De Heare is myn hoeder, neat bin ik brek, troch Him mei ik lizze yn griene greiden, Hy bringt my by wetters dêr’t ik rêst fyn. (De Heer zorgt voor mij, zoals een herder voor zijn schapen zorgt. Hij geeft me alles wat ik nodig heb. Hij leidt mij, zoals een herder zijn schapen leidt naar groen gras en fris water.)
Hy lit my wer ta mysels komme, Hy liedt my op rjochte paden, om ’e wille fan syn namme. ( Bij de Heer ben ik veilig, hij geeft mij nieuwe kracht, zo goed is hij.)
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my. (Ik ben niet bang, ook al is er gevaar, ook al is het donker om mij heen. Want u bent bij mij, Heer. U beschermt me, U geeft mij moed.)
Jo meitsje my de tafel ree foar de eagen fan myn benearders. Jo salvje my de holle mei oalje en myn beker rint oer. ( U nodigt mij uit in uw tempel. U zorgt goed voor mij. U geeft me te eten en te drinken, meer dan genoeg. En al mijn vijanden kunnen dat zien.)
Kleare goedens en geunst sille my folgje al myn libbensdagen; en ik sil in fêst plak hawwe yn it hûs fan de Heare, salang’t de dagen duorje. (U geeft me geluk en liefde, altijd en overal. Ik zal bij u zijn in uw tempel, mijn hele leven lang.)
Psalm 23
Deze psalm trof mij vandaag, en wat is er mooier dan deze psalm te lezen in je moedertaal..
Soms is het leven heftig… moeilijk.. ingewikkeld en complex.. toch mogen we weten dat we niet alleen door dit leven hoeven te gaan.
Hij is erbij..
Wat mij trof in deze psalm is de volgende zin..
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my.
Jo binne deun by my.. (U bent dicht bij mij)
Wat een troost… dichterbij kan bijna niet..
In je moedertaal kan een tekst soms zo intens dichtbij komen.. ik weet niet of je dat herkent.. ik in ieder geval wel.
Met deze tekst uit psalm 23 durf ik mijn reuzen te verslaan.. want wat kan ik vrezen?
Jo binne deun by my!
Be Blessed!
Ik vond op YouTube nog een mooi bijpassend lied! Geniet ervan.. laat je vertroosten en bemoedigen met dit lied om ook weerstand te kunnen bieden als er reuzen op je pad komen of er misschien al zijn!
Prediker is het Bijbelboek waarin veel beschreven staat over tijd…
Er is tijd om te huilen.. en tijd om te lachen.. Tijd om te Liefhebben.. tijd om los te laten… Tijd voor werken en een tijd om te ontspannen.. Tijd om op te bouwen en een tijd om af te breken…
Al een aantal jaren ben ik mantelzorg voor mijn lieve echtgenoot in het mooie Twente.. zoals jullie weten is hij vorig jaar naar een verpleeghuis gegaan omdat thuis wonen niet meer ging.. deze keuze had hij zelf gemaakt en sinds hij daar woont merken we dat het hem goed doet… de structuur.. veiligheid… duidelijkheid en zorg maakte dat hij energie overhield om weer leuke dingen te gaan doen..
Ik doe mijn werk in Twente met erg veel plezier en voel mij daar als een vis in het water..
God is goed.. Hij voorziet in wat wij nodig hebben om nog zolang mogelijk van elkaar te genieten.
Toch gaat het mantelzorgen wel door.. en kost het mij de nodige energie om het vol te houden naast mijn werk en mijn eigen sociale leven… dat sociale leven schiet er steeds meer bij in.. niet alleen door het mantelzorgen maar ook door het werken in de zorg wat steeds meer tijd vraagt door personeelstekort en de hoge werkdruk.. ook het financiële leven wordt steeds duurder.. dit alles met elkaar zorgt ervoor dat ik minder vaak naar Friesland kan…
Dit knaagde aan mij…
Ook het “alleen” verder gaan in Borne zonder mijn lief zorgde er voor dat ik opnieuw een balans in mijn leven moet zoeken… aan de ene kant een nieuw leven in mijn eentje opbouwen maar aan de andere kant ook met mijn lief.. zoo ingewikkeld…. rouwen bij leven…
Tegelijk was het ook in mijn kerkelijke gemeenschap een roerende tijd en had ik het gevoel dat ik geen aansluiting meer had bij mijn kerk… hoe ik mijn best ook deed.. steeds gingen er deuren dicht… kreeg ik geen ingang..
Door de cursus PPT (psycho pastorale toerustingscursus) ging ik door een fase van nog meer mentaal herstel… (Hier ga ik nog een blog over schrijven)
Het eerste jaar was voor mij een enorm waardevol jaar.. met heel veel eyeopeners… het tweede jaar gingen we meer de diepte in.. hierdoor ontdekte ik waarom mijn leven gelopen was zoals het was gelopen.. ik begon de processen te zien…
Ik kreeg Liefde voor mijn verleden..
Dit alles zorgde er wel voor dat ik af en toe heimwee voelde…. heimwee naar Friesland… naar mijn familie.. vrienden die ik daar nog heb..
En Heimwee doet wat met een mens…
Ken je dat… als klein meisje voor het eerst uit logeren.. ooo wat een buikpijn.. je wilde wel kruipend terug naar huis.. zo’n heimwee…
Het zette mij aan het nadenken.. ik bad ervoor en vroeg of Hij mij wilde laten zien waar Hij voor mij een toekomst had… en waar dat dan ook mocht zijn ik Zijn rust daar mag ervaren..
Toch gaf het ook een dubbel gevoel.. ik had het prima naar mijn zin hier in Twente.. prachtig huis.. leuke baan… ontzettend leuke collega’s.. lieve vrienden..
Maar toch… het bleef knagen.. ik bleef er voor bidden maar wist ook dat het, gezien de huidige tijd waarschijnlijk helemaal niet haalbaar zou zijn.. de woningnood.. de lange wachtlijsten in de verpleeghuizen enz…
Ik schoof het daardoor op de lange baan en probeerde er niet aan te denken… want hoe meer je er aan dacht hoe pijnlijker het wordt…
Dit alles speelde afgelopen jaar na de startzondag in September 2021
Achteraf gezien is mijn “heimwee” tijdens deze startzondag begonnen…
We hadden de startzondag buiten op het veld… tijdens de preek werd er opgeroepen om God te vragen of Hij wilde laten zien welke talent/gave je in kon zetten, maar ook dat je God om ruimte mocht vragen.. om een groter gebied dan je nu had waar je je gaven en talenten in mag zetten.. God heeft het beste met ons voor… en wil ons geven wat wij NODIG hebben..
Je mocht naar voren komen om een tent pin te pakken en zo symbolisch je tent te verzetten en je gebied groter te maken…
Het gebed van JABES is er een mooi voorbeeld van.. dit heb ik die ochtend gebeden en gevraagd aan Hem die voor ons zorgt!
Jabes bad: Zegen mij: maak mijn grondgebied groot en bescherm me tegen het kwaad, zodat ik geen pijn hoef te lijden.’
Die ochtend heb ook ik een tent pin opgehaald en dit gebed uitgesproken…
We zijn bijna een jaar verder en het weekend voor hemelvaart had ik mijn lief een dagje thuis… we waren wat aan het praten en ineens komt ons gesprek op Friesland.. mijn lief vraagt of die mogelijkheid er nog in zit om terug te gaan naar Friesland..
Ik schrok er een beetje van want ik had bewust er niet met hem over gesproken omdat ik bang was dat dit alleen maar onrust zou creëren.. we hadden het er wel eens over gehad omdat ik ook met mijn lief over het “einde van zijn leven” in gesprek blijf.. ik vraag hem af en toe naar zijn wensen hierin.. hij had al eens aangegeven… dat als hij het aardse leven zou verlaten hij dan graag in Friesland begraven wilde worden… ook wilde hij dat de kerkdienst in Friesland dan zou plaatsvinden.. ik dacht dan altijd.. hoe moet ik dat hebben… hoe krijg ik dat voor elkaar als hij er niet meer is… dan is er denk ik geen mogelijkheid om zijn wens in vervulling te laten gaan of het gaat in de papieren lopen..
Maar goed.. we spraken verder over het feit of teruggaan nu nog een optie zou zijn..
Ik zei dan moeten we kijken of er überhaupt voor jou plek is.. de wachtlijsten zijn lang.. en de plekken voor jongeren met dementie zijn schaars in Nederland..
We zijn gaan kijken en vonden al snel een verpleeghuis voor jongeren met dementie in Friesland.. het was een nieuw complex.. en mijn lief was gelijk enthousiast..
Dat weekend heb ik gebeden.. Heer als het in Uw plan past en het Uw bedoeling is dat wij weer terug naar Friesland gaan wilt u dan maar deuren openen… ik kreeg als antwoord op mijn hart.. zet jullie maar samen stapjes dan zal ik het laten zien wat mijn plan is..
De maandag voor Hemelvaart heb ik met het desbetreffende verpleeghuis gebeld en geïnformeerd naar de mogelijkheden.. ik kreeg de informatie en de clientadviseur vroeg of ik mijn man gelijk maar op de wachtlijst wilde plaatsen.. dit omdat er voor nu geen plek was en dan stond hij maar op de wachtlijst voor als er in de toekomst plek zou zijn.. ze vroeg wel of wij dan binnenkort langs wilden komen om te kijken zodat mijn man een indruk had wat voor locatie het was en of hij het überhaupt wel leuk zou vinden.. ik sprak met haar af om hem alvast op de wachtlijst te zetten..
Het “toeval” (waar ik niet in geloof) bestond dat wij het weekend na hemelvaart naar Friesland zouden gaan… eindelijk weer een weekendje samen naar mijn ouders.. dit stond al gepland.. ik vertelde dit haar en ze zei maar dan kunnen jullie vrijdag na hemelvaart wel even langs komen voor een rondleiding.. en zo dus afgesproken..
Ik dacht het zal zo’n vaart niet lopen want er is geen plek.. en gezien de wachtlijsten zal het ook nog wel een poos gaan duren.. we hadden ook geen haast.. hij had een bijzondere plek.. ik een fantastische baan en huis.. dus haast hadden we niet.. we waren gewoon aan het snuffelen of het überhaupt mogelijk zou zijn
Woensdag voor hemelvaart krijg ik een telefoontje van mijn ouders… helaas konden wij niet komen want mijn vader was ziek geworden.. het schoot gelijk door mijn hoofd.. nou dan is het niet de bedoeling dat wij naar Friesland terug gaan.. dit is een duidelijke nee… maar iets in mijn achterhoofd zei dat ik niet de afspraak moest cancelen met het verpleeghuis.. ik belde mijn vriendin en vertelde van de situatie.. zij zei gelijk… maar dan komen jullie toch dat weekend hier.. je moet naar die rondleiding.. ik heb sterk op mijn hart dat jullie daar wel naar toe moeten.. en jullie zijn altijd welkom bij ons dat weet je..
Ik heb mijn lief gebeld en de situatie uitgelegd en hij wilde graag naar Friesland.. hij had zich er al helemaal op verheugd…
En zo vertrokken wij op Hemelvaartsdag naar het mooie Friese land..
Vrijdags zijn wij naar het verpleeghuis gegaan voor de rondleiding.. we hadden een leuk gesprek met de verpleegkundige die de rondleiding deed.. mijn lief was helemaal om en wilde er wel naar toe. De verpleegkundige had mij gevraagd of ik al een baan en een huis had.. ik gaf aan dat dit nog niet het geval was omdat we eerst maar moesten weten of mijn man plek zou kunnen krijgen.. dat was prioriteit… ik kom er dan wel achteraan.. want als er voor mijn man geen mogelijkheden zijn dan houdt het op en blijven we in Twente…
De verpleegkundige gaf tussen neus en lippen aan dat er wel een baan voor mij bij hun was… hij vroeg of ik zo snel mogelijk een open sollicitatie wilde doen.. en dat het dan wel goed kwam.. ik schrok.. ik dacht hoe dan.. dat kan toch helemaal niet… he.. een baan voor mij.. zomaar…. ik viel stil.. van alles ging door mijn hoofd…
Ik had afgesproken met de clientadviseur om haar de maandag na het weekend te bellen hoe mijn lief het had ervaren..
Zo gezegd Zo gedaan..
Maandag na het weekend heb ik gebeld en aangegeven dat het oké was.. mijn lief werd op de wachtlijst geplaatst.. er werd gelijk al wel een vooronderzoek gedaan om te kijken of mijn lief in de groep paste en of zijn zorgvraag paste voor de afdeling waar hij zou gaan wonen… zodat alles rond zou zijn voor als er plek was.. zodat hij dan ook gelijk dan geplaatst kon worden.. en ze dat niet meer hoefden te doen… ook voor mij was dit prettig want als dat oké was dan kon ik ook om mij heen gaan kijken… naar een huis en een baan..
Ondertussen een open sollicitatie gedaan naar de locatie waar mijn man op de wachtlijst stond.. maar ik had tegelijk besloten om niet bij hun te gaan werken.. omdat het niet gezond is om op de zelfde locatie te werken waar mij lief opgenomen zou worden.. maar ik dacht ik solliciteer wel en vermeld het erbij in de mail… en als ik uitgenodigd wordt kan ik het ook nog aangeven…
Inmiddels had ik ook maar even onderzocht of ik nog ergens bij een woning coöperatie ingeschreven stond in Friesland… ik zag dat ik bij 1 woningcorporatie al een poosje ingeschreven stond.. hier had ik mij blijkbaar nooit uitgeschreven..
Met trillende vingers scrolde ik over de website om te kijken of er huizen te huur stonden in de omgeving waar mijn lief kwam te wonen en waar ik misschien werk zou krijgen.. ik reageerde op een aantal waarvan ik dacht dat ik daar wel voor in aanmerking zou komen.. tegelijk had ik mij bij nog twee andere woning corporaties in laten schrijven want je moet nooit gokken op één denk ik dan.. des te meer keus.. maar daar had ik nog niks opgebouwd dus sta je onder aan de wachtlijst..
Een paar dagen later na het pinksterweekend kreeg ik een telefoontje van het verpleeghuis met de mededeling dat ze de gegevens van mijn man hadden opgevraagd en het vooronderzoek afgerond hadden en dat mijn man van harte welkom was…
En toen zei ze.. als er plek is.. zou je man dan al willen komen of gaat dit te snel...
slik… pff dit gaat wel erg snel.. maar ik wist ook… als er plek is dan moet je binnen 2 weken inhuizen anders is je plekje weg en kan het weer erg lang gaan duren voor er weer plek is…
Heer help..
Ik heb mijn lief gebeld en gevraagd wat hij wilde.. nu werkt het bij mijn man wat anders dan bij anderen… want in zijn hoofd woont mijn lief er al en is hij al verhuisd.. dus gaf hij aan dat hij er graag naar toe wilde.. het was voor hem helemaal prima!
In diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek, ik had ondertussen ook nog bij een ander verpleeghuis gesolliciteerd… ik wilde niet mijn pijlen op een organisatie richten.. en momenteel is de luxe er dat de banen in de zorg voor het oprapen liggen en jij de keus hebt waar je wil werken..
Ik pakt mijn blauwe dolfijntje en tufte richting Friesland voor het sollicitatiegesprek.. (wat ben ik toch gezegend dat ik mijn rijbewijs heb gehaald en in het bezit ben van een “gewone” auto) even een dagje heen en weer… na een goed sollicitatiegesprek zat ik weer in de auto en ging de telefoon… ik kreeg de felicitatie en was aangenomen.. ik slikte.. en kon het in mijn hoofd nauwelijks bij benen…
Een paar dagen later op een zaterdag in diezelfde week kreeg ik een uitnodiging voor een woningbezichtiging.. ik had een woning toegewezen gekregen… ik moest dinsdag uitsluitsel geven of ik het deed en moest van te voren nog de woning bekijken… online zou het telefoonnummer staan van de huidige bewoners.. ik kijken en zoeken maar al wat ik vond geen telefoonnummer.. het schoot door mijn hoofd dat ik alleen dit weekend kon gaan.. ik ben dit weekend vrij… maandag en dinsdag moet ik weer werken…
Mijn hoofd tolde.. moet ik dan nu weer naar Friesland gaan? en als die bewoner niet thuis was? ik had alleen deze dag en de zondag..
Ik ging zitten en bad tot mijn Vader.. Vader.. het gaat nu allemaal veel te snel.. mijn hoofd kan het niet meer bijbenen.. maar als dit huis voor mij bedoelt is Vader dan zullen de bewoners er toch ook zijn om mij het huis te laten zien? ik ga volledig in vertrouwen op U naar Friesland.. wilt U met mij meegaan??
Ik pakte snel mijn koffertje in en ben wederom in mijn lichtblauwe dolfijntje gestapt en afgereisd naar Friesland, nog even langs mijn ouders om mijn moeder op te pikken die met mij ging om het huis te bekijken..
Ik kom bij de woning en zie tot mijn verbazing mensen bij de woning… ik deed een diepe zucht en zei.. Dank U wel Heer.. ik belde aan en vertelde wie ik was en waarom ik zo onverwacht aan de deur stond.. nu waren de bewoners verbaasd… zij waren namelijk de kinderen van de bewoner die onlangs overleden was.. en zij moesten het huis leeghalen.. zij hadden die week besloten om deze zaterdag de woning leeg te halen.. zij komen namelijk uit de richting van Amsterdam en wonen dus niet in de buurt.. ze waren net aan het overleggen wat ze moesten doen met de spulletjes ter overname.. de woning coöperatie had aangegeven dat ze het kaal op moesten leveren maar dit vonden ze jammer omdat ze best wel spullen hadden ter overname.. en zo stap ik binnen… we zeiden tegen elkaar.. dit is geen toeval.. dit heeft allemaal zo moeten zijn..
De mens wikt maar God beschikt…
God bestuurd ons leven.. dit was zo overduidelijk.. hier kun je toch niet meer omheen…
Toch moest ik wel even slikken op de terug weg.. het was namelijk een senioren woning.. helemaal aangepast op rolstoel gebruik.. ik zei verontwaardigd tegen de Heer: “Waarom deze woning? dit heb ik toch helemaal niet nodig? ik ga toch niet binnen een aantal jaar weer terug in die rolstoel?.. wat voor bedoeling heeft U hiermee..
Tegelijk dacht ik… mag ik dit wel denken?? ben ik nu niet vreselijk ondankbaar??
Maar ik heb 1000% vertrouwen in mijn Vader en leef met Hem als mijn Vader en bespreek alles met Hem.. dus mag ik dit ook vragen…
Hier heb ik nog geen antwoord op gekregen maar vaak zien we achteraf de bijzondere bedoelingen van de Vader…
By the way Heer… Hoe dan… ik had gevraagd om een deur te openen als het in Uw plan past… maar er gaan nu sluisdeuren open… dit is teveel.. dit zijn teveel zegeningen.. en de tranen rolden over mijn wangen…
Even stoppen Heer.. zoveel goedheid kan ik niet handelen..
Thuisgekomen heb ik de woning geaccepteerd… tegelijk ging ik door een achtbaan van emoties.. want wat moest ik veel loslaten hier in Twente..
Ik kwam erachter dat ik nogal vast zat aan mijn mooie paleisje in Twente… wat was ik ondertussen gehecht geraakt aan mijn woning.. nooit gedacht dat dit zo was.. ik kon mij namelijk altijd moeilijk hechten dus ging makkelijk van de een woning naar de ander.. was ook niet materialistisch ingesteld.. maar nu bleek het andere koek..
Ik ging ook wel erg terug in comfort in de woning Friesland.. van nieuwbouw naar een oude kleine woning van 1971.. pfff.. wat viel mij dit zwaar… maar ik vertrouw op Hem.. en als Hij deze woning voor mij heeft bedoeld dan is het goed.. ondanks.. maar ooo wat kostte mij dit veel tranen…
Ook beschamende tranen want af en toe bekroop mij het gevoel dat ik ondankbaar was.. op zo’n moment ging ik de zegeningen tellen die ik zou krijgen als terug ging.. dit hield mij staande in deze rollercoaster.
We waren nog maar drie weken verder en de verhuizing van mijn lief kwam ook dichterbij.. nog een weekje dan moest ik hem al verhuizen.. hij gaat als eerste weer terug.. en ik kom over en paar maanden…
En dan de baan die ik had gekregen.. bij een andere organisatie.. alleen hier moest ik de nachtdiensten weer in en dat hield mijn gedachten bezig.. is dit echt wat U wilt voor mij? Hier had ik nog geen rust over..
Ondertussen had ik de open sollicitatie nog lopen bij de organisatie waar mijn man kwam te wonen.. de week na de woningacceptatie kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek… heb gebeld met de teamcoach van de locatie en mijn situatie uitgelegd.. ik vroeg hoe zij dit zagen en zij kwam ook tot de conclusie dat het beter was dat ik niet op dezelfde locatie kwam te werken, maar ze zei we hebben meer locaties.. ik ga kijken wat ik voor je kan betekenen op een andere locatie..
Bijzonder…
Ondertussen ging ik zelf ook door met kijken op de site van de organisatie en vond er een vacature bij een andere locatie in een gerontopsychiatrisch verpleeghuis… met voldoende uren.. die ik ook nodig heb om rond te komen..
Ik had hem heel in het begin ook al gezien maar gelijk aan de kant geschoven… gerontopsychiatrie?? ik?? nee dat was mij een brug te ver.. dat kon Hij nooit voor mij in Petto hebben.. als je mij volgt en weet waar ik vandaan kom begrijp je waarom ik dat zeg.. toch kwam de vacature weer voorbij.. en ik zei.. Heer als U denkt dat ik dit kan… ik daar de kwaliteiten voor heb.. dan wordt ik uitgenodigd…
Ik heb gesolliciteerd… een paar dagen later kwam de uitnodiging voor een gesprek..
Ik ben opnieuw afgereisd naar het noorden en kwam op de locatie.. oo wat vond ik dit spannend… ik kan niet beschrijven wat dit met mij deed… maar een goed gesprek volgde.. de teamcoach gaf aan dat hij mij de volgende dag zou bellen… maar nog geen drie kwartier later belde hij en feliciteerde hij mij met mijn nieuwe baan… ik was zo in shock.. kon het niet geloven waarop ik ook nog zei.. u zou toch morgen pas bellen…
Je doet rare dingen als de zegeningen je overspoelen..
Hij gaf aan dat hij gelijk wilde bellen omdat hij bang was dat een andere organisatie hem voor zou zijn..
Ik werd er stil van.. dat iemand na één gesprek zoveel potentie in mij zag… op zo’n bijzondere locatie..
God wat heeft U nog meer voor mij in Petto??
Ik heb deze baan aangenomen en de andere baan netjes doorgegeven dat ik daar vanaf zag i.v.m. de nachtdiensten..
Binnen vier weken was alles rond.. mijn man een plekje.. ik een huis en een vaste baan.. ik kon en kan het soms nog niet bevatten… het is teveel.. mijn hoofd en lichaam maken overuren..
Ik ga momenteel door een periode van hard werken.. klussen.. loslaten.. nieuwe dingen omarmen.. heen en weer vliegen naar Friesland en tussen door veel werken i.v.m. vakantieperiode..
Waar ik de kracht.. energie en moed vandaan haal… tja daar kan ik maar 1 ding op zeggen en dat is niet van mijzelf… als ik naar mijn omstandigheden kijk zou ik gelijk zinken naar de bodem.. maar door Hem loop ik op het water.. met mijn blik op Hem gericht…
Het gebed van Jabes.. Tjonge wat een ruimte krijg ik van mijn Vader… nooit gedacht dat een gebed zoveel impact zou hebben!
Be Blessed!!
God is goed!!
Ik hou van U, uw genade blijft me dragen dag aan dag, in de palm van uw hand Van de morgen tot de avond, als ik weer slapen ga zing ik steeds, van de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Uw zachte stem, leidde mij door al mijn dalen U was dichtbij, in mijn donkerste nacht Heer, ik ken U als een Vader, Ik ken U als een Vriend Ik leef met U, in de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij Heel mijn hart en ziel, leg ik voor U neer Ik geef U alles, Heer Uw goedheid is altijd bij mij, is dag en nacht bij mij
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Al heel mijn leven bent U trouw, Heer Al heel mijn leven bent U goed, zo goed! Zolang U adem aan mij geeft, Heer Zing ik steeds, van de goedheid van God
Niet voor niets wordt Stille Zaterdag in de orthodoxe kerk de Grote Sabbat genoemd. God geeft ruimte om te rusten… om afscheid te nemen… om te twijfelen… te schreeuwen… en te zoeken waar Jezus nu is. Citaat Mirjam van der Vegt
Prachtig dit citaat van Mirjam van der Vegt..
Vindt het zo bemoedigend en Liefdevol dat wij deze ruimte krijgen van Hem die als geen ander weet dat wij die ruimte soms zo nodig hebben…
Ruimte om te twijfelen.. om te rouwen.. om onze wanhoop uit te schreeuwen.. en omdat deze emoties zo heftig kunnen zijn.. geeft Hij tijd om te rusten… rusten aan Zijn voeten..
Jezus heeft hiervoor de “weg” vrijgemaakt!
Zodat wij in Gods Aanwezigheid mogen komen om te rusten, te rouwen… om onze vragen te stellen die we hebben over het Leven.. het leven wat niet makkelijk is.. wat lijden kent.. wat pijn kent.. wat verdriet kent..
Jezus heeft dit alles voor je gedragen aan het kruis op Golgotha.. Hij kent als geen ander jou pijn, verdriet en lijden.. jou pijn, lijden en verdriet heeft Hij gedragen..
Zodat je vrij en zonder schaamte aan Zijn voeten mag komen zitten en Hij zijn liefdevolle armen om je heen kan slaan om je te troosten, te Helen, te bevrijden en te genezen
God is een God van herstel!
Misschien niet hier op deze aarde maar dan mogen we uitzien naar een Volledig herstel als we Hem gaan ontmoeten in Zijn Koninkrijk!!
Wat een hoop.. wat een vooruitzicht…
Ik kan bijna niet meer wachten…
En tot die tijd mogen we regelmatig “ruimte” en “tijd” nemen om te “rusten”… aan Zijn Vaderhart!
Ook ik heb hier last van in mijn brein maar ook in mijn lichaam… ondanks dat mijn lief er nog is… maakt het misschien nog ingewikkelder… rouwen om “levend verlies”
Toen mijn lief nog thuis woonde had ik er natuurlijk ook al wat last van want het afscheid nemen begon toen al, niet alleen is rouwen wat bij de dood hoort.. maar als je te maken krijgt met chronische ziekte/lijden begint er al een rouwproces..
Ik merk nu mijn lief niet meer fysiek thuis woont het rouwen nog meer vorm krijgt en heftiger wordt.. Elke keer de gang naar hem toe.. (vasthouden) en daarbij weer terug naar huis.. is elke keer een beetje loslaten.. Dit gebeurt in je brein maar ook dus in je lichaam…
Het voortdurend schakelen is doodvermoeiend… je kunt “nog” niet helemaal loslaten, dit maakt het nog ingewikkelder en vermoeiender..
Als ik terug kijk op mijn leven waren mijn eerste 40 jaar van mijn leven verweven met Rouw… rouw om verliezen.. in allerlei vormen.. wat zich zeer zeker in mijn leven heeft geuit in “chronische” aandoeningen.. de rouw uitte zich in allerlei vormen in mijn lichaam..
Als ik nu kijk wat het leven mij gebracht heeft… na 40 jaar rouw… is dat door de Liefde van de ander, Liefde voor jezelf en Liefde van mijn Vader in de hemel je lichaam een groot herstellende kracht in zich heeft! Hierbij is de Liefde de SLEUTEL naar dit herstel..
LOVE HEALS ALL THINGS!
Ben zo blij dat ik mijn website destijds zo heb genoemd.. voortdurend komt het voorbij dat Liefde álle dingen heelt!
T’is logisch dat mijn lichaam het momenteel zwaar heeft nu het weer met een Verlies te maken heeft.. ik merk dat dit verlies er meer inhakt dan de 40 jaren van verlies die ik achter de rug heb..
Misschien wel omdat de Liefde van mijn lief juist mij zoveel herstel heeft gebracht… waar ik zo verwondt was geraakt op álle vlakken in de liefde heeft de relatie met mijn lief zoveel herstel gebracht.. en dat ik juist deze Liefde weer moet loslaten is het meest wrange en bittere pil die ik ooit heb moeten slikken..
Het voelt daardoor zo onterecht, zo oneerlijk van het leven..
Maar toch zeg ik dat ik het niet had willen missen… ondanks de pijn en verdriet wat dit verlies met zich meebrengt… ik heb zoveel gekregen in die korte tijd dat we samen waren.. wat de balance geeft om de pijn en verdriet te kunnen dragen..
Gelukkig mag ik weten dat de Grootste Liefde altijd blijft en nooit hoef los te laten of kwijt zal raken! Hij blijft en houdt mij vast ook nu ik (weer) door een heftige periode van verlies ga!
Maar pittig blijft het, kwestie van lange adem.. momenten van diepe eenzaamheid… plotseling opkomend verdriet.. en juist daarin heb ik jullie zo nodig.. om vol te houden.. om mijzelf niet te verliezen in de rouw.. om naast mij te blijven staan door gewoon er te ZIJN..
Vaak vragen mensen mij wat heb je nodig? Hoe kunnen we je helpen praktisch?
Tja.. weet je dat ik dat vaak niet weet? Of kan bedenken überhaupt?
Denk dat je mij het meeste helpt door een luisterend oor te bieden… op de momenten dat ik het even nodig heb om mijn verhaal te vertellen…
De vraag “hoe is het met je”.. steeds weer opnieuw te vragen.. ook al kun je het antwoord misschien dromen..
Iemand die rouwt kan het soms niet opbrengen om je te appen, of te bellen… terwijl ze het soms zo nodig hebben om even van zich af te praten… rouwen bij levend verlies is.. of chronisch lijden vraagt om een lange adem.. van de rouwende maar ook van omgeving..
Het is fijn om te weten dat je er bent voor de rouwende!
Gelukkig weet ik van een aantal dat ik dag en nacht bij ze aan kan kloppen als er wat is…
Toch durf ik dat niet altijd omdat ik nog vaak last heb van dat stemmetje in mijn hoofd wat zegt.. “joh ze zitten echt niet op je te wachten.. kom je alweer aan met je verdriet.. ze hebben het al zo vaak gehoord.. je bent nu aan het zeuren.. je moet sterk zijn.. je kunt dit prima alleen”
Oefff.. wat een stemmetjes.. wat een leugens..
En dan komt het er op aan om Lief te zijn voor jezelf, de stemmetjes te negeren.. hulp te vragen op de momenten dat je het zo nodig hebt.. maar wat is dat lastig en wat kost dat bakken energie… wat je dus eigenlijk niet hebt omdat rouwen hard werken is en bakken energie kost..
En dan kan het dus gebeuren dat je het laat.. en je blijft zitten waar je zit met je verdriet en eenzaamheid.. de ander niet weet hoe zwaar je het hebt op dat moment..
Deze preek van de VBG Bethel uit Drachten wil ik graag met jullie delen!
De tijd is kort.. voordat het hier zo donker wordt..
Een bemoedigende aansporende preek.. aan het begin van de preek bij 58.30 deelt een zuster van deze gemeente een bijzondere, bemoedigende en speciale boodschap voor iedereen die het wil horen!
Graag deel ik deze speciale boodschap omdat ik geloof dat het niet lang meer duurt voordat het Licht ons ophaalt, en dat het hier dan zooooo donker wordt..
Dit gun ik niemand…
Echt.. ik krijg kippenvel als ik bedenk dat er mensen achter zullen blijven in duisternis..
Ik hoop en bid voor je dat je dit bericht zult horen en je leven aan Jezus zult geven.. meer vraagt Hij niet van je om erbij te zijn… geen werken, geen regels en geen wetten..
Enkel Liefde voor je medemens, ook voor je vijand..
Hoe gaat het met je?
Hoe ben je deze 2 jaar doorgekomen? Ben je harder geworden naar je medemens? Door alle polarisatie en verdeeldheid? Verlang je naar eenheid? Naar rust en Vrede?
‘Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten.’ Mattheüs 7:12
Wacht dan niet langer.. morgen kan je laatste dag zijn.. weet jij zeker dat je dan het Licht tegemoet gaat?
Jezus het licht van de wereld.. onze enige redding van eeuwige duisternis..
Ken jij Jezus al? Nog niet? Zoek Hem op.. en zeg ja tegen Jezus…
Hij en jij zijn het meer dan waard!
Ik verlang ernaar dat ik jou daar mag ontmoeten..
Weet dat er bidders zijn die voor jou bidden en dat Jezus met open armen op je wacht.. ongeacht wie je bent, wat je hebt gedaan of hoe jij je ook voelt!
I put my faith in Jesus My anchor to the ground My hope and firm foundation He’ll never let me down
Faithful through the ages
Afgelopen zondag een prachtige online dienst gekeken.. ik ben zo geraakt door de woorden die zijn gesproken.. zo ontzettend bemoedigd…. maar ook werd ik stil en dankbaar.. alleen kan ik mij niet stilhouden.
Iets in mij moedigt mij aan om het juist te vertellen, te delen wat ik vanmorgen heb gehoord..
Wij hebben een God die zo groot is... zo goed is.. zo onvoorstelbaar Liefdevol!
Dan kun je niet stil blijven en het voor je zelf houden..
Het ging vanmorgen over Abraham, een man met een groot geloof!
Abraham kreeg van de vraag van God om zijn zoon te offeren, en Abraham gehoorzaamde zonder te weten wat er zou gaan gebeuren en hoe het af zou lopen.
Abraham werd beproefd door God..
In eerste instantie moest hij heel lang wachten tot dat God hem gaf wat God hem had belooft.. een zoon… dat was al een enorme beproeving, en dan als die zoon er is.. vraagt God een nog grotere beproeving van Abraham, God vraagt Abraham zijn zoon terug te geven aan God..
Oeff.. wat zal er door Abraham heen gegaan zijn…
Het raakte mij… maar het bemoedigde mij tegelijk..
En toch vroeg God dit aan Abraham, niet om Abraham te testen, Hij wist allang wat er zou gebeuren en ook hoe Abraham zou reageren, de spreker vertelde dat hij vermoedde dat God dit deed zodat wij erdoor bemoedigd zouden worden dat God altijd voorziet.
God voorziet, ook al zien wij het op dat moment niet maar Gods voorziening ligt al klaar tijdens de beproeving, alleen vraagt God van ons vertrouwen en geloof…
Geloof je echt dat Hij voorziet?
De spreker raakte mij met een heldere eyeopener…
“een beproeving heeft altijd als doel om je sterk(er) te maken.. om je te zuiveren.. een verzoeking heeft altijd als doel om je te verleiden om iets fout te doen om je te verleiden tot zonde”…
Verschil tussen beproevingen verzoeking…
Een beproeving komt van God en een verzoeking komt van duivel.. maar soms is het lastig om hierin onderscheid te maken…
Het is een grote beproeving als je lang moet wachten op een belofte die God heeft uitgesproken en in je leven geeft, maar het is een nog grotere beproeving als je uiteindelijk die belofte hebt ontvangen van God en God je dan uiteindelijk vraagt zoals bij Abraham om die belofte weer aan Hem terug te geven.
Ook ik heb lang moeten wachten om uiteindelijk te ontvangen wat God aan mij had belooft..
Mijn eerste liefde..
Nadat wij elkaar uit het oog verloren in onze tienertijd, is mijn man altijd in mijn hart gebleven, maar dan als verboden liefde… in die leugen was ik helaas gaan geloven… destijds hebben wij naar elkaar uitgesproken, nog voor dat we wisten dat wij elkaar uit het oog zouden verliezen, dat wij zouden trouwen..
Dat ik hier 30 jaar op moest wachten wist ik toen nog niet.. maar dat het uiteindelijk toch waarheid is geworden maakt mij een dankbaar en gezegend mens…
Maar ooo wat worstel ik af en toe met de enorme beproeving waar ik momenteel door heen ga.. mijn lieverd loslaten waar ik zolang op heb gewacht…. is niet makkelijk..
En toch houdt ik mij vast aan Hem die mij mijn grote liefde teruggaf… waarom.. omdat ik ontzettend veel van mijn God houdt en ik 100% weet dat Hij het beste met mij voorheeft.. ook al zie ik de uitkomst nu nog niet..
Hij was en is er altijd.. in mijn diepe dalen en op mijn hoogtepunten.. juist in de diepe dalen liet God zich steeds zien.. Hij nam mij bij de hand als ik het niet meer wist.. zo vaak heeft Hij voorzien als de beproevingen te heftig voor mij werden… je kan het in mijn vorige blogs lezen….
In de beproeving voorzag hij al en ik zag het meestal pas achteraf..
Door “wonderen” groot en klein.. waarin God mijn Zijn onvoorwaardelijke Liefde steeds liet zien… is mijn vertrouwen in Hem zo enorm gegroeid…. ik heb een rotsvast vertrouwen in mijn Liefdevolle Vader..
Maar maakt dit “vertrouwen” dan makkelijker om mijn lief los te laten? Nee… oooo wat worstel ik er soms mee.. en wat heb ik soms het gevoel dat het leven oneerlijk is…
En toch kan ik het dragen… elke dag een stukje… ik kijk niet vooruit.. elke dag heeft genoeg aan zijn eigen beslommeringen.. maar ook omdat mijn vertrouwen ligt in Hem.. ik weet dat Hij erbij is.. zowel bij mij als bij mijn lief…
Er staat duidelijk in de bijbel in 1 Korinthiers 10:13 https://debijbel.nl/bijbel/NBV21/1CO.10.13U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: Hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan. dat Hij je nooit meer zal geven dan je aan kan..
Hier houdt ik mij aan vast.. en in die beproevingen van het leven zal Hij ook weer voorzien.. simpelweg omdat Hij van mij houdt en ik van Hem…
De spreker gaf nog een eyeopener wat mij aan het denken zette…
Waarom Geloven wij in God… geloven wij om wat Hij geeft of geloven wij in Hem om wie Hij is..
Ik denk dat het een samenspel is… Ik geloof in Hem omdat Hij een Liefdevolle Vader is, Hij heeft mij gemaakt.. van top tot teen en van binnen en van buiten.. en daar ben ik blij mee.. God is een God van herstel, een God van relaties.. een God die naar je omziet.. en door de situaties die je mee maakt met Hem wordt bevestigd wie Hij is.. een Liefdevolle Vader!
Een leven zonder deze God is voor mij ondenkbaar.. zonder Hem zou ik niet gekomen zijn waar ik nu sta in het leven… nog sterker gezegd… zonder de relatie met Hem zou ik niet eens meer in leven zijn!
Alle eer aan Hem…
Het gaat God er niet om wat Hij je geeft, want Hij kan je alles geven.. maar Hij kan het ook zo weer terug nemen… zie maar naar het leven van Job… Job had alles… maar hij raakt ook alles kwijt en als Job alleen maar op hand van de gevende God had vertrouwd dan had hij tegen God gezegd.. Doei… tot ziens… ik vertrouw U niet meer… maar Job keek naar het hart van God.. de Liefdevolle Vader.. die het beste met Zijn kinderen voorheeft..
Ook al zou Hij mij niets meergeven dan nog houdt ik mij vast aan Hem!
Misschien denk je wel.. wacht maar tot Hij je niks meer geeft… dan nog hoop en bid ik dat ik mij vast zal houden aan Hem!
Ik heb die periodes gekend.. 20 jaar van mijn leven was het een woestijn in mijn leven… dor en leeg… en voor mijn gevoel een periode waarin God stil was… Hij was ver weg maar toch soms ook dicht bij.. dit ervoer ik doordat er in die periode een dun lijntje aanwezig was naar Hem, dit was een muzikaal lijntje.. door omstandigheden kon/mocht ik niet naar de kerk om opgebouwd te worden in mijn geloof.. maar in de muziek die ik luisterde was God aanwezig en lied God zich af en toe zien.. over deze periode vertel ik in een van mijn allereerste blogs..
Mijn hele leven heb ik al een relatie met Hem, van jongs af aan wist ik wie Hij was… en Hij is altijd mijn houvast gebleven.. en net zoals je in je relatie met je partner moet investeren moet je ook investeren in de relatie met Hem… zo leer je Gods hart kennen.. wat je juist zo nodig hebt als je door moeiten gaat..
Ons doel op aarde is dat we steeds meer verbinding krijgen met God, en hoe krijgen we meer verbinding met God… door mijn hart met Zijn Hart te verbinden.
Ik ervaar door de beproevingen heen dat mijn geloof steeds dieper wordt en ik een steeds hechtere relatie krijg met mijn Liefdevolle God.
God laat ons door de beproevingen Zijn liefdevolle Vaderhart zien!
Maar daarin vraagt God wel van ons gehoorzaamheid/vertrouwen in Hem.. dit is vaak het lastigste stuk… dit komt bv doordat wij een verkeerd beeld hebben van God.. of dat ons vertrouwen in God weg is ontstaan door verschillende redenen… of we hebben andere dingen op de eerste plaats gezet in plaats van God op de eerste plaats.. of we zijn bang dat we dingen kwijt raken of los moeten laten… of ons egoïsme staat ons in de weg..
Soms vraagt God ons om terug te gaan naar de plek waar het pijn doet om van daaruit herstel te ontvangen..
En als we dan herstel ontvangen… of voorzien worden in onze beproeving.. dan mogen we getuigen van het feit dat God en Liefdevolle Vader is en voorziet in je beproevingen… net als God deed bij Abraham…
Toch merk ik… dat door mijn ervaringen die ik heb meegemaakt in het leven, en mijn ervaringen met God… God mij gebruikt om tot zegen te zijn voor anderen die God op mijn weg plaatst..
Ik ben blij en dankbaar dat ik deze Liefdevolle God ken, dat ik een relatie met Hem heb en van daaruit verbinding heb met Zijn hart..
Ken jij ook deze Liefdevolle Vader.. heb jij ook een relatie met Hem…. Van hart tot Hart..
Ik wens het je van Harte toe!!
Zodat jij ook een Zegen mag en kan zijn voor de ander en daarin Zijn Zegen door mag geven!
Geniet nog van de woorden van het onderstaande lied waar ik mijn blog mee begon!
Be blessed!
Faithful through the ages
God of Abraham You’re the God of covenant And of faithful promises Time and time again You have proven You’ll do just what You said
Though the storms may come and the winds may blow I’ll remain steadfast And let my heart learn, when You speak a word It will come to pass
Great is Your faithfulness to me Great is Your faithfulness to me From the rising sun to the setting same I will praise Your name Great is Your faithfulness to me
When the seasons change You remain the same
God from age to age Though the earth may pass away Your word remains the same, yeah You’re history can prove There’s nothing You can’t do You’re faithful and true
Though the storms may come and the winds may blow I’ll remain steadfast And let my heart learn, when You speak a word It will come to pass
Great is Your faithfulness to me, oh Great is Your faithfulness From the rising From the rising sun to the setting same (I will praise Your name) I will praise Your name Great is Your faithfulness to me, yeah, yeah (oh, oh)
Your faithfulness, it never runs out (yeah) It never runs out Oh-oh, Your faithfulness Oh, it never runs out (it never runs out) It never runs out (it never runs out)
I put my faith in Jesus My anchor to the ground My hope and firm foundation He’ll never let me down I put my faith in Jesus My anchor to the ground (my hope and firm foundation) ‘Cause my hope and firm foundation (He’ll never let me down) He’ll never let me down (oh, I put) I put my trust (faith) in Jesus (yes, I do) My anchor to the ground My hope and firm foundation (my hope and firm foundation) He’ll never let me down (He’ll never let me down) Never let me down I put my faith in Jesus (I put my faith in Jesus) My anchor to the ground (my anchor to the ground), oh He’s my hope, my only hope, my only hope (my hope and firm foundation) He’ll never let me down (He’ll never let me down) He’ll never let me down Great is Your faithfulness to me (faithfulness, oh, great) Great is Your faithfulness to me (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name In every season, great is Your faithfulness to me Say, I put my faith I put my faith in Jesus My anchor to the ground (He’s my hope) My hope and firm foundation (and He’ll never let me down) He’ll never let me down (I put my faith) I put my faith in Jesus (my anchor) My anchor to the ground (He’s my hope) My hope and firm foundation (never let me down) He’ll never let me down (come on sing it loud) Say, I put my faith I put my faith in Jesus (my anchor to the ground) My anchor to the ground (my hope and) My hope and firm foundation (never let me down, He’ll never) He’ll never let me down (never let me) I put my faith in Jesus (I put my faith in Jesus) My anchor to the ground (my anchor to the ground) He’s my hope and firm foundation My hope and firm foundation He’ll never let me down (He’ll never let me down) No, He’ll never let me down (He’ll never let me down)
Great is, great Great is Your faithfulness to me In every season, great is Your faithfulness to me (great is Your faithfulness) From the rising sun From the rising sun to the setting same (hey) I will praise Your name From the rising sun From the rising sun to the setting same (hey)
I will praise Your name From the rising sun From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down) I will praise Your name (I’ll still bless You, I’ll still praise You) From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down) I will praise Your name (and I’ll still bless You, I’ll still praise You) From the rising sun to the setting same (let it go up and let it go down) I will praise Your name (and I’ll still bless You, I’ll still bless You) From the rising sun to the setting same (and I’ll still bless You, I’ll still bless You) I will praise Your name (I’ll still bless You)
Great is Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You) Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You) From the rising sun (I’ll still bless you) From the rising sun to the setting same (I’ll still bless You) I will praise Your name (I’ll still bless You) Great is Your faithfulness to me (I’ll still bless You)
Yes, I’ll still bless You In the middle of the storm, in the middle of my trial I’ll still bless You In the middle of the road, when I don’t know where to go I’ll still bless You (yeah) In the middle of my storm, in the middle of my trial I’ll still bless You (yeah) When I’m in the middle of the road and I don’t know which way to go I’ll still (I’ll still bless You) I’ll still bless You I’ll still bless You, oh (I’ll still bless You) I’ve got a reason to bless You, yeah I’ve got a reason to bless You (I’ll still bless You) I’ve got a reason to bless Your name You’ve been faithful, You’ve been faithful (I’ll still bless You) You’ve been so good to me, You’ve been so good Come on just lift up your praise Just lift up your worship to him You’ve been so good, you’ve been so good Let this, oh, this body be filled with Your praise Be filled with Your praise (we bless Your name, we bless Your name) We bless Your name, oh-oh-oh I’ll still bless You, oh-oh-oh I’ll still bless You, oh-oh-oh I’ll still bless You, oh-oh-oh I’ll still bless You
Great is Your faithfulness Great is Your faithfulness to me (great is) Great is Your faithfulness to me (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name (from the rising sun) From the rising sun to the setting same I will praise Your name (great is) Great is Your faithfulness to me
Morgen tijdens de weeksluiting hebben we een herdenkingsdienst waarin we onze lieve bewoners herdenken die ons afgelopen jaar zijn ontvallen.
En wat waren dat er veel…
Afgelopen december zou het eigenlijk plaatsvinden zoals gewoonlijk maar door dat het C virus weer binnen onze muren was gedrongen moesten we het uitstellen.
Maar goed dankbaar dat we morgen een moment mogen hebben om het afgelopen jaar af te sluiten.
Het was een pittig jaar voor iedereen.. en ik denk dat menigeen dit kan beamen ook in huiselijke kring..
Daarom wil ik dit delen en jullie bemoedigen met onderstaand gedicht!
Weet dat er 1 Iemand is die jullie ziet en troost! Die met open armen de mensen ontvangt die ons ontvallen! Maar tegelijk omarmen die Liefdevolle armen ook de mensen die achterblijven!
In Gods hand
Omringd door liefdevolle zorgen, Beveiligd als een kostbaar pand, Zo ligt mijn broos bestaan bij U geborgen, Diep in de holte van Uw hand.
Mijn pril begin hebt Gij gezocht; Uw liefde riep mij in het leven; Elke minuut elke ademtocht Wordt mij in gunst door U gegeven.
Dit blijde weten, dit geluk Slaat álle twijfel in mij stuk; Verdrukking, ziekte, dood of lijden, Wat kan mij van Uw liefde scheiden?
Want in de holte van Uw hand, Omringd door liefdevolle zorgen, Beveiligd als een kostbaar pand, Houdt Gij, voor eeuwig, mij geborgen!
You Are in God’s Hands
shadows close upon the silence as you wipe the tears away It’s taking all you have to just hold on To make another day So I pray these words I offer will reach you and will somehow let you know you’re not alone
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
I know it can be hard to trust him to believe that God is there but He’s waiting for you now with open arms to show you how much He cares yes I He knows inside your breaking and He only wants to help you be made whole just let go
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
You can surely rise above this mountain God is your provider He will let you ride on wings of eagles you can fly higher
You are in God’s hands O how He loves you let Him hold you Just let him be the strength you need to see you through you are in God’s hands and if you’ll let him you will find Him to be more than faithful you are in God’s hands
He is more than faithful you are in God’s hands.
Bovenstaand nummer vond ik op YouTube.. wat een prachtig nummer.. in Gods hand.. wat er ook gebeurt en waar je ook doorheen gaat!
Ik wens jullie voor de komende dagen hele fijne Gezegende dagen, hoe je die ook doorbrengt.. weet dat er altijd iemand is die jou “Ziet” En voor 2022 wens ik jullie een jaar waarin deze wens met jullie mee mag gaan!
Zegengebed (Frans Cromphout) Moge de weg je zeggen: volg me maar Moge de ster je zeggen: richt je vaart op mij Moge de grond je zeggen: bezaai me. Moge het water je zeggen: drink me Moge het vuur je zeggen: warm je Moge de boom je zeggen: schuil in mijn schaduw Moge de vrucht je zeggen: pluk me, eet me.
En als je de weg kwijtraakt; geen vaste grond meer vindt en dreigt te verdrinken; Als het vuur is gedoofd en je kou lijdt in een nacht zonder sterren; als de bomen kaal zijn en je honger en dorst hebt, Dan moge zijn STEM je zeggen: Wees niet bang, Ik zal er zijn.
God, Soms zijn mensen van wie je houdt er opeens niet meer. We denken aan die mensen die er nooit meer zullen zijn. Ze zijn dood, maar – wat is dat eigenlijk?
Als we stilstaan bij de dood, betekent dat toch niet alleen verdriet en dat je iemand mist? Het betekent toch ook dat we ineens weer moeten lachen om die éne grappige gebeurtenis? Dood betekent toch ook leven met de herinnering hoe iemand was?
Leer ons leven met de dood en vertrouwen op Uw eeuwig voortbestaan. Neem degene die we missen op in de bescherming van Uw hand. Want het troost ons om te weten, dat wie dood gaat voor altijd leeft in Uw liefdevolle eeuwigheid.
Wie helpt nog even mee om deze enquête in te vullen!
𝗛𝗼𝗲 𝗯𝗲𝗹𝗲𝗲𝗳 𝗷𝗶𝗷 𝗷𝗲 𝗴𝗲𝗹𝗼𝗼𝗳 𝗼𝗽 𝗷𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗸? Werk mag je hier ruim interpreteren als bezigheden. Zet je antwoord in de *enquête* http://www.is.gd/geloof. Dat kan in zo’n 7 minuten, want het zijn 24 meerkeuze vragen. De enquête loopt tot en met 1 september 2021.
Met de resultaten gaan we proberen werkende christenen beter te ondersteunen.
Inmiddels zijn we 2 maanden verder na dat ik mijn hart ben gaan volgen..
Mijn lieverd zit al weer 9 weken in een verpleeghuis en heeft het best naar zijn zin.. zeker zijn er af en toe momenten dat het even binnenkomt.. dat je merkt dat je niet meer thuis woont, dat je apart woont.. maar wat is er van beide kanten een stuk rust gekomen…
Mijn lieverd die daar zichzelf kan zijn, tot rust kan komen mentaal en fysiek, nieuwe vrienden op doet.. het gezellig heeft met de verzorging…
En aan de andere kant mijn situatie thuis..
Ik kom tot rust, raak steeds meer uit de zorgmodes.. jong wat is dat wennen… en wat ben ik mezelf tegen gekomen en nog… ik hoef niet meer alert te zijn… dat is iets wat ik mijn hele leven ben geweest, vanaf mijn vroege jeugd.. dit doet veel met je…
Ik merk dat mijn geheugen mij hierdoor af en toe verrast… in negatieve zin… meer ook in het feit wat ik afgelopen jaren allemaal heb gedaan in die zorgmodes… merk dat ik zoveel jaar op mijn reserves heb gelopen.. maar ook zoveel ballen in de lucht heb gehouden… heel veel dingen zelf uitgezocht.. steeds maar weer opzoek naar de beste zorg voor mijn lieverd.. dat was mijn hoofddoel!
Herstellen van een intensieve periode neemt maanden tot jaren in beslag.. het bizarre is dat ik nog steeds in een herstelfase zit van al de afgelopen jaren voor dat ik voor mijn lieverd ging zorgen… dus eigenlijk gaat het een beetje dubbelop.. of simpel gezegd.. duurt herstellen bij mij dus langer.. en ondertussen blijft de situatie met mijn lieverd ook nog wel een poos in stand omdat je bij proces dementie steeds een beetje afscheid neemt.. steeds weer een stukje loslaat van elkaar.. het is rouwen bij leven… en neem van mij aan dat het hard werken is.. maar tegelijk mag ik ook elke dag een stukje herstel ervaren… soms in het groot.. soms in het klein.. de tijd die herstel nodig heeft wil ik mijzelf ook geven… het zal met vallen en opstaan gepaard gaan… en een kwestie van een lange adem!
Moet ik daarbij dan niks meer doen? nee hoor.. ik mag (leren) luisteren naar mijn lichaam en gewoon af en toe toegeven aan rust.. maar doorgaan met leven binnen je grenzen is ook herstellen…. daarin speelt geloof een grote Rol… ja de hoofdrol.. want God is de regisseur van mijn leven.. dus ook over dit stukje..
Wat doet het pijn als je merkt dat er aan mijn intenties getwijfeld wordt…
Helaas lukte het niet meer om dit in de thuissituatie te realiseren.. hoe graag ik dit ook had gewild.. ik schrijf dit omdat ik ook weet dat er mensen zijn die hieraan twijfelen… mensen die denken dat je deze keuze zomaar maakt, echt he…. of je je Grote Liefde als een vuilniszak bij de weg doet… men heeft vaak geen idee wat voor worstelingen.. verdriet.. tranen er aan vooraf gaan voor je uiteindelijke deze keuze moet maken… het druist zo tegen je natuur in.. het liefst blijf je zorgen… maar niemand heeft er uiteindelijk iets aan als je allebei uitgeschakeld wordt en je met spoed geplaatst moet worden in een crisisplek.. niet wetende waar je dan terecht gaat komen..
En daarnaast de gedachte die ook nog rondspeelt dat je dus “zomaar” opgenomen kan worden… nou neem van mij aan dat dit niet “zomaar” gedaan wordt, daar gaan heel wat stappen/gesprekken aan vooraf.. met een duidelijke diagnose… er moet een gegronde reden voor zijn.. er zijn immers zoveel wachtenden voor u.. zoveel schrijnende situaties.. die soms zo moeten pleiten voor een plekje..
Misschien zul je denken.. joh waarom verdedig jij jezelf nog? laat gaan…
Nou nee…. ik kan dit niet op zijn beloop laten.. Ik ervaar het ook niet als een verdediging mijn reactie… maar meer een feit dat er nog veel onbegrip is voor deze aandoening en wat voor situaties en beslissingen hieruit voort rollen… en dat dit allemaal wel gehoord en gezien mag worden….
Maar daarnaast wordt ik ook ontzettend bevestigd en bemoedigd… als ik hoor hoe de zorg mij bevestigd in het feit dat mijn lieverd op zijn plek zit.. en dat het een juiste keuze was op een juist moment.. dan haal ik opgelucht adem en klop mijzelf op mijn schouder en zeg…
Goed gedaan!!
Maar he.. hiermee is er nog geen eind gekomen aan mijn mantelzorgtaken hoor.. het zorgen gaat door.. alleen op een andere manier.. ook hierin is het zoeken… een weg vinden…
Het liefst was ik elke dag bij mijn lief.. echt… maar dit is (helaas) niet mogelijk vanwege mijn eigen leven.. afstand en werk… en daarnaast is het ook niet “gezond” voor mij omdat ik dan in de zorgmodes zou blijven zitten.. gelukkig kan ik hem loslaten en met vol vertrouwen dat er goed voor hem gezorgd wordt..
Ik mag nu vanuit de zorgmodus in de verwenmodus stappen.. samen leuke dingen doen, af en toe een dagje thuis halen of een weekendje.. lekkere dingen toestoppen… en dan alleen maar van elkaar Genieten!!
Maar daarnaast blijft er een stukje mantelzorg.. wat ik ook helemaal niet erg vind en ook ervaar als een stukje verantwoordelijkheid.. hij is en blijft mijn man.. in voor en tegenspoed tot de dood ons scheidt! Al is het op een iets andere manier dan we 7 jaar geleden hadden gedacht toen we in ons huwelijksbootjes stapten… maar nog steeds geen haar op mijn hoofd die spijt heeft van die keuze.. ben blij en dankbaar dat ik er nog steeds voor hem mag en kan zijn..
Soms echt wel pittig.. vooral omdat ik vaak last heb dat er te weinig uren in een dag zitten..
Herkenbaar hihi…
Want naast je werk ook nog naar hem toe valt niet mee… omdat de Vlinder ons destijds ook nog in de steek heeft gelaten is het wat lastiger om elke keer fysiek op bezoek te kunnen gaan.. moet vanuit mijn woonplaats een uur reizen om bij hem op bezoek te kunnen, zowel met OV als met de fiets… maar wat ben ik tegelijk dan blij dat we in een digitaal tijdperk leven zodat we elke dag via Facetime, WhatsApp contact kunnen hebben.. elke dag elkaar even kunnen spreken en elkaar elke dag even welterusten zeggen.. samen de dag af te sluiten!
En dan zie je uit naar je weekje vakantie wat nog gepland stond… het weekend zou mijn lief mee en daarna nog een paar dagen voor mijzelf…heerlijk eruit naar ons geliefde Ommen.. geweldig stukje Nederland… en heb je alles gepakt.. alles geregeld… taxi ed.. nog 1 nachtje slapen.. heerlijk opladen..
Volgende morgen wordt je wakker en waar je al een poosje rekening mee hield gebeurt.. knallende hoofdpijn, koorts, niet meer op mijn benen kunnen staan van de pijn.. alsof er een vrachtauto over mij heen was gedenderd….
tja en nu?…
Omdat mijn lief ook zou komen heb ik eerst maar een sneltest gedaan… binnen 10 seconden 2 streepjes…. Een PCR test aangevraagd en s’middags kreeg ik het antwoord… het C virus gooide roet in het eten.. oftewel in onze vakantie!
Het zal toch niet waar zijn!!!
Kan mij het ook wel voorstellen dat ik juist nu ziek ben geworden.. dat mijn lichaam nu juist erg vatbaar is.. ik kwam zoals ik al zei tot rust.. lichamelijk zowel mentaal.. en ja dan gaat je lichaam in de herstelmodus en ben je extra vatbaar.. je merkt al dat je extra vermoeid bent.. dat je lichaam er harder aan moet trekken om in de rust te blijven.. en dan zegt Mr C vriendelijk.. ik ga je wel een handje helpen.. van de wal in de sloot!
Maar goed.. er zit nu niks anders op dan rust te pakken en goed voor mijzelf te zorgen.. de tijd te nemen om hier weer bovenop te komen..
Tegelijk vind het ook best wel pittig…. het is zo’n gemeen virus.. vooral voor de kwetsbaren… en dan te horen dat er steeds meer collega’s en bewoners besmet zijn doet pijn.. natuurlijk weet je dat je er niks aan kunt doen.. dat dit buiten je onvermogen gaat.. maar toch je gevoel zegt soms zo wat anders dan je hoofd uiteindelijk wel weet..
Dit wil je het liefst voorkomen… ik werk in de zorg om de bewoners een fijne oude dag te bezorgen..
Elke dag probeer ik te relativeren dat het iedereen had kunnen gebeuren.. probeer ik lief te zijn voor mijzelf.. maar als je dan leest dat er weer iemand positief getest is.. ziek is geworden met daadwerkelijke klachten.. dan laat ik stiekem een traan..
Het blijft door je koppie gaan…
Ik hoop dat mijn/ieders herstel voorspoedig mag verlopen.. ik heb momenteel flinke klachten.. maar hoop dat ik er gauw weer voor mijn collega’s en bewoners mag en kan zijn…
Tot die tijd kan ik maar 1 ding doen..
Dat is bidden dat God Zijn beschermende handen om ons heen legt.. en ons wil dragen door deze weer opnieuw heftige periode..
En dan mag en kan ik het loslaten en overgeven aan Hem die zoveel machtiger is dan het virus…
Makkelijk??… nee.. maar ik kies er bewust voor om Hem deze last te laten dragen..
Hij zegt zelf! Ben je vermoeid of belast? Breng je zorgen bij Mij.. want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht!
In mijn vorige blogs konden jullie lezen dat ik een nieuwe baan had gekregen.. en mijn man een nieuwe plek had gekregen
Maar anderhalve week geleden heb ik mijn laatste werkdag gehad bij mijn nieuwe werkgever…
Huh???
Yepp.. je zal vast denken.. daar was je toch net begonnen? Dat klopt..
Deze stap verdient enige uitleg…. want mijn God en hopelijk ook die van jou.. is een grote en Liefdevolle God en dat kan ik niet zomaar voorbij laten gaan zonder jullie hierin mee te nemen!
Je krijgt een Zegen nooit alleen voor jezelf.. juist door te delen vermenigvuldigd de Zegen!
Wees dus bemoedigd.. althans dat is mijn hoop en Gebed!
Zoals ik in mijn voorgaande blogspot had verteld… had ik ja gezegd tegen mijn nieuwe werkgever en mocht ik een weekje later beginnen ivm de verhuizing van mij lief… hier was ik erg dankbaar voor!
Maar na de pittige week van verhuizen van mijn lief… stond mijn leven flink op de kop..
Ik zag als een berg tegen mijn nieuwe baan op.. gewoon omdat de grond onder mijn voeten weg was geslagen.. althans zo voelde het.. ik stond maar het voelde of was ik alle grip op mijn leven kwijt..
Ik dacht bij mijzelf en zei tegen God.. hoe ga ik dit doen… mijn lieverd uit huis, nieuwe baan… Heer dit trek ik echt niet!
Maar goed.. dacht ik… je hebt weinig keus Mirjam… wie A zegt moet ook B zeggen..
Lief zijn voor mijzelf blijft nog wel een dingetje..
Ondertussen heb ik wel geleerd… stap voor stap… dan kom je er vanzelf…
Zo gezegd zo gedaan…
Ik begon met lood in mijn schoenen aan mijn nieuwe baan.. tegelijk merkte ik dat de afleiding mij erg goed deed…
Maar de balans in mijzelf was ver te zoeken.. hierdoor moest ik er flink aan trekken om aan te sluiten op mijn nieuwe werkplek..
Ik had mijn twijfels al gehad vanaf mijn sollicitatie, is dit wat U wilt dat ik ga doen? Ik kreeg op dat moment geen antwoorden..
Het bleef stil..
Ik weet dat je dan ook stappen mag zetten in vertrouwen… wetende dat Hij ook hierin meegaat..
In eerste instantie heb ik ja gezegd zodat ik dichterbij huis was… als er thuis wat zou gebeuren dan was ik zo thuis… dit had mijn lief ook aangegeven..
Het leek er namelijk nog lang niet op dat mijn lieverd al zo snel een plekje zou krijgen.. 8 appartementen op heel Twente is niets voor deze doelgroep..
Ondertussen mistte ik Zorggroep Manna enorm.. maar goed alle begin is moeilijk.. ik dacht gewoon doorgaan.. het went vanzelf..
Na een week dat mijn man opgenomen was en ik een week aan het werk was bij mijn nieuwe baan begonnen bij mij de scheurtjes te komen in het volhouden…
Ik kreeg geen energie uit mijn werk.. bracht er alleen maar energie heen.. terwijl dat mijn energielevel niet zo hoog meer was..
Je begrijpt.. ik raakte langzaam maar zeker uitgeput.. en was ongelukkig in deze situatie..
Waar ik achter ben gekomen is dat je plezier in je werk moet hebben anders raak je zomaar uitgeput en je bron opgedroogd..
Ik kreeg slapeloze nachten, had veel verdriet van het missen van de vertrouwde dingen..
Ik merkte dat er teveel veranderingen in een keer waren geweest… maar streng als ik ben tegen mijzelf.. probeerde ik mijzelf moed in te praten..
Ik zei tegen mijzelf.. “doorzetten Mirjam… je moet hieraan wennen… geef het de tijd.. je kunt nu geen weloverwogen besluit nemen.. je bent veel te emotioneel.. je grond schud onder je voeten.. geef het echt de tijd”..
Toch wist ik diep in mijn hart waar de schoen aan het wringen was.. maar wilde daar niet aan denken.. de onrust bleef.. en ik dacht.. heb ik dan toch een verkeerde keuze gemaakt? Kan ik het nog terug draaien??
Ik ging de voor en tegens op papier zetten zodat ik overzicht kreeg en daardoor misschien duidelijkheid over mijn situatie en misschien antwoorden in wat ik zou kunnen doen..
Ik merkte dat de doelgroep mij momenteel ook zwaar viel.. logisch natuurlijk… het is een doelgroep waarbij je stevig in de schoenen moet staan anders redt je het niet… en stevig in mijn schoenen stond ik momenteel niet..
Het is een totaal andere doelgroep dan waar ik eerst voor heb gezorgd, PG ( psychogeriatrie) ouderen met dementie, het heet niet voor niets Bijzondere Begeleiding..
Wel een ontzettende leuke doelgroep maar niet voor mij in mijn huidige situatie..
Soms komt iets te vroeg..
De jaren van zorgen lieten ook zijn sporen na in mijn hoofd.. waardoor mijn hoofd soms te vol zit..
En mijn draagkracht is nu een maal niet erg groot door wat ik allemaal al heb meegemaakt maar ook merk ik dat de medicatie die ik vroeger allemaal heb geslikt zijn sporen hebben achtergelaten.
Niet leuk..
Maar wel iets om rekening mee te houden in mijn leven..
Ondertussen mistte ik de warme zorg van de PG doelgroep… deze doelgroep heeft een speciale plek in mijn hart.. liefdevolle warme zorg.. dat is wat ik mistte..
Ik was nog maar net begonnen dus kon ik die afweging wel goed en zuiver maken?
Ik bad ondertussen elke dag voor mijn situatie.. ik vroeg God of Hij wilde laten zien wat ik moest doen.. wat was zijn weg met mij..
Maar het bleef nog steeds stil..
Ondertussen had ik een paar vriendinnen gevraagd of ze met mij mee wilden bidden, ik had verteld dat ik nog niet echt lekker zat bij mijn nieuwe werkgever en of God helderheid en duidelijkheid wilde geven voor mijn proeftijd om was..
Ik wist ook dat ik deze baan niet had aangenomen.. zelfs niet had gesolliciteerd als we van te voren duidelijkheid hadden gehad in de situatie omtrent mijn lief.. als we van te voren hadden geweten dat er binnenkort een plek voor hem zou zijn.. Ik zat namelijk enorm op mijn plek bij mijn vorige werkgever…
Natuurlijk was daar ook wel eens wat, wat niet lekker liep… maar heb je dat niet bij elke werkgever?!
Ondertussen moest ik nog steeds afscheid nemen van mijn oude team, doordat alles in een sneltreinvaart was gegaan van mijn lief, was ik daar nog niet aan toegekomen.. maar we hadden eindelijk een datum gepland..
Ik zag er zo tegen op.. ik voelde aan mijn water dat ik het gemis alleen maar sterker zou voelen, kon ik dat nu wel gebruiken??
Juist nu ik mij zo ongelukkig voelde op mijn nieuwe werkplek?
Maar goed.. ik ben gegaan en het was een ontzettend gezellig en leuk afscheid.. maar het was ook een erg emotioneel afscheid..
Het gekke was dat het helemaal niet voelde als "afscheid" maar meer als "thuiskomen"
Dit maakt het wel ingewikkelder..
Ik had natuurlijk wel ingecalculeerd dat het een emotionele middag zou worden… maar het gevoel van “thuiskomen” had ik niet in verwacht…
Mijn gevoelens schoten van hot naar her..
Wat voelde ik nu eigenlijk en wat wilde ik… maar bovenal wat wilde God dat ik deed?!
Natuurlijk kwam de vraag vanuit het team of ik het naar mijn zin had op mijn nieuwe werkplek..
Tja deze vraag had ik verwacht.. ik had nog zo tegen mijzelf gezegd.. je zegt gewoon dat het goed gaat en de tranen houdt je maar tegen… maar ja ook al deed ik nog zo mijn best.. ik hield het echt niet meer droog…
Ik vertelde in tranen dat ik daar mijn draai nog niet kon vinden.. dat het zo dubbel voelde.. dat het omgaan met de nieuwe doelgroep erg zwaar was omdat ik zelf zo wankel in mijn schoenen stond.. maar dat het vast kwam omdat ik zelf door een heftige tijd ga.. en de balans volledig kwijt was.. maar ook vertelde ik dat ik zorggroep Manna en de PG doelgroep erg mistte..
Maar waarom mistte ik zorggroep Manna zo erg?!
Een oud-collega zei treffend.. “Weet je nu je leven zo op de kop staat mis je de basis”..
Hiermee sloeg ze de spijker op zijn kop..
Ze had zo gelijk… Ik miste zeer zeker de basis, werken vanuit je geloof in een organisatie waar de christelijke identiteit nog hoog in het vaandel staat en waar je het ook aan de mensen geeft en terugkrijgt waardoor je het samen beleeft..
Juist nu mijn leven zo op de kop staat, heb ik die basis zo nodig om overeind te blijven en door te kunnen gaan..
Maar goed.. ik droogde mijn tranen en zei met een big smile..
Kop d’r veur..
Wie A zegt moet ook B zeggen..
Middags moest ik weer werken bij mijn nieuwe werkgever.. ik stapte met lood in mijn schoenen op de fiets… mijn hoofd zat nog zo vol.. maar het gaf die middag ook wel weer de nodige afleiding.. alleen bleef alles maar door mijn hoofd malen.. de onrust en vrede was ver te zoeken in mij..
Na mijn dienst stapte ik op de fiets naar huis en onder het fietsen bad ik tot God… dit doe ik vaak op de fiets.. zijn vaak mijn momenten met Hem.. ik deelde mijn vragen en vroeg wie ik kon bellen om even te sparren over dit alles.. waar ik mijn verwarring mee kon delen..
Ik kreeg direct antwoord.. God zei dat ik mijn vriendin moest bellen uit Friesland.. het was zo duidelijk dat ik geen moment aarzelde en gelijk haar belde..
Wat er toen gebeurde.. ik ben er nog ondersteboven van..
God gaf antwoord via haar..
Ik had haar destijds ook gevraagd om voor mij te bidden..
Ik vertelde haar wat mij bezig hield.. dat ik het niet meer trok.. ik zo verdrietig was.. en in verwarring… dat ik ook zoooo moe was… eigenlijk te moe om door te gaan… kortom ik zag het niet meer zitten hoe ik verder moest..
Ze luisterde en vertelde dat zij afgelopen zondag een beeld had gekregen in een kerkdienst voor mij.. het was via een andere mevrouw in de dienst die een beeld kreeg, ze zei dat het voor iemand was die waarschijnlijk niet in de dienst was.. Mijn vriendin zei: “Ik heb de hele week in gebed steeds jou voor me in gedachten. En ik wist en weet dat dit beeld en deze teksten voor jou zijn.. ik heb veel aan je moeten denken”
Ze wist niet waar ik afgelopen week doorheen was gegaan..
Het onderstaande beeld kreeg die mevrouw en ik wil het graag met jullie delen..
Je staat in een kamer.. met alleen 1 raam.. hiervoor hangt een gordijn.. deze is dicht dus is het wat donker in de kamer. Aan jou de keuze: gordijn open of dicht/ lichter of hetzelfde. Je doet het gordijn open en kijkt naar buiten.. buiten is het mooi, zonnig, vrolijk, kleurrijk door de bloemenzee, kabbelend water, fluitende vogels.. Weer aan jou de keuze: binnen blijven of eruit.. alleen.. je hebt alleen dit raam en moet hierdoor dus naar buiten, het kan alleen aan de buitenkant geopend.. vraag je hulp?? Buiten staat Iemand die je kan (en wil)helpen. Je vraagt om hulp, het raam gaat open, je gaat eruit en onmiddellijk word dit raam weer gesloten.. je kunt niet meer terug naar ‘de bescherming van de kamer’. Buiten is het warm door de zon, het is fijn. Vogels fluiten, kleurrijke bloemen die heerlijk geuren, kabbelend water.. daar tussendoor 1 weg.. het word steeds warmer.. keuze: die ene weg of daar blijven in de hitte.. zodra je op weg gaat, merk je op dat je niet alleen bent.. en het pad is in de schaduw… de weg samen komt uit bij water.. daardoor heen een steiger.. maar je bent moe, zo moe dat je huilt.. het water komt hoger(door de tranen) maar je bent zo moe, te moe om je weg te vervolgen.. je kijkt de steiger neer.. daar zie je iemand van jou tranen kristallen maken en vervolgens parels die zorgvuldig in een flesje gaan.. je word gewenkt: “Kom maar, ik zette je vrij uit jou donkere kamer, ik liep met je mee uit de hitte, ik zorgde voor schaduw, ik zie jou tranen en verzamel ze, ik ben er steeds, droog je tranen en twijfel niet meer zodat je Mij, De Weg beter kunt zien.. ik geef je kracht om door te gaan.. steeds opnieuw..
Ze kreeg ook deze Bijbeltekst op haar hart.. 2 Kronieken 16:9
“Zijn Oog gaat over de gehele aarde, om hen die een volkomen hart hebben, in Hem krachtig bij te staan!!!”
Wauw wat een bemoediging……..
Wat ik zo bijzonder vond is dat in dit beeld ook een beeld weer naar voren kwam die ik vorig jaar mocht ontvangen tijdens gebed bij ons in de kerk.. toen worstelde ik met het feit of ik wel weer werk mocht/kon zoeken.. of dat Gods plan was.. of moest ik voor mijn lief blijven zorgen.. Toen heeft God heel duidelijk gesproken..
Ik stond in een groot meer op een steiger en kon de overkant niet zien… op de oever stond mijn lief.. en God zei.. ga maar.. ontwikkel je maar, ontplooi je maar.. ik zorg voor je lief!
En nu kwam dat zelfde beeld weer voorbij.. ik werd er zo door bemoedigd!!
Ik haalde verder uit het beeld dat God zei.. Zet de stap.. vraag of je terug kunt komen.. ga weer je vrijheid tegemoet.. maar jij moet de stap zetten… en Ik ga met je mee..
Die eerste vrijheid van werken had ik bij zorggroep Manna mogen beleven… en ik merkte dat ik mij beklemd voelde bij mijn nieuwe werkgever.. dat ik daar niet op mijn plek was.. ook qua werkzaamheden niet… de werkgever en collega’s waren top.. echt waar… maar die onrust die ik steeds bleef ervaren was er niet voor niets.. en die ging alleen weg als ik weer mijn vrijheid zou opzoeken..
Ook kreeg ze nog psalm 20 voor mij mee.. een prachtige psalm van David.. wauw nog een bemoediging…
Een psalm van David, voor de koorleider.
‘Moge de HEERE u verhoren in de dag van benauwdheid, de Naam van de God van Jakob u in een veilige vesting zetten.
Moge Hij u hulp zenden uit het heiligdom en u ondersteunen uit Sion.
Moge Hij aan al uw graanoffers denken en uw brandoffer tot as verteren.
Moge Hij u overeenkomstig de wens van uw hart geven en al uw voornemens in vervulling doen gaan.
Wij zullen juichen over uw heil en de vaandels opheffen in de Naam van onze God.
Moge de HEERE al uw verlangens vervullen.
Nu weet ik dat de HEERE Zijn gezalfde verlost!
Hij zal hem verhoren uit Zijn heilige hemel, met machtige daden van heil door Zijn rechterhand.
Dezen vertrouwen op strijdwagens en die op paarden, maar wíj zullen de Naam van de HEERE , onze God in herinnering roepen.
Zíj kromden zich en vielen, maar wíj zijn opgestaan en staande gebleven.
HEERE , verlos; moge die Koning ons verhoren op de dag dat wij roepen.’
Ik ging die avond slapen met rust in mijn hart en wist wat ik de volgende dag moest doen..
Ik moest de stap zetten en vragen of ik terug kon komen bij mijn oude werkgever.. het was voor mij gelijk ook een toets of dit beeld echt voor mij bedoeld was..
Want als ik niet terug kon komen dan bleef ik bij mijn nieuwe werkgever en was ik er ook van overtuigd dat God mij dan ook de tools, rust en geduld zou geven om te wennen…
De volgende dag heb ik de stoute schoenen aan getrokken en zorggroep manna gebeld met de vraag of er een mogelijkheid was om terug te komen, of er nog een vacature open stond..
Ik had een gesprek met mijn oude teamcoach en heb open en eerlijk verteld wat er was gebeurt en wat mijn drive was om terug te keren naar Zorggroep Manna..
Het was een open en eerlijk gesprek en het beeld wat mijn vriendin kreeg… was voor mij bedoeld…
Ik kon terug komen,
Er was een vacature…
Na het telefoongesprek was ik stil.. en de tranen rolden over mijn wangen.. ik voelde mij zo bevrijd.. opgelucht… ik kreeg zoveel rust en vrede in mijn hart en hoofd..
Wat een Wonder.. wat dien ik een Wonderlijke en liefdevolle God!
Ondanks….
Ik ben God zo dankbaar voor zijn zorg voor mij..
Ik heb geen spijt van mijn “uitstapje” het was een leerzame ervaring.. ik weet nu wat bij mij past.. en wat ik nodig heb.. ik heb mijzelf meer leren kennen… maar bovenal weet ik nu welke talenten en kwaliteiten God in mij heeft gepland… waarin ik mag groeien en leren op de plek waar Hij mij neerzet..
En dat dit terug is bij Zijn basis is zo fijn.. ik mag mijn werk doen in een rustige stabiele basis waar ik het meeste vrucht kan dragen..
Dat is wat God van mij vraagt..
De Toekomst is in Zijn hand.. dat geeft zoveel rust… Hij zorgt in Alles.. ik hoef alleen maar te Zijn..
Ik zat nog in mijn proeftijd bij mijn nieuwe werkgever en die donderdag had ik een evaluatie over hoe verder..
Pfff… dat vond ik best enorm spannend… ik ben een pleaser en deze gesprekken vermijd ik liever… maar ook dit hoort bij groeien en ik vertelde haar wat er was gebeurt en dat ik stopte bij hun en mijn hart ging volgen…
Mijn hart die al die tijd wist welke weg bij mij paste maar waar ik niet goed naar had geluisterd en leren mag om er steeds meer naar te luisteren..
Ze konden het heel erg goed begrijpen maar vonden het wel ontzettend jammer.. ze heeft nog wel geprobeerd om mij over te halen maar ik kon dicht bij mijzelf blijven en dat vond ik toch wel knap..
Tijdens mijn laatste dienst kwam ik nog even in gesprek met een collega, zij vertelde dat ze mij deze weken had meegemaakt en dat haar een ding was opgevallen.. ze wist dat ik de opleiding Psycho Pastorale toerusting deed… ze zei dat ik daar meer mee moest gaan doen.. dat ze gezien had hoe goed ik een luisterend oor ben voor de ander en dat de ander zich zo bij mij op zijn/haar gemak voelt.. maar dat het een goede keus was dat ik bij hun stopte want dat ik beneden mijn niveau werkte en daar erg tegenaan zou lopen als ik bij hun bleef…
Dit was voor mij een enorme bemoediging… ook in het feit dat ik die opleiding doe..
Tjonge Mirjam… die steek je toch maar even in je zak dacht ik..
De laatste avond ging ik wel met een dubbel gevoel weg… ook deze mensen moest ik achterlaten… ook deze mensen waren ondanks hun problematiek al aardig op weg om mij te vertrouwen.. dit raakte mij.. dat had ik niet gedacht..
God is Goed.. Hij weet wat wij nodig hebben..
Ik zie vol vertrouwen uit naar mijn nieuwe baan bij Zorggroep Manna terug team Regenboog!
Dus kijken wij niet naar wat zich voor onze ogen afspeelt, maar wij kijken uit naar wat wij nu nog niet zien. Alle zichtbare dingen zijn tijdelijk, maar de dingen die nu nog niet zichtbaar zijn, zullen eeuwig blijven. 2 Korinthiërs 4:18
Vandaag kreeg ik onderstaande overdenking toegestuurd die ik graag met jullie wil delen.
Kijk ‘Esther Noordermeer Visie op verdeeldheid naar aanleiding van Corona’ op YouTube
Een mooie en gedegen uitleg over de verdeeldheid in Nederland…
Het kwam bij mij binnen en ik werd er ontzettend verdrietig van.. verdrietig hoe wij als mensen de weg kwijt kunnen raken maar vooral wat de gevolgen zijn…
Bij welk kamp hoor jij? En hoe snel wijs jij met de vinger naar de ander!
Wat ik ook bijzonder vindt.. hoe dit alles… wat er gebeurt wereldwijd… vroeger in de bijbel ook gebeurde!
Het mooie en bemoedigende is hoe gaan wij hier mee om..
Roepen we Hem aan… en blijven we dat doen? Zodat Hij één of DE Richter gaat sturen…
Ik houdt hoop.. hoop op een machtige God die deze reddeloze wereld in Zijn handen heeft en uiteindelijk uitkomst zal brengen
Tegelijk hoop en bid ik dat ik vol mag houden.. doe jij met mij mee??
Ergens in jou stille nacht.. en ik denk dat vele mensen vandaag de dag een stille nacht zullen kennen, dan wil ik je bemoedigen met dit nummer..
In jou stille nacht is Hij.. Hij hoort jou… ziet jou.. en in die stille nacht komt Hij.. met overweldigende Liefde klopt Hij zachtjes aan jou deur.. mag Hij jou vinden?
Doe jij open??
Omdat ik weet dat ik ook volgers heb die de engelse taal niet zo bij machte zijn heb ik het lied vertaald naar het nederlands.
Ergens in je stille nacht Alles is kalm en alles is helder Overal behalve vanavond in je hart Ze zingen kerstliederen van Vrede en Vreugde Maar je voelt je te ver weg en te ver van iemands bereik
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, hef je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Van de hoge hemel tot de lage kribbe Is er geen afstand die de Vredevorst niet kan gaan Van de lage kribbe naar de heuvel van Golgotha Als je pijn hebt gaat dat diep Maar Zijn liefde gaat nog dieper Hij heeft altijd van je gehouden, kind En dat zal hij altijd blijven doen
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, hef je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Hef je hoofd Hef je hart maar op Immanuel zal je ontmoeten waar je ook bent Hij kent je pijn Hij kent je naam En jij bent precies de reden dat Hij kwam
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, til je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Liefde zal je vinden Liefde zal je vinden Liefde zal je vinden
Hieronder vind je de originele tekst van Casting Crowns
Casting Crowns – Somewhere In Your Silent Night (Official Lyric Video) – YouTubeSomewhere
In Your Silent Night
All is calm and all is bright
Everywhere but in your heart tonight
They’re singing carols of joy and peace
But you feel too far gone and too far out of reach
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
From heaven’s height to manger low
There is no distance the Prince of Peace won’t go
From manger low to Calvary’s hill
When your pain runs deep
His love runs deeper still
He has always loved you, child And He always will
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
Lift your head Lift your heart
Emmanuel will meet you where you are
He knows your hurt
He knows your name
And you’re the very reason that He came
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
Love will find you
Love will find you
Love will find you https://www.youtube.com/watch?v=nT-5cP4BeoI
(Mark Hall, Bernie Herms, Matthew West) (C) 2017 Provident Label Group LLC, a division of Sony Music Entertainment
Deze kan ik niet zonder dat de tranen over mijn wangen biggelen zingen.. elke keer slik ik vele tranen weg van ontroering.. en tegelijk zing ik dwsrs door mijn tranen heen uit volle borst de refreinen mee!
Elke keer raakt het mij weer tot diep in mijn hart ❤ waarom dit lied mij elke keer weer ontroerd kan ik nog niet echt onder woorden brengen..
U geeft een Toekomst vol van hoop Dat heeft U ons beloofd Niemand anders dan U alleen Leidt ons door dit leven heen!
U geeft een Toekomst vol van hoop Dat heeft U ons beloofd Niemand anders U alleen Leidt ons door dit leven heen!
Steeds moet ik bij dit lied denken aan onze trouwtekst… Nog steeds geeft Hij een toekomst vol van hoop.. is het niet samen hier op aarde.. dan in de Eeuwigheid waar onze Toekomst ligt!
Maar dan troost mij de gedachte dat wij elkaar weer zullen ontmoeten.. in een andere situatie.. een Volmaakte Situatie! Hoe is voor mij een groot vraagteken.. maar dat het gebeurt staat voor mij vast! Dan kan ik door mijn tranen heen blijven zingen..
U geeft een toekomst vol van hoop!
Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren , gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden, en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het woord des Heren , en in uw lot een keer brengen; Jeremia 29:11-14b NBG51
Prachtig nummer gezongen door Kirsten Alting-Winkelman… enorme bewondering voor deze moedige bijzondere vrouw! Zij deelt onderstaand schrijven en zingt het nummer! Voor velen een herkenbare tekst.. denk dat we allemaal wel een stuk(je) gebrokenheid kennen! Hou vol… in deze crisis is Hij dichtbij!!
Ik had het echt op mijn hart om dit lied voor jullie te zingen en delen juist nu de wereld een wereld wat beheerst wordt door corona, chaos, gebrokenheid, angst en pijn. We hebben er allemaal mee te maken. Hoe ik ermee te maken heb is dat ik opgenomen ben in een verpleeghuis, bedgebonden ben en mijn man en kinderen al weken niet gezien heb. Jij hebt vast op hele andere manieren ermee te maken. Misschien lijkt alles hopeloos en gebroken. Maar ik hoop dat dit lied je hoop en kracht mag geven. Want God maakt juist Zijn meesterwerken uit gebrokenheid. Geschreven door Dixie Phillips,Kenne Walker en Natalie Cromwell. Als je dit deelt wordt de tekst niet meegedeelt dus mijn verzoek om mijn tekst te kopieren en erbij te plakken
Lyrics
When your life falls apart Left with an injured heart Bring your hurts to the Master He comes to where you are Redeems and heals your scars Brings beauty from disaster
‘Cause every masterpiece made by Jesus Begins with broken pieces He takes the shattered clay And mingles truth with grace Day by day, time after time His work of art is redesigned Every masterpiece begins with broken pieces
No one could understand Why nails pierced His feet and hands And He hung on Calvary His wounded body bled Painted His cross red This was His finest artistry
Cause every masterpiece made by Jesus Begins with broken pieces He takes the shattered clay And mingles truth with grace Day by day, time after time His work of art is redesigned Every masterpiece begins with broken pieces
Mercy shapes you into what you were always meant to be A vessel of His love and glory
Cause every masterpiece made by Jesus Begins with broken pieces He takes the shattered clay And mingles truth with grace Day by day, time after time His work of art is redesigned Every masterpiece begins with broken pieces
In mijn vorige blog “Houd vol… ik ben met je” schreef ik al wat deze periode met ons kan doen… de angsten die we kunnen voelen en de worstelingen die er zijn en kunnen komen..
Toen ik die blog schreef was het nog niet heel erg dichtbij gekomen en had gehoopt en gebeden dat het onze deur voorbij mocht gaan..
En dan komt het ineens heel dichtbij…
Niet dat het bij ons al definitief is vastgesteld maar dat je verdacht bent..
En wat komt er dan een narigheid over je heen.. je beland in een ontzettend spannende tijd.. een tijd die je niet mee wilt maken maar waarin je geen keus hebt dan er dwars door heen te gaan!
Op goede vrijdag begonnen de klachten bij mij, verkouden en ontzettende hoofdpijn.. ach ik dacht gaat wel weer over.. maar het werd steeds erger.. er kwam keelpijn bij en de hoofdpijn werd steeds erger tot misselijk aan toe..
Ik twijfelde… moet ik contact op nemen met de huisarts.. of gaat het vanzelf voorbij.. na wikken en wegen toch maar contact op genomen.. omdat mijn echtgenoot ook in de risicogroep valt wilde ik geen risico nemen..
Aan de andere kant ben je terug houdend omdat het nogal een eng idee is en je niet weet wat je verwachten kunt.. ik belde en werd verwacht op de coronapoli in onze woonplaats.. als ik kwam kon ik in wachtkamer 7 plaatsnemen en een mondkapje opdoen wat klaar ligt…
Daar ging ik…
Kriebels en spanning van heb ik jou daar.. niet zo zeer dat ik bang was maar meer het ongewone… het bijzondere.. het onzekere..
Op dat moment flitste er een gebed door mij heen die iemand van onze huiskring de avond ervoor had gebeden voor mij, en wat had ik dat nu nodig had..
Ik was die avond al niet lekker maar we hadden via Jitsi toch een huiskring avond.. ik was achteraf blij dat ik wel was gegaan.. na ons lief en leed gedeeld te hebben besloten we voor elkaar te bidden..
Zij bad dat Gods vrede bij mij mocht zijn en dat ik mocht weten en ervaren dat Hij altijd bij ons is.. wat er ook nog ging gebeuren..
Nu denkend daaraan vond ik het een knipoog van Hem, elke dag zeg ik “Hij is erbij” vaak tegen mijzelf en de ander.. de hele middag verliet dit niet meer mijn gedachten.. ik moest er steeds aan denken, en met dat gebed in mijn hoofd en hart ging ik op weg naar de coronapost..
Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet. Johannes 14:27
Natuurlijk had ik nog steeds een knoop in mijn maag, en ik zong onderweg mijzelf moed in met dit gebed..
Het is namelijk niet zo dat als je christen bent de rampen jou deur voorbij gaan.. wij lijden net zo hard en soms nog harder.. maar wij hebben een troost dat God bij ons is… altijd… en ons nooit verlaat.. waardoor wij de stormen anders doorstaan.. in het vertrouwen dat Hij voor ons zorgt..
En tegelijk blijf je mens… met je tekortkomingen.. je spanning.. je angsten en daar tegenover je hoop, je geloof en je vertrouwen in Hem waardoor ik de spanning, angst en tekortkoming kan handelen..
God wist gisteren al dat dit vandaag zou gaan gebeuren en wist wat ik daarin nodig had!
Aangekomen en plaatsgenomen waar ik moest zijn kwam daar de dokter.. onherkenbaar in een wit pak.. masker voor en bril op.. hij stelde zich zelf voor en had hij pietje gezegd dan had ik het ook geloofd..
Dit was zo bizar!
Ik kreeg zo’n naar gevoel… het was net of had ik de pest en was ik ongelofelijk besmettelijk.. was natuurlijk ook zo maar zo heb je dit nog nooit meegemaakt en moest denken aan wat er in de bijbel staat over de melaatsen dat iedereen ze uit de weg ging en ze buiten de stadpoorten werden gezet…
Dit kwam flink binnen en het was of iemand mij een stomp gaf op mijn blauwe plekken.. ongewenst.. niet oké.. afgekeurd.. afgewezen..
De dokter was erg vriendelijk en ik had een goed gesprek met hem.. maar ondanks dat ik en mijn man in risicogroep vallen werden we niet getest.. ondanks dat ik onze situatie had uitgelegd.. hij deed het niet omdat simpelweg er te weinig testen zijn en omdat er geen therapie voor is heeft het ook geen zin…
We moesten er “gewoon” vanuit gaan dat het C virus bij ons aanwezig was..
Nou “gewoon”.. dit hield al heel wat in.. zo “gewoon” zou het niet worden… Thuisblijven.. in quarantaine… niet zelf de hond uitlaten.. mijn echtgenoot niet meer naar zijn dagbesteding.. wat betekend dat de structuur weg zou vallen.. terwijl daar juist zo’n behoefte aan is als je cognitieve problemen hebt..
De arts gaf mij wel een antibiotica mee voor als het misschien een bijholteontsteking was, en het kon geen kwaad..
Ik was erg verbaasd.. wat moet ik nu met antibiotica.. je weet helemaal niet wat mij mankeert.. ik wist dat dit wel degelijk kwaad kon, en na informatie te hebben gevraagd bij mijn orthomoleculaire immunoloog vriend Ron Grit van Vita Nova… besloot ik om het absoluut niet te slikken…
Antibiotica verzwakt je immuunsysteem waardoor je alleen maar meer kwetsbaarder wordt voor het coronavirus.. en dat is toch iets wat we nou juist niet willen.. en mijn grootste herstel van mijn lichaam heeft te maken met mijn immuunsysteem..
Ik ging weer naar huis en was doodmoe…
De dagen daarna leverde ik steeds meer in, bij elke inspanning kreeg ik het benauwd, en de hoofdpijn werd ook met de dag erger..
Maar goed mijn mantelzorgtaken gingen wel gewoon door.. en je moet gaan nadenken over…
Wat als…
Stel dat ik weg zou vallen door opnamen in ziekenhuis bv.. hoe moest het dan met mijn echtgenoot.. is het verantwoord om hem alleen achter te laten.. nee.. dus moeten er dingen geregeld worden..
Stel dat mijn echtgenoot die ook al koorts kreeg ziek zou worden.. wat zou hij willen… wil hij dan nog naar de IC.. wil ik nog naar de IC bij het slechtste scenario.. al deze vragen komen aan je voorbij en moet je het over hebben..
Oké.. je kan zeggen.. je moet niet van het ergste uitgaan… valt toch allemaal wel mee.. maar als je het nieuws een beetje volgt dan weet je ook wat er kan gebeuren.. gelukkig treft het bij de meeste mensen de milde variant…
Ook weten we allemaal wel dat deze puntjes vaak niet besproken worden in het dagelijks leven.. en als je het op dat moment moet beslissen en je weet niet wat je naaste wil dan zijn die beslissingen zo heftig en moeilijk.. wat is er dan mooier als je het samen doorgenomen hebt en weet wat de ander zijn wensen zijn…
Al deze dingen brengen de nodige spanningen en onzekerheid met zich mee.. en zeg nou eerlijk het is ook niet makkelijk en ook niet leuk om het over deze dingen te hebben.. hier wil je toch niet mee bezig zijn..
Gelukkig had ik nauw contact met mijn mantelzorgondersteuner en mijn coach.. en mijn arts op de achtergrond.. met elkaar liepen we de stappen door..
Niet makkelijk..
Ik werd met de dag benauwder en op een gegeven moment vertrouwde ik het niet meer..
Maar bellen dat was echt voor mij nog een stap te ver… ik wist dat als ik zou bellen.. dat dit heel veel consequenties kon betekenen… voor ons allebei..
De hele middag heb ik geworsteld.. overlegd… gebeden.. maar kon geen keuze maken.. en die keuze moest ik toch zelf maken..
Als mantelzorger kun je dit gewoonweg niet.. dit is gewoon onmenselijk.. mijn hart huilde… wat moest ik doen..
Bang voor mij zelf was ik niet.. nee… maar voor de thuissituatie wel.. de consequenties die dit met zich mee zou kunnen brengen.. brrr… het greep mij naar de keel.. ik was kapot van de spanning.. en er volgde zowaar een paniek aanval..
Dit kon ik niet!!
Auteur Hendrikje Fictorie verwoorde in een reactie op een schrijven van mij zo treffend wat ik voelde.. en wat vele mantelzorgers voelen..
Afhankelijk zijn terwijl je weet dat je geliefde afhankelijk van jou is is slopend..
Uiteindelijk heb ik na uren toch gebeld.. waarom.. omdat mijn saturatie best wel was gedaald en ik mij steeds benauwder ging voelen.. en natuurlijk de spanning die dit alles met zich meebracht is natuurlijk ook niet niks…
Dit is gewoon ondraaglijk.. ik kan die keuze gewoon niet maken..
Het is verschrikkelijk dat je sommige keuzes in je eentje moet maken.. die verantwoording is bijna niet te dragen.. dan ga je er nog liever zelf aan onderdoor..
In tranen vertelde ik de assistente van de spoedeisende hulp wat de situatie was.. de assistente wilde dat ik kwam.. omdat ze het niet vertrouwde..
Na het telefoontje vervoer kunnen regelen, een lieve vriendin ging met mij mee.. maar ik moest mijn man thuislaten want er mocht maar 1 begeleider mee.. en omdat mijn man niet meer mag autorijden had ik geen andere keus dan hem alleen achter te laten..
En dat brak mijn hart.. dit was zo verschrikkelijk.. want eerlijk gezegd wist ik niet zeker of ik weer thuis zou komen die avond.. en hoe moest het dan met mijn partner.. Hij kan zich namelijk niet meer alleen redden.. wel een paar uurtjes en dan nog moet ik altijd bereikbaar zijn.. dus al helemaal geen dagen of weken..
De taxi kwam voorrijden en tijd om te gaan was aangebroken..
Een laatste knuffel..
Wat heb ik die knuffel gevoeld..
Wat deed die knuffel pijn!
Ik slikte mijn tranen weg en en liep naar de deur.. draaide mij nog een keer om en zei..
Tot gauw..lieverd…
Ik stapte de deur uit, mondkapje op en vlug in de auto..
Oooo wat deed dit zeer…
Door de spanning laaide mijn dystonie even enorm op.. al mijn gezichtspieren vlogen alle kanten op.. ik had even geen controle over mijn spieren..
Onderweg naar de coronapost kon ik gelukkig even kletsen met mijn vriendin.. en zo mijn gedachten even afleiden..
Op de coronapost gebeurde het zelfde als de afgelopen woensdag.. dus wist al een beetje hoe het ging en merkte dat die spanning er gelukkig niet meer was..
Tijdens het gesprek met de arts zei de arts op een gegeven moment dat ze het erg vreemd vond dat ik die woensdag niet was getest.. u zit in zo’n kwetsbare situatie en u zit samen met uw man in de risico groep..
En om thuis goed de zorg te kunnen regelen is het van belang dat je weet wat er aan de hand is..
Fijn… ik voelde me even gehoord!!
De thuiszorg die bij mijn man normaliter komt, had ik afgezegd vanwege het besmettingsgevaar, en dacht voor de tijd dat het duurt doe ik het wel samen met mijn man.. maar als de thuiszorg weer in beeld wilde komen dan was het toch van belang dat er duidelijkheid zou komen..
Helemaal als ik te ziek zou worden..
Ze zei ik vind dat u getest moet worden dus dat gaan we nu ook doen en daarna kunt u naar huis.. want als het zo is heeft u uw echtgenoot allang besmet..
Ik was ontzettend blij dat ik weer naar huis kon en het afscheid niet voor lang was geweest!
Toch heeft het mij wel aan het denken gezet..
Het heeft veel met mij gedaan merk ik.. het leven is kwetsbaar..
Het is afwachten morgen wat er uit komt..
Hopelijk blijft het bij dit.. en heb ik het hoogtepunt nu bereikt.. en gaan we weer langzaam de goede kant op..
Wat ik erg bijzonder vindt is dat er voor ons opnieuw een mooie nieuwe wereld opengaat sinds we verhuisd zijn.. we zijn niet zomaar in deze buurt komen wonen.. en we mogen weer ervaren dat buren ook “leuk” kunnen zijn.. dat je ook “normaal” contact met je buren kunt hebben… en dat we er voor elkaar mogen en kunnen zijn.. dit doet mij zo goed.. het maakt dat ik in no time mij hier ontzettend thuis ben gaan voelen en hier voor geen goud meer weg wil… het is zo ons eigen plekje geworden en langzaam aan komt alles af..
Ook de vele berichtjes die we krijgen hoe het met ons gaat, de zorg die we krijgen via de huiskring van onze kerk.. eten wordt gekookt.. hond wordt uitgelaten.. het is een Zegen om dit te ervaren..
En aan het eind van de middag zag ik een mooi bijzonder getuigenis filmpje op internet voorbij komen..
Mooi gedicht.. verdriet mag er zijn… tranen laten rollen lucht alleen maar op.. Laten we vanavond met z’n allen een kaars aansteken om verdriet met elkaar te delen.. Maar ook door licht en hoop te verspreiden, in deze duistere tijd van ziekte, dood en pijn hebben we juist licht en hoop nodig…
Zijn licht! Zijn hoop!
Doe je mee?
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft … een lied uit Taizé
Laat ons huilen
Laat ons huilen om de doden die eenzaam daalden in het graf. Laat ons huilen om hen die geloven dat ziekte een oordeel is, een straf. Laat ons huilen om de ouderen die gescheiden worden van man of vrouw Laat ons huilen, laat ons rouwen; de dood zet velen in de kou. Laat ons huilen om de zieken die in slaap moeten worden gebracht. Laat ons huilen om de fabrieken waar straks niemand meer wordt verwacht. Laat ons huilen om de kinderen die thuis steeds minder veilig zijn. Laat ons huilen waar krachten minderen waar gebeden wordt om lucht in pijn. Laat ons huilen om de vaders die zich zorgen maken om hun werk. Laat ons huilen want de kaders van ons leven blijken minder sterk. Laat ons huilen om de moeders die plotseling een juf moeten zijn. Laat ons huilen om zusters, broeders die samen worstelen met hun pijn Laat ons huilen om hen die zorgen en moeten kiezen tussen goed en kwaad. Laat ons huilen om wie niet geborgen en heel eenzaam in het leven staat. Laat ons huilen om de landen waar één leider de macht in handen neemt Laat ons huilen om de ander; we raken zo van elkaar vervreemd. Laat ons huilen om ons leven dat plotseling op zijn kop werd gezet Laat ons huilen om ons streven dat alles maar zo maakbaar werd. Laat ons huilen totdat al onze tranen in dit tijdelijke droeve aardse dal een rivier van vrede mogen banen tot het rijk Gods komen zal.
Momenteel gaan er op Facebook meerder challenge rond.. sommigen zijn leuk, anderen minder leuk.. sommigen zijn een uitdaging en sommigen is gewoon om even je zinnen te verzetten.. al met al… het is een leuk tijdverdrijf..
Totdat ik vanmorgen deze challange te zien kreeg en ik vond het een hele mooie!
Ze deelde de challange.. om vandaag een Bijbeltekst te delen die je vandaag aansprak en te vertellen waarom!
Wat is het trouwens geweldig om te zien en te ervaren hoe de wereld zich ontpopt, zoals Hij het heeft bedoelt!
Niet IK maar SAMEN!!
En je begrijpt uiteraard dat ik hier graag aan mee doe!!
Onderstaande tekst kwam in mij op na dat ik vanmorgen de dienst had gekeken van onze eigen kerk en erachteraan een dienst van Opwekking..
"Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij."
“Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij.”
Bij beide diensten kreeg ik de bemoediging
“Houd vol!!”
Hier werd ik door geraakt… want dat zegt nogal wat in deze tijd om vol te houden… om door te gaan… en je niet te laten ontmoedigen..
Makkelijk?? Nee!!
Mogelijk?? Ja.. met Hem..
Ik kan het namelijk ook niet alleen.. als je het nieuws volgt dan kun je wel depressief en ontmoedigt raken.. het is alleen maar Corona.. en natuurlijk is het erg.. is het verschrikkelijk wat er gebeurt.. wereldwijd.. het verdriet en onmacht bij de mensen… maar ook de angst… de angst om er alleen voor komen te staan… hoe houd ik alle ballen in de lucht.. maar ook de angst om alleen te sterven als de corona jou in de greep heeft en de medici niks meer voor je kan doen.. en dan het eenzame gevoel wat uit die angst voortkomt…
Ik weet dat er ontzettend veel mensen bang zijn.. angst ervaren.. en sommige angsten zijn ook reëel…
Als je de beelden op tv ziet, uit Italië.. uit Spanje dan slaat de schrik je ook om het hart..
Dan valt echt letterlijk alles om je heen weg, dan sta je er alleen voor.. misschien nog een hand van een verpleegkundige..
Dit is een schrikbeeld van menig mens hier op aarde..
En dit raakt mij… ik weet hoe het voelt om zo verlaten te zijn.. en leef met al die mensen mee die dit mee moeten maken.. dan huilt mijn hart en roep ik Jezus aan… “Ontferm U Heer over al deze mensen”...
Verlaten zijn is in mijn ogen een van de ergste trauma’s die iemand mee kan maken… wij zijn namelijk niet gemaakt om verlaten te worden.. om alleen over te blijven.. Toen Hij de wereld schiep, schiep Hij ook twee mensen om elkaar tot hulp te zijn….
Wat is het trouwens geweldig om te zien en te ervaren hoe de wereld zich ontpopt, zoals Hij het heeft bedoelt!
Niet IK maar SAMEN!!
Het verlaten zijn heb ik helaas ook gekend, niet door een of ander naar virus maar door letterlijk opgesloten zijn.. meerdere keren… dat er niemand bij je kan komen.. waardoor echt letterlijk alles weg valt en je alleen met je zelf overblijft..
Heel lang heb ik geworsteld met deze angst, met deze verlatenheid.. en het eenzame gevoel wat daaruit voort komt.. en jaren heb ik die verlatenheid bij mij gedragen…
In die periode schoot het regelmatig door mijn hoofd dat ik mij een beetje kon indenken hoe Jezus zich heeft gevoeld… in deze periode richting Pasen denken we daar vaak aan..
Op dat moment gaf het mij geen troost.. ik werd er alleen maar verdrietiger van en begreep er niets van.. waar was Jezus dan??
Maar er is hoop…
Jezus….
Want in deze vreselijke angst/verlatenheid is er 1 Iemand die wel bij mij kon komen… die mijn geroep wel hoorde…
Jaren later heeft Hij mij laten zien door gebed dat Hij er wel degelijk was.. die bevestiging had ik zo nodig om deze trauma een plekje te kunnen geven…
We ervaren het niet altijd op het moment zelf…
Maar wat is die bevestiging voor mij van onschatbare waarde geweest, gewoon omdat ik van toen af aan wist dat Hij er altijd is… wat er ook gebeurt.. wat je ook mag overkomen..
Hij is er bij!!
Deze Jezus laat ons niet alleen staan als wij er om vragen.. Hij geeft wat wij nodig hebben… omdat Hij weet wat wij nodig hebben om door te kunnen gaan.. om vol te houden…
Hij hoort je wel degelijk als niemand je meer hoort.. Hij komt naast je zitten als je hem aanroept.. ook al ervaar je het niet.. laat het dan in je gedachten en hart dalen zodat het een zeker weten wordt!
Hij mag je wel vastpakken want het virus kan Hem niet raken!
Mijn omstandigheden waren niet direct veranderd, maar de verandering in mij zelf was begonnen…
Het is zo belangrijk vooral in deze tijd dat je zeker weet dat Jezus er altijd is.. dat Hij nooit van je zijde wijkt of kan wijken.. want Hij woont in jou hart als jij JA tegen Hem hebt gezegd..
Wat een enorme bemoediging om dit zeker te weten..
Nooit meer alleen.. ja ook als het doek valt..
Ik ben niet bang… want ik weet waar ik naar toe ga als mijn doek gaat vallen..
Natuurlijk hoop ik dat het doek nog lang niet valt… dat mij nog meer dagen zijn gegeven om er te zijn voor een ander.. ik zelf heb het gevoel dat mijn leven pas is begonnen…
Maar valt mijn doek dan weet ik ook dat het goed is.. want mijn God heeft het beste met mij voor.. en ook met jou… want tegelijk weet ik dat Hij dan ook weer zorgt voor de ander…
Natuurlijk zal ook ik door een worsteling moeten, vooral om de mensen die mij dierbaar zijn en die ik achter moet laten.. maar die laat ik achter in de wetenschap dat er een God is die voor hen zorgt..
Want ik ken een liefdevolle God, niet een God van angst, niet een God die ziekte geeft.. nee ik ken een God die van ons houd en voor ons zorgt als wij ons door Hem willen laten verzorgen!
Mijn gedachten gaan uit naar al die mensen die in angst leven.. die verlatenheid kennen… en die eenzaam en alleen sterven…
Ik bid voor de mensen die nu in doodsangst, of moederziel alleen in een ziekenhuis liggen, of de ouderen en jongeren die in een verpleeghuis verblijven zonder dat ze bezoek mogen ontvangen, de mensen met een beperking die er niks van snappen wat er gebeurt en zich daardoor zo verlaten voelen.. voor de kinderen die in een onveilige situatie leven, voor de relaties die onder spanning komen te staan, voor relaties waar het ook onveilig is, dat Jezus in genade zich ontfermt over jou!!
Dat Hij zichzelf gaat openbaren aan jou als jij deze Jezus ook wilt leren kennen, of dat je Hem gekend hebt… maar ook als je Hem wel kent…
Hij staat met open armen op een ieder te wachten.. wie of wat je ook bent!!
Hij wacht geduldig op jou..
Johannes 3:16 Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Af en toe trekt Hij wel eens aan je jasje, want Hij houd zoveel van jou dat Hij niks liever wil dan dat jij bij Hem komt schuilen.
Ik hoop dat voor jou deze tekst, die mij vandaag zo bemoedigt heeft, ook jou mag gaan bemoedigen, waardoor wij het samen gaan volhouden en wij ons niet laten ontmoedigen… wat wij ook nog voor de kiezen gaan krijgen!
Hij is erbij!!
En stel dat het doet valt.. wees dan niet bang.. het is nooit te laat om Ja tegen Jezus te zeggen.. Hij wacht…
Afgelopen zondag tijdens ons optreden met the Choir Company deelde de dirigent een prachtige bijzondere overdenking..
De kern ging over bovenstaande tekst in het plaatje..
Maar om je (opnieuw) te laten vullen door God moet je eerst ruimte creëren.. dit doe je door op te ruimen.. schoon schip te maken.. in je huis (lees hart)..
Wat mij hierin trof was dat Hij vertelde dat dit niet alleen altijd over zonde of negatieve dingen gaat… maar soms juist ook in positieve situaties, goede dingen.. dat God ons roept voor een nieuwe taak.. Nieuw baan.. nieuwe kansen..
Waarom?
Vaak om te groeien… zodat je nog meer en mooier uit de verf komt dan je nu al doet! Zodat je nog meer gaat lijken op Hem… andere mensen door jou mogen gaan ontdekken wie Jezus is!
Wat een prachtige win&win situatie!
Alleen wat is dat een enorme uitdaging..
Daar is moed voor nodig!
Durf jij op te ruimen en je opnieuw te laten vullen door Hem.. je hele hart…
Dan ga je bijzondere dingen zien, ontdekken en ervaren..
Op dit moment ervaar ik dit op persoonlijk vlak in verschillende situaties..
Mijn leven is enorm in ontwikkeling en ik ben uitgestapt in veel opzichten.. vrijwilliverswerk… reïntegratie via UWV.. ander koor.. taken binnen de kerk.. andere woning.. mijn oude “beperkte” leven achterlaten.. in mijn kracht gaan staan.. de kracht die God mij heeft gegeven.. Durf uit je “comfort zone” te stappen.. en wat krijg ik er veel voor terug!
Vreugde en rust in mijzelf, ruimte voor God en de ander! Mijn leven is zo rijk geworden..
Opruimen, uitstappen en in afhankelijkheid van Hem leven heeft mijn leven enorm verrijkt!
Mijn hart wordt gevuld met enorme dankbaarheid!
Ondanks de omstandigheden zal ik juichen in mijn Heer!
Makkelijk nee!!! Mogelijk Ja!!!
Ik hoop en bid dat jij ook deze uitdaging aandurft.. weet en vertrouw dat God er altijd is, was en zal zijn!
Zoals elk jaar wil ik er bij stil staan wat afgelopen jaar ons aan zegeningen heeft gebracht maar ook de moeiten die we voor de kiezen kregen..
2019 het jaar waarin vreugde en verdriet hand in hand gingen. 2019 het jaar dat wij samen weer een jaar ouder mochten worden 2019 het jaar waarin we Chanel onze kleine viervoeter bij ons een thuis mochten geven 2019 het jaar waarin mijn man uiteindelijk de diagnose Cadasil kreeg.. dit bracht rust maar ook verdriet… 2019 een pittig jaar waarin het ging om accepteren en onze toekomst bijstellen.
2019 het jaar dat we alweer 5 jaar getrouwd mochten zijn 2019 het jaar dat dat we op vakantie gingen in de omgeving Winterberg waar we ook onze huwelijksreis 5 jaar geleden mochten beleven.. 2019 het jaar waarin we bijna een maand in Friesland mochten bivakkeren..
2019 het jaar dat er in mijn gezondheid een enorme ommekeer kwam. 2019 het jaar waarin ik door middel van voeding en veranderde leefstijl mijn diagnoses de rug mocht toekeren en er een wereld voor mij openging. 2019 het jaar waarin ik mijn scootmobiel mocht inleveren.. simpelweg omdat ik hem niet meer nodig heb! 2019 het jaar waarin ik na 30 jaar WAO uitkering mag gaan ontdekken via een reintegeatiebureu waar mijn toekomst ligt qua werk. 2019 het jaar waarin ik mocht beginnen met vrijwilligerswerk bij de dagbehandeling TMZ 2019 het jaar dat ik een nieuwe uitdaging mocht aangaan als groepenbegeleider bij Present Almelo 2019 het jaar dat ik gestopt ben met vrijwilligerswerk bij dagelijksebroodkruimels.nl vanwege verandering binnen die organisatie.
2019 het jaar waarin ik ook dieptepunten ervoer.. Dat mijn leventje vaak op zijn grondvesten schudde.. 2019 het jaar waar ik binnen onze Gemeente taken op kon pakken.. 2019 het jaar waarin mijn lieverd WLZ kreeg en hij zijn plek weer kon innemen bij RTV Borne
2019 het jaar dat we mochten genieten van de omgeving met al zijn zegeningen… 2019 het jaar waarin wij samen opnieuw mochten verhuizen binnen Borne.. weer naar een eengezinswoning met tuin
2019 het jaar waarin wij uitgenodigd werden voor een heerlijk kerstdiner met lieve vrienden waar we van hebben genoten! 2019 een jaar waarin we mochten optrekken met lieve vrienden en vriendinnen 2019 het jaar waarin we als familie weer voor elkaar gespaard zijn gebleven.
2019 het jaar dat God opnieuw gaf wat wij nodig hadden in alle opzichten zodat wij niks te kort kwamen. 2019 het jaar dat wij ondanks alles konden Genieten van alle kleine dingen die op ons pad kwamen…
En belangrijk! 2019 het jaar wat vele ups en downs kende maar waar we samen mochten optrekken met de mensen die ons lief zijn ❣ Wij ontzettend dankbaar en blij zijn met de mensen die God op ons pad heeft gebracht en met ons meewandelen.. Dank jullie wel!!! 😇🥰
Op naar een bijzonder 2020! 🙏 Wij gaan een onbekende toekomst tegemoet maar wel een toekomst van Hoop.. ondanks wat er volgend jaar ook op ons pad komt, weten wij ons veilig en geborgen in Zijn hand! Hij is erbij ook in 2020! 😘
Vandaag mijn allereerste project begeleid als groepenbegeleider bij Present Almelo!
Zo bijzonder… dankbaar dat ik mijn steentje vandaag mocht bijdragen om een lichtpuntje in iemands leven te zijn.. door praktisch en sociaal hier handen en voeten aan te geven…
Maar het moest vandaag ook even dalen in mijzelf.. Het kwam flink binnen
30 jaar… 20 jaar…. 10 jaar…. 5 jaar… 2 jaar… geleden had ik dit nooit kunnen dromen.. weten of geloven… dat er ooit nog een tijd zou komen dat ik aan de andere kant zou komen te staan… Ik… die voorgoed opgenomen zou worden achter gesloten deuren..
Slik… en nu…
Ik ben stil.. heftig als je dit even tot je door laat dringen..
En dan raak ik ontroerd… en ongekend dankbaar… wat ik niet goed in de juiste woorden kan uitdrukken.. omdat elk woord niet precies de juiste lading daarin kan weergeven… maar God kent mijn woordeloze woorden.
In prediker 3 zegt God dat er voor alles een tijd is.. Er is een tijd om te huilen en er is een tijd om te lachen. Er is een tijd om te treuren en er is een tijd om te dansen.
Hiermee zegt Hij tegen ons.. jou… er is Hoop.. ik heb een plan met je leven.. Wauw… weer komt onze trouwtekst zo naar voren in mijn/ons leven..
Jeremia 29:11-14.Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. (Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden, en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het woord des Heren, en in uw lot een keer brengen)
Ik ben zo blij en dankbaar dat God die laatste verzen aan onze trouwtekst heeft toegevoegd.. met het eerste gedeelte alleen is de tekst voor ons niet compleet.. het laatste stukje hoort er bij.. we hebben dit al zovaak mogen ervaren… Als wij Hem aanroepen en zoeken met heel ons hart.. zal Hij uitkomst geven!!!
Maar als je midden in een donkere periode zit ervaar je dat vaak niet zo.. dat er aan het eind van een donkere tunnel het altijd weer licht wordt! Dan wil ik je bemoedigen met onze trouwtekst.. ook voor jou is er hoop!
Ook al wordt het opnieuw donker om je heen.. zijn de omstandigheden verschrikkelijk.. toch weet ik en houdt ik mij vast aan de woorden die Hij mij heeft gegeven!
Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden, en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het woord des Heren, en in uw lot een keer brengen
Jeremia 29:12-1
Hij baant een weg als je zelf geen uitkomst ziet! God is groter en Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk…
Ja, Ik zal een weg in de woestijn maken, rivieren in de wildernis Jesaja 43:19
Ook al is dat niet altijd zoals wij het graag willen/zien.. maar Zijn plan is het beste.. want Hij overziet het hele plaatje en heeft het beste met mij voor… en dan kan ik het waarom loslaten en in het hier en nu leven..
Te doen waar Hij mij voor geroepen heeft!!Struikeld Leven in de voetsporen van Jezus met vallen en opstaan!
ZIJN GENADE IS (voor mij) GENOEG!!!
Met tranen deze week dit lied gehoord.. zo mooi.. eindelijk kan ik zingen
Abba Vader!
Songtekst: Eline Bakker – Abba U bent een Vader die zingt en juicht over ons Uw ogen vol trots en trouw zijn op ons Nog voor ons bestaan ging Uw hart naar ons uit En Uw liefde laat ons nooit meer los U bent een Vader die zingt en juicht over ons.
Abba Onze Vader Abba Wij zijn van U.
U bent een Vader die zingt en juicht over ons U neemt ons bij de hand en danst met ons Niets in ons bestaan zal u ooit ontgaan Want Uw liefde laat ons nooit meer los U bent een Vader die zingt en juicht over ons.
U vond ons verloren in slavernij Uw liefde greep in en U kocht ons vrij Met alles wat in ons is roepen wij nu: ‘Abba’
Dichtbij Uw hart, terug van weggeweest komen wij thuis bij Uw welkomstfeest Met alles wat in ons is roepen wij nu: ‘Abba’
Bij U verdwijnt onze onzekerheid en vinden wij onze identiteit Met alles wat in ons is roepen wij nu: ‘Abba’
Nu zijn wij van U en U bent van ons En dat staat vast wat ons ook overkomt Met alles wat in ons is roepen wij nu: ‘Abba’
Het wordt tijd voor een rijbewijs geloof ik.. pfff almelo… wat een vreselijke stad om met een brommobiel je weg te vinden…
Ehhh ik zal eerlijk zijn.. ben verdwaald
Net thuis van een gezellige introductieavond voor vrijwilligers bij TMZ…
Wel bijzonder hoe ik dan de weg weer heb gevonden.. Wil het graag met je delen ter bemoediging dat Hij er altijd is!
Ik was de wanhoop nabij en wist niet meer waar ik was in Almelo.. (onbekende stad) Had al een paar keer God om hulp gevraagd maar ik reed maar rondjes en stuitte steeds op de Ring.. waar ik dus absoluut niet mag rijden.. Tom Tom stond aan maar bracht mij ook steeds weer naar de Ring, werkte dus ook niet om uit deze doolhof te komen.. Tom Tom op telefoon erbij gezocht.. maar die zweeg in alle talen..
Op een gegeven moment reed ik opnieuw op een kruispunt af en riep:
“Heer ik weet het niet meer.. U moet mij thuis brengen..”
(de hele reis zweeg de telefoon in alle talen en ik kon niet steeds op de tekefoon kijken)
Plotseling kwam er een vriendelijke vrouwenstem uit de telefoon.. “sla over 100 meter linksaf..
Mijn hart maakte een sprongetje en ik zei.. “Dankuwel Heer.. U heeft nu de controle over mijn telefoon dus daar vertrouw ik op dat die mij nu de weg wijst naar huis!
Op dat moment ging ik in vol vertrouwen de stem van de telefoon volgen…
Ik vond het doodeng en deed het met een bonzend hart…
Ik kon immers zomaar voor de “Ring” komen te staan.. waar ik niet op mocht en dat weet de Tom Tom niet…
Maar God wel!
Binnen een paar minuten was ik buiten Almelo … op een binnenweggetje.. ik dacht… gewoon blijven rijden.. komt goed!
Na 15 minuten de stem volgend zag ik ineens een herkenningspunt… Een diepe zucht van opluchting volgde.. en tranen van dankbaarheid!
Zingend reed ik de laatste kilometers naar huis!
Wat ben ik toch blij met Jezus! Hij wijst je de weg als wij Hem aanroepen!
Sporen van het leven… wat doet dit met je?? met je Lichaam?? Kom je er ooit vanaf??
Vragen die de laatste tijd door mij hoofd spoken en mij aan het denken zetten, ook de vragen wat kan ik of wat moet ik er mee.. of moet ik er überhaupt iets mee… of moet ik gewoon maar accepteren dat het is zoals het is.. en dat ik er gewoon af en toe behoorlijk last van heb.. dat het bij mij hoort…. dat er teveel gebeurt is waardoor mijn lichaam soms zo beurs aanvoelt na weer een dreun..
Lastige vragen..
Waar ik achtergekomen ben in de loop der jaren en af en toe pijnlijk van bewust wordt.. is dat ik ontzettend kwetsbaar blijf… lichamelijk maar ook geestelijk.. lichaam en geest werken namelijk samen.. die kun je niet loskoppelen.. het heeft invloed op elkaar…
En eerlijk gezegd heb ik het er af en toe ontzettend moeilijk mee…
Vorige week had ik een pijnlijke ontmoeting met mijn kwetsbaarheid.. ons koor had een nieuw lied en daar zaten solo partijen in.. de dirigent had gevraagd dat hij de week erop vijf solisten wilde horen, hij zou ze niet aanwijzen maar wie het op zijn hart had kon zich opgeven.. het was een erg bijzonder lied Shine Your Lightvan de Oslo Gospel Choir… ik voelde mij helemaal warm worden.. als je mij een beetje volgt weet je wat de nummers van Oslo Gospel Choir voor mij betekenen.. ik werd aangemoedigd door mijn beste vriendin om het te gaan doen.. en ik dacht nou als die denkt dat ik het kan.. dan kan ik mij er wel aan wagen..
Maar er was direct een stemmetje in mij die zei: “Acht dat durf je niet.. dat kan je niet.. dat lukt je echt niet.. je klapt dicht.. wie ben jij om dit te gaan zingen.. er zijn vast koorgenoten die het veel beter kunnen dan jij… jij denkt nogal wat van jezelf om je zo op de voorgrond te plaatsen…
Oef allemaal leugens…
Tegelijk voelde ik een enorme drive in mij om het te doen… dit nummer zingen voor Hem die het licht weer in mij heeft laten schijnen.. die het licht is van deze wereld.. waardoor ik een weerspiegeling van Zijn licht mag zijn.. stiekem kreeg ik er heel erg zin in.. ik weet dat wat ik voelde mijn diep verborgen “ZIJN” was… die nooit aan de oppervlakte durft te komen.. dit was een van de liederen die ik jaren heb gezongen in stilte met mijn diepe “ZIJN”… ik zong dit al jaren vanuit mijn tenen..
Zou ik mijn “ZIJN” durven laten horen??
Ik ben naar huis gegaan en aan het oefenen geslagen maar thuis ging het geweldig.. gewoon zoals ik het altijd zong in stilte maar nu met geluid.. heerlijk in mijn eigen comfortzone.. in mijn eigen bubbel… lekker veilig.. maar durf ik dit ook op koor.. heb ik dan ook een stem?? ik sprak mijzelf moed in.. je hebt al aantal zanglessen gehad.. zingen kun je wel.. en Hij is erbij… wees niet bang…
En zo kwam ik een week later op koor…
We waren heerlijk aan het zingen/repeteren en ineens zegt de dirigent we gaan het nieuwe nummer doen en welke vijf dames willen de solo partijen doen.. voorzichtig stak ik mijn hand op.. de kleuren in mijn gezicht voelde ik al op en af gaan.. pff.. de eerste stap is gezet dacht ik.. maar het deed mij meer dan mij lief was..
Mijn verleden kwam als een film voorbij.. ik zag mijzelf weer liggen.. maar nu moest er geluid bij..
De onzekerheid nam de overhand en mijn hart vloog bijna uit mijn borstkas.. ik probeerde mijzelf moed in te praten.. je kunt het.. je hebt goed geoefend… goed op je ademhaling concentreren… niet bang zijn.. Hij houd je vast.. voor iedereen is het eng…
En toen was het mijn beurt…
Ik probeerde in te zetten maar voelde mijn keel dicht gaan… ik moest alle zeilen bij zetten om er geluid uit te krijgen.. waardoor ik de hele zangtechniek wat ik tot nu toe had geleerd vergat… maar daardoor ook de beleving niet meer voelde.. en die ik altijd zo heb gevoeld bij dit nummer..
OVERLEVEN…
Op dat moment ging mijn lichaam op de overlevingsstand staan.. langzaam blokkeerde ik.. ik kon mij niet meer concentreren en merkte dat ik een marathon aan het lopen was.. verkeerde ademhaling of moest ik letterlijk een berg op…
Oef het eerste couplet zat er op.. nu het refrein door het koor en dan het tweede couplet nog.. eigenlijk wilde en kon ik helemaal niet meer.. maar dat doe je toch niet.. zo kwetsbaar wilde ik ook niet zijn..
Ik had tekort tijd om mijzelf bij elkaar te rapen om klaar te zijn voor het tweede couplet.. Ik wilde beginnen en merkte dat er geen geluid meer uit kwam.. ik perste alle lucht eruit om toch geluid te krijgen… Gelukkig er kwam geluid en ik kon door.. het zweet brak mij uit en voor mijn gevoel kon ik elk moment flauwvallen.. oef.. wat een spanning.. ik heb mijn solo gezongen maar wat was het een confrontatie met mijn “ZIJN”
Met mijn Kwetsbare “ZIJN” die zo graag wilde “ZIJN”
Ik baalde enorm.. en was eigenlijk intens verdrietig.. maar voelde ook ongelofelijk veel pijn.. mijn “ZIJN” werd pijnlijk geraakt.. het was of stak iemand met een mes in mijn “ZIJN” ook was het herkenbaar… elke keer als ik mijn stem wil laten horen.. als ik mijn grens wil aangeven.. als ik graag wil laten weten wat ik er van vind of wat het met mij doet of gewoon mijn “ZIJN” wil laten horen… dan reageert mijn lichaam komt er een hand om mijn keel en wordt mijn stem doodgeslagen…
Mijn “ZIJN” wordt monddood gemaakt!
Hoe laat ik mijn “ZIJN” nu zijn… mijn hele leven heeft mijn “ZIJN” gezwegen en is monddood gemaakt… waar ik nu de vruchten van pluk…
“Je mag er niet “ZIJN”
Ik weet dat dit het punt is waarom dit gebeurt “Je mag er niet zijn “ZIJN” …
Het bizarre is dat mijn hoofd en mijn hart waar het langzaam naar toe daalt, weet dat ik er mag zijn.. dat mijn “ZIJN” er zijn mag… dat ik geliefd ben.. dat er Één is die onvoorwaardelijk van mij houdt.. die alles voor mij over heeft gehad.. die gestorven is om mij het leven weer te geven… mijn “ZIJN” is jaren “dood” geweest…
Maar Hij heeft mij gered en mijn “ZIJN” weer een stem gegeven… waar ik tot op de dag van vandaag ontzettend dankbaar voor ben… en elke dag probeer ik in die kracht te gaan staan… want ik weet mij gedragen door die ENE.. 100% Zekerheid..
Maar mijn lichaam is ontzettend kwetsbaar geworden.. zij reageert direct op situaties.. vooral “onveilige” en “spannende” situaties… waardoor mijn “ZIJN” weer monddood gemaakt wordt.. mijn lichaam heeft door de jaren heen teveel negatieve ervaringen gehad.. teveel gehoord in allerlei vormen “je bent niet geliefd” “Je mag er niet “ZIJN”
Hoe geef ik dan mijn “ZIJN” weer een stem..
Mijn lichaam is letterlijk ziek geworden door wat er allemaal is gebeurt als je mij een beetje volgt weet je wat ik bedoel.. een lichaam waar ik niet van op aan kan.. een lichaam dat mij zomaar in de steek kan laten.. in verschillende opzichten.. bij spannende of onveilige situaties laat het mij letterlijk in de steek..
Wat ook niet bijdraagt zijn mijn aandoeningen SLE en Sjögren Syndroom en mijn Dystonie.. die allemaal zijn ontstaan door wat ik heb meegemaakt.. verdrietig maar het is helaas een feit.
Één van de vervelende kenmerken is dat deze aandoeningen erg wisselend zijn.. vooral SLE is daar erg goed in… ik kan zo s’middags een vuurrode knie hebben tot dat ik op bed ga en denk ik moet morgen de huisarts maar even bellen dit is niet oké.. en dan wordt ik de volgende dag wakker en is de knie weer normaal.. niets vervelender dan SLE dus.. en hoe ga je hier dan mee om..
Zo kan het dan zijn dat ik de ene dag nog in het ziekenhuis ben en de andere dag al weer leuke dingen kan doen.. bizar maar het is zoals het is.. Met een lichaam dat zo wisselend reageert waar je geen peil op kan trekken is vreselijk ingewikkeld.. ik snap er zelf soms helemaal niks van hoe kan ik dan verwachten dat een ander het begrijpt..
En dan de vraag dus hoe bereik ik dan dat mijn lichaam wat minder kwetsbaar wordt en mijn “ZIJN” er meer mag zijn..
Dat is een vraag die mij soms… maar eigenlijk te vaak bezig houdt de laatste tijd.. moet ik dan maar dagen mijn lichaam rust geven als het even opvlamt.. of moet ik gewoon doorgaan..
Ik heb gemerkt dat ontspanning en inspanning elkaar mogen afwisselen.. en daarbinnen een goede nachtrust.. dan kom ik een heel eind..
Dealen met een kwetsbaar lichaam is zo ontzettend moeilijk… dat is elke dag opnieuw bekijken wat haalbaar is.
Ik kan mijn sporen niet uit wissen.. mijn sporen hebben voor een kwetsbaar lichaam gezorgd maar ik mag wel samen met Hem een weg erin vinden….
God heeft mij deze drie handvatten gegeven om mij te helpen een weg te vinden in mijn kwetsbaarheden.. en heel misschien dat dan mijn “ZIJN” steeds meer tevoorschijn komt.
Liefde
Grenzen
Balans
Liefde.. mijn website heet niet voor niks LOVE HEALS ALL THINGS… deze titel loopt als een rode draad door mijn leven en door mijn ervaringen weet ik dat zonder Liefde je leven hopeloos en nutteloos is.. ieder mens.. ieder schepsel op deze aarde heeft Liefde nodig.. zonder Liefde is er geen leven.. ga je dood en ben je dood.. God is Liefde.. Hij heeft jou zo lief dat Hij zijn enige zoon gegeven heeft voor jou zodat jij in eeuwigheid met Hem mag Leven.. Hij heeft met Pasen de dood overwonnen… Hij Leeft zodat wij mogen Leven!
Grenzen.. maar in die Liefde horen ook grenzen.. grenzen stellen is voor je zelf opkomen.. lief zijn voor jezelf.. “Je mag er zijn” ook met een kwetsbaar lichaam… lastig maar wel mogelijk.. hierin heb je de Liefde nodig.. Liefde van Hem om zo jezelf lief te hebben en zo ook weer Liefde door te geven aan de ander.. en God heeft hierin Zijn liefde al vele malen aan mij getoond.. Hij spreekt voor mij als ik geen stem heb..
Balans…En als je de bovenste twee toepast heb je de balans te pakken… want als je in Liefde je grenzen aangeeft kom je op voor jezelf.. ga je in je kracht staan en kom je in balans..
Dit zal de ene dag beter gaan dan de andere dag.. met vallen en opstaan achter Hem aan…. met een kwetsbaar lichaam wat elke dag invloed blijft hebben op mijn leven.. ik kan het niet uitpoetsen.. wegstoppen.. al zou ik het ERG graag willen…
Het solo zingen laat ik nog maar even voor wat het is.. gewoon tussen mijn mede koorzangers heb ik een veilige plek en durf ik te zingen.. mijn lichaam is nog te kwetsbaar om mijn “ZIJN” te laten horen…
Wie weet in de Toekomst...
En dan komt er Rust… Rust in je hart.. dan pak ik Zijn hand.. want er is niks veiligers dan Zijn hand… op deze aarde zul je nooit veilig zijn, in die zin dat jou niks zal overkomen… de vijand ligt overal op de loer.. de gebrokenheid van de wereld zal in dit leven blijven.. De kwetsbaarheid van mijn “ZIJN” en mijn lichaam zal ik mee moeten dealen… maar ik hoef niet bang te zijn want mijn leven ligt in Zijn hand..
En dan krijgt Pasen een heel bijzondere betekenis.. want door Pasen mag ik lopen aan Zijn hand met al mijn kwetsbaarheden.. Hij heeft mijn kwetsbaarheden.. mijn sporen.. mijn tekortkomingen gedragen toen hij stierf aan het kruis… wat een Genade… en wat een blijdschap kwam er toen Hij de dood versloeg!
Mijn Jezus is de grote Overwinnaar… OPGESTAAN uit de dood waardoor de weg is vrij gemaakt voor een toekomst met Hem..
Met Zijn Opstanding veranderd alles!!!
Nu en in de Toekomst!
Nu… met mijn kwetsbare “ZIJN” met vallen en opstaan in de Overwinning van Pasen…
In de Toekomst… een leven zonder kwetsbaarheden.. met mijn “ZIJN” Juichend in de Overwinning!!
Iets waar ik nu al naar uitzie!!
Jij ook??
Het onderstaande nummer wil ik met jullie delen… het is een nummer van Lou Fellingham… wat zoveel zegt!
Nu de diagnose er is merk ik dat er bij mij rust is gekomen… heel veel rust.. natuurlijk is het pittig.. pittig om met deze ziekte te dealen en dan vooral met wat voor ongemakken deze ziekte met zich meebrengt… en dan heb ik mij nog licht uitgedrukt.. iedereen die met geheugenproblemen en dementie te maken heeft weet wat er dan zoal voor obstakels op je weg komen.
Maar ondanks dat is er ook een soort bovennatuurlijke Rust gekomen.. eerst had je de hoop dat het niet zo was.. dat je in een slechte film bent beland.. maar dan de realiteit van een diagnose waarmee veel op zijn plek valt.. en dan komt God die rust geeft..
Rust dat Hij bij mij is… Rust dat Hij mijn/ons leven in Zijn handen heeft… waar die rust vandaan komt weet ik ook.. God Zich al zo vaak heeft laten zien aan mij.. in mijn donkerste perioden en in mijn mooiste momenten was God daar op verschillende manieren… door vrienden, familie, muziek, de bijbel, in de natuur… er zijn zoveel manieren waardoor God zich laat zien.. maar soms was het ook stil… ijzig stil.. en was God voor mijn gevoel erg ver weg… en toch doordat God zich ook vaak wel heeft laten zien kan ik tegen mijzelf zeggen met mijn verstand.. Hij is er wel hoor.. wees niet bang.. Hij is IN CONTROL..
Ik weet dat hierdoor mijn hopen vaak een ZEKER WETEN is geworden.. niet van “ik hoop dat God bij mij is”.. “ik hoop dat Hij mijn leven in zijn handen heeft”.. Ik hoop dat Hij voor ons/mij zorgt… nee… dan wordt hopen een Zeker Weten..
Ik Weet Zeker dat Hij ons/mijn leven in Zijn handen heeft.. Ik Weet Zeker dat Hij bij ons/mij is.. ik Weet Zeker dat Hij voor ons/mij zorgt!
We waren vanmorgen samen naar de kerk geweest, dit gebeurt niet zo vaak meer omdat onze gezondheid het niet altijd toelaat.. het was een fijne dienst.. en het ging over Jezus werkelijk kennen zoals Hij is.. en dat je Hem alleen leert kennen als je Zijn hart kent en jij jouw hart voor Hem open stelt.. zodat Hij jou kan laten zien wie Hij is, zodat Hij jou ogen kan verlichten waardoor je met je verstand mag Weten wie Hij werkelijk is.. en wij ook kunnen en mogen zijn, want wij zijn Zijn erfgenamen.. en zo dus meer en meer op Hem gaan lijken… Maar dan moeten we eerst Hem leren kennen.
De spreker haalde hierin een Bijbeltekst aan waarin Paulus een gebed uitspreekt voor alle gelovigen, uit Efeziers 1: 17-19 uit de Herziene Staten Vertaling: opdat de God van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de heerlijkheid, u de Geest van wijsheid en van openbaring geeft in het kennen van Hem, namelijkverlichte ogen van uw verstand, om te weten wat de hoop van Zijn roeping is, en wat de rijkdom is van de heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen, en wat de alles overtreffende grootheid van Zijn kracht is aan ons die geloven, overeenkomstig de werking van de sterkte van Zijn macht,
Maar hij deelde ook daarin het zelfde vers uit “Het Boek” een andere vertaling Efeziërs 1:17-19En dan bid ik dat de God van Jezus Christus, de Vader van wie alle macht en majesteit is, aan jullie de Geest van wijsheid en begrip zal geven. Want dan zullen jullie Hem pas echt goed kunnen leren kennen. Hij zal met Zijnlicht in jullie hart schijnen. Daardoor zullen jullie weten wat jullie nog zullen krijgen. Jullie zullen dan werkelijk kunnen begrijpen wat voor geweldige erfenis Hij aan de gelovigen gegeven heeft. Ook zullen jullie dan begrijpen hoe onvoorstelbaar groot zijn kracht is in ons die in Hem geloven.
De spreker vertelde hierbij dat deze twee vertalingen het zelfde zeggen alleen in ander bewoordingen dat je uit de oorspronkelijke Griekse Bijbeltekst op verschillende manieren kunt vertalen maar dat het allebei iets geweldigs zegt.. in de Statenvertaling staat dat Hij je ogen zal verlichten om met je verstand te weten wie Jezus is en daardoor weet wie jij bent in Hem..
in Het Boek staat dat Hij het licht in je hart zal laten schijnen waardoor je zult weten wie Jezus is en wie jij bent in Hem.. hierin kun je zo mooi zien dat God graag wil dat je Jezus leert kennen met je Verstand en met je Hart.. want allebei heb je ze nodig om Jezus ten volle te kennen en daarmee ook jou eigen identiteit.. die je door Hem te kennen kunt vinden.. maar hierbij is het wel nodig dat jij je hart openstelt… en daar word niet je bekering mee bedoelt.. want Paulus bad niet voor de mensen die nog bekeerd moesten worden maar voor de gelovigen die Jezus al hadden aangenomen.. ons hart moet helemaal aan Jezus toebehoren.. elk stukje, elke hoekje van je hart.. en wat zitten we vaak vast aan ons eigen ervaringen, verslavingen en tekortkomingen waardoor ons hart niet helemaal gericht kan zijn op Jezus en we onze identiteit kwijt zijn of daarin niet ten volle tot ontplooiing kunnen komen..
Wauw…
Wat een Genade dat God ons hart en verstand wil verlichten als wij ons Hart voor Jezus openstellen!
Dan leer ik Hem kennen zoals Hij is maar ik leer dan ook wie ik zelf ben.. want ik mag steeds meer op Hem gaan lijken.. in Zijn voetstappen gaan.. en dan kom ik tot bloei zoals Hij mij bedoelt heeft toen Hij mij schiep!
Toen Hij mij schiep zei Hij: En Ik zag dat het goed was!
En als ik dan mijn identiteit beetje bij beetje vindt kan ik steeds meer zeggen.. “IK WEET HET ZEKER” dan twijfel ik niet meer en kan ik ook deze moeilijke periode aan… dan weet ik zeker dat Hij mijn verstand zal verlichten en mijn hart om in liefde hier mee te dealen…
Met vallen en opstaan.. want ik blijf een mens en vanuit mijn natuur en ervaringen maak ik continu verkeerde keuzes… maar van mijn fouten en tekortkomingen leer ik…. Het is Genade dat ik met al mijn falen bij Jezus mag komen, en als ik dat dan doe kan Jezus met Zijn liefde komen om mijn verstand te verlichten en wijsheid te geven hoe ik in Liefde en vanuit mijn hart het anders kan doen.. en mijn ervaring is dat je er alleen maar sterker uit komt…
Is het leuk om te falen of met je tekortkomingen geconfronteerd te worden.. nee.. helemaal niet.. en extra lastig als je ook nog eens perfectionistisch bent zoals ik.. oeff.. wat is het dan lastig om te ervaren als je het niet goed hebt gedaan… en wat is het dan heerlijk om achteraf te merken dat je er van hebt geleerd en steeds meer op Jezus gaat lijken door het dan vanaf dat moment te doen zoals Jezus je leert… met vallen en opstaan.. en dat Hij liefdevol jou weer tegemoet komt als je dan toch weer onderuit gaat.
Het is zo moeilijk en ingewikkeld om met hersenletsel en dementie om te gaan… vooral als je in het verleden al zo enorm beschadigd bent.. dan reageer ik vaak vanuit angst… want mijn blauwe plekken activeren angst in mij… wat ik natuurlijk niet wil… maar dan mag ik ook merken en ervaren dat Jezus mij in mijn angst wijsheid wil geven als ik mijn hart voor Hem open stel en dan zegt Hij liefdevol.. wees niet bang IK ben bij je en ben IN CONTROL.. en dan komt er rust en weet ik Zeker dat ik de kracht en wijsheid krijg om er voor mijn man te kunnen zijn op de manier die hij op dat moment nodig heeft!
Dan wordt Zijn kracht zichtbaar in mijn kwetsbaarheden!
Durf jij je ook zo open te stellen voor deze Jezus..
We zijn al weer vier weken verder in het nieuwe jaar… en in die vier weken hebben we eindelijk duidelijkheid gekregen omtrent de ziekte van mijn man.
Na een lange zoektocht van ruim 2 jaar hebben we nu eindelijk een definitieve diagnose… maar wat was het een heftige zoektocht… ook een onzekere zoektocht.. het is een vreselijk gevoel als je niet weet wat je partner mankeert terwijl je ziet dat zijn gezondheid hem danig in de steek laat.. en tegelijk machteloos omdat je niet weet hoe je hem kunt helpen… maar ook erg verwarrend, want het ene moment liet het lichaam hem fysiek in de steek.. het andere moment liet het lichaam hem mentaal in de steek… en dan heb je er nog hele goede dagen tussenin waarin je gaat twijfelen aan je zelf of je het wel goed ziet… je wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen twijfel en hoop… want als het dan weer een erg goede dag was dan groeide de hoop.. zie je wel ik heb het mis.. maar als er dan weer iets gebeurde werd genadeloos die hoop weer stukgeslagen.. dit was een situatie die slopend is… voor beide partijen.. voor diegene waarmee het gebeurt en voor diegene die er naast staat..
Onzekerheid nekt je!
Nadat hij een week in Amsterdam was opgenomen geweest om de nodige onderzoeken te laten doen, waren we helaas nog geen stap verder gekomen en moesten we geduld hebben…. de neuroloog had in het begin al gezegd dat het waarschijnlijk een zeldzame aandoening was maar dat het een heel zoektocht zou zijn om de juiste diagnose te vinden…
In die week hadden ze ook veel bloed afgenomen voor genetisch onderzoek, dit werd naar verschillende ziekenhuizen gestuurd waar het werd onderzocht op genetische afwijkingen om zo misschien er achter te komen wat er toch aan de hand was… helaas duren deze onderzoeken erg lang dus zat er niks anders op dan wachten en hopen op een uitslag waar duidelijkheid uitkwam..
Ondertussen probeerden we gewoon ons ding door te blijven doen maar toch merk je dat die onzekerheid je parten gaat spelen.. maar stilzitten deden we ook niet, omdat mijn man erg vermoeid was hamerde ik ook op bloedonderzoek naar B12 tekort.. ik wist uit vorige bloedonderzoeken dat ook zijn B12 op het randje zat… en als geen ander weet ik wat tekort van B12 kan doen.. en ik dacht al is het alleen maar dat hij wat meer energie weer krijgt… ik heb het wederom in Amsterdam ook weer aangekaart en ze hebben hem daar ook weer getest en de B12 was weer gedaald.. gelukkig was de neuroloog het met mij eens dat hij op het randje zat en zij ook baad het niet het schaadt ook niet en wie weet kan hij er zijn voordeel mee doen qua energie…
En zo gezegd de B12 werd voor geschreven en de thuiszorg komt thuis om het te geven… en wat is het geval… het lopen ging al steeds slechter en hij liep al af en toe met een rollator en nu na zes weken injecties kan de rollator weer aan de kant en heeft hij energie genoeg om weer zonder te lopen.. en dan zijn we nog maar 6 weken aan de injecties… ben zo blij… al is het alleen maar voor de energie… natuurlijk hadden we toen nog geen diagnose en hoop je dat het misschien de B12 is die al die problemen veroorzaakt… want dat zou toch geweldig zijn… dan is gewoon levenslang injecties en hij zal volledig herstellen… en zo hoop je.. en hoop je en ga je door…
Maar helaas loopt het toch anders dan we hoopten…
Helaas had mijn man niet alleen te kampen met zijn energie, ook mentaal liep het allemaal niet meer zoals vroeger.. en wat vind ik dat moeilijk… vooral als je dan nog geen diagnose hebt dan loop je als mantelzorger/partner tegen een enorme muur op.. zowel bij de artsen als bij familie en vrienden om je heen… ik maak het 24 uur per dag mee.. de ander is er eventjes en dan gaat het vreemd genoeg meestal gewoon goed.. en wat is het dan belangrijk om dicht bij mijzelf te blijven en niet aan mijzelf te gaan twijfelen.. maar pff… wat vergt dat veel doorzettingsvermogen en energie.. vooral voor mij… want het leven heeft mij erg onzeker gemaakt en dan spelen er ook nog allerlei leugens mee die zich in mij afspelen door wat er altijd tegen mij gezegd is ik in die jaren ben gaan geloven… en om dan te blijven geloven in je zelf.. in je gevoel.. dat je het juist ziet… dit kan ik “gelukkig” niet alleen… hier heb ik hulp en bevestiging voor nodig en die kreeg ik gelukkig wel van mijn vrienden om mij heen die God naast mij heeft gezet om met mij te strijden in deze oneerlijke strijd… maar het vraagt ook actie van mij.. en dat is hulp vragen..
Oooo ook zo’n lastig iets…
Maar goed na 2 jaar hebben we dan eindelijk op 11 januari de definitieve diagnose gekregen… we kregen telefoon van de neuroloog van het VUMC in Amsterdam, eigenlijk wisten we niet wat we moesten verwachten.. dit kwam ook omdat wij een beetje twijfelden of er wel wat uit komen zou.. omdat we via de telefoon een diagnose zouden horen.. en bij ons weten doe je iets heftigs niet door de telefoon toch?? Schijnbaar leven we in een andere wereld, een wereld die steeds meer onpersoonlijker wordt.. want heus waar we kregen de diagnose per telefoon en ja het was een heftige diagnose want het vermoeden waar iedereen al twee jaar aan dacht werd bevestigd..
Aan de ene kant schrik je en aan de andere kant wordt je vermoeden bevestigd en ben je ook opgelucht… hé hé eindelijk een diagnose.. nu kunnen we verder.. alleen dan zit je aan de telefoon en kom dan maar zo gauw op vragen die je van te voren wel had bedacht maar die dan niet in je opkomen.. de neuroloog zei: “Er is niks aan te doen, onze samenwerking houdt hiermee op, u kunt zich nu weer melden bij uw “eigen” neuroloog die u naar ons heeft verwezen voor vervolgtraject”
En zo was het traject Amsterdam voorbij.. de klus was geklaard… achteraf dacht ik…dit is toch eigenlijk te bizar voor woorden dat je zo’n heftige diagnose via de telefoon krijgt.. wat leven we toch in een koude harteloze wereld..
We hadden veel vragen maar die moesten wachten tot we bij de “eigen” neuroloog van mijn man een afspraak hadden gekregen om ze te kunnen stellen…
De dagen er na ga je op de automatische piloot verder… ik ben al heel lang in de overlevingsmodus en die gaat gewoon door.. er veranderd eigenlijk niets.. het enige wat er is veranderd is dat er een diagnose is.. en dat de vele puzzelstukjes op zijn plek vallen..
Cadasil is helaas niks aan te doen… het is wachten op de steken die het lichaam laat vallen.. en het moeilijke is dat dit bij iedereen weer verschillend is.. er is geen een patiënt gelijk.. helaas merken we bij mijn man dat zijn problemen in het geheugen zitten, en bij zijn hart… we moeten op de symptomen die zich voordoen inspelen.. maar goed met een diagnose kom je wel verder ook bij de hulpverlening die je zo nodig hebt en in de toekomst nodig zal hebben..
Wij zijn afgelopen donderdag bij de “eigen” neuroloog geweest en die zei tegen ons.. dit is heftig en het moet dalen.. ik wil jullie over een half jaar weer zien op controle, want helaas is er niks aan te doen, maar het verklaart wel de dingen die er gebeuren.. het verklaart de geheugenproblemen, de vermoeidheid enz.. enz…
Ik merk aan mijzelf dat het nu pas langzaamaan bij mij begint te dalen.. dat het “menselijkerwijs” mis is.. dat het wachten is op…
Verdriet en gelatenheid wisselen elkaar af.. maar tegelijk is er ook een soort berusting… een soort rust die ik niet van mijzelf heb.. een bovennatuurlijke rust.. Rust die God geeft.. omdat ik weet dat ons leven in Gods handen ligt..
Hij is “IN CONTROL”
Wat er ook gaat gebeuren.. Hij is erbij.. dit is mijn/ons houvast.. onze Zekerheid..
Mijn man zei vanmorgen:
Hoop doet leven, en als het leven stopt dan wordt onze Hoop werkelijkheid…
Dit vond ik een mooie uitspraak.. want natuurlijk houden we hoop op een wonder omdat voor onze God niets onmogelijk is.. maar we blijven wel met de beide benen op de grond en weten dat onze Hoop eens werkelijkheid word, dat alle pijn dan voorbij zal zijn.. en dat dan alle strijd gestreden is.. en God onze tranen zal wissen!
En tot die tijd houden we vol.. hoe moeilijk ook..
“Ons leven is vol breuken – gebroken relaties, gebroken beloften, gebroken verwachtingen. Hoe kunnen we leven met die breuken zonder bitter en verontwaardig te worden behalve door keer op keer terug te keren naar Gods trouwe aanwezigheid in ons leven.”
Gisteren is een afdruk van je voeten in het zand.
Morgen is de aanblik van een eindeloos groot strand.
De zee komt op wanneer ze wil, ze wist je passen uit.
En als de wind het zand bespeelt, zie je nauwelijks meer vooruit.
Dit is vandaag, het is alles wat je hebt.
Morgen komt later en gisteren is alweer weg.
Dit is vandaag, met z’n vreugde en zijn pijn
en je hoeft maar één ding te doen. Dat is: er zijn.
Als je om je heen kijkt, maar je ziet niet wat je hoopt.
En als het lijkt of je al tijden zonder toekomst verder loopt.
Bedenk dan, als je zicht verliest: je loopt in Iemands zicht.
De Aanwezige verlaat je niet, want de hemel gaat nooit dicht.
Dit is vandaag en het is alles wat je hebt.
Morgen komt later en gisteren is alweer weg.
Dit is vandaag, met z’n vreugde en zijn pijn
en je hoeft maar één ding te doen…
En niets is moeilijker dan laten gaan.
De toekomst, het verleden.
Maar je bent al hier, je kunt het aan.
Gedragen door de Ene.
Dit is vandaag en het is alles wat je hebt.
Morgen komt later en gisteren is alweer weg.
Dit is vandaag, met z’n vreugde en zijn pijn.
Je hoeft maar één ding te doen. Dat is: er zijn.
Vandaag…
Tekst: Matthijn Buwalda
Muziek: Kinga Bán, Matthijn Buwalda, Henk Pool
Love Heals All Things 