Het wordt tijd voor een rijbewijs geloof ik.. pfff almelo… wat een vreselijke stad om met een brommobiel je weg te vinden…

Ehhh ik zal eerlijk zijn.. ben verdwaald

Net thuis van een gezellige introductieavond voor vrijwilligers bij TMZ…

Wel bijzonder hoe ik dan de weg weer heb gevonden..
Wil het graag met je delen ter bemoediging dat Hij er altijd is!

Ik was de wanhoop nabij en wist niet meer waar ik was in Almelo.. (onbekende stad)
Had al een paar keer God om hulp gevraagd maar ik reed maar rondjes en stuitte steeds op de Ring.. waar ik dus absoluut niet mag rijden..
Tom Tom stond aan maar bracht mij ook steeds weer naar de Ring, werkte dus ook niet om uit deze doolhof te komen..  Tom Tom op telefoon erbij gezocht.. maar die zweeg in alle talen..

Op een gegeven moment reed ik opnieuw op een kruispunt af en riep:

“Heer ik weet het niet meer.. U moet mij thuis brengen..”

(de hele reis zweeg de telefoon in alle talen en ik kon niet steeds op de tekefoon kijken)

Plotseling kwam er een vriendelijke vrouwenstem uit de telefoon.. “sla over 100 meter linksaf..

Mijn hart maakte een sprongetje en ik zei.. “Dankuwel Heer.. U heeft nu de controle over mijn telefoon dus daar vertrouw ik op dat die mij nu de weg wijst naar huis!

Op dat moment ging ik in vol vertrouwen de stem van de telefoon volgen…

Ik vond het doodeng en deed het met een bonzend hart…

Ik kon immers zomaar voor de “Ring” komen te staan.. waar ik niet op mocht en dat weet de Tom Tom niet…

Maar God wel!

Binnen een paar minuten was ik buiten Almelo … op een binnenweggetje.. ik dacht… gewoon blijven rijden.. komt goed!

Na 15 minuten de stem volgend zag ik ineens een herkenningspunt…
Een diepe zucht van opluchting volgde.. en tranen van dankbaarheid!

Zingend reed ik de laatste kilometers naar huis!

Wat ben ik toch blij met Jezus!
Hij wijst je de weg als wij Hem aanroepen!

Be Blessed