Jesaja 41:13
Tag: helpen
GOD
Quote
MAAR DE LENTE WIST HET NIET….
Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…
Het was Maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was
Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven bloeien
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen terug
En de lucht werd roze en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen
Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het
Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020
Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….
Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes
En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Anderen stopten met onwetend onderhandelen
Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
Anderen ontdekten opnieuw de liefde in hun vastgeroeste relatie
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen, zorgpersoneel en mantelzorgers die keihard aan het werk waren om de zorg waar dan ook, draaiende te houden
Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…
Dat wisten we allemaal
En de lente wist het niet,
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
En het werd steeds warmer
En er waren veel meer vogels
En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan
En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…
Susan Blanco (De Taalrecycler) raakte geinspireerd door het origineel van Irena Vella. Zij heeft er een eigen switch aangegeven, gebaseerd op het leven in Nederland tijdens de Coronacrisis.
Het origineel is een poëzie uit Italië en is geschreven door Irena Vella http://www.irenevella.com/
Hij Zorgt…
Wij zijn verwonderd!
22 dagen geleden ging onze Crowdfunding online en binnen een dag was er al gul gegeven… dit gaf goede hoop..
Toen ik begon met de Crowdfunding was mijn vertrouwen niet erg groot.. vond het erg spannend en het was ook echt buiten mijn comfortzone.. moest voor mijzelf best wel een stap zetten… hulp vragen is niet iets wat ik makkelijk vindt… maar heb de stap gezet mede door een bemoediging van God.. ik beschreef dit al in de blog over de Crowdfunding “Totdat ik een preek hoorde op een zondagochtend waarin de spreker vroeg hoeveel vertrouwen wij in God hadden… en dat God soms ook stappen van ons vraagt… stappen in vertrouwen.. stap uit je boot durf op water te lopen.. pfff.. dit had ik vaker gehoord… God werkt heel vaak via andere kanalen.. wij krijgen geen briefjes uit de Hemel met een kant en klaar antwoord… wat Hij geeft en zegt is: Vertrouw je mij?? Stap uit in Geloof.. en als je het in Zijn handen legt en het van Hem verwacht dan kan het nooit tegenvallen”
Zoals ik al zei dat vertrouwen had een dun lijntje maar het was genoeg om toch te doen wat ik op mijn hart had.. en God ging verder met bemoedigen zodat mijn vertrouwen in Hem ging groeien..
Het begin van de Crowdfunding gaf in ieder geval hoop.. maar zo ook de hulp van een goede vriend… want de volgende dag belde een goede vriend en vroeg of hij ons mocht helpen met lobbyen zodat de brommobiel gerealiseerd kon worden.. Hij had enorm vertrouwen er in en in het feit dat God voor ons zorgt en geeft wat wij nodig hebben… dit vonden wij natuurlijk geweldig en het deed ons ontzettend goed.. ook groeide de hoop hiermee ook weer wat meer..
Wij wisten dat God hem op onze weg had geplaatst..
Elke keer mag ik weer merken dat God mensen om je heen zet om je te helpen, te ondersteunen… je te geven wat je nodig hebt.. God werkt nu eenmaal met jou en mij om er voor ander mensen te kunnen zijn.. Wij hebben elkaar zo nodig in deze wereld en omdat God zelf niet naar ons af kan dalen stuurt hij zijn engelen..
Deze goede vriend ging aan de slag en de nodige stichtingen en bedrijven werden gevraagd voor een bijdrage en de Crowdfunding liep ook gestaag door..
Om een verhaal kort te maken kregen we gisteren een telefoontje.. het leuke was dat wij gisteren mochten vieren dat wij vier jaar gelden in het huwelijksbootje zijn gestapt en elkaar het jawoord mochten geven.. en dan krijg je juist op die dag een telefoontje..
Ik vond het gisteren best wel een lastige dag.. een dag met dubbele gevoelens.. natuurlijk blij dat wij vier jaar getrouwd zijn, maar ook met een verdrietige nare bijsmaak er schieten toch een aantal gedachten en gevoelens door je heen… waar zouden we volgend jaar staan.. hoe veel kruisjes mogen wij nog achter onze huwelijksdag zetten de komende jaren.. cru gezegd.. is dit onze laatste trouwdag?? Allemaal gevoelens en gedachten waar je misschien niet te lang bij stil wil blijven staan maar die je ook niet kunt negeren.. deze gevoelens en gedachten zijn wel reëel… je zit al in een “rouw” fase omdat je elkaar nu in het leven beetje bij beetje al kwijt raakt.. maar je kunt er niks mee omdat je nog in levende lijve naast elkaar zit.. het is een verwarrende tijd voor ons allebei..
En dan krijg je een telefoontje… met de mededeling dat de brommobiel realiteit is geworden.. het geld was bij elkaar gesprokkeld.. door de Crowdfunding en andere giften.. wij vielen helemaal stil.. eigenlijk ben je sprakeloos en voelt het onwerkelijk.. aan de andere kant durf je het niet eens aan te nemen… het is te groot.. maar al gauw werd ons hart gevuld met dankbaarheid en enorme blijdschap.. ik kon wel huilen… de tranen van verdriet en blijdschap om onze situatie veranderde in tranen van vreugde en dankbaarheid…
We hebben onze vrijheid weer terug gekregen… zo voelt het echt en zo is het ook.. niet meer afhankelijk van instanties, taxi’s enzovoort.. maar weer zelfstandig erop uit kunnen.. onze eigen kracht weer in kunnen zetten.. wij hebben onze onafhankelijkheid weer terug… ik kan het niet in woorden beschrijven wat dat voor gevoel met zich mee brengt..
Tegelijk voelde ik mij ook beschamend.. dat mijn vertrouwen een dun lijntje was en ik niet durfde te hopen.. bang voor weer een teleurstelling.. bang dat God misschien andere bedoelingen had dan wij soms denken.. dit vind ik het lastige van de relatie met Hem.. je krijgt geen briefjes uit de Hemel met een antwoord.. maar wederom komt het aan op vertrouwen in Hem die het beste met ons voorheeft.. Gelukkig mag ik weten dat Hij mij door en door kent en weet hoe ik ben.. Hij heeft mij namelijk gemaakt.. en dat geeft rust! En dan verdwijnt al gauw dat gevoel en blijft dankbaarheid over dat ik een Liefdevolle Vader mag kennen en mag weten dat Hij voor ons zorgt.. wat er ook gebeurt!
Wij zijn ontzettend blij en dankbaar voor uw/jullie bijdrage.. in welke vorm dan ook.. misschien heeft u gedoneerd.. misschien heeft u voor ons gebeden dat het mocht lukken… de actie geliked en gedeeld.. en natuurlijk zijn wij onze vriend enorm dankbaar voor de geboden hulp.. maar bovenal danken wij God.. Hij zorgt voor ons.. ook als wij er niet zoveel vertrouwen in hebben en het lijntje maar dun is… Hij is zo ontzettend liefdevol.. Hij houdt zoveel van ons en in die liefde laat Hij zijn Zorg zien…
Hij Zorgt!!
Psalm 62:9
Laten we op God vertrouwen, en Hem onze zorgen vertellen. Hij zal ons helpen.
Love Heals All Things 