Rust….
Had er een maand geleden over in een van mijn blogs…rust….wat verlangde ik daar naar….gewoon een periode van helemaal niks…..had het idee dat het nooit zou gebeuren….
En dan lig je nu al weer twee weken grotendeels in bed…. bed in de woonkamer, bij het raam….alleen lig ik zo laag dat ik net niet uit het raam kan kijken op straat, maar ik zie wel de luchten…luchten die op dit moment grauw en grijs zijn…..ach tijd van het jaar zullen we maar zeggen maar wat moet je dan oppassen dat je zelf niet grijs en grauw gaat denken…
En waarom lig ik in bed….vermoeden van een hernia, ze weten het niet zeker omdat mijn lichaam ook symptomen aangeeft die niet bij een hernia passen en op advies van de fysio en mijn eigen lichaam mag ik alleen maar lopen en liggen…
Kan er nog meer bij?? Ik weet het niet…..heb zelf het gevoel dat ik aardig op mijn laatste restjes loop/lig…. en dan weet je dat God in zijn Woord/Bijbel zegt dat je niet boven mate verzocht word.
U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.
…dit vindt ik een lastige zin…ontzettend lastig eerlijk gezegd….want is dat ook zo??….
Ik denk op het moment als je er middenin zit dat je zeker zal zeggen…..het is genoeg…dan voelt het of kan je niet meer….of is het of je emmer overloopt….dat je God smeekt wanneer houdt het op…wanneer krijg ik nu eindelijk rust….en ironisch genoeg krijg je dan ineens rust…letterlijke rust!
Maar als je er door heen moet, want je hebt simpelweg geen andere keus..dan kom je jezelf tegen en dan moet ik soms ook wel stiekem grinniken zoals nu..dan vraag/denk ik: “Mijn God waarom”….ik vroeg rust maar dit was nou ook weer niet de bedoeling….natuurlijk wil ik wel rust…maar nu moet ik zoveel dingen loslaten…vooral het zingen (Mozaïek nieuw koor waar we net begonnen zijn…The Choir Company Young Messiah) wat juist allemaal begon….en door mijn Vitb12 injecties kreeg ik eindelijk ietsje pietsje meer energie, dus het komt wel op een beroerd moment hoor…..maar dan ga je nadenken…(ach ja heb de tijd nu)…en dan ga je je situatie overdenken…..eerst een moment van balen…..een moment van ja en nu??? wat moet ik met mijn tijd??? en dan komt het moment waarop je gaat denken waarom? en dan denk ik toch dat God je soms even stil zet…Soms zet God je even stil om echt tot rust te kunnen komen….om weer dichter bij Hem te komen…tijd te nemen voor de dingen die belangrijk zijn en die soms er zo bij in schieten doordat er zoveel dingen op je pad komen of doordat je zoveel wilt en aan bepaalde verwachtingspatronen wilt voldoen…vaak verwachtingspatronen die je jezelf hebt opgelegd…
Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat God mij deze hernia klachten heeft gegeven om mij in de rust te brengen….absoluut niet, maar ik denk dat God van een nood een deugd kan maken…samen met jou als jij er gehoor aan wil geven…
Ik kwam namelijk al een hele poos niet meer aan mijn dagelijkse tijd met God toe…aan mijn vrijwilligerswerk bij Dagelijkse Broodkruimels…..ook voor mijn website nam ik de tijd niet meer….
Ik ben best wel een persoon dat ontzettend graag van alles wil…heeft natuurlijk ook zijn redenen….heb 20 jaar een verdoofd leven geleefd waardoor ik heel veel heb gemist…heel veel dingen ook niet meer weet….grote gaten in mijn geheugen heb….en op de een of andere manier wil je dat toch gaan inhalen…al zeg ik wel tegen mij zelf… dat gaat niet meer….ja kan die tijd niet meer inhalen… maar onbewust ben je er toch mee bezig….en dan ga je dus spreekwoordelijk voortdurend over je grenzen….maar ja wat wil je ook…zolang niet geleefd…niet het gevoel gehad dat je überhaupt bestond…en dan krijg je het leven terug…..dan wil je toch niets liever dan ook LEVEN…
Alleen ik wil veel te veel en veel te snel…maar ja ik ben toch ook al 45 jaar hihi en 20 jaar haal je niet zomaar in…maar goed op een gegeven moment merk je dus dat het niet gaat lukken op deze manier….dat er iemand op de rem moet trappen en dat ik dat zelf ben….iemand anders doet het niet voor je…maar dan komt het nare gevoel weer boven, dat je weer niet aan de verwachting kan doen van jezelf… wat je graag allemaal zelf nog wilt…en natuurlijk hebben we een zeer drukke ingewikkelde 2 jaar achter de rug van verhuizingen, trouwen, zorg regelen enz. enz…dus aan de andere kant is het ook logisch dat de rek eruit is….zelfs een (gezond) iemand zou nu zeggen…RUST….
Ook wil ik het soms niet altijd weten, maar 20 jaar leven als een zombie, als een persoon die in coma lag….(zoals een therapeut tegen mij zei) heeft zeer zeker zijn sporen na gelaten…helaas….lichamelijke sporen maar ook geestelijke sporen…Ik heb na zo,n heftig leven wel HSP (“Highly Sensitive Person”) ontwikkeld
http://www.5broden2vissen.nl/2wat-is-hsp.html
Niet zozeer dat ik een HSP persoontje ben van vroeger uit..maar HSP doordat mijn antennes ongelofelijk in opperste paraatheid staan en altijd hebben gestaan….altijd heb ik in een overlevingsmodus gestaan…waardoor mijn antennes over ontwikkeld zijn en ik een ernstige overgevoeligheid heb ontwikkeld op heel veel gebieden…en daar kan je in je gewone leventje af en toe behoorlijk last van hebben en met vallen en opstaan leer ik er mee omgaan…
Wat dit dus wel met zich meebrengt dat ik dus aardiger tegen mij zelf moet zijn en af en toe dus gewoon voor mij zelf moet kiezen….dus ja ik moet nu af en toe NEE zeggen, af en toe naar mijn eigen lichaam luisteren wanneer het aangeeft het is genoeg….luisteren wanneer mijn lichaam overprikkeld raakt of er tegen aan zit…helaas merk ik het nu pas achteraf…en dan is het vaak dus al te laat…..ik hoop dat ik het steeds eerder doorkrijg en op tijd op mijn eigen rem kan trappen….voor nu krijg ik hulp van mijn omgeving.. hierin is mijn partner heel belangrijk…maar ook God trapt dus af en toe voor mij op de rem…..pech dat ik het soms achteraf pas zie dat die periode goed is…..maar als je er middenin zit is het zo heftig…pfff…
Vindt het soms zo ontzettend moeilijk om leuke dingen los te laten…vaak heb ik voor de leuke dingen in mijn hoofd nog wel de energie voor…maar lichamelijk niet meer..en krijg die twee maar eens in balans….
Toch zijn het twee verschillende dingen die wel met elkaar in verbinding staan…..want als het lichamelijk niet goed met je gaat dan ga je dat op den duur geestelijk toch wel merken…en andersom ook..en als je dan je hart (je geestelijk leven) zo noem ik het maar even gemakshalve er ook nog bij wilt betrekken, want die heeft zijn voeding en balans ook nodig ja dan raakt je hele Zijn totaal uit balans….
En hoe krijg je deze drie Lichaam Geest en Ziel nu weer een beetje in balans?
Ik ga het proberen je te vertellen zoals ik het zie natuurlijk en zoals ik het doe, dit zal natuurlijk voor iedereen weer anders zijn…
- Zorgen voor je Lichaam: Luister naar je lichaam…je hebt er maar 1 en daar moet je het mee doen…maar wees ook lief voor je lichaam, zorg goed voor haar d.m.v de drie R,s Rust Reinheid en Regelmaat, ook is gezonde voeding een belangrijke bron van welzijn voor je….
- Zorgen voor je Geest: Als goed je ontspanning en inspanning in balans is krijgt je geest voldoende tijd om na Inspanning weer goed op te laden door de ontspanning die je dan neemt….dit betekend dus dat je “Zorgen voor je lichaam” ook serieus moet nemen.
- Zorgen voor je Ziel: Je relatie met God: Als je tijd neemt en investeert in je relatie met God dus met hem praten/bidden, uit zijn Boek/Bijbel lezen, bouw je aan de relatie met God en aan je eigen innerlijk welzijn, en wat ook belangrijk is contacten met mede christenen…geloven kun je niet alleen daar heb je anderen bij nodig…ook om opgebouwd te worden maar ook om getroost te worden als het moeilijk is…anders had God Adam wel alleen op de wereld gezet en had Hij Eva niet gemaakt en daaruit al de andere mensen het leven gegeven…een mens is ook in dit opzicht niet bedoeld om alleen te leven…doordat je werkt aan je innerlijke welzijn, je ziel ben je beter bestand tegen alle situatie,s die op je pad komen en ja dan kun je het juist aan…..en bovenal je weet waar je met je lichamelijke en geestelijke problemen naar toe kan gaan…
En dan ervaar je RUST…
Maar wat is het lastig om aan deze dingen te voldoen…..
Natuurlijk ging ik wel naar de kerk..natuurlijk las ik wel stukjes tekst die voorbij kwamen op facebook…of via mail maar echt tijd ervoor nemen…echt met God praten….ik schaam mij diep naar God toe dat ik dit zo heb laten versloffen……het voelt net zoiets als heb je een hele tijd niks meer van je laten horen naar een goede vriend of vriendin…..pff dan kun je je soms ook zo schuldig voelen, ik weet niet of jij dat kent??
En wat is het dan geweldig om te weten dat God mij niet vergeet….dat Hij gewoon er altijd is en ook altijd dezelfde blijft….eigenlijk niet te begrijpen met ons verstand…..wij als mensen hadden al gauw gezegd….Nou daar hoor je ook niks meer van…wat is dat nou voor vriend/vriendin…
En dan te weten dat God een God van Trouw is en een God is van vergeven…..en dat Hij gewoon weer met je verder gaat, verder waar je met Hem was gebleven als jij tegen Hem zegt… Sorry!!!
Wauw……kun jij dit gevoel met mij delen….hoor het graag van je!
Reni En Elisa
Herstel Mijn Eerste Liefde
Vader in de hemel
die zoveel om mij geeft
dat U in Uw genade
Uw Zoon gegeven heeft
Dank U voor Uw liefde
Uw eindeloze trouw
dat ondanks al mijn falen
U zegt: “Ik hou van jou”.
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
De drukte van het leven
trok mij met zich mee.
De liefde die vervaagde
de passie die verdween.
Ik was U niet vergeten
maar nam de tijd niet meer
om in uw woord te lezen
bij U te zijn o Heer
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
Vader in de hemel
met eerbied vraag ik nu
of U mij wilt vergeven.
Ik kan niet zonder U
Dank U voor Uw liefde
Uw eindeloze trouw.
En Vader, ik wil zeggen
dat ik zoveel van U hou.
Dit lied kon even niet zingen zonder dat de tranen over mijn wangen rolden….het raakte mij zo…en tegelijk een ongelofelijke dankbaarheid dat je altijd weer terug mag komen…..
En dan ga je dus door een heftige periode en denk je dit is teveel Heer, dit gaat niet lukken en dan die tekst…pfff
U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.
Maar op een gegeven moment merk je…“hé ik heb het aan wel aan gekund….ik ben er doorheen gekomen, en dat het net niet teveel was….en dat je het gered hebt…dat je er nog bent…dat je nog leeft!!!
En dan wordt de tekst WAARHEID…..en gaat de tekst voor je LEVEN!
Wat een Zegen en bovenal wat een genade…
Love Heals All Things 