Deze preek van de VBG Bethel uit Drachten wil ik graag met jullie delen!
De tijd is kort.. voordat het hier zo donker wordt..
Een bemoedigende aansporende preek.. aan het begin van de preek bij 58.30 deelt een zuster van deze gemeente een bijzondere, bemoedigende en speciale boodschap voor iedereen die het wil horen!
Graag deel ik deze speciale boodschap omdat ik geloof dat het niet lang meer duurt voordat het Licht ons ophaalt, en dat het hier dan zooooo donker wordt..
Dit gun ik niemand…
Echt.. ik krijg kippenvel als ik bedenk dat er mensen achter zullen blijven in duisternis..
Ik hoop en bid voor je dat je dit bericht zult horen en je leven aan Jezus zult geven.. meer vraagt Hij niet van je om erbij te zijn… geen werken, geen regels en geen wetten..
Enkel Liefde voor je medemens, ook voor je vijand..
Hoe gaat het met je?
Hoe ben je deze 2 jaar doorgekomen? Ben je harder geworden naar je medemens? Door alle polarisatie en verdeeldheid? Verlang je naar eenheid? Naar rust en Vrede?
‘Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten.’ Mattheüs 7:12
Wacht dan niet langer.. morgen kan je laatste dag zijn.. weet jij zeker dat je dan het Licht tegemoet gaat?
Jezus het licht van de wereld.. onze enige redding van eeuwige duisternis..
Ken jij Jezus al? Nog niet? Zoek Hem op.. en zeg ja tegen Jezus…
Hij en jij zijn het meer dan waard!
Ik verlang ernaar dat ik jou daar mag ontmoeten..
Weet dat er bidders zijn die voor jou bidden en dat Jezus met open armen op je wacht.. ongeacht wie je bent, wat je hebt gedaan of hoe jij je ook voelt!
Morgen tijdens de weeksluiting hebben we een herdenkingsdienst waarin we onze lieve bewoners herdenken die ons afgelopen jaar zijn ontvallen.
En wat waren dat er veel…
Afgelopen december zou het eigenlijk plaatsvinden zoals gewoonlijk maar door dat het C virus weer binnen onze muren was gedrongen moesten we het uitstellen.
Maar goed dankbaar dat we morgen een moment mogen hebben om het afgelopen jaar af te sluiten.
Het was een pittig jaar voor iedereen.. en ik denk dat menigeen dit kan beamen ook in huiselijke kring..
Daarom wil ik dit delen en jullie bemoedigen met onderstaand gedicht!
Weet dat er 1 Iemand is die jullie ziet en troost! Die met open armen de mensen ontvangt die ons ontvallen! Maar tegelijk omarmen die Liefdevolle armen ook de mensen die achterblijven!
In Gods hand
Omringd door liefdevolle zorgen, Beveiligd als een kostbaar pand, Zo ligt mijn broos bestaan bij U geborgen, Diep in de holte van Uw hand.
Mijn pril begin hebt Gij gezocht; Uw liefde riep mij in het leven; Elke minuut elke ademtocht Wordt mij in gunst door U gegeven.
Dit blijde weten, dit geluk Slaat álle twijfel in mij stuk; Verdrukking, ziekte, dood of lijden, Wat kan mij van Uw liefde scheiden?
Want in de holte van Uw hand, Omringd door liefdevolle zorgen, Beveiligd als een kostbaar pand, Houdt Gij, voor eeuwig, mij geborgen!
You Are in God’s Hands
shadows close upon the silence as you wipe the tears away It’s taking all you have to just hold on To make another day So I pray these words I offer will reach you and will somehow let you know you’re not alone
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
I know it can be hard to trust him to believe that God is there but He’s waiting for you now with open arms to show you how much He cares yes I He knows inside your breaking and He only wants to help you be made whole just let go
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
You can surely rise above this mountain God is your provider He will let you ride on wings of eagles you can fly higher
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
He is more than faithful you are in God’s hands.
Bovenstaand nummer vond ik op YouTube.. wat een prachtig nummer.. in Gods hand.. wat er ook gebeurt en waar je ook doorheen gaat!
Na twee weken flink te zijn geweest, ben ik al weer een aantal weken aan het werk.
Gelukkig en dankbaar dat ik geen last heb van de nasleep van Mr C.. dat ik niet extra vermoeid ben..
Het leven gaat door en zo ook het werk, ja zit zomaar weer in die modes en tijd om rustig weer te herstellen is er eigenlijk niet… gelukkig ook niet nodig omdat ik geen last heb van restverschijnselen.
Ik was wel flink ziek en zelfs tussendoor bloed laten prikken om te kijken of het echt het C virus is (waar antibiotica niet zoveel aan bij draagt) of dat het misschien toch iets anders was.. longontsteking bv.. maar er kwam uit de uitslagen dat het wel degelijk Mr C was dus zei de huisarts daar draagt antibiotica niets aan bij.. gewoon uitzieken en als je het erger wordt dan hoor ik wel weer van je.
Ik had ondertussen mijn maatregelen genomen… ik heb eerst 72 uur gevast om mijn immuunsysteem rust te geven en te resetten, dit hield ik helaas niet helemaal vol omdat ik steeds zieker werd, na 60 uur ben ik gestopt en ben ik langzaam aan weer wat gaan eten en nam extra vit D, zink en quertine.. en toen de koorts gezakt was extra vit C.
Verder veel rust genomen.. en langzaam aan knapte ik weer op..
Op een gegeven moment mocht ik weer uit quarantaine, en ging ik langzaam aan weer wat naar buiten om de natuurlijke vitaminen op te doen.. dit hielp ook want steeds binnen zitten en niemand zien deed ook het nodige op mentaal vlak.
Had gelukkig weinig last van eenzaamheid, af en toe had ik het wel even te kwaad.. ziek zijn.. alleen zijn.. aan de andere kant vond ik het ook heerlijk om alleen te zijn omdat je niet lekker bent en daardoor ook geen behoefte hebt aan gedoe om je heen.
Had mijn lieve Chanel al bij andere mensen onder gebracht, zodat ik mij helemaal op mijn eigen herstel kon focussen.
Na een poosje kon ik weer aan het werk, en eerlijk ik was blij dat ik weer wat kon doen.. 2 weken is echt wel lang genoeg hoor.. in ieder geval voor mij wel…
Het klinkt misschien raar, en ook niet helemaal gezond misschien maar momenteel is mijn werk ook een beetje mijn sociale leven..
Mijn leven staat behoorlijk op zijn kop…
Nee ik zeg het verkeerd, bij mij van binnen staat het op de kop.. ik merk dat het behoorlijk schud onder mijn voeten en in mijn hoofd.. en helaas is de balans daarin zoeken lastiger dan ik dacht.
Mijn lieverd naar een instelling, en helaas heb ik ook moeten besluiten om mijn viervoeter ergens anders te plaatsen. Dit vond ik een moeilijk en zwaar besluit… en kostte de nodige tranen.. toch kon ik niet anders, ik zag haar wegkwijnen.. wat ik niet langer kon verdragen en over mijn hart kon verkrijgen.. ze verdient beter.. ik ben veel weg, werk, sociale leven, af en toe naar mijn lieverd, waardoor ik te weinig tijd voor haar had.
Gelukkig heb ik erg lieve vrienden die haar wel een veilige plek wilden bieden, zo blijf ik haar ook regelmatig zien en kan ik volgen hoe het met haar gaat.
Maar doordat mijn viervoeter nu ook weg was, viel ik in het spreekwoordelijke gat.. het was de druppel van alles.. toen mijn man opgenomen werd had ik er nog niet zoveel last van.. had het nog druk genoeg en ik had thuis ook nog de nodige afleiding… nu Chanel ook weg ging was het de spreekwoordelijke druppel die mij in het spreekwoordelijke gat deed vallen..
Ik ervaarde zo’n gemis.. gemis van mijn lieverd dat die niet meer thuis woont.. gemis van mijn viervoeter…
En momenteel mis ik enorm de verbinding met mijn broers en zussen van de kerk… vanmorgen gaf de aanbiddingleider aan dat hij de afgelopen corona jaren ervaren heeft als een enorme droogte.. dit was voor mij wel een herkenbaar punt.. en ja dan hebben we nu wel weer meer mogelijkheden om bewaterd te worden maar als de grond zo droog is dan overstroomt het eerst en pakt de grond het niet gelijk op.. dan moet het eerst wat langer water krijgen voordat het zakt in de grond en de grond weer bevochtigd word..
En ja hoe vul ik het gemis op.. hoe krijg ik weer verbinding met mezelf en de ander?
Hoe zorg ik ervoor dat mijn grond weer bewaterd word en mijn grond ook weer daadwerkelijk het vocht opneemt..
Ik merk dat ik aan het zoeken ben om nieuwe kaders in mijn leven aan te brengen, nieuwe richting te zoeken.. tis net of niks meer hetzelfde is.. en ik helemaal opnieuw moet beginnen…
Hoort dit misschien bij de periode waar ik doorheen ga… rouwen bij leven??
Door dit wankele evenwicht heb ik momenteel gewoon behoefte om alleen te zijn, samen met God aan het zoeken om mijn leven opnieuw in te richten..
Tegelijk valt dit mij ook zwaar het alleen zijn.. tis wat een dubbel gevoel… aan de ene kant een tranendal om het gemis en het gemis van verbinding, aan de andere kant ook de behoefte om alleen te zijn en in de rust met God uit te zoeken wat Zijn plan/wil is met mijn leven..
Ik merk dat het alleen zijn weer als een zware deken op mij valt, alhoewel ik niet meer die eenzaamheid ervaar die ik vroeger altijd heb ervaren, in mijzelf, in mijn vorige huwelijk, in mijn schooltijd, in mijn ziekzijn.. dat was heftig en hoop ik ook nooit meer te ervaren..
Ik ervaar nu vooral verdriet… ja rouwen… en merk dat ik extra gevoelig ben, schiet zomaar vol.. bv bij een lied.. een tekst.. een woord.. een berichtje.. hierdoor heb ik dan af en toe even een flinke huilbui.. even alles eruit gooien.. en ja dit komt vaak op momenten dat je het niet uitkiest..
En toch mag ik dan ervaren dat God daarin is, dat Hij mij ziet en hoort en mij wil troosten..
Gistermorgen reed ik naar mijn werk… had de vorige dag een cursusdag gehad van mijn PPT cursus die ik doe.. zit nu in mijn tweede laatste jaar, het was een bijzondere dag geweest, heerlijk weer de ontmoeting met mijn medestudenten en de lesstof gaf mij ook veel om over na te denken..
Wel bijzonder hoe God werkt want loop met best veel vragen rond in mijn zoektocht en die dag kreeg ik al veel antwoorden door de lessen heen op mijn vragen.. daardoor was het ook wel een intensieve dag.
Maar goed de volgende dag moest ik werken en ik stond op met een beetje leeg naar gevoel.. emotioneel vanaf dat ik de ogen opendeed, ik herpakte mezelf en maakte mij klaar om naar mijn werk te gaan, ik stapte in de auto en zoals altijd had ik grootnieuwsradio aan staan…
Meestal houdt ik ook mijn gesprekken met God als ik naar mijn werk rijd, zo ook vanmorgen.. ik was aan het praten met Hem en werd emotioneel.. vertelde Hem mijn worstelingen en verlangen.. ik was aan het zoeken om mijn gevoelens onder woorden te brengen, en terwijl dat ik dat aan het doen was kwam er uit de radio een lied.. wat zo mijn verlangen vertelde.. ik zong het mee door mijn tranen heen.. een lied vanuit mijn tenen..
Als een liefdeslied is hier mijn leven…
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom, in Uw tegenwoordigheid; kniel ik voor U, Heer, in aanbidding neer, met al mijn tranen en mijn strijd. Ik geef wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom, omgeven door Uw majesteit; leg ik alles, Heer, in Uw handen neer, in zwakheid en gebrokenheid. Geef ik wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
Ik geef wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart. Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
En God heeft het gehoord, ik kwam aan bij mijn werk en zette de auto neer, ik was nog wat vroeg en een stem in mijn binnenste zei, kijk nog even naar de Dagtekst van vandaag…
Bij de veelheid van mijn gedachten in mijn binnenste verkwikken uw vertroostingen mijn ziel. Psalm 94:19
En weer schoot ik vol maar nu van blijdschap.. ondanks de moeilijke momenten was God daar met Zijn bemoediging!
Een glimlach kwam weer op mij gezicht en vol goede moed stapte ik uit de auto om weer aan het werk te gaan.
Had die dag geen last meer van het nare lege emotionele gevoel en kon met blijdschap mijn werk uitvoeren.
En het spreekwoordelijke gat moet zijn tijd hebben.. waarin ik merk dat God de heftige gaten opvult met zijn Liefde en Troost..
Rouwen is niet tijdsgebonden.. ik mag er de tijd voor nemen en daarin mijn grenzen aangeven wat ik nodig heb om de verbinding weer aan te gaan en te vinden.
Hij is erbij en troost!
Misschien zit jij ook in zo’n spreekwoordelijk gat.. weet dan dat God zich met jou verbinden wil..
Ik hoop en bid dat deze bemoediging jou mag troosten en (ver)sterken, Hij hoort en ziet jou en als jij met al je worstelingen, vragen bij Hem komt, laat Hij zichzelf zien en vinden..
I love You, Lord For Your mercy never fails me All my days, I’ve been held in Your hands From the moment that I wake up Until I lay my head Oh, I will sing of the goodness of God
And all my life You have been faithful And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I will sing of the goodness of God
I love Your voice You have led me through the fire And in darkest night You are close like no other I’ve known You as a Father I’ve known You as a Friend And I have lived in the goodness of God, yeah!
And all my life You have been faithful, oh And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I will sing of the goodness of God, yeah!
‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me Your goodness is running after, it’s running after me With my life laid down, I’m surrendered now I give You everything ‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me, oh-oh ‘Cause Your goodness is running after, it’s running after me Your goodness is running after, it’s running after me With my life laid down, I’m surrendered now I give You everything ‘Cause Your goodness is running after, it keeps running after me
And all my life You have been faithful And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I’m gonna sing of the goodness of God I’m gonna sing, I’m gonna sing ‘Cause all my life You have been faithful And all my life You have been so, so good With every breath that I am able Oh, I’m gonna sing of the goodness of God Oh, I’m gonna sing of the goodness of God
Wauw.. wat gaaf om dit nummer zo in de openlucht te mogen zingen… dromen moeten er blijven…
Ik zal blijven zingen van de Goedheid van mijn Heer!! Ondanks…
Inmiddels zijn we 2 maanden verder na dat ik mijn hart ben gaan volgen..
Mijn lieverd zit al weer 9 weken in een verpleeghuis en heeft het best naar zijn zin.. zeker zijn er af en toe momenten dat het even binnenkomt.. dat je merkt dat je niet meer thuis woont, dat je apart woont.. maar wat is er van beide kanten een stuk rust gekomen…
Mijn lieverd die daar zichzelf kan zijn, tot rust kan komen mentaal en fysiek, nieuwe vrienden op doet.. het gezellig heeft met de verzorging…
En aan de andere kant mijn situatie thuis..
Ik kom tot rust, raak steeds meer uit de zorgmodes.. jong wat is dat wennen… en wat ben ik mezelf tegen gekomen en nog… ik hoef niet meer alert te zijn… dat is iets wat ik mijn hele leven ben geweest, vanaf mijn vroege jeugd.. dit doet veel met je…
Ik merk dat mijn geheugen mij hierdoor af en toe verrast… in negatieve zin… meer ook in het feit wat ik afgelopen jaren allemaal heb gedaan in die zorgmodes… merk dat ik zoveel jaar op mijn reserves heb gelopen.. maar ook zoveel ballen in de lucht heb gehouden… heel veel dingen zelf uitgezocht.. steeds maar weer opzoek naar de beste zorg voor mijn lieverd.. dat was mijn hoofddoel!
Herstellen van een intensieve periode neemt maanden tot jaren in beslag.. het bizarre is dat ik nog steeds in een herstelfase zit van al de afgelopen jaren voor dat ik voor mijn lieverd ging zorgen… dus eigenlijk gaat het een beetje dubbelop.. of simpel gezegd.. duurt herstellen bij mij dus langer.. en ondertussen blijft de situatie met mijn lieverd ook nog wel een poos in stand omdat je bij proces dementie steeds een beetje afscheid neemt.. steeds weer een stukje loslaat van elkaar.. het is rouwen bij leven… en neem van mij aan dat het hard werken is.. maar tegelijk mag ik ook elke dag een stukje herstel ervaren… soms in het groot.. soms in het klein.. de tijd die herstel nodig heeft wil ik mijzelf ook geven… het zal met vallen en opstaan gepaard gaan… en een kwestie van een lange adem!
Moet ik daarbij dan niks meer doen? nee hoor.. ik mag (leren) luisteren naar mijn lichaam en gewoon af en toe toegeven aan rust.. maar doorgaan met leven binnen je grenzen is ook herstellen…. daarin speelt geloof een grote Rol… ja de hoofdrol.. want God is de regisseur van mijn leven.. dus ook over dit stukje..
Wat doet het pijn als je merkt dat er aan mijn intenties getwijfeld wordt…
Helaas lukte het niet meer om dit in de thuissituatie te realiseren.. hoe graag ik dit ook had gewild.. ik schrijf dit omdat ik ook weet dat er mensen zijn die hieraan twijfelen… mensen die denken dat je deze keuze zomaar maakt, echt he…. of je je Grote Liefde als een vuilniszak bij de weg doet… men heeft vaak geen idee wat voor worstelingen.. verdriet.. tranen er aan vooraf gaan voor je uiteindelijke deze keuze moet maken… het druist zo tegen je natuur in.. het liefst blijf je zorgen… maar niemand heeft er uiteindelijk iets aan als je allebei uitgeschakeld wordt en je met spoed geplaatst moet worden in een crisisplek.. niet wetende waar je dan terecht gaat komen..
En daarnaast de gedachte die ook nog rondspeelt dat je dus “zomaar” opgenomen kan worden… nou neem van mij aan dat dit niet “zomaar” gedaan wordt, daar gaan heel wat stappen/gesprekken aan vooraf.. met een duidelijke diagnose… er moet een gegronde reden voor zijn.. er zijn immers zoveel wachtenden voor u.. zoveel schrijnende situaties.. die soms zo moeten pleiten voor een plekje..
Misschien zul je denken.. joh waarom verdedig jij jezelf nog? laat gaan…
Nou nee…. ik kan dit niet op zijn beloop laten.. Ik ervaar het ook niet als een verdediging mijn reactie… maar meer een feit dat er nog veel onbegrip is voor deze aandoening en wat voor situaties en beslissingen hieruit voort rollen… en dat dit allemaal wel gehoord en gezien mag worden….
Maar daarnaast wordt ik ook ontzettend bevestigd en bemoedigd… als ik hoor hoe de zorg mij bevestigd in het feit dat mijn lieverd op zijn plek zit.. en dat het een juiste keuze was op een juist moment.. dan haal ik opgelucht adem en klop mijzelf op mijn schouder en zeg…
Goed gedaan!!
Maar he.. hiermee is er nog geen eind gekomen aan mijn mantelzorgtaken hoor.. het zorgen gaat door.. alleen op een andere manier.. ook hierin is het zoeken… een weg vinden…
Het liefst was ik elke dag bij mijn lief.. echt… maar dit is (helaas) niet mogelijk vanwege mijn eigen leven.. afstand en werk… en daarnaast is het ook niet “gezond” voor mij omdat ik dan in de zorgmodes zou blijven zitten.. gelukkig kan ik hem loslaten en met vol vertrouwen dat er goed voor hem gezorgd wordt..
Ik mag nu vanuit de zorgmodus in de verwenmodus stappen.. samen leuke dingen doen, af en toe een dagje thuis halen of een weekendje.. lekkere dingen toestoppen… en dan alleen maar van elkaar Genieten!!
Maar daarnaast blijft er een stukje mantelzorg.. wat ik ook helemaal niet erg vind en ook ervaar als een stukje verantwoordelijkheid.. hij is en blijft mijn man.. in voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt! Al is het op een iets andere manier dan we 7 jaar geleden hadden gedacht toen we in ons huwelijksbootjes stapten… maar nog steeds geen haar op mijn hoofd die spijt heeft van die keuze.. ben blij en dankbaar dat ik er nog steeds voor hem mag en kan zijn..
Soms echt wel pittig.. vooral omdat ik vaak last heb dat er te weinig uren in een dag zitten..
Herkenbaar hihi…
Want naast je werk ook nog naar hem toe valt niet mee… omdat de Vlinder ons destijds ook nog in de steek heeft gelaten is het wat lastiger om elke keer fysiek op bezoek te kunnen gaan.. moet vanuit mijn woonplaats een uur reizen om bij hem op bezoek te kunnen, zowel met OV als met de fiets… maar wat ben ik tegelijk dan blij dat we in een digitaal tijdperk leven zodat we elke dag via Facetime, WhatsApp contact kunnen hebben.. elke dag elkaar even kunnen spreken en elkaar elke dag even welterusten zeggen.. samen de dag af te sluiten!
En dan zie je uit naar je weekje vakantie wat nog gepland stond… het weekend zou mijn lief mee en daarna nog een paar dagen voor mijzelf…heerlijk eruit naar ons geliefde Ommen.. geweldig stukje Nederland… en heb je alles gepakt.. alles geregeld… taxi ed.. nog 1 nachtje slapen.. heerlijk opladen..
Volgende morgen wordt je wakker en waar je al een poosje rekening mee hield gebeurt.. knallende hoofdpijn, koorts, niet meer op mijn benen kunnen staan van de pijn.. alsof er een vrachtauto over mij heen was gedenderd….
tja en nu?…
Omdat mijn lief ook zou komen heb ik eerst maar een sneltest gedaan… binnen 10 seconden 2 streepjes…. Een PCR test aangevraagd en s’middags kreeg ik het antwoord… het C virus gooide roet in het eten.. oftewel in onze vakantie!
Het zal toch niet waar zijn!!!
Kan mij het ook wel voorstellen dat ik juist nu ziek ben geworden.. dat mijn lichaam nu juist erg vatbaar is.. ik kwam zoals ik al zei tot rust.. lichamelijk zowel mentaal.. en ja dan gaat je lichaam in de herstelmodus en ben je extra vatbaar.. je merkt al dat je extra vermoeid bent.. dat je lichaam er harder aan moet trekken om in de rust te blijven.. en dan zegt Mr C vriendelijk.. ik ga je wel een handje helpen.. van de wal in de sloot!
Maar goed.. er zit nu niks anders op dan rust te pakken en goed voor mijzelf te zorgen.. de tijd te nemen om hier weer bovenop te komen..
Tegelijk vind het ook best wel pittig…. het is zo’n gemeen virus.. vooral voor de kwetsbaren… en dan te horen dat er steeds meer collega’s en bewoners besmet zijn doet pijn.. natuurlijk weet je dat je er niks aan kunt doen.. dat dit buiten je onvermogen gaat.. maar toch je gevoel zegt soms zo wat anders dan je hoofd uiteindelijk wel weet..
Dit wil je het liefst voorkomen… ik werk in de zorg om de bewoners een fijne oude dag te bezorgen..
Elke dag probeer ik te relativeren dat het iedereen had kunnen gebeuren.. probeer ik lief te zijn voor mijzelf.. maar als je dan leest dat er weer iemand positief getest is.. ziek is geworden met daadwerkelijke klachten.. dan laat ik stiekem een traan..
Het blijft door je koppie gaan…
Ik hoop dat mijn/ieders herstel voorspoedig mag verlopen.. ik heb momenteel flinke klachten.. maar hoop dat ik er gauw weer voor mijn collega’s en bewoners mag en kan zijn…
Tot die tijd kan ik maar 1 ding doen..
Dat is bidden dat God Zijn beschermende handen om ons heen legt.. en ons wil dragen door deze weer opnieuw heftige periode..
En dan mag en kan ik het loslaten en overgeven aan Hem die zoveel machtiger is dan het virus…
Makkelijk??… nee.. maar ik kies er bewust voor om Hem deze last te laten dragen..
Hij zegt zelf! Ben je vermoeid of belast? Breng je zorgen bij Mij.. want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht!
Lang heb ik niks van mij laten horen… ja te lang als ik heel eerlijk ben…
Maar naast werken en mantelzorgen is er weinig ruimte voor andere dingen zoals mijn bloggen en plaatjes maken… het heeft het laatste jaar al mijn tijd op geslokt…
Maar nu krijg ik meer tijd om jullie bij te praten, want er is nogal wat gebeurt in mijn/ons leven… heel veel gebeurt.. te veel om in een blog te vertellen dus ga ik er een aantal blogs aan wijden..
Zoals ik al schreef in mijn laatste blog ging deze periode van corona, Lock down, drukte op het werk en mantelzorgen mij niet in de koude kleren zitten..
Ik merkte dat ik op mijn tenen begon te lopen, dat mijn rek qua energie er bijna uit was.. het werd thuis steeds zwaarder.. mijn lieverd ging steeds verder achteruit.. niet dat iemand er iets van merkte behalve ik en de zorg.. en dat maakte het wel dubbel zo zwaar..
Het is een eenzame weg (geweest) met vallen en opstaan.. het vreselijke van dementie is dat het voor de naasten veel zwaarder is dan voor de persoon zelf… de persoon zelf merkt weinig van hoe de dingen niet meer goed gaan, wat ze vergeten en hoe ze veranderen…
Het lastige van vasculaire dementie is dat je een trap afloopt als het ware… je maakt een stap en dan stabiliseert het zicht weer tot je weer een stap maakt.. tijdens de stap merkt de persoon in kwestie het wel.. maar doordat het weer stabiliseert is dit moment al gauw weer verdwenen.. ook gaat bij vasculaire dementie het vergeten nog niet zo zeer.. en de combinatie met FTD kenmerken heb je meer te doen met gedrag en karakterveranderingen bij Alzheimer staat het vergeten meer voorop… zo zijn er wel 50 soorten verschillende dementievormen… en we zijn allemaal stuk voor stuk uniek gemaakt, hierdoor gaat een ieder ook zijn eigen proces binnen de ziekte dementie..
Zet 20 alzheimer patiënten op een rij en er gaat niemand het zelfde proces… zet 20 vasculaire dementie patiënten op een rij.. en je hebt het zelfde verhaal… enz enz
God heeft ons uniek geschapen met een uniek brein.. waardoor we ook allemaal anders reageren op eenzelfde proces.. hierdoor maakt het dat het een zeer ingewikkelde en moeilijke aandoening is om mee om te gaan.. en om het überhaupt te zien.. want veel patiënten met dementie zullen ongemerkt proberen te compenseren.. dit zit in de mens en gaat automatisch.. bij de een wat meer dan bij de ander..
Omdat mijn lieverd zijn hele leven zich heeft aangepast aan de ander.. dit is al vanaf zijn jeugd ontstaan… is dit een overlevingsmechanisme geworden en zit bij hem ingesleten.. dat levert voor hem nu ontzettend veel voordeel op omdat het bij hem een automatisme is geworden… hierdoor kan hij zich nog heel lang staande houden en zul je het dus niet zo snel opmerken..
Maar hij merkte zelf ook steeds meer dat het harder knokken was om aansluiting te vinden bij de ander.. dit vroeg steeds meer energie die hij eigenlijk niet meer had… toch probeerde hij het en deed hij ontzettend zijn best.. waardoor hij elke keer steeds uitgeputter raakte.
Hij gaf steeds vaker aan dat hij wel opgenomen wilde worden.. ik denk zelf dat het hem rust gaf dat hij dacht dat hij dan niet meer zo zijn best hoefde te doen om aansluiting te vinden bij gelijkgestemden.. hij hoeft dan niet meer op te boksen tegen een maatschappij die hij eigenlijk niet meer kon bijbenen.. de psycholoog heeft destijds ook gezegd dat hij elke dag een marathon loopt..
Hoe vermoeiend…
Mede hierom zijn we op zoek gegaan naar een verpleeghuis.. kleinschalig of een grote organisatie… het verschil zit hem in de prijs (helaas).. maar goed binnen de grote organisatie zie je ook steeds meer kleine afdelingen met een kleine groep bewoners..
We zijn bij een aantal wezen kijken en mijn lieverd vond het allemaal oké.. toch bleef uiteindelijk na veel wikken en wegen… en veel telefoontjes naar verschillende verpleeghuizen één verpleeghuis over..
Een kleinschalige afdeling met 8 appartementen.. speciaal gericht op jonge mensen met dementie.. leeftijd tot 65.. 8 appartementen in heel twente.. veel te weinig voor deze doelgroep.. er komen namelijk steeds meer jonge mensen met dementie.. dementie is ondertussen volksziekte nummer 1, het is de kanker voorbij gestreeft.. deze groep kun je niet tussen de 70 á 80 plussers neerzetten.. Jonge mensen met dementie komen uit een hele andere leefsituatie, dit vraagt om een hele andere dagelijkse invulling en omgaan met dementie..
Hierdoor kon het nog wel heel lang duren voor er plek zou zijn… dit maakte ondertussen dat ik na ging denken of het nog wel geschikt zou zijn dat ik in Enschede aan het werk was of dat het nu tijd was om iets dichterbij te zoeken..
Mijn lieverd had al vaker aan gegeven dat hij het wel fijn zou vinden als ik een baan dichterbij had… dit gaf hem een veiliger gevoel… stel dat er wat was.. dan was ik in ieder geval zo thuis..
Ik zat hier over na te denken en voor te bidden en zo kwam er (toevallig) een vacature voorbij in Hengelo.. bij een andere organisatie maar ook bij een hele ander doelgroep.. Somatisch met psychiatrische problematiek… een afdeling vanuit de GGZ naar een verpleeginstelling was gegaan…
Het leek mij wel wat… het was een welzijnsbaan als helpende.. meer gericht op welzijn, en niet meer in de zorg.. dit was voor mij ook fysiek wat prettiger.. ook de doelgroep leek mij wel een uitdaging.. maar vond het ook enorm spannend..
Ik twijfelde tegelijk enorm… mijn oude baan opgeven was voor mij best wel een ding.. een werkgever met een christelijke identiteit waar zeker binnen de instelling hoge prioriteit aan wordt gegeven.. ook de PG vond ik geweldig.. warme zorg… dat ben ik… ik ben geen bikkel en ik heb geen dikke huid… ik leef op als ik iemand warme liefdevolle zorg kan bieden..
Na een poosje te worstelen met mijzelf, God en het leven kwam ik uiteindelijk tot een keuze… Ik koos voor de praktische kant, mijn hart schoof ik even aan de kant.. want als ik daar naar luisterde bleef ik waar ik was.. maar praktisch was dit gewoon niet oké.. gezien de thuissituatie..
Ik heb een ochtend meegelopen en dat was leuk en gezellig.. ach ik pas mij makkelijk aan en ik vindt (bijna) alles leuk.. dat is mooi maar het kan ook een valkuil zijn… ik dacht bij mijzelf… hier kan ik vast ook wel wennen..
Het gekke was dat ik niet gelijk laaiend enthousiast was.. terwijl ik ’t meestal wel ben.. ik wist dat ik de uitdaging wel wat mistte.. het was mij in alle eerlijkheid wat te rustig.. maar ik dacht weet je iets rustiger aan mag ook wel.. naast de zorg voor mijn man… je hebt het druk genoeg..
Uiteindelijk heb ik ja gezegd.. in de wetenschap dat ook God hierin meeging en Hij mij de tools en wijsheid wel zou geven om er wat van te maken…
Ik ondertekende mijn contract.. eerst voor een jaar en dan zou ik voor vast aangenomen worden als het van beide kanten goed zou bevallen.. In juni zou ik beginnen en dan eerst een proefmaand.. vond ik het in die maand toch niks kon ik zo weer opstappen.. dit vond ik wel een prettige gedachte.. ook omdat ik nog steeds twijfelde..
Ik zag die maand ook echt als een maand om te snuffelen aan mijn nieuwe baan en dat ik daarna pas definitief mijn keuze hoefde te maken..
Zo gezegd… zo gedaan..
Tjonge.. wat vond ik deze stap spannend… en wat ging ik met een naar gevoel bij mijn oude werkgever weg… het kostte mij veel tranen.. heel veel tranen…. mede omdat ik de rust in deze stap maar niet kon vinden.. en een antwoord kreeg ik ook niet… het was een stap in vertrouwen dat Hij met mij mee ging.. anders durfde ik het niet aan.. en soms moet je praktische keuzes maken en je gevoel wat aan de kant zetten..
Onderstaand filmpje verteld in een paar minuten het hele paasverhaal!
Het raakte mij en ik was erg ontroerd..
Zo dankbaar wat Jezus voor mij heeft gedaan…. voor jou heeft gedaan..
Pure Liefde!! Liefde voor IEDEREEN…..
In Johannes 3:16 staat waarom Jezus Zijn leven heeft gegeven!
Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,
opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Geloof jij in deze Liefdevolle God? Deze God die jou op het oog heeft, jou al kende voordat je bestond?
Onderstaand lied wilde ik graag met je delen!
Heb de tekst opgezocht en vertaald naar het nederlands voor de mensen die de engelse taal niet zo goed bij machte zijn!
HALLELUJA!!
Op Zijn hoofd een doornenkroon geplaatst. Hij wist dat Hij spoedig dood zou gaan Hij zei: “Bent u mij vergeten, vader?” Ze spijkerden Hem aan een houten kruis. Zodat de hele wereld spoedig het verlies zou voelen, van Christus de Koning voor Zijn Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Hij boog Zijn hoofd, was klaar om te gaan Toen hief Hij Zijn gezicht omhoog En zei: Ik ga naar huis Vader, naar U” Een riet met Zijn laatste slok Werd zacht naar zijn lippen gebracht Hij dronk een teug en gaf Zijn ziel in heerlijkheid Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja De soldaat die zijn zwaard had gebruikt Om het lichaam van onze Heer te doorboren Zei: “Echt, dit was Jezus Christus onze Verlosser” Hij keek met angst op naar zijn zwaard Toen draaide hij zich om naar Christus de Heer En viel op zijn knieën huilend Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Nam de doornen kroon van Zijn hoofd en wikkelde Hem in een linnen kleed Toen legde hij Hem neer in het graf om te rusten De gaten in Zijn handen, Zijn voeten en zij In ons hart weten we dat Hij stierf Om ons van onszelf te redden, oh Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Drie dagen gingen voorbij Ze kwamen om de steen te verplaatsen, om de doden te zegenen Te zalven met olie en specerijen Halleluja Maar toen ze de steen gingen verplaatsen, zagen ze dat ze niet alleen waren Want Jezus Christus is verrezen, Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja Halleluja, Halleluja
A crown of thorns placed on His head He knew that He would soon be dead He said, “Did you forget me, Father did you?” They nailed Him to a wooden cross Soon all the world would feel the loss Of Christ the King before His Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah He hung His head and prepared to die Then lifted His face up to the sky Said, “I am coming home now Father, to you” A reed which held His final sip Was gently lifted to his lips He drank His last and gave His soul to glory Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah The soldier who had used his sword To pierce the body of our Lord Said, “Truly, this was Jesus Christ our Savior” He looked with fear upon his sword Then turned to face his Christ and Lord Fell to his knees crying Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Took from his head the thorny crown And wrapped him in a linen gown Then laid him down to rest inside the tomb The holes in his hands, his feet and side Now in our hearts we know he died To save us from ourselves, oh Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Three days went by, again they came To move the stone, to bless the slain With oil and spice anointing Hallelujah But as they went to move the stone They saw that they were not alone For Jesus Christ has risen, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah Hallelujah, Hallelujah
Onderstaand gedicht kwam ik op Facebook tegen… en het trof mij.. graag wil ik dit met jullie delen!
Ondanks wat er allemaal om ons heen gebeurt… hoe onzeker alles ook is..
Dan tóch
Al gebeurt er nog zoveel in de wereld En al lijkt de lucht soms grijs en grauw… En al is er geweld om ons heen.. verdriet en pijn Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U o, Grote God… er voor ieder mens wilt zijn! Al zijn er mensen…. Die soms verlangen naar de dood En al is er om ons heen, nog zoveel nood.. Al lijkt de toekomst onzeker voor velen.. Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U de mens wilt bevrijden…. En helen! Want U laat Uw grootheid zien, boven alles En Uw majesteit en trouw dwars… door alles heen! Uw kracht en Uw macht zullen mensen verbazen Want Uw licht zal schijnen voor iedereen, Voor harten die verbitterd zijn…. En alleen! Daarom is het leven het waard, om te leven met U En zal Uw Liefde gezien worden… continu! En ook al lijkt de lucht soms grijs en grauw Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U o, Grote God… van Ieder mens houdt! Hanny Laurita http://www.gedichten-hanny-laurita.nl
Hij is en blijft dezelfde.. voor nu en altijd!
God gaat met een ieder van ons een persoonlijke weg.. en soms betekend het dat wat voor de ene persoon linksom is in een vergelijkbare situatie en voor de ander rechtsom..
Gods wegen blijven ondoorgrondelijk.. wij kunnen met ons menselijke verstand God niet doorgronden.. gelukkig maar..
Maar soms… ooooo wat zou ik soms graag een blik willen werpen in de toekomst.. gewoon om je te kunnen wapenen tegen de tegenslagen.. om uit te zien naar de mooie dingen zodat je ondanks de tegenslagen moed houd om door te gaan, omdat je weet dat er ook nog mooie dingen op je pad komen..
Maar… is het niet zo… dat wij juist, omdat wij niet in de toekomst kunnen kijken volledig op Hem “moeten” vertrouwen.. in de wetenschap dat Hij het beste met ons voor heeft
En als ons leven onzeker wordt.. op de kop staat.. Dan Tóch… kunnen blijven zeggen..
Ik vind het ook wel een uitdaging van het leven, om in afhankelijkheid en volle vertrouwen op Hem, je leven te leven..
Ik kan dat zeggen, omdat in de uitdagingen die ik heb gehad, God mij keer op keer liet zien dat Hij te vertrouwen was en is.. daardoor is mijn vertrouwen in Hem niet meer weg te denken in mijn leven!
Het mooie is dat dit vertrouwen mij juist enorm veel rust geeft in vandaag en morgen..
Ik had deze week mijn sollicitatiegesprek op mijn werk voor helpende. Op dit moment werk ik als helpende in de flexpool, waar ik op gesolliciteerd had was een baan als helpende in het team zelf..
Ik heb gesolliciteerd en ben uitgenodigd.. ik had een gesprek met 2 collega’s wat ik wel grappig vond.. tegelijk maakte mij dat ook wel iets onzeker.. de bal kon natuurlijk 2 kanten oprollen als men je al aardig kent.. dit kan een voordeel zijn of een nadeel.. maar 1 ding stond voor mij vast.. ik had niets te verliezen want een jaarcontract in de flexpool had ik al.
Ondertussen blijf ik nog wel steeds zoekende in wat God wil dat ik ga doen.. past dit in Zijn plan met mij??
Oeff wat slaat de twijfel dan soms toe… je krijgt namelijk niet een briefje uit de hemel waar je plan op staat uit getekend..
Al jaren ben ik aan het rond kijken om een cursus/opleiding in de pastorale hoek iets voor mij is.. hierin ligt een enorm stil en diep verlangen/droom… maar hoe geef je daar handen en voeten aan… en bovenal past dat wel in Gods plan met mij..
Ik wil erg graag iets met mijn ervaringen doen in de hulpverlening/pastoraal gebied en gecombineerd met wat God in mijn leven heeft betekend en nog betekend..
Geloof en psychische gezondheid gaan naar mijn mening hand in hand!
Maar om mij heen zie ik ook dat hulpverleners/ervaringsdeskundigen als paddenstoelen uit de grond rijzen… en niet allemaal even geschikt helaas..
Heb nogal veel ervaring met hoe het NIET moet…. tja ben ik dan wel geschikt.. vind God mij wel geschikt.. past het in Zijn plan..
Allemaal vragen waar ik geen antwoord op krijg..
En toch blijft het verlangen diep in mijn hart zitten.. en weet ik niet goed hoe daar handen en voeten aan te geven..
Totdat ik al een aantal jaar een pastorale cursus voorbij zie komen die mij aanspreekt.. vooral omdat ze ervaringsgericht werken..
Maar er zaten steeds te veel haken en ogen aan om de stap te zetten.. gezondheid.. de thuissituatie.. onzekerheid.. en ook financieel was het steeds niet haalbaar.. van een uitkering een cursus betalen is best wel een flinke hap..
Maar nu ik werk komen er openingen… toch bleef ik twijfelen..
Totdat 2 weken geleden deze cursus weer voorbij kwam en het raakte mij weer opnieuw.. en weer opnieuw klikte ik de link aan… het was net of zei op dat moment iets in mij.. toe maar.. zet die stap maar.. meld je maar aan..
Ik heb alles op een rijtje gezet en mij aangemeld… onzeker.. maar in vertrouwen en gebed “als dit in Uw plan past Heer met mij dan zullen er deuren opengaan.. en als het niet in Uw plan past mogen dan de deuren gesloten blijven”..
Ondertussen kreeg ik een uitnodiging voor mijn sollicitatie gesprek bij mijn werk en ging ik met de zelfde verwachtingen en gebed daar naar toe.. “als dit in Uw plan past Heer met mij dan zullen er deuren opengaan.. en als het niet in Uw plan past mogen dan de deuren gesloten blijven”..
Dezelfde middag kreeg ik uitslag.. ik was het niet geworden.. ze hadden voor iemand anders gekozen..
Brrr… ik moest wel even slikken.. afwijzen is niet helemaal mijn ding om mee om te gaan.. ik blokkeer dan altijd eventjes.. maar ik merkte ook dat ik ook daarin groei want het duurde maar een paar minuten.. daarna herpakte ik mijzelf en zei: “Heer, het is goed” deze deur heeft U dicht gehouden en daar heeft U een bedoeling mee..
Diezelfde middag kreeg ik reactie van uit de aanmeldprocedure van de cursus.. ik was aangenomen en mocht de cursus gaan doen..
Ik kreeg er kippenvel van en ook de spreekwoordelijke brok in mijn keel.. want ik vind het namelijk ook best wel heel erg spannend.. en ook best wel een beetje eng.. pff… alle emoties en gevoelens gierden door mijn lijf..
Het is ook niet niks..
Ik… die altijd zelf hulp kreeg van menig pastoraal hulpverlener en jaren de psychiatrie van binnen en buiten heb bekeken… mag nu zelf op ontdekkingstocht gaan in het pastoraat..
Zo bijzonder… zo wonderlijk..
En dan wordt ik stil.. stil in hoe God zich laat zien.. hoe langzaam Zijn plan met mij zich ontvouwt…
2 weken geleden kreeg ik ook nog een plaatje van een lieve vriendin toegestuurd met de woorden.. “deze moet ik jou sturen zegt de Heer!”
Ik bekeek het plaatje en las het, maar op dat moment dacht ik.. wauw mooie tekst… maar snapte niet goed waarom zij mij deze tekst moest sturen.. ik dacht er over na.. en veel dingen passeerden de revue… maar ik kon niks bedenken..
Ik liet het los en ging verder..
Na de bijzondere gebeurtenissen van afgelopen week moest ik ineens weer denken aan het plaatje wat ik toegestuurd had gekregen.. en hoe wonderlijk mooi valt dit plaatje precies op zijn plek!
Dit is mijn KRACHTKAART!!
Door God zelf gestuurd!!
De duivel zal zeker mij aanvallen op mijn zwakke plek en dat zijn mijn jarenlange nare ervaringen.. maar dan mag ik steeds terug grijpen op wat Hij heeft gedaan voor mij..
In Hem ben ik meer dan overwinnaar..
En dan de bemoeding van de laatste paar regels…
Hij heeft beloofd U stap voor stap te leiden, niet alles in één keer.. maar stap voor stap en… elke stap zal een wonder zijn!
In dat vertrouwen ga ik deze uitdaging aan…
Ik vind het ontzettend spannend.. en het triggert mij enorm.. kan ik dit wel.. mag ik dit doen.. ik.. bestempeld met een enorm belast psychisch verleden.. waar de duivel mij te pas en te onpas mee confronteerd.. maar dan mag ik op Hem zien en in de overwinning gaan staan die Hij voor mij behaald heeft!
Dit plaatje zal ik de komende 2 jaar bij mij dragen.. want ik zal deze proclamatie af en toe hard nodig hebben.. dat weet ik wel zeker..
Maar het is mijn troef mijn KRACHTKAART tegen de duistere kant!!
God weet precies wat je nodig hebt… Hij zet de juiste deuren open en de mensen op je pad… in mijn geval mensen die mij (onbewust) enorm bevestigen en bemoedigen in de keuzes die ik (moet) maken.
Maar zo geeft Hij ook jou wat jij nodig hebt als je Hem daarom bid.. en vertrouwt… Hij zal je nooit teleurstellen!
Elke keer als ik dit lied hoor krijg ik kippevel… en een brok in mijn keel.. elke keer komt dit lied ontzettend binnen bij mij… en zing ik het luidkeels me vanuit mijn tenen..
Kan niet zo goed de vinger er op leggen waarom..
Ach misschien ook wel..
Wat er ook gebeurt Hij is sterker!
Wat geeft dat een enorme rust.. maar elke keer wel weer een strijd om alles aan Hem over te geven, los te laten en te vertrouwen dat er niets gebeurt wat Hij niet weet!
Hoe moeilijk ook.. Hij zorgt… en dat geeft mij rust..
Natuurlijk ben ik bij tijd en wijle onrustig.. omdat ik niet in de toekomst kan kijken hoe het leven verder gaat..
De onzekerheid omtrent mijn lieve man, de coronasituatie… en dan het missen van de verbinding met de ander..
Juist omdat de verbinding anders wordt in de thuissituatie heb je zo de verbinding met anderen nodig.. en juist door de coronacrisis is dit zo anders geworden.. en als je dan al moeite hebt met hechting dan zijn dit rake klappen..
Gelukkig mag ik dan merken dat God ook daarin voor mij zorgt!
Niet dat ik dan helemaal achterover kan en mag leunen met de gedachte Hij doet het werk wel voor mij.. nee samen met Hem mag ik er door heen gaan.. stappen zetten.. beslisisingen nemen.. keuzes maken.. en dit durf ik omdat ik de zekerheid weet dat Hij voor ons zorgt!
Zou er wat gebeuren dan mag ik er op vertrouwen dat Hij in die situatie ook weer uitkomst zal geven.
En dan geeft dit lied mij elke keer weer een boost om door te gaan.. hoe zwaar en donker de weg soms ook is..
U Bent Sterker!!
Zoals een sprankje licht het duister breekt U bent sterker Mijn angst verstilt wanneer uw liefde spreekt U bent sterker
Licht dat altijd schijnt Liefde zonder eind
En moet ik door een dal van lijden gaan U bent sterker en als ik val en niet meer op kan staan U bent sterker
Licht dat altijd schijnt Liefde zonder eind
Refrein Jezus U bent meer dan genoeg voor mij Jezus U blijft mijn God in eeuwigheid
En als m’n leven hier ten einde loopt U bent sterker Want aan de horizon gloort nieuwe hoop U bent sterker
Refrein Jezus, U bent en blijft Meer dan genoeg voor mij Jezus, U bent en blijft Mijn God in eeuwigheid
Refrein Licht dat altijd schijnt Liefde zonder eind
Na mijn blog over “afgodjes” kwam ik in een soort rust.. ik vond het opeens ook minder erg om thuis te zijn.. ook had ik dagelijks weer het gevoel dat ik weer ontmoetingen had met God.. dit deed mij zo goed..
Zo ging mijn week verder, ik deed mijn ding en vulde mij elke dag met de dingen die belangrijk zijn voor mij, met Gods Liefde, en strekte mij elke dag uit naar Zijn Geest, dat de Heilige Geest mijn leven maar invulling wilde geven.. ik wilde in afhankelijk leven van deze God omdat ik weet dat Hij weet wat goed voor mij is..
Ongeveer anderhalve week later ging ineens de telefoon, ik had mij aan het begin van dit C-virus opgegeven voor Helpende Handen, dit is voor zorgverleners die de handen uit de mouwen willen steken als de nood aan de man is, de mevrouw aan de telefoon vroeg of ik nog beschikbaar was en eventueel wilde helpen.. ze hadden mensen nodig..
Ik schrok.. ik dacht dit kan niet… mijn hart sloeg over.. en wilde eigenlijk gelijk al zeggen.. “natuurlijk”… maar ik heb ook al veel geleerd ondertussen dat ik niet gelijk over al ja op moet zeggen.. want dat hoeft niet.. ik mag gerust nadenken en later beslissen of dit iets voor mij is en bovenal of dit in Gods plan paste.. ik hield mij stil en was benieuwd wat ze nog meer te vertellen had..
Ze vertelde dat het wel ging om helpen binnen een verpleeghuis waar het C-virus was uitgebroken, er was veel vast personeel ziek geworden en nu zaten ze om zorgverleners verlegen..
Pfff.. helpen wilde ik heel erg graag… maar helpen waar corona was uitgebroken.. dat was andere koek.. ik viel even stil en heel veel gedachten schoten door mij heen… moest ik hier wel ja op zeggen.. kon ik hier wel ja op zeggen.. is dit verantwoord?? kan ik het überhaupt wel??
Heer is dit echt wat U van mij vraagt? wilt U dat ik dit ga doen?
Wilt U dat ik deze sprong in het diepe ga maken??
Ik zei dat ik even tijd wilde hebben om hier over na te denken, ik vertelde ondertussen wie ik was en dat ik ook mantelzorger ben en daarom even tijd nodig heb voor mij zelf om te beslissen of ik dit wel wilde doen..
Hihi.. ik schrok van mijzelf.. zei ik dit?? wat een wijsheid en besefte mij dat het leven mij al veel geleerd had..
Ze vond het erg logisch dat ik hier even over na wilde denken, ze wilde het wel graag die zelfde dag weten dus sprak ik af dat ik haar s’middags terug zou bellen..
Ik legde de telefoon aan de kant en ging in gesprek met God..
Moet ik dit echt doen.. is dit wat U van mij vraagt?? Past dit in Uw plan met mij?
Mijn hart zei gelijk DOEN.. maar mijn gevoel ging een heel andere kant op..
“Heer ik durf dit niet.. dit kan ik toch niet doen.. is dit wel verantwoord? Ik… mantelzorger… zelf nog herstellende.. pff.. moest echt wel even slikken en mijn hart sloeg over.. en dan “wat zullen de mensen wel niet zeggen”.. onverantwoord…”
Maar ik denk dat ik iemand ben van de uitersten en dat ik dan eigenlijk op mijn best functioneer.. waarom weet ik niet..
Ik dacht na hoe ik er achter kon komen wat God hierin van mij vroeg.. en ineens kreeg ik de gedachte.. overleg met je vriendin… hoor wat zei zegt.. zij kent je situatie en redeneert vaak nuchter en objectief.. dus ik belde haar en zij nam direct de telefoon op.. ik vertelde haar dat ik was gebeld door helpende handen en dat ik ontzettend was geschrokken en niet goed wist wat ik nu moest doen.. we liepen samen de punten na.. de voor en tegens.. en we kwamen tot de conclusie dat je in de supermarkt meer kans op besmetting hebt dan beschermd werken in besmet gebied.. en het was voor mij wel een enorme kans om er achter te komen of dit is wat ik graag weer wil gaan doen.. en of ik lichamelijk dit werk weer aan zou kunnen..
Werken in de fysieke zorg..
Na het gesprek ging ik terug naar God en legde mijn voor en tegens op een rij.. maar ik was toch nog niet helemaal gerust.. ik heb meer bevestiging nodig Heer…
Toen zei iets in mij.. bel je re-integratiecoach.. zei is een integere vrouw, zij kent jouw situatie en weet ook hoe je in elkaar zit.. en ik zei tegen mijzelf.. als zij ook enthousiast reageert en de voors en tegen met mij naloopt en de voors de overhand hebben dan is het oké.. dan wilt U dat ik het ga doen.. maar als zij twijfelt en het mij afraadt dan doe ik het niet.. dan is het echt onverantwoord..
Zo gezegd.. Zo gedaan..
Ik belde haar op en wonderwel nam ze gelijk de telefoon op.. ik vertelde haar wat er was gebeurt en ze zei direct.. wat bijzonder.. maar wat wil je zelf.. een wat zegt je gevoel.. ik deelde met haar de voors en tegens.. en we kwamen tot de zelfde conclusie die ook al uit het gesprek met mijn vriendin naar voren kwam..
Dit was voor mij de tweede bevestiging en genoeg om een weloverwogen keuze te maken..
Voldoende om Ja te zeggen..
En ook al zou ik ziek worden.. dan heb ik in ieder geval gedaan wat ik het liefste doe…
Hij gaat met mij mee, en in die afhankelijkheid doe ik het ook.. ik kan dit absoluut niet in eigen kracht.. daar was ik mij heel erg van bewust..
Dus ik ging het doen..
Je wilt niet weten hoe spannend ik dit telefoontje vond..
Nog steeds twijfelde wel mijn gevoel.. ben ik niet onverantwoord bezig. maar merkte dat dit gevoel ook gebaseerd was op.. “wat zullen de mensen wel niet zeggen”… en ik Pleaser van anderen vond dit toch wel het moeilijkst.. maar wilde dit keer dicht bij mijzelf blijven en bij wat God van mij vroeg..
Ik bad God om rust als het in Zijn plan paste… en paste het niet in Zijn plan dat hij mij dan wilde overspoelen met angst.. en ongerustheid…
Ik wachtte nog een uurtje met bellen en voelde mij kalm worden.. en kreeg een bepaalde rust.. ook een gevoel van uitdaging overviel mij.. ik mocht weer wat betekenen.. ik kon eindelijk mijn handen weer uit de mouwen steken..
Ik belde haar op en zei dat ik het ging doen.. we namen alles door.. ik kreeg een contract van drie maanden en 3 uur en de meer uren kon ik gewoon schrijven.. en ging als helpende aan de slag.. waar ik ook de diploma’s voor heb..
Ik legde de telefoon neer en een gezonde spanning overmeesterde mij.. wat was ik blij dat ze had gebeld.. maar tegelijk ook spannend.. wat zou ik aantreffen.. hoe ging het allemaal in zijn werk..
Ik zou die week erop beginnen.. maar een uurtje later belde ze op en vroeg mij of ik de volgende dag al wilde beginnen.. de nood was erg hoog..
De volgende dag ging ik in mijn brommobiel op weg naar het verpleeghuis.. spannend was dat ritje.. maar ik ging er biddend heen.. ik zegende in de auto het verpleeghuis, de bewoners en al het personeel.. en vroeg Hem of hij er wilde zijn en ons wijsheid wilde geven..
Ik kwam daar en kreeg instructies over de beschermende hulpmiddelen.. helemaal ingepakt moest ik aan het werk..
Wat was de eerste dag pittig… en erg warm in de beschermkleren.. bijna al het vast personeel is besmet met het virus.. en van alle bewoners waren er nog maar een handjevol gezond.. we moesten er dus tegenaan met hoofdzakelijk invallers.. dit is lastig want tijd om in te werken was er niet.. het is pionieren en improviseren..
Het verdrietige is dat de bewoners ons niet kennen en wij voor hun staan in gekke pakken.. met spatscherm, mondkapjes.. schorten en handschoenen aan.. kan mij voorstellen dat dit voor hun verschrikkelijk eng over komt..
Het is een verpleeghuis waar mensen wonen met vergevorderde dementie.. deze bewoners begrijpen vaak niet wat er gebeurt en merken jou onrust en hectiek des te meer.. het zijn mensen die nog leven op gevoel.. en juist dat valt weg.. ze zien alleen je ogen.. deze mensen leven op jou uitdrukkingen in het gezicht.. daaraan kunnen zij vaak lezen hoe je iets bedoelt en nu zien ze alleen je ogen..
De kunst aan ons is om onze ogen te laten lachen terwijl ons hart wordt geraakt door al dit verdriet.. dat kan ik omdat ik Liefde voel..
Zijn Liefde voor deze bewoners..
Maar tegelijk voel je ook verdriet en delen we de zorgen die we hebben.. overleven ze dit.. hoe ziek worden ze.. wat zijn de gevolgen..
In de week voordat ik daar kwam werken waren er al een paar bewoners overleden.. de gevolgen werden steeds zichtbaarder.. terwijl dat het C-virus er nog maar een week aanwezig was.. zien we dat dit C-virus razendsnel om zich heen grijpt als het eenmaal is uitgebroken..
Ook raakt het verdriet van de familie je.. de familie die niet bij hun geliefden kunnen zijn die ziek zijn.. pas als er geen kans meer is op herstel en het stervensproces in gang is gezet.. dan mag de familie er bij.. en dan staat de familie soms voor onmenselijke keuzes…
Ga ik wel of ga ik niet…
Als de familie ook kwetsbaar is.. of ziek zijn… dan moeten ze hun geliefde soms zonder hun nabijheid laten gaan.. wat een diep intens verdriet geeft..
En als zorgverlener sta je machteloos.. wat wil je soms andere keuzes maken dan wat de regels voorschrijven.. dit breekt je hart..
Wat leven we toch in een rare tijd…
En toch doe ik het werk met een blij hart en ben ik dankbaar dat ik het kan en mag doen.. dat ik hier van betekenis kan zijn.. ik probeer ondanks de heftigheid nog iets van plezier bij de bewoners te brengen.. af en toe een grapje en proberen het “normale” ritme van de dag zo goed mogelijk door te laten gaan.. en dat is hard werken..
Elke dag ga ik met biddend hart er naar toe.. in deze tijd raak ik zo doordrongen van het feit dat ik het alleen niet kan.. ik heb God zo nodig.. altijd natuurlijk.. maar juist in deze tijd ben ik er nog meer bewust van.. ik kan dit absoluut niet alleen..
Na 30 jaar op deze manier terug in de zorg.. had ik van te voren niet kunnen bedenken.. maar waarom God mij juist nu in deze tijd hier heeft neergezet… daar wordt ik mij elke dag meer bewust van..
Een voorbeeldje..
Tijdens mijn werk mag ik een verlengstuk zijn van Hem.. er lag een bewoner op sterven… (dit brengt bij mij altijd een vreemd soort spanning… vind het altijd een heftig iets en echt het went nooit..) ik verleende samen met een ander zorgverlener zorg aan deze bewoner.. de andere zorgverlener moest even weg om spulletjes op te halen en ik was alleen met de bewoner.. ik merkte dat deze bewoner erg onrustig was en ik zag angst in de ogen bij deze bewoner.. ineens kreeg ik op mijn hart om voor deze bewoner te gaan bidden.. en zacht bad ik voor deze bewoner.. dat God er wilde komen met Zijn rust en dat Hij zijn beschermende handen om deze bewoner wilde leggen.. ik sprak zacht tegen deze bewoner en vertelde dat God er bij is, dat het goed was en dat Hij draagt… ik wist niet of deze bewoner het nog mee kreeg… maar dit weerhield mij niet om te bidden… ondertussen kwam de andere zorgverlener terug.. en ook de dienst doende verpleegkundige kwam binnen.. en opeens merkten we op dat deze bewoner erg rustig was geworden en dat deze bewoner er vredig bij lag…. op dat moment drong het nog niet echt tot mij door, je hoofd is bezig met zorgen.. maar na dat we klaar waren en naar beneden liepen schoot het door mij heen..
God U was daar… wat ben ik blij en dankbaar dat U dit op mijn hart heeft gelegd.. dat ik voor deze bewoner mocht en kon bidden..
Deze momenten maken mijn werk dierbaar.. en ervaar ik Zijn nabijheid en Zijn kracht in mijn zwakheid..
Dit maakt dat ik door kan gaan.. ondanks dat het fysiek enorm zwaar is en mentaal ook..
Ik ben blij en dankbaar dat ik het kan..
Tot nu toe ben ik en mijn partner nog steeds gezond en kan ik het allemaal bolwerken en loopt thuis alles in hetzelfde ritme door..
Ik bid en hoop dat dit zo mag blijven.. ik heb ondanks dit heftige gebeuren veel plezier weer in het zorgen van deze groep ouderen.. zij hebben een speciaal plekje in mijn hart.. daar ben ik in deze heftige week wel achtergekomen..
Hoe dit in mijn verdere leven vorm gaat krijgen is voor mij nog een open boek.. maar God is de auteur en regisseur van mijn levensverhaal.. dus ben erg benieuwd..
Het was begin 2020… De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug, Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…
Het was Maart 2020… De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was
Maar de lente wist het niet En de bloemen bleven bloeien En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan En de zwaluwen kwamen terug En de lucht werd roze en blauw Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen
Het was Maart 2020… De jongeren studeerden online, vanuit huis Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken Mensen moesten vanuit huis gaan werken Ondernemers kwamen in de problemen De meeste kinderen konden niet meer naar school Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het
Maar de lente wist het niet en het ontsproot Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren Het was Maart 2020
Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk In de supermarkt waren allerlei schappen leeg Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk… Er was isolatie, ziekte en paniek….
Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit… En de weken duurden ineens veel langer… En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen… De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held… De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien De Magnolia stond in de knop De vogeltjes begonnen aan hun nestjes
En toen… Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit Sommigen leerden een nieuwe taal Sommigen ontdekten kunst Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug Anderen stopten met onwetend onderhandelen Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen Anderen ontdekten opnieuw de liefde in hun vastgeroeste relatie Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen Mensen herstelden van hun stressvolle leven Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen, zorgpersoneel en mantelzorgers die keihard aan het werk waren om de zorg waar dan ook, draaiende te houden
Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen… En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…
Dat wisten we allemaal
En de lente wist het niet, En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit En het werd steeds warmer En er waren veel meer vogels
En toen kwam de dag van bevrijding… De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was En dat het virus had verloren! Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!! En toen ging iedereen de straat op… Met tranen in de ogen… Zonder maskers en handschoenen… De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was En de wereld was mooier en liefdevoller geworden En de mensen waren humaner geworden En ze hadden weer waarden en normen De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan
En toen kwam de zomer…. Omdat de lente het niet wist En hij was er nog steeds Ondanks alles Ondanks het virus Ondanks de angst Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist, leerde iedereen de kracht van het leven…
Susan Blanco (De Taalrecycler) raakte geinspireerd door het origineel van Irena Vella. Zij heeft er een eigen switch aangegeven, gebaseerd op het leven in Nederland tijdens de Coronacrisis.
Ken je het gevoel van de nacht voor je verjaardag?? Dat je wist dat je ouders een cadeau voor je hadden gehaald maar dat je ontzettend nieuwsgierig was wat dat dan zou zijn?? Nou dat gevoel had ik die avond en de nacht en de volgende ochtend..
Ik zei al in mijn eerste blog dat God jou nooit teleurstelt voor wie oprecht naar Hem verlangen..
God heeft mij bevrijd!! Ik ben er nog stil van..
Ik moest ook echt wel even een paar dagen laten dalen.. verwerken.. herkauwen.. het was zo veel maar ook zo bijzonder..
De vorige dag was ik vooral geraakt door de twee sessies van Gerdien Lammers.. gebonden door de leugen en gebonden door emotionele banden..
Die kwamen zo binnen en ik voelde dat ik er wat mee moest..
Ik had de questionnaire ingevuld.. en dat was best wel heftig.. ik liep mijn hele leven bij langs en dat was nogal confronterend… alle herinneringen kwamen voorbij.. mooie en minder mooie..
De dienst begon en we zongen opnieuw prachtige aanbiddingsliederen..
Een wil ik jullie niet onthouden want die raakte mij.. dit was het begin van een wondervolle dag! Een oud opwekkingslied… I have a light Opwekking 563.. en het trof mij!
I have a light And it always shines It shines in the day It shines in the night And when the dark days come And the sun isnt bright I will be shining For I have a light (Repeat) (Bridge: My light is the Lord Jesus by name My light is the Spirit Who leads me to change My light is the Father Who gave up His own My light is the hope be with Him in a heavenly home
Zo bijzonder dat we die ochtend met dit nummer begonnen… wat er die dag ook wel of niet zou gebeuren.. Zijn licht blijft door ons heen stralen..
Ook als de situatie donker blijft.. is Hij er bij..
De hele zaterdag stond in het teken van gebed.. verdeeld in drie sessies.. In elke sessie stond een onderwerp waar we mee aan de slag gingen door middel van gebed..
De eerste sessie ging over opruimen.. Jou Beker bij God brengen.. al je pijn en moeite.. al je zonden.. al je verkeerde keuzes.. enz. enz… mijn hele “questionnaire” die ik ingevuld had bij hem brengen.. totale overgave.. zodat Hij je Beker opnieuw kan vullen.. met nieuwe gedachten.. met nieuwe gevoelens.. maar bovenal met Zijn Onvoorwaardelijke Liefde..
De tweede sessie ging over vergeven.. Vergeving ontvangen, Vergeving schenken.. en je zelf vergeven..
De derde sessie ging over innerlijke Genezing..
Als we alle sores bij Hem hebben gebracht en daarna vergeving hebben ontvangen dan volgt daar altijd innerlijke genezing op.. en wat doet God dat op bijzondere wijze.. bij iedereen weer op de manier die bij jou past..
Soms in een keer.. en soms stap voor stap.. zoals bij mij… maar God heeft mij opnieuw aangeraakt en weer een stap innerlijke genezing geschonken..
Wat een genade..
Ik ging naar voren en bad mee.. het waren heftige emotionele gebeden.. maar God raakte de diepe punten aan..
Tijdens de gebedsmomenten gebeurde er iets wonderlijks.. ik heb alle mensen die mij pijn hebben gedaan één voor één bij God gebracht en vergeven..en LOSGELATEN… en tijdens dat ik dat deed vloeide er een enorme spanning uit mij.. mijn gezicht voelde ik trekken en toen enorm ontspannen.. ik voelde aan mijn kaken.. de spanning was weg.. nog een keer voelen.. ik kon het niet geloven..
Ik begon te zingen en te zingen.. en de krampen waren weg… Halleluja
Na dit gebed was er pauze en na de pauze werd er specifiek stil gestaan bij Innerlijke genezing.. God had het team laten zien dat er veel innerlijke verwonding was.. heftige innerlijke verwonding.. misbruik.. seksueel misbruik.. enz enz..
Ik leef mijn hele leven al met een angst voor donkerte.. bang in het donker.. onveilig gevoel.. zelfs in mijn eigen huis.. slaap mijn hele leven ook al met een lichtje aan als het te donker is in de kamer… en als ik door een heftige tijd ga dan word die angst sterker.. voortdurend het gevoel dat ik achtervolgd werd… dat er zo iemand uit de bosjes kon springen.. wat resulteerde in vaak achterom kijken.. over mijn schouder kijken… enz..
Had God al vaak gevraagd of Hij mij wilde laten zien wat dit was.. waarom ik altijd zo bang was.. altijd die onveiligheid bij mij droeg.. heb wel altijd een onderbuik gevoel gehad dat het ergens mee te maken had.. maar niet wetend wat.. kon de vinger er niet op leggen.. ook met therapeuten wel mee aan de slag geweest.. maar nooit konden we er precies achter komen.. altijd bleven de klachten vaag…
Ik weet ook dat het menselijk lichaam/geest zo in elkaar zit dat als het te heftig is dat je lichaam/geest het blokt.. en mijn vermoeden was dat dit ook gebeurt was..
S’middags vertelde een jonge vrouw vanuit het Vrij Zijn team via een gedicht wat haar was overkomen.. exact het verhaal waar ik al heel lang mee worstelde en rondliep.. een onbestemd gevoel dat er iets was gebeurd waardoor bepaalde gevoelens.. angsten zijn ontwikkeld maar niet er achter kunnen komen hoe of wat.. Zij was ook op een bevrijdingsconferentie geweest en daar had God haar laten zien wat er was gebeurt.. erg heftig… maar nu kon ze het bij God brengen en er mee aan de slag gaan en kon God daarin komen met Zijn liefde en herstel geven.. en de gevolgen wegnemen..
Oefff…. dit kwam binnen…
Ik werd heel erg geraakt door haar verhaal/gedicht.. maar tegelijk bekroop mij ook een gevoel van “HELP”.. straks openbaart God iets wat zo heftig is.. wil ik dat wel.. kan ik dat aan.. straks ga ik onderuit.. gelukkig kwamen na deze gedachten ook de liefdevolle gedachten.. God is erbij en Hij laat niks gebeuren wat je niet aan kan.. Hij weet wat ik nodig heb en aankan.. dit bracht mij weer bij Zijn rustpunt..
Tijdens het laatste gebedsmoment werd ik opnieuw gevuld met Zijn Liefde.. en dit keer kwam het zo dichtbij.. ik ervoer of God met een bezem door mijn geheugen ging.. alle verborgen hoeken meenam ook ging hij door mijn hart… ondertussen mocht ik aan Zijn voeten gaan zitten en gewoon Genieten van Zijn aanwezigheid.. en vulde Hij mij met Zijn Liefde.. Hij deed wonderlijke dingen.. en gaf mij opnieuw innerlijk herstel..
Ik ben aan het eind van de dag met de trein naar huis gegaan.. in de trein zat ik het weekend te overdenken.. alles passeerde even de revue..
Ik moest op een gegeven moment overstappen op centraal station Amsterdam.. het was intussen avond geworden en donker… nu is centraal station Amsterdam in mijn gedachten een plek waar je s’avonds niet meer wil wezen.. een soort horror station.. vooral voor een vrouw alleen.. ik weet niet waarom maar dat gevoel heb ik altijd bij centraal station Amsterdam.. ik stapte uit en moest een stukje lopen naar het andere perron.. waar mijn volgende trein klaar stond.. ik stapte in de andere trein en vervolgde mijn reis..
Na een poosje dwaalden mijn gedachten weer af en ineens realiseerde ik mij…. dat ik zonder achterom te kijken.. zonder angstige gevoelens… zonder… was overgestapt.. op mijn horror station!!!
WAUW…
Ik werd zo warm van binnen en kon ter plekke wel huilen van dankbaarheid en heb mijn tranen ook even laten stromen.. wat voelde ik mij gezegend!!
Aangekomen op mijn eindstation stapte ik uit en liep naar huis.. ik had tegen mijn man gezegd.. die mij altijd ophaalt van het station als ik weg ben geweest.. “blijf maar lekker thuis hoor lieverd.. maak het maar gezellig ik kom er aan”..
En zonder ook maar een keer angstig te zijn geweest.. over mijn schouder kijkend of onveilige gevoel.. ben ik naar huis gelopen.. al dankend en zingend.. er was een enorme last van mij afgevallen.. letterlijk voelden mijn schouders 10 kilo lichter in het donker!
Hij heeft mijn angst weggenomen zonder mij de oorzaak te laten zien.. Hij is zo liefdevol… Hij houdt zooooooveel van mij… dat maakt mij stil.. dat maakt mij klein en God groter!!!
Mijn God… die ook jouw God wil zijn.. is een gentleman..
De gevolgen van iets ontzettend heftigs heeft Hij weggenomen.. Het onbestemde gevoel is ook weg.. en weet je… ik hoef het ook helemaal niet meer te weten wat de oorzaak is… is totaal niet meer belangrijk..
“Het is weg!!!” Dat is het belangrijkste… Hij heeft bevrijding gebracht en tegelijk innerlijke genezing!
Zijn genade is genoeg voor mij…
Die nacht lag ik nog lang wakker en dacht aan het weekend terug en ook mijn nare ervaringen kwamen voorbij.. alleen er was een verschil!!
De ervaringen waren er nog wel maarde pijn was weg die er altijd bij hoorde!!
Het wonderlijke was dat ze opeens geen Pijn meer deden.. de heftige gevoelens die erbij hoorden en de enorme pijn die ik er altijd bij ervoer waren weg… er was rust!
God was écht met de bezem door mijn hoofd en hart gegaan!!
En natuurlijk is er één iemand die dit natuurlijk niet wil.. die gaat je proberen op je zwakke plekken weer aan te vallen.. je gedachten weer te beïnvloeden met de leugens waar je altijd in hebt geloofd.. en ja dan ga ik ook nog wel eens onderuit.. maar als hij je aanvalt mag je op Zijn belofte gaan staan en Hem wegsturen in JEZUS naam!!
Hardop!!
De Satan kan namelijk geen gedachten lezen.. God wel… die kent jou van binnen en van buiten en daar mag je bij in de rust/stilte komen.. maar omdat Satan je gedachten niet kan lezen moeten wij hardop Jezus naam aanroepen want Hij kan de naam Jezus niet verdragen.. dan moet hij wijken.. omdat Jezus hem al heeft overwonnen..
En onderuit gaan hoort bij het leven… daar leer je alleen maar van.. en maakt je sterker.. en het mooie van onderuit gaan is.. dat je ook weer mag en kunt opstaan in nieuwe kracht!
Wees niet bang om te falen..
Wij mogen struikelend achter jezus aan gaan.. in Zijn voetsporen… en God weet dat wij ook niet anders kunnen.. we blijven namelijk mens… mensen die onderweg zijn naar de Eeuwige Toekomst!
Een Eeuwige toekomst met Hem..
Tot die tijd spoort Hij ons aan om door te gaan, vasthoudend aan Zijn Liefde
When fear is screaming loud
You are my hiding place
When all the lights go out
I know You’ll keep me safe
You are the peace I need
You are my everything
When doubt pulls me apart
You are the song I sing
When sorrow breaks my heart
Your love is holding me
You are my melody
I know You’ll never leave
Your love
Is what I’m holding on to
What I’m holding on to
When walls begin to rise
I turn to seek Your face
To You I lift my eyes
And call upon Your name
I still believe You are
The hope for every heart
Let justice flow like a river
Like a river
Your spirit fall on Your children
On Your children
Let mercy light up the darkness
Light up the darkness
Your kingdom come like You promised
Like You promised
Written by: Jafeth Bekx, Andy Stuijfzand & Tina Boonstra Psalm 27; Amos 5:23
Heb de songtekst geprobeerd te vertalen naar het Nederlands voor de mensen die de Engelse taal minder machtig zijn zodat jullie ook mee kunnen genieten van dit prachtige nummer.
Wanneer angst luid schreeuwt
Bent U mijn schuilplaats
Wanneer alle lichten uitgaan
Weet ik dat ik bij U veilig ben.
U bent de vrede die ik nodig heb
U bent mijn alles
Wanneer twijfel mij uiteen scheurt
Bent U het lied dat ik zing
Wanneer verdriet mijn hart breekt
Houdt Uw Liefde mij vast
U bent mijn melodie
Ik weet dat U mij nooit zult verlaten
Uw liefde…. waar ik mij aan vasthoud
Waar ik mij aan vasthoud
Wanneer muren om mij heen optrekken
Draai ik mij om zoekend naar Uw gezicht
Ik hef mijn ogen op naar U
En roep opnieuw Uw naam
Ik geloof nog steeds in wie U bent
De hoop voor ieders hart
Laat gerechtigheid stromen als een rivier
Als een rivier
Laat Uw geest vallen op Uw kinderen
Op uw kinderen
Laat Genade de duisternis verlichten
Verlicht de duisternis
Uw koninkrijk komt zoals U heeft beloofd
Zoals U heeft beloofd.
Geschreven door: Jafeth Bekx, Andy Stuijfzand & Tina Boonstra Psalm 27; Amos 5:23
Terwijl hij dit zei, verhief een vrouw uit de menigte haar stem en riep tegen hem: ‘Gelukkig de schoot die u gedragen heeft en de borsten waaraan u gedronken hebt!’ Maar hij zei: ‘Gelukkiger zijn zij die naar het woord van God luisteren en ernaar leven.’ Lucas 11:28
Conferentie “Hoe God naar je kijkt” op 18 mei 2019
Wat was het een bijzondere dag… Een dag waarin ik God heb mogen ontmoeten en Zijn Liefde opnieuw heb geproefd…
Graag wil ik dit met jullie delen… Ik ben er van overtuigd dat wat wij krijgen van Hem, dit ook weer mogen uit delen aan anderen…
Hieronder mijn blog over wat ik mocht beleven deze dag!
God gaf diverse knipogen, heldere inzichten.. En ik mocht verrassende ontdekkingen doen!
God houdt van jou…
Ja dat heb ik vaak gehoord en met mijn verstand kan ik dat heel goed beredeneren en weet ik dat het de waarheid is! Maar om het echt te “Geloven”, laten dalen naar je hart en dat je het kan pakken is een heel ander verhaal!
Heb wel eens eerder geblogd over Gods grote Liefde voor ons/mij en staat voor mij ook als een paal boven water maar wat hebben wij mensen vaak herhaling nodig om er ons weer even bewust van te worden, en het leuke of mooie is dat je steeds weer nieuwe inzichten, ontdekkingen doet die je weer een stapje verder helpen om te worden zoals God jou ziet!
We lazen 2 korinthiërs 5 vers 21 staat “Want God nam Christus, die geen zonde gedaan had, en belastte Hem met onze zonden. In ruil daarvoor rekent God de rechtvaardigheid van Christus aan ons toe”
Je bent Gereinigd Je bent Geheiligd Je bent RECHTVAARDIG VERKLAARD in de naam van de Here Jezus Christus en door de Geest van God!
Je hoeft je niet meer uit te sloven om heilig en rein te worden…
Geloof… “Alleen door geloof ben je Gerechtvaardigd”…
Dat betekend dus “JE BENT GOED GEKEURD EN AANVAARD!
Jezus is niet gekomen om te veroordelen… Jezus is gekomen om je terug te brengen naar de Vader, zodat jij het leven kunt leven om te worden zoals God jou heeft bedoelt en bovenal te kunnen Genieten van wat God jou geeft!
Hij heeft ons de Heilige Geest gegeven in ons hart om ons te helpen dat te worden zoals God jou ziet!
God ziet mij door Zijn geliefde Zoon Jezus… Rein, Heilig en Volmaakt!
Hij ziet naar mij alsof ik nooit geen zonde heb of had gedaan, omdat Jezus zonder zonde is en Hij ons ziet door Jezus…
Toen Jezus na zijn opstanding aan Maria verscheen zei Hij in Johannes 20:17 “Maar Jezus zei tegen haar: ‘Houd me niet vast, want ik moet omhooggaan naar de Vader. En jij moet aan mijn vrienden gaan vertellen dat ik gezegd heb: ‘Ik ga omhoog naar mijn Vader, die ook jullie Vader is. Ik ga naar mijn God, die ook jullie God is.’’
Jezus heeft alles opgeruimd tussen jou en de Vader… Jezus zegt: Jij mag nu Mijn Vader jou Vader noemen! Door Jezus ben ik Zijn geliefde kind!
In Marcus 1:11 lees je dat God nadat Jezus zich heeft laten dopen zegt: “En er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde.’
Doordat Jezus voor jou en mij aan het kruis is gegaan ziet de Vader jou door Zijn Zoon Jezus en ben jij Zijn geliefde kind geworden en mag jij jou naam invullen in deze zin! ‘Jij bent mijn geliefde…………., in jou vind ik vreugde.’
Schenk God Vreugde door Hem je Vader te laten zijn..
Maar wat is het soms lastig om Hem je Vader te laten zijn… wij zijn toch allemaal mensen die het zelf willen doen, zelf de touwtjes in handen willen houden, eigen regie.. als peuter is het eerste wat je zegt.. “Ikke zelf doen” tenminste bij mij wel.. en helaas nog vaak last van.. vooral als je heel lang in afhankelijkheid van anderen hebt geleefd zoals ik, dan wil je nu alleen nog maar “Zelf doen”
Maar God wil graag dat je in afhankelijkheid leeft van Hem, niet van andere mensen, of andere dingen zoals verslavingen.. nee afhankelijk van Hem.. God gebruikt ook gebeurtenissen en situaties om mij te leren om afhankelijk van Hem te leven.. dat je gewoon niet zonder Hem kunt! Dat je steeds maar weer bewust wordt dat je het niet niet Zonder Hem kunt! Dat je de Vader nodig hebt!
Als alles om je heen weg valt, als je je eenzaam en alleen voelt in de strijd, als al je zekerheden wegvallen dan blijft alleen Hij over… en als je Hem gaat zoeken dan zal je Hem vinden
Want wie zoekt zal vinden en wie klopt zal open gedaan worden!
Door ervaring weet ik dat ik kan volhouden door Hem te vertrouwen en alles aan hem te geven maar bovenal het van Hem te verwachten… God geniet ervan als Hij voor je mag zorgen… zoals elke ouder geniet om voor zijn kind te zorgen… maar Hij wacht op jou… Hij wacht tot jij Hem accepteert als je Vader en Hem ook de ruimte geeft in je Hart om Hem Vader te laten zijn in je leven.. en Liefhebbende Zorgende Vader..
Hoe geef ik God die ruimte…
“Heb God lief boven alles, en je naaste als JEZELF!!”
Hij zegt: In het Vaderhuis ga ik je leren om van jezelf te houden zoals ik van jou Hou!
In Exodus 34:6 staat hoe God is: Een God die liefdevol is en genadig,geduldig, trouw en waarachtig!
Maar God is niet alleen Liefdevol, Genadig, Geduldig, Trouw en Waarachtig voor ons maar wil ons ook leren dit voor onszelf te zijn!
Van jezelf houden betekent dat je voor jezelf Liefdevol bent, Genadig bent, Geduldig bent, Trouw bent aan jezelf, en waarachtig (authentiek) bent!
Van jezelf houden is niet egoïstisch… Egoïstisch ben je als je dit bij anderen zoekt of in andere dingen zoekt dan bij God… als je het dus op eigen houtje wil doen…
“Ikke zelf doen”
Au dit was een pijnlijke ontdekking..
Van jezelf houden zoals God van jou houdt kun je alleen als jij de Vader de regie geeft over je leven, over je Hart waardoor Hij in Liefde en met Zijn onvoorwaardelijke Liefde je Hart kan vullen!
Gelukkig hoeven we niet alleen deze klus te klaren want het zou mij echt niet lukken… De Vader heeft ons een helper gestuurd de Heilige Geest die in jou en mij zit om ons te helpen om te worden zoals God je ziet!
In Filippenzen 2:13 staat “Want God (de Heilige Geest) is aan het werk in u en geeft u het verlangen en de kracht om te doen wat Hem een plezier doet!”
Maar hoe vaak falen we niet in onze eigen ogen, zijn we teleurgesteld geraakt in onszelf, in God en de ander..
Maar ook dat we denken dat God teleurgesteld is in jou!
Als je gelooft dat God teleurgesteld is in jou, dan is jou relatie met Hem gebaseerd op wat JIJ doet!
Maar je relatie met God is nooit bedoeld geweest op wat jij voor Jezus doet maar wat Jezus voor jou heeft gedaan!
Je hoeft alleen te Geloven in Gods onvoorwaardelijke Liefde voor jou dat Houdt je dicht bij Hem!
Als je dit kan geloven dan komt er rust en ontspanning in je leven en gaat letterlijk de druk van de ketel!
En dan ga je vanuit een andere beweegreden/motivatie met Hem je weg zoeken, met Hem ga jij je dan ontwikkelen in de talenten en gaven die Hij jou gegeven heeft om te worden zoals Hij je ziet en bedoelt heeft!
En als je ontdekt hebt Wie je bent en Hoe God je ziet… en gaat doen waarvoor je bent geschapen dan ga je ten Volle Leven en Genieten en kom je tot BlOEI!!!
Hier wordt je toch ontzettend blij van… dit is gewoon Gaaf om te ontdekken!
En dan staat er in Nehemia 8:10 “Droog je tranen, en wees blij met wat de Heer voor jullie doet. Hij geeft jullie steeds nieuwe kracht!’
Dit is waarom ik door kan gaan en vol kan houden.. Hij geeft mij steeds nieuwe kracht!!
Kan jij hier Amen op zeggen???
Dit nummer deel ik om je te bemoedigen.. Geef niet op Jij bent jij.. Jij bent het waard!
Keala Settle performing the Oscar-nominated This is Me from The Greatest Showman. The Graham Norton Show. 9 Feb 2018. Lyrics below. Guests include Saoirse Ronan, Eric McCormack, Debra Messing, and comedian Rob Beckett.
Lyrics:
I’m not a stranger to the dark
Hide away, they say
‘Cause we don’t want your broken parts
I’ve learned to be ashamed of all my scars
Run away, they say
No one will love you as you are
But I won’t let them break me down to dust
I know that there’s a place for us
For we are glorious
When the sharpest words wanna cut me down
I’m gonna send a flood, gonna drown them out
I am brave, I am bruised
I am who I’m meant to be, this is me
Look out ‘cause here I come
And I’m marching on to the beat I drum
I’m not scared to be seen
I make no apologies, this is me
Another round of bullets hits my skin
Well, fire away ‘cause today, I won’t let the shame sink in
We are bursting through the barricades
And reaching for the sun (we are warriors)
Yeah, that’s what we’ve become
Won’t let them break me down to dust
I know that there’s a place for us
For we are glorious
When the sharpest words wanna cut me down
Gonna send a flood, gonna drown them out
I am brave, I am bruised
I am who I’m meant to be, this is me
Look out ‘cause here I come
And I’m marching on to the beat I drum
I’m not scared to be seen
I make no apologies, this is me
…This is me
And I know that I deserve your love
There’s nothing I’m not worthy of
When the sharpest words wanna cut me down
I’m gonna send a flood, gonna drown them out
This is brave, this is bruised
This is who I’m meant to be, this is me
Look out ‘cause here I come (look out ‘cause here I come)
And I’m marching on to the beat I drum (marching on, marching, marching on)
Ik las een stukje op een pagina op fb wat mij trof… en wil dit graag met je delen… herkenbaar!
Ik betrap mij er zelf ook vaak op… even dit… even dat… hoe vaak zeggen wij niet “even”… ik ga vanaf nu de L er voor zetten en hoop zo meer te gaan “Leven”
#onthaastenineenhaastigewereld
Het vrouwtje ‘even’
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep.
Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan ‘s middags.
Als ze ‘s middags aan tafel zat was het weer: “Wat zal ik vanavond eten?”
En als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: “Die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven…”
Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf.
Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor.
Ook dat hoorde bij haar “ziekte”.
En weet je wat ze telkens zei?
“Ik moet nog even… Laat ik gauw even… Ik kan nog net even…”
“Even” was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was.
Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij;
“Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert.”
“Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even…”
“Zie je, daar heb je het weer”, zei de dokter, “U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen.”
“Wat laat ik liggen?” vroeg ze.
“De L”, zei de dokter. “Zet de L steeds voor EVEN.”
“Goed dokter, ik zal het doen,” antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de L voor “even” zette, schrok ze zich een hoedje.
“Ik moet nog L—even……, Laat ik gauw L—even…. ik kan nog net L—-even…”
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht:
“zo kan ik nog wel even……… zo kan ik nog wel Leven.”
En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij.
Ze was zich ervan bewust geworden dat haar “even” haar belette van het “leven”.
Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf.
Ze had de rust van binnen gevonden.
Voor iedereen die gehaast door het leven gaat en ook nog van alles “even” moet doen;
Denk aan vrouwtje “even”, vindt de tijd en de rust om de leven.
De derde muur is de muur van De Angst voor Afwijzing
Deze blog is het vervolg op de blog “Angst voor afwijzing” en ga ik je vertellen hoe je deze muur omver kunt gooien en hoe God herstel geeft..
Het is belangrijk om die muur om te gooien.. dat je weet waar je ware identiteit ligt… en bij wie je moet zijn als je beproeft word… of wordt aangevallen door de leugens in je denken…
Je moet steeds terug naar je bron… en je bron is bij Jezus… Gods liefde is constant en betrouwbaar… Hij blijft altijd dezelfde… er is niets veranderlijker als de mens… maar als wij naar God toe gaan en bij Hem de waarheid vinden zullen we steeds vaster in onze identiteit komen te staan… en zal de angst voor afwijzing verdwijnen..
Wij mogen weten dat wij in Zijn liefde geworteld zijn Efeziërs 3:17 en niet in de leugens die afwijzing met zich meebrengt…
We moeten stoppen met ons oude leven… ons oude denkpatroon… Ons oude leven heeft een onstabiel fundament het is besmet met wat anderen van ons denken… met ons oude denken… ons eigen ik… onze eigen prestaties…
Maar we mogen in een nieuw leven gaan wandelen dus ook in een vernieuwd denken… waarin een stabiel fundament is waar Zijn waardering in ligt… Zijn woorden en beloften in liggen… Zijn hulp en Genade in ligt.. waar we in een proces vernieuwd worden in ons denken…
Wij mogen onze toevlucht zoeken in de aanvaarding van God.. hoe God over ons denkt.. God houdt zoveel van ons…. maar Hij houdt te veel van ons om ons te laten hoe we nu zijn…
Hij wil zo graag met ons aan de slag.. om ons te vormen meer en meer naar de persoon zoals Hij jou heeft bedoelt…. en ja dan worden we geschuurd en geschaafd… gesnoeid.. maar als je op een goede manier wordt gesnoeid ga je meer vrucht dragen…
En dan mogen we gaan staan in onze nieuwe vrijheid..
Jezus wist als geen ander wat afwijzing was… Hij heeft in verschillende vormen afwijzing ervaren… via verleiding… via beproeving… maar Jezus wist wat Hij moest doen als hij afgewezen werd… als Hij beproeft werd… het was voor Hem altijd een reden om dan Zijn Vaders aanwezigheid op te zoeken…
Als wij ons afgewezen voelen mogen wij ook weten wat wij kunnen doen…. wij mogen ons dan terugtrekken bij onze liefdevolle Vader… en ons laten vullen met Zijn aanvaarding… Hij staat met Zijn armen wijd open op je te wachten!
Ik ervaar juist dat crisis mij dichter bij God brengt… moeilijke periodes brengen mij dichter bij God dan als alles goed gaat….
Door wat ik in mijn leven heb meegemaakt heb ik God leren kennen als een liefdevolle God.. als een God die voor mij zorgt en die er altijd is… die altijd thuis is.. als ik het moeilijk had dan riep ik God aan en dan was Hij er… dan kreeg ik bv plotseling een passende Bijbeltekst of kwam er op dat moment een geweldig mooi lied voorbij op de radio… luister altijd naar Groot Nieuws Radio Hierin hoorde ik altijd Gods bemoedigend stem die zij… Ik ben er wel hoor… wees niet bang Ik hou je vast… en dan werd ik rustig en kon ik vol vertrouwen weer verder..
Heb jij ook zo’n verhaal… dat je juist in moeite God vond? Of herken je dat niet…
We mogen accepteren wie we zijn…
We mogen leren om tevreden te zijn met wie we zijn… en waar nodig natuurlijk aan de slag om meer op Jezus te gaan lijken… maar we mogen weten dat we geaccepteerd zijn door God.. dat Hij ons ziet door Jezus.. zonder enige voorwaarde… daarin mogen we groeien…
Daar tegenover moeten we de deur naar afwijzing sluiten… en dat doe je door:
Niet afhankelijk te zijn van menselijke waardering
Niet trots te zijn
niet anderen tevreden willen stellen om de waardering
niet de ander tot onze bron maken
JEZUS IS DE BRON VAN HET LEVEN!!!
Wij mogen vrij wandelen in de aanvaarding van God….. De liefde van God ervaren en geloven geeft een vaste identiteit als geliefde zoon of geliefde dochter…. Jezus leefde vanuit deze aanvaarding van de Vader…..
Als je geliefd en geaccepteerd wordt dan bestaat het gevaar dat wij ons trots gaan voelen… dat we de eer aan ons zelf geven… maar wij mogen niet vergeten dat wij herstel van ons verwonde hart hebben gekregen puur door de genade van God.. omdat Hij van ons houdt en om ons geeft.. aan God dus alle eer!!!
Als iemand mij eert en bevestigd is dit een uitstekende aanleiding om God te loven en te danken voor wat Hij in mij heeft gedaan…
Om je muur te laten vallen zul je stappen moeten zetten naar God toe maar ook naar de vijand… Ten eerste moeten we de “angst voor afwijzing” BELIJDEN bij God… aan Hem vergeving vragen dat je in deze leugen hebt gelooft en dat je er ook naar hebt gehandeld… Stap 2 is het HERROEPEN bij de vijand… en dan heb je de muur AFGEBROKEN…… en rest je nog om God te DANKEN voor dit wonder en mag je God vragen dat Hij je wil vullen met de waarheid… met Zijn aanvaarding en Liefde.
Als je muur is gevallen krijg je ruimte van God om te groeien en te ontplooien.. en dan mag je God vragen of Hij je wil helpen om tot ontplooiing te komen en in vrijheid te leven.. door dat je muren vallen wordt je ruimte groter… je kan het zien als een tuin… eerst was je tuintje klein.. je had beperkt ruimte omdat er dikke muren om heen stonden… maar hoe meer muren er vallen hoe groter jou tuin wordt… en dan mag je bidden:
Heer Jezus, leidt mij om het nieuwe goede land in te nemen, dat u mij geeft… Laat mij die plaats zien en help mij die vorm te geven. Ik heb Uw hulp nodig, om de grenzen van mijn tuin te bewaken… Ik wil de door U toevertrouwde schat op de juiste manier te bewaken…
Je bewaakt je tuin door je grenzen aan te geven…. Jij mag in staat gesteld worden om gezonde grenzen te stellen…
Zelfaanvaarding is dat jij je eigen grenzen leert erkennen en dat je ze ook bevestigd… “Ja dit zijn mijn grenzen, dit is wie ik ben”
Grenzen zijn nodig.. God geeft ook duidelijk grenzen aan in de bijbel… grenzen die goed voor ons zijn… als wij die niet respecteren dan gaat het mis.. dan gaan er dingen fout…
Grenzen zijn: Accepteren… Respecteren en Waarderen…
In de ruimte die God je heeft gegeven heeft Hij jou ook schatten toevertrouwd… schatten zijn bijvoorbeeld.. “Gezondheid.. tijd… Liefde.. dromen.. vertrouwen op God.. Ideeën die je hebt…. handig zijn in creativiteit… kunnen luisteren… kunnen bemoedigen.. kunnen troosten”… enz.. enz..
Welke schatten heb jij van God gekregen en weet jij die schatten te waarderen…
Ik heb het altijd wel lastig gevonden om te ontdekken welke schatten God mij had gegeven maar na er over na te hebben gedacht kom je er wel achter… en dan mag je er ook wat mee doen.. maar wel binnen je grenzen… ik heb lang geworsteld met wat mijn grenzen waren en nog vind ik dat lastig… er zijn veel mensen geweest die mijn grenzen nooit hebben gerespecteerd… die voortdurend over mijn grenzen gingen… grenzen die ik aangaf maar die genegeerd werden, hierdoor werd mijn eigenwaarde flink op de proef gesteld, waardoor de grenzen die ik had vervaagden, omdat ik op een gegeven moment dacht dat ze niet belangrijk waren, omdat toch niemand er rekening mee hield… Toen ik bevrijd werd in 2010 moest ik mijn grenzen weer leren ontdekken… wie ben ik en wat wil ik.. wat vind ik leuk… wat is mijn mening…dit is zo lastig… en nog vind ik het af en toe ontzettend moeilijk.. want worden ze nu wel gerespecteerd? houd men dan nu wel rekening met mijn grenzen? dat vertrouwen moet groeien en dat heeft tijd nodig…
Als we gescheiden leven van God hebben we vaak geen duidelijk beeld en zekerheid van wat goede grenzen zijn… we weten vaak niet meer wie we zelf zijn… je voelt je emotioneel verantwoordelijk voor de gevoelens en reacties van andere…. Goede grenzen met duidelijke verantwoordelijkheden zijn zo belangrijk voor een christen en helpen je ook om als christen te leven… ieder mens heeft grenzen nodig…
Heel vaak hebben mensen verkeerde associaties met grenzen stellen… met nee zeggen… Ze zeggen dan dat je ontevreden bent… dat je dan boos bent… dat je dan opstandig bent.. dat je dan anderen kwetst… maar dat is niet zo… je bent een mens en hebt beperkte capaciteiten… je kunt niet alles voor een ander doen of oplossen.. je kunt niet voor iedereen verantwoordelijk zijn… jou verantwoordelijkheid is dat je goed voor je zelf zorgt… en dat je doet wat God van je vraagt… gehoorzaamheid aan God moet op de eerste plaats komen…
Maar uit je zelf is dit moeilijk en kunnen wij niet goed onze grenzen stellen… hier hebben we de hulp van de Heilige Geest bij nodig om goede grenzen te stellen…
In Johannes 15:5 staat dat wij Jezus nodig hebben omdat wij zonder Hem niets kunnen…
Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen.
En in Johannes 5:19 staat dat ook Jezus niets zonder zijn Vader kon doen…
Jezus reageerde hierop met de volgende woorden: ‘Waarachtig, ik verzeker u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen, hij kan alleen doen wat hij de Vader ziet doen; en wat de Vader doet, dat doet de Zoon op dezelfde manier.
De Heilige Geest helpt ons om onze puinzooi op te ruimen.. Hij redt ons van gevaar… Hij onderwijst ons… en Hij leidt ons naar de volle waarheid..
In Johannes 14:16-17 staat dat toen Jezus met Hemelvaart naar de Hemel ging Hij ons een helper zou sturen…
Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: De Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven
God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.
De Here Jezus is naar de hemel gegaan en pleit voor ons bij God.. als wij iets verkeerds doen.. zondigen.. dan pleit de Here Jezus voor ons bij God… en God ziet ons niet maar ziet de Here Jezus…. De Here Jezus staat voor ons… waardoor God ons als het ware niet kan zien.. het mooie is als de Here Jezus voor ons is wie kan er dan tegen ons zijn…
De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten.
Wie zal hen veroordelen? Christus Jezus, die gestorven is, meer nog, die is opgewekt en aan de rechterhand van God zit, pleit voor ons. Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus? Tegenspoed, ellende of vervolging, honger of armoede, gevaar of het zwaard? Er staat geschreven: ‘Om u worden wij dag na dag gedood en afgevoerd als schapen voor de slacht. ’Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad. Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst,hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.
Hoe behoud ik deze vrijheid… Geef de vijand geen kans om binnen te komen… dus trek de wapenrusting aan… en laat je leiden door de Heilige Geest..
Onderwerp u dus aan God, en verzet u tegen de duivel, dan zal die van u wegvluchten. Nader tot God, dan zal hij tot u naderen. Reinig uw handen, zondaars; zuiver uw hart, weifelaars.
Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi. Stel u tegen hem te weer, gesterkt door uw geloof, in het besef dat uw broeders en zusters, waar ook ter wereld, onder hetzelfde leed gebukt gaan.
Het is dus belangrijk om de wapenrusting aan te doen… omdat ook de vijand niet stil zit..en wij willen toch ons gewonnen land niet weer laten weg roven… wij willen toch onze overwinning niet weer uit handen geven toch?
Houd stand, met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst,de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, en draag bovenal het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven.Draag als helm de verlossing en als zwaard de Geest, dat wil zeggen Gods woorden.
Je hebt daadkracht en moed nodig om grenzen te stellen. Het is moeilijk om goede grenzen te stellen, omdat de kracht en moed die er voor nodig is vaak ontbreekt en het recht op eigen grenzen geroofd is. Als ik mijzelf niet kan begrenzen kan ik mijn leven niet opbouwen en mijn persoonlijkheid niet ontwikkelen… God wil dat ik leef en dat mijn ziel gezond is.
Daarvoor moet ik wel actief worden… God heeft mij verantwoordelijkheid gegeven over leven en grenzen. Ik wil mijn grenzen ontwikkelen en God wil mij daarbij helpen. Het is belangrijk dat ik in beweging kom en uit mijn passiviteit en angsten.
God daagt mij uit: “Alsjeblieft, Roep om Mijn hulp!!! Bid tot Mij, dan krijg je steun en bovennatuurlijke kracht. Mattheüs 7:8Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan.
Ik vraag jullie om mee te bidden in de stiltes jullie verlangens zelf bij God bekend te maken.
Heer Jezus,
Ik belijd mijn onvermogen om gezonde grenzen te stellen. Ik heb Uw hulp nodig. Ik vertrouw hier op Uw belofte: “Gelukkig zijn zij die het verwachten van God alleen en niet van zichzelf…” (Mattheus 5:3) Ik heb uit angst voor de reacties van anderen, mijn grenzen niet goed ontwikkeld. Laat me zien voor welke reacties en van wie, ik zou vrezen? (noem specifieke namen). Ik laat de angst voor deze reacties en eventueel verlies van die relatie los en geef ze aan U terug.
Ik smeek U om mij te vullen met Uw kracht, zodat ik weer initiatief kan nemen. Laat mij zien, wiens aandacht en wiens gemeenschap ik moet opgeven als ik ervoor kies een bevrijd leven met gezonde grenzen te leiden. (brengt de Heilige Geest mij namen te binnen?).
Heer U alleen zult mijn Heer zijn. In Uw naam verbreek deze ongezonde bindingen en vraag U om bevrijding en genezing. Ik spreek Uw waarheid uit over deze situatie. Ik laat wrok en verkeerde reacties bij de persoon. Het is zijn probleem. Hij heeft geen recht op iets van mij. Ik leg mijn hand op mijn hart en beslis innerlijk voor mezelf: “Ik laat de negatieve emoties van anderen niet in mijn hart binnen. Dat is zijn probleem. Ik laat ze bij hem. Ik bescherm mijn hart voor de negatieve emoties van anderen”.
Ik laat mijn grenzen niet door boodschappen van schuld, die me een slecht geweten geven, bepalen. Heer Jezus U zei in de gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard: “Is het niet Mijn zaak wat ik doe met Mijn eigendom?” (Mattheüs 20:15). Ik bescherm wat U, Heer, mij als schatten hebt toevertrouwd. (Bedenk wat die schatten zijn: Tijd, liefde, Ideeën, verstand, handigheid, creativiteit, vreugde, gastvrijheid, kunnen luisteren, bemoedigen, troosten, geven).
Ik Gééf, maar ik behoud de controle over mijn geven. Ik Vérgeef degenen die ertoe hebben bijgedragen dat ik moeilijk grenzen kan stellen. (noem in je stil gebed de namen die in je opkomen). Ik vergeef degenen die mijn grenzen hebben overschreden door manipulatie en controle!
Dank U Vader dat mijn waarde ligt in wat U van mij denkt. Ik ben Uw geliefde kind, volledig aangenomen, voor Eeuwig. Dank U Vader, dat U mij omhult met Uw liefdevolle tegenwoordigheid.
Ik hou ook van U!
Be blessed!
De Volgende keer de laatste dag Muur van afwijzing van anderen!
Love Heals All Things 