Tja….

Hoe zal ik deze blog eens beginnen… ik weet het niet… ik moet echt even een knop omzetten en mijn ongemak op zij zetten.. en mij niet laten leiden door gedachten wat andere mensen wel niet zullen denken..

Dus knop om…

Wij gaan weer verhuizen!!!

Ja tis echt waar… maar ik ga jullie wel even vertellen hoe dit gegaan is.. want dit is zo wonderlijk.. alle eer aan onze God.

Jullie weten dat mijn man ziek is en dat hij ook niet meer beter wordt.. menselijk gezien! Wij weten dat bij God niets onmogelijk is… maar zolang de situatie is zoals die is.. moeten we door op deze weg!

En dat brengt met zich mee dat mijn man door zijn ziekte niet meer aan het werk kan en daarmee zijn baan is verloren.. volledig is afgekeurd.

Dit maakt.. dat als er wat gebeurt met mijn man… ik direct uit het huis moet waar wij nu in wonen.. want het is te duur voor mij alleen…

Nu kun je zeggen… dan wacht je daar toch op.. dit kreeg ik ook te horen van de woningstichting, want wij kregen geen urgentie.. maar ook geen medeleven.. geen meedenken… het was mij duidelijk..

Dit maakte dat dit hele gebeuren als een zwaard van damocles boven mijn hoofd hing..

Ook voor mijn man was dit pittig want hij wilde mij ook graag “Goed” achterlaten.. ook wilde hij nog zo graag meemaken waar ik zou kunnen blijven… Dat als het zover zou komen en hij zijn aardse verblijf in zou ruilen voor zijn hemelse verblijf.. dat hij mij met een gerust hart achter kan laten… dit zou hem zoveel rust brengen…

Dit alles maakt het voor mij echt zwaar en het bracht ook met zich mee dat ik mij niet meer kon hechten aan waar ik nu woon.. ik heb al moeite met hechten en met dit vreselijke in het vooruizicht maakte dat ik mijn eigen plekje kwijt was, voor mijn gevoel.. ook al woonde ik er nog samen met mijn man..

Ik voelde mij alweer ontheemd…

Ik ben in mijn verleden zovaak verhuisd dat ik mij nooit ergens thuis heb gevoeld.. eindelijk dacht ik mijn plekje in de plaats waar ik nu woon te hebben gevonden.. maar helaas moet ik al weer op zoek naar een andere plek..

Dit deed veel met mij…
Nare gevoelens kwamen op mij af… en ik raakte er behoorlijk door uit balans…

Ik had wel het volste vertrouwen dat God voor mij zorgt en ook mij wel weer een plekje zou geven..

Maar het bleef knagen…

We schreven ons bij meerdere woningstichtingen in zodat wij niet afhankelijk waren van de woningstichtingen waar wij nu van huurden..

En zo tobten we anderhalf jaar verder… het steeds maar weer in de handen van God leggen..

Wachten… Wachten… Wachten…

Nu is geduld niet mijn schoonste zaak.. maar deed mijn best om het bij God te laten…

Elke keer als mijn man weer een stapje achteruit maakte werd de zorg groter.. stel je voor dat het niet meer van te voren zou lukken.. waar belandde ik dan… zou ik weer afhankelijk worden van anderen.. en dat is nou net wat ik niet meer wilde…

Ja ik kon een urgentie krijgen was mij beloofd als ik alleen zo komen te staan.. maar ik wist ook waar.. drie hoog achter in een flatje… echt daar moet je iemand van het platteland niet in stoppen.. ik zou wegkwijnen…

Dit was mijn schrikbeeld..

Ik suste mijn gedachten dan weer met de wetenschap dat God voor mij zorgt… dus dan komt het goed.. en dat probeerde ik vast te houden..

Maar ik merkte dat mijn veilige plek steeds wankeler begon te staan.. dat mijn grond onder mijn voeten af en toe behoorlijk schudde…

Ook gingen mijn gedachten om dan maar weer naar Friesland terug te gaan.. daar is nu eenmaal de spoeling dunner.. en mijn man wilde ook wel.. steeds met hem erover gehad… hij wilde wel… en misschien wilde God ons samen wel weer terug hebben op de plek waar we samen waren begonnen…

Zou dat de bedoeling zijn??

Ik wist het niet.. en kwam steeds meer in twijfel..

Ik was tenslotte met mijn man mee gegaan terug naar Twente omdat ze tegen ons gezegd hadden dat hij een burnout had.. heimwee… en als we terug zouden gaan naar Twente… dan zou hij vast weer opknappen en beter worden… helaas bleek er heel wat anders aan de hand te zijn… maar ik was ook meegegaan om een nieuwe start te maken.. los te komen van mijn verleden..

Ik keek op de site van de woningstichting in Friesland en daar kwamen in eens 5 woningen vrij die zeer geschikt voor ons zouden zijn.. Één nieuwbouw woning… wat een droom zou zijn van mijn man.. en vier andere.. we hadden gereageerd en wachten af..

Ondertussen kwamen er hier ook huizen vrij.. maar steeds belanden wij op de 5e.. 6e… soms 2e maar nooit was het raak.. het was om moedeloos van te worden..

Ik ben naar de bevrijdingsconferentie gegaan en daar zijn wonderlijke dingen gebeurt… zie mijn vorige blogs… dus… wilde God mij dan nu terug hebben.. nu hij de bezem door mijn Hoofd en Hart had gehaald??

Ik haalde diep adem en zei tegen God.. het volgende huis die wij aangeboden krijgen komt van U en daar wilt U ons hebben.. is dat in Friesland dan is dat in Friesland is dat in Twente dan is dat in Twente.. Ik geef het over aan U.. en laat het vanaf nu LOS..

De volgende dag zag ik op de site van friesland en zag dat we 8e geworden waren op de nieuwbouwwoning waar we op geschreven hadden… mijn man was erg teleurgesteld want het was zijn ultieme droom om nog te wonen in een huis zonder gas.. helemaal op elektrischiteit..

De andere huizen in friesland liepen nog.. dus dat was afwachten..

De dag na de afwijzing van de nieuwbouwwoning in Friesland kregen we plotseling een mail in de mailbox van de woningstichting waar wij nu van huren…

Geachte familie Hiemstra… wegens afzegging van een van onze kandidaten mogen wij u een nieuwbouw woning aanbieden! Zou u voor maandag willen reageren of u op ons aanbod in gaat!!

Stil… Nee dit kan niet..

Heb het mailtje echt wel tien keer gelezen.. is het wel aan ons geadresseerd? Staat onze naam er boven?

Ik durfde het niet te geloven… mijn man lag op bed.. maar ik kon hem niet laten liggen en heb hem wakker gemaakt.. ik was helemaal overdonderd…

Ook mijn man was overdonderd… Zijn grootste wens kwam uit!

Heb niet gewacht tot maandag… ik moest die mevrouw die dit ons toewees direct bellen.. want dit kon niet… dit was vast een foutje.. de woningstichting die niet mee wilde werken bood ons zomaar een spiksplinternieuw huis aan??? Zonder gas… volledig op elektrischiteit??

Ik belde de woningstichting en ze vertelde dat ze al een paar dagen opzoek waren naar een kandidaat voor deze woning en dat ze niemand kon vinden.. het was een doorstroom woning dus de mensen die er in kwamen moesten een appartement achter laten zodat daar weer oudere mensen in konden.. vanwege dat ouderen steeds langer thuis blijven wonen maar wel op den duur gelijkvloers moeten gaan wonen…

Er was in geen enkele appartementencomplex een kandidaat die er voor in aanmerking kwam of wilde.. ze had tegen haar collega gezegd.. ik kijk maar niet bij die ene appartementencomplex want daar wonen alleen maar ouderen.. toen zei een collega tegen haar.. ik zou toch even gaan kijken wie weet woont daar iemand die erg graag verhuizen wil..

Dus zei ze toen kwam ik bij jullie uit…

Ik vertelde haar ons verhaal.. waarom wij moeten en graag willen verhuizen.. het werd stil aan de andere kant en ze zei.. “wat ben ik blij dat ik toch gekeken heb”..

Nou ik zei… “Wij niet minder” Dit is niet zomaar een kado… dit is een “Hemels” kado!

Wij zijn dankbaar en blij dat wij jullie dus kunnen vertellen dat wij gaan verhuizen… naar een nieuwbouwwoning.. eensgezinswoning.. zonder gas en weer met een tuin!

Wij zijn dolgelukkig en ontzettend blij en dankbaar…

God Zorgt.. en wij blijven in de woonplaats waar wij nu ook wonen.. hier wil God ons hebben.. en wil God dat wij blijven wonen..

Twee dagen na mijn gebed.. liet God ons zien waar onze plek is.. waar Hij ons wil hebben.. waar ik mij mag gaan hechten op een goede en gezonde manier!

Waar ik en wij onze/mijn toekomst verder mag gaan opbouwen!!

Een plek waar we tot rust mogen komen en de laatste tijd die we samen nog hebben heel veel mooie herrineringen mogen gaan maken… en waar mijn man mij met een gerust hart achter kan laten..

God is Goed!!

Be Blessed!