Zoals jullie weten hebben wij in 2018 via crowdfunding een brommobiel mogen ontvangen. Zie mijn blog Vrijheid!

Wat genoten we van dit ontzettend prachtige cadeau.. maar wat heeft deze brommobiel ook ons regelmatig hoofdpijn bezorgd.. lees mijn blog Miskoop??? Of…..

Ondanks al deze perikelen die we met Vlinder hebben beleefd bracht Vlinder ons elke keer waar we zijn moesten.

Of naar mijn werk, of naar de kerk, de leuke uitjes, maar ook naar de artsen, ziekenhuizen enz enz..

We zaten droog en warm..

En ja ik spreek in verledentijd… want Vlinder is niet meer..

Afgelopen donderdag heb ik een heftig eenzijdig ongeluk gehad..

Ik kwam uit mijn werk en het regende, Ik had lekker gewerkt en reed weer naar huis.. Groot nieuws radio had ik aan en zong uit volle borst de liedjes mee die uit de boxen klonken.. ineens kwam een van mijn favoriete nummers er voor… Herder van mijn hart van LEV…

Ik reed op een binnendoor weggetje en draaide de bocht in.. ik reed niet hard omdat het regende en deze bocht een rot bocht is.. ik draaide dus de bocht in en opeens ging de Vlinder glijden.. ik had totaal geen controle meer over de Vlinder en zij tolde de grote diepe sloot/greppel in. In een split second tolde ik mee in de Vlinder en belande de Vlinder op haar zij… het voelde of was ik in een enorme kermisattractie beland.. ik keek kalm om mij heen en deed de motor uit want die draaide nog.. om mij heen was het een grote chaos.. ik keek nog een keer en dacht.. ik moet hieruit.. het zweet brak mij uit… het voelde of was ik in een diepe put beland.. ik keek omhoog en zag een hoofd boven mij verschijnen die vroeg of het ging.. ik keek de vriendelijke man in de ogen.. zwaaide en zei met mij is het goed maar ik moet hier uit… ik zag dat ik op de bestuurderskant lag en de bijrijdersdeur open kon.. ik deed hem open en de vriendelijke meneer hield hem open en zo klom ik via de stoelen uit de auto op de kant van de wal.. Daar stonden nog meer mensen en een mevrouw hield mij vast en vroeg of het wel ging… blijkbaar was ik zo wit als een doek.. ze zei u moet gaan zitten want u ziet er niet goed uit.. ik ben in een auto gaan zitten van mensen die waren gestopt.. kreeg een flesje water en ik begon helemaal te trillen en te rillen.. mijn spieren schoten alle kanten op.. de reactie kwam van de shock..

Ondertussen hadden omstanders de politie gebeld, het duurde erg lang totdat de politie er was.. het was koud en zwaar te wachten in de regen… toen de politie er eindelijk was vertelden ze dat ze onderweg de sleepwagen hadden gebeld maar dat die niks konden betekenen omdat ze geen brommobiels, brommers of Scootmobielen meenamen..

Maar ik was verzekerd.. ook voor SOS noodhulp.. dus gebeld met de verzekering.. nee mevr. wij halen geen brommobiels uit de sloot, daar bent u niet voor verzekerd.. pardon.. betaal ik daar elke maand mijn premie voor?

Ik was stom verbaasd.. ondertussen had ik de kinderen gebeld en die kwamen.. en ook de vaste monteur die altijd Vlinder repareert had ik gebeld en hij kwam..

Gelukkig is het hem gelukt met omstanders om de Vlinder uit de greppel te trekken, hij heeft hem meegenomen, maar helaas de Vlinder is het niet meer waard om opgelapt te worden..

Dan wordt de spreekwoordelijke lak duurder dan de brief..

Nu een paar dagen later merk ik dat de schrik mij nog steeds flink in de benen zit… door de heftige gebeurtenis is mijn lichaam compleet van de in de war!

Dit merk ik doordat ik ontzettend moe ben.. erg emotioneel ben… stress hoog zit.. lichamelijke pijn en ongemak ervaar.. dit is een normale reactie van het lichaam op een ongeluk.. alleen reageert mijn lichaam iets heftiger vanwege mijn kwetsbaarheid.

Ik merk een enorme weerslag op mijn zijn..

Elke dag denk ik eraan en beleef ik het weer even opnieuw..

Maar ook moet ik opnieuw perspectief zoeken in een leven zonder Vlinder..

Maar hoe doe je dat..

Mijn hele energie huishouden was afgestemd op het hebben van Vlinder.. afspraken qua tijdsplanning, naar mijn werk, naar afspraken in ziekenhuizen.. boodschappen doen enz..

Ik moet in eens weer organiseren.. hoe komen we naar een afspraak.. hoe kom ik op mijn werk… hoe doe ik boodschappen..

En dan schiet er ineens door je heen dat je bent verwend met een auto.. hoeveel mensen hebben er geen auto… die ook alles met de fiets of ov moeten doen..

Maar tegelijk denk ik dan.. nee does lief.. om het allemaal vol te houden heb ik hem juist zo nodig.. je bent nog steeds herstellende.. je bent nog steeds kwetsbaar.. en je hebt een kwetsbare partner..

Does lieeeefffff…..

De komende dagen nieuwe perspectieven zoeken.. bij mij zelf nagaan wat nog haalbaar is nu ik mijn energie opnieuw moet verdelen..

Tjonge mijn leven staat ineens weer even op de kop..

Toch was Hij erbij in dat heftige moment.. en wil ik graag met jullie delen..

Ik vertelde al dat ik heerlijk aan het zingen was tijdens het rijden.. en dat een van mijn favoriete nummers voorbij kwam.. Herder van mijn hart van LEV… en bij het stukje “Op de hoogste berg of in het diepste dal Mijn Herder is altijd bij mij”.. tolde ik dus in de diepe greppel…

Dit brengt, nu ik de situatie nog eens overdenk, toch wel een glimlach op mijn gezicht, ondanks de heftigheid!

Dit lied komt steeds terug ook na deze heftige gebeurtenis…

Ik zat er gisteren zo doorheen en wist even niet meer hoe verder.. ik was overmand door emoties.. en zei: “Heer ik weet niet hoe het verder moet.. hoe moet ik nu alles organiseren… ik ben zo moe.. wilt U mij helpen.. ik kan het zelf niet”

Op dat zelfde moment komt weer het lied van LEV voorbij Herder van mijn hart.. toen ik het uitriep hoorde ik de volgende woorden uit de radio komen.. Wat zoek of wens ik dan nog meer? In elke nood voorziet Hij, In elke nood voorziet Hij..

Ik hoorde de tekst en er daalde er een soort rust in mijn hart.. oja… zeker… Hij heeft ook dit in Zijn hand..

Hoe hij gaat voorzien.. geen idee.. in wat voor vorm.. geen idee.. waar ik mij aan vasthoudt is dat “Hij voorziet!!”

Ondertussen mag ik weten dat Hij erbij was… is… en zal zijn..

Be blessed!!