Het is een poosje stil geweest… waarom ik twijfelde of ik dit wel echt wilde…. wilde ik mijn verhalen online zetten zodat iedereen dat kon lezen….

Dit heeft mij best wel aan het denken gezet… en er veel over nagedacht.. en het een poosje laten rusten

Ik deelde wel veel op Facebook maar kreeg het gevoel dat ik hier twee groepen bereikte, mensen die het leuk vonden om te lezen wat ik deelde en wat mij bezig hield en mensen die het helemaal niks vinden. Ik kreeg ook een periode dat ik op fb niks meer durfde te delen omdat ik buiten fb om vernam dat sommige mensen zich er aan ergerden.

Nu ben ik iemand die heel veel moeite heeft met mijn eigen identiteit en mij heel vaak minderwaardig voel… dit komt ook uit mijn verleden en het verleden wat ik met mijn ex man heb meegemaakt en in de psychiatrie.. hierdoor voel ik mij heel gauw onzeker maar ik weet ook dat ik heel veel mensen bemoedig met wat ik plaats dus heb toen tegen mij zelf gezegd er zit een scrol op hun muis dus als het hun niet aanstaat dan scrollen ze maar door maar ik wil mijzelf blijven en doe mijn ding zoals ik denk dat ik het wil doen en wat goed voelt…

Dus ik ben weer begonnen met delen en heb mijn negatieve gevoelens er over, overboord gegooid..

Maar ik twijfelde nog steeds of ik met mijn blog verder zou gaan…..

En dan krijg je een telefoontje van een hele lieve vriendin die niet wist dat ik een eigen blog/website had en ze zegt tegen mij: weet je wat jij moet doen jij moet een blog bij houden er zullen heel veel mensen wat aan hebben…

Toen vertelde ik haar dat ik een eigen website had maar niet durfde….. bang voor negativiteit van ander mensen… maar dat ik het wel heel erg graag wou…. oooo die enorme twijfel… wat heb ik daar toch een last van… ik wil mij zo graag vrij voelen… maar ik merk ook dat God wel enorm met mij bezig is.. ook om mij in bepaalde dingen vrij te zetten… vrij van angst… vrij van je mag er niet zijn…

Vorige week kreeg ik van een andere lieve vriendin een liedje door van opwekking en zij zei dat ze heel erg op haar hart had gekregen van God om dit naar mij toe te sturen.. ik vond het een prachtig nummer kende het wel en het betekende ook heel veel voor mij.. toen zei God ineens tegen mij… ja Hij zij het letterlijk in mijn hoofd… Meisje je moet hier wat mee doen maak een mooi plaatje… wat mijn andere hobby is… en ik heb meteen de daad bij het woord gevoegd en wonderwel het lukte enorm vlot.. meestal werkt mij computer tegen en nu ging het van een leien dakje….

 

Wat ik zo bijzonder vindt aan dit plaatje is de waardevolle tekst… en ervoer dit ook als een enorm knipoog van God. Door mijn chronisch ziek zijn wat ook steeds erger word zit ik veel thuis… en moet ik vele uren alleen doorbrengen… en ik zoek wel mijn afleiding maar je wilt je ook nuttig voelen dat je nog meetelt in de maatschappij maar vooral dat je nog meetelt bij je vrienden… en  dan krijg je het lied dat je leven een Symfonie mag zijn voor Hem… ik heb het met volle borst meegezongen maar nu realiseer ik mij wat voor betekenis het eigenlijk heeft.

En dan nu het telefoontje van mijn vriendin over een blog…. oooo ik had zoiets van God u gaat door…..

Na het telefoongesprek heb ik mijn Grote Vriend de Here Jezus opgezocht en Hem gezegd wat een Geweldige God Hij is… en dat ik het zo bijzonder vond dat mijn vriendin zo over een blog begon terwijl zij niet wist dat ik er een had. En heb God gewoon gevraagd en gezegd… ik twijfel alleen nog zo hoe kan ik nu zeker weten dat u dit goed vindt en ik dit kan doen.. Ik heb Hem toen gewoon gevraagd dat als ik hem online heb dat er misschien 1 iemand er op ziet dat ik dan weet dat het goed is….

Nu ik doe mijn site open en meteen kwamen mijn statistieken ervoor en wat zie ik tot mijn schrik dat er elke week deze maand iemand heeft gekeken………

Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en zei oooooo dit is niet te geloven… Dank u wel Heer… U heeft mijn gebed verhoord en mij antwoord gegeven… Wat bent u Groot…

Dus de stilte verbreek ik bij deze en zal proberen elke dag een stukje te schrijven over wat ik beleef en hoe ik het beleef samen in relatie met onze Here Jezus Christus…..

Af en toe blik ik terug in het verleden…..ik ga niet in chronische volgorde mijn levensverhaal opschrijven… heb het een stukje gedaan wat u op de site terug kunt lezen… om een inleiding te krijgen over wie ik ben… maar in mijn blogs leest u vanzelf wat ik vandaag de dag meemaak en als een rode draad zal daar mijn levensgeschiedenis door heenlopen…..

Maar God heeft mijn angst weggenomen om mijzelf te zijn en te blijven……. en mijn lijflied is

I am no longer a slave to fear….. I am a child of God…

No Longer Slaves