS!!
God geeft zijn genade in overvloed, zodat u niet alleen zelf alles krijgt wat nodig is, maar het ook royaal met anderen kunt delen. 2 Korinthiërs 9:8 HTB
Want God nam Christus, die geen zonde gedaan had, en belastte Hem met onze zonden. In ruil daarvoor rekent God de rechtvaardigheid van Christus aan ons toe.
Langs de Via Dolorosa in Jeruzalem die dag,
verdrongen zich de mensen in de straat.
Daar staarden ze Hem na:
de man die sterven moest op Golgotha.
Langs de Via Dolorosa, heel die lange lijdensweg,
ging de Christus, onze Koning als een lam.
Maar omdat Hij van ons hield met heel Zijn hart, is Hij gegaan,
langs de Via Dolorosa, heel de weg naar Golgotha.
Er kwam bloed uit al Zijn wonden, uit de striemen op Zijn rug,
uit de kroon van doornen om Zijn hoofd geklemd.
En Hij droeg met elke stap
de hoon van hen die schreeuwden: “Kruisigt Hem!”.
Langs de Via Dolorosa, heel die lange lijdensweg,
ging de Christus, onze Koning als een lam.
Maar omdat Hij van ons hield met heel Zijn hart, is Hij gegaan,
langs de Via Dolorosa, heel de weg naar Golgotha.
Zijn kruis werd een troon, Zijn bloed wast ons schoon
en het stroomt door het hart van Jeruzalem.
Langs de Via Dolorosa, heel die lange lijdensweg,
ging de Christus, onze Koning als een lam.
Maar omdat Hij van ons hield met heel Zijn hart, is Hij gegaan,
langs de Via Dolorosa, heel de weg naar Golgotha.
Afwijzing is er in vele vormen.. ik heb in mijn vorige blog verteld over Jou Afwijzing van God dit was de eerste muur die we ondersteboven gingen gooien..
Maar deze muur zul je vast ook herkennen.. de muur van Zelf afwijzing… ooo ik ken het zeer zeker en ben er een ster in…
Zelf afwijzing:
Wat is de oorzaak..
Hoe herken ik het
en wat zijn de gevolgen
Als je last hebt van zelf afwijzing worstel je ook met veel gedachten, gevoelens en vertoon je ook bepaald gedrag… want hoe ga ik met zelf afwijzing om?
Vaak probeerde ik ze te onderdrukken
Of ik zocht bewijzen dat het niet waar is
of ik gaf vaak anderen de schuld
of ik bekritiseerde juist anderen
ik deed mijzelf pijn
ik ben voortdurend aan het malen in mijn hoofd
ik zocht erkenning van andere mensen
Je kunt op twee manieren in de spiegel kijken…. de keus is vaak aan jou…
Of je kijkt in de spiegel en zegt: “Heer ik dank U dat ik zo wonderlijk gemaakt ben en van U het leven heb gekregen”.
Of je kijkt in de spiegel en zegt: “Ik heb een hekel aan je maar ik zal je toch maar wassen?”
Vaak zien wij alleen maar naar de buitenkant… oooo… daar zit een pukkel, ooo…. ik wordt kaal, ik ben veel te dik, ik ben veel te dun, heb een te grote neus enz.. enz… maar het is veel belangrijker om te weten wie ons gemaakt heeft en dat Hij van jou houdt om wie je bent… Hoe je hart is…. hoe je binnenkant eruit ziet..
Je moet je zelf accepteren zoals je bent… maar hoe doet je dat dan?
Zelfacceptatie wordt overgedragen het is niet een aangeboren iets.
Je leert jezelf accepteren als je genoeg bevestiging krijgt, als je voldoende gehoord hebt dat je er toe doet.. dat je er mag zijn… dat je geliefd bent… hierdoor ga je van jezelf leren houden… helaas leven wij in een gebroken wereld waardoor je al vanaf je prille kinderjaren dit niet voldoende of helemaal niet hebt gehad.. dit komt omdat je biologische ouders er niet volkomen aan kunnen voldoen… want ook onze ouders zijn niet perfecte mensen.. net zoals jij en ik… de meeste ouders doet hun best naar hun eigen kunnen, maar ook zij komen uit een gezin waar vast en zeker gebrokenheid is geweest… elk huisje heeft namelijk zijn kruisje… waardoor zij ook reageren en handelen vanuit hun imperfectie..
Helaas zoeken wij de bevestiging, de antwoorden vaak bij anderen dan bij God.. bv op school, in je werk, in relaties… maar omdat dit mensenwerk is kun je ook daarin beschadigd worden en onvoldoende bevestiging krijgen… want ook al deze mensen zijn imperfect en reageren vanuit hun ervaringen, vanuit hun gebrokenheid…
Ook ik heb dat altijd gedaan, altijd zocht ik bevestiging bij mensen… ik was er afhankelijk van omdat ik nog niet geleerd had dat ik het bij God moest zoeken… en ik moet eerlijk toegeven dat ik het nog wel doe… en dat is ook niet erg… alleen het verschil met toen en nu is dat ik er niet maar afhankelijk van ben.. omdat ik beetje bij beetje gevuld wordt met Gods bevestiging… met Zijn Liefde dat ik er mag zijn.. dat ik oké ben..
Je wordt afhankelijk van die bevestiging als je je bijvoorbeeld erg minderwaardig voelt, als niemand vandaag tegen je zegt hoe goed je eruit ziet….dan ontbreekt het jou aan een goed zelfbeeld en aan zelfacceptatie…
En omdat mensen ons niet helemaal kunnen geven wat wij juist nodig hebben om tot zelf acceptatie te komen… moeten wij onze bevestiging en onze antwoorden bij God zoeken… er is maar één Vader die het wel kan geven en dat is God.. Alleen God de Vader kan jou deze bevestiging en liefde geven die jij nodig hebt.. je hebt een Goddelijke Vaderlijke JA nodig om te worden zoals God je bedoelt heeft!
God heeft mij op een bepaald moment laten zien dat mensen vaak vanuit hun imperfectie handelen en reageren… hierdoor werd het voor mij makkelijker om bepaalde gebeurtenissen te relativeren en werden mijn gedachten hierover milder, waardoor ik de mensen die mij pijn hebben gedaan, die mij afgewezen hebben kon vergeven. Dit deed God in mij omdat ik bij Hem mijn bevestiging ging zoeken in plaats van bij mensen.
Maar wat is eigenlijk de wortel van onze afwijzing?
Schaamte!
Je identiteit wordt aangevallen door Schaamte.. en afwijzing is een macht die je verbind met schaamte..
In mijn eerste blog heb ik verteld waar afwijzing uiteindelijk is begonnen, bij Adam en Eva… ze wezen God af omdat ze van de boom aten en toen ze ontdekten dat ze fout waren geweest, kregen ze ook gelijk door dat ze naakt waren.. en direct kwam schaamte om de hoek kijken, ze begonnen vijgenbladeren te zoeken om hun naaktheid te bedekken…
Als ik mijzelf afwijs dan ga ik mij meestal nog onzekerder voelen… ik ga mij onveilig voelen… de macht van schaamte zegt altijd:
Jij hebt fouten gemaakt
Jij bent fout
Je voldoet niet
God zegt heel iets anders in de bijbel: Romeinen 5:1Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus.
Maar wat is in onze tijd dan onze reactie op schaamte… wij gaan ons verbergen achter onze moderne vijgenbladeren… wij gaan het probleem bagatelliseren, wij gaan het ontkennen, we gaan anderen de schuld geven door niet onze verantwoordelijkheid te nemen.. dit doen we vaak om niet weer afgewezen te worden
Maar wat is het dan fijn om te weten dat Jezus ons nooit afwijst.. wat we ook gedaan hebben… er is altijd een weg terug… Jezus staat klaar om jou op te nemen in Zijn huisgezin…
Helaas hebben wij mensen soldaatjes aangesteld om op de schaamte te reageren… Bijvoorbeeld;
Trots: Het niet willen zien
Perfectionisme: Ik doe het toch nooit goed
Vluchtgedrag: in je werk, je relatie
Controle: Alle touwtjes in eigen handen willen houden
Manipulatie: op iemands gevoelens spelen
Ontkennen: Nee hoor dat is nooit gebeurt
Presteren: Stinkend hard je best doen, boven je kunnen werken
Isoleren: In je zelf keren, geen contacten meer aangaan
Boosheid, Woede
Maar we hebben ook een aantal verdedigingsmechanismen die we gebruiken en dat zijn;
Sterk en onafhankelijk zijn
Uitsloven
Kopieergedrag
Vaak bepalen we zelf wie we zijn door onze fouten en zwakheden omdat we ons daar naar gedragen en denken we dat we pas iemand zijn als we goed doen of tenminste IETS doen en naar wat we presteren…
Oooo… wat is dit een wankele identiteit…
Ik werd hier zo met mijzelf geconfronteerd…hoe vaak doe ik wel niet vreselijk mijn best, mag ik van mij zelf geen fouten maken want dat moet ik toch kunnen… en als ik fouten maak of als ik iets niet kan of niet mijn best doe, dan hoor ik er niet meer bij.. dan mogen ze mij vast niet… en dan mijn onzekerheid die maakt dat ik mij vaak terugtrek… mijzelf isoleer… terwijl ik dit helemaal niet wil omdat ik qua karakter een sociaal persoon ben… Maar dit alles zit er soms zo ingesleten… het is er vanuit mijn vroeger jeugd ingeslopen…. de situaties die ik allemaal heb meegemaakt heeft mij gevormd… heeft mijn identiteit gedeeltelijk bepaald..
Ik gaf mijzelf altijd de schuld van alles wat ik mee had gemaakt… “ik zal het wel verkeerd gedaan hebben”.. “ik ben er toch verantwoordelijk voor”.. “ik heb foute keuzes gemaakt”… “ik heb niks gezegd”… “als ik dat maar had gedaan dan was dat niet gebeurt” en ga zo maar door… ik veroordeelde mijzelf enorm..
Ik werd hierdoor ook ontzettend hard naar mijzelf toe… en ja dan komt ook nog de aanklager die precies weet waar je zwakke plekken zitten en wrijft het er nog even extra in…
In al deze zelf-veroordelingen en zelf-afwijzing was ik een ster geworden, ik dacht ook werkelijk dat ik verantwoordelijk was voor alle problemen maar ook verantwoordelijk voor andermans problemen… als iemand een probleem had dan voelde ik mij daar direct verantwoordelijk voor.. helaas was dit mij in mijn vroege jeugd ook wel goed ingeprent door een leidinggevend persoon… “als jij je moeder niet goed helpt dan wordt ze ziek en als ze ziek wordt is het jou schuld”
En zo ontwikkelde ik een overlevingsstrategie van continu mijn uiterste best doen, perfectionisme en gedrevenheid… want anders….. en als mijn moeder maar iets mankeerde dan had ik het dus niet goed gedaan…. en dan nog maar harder werken… nog maar meer zorgen voor… hierdoor droeg ik wel een ongelofelijke zware last met mij mee die eigenlijk een hele grote leugen was.. want het was helemaal niet waar dat alles mijn schuld was, dat ik overal verantwoordelijk voor was… dat ik zelfs verantwoordelijk voor ziekte was.. enz. enz….. het was een enorme valse last die ik droeg.
Mensen die diepe gevoelens met zich meedragen die verstoppen zich vaak achter sarcasme en ironie en zijn tegen zichzelf ontzettend hard… bijna liefdeloos…
Ik heb zelf (gelukkig) sarcasme en ironie niet gehad.. en God zij Dank ben ik ook niet verbitterd geraakt, al had ik daar alle redenen toe… God heeft mij daarvoor bespaard en mij een blijmoedig hart gegeven vanaf mijn geboorte… tegen mij werd altijd gezegd dat ik het zonnetje in huis was… bijzonder vind ik dit nog altijd!
De kenmerken van iemand die zich zelf afwijst zijn vaak:
Boosheid en woede/opvliegendheid
Gevoelens voortdurend te kort te schieten
Depressie en Zelfmoord
De schoonheid die God hen gegeven heeft, niet meer kunnen zien
Wijzen anderen af
Ze verwachten vaak afwijzing
Voelen zich minderwaardig
Wijzen met de vinger naar anderen..
Misschien herken jij jezelf wel in een van deze punten… wees dan lief voor je zelf en zoek hulp en zoek hulp bij God en ga aan de slag want er is een weg van herstel!
Waar ik ontzettend last van heb gehad is dat ik ontzettend bang werd, bang voor de wereld om mij heen, bang voor de mensen en voor mijzelf… en door die angst werd ik hard en liefdeloos naar mijzelf toe… want anders…… hierdoor kwam ik in een isolement terecht en voelde ik mij ontzettend minderwaardig… wat zich nu af en toe nog uit in onzekerheid..
Angst is nooit goed…
Angst is het Centrale Thema van de Duisternis, Vertrouwen is het Centrale Thema van het Rijk van God
Als we dan zo hard en liefdeloos naar onszelf toe zijn kunnen we God ook niet liefhebben… ons vat is dan gevuld met gedachten van;
God> Waarheid
Satan> Leugen
Gedachten van onszelf
Het ergste is dat de macht van de afwijzing wat uit de koker van satan komt als doel heeft om ons te isoleren van God’s Liefde… het heeft als doel om ons te zetten in zelf veroordeling en wantrouwen naar iedereen.
Als je worstelt met je identiteit.. als je niet weet wie je echt bent en wie je eigenlijk zou willen zijn kom je in een soort spanningsveld terecht…
Aan de ene kant de afwijzing/leugen van Satan en aan de andere kant de waarheid van God.. die je verteld wie je mag zijn.. dat je geliefd bent.. dat er iemand is die ongeacht hoe of wat van je houdt..
Ons verlangen naar volmaaktheid zit zo diep.. in deze wereld is helaas nergens volmaaktheid te vinden… en omdat de realiteit niet overeenkomt met ons verlangen gaan wij zoeken naar redenen.. want waar ligt dat dan aan???
En dan komt de zelf-afwijzing/zelf-veroordeling om het hoekje en denk je; “Het ligt vast aan mij, dat ik niet genoeg aandacht en liefde krijg”… “ik ben het niet waard dat er van mij gehouden wordt”… “Ik ben niet belangrijk”… “ik ben niet goed genoeg” en hierdoor heb je geen Genade voor jezelf en ontstaat er een enorm gat in je hart…
Dat gat wil je opvullen en je gaat op zoek naar dingen om jou gat op te vullen.. vul zelf maar in welke dingen dat zijn… maar ook geen genade met je zelf hebben heeft zijn uitwerkingen… “je gaat je ware ik verstoppen”.. “je gaat vluchten in verslavingen, in zelf-afwijzing, in dagdromen, in fantasieën”.. ook kun je vaak geen echte en eerlijke relaties aangaan met anderen.. want als je niet van je zelf kunt houden… geen genade hebt voor jezelf.. kun je nooit helemaal 100% van die ander houden, en voor die ander genade hebben…als die ander iets doet vanuit zijn imperfectie wat niet oké is in jou ogen… en vul zelf maar verder in…
Je kunt jou gewonde hart niet herstellen zonder liefde/genade voor jezelf…
Als je in jou zelf afwijzing blijft geloven en het blijft bevestigen dan sluit je de deur naar Gods liefde.. maar waarom is het dan zo moeilijk om ons daar van af te houden, om deze muur af te breken, om ons om te draaien en de deur naar God’s liefde te openen… dat zijn twee dingen.. Trost en Zelfmedelijden…
Zelfmedelijden is een krachtige lijm die je vasthoudt aan je verleden, projecteert naar de toekomst zodat je in het heden niet durft te leven!
Ongelofelijk dus hoe krachtig zelfmedelijden is…
Ons verlangen zit ontzettend diep en dat is ook helemaal niet erg.. daar is namelijk helemaal niets mis mee.. want God heeft jou/mij perfect geschapen dus het is logisch dat wij dat nastreven….. maar zonder God… zonder Genade van God en genade voor jezelf lukt dit niet! En weet je als je volmaakt zou zijn zou je de genade van God niet nodig hebben…
Met Zelf-afwijzing haat en wijs ik uiteindelijk af, wat God in Liefde geschapen heeft, namelijk….
MIJZELF!!
Hoe keer je het nu dan om?? Is dat mogelijk?? Jazeker er is herstel mogelijk… keer je om en geef het aan God.. beleid je zelf-afwijzing…. vraag vergeving. Ik citeer hieronder een gebed wat wij hebben gebeden op het seminar en wat je zou kunnen bidden om jou muur te omver te werpen..
Gebed om vergeving: Hemelse Vader, ik heb er berouw van, dat ik mezelf heb afgewezen. Het spijt me dat ik niet geloofde dat ik waardevol ben zoals ik ben. Het spijt me, dat ik mezelf niet aanvaard heb en dat ik heb geprobeerd om iemand te zijn die ik nooit had moeten worden. Ik heb spijt van al het negatieve, dat ik over mezelf gedacht en gezegd heb. Ik vraag U om vergeving, dat ik die woorden heb geloofd en op die manier invloed in mijn leven heb gegeven. Ik smeek U om vergeving over mijn eigen zaaigoed, de woorden van oordeel en veroordeling over mijzelf. Vader, vergeef me, dat ik onverzoenlijkheid, bitterheid en wrok in mijn hart tegen mezelf heb bewaard. Ik ontvang nu Uw vergeving en Uw reiniging. Als een wilsbesluit vergeef ik mijzelf.
Nu mag je ook proclameren dat je niet meer gelooft in de afwijzing:Ik doe afstand van alle leugens die ik geloofde over mijzelf en breng ze naar het kruis, zodat ze daar vernietigd worden. Ik verwerp en verbreek elke vloek die ik over mezelf heb gedacht of uitgesproken. Ik maak me los van elke donkere en zware druk van de macht van afwijzing. Ik kies ervoor om mezelf te accepteren. Ik verbreek alle banden en samenwerking met zelf-afwijzing en met iedere macht, die me zou kunnen verleiden tot zelf-afwijzing.
Ik sta nu op en breek deze muur van zelf-afwijzing af in de Naam van Jezus
Dankgebed:Vader, ik dank U, dat ik uniek ben en onuitsprekelijk kostbaar. U houdt van mij alsof er niemand anders is om lief te hebben. Dank U wel dat Uw liefde voor mij onvoorwaardelijk is. Ik dank U dat U me nooit zult verlaten of vergeten. Vader help mij dat ik kan opbloeien in alle facetten van mijn geest, mijn ziel en mijn lichaam. Dank U dat U me begeleidt in het proces van heel worden. U bent Uw goede werk in mij begonnen en ik vertrouw er op dat het zich zal ontplooien in Uw Trouw, Kracht en Liefde.
AMEN
Ik wil je wel adviseren om hulp te zoeken en om samen de weg van herstel te lopen… want dat kun je niet alleen…je zult zeer zeker onderuit gaan, want wij mensen leren met vallen en opstaan… en als je valt heb je iemand nodig die je weer overeind helpt… die een steunpilaar voor je is.. God heeft dit zelfs in de bijbel gezegd… Dat is zo mooi.. God weet waar wij soms door heen gaan en heeft daar in zijn handboek een handleiding voor geschreven… lees maar;
Je kunt maar beter met z’n tweeën zijn dan alleen. Want samen bereik je meer dan in je eentje. Als één van beiden valt, dan helpt de ander hem weer overeind. Maar als je alleen bent, kan niemand je weer overeind helpen.
Als iemand alleen is, kan hij zich niet goed verdedigen. Maar samen kun je een tegenstander aan. Samen ben je sterker. Net als een touw dat gemaakt is uit drie losse touwen. Dat trek je niet zomaar stuk.
Deze teksten worden vaak gebruikt bij huwelijksvoltrekkingen maar ik vind dat het daar niet alleen voor geldt… God bedoelt dit zeer zeker ook voor dat wij soms door moeilijke heftige periodes gaan, en dat we dat niet alleen moeten doen.. samen met een goede coach/Therapeut en God.. en dan heb je een sterk touw wat niet zomaar stuk te trekken is.. dus dan kan satan wel van alles proberen maar samen sta je sterker en met God ben je Overwinnaar!!
Ik heb dit in mijn eigen leven mogen ervaren en nog steeds wandelt er een coach met mij mee… en misschien wel mijn hele leven… ik vindt het fijn.. iemand waar je bij kan ventileren.. waarmee je kan sparren over je keuzes… die jou handvatten kan geven om weer door te gaan… het leven is nou eenmaal niet gemakkelijk…
Ik zou je wel willen adviseren als je christen bent om een christelijke therapeut/coach te zoeken.. want het is zo fijn en kostbaar om van gedachten te wisselen met iemand die op de zelfde golflengte als jij zit!
Love Heals All Things 