De Heare is myn hoeder, neat bin ik brek, troch Him mei ik lizze yn griene greiden, Hy bringt my by wetters dêr’t ik rêst fyn. (De Heer zorgt voor mij, zoals een herder voor zijn schapen zorgt. Hij geeft me alles wat ik nodig heb. Hij leidt mij, zoals een herder zijn schapen leidt naar groen gras en fris water.)
Hy lit my wer ta mysels komme, Hy liedt my op rjochte paden, om ’e wille fan syn namme. ( Bij de Heer ben ik veilig, hij geeft mij nieuwe kracht, zo goed is hij.)
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my. (Ik ben niet bang, ook al is er gevaar, ook al is het donker om mij heen. Want u bent bij mij, Heer. U beschermt me, U geeft mij moed.)
Jo meitsje my de tafel ree foar de eagen fan myn benearders. Jo salvje my de holle mei oalje en myn beker rint oer. ( U nodigt mij uit in uw tempel. U zorgt goed voor mij. U geeft me te eten en te drinken, meer dan genoeg. En al mijn vijanden kunnen dat zien.)
Kleare goedens en geunst sille my folgje al myn libbensdagen; en ik sil in fêst plak hawwe yn it hûs fan de Heare, salang’t de dagen duorje. (U geeft me geluk en liefde, altijd en overal. Ik zal bij u zijn in uw tempel, mijn hele leven lang.)
Psalm 23
Deze psalm trof mij vandaag, en wat is er mooier dan deze psalm te lezen in je moedertaal..
Soms is het leven heftig… moeilijk.. ingewikkeld en complex.. toch mogen we weten dat we niet alleen door dit leven hoeven te gaan.
Hij is erbij..
Wat mij trof in deze psalm is de volgende zin..
Al gean ik troch in delling fol djippe skaden, ik bin net bang foar ûnheil, want Jo binne deun by my; jo stôk en jo stêf dy fertreaste my.
Jo binne deun by my.. (U bent dicht bij mij)
Wat een troost… dichterbij kan bijna niet..
In je moedertaal kan een tekst soms zo intens dichtbij komen.. ik weet niet of je dat herkent.. ik in ieder geval wel.
Met deze tekst uit psalm 23 durf ik mijn reuzen te verslaan.. want wat kan ik vrezen?
Jo binne deun by my!
Be Blessed!
Ik vond op YouTube nog een mooi bijpassend lied! Geniet ervan.. laat je vertroosten en bemoedigen met dit lied om ook weerstand te kunnen bieden als er reuzen op je pad komen of er misschien al zijn!
Vandaag is het moederdag… een prachtige stralende dag waarin de moeders weer worden verwend..
Maar ook een dag waarin ook vele tranen zullen zijn, tranen van blijdschap, tranen van verdriet, tranen van gemis..
Wat mooi dat God dit ook wist.. Hij heeft namelijk in de bijbel al laten opschrijven dat Hij jou tranen ziet en ze voor je bewaard.. (Psalm 56:9) en als je uiteindelijk bij Hem komt Hij al je tranen van je ogen zal wissen en ze zal omkeren in Blijdschap! (Openbaring 21:4)
Iedereen beleeft deze dag op zijn of haar eigen manier..
Ik ben 51 lentes jong…. voel mij ondanks mijn omstandigheden dankbaar en gezegend, maar toch doen deze dagen nog steeds ontzettend pijn.. en is het gemis voelbaar..
Het is verlies.. en dit verlies is ook rouw… en rouwen doet pijn en is hard werken.. elk jaar weer opnieuw.. dit gevoel stopt nooit.. en het voelt of wordt het ook niet minder pijnlijk..
Of toch wel…
Ik kan wel zeggen dat je er mee om leert gaan.. de scherpe randjes gaan er wat vanaf.. je vindt er een weg in..
Maar toch… elke keer bij gebeurtenissen die relateren aan het moederschap voel je weer die “leegte” in je leven ..
Nu ik ouder wordt kom ik in de fase van oma zijn.. overal om mij heen zie ik leeftijdsgenoten langzaam oma worden.. al die blije koppies van heerlijke lachende baby’s en super trotste oma’s.. de ene foto nog mooier en gelukkiger dan de ander..
Slik….
Tranen vullen mijn ogen en langzaam rollen ze naar beneden..
Het lastige is ook nog momenteel dst ik in een fase zit waarin je hormonen ook nog met je gevoel op de loop gaan…. Overgang.. een verhaal apart maar wat het gemis wel bemoeilijkt.. juist door de emoties.
En toch… komt het elk jaar weer opnieuw heftig binnen, zou dit gemis ooit slijten? Ik weet het niet.. bij mij heeft het een enorme leegte achtergelaten..
En dan is het hard werken om niet in dat verdriet te blijven hangen maar te kijken naar je lichtpuntjes… naar wat je wel hebt..
Toch weet ik ook, als ik om mij heen kijk dat het moederschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is…
Want er zijn ook kinderen die geen moeder meer hebben, moeders die hun kinderen niet meer zien, gebroken relaties..
Rond relaties speelt de meeste gebrokenheid..
Dit komt naar mijn idee omdat God een God van relaties is… en de andere kant… de duivel.. weet dat hij… door relaties kapot te maken… God altijd dwars zit.. hij weet dat hij daarin de mens kan breken..
Maar dan mogen wij zien op Jezus die ook voor gebroken relaties Zijn leven heeft gegeven, ook voor het “gemis” in jou leven.. en dan mag je naar Hem toe gaan.. Hij weet als geen ander wat “gemis” betekend..
Is de pijn die het geeft dan weg.. nee.. het blijft een extra gevoelige plek.. maar het “gemis”.. de leegte wil en kan Hij vullen..
Vullen met iets van betekenis.. iets er voor in de plaats geven wat jou leegte en gemis invult.. dit kan voor iedereen verschillend zijn.. wij zijn uniek gemaakt en wat voor jou “buurvrouw” werkt hoeft niet zo voor jou te zijn..
We hebben een Creatieve God die houdt van verscheidenheid!
Wens alle moeders en moeders die graag moeder hadden willen zijn een Gezegende dag toe!
Na twee weken flink te zijn geweest, ben ik al weer een aantal weken aan het werk.
Gelukkig en dankbaar dat ik geen last heb van de nasleep van Mr C.. dat ik niet extra vermoeid ben..
Het leven gaat door en zo ook het werk, ja zit zomaar weer in die modes en tijd om rustig weer te herstellen is er eigenlijk niet… gelukkig ook niet nodig omdat ik geen last heb van restverschijnselen.
Ik was wel flink ziek en zelfs tussendoor bloed laten prikken om te kijken of het echt het C virus is (waar antibiotica niet zoveel aan bij draagt) of dat het misschien toch iets anders was.. longontsteking bv.. maar er kwam uit de uitslagen dat het wel degelijk Mr C was dus zei de huisarts daar draagt antibiotica niets aan bij.. gewoon uitzieken en als je het erger wordt dan hoor ik wel weer van je.
Ik had ondertussen mijn maatregelen genomen… ik heb eerst 72 uur gevast om mijn immuunsysteem rust te geven en te resetten, dit hield ik helaas niet helemaal vol omdat ik steeds zieker werd, na 60 uur ben ik gestopt en ben ik langzaam aan weer wat gaan eten en nam extra vit D, zink en quertine.. en toen de koorts gezakt was extra vit C.
Verder veel rust genomen.. en langzaam aan knapte ik weer op..
Op een gegeven moment mocht ik weer uit quarantaine, en ging ik langzaam aan weer wat naar buiten om de natuurlijke vitaminen op te doen.. dit hielp ook want steeds binnen zitten en niemand zien deed ook het nodige op mentaal vlak.
Had gelukkig weinig last van eenzaamheid, af en toe had ik het wel even te kwaad.. ziek zijn.. alleen zijn.. aan de andere kant vond ik het ook heerlijk om alleen te zijn omdat je niet lekker bent en daardoor ook geen behoefte hebt aan gedoe om je heen.
Had mijn lieve Chanel al bij andere mensen onder gebracht, zodat ik mij helemaal op mijn eigen herstel kon focussen.
Na een poosje kon ik weer aan het werk, en eerlijk ik was blij dat ik weer wat kon doen.. 2 weken is echt wel lang genoeg hoor.. in ieder geval voor mij wel…
Het klinkt misschien raar, en ook niet helemaal gezond misschien maar momenteel is mijn werk ook een beetje mijn sociale leven..
Mijn leven staat behoorlijk op zijn kop…
Nee ik zeg het verkeerd, bij mij van binnen staat het op de kop.. ik merk dat het behoorlijk schud onder mijn voeten en in mijn hoofd.. en helaas is de balans daarin zoeken lastiger dan ik dacht.
Mijn lieverd naar een instelling, en helaas heb ik ook moeten besluiten om mijn viervoeter ergens anders te plaatsen. Dit vond ik een moeilijk en zwaar besluit… en kostte de nodige tranen.. toch kon ik niet anders, ik zag haar wegkwijnen.. wat ik niet langer kon verdragen en over mijn hart kon verkrijgen.. ze verdient beter.. ik ben veel weg, werk, sociale leven, af en toe naar mijn lieverd, waardoor ik te weinig tijd voor haar had.
Gelukkig heb ik erg lieve vrienden die haar wel een veilige plek wilden bieden, zo blijf ik haar ook regelmatig zien en kan ik volgen hoe het met haar gaat.
Maar doordat mijn viervoeter nu ook weg was, viel ik in het spreekwoordelijke gat.. het was de druppel van alles.. toen mijn man opgenomen werd had ik er nog niet zoveel last van.. had het nog druk genoeg en ik had thuis ook nog de nodige afleiding… nu Chanel ook weg ging was het de spreekwoordelijke druppel die mij in het spreekwoordelijke gat deed vallen..
Ik ervaarde zo’n gemis.. gemis van mijn lieverd dat die niet meer thuis woont.. gemis van mijn viervoeter…
En momenteel mis ik enorm de verbinding met mijn broers en zussen van de kerk… vanmorgen gaf de aanbiddingleider aan dat hij de afgelopen corona jaren ervaren heeft als een enorme droogte.. dit was voor mij wel een herkenbaar punt.. en ja dan hebben we nu wel weer meer mogelijkheden om bewaterd te worden maar als de grond zo droog is dan overstroomt het eerst en pakt de grond het niet gelijk op.. dan moet het eerst wat langer water krijgen voordat het zakt in de grond en de grond weer bevochtigd word..
En ja hoe vul ik het gemis op.. hoe krijg ik weer verbinding met mezelf en de ander?
Hoe zorg ik ervoor dat mijn grond weer bewaterd word en mijn grond ook weer daadwerkelijk het vocht opneemt..
Ik merk dat ik aan het zoeken ben om nieuwe kaders in mijn leven aan te brengen, nieuwe richting te zoeken.. tis net of niks meer hetzelfde is.. en ik helemaal opnieuw moet beginnen…
Hoort dit misschien bij de periode waar ik doorheen ga… rouwen bij leven??
Door dit wankele evenwicht heb ik momenteel gewoon behoefte om alleen te zijn, samen met God aan het zoeken om mijn leven opnieuw in te richten..
Tegelijk valt dit mij ook zwaar het alleen zijn.. tis wat een dubbel gevoel… aan de ene kant een tranendal om het gemis en het gemis van verbinding, aan de andere kant ook de behoefte om alleen te zijn en in de rust met God uit te zoeken wat Zijn plan/wil is met mijn leven..
Ik merk dat het alleen zijn weer als een zware deken op mij valt, alhoewel ik niet meer die eenzaamheid ervaar die ik vroeger altijd heb ervaren, in mijzelf, in mijn vorige huwelijk, in mijn schooltijd, in mijn ziekzijn.. dat was heftig en hoop ik ook nooit meer te ervaren..
Ik ervaar nu vooral verdriet… ja rouwen… en merk dat ik extra gevoelig ben, schiet zomaar vol.. bv bij een lied.. een tekst.. een woord.. een berichtje.. hierdoor heb ik dan af en toe even een flinke huilbui.. even alles eruit gooien.. en ja dit komt vaak op momenten dat je het niet uitkiest..
En toch mag ik dan ervaren dat God daarin is, dat Hij mij ziet en hoort en mij wil troosten..
Gistermorgen reed ik naar mijn werk… had de vorige dag een cursusdag gehad van mijn PPT cursus die ik doe.. zit nu in mijn tweede laatste jaar, het was een bijzondere dag geweest, heerlijk weer de ontmoeting met mijn medestudenten en de lesstof gaf mij ook veel om over na te denken..
Wel bijzonder hoe God werkt want loop met best veel vragen rond in mijn zoektocht en die dag kreeg ik al veel antwoorden door de lessen heen op mijn vragen.. daardoor was het ook wel een intensieve dag.
Maar goed de volgende dag moest ik werken en ik stond op met een beetje leeg naar gevoel.. emotioneel vanaf dat ik de ogen opendeed, ik herpakte mezelf en maakte mij klaar om naar mijn werk te gaan, ik stapte in de auto en zoals altijd had ik grootnieuwsradio aan staan…
Meestal houdt ik ook mijn gesprekken met God als ik naar mijn werk rijd, zo ook vanmorgen.. ik was aan het praten met Hem en werd emotioneel.. vertelde Hem mijn worstelingen en verlangen.. ik was aan het zoeken om mijn gevoelens onder woorden te brengen, en terwijl dat ik dat aan het doen was kwam er uit de radio een lied.. wat zo mijn verlangen vertelde.. ik zong het mee door mijn tranen heen.. een lied vanuit mijn tenen..
Als een liefdeslied is hier mijn leven…
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom, in Uw tegenwoordigheid; kniel ik voor U, Heer, in aanbidding neer, met al mijn tranen en mijn strijd. Ik geef wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
Nu ik bij U kom in Uw heiligdom, omgeven door Uw majesteit; leg ik alles, Heer, in Uw handen neer, in zwakheid en gebrokenheid. Geef ik wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
Ik geef wat ik heb, houd niets apart, open voor U mijn hart. Als een liefdeslied is hier mijn leven een melodie van vreugde en pijn. En ik bid U Heer, dat heel mijn leven, een symfonie voor U mag zijn; een symfonie voor U mag zijn.
En God heeft het gehoord, ik kwam aan bij mijn werk en zette de auto neer, ik was nog wat vroeg en een stem in mijn binnenste zei, kijk nog even naar de Dagtekst van vandaag…
Bij de veelheid van mijn gedachten in mijn binnenste verkwikken uw vertroostingen mijn ziel. Psalm 94:19
En weer schoot ik vol maar nu van blijdschap.. ondanks de moeilijke momenten was God daar met Zijn bemoediging!
Een glimlach kwam weer op mij gezicht en vol goede moed stapte ik uit de auto om weer aan het werk te gaan.
Had die dag geen last meer van het nare lege emotionele gevoel en kon met blijdschap mijn werk uitvoeren.
En het spreekwoordelijke gat moet zijn tijd hebben.. waarin ik merk dat God de heftige gaten opvult met zijn Liefde en Troost..
Rouwen is niet tijdsgebonden.. ik mag er de tijd voor nemen en daarin mijn grenzen aangeven wat ik nodig heb om de verbinding weer aan te gaan en te vinden.
Hij is erbij en troost!
Misschien zit jij ook in zo’n spreekwoordelijk gat.. weet dan dat God zich met jou verbinden wil..
Ik hoop en bid dat deze bemoediging jou mag troosten en (ver)sterken, Hij hoort en ziet jou en als jij met al je worstelingen, vragen bij Hem komt, laat Hij zichzelf zien en vinden..
Ik zie de ellende groeien Om mij heen Egoïsme Haat Onverdraagzaamheid Iedereen alleen
Waar bent U? De Almachtige Begin en het einde Die is, die was, die komen zal Maar ik mis soms de bewijzen Ik lees Uw woord Maar mijn hart blijft stil Ik bid om U Maar voel geen verschil Ik zie de ellende groeien Om mij heen Egoïsme Haat Onverdraagzaamheid Iedereen alleen Ik mis U Waar bent U? Wat is het bewijs van Uw bestaan? Ik zie Uw volgelingen Ze volgen de leer die ze past Claimen wonderen die ik niet zag Leven niet anders dan de atheïst Maar geen van mijn zonden wordt gemist Waar bent U? Wie bent U? Wie laat me zien dat U bestaat? Zoals ik het kwaad zie, overal op straat Bestaat U? Ik bid om Uw heilig vuur Aanwezigheid van Uw geest Ik hoor de woorden die men spreekt in Uw naam Mooie woorden zonder kracht Over geld, gezondheid en dat het beter zal gaan Laat me zien dat U bestaat Laat me weten dat ik leef Met een doel Met een doel Laat me weten Dat U bestaat Zodat ik niet doelloos sterf Maar leef -Trudy Steegman-
Bovenstaand gedicht las ik op de pagina van Trudy Steegman… zij schrijft prachtige gedichten die je raken.. Zo ook dit gedicht..
Het verwoord mijn gevoelens.. gevoelens die er al een poosje zijn en waar ik eerlijk gezegd geen raad mee weet.. gevoelens die mijn wereld regelmatig overhoop halen..
Gevoelens waar ik wat mee wil en waar ik ook wat mee moet..
Waarom??
Omdat ik merk dat ik de grip verlies op mijzelf..
Ja.. ik weet dat we ons niet moeten laten leiden door ons gevoel omdat die ons meestal misleiden.. maar ik ben blij dat ik eindelijk weer voel.. maar hoe en waar ligt de grens van die gevoelens..
Meestal schakel(de) ik mijn gevoel uit om te overleven.. ook al wil(de) ik dit niet.. mijn lichaam/geest deed/doet dit uit automatisme.. uit “altijd zo geleerd dus altijd zo gedaan”… overlevingsstrategie.. maar dit is niet oké! want als je niet meer bij je gevoel kan kan je ook de dingen niet meer verwerken of doorleven.. en als je dan getriggerd wordt dan kan het je zomaar ineens enorm overspoelen.. tevens wordt je onbereikbaar voor de ander en voor jezelf!
Ik ben de laatste tijd dus bezig om het voelen steeds meer toe te laten.. en ja… ik ben een gevoelsmens zoals jullie onderhand wel weten maar mijn lichaam/geest zit mij regelmatig in de weg.. die probeert namelijk regelmatig uit mijn vroegere overlevingsstrategie mijn gevoelens te blokkeren.. het klinkt misschien raar maar heb er vaak geen invloed op.. het gebeurt.. gelukkig herken ik het steeds vaker…
Maar waar ligt de grens… in gevoel(ens) en verstandelijk… ik merk dat dit enorm zoeken is en dat het met vallen en opstaan gaat.. tegelijk ben ik ook dankbaar dat ik überhaupt weer kan “voelen” ..
Maar de situatie waar we nu in leven (lees coronatijd) en mijn thuissituatie (lees achteruitgang van mijn partner) wordt het wel erg moeilijk om te blijven vechten tegen mijn lichaam/geest om niet mijn gevoel(ens) uit te schakelen.. om niet in de overlevingsstrategie te gaan stappen… ik ben er mij van bewust dat ik wel gedeeltelijk in een overlevingsmodus zit.. anders kan ik alles (wat er op mijn pad komt) niet volhouden… maar ik wil voorkomen dat ik kopje onder ga.. en van dit vechten.. daar wordt ik nou zo moe van.. toegeven aan totale uitschakeling van mijn gevoel(ens) ligt op de loer..
Ik probeer om God hierin te zoeken.. om Zijn nabijheid te vinden.. maar wat lijkt en voelt het soms of de hemel van koper is..
En dan lees je dit gedicht..
Ben geraakt..
Ervaar het als een knipoog van God.. dat Hij mij ziet en hoort..
Je zult nu vast zeggen.. knipoog van God?
Ja… ik geloof niet in toeval namelijk… ik zie dit als antwoord op mijn roep “Waar Bent U??”
Ik weet vanuit mijn geloof en zekerweten dat Hij ons ziet en hoort.. waarom het dan zo stil blijft.. weet ik eerlijk gezegd niet.. misschien vanwege onderstaande citaat van Ron van der Spoel!?
De tijd waarin God zwijgt, waarin gebeden niet worden verhoord, is de tijd waarin we het meest leren alles van onszelf los te laten, omdat we zo intens naar Hem gaan verlangen. Als God zwijgt, als God niet meer ingrijpt, zal onze blik langzaam maar zeker van zijn handen naar zijn ogen gaan. Dan zoeken we niet meer wat Hij voor ons kan doen, want Hij doet even niets. Dan zoeken we vol vertwijfeling en verlangen naar Zijn liefde, naar zijn hart.
Dan is er maar 1 antwoord op onze roep.. op mijn roep…
Liefde… Liefde van Hem voor ons!
Hoe houd je dan moed om door te gaan.. om overeind te blijven als alles om je heen stil valt.. dan moet ik ineens denken aan vanmorgen.. tijdens een Online dienst kreeg ik onderstaand nummer te horen.. een prachtig lied.. een strijdvaardig lied!
Bethel Music – Raise A Hallelujah Overige artiesten: Jonathan David Helser Melissa Helser
I raise a hallelujah, in the presence of my enemies I raise a hallelujah, louder than the unbelief I raise a hallelujah, my weapon is a melody I raise a hallelujah, heaven comes to fight for me
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive!
I raise a hallelujah, with everything inside of me I raise a hallelujah, I will watch the darkness flee I raise a hallelujah, in the middle of the mystery I raise a hallelujah, fear you lost your hold on me!
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive!
Sing a little louder (In the presence of my enemies) Sing a little louder (Louder than the unbelief) Sing a little louder (My weapon is a melody) Sing a little louder (Heaven comes to fight for me) Sing a little louder (In the presence of my enemies) Sing a little louder (Louder than the unbelief) Sing a little louder (My weapon is a melody) Sing a little louder (Heaven comes to fight for me) Sing a little louder!
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive! Copyright 2020. All Rights Reserved
Nederlandse vertaling! Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten
Ik ga zingen, in het midden van de storm Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik hef een halleluja op, met alles in mij richt ik een halleluja op, ik zal de duisternis zien vluchten Ik breng een halleluja omhoog, in het midden van het mysterie hef ik een halleluja op, vrees dat je je greep op mij verloor!
Ik ga zingen, midden in de storm. Luider en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Zing een beetje luider (in de aanwezigheid van mijn vijanden) Zing een beetje luider (Luider dan het ongeloof) Zing een beetje luider (Mijn wapen is een melodie) Zing een beetje luider (de hemel komt om voor me te vechten) Zing een beetje harder ( In de aanwezigheid van mijn vijanden) Zing een beetje harder (Luider dan het ongeloof) Zing een beetje harder (Mijn wapen is een melodie) Zing een beetje harder (De hemel komt om voor me te vechten) Zing een beetje harder!
Ik ga zingen, midden in de storm Sterker en luider, je gaat mijn lof horen brullen Vanuit de as, er zal hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft! Copyright 2020. Alle rechten voorbehouden
In dit lied zat een stukje tekst wat extra binnen kwam..
Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten Ik ga zingen, in het midden van de storm Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik schiet vol als ik het lees… en weet je… dit is God.. Hij geeft moed en ik voel mij weer strijdvaardig…..
Zoals jullie weten is zingen een uitlaatklep voor mij.. maar momenteel ligt alles stil en is het binnenin mij ook stil.. dit knaagt aan mij.. en ben ik aan het zoeken om toch te blijven zingen.. maar regelmatig zakt mij de moed in de schoenen en vind ik het lastig om toch te zingen.. waarom.. waarvoor doe ik het nog.. dit maakt dat ik regelmatig in een dal zit… maar dit nummer geeft mij weer moed.. moed om zingend de vijand te bestrijden.. gevolg… heb de hele dag lopen zingen.. zingen van Hem!
Ooit zij een coach tegen mij dat als je gaat zingen er een engelentroon om je hoofd komt waardoor de duisternis geen macht meer heeft om in je gedachten te komen.. als je zingt troont God op je lofstem.. en waar God is kan geen duisternis zijn!
Waarom wordt het zingen aan banden gelegd.. de duisternis weet dit ook… maar ik blijf zingen.. in mijn eigen huis… in de auto…
Blijf alsjeblieft zingen.. dan zal God komen en de duisternis moet dan wijken..
Wauw wat een bemoediging..
Maakt dit de situatie minder zwaar? Nee..
Momenteel zit ik in zwaar weer.. maar wat mag ik dankbaar zijn met de knipogen van Hem…
Het mooie is dat God ons deze woorden heeft gegeven om uit te delen.. als je iets op je hart krijgt van Hem krijg je het nooit voor jezelf.. je krijgt het om iemand anders te bemoedigen en op te bouwend voor iemand anders..
Zo krijg je een dubbele Zegen!
Hij zegt…. Ik zie je.. heb vertrouwen in Mij.. ook al zie je het nog niet.. alles komt uiteindelijk goed want Ik heb de dood overwonnen.. ik heb allang de overwinning over het kwaad behaald..
The world waits for a miracle The heart longs for a little bit of hope Oh come, oh come, Emmanuel A child prays for peace on Earth And she’s calling out from a sea of hurt Oh come, oh come, Emmanuel And can you hear the angels singing Glory to the light of the world Glory, the light of the world is here The drought breaks with the tears of a mother A baby’s cry is the sound of love Come down, come down, Emmanuel He is the song for the suffering He is Messiah, the Prince of Peace has come He has come, Emmanuel Glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world For all who wait For all who hunger For all who’ve prayed For all who wonder Behold your King Behold Messiah Emmanuel, Emmanuel Glo-glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world Behold your King Behold Messiah Emmanuel, Emmanuel The world waits for the miracle The heart longs for a little bit of hope Oh come, oh come Emmanuel
Vertaling in het nederlands van het bovenstaande prachtige lied!
De wereld wacht op een Wonder
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom, Emmanuel
Een kind bidt voor vrede op aarde
En ze roept vanuit een zee van pijn
Oh kom, oh kom, Emmanuel
En kun je het horen, engelen zingen
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie, het licht van de wereld is hier
De wanhoop breekt met de tranen van een moeder
Het gehuil van een baby is het geluid van de Liefde
Kom naar beneden, kom naar beneden, Emmanuel
Hij is het lied van het lijden
Hij is de Messias, de Vredevorst is gekomen
Hij is gekomen, Emmanuel
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Voor allen die wachten
Voor allen die honger hebben
Voor allen die hebben gebeden
Voor allen die zich afvragen
Zie uw Koning
Zie uw Messias
Emmanuel, Emmanuel
Glo-glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Zie uw koning
Zie Messias
Emmanuel, Emmanuel
De wereld wacht op een Wonder
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom Emmanuel
Wat kunnen we soms verlangen naar dat Licht… Licht in ons donker hoekje.. maar nog meer naar de tijd waarin het Licht nooit meer zal doven..
In deze tijd vind ik het knap lastig om hoop te houden.. hoop.. dat het ooit weer anders zal worden.. hoop… dat het leven ooit weer “normaal” zal worden… maar ik merk dat langzaam deze hoop vervliegt bij mij .. en bekruipt mij de angst dat waarschijnlijk de tijd waarin we nu leven… 1.5 meter afstand… de social distance… mondmasker.. geen/weinig kerkdiensten… hardheid van de mensen.. oordelen en veroordelen.. koud en kilte.. altijd zal blijven… of mischien nog wel erger zal worden…
Who nows!!
En weet je… daar kan ik niet mee leven… echt niet!!
Het valt mij zo zwaar.. en ik wordt er ook enorm verdrietig van.. tegelijk bekruipt mij een angstig gevoel.. zo’n niet pluis gevoel.. op het moment dat ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen en voel ik deze heftige pijn diep van binnen..
Ja ik weet dat God er is.. dat Hij de volledige controle heeft over deze wereld.. ook over covid19.. ook over de huidige situatie met al zijn regels.. en ja ook over mijn leven.. er gebeurt niks buiten Zijn medeweten om..
Maar soms…
Raak ik dat vertrouwen even kwijt.. heb ik (even) niet mijn blik op Hem gericht… soms… raakt het je te diep.. worden oude wonden weer opengescheurt..
Ik weet dat ik niet alleen ben… maar man wat kun je je toch ontzettend eenzaam en alleen voelen..
Pffff…
Nu zul je denk ik zeggen.. kijk naar je zegeningen… wees dankbaar… naar de dingen die er wel zijn..
Echt waar.. als ik daar aan denk dan voel ik mij enorm gezegend.. maar toch… zonder “Samen” stellen die dingen niks voor..
Een mens is niet gemaakt voor de social distancing.. wij zijn gemaakt om te knuffelen.. om aangeraakt te worden.. die arm om je schouder.. die schouder om op uit te huilen.. met elkaar te lachen.. samen te eten… samen een activiteit te ondernemen..
Al is het er maar ÉÉN!!
Ik merk dat er elke dag een stukje meer kapot gaat bij mij van binnen.. hoe hard ik ook mijn best doe om het te negeren.. hoe hard ik ook mijn best doe om te kijken naar mijn zegeningen… om dankbaar te zijn..
En dan lees ik even terug wat ik nu schrijf.. negeren om het niet te voelen..
En dan kijk ik naar mijzelf en glimlach ik.. en zeg tegen mijzelf..
"Is het erg dat je even stuk gaat.. is het erg om even te huilen.. is het erg om er even aan toe te geven wat je voelt"
NEE
Dat is niet erg.. het is soms zo nodig om te voelen wat je voelt.. om er juist niet aan voorbij te gaan…
Want ik heb ook geleerd dat er in het voelen vaak bijzondere dingen gebeuren, dat God komt.. dmv muziek.. een stukje tekst.. stilte.. rust… ennn… dat deze gevoelens/emoties weer voorbij gaan..
En dan wordt ik stil en dankbaar dat ik God ken.. God die zoveel van ons houdt dat Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde heeft gestuurd niet om het te veroordelen maar om het te redden… om ons hoop te brengen.. om ons te troosten.. om ons te omarmen… Hij die nooit loslaat.. hoe diep je ook geraakt wordt!
Bovenstaande lied kwam vanavond zo bij mij binnen.. ik werd tot tranen toe geroerd.. het bezingt zooo mijn verlangen… “De wereld wacht op een Wonder… Het hart verlangt naar een klein beetje hoop… Oh kom, oh kom Emmanuel” … mijn verlangen naar Hem.. mijn verlangen naar Vrede.. naar het Licht voor deze Wereld in nood.. naar dit Licht voor mijzelf.. naar dit Licht voor Jou!!
En… Hij is er en Hij komt (Spoedig)!!
Ik weet (gelukkig) diep van binnen dat het niet lang meer duurt voor Hij terug komt.. dat het einde nabij is.. de boze maakt nu veel kabaal.. hij weet dat zijn laatste uur is geslagen.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..
Soms…………………………Vind ik het jammer dat ik niet weet wanneer Hij precies komt..
Want als ik dat wist..
"Dan hing ik de avond er voor de slingers op.. dan hing ik de vlag uit.. dan zette ik de muziek op 10... dan bakte ik de lekkerste taart... dan nodigde ik al mijn familie en vrienden uit om er bij te zijn.. en dit ik mijn feestelijkste jurk aan.. bezocht ik de kapper.. zodat ik er op mijn mooist uit zou zien.. net zoals ik op mijn eigen bruiloft was 6 jaar geleden"
Realiteit is dat we het niet weten.. maar dat God wel in de bijbel zegt dat we er elk moment klaar voor moeten zijn.. dat Hij komt als een dief in de nacht..
Ik kan met heel mijn hart zeggen dat ik er klaar voor ben.. liever vandaag dan morgen!
Ben jij er ook klaar voor??
Ik hoop en bid dat jij hier ook AMEN op kunt zeggen..
Na mijn blog over “afgodjes” kwam ik in een soort rust.. ik vond het opeens ook minder erg om thuis te zijn.. ook had ik dagelijks weer het gevoel dat ik weer ontmoetingen had met God.. dit deed mij zo goed..
Zo ging mijn week verder, ik deed mijn ding en vulde mij elke dag met de dingen die belangrijk zijn voor mij, met Gods Liefde, en strekte mij elke dag uit naar Zijn Geest, dat de Heilige Geest mijn leven maar invulling wilde geven.. ik wilde in afhankelijk leven van deze God omdat ik weet dat Hij weet wat goed voor mij is..
Ongeveer anderhalve week later ging ineens de telefoon, ik had mij aan het begin van dit C-virus opgegeven voor Helpende Handen, dit is voor zorgverleners die de handen uit de mouwen willen steken als de nood aan de man is, de mevrouw aan de telefoon vroeg of ik nog beschikbaar was en eventueel wilde helpen.. ze hadden mensen nodig..
Ik schrok.. ik dacht dit kan niet… mijn hart sloeg over.. en wilde eigenlijk gelijk al zeggen.. “natuurlijk”… maar ik heb ook al veel geleerd ondertussen dat ik niet gelijk over al ja op moet zeggen.. want dat hoeft niet.. ik mag gerust nadenken en later beslissen of dit iets voor mij is en bovenal of dit in Gods plan paste.. ik hield mij stil en was benieuwd wat ze nog meer te vertellen had..
Ze vertelde dat het wel ging om helpen binnen een verpleeghuis waar het C-virus was uitgebroken, er was veel vast personeel ziek geworden en nu zaten ze om zorgverleners verlegen..
Pfff.. helpen wilde ik heel erg graag… maar helpen waar corona was uitgebroken.. dat was andere koek.. ik viel even stil en heel veel gedachten schoten door mij heen… moest ik hier wel ja op zeggen.. kon ik hier wel ja op zeggen.. is dit verantwoord?? kan ik het überhaupt wel??
Heer is dit echt wat U van mij vraagt? wilt U dat ik dit ga doen?
Wilt U dat ik deze sprong in het diepe ga maken??
Ik zei dat ik even tijd wilde hebben om hier over na te denken, ik vertelde ondertussen wie ik was en dat ik ook mantelzorger ben en daarom even tijd nodig heb voor mij zelf om te beslissen of ik dit wel wilde doen..
Hihi.. ik schrok van mijzelf.. zei ik dit?? wat een wijsheid en besefte mij dat het leven mij al veel geleerd had..
Ze vond het erg logisch dat ik hier even over na wilde denken, ze wilde het wel graag die zelfde dag weten dus sprak ik af dat ik haar s’middags terug zou bellen..
Ik legde de telefoon aan de kant en ging in gesprek met God..
Moet ik dit echt doen.. is dit wat U van mij vraagt?? Past dit in Uw plan met mij?
Mijn hart zei gelijk DOEN.. maar mijn gevoel ging een heel andere kant op..
“Heer ik durf dit niet.. dit kan ik toch niet doen.. is dit wel verantwoord? Ik… mantelzorger… zelf nog herstellende.. pff.. moest echt wel even slikken en mijn hart sloeg over.. en dan “wat zullen de mensen wel niet zeggen”.. onverantwoord…”
Maar ik denk dat ik iemand ben van de uitersten en dat ik dan eigenlijk op mijn best functioneer.. waarom weet ik niet..
Ik dacht na hoe ik er achter kon komen wat God hierin van mij vroeg.. en ineens kreeg ik de gedachte.. overleg met je vriendin… hoor wat zei zegt.. zij kent je situatie en redeneert vaak nuchter en objectief.. dus ik belde haar en zij nam direct de telefoon op.. ik vertelde haar dat ik was gebeld door helpende handen en dat ik ontzettend was geschrokken en niet goed wist wat ik nu moest doen.. we liepen samen de punten na.. de voor en tegens.. en we kwamen tot de conclusie dat je in de supermarkt meer kans op besmetting hebt dan beschermd werken in besmet gebied.. en het was voor mij wel een enorme kans om er achter te komen of dit is wat ik graag weer wil gaan doen.. en of ik lichamelijk dit werk weer aan zou kunnen..
Werken in de fysieke zorg..
Na het gesprek ging ik terug naar God en legde mijn voor en tegens op een rij.. maar ik was toch nog niet helemaal gerust.. ik heb meer bevestiging nodig Heer…
Toen zei iets in mij.. bel je re-integratiecoach.. zei is een integere vrouw, zij kent jouw situatie en weet ook hoe je in elkaar zit.. en ik zei tegen mijzelf.. als zij ook enthousiast reageert en de voors en tegen met mij naloopt en de voors de overhand hebben dan is het oké.. dan wilt U dat ik het ga doen.. maar als zij twijfelt en het mij afraadt dan doe ik het niet.. dan is het echt onverantwoord..
Zo gezegd.. Zo gedaan..
Ik belde haar op en wonderwel nam ze gelijk de telefoon op.. ik vertelde haar wat er was gebeurt en ze zei direct.. wat bijzonder.. maar wat wil je zelf.. een wat zegt je gevoel.. ik deelde met haar de voors en tegens.. en we kwamen tot de zelfde conclusie die ook al uit het gesprek met mijn vriendin naar voren kwam..
Dit was voor mij de tweede bevestiging en genoeg om een weloverwogen keuze te maken..
Voldoende om Ja te zeggen..
En ook al zou ik ziek worden.. dan heb ik in ieder geval gedaan wat ik het liefste doe…
Hij gaat met mij mee, en in die afhankelijkheid doe ik het ook.. ik kan dit absoluut niet in eigen kracht.. daar was ik mij heel erg van bewust..
Dus ik ging het doen..
Je wilt niet weten hoe spannend ik dit telefoontje vond..
Nog steeds twijfelde wel mijn gevoel.. ben ik niet onverantwoord bezig. maar merkte dat dit gevoel ook gebaseerd was op.. “wat zullen de mensen wel niet zeggen”… en ik Pleaser van anderen vond dit toch wel het moeilijkst.. maar wilde dit keer dicht bij mijzelf blijven en bij wat God van mij vroeg..
Ik bad God om rust als het in Zijn plan paste… en paste het niet in Zijn plan dat hij mij dan wilde overspoelen met angst.. en ongerustheid…
Ik wachtte nog een uurtje met bellen en voelde mij kalm worden.. en kreeg een bepaalde rust.. ook een gevoel van uitdaging overviel mij.. ik mocht weer wat betekenen.. ik kon eindelijk mijn handen weer uit de mouwen steken..
Ik belde haar op en zei dat ik het ging doen.. we namen alles door.. ik kreeg een contract van drie maanden en 3 uur en de meer uren kon ik gewoon schrijven.. en ging als helpende aan de slag.. waar ik ook de diploma’s voor heb..
Ik legde de telefoon neer en een gezonde spanning overmeesterde mij.. wat was ik blij dat ze had gebeld.. maar tegelijk ook spannend.. wat zou ik aantreffen.. hoe ging het allemaal in zijn werk..
Ik zou die week erop beginnen.. maar een uurtje later belde ze op en vroeg mij of ik de volgende dag al wilde beginnen.. de nood was erg hoog..
De volgende dag ging ik in mijn brommobiel op weg naar het verpleeghuis.. spannend was dat ritje.. maar ik ging er biddend heen.. ik zegende in de auto het verpleeghuis, de bewoners en al het personeel.. en vroeg Hem of hij er wilde zijn en ons wijsheid wilde geven..
Ik kwam daar en kreeg instructies over de beschermende hulpmiddelen.. helemaal ingepakt moest ik aan het werk..
Wat was de eerste dag pittig… en erg warm in de beschermkleren.. bijna al het vast personeel is besmet met het virus.. en van alle bewoners waren er nog maar een handjevol gezond.. we moesten er dus tegenaan met hoofdzakelijk invallers.. dit is lastig want tijd om in te werken was er niet.. het is pionieren en improviseren..
Het verdrietige is dat de bewoners ons niet kennen en wij voor hun staan in gekke pakken.. met spatscherm, mondkapjes.. schorten en handschoenen aan.. kan mij voorstellen dat dit voor hun verschrikkelijk eng over komt..
Het is een verpleeghuis waar mensen wonen met vergevorderde dementie.. deze bewoners begrijpen vaak niet wat er gebeurt en merken jou onrust en hectiek des te meer.. het zijn mensen die nog leven op gevoel.. en juist dat valt weg.. ze zien alleen je ogen.. deze mensen leven op jou uitdrukkingen in het gezicht.. daaraan kunnen zij vaak lezen hoe je iets bedoelt en nu zien ze alleen je ogen..
De kunst aan ons is om onze ogen te laten lachen terwijl ons hart wordt geraakt door al dit verdriet.. dat kan ik omdat ik Liefde voel..
Zijn Liefde voor deze bewoners..
Maar tegelijk voel je ook verdriet en delen we de zorgen die we hebben.. overleven ze dit.. hoe ziek worden ze.. wat zijn de gevolgen..
In de week voordat ik daar kwam werken waren er al een paar bewoners overleden.. de gevolgen werden steeds zichtbaarder.. terwijl dat het C-virus er nog maar een week aanwezig was.. zien we dat dit C-virus razendsnel om zich heen grijpt als het eenmaal is uitgebroken..
Ook raakt het verdriet van de familie je.. de familie die niet bij hun geliefden kunnen zijn die ziek zijn.. pas als er geen kans meer is op herstel en het stervensproces in gang is gezet.. dan mag de familie er bij.. en dan staat de familie soms voor onmenselijke keuzes…
Ga ik wel of ga ik niet…
Als de familie ook kwetsbaar is.. of ziek zijn… dan moeten ze hun geliefde soms zonder hun nabijheid laten gaan.. wat een diep intens verdriet geeft..
En als zorgverlener sta je machteloos.. wat wil je soms andere keuzes maken dan wat de regels voorschrijven.. dit breekt je hart..
Wat leven we toch in een rare tijd…
En toch doe ik het werk met een blij hart en ben ik dankbaar dat ik het kan en mag doen.. dat ik hier van betekenis kan zijn.. ik probeer ondanks de heftigheid nog iets van plezier bij de bewoners te brengen.. af en toe een grapje en proberen het “normale” ritme van de dag zo goed mogelijk door te laten gaan.. en dat is hard werken..
Elke dag ga ik met biddend hart er naar toe.. in deze tijd raak ik zo doordrongen van het feit dat ik het alleen niet kan.. ik heb God zo nodig.. altijd natuurlijk.. maar juist in deze tijd ben ik er nog meer bewust van.. ik kan dit absoluut niet alleen..
Na 30 jaar op deze manier terug in de zorg.. had ik van te voren niet kunnen bedenken.. maar waarom God mij juist nu in deze tijd hier heeft neergezet… daar wordt ik mij elke dag meer bewust van..
Een voorbeeldje..
Tijdens mijn werk mag ik een verlengstuk zijn van Hem.. er lag een bewoner op sterven… (dit brengt bij mij altijd een vreemd soort spanning… vind het altijd een heftig iets en echt het went nooit..) ik verleende samen met een ander zorgverlener zorg aan deze bewoner.. de andere zorgverlener moest even weg om spulletjes op te halen en ik was alleen met de bewoner.. ik merkte dat deze bewoner erg onrustig was en ik zag angst in de ogen bij deze bewoner.. ineens kreeg ik op mijn hart om voor deze bewoner te gaan bidden.. en zacht bad ik voor deze bewoner.. dat God er wilde komen met Zijn rust en dat Hij zijn beschermende handen om deze bewoner wilde leggen.. ik sprak zacht tegen deze bewoner en vertelde dat God er bij is, dat het goed was en dat Hij draagt… ik wist niet of deze bewoner het nog mee kreeg… maar dit weerhield mij niet om te bidden… ondertussen kwam de andere zorgverlener terug.. en ook de dienst doende verpleegkundige kwam binnen.. en opeens merkten we op dat deze bewoner erg rustig was geworden en dat deze bewoner er vredig bij lag…. op dat moment drong het nog niet echt tot mij door, je hoofd is bezig met zorgen.. maar na dat we klaar waren en naar beneden liepen schoot het door mij heen..
God U was daar… wat ben ik blij en dankbaar dat U dit op mijn hart heeft gelegd.. dat ik voor deze bewoner mocht en kon bidden..
Deze momenten maken mijn werk dierbaar.. en ervaar ik Zijn nabijheid en Zijn kracht in mijn zwakheid..
Dit maakt dat ik door kan gaan.. ondanks dat het fysiek enorm zwaar is en mentaal ook..
Ik ben blij en dankbaar dat ik het kan..
Tot nu toe ben ik en mijn partner nog steeds gezond en kan ik het allemaal bolwerken en loopt thuis alles in hetzelfde ritme door..
Ik bid en hoop dat dit zo mag blijven.. ik heb ondanks dit heftige gebeuren veel plezier weer in het zorgen van deze groep ouderen.. zij hebben een speciaal plekje in mijn hart.. daar ben ik in deze heftige week wel achtergekomen..
Hoe dit in mijn verdere leven vorm gaat krijgen is voor mij nog een open boek.. maar God is de auteur en regisseur van mijn levensverhaal.. dus ben erg benieuwd..
Momenteel gaan er op Facebook meerder challenge rond.. sommigen zijn leuk, anderen minder leuk.. sommigen zijn een uitdaging en sommigen is gewoon om even je zinnen te verzetten.. al met al… het is een leuk tijdverdrijf..
Totdat ik vanmorgen deze challange te zien kreeg en ik vond het een hele mooie!
Ze deelde de challange.. om vandaag een Bijbeltekst te delen die je vandaag aansprak en te vertellen waarom!
Wat is het trouwens geweldig om te zien en te ervaren hoe de wereld zich ontpopt, zoals Hij het heeft bedoelt!
Niet IK maar SAMEN!!
En je begrijpt uiteraard dat ik hier graag aan mee doe!!
Onderstaande tekst kwam in mij op na dat ik vanmorgen de dienst had gekeken van onze eigen kerk en erachteraan een dienst van Opwekking..
"Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij."
“Ik gebied je dus: wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen, want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij.”
Bij beide diensten kreeg ik de bemoediging
“Houd vol!!”
Hier werd ik door geraakt… want dat zegt nogal wat in deze tijd om vol te houden… om door te gaan… en je niet te laten ontmoedigen..
Makkelijk?? Nee!!
Mogelijk?? Ja.. met Hem..
Ik kan het namelijk ook niet alleen.. als je het nieuws volgt dan kun je wel depressief en ontmoedigt raken.. het is alleen maar Corona.. en natuurlijk is het erg.. is het verschrikkelijk wat er gebeurt.. wereldwijd.. het verdriet en onmacht bij de mensen… maar ook de angst… de angst om er alleen voor komen te staan… hoe houd ik alle ballen in de lucht.. maar ook de angst om alleen te sterven als de corona jou in de greep heeft en de medici niks meer voor je kan doen.. en dan het eenzame gevoel wat uit die angst voortkomt…
Ik weet dat er ontzettend veel mensen bang zijn.. angst ervaren.. en sommige angsten zijn ook reëel…
Als je de beelden op tv ziet, uit Italië.. uit Spanje dan slaat de schrik je ook om het hart..
Dan valt echt letterlijk alles om je heen weg, dan sta je er alleen voor.. misschien nog een hand van een verpleegkundige..
Dit is een schrikbeeld van menig mens hier op aarde..
En dit raakt mij… ik weet hoe het voelt om zo verlaten te zijn.. en leef met al die mensen mee die dit mee moeten maken.. dan huilt mijn hart en roep ik Jezus aan… “Ontferm U Heer over al deze mensen”...
Verlaten zijn is in mijn ogen een van de ergste trauma’s die iemand mee kan maken… wij zijn namelijk niet gemaakt om verlaten te worden.. om alleen over te blijven.. Toen Hij de wereld schiep, schiep Hij ook twee mensen om elkaar tot hulp te zijn….
Wat is het trouwens geweldig om te zien en te ervaren hoe de wereld zich ontpopt, zoals Hij het heeft bedoelt!
Niet IK maar SAMEN!!
Het verlaten zijn heb ik helaas ook gekend, niet door een of ander naar virus maar door letterlijk opgesloten zijn.. meerdere keren… dat er niemand bij je kan komen.. waardoor echt letterlijk alles weg valt en je alleen met je zelf overblijft..
Heel lang heb ik geworsteld met deze angst, met deze verlatenheid.. en het eenzame gevoel wat daaruit voort komt.. en jaren heb ik die verlatenheid bij mij gedragen…
In die periode schoot het regelmatig door mijn hoofd dat ik mij een beetje kon indenken hoe Jezus zich heeft gevoeld… in deze periode richting Pasen denken we daar vaak aan..
Op dat moment gaf het mij geen troost.. ik werd er alleen maar verdrietiger van en begreep er niets van.. waar was Jezus dan??
Maar er is hoop…
Jezus….
Want in deze vreselijke angst/verlatenheid is er 1 Iemand die wel bij mij kon komen… die mijn geroep wel hoorde…
Jaren later heeft Hij mij laten zien door gebed dat Hij er wel degelijk was.. die bevestiging had ik zo nodig om deze trauma een plekje te kunnen geven…
We ervaren het niet altijd op het moment zelf…
Maar wat is die bevestiging voor mij van onschatbare waarde geweest, gewoon omdat ik van toen af aan wist dat Hij er altijd is… wat er ook gebeurt.. wat je ook mag overkomen..
Hij is er bij!!
Deze Jezus laat ons niet alleen staan als wij er om vragen.. Hij geeft wat wij nodig hebben… omdat Hij weet wat wij nodig hebben om door te kunnen gaan.. om vol te houden…
Hij hoort je wel degelijk als niemand je meer hoort.. Hij komt naast je zitten als je hem aanroept.. ook al ervaar je het niet.. laat het dan in je gedachten en hart dalen zodat het een zeker weten wordt!
Hij mag je wel vastpakken want het virus kan Hem niet raken!
Mijn omstandigheden waren niet direct veranderd, maar de verandering in mij zelf was begonnen…
Het is zo belangrijk vooral in deze tijd dat je zeker weet dat Jezus er altijd is.. dat Hij nooit van je zijde wijkt of kan wijken.. want Hij woont in jou hart als jij JA tegen Hem hebt gezegd..
Wat een enorme bemoediging om dit zeker te weten..
Nooit meer alleen.. ja ook als het doek valt..
Ik ben niet bang… want ik weet waar ik naar toe ga als mijn doek gaat vallen..
Natuurlijk hoop ik dat het doek nog lang niet valt… dat mij nog meer dagen zijn gegeven om er te zijn voor een ander.. ik zelf heb het gevoel dat mijn leven pas is begonnen…
Maar valt mijn doek dan weet ik ook dat het goed is.. want mijn God heeft het beste met mij voor.. en ook met jou… want tegelijk weet ik dat Hij dan ook weer zorgt voor de ander…
Natuurlijk zal ook ik door een worsteling moeten, vooral om de mensen die mij dierbaar zijn en die ik achter moet laten.. maar die laat ik achter in de wetenschap dat er een God is die voor hen zorgt..
Want ik ken een liefdevolle God, niet een God van angst, niet een God die ziekte geeft.. nee ik ken een God die van ons houd en voor ons zorgt als wij ons door Hem willen laten verzorgen!
Mijn gedachten gaan uit naar al die mensen die in angst leven.. die verlatenheid kennen… en die eenzaam en alleen sterven…
Ik bid voor de mensen die nu in doodsangst, of moederziel alleen in een ziekenhuis liggen, of de ouderen en jongeren die in een verpleeghuis verblijven zonder dat ze bezoek mogen ontvangen, de mensen met een beperking die er niks van snappen wat er gebeurt en zich daardoor zo verlaten voelen.. voor de kinderen die in een onveilige situatie leven, voor de relaties die onder spanning komen te staan, voor relaties waar het ook onveilig is, dat Jezus in genade zich ontfermt over jou!!
Dat Hij zichzelf gaat openbaren aan jou als jij deze Jezus ook wilt leren kennen, of dat je Hem gekend hebt… maar ook als je Hem wel kent…
Hij staat met open armen op een ieder te wachten.. wie of wat je ook bent!!
Hij wacht geduldig op jou..
Johannes 3:16 Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Af en toe trekt Hij wel eens aan je jasje, want Hij houd zoveel van jou dat Hij niks liever wil dan dat jij bij Hem komt schuilen.
Ik hoop dat voor jou deze tekst, die mij vandaag zo bemoedigt heeft, ook jou mag gaan bemoedigen, waardoor wij het samen gaan volhouden en wij ons niet laten ontmoedigen… wat wij ook nog voor de kiezen gaan krijgen!
Hij is erbij!!
En stel dat het doet valt.. wees dan niet bang.. het is nooit te laat om Ja tegen Jezus te zeggen.. Hij wacht…
Nadat we waren verhuisd.. kregen we te maken met kinderziektes van het nieuwe huis..
Pfff kinderziektes.. het was direct hoge koorts!!
Een kapotte warmwaterpomp.. en geen warm water.. na veel bellen.. enkele monteurs verder hadden we eindelijk weer warmte..
Of toch niet…
Eehhh nee.. hij deed het een paar uur en toen was het weer een foutmelding!
Het zou niet meer voor de feestdagen gemaakt kunnen worden.. helaas…
Maar gistermiddag kreeg ik een telefoontje van de installateur van de fabriek die vertelde dat hij het zo erg vond dat hij direct kwam.. helemaal uit Sliedrecht…
Hij ontdekte dat de elektrischeit kabel door een waterbuis hadden gedaan.. oeps… er hadden gekke dingen kunnen gebeuren met krachtstroom..
Na een paar uur was hij klaar en de verwarming was gemaakt.. Maar ik hield nog een spreekwoordelijke slag om de arm.. je weet maar nooit!
We zijn naar de kerstnachtdienst gegaan en toen we thuis kwamen…..
Yeeaah.. kwamen we weer in een heerlijk warm huis! Blij en dankbaar dat de verwarming het weer doet.. en weer warm water..
Tegelijk maakt het me stil..
Wat zijn wij uiteindelijk verwend.. en gehecht aan onze comfortabele leventje…
Dan gaan mijn gedachten uit naar de vele mensen die letterlijk warmte missen deze dagen.. en misschien al heel lang deze warmte missen.. Mensen die geen dak boven hun hoofd hebben.. waardoor ook geen warme kachel of gewoon wanneer het je uit komt onder en warme douche kunnen stappen..
En dan zijn er nog veel meer mensen die figuurlijke warmte missen doordat ze eenzaam zijn.. te maken hebben met (chronische) ziekte.. mensen die te maken hebben met leegte op wat voor manier dan ook..
En wat kun je het dan koud hebben.. 💔😥🥶
Ik heb beide aan den lijve ondervonden in verschillende maten.. Toch… als ik zou moeten kiezen dan kan ik beter omgaan met letterlijk warmte missen dan omgaan met het gemis van figuurlijke warmte!
Kerst is het feest van het licht.. licht geeft warmte.. van mensen om je heen.. van gezelligheid..
Maar ook ik weet dat er teveel mensen op dit moment deze “warmte” niet ervaren of meemaken.. in gedachten en gebeden ben ik bij al deze mensen.. En dan mag ik jullie bij Hem brengen.. en weet als je in zo’n situatie zit.. zonder letterlijke of figuurlijke warmte dat er dan ÉÉN Iemand gekomen is om jou warmte te geven! Hij ziet jou! Hiervoor gebruikt Hij jou en mij!
Na de sessie gebonden door de leugen gingen we naar de volgende sessie:
Emotionele banden
Een band met iemand aangaan is een relatie met iemand aangaan..
Met God hebben we ook een band… een Goddelijke band…
In Hosea 11:4 staat de Goddelijke band beschreven: Met mensenbanden trok ik hen, met koorden der liefde
Naar ieder mens loopt Gods koord van Liefde… het is als de lucht die we in ademen.. we kunnen niet zonder leven..
Het is Gods verlangen dat wij gezonde relaties met de ander aangaan.. in Liefde.. want God is een God van relaties… en wij zijn naar Zijn beeld geschapen.. daarom kan niemand leven zonder relaties.. Helaas komt er steeds meer eenzaamheid in deze samenleving en in relatie met de ander.. daardoor ook meer gebrokenheid..
De mens is niet bedoelt om alleen te zijn.. en dan bedoel ik niet alleen maar relatie als man en vrouw maar er zijn veel meer relaties/banden…
Maar er zijn ook menselijke banden.. Je hebt Familiebanden, vriendschapsbanden, huwelijksbanden en broederbanden..
Familiebanden…. Dan zijn we onlosmakelijk verbonden door de bloedband.. dit kan ontzettend fijn zijn maar ook beknellend….
Vriendschapsbanden: Dat doet vaak veel met je.. je deelt lief en leed.. het kan je sterk maken en leert ons om te leven in verbondenheid… waardoor je bindend kunt botsen met elkaar..
Huwelijksbanden: Hierin ga je een intieme relatie aan met de ander… het huwelijk is een Heilig verbond en wordt gesloten, als het goed is, samen met God.. dit wil God ook graag.. en zal Hij zijn Zegen ook geven aan dit verbond…. deze relatie is intiem omdat je door de seksuele relatie jezelf aan de ander overgeeft en waardoor je tot in het diepst van jezelf ontzettend kwetsbaar wordt…
Broederbanden: We zijn met koorden van Liefde aan onze broeders en zusters verbonden.. binnen de kerk/gemeente… deze band van liefde bind ons samen.. vormt een ruimte waar we herstel mogen ontvangen..
Door al deze banden ontstaan er zielsbanden.. je hebt verbinding met de ander..
Elke zielsband functioneert in navolging van het koord van liefde dat van God uitgaat naar ieder mens. Alleen als wij geworteld en gegrond zijn in de liefde van God, zijn we in staat gezonde en duurzame relaties aan te gaan.Vanuit onze persoonlijke relatie met God zullen we sterke en hechte banden kunnen ontwikkelen.
Vanaf je eerste adem ontstaat er al een emotionele band met de ander.. banden die ontstaan uit Liefde doet ons trekken naar de ander.. elke keer als je die persoon ziet springt je hart op van blijdschap..
Liefdesbanden worden we voorzien in onze Emotionele behoeften, worden we voorzien in vrijheid en verbondenheid, rekenen we af met dominantie, controle en manipulatie, rekenen we af met Angst, Schuldgevoel en Schaamte, leiden tot Gezonde duurzame relaties, leiden tot het ontwikkelen van een eigen gezonde krachtige persoonlijkheid!
Angstbanden veroorzaken emotionele (on) afhankelijkheid, veroorzaken emotionele gebondenheid, doen ons gebukt gaan onder het juk van dominantie, controle en manipulatie, doen ons gebukt gaan onder het juk van Angst, Schuldgevoel en Schaamte, leiden tot het ontwikkelen van ongezonde en korte relaties, leiden tot het ontwikkelen van een zwakke persoonlijkheid!
God verlangen is dat wij intens verbonden blijven op basis van LIEFDE!
Je kunt op verschillende manieren aan iemand binden.. emotioneel of geestelijk.. en als dit op een verkeerde manier gebeurd raak je niet Verbonden met die ander maar Gebonden en dan ontstaan er ongezonde zielsbanden!
Detegenhanger van LIEFDE = ANGST
Angst komt ons leven binnen als er geen Liefde is…
Au….
Johannes 4:18 zegt: In de liefde is geen plaats voor angst. Integendeel, de volmaakte liefde verdrijft de angst. Angst houdt altijd verband met straf. Wie nog angst kent, kent de volmaakte liefde nog niet.
Als we door angst verbonden zijn met de ander ontstaat er een verkeerde verbinding…
Door Liefde ben je met de ander VERBONDEN maar door angst raak je aan de ander GEBONDEN
Dan ontstaat er dus Emotionele gebondenheid
Ik ben een mensenmens maar door mijn hooggevoeligheid en mijn verleden ben ook ik in relaties beland die niet zo gezond waren.
Angst komt ons leven dus binnen als er geen Liefde is.. oefff…
Ik weet wat angst is.. en spreek uit ervaring dat dit verschrikkelijk is… leven in angst ontneemt je bijna letterlijk de adem…. knijpt je keel dicht.. denk dat iedereen die ervaring wel kent.. in wat voor situatie dan ook.. maar ik denk dat er ook verschillende “angsten” zijn..
Angstbanden ontstaan niet zomaar… er ligt vaak afwijzing aan ten grondslag.. waardoor je een laag zelfbeeld ontwikkeld.. of een onbevredigde behoefte aan Liefde..
Angst om niet geliefd te zijn.. je hunkert zo naar liefde dat je alles er voor over hebt.. tot verre gaande gevolgen
Angst om iemand kwijt te raken.. je doet alles om de ander maar neit te verliezen.. ook dit kan verre gaande gevolgen hebben
Angst om afgewezen te worden.. je doet er alles aan om de relatie te laten slagen.. tot aan het bittere eind.. je zelf compleet weggecijferd
Angst om zwak te zijn.. je doet er alles aan om niet te falen… je verliest jezelf in perfectie waardoor je voortdurend op je tenen loopt
Angst dat mensen boos op je worden… je gaat krampachtig je best doen om het iedereen naar de zin te maken.. en niet je grenzen meer aangeeft en nooit nee durft te zeggen
Naast gebonden zijn door Angstbanden kun je ook nog gebonden zijn door Emotionele manipulatie..
Heel veel mensen lijden onder manipulatie van de ander waar ze nog emotioneel gebonden mee zijn..
Citaat Wilkin van der Kamp
Liefde gaat een band aan om te geven.. manipulatie gaat een band aan om te nemen..
Daders en slachtoffers van emotionele manipulatie kunnen erg veel last krijgen van de gevolgen van emotionele verwaarlozing.. vaak vecht je dan met gevoelens als minderwaardigheid, eenzaamheid, angst en wantrouwen..
Als we iemand toestaan om onze gevoelens te bepalen worden we emotioneel afhankelijk gemaakt van die persoon.. door emotionele afhankelijkheid misbruiken we elkaars liefde.. waardoor we niet langer in vrijheid verbonden zijn met de ander maar emotioneel gebonden zijn aan de ander… en dan kunnen we niet meer onszelf zijn.. en cijferen we onszelf steeds meer weg..
Tjonge tjonge tjonge.. wat hoorde ik in deze 2 sessies veel herkenbaarheid.. en wat was dit pijnlijk om in die spiegel te kijken.. wat kwam dat binnen…
Wat kun je dan op slot raken als je hier niks mee doet.. of kan.. want als je er niet mee aan de slag gaat dan stapelen deze angsten zich in je lichaam op.. worden er diepe wonden geslagen.. die je echt voelt..
Alleen vroeg of laat komt het naar buiten.. al probeer je het nog zo diep weg te stoppen.. want wat er geestelijk niet uitkomt.. zorgt het lichaam op den duur er wel voor dat het lichamelijk eruit komt!
Je kunt steeds meer lichamelijk klachten krijgen, want het lichaam wil die stress, spanning, angstklachten.. bewust of onbewust.. kwijt..
Steeds verder kom je in de knoop te zitten.. totdat je uiteindelijk terecht komt in een emotionele gevangenis…
Hoe kom ik daar uit??
Wat ben ik blij en dankbaar dat vaak bij ontzettende pijnlijke momenten God komt met een geweldige bemoediging..
Want er is een uitweg.. er is een ontsnapping mogelijk..
Wat is uiteindelijk dan de uitweg om uit die emotionele gevangenis te ontsnappen??
Vergeving… is de enige sleutel!
Vergeving maakt je vrij.. en als jij vergeeft komt God met Zijn liefde en gaat jou knoop ontwarren maar ook gebeurt er wat bij de ander..
Dit is mooi beschreven in het verhaal van Jozef met zijn broers… Jozef vergat niet wat er was gebeurt maar vergaf zijn broers…
Als wij niet vergeven blijven wij emotioneel gebonden aan de mensen die ons pijn hebben gedaan.. en worden we elke dag aan de persoon en de pijn herinnert..
Maar wat is dat moeilijk… je pijn in de ogen zien en het aan Jezus geven…
Vergeven is steeds alles aan God geven.. één voor één je pijn punten aan God geven.. en sommige situaties en personen heb je al meerdere keren aan God gegeven…
Soms moet je vaker vergeven dan 1 keer omdat de persoon jou opnieuw pijn doet..
In de bijbel staat dat we 7 maal 7 moeten vergeven..en als je dat kunt dan ga je een bevrijding ervaren… elke keer als je iemand vergeeft komt er ruimte bij jezelf…
Maar… Vergeven kan alleen als je God vertrouwt… omdat je een verwond hart hebt vinden wij het vaak moeilijk om te VERTROUWEN.. Vertrouwen in je medemens… maar ook Vertrouwen in God..
Alleen vergeven kunnen wij vaak niet uit onszelf.. onze wil is daarin tegendraads… en kan je vergevingsproces pas beginnen door tegen God te zeggen dat je wilt vergeven.. dan wordt het een wilsbesluit en als je dat gedaan hebt dan gaat Hij er mee aan de slag.. samen met jou… en dan zal God jou laten zien dat Hij te vertrouwen is.. stap voor stap!
Als jij jouw Beker… gevuld met al je narigheid aan Hem geeft en het daar laat.. in de wetenschap… en dat is niet makkelijk.. echt niet.. gaat Hij jou helpen om de ander te vergeven..
Dat is niet zo even makkelijk sorry zeggen… maar echt vergeven vanuit het diepst van je hart.. en dat voel jij maar ook de ander..
En dan komt er Bevrijding en Herstel!
Betekend dit dan dat vergeven ook vergeten is? Dat wordt wel vaak gezegd.. maar dat is niet zo..
Vergeven betekend dat je de situatie terug geeft aan God en het aan Hem overlaat..
Dit is vaak een proces.. stap voor stap op weg naar herstel!!
Love Heals All Things!!!
Na de twee emotionele sessies.. tenminste voor mij… kregen we nog iets heftigere kost.. Demonische banden!
Als ik heel eerlijk ben vind ik het ontzettend lastig om over te schrijven.. om uit te leggen hoe dit werkt.. en daarom wil ik je vragen als je hier meer over wilt weten.. ga het boek lezen van Wilkin van der kamp.. kan een christen gebonden zijn.. lezen
In dat boek legt hij goed en helder uit wat het precies is en hoe je er van bevrijd kan worden..
Het was een intensieve waardevolle dag.. veel stof om over na te denken en mee aan de slag te gaan..
S’avonds kon je de vragenlijst/questionnaire die bij deze conferentiedag hoorde invullen zodat het voor jou persoonlijk ook duidelijk werd waar jij nog aan gebonden zat.. zodat je ook gericht de volgende dag de gebedssamenkomsten in kon gaan!
Ik heb die nacht niet lekker geslapen.. mijn hoofd zat vol… een ik keek verwachtingsvol uit naar de volgende dag.. ik kon bijna niet wachten.. ik wilde maar één ding en dat was BEVRIJDING..
Diep van binnen voelde ik en ervoer ik dat morgen mijn BEVRIJDINGSDAG zou zijn.. Hoe?? Geen idee.. maar dat er wat zou gebeuren stond voor mij vast na deze intensieve dag!!
Lees mijn volgende blog om er achter te komen of het mijn BEVRIJDINGSDAG daadwerkelijk is geweest!
Tis de week van de eenzaamheid en vandaag las ik dit prachtige verhaaltje op een facebook pagina.. het pakte mij…
Mijn hele leven hebben de wijsheden Pooh en Knorretje mij al geraakt… zo ook deze…
Graag wil ik jullie hier mee bemoedigen..
Ik ben “gelukkig” gezegend met een Knorretje… maar weet ook hoe het voelt om geen “knorretje” te kennen..
Ik hoop oprecht dat jij ook een Knorretje hebt..
Voor nu of in de toekomst!!
Be Blessed ❤❤❤
“Vandaag was een Moeilijke Dag,” zei Pooh.
Er was een pauze.
“Wil je erover praten?” vroeg Knorretje.
“Nee,” zei Pooh na een tijdje. “Nee, ik denk niet dat ik dat wil.”
“Dat is oké,” zei Knorretje, en hij ging naast zijn vriend zitten.
“Wat doe je nu?” vroeg Pooh.
“Niets eigenlijk,” zei Knorretje. “Maar ik weet wat Moeilijke Dagen zijn. En ik wil daar meestal ook niet over praten, op zo’n Moeilijke Dag. “Maar weet je,” vervolgde Knorretje, “Moeilijke Dagen zijn zoveel makkelijker wanneer je weet dat er iemand voor je is. En ik zal er altijd zijn voor jou, Pooh.”
En Pooh zat daar zomaar wat te zitten, zijn heel Moeilijke Dag door zijn hoofd te malen, terwijl stevige, betrouwbare Knorretje zwijgend naast hem zat, te bengelen met zijn kortje beentjes…. En Pooh bedacht dat zijn beste vriend overschot van gelijk had.
Met heel veel liefdevolle gedachten voor iedereen die een Moeilijke Dag heeft. Hopelijk heb je een Knorretje in de buurt. xxx ❤️❤️❤️
In mijn vorige blog schreef ik al dat het enige wat God op dit moment van mij vraagt, is om dicht bij Hem blijven. De laatste weken heb ik echt geprobeerd om wat gas terug te nemen en meer tijd voor mijzelf te nemen.. tijd voor mijzelf samen met Hem..
Want ik heb Hem zoooo nodig..
Alle zekerheden vallen om mij heen weg.. vijf jaar geleden ontmoette ik weer opnieuw mijn allergrootste Liefde… en nu zie je hoe je allergrootste Liefde inlevert op het leven… lichamelijk maar ook mentaal…. in het prachtige breiwerk komen steeds meer gaten doordat er steken vallen..
En dat doet pijn.. als hij een goede dag heeft dan denk ik: Ach heb het mij verbeeld.. het ligt aan mij… ik zie spoken.. maar dan gebeurt er iets waardoor ik weer keihard met de neus op de feiten wordt gedrukt.. het zijn kleine dingen maar die kleine dingen geven aan dat het proces helaas doorgaat…
Daarnaast ervaar ik enorme eenzaamheid.. want het verraderlijke met deze ziekte is dat de omgeving er (nog) niet veel van merkt… ook omdat mijn partner best nog wel heel goed kan compenseren in een korte situatie… en dat kost hem ongelofelijk veel energie en als de situatie weer voorbij is, dan is hij ontzettend vermoeid want dat compenseren kost bakken energie.. het is het zelfde als een marathon lopen..
Ik zit er wel 24 uur per dag in en zie en merk wel degelijk op wat er gebeurt en gelukkig kan hij bij mij zich zelf zijn waardoor ik er meer mee dealen moet dan diegene die eventjes langskomt.. .. en dealen met een oneerlijke en gemene tegenspeler die je partner veranderd en waarvan je merkt dat hij terrein wint, is intens gemeen en ontzettend ontmoedigend.. je staat zo enorm machteloos..
En dan ervaar ik dat ik uiteindelijk met mij zelf over blijf… en om met mijn omstandigheden te dealen is het zo belangrijk hoe ik mij zelf zie… dat ik stevig in mijn schoenen sta..
Eenzaamheid is “killing”.. eenzaamheid doet je op je voeten wankelen… en maakt je onzeker… en onzekerheid gaat in je hoofd zitten en gaat allemaal leugens in je hoofd rondstrooien.. waardoor jij je ontzettend minderwaardig gaat voelen en minderwaardigheidsgevoelens geven dat jij jezelf verliest.. en veroorzaakt bij mij dat ik weer enorm ga pleasen.. het iedereen maar naar de zin ga maken om vooral maar gezien te worden.. en daardoor de minderwaardheidsgevoelens minder worden.
Gelukkig heb ik een coach waar ik over deze dingen kan sparren en zij helpt mij af en toe een handje om weer op het rechte spoor te komen.. zo ook deze keer.. ze vertelde mij dat ik goed genoeg was zoals ik ben.. dat het genoeg was dat Jezus van mij hield.. dat ik mij op Hem moet focussen en dat mijn waardigheid in Hem ligt.. en niet in de goedkeuring of opvulling in mijn leven van anderen..
Dat de enige verantwoording van mij is om Jezus te volgen.. te leven zoals Jezus het voor MIJ heeft bedoelt.. Hij gaat namelijk met iedereen een andere weg… en niet te leven zoals anderen dat willen…
Thuis denk ik altijd nog veel over onze gesprekken na en het bijzondere is dat in mijn stille tijd altijd de bevestiging komt… zo ook deze keer..
Ik heb een schrijfdagboek en ik moest na het gesprek met mijn coach lezen volgens mijn schrijfdagboek Marcus 1:16-1916 Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag hij Simon en Andreas, de broer van Simon, die hun netten uitwierpen in het meer; het waren vissers. 17 Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’ 18 Meteen lieten ze hun netten achter en volgden hem. 19 Iets verderop zag hij Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer Johannes, die in hun boot bezig waren met het herstellen van de netten, 20 en direct riep hij hen. Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de boot en volgden hem.
Toen kwam de vraag: Als Jezus nu langs kwam en tegen jou zou zeggen “Kom volg Mij”wat zou jij dan doen? Wat moet jij dan (achter)laten?
Ik werd stil en wist wat ik moest doen… stoppen met het pleasen van anderen.. vooral mijzelf blijven.. en wist dat ik de laatste tijd mijzelf niet meer was..
Drie kwart jaar geleden had ik besloten om mijn haar weer te laten groeien.. dit omdat mijn mannetje mij als 14 jarige heeft leren kennen met lang haar en hij het heel erg fijn vond dat ik weer lang haar zou hebben.. en ik weet dat ik er nog meer mensen een plezier mee zou doen.. ik zelf twijfelde maar dacht ach kan het wellicht proberen en misschien staat het mij ook nog wel leuk.. en zo gezegd zo gedaan.. maar wat gebeurde was iets heel anders.. ik was er niet gelukkig mee.. ik ervoer er veel stress bij en het maakte mij ontzettend onzeker.. ik snapte eerst niet waarom het mij zoveel deed.. maar gaande weg kwam ik erachter dat het lange haar ontzettend op mijn blauwe plekken donderde… en dat het mij daardoor erg onzeker maakte… het had te maken met mijn verleden.. au.. oefff.. dit was toch niet de bedoeling maar ik zat al weer zo in mijn please gedrag dat ik niet meer terug durfde.. bang om mensen teleur te stellen.. bang om mijn echtgenoot teleur te stellen.. dit alles had tot gevolg dat ik steeds onzekerder werd.. mij niet meer goed durfde te vertonen.. dacht dat iedereen mij achterna keek.. en ik herleefde weer het gevoel van vroeger.. het deed mij zoveel… totdat de Heilige Geest mij liet zien wat er eigenlijk aan de hand was en Hij liet mij dat zien door het vers in Marcus dat Jezus tegen mij zei: “Kom volg mij” wat moet jij opgeven om mij te volgen?
Ik wist het “Mijn please gedrag”
En om de daad bij het woord te voegen wist ik welke eerste stap ik daarin moest maken.. mijn haar moest weer kort.. zoals ik het zelf wilde.. dicht bij mijzelf moest blijven.. ook in die dingen en niet mijzelf iets opleggen om anderen te pleasen..
Pfff ik merkte dat het bij mij wel ver gaat hoor dat please gedrag en wil er ook echt vanaf.. en dat gaat met vallen en opstaan…
En ik kan je vertellen dat toen ik de kapperszaak verliet, ik rechtop en zelfverzekerd weer naar huis liep en riep “It’s Me!!”
Er was een enorme last van mij afgevallen… letterlijk en figuurlijk.. had namelijk door mijn lange haar (dat enorm dik en zwaar is) heel veel last van haarpijn.. dus een fijne bijkomstigheid was dat ik ook gelijk van mijn pijn af was…
Heb geen seconde spijt.. ben zo blij.. en zo dankbaar dat de Heilige Geest mij dit duidelijk maakte…
En daarbovenop kreeg ik vanmorgen een geweldige bemoediging en bevestiging via de preek van onze voorganger.. het was een heftige preek met enorm veel herkenning.. maar tegelijk door de herkenning werd ik enorm bemoedigd en bevestigd dat Jezus ons antwoord is..
De preek ging over de “Man met de Hamer” nu die kennen we allemaal denk ik wel.. vroeg of laat kom je hem tegen in je leven.. en de preek ging erover dat als alles om je heen weg valt en je echt alleen jezelf nog hebt… als alles op losse schroeven staat en je leven wankelt wat is er dan nog over..
Jezus
En die vind je in de bijbel… in de bijbel die vol staat met verhalen over Jezus.. waarin staat Mattheus 11:28-30 Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Hoe je leven ook op de kop staat… Hij altijd blijft.. ook al weet je het zelf niet meer en wankelt ook je geloof.. Hij laat jou nooit los.. en dan mag je aan zijn voeten gaan zitten en het bij Hem brengen.. al je sores bij Hem brengen en daar laten.. dan neemt Hij het over en richt je opnieuw op..
Ik krijg zoveel bemoediging als ik in de bijbel lees.. al die dingen die Jezus heeft gezegd.. het brengt je weer dicht bij Hem maar het brengt je ook weer dichter bij jezelf…
En dan ben ik blij en dankbaar dat Hij ook voor mij zorgt.. voor mij die zo vaak faalt.. die nog zoveel moet leren… als ik mijn sores elke keer maar weer bij Hem breng dan neemt Hij die last over… en draagt Hij mijn juk en mijn zware lasten en mag ik het juk van Jezus dragen en de last die vele malen lichter is.. omdat ik mag weten dat ik het niet alleen hoef te doen.. want….
Hij zorgt immers voor mij..
Die Jezus is mijn houvast… Jezus die op een gegeven moment ook niemand meer om zich heen had en op zich zelf terug geworpen werd.. verzocht werd.. op de proef werd gesteld.. gebroken werd.. die weet wat het is om alles te verliezen.. Hij begrijpt mij.. Hij weet waar ik door heen ga..
Ik vertrouw Hem 100%.. nee 1000% dat Hij voor mij zorgt.. wat er ook gebeuren gaat.. waar ik ook nog doorheen moet.. Hij is erbij.. en dan ervaar ik vrede..
Nog een paar dagen en dan is het einde van het jaar weer in zicht… niet een makkelijke tijd.. vaak een emotionele tijd.. je gedachten gaan terug naar afgelopen jaar.. en je gedachten gaan naar de toekomst.. en natuurlijk blijf ik mens en heb ik ook mijn bange uren.. en zit ik er af en toe flink doorheen en ga ik regelmatig op mijn….. maar ook in mijn bange uren en in die strijd weet ik dat Hij er is.. dat Hij zorgt.. ook voor de toekomst!!!
Afgelopen donderdag ging ik vol goede moed naar het Radboud in Nijmegen… Voor een second opinion omdat de reumatoloog in Enschede beweerde dat er niks met mij aan de hand was en het allemaal tussen de oren zat… Helaas niets is minder waar…
Ik kwam in Nijmegen en na de gebruikelijke weeg, meet en druk gebeuren moest ik voor het eerste onderzoek… Een nagelriem onderzoek vanwege syndroom van reynaud…
Na dit onderzoek kreeg ik het gesprek met de immunoloog… Het was een ontzettend aardige arts, maar ook menselijk, ze nam mij ontzettend serieus… De reumatoloog had een brief meegestuurd over zijn bevindingen waar met grote letters mijn psychiatrische diagnoses in stonden… Dit was natuurlijk nu achterhaald en ik vertelde haar direct dat het niet klopte en overhandigde haar het bewijs… De brief van mijn oude psychiater met de verklaring dat mij psychische niks mankeert…
Tot mijn verbazing reageerde ze geschokt en ze zei… Dit kan niet… Dit is zo erg… Dat dit vandaag de dag nog gebeurt… Ik antwoorde zachtjes… Helaas wel… Ik was perplex… Wat deed mij dit goed… Een luisterend oor, een sociale arts, iemand die mij ook begreep.. Want ze pakte mijn dossier erbij en delete al de gegevens van de reumatoloog die niet klopten…
Ik werd er stil en verlegen van en dankte God voor dit wonder… Want voor mij is erkenning nog steeds een wonder…
Mensen… wat doet dat je goed!
Gehoord en gezien worden…
We liepen alles door van de afgelopen vijf jaar maar ook mijn verleden kwam aan bod…
Na ongeveer drie kwartier kwam de reumatoloog binnen en gingen ze brainstormen over wat ze gezien en gehoord hadden… Vond het erg fijn en bijzonder dat ze dit deden in het bijzijn van ons.. En na met elkaar 1 uur durend consult kreeg ik een diagnose…
Zeer waarschijnlijk is het SLE maar welke variant of vorm is de vraag… Ik wordt in ieder geval behandeld voor SLE ook al zou mijn bloed nog niet helemaal mee doen.. Op basis van mijn verhaal en klachten is het de auto-immuunziekte Systemische Lupus Erythematodes (SLE)
Dit was wel even slikken… Aan de ene kant fijn dat ik eindelijk een diagnose heb en de zoektocht nu ten einde komt… Aan de andere kant is het best een heftige diagnose.. Die ook een heftige behandeling vergt..
Hoe die behandeling er precies uit gaat zien is nog afwachten…. Wat ik wel weet is dat ik zware medicatie krijg zoals prednison waar ik niet tegen kan dus het wordt een zusje daarvan.. Maar daaruit blijkt al dat het een heel gepuzzel wordt en het een ware zoektocht is…
Na nog bloedprikken en de Schimmertest van de ogen gingen we weer naar huis…
Ook was ik blij dat ik niet meer terug hoefde naar Enschede waar ze mij zo schandalig hebben behandeld, dit was voor mij een enorme opluchting… De behandeling gaat in Zwolle plaatsvinden… Ook ben ik hier blij om omdat in Zwolle de artsen mij als eerste serieus namen…
Over drie weken wordt ik gebeld en hoor ik wie mijn arts in Zwolle wordt en welke variant ik heb en welke behandeling ze gaan starten..
Spannend en ik zie er als een berg tegenop… Die medicijnen ben ik niet blij mee… De bijwerkingen zijn niet mals… Maar goed hopelijk voor een goed doel… Ik heb niet zoveel keus… Mijn lichaam is erg ziek en moet behandeld worden… Doe ik dat niet dan komt het menselijkerwijs niet goed..
Ik zeg menselijkerwijs omdat ik ook weet dat ik een machtige God heb…
Maar wat is het heftig… En wat gaan wij weer een onzekere tijd tegemoet… Brrrr…
Ik zeg wij omdat dit ook niet makkelijk is voor mijn man.. Hij kan juist die onzekerheid niet meer hebben… Het is zo belangrijk voor hem dat er structuur, stabiliteit en regelmaat is… Helaas is dat met een aandoening als SLE erg lastig…
Het enige wat je dan nog kan doen is je blik naar boven richten en Hem om hulp vragen… Om wijsheid, kracht, rust en vrede… Maar toch ook weer om genezing…
Ik durf dat bijna niet meer te vragen… Dit hele gebeuren maakt mij ook in de war… Ik wordt van het ene hersteld en binnen no time staat er alweer wat anders voor de deur… Hoe kan dit… Dit kan toch niet… En dan slaat de twijfel toe…
Zijn die genezingen dan gewoon voor niks geweest? Zijn het geen genezingen geweest maar gewoon een flow van een dienst?
En toch mag en kan ik dit direct bestrijden en die aanvallen de deur wijzen.. Want God heeft mij wel degelijk aangeraakt… Hij heeft mij wel degelijk van ziektes genezen… Herstel gegeven van mijn verwonde ziel…
Dus mij uitstrekken naar deze Genezende God blijf ik doen, ook voor mijn man!
Ik houdt vast aan Zijn belofte dat Hij afmaakt waar Hij mee is begonnen… Hoe, wat en waar laat ik aan Hem over!
En waarom dit steeds gebeurt.. Ik weet het niet… Heb mijzelf voortdurend onderzocht, beleden, dingen bij God gebracht, vergeving geschonken aan de personen die mij leed hebben aangedaan maar ook mijzelf vergeven, mijzelf geaccepteerd, God gevraagd of er nog dingen zijn… enz. enz….
En als dat oke is en God geen antwoordt geeft, mag je God ook om rust vragen en aannemen dat het tussen jou en God goed zit… en dan proberen los te laten en te denken dat het gewoon de gebrokenheid van deze wereld is…
Er zijn zat mensen die genezen van kanker en jaren later toch nog aan kanker overleden omdat een andere soort terug kwam… En waarom…
Omdat we nog steeds in een gebroken wereld leven met een gebroken lichaam… Deze wereld heeft nog steeds een verlosser nodig…. Ons lichaam heeft nog steeds een nieuw lichaam nodig… En als Jezus terug komt, als er een nieuwe hemel en aarde komt dan pas zal de gebrokenheid verbroken zijn…
Tot die tijd moeten we proberen vol te houden… Ziende op Jezus…
Makkelijk…. NEE… Strijden… JA…
Ik ben soms zo moe… Moe van mijn eigen beperkingen, moe van de ziekte van mijn echtgenoot, die veel energie kost in het omgaan ervan…. Het bijsturen… Aansturen.. Regelen… Omdenken.. Aanpassen..
Het is een verschrikkelijke ziekte… Je staat zo vreselijk machteloos want je kan er niks tegen doen… De ziekte is een sluipende killer… Beetje bij beetje… Stapje voor stapje levert hij in… En ik kijk toe hoe dit venijn het leven uitvaagt…
Gelukkig zijn er af en toe ook goede dagen… Waardoor ik soms zelfs wel eens twijfel en denk… Ach heb ik het dan toch verkeerd gezien.. Terwijl enkele uren later er weer wat gebeurt waardoor je weer met de neus op de feiten wordt gedrukt…
Helaas is het voor omstanders nog moeilijk te begrijpen en te doorgronden.. Als ze even op bezoek komen dan valt het niet op omdat mijn man heel goed nog kan verbloemen en compenseren waardoor soms niemand wat merkt… Alleen na het bezoek kan ik de scherven oprapen en is mijn man uitgeput van het zijn best doen… En moet hij direct gaan slapen om bij te tanken…
Wat ik dan vaak te horen krijg is dat het toch best nog wel mee valt…
Dit maakt mijn strijd eenzaam… Terwijl je juist die steun zo kunt gebruiken… Mensen nodig hebt die naast je staan.. Met je meeleven… Die je ook serieus nemen in wat jij ziet… Ik leef tenslotte 24 uur met hem… Wat ik trouwens met liefde doe… Heel veel Liefde…
Maar het kost mij heel veel… Daarnaast mijn eigen lichaam die niet mee wil werken maakt dat ik totaal afhankelijk ben van Gods kracht, troost, energie en wijsheid en Zijn LIEFDE….
Uit mijzelf kan ik dit echt niet en was ik allang onderuit gegaan…
Ik ben blij dat ik deze Geweldige Liefdevolle God ken…
Vriendelijke woorden zijn als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam
Ongelofelijk wat een waarheid…
Een vriendelijk woord is als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam…
Het is de week van de eenzaamheid…
Ik twijfelde of ik er wat over zou delen.. maar het is zo herkenbaar en het bleef maar door mijn hoofd spelen…
En dan kan je niet anders dan delen…
Vriendelijk woord… Wat verlangen er veel mensen soms naar zo’n vriendelijk woord.. maar je kunt zo’n vriendelijk woord alleen maar krijgen als men iemand ziet, als er iemand langs komt… of via een telefoontje of kaartje…
En als je chronisch ziek bent, ouder wordt, en daardoor veel thuis zit.. dan word je sociale kringetje erg klein…
Je levert in.. de dagen zijn soms erg lang… en als je ziek bent kun je niet zomaar even de straat op, als je ouder wordt vallen je vrienden van jou leeftijd langzaam om je heen weg.. allemaal factoren waardoor je kringetje kleiner wordt…
Wat is het dan fijn als je een bezoekje krijgt, een kaartje op de mat valt, of een telefoontje hoe het met je gaat…
Maar wat is het toch vreselijk lastig om er te zijn voor de ander… want iedereen is druk, er wordt van de “gezonde” mens ook heel wat verwacht.. de sociale druk is groot en de werkdruk is ook groot..
Als je thuis komt van je werk of van een drukke dag, zou ik mij voor kunnen stellen dat je moe bent.. thuis wacht ook nog een leven op je als je getrouwd bent of kinderen hebt.. of je hebt gewoon naast je dagelijkse werk nog een sociaal actief leven door bv sport of een vereniging waar je bij zit… en als je dan thuis komt ben je moe en heb je geen zin om nog langs oma te gaan of langs je zieke vriendin, of en telefoontje te plegen.. je bent moe van de dag…
Wat zeer begrijpelijk…
En wat vind ik het dan lastig, als je dit allemaal bedenkt.. om te zeggen dat je soms snakt naar een telefoontje, dat je snakt naar een knuffel van een lieve vriendin die langs komt, of dat je behoefte hebt aan een vriendelijk woord..
En toch….dat verlangen is er.. en ik weet dat het bij heel veel mensen speelt.. ik ben helaas niet de enige die weet wat eenzaamheid is..
En weet je dan komt ook nog een stemmetje om de hoek die je aanklaagt en zegt wie ben jij om dit te verlangen.. en dan voel ik mij ook nog schuldig dat ik mij eenzaam voel en dat verlangen soms zo sterk heb..
En de pech die ik heb is dat ik een enorm gezelschapsmens ben… wat de eenzaamheid nog meer benadrukt… had ik dat maar wat minder… dan was het verlangen in ieder geval wat minder geweest…en was het misschien wat minder pijnlijk…
Eenzaamheid maakt ziek… het is in ieder geval geen gezond gevoel.. verdriet kan je ineens overvallen.. het gevoel van eenzaamheid kan ineens als een zware deken over je heen vallen… en vaak op de gekste momenten… en oo wat doet dat pijn… en wat geeft het een gevoel van onmacht.. want je denkt bij je zelf dat jij je zo niet mag voelen als er niemand komt of als je niemand ziet, omdat die ander er ook nog eens niks aan kan doen als deze haastige wereld hem of haar zo opslokt…
Maar is dat eerlijk om te denken dat jij je zo niet mag voelen… ik denk het niet… het heel logisch om je eenzaam te voelen want het is waar… als je chronisch ziek bent wordt je wereld kleiner, als je ouder wordt, wordt je wereld kleiner… het is de realiteit… en de mensen hebben geen tijd meer voor elkaar ook dat is realiteit.. deze wereld slokt alles op.. deze wereld is zo gehaast geworden… er zijn niet voor niks zoveel mensen overspannen of krijgen een burn-out… en ook die mensen worden dan geplaagd door eenzaamheid…. en het cirkeltje is rond…
En dan rijst bij mij de vraag… wat kunnen we hier dan tegen doen??
En dan denk ik dat we die vraag bij beide partijen mogen neerleggen… wat kan de eenzame er aan doen en wat kan de drukke sociale mens er tegen doen…
Ik wil graag bij mij zelf beginnen.. ik denk dat wij als eenzame mensen er ook wat aan kunnen doen…
blijf niet bij de pakken neerzitten maar zoek het sociale leven op… zoek zodra je een beetje energie hebt wel de activiteit op waar je al zolang naar toe wilt gaan, ga die ene zondag wanneer je er de kracht voor hebt wel naar de kerk, of door de week naar de huiskring..
Ga wel naar die verjaardag of jubileum als je er de puf voor hebt of zorg dat je van te voren je rust pakt zodat je er wat meer energie voor hebt..
Pak de telefoon en bel je vriendin zelf op als je zo ziek bent of slecht ter been dat je niet kunt gaan… als het niet past zegt ze het wel…
Pak je computer en stuur een kaartje via Kaartje2go een site waar je zelf op een creatieve manier prachtige kaartjes op kunt maken en die je online kunt versturen als je zelf niet naar de brievenbus kunt, ten eerste heb je wat te doen en ten tweede het is niets leuker dan een kaartje te krijgen dus je maakt iemand heel gelukkig…
Ga bij een vereniging… bijvoorbeeld een leuk gezellig koor als je daar de energie en de gelegenheid voor hebt…
Ga naar een club van je hobby.. bijvoorbeeld een breiclub.. ben je lekker bezig, niet alleen maar samen..
Wat kan ik er toch veel bedenken om eenzaamheid tegen te gaan… maar wat doe je als je echt niet van huis kunt, als je veel aan bed gebonden bed of simpelweg geen energie hebt om er op uit te gaan.. dan wordt het gewoon verdraaid lastig en ben je toch meer op de ander zijn bezoekjes en telefoontjes enz. aangewezen…
Wat zou dan die drukke sociale mens kunnen doen?
Misschien ontsnappen aan de het drukke haastige leven wat de wereld je oplegt
Maak gewoon simpelweg tijd vrij voor de ander
Stuur eens een kaartje.. kleine moeite van 5 minuten
Doe eens een belletje… ook een kwestie van een paar minuten.. hoeft niet lang want lange gesprekken kan vaak een chronisch zieke toch niet handelen..
Vraag de chronisch zieke wel of ze zin heeft om een kopje thee of koffie te komen drinken
Nodig de chronisch zieke wel uit op een verjaardag… lukt het niet dan zegt deze persoon het wel… maar alleen al uitnodigen zorgt er voor dat je als chronisch zieke nog meetelt… dat je nog belangrijk bent.
Stuur eens een berichtje via social media… waar iedereen bijna elke dag wel een paar minuten op zit..
Goh alweer heel wat mogelijkheden en ongetwijfeld zullen er nog wel veel meer tips zijn..
En wat is er voor mij best nog wel veel werk aan de winkel als ik dit allemaal opschrijf en na lees… pfff kan er nog veel van leren…. ik kan veel aan mijn eigen eenzaamheid doen… en ik weet dat dit voor mij best nog wel leerpuntjes zijn… het is voor mij lastig om dit te leren omdat ik het niet gewend ben geweest… heb zo lang geen sociaal leven gehad, dat om gaan met dit sociale leven niet makkelijk is.. en als ik heel eerlijk ben durf ik vaak ook niet… omdat ik mij nog vaak te veel voel…te vaak nog steeds last heb van die leugentjes in mijn hoofd, die actief bezig zijn om mijn minderwaardigheidscomplex aan te wakkeren…en die ik elke keer weer weg stuur maar mij vaak wel weerhouden om de stappen te nemen…. maar al doende leert men… en ik ga door…
Maar helaas soms heb ik die opties ook niet… want wat ontbreekt het mij vaak aan energie… wat laat mijn lichaam mij vaak in de steek en dan ben ik afhankelijk van dat ene telefoontje, berichtje, kaartje of bezoekje met dat vriendelijke woord…
En uit ervaring weet ik wat een vriendelijk woord doet… als ik een appje krijg, of een berichtje van Facebook, of iemand belt met de vraag hoe het met mij is… of komt spontaan langs… dan maakt mijn hart een vreugde sprongetje… dan krijg ik een heel speciaal dankbaar gevoel in mij… omdat ik weet dat het niet gewoon is…. omdat ik het als iets heel speciaals voel als dat gebeurt omdat ik de andere kant ook weet…omdat ik weet hoe eenzaamheid voelt.
Ik ben ontzettend dankbaar voor elk vriendelijk woord want het doet mij meer dan welke pil ik ook krijg van de dokter…
Een pil is misschien heilzaam voor mijn lichaam maar een vriendelijk woord is heilzaam voor mijn ziel!
En als die eenzaamheid als een zware deken over jou heen valt, weet dan dat je nooit alleen bent… dat er altijd altijd iemand is die jou vast houdt… je bent echt nooit maar dan ook nooit alleen… 1 Iemand is er altijd… dat mag je weten al voel je dat op dit moment niet.. tenminste ik voel het niet altijd maar ik weet het zeker.. en dat sleept mij er dan doorheen.. Hij zit naast je op de rand van je bed of bij je op de bank… Hij houd je hand vast…
Als je wilt reageren op deze blog… zou je dan willen reageren met een vriendelijk woord..
Love Heals All Things 