Prediker is het Bijbelboek waarin veel beschreven staat over tijd…

Er is tijd om te huilen.. en tijd om te lachen..
Tijd om te Liefhebben.. tijd om los te laten…
Tijd voor werken en een tijd om te ontspannen..
Tijd om op te bouwen en een tijd om af te breken…

Al een aantal jaren ben ik mantelzorg voor mijn lieve echtgenoot in het mooie Twente.. zoals jullie weten is hij vorig jaar naar een verpleeghuis gegaan omdat thuis wonen niet meer ging.. deze keuze had hij zelf gemaakt en sinds hij daar woont merken we dat het hem goed doet… de structuur.. veiligheid… duidelijkheid en zorg maakte dat hij energie overhield om weer leuke dingen te gaan doen..

Ik doe mijn werk in Twente met erg veel plezier en voel mij daar als een vis in het water..

God is goed.. Hij voorziet in wat wij nodig hebben om nog zolang mogelijk van elkaar te genieten.

Toch gaat het mantelzorgen wel door.. en kost het mij de nodige energie om het vol te houden naast mijn werk en mijn eigen sociale leven… dat sociale leven schiet er steeds meer bij in.. niet alleen door het mantelzorgen maar ook door het werken in de zorg wat steeds meer tijd vraagt door personeelstekort en de hoge werkdruk.. ook het financiële leven wordt steeds duurder.. dit alles met elkaar zorgt ervoor dat ik minder vaak naar Friesland kan…

Dit knaagde aan mij…

Ook het “alleen” verder gaan in Borne zonder mijn lief zorgde er voor dat ik opnieuw een balans in mijn leven moet zoeken… aan de ene kant een nieuw leven in mijn eentje opbouwen maar aan de andere kant ook met mijn lief.. zoo ingewikkeld…. rouwen bij leven…

Tegelijk was het ook in mijn kerkelijke gemeenschap een roerende tijd en had ik het gevoel dat ik geen aansluiting meer had bij mijn kerk… hoe ik mijn best ook deed.. steeds gingen er deuren dicht… kreeg ik geen ingang..

Door de cursus PPT (psycho pastorale toerustingscursus) ging ik door een fase van nog meer mentaal herstel… (Hier ga ik nog een blog over schrijven)

Het eerste jaar was voor mij een enorm waardevol jaar.. met heel veel eyeopeners… het tweede jaar gingen we meer de diepte in.. hierdoor ontdekte ik waarom mijn leven gelopen was zoals het was gelopen.. ik begon de processen te zien…

Ik kreeg Liefde voor mijn verleden..

Dit alles zorgde er wel voor dat ik af en toe heimwee voelde…. heimwee naar Friesland… naar mijn familie.. vrienden die ik daar nog heb..

En Heimwee doet wat met een mens…

Ken je dat… als klein meisje voor het eerst uit logeren.. ooo wat een buikpijn.. je wilde wel kruipend terug naar huis.. zo’n heimwee…

Het zette mij aan het nadenken.. ik bad ervoor en vroeg of Hij mij wilde laten zien waar Hij voor mij een toekomst had… en waar dat dan ook mocht zijn ik Zijn rust daar mag ervaren..

Toch gaf het ook een dubbel gevoel.. ik had het prima naar mijn zin hier in Twente.. prachtig huis.. leuke baan… ontzettend leuke collega’s.. lieve vrienden..

Maar toch… het bleef knagen.. ik bleef er voor bidden maar wist ook dat het, gezien de huidige tijd waarschijnlijk helemaal niet haalbaar zou zijn.. de woningnood.. de lange wachtlijsten in de verpleeghuizen enz…

Ik schoof het daardoor op de lange baan en probeerde er niet aan te denken… want hoe meer je er aan dacht hoe pijnlijker het wordt…

Dit alles speelde afgelopen jaar na de startzondag in September 2021

Achteraf gezien is mijn “heimwee” tijdens deze startzondag begonnen…

We hadden de startzondag buiten op het veld… tijdens de preek werd er opgeroepen om God te vragen of Hij wilde laten zien welke talent/gave je in kon zetten, maar ook dat je God om ruimte mocht vragen.. om een groter gebied dan je nu had waar je je gaven en talenten in mag zetten.. God heeft het beste met ons voor… en wil ons geven wat wij NODIG hebben..

Je mocht naar voren komen om een tent pin te pakken en zo symbolisch je tent te verzetten en je gebied groter te maken…

Het gebed van JABES is er een mooi voorbeeld van.. dit heb ik die ochtend gebeden en gevraagd aan Hem die voor ons zorgt!

Jabes bad: Zegen mij: maak mijn grondgebied groot en bescherm me tegen het kwaad, zodat ik geen pijn hoef te lijden.’ 

1 kronieken 4:10

Die ochtend heb ook ik een tent pin opgehaald en dit gebed uitgesproken…

We zijn bijna een jaar verder en het weekend voor hemelvaart had ik mijn lief een dagje thuis… we waren wat aan het praten en ineens komt ons gesprek op Friesland.. mijn lief vraagt of die mogelijkheid er nog in zit om terug te gaan naar Friesland..

Ik schrok er een beetje van want ik had bewust er niet met hem over gesproken omdat ik bang was dat dit alleen maar onrust zou creëren.. we hadden het er wel eens over gehad omdat ik ook met mijn lief over het “einde van zijn leven” in gesprek blijf.. ik vraag hem af en toe naar zijn wensen hierin.. hij had al eens aangegeven… dat als hij het aardse leven zou verlaten hij dan graag in Friesland begraven wilde worden… ook wilde hij dat de kerkdienst in Friesland dan zou plaatsvinden.. ik dacht dan altijd.. hoe moet ik dat hebben… hoe krijg ik dat voor elkaar als hij er niet meer is… dan is er denk ik geen mogelijkheid om zijn wens in vervulling te laten gaan of het gaat in de papieren lopen..

Maar goed.. we spraken verder over het feit of teruggaan nu nog een optie zou zijn..

Ik zei dan moeten we kijken of er überhaupt voor jou plek is.. de wachtlijsten zijn lang.. en de plekken voor jongeren met dementie zijn schaars in Nederland..

We zijn gaan kijken en vonden al snel een verpleeghuis voor jongeren met dementie in Friesland.. het was een nieuw complex.. en mijn lief was gelijk enthousiast..

Dat weekend heb ik gebeden.. Heer als het in Uw plan past en het Uw bedoeling is dat wij weer terug naar Friesland gaan wilt u dan maar deuren openen… ik kreeg als antwoord op mijn hart.. zet jullie maar samen stapjes dan zal ik het laten zien wat mijn plan is..

De maandag voor Hemelvaart heb ik met het desbetreffende verpleeghuis gebeld en geïnformeerd naar de mogelijkheden.. ik kreeg de informatie en de clientadviseur vroeg of ik mijn man gelijk maar op de wachtlijst wilde plaatsen.. dit omdat er voor nu geen plek was en dan stond hij maar op de wachtlijst voor als er in de toekomst plek zou zijn.. ze vroeg wel of wij dan binnenkort langs wilden komen om te kijken zodat mijn man een indruk had wat voor locatie het was en of hij het überhaupt wel leuk zou vinden.. ik sprak met haar af om hem alvast op de wachtlijst te zetten..

Het “toeval” (waar ik niet in geloof) bestond dat wij het weekend na hemelvaart naar Friesland zouden gaan… eindelijk weer een weekendje samen naar mijn ouders.. dit stond al gepland.. ik vertelde dit haar en ze zei maar dan kunnen jullie vrijdag na hemelvaart wel even langs komen voor een rondleiding.. en zo dus afgesproken..

Ik dacht het zal zo’n vaart niet lopen want er is geen plek.. en gezien de wachtlijsten zal het ook nog wel een poos gaan duren.. we hadden ook geen haast.. hij had een bijzondere plek.. ik een fantastische baan en huis.. dus haast hadden we niet.. we waren gewoon aan het snuffelen of het überhaupt mogelijk zou zijn

Woensdag voor hemelvaart krijg ik een telefoontje van mijn ouders… helaas konden wij niet komen want mijn vader was ziek geworden.. het schoot gelijk door mijn hoofd.. nou dan is het niet de bedoeling dat wij naar Friesland terug gaan.. dit is een duidelijke nee… maar iets in mijn achterhoofd zei dat ik niet de afspraak moest cancelen met het verpleeghuis.. ik belde mijn vriendin en vertelde van de situatie.. zij zei gelijk… maar dan komen jullie toch dat weekend hier.. je moet naar die rondleiding.. ik heb sterk op mijn hart dat jullie daar wel naar toe moeten.. en jullie zijn altijd welkom bij ons dat weet je..

Ik heb mijn lief gebeld en de situatie uitgelegd en hij wilde graag naar Friesland.. hij had zich er al helemaal op verheugd…

En zo vertrokken wij op Hemelvaartsdag naar het mooie Friese land..

Vrijdags zijn wij naar het verpleeghuis gegaan voor de rondleiding.. we hadden een leuk gesprek met de verpleegkundige die de rondleiding deed.. mijn lief was helemaal om en wilde er wel naar toe. De verpleegkundige had mij gevraagd of ik al een baan en een huis had.. ik gaf aan dat dit nog niet het geval was omdat we eerst maar moesten weten of mijn man plek zou kunnen krijgen.. dat was prioriteit… ik kom er dan wel achteraan.. want als er voor mijn man geen mogelijkheden zijn dan houdt het op en blijven we in Twente…

De verpleegkundige gaf tussen neus en lippen aan dat er wel een baan voor mij bij hun was… hij vroeg of ik zo snel mogelijk een open sollicitatie wilde doen.. en dat het dan wel goed kwam.. ik schrok.. ik dacht hoe dan.. dat kan toch helemaal niet… he.. een baan voor mij.. zomaar…. ik viel stil.. van alles ging door mijn hoofd…

Ik had afgesproken met de clientadviseur om haar de maandag na het weekend te bellen hoe mijn lief het had ervaren..

Zo gezegd Zo gedaan..

Maandag na het weekend heb ik gebeld en aangegeven dat het oké was.. mijn lief werd op de wachtlijst geplaatst.. er werd gelijk al wel een vooronderzoek gedaan om te kijken of mijn lief in de groep paste en of zijn zorgvraag paste voor de afdeling waar hij zou gaan wonen… zodat alles rond zou zijn voor als er plek was.. zodat hij dan ook gelijk dan geplaatst kon worden.. en ze dat niet meer hoefden te doen… ook voor mij was dit prettig want als dat oké was dan kon ik ook om mij heen gaan kijken… naar een huis en een baan..

Ondertussen een open sollicitatie gedaan naar de locatie waar mijn man op de wachtlijst stond.. maar ik had tegelijk besloten om niet bij hun te gaan werken.. omdat het niet gezond is om op de zelfde locatie te werken waar mij lief opgenomen zou worden.. maar ik dacht ik solliciteer wel en vermeld het erbij in de mail… en als ik uitgenodigd wordt kan ik het ook nog aangeven…

Inmiddels had ik ook maar even onderzocht of ik nog ergens bij een woning coöperatie ingeschreven stond in Friesland… ik zag dat ik bij 1 woningcorporatie al een poosje ingeschreven stond.. hier had ik mij blijkbaar nooit uitgeschreven..

Met trillende vingers scrolde ik over de website om te kijken of er huizen te huur stonden in de omgeving waar mijn lief kwam te wonen en waar ik misschien werk zou krijgen.. ik reageerde op een aantal waarvan ik dacht dat ik daar wel voor in aanmerking zou komen.. tegelijk had ik mij bij nog twee andere woning corporaties in laten schrijven want je moet nooit gokken op één denk ik dan.. des te meer keus.. maar daar had ik nog niks opgebouwd dus sta je onder aan de wachtlijst..

Een paar dagen later na het pinksterweekend kreeg ik een telefoontje van het verpleeghuis met de mededeling dat ze de gegevens van mijn man hadden opgevraagd en het vooronderzoek afgerond hadden en dat mijn man van harte welkom was…

En toen zei ze.. als er plek is.. zou je man dan al willen komen of gaat dit te snel... 

slik… pff dit gaat wel erg snel.. maar ik wist ook… als er plek is dan moet je binnen 2 weken inhuizen anders is je plekje weg en kan het weer erg lang gaan duren voor er weer plek is…

Heer help..

Ik heb mijn lief gebeld en gevraagd wat hij wilde.. nu werkt het bij mijn man wat anders dan bij anderen… want in zijn hoofd woont mijn lief er al en is hij al verhuisd.. dus gaf hij aan dat hij er graag naar toe wilde.. het was voor hem helemaal prima!

In diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek, ik had ondertussen ook nog bij een ander verpleeghuis gesolliciteerd… ik wilde niet mijn pijlen op een organisatie richten.. en momenteel is de luxe er dat de banen in de zorg voor het oprapen liggen en jij de keus hebt waar je wil werken..

Ik pakt mijn blauwe dolfijntje en tufte richting Friesland voor het sollicitatiegesprek.. (wat ben ik toch gezegend dat ik mijn rijbewijs heb gehaald en in het bezit ben van een “gewone” auto) even een dagje heen en weer… na een goed sollicitatiegesprek zat ik weer in de auto en ging de telefoon… ik kreeg de felicitatie en was aangenomen.. ik slikte.. en kon het in mijn hoofd nauwelijks bij benen…

Een paar dagen later op een zaterdag in diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een woningbezichtiging.. ik had een woning toegewezen gekregen… ik moest dinsdag uitsluitsel geven of ik het deed en moest van te voren nog de woning bekijken… online zou het telefoonnummer staan van de huidige bewoners.. ik kijken en zoeken maar al wat ik vond geen telefoonnummer.. het schoot door mijn hoofd dat ik alleen dit weekend kon gaan.. ik ben dit weekend vrij… maandag en dinsdag moet ik weer werken…

Mijn hoofd tolde.. moet ik dan nu weer naar Friesland gaan? en als die bewoner niet thuis was? ik had alleen deze dag en de zondag..

Ik ging zitten en bad tot mijn Vader.. Vader.. het gaat nu allemaal veel te snel.. mijn hoofd kan het niet meer bijbenen.. maar als dit huis voor mij bedoelt is Vader dan zullen de bewoners er toch ook zijn om mij het huis te laten zien? ik ga volledig in vertrouwen op U naar Friesland.. wilt U met mij meegaan??

Ik pakte snel mijn koffertje in en ben wederom in mijn lichtblauwe dolfijntje gestapt en afgereisd naar Friesland, nog even langs mijn ouders om mijn moeder op te pikken die met mij ging om het huis te bekijken..

Ik kom bij de woning en zie tot mijn verbazing mensen bij de woning… ik deed een diepe zucht en zei.. Dank U wel Heer.. ik belde aan en vertelde wie ik was en waarom ik zo onverwacht aan de deur stond.. nu waren de bewoners verbaasd… zij waren namelijk de kinderen van de bewoner die onlangs overleden was.. en zij moesten het huis leeghalen.. zij hadden die week besloten om deze zaterdag de woning leeg te halen.. zij komen namelijk uit de richting van Amsterdam en wonen dus niet in de buurt.. ze waren net aan het overleggen wat ze moesten doen met de spulletjes ter overname.. de woning coöperatie had aangegeven dat ze het kaal op moesten leveren maar dit vonden ze jammer omdat ze best wel spullen hadden ter overname.. en zo stap ik binnen… we zeiden tegen elkaar.. dit is geen toeval.. dit heeft allemaal zo moeten zijn..

De mens wikt maar God beschikt…

God bestuurd ons leven.. dit was zo overduidelijk.. hier kun je toch niet meer omheen…

Toch moest ik wel even slikken op de terug weg.. het was namelijk een senioren woning.. helemaal aangepast op rolstoel gebruik.. ik zei verontwaardigd tegen de Heer: “Waarom deze woning? dit heb ik toch helemaal niet nodig? ik ga toch niet binnen een aantal jaar weer terug in die rolstoel?.. wat voor bedoeling heeft U hiermee..

Tegelijk dacht ik… mag ik dit wel denken?? ben ik nu niet vreselijk ondankbaar??

Maar ik heb 1000% vertrouwen in mijn Vader en leef met Hem als mijn Vader en bespreek alles met Hem.. dus mag ik dit ook vragen…

Hier heb ik nog geen antwoord op gekregen maar vaak zien we achteraf de bijzondere bedoelingen van de Vader…

By the way Heer… Hoe dan… ik had gevraagd om een deur te openen als het in Uw plan past… maar er gaan nu sluisdeuren open… dit is teveel.. dit zijn teveel zegeningen.. en de tranen rolden over mijn wangen…

Even stoppen Heer.. zoveel goedheid kan ik niet handelen..

Thuisgekomen heb ik de woning geaccepteerd… tegelijk ging ik door een achtbaan van emoties.. want wat moest ik veel loslaten hier in Twente..

Ik kwam erachter dat ik nogal vast zat aan mijn mooie paleisje in Twente… wat was ik ondertussen gehecht geraakt aan mijn woning.. nooit gedacht dat dit zo was.. ik kon mij namelijk altijd moeilijk hechten dus ging makkelijk van de een woning naar de ander.. was ook niet materialistisch ingesteld.. maar nu bleek het andere koek..

Ik ging ook wel erg terug in comfort in de woning Friesland.. van nieuwbouw naar een oude kleine woning van 1971.. pfff.. wat viel mij dit zwaar… maar ik vertrouw op Hem.. en als Hij deze woning voor mij heeft bedoeld dan is het goed.. ondanks.. maar ooo wat kostte mij dit veel tranen…

Ook beschamende tranen want af en toe bekroop mij het gevoel dat ik ondankbaar was.. op zo’n moment ging ik de zegeningen tellen die ik zou krijgen als terug ging.. dit hield mij staande in deze rollercoaster.

We waren nog maar drie weken verder en de verhuizing van mijn lief kwam ook dichterbij.. nog een weekje dan moest ik hem al verhuizen.. hij gaat als eerste weer terug.. en ik kom over en paar maanden…

En dan de baan die ik had gekregen.. bij een andere organisatie.. alleen hier moest ik de nachtdiensten weer in en dat hield mijn gedachten bezig.. is dit echt wat U wilt voor mij? Hier had ik nog geen rust over..

Ondertussen had ik de open sollicitatie nog lopen bij de organisatie waar mijn man kwam te wonen.. de week na de woningacceptatie kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek… heb gebeld met de teamcoach van de locatie en mijn situatie uitgelegd.. ik vroeg hoe zij dit zagen en zij kwam ook tot de conclusie dat het beter was dat ik niet op dezelfde locatie kwam te werken, maar ze zei we hebben meer locaties.. ik ga kijken wat ik voor je kan betekenen op een andere locatie..

Bijzonder…

Ondertussen ging ik zelf ook door met kijken op de site van de organisatie en vond er een vacature bij een andere locatie in een gerontopsychiatrisch verpleeghuis… met voldoende uren.. die ik ook nodig heb om rond te komen..

Ik had hem heel in het begin ook al gezien maar gelijk aan de kant geschoven… gerontopsychiatrie?? ik?? nee dat was mij een brug te ver.. dat kon Hij nooit voor mij in Petto hebben.. als je mij volgt en weet waar ik vandaan kom begrijp je waarom ik dat zeg.. toch kwam de vacature weer voorbij.. en ik zei.. Heer als U denkt dat ik dit kan… ik daar de kwaliteiten voor heb.. dan wordt ik uitgenodigd…

Ik heb gesolliciteerd… een paar dagen later kwam de uitnodiging voor een gesprek..

Ik ben opnieuw afgereisd naar het noorden en kwam op de locatie.. oo wat vond ik dit spannend… ik kan niet beschrijven wat dit met mij deed… maar een goed gesprek volgde.. de teamcoach gaf aan dat hij mij de volgende dag zou bellen… maar nog geen drie kwartier later belde hij en feliciteerde hij mij met mijn nieuwe baan… ik was zo in shock.. kon het niet geloven waarop ik ook nog zei.. u zou toch morgen pas bellen…

Je doet rare dingen als de zegeningen je overspoelen..

Hij gaf aan dat hij gelijk wilde bellen omdat hij bang was dat een andere organisatie hem voor zou zijn..

Ik werd er stil van.. dat iemand na één gesprek zoveel potentie in mij zag… op zo’n bijzondere locatie..

God wat heeft U nog meer voor mij in Petto??

Ik heb deze baan aangenomen en de andere baan netjes doorgegeven dat ik daar vanaf zag i.v.m. de nachtdiensten..

Binnen vier weken was alles rond.. mijn man een plekje.. ik een huis en een vaste baan.. ik kon en kan het soms nog niet bevatten… het is teveel.. mijn hoofd en lichaam maken overuren..

Ik ga momenteel door een periode van hard werken.. klussen.. loslaten.. nieuwe dingen omarmen.. heen en weer vliegen naar Friesland en tussen door veel werken i.v.m. vakantieperiode..

Waar ik de kracht.. energie en moed vandaan haal… tja daar kan ik maar 1 ding op zeggen en dat is niet van mijzelf… als ik naar mijn omstandigheden kijk zou ik gelijk zinken naar de bodem.. maar door Hem loop ik op het water.. met mijn blik op Hem gericht…

Het gebed van Jabes..

Tjonge wat een ruimte krijg ik van mijn Vader… nooit gedacht dat een gebed zoveel impact zou hebben!

Be Blessed!!

God is goed!!