Hier zit ik dan achter mijn laptop… ooo ik wil zoveel vertellen… wil jullie zo graag bijpraten hoe het hier gaat.. maar weet niet hoe.. weet niet welke woorden ik moet gebruiken…

Het is hier ingewikkeld de laatste tijd… er gebeurt veel… ik zit al maanden na te denken.. te wikken en te wegen wat ik zal schrijven… en dan zit ik vanavond hier alleen… (mijn mannetje ligt ziek op bed.. ik zou naar een concert maar helaas kan en wil ik hem nu niet alleen laten..) en na te denken over mijn website.. over mijn bloggen wat ik dus al maanden niet doe.. ja ik maak mijn afbeeldingen waar ik veel in kwijt kan.. maar woorden op papier.. nee… en wat zou ik dat veel meer willen doen..

En dan zit ik dus achter mijn laptop en zeg ik tegen mij zelf… hou maar op je weet toch de woorden niet te vinden..

Zo scrol ik op Facebook en komt er een dagelijkse overdenking voorbij van Zussenliefde Je staat er nooit alleen voor!

Oeff die raakt.. ik lees het en voel mijn hart sneller kloppen en ik wordt er helemaal warm van… er komt een diep besef met schaamrood op de kaken.. ja Heer ik ga door met de opdracht die U mij gegeven heeft.. drie jaar geleden.. bloggen.. maar Heer wilt U mij de woorden geven…

En in dat vertrouwen ga ik jullie bij praten.. dat Hij mij de woorden gaat geven..

Wij zijn nu ongeveer 2 maanden verder en er is al weer veel gebeurt.. nou ja veel.. weet je het afgelopen jaar is er veel gebeurt.. gebeurt met mijn man, met mij en met onze relatie..

Wat is het ontzettend moeilijk en ingewikkeld als je zoveel van iemand houdt en elkaar langzaam verliest door een vreselijke mensonterende ziekte.. en weet je het gebeurt niet van het ene op het andere moment… nee het begint langzaam maar gaat wel gestaag door.. en dan zijn het nog niet eens alleen de cognitieve problemen maar ook lichamelijk gaat mijn man achteruit.. onder andere doordat hij binnen de CADASIL hartproblemen heeft (Angina Pectoris).

Er is al allerlei hulp in huis.. thuiszorg, ergotherapie, SPV’er… waar ik erg blij mee ben hoor… maar je leven staat op de kop.. weer aanpassen aan een leven met hulpverleners… (dacht dat ik er nu wel klaar mee zou zijn) maar ook fijn hoor hoef het hierdoor niet alleen te dragen..

Maar het moeilijkste vind ik toch wel dat je elkaar kwijt raakt.. ondanks dat je elkaar elke dag ziet.. elke dag met elkaar eet, slaapt.. maar delen.. waar je mee bezig bent… wat je voelt.. waar je doorheen gaat.. je gevoelens… emoties.. kortom het contact met je partner wordt anders… het contact verandert… elkaar begrijpen wordt veel lastiger.. je kunt elkaar niet meer vinden in waar je elkaar altijd in vond..

Dementie is verschrikkelijk…

En aan deze situatie kan ik echt niet wennen.. dit maakt mij ontzettend verdrietig, maar ook ontzettend eenzaam… ik ben namelijk een mensenmens en als ik mij niet meer kan verbinden met de mensen waar ik intens van hou dan ga ik van binnen letterlijk een beetje dood..

Als ik niet kan delen.. stik ik..

Ik heb 17 jaar een relatie gehad waarin ik weg kwijnde omdat ik mij niet kon uiten.. niet kon verbinden met de mensen waar ik intens van hield.. door een narcistische ex-partner… die situatie deed mij langzaam stikken.. doordat ik niet kon delen, niet kon uiten konden de mensen om mij heen de situatie niet goed inschatten en zijn er vele misstanden geweest.. waar ik nu nog de gevolgen van trek..

Laat ik dit dan nu weer gebeuren?? Ga ik mij weer in stilte hullen.. nu natuurlijk om een hele andere reden… begrijp mij goed.. maar hoe ga ik hier dan mee om.. in het hier en nu?

Hier heb ik veel strijd om gehad en nog hoe vindt ik mijn weg hierin.. Wat ga ik zelf doen om deze eenzaamheid te lijf te gaan… waar haal ik mijn energie uit en wat houdt mij nog op de been in deze moeilijke ingewikkelde situatie… wat zorgt er voor dat ik niet langzaam stik in stilte.. in eenzaamheid..

De hele situatie maakt mij zo ontzettend onzeker en knalt ontzettend op mijn blauwe plekken.. en dan ben ik zo aan het worstelen..

Oke zeg je… misschien moet je dan gaan bidden??

Ik kan op dit moment moeilijk bidden omdat ik moeilijk mijn woorden kan vinden… woorden om mijn grote verdriet onder woorden te brengen… mijn emoties zijn af en toe zo heftig en als ik dan naar God ga, in zijn onvoorwaardelijke Liefde kom..  weet ik dat ik breek.. en dat mag dat weet ik… maar dat kan ik op dit moment niet handelen.. ik moet sterk zijn.. ik zit in een overlevingsmodus…. gelukkig laat ik het af en toe gedoseerd toe.. en ik weet dat het oké is.. dat God het oké vindt…

Bidden doe ik op dit moment liever door te zingen.. omdat ik dan veel beter mijn emoties kan uiten naar God toe..  ik kan moeilijk woorden vinden om te bidden maar als ik zing gaat mijn hart open… en gelukkig kijkt God naar mijn hart en niet naar mijn woorden..

En ja heel eerlijk…soms zing ik ook gewoon met mijn verstand en schakel ik mijn gevoelens uit omdat die dan te heftig zijn…

En juist op die momenten als ik het niet meer weet en radeloos achter mijn laptop zit.. leeg..  dan gebeurt het.. dan komt God mij tegemoet… als ik niet meer Zijn hand kan vastpakken.. pakt Hij mijn hand vast… als ik leeg ben… kan Hij mij juist vullen…

Wat hebben wij een liefdevolle God…  Hij laat zichzelf zien in een liefdevolle overdenking…

Dan wordt ik ontroerd en klein om het feit dat God mijn gedachten kent.. dat Hij mij door en door kent… dat ik soms gewoon niks hoef te zeggen.. dat Hij mijn hart begrijpt zonder woorden…

En wat geeft dat rust… geen angst dat Hij alles van mij.. al mijn gedachten… maar het voelt juist als thuiskomen..  geborgenheid.. vrede.. rust… HIj weet precies wanneer en wat ik nodig heb.. en dan pak ik Zijn uitgestoken hand opnieuw.. en vraag ik Hem stil.. wilt u mij maar weer opnieuw vullen…

Fijn om te weten dat ik altijd die Hand vast mag pakken.. ook als ik het zelf niet meer weet…

Hij heeft mij een opdracht gegeven.. en die wil ik graag vervullen.. maar ooo die onzekerheid vanuit mijn blauwe plekken..

Het is vaak aan ons om de stap te zetten om het anders te doen… ik kan doen zoals ik altijd heb gedaan, maar heb ook de ervaring gehad dat het mij toen niet verder heeft gebracht maar waardoor ik veel ben kwijtgeraakt..

En ja het voelt vertrouwt om de dingen te doen zoals je het altijd hebt gedaan.. maar het helpt je niet verder… dus wil je het anders doen dan moet je veranderen… maar wat kost dat veel tranen… energie.. en lef… maar durf uit je comfortzone te stappen..

Het maakt je wereld groter…

Laat los al die onwaarheden.. de leugens die je verteld zijn dat je niets waard bent, dat je het toch niet kunt, dat ze je toch niet geloven.. enz…enz… maar geef deze leugens aan Hem.. en ga geloven in Zijn waarheden!

STA OP EN SCHITTER!!!

Toen God mij in 2010 bevrijdt heeft uit mijn situatie is Hij iets in mij begonnen… en Hij gaat door.. stap voor stap is Hij mij aan het genezen, aan het vormen zoals Hij mij heeft bedoelt.. en ja af en toe is dat erg pijnlijk.. snoeien doet zeer… maar het is zo nodig om goede vrucht te dragen.. ik heb hierdoor in de afgelopen acht jaar zoveel geleerd.. en nog mag ik elke dag van Hem leren… en hierin ga je dan ook stappen zetten..

Stappen in geloof…

Nadat God mij in oktober 2017 opnieuw heeft aangeraakt werd ik weer mobiel.. oooo wat geniet ik daar nog elke dag van.. elke dag kijk ik dankbaar terug op dit wonder.. en natuurlijk blijf ik mij ontzettend bewust van het feit dat mijn lichaam lichamelijk ontzettend kwetsbaar is geworden door wat ik allemaal heb meegemaakt.. waarin ik ook mijn hoofd voortdurend eraan moet herinneren dat ik de balans moet goed bewaken..  maar geestelijk wordt ik steeds sterker..

En wie had ooit gedacht dat ik na 30 jaar WAO weer tegenover een arbeidsdeskundige zou zitten van de UWV om te kijken wat er voor mij nog mogelijk is… en ja ik mag jullie vertellen dat er nog toekomst is.. dat er een weg van herstel is.. samen met een God van herstel mag ik dit hersteltraject ook op werk gebied gaan bewandelen.. waar het eindigt heb ik nog geen idee… maar wat doet dit mij goed… wat krijg ik hier een zelfvertrouwen door…

Weet je het voelt of tel je weer mee… en dat is wat ieder mens nodig heeft!

Ik heb namelijk na het gesprek met de arbeidsdeskundige een competentietest mogen doen via de UWV…

Bloos Bloos…. wat was ik ontzettend verrast toen ik de uitslag las… ik heb hierover op 20 maart een afspraak om dit te gaan bespreken.. en wie weet kan ik op den duur de WAO achter mij laten… er is in ieder geval toekomstperspectief…

En ja ook leerpunten.. maar zo fijn om te weten wat mijn leerpunten zijn.. dat zijn dingen waar je aan kan werken… en ook om te waken want het zijn ook mijn valkuilen..

Ehhh onzekerheid… ach dat wist ik nog niet hihi..

Dit hele traject was voor mij ondenkbaar.. nooit had ik dit nog durven dromen… in de donkerste periode van mijn leven was er zelfs sprake dat ik voorgoed opgenomen zou worden in een psychiatrisch ziekenhuis.. als ik daar aan terug denk wordt ik ontzettend verdrietig omdat ik weet dat het soms echt gebeurt.. terwijl er in sommige gevallen nog wel genezing mogelijk is..

Wat ben ik dan blij en ontzettend dankbaar dat ik toen wel mijn mond heb opengedaan en heb gezegd, nadat ik er was wezen kijken… DIT NOOIT!! Ik zei dit omdat ik wist dat wat de hulpverlening en de mensen dachten niet de realiteit was… dat de waarheid heel anders was…

En dan nu.. jaren… jaren later is mijn leven is 180 graden gedraaid.. heb ik een nieuw leven van Hem ontvangen..

Mijn toekomst ligt in Zijn handen.. ik mag het loslaten en mijn hele leven aan Hem overgeven en dan kan Hij mij opnieuw vullen en handvatten geven, en met vallen en opstaan al zoekende zal ik op de plek komen die God voor mij bedoelt heeft..

Ook mag ik op die manier de situatie thuis loslaten en overgeven in Zijn handen.. in de wetenschap dat God zorgt.. voor mij .. voor mij man.. voor onze situatie… waar kan het veiliger zijn dan onder Zijn vleugels en in Zijn sterke hand…

Opwekking 695

Verberg mij nu
onder uw vleugels Heer
houd mij vast
in Uw sterke hand

Als de oceaan haar krachten toont
zweef ik met U hoog
boven de storm
Vader, U bent sterker dan de vloed
dan word ik stil;
U bent mijn God!

Vind rust mijn ziel
in God alleen
ken Zijn kracht
vertrouw Hem en wees stil

Als de oceaan haar krachten toont
zweef ik met U hoog
boven de storm
Vader, U bent sterker dan de vloed
dan word ik stil;
U bent mijn God!

Ik ben af en toe intens verdrietig een wankel in de stevige storm die over ons heen raast… maar doordat God mij nieuwe perspectieven geeft kan ik doorgaan.. kan ik stappen zetten.. ondanks de rouw.. de pijn.. het verdriet..

En dan gaat Samen, loslaten, rouwen, toekomst, plannen maken, hand in hand!