Spreuken 16:24

Vriendelijke woorden zijn als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam

Ongelofelijk wat een waarheid…

Een vriendelijk woord is als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam…

Het is de week van de eenzaamheid…

Ik twijfelde of ik er wat over zou delen.. maar het is zo herkenbaar en het bleef maar door mijn hoofd spelen…

En dan kan je niet anders dan delen…

Vriendelijk woord… Wat verlangen er veel mensen soms naar zo’n vriendelijk woord.. maar je kunt zo’n vriendelijk woord alleen maar krijgen als men iemand ziet, als er iemand langs komt… of via een telefoontje of kaartje…

En als je chronisch ziek bent, ouder wordt, en daardoor veel thuis zit.. dan word je sociale kringetje erg klein…

Je levert in.. de dagen zijn soms erg lang… en als je ziek bent kun je niet zomaar even de straat op, als je ouder wordt vallen je vrienden van jou leeftijd langzaam om je heen weg.. allemaal factoren waardoor je kringetje kleiner wordt…

Wat is het dan fijn als je een bezoekje krijgt, een kaartje op de mat valt, of een telefoontje hoe het met je gaat…

Maar wat is het toch vreselijk lastig om er te zijn voor de ander… want iedereen is druk, er wordt van de “gezonde” mens ook heel wat verwacht.. de sociale druk is groot en de werkdruk is ook groot..

Als je thuis komt van je werk of van een drukke dag, zou ik mij voor kunnen stellen dat je moe bent.. thuis wacht ook nog een leven op je als je getrouwd bent of kinderen hebt.. of je hebt gewoon naast je dagelijkse werk nog een sociaal actief leven door bv sport of een vereniging waar je bij zit… en als je dan thuis komt ben je moe en heb je geen zin om nog langs oma te gaan of langs je zieke vriendin, of en telefoontje te plegen.. je bent moe van de dag…

Wat zeer begrijpelijk…

En wat vind ik het dan lastig, als je dit allemaal bedenkt.. om te zeggen dat je soms snakt naar een telefoontje, dat je snakt naar een knuffel van een lieve vriendin die langs komt, of dat je behoefte hebt aan een vriendelijk woord..

En toch….dat verlangen is er.. en ik weet dat het bij heel veel mensen speelt.. ik ben helaas niet de enige die weet wat eenzaamheid is..

En weet je dan komt ook nog een stemmetje om de hoek die je aanklaagt en zegt wie ben jij om dit te verlangen.. en dan voel ik mij ook nog schuldig dat ik mij eenzaam voel en dat verlangen soms zo sterk heb..

En de pech die ik heb is dat ik een enorm gezelschapsmens ben… wat de eenzaamheid nog meer benadrukt… had ik dat maar wat minder… dan was het verlangen in ieder geval wat minder geweest…en was het misschien wat minder pijnlijk…

Eenzaamheid maakt ziek… het is in ieder geval geen gezond gevoel.. verdriet kan je ineens overvallen.. het gevoel van eenzaamheid kan ineens als een zware deken over je heen vallen… en vaak op de gekste momenten… en oo wat doet dat pijn… en wat geeft het een gevoel van onmacht.. want je denkt bij je zelf dat jij je zo niet mag voelen als er niemand komt of als je niemand ziet, omdat die ander er ook nog eens niks aan kan doen als deze haastige wereld hem of haar zo opslokt…

Maar is dat eerlijk om te denken dat jij je zo niet mag voelen… ik denk het niet… het heel logisch om je eenzaam te voelen want het is waar… als je chronisch ziek bent wordt je wereld kleiner, als je ouder wordt, wordt je wereld kleiner… het is de realiteit… en de mensen hebben geen tijd meer voor elkaar ook dat is realiteit.. deze wereld slokt alles op.. deze wereld is zo gehaast geworden… er zijn niet voor niks zoveel mensen overspannen of krijgen een burn-out… en ook die mensen worden dan geplaagd door eenzaamheid…. en het cirkeltje is rond…

En dan rijst bij mij de vraag… wat kunnen we hier dan tegen doen?? 

En dan denk ik dat we die vraag bij beide partijen mogen neerleggen… wat kan de eenzame er aan doen en wat kan de drukke sociale mens er tegen doen…

Ik wil graag bij mij zelf beginnen.. ik denk dat wij als eenzame mensen er ook wat aan kunnen doen…

• blijf niet bij de pakken neerzitten maar zoek het sociale leven op… zoek zodra je een beetje energie hebt wel de activiteit op waar je al zolang naar toe wilt gaan, ga die ene zondag wanneer je er de kracht voor hebt wel naar de kerk, of door de week naar de huiskring..
• Ga wel naar die verjaardag of jubileum als je er de puf voor hebt of zorg dat je van te voren je rust pakt zodat je er wat meer energie voor hebt..
• Pak de telefoon en bel je vriendin zelf op als je zo ziek bent of slecht ter been dat je niet kunt gaan… als het niet past zegt ze het wel…
• Pak je computer en stuur een kaartje via Kaartje2go een site waar je zelf op een creatieve manier prachtige kaartjes op kunt maken en die je online kunt versturen als je zelf niet naar de brievenbus kunt, ten eerste heb je wat te doen en ten tweede het is niets leuker dan een kaartje te krijgen dus je maakt iemand heel gelukkig…
• Ga bij een vereniging… bijvoorbeeld een leuk gezellig koor als je daar de energie en de gelegenheid voor hebt…
• Ga naar een club van je hobby.. bijvoorbeeld een breiclub.. ben je lekker bezig, niet alleen maar samen..

Wat kan ik er toch veel bedenken om eenzaamheid tegen te gaan… maar wat doe je als je echt niet van huis kunt, als je veel aan bed gebonden bed of simpelweg geen energie hebt om er op uit te gaan.. dan wordt het gewoon verdraaid lastig en ben je toch meer op de ander zijn bezoekjes en telefoontjes enz. aangewezen…

Wat zou dan die drukke sociale mens kunnen doen?

 

• Misschien ontsnappen aan de het drukke haastige leven wat de wereld je oplegt
• Maak gewoon simpelweg tijd vrij voor de ander
• Stuur eens een kaartje.. kleine moeite van 5 minuten
• Doe eens een belletje… ook een kwestie van een paar minuten.. hoeft niet lang want lange gesprekken kan vaak een chronisch zieke toch niet handelen..
• Vraag de chronisch zieke wel of ze zin heeft om een kopje thee of koffie te komen drinken
• Nodig de chronisch zieke wel uit op een verjaardag… lukt het niet dan zegt deze persoon het wel… maar alleen al uitnodigen zorgt er voor dat je als chronisch zieke nog meetelt… dat je nog belangrijk bent.
• Stuur eens een berichtje via social media… waar iedereen bijna elke dag wel een paar minuten op zit..

Goh alweer heel wat mogelijkheden en ongetwijfeld zullen er nog wel veel meer tips zijn..

En wat is er voor mij best nog wel veel werk aan de winkel als ik dit allemaal opschrijf en na lees… pfff kan er nog veel van leren…. ik kan veel aan mijn eigen eenzaamheid doen… en ik weet dat dit voor mij best nog wel leerpuntjes zijn… het is voor mij lastig om dit te leren omdat ik het niet gewend ben geweest… heb zo lang geen sociaal leven gehad, dat om gaan met dit sociale leven niet makkelijk is.. en als ik heel eerlijk ben durf ik vaak ook niet… omdat ik mij nog vaak te veel voel…te vaak nog steeds last heb van die leugentjes in mijn hoofd, die actief bezig zijn om mijn minderwaardigheidscomplex aan te wakkeren…en die ik elke keer weer weg stuur maar mij vaak wel weerhouden om de stappen te nemen…. maar al doende leert men… en ik ga door…

Maar helaas soms heb ik die opties ook niet… want wat ontbreekt het mij vaak aan energie… wat laat mijn lichaam mij vaak in de steek en dan ben ik afhankelijk van dat ene telefoontje, berichtje, kaartje of bezoekje met dat vriendelijke woord…

En uit ervaring weet ik wat een vriendelijk woord doet… als ik een appje krijg, of een berichtje van Facebook, of iemand belt met de vraag hoe het met mij is… of komt spontaan langs… dan maakt mijn hart een vreugde sprongetje… dan krijg ik een heel speciaal dankbaar gevoel in mij… omdat ik weet dat het niet gewoon is…. omdat ik het als iets heel speciaals voel als dat gebeurt omdat ik de andere kant ook weet…omdat ik weet hoe eenzaamheid voelt.

Ik ben ontzettend dankbaar voor elk vriendelijk woord want het doet mij meer dan welke pil ik ook krijg van de dokter…

Een pil is misschien heilzaam voor mijn lichaam maar een vriendelijk woord is heilzaam voor mijn ziel!

En als die eenzaamheid als een zware deken over jou heen valt, weet dan dat je nooit alleen bent… dat er altijd altijd iemand is die jou vast houdt… je bent echt nooit maar dan ook nooit alleen… 1 Iemand is er altijd… dat mag je weten al voel je dat op dit moment niet.. tenminste ik voel het niet altijd maar ik weet het zeker.. en dat sleept mij er dan doorheen.. Hij zit naast je op de rand van je bed of bij je op de bank… Hij houd je hand vast…

Als je wilt reageren op deze blog… zou je dan willen reageren met een vriendelijk woord..

 

 Be Blessed