Wijze woorden, op de juiste manier gezegd, zijn als gouden appels op een zilveren schaal. SPREUKEN 25:11
Zo deze tekst kwam binnen, was vanavond aan het lezen op de Youversion app in het bijbelboek Esther met bijbehorende overdenking.
Graag zou ik op een goede manier met de hele corona/Covid 19 situatie omgaan..
De tegenstrijdigheden die ik lees en hoor baren mij zorgen.. want wat zie ik een enorme verdeeldheid ontstaan op deze aardbol..
En dan denk ik aan mijn God die juist ons de opdracht geeft om in eensgezindheid te blijven in geloof..
Maar hoe doe je dat dan? Als je zoveel verschillende imputs krijgt/leest..
Ja ook ik deel stukjes op fb.. stukjes die ik lees en mij aanspreken en mij aan het nadenken zetten..
God zegt toch ook onderzoek alles en behoud het goede… maar wat is dan het goede..
Ik worstelde hier best wel mee.. wat is wijsheid hierin…
Totdat ik een aantal keer geconfronteerd werd met het feit dat Facebook censuur toepast.. ik schrok hier best wel van..
Ik kreeg namelijk een paar keer een melding van Facebook dat ze een bericht hadden verwijderd wat in strijd was met de richtlijnen (lees overtuigingen) met de WHO
Hoezo vrijheid van meningsuiting? Leven we werkelijk in een vrij land? Een land waar je eerlijk je vragen mag stellen, mening mag uiten.. onderzoeken wat nu wel juist is?
Over Corona is het nodige al gezegd.. dat ga ik nu niet doen.. is ook niet de bedoeling van deze blog..
Nee.. ik ben niet uit op discussie maar heb mijn vragen… waar ik een antwoord op zoek..
Maar helaas kan ik die niet vinden in deze wereld die tot op het bot verdeeld raakt.. dus waar kun je ze beter stellen dan bij Hem die deze wereld nog steeds in Zijn handen heeft..
Nu las ik dus deze tekst en het trof mij..
Wijze woorden, op de juiste manier gezegd, zijn als gouden appels op een zilveren schaal.
Wat zijn wijze woorden.. dat is voor iedereen verschillend.. tis maar net door welke bril jij de woorden leest die de schrijver zeer waarschijnlijk vanuit zijn eigen (wijsheid) schrijft..
Ik weet wel dat je in de bijbel veel kunt vinden over wijze woorden.. vriendelijke woorden.. positieve woorden.. deze doen meer dan kritische woorden..en dan denk ik aan God die veel beter kan strijden dan ik.. die veel meer wijsheid bezit dan ik..
En dan wordt ik stil en neem ik mijn besluit..
Vanaf nu wil ik alleen maar bemoedigende woorden schrijven.. positieve input geven in deze overheersende coronacrisis..
Kritische noot brengt niks.. alleen maar nog meer verdeeldheid.. soms is het wijs om stil te zijn en God zijn werk maar te laten doen.
Zelfs in onze ijverige strijd in deze Coronacrisis moeten we niet vergeten dat het alleen God is die de kracht heeft om het hart van de ander aan te raken.
Zoals God de weg baande voor Esther zo zal Hij ook voor een ieder van ons een weg banen.. maar omdat we Uniek gemaakt zijn door deze zelfde God gast Hij ook met een ieder een andere weg..
En elke weg die Hij gaat met jou en met mij is GOED!!
Want God is GOED!!
Ook in deze crisis blijft Hij als een fundament in mijn leven.. als een Rots in deze branding…. nooit zal Hij ons verlaten.. ook niet in deze strijd..
En dan mag ik de wijze woorden in bemoedigende woorden vormgeven..
Bemoedigende woorden voor degene die ze op dat moment nodig heeft.. en dan gaat bovenstaande tekst leven en worden het GOUDEN APPELS op een ZILVEREN SCHAAL!
Vinden jullie het bij tijd en wijle ook zo zwaar om je leven te leiden in deze coronacrisis? Nee??
Nou ik wel..
Ik voel mij af en toe zo leeg.. en dan ga je opzoek naar iets wat die leegte kan vullen..
Vind het ook lastig om daarin God te vinden.. zoeken gaat wel.. ik pak mijn bijbel, mijn leesplannen, mijn zingen.. maar toch.. God vinden daarin is wel en ander ding.. en soms.. ja dan is het gewoon stil..
Maar hoe erg is stil??
Van nature ben ik een spring in ’t veld.. een doener.. en geen stilzitter.. wat er nu ook gebeurt druist helemaal tegen mijn karakter in..
Maar we worden nu gewoon stil gezet.. in de rust gebracht.. tijd om over dingen na te denken…
Ik luister bijna elke naar Groot Nieuws Radio, en dan naar Blessings, By Jorieke of Brandstof.. stuk voor stuk bemoedigende programma’s, maar ook programma’s die je prikkelen.. of je aan het denken zetten..
Zo wie zo vind ik het altijd fijn om naar Arie de Rover te luisteren.. Hij brengt je altijd weer terug bij waar het echt om draait in dit leven.. Het vaderhart van God.. niks meer en niks minder.. en dit in alle rust.. zijn manier van vertellen en spreken brengt je al in een soort rust modus… maar dan kan je hart en hoofd nog wel enorm onrustig zijn.. en heeft het even tijd nodig om tot rust te komen.
De eerste vraag die werd gesteld was: “wat ben je kwijtgeraakt door het Coronavirus wat doet dat met je”
Zo die was gelijk raak…
Ik liet de vraag in mij omgaan… bij Groot nieuws radio kun je reageren op het programma en ook op deze vraag mocht je reageren..
Ik kreeg heel erg op mijn hart om te reageren.. ik doe dit nooit want vind het toch wel een beetje eng.. stel dat je bericht voorgelezen wordt..
Iets met kwetsbaar??
Maar goed ik kreeg het duidelijk op mijn hart, en heb dus gemaild wat ik door de corona ben kwijtgeraakt en wat dit met mij doet…
En het doet veel met mij heb ik gemerkt.. al mijn vrijwilligerswerk is gestopt.. en je valt dus in spreekwoordelijke gat.. en ja hoe vul je die dan weer op.. ook haalde ik juist mijn energie daar vandaan.. na 30 jaar was ik eindelijk weer in de gelegenheid om buiten de deur te werken en was ik druk op zoek naar een nieuwe richting in mijn leven en wat God van mij vraagt daarin..
En dan kom je thuis te zitten.. met niks.. met alleen je zelf en de zorg voor je man..
In een keer werd mijn zoektocht naar wie ik ben en wat ik graag wil abrupt afgebroken.. ik werd “opnieuw” stil gezet.. althans zo voelt het voor mij.. af en toe krijg ik flinke dreunen op mijn blauwe plekken..
Er kwam een enorm leeg gevoel over mij heen.. en hoe vul ik die leegte.. hoe kom ik in rust??
Je doet je ding en sommige dagen heb je er meer last van dan andere dagen.. zo is het leven.. zoals iedereen het ervaart… zo gaat het bij mij ook.. en niet anders..
Maar die leegte knaagt wel… ik ben een doener zoals ik al schreef en ik wordt niet gelukkig van stil zitten en ik denk ook niet dat God dat van mij vraagt.. Hij weet dat ik daar niet gelukkig van wordt.. en Hij heeft mij gemaakt..
Nadat ik gemaild had luisterde ik verder naar de uitzending… Arie sprak verhelderend over onze “Afgodjes”
Ik vroeg mijzelf af: “hoe zit het met mijn afgodjes?”
Alles passeerde de revue… vrijwilligerswerk, de kerk, mijn geloof, mijn mantelzorgtaken..
Met welke drive doe ik wat ik doe? Waarom doe ik wat ik doe?
Eerlijk?? Ik keek er naar en dacht.. tja mijn vrijwilligerswerk is weggevallen en ik val in een diep gat.. was het dan toch mijn “afgodje” geworden? Mijn steunpilaar.. mijn houvast.. kon ik niet meer zonder??
Voelde ik mij alleen maar “gezien” als ik mijn werk had??
Tja… mijn vrijwilligers werk was wel een beetje mijn “afgodje” geworden..
Is dat erg?
Nee in zekere zin niet natuurlijk.. het geeft voldoening.. het geeft nieuwe energie.. afleiding..
Maar kan ik er zonder als het wegvalt..
Waar ben ik als ik geen werk meer heb.. waar is mijn identiteit op gevestigd?? voel ik mij alleen maar van betekenis als ik werk heb??
Als alles wegvalt is mijn identiteit dan zo verstevigt in Hem dat Hij voldoende is in mijn leven??
Voel ik mij net zoveel van betekenis als ik alleen God nog zou hebben??
Arie zei.. “Wij gaan direct ons afgodje reanimeren als hij wegvalt.. logisch zit in onze natuur.. maar kunnen we het ook op dat moment loslaten en overgeven aan Hem.. in afwachting en vertrouwen dat Hij alles in Zijn hand heeft.. en dat ik niet afhankelijk ben van mijn werk.. maar alleen afhankelijk ben van Hem..
Jou hele hebben en houden overgeven aan Hem..
Dit vond ik erg moeilijk want ik stond eigenlijk mijn “afgodje” direct te reanimeren en oplossingen te zoeken om mijn leegte te vullen… in plaats van het van Hem te verwachten.. hierin zocht ik God wel maar ik kon Hem nog niet vinden..
Die ochtend werd ik mij heel erg bewust dat ik de Heilige Geest hierin zo nodig had.. dat Hij alleen mijn leegte kon opvullen..
Jou leegte laten vullen door Hem.. en dan gewoon maar berusten in wat het op dit moment is.. gewoon genieten van de tijd die je gegeven is om nieuwe dingen te ontdekken??
En oké.. als het even duurt voordat Hij vult.. neem dan die tijd.. en wees niet zo ongeduldig..
Haha dat is nou net niet een van mijn sterkste kanten.. “Geduld”
Natuurlijk mis ik mijn werk.. mis ik de connectie met de mensen en met de collega’s, en dat is goed.. anders moet je je afvragen of je op de goede plek zit..
Aan het einde van de uitzending werden de mails en WhatsApps voorgelezen… ik schrok toen ik ineens mijn reactie voorbij hoorde komen.. dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht.. maar achteraf gezien moest het zo zijn..
Het antwoord van Arie was een antwoord van God… het was erg bemoedigend en het mooiste wat ik kon ontvangen.. ik weet dat het God was die mij een antwoord gaf op mijn worstelen…
Hij zei dat het logisch was dat ik in een enorm gat was gevallen.. en voor Arie ook herkenbaar.. na 30 jaar weer je leven oppakken en opnieuw wordt je stil gezet..
God antwoordde: “voel het maar… en oordeel er niet over.. trap jezelf niet de grond in.. wordt er niet boos van.. voel maar wat het met je doet.. en ga met dat gevoel naar God.. en zeg tegen Hem wat je voelt en dat je zo graag vrijer zou willen zijn.. en wilt U er voor in de plaats komen.. en als straks de crisis voorbij is ga je het zelfde misschien weer doen maar met een iets andere identiteit…
Ik was er stil van.. zo mooi.. en tegelijk kwam het zo binnen.. ik werd enorm geraakt.. en begon te huilen.. want wat heb ik daar een handje van… (mijzelf veroordelen.. boos worden op mijzelf.. gelijk mijzelf de grond in trappen.. toe doe even normaal.. niet zo aanstellen… even geduld en je mag weer…) ik vloog direct mijn gevoel voorbij.. ik heb dat ook nooit geleerd om bij mijn gevoel te blijven staan.. ik mocht en kon nooit voelen anders had ik niet overleefd wat ik meegemaakt heb.. ik moest mijn gevoel altijd uitschakelen.. dus ja wat doe ik als het moeilijk wordt?? Mijn gevoel uitschakelen.. en in de overlevingsstand!
En wat zegt God nu tegen mij.. VOEL HET MAAR!!!
Weet Hij dan niet hoe moeilijk en eng ik dat vind.. VOELEN??
En toch.. op dat moment kon ik bij mijn gevoel komen en echt voelen wat dit met mij deed.. op dat moment had ik zo’n intiem moment met mijn Heer.. en mocht ik in Zijn aanwezigheid voelen wat het met mij deed… zo wonderlijk… en zo goed.. het was helemaal niet eng… omdat ik het in Zijn veiligheid mocht doen.. Hij sloeg letterlijk Zijn armen om mij heen en ik waande mij bij Hem op schoot.. ik mocht er gewoon zijn met al mijn gevoelens.. zonder veroordeling..
Op dat moment kwam er een enorme rust over mij heen.. een heerlijke innerlijke rust.. Op dat moment kwam Hij er voor in de plaats..
Heerlijk!!
De dagen erna werden gevuld met blijdschap en rust.. elke dag mag ik beginnen met Hem.. en elke dag krijg ik nieuwe energie.. ik doe mijn dingen met een andere intentie en vanuit een bepaalde rust..
God is zo goed, Hij weet wat ik nodig heb en voorziet.. en ik zie uit naar de dag dat alles weer “normaal” wordt en ik gewoon weer naar mijn werk kan.. mijn mensen weer ontmoeten kan.. en niet alleen mijn werk, maar ook weer naar mijn vrienden, familie, de kerk, naar koor enz enz…
Tot die tijd mag ik rusten bij Hem.. in afwachting…
Hij is erbij..
Ik mag nu opladen zodat als alles weer open gaat ik de Balance heb dat ik er niet meer afhankelijk van ben! Dat dit werk niet mijn identiteit is.. dat ik het niet doe om eindelijk weer van betekenis te zijn maar dat als ik het werk niet zou hebben ik nog steeds van betekenis ben, gewoon om de simpele reden dat ik ben wie ik ben..
Een geliefd kind van de Vader!
Niet in wat ik doe ligt mijn identiteit maar in wie ik ben!
In Hem!
Deze hele coronacrisis brengt mij veel.. moeilijkheden maar ook inzichten…
Soms is het nodig om er af en toe weer bij bepaald te worden, even wakker geschud te worden..
Wie ben ik!
Wat ben jij kwijtgeraakt door de coronacrisis?? en wat doet dit met je??
Ik hoop dat je in de verliezen een ontmoeting mag hebben met Hem.. weet dat wat er ook gebeurt jij ook een Geliefd kind van de Vader bent en blijft!
Vorige keer schreef ik de blog “Het is stil aan de overkant”
En wat was het stil aan de overkant.. bidden lukte niet of nauwelijks.. vaak had ik geen woorden…
Toch zette ik wel door.. het verlangen naar contact met God was er nog steeds… en ook wist ik dat niet altijd het gevoel een leidraad is.. ook al leef je als hooggevoelig persoon vaak wel vanuit je gevoel.
Als ik ergens niks meer bij voel, en het stil is in mij… dan heb ik het gevoel of iets dood is.. dood om mij heen en in mij.. Voelen is voor mij Leven.. best wel lastig.. een overblijfsel van twintig jaar onder invloed zijn.. waarin ik niks meer voelde, letterlijk en figuurlijk… waardoor mijn lichaam en geest nu enorm “(hoog)gevoelig” is geworden!
En omdat nou eenmaal “gevoel” er niet altijd is.. moet je verder in Zeker Weten!
Maar goed.. waarom deze blog…
Ik heb jullie volgens mij nog niet verteld dat ik gestopt ben bij het gospelkoor waar ik bij zat, hierdoor heb ik drie maanden niet gezongen bij een bestaand koor, The Choir Company niet meegerekend.. dit zijn projecten..
Waarom ben ik gestopt… tja.. onzekerheid.. geen klik met de andere koorleden.. waardoor ik veel negativiteit ervoer.. heel erg jammer maar als je huilend thuis komt omdat het niet meer oké voelt en je op een gegeven moment niet meer durft te zingen, überhaupt je mond open te doen.. dan wordt het tijd om verder te kijken..
Ik merk dat ik bij mijzelf ook een ontwikkeling doormaak doordat ik groei, mijn verleden steeds meer een plek krijgt en ik steeds sterker wordt.. maar daardoor ook gevoeliger voor situaties die niet meer bij mij passen.. hier ben ik erg blij om.. maar het maakt ook dat je dan soms keuzes moet maken om dichter bij je zelf te blijven en doen waar jij gelukkig van wordt.. en soms betekend dat ook, dat je soms moet loslaten…
Maar ik wist ook niet goed wat ik dan moest.. ik besloot om een time-out te nemen.. misschien moest ik wel stoppen met zingen.. misschien kon ik wel niet (meer) zingen…
Die gedachte maakte mij wel erg verdrietig… want zingen is mijn lust en mijn leven.. ondanks dat het mij ook ontzettend onzeker maakt… is het ook mijn uitlaatklep..
Maar nog meer was mijn vraag wat God hierin wilde.. Wil Hij dat ik blijf zingen?? Of heeft Hij iets anders voor mij in petto.. moet ik een andere weg inslaan… allemaal vragen waar je niet zo 1,2,3 antwoord op krijgt en al helemaal niet een briefje uit de hemel..
En dan kom je ook nog in een fase dat het zo stil in en om mij heen is…
Misschien omdat ik niet meer zing??
Wie zal het zeggen…
Na vier maanden begon het toch wel weer te kriebelen en omdat het nog steeds stil was.. dacht ik misschien moet ik het maar gewoon weer doen.. zingen.. en dan zie ik wel waar het heen gaat.. het geeft mij tenslotte heel veel blijdschap!
Ik heb gegoogeld op internet naar koren dicht bij mij in de buurt.. en daar kwam ik uit op een “klein” Gospelkoor, oefenavonden op de avonden dat het mij goed uitkwam..
Ik besloot om een keer te gaan kijken..
Dit is nu 3 weken geleden.. ik kwam binnen en werd gelijk hartelijk verwelkomd.. wat mij aansprak was dat het koor niet erg groot was.. en de klik was er gelijk omdat we er vrij snel achterkwamen dat er ook friezen op dat koor zaten.. en ik zelfs in mijn moedertaal met sommige koorleden kon communiceren… Ooo en wat voelt dat goed kan ik je zeggen… even in je Memmetaal…
Maar na 2 keer mee repeteren kreeg mijn onzekerheid weer de overhand, ik ben vast niet goed genoeg… zing ik nu vals? Ben ik dat? Oohh kijk… ze kijken allemaal naar mij… oef… wat is dat gekmakend… ik weet dat het allemaal leugens zijn en dat er 1 persoon heel graag wil dat die onzekerheid mij gaat nekken en mij kapot gaat maken!
Dit mag ik toch niet laten gebeuren??
Alleen hoe kan ik daar nu mee omgaan…
Het was niet alleen mijn “nieuwe” koor.. ook mijn eventuele “nieuwe” baan/werk speelde parten.. willen ze mij wel.. kon ik wel aan hun vraag voldoen… Ehh.. ja ik heb de nodige lovende woorden gekregen… maar was dit wel echt gemeend??
Oooo wat voel ik mij dan weer schuldig als ik die gedachten heb..
Want zijn deze gedachten wel zo christelijk??
Brrrr.. hoe moest ik hier nu mee overweg??
Tegelijk bleef het stil.. af en toe schreeuwde ik het uit naar God… wil U mij laten zien wat ik moet doen?? Waar wilt U mij hebben Heer? Wat is Uw plan met mijn leven?? Ik wordt gek van die onzekerheid!!
En dan na een intensieve periode van worstelen met God werd ik vanmorgen wakker…
Meestal ga ik in bed nog even lezen.. Dagelijks Woord… mail van “Ik wonder jou” van Erik en Wilma.. en de dagelijks afbeelding van You-version!
Zo ook vanmorgen.. maar vanmorgen las ik niet eerst.. nee ik begon te bidden… en stortte mijn hele hart opnieuw bij Hem uit.. al mijn vragen.. mijn twijfels.. mijn onzekerheden kwamen voorbij.. opeens midden in mijn stortvloed van woorden zei een stem in mij… “ga maar lezen.. ik ga je een antwoord geven” zonder na te denken of te twijfelen of ik het wel goed gehoord had.. deed ik mijn telefoon open en begon te lezen..
Als eerste deed ik de You-version app open en kwam onderstaande tekst naar voren!
Wauw wat een antwoord!!
Dien de Heer met blijdschap. Kom vrolijk zingend naar Hem toe Psalm 100:2
Dit was een antwoord.. maar direct sloeg de twijfel om mijn hart…
Ja maar…
Ik dacht… ik interpreteer deze tekst nu natuurlijk vanuit mijn eigen gedachten en lees het door mijn eigen bril…
Ik zei gelijk.. Heer wilt u mij nog een keer bevestigen?? Is het Uw wil dat ik mij bij dit nieuwe koor aansluit en blijf zingen?? Is dit Uw antwoord???
Ik bid dat God je vandaag opnieuw met Zijn liefde en onwankelbare vrede zal omringen, zodat je je niet langer door angst of onzekerheid zal laten tegenhouden.
“Durf… Durf in Mijn aanwezigheid te komen, de stap van vertrouwen te zetten. Durf, wees niet bang om deze eerste stappen te zetten. Sta op en geef niet op, Durf, je weet dat je hiervoor bent gemaakt, voor een leven van geloof in Mij. Volhard en ga door, wees niet bang om te falen of fouten te maken.Want zo kan Ik je vormen en je sterker maken.Zo leer Ik je op Mij te vertrouwen, van Mij afhankelijk te zijn…Ik beloof niet dat het makkelijk wordt, maar Ik beloof trouw te zijn. Ik beloof bij je te zijn tot het einde van deze tijd, dit proces, dit seizoen, deze stap van geloof.Durf, zet de stap… Ik Zelf zal met je meelopen. Zie Jesaja 45:2 en Mattheüs 28:20
Wauw… hier kwam de tweede bevestiging voorbij.. en wat een woorden… dit kwam enorm binnen…
De Bijbeltekst uit Jesaja 45:2 was de 3e bevestiging:
Ik zal Zelf voor u uit gaan en de weg voor u vrijmaken. Ik zal koperen deuren openbreken en ijzeren grendels stukslaan.
En dan de bemoediging uit Mattheüs 28:20:
En IK BEN alle dagen met jullie, totdat de tijd van de wereld om is.”
Ik werd stil en ontzettend dankbaar… tegelijk jubelde ik van binnen…
Ik voelde een ongekende blijdschap in mijn opkomen na dat dit vanmorgen gebeurde… Wauw… wat hebben wij toch een Liefdevolle Grote God..
Dankbaarheid overheerst en een onvoorstelbaar verlangen om te zingen voor Hem.. te bidden.. te aanbidden door middel van mijn zingen.. en op die manier mijn band met God nog meer versterken..
En wat betreft mijn eventuele nieuwe baan… Kom maar op! Wat er ook gebeurt….
Ik kom met al mijn vragen Al wat ik niet begrijp Ik kom met alle twijfel in mijn hart Ik kom zoals ik ben
Ik geef U al mijn zorgen De lasten die ik draag Ik geef U al wat ik te bieden heb Ik geef U alles terug
Ik richt mijn ogen op U En ik kijk naar Uw gezicht En alles om mij heen vervaagt In Uw liefdevolle licht Want ik weet hoe goed mijn God is Ja, Ik weet hoe goed mijn God is
U weet waar ik mee worstel Al wat mij bezighoudt Verborgen pijn en bitterheid in mij U ziet mij helemaal
Wat de wereld mij ook brengt Elk obstakel op mijn weg Ik weet hoe goed mijn God is Wat de toekomst ook zal zijn Ik heb deze zekerheid Ik weet hoe goed mijn God is
U bent zo goed, U bent zo goed, Dank U Vader. U bent zo goed, U bent zo goed, Dank U wel.
U bent zo groot, U bent zo groot, Halleluja! U bent zo groot, U bent zo groot, U bent God!
Heb een poosje niet geblogd omdat ik wilde afwachten hoe mijn ommekeer zich zou ontwikkelen…
Jonge wat voel ik mij dankbaar, blij, overdonderd, emotioneel… Pff alles door elkaar heen… Een echte achtbaan..
En waarom ben ik dankbaar en wat is er de laatste maanden gebeurd?
Ik zal het jullie allemaal vertellen, want ik heb goede hoop dat de ommekeer doorzet! En durf er voorzichtig mee naar buiten te komen.. Ik ben wel bang dat het een blog wordt in twee delen anders wordt ie veel te lang… Maar wil het zo graag met jullie delen, delen dat God Groter is dan je omstandigheden, dat God echt een God van wonderen is en dat er HOOP is, ook al lijkt het zo uitzichtloos…
Jullie weten misschien nog wel dat ik van het voorjaar een blog heb geschreven dat ik beruste in mijn ziek zijn.. Dat ik er vrede mee had en ondanks dat God dichtbij ervaarde..
En dat was ook zo… Ik had er rust en vrede mee, maar merkte dat het wel enorm veel van mij vroeg… Accepteren dat dit het dus is… En Tjonge wat had ik het er zwaar mee, zo zwaar dat ik zo somber werd, ik steeds meer medicijnen moest slikken om de pijn de baas te blijven, en door mijn sombere perioden kreeg ik nog meer pijn, en gingen mijn spieren nog strakker staan, wat resulteerde in nog meer pijnstillers en je komt in de vicieuze cirkel.
Maar hoe kom je daar weer uit?
Ondanks mijn sombere periodes ervaarde ik God dicht bij mij en kon ik van de kleine dingen genieten!
Wij waren verhuisd van Goor naar Borne en waren zoekende naar een nieuwe gemeente, op een dag zei een lieve vriendin tegen mij kom eens mee naar Wierden… Dat hebben we gedaan en eigenlijk is daar mijn ommekeer gekomen… Echt sinds wij naar Ichtus VBG gaan in Wierden heb ik weer hoop, kracht en energie gekregen en nu na een half jaar genezing!
Wij hebben een prachtige tijd bij de VBG de Ark gehad, echt waar daar heeft God ook bijzondere dingen gedaan door de mensen daar heen, vooral de voorganger heeft veel voor mij persoonlijk betekent in mijn groei naar God, God heeft grote dingen gedaan door Hem heen!
Maar God gaat door… Het begon met een zondags dienst bij Ichtus met Gor Katchikyan.. Het was een geweldige ontroerende dienst en na de dienst was er gelegenheid voor gebed… Ik ben naar voren gegaan en Gor heeft met mij gebeden en God heeft door deze man tot mij gesproken met de volgende woorden….
Lieve zus God zal het stof van je oude kleed af schudden..hij zal jou een nieuwe jas aandoen…ik schuif jou een prachtige nieuwe konings ring om je vinger die zal stralen en schitteren… woorden zullen jou niet meer raken….zullen jou niet meer krenken of beschadigen….de deuken die je in het verleden hebt opgelopen zal ik herstellen…ze zullen jou niet meer plagen of pijn doen… jij zal stralen en schitteren…..jij mag opstaan….ga in mijn naam….God zal jou herstel geven en hij bad voor volledig herstel…
Wat een bijzondere woorden. Ik was helemaal stil en overdonderd… Had weken ervoor erg last gehad van mijn verleden… Nachtmerries, flashbecks enz.enz.
Wij zijn naar huis gegaan en ik was helemaal stil, heb het daarom ook destijds niet gedeeld… Puur omdat ik wilde wachten, afwachten wat God zou doen.
Een week later gingen we weer naar de kerk en toen kwam de Dichtbij Jezus dienst nu heet het de 1,2,4 dienst volgens het principe uit
1 korinthiers 2 vers 4 daar staat: Ik kwam jullie dan ook niet met mooie woorden of wijze ideeën over God vertellen. Want voor mij is de boodschap van de gekruisigde Jezus Christus het enige belangrijke. En ik voelde mij onzeker en bang toen ik bij jullie kwam. Ik hield dan ook geen prachtige toespraak. Maar ik sprak gewoon uit mijn hart. En God gaf er kracht aan. Hier heb ik in een vorige blog Onrecht…. Bitterheid…..It Is Well…….en jij??? over geschreven, maar er was meer gebeurd wat ik toen nog niet had verteld, maar wederom werd er die avond na afloop ook weer voor mij gebeden, ik had in een vorige blog gedeeld dat ik niet meer durfde maar God had mij aangeraakt en mij weer hoop gegeven, hoop op een beter leven, God had wederom tegen mij gezegd dat Hij een plan voor mij had, dat ik zou stralen en schitteren… Dus ik kreeg steeds meer verlangen en had oprecht honger naar God, had het idee dat ik lang in een woestijn had gezeten… Dus overwon mijn vrees en schaamte en durfde de stap voor gebed weer te wagen… ik vroeg mij ook steeds maar af hoe dan??? … Deze avond kreeg ik antwoord… Ze baden wederom met mij, nu het pastorale team… En ze volharden in gebed zoals God ook zegt in de bijbel… Er werden weer wonderlijke, goddelijke woorden gezegd… Waarvan ik stil werd..
Een zuster zei tegen mij.. Ik voel dat u een ongelofelijk sterke vrouw bent… Meestal krijgt de persoon waarvoor gebeden wordt een ervaring met God maar ik krijg door u een ervaring met God… Als ik voor u bid wordt ik helemaal warm… Er straalt zo’n rust vrede van u uit… En u straalt als u verteld over God… Uw ogen stromen over van Liefde, liefde voor God en de mensen…
Ik moest zo huilen… Dit raakte mij diep, dat God dit tegen mij zei… Ik kreeg zo’n enorme diepe vrede en liefde terug, ik ervaarde zo Zijn nabijheid… Wauw… En het verlangen werd maar groter… En ze vertelde nog dat ze zag dat God grote dingen voor ons in petto had bij de Ichtus gemeente… Wat was dit ook een bevestiging voor mij dat dit de gemeente was waar God ons wilde hebben… Hier baden wij al weken voor en uit het niets kwam een antwoord! Dit was het begin van een groot avontuur… De weken die volgde waren mooi, maar ook zwaar, er was een iemand die dit niet wilde, dus de aanvallen van de andere kant logen er niet om… Maar ik mocht mij vasthouden aan de woorden van God…. Dat hij mij niet meer zou raken… Niet met woorden en niet met het verleden…. en met een gerust hart ging ik de tweede operatie aan mijn hernia tegemoet… En zelfs in het ziekenhuis ging God door! Dit vertel ik in deel 2 van Emotioneel in een achtbaan!
Elke morgen als ik op sta kom ik je tegen…. Moet ik met je dealen… met al jou ongemakken..
Weet je wel wat je met me doet????
Weet je wel hoe moeilijk ik het vindt om elke dag jou weer tegen te komen?
24 uur per dag bezorg je mij pijn, lichamelijk maar ook geestelijk…
En het lastige is dan ook nog dat de ene dag de andere dag niet is, het is net of doe je het erom…. Ik heb er niet om gevraagd dat je mij zoveel pijn geeft.. of misschien toch wel?
Had ik maar….. had ik maar gepraat… had ik maar mij geuit.. was ik maar meer voor mij zelf opgekomen… had het geholpen? Ik weet het niet…. Mijn bron van alle ellende ben ik gelukkig kwijt maar het lijkt er op dat jij het stokje over hebt genomen…. En dat vindt ik zo gemeen…
Als ik wakker wordt heb ik het gevoel of heeft mijn geest geslapen maar dat jij de hele nacht hebt gewerkt…en mijn hoofd wil dan gewoon opstaan en jou verzorgen… lekker douchen.. insmeren opmaken zodat jij er weer verzorgd uitziet… maar omdat jij de hele nacht hebt gewerkt wil jij niet dat ik dat allemaal ga doen.. en sommeer jij mij om te blijven liggen.. jij maakt mij dan dodelijk vermoeid omdat jij nog rusten wil… of je geeft mij zoveel pijn dat ik wel moet blijven liggen. Jij neemt op die manier alle plek in, jij wilt dan gewoon dat ik naar je luister, ja dan ben ik wel eens eigenwijs en doe ik wel wat ik wil.. en dan laat je het toe… totdat je genadeloos terug slaat…
Ooo wat moet ik altijd ontzettend rekening met je houden… en dat wil ik niet en dat kan ik niet…. Dat vindt ik zo moeilijk….
Ik ben net begonnen met leven en dan moet ik nu dus leven met jou…. Jij die over mij heersen wil en dat is iets wat ik dus totaal niet meer wil… ik wil leven.. ik wil graag leven zoals ik wil…. Genieten van de dingen die ik leuk vindt niet continu rekening houden met welke afstraffing ik na die tijd weer krijg van jou…
Mag ik leven… mag ik eindelijk leven…. Jij beperkt mij ontzettend…. En ja dan zeg je dat heb je aan jezelf te danken…
Had je mond maar open getrokken… was toch meer voor jezelf opgekomen… had die troep niet geslikt.. en dan geef ik je ook nog gelijk… maar dan zeg ik wel tegen jou:… dat kon ik niet op dat moment….. echt waar ik kon het niet…. Ik durfde niet…. Ik was BANG… ik was zo bang…. Bang om weer alleen gelaten te worden.. bang om weer alles te verliezen…. Ik kon het niet… en nu ben jij het gevolg van mijn zwijgen…. Ik wil nu zo graag leven maar jij houdt mij gevangen…. Jij houd mij voortdurend in de tang….. soms heb ik wel eens een dag dan denk ik en voel ik, oké het gaat wel een redelijk goede dag worden, maar dan doe ik maar eventjes iets, al is het maar was opvouwen.. en na tien minuten is die goede dag weer in duigen…
Hoe kom ik van jou af… ik heb heel wat dokters gezien om er achter te komen waarom jij mij dit allemaal aandoet.. en de conclusie is omdat ik niet heb gesproken… omdat ik niet voor mijzelf ben opgekomen… omdat ik maar overal ja en amen op zei…. Omdat ik maar gewoon letterlijk en figuurlijk alles heb geslikt…
En weet je nu moet ik daar mee dealen… dealen dat ik hier dus elke dag mee wordt geconfronteerd….. 24 uur per dag…elke minuut van de dag wordt ik door jou hieraan herinnerd…. En weet je hoe rustig aan ik het ook doe… hoe ik ook mijn grenzen bewaak.. jij blijft.. jou pijn blijft.. jou moeheid blijft…. Jou ongemakken blijven.. elke keer pak je weer iets van mij af.. elke keer leg je de lat hoger voor mij om mee om te gaan…
Pffff dit is zo moeilijk… en weet je omdat jij mij zo in de steek laat heeft dit ook zijn weerslag op mijn ik zijn…. Ik merk dat doordat jij steeds moe bent, ik steeds minder hebben kan.. ik raak ook steeds vermoeider.. door dat jij mij steeds meer beperkingen oplegt, wat mij ontzettend frustreert, ik merk dat ik weer stiller wordt.. dat ik weer meer in mijzelf gekeerd ben… waarom om dat jij mij dodelijk vermoeid maakt… en mij door de pijn al zoveel prikkels geeft dat ik er simpelweg geen andere prikkels meer bij kan hebben.
Het slaan van een deur.. muziek die te luid staat.. mensen om mij heen die aan het eten zijn.. ik kan het soms niet meer verdragen en dat alleen maar omdat jij mij al zoveel prikkels geeft.. door je moeheid en je pijnprikkels.
En ja wat moet ik dan???? hele dagen op bed gaan liggen??? Ja om de pijn moet ik dat… om de vermoeidheid die jij mij geeft moet ik dat.. om lief tegen jou te zijn moet ik dat…..maar daar doe ik mij zelf geen plezier mee.. ik wordt er alleen maar depressief van.. en lusteloos… dan heb ik het gevoel dat ik niet meer leef… en ik ben net weer begonnen met leven… dus hoe dan nu????
Op bed blijven is geen optie.. van bed is eigenlijk ook geen optie… want dan ga ik al over mijn grens.. zodra ik opsta ben ik al over mijn grens gegaan…
Zo als je leest blijft er niet veel over om met jou te dealen..
Dus… ik kies er dus voor om over mijn grenzen te gaan.. de ene keer meer als de andere keer….. jij slaat toch terug ook al zou ik het niet doen…en dan geef ik af en toe maar aan jou grillen toe….. totdat ik merk dat ik ietsje pietsje meer energie weer heb om….. weer over JOU grens te gaan.. maar ook om mijn ik weer de ruimte te geven… totdat ik weer door jou teruggefloten wordt… en zo is het cirkeltje weer rond….
Weet je de laatste tijd start ik vaak maar met 1 lepel, terwijl een gezond iemand start met 20 lepels…en dan moet de dag nog beginnen….. ik weet echt niet waar ik de kracht nog vandaan haal om de dag door te komen en jou te weerstaan…. Misschien mijn wilskracht om te leven.. want er is maar 1 ding wat ik wil en dat is leven… ik wil genieten… en ik kan niet genieten als ik op bed lig of in de stoel lig…… de muren blijven dezelfde kleur…
Maar een leven met jou is niet het leven wat ik wil… en dan is het zuur dat ik dus de rest van mijn leven wel met jou moet leven…dat ik de rest van mij leven dus elke minuut van de dag herinnert wordt aan mijn “verkeerde keuzes”
Ik kan jou niet uitschakelen jij bent onlosmakelijk met mij verbonden en wij zullen een deal moeten sluiten….. alleen hoe?…. ik weet het niet…althans nog niet… wie weet leer ik dat nog…. ik probeer nu met de dag te leven… mijn dingen zoveel mogelijk te doen en ja als jij mij dan terugfluit dan geef ik er maar aan toe.. ik weet het leven is geven en nemen….. ook hierin waarschijnlijk…..
Maar 1 ding weet ik ook dat God mij iets heeft belooft… er is eens tegen mij gezegd, en dat kwam van God, iemand had een woord van God voor mij gekregen en zei dat God afmaakt waar hij is aan begonnen… nou Hij heeft mij het leven teruggegeven … en Hij zal mij ook de mogelijkheden geven om te leven en het leven te kunnen gebruiken zoals hij dat voor ogen heeft… alleen ik snap er nu nog helemaal niks van, ik kan nu nog niet het niet het hele plaatje overzien, God wel die weet waarvoor ik geboren werd, wat ik zal worden…. Hoe het met mij zal gaan.. en hoe ik uiteindelijk zal zijn als ik bij Hem kom… Maar in de tussentijd is het aan ons om hier ons leven te leven, en ons leven bestaat nou eenmaal uit keuzes… Hij heeft ons een vrije wil gegeven anders waren we allemaal we marionetten geweest, en ja we zijn mens en maken goede keuzes maar ook minder goede keuzes…. Maar wat is het zuur dat dit gevolgen zijn van mijn keuzes,…. Angst…..stilte…. maar ook van andermans keuzes……van personen die mij zo misbruikt hebben op allerlei fronten….
Maar ook in deze tijd (lijdenstijd) mag ik weten dat de Here Jezus ook hiervoor aan het kruis is gegaan voor al mijn gebrokenheid maar ook voor de gebrokenheid van de ander die mij dit allemaal heeft aangedaan….en dat ik mag schuilen in zijn armen.. dat zijn armen om mij heen zijn… eens zal Hij zijn belofte inlossen….
Is het makkelijk nee zeker niet.. jij laat mij gigantisch in de steek en de toekomst is onzeker…. Hoe lang ga jij dit nog doen en waar ga je mij nog meer in beperken… hoever takel je mij nog meer af…
Maar dan heb ik weer twee keuzes…… ik wordt bang… ik wordt stil….
Of… ik ga leven met al mijn beperkingen… met al mijn niet kunnen en ga besluiten te leven en de dingen te gaan doen wat ik nog wel kan en zo goed en zo kwaad als het kan die te gaan ontwikkelen.. en de toekomst los te laten en te vertrouwen in wat nog komen gaat en dat er maar 1 is die mijn leven in Zijn hand heeft…
Op dit moment sta ik op dit kruispunt… welke afslag neem ik?????
Brrrr keuzes ik haat ze……..
Maar…….. ik heb geen keus………wat je ook beslist…. Zodra je iets beslist heb je al een keuze gemaakt……
Een keuze blijf ik maken en dat is LEVEN maar hoe???????
Dat is nu nog een groot vraagteken hopelijk wordt het een uitroepteken….!!!
Vandaag wil ik jullie graag vertellen waar ik al een poos mee worstel…
Loslaten… is je vastklemmen aan Hem
God zal je dan gaan helpen..zodra jij loslaat…en Hem vertrouwt
Maar hoe doe je dat.. zoals ik al zei ben ik er al een poosje mee bezig. Hoe laat je los terwijl je in een afhankelijke positie zit zoals ik.. als je moet leven met een chronische aandoening…als je hulp moet accepteren omdat je het zelf simpelweg niet meer kan…
Wat wil je altijd zelf graag alles doen.. zelf de controle houden.. onafhankelijk zijn… graag zelf de touwtjes in handen houden… en dan komt God om het hoekje en zegt je… toe geef het aan Mij… Ik zorg toch voor je?? Maar ooo wat is dat toch ontzettend moeilijk wat roeien wij vaak zelf en dan ook nog ongelofelijk hard…..zodat je uiteindelijk gigantisch uitgeput raakt en er voor niemand meer kan zijn… en je ook God nog vreselijk voor de voeten roeit..
Vanmorgen was ik naar de kerk…wat hadden we een mooie dienst en wat een bemoedigende dienst en wat kan de Heilige Geest dan tot je spreken… en dat heeft Hij dan ook gedaan en graag wil ik daar iets uit delen met jullie…
Ik hoop dan ook dat er misschien iemand, ook al is het er maar 1, die er iets aan zal hebben…
De voorganger sprak over Jona… Jona en de Walvis het bekende verhaal maar het begon vanmorgen bij mij op een hele andere manier te leven… ik herkende mij zo in Jona…
Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan.
In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken.
Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim.
De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’
De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn.
‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’
Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’
Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij.
‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender.
‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op.
Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’
Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen!
De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen.
De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.
Jona werd geroepen door God en moest naar NINEVE om te getuigen… maar Jona had daar helemaal geen zin in… ik denk dat hij ook niet durfde… hij dacht… ik ga vluchten dan kan God mij toch niet vinden… ik zoek een land waar niemand mij kent en bouw een nieuw leven op… maar God ging Jona achterna.. God was nog niet klaar met Jona. Hij hield zoveel van Jona dat Hij hem niet wilde laten zoals hij nu was.. Hij had grote plannen met Jona
Jona kwam op een boot en reisde met zeemannen mee… tot er een hevige storm opstak… de stoere mannen werden doodsbang en riepen Jona, maar Jona sliep en waande zich onderweg naar zijn droomland… het ging flink tekeer en de zeemannen maakte Jona wakker en zeiden: “help we verdrinken”…Jona wist wie hij aan moest roepen en zij ik ben een kind van God en Hij helpt… maar de storm bedaarde niet… uitdeindelijk zei Jona gooi mij maar overboord… maar dat wilden de stoere zeemannen niet… ze wilden niet dat er een zou sterven zodat de zee weer rustig zou worden en begonnen uit alle macht te roeien….. ze probeerde in hun eigen kracht het vaste land te bereiken….
Ik liet dit stukje even in mij omgaan en luisterde verder wat de voorganger had te vertellen… ik werd enorm bepaald met het beeld dat Jezus ook Zijn leven gaf, ook voor mij, zodat ik niet meer zo hard hoef te roeien…. Jona wilde zijn leven geven voor die zeemannen zodat ze behouden de kust zouden bereiken… een paar versen later lezen we ook dat ze uiteindelijk toch maar besloten om Jona overboord te gooien, en doordat ze dat deden en vertrouwden op wat Jona hun vertelde, werden ze uiteindelijk gered. Want toen ze Jona overboord gooiden bedaarde de zee en konden ze rustig naar de kust roeien… toen konden ze alleen nog maar geloven dat God echt bestaat… ze hadden het aan de levende lijve ondervonden en ze kregen alleen maar diep respect voor God en wilden niets liever dan hun leven met God verder leven..
Zo is Hij ook gestorven voor mij zodat ik in Zijn rust mag leven en Hij voor mij zorgt en in vrede en harmonie mag leven met de mensen om mij heen…WAT EEN LIEFDE.. Hij heeft zijn leven gegeven zodat mijn zonden weg zijn… mijn onrust… mijn stormachtig leven een rustpunt mag kennen. Door je moeite en zorgen aan Hem te geven krijg je rust… maar hoe doe je dat dan???
Helaas heb ik ook niet 1,2,3 het antwoord hierop kan alleen mijn ervaring delen…
Hoe vaak geef ik het niet aan God en draai ik mij om en probeer uit alle macht zelf te roeien… oplossingen te zoeken…. te bedenken hoe het eigenlijk zou moeten…….. God zegt toch ook tegen mij, dat ik ook weer niet achterover moet gaan leunen en alles wel komt aanwaaien….. ik vindt dit best wel moeilijk… hoe bedoelt God dat dan????
Alles overgeven aan Hem…. in zijn vrede leven en ondertussen toch actief blijven en Zijn wijsheid gebruiken…… ik denk dat Zijn wijsheid ligt in de Bijbel, daar staan tenslotte onze antwoorden in op al onze vragen….
Wat is wijsheid…….. Ik denk dat God, door echt alles aan Hem te vertellen en het ook daar te laten.. Hij zijn rust geeft.. en ja dan komt het allermoeilijkste LOSLATEN… en VERTROUWEN..dus zelf niet uit alle macht gaan roeien maar HEM laten roeien…. en soms moet je dan ongelofelijk veel geduld hebben… soms denk en ervaar je dan dat je een hele andere kant op gaat.. en dan zeg je; “Heer help dit is de verkeerde kant op”… maar om dan opnieuw alles aan God te geven en op Hem te vertrouwen dat Hij het beste met je voor heeft… zie je achteraf dat alles toch goed komt… God wegen zijn vaak onbegrijpelijk voor ons….
Hem compleet te vertrouwen en weten, dat wat Hij ook doet.. en waar je ook doorheen gaat…. Hij het beste plan met je voor heeft, maar ooo wat moeilijk Hem zo te vertrouwen….. maar je bent Zijn kind, en als je zelf kinderen hebt weet je dat ook jij het beste wilt voor jou kind, en dan moet je soms ook dingen doen of zeggen die voor het kind op dat moment niet leuk zijn, maar later zal het kind zeggen wat ben ik blij dat u toen zo heeft beslist.. en zo is het ook met God en ons.. soms zegt God Ja.. en soms Nee… en soms Nog even wachten…
Ook in mijn chronisch ziek zijn denk ik wel eens, waarom geneest God mij niet?…. waarom moet ik zoveel pijn hebben…. waarom zo moe zijn… ik weet het niet, maar heb geleerd om die vraag niet naar God te stellen want God is niet verantwoordelijk voor mijn ziek zijn… dat is de gebrokenheid/zonde, het gevolg omdat we nu eenmaal in deze wereld leven…. die vol is van gebrokenheid en zonde maar dan mogen we weten dat Jezus zijn leven ook daarvoor gaf.. voor jou gebrokenheid, voor jou tekortkomingen, en als we het dan aan Jezus geven dan zorgt Hij voor jou… misschien niet om het weg te nemen.. maar Hij zal je kracht en troost geven om het te dragen… Jezus heeft net zoveel verdriet erom als jij… Hij huilt als jij huilt…
Ik wil daar graag een stukje over vertellen… ik ben een keer naar een genezingsdienst geweest van Vrij Zijn, dit was in Oldebroek en het was een bijzondere dag.. ik ging er niet heen voor genezing maar meer voor een ontmoeting met de Here Jezus.. ik heb in mijn leven nogal veel meegemaakt.. zo ook misbruik enz… hier worstelde ik echt mee en voelde mij daardoor soms zo vies en leeg, vaak had ik het gevoel dat ik niet rein voor God kon staan door wat ik mee had gemaakt maar ik mocht die dag leren door Zijn woord dat het niet mijn schuld was, dat iemand anders mij dat had aangedaan.. maar toch voelde ik mij altijd besmeurd dat ging niet weg.. heb veel gehuild die dag en voelde enorm die pijn.. de pijn van beschadiging en verdriet.. en heb toen voor mij laten bidden en een oudere man bad voor mij, hij had mijn vader kunnen zijn.. op een gegeven moment hield hij op met bidden en ik dacht hij is klaar en deed mijn ogen open, en ik zag die man niet staan maar ik zag de Here Jezus staan… en Hij huilde… Hij huilde met mij mee.. en die man huilde… en hij zei ik heb een beeld voor je.. ik wist dat het rechtstreeks van God kwam omdat ik ook de Here Jezus voor mij zag staan en niet die man.. en God zei tegen mij… ik leg een hele mooie witte mantel om je heen een mantel van Reinheid, je bent schoon gewassen… je bent een prachtige mooie dochter voor mij… draag die witte mantel en weet dat ik je schoon gewassen heb… ik was helemaal overdonderd en voelde een diepe vrede in mij en wist vanaf dat moment dat ik Rein was en dat ik schoon tegenover God stond en ik mij nergens meer voor hoefde te schamen…
Ik mocht komen zoals ik ben en dat God mij door die witte mantel als een schone dochter zag… als ik dit nu opschrijf raakt het mij nog steeds en wordt ik dankbaar en weet ik dat de Here Jezus met al mijn tranen mee huilt… dus ook met mijn pijn.. moe zijn.. enz
Onthoudt 1 ding God heeft dit allemaal ook niet gewild….. Hij had een perfecte aarde voor ogen toen Hij de aarde schiep, maar omdat Hij ons een eigen wil gaf hebben wij een verkeerde keuze gemaakt….. Hij wilde volmaakte mensen met een eigen wil, een eigen wil die zijn eigen keuzes mag maken… maar die hebben wij verkeerd gebruikt waardoor ons leven soms zo,n puinhoop wordt… gelukkig heeft God een oplossing gebracht door de Here Jezus, door Zijn dood konden wij weer bij God komen… Door de Here Jezus niet door eigen kracht… niet door eigen werken.. niet om verschrikkelijk ons best te doen… keihard te gaan roeien maar door GENADE alleen… alleen maar door het werk van de Here Jezus…. door zijn kruisdood… mogen we bij God komen en straks leven in een perfecte hemel en aarde… wat iets moois om naar uit te zien… en dan kan ik ook de rust ervaren die God geeft, doordat ik mag weten wat mijn toekomst is…. dat is een ongelofelijk zekerheid!!!!
Oke zul je zeggen maar je bent nog steeds ziek… ja dat klopt en misschien blijft dat ook zo en geneest God mij niet nu, maar ik weet wel dat Hij overal bij is in mijn pijn..in mijn moe zijn… in mijn eenzaamheid hierdoor.. Hij geeft wel wegen om er mee om te gaan en toch een licht te zijn in deze donkere wereld…. Hij geeft mensen om ons heen die ons helpen… mensen die een troost zijn in ons verdriet… maar vergeet dan niet dat God deze mensen geeft… en je mag dan ook leren om het aan te nemen..
God wil ons zoveel goedheid geven maar vaak denken wij…. dat kan ik niet aannemen, daar ben ik niet goed genoeg voor… dat moet ik zelf kunnen… maar als wij Gods goedheid en zorg willen ervaren dan mogen we ook aannemen de goede dingen die God voor ons heeft.. en God werkt vaak door mensen heen…. Hij kan natuurlijk dingen zo doen, met 1 knip kan hij dingen rechtmaken, maar God heeft mensen gemaakt… niet voor niks… en Hij wil mensen gebruiken voor andere mensen…. ook jij.. ook al ben je ziek of gebroken… Hij wil je gebruiken… God houdt er van om Gebroken mensen te gebruiken… want mensen met dezelfde ervaringen snappen hoe je je voelt en zijn tastbaar…door die mensen wil God hem zelf laten zien… God is zo groot en vaak zo ver weg voor ons gevoel en dat weet Hij en daarom stuurt Hij mensen op je pad om zijn Grootheid en zorg te laten zien…… en het is aan ons de kunst om in die mensen Gods liefde te zien…..
Als je alles aan Hem geeft en het van Hem verwacht dan zal Hij je helpen…..en wie weet gaat God jou nog gebruiken om Zijn liefde aan andere mensen te laten zien..
Dat heet geloven….. vertrouwen van mijn kant
En van Gods kant heet dat ONVOORWAAARDELIJKE LIEFDE…
Dit is mijn gebed voor mijzelf dat God mij gebruikt.. dat Zijn liefde in mij zichtbaar wordt naar andere mensen om mij heen
Love Heals All Things 