Vandaag is het de dag van de mantelzorger
Hou ik vol
Blijf bij je
Van je houden
Voor je danken
Je omarmen
Als niemand het meer begrijpt
Blijf ik liefde gieten
Hele emmers vol
Tranen als je weg bent
Koesteren als de zon
Als niemand het meer begrijpt
Dank ik God voor jou
Nooit de vraag hoe lang nog
Maar dankend voor wat komt
Als niemand het meer begrijpt
Is er Iemand die me ziet
Die me draagt en vult met kracht
Het is Zijn zegen
Zijn licht
Zijn vreugde
Zijn liefde
Zijn armen
Zijn zijn
Die ons samenbracht
Als niemand het meer begrijpt
Raken mijn knieën de grond
Handen omhoog
Een loflied verlaat mijn mond
Gedragen vrede
Gedicht Trudy Steegman
Bovenstaand gedicht is mijn verlangen om te blijven volhouden.. maar in werkelijkheid is mijn ervaring dat het vaak een enorme worsteling is… moeite… zwaar… oneerlijk.. machteloosheid.. boosheid en Liefde liggen zo dicht naast elkaar..
Wat heb je het nodig om af en toe op te laden.. buiten de deur, bij God en bij mensen.. maar ook die knuffel… bemoedigende woorden.. ventileren.. wat is het nodig!
24/7 mantelzorgen is onmogelijk… toch doen we het.. want ook al ben je even uit de situatie.. loslaten kun je niet.. in je hoofd zorg je door..
Juist daarom hebben we elkaar nodig om vol te houden.. en dan ben ik blij en dankbaar dat ik kan en mag werken… dat ik af en toe even uit de situatie kan stappen..
Is het daardoor makkelijker?? Nee… het is hard werken… en er komt ook veel bij kijken..
Is het nodig?? Ja.. het is nodig om in Liefde te blijven zorgen!
Dit alles kan en mag ik doen vanuit Zijn kracht.. want echt dit kan ik niet uit mijzelf..
Tegelijk denk ik ook aan mijn vele vele lotgenoten… die niet de mogelijkheid hebben om af en toe even uit de situatie te stappen.. die 24/7 “moeten” zorgen..
En dan in deze coronatijd… een dubbele belasting.. ik hoorde net op de radio dat de meeste mantelzorgers tegen een burn-out aan zitten.. en ik geloof dat het waar is.. als ik bij mij zelf te rade ga moet ik ook erg oppassen.. Er wordt veel van ons gevraagd in deze tijd… niet alleen fysiek maar ook mentaal.. emotioneel worden we zwaar belast door de social distance!
Wij kunnen niet zeggen.. nu even niet schat.. wij kunnen ons niet omdraaien de deur achter ons dicht trekken en zeggen.. tot morgen dan ben ik weer… nee.. het is daadwerkelijk 24/7…
Door deze coronatijd sta je er nu eenmaal vaker alleen voor.. omdat er minder thuiszorg is, omdat je minder vaak bij elkaar mag en kan komen.. omdat je niet die arm om je schouder kunt krijgen..
Hoe houden wij dan vol??
Hulp blijven vragen.. wij.. mantelzorgers.. moeten de moed bij elkaar rapen om toch hulp te blijven vragen.. het is kwestie van lange adem.. maar ooo wat is en blijft dat moelijk.. toch wil ik op je hart drukken.. Blijf het doen!!
Maar blijf ook praten.. ventileren over wat je meemaakt… is zo belangrijk.. zoek een maatje, vriend(in).. waarmee je kan sparren.. delen.. want dat lucht op.. Al is het voor even.. vaak kun je dan weer even verder..
En aan de mensen die om ons heen staan willen wij ook wat vragen.. blijf omzien naar de ander.. bied je hulp aan.. concreet.. zeg niet “als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel he?” Want echt.. dan hoor je niks…
Laat het niet afhangen van de mantelzorger want dan komt het niet.. het is niet dat we niet willen.. maar door de druk.. drukte.. veel aan je hoofd hebben.. kom je niet toe aan hulp vragen.. dan doe je het zelf al weer..
Mantelzorgers kunnen dit nu eenmaal erg slecht.. zeg dus bv: “Ik heb morgen vrij kan ik morgen wat voor je betekenen?” Boodschappen doen? Eten koken.. enz enz..
En toch is mantelzorgen ook ontzettend dankbaar en mooi werk..
Tussen het zorgen door zijn er zeker ook lichtpuntjes!
Probeer ook de leuke dingen te blijven doen!
Samen en alleen!!
Heel veel Zegen.. kracht.. wijsheid… troost en Zijn nabijheid toegewenst..
Onderstaand nummer wil ik je als Blessing meegeven!
Be Blessed!
Love Heals All Things 