Ik heb een schrijfdagboek “Onderweg met Jezus” van Coby Kremer… hier ga ik af en toe mee aan de slag.. soms zou ik willen dat ik meer tijd daar voor nam/had… maar de beslommeringen van het dagelijks leven verstoren dit..
En toch elke keer als ik er in bezig ben voel ik mij dicht bij mijn Heelmeester… door er mee bezig te gaan laat Gods Geest mij steeds weer nieuwe dingen zien en leer ik elke keer weer en haal ik er bijzondere dingen uit!
Zo ook van de week… iets wat ik graag met jullie wil delen…
Deze week werd het Bijbelgedeelte Marcus 1:35-38 behandeld..
“Vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was, stond Hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plek om daar te bidden. Maar Simon en de anderen die bij Hem waren, gingen Hem vlug achterna, en toen ze Hem gevonden hadden zeiden ze tegen Hem: ‘Iedereen is naar U op zoek!’ Toen zei Hij: ‘Laten we ergens anders heen gaan, naar de dorpen hier in de omtrek, zodat Ik ook daar het goede nieuws kan brengen. Daarvoor ben Ik immers op weg gegaan.’
Met dit Bijbelgedeelte ga je een hele week mee aan de slag.. al schrijvend… ik vind het echt gaaf om te doen en zou het iedereen aanraden.. je wordt zo verrijkt en komt dicht bij jezelf en bij je maker…
Het thema van dit Bijbelgedeelte was verlangen.. en hoe meer ik dit gedeelte las hoe meer ik zag waar Jezus naar verlangde… maar daar in mocht ik ook ontdekken waar ik naar verlangde.. wat mijn diepste verlangen is op dit moment.. zo mag je met je eigen ogen en hart eerlijk naar je situatie kijken en je spiegelen aan Jezus..
Jezus zocht regelmatig de stilte op om met Zijn Vader te praten.. te bidden… maar ook zijn verlangen om het Goede Nieuws uit te delen… te doen wat Zijn Vader Hem vroeg..
Kunnen wij af en toe de stilte vinden.. vooral in een wereld waar alles draait om snelheid, drukte, niks willen missen??
Op welke manier verspreid jij het Goede Nieuws??
Allemaal vragen om te overdenken en mee aan de slag te gaan… al schrijvend..
Zo ben ik deze week door dit hoofdstuk gegaan en als afsluiter mocht je een gedicht schrijven over jou verlangen..
Schrijven vind ik leuk om te doen maar dichten is mij onbekend… en toch heb ik het gedaan… en vond het best wel mooi om te doen!
Ik hoop en bid dat God jou hiermee mag bemoedigen!
Nu de diagnose er is merk ik dat er bij mij rust is gekomen… heel veel rust.. natuurlijk is het pittig.. pittig om met deze ziekte te dealen en dan vooral met wat voor ongemakken deze ziekte met zich meebrengt… en dan heb ik mij nog licht uitgedrukt.. iedereen die met geheugenproblemen en dementie te maken heeft weet wat er dan zoal voor obstakels op je weg komen.
Maar ondanks dat is er ook een soort bovennatuurlijke Rust gekomen.. eerst had je de hoop dat het niet zo was.. dat je in een slechte film bent beland.. maar dan de realiteit van een diagnose waarmee veel op zijn plek valt.. en dan komt God die rust geeft..
Rust dat Hij bij mij is… Rust dat Hij mijn/ons leven in Zijn handen heeft… waar die rust vandaan komt weet ik ook.. God Zich al zo vaak heeft laten zien aan mij.. in mijn donkerste perioden en in mijn mooiste momenten was God daar op verschillende manieren… door vrienden, familie, muziek, de bijbel, in de natuur… er zijn zoveel manieren waardoor God zich laat zien.. maar soms was het ook stil… ijzig stil.. en was God voor mijn gevoel erg ver weg… en toch doordat God zich ook vaak wel heeft laten zien kan ik tegen mijzelf zeggen met mijn verstand.. Hij is er wel hoor.. wees niet bang.. Hij is IN CONTROL..
Ik weet dat hierdoor mijn hopen vaak een ZEKER WETEN is geworden.. niet van “ik hoop dat God bij mij is”.. “ik hoop dat Hij mijn leven in zijn handen heeft”.. Ik hoop dat Hij voor ons/mij zorgt… nee… dan wordt hopen een Zeker Weten..
Ik Weet Zeker dat Hij ons/mijn leven in Zijn handen heeft.. Ik Weet Zeker dat Hij bij ons/mij is.. ik Weet Zeker dat Hij voor ons/mij zorgt!
We waren vanmorgen samen naar de kerk geweest, dit gebeurt niet zo vaak meer omdat onze gezondheid het niet altijd toelaat.. het was een fijne dienst.. en het ging over Jezus werkelijk kennen zoals Hij is.. en dat je Hem alleen leert kennen als je Zijn hart kent en jij jouw hart voor Hem open stelt.. zodat Hij jou kan laten zien wie Hij is, zodat Hij jou ogen kan verlichten waardoor je met je verstand mag Weten wie Hij werkelijk is.. en wij ook kunnen en mogen zijn, want wij zijn Zijn erfgenamen.. en zo dus meer en meer op Hem gaan lijken… Maar dan moeten we eerst Hem leren kennen.
De spreker haalde hierin een Bijbeltekst aan waarin Paulus een gebed uitspreekt voor alle gelovigen, uit Efeziers 1: 17-19 uit de Herziene Staten Vertaling: opdat de God van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de heerlijkheid, u de Geest van wijsheid en van openbaring geeft in het kennen van Hem, namelijkverlichte ogen van uw verstand, om te weten wat de hoop van Zijn roeping is, en wat de rijkdom is van de heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen, en wat de alles overtreffende grootheid van Zijn kracht is aan ons die geloven, overeenkomstig de werking van de sterkte van Zijn macht,
Maar hij deelde ook daarin het zelfde vers uit “Het Boek” een andere vertaling Efeziërs 1:17-19En dan bid ik dat de God van Jezus Christus, de Vader van wie alle macht en majesteit is, aan jullie de Geest van wijsheid en begrip zal geven. Want dan zullen jullie Hem pas echt goed kunnen leren kennen. Hij zal met Zijnlicht in jullie hart schijnen. Daardoor zullen jullie weten wat jullie nog zullen krijgen. Jullie zullen dan werkelijk kunnen begrijpen wat voor geweldige erfenis Hij aan de gelovigen gegeven heeft. Ook zullen jullie dan begrijpen hoe onvoorstelbaar groot zijn kracht is in ons die in Hem geloven.
De spreker vertelde hierbij dat deze twee vertalingen het zelfde zeggen alleen in ander bewoordingen dat je uit de oorspronkelijke Griekse Bijbeltekst op verschillende manieren kunt vertalen maar dat het allebei iets geweldigs zegt.. in de Statenvertaling staat dat Hij je ogen zal verlichten om met je verstand te weten wie Jezus is en daardoor weet wie jij bent in Hem..
in Het Boek staat dat Hij het licht in je hart zal laten schijnen waardoor je zult weten wie Jezus is en wie jij bent in Hem.. hierin kun je zo mooi zien dat God graag wil dat je Jezus leert kennen met je Verstand en met je Hart.. want allebei heb je ze nodig om Jezus ten volle te kennen en daarmee ook jou eigen identiteit.. die je door Hem te kennen kunt vinden.. maar hierbij is het wel nodig dat jij je hart openstelt… en daar word niet je bekering mee bedoelt.. want Paulus bad niet voor de mensen die nog bekeerd moesten worden maar voor de gelovigen die Jezus al hadden aangenomen.. ons hart moet helemaal aan Jezus toebehoren.. elk stukje, elke hoekje van je hart.. en wat zitten we vaak vast aan ons eigen ervaringen, verslavingen en tekortkomingen waardoor ons hart niet helemaal gericht kan zijn op Jezus en we onze identiteit kwijt zijn of daarin niet ten volle tot ontplooiing kunnen komen..
Wauw…
Wat een Genade dat God ons hart en verstand wil verlichten als wij ons Hart voor Jezus openstellen!
Dan leer ik Hem kennen zoals Hij is maar ik leer dan ook wie ik zelf ben.. want ik mag steeds meer op Hem gaan lijken.. in Zijn voetstappen gaan.. en dan kom ik tot bloei zoals Hij mij bedoelt heeft toen Hij mij schiep!
Toen Hij mij schiep zei Hij: En Ik zag dat het goed was!
En als ik dan mijn identiteit beetje bij beetje vindt kan ik steeds meer zeggen.. “IK WEET HET ZEKER” dan twijfel ik niet meer en kan ik ook deze moeilijke periode aan… dan weet ik zeker dat Hij mijn verstand zal verlichten en mijn hart om in liefde hier mee te dealen…
Met vallen en opstaan.. want ik blijf een mens en vanuit mijn natuur en ervaringen maak ik continu verkeerde keuzes… maar van mijn fouten en tekortkomingen leer ik…. Het is Genade dat ik met al mijn falen bij Jezus mag komen, en als ik dat dan doe kan Jezus met Zijn liefde komen om mijn verstand te verlichten en wijsheid te geven hoe ik in Liefde en vanuit mijn hart het anders kan doen.. en mijn ervaring is dat je er alleen maar sterker uit komt…
Is het leuk om te falen of met je tekortkomingen geconfronteerd te worden.. nee.. helemaal niet.. en extra lastig als je ook nog eens perfectionistisch bent zoals ik.. oeff.. wat is het dan lastig om te ervaren als je het niet goed hebt gedaan… en wat is het dan heerlijk om achteraf te merken dat je er van hebt geleerd en steeds meer op Jezus gaat lijken door het dan vanaf dat moment te doen zoals Jezus je leert… met vallen en opstaan.. en dat Hij liefdevol jou weer tegemoet komt als je dan toch weer onderuit gaat.
Het is zo moeilijk en ingewikkeld om met hersenletsel en dementie om te gaan… vooral als je in het verleden al zo enorm beschadigd bent.. dan reageer ik vaak vanuit angst… want mijn blauwe plekken activeren angst in mij… wat ik natuurlijk niet wil… maar dan mag ik ook merken en ervaren dat Jezus mij in mijn angst wijsheid wil geven als ik mijn hart voor Hem open stel en dan zegt Hij liefdevol.. wees niet bang IK ben bij je en ben IN CONTROL.. en dan komt er rust en weet ik Zeker dat ik de kracht en wijsheid krijg om er voor mijn man te kunnen zijn op de manier die hij op dat moment nodig heeft!
Dan wordt Zijn kracht zichtbaar in mijn kwetsbaarheden!
Durf jij je ook zo open te stellen voor deze Jezus..
Zorgen…. Het voegt helaas geen seconde toe aan je leven… En toch zijn ze er bij tijd en wijle en kan het je behoorlijk uit je slaap houden…
Zorgen… Waarom eigenlijk… Mijn leven ligt toch in de handen van mijn Heer… Klopt… Maar ik ben ook maar een mens… Met mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties…
Natuurlijk weet ik gelukkig waar ik met dit alles naar toe kan… Bij wie ik moet zijn om mijn zorgen te delen… Ja delen want ze bij Hem laten en er niet meer aan denken of meenemen… Nee dat lukt mij niet met “zorgen”..
Delen… Met de wetenschap dat Hij ze met mij draagt waardoor de last lichter wordt… En mijn Vader voor mij zorgt…
En het is zo waar dat gedeelde smart halve smart is… Het delen van zorgen met vrienden, familie is fijn en doe ik ook… Ik zet onze belevenissen ook regelmatig op facebook… En het doet je goed al die meelevende reacties en bemoedigende berichten eronder of via een andere weg… Echt waar… Maar het delen met vrienden en familie lost niet in die zin de zorgen op… Want zij kunnen er niets aan doen, ja bidden en naast je staan in welke vorm dan ook… Maar verder houdt hun bijdrage op.. Verder reikt hun macht niet… Gelukkig maar..
Maar God daarentegen is wel bij machte om er iets aan te doen… Bij God mag je je zorgen delen in de wetenschap dat Hij voor je zorgt en dat jij niet boven je kunnen wordt verzocht…
Want dat staat in 1 Korinthiërs 10:13De beproevingen die u hebt ondergaan, zijn niet ongewoon. God is trouw, Hij zal ervoor zorgen dat de beproevingen u niet te veel worden. Hij zal ook een uitweg uit de beproevingen geven, zodat u ertegen opgewassen bent.
Wauw wat geeft dat rust, veiligheid en vertrouwen dat wat er ook gebeurt het oke is… Want Hij zegt dat als het moeilijk, heftig of ondraaglijk wordt, Hij ook uitkomst zal brengen… Ik hoef niet bang te zijn want mijn leven is in Zijn hand… I am a Child of God!
En doet God “niets” dan is het ook goed….
Nou dat God “niets” doet is NIET waar… Hij heeft nog nooit “niets” gedaan… Altijd gebeurde er wel “iets”.. Dat “iets” kan zijn; Een lieve vriend(in), bemoediging, troost, hulpmiddelen, medicijnen die helpen, artsen die wijsheid krijgen hoe ze jou het beste kunnen helpen, een operatie die slaagt…. Vul maar in… En ja soms een “wonderbaarlijke Genezing” die Hij alleen kan doen… Maar meestal geeft God herstel in de gewone dagelijkse dingen…
En als je dit weet… Als je dit gelooft… Als je Hem je hele leven toevertrouwd.. Elk vezeltje van je leven… Als je weet bij wie je moet zijn om te delen… Dan kun je het leven aan met al zijn “zorgen”.. Dan komt er rust en een onverklaarbare kracht om door te gaan…
Mijn identiteit ligt in Jezus waardoor ik bergen kan verzetten en ik kan en durf te lopen op water met mijn blik op Jezus gericht…
En ja er zullen nog zware tijden komen, boordevol emoties, tranen als watervallen maar dan bid ik God dat Hij mij wil blijven herinneren dat ik geborgen ben in Zijn hand, en dat niemand of welke situatie ook mij ooit kan roven uit deze Hand…
Wat ben ik blij dat ik een Dochter ben van een Liefdevolle Vader..
Zo kan ik rustig slapen… Wat de uitslag morgen ook zal zijn…
Heb een poosje niet geblogd omdat ik wilde afwachten hoe mijn ommekeer zich zou ontwikkelen…
Jonge wat voel ik mij dankbaar, blij, overdonderd, emotioneel… Pff alles door elkaar heen… Een echte achtbaan..
En waarom ben ik dankbaar en wat is er de laatste maanden gebeurd?
Ik zal het jullie allemaal vertellen, want ik heb goede hoop dat de ommekeer doorzet! En durf er voorzichtig mee naar buiten te komen.. Ik ben wel bang dat het een blog wordt in twee delen anders wordt ie veel te lang… Maar wil het zo graag met jullie delen, delen dat God Groter is dan je omstandigheden, dat God echt een God van wonderen is en dat er HOOP is, ook al lijkt het zo uitzichtloos…
Jullie weten misschien nog wel dat ik van het voorjaar een blog heb geschreven dat ik beruste in mijn ziek zijn.. Dat ik er vrede mee had en ondanks dat God dichtbij ervaarde..
En dat was ook zo… Ik had er rust en vrede mee, maar merkte dat het wel enorm veel van mij vroeg… Accepteren dat dit het dus is… En Tjonge wat had ik het er zwaar mee, zo zwaar dat ik zo somber werd, ik steeds meer medicijnen moest slikken om de pijn de baas te blijven, en door mijn sombere perioden kreeg ik nog meer pijn, en gingen mijn spieren nog strakker staan, wat resulteerde in nog meer pijnstillers en je komt in de vicieuze cirkel.
Maar hoe kom je daar weer uit?
Ondanks mijn sombere periodes ervaarde ik God dicht bij mij en kon ik van de kleine dingen genieten!
Wij waren verhuisd van Goor naar Borne en waren zoekende naar een nieuwe gemeente, op een dag zei een lieve vriendin tegen mij kom eens mee naar Wierden… Dat hebben we gedaan en eigenlijk is daar mijn ommekeer gekomen… Echt sinds wij naar Ichtus VBG gaan in Wierden heb ik weer hoop, kracht en energie gekregen en nu na een half jaar genezing!
Wij hebben een prachtige tijd bij de VBG de Ark gehad, echt waar daar heeft God ook bijzondere dingen gedaan door de mensen daar heen, vooral de voorganger heeft veel voor mij persoonlijk betekent in mijn groei naar God, God heeft grote dingen gedaan door Hem heen!
Maar God gaat door… Het begon met een zondags dienst bij Ichtus met Gor Katchikyan.. Het was een geweldige ontroerende dienst en na de dienst was er gelegenheid voor gebed… Ik ben naar voren gegaan en Gor heeft met mij gebeden en God heeft door deze man tot mij gesproken met de volgende woorden….
Lieve zus God zal het stof van je oude kleed af schudden..hij zal jou een nieuwe jas aandoen…ik schuif jou een prachtige nieuwe konings ring om je vinger die zal stralen en schitteren… woorden zullen jou niet meer raken….zullen jou niet meer krenken of beschadigen….de deuken die je in het verleden hebt opgelopen zal ik herstellen…ze zullen jou niet meer plagen of pijn doen… jij zal stralen en schitteren…..jij mag opstaan….ga in mijn naam….God zal jou herstel geven en hij bad voor volledig herstel…
Wat een bijzondere woorden. Ik was helemaal stil en overdonderd… Had weken ervoor erg last gehad van mijn verleden… Nachtmerries, flashbecks enz.enz.
Wij zijn naar huis gegaan en ik was helemaal stil, heb het daarom ook destijds niet gedeeld… Puur omdat ik wilde wachten, afwachten wat God zou doen.
Een week later gingen we weer naar de kerk en toen kwam de Dichtbij Jezus dienst nu heet het de 1,2,4 dienst volgens het principe uit
1 korinthiers 2 vers 4 daar staat: Ik kwam jullie dan ook niet met mooie woorden of wijze ideeën over God vertellen. Want voor mij is de boodschap van de gekruisigde Jezus Christus het enige belangrijke. En ik voelde mij onzeker en bang toen ik bij jullie kwam. Ik hield dan ook geen prachtige toespraak. Maar ik sprak gewoon uit mijn hart. En God gaf er kracht aan. Hier heb ik in een vorige blog Onrecht…. Bitterheid…..It Is Well…….en jij??? over geschreven, maar er was meer gebeurd wat ik toen nog niet had verteld, maar wederom werd er die avond na afloop ook weer voor mij gebeden, ik had in een vorige blog gedeeld dat ik niet meer durfde maar God had mij aangeraakt en mij weer hoop gegeven, hoop op een beter leven, God had wederom tegen mij gezegd dat Hij een plan voor mij had, dat ik zou stralen en schitteren… Dus ik kreeg steeds meer verlangen en had oprecht honger naar God, had het idee dat ik lang in een woestijn had gezeten… Dus overwon mijn vrees en schaamte en durfde de stap voor gebed weer te wagen… ik vroeg mij ook steeds maar af hoe dan??? … Deze avond kreeg ik antwoord… Ze baden wederom met mij, nu het pastorale team… En ze volharden in gebed zoals God ook zegt in de bijbel… Er werden weer wonderlijke, goddelijke woorden gezegd… Waarvan ik stil werd..
Een zuster zei tegen mij.. Ik voel dat u een ongelofelijk sterke vrouw bent… Meestal krijgt de persoon waarvoor gebeden wordt een ervaring met God maar ik krijg door u een ervaring met God… Als ik voor u bid wordt ik helemaal warm… Er straalt zo’n rust vrede van u uit… En u straalt als u verteld over God… Uw ogen stromen over van Liefde, liefde voor God en de mensen…
Ik moest zo huilen… Dit raakte mij diep, dat God dit tegen mij zei… Ik kreeg zo’n enorme diepe vrede en liefde terug, ik ervaarde zo Zijn nabijheid… Wauw… En het verlangen werd maar groter… En ze vertelde nog dat ze zag dat God grote dingen voor ons in petto had bij de Ichtus gemeente… Wat was dit ook een bevestiging voor mij dat dit de gemeente was waar God ons wilde hebben… Hier baden wij al weken voor en uit het niets kwam een antwoord! Dit was het begin van een groot avontuur… De weken die volgde waren mooi, maar ook zwaar, er was een iemand die dit niet wilde, dus de aanvallen van de andere kant logen er niet om… Maar ik mocht mij vasthouden aan de woorden van God…. Dat hij mij niet meer zou raken… Niet met woorden en niet met het verleden…. en met een gerust hart ging ik de tweede operatie aan mijn hernia tegemoet… En zelfs in het ziekenhuis ging God door! Dit vertel ik in deel 2 van Emotioneel in een achtbaan!
Gister was het Vaderdag en omdat de kinderen kwamen hadden we besloten om niet naar de kerk te gaan… wij wisten dat er s’avonds ook een dienst was dus daar konden we eventueel naar toe als we daar nog puf voor hadden…
De Kinderen zijn geweest en het was erg gezellig… we genoten volop van de drukte, en het deed ons goed dat ze er weer waren.. halverwege de middag waren ze allemaal weer vertrokken en wij bleven voldaan achter… wat is het toch en rijkdom om dit mee te mogen maken en dat het contact goed is… het besef dat het ook anders had kunnen lopen maakt ons dankbaar…
Het liep tegen de avond en we besloten om de avonddienst te gaan bezoeken…. het was een Ontmoeting met Jezus Dienst.. waarin het draait om Aanbidding, bevrijding en genezing….de titel alleen al maakt je nieuwsgierig… dus huppekee een beetje optuttelen en we trokken naar Wierden.
Aangekomen in Wierden werden we warm onthaald door mede kerkgangers en we zochten een plekje…. we kozen een plekje achterin omdat dit gewoon makkelijker is vanwege de rolstoel….voor in de kerk stonden twee sta tafels waar brood en wijn op stond dit duidde erop dat er waarschijnlijk ook avondmaal gevierd zou worden…. en ja avondmaal geeft mij altijd een speciaal dankbaar gevoel… ook een eerbiedig gevoel… een gevoel van stil zijn…
De avond begon en er werden een paar liederen gezongen… prachtige aanbiddingsliederen die echt bij mij binnen kwamen… ondertussen vertelde de zangleidster hoe de avond er een beetje uit zou zien, je kon een kaartje voor bij de sta tafels weghalen als je dat wilde om misschien wat op te schrijven als je wat op je hart kreeg, een beeld, of een gedachte van God, of een bemoediging… alles kon je daar op zetten wat jou raakte… en dan kon je (hoefde niet) het kaartje na de verkondiging naar voren brengen en werd het tijdens de aanbidding voor gelezen… want misschien was het wel een bemoediging voor die ander…ook was er na de verkondiging gelegenheid om persoonlijk het avondmaal te vieren, gewoon tijdens de aanbidding kon je naar voren lopen en je moment met Jezus nemen, de vrijheid nemen om alles dingen/situaties bij het kruis te brengen en Hem te danken door middel van het avondmaal… alles mocht en niks hoefde, het was jou Persoonlijke Avond met Jezus… niet een avond met je broers en zussen heerlijk zingen en een overdenking, maar een persoonlijke avond tussen jou en Jezus…
Tsjonge dacht ik dat beloofd wat… ik had wel oren naar een ontmoeting met Jezus…
Tijdens het zingen van die prachtige liederen werd ik geraakt… ik werd helemaal warm van binnen en kon mij helemaal overgeven aan de Rust en Vrede die God voor mij had klaar liggen… ik kon alles loslaten wat mij die dag bezig had gehouden en merkte dat de Heilige Geest aanwezig was….dat Hij mij klaar maakte voor een ontmoeting met Jezus…
Na het eerste blokje aanbidding kwam de spreker naar voren en begon met zijn verkondiging… Bitter naar Beter…. wat een titel…. pfff best wel een pittige titel… tenminste bitterheid is niet niks…. En hij vertelde het verhaal van de Israëlieten… dat zij regelmatig verbitterd waren door de situaties die zij meemaakten…. ondanks dat God hun Zijn zegeningen gaf en voor hun zorgde, raakten zij regelmatig verbitterd… maar waarom zou je zeggen… dit kwam omdat hun verwachtingen.. hun hoop.. hun verlangens niet altijd uitkwamen… dat ze teleurgesteld raakten..
Bijvoorbeeld: Na een lange reis in de woestijn kwamen ze eindelijk bij water en ze dachten “ooooo water”… maar helaas… ze namen een slok en “Brrrr” het water bleek vreselijk bitter te zijn….. Ze riepen naar Mozes, verbitterd en teleurgesteld; “het water is Bitter” hiermee ging Mozes naar God en zei: “Heer help… de mensen hebben zo’n dorst en nu is het water bitter” toen zei God tegen Mozes “gooi een stuk hout in het water” …Mozes gooide een stuk hout in het water en het water werd zoet… Wauw wat een WONDER!!!
Maar wat nu het mooie was wat de spreker vertelde, was dat het hout wat Mozes in het water gooide niet zomaar een stuk hout was, maar dat het ergens naar verwees…. Heel veel dingen/situaties in het Oude Testament verwijzen naar het Nieuwe Testament… en hebben vaak een profetische waarde… dus dat Hout had een veel diepere betekenis, want dat hout verwees naar het Kruis van Jezus…het kruis waar de Here Jezus Zijn leven heeft gegeven voor ons!!! Zodat wij bevrijd konden worden van welke situatie dan ook!
Ik werd voor de zoveelste keer ontroerd en dankbaar dat het kruis eigenlijk zoveel betekend… Hij heeft daar geleden voor jou en voor mij en voor al onze pijn…. lichamelijk of geestelijk… Hij wil ons door het kruis Genezing geven in alle facetten van ons leven…want in Jesaja 53:5 | NBVstaat
Om onze zonden werd hij doorboord,
om onze wandaden gebroken.
Voor ons welzijn werd hij getuchtigd,
zijn striemen brachten ons genezing.
Bitterheid ontstaat uit verschillende dingen… boosheid, teleurstellingen, hoop wat niet gebeurt, verwachtingen die niet uitkomen… deze dingen kunnen uiteindelijk bitterheid in je hart geven…. maar ook door onrecht kan je bitter worden… onrecht wat jou is aangedaan…. al dat onrecht kan je bitter maken en je een bitter hart geven… pfff die kwam binnen..
ONRECHT….
Wat is mij dat veel aangedaan…. en hoe ga ik daar dan mee om… tijd om dat van binnen bij mijzelf te onderzoeken… ik zat daar in mijn rolstoel en als een film kwam mijn hele leven voorbij… al het onrecht kwam voorbij…. En dat was nogal wat….ik werd er terneergeslagen van…. maar ook de twijfel kwam om de hoek kijken…. had ik niet aan dat onrecht zelf bij gedragen… heb toch zelf sommige keuzes gemaakt….. mmmm ja dat klopt… maar sommige keuzes hadden wel een oorzaak… en sommige situaties waren op zijn zachts gezegd niet makkelijk…. Op een gegeven moment zat ik als een vlieg gevangen in een spinnenweb…. als een vlinder in een cocon.. alleen het verschil was dat ik daar niet vrijwillig in zat…. en ik kon mijzelf daar niet uit halen…ik was totaal gedrogeerd en wist soms niet eens wat er om mee heen gebeurde….maar God heeft mij in 2010 bevrijd… en heel langzaam mag ik uit die cocon kruipen….
Tijdens deze film…. dit hele gebeuren wat aan mij voorbij kwam, werd ik heen en weer geslingerd tussen allerlei gevoelens en emoties, en ineens was daar God… Hij was heel dicht bij mij…Hij maakte mij tijdens deze verdrietige film duidelijk dat sommige dingen gebeuren door keuzes die mensen maken, ikzelf en de ander….wij leven in een gebroken wereld…. met gebroken mensen en ik ben daar één van. Maar Hij troostte mij en zei “Ik was erbij” Ik was in die situaties en heb jou vast gehouden… ook al dacht je dat je helemaal alleen was… Ik was daar bij en huilde met jou mee… Ik laat jou nooit alleen…. hou dat vast!
Wat was dit een mooi moment… ik ben naar voren gegaan en ben aan het avondmaal gegaan, tijdens het avondmaal heb ik bewust de hele verdrietige film met alles erop en eraan aan God gegeven… en Hem gevraagd of Hij zich wilde ontfermen over al dat onrecht, en dat Hij aan het einde van de rit maar recht wil spreken… dat is niet aan mij… iedereen moet aan het eind van de rit verantwoording afleggen over al zijn daden…
En dan mag je het loslaten en erop vertrouwen dat het in Goede Handen is gelegd… en je wilt niet weten hoe dat voelt…..dat geeft zo’n enorme opluchting…
Ik was erg blij dat ik in mijn hart geen spoor van bitterheid kon vinden… natuurlijk ben ik af en toe wel boos op wat mij is aangedaan…vooral als ik veel pijn heb en erg last heb van de gevolgen en dat mag….Jezus wordt ook ontzettend boos om onrecht…net zo dat Hij verdrietig is met mij, is Hij ook boos met mij…. en eigenlijk zou ik niet verbaasd zijn geweest als ik heel verbitterd was geworden…maar ik gelukkig is dat niet gebeurt…en ik vroeg mij eigenlijk af hoe dat kon en God gaf mij de sleutel….
Als ik mijn boosheid aan God geef en de persoon of situatie vergeef… dan komt God in mijn boosheid en dan krijgt bitterheid geen kans… want het is opgeruimd….. dit kan ik niet uit mij zelf… ik heb gelukkig met hulp van God en fijne mensen in mijn omgeving direct na mijn bevrijding, de persoon en situatie kunnen vergeven…. en elke keer als ik moeite heb of pijn, of als ik boos ben, dan breng ik het bij God en zo krijgt bitterheid geen ingang in mijn hart…en echt er is geen beter persoon om het daar te brengen want God is een rechtvaardig God en hij oordeelt vanuit Zijn Liefde en Goedheid.
Ik zou mij voor kunnen stellen dat mensen zich afvragen hoe het nu kan dat God mij genezen heeft, en mij van al die medicijnen heeft afgeholpen. En toch lichamelijk ziek ben van de gevolgen van al dat onrecht… dat kan toch niet…. dan zou Hij toch ook de gevolgen weg moeten/kunnen nemen???
(En ik ben niet ziek van mijn bitterheid zoals ook wel eens wordt gezegd of gedacht in de christelijke wereld…want bitterheid is er niet…dus die optie is ook uitgesloten…)
Hij zou mij kunnen genezen en waarom Hij dat niet doet? Daar heb ik het al eens vaker over gehad in een van mijn blogs…dus dat is een goeie vraag… en ja dit is een vraag die mij natuurlijk ook al een poosje bezig houd…wij mensen willen altijd alles verklaren… nou ik heb er over nagedacht en mag ik je een verklaring geven?? Een misschien verklaring??
Voordat ik mijn misschien verklaring ga vertellen wil ik eerst een aantekening maken ter verduidelijking “Dat Ziekte niet van God komt” en dat God mij dus niet ziek houd om mij dit allemaal te leren, nee… maar GOD GEBRUIKT het wel… dat is mijn overtuiging… Hij kan het zo, met een knip van de vingers wegnemen…. en waarom hij dat dan niet doet?? Dat weet ik niet! Misschien…………….
Misschien gebruikt Hij het zodat ik hierdoor leer om nog meer op God te vertrouwen…
misschien gebruikt Hij het wel om mij geduldiger te maken voor mijzelf en voor de ander… ik ben namelijk met mij zelf heus niet zo geduldig hoor…
misschien gebruikt Hij het zodat ik juist in mijn zwakheid heel dicht bij God blijf.. (haha dit weet ik wel zeker dat is geen misschien)…
Misschien gebruikt Hij het om juist door mijn Kwetsbaarheid Zijn kracht te laten zien…
Misschien gebruikt Hij het wel om mij en anderen te leren dat Hij alles in Zijn hand heeft en dat Hij vroeg of laat alles GOED zal maken…
Misschien kun je hier wel helemaal niet in meegaan, maar het geeft mij kracht en houvast om door te gaan… in het zeker weten dat Hij mijn leven in Zijn hand heeft, wat er dan ook maar gebeurt in mijn leven…
En weet je, als ik alles aan Hem geef al mijn boosheid, verdriet, onrecht, verkeerde keuzes, mijn vragen en mijn waarom’s…en ik vraag Hem om vergeving dan zal;
De HEER zal je voortdurend leiden, hij zal je verkwikken in dorre streken, hij maakt je botten sterk en krachtig. Je zult zijn als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt.
Jesaja 58:11
Dit nummer hebben we die avond gezongen en zegt eigenlijk alles………
Soms denk je dat God ver weg is, vooral als je in een benarde situatie zit of verblijft en je denkt het komt nooit meer goed… en terwijl dat jij in paniek bent en de angst je overmeesterd is God bezig om zijn engelen te mobiliseren om jou te redden en te ondersteunen in je benarde situatie…
Ik weer thuis na 10 dagen ziekenhuis… ben inmiddels geopereerd aan mijn Hernia… het was nogal een forse hernia met een enorme zenuwbeklemming, en er was zelfs en stukje wervelschijf afgebroken wat dwars zat… dus de chirurg is flink bezig geweest… omdat ik tijdens de operatie geen lidocaïne mocht hebben had ik na die tijd heel veel napijn… de meeste mensen krijgen qua verdoving narcose en lidocaïne waardoor ze na de operatie nog ongeveer 24 uur verdoving hebben zodat de pijn te dragen is… ik mag helaas geen lidocaïne hebben omdat mijn bloeddruk dan wegvalt, dus had ik ontzettend veel napijn….
Helaas was de Dystonie na de operatie niet erg aardig voor mij, en doordat de Dystonie getriggerd werd door de pijn die ik had, begon al vrij gauw de verkrampingen en spasmen op te spelen… gevolg nog meer pijn en ik kwam in een vicieuze cirkel terecht… ja en hoe kom je hier weer uit!
De neurochirurg besloot om het pijnteam in te schakelen om het dragelijk voor mij te maken… het pijnteam kwam en ik kreeg een morfine (PCA) pomp en een hele zware pijnstiller voor de nacht… dit gaf gelukkig wel verbetering en was er blij mee.. alhoewel de pijn nog geregeld er door heen schoot waren dat gelukkig momenten, over het algemeen ging het met de pomp redelijk…
De narcose was best wel een dingetje…. dit was het enigste waar ik ontzettend tegenop zag.. de operatie op zich had ik alle vertrouwen in..had een erg bekwame chirurg dus dat zou wel goed komen…. maar met name hoe ik uit de narcose zou komen bracht mij zorgen… werd ik labiel.. werd ik psychotisch… belande ik in een dellier …
Dit was best wel heel spannend ook voor de artsen en verpleegkundigen… en natuurlijk ook voor mijzelf en mijn echtgenoot… maar ik wist dat God bij mij was en met mij mee ging, ook de operatiekamer in… en eigenlijk ging ik heel rustig onder narcose…. had met mijn moeder gesproken en zij zei… zing een lied… ga zingend de narcose in misschien wordt je dan wel wakker met hetzelfde lied.. en ik ging zingend onder zeil… met het lied “Groot is uw Trouw O Heer”
Na de operatie werd ik wakker op de uitslaapkamer en ik had het flink benauwd.. mijn hart had het flink moeilijk gehad en ik kreeg extra zuurstof…. de zusters waren ontzettend aardig en stelden mij gelijk gerust dat alles goed was gegaan en dat ze blij waren dat ik er weer was… af en toe zonk ik weer wat weg maar ik was ontzettend rustig… had wel heel veel pijn maar dat was logisch…
Maar ik was verbaasd dat ik mij zo rustig voelde en nadat mijn hart weer een beetje was bijgekomen mocht ik weer naar de zaal terug…. en steeds ervoer ik die enorme rust en vrede in mij… of was er helemaal niks gebeurd… ik voelde mij helemaal op mijn gemak en veilig…dit had ik nog niet eerder meegemaakt en ik werd zo blij… een enorme blijdschap kwam over mij..ondanks de pijn wilde ik wel zingen… ik wist dat er heel veel mensen voor mij hadden gebeden en nog deden en ik wist zeker dat God mij bewaarde.. Dat God voor mij zorgde dat ik niet in de war zou raken.. Hij gaf mij rust en vrede… wat was ik dankbaar… ontzettend dankbaar… en weer kwam ik tot de ontdekking dat gebed werkt!!!!
Helaas begonnen de verkrampingen en spasmen steeds meer op te spelen, dit was wel een vervelende bijwerking van de narcose… de medicatie werd meer opgeschroefd… en de dagen duurden lang omdat ik door de pijn niet goed kon slapen… ik kreeg gelukkig elke dag bezoek en dat was een welkome afleiding..
Een paar dagen later kreeg ik een enorme aanval van Dystonie, en ik lag uren verkrampt in bed… steeds ontzettende spasmen die elkaar vlug opvolgden….ooo wat deed dit zeer.. wat een ontzettend ondraaglijke pijn.. of was er iemand met een mes in mijn rug aan het steken…hierdoor kreeg mijn rug een ongelofelijke oplawimus…. en alle pijn van voor de operatie kwam in alle hevigheid terug… oo wat baalde ik.. de chirurg was hier al bang voor geweest maar zei dat hij dacht dat de hernia niet terug was gekomen, maar dat de boel geïrriteerd was en er nu door de Dystonieaanval een flinke zwelling en ontsteking was gekomen… en ik moest hier eigenlijk medicijnen voor slikken om zo snel mogelijk die zwelling en ontsteking kwijt te raken… dus ik kreeg een zusje van prednison.. Dexamethason.. hier was ik niet zo blij mee want ik was allergisch voor prednison… dit veroorzaakt bij mij een labiele reactie dus ik was bang dat ik ook door de Dexamethason een allergische reactie zou krijgen… en hier zat ik nou niet op te wachten… het ging juist zo goed… maar ik dacht.. God heeft mij ook bewaard voor nare gevolgen van de narcose dus dit zal ook wel los lopen..
Ik kreeg voor de nacht 4 mg Dexamethason en wonderwel sliep ik als een roosje…alleen de volgende dag werd ik wakker met een vreemd angstig gevoel.. ik stond op van bed en begon enorm te shaken op mijn benen… trillen als een espenblad.. en na een half uur trillen en niet kunnen lopen begon ik te huilen.. dit heeft al met al anderhalf uur geduurd en toen werd ik rustig…. verder van de dag ging het wel aardig dus s’avonds kwam de arts langs om te overleggen… ik deed mijn verhaal en hij zei “ja het is een gok… gaan we ermee door, wat eigenlijk moet, of stoppen we maar dan duurt je herstel nog langer”… ik dacht er even over na en zei “ik heb niet zoveel keus dus laten we maar doorgaan”… en de arts besloot om dagelijks 3x 2 mg Dexamethason te geven en hopelijk had ik er niet teveel last van….. ik kreeg hem eerst weer voor de nacht dus ik dacht nou dan slaap ik in ieder geval lekker….
Maar helaas gebeurde het tegenovergestelde… ik kon niet slapen… ik deed geen oog dicht… en op een gegeven kreeg ik een ontzettend naar gevoel over mij heen… pfff wat was dat een rot gevoel… de paniekaanvallen begonnen te komen, en ik probeerde tijdens een paniekaanval goed mijn ademhaling onder controle te houden zoals ik vroeger wel had geleerd…. maar de angst werd af en toe zo groot dat mijn keel werd dichtgeknepen… na een aantal uren werd ik ontzettend moe van allen en ook heel erg labiel… ik begon te huilen…. maar ik wilde mijn kamergenoten niet wakker maken dus probeerde letterlijk mijn tranen in te slikken… nou dat moet je dus nooit doen want je stikt letterlijk…. ik kreeg op een gegeven moment letterlijk geen lucht meer… en de hele nacht was ik bezig mij zelf bij elkaar te houden…. bij tijd en wijle riep ik God aan… maar het voelde net of was Hij heel ver weg… en de angst kreeg steeds meer plek in mij lichaam…
Inmiddels was het ochtend geworden en in een keer krijg ik een whatsapp bericht binnen… de dominee…. toevallig??? nee daar geloof ik niet in.. en wat schrijft de dominee op dat moment…
Hebreeen 13:5b “Want God heeft gezegd: “Ik zal je nooit in de steek laten. Ik zal je nooit verlaten.”
BAM….die komt binnen….. en ik brak nog meer in duizend stukjes… nog meer verdriet en angst kwamen eruit… God wist precies wat ik op dat moment nodig had… Hij zei letterlijk tegen mij.. weest niet bang.. Ik ben er wel, Ik hou je vast, Ik laat je niet in de steek… op dat moment hoorde ik een stem in mij die zei… “Vraag de dominee om voor je te bidden, nu op dit moment”... Ik besloot om naar die stem te luisteren, en deed wat die stem tegen mij zei, ik typte terug dat het op dit moment helemaal mis ging, en ook wat de oorzaak was en of hij voor mij wilde bidden en dat ik met hem mee bad, elk aan een kant van de telefoon… ik kreeg direct bericht terug met twee biddende handen
Ik wist op dat moment dat er voor mij werd gebeden…. hij schreef ook dat hij dit bericht direct zou delen met anderen zodat ik meegenomen kon worden in hun gebeden…. ondertussen stuurde God ook nog mijn favoriete verpleegkundige langs en die legde de armen om mij heen… zo mocht ik letterlijk Zijn aanwezigheid even voelen.. en wat had ik dat even nodig… langzaam aan hield het huilen op keerde de rust en vrede weer terug in mij.. en niet alleen het huilen hield op maar ook de angst ging weg… de vreemde gewaarwordingen gingen weg…. en wederom wist ik en ervoer ik hoe sterk gebed is…
Bidden helpt echt…
God hoort en verhoort onze gebeden… ook al lijkt de hemel van koper.. en heb je het gevoel dat je niet door het plafond heen komt en dat God ver weg is en niet luistert! Hij is er wel, en onderwijl dat jij denkt dat het helemaal mis is en nooit meer goed komt… is Hij bezig om zijn engelen te sturen…
Weet je niet dat ik mijn Vader maar te hulp hoef te roepen en dat hij mij dan onmiddellijk meer dan twaalf legioenen engelen ter beschikking zou stellen? Mattheüs 26:53
Wauw…. wat hebben wij een onvoorstelbare grote God… ik ben zo dankbaar dat Hij mij gespaard heeft en dat het ergste wat ik kon bedenken niet is gebeurt…..
Love Heals All Things 