Tag: Diabetes

Het voelde hemels…

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Nadat ik met mijn nieuwe leefstijl begonnen ben merk ik dat mijn lichaam steeds verder hersteld.. langzaam maar gestaag gaat het door..

Vorige week ben ik weer bij de huisarts geweest vanwege de drie maandelijkse diabetescontrole.. De huisarts was aangenaam verrast.. mijn HBA1C was gezakt naar 46.. zonder medicatie..

Toen ik in Mei begon met mijn nieuwe leefstijl was mijn Hba1c 60.. drie maanden later in juli was het gezakt naar 50 en moest ik stoppen met alle medicatie.. en nu drie maanden later is het 46.. WAUW.. er zat een huisarts in opleiding bij en zij vroeg aan mijn huisarts wat hij hierin had bijgedragen.. de huisarts keek mij aan en keek haar aan… hij kreeg zelfs een kleur en zei.. ehh… ik heb hierin niks gedaan.. alle eer gaat naar mevr.. zelf.. zij heeft het zelf gedaan met voeding en andere leefstijl… hij keek mij nog een keer aan en zei toen glimlachend.. ik moet maar bij jou in de leer.. ik kan ook wel wat kilootjes kwijt en wees naar zijn buik(je)..

Ik gniffelde en zei tegen hem.. “helemaal goed hoor.. ik hoor het wel als je wat wilt weten”

Hihi mijn hart maakte een sprongetje..

Ik ben een blij mens..


Door mijn nieuwe leefstijl was ik ook gestopt met de Baclofen en de plaquenil.. dit op advies van mijn specialisten.. en het gaat nog steeds goed! Ik heb geen ontstekingen meer.. en bijna geen spasmen of verkrampingen meer.. afgelopen week moest ik eigenlijk mijn botox weer halen maar heb het niet gedaan… wilde het uitstellen om te kijken of mijn lichaam zelf verder kan herstellen.. mijn ogen gingen nog niet dicht zitten.. dus kon ik het nog wel even uitstellen… uiteraard in overleg met mijn neuroloog..

Wel kreeg ik steeds meer last van mijn kaken.. die verkrampten steeds meer.. zo ook mijn stembanden.. dit maakte dat ik soms moeite had met praten.. maar ook met zingen.. mijn stem kon zomaar over slaan.. ik kreeg een vermoeden dat mijn dystonie aan het uitbreiden was.. of dat de dystonie zich aan het verplaatsen was… want dystonie in de stembanden en kaken hoort bij spasmodische dystonie.. en dat had ik (nog) niet… maar ja met gegeneraliseerde dystonie (wat betekend dat het in je hele lichaam zit) kan het zomaar zijn dat de dystonie zich op andere plekken uitbreid of openbaart…

Voordat ik met mijn leefstijl begon was ik bij een longarts terecht gekomen omdat ik zoveel last had van slijm ophoesten..ik hoestte namelijk al een jaar.. na een uitgebreid onderzoek en verschillende testen kwam er uiteindelijk niks uit.. op dat moment ging ik net over op mijn nieuwe leefstijl.. en na drie weken had ik geen slijmvorming meer.. (was gestopt met alle melkproducten)

De longarts was erg enthousiast en zei.. dit is niet te geloven.. dit moet iedereen weten.. en hij zei.. ik kan niks meer bijdragen aan jou herstel maar omdat je nog wel veel last hebt van je stem wil ik je nog een laatste zetje geven tot volledig herstel.. het lijkt mij verstandig om naar een logopedist te gaan..

Hier ben ik geweest en kom ik nog zo af en toe en zij raadde mij op haar beurt aan om naar een gespecialiseerde fysio te gaan op gebied van dystonie.. en dan spasmodische dysfonie.. (dystonie van de kaken en stembanden) gelukkig wist zij iemand die hierin gespecialiseerd is en zo kwam ik bij mijn nieuwe fysio..

Wat is het toch een Zegen als je de juiste poppetjes treft.. en die je dan ook nog zeer serieus nemen.. (ik weet wie die poppetjes op mijn pad brengt 😉😇)

De eerste keer had hij mij gemasseerd en de spieren wat opgerekt in mijn kaak/keel.. pff dat was best heftig.. mijn spieren hadden flink gereageerd.. een week hoofdpijn en een kaak die regelmatig uit de kom vloog.. of te wel onder het kaakschijfje schoot.. au wat doet dat zeer 😢 gelukkig kan ik hem dan zelf terug zetten.. afgelopen maandag ben ik weer geweest en hij zei na een paar minuten vind je het goed dat ik bij jou dry-needling ga proberen.. dit wil nog wel eens helpen bij dystonie.. je hebt ontzettend extreme spierspanning in je lijf/gezicht… wat typisch dystonie is..

Ik had er wel vaker van gehoord, en ook wel verschillende fysiotherapeuten naar gevraagd maar meestal zeggen de fysio’s van tegenwoordig.. ga maar bewegen.. maar helaas is dat niet altijd afdoende.. ik had dus nog nooit iemand gevonden die het wilde gaan doen… dus zei ik verrast.. dat is helemaal prima..

En nu.. ik ben verwonderd..

Wat had ik een kramp in mijn gezicht.. al vanaf 2013 nadat ik mijn laatste medicijn had laten staan… nooit kon ik mijn mond/gezicht ontspannen.. vanaf 2013 ook al botox behandelingen in mijn gezicht.. eerst rond mijn ogen.. daarna in mijn neus en na een poosje ook in mijn grote kaakspieren..

Na de behandeling was het net of had ik een verdoving in mijn spieren gekregen.. had er geen gevoel meer in dacht ik….. maar het was wat anders.. mijn spieren waren gewoon ontspannen..

Het voelde hemels…

Wat is dat een gek gevoel, als altijd iets strak heeft gestaan.. en dan nu heerlijk ontspannen.. wat een verademing.. 

De fysiotherapeut zei.. ik ga jou gewoon vier keer per jaar een behandeling geven door middel van dry-needling.. dan hoef jij geen botox meer..

Doordat ik vroeger veel medicatie heb geslikt door missdiagnoses staan mijn spieren altijd strak en willen mijn spieren altijd aan het werk.. ook als ze niks hoeven te doen zijn ze nog bezig..

Zooooo vermoeiend…

Mijn hersenen geven mijn spieren steeds verkeerd impulsen op verkeerde tijden.. ik dacht dat er niks aan te doen was maar deze fysio is redelijk positief en zegt dat hij bij mij nog wel mogelijkheden ziet om te herstellen d.m.v trainingen.. oefeningen… om zo mijn hersenen te resetten zodat mijn spieren de juiste impulsen weer krijgen.. ik ben dus nu in training bij deze fysio..

Doordat ik zo’n ontspanning voelde dacht ik.. kun je dit niet met al mijn spieren doen 🤣😉… Helaas.. ben ik bang dat hij er dan een dagtaak aan heeft.. maar hij heeft toegezegd om ook aan de slag te gaan met mijn andere spieren .. dus wie weet…

Het was of kwam ik uit een warm bad.. zo’n ontspanning.. ik ben in de auto gestapt en wist niet wat mij overkwam.. ik heb de radio aan gedaan en heerlijk mee gezongen.. zonder kramp of enige spasme..

WAUW…

Mijn stem sloeg vaak over de laatste tijd door de spasmen in mijn stembanden en kaken.. maar hopelijk gaat het vanaf nu steeds een beetje beter.. dankzij een kundige fysio hoef ik (voorlopig) geen Baclofen of botox meer.. en hoop ik stap voor stap steeds verder te herstellen!!

Zoo bijzonder om mee te maken dat er steeds meer “goeie” deuren opengaan tot verder herstel!

Alle eer aan Hem.. Hij heeft het mij in 2010 beloofd en ik blijf daarop vertrouwen.. want wat Hij beloofd doet Hij ook!

Ik sta op die beloften!!

Want mijn God is sterker dan……..!!

Be Blessed!!

Voeding en Herstel!

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid, ReceptenEen reactie plaatsen

Na 15 jaar mijn Diabetes vaarwel gezegd!

Dat kan niet… echt??? Ja echt waar!!

In mijn vorige blog heb ik verteld van ons roer om, door andere voeding en eetpatroon meer kwaliteit van leven..

Na dat we dat gedaan hebben is mijn leven zeer zeker drastisch veranderd.. Na 3 maanden moest ik voor mijn half jaarlijkse controle weer naar de diabetesverpleegkundige.

Elk half jaar had ik een afspraak omdat mijn diabetes altijd slecht instelbaar was, dus ook dit keer ging ik naar mijn afspraak.. alhoewel… ik ging er wel anders heen.. eigenlijk voelde ik mij enthousiast maar het was ook best wel erg spannend.. hoe zouden mijn bloeduitslagen zijn??

Had mijn strenge dieet geholpen???

Ik kwam die ochtend bij haar en ze vroeg hoe het ging.. ik zei met een brede glimlach “goed.. erg goed zelfs” ze zei ik zie het… wat is er gebeurd??

Ik dacht dat vertel ik je zo.. maar eerst wil ik mijn bloeduitslagen weten…

Voordat ik bij haar kom moet ik altijd mijn Hba1c laten prikken, dat is de gemiddelde bloedsuiker waarden.. hier was ik erg nieuwsgierig naar.. hoe dat zou zijn…

Ik vroeg aan haar wat de bloeduitslagen waren en ze zei met een lach…..

Die zijn goed!!!!

Pfff…. opgelucht haalde ik adem.. 

Yesss.... dit had ik maar weer in de pocket...

Drie maanden daarvoor had ik namelijk van haar extra medicatie gekregen omdat de suikers weer gestegen waren.. wat bij mij heel normaal was.. ontregelde suikers…

En nu waren ze goed… in mijn hoofd dankte ik Jezus voor dit goede nieuws… dit wonder!!

Ze zei tegen mij “De medicijnen hebben hun werk goed gedaan.. maar nu moet je daar maar weer mee afbouwen anders kom je straks te laag en krijg je last van hypo’s”

Ik moest inwendig heel erg lachen want toen ik die extra medicatie had gekregen was ik net begonnen met ons nieuwe leefstijl.. en wilde dat eerst een kans geven voordat ik die extra medicatie zou nemen… dus de bloeduitslagen van nu waren eigenlijk bloeduitslagen zonder (diabetes) medicatie…

Ze zag waarschijnlijk mijn binnenpretje en dacht dat dit was omdat ik erg blij was dat de suikers zo gezakt waren.. natuurlijk was ik ook daar ontzettend blij om… maar ik vertelde haar dat ik eigenlijk ergens anders om een binnenpretje had… ik zei tegen haar: “Dit zijn bloedwaarden met geen enkele (diabetes) medicatie.. ze sloeg van verbazing haar hand voor haar mond en zei: “wat zeg je??”

Ik vertelde haar wat er de afgelopen maanden was gebeurt..

Lees mijn vorige blog “Het Roer om”

Ze vond het geweldig en zei dat ik de medicatie dan maar niet meer moest nemen.. toen zei ik tegen haar: “Dan heb ik nu dus geen diabetes meer”

Ze vertelde dat je hier in Nederland altijd de diagnose houdt die je eens hebt gekregen..

Hihi vertel mij wat!

Daar weet ik helaas alles van… en het is een heidens karwei om er weer vanaf te komen…

En zei ze: Als je eenmaal de diagnose Diabetes hebt dan hou je die ook want je blijft altijd gevoelig voor diabetes.. dus daar kom je nooit meer vanaf.. dus ik wil je blijven volgen met elk half jaar de controles.. 

Ik dacht.. dat is toch bizar... als ik met voeding mijn diabetes de rug toe kan keren dan heb ik toch geen diabetes meer???

Ach dacht ik… dat is Nederland.. ik laat het maar zo.. ik weet namelijk wel beter en voel mij ook stukken beter… zonder medicatie.. en die controles overleef ik wel.. natuurlijk is het in het begin belangrijk om te kijken hoe het lichaam zich hersteld, maar om te zeggen dat je nooit meer van je diabetes afkomt vind ik toch wel echt een stap te ver!

Mijn Jezus is namelijk veel sterker en groter dan al die diagnoses.. Hij doet de wonderen en geeft soms wijsheid en kracht en mensen om je heen om de wonderen tot stand te brengen!

Nog wel een kleine Note.. “Ik vindt het op den duur dan wel gewoon geldverspilling.. als je dus voor “niks” op controles moet komen.. hoe zo dat de zorg te duur wordt.. dus ga daar na een tijdje toch echt wel wat van zeggen..

De Reumatoloog…

Kort na dat ik bij de diabetesverpleegkundige voor controle was geweest moest ik ook naar de reumatoloog voor mijn SLE/SJÖGREN en Fenomeen van Raynaud..

Hier ging ik opnieuw erg verwachtingsvol heen.. na de uitslag bij de diabetesverpleegkundige was ik natuurlijk erg benieuwd wat de uitslagen waren bij de reumatoloog en wat de reumatoloog zou zeggen van mijn nieuwe leefstijl!

Aangekomen bij de reumatoloog kreeg ik de standaard vragen, hij vroeg hoe ik mij voelde en ik zei met een blij hoofd “GOED” hij zei tegen mij dat het te zien was… en vroeg hoe het kon dat het ik zo blij zei dat het GOED ging..

Opnieuw vroeg ik of ik eerst de bloeduitslagen mocht weten voordat ik verder ging vertellen waarom ik mij zo goed voelde… hij vond dit prima en vertelde de bloeduitslagen en zei dat hij eigenlijk heel erg verbaasd was dat de bloeduitslagen er zo prima uitzagen… geen ontstekingen meer..

Wederom haalde ik opgelucht adem en vertelde ik hem wat er de afgelopen maanden was gebeurt..

Ook vertelde ik hem dat ik helemaal geen pijn meer had in mijn gewrichten, dat ik geen ontstekingen meer had in mijn mond, geen blaasontstekingen meer had enz enz..

Ook hij was stomverbaasd.. maar ook erg enthousiast.. hij zei iedereen zou dit moeten doen om te kijken wat er qua kwaliteit te behalen valt…

Ik weet dat mijn auto-immuunziektes niet makkelijk te verslaan zijn.. ook niet met voeding en voedingssupplementen.. gelukkig ben ik al een heel eind op weg…

SLE is een bindweefsel ziekte met ontstekingen en ik merk dat mijn lichaam erg ontstekingsgevoelig is.. ik hoef maar even over de schreef te gaan met voeding die ik eigenlijk niet moet nemen en ik heb direct ontstekingen op mijn gewrichten.. dat is wel iets waar ik heel erg voor moet waken.. en dat vergt discipline.. helaas ontkom je er met de huidige voeding in deze wereld bijna niet aan dat je wel eens iets eet wat je lichaam niet kan hebben.. daarnaast hebben deze aandoeningen ook veel last van invloeden van buitenaf.. zoals het weer, zonlicht, vocht, kou… maar ook stress, vermoeidheid enz enz..

De reumatoloog zei dat ik de Plaquenil ook niet meer hoefde te nemen want hij wilde mij over een half jaar weer zien om te kijken wat ik allemaal met voeding nog zou kunnen bereiken.. hij was erg enthousiast.. en wat was ik hier blij om want er zijn ook artsen die erg sceptisch zijn bij alternatieve behandelingen… maar gelukkig heb ik een “goede” reumatoloog gevonden die er voor open staat… wij zien uit naar het vervolg.. 

Lukt het om ook de SLE te handelen met voeding?? 
Een enorme uitdaging!!! Maar eentje die ik wel aanga en waarin ik erg benieuwd ben hoever ik ermee kom!

Ik krijg wel zilverhandschoenen voor mijn Fenomeen van Raynaud.. die moet ik 24 uur per dag dragen.. mijn vingers/handen mogen niet meer koud worden anders gaan de vaatjes nog verder achteruit.. elke keer als ik een aanval krijg gaan de vaatjes achteruit..

Ook slikte ik al een half jaar antibiotica voor mijn blaasontstekingen maar was daar na mijn 3 dagen vasten ook mee gestopt.. en had geen blaasontsteking meer.. maar na een aantal maanden kreeg ik weer blaasontsteking en ik dacht hoe pak ik dit nou aan?

Ik heb contact met Ron van Vita Nova opgenomen en die zei… “Ga even naar de Kruidvat voor Vitamine C kauwtabletten van Roter.. daar kauw je 2 dagen elke dag drie keer een handje vol op.. en dan moet het beter worden of over zijn, anders moet je even naar de huisarts voor toch weer antibiotica..

het lastige is dat ik niks van mijn blaasontstekingen voel.. het doet geen pijn.. aan de ene kant is dat fijn maar aan de andere kant merk ik het pas als het al dicht naar mijn nieren is gestegen en ik vreselijke buikpijn krijg..

maar zo gezegd zo gedaan.. ik heb de aanwijzingen van Ron opgevolgde en na 2 dagen was de blaasontsteking weg..

Als je blaasontsteking hebt dan heb je te weinig ascorbinezuur om er tegen te vechten.. dus moet je even een boost ascorbinezuur nemen en dat zit in vitamine C..

Ik was een blij mens

Het is zo fijn om te merken dat God mensen op je pad zet die je wegwijs maken.. waar je terecht kunt voor tips en die je dan weer verder op weg helpen om het zelf te doen!

Als je het maar weet!

En ja dan heb ik nog met een aandoening te dealen en dat is mijn gegeneraliseerde dystonie..

Ik slik na mijn vasten ook geen Baclofen meer en dit gaat goed, maar als ik teveel stress ervaar dan merk ik direct dat mijn lichaam reageert dat mijn spieren reageren.. of te wel verkrampen… dus moet ik erg letten op mijn balans qua activiteiten en ontspanning…

Ik moet goed mijn nachtelijke rust pakken en dit lukt wonderwel ontzettend goed.. en dat is wederom echt een wonder… ik slaap weer als een os!

Mijn hele leven ben ik een slechte slaper geweest.. nachten lag ik wakker... in mijn periode dat ik erg ziek was en zwaar onder de medicijnen zat zij een arts dat een paard er van omver ging maar ik ging gewoon door.. was niet in slaap te krijgen..  onvoorstelbaar.. (zegt wel iets over mijn (wils) kracht trouwens)

En nu…. ik ruik mijn kussen en ben weg.. ook vindt ik het nu echt heerlijk om op bed te gaan en te gaan slapen..

Ik merk wel dat mijn lichaam nu dus tot rust komt en extra slaap nodig heeft!

Ik ben erg benieuwd waar ik in januari sta.. ik merk dat mijn lichaam elke dag een stukje verder hersteld.. het gaat langzaam vooruit.. maar dat is niet erg.. het belangrijkste is dat er herstel in zit..

Pijn heb ik niet.. ehh… nou oké.. mijn rug is alles behalve blij met mij.. maar dat is een skelet probleem… die protesteert nog steeds behoorlijk en moet ik echt rekening mee houden..

Als ik mij aan mijn drie punten houdt.. dan ben ik goed op weg!

  • Zo goed mogelijk op mijn voeding letten..
  • relaxt door het leven..
  • En de balans bewaren in activiteiten en ontspanning!

Al met al ben ik een “BLIJ en DANKBAAR MENS”

Be Blessed!

Verwonderd….

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

 

Alweer 2 weken op ons nieuwe plekje, wat een rust en wat een verademing…. onvoorstelbaar wat ruimte met je doet.

Een voorbeeldje: In ons oude huis stond mijn bed in de woonkamer maar die was zo smal dat er aan het voeteneind een kast stond waar de tv op stond en het hoofdeind stond tegen een muur, veel ruimte was er niet en uitzicht was op een blok garages…. en ik merk nu dat het mij meer gedaan heeft dan ik dacht, vooral nu ik in onze nieuwe woning ongelofelijk veel ruimte heb…. ik kan weer bewegen, ik kan weer ademhalen… RUIMTE…. onvoorstelbaar wat dat mentaal met je doet…. letterlijk en figuurlijk kan ik weer ademhalen…. en mijn uitzicht is op een prachtige kloostertuin…

Hihi ik zeg kloostertuin omdat wij in een voormalig klooster zijn komen wonen, hier zijn nu appartementen in gemaakt… maar de tuin is er nog wel en ik heb het uitzicht op de tuin… met veel groen, bankjes…. in 1 woord ik GENIET….

In mijn vorige blok verlangde ik naar rust, naar een plekje waar ik mij kon settelen, echt..ik heb het gevoel dat ik mij hier wel kan settelen en ik hoop en bid dat het dit keer mij ook is gegund….

Nu wij hier wonen start langzaam alles weer op, tijdens de verhuizing gingen alle ziekenhuis bezoeken en zo gewoon door… dit maakte wel dat de verhuizing ons zwaar viel, maar we hebben het gered… en nu langzaamaan krijgt alles zijn plekje in huis maar ook in ons lichamelijk welzijn…

God heeft ons gedragen, ik had gedacht dat ik echt helemaal uitgeput zou zijn na de verhuizing maar wonderwel voel ik mij heerlijk, ik heb wat meer energie en het lopen gaat ook ietsje beter… dit had ik niet verwacht… tijdens de verhuizing zat ik er af en toe echt doorheen, maar nu we verhuisd zijn is de rust gekomen en heb ik ook alle rust om gewoon rustig alles uit te pakken, vroeger was ik wel een persoontje met weinig geduld en moest alles direct klaar… en ging ik ook door totdat het klaar was, nu niet,  ik kan makkelijk een doos uitpakken en dan een paar uur mij weer rustig neer geven, ik dacht na hoe dit nu toch zou kunnen… maar ik denk dat dit komt omdat ik nu bijna drie kwart jaar B12 injecties krijg 2x in de week… en dat ik daar nu de vruchten van pluk… wat is dat vreselijk B12 tekort… dit wens je niemand toe… ik zat in het grijze gebied maar de internist heeft toch besloten om mij injecties te geven om te kijken of het wat zou doen… nou en of het wat doet..

  • niet meer misselijk na de maaltijd
  • meer voedingsmiddelen kunnen verdragen
  • meer energie
  • chronische netelroos is verbeterd
  • ik loop rechter op omdat mijn rug sterker wordt

Ik injecteer nu bijna een drie kwart jaar en langzaam aan verbeteren er dingen, in het begin heb ik erg veel last van begin verergering gehad..

Als het lichaam aanvulling krijgt door middel van injecties kan het herstel beginnen alleen heeft het heel veel tijd nodig om te herstellen en ik merk dat ik nu na drie kwart jaar enig verbetering merk…wat ben ik hier blij om… het heeft mij heel wat bloed zweet en tranen gekost om die injecties eindelijk te krijgen… maar mijn inspanningen worden nu beloond…

Stichting B12 tekort

Helaas heeft de injectie in mijn Hernia mijn diabetes weer enorm in de war geschopt… mijn diabetes was zo prachtig een gemiddelde van 40 hba1c en na de injectie moest ik weer na 4 weken ongeveer naar de diabetesverpleegkundige en van te voren moet je altijd bloedprikken en ik schrok mij een hoedje mijn hba1c was van 40 naar 69 gegaan… zo hoog had ik hem mijn hele leven nog niet gehad… ik raakte er gewoon van in paniek en zag direct het hele scenario van in het verleden verkeerd behandelde diabetes voor mijn ogen voorbij gaan… maar ja er moest wel wat gebeuren ik kon het niet onbehandeld laten en moest andere medicijnen er bij nemen, dus een nieuw middel wordt ingeschakeld Januvia… en nu 6 weken later is mijn gemiddelde ietsje gezakt naar 62 maar nog lang niet goed… ik merk het ook, zweet aanvallen, niet lekker zijn door de hoge suikers… gelukkig heb je gauwer last van hypo’s lage suiker dan van hoge suikers alleen is hoge suikers veel slechter voor je lichaam… ik baalde enorm… de diabetesverpleegkundige gaf aan dat ze hoopte dat het door de injectie kwam, want dan zou het op den duur weer beter worden…hier houd ik mij dan maar aan vast…

Maar wat zijn corticosteroïden dan rot spul… en helaas heeft het nog niet eens wat gedaan met mijn hernia, dus moet ik toch nog geopereerd worden… ik had alleen maar nare bijwerkingen… ik was een vreselijk emobommetje.. mijn diabetes kreeg een klap….. het was ook niet gegaan zoals de bedoeling was…

Eigenlijk zou ik eerst lidocaïne verdoving krijgen en dan de ontstekingsremmer erbij, maar de lidocaïne konden ze niet geven omdat ik daar een allergische reactie op heb gehad durfden ze dat niet aan want ze konden niet riskeren dat ik weg zou vallen omdat ze mij wel nodig hadden tijdens de injectie omdat ik aanmoest geven wat ik voelde, zodat ze wisten waar ze zaten… dit was eigenlijk al een kink in de kabel en ging alles al anders dan anders, en helaas hebben ze omdat er geen verdoving was gebruikt en ze dus niet goed konden merken aan mij waar ze zaten hebben ze per ongeluk het hersenvlies geraakt waardoor ik iets hersenvocht had verloren, dit heb ik gemerkt doordat ik ontzettende kramp in mijn nek kreeg en koorts aanvallen kreeg, gelukkig heeft het lichaam zichzelf weer hersteld…maar moest wel met spoed naar het ziekenhuis om hersenvliesontsteking uit te sluiten… daar gaf de neuroloog aan dat dit gelukkig niet het geval was maar dat ik wel een allergische reactie had op de corticosteroïden (prednison) injectie, ik dacht oo help waarom doet mijn lichaam toch zo raar…

Nu een aantal weken verder moest ik weer naar het ziekenhuis, ditmaal naar de neurochirurg die mij gaat opereren aan de hernia…. Hernia operatie via Microtube techniek  maar na een gesprek van een 20 minuten was de conclusie dat hij mij niet zomaar wilde en kon opereren… pfff nog meer obstakels op de weg… met name om mijn Dystonie maar ook omdat mijn lichaam extreem op medicatie ed. reageert… dus stelde hij voor om eerst allergie testen te doen om uit te zoeken waar mijn lichaam op reageert en waar niet op, een afspraak met de dermatoloog werd geregeld en tijdens het consult met haar zei ze dat ze net zolang ging zoeken totdat ze een bevredigende uitslag had, desnoods naar Utrecht voor een provocatie test… nou daar zit ik natuurlijk niet op te wachten.. maar ben wel blij dat het goed wordt uitgezocht en dat ik serieus genomen word…. in middels is de allergie test druk aan de gang en krijg ik morgen de uitslag…

Tijdens het gesprek met de neurochirurg gaf de arts aan dat mijn Dystonie ook nog wel een ding was… mijn verkrampingen in mijn lichaam houd ook de hernia in stand en kan een behoorlijk herstel na de operatie in de weg zitten… maar ik had niet veel keus zei hij, of ik bleef (waarschijnlijk) mijn hele leven op bed liggen, want zitten kan ik niet omdat het een forse hernia is net boven mijn stuitje… of de operatie en voor 80% hopelijk de hernia verwijderen met koffiedik kijken qua herstel… het is een gok en kiezen tussen twee kwaden…. eigenlijk weinig keus dus… en heb besloten om dan toch maar de gok te wagen en mij te laten opereren…

Maar de Dystonie is niet alleen het probleem ook de narcose zal een enorme trigger zijn voor mij en dan vooral mentaal… van de injectie had ik mentaal al erg veel last laat staan een narcose… een en al spierverslapper, voor mijn lichaam een heerlijke drug…mijn spieren zullen helemaal verslapt zijn maar na de narcose zullen mijn spieren enorm verkrampen.. maar ook zal het mijn geestelijk welzijn totaal ontwrichten… hier zie ik nog het meest tegenop… ik denk omdat het ook heel veel herinneringen oproept… nare herinneringen… maar ja ik kan het niet ontlopen en zal er doorheen moeten….

Gelukkig heb ik een hele lieve man die naast mij zal staan en mij daarin ontzettend begrijpt…. #zegeningen….

Dit hele gebeuren zal op zijn minst 12 weken duren, de neurochirurg heeft gezegd dat ik op zijn minst 12 weken uit de running zal zijn… iets waar ik tegenop zie als een berg…12 weken hier op bed…. 12 weken tussen vier muren… pffff… voor mij, een gezelschap mens is dat een ware straf…

Hoe kan ik mij hier dan op voorbereiden, om mij zelf een positieve boost te geven zodat het te handelen is en ik niet een en al stress krijg van te voren… pfff lastig…. maar gelukkig ben ik een positief ingesteld persoon en denk ik altijd dat het glas halfvol is…dit heb ik gelukkig wel geleerd na wat ik allemaal heb meegemaakt…het kan altijd erger, dan denk ik dat er zeer zeker mensen zijn die het nog zwaarder hebben, mensen die nog zieker zijn….

maar nog een mooier is het gegeven dat ik een bron heb waar ik altijd naar terug keer, een bron die niet uitgeput raakt, een bron waar ik altijd uit mag putten.. deze bron is mijn levensbron, het geeft mij leven en levensvreugde… maar ook zorgt het er voor dat ik het volhoud met wat ik mee maak… het geeft mij kracht, kracht om door te gaan….

 

Ken jij ook die bron…..