Na twee maanden even niet te hebben geblogd, vond ik het vandaag wel weer tijd om wat van mij te laten horen..en de komende tijd ga ik jullie beetje bij beetje bij praten… want er is nogal veel gebeurt… (zoals gewoonlijk)
1 Wens heb ik nu en dat vanaf heden steeds meer de rust er in komt……Rust…. waar ik hard aan toe ben!
Ja waarom 2 maanden niet bloggen???… in mijn vorige blog konden jullie lezen dat wij gingen verhuizen naar Twente.. en ja wij zijn inmiddels gesetteld in ons nieuwe huis.. en zo langzamerhand vind alles een beetje zijn plekje en komt de rust er weer wat in…..
Maar wat hebben wij een fantastisch plekje gekregen… ik geniet met volle teugen en helaas voor de friezen nog geen minuut spijt gehad van de verhuizing, van de ruil met Friesland/ Twente.
Ook heeft dit natuurlijk ook te maken met als eerst de geweldig omgeving…. en ook dat wij hier beland zijn in een warm bad… qua de kinderen dichterbij, de mensen om ons heen, de kerk, de zorg, een fijn ziekenhuis met fantastische artsen die wel naar mij luisteren en mij serieus nemen.. wat een verademing.. maar wat ontzettend triest dat het dus per gemeente hier in Nederland zo verschilt… Dit zou niet mogen!
Maar goed de verhuizing op zich heeft heel veel energie van mij gekost…logisch met een nogal ziek lichaam…. maar zoals ik mij zelf ken is het doorzetten.. ten koste van mijn lichaam en nu mag mijn lichaam protesteren… ik geef mijn lichaam nu ook alle ruimte om te protesteren…. ze heeft het verdient dat ik nu lief voor haar ben en goed voor haar zorg….. anders ook hoor.. maar nu helemaal.. ik heb namelijk nogal veel werk verzet… maar niet alleen samen met mijn lieverd en ongelofelijk veel steun van lieve vrienden hier in onze nieuwe woonplaats en van de plaatselijke kerk… hier had maar 1 voor gezorgd en dat was God en Hij gaf mij ongelofelijk veel kracht… ik heb even het gevoel gehad dat ik vleugels had gekregen…
Maar na een week in ons nieuwe huisje lande ik al vrij snel met beide benen weer op de grond.
Want het leven gaat gewoon verder… ook hier in onze nieuwe woonplaats..nieuwe intakegesprekken met nieuwe artsen en wat een verademing als je serieus genomen word… dit was ik eigenlijk niet meer zo gewend…..maar ook kennismaking met de WMO hier in onze nieuwe gemeente…en wat een verschil met Friesland en wat voelde dat verdrietig….dat er zoveel verschil zit in gemeentes hier in Nederland… ongelofelijk triest… het gaf mij een erg dubbel gevoel… ik wilde er eigenlijk erg van genieten dat ik het nu zo getroffen had en tegelijk maakte het mij verdrietig en werd ik eigenlijk ook een beetje boos… dat er zoveel mensen zijn die nog door moeten knokken… knokken… wat ik twee jaar heb moeten doen om de juiste zorg te krijgen…knokken om gehoord te worden…en wat in Friesland dus ook niet is gelukt… en dan kom je hier in je nieuwe gemeente en dan merk je dat er nog wel mensen bestaan bij organisaties die menselijk zijn… die zich inleven in jou situatie en met je meedenken…
En ja ik krijg nu Persoonlijke verzorging, Huishoudelijke Ondersteuning, Individuele begeleiding en dagbesteding… en ik kon mijn rolstoel meenemen en mijn scootmobiel… en ook regelmatig contact over en weer….
Ik voel mij zo dankbaar… zo dankbaar dat God zo in ons leven heeft ingegrepen en dat na onze keus om ons vertrouwen volledig op Hem te stellen…
als wij ons vertrouwen op God stellen, met lege handen bij Hem komen dan kan Hij ze vullen… en dat doet Hij….wat een geweldige Grote God en ja dan kan ik mij niet meer stil houden….
Hieronder een gedicht dat spreekt voor zich!
Geschreven door
Kom maar met je lege handen,
kom maar zoals dat je bent.
Kom maar met je hartsverlangen,
dat alleen de Vader kent.
Hij wil vullen lege handen,
met een ongekende maat.
Liefde laat Hij stil ontbranden,
als je hart maar openstaat.
Ga maar tot de Hemelvader,
met je vragen en je nood.
Ga gerust en kom maar nader,
want Zijn goedheid is zo groot.
Trouw en liefde zijn de woorden,
die Hij telkens tot je spreekt.
En het zijn, Zijn liefdekoorden,
sterk die niemand ooit verbreekt.
Laat je maar door Vader leiden,
wandel maar aan ’s Heren hand.
Op Zijn wegen van verblijden,
want Hij houdt Zijn woord gestand.
Alles wat je hebt van node,
word je in liefde toebereid.
En het wordt je aangeboden,
steeds weer in vrijgevigheid.
Wees verheugd je hebt een Vader,
Hij die in de hemel woont.
Hij is bron en levensader,
van de dingen die Hij toont.
Luister wat Hij je blijft zeggen,
telkens weer “Jij bent mijn kind”.
Die je steeds weer uit zal leggen
hoe Hij jou ten diepst bemint.
Ik weet als mensen dit lezen dat er mensen tussen zullen zitten die verdrietig worden misschien wel boos…. omdat ik het nu wel voor elkaar heb…. maar het is niet zonder slag of stoot gegaan… heb wel moeten knokken en menig traan gelaten.. maar ik heb steeds mijn zorgen bij Hem gebracht… steeds God aangeroepen….
Natuurlijk heb ik ook mijn strijd gehad en nog….maar ik wil jou uitdagen om ook al je strijd en zorgen bij Hem te brengen…. dan zal Hij het goed maken…
Maar kom met lege handen en vertrouw op Hem…. Hij zal dan jouw handen vullen met wat jij nodig hebt!
Ik weet maar al te goed dat het niet altijd makkelijk is om dit te doen…..
Ga jij met mij de uitdaging aan??
Love Heals All Things 