Afgelopen zaterdag was het zover.. we gingen met onze goede vriend op stap om een brommobiel op te halen.
We hadden al een uitgezocht en zo gingen op stap naar Nieuwleusen.. daar aangekomen de brommobiel bekeken, bereden en nog eens bekeken… maar helaas deze brommobiel voelde niet goed voor ons..
Gelukkig zijn er meerder brommobielen en we hadden ook nog een gezien in Amersfoort.. en we besloten om naar Amersfoort te rijden… onderweg beste buien gehad en nog even gezorgd voor de inwendige mens..
Aangekomen in Amersfoort troffen we een mooie brommobiel aan.. exact dezelfde als in Nieuwleusen maar betere kwaliteit.. ook hier hebben we bekeken.. bereden en nog een keer bekeken.. en wat reed deze heerlijk… ben nogal wat brommobielen gewend dus wist wel ongeveer wat er te koop was….
We hoefden er niet zo heel lang over na te denken.. dit werd onze brommobiel… maar nu kwam het, we waren in Amersfoort.. dat was wel wat verder weg dan Nieuwleusen.. maar niet getreurd.. wij zeiden we gaan gewoon op stap.. Tom Tom aan en we komen vanzelf thuis…
zo gezegd zo gedaan.. we gingen onderweg… maar moesten eerst Amersfoort uit.. de Tom Tom hadden we op snelwegen vermijden gezet, maar dan nog moet je nog wel goed opletten… gespannen koppie’s… maar we waren Amersfoort uit en gingen richting Almere, Lelystad.. vond het wel wat vreemd maar ach zal wel goed zijn komen dacht ik.. totdat de 80 km weg over ging in een 100 km weg.. een autoweg..
Ooooo dat mogen wij niet komen.. paniek… we moesten terug.. binnen 10 meter was er een parkeerplek en daar stopte ik vlug.. diep ademhalen… schietgebed uitgesproken.. want we moesten natuurlijk weer terug… 100 km dan gaan de auto’s wel snel.. en jij gaat maar 50 km.. op een gegeven moment was er plek om te keren en terug naar de 80 km weg… pfff… zweetdruppels op het gezicht maar we waren weer op een veilige weg..
Weer over de brug en daar zagen we een 60 km weg.. hup daar maar naar toe.. ingeslagen.. hé hé nu konden we even op adem komen… jonge we waren nog maar net op pad.. wat moest dit worden..
Heer Help… Wilt U ons veilig thuisbrengen?
En Hij deed het..vanaf dat moment niet een keer fout gereden en op wegen waar wij mochten rijden… zelfs onderweg stroken voor trekkers zodat het andere verkeer veilig om ons heen kon.. maar meeste wegen binnendoor…
En wat reed het heerlijk… ik genoot met volle teugen.. mijn man was erg gespannen en hield alles goed onder controle.. logisch.. er waren veel prikkels en hij had opperste concentratie.. en de verwering gaat toch anders als bij ons… toen wij de grote steden hadden gehad en bij Holten kwamen kwam hij een beetje in de rust en kon hij het wat loslaten en ontspannen…
Ik zei eerst maar even een kopje koffie.. plaspauze en eventjes ontspannen.. zijn nu weer op bekende grond..
Na de nodige versnapering gingen we weer met goede moed verder… we hebben genoten van de laatste kilometers en zijn veilig en voldaan thuisgekomen…
Vreselijk moe natuurlijk en mijn spieren in mijn gezicht hadden veel werk verricht merkte ik want de Dystonie verkrampingen schoten spontaan heen en weer… maar we waren thuis en dat was het belangrijkste.. .stiekem was ik trots op ons dat het gelukt was samen met onze Gids..
En wat zijn wij blij dat het “autootje” voor de deur staat… het geeft een gevoel van enorme vrijheid.. ik kan niet in woorden uitdrukken wat voor gevoel dit geeft.. wij hopen dat wij er ontzettend vaak in kunnen rijden en veel veilige kilometers mogen maken!
En gelukkig hebben wij altijd een extra passagier mee… je hoeft het nooit alleen te doen..
Na lang wikken en wegen, lang nadenken heb ik toch de stap durven nemen om mijn getuigenis te geven in de kerk…
Het is voor mij een enorme worsteling geweest of ik het wel zou doen… eigenlijk een worsteling gebaseerd op angst…
Wat als…
Wat als ik weer een terug val krijg, wat als de pijn en ongemakken in alle hevigheid weer terug komt? Ik weer in een rolstoel beland… ooo wat werd ik aangevallen..
De Boze wilde duidelijk niet dat ik opnieuw ging getuigen… en hij deed er alles aan om het Grote Wonder wat God heeft gedaan teniet te doen…
En hoe doet hij dat dan? Door mij te pakken op een van mijn zwakke plekken… ONZEKERHEID… ik ben erg onzeker door wat ik allemaal heb mee gemaakt… onzeker over wie ik ben en wat ik mag zijn, doe ik het allemaal wel goed… ik weet verstandelijk allemaal best hoe het zit..
Dat ik er mag zijn zoals ik ben, dat ik het waard ben, dat God mij gemaakt heeft en dat het oké is enz. enz…
Dit alles heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben… een gevoelige onzekere meid… met voelsprieten die continu op scherp staan… en ja Satan weet dat en pakt mij daarop…
Dit is mijn strijd in mijn leven, elke dag weer… maar gelukkig mag ik merken dat ik groei… dat wat ik verstandelijk weet, ook in mijn gevoelsleven mag dalen zodat ik het kan pakken…
En hoe groei ik…door voortdurend het tegen mij zelf te zeggen hoe God mij ziet… tegen mij zelf te zeggen dat het goed is, dat het een leugen is wat mijn gedachten steeds zeggen… voortdurend mijn gedachten corrigeren… ook de bevestiging van andere mensen helpen mee, waardevolle mensen die dicht om mij heen staan… en door te proclameren en het ook te gaan geloven.. ook wat de anderen om je heen tegen je zeggen, mag het langzaam dalen..
En dan komt er groei en word je steeds sterker, satan krijgt dan steeds minder ingang om jou om op je onzekerheden te pakken…
Alleen is Herstel vaak een lange, heftige en moeilijke weg….
Ken je het verhaal van het propje papier.. vast wel…
“Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten. Ze gaf hen de volgende opdracht. Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen, er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen. Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar het niet te verscheuren. De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen. Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken. Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden. Toen zei ze de de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden. Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen. Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten. En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden ze te repareren. Dat is wat er gebeurt als een kind een ander kind pest. Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven. Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit. De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was overgekomen.”
Iets kapot maken is vaak in no-time gebeurd maar iets helen of herstellen gaat jaren overheen en altijd blijf je het zien en voelen…
Nu gaat dit verhaal over pesten maar ik denk dat je het wel in ontelbare situatie’s kunt gebruiken…
Ook ik heb moeten leren om niet vanuit de verkeerde schatkamer te reageren… vanuit mijn gekwetste schatkamer, want het leid tot niks… het brengt je in een slachtofferrol waar je niet verder mee komt… ik heb geleerd en ik leer nog steeds om vanuit mijn geheelde schatkamer te reageren waar een volwassen vrouw woont die best wel weet wat ze wel en niet wil… en steeds over haar angstdrempel mag stappen…
En gelukkig mag ik dat samen met Hem doen… stap voor stap in geloof uitstappen en met God aan mijn zij, hoef ik niet bang te zijn, hoef ik niet meer stil te zijn…maar mag ik spreken, mag ik vertellen hoe groot God is..
Als je genezen bent betekend het niet dat je nooit meer ziek zou kunnen worden…ook al ben je van het ene genezen er kan zomaar weer wat gebeuren, zodat je door een andere ziekte weer stil gezet wordt… jou lichaam blijft kwetsbaar… en we leven nog steeds in een gebroken wereld….
Maar ondank dat mogen wij… nee moeten wij… van elk wonder vertellen…
Waarom omdat er Hoop is, geen hoop op een leven zonder ziekte, pijn of ongemak… nee… maar Hoop dat er Iemand is die jou in die ziekte of pijn draagt…en jou wonderen geeft om verder te kunnen… God geeft jou altijd alles wat jij nodig hebt op dat moment… bij de een is dat genezing van een ziekte, bij de ander is dat kracht om het te kunnen dragen, weer bij een ander is dat zorg om de ziekte te kunnen dragen… er zijn zoveel situatie’s waarin je Zijn wonderen kunt zien… Kleine en Grote…
God is een God van Maatwerk….. iedereen kent misschien die term wel uit de gezondheidszorg.. maatwerk betekend: Het werk afstemmen op de behoefte van de patiënt… Wij hebben een liefdevolle Heelmeester die precies weet wat wij nodig hebben en achteraf zien wij ook altijd het het goed was… op het moment zelf snap je niet altijd waarom iets gebeurt… maar achteraf zie je het en dan zeg je…
Dat was u Heer…
Mijn Heelmeester weet precies wat ik nodig heb en heeft Perfect Maatwerk geleverd! Ben ik dan 100% genezen?!?! Nee… maar God heeft gegeven wat ik en wij op dit moment zo nodig hebben.. en dan mag ik daar van getuigen…
Ik hoop dat ik jou door deze blog heb bemoedigt, en dat je vol kunt houden in jou strijd… en misschien is het een idee om Hem te vragen of Hij Maatwerk wil leveren in jou leven.. en weet je misschien heeft Hij dat al wel gedaan maar heb jij dat nog niet ontdekt…
Ik hoop en bid dat Hij in jou situatie Een Op Maat Werkende Heelmeester mag zijn!
Klik hieronder op de link en je kunt mijn getuigenis die ik oudjaarsdag 31 december 2017 heb gegeven bekijken.
Terwijl we op voorspoed hopen leven we wel in een gebroken wereld en is het leven niet altijd rozengeur en maneschijn. Daarom voor een ieder een iets andere wens:
Ik wens je toe dat bij moeite en verdriet er een arm is die om je heen geslagen wordt.
Ik wens je toe dat er bij ziekte iemand zal zijn die zorg voor je heeft.
Ik wens je toe dat er bij eenzaamheid iemand jou mag zien en tijd voor je zal hebben.
Ik wens je toe dat er bij armoede iemand het goede uit zijn of haar leven met jou zal willen delen.
Ik wens je toe dat je bij verlies tijd krijgt om te rouwen, te herstellen en te herdenken en je hierbij armen om je heen mag voelen.
Ik wens je toe dat anderen je zullen bemoedigen, op zullen bouwen en samen met jou op weg willen gaan richting 2019.
Alleen kom je misschien ver, samen komen we verder.
Gisteren een geweldige avond gehad. Wat is er mooier dan je hobby uitoefenen midden tussen je vrienden….ik heb zo genoten en zo blij en dankbaar dat het weer kan!
Twee jaar had ik mij steeds opgegeven, sommige repetities mee gedaan, maar de concerten haalde ik niet vanwege mijn chronisch ziek zijn… en ja dan komt het moment dat ik van het voorjaar dacht… ik geef mij nog 1x op, haal ik de eindstreep dan weer niet dan is het klaar…dan sluit ik dit hoofdstuk!
Terwijl ik mij opgaf moest ik nog voor de eerste keer aan mijn hernia geopereerd worden, ik wist toen niet dat er ook nog een tweede keer aan zat te komen.. na de eerste operatie had ik de moed al opgegeven dat het zou lukken, want na de 1e operatie was de hernia in 2 dagen terug… en ja na drie maanden wist ik dat ik nog een keer geopereerd moest worden… ik lag al veel op bed en mijn activiteiten waren tot bijna 0 gedaald… de tweede operatie kwam en weer ging het mis en was de 2 dagen later de hernia weer terug… maar toen kreeg ik het medicijn Baclofen en de vele gebeden zorgden ervoor dat ik langzaam opknapte en het lichaam de hernia zelf weer kon herstellen… wat was ik blij dat er eindelijk een dokter was die mij geloofde en mij en de Dystonie serieus nam… en wat was ik blij dat ook God zijn krachten liet zien tijden gebeden en langzaam trad mijn herstel in..
En ja ik kon een van de oefendagen mee doen en als dat lukt dan mag je ook mee optreden…
EN IK STOND ER! Stralend als de Zon…. Zoals Hij mij destijds heeft beloofd…. en Hij komt Zijn beloften na als wij Hem maar vertrouwen!
Hij was er bij en in Zijn kracht heb ik het kunnen doen… samen met mij lieve vrienden mochten wij Hem de eer geven!
Voor het wonder wat Hij in ons leven doet.. en ook in jou leven kan gaan doen en misschien al heeft gedaan!
Een van de nummers die we mochten zingen was You Raise me up!
Dit nummer kon ik niet zonder tranen en kippenvel zingen, helaas geen filmpje van maar wil het wel met jullie delen tekst met een filmpje van Youtube:
When I am down and, oh my soul, so weary; When troubles come and my heart burdened be; Then, I am still and wait here in the silence, Until you come and sit awhile with me.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
There is no life – no life without its hunger; Each restless heart beats so imperfectly; But when you come and I am filled with wonder, Sometimes, I think I glimpse eternity.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
Pijn, ongemak, problemen en dan vraag je je soms af waarom, gelukkig heb ik geleerd om mij niet meer te vermoeien met die vraag…
Wij kunnen ons beter afvragen, hoe ga ik met deze moeilijkheden en pijn om…. Hoe gebruik ik deze moeite en pijn om dichter bij het plan te komen die Hij voor mij heeft klaarliggen…..
Een tip… geef af en toe gewoon toe aan je moeite en pijn, je hoeft niet altijd sterk te zijn! Hij kan pas aan het werk als jij kwetsbaar bent!
Wat is het mooi om te weten en te merken dat je door die moeilijkheden en pijn geslepen wordt tot een prachtige diamant… Helaas kost het ons wel wat… Pfff soms kost het veel en dan roep ik het uit tot Jezus… Heer Help!!!!
En ja pijn sloopt…. dus dat je er af en toe flink doorheen zit is logisch, geef daar gewoon af en toe aan toe…. huil als je pijn hebt, geef toe aan je oververmoeidheid… slaap, maar pak je na een uur weer bij elkaar, droog je tranen, wordt wakker en ga naar God, vertel Hem je moeiten, pijn en zorgen….. Ga bij Hem schuilen…. en Hij komt met zijn armen en draagt jou!
Je bent Zijn kind, en een Vader zorgt voor Zijn kinderen… Dus wees niet bang als je leven op de kop staat, Hij zorgt voor jou. Jij bent immers Zijn kind…. Hij heeft jou gemaakt en weet precies wat jij nodig hebt!
Maar Hij houdt zoveel van jou dat Hij jou nog mooier wil maken dan je al bent!
Hiervoor gebruikt Hij de hobbels op jou weg, ze komen toch… Ook als jij een kind van Hem bent, word je niet gespaard, we leven in een gebroken wereld en daar is nu eenmaal ziekte, pijn en verdriet….. Hij wil jou daardoor heen helpen en jou daarin bij staan, en tegelijk gebruikt hij deze moeilijke omstandigheden om jou tot een prachtige diamant te slijpen…. Wat is het dan een troost om dan te merken dat je deze moeilijke omstandigheden niet voor niks meemaakt!
Alhoewel ik soms wel eens denk, het is genoeg…. Er kan niet meer bij…
Hiermee zeg ik niet dat ziekte van God komt, nee…. maar Hij gebruikt het wel… Gelukkig maar denk ik dan, want dan maak ik tenminste die moeite en pijn niet voor niks mee… Niet dat ik denk dat ik dit mee moet maken om uiteindelijk die prachtige diamant te worden…. Hij heeft vast ook tal van andere mogelijkheden…..
Ook Geweldig is het als je na de strijd, tijdens de strijd merkt dat je er geestelijk sterker uitkomt, dat je daardoor er voor anderen mag en kunt zijn!
Leuk is het niet, maar als we dan naar het eindresultaat kijken worden we stil en danken we Hem dat Hij uit een zeer nietig klein hoopje mens een prachtige diamant kan maken
En dan mogen we STRALEN EN SCHITTEREN zoals Hij ons heeft bedoeld!
Dit is een levensproces en ik denk dat wij in dit leven steeds meer en meer dit mogen ervaren, maar uiteindelijk zullen we die volledige stralende diamant pas zijn als wij de eindstreep hebben behaald!
Bijzonder is het dat wij allemaal uniek zijn met ons eigen unieke reis, zodat wij onze reis met niemand anders mogen vergelijken en zo ook de ander niet mogen oordelen of veroordelen, ieder loopt zijn eigen pad op zijn eigen wijze met God….. Dus de ene pijn of moeite is niet meer of minder dan de andere pijn of moeite!
Jij bent waardevol zoals God jou heeft gemaakt!
En wij zijn allemaal op weg om te stralen en te schitteren zoals God ons heeft bedoeld!
Vandaag wil ik jullie graag vertellen waar ik al een poos mee worstel…
Loslaten… is je vastklemmen aan Hem
God zal je dan gaan helpen..zodra jij loslaat…en Hem vertrouwt
Maar hoe doe je dat.. zoals ik al zei ben ik er al een poosje mee bezig. Hoe laat je los terwijl je in een afhankelijke positie zit zoals ik.. als je moet leven met een chronische aandoening…als je hulp moet accepteren omdat je het zelf simpelweg niet meer kan…
Wat wil je altijd zelf graag alles doen.. zelf de controle houden.. onafhankelijk zijn… graag zelf de touwtjes in handen houden… en dan komt God om het hoekje en zegt je… toe geef het aan Mij… Ik zorg toch voor je?? Maar ooo wat is dat toch ontzettend moeilijk wat roeien wij vaak zelf en dan ook nog ongelofelijk hard…..zodat je uiteindelijk gigantisch uitgeput raakt en er voor niemand meer kan zijn… en je ook God nog vreselijk voor de voeten roeit..
Vanmorgen was ik naar de kerk…wat hadden we een mooie dienst en wat een bemoedigende dienst en wat kan de Heilige Geest dan tot je spreken… en dat heeft Hij dan ook gedaan en graag wil ik daar iets uit delen met jullie…
Ik hoop dan ook dat er misschien iemand, ook al is het er maar 1, die er iets aan zal hebben…
De voorganger sprak over Jona… Jona en de Walvis het bekende verhaal maar het begon vanmorgen bij mij op een hele andere manier te leven… ik herkende mij zo in Jona…
Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan.
In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken.
Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim.
De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’
De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn.
‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’
Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’
Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij.
‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender.
‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op.
Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’
Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen!
De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen.
De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.
Jona werd geroepen door God en moest naar NINEVE om te getuigen… maar Jona had daar helemaal geen zin in… ik denk dat hij ook niet durfde… hij dacht… ik ga vluchten dan kan God mij toch niet vinden… ik zoek een land waar niemand mij kent en bouw een nieuw leven op… maar God ging Jona achterna.. God was nog niet klaar met Jona. Hij hield zoveel van Jona dat Hij hem niet wilde laten zoals hij nu was.. Hij had grote plannen met Jona
Jona kwam op een boot en reisde met zeemannen mee… tot er een hevige storm opstak… de stoere mannen werden doodsbang en riepen Jona, maar Jona sliep en waande zich onderweg naar zijn droomland… het ging flink tekeer en de zeemannen maakte Jona wakker en zeiden: “help we verdrinken”…Jona wist wie hij aan moest roepen en zij ik ben een kind van God en Hij helpt… maar de storm bedaarde niet… uitdeindelijk zei Jona gooi mij maar overboord… maar dat wilden de stoere zeemannen niet… ze wilden niet dat er een zou sterven zodat de zee weer rustig zou worden en begonnen uit alle macht te roeien….. ze probeerde in hun eigen kracht het vaste land te bereiken….
Ik liet dit stukje even in mij omgaan en luisterde verder wat de voorganger had te vertellen… ik werd enorm bepaald met het beeld dat Jezus ook Zijn leven gaf, ook voor mij, zodat ik niet meer zo hard hoef te roeien…. Jona wilde zijn leven geven voor die zeemannen zodat ze behouden de kust zouden bereiken… een paar versen later lezen we ook dat ze uiteindelijk toch maar besloten om Jona overboord te gooien, en doordat ze dat deden en vertrouwden op wat Jona hun vertelde, werden ze uiteindelijk gered. Want toen ze Jona overboord gooiden bedaarde de zee en konden ze rustig naar de kust roeien… toen konden ze alleen nog maar geloven dat God echt bestaat… ze hadden het aan de levende lijve ondervonden en ze kregen alleen maar diep respect voor God en wilden niets liever dan hun leven met God verder leven..
Zo is Hij ook gestorven voor mij zodat ik in Zijn rust mag leven en Hij voor mij zorgt en in vrede en harmonie mag leven met de mensen om mij heen…WAT EEN LIEFDE.. Hij heeft zijn leven gegeven zodat mijn zonden weg zijn… mijn onrust… mijn stormachtig leven een rustpunt mag kennen. Door je moeite en zorgen aan Hem te geven krijg je rust… maar hoe doe je dat dan???
Helaas heb ik ook niet 1,2,3 het antwoord hierop kan alleen mijn ervaring delen…
Hoe vaak geef ik het niet aan God en draai ik mij om en probeer uit alle macht zelf te roeien… oplossingen te zoeken…. te bedenken hoe het eigenlijk zou moeten…….. God zegt toch ook tegen mij, dat ik ook weer niet achterover moet gaan leunen en alles wel komt aanwaaien….. ik vindt dit best wel moeilijk… hoe bedoelt God dat dan????
Alles overgeven aan Hem…. in zijn vrede leven en ondertussen toch actief blijven en Zijn wijsheid gebruiken…… ik denk dat Zijn wijsheid ligt in de Bijbel, daar staan tenslotte onze antwoorden in op al onze vragen….
Wat is wijsheid…….. Ik denk dat God, door echt alles aan Hem te vertellen en het ook daar te laten.. Hij zijn rust geeft.. en ja dan komt het allermoeilijkste LOSLATEN… en VERTROUWEN..dus zelf niet uit alle macht gaan roeien maar HEM laten roeien…. en soms moet je dan ongelofelijk veel geduld hebben… soms denk en ervaar je dan dat je een hele andere kant op gaat.. en dan zeg je; “Heer help dit is de verkeerde kant op”… maar om dan opnieuw alles aan God te geven en op Hem te vertrouwen dat Hij het beste met je voor heeft… zie je achteraf dat alles toch goed komt… God wegen zijn vaak onbegrijpelijk voor ons….
Hem compleet te vertrouwen en weten, dat wat Hij ook doet.. en waar je ook doorheen gaat…. Hij het beste plan met je voor heeft, maar ooo wat moeilijk Hem zo te vertrouwen….. maar je bent Zijn kind, en als je zelf kinderen hebt weet je dat ook jij het beste wilt voor jou kind, en dan moet je soms ook dingen doen of zeggen die voor het kind op dat moment niet leuk zijn, maar later zal het kind zeggen wat ben ik blij dat u toen zo heeft beslist.. en zo is het ook met God en ons.. soms zegt God Ja.. en soms Nee… en soms Nog even wachten…
Ook in mijn chronisch ziek zijn denk ik wel eens, waarom geneest God mij niet?…. waarom moet ik zoveel pijn hebben…. waarom zo moe zijn… ik weet het niet, maar heb geleerd om die vraag niet naar God te stellen want God is niet verantwoordelijk voor mijn ziek zijn… dat is de gebrokenheid/zonde, het gevolg omdat we nu eenmaal in deze wereld leven…. die vol is van gebrokenheid en zonde maar dan mogen we weten dat Jezus zijn leven ook daarvoor gaf.. voor jou gebrokenheid, voor jou tekortkomingen, en als we het dan aan Jezus geven dan zorgt Hij voor jou… misschien niet om het weg te nemen.. maar Hij zal je kracht en troost geven om het te dragen… Jezus heeft net zoveel verdriet erom als jij… Hij huilt als jij huilt…
Ik wil daar graag een stukje over vertellen… ik ben een keer naar een genezingsdienst geweest van Vrij Zijn, dit was in Oldebroek en het was een bijzondere dag.. ik ging er niet heen voor genezing maar meer voor een ontmoeting met de Here Jezus.. ik heb in mijn leven nogal veel meegemaakt.. zo ook misbruik enz… hier worstelde ik echt mee en voelde mij daardoor soms zo vies en leeg, vaak had ik het gevoel dat ik niet rein voor God kon staan door wat ik mee had gemaakt maar ik mocht die dag leren door Zijn woord dat het niet mijn schuld was, dat iemand anders mij dat had aangedaan.. maar toch voelde ik mij altijd besmeurd dat ging niet weg.. heb veel gehuild die dag en voelde enorm die pijn.. de pijn van beschadiging en verdriet.. en heb toen voor mij laten bidden en een oudere man bad voor mij, hij had mijn vader kunnen zijn.. op een gegeven moment hield hij op met bidden en ik dacht hij is klaar en deed mijn ogen open, en ik zag die man niet staan maar ik zag de Here Jezus staan… en Hij huilde… Hij huilde met mij mee.. en die man huilde… en hij zei ik heb een beeld voor je.. ik wist dat het rechtstreeks van God kwam omdat ik ook de Here Jezus voor mij zag staan en niet die man.. en God zei tegen mij… ik leg een hele mooie witte mantel om je heen een mantel van Reinheid, je bent schoon gewassen… je bent een prachtige mooie dochter voor mij… draag die witte mantel en weet dat ik je schoon gewassen heb… ik was helemaal overdonderd en voelde een diepe vrede in mij en wist vanaf dat moment dat ik Rein was en dat ik schoon tegenover God stond en ik mij nergens meer voor hoefde te schamen…
Ik mocht komen zoals ik ben en dat God mij door die witte mantel als een schone dochter zag… als ik dit nu opschrijf raakt het mij nog steeds en wordt ik dankbaar en weet ik dat de Here Jezus met al mijn tranen mee huilt… dus ook met mijn pijn.. moe zijn.. enz
Onthoudt 1 ding God heeft dit allemaal ook niet gewild….. Hij had een perfecte aarde voor ogen toen Hij de aarde schiep, maar omdat Hij ons een eigen wil gaf hebben wij een verkeerde keuze gemaakt….. Hij wilde volmaakte mensen met een eigen wil, een eigen wil die zijn eigen keuzes mag maken… maar die hebben wij verkeerd gebruikt waardoor ons leven soms zo,n puinhoop wordt… gelukkig heeft God een oplossing gebracht door de Here Jezus, door Zijn dood konden wij weer bij God komen… Door de Here Jezus niet door eigen kracht… niet door eigen werken.. niet om verschrikkelijk ons best te doen… keihard te gaan roeien maar door GENADE alleen… alleen maar door het werk van de Here Jezus…. door zijn kruisdood… mogen we bij God komen en straks leven in een perfecte hemel en aarde… wat iets moois om naar uit te zien… en dan kan ik ook de rust ervaren die God geeft, doordat ik mag weten wat mijn toekomst is…. dat is een ongelofelijk zekerheid!!!!
Oke zul je zeggen maar je bent nog steeds ziek… ja dat klopt en misschien blijft dat ook zo en geneest God mij niet nu, maar ik weet wel dat Hij overal bij is in mijn pijn..in mijn moe zijn… in mijn eenzaamheid hierdoor.. Hij geeft wel wegen om er mee om te gaan en toch een licht te zijn in deze donkere wereld…. Hij geeft mensen om ons heen die ons helpen… mensen die een troost zijn in ons verdriet… maar vergeet dan niet dat God deze mensen geeft… en je mag dan ook leren om het aan te nemen..
God wil ons zoveel goedheid geven maar vaak denken wij…. dat kan ik niet aannemen, daar ben ik niet goed genoeg voor… dat moet ik zelf kunnen… maar als wij Gods goedheid en zorg willen ervaren dan mogen we ook aannemen de goede dingen die God voor ons heeft.. en God werkt vaak door mensen heen…. Hij kan natuurlijk dingen zo doen, met 1 knip kan hij dingen rechtmaken, maar God heeft mensen gemaakt… niet voor niks… en Hij wil mensen gebruiken voor andere mensen…. ook jij.. ook al ben je ziek of gebroken… Hij wil je gebruiken… God houdt er van om Gebroken mensen te gebruiken… want mensen met dezelfde ervaringen snappen hoe je je voelt en zijn tastbaar…door die mensen wil God hem zelf laten zien… God is zo groot en vaak zo ver weg voor ons gevoel en dat weet Hij en daarom stuurt Hij mensen op je pad om zijn Grootheid en zorg te laten zien…… en het is aan ons de kunst om in die mensen Gods liefde te zien…..
Als je alles aan Hem geeft en het van Hem verwacht dan zal Hij je helpen…..en wie weet gaat God jou nog gebruiken om Zijn liefde aan andere mensen te laten zien..
Dat heet geloven….. vertrouwen van mijn kant
En van Gods kant heet dat ONVOORWAAARDELIJKE LIEFDE…
Dit is mijn gebed voor mijzelf dat God mij gebruikt.. dat Zijn liefde in mij zichtbaar wordt naar andere mensen om mij heen
Love Heals All Things 