Dit stuk las ik op Fb…

Prachtig verhaal…

Auteur: Germen de boer

Het komt goed,

De oude vrouw leeft volgens een vast stramien. Ze staat iedere morgen om zeven uur op en eet om half acht twee bruine boterhammen met kaas. Ze drinkt daarbij één kopje koffie en een glaasje jus. Daarna loopt ze altijd even naar de buurtsuper en haalt daar een gevulde koek en een doosje bonbons.

Tussen de middag neemt ze een bord gortepap en ’s avonds krijgt ze eten van het huis. In de tussentijd luistert ze naar de radio, verwondert zich over de staat van de wereld en hoopt op bezoek. Zij heeft dit vast ritme nodig want dat kan ze makkelijk onthouden.

En nu kijkt de oude vrouw verdwaasd om haar heen, ze weet niet meer waar ze is. Vanmorgen is ze vol goede moed uit het seniorenhuis vertrokken en nu weet ze het niet meer, ze is de weg kwijt.

Ze heeft thuis haar jas aangedaan, haar rollator gepakt, boodschappentas in haar mandje gedaan en ze is gaan lopen. Op de galerij waar ze woont, kwam ze, geheel onverwacht, haar buurvrouw tegen, waar ze nog even een kort praatje mee heeft gemaakt en met dat gesprek in haar gedachten liep ze verder. Zonder na te denken liep ze een andere route dan haar normale dagelijkse wandelingetje naar de buurtsuper.
En ineens ziet ze winkels die ze niet kent, heel veel onbekende gezichten, ze weet niet meer hoe lang ze gelopen heeft, ze heeft geen enkel herkenningspunt en ze raakt van de kaart. Weg uit haar vaste stramien weg uit haar ritme.

Midden in de drukke winkelstraat gaat ze op de stoep zitten, haar handen onder haar hoofd en ze huilt zachtjes zodat niemand het hoort. De frustratie dat ze steeds vaker in de war is neemt de overhand, alle eenzaamheid en het verlies met de werkelijkheid, uit zich in haar tranen.

De jonge man leeft zoals het komt. Hij gaat zijn bed uit wanneer hij wakker wordt en zijn leven richt zich op de weekenden, dan gaat hij stuk en los. Nu is het maandag en moet hij naar school, hij heeft zich verslapen, maar dat lijkt hem niet te boeien. Hij pakt een tientje en stapt op de fiets. Voor hij naar school gaat, rijdt hij eerst nog even door de stad om een pakkie peuken te scoren, hij is toch al te laat. Zijn ouders maken zich zorgen over zijn luiheid, zijn des interesse en zijn totale “het komt wel goed” houding, maar hij trekt zich er niets van aan, hij leeft in zijn eigen wereld..

Vandaag heeft hij twee toetsen, heeft hij geen reet aan gedaan, maar ook dat lijkt hem niet te deren, “komt wel goed”. Met zijn koptelefoon op, geluid op standje levensgevaarlijk, fietst hij door de drukke winkelstraat in de stad.

Midden in de drukke winkelstraat ziet hij de oude vrouw zitten, voor haar staat een rollator, het lijkt of de vrouw huilt. Hij trapt op zijn rem, zet zijn fiets op de standaard, doet zijn koptelefoon af en loopt naar de oude vrouw.
Hij gaat naast haar zitten, legt zijn hand op haar knie en vraagt wat er aan de hand is.

De oude vrouw kijkt hem angstig en hoopvol aan. Ze begint tegen hem te praten. Ze vertelt dat ze niet weet waar ze is, en hoe ze er is gekomen. Ze vertelt dat ze van huis is gaan en door het onverwachte gesprekje met haar buurvrouw is blijven lopen maar de eindbestemming niet meer wist.
Het enige wat ze nog weet is dat ze op nummer 14 woont in Huis “de Zonnegloed”

De Jongeman pakt zijn I-phone 7 uit zijn broekzak en pleegt een belletje.

Hij blijft naast haar zitten en kletst tegen haar aan en niet veel later verschijnt er een taxi.

Hij helpt de oude vrouw overeind, geeft haar Rollator aan en ze lopen samen naar de taxichauffeur. De oude vrouw neemt plaats achterin de taxi en de jongeman praat met de chauffeur. Hij pakt uit zijn binnenzak het verfrommelde tientje en geeft deze aan de chauffeur, hij tikt nog een keer tegen het raam en zwaait naar de vrouw.

Dan pakt hij zijn fiets, doet zijn koptelefoon op en fietst naar school. Over zijn wang rolt een traan. De traan vertelt hem zonder woorden dat zijn pubertijd er bijna opzit en dat hij weer gevoel krijgt voor hetgeen er om hem heen gebeurt. Hij besluit om diezelfde avond zijn moeder te helpen met de afwas.

Hij had gelijk, “Het komt goed”

Auteur : Germen de boer