In mijn vorige blog schreef ik al dat het enige wat God op dit moment van mij vraagt, is om dicht bij Hem blijven. De laatste weken heb ik echt geprobeerd om wat gas terug te nemen en meer tijd voor mijzelf te nemen.. tijd voor mijzelf samen met Hem..

Want ik heb Hem zoooo nodig..

Alle zekerheden vallen om mij heen weg.. vijf jaar geleden ontmoette ik weer opnieuw mijn allergrootste Liefde… en nu zie je hoe je allergrootste Liefde inlevert op het leven… lichamelijk maar ook mentaal….  in het prachtige breiwerk komen steeds meer gaten doordat er steken vallen..

En dat doet pijn.. als hij een goede dag heeft dan denk ik: Ach heb het mij verbeeld.. het ligt aan mij… ik zie spoken.. maar dan gebeurt er iets waardoor ik weer keihard met de neus op de feiten wordt gedrukt.. het zijn kleine dingen maar die kleine dingen geven aan dat het proces helaas doorgaat…

Daarnaast ervaar ik enorme eenzaamheid.. want het verraderlijke met deze ziekte is dat de omgeving er (nog) niet veel van merkt… ook omdat mijn partner best nog wel heel goed kan compenseren in een korte situatie… en dat kost hem ongelofelijk veel energie en als de situatie weer voorbij is, dan is hij ontzettend vermoeid want dat compenseren kost bakken energie.. het is het zelfde als een marathon lopen..

Ik zit er wel 24 uur per dag in en zie en merk wel degelijk op wat er gebeurt en gelukkig kan hij bij mij zich zelf zijn waardoor ik er meer mee dealen moet dan diegene die eventjes langskomt.. .. en dealen met een oneerlijke en gemene tegenspeler die je partner veranderd en waarvan je merkt dat hij terrein wint, is intens gemeen en ontzettend ontmoedigend.. je staat zo enorm machteloos..

En dan ervaar ik dat ik uiteindelijk met mij zelf over blijf… en om met mijn omstandigheden te dealen is het zo belangrijk hoe ik mij zelf zie… dat ik stevig in mijn schoenen sta..

Eenzaamheid is “killing”.. eenzaamheid doet je op je voeten wankelen… en maakt je onzeker… en onzekerheid gaat in je hoofd zitten en gaat allemaal leugens in je hoofd rondstrooien.. waardoor jij je ontzettend minderwaardig gaat voelen en minderwaardigheidsgevoelens geven dat jij jezelf verliest.. en veroorzaakt bij mij dat ik weer enorm ga pleasen.. het iedereen maar naar de zin ga maken om vooral maar gezien te worden.. en daardoor de minderwaardheidsgevoelens minder worden.

Gelukkig heb ik een coach waar ik over deze dingen kan sparren en zij helpt mij af en toe een handje om weer op het rechte spoor te komen.. zo ook deze keer.. ze vertelde mij dat ik goed genoeg was zoals ik ben.. dat het genoeg was dat Jezus van mij hield.. dat ik mij op Hem moet focussen en dat mijn waardigheid in Hem ligt.. en niet in de goedkeuring of opvulling in mijn leven van anderen..

Dat de enige verantwoording van mij is om Jezus te volgen.. te leven zoals Jezus het voor MIJ heeft bedoelt.. Hij gaat namelijk met iedereen een andere weg… en niet te leven zoals anderen dat willen…

Thuis denk ik altijd nog veel over onze gesprekken na en het bijzondere is dat in mijn stille tijd altijd de bevestiging komt… zo ook deze keer..

Ik heb een schrijfdagboek en ik moest na het gesprek met mijn coach lezen volgens mijn schrijfdagboek Marcus 1:16-19  ¹⁶ Toen ​Jezus​ langs het ​Meer van Galilea​ liep, zag hij ​Simon​ en ​Andreas, de broer van ​Simon, die hun netten uitwierpen in het meer; het waren ​vissers. ¹⁷ Jezus​ zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie ​vissers​ van mensen maken.’ ¹⁸ Meteen lieten ze hun netten achter en volgden hem. ¹⁹ Iets verderop zag hij ​Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer ​Johannes, die in hun ​boot​ bezig waren met het herstellen van de netten, ²⁰ en direct riep hij hen. Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de ​boot​ en volgden hem.

Toen kwam de vraag: Als Jezus nu langs kwam en tegen jou zou zeggen “Kom volg Mij” wat zou jij dan doen? Wat moet jij dan (achter)laten?

Ik werd stil en wist wat ik moest doen… stoppen met het pleasen van anderen.. vooral mijzelf blijven.. en wist dat ik de laatste tijd mijzelf niet meer was..

Drie kwart jaar geleden had ik besloten om mijn haar weer te laten groeien.. dit omdat mijn mannetje mij als 14 jarige heeft leren kennen met lang haar en hij het heel erg fijn vond dat ik weer lang haar zou hebben.. en ik weet dat ik er nog meer mensen een plezier mee zou doen.. ik zelf twijfelde maar dacht ach kan het wellicht proberen en misschien staat het mij ook nog wel leuk.. en zo gezegd zo gedaan.. maar wat gebeurde was iets heel anders.. ik was er niet gelukkig mee.. ik ervoer er veel stress bij en het maakte mij ontzettend onzeker.. ik snapte eerst niet waarom het mij zoveel deed.. maar gaande weg kwam ik erachter dat het lange haar ontzettend op mijn blauwe plekken donderde… en dat het mij daardoor erg onzeker maakte… het had te maken met mijn verleden.. au.. oefff.. dit was toch niet de bedoeling maar ik zat al weer zo in mijn please gedrag dat ik niet meer terug durfde.. bang om mensen teleur te stellen.. bang om mijn echtgenoot teleur te stellen.. dit alles had tot gevolg dat ik steeds onzekerder werd.. mij niet meer goed durfde te vertonen..  dacht dat iedereen mij achterna keek.. en ik herleefde weer het gevoel van vroeger.. het deed mij zoveel… totdat de Heilige Geest mij liet zien wat er eigenlijk aan de hand was en Hij liet mij dat zien door het vers in Marcus dat Jezus tegen mij zei: “Kom volg mij” wat moet jij opgeven om mij te volgen?

Ik wist het “Mijn please gedrag”

En om de daad bij het woord te voegen wist ik welke eerste stap ik daarin moest maken.. mijn haar moest weer kort.. zoals ik het zelf wilde.. dicht bij mijzelf moest blijven.. ook in die dingen en niet mijzelf iets opleggen om anderen te pleasen..

Pfff ik merkte dat het bij mij wel ver gaat hoor dat please gedrag en wil er ook echt vanaf.. en dat gaat met vallen en opstaan…

En ik kan je vertellen dat toen ik de kapperszaak verliet, ik rechtop en zelfverzekerd weer naar huis liep en riep “It’s Me!!”

Er was een enorme last van mij afgevallen… letterlijk en figuurlijk.. had namelijk door mijn lange haar (dat enorm dik en zwaar is) heel veel last van haarpijn.. dus een fijne bijkomstigheid was dat ik ook gelijk van mijn pijn af was…

Heb geen seconde spijt.. ben zo blij.. en zo dankbaar dat de Heilige Geest mij dit duidelijk maakte…

En daarbovenop kreeg ik vanmorgen een geweldige bemoediging en bevestiging via de preek van onze voorganger.. het was een heftige preek met enorm veel herkenning.. maar tegelijk door de herkenning werd ik enorm bemoedigd en bevestigd dat Jezus ons antwoord is..

De preek ging over de “Man met de Hamer” nu die kennen we allemaal denk ik wel.. vroeg of laat kom je hem tegen in je leven..  en de preek ging erover dat als alles om je heen weg valt en je echt alleen jezelf nog hebt… als alles op losse schroeven staat en je leven wankelt wat is er dan nog over..

Jezus

En die vind je in de bijbel… in de bijbel die vol staat met verhalen over Jezus.. waarin staat Mattheus 11:28-30  Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn ​juk​ op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van ​hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn ​juk​ is zacht en mijn last is licht.’

Hoe je leven ook op de kop staat… Hij altijd blijft.. ook al weet je het zelf niet meer en wankelt ook je geloof.. Hij laat jou nooit los.. en dan mag je aan zijn voeten gaan zitten en het bij Hem brengen.. al je sores bij Hem brengen en daar laten.. dan neemt Hij het over en richt je opnieuw op..

Ik krijg zoveel bemoediging als ik in de bijbel lees.. al die dingen die Jezus heeft gezegd.. het brengt je weer dicht bij Hem maar het brengt je ook weer dichter bij jezelf…

En dan ben ik blij en dankbaar dat Hij ook voor mij zorgt.. voor mij die zo vaak faalt.. die nog zoveel moet leren… als ik mijn sores elke keer maar weer bij Hem breng dan neemt Hij die last over… en draagt Hij mijn juk en mijn zware lasten en mag ik het juk van Jezus dragen en de last die vele malen lichter is.. omdat ik mag weten dat ik het niet alleen hoef te doen.. want….

Hij zorgt immers voor mij..

Die Jezus is mijn houvast…  Jezus die op een gegeven moment ook niemand meer om zich heen had en op zich zelf terug geworpen werd.. verzocht werd.. op de proef werd gesteld.. gebroken werd.. die weet wat het is om alles te verliezen.. Hij begrijpt mij.. Hij weet waar ik door heen ga..

Ik vertrouw Hem 100%.. nee 1000% dat Hij voor mij zorgt.. wat er ook gebeuren gaat.. waar ik ook nog doorheen moet.. Hij is erbij.. en dan ervaar ik vrede..

Nog een paar dagen en dan is het einde van het jaar weer in zicht… niet een makkelijke tijd.. vaak een emotionele tijd.. je gedachten gaan terug naar afgelopen jaar.. en je gedachten gaan naar de toekomst.. en natuurlijk blijf ik mens en heb ik ook mijn bange uren.. en zit ik er af en toe flink doorheen en ga ik regelmatig op mijn…..  maar ook in mijn bange uren en in die strijd weet ik dat Hij er is.. dat Hij zorgt.. ook voor de toekomst!!!

En dan kan ik zingen “IT IS WELL WITH MY SOUL!!”