Onderstaande stuk las ik op de website van EVA

Wat herkenbaar…

Ik las het en was verwonderd.. het komt eigenlijk op een moment dat ik het juist kon gebruiken om te lezen..

God weet wat je nodig hebt!Ik ben namelijk na 30 jaar weer in het vizier van de UWV, hierover heb ik in de blog samen-loslaten-rouwen-toekomst-en-plannen-maken-gaan-hand-in-hand geschreven…

Ondertussen heb ik gesprekken gehad bij het UWV en ben ik bij een re-integratiebureau beland… in Hengelo… ik heb het echt getroffen met de arbeidsdeskundige en nu ook weer bij het re-integratiebedrijf een fijne coach getroffen… ik weet dat God hier de hand in heeft..

Hij weet immers wat ik nodig heb om tot het doel/plan te komen die Hij voor mij voor ogen heeft.. Ik hoef alleen Hem maar te volgen..

En nu sinds vorige week heb ik definitief een jaar gekregen van de UWV om mij “werkfit” te maken.. zoals dat heet… onderzoeken welke richting bij mij past en welke trainingen, cursussen, testen, werkervaringsplekken, snuffelstages heb ik daar voor nodig om te komen tot “werk”..

Ik vind het zo bijzonder om mee te maken..
Er gaat een hele nieuwe wereld voor mij open.. tegelijk vind ik het ook ontzettend spannend!

Ben een echte laatbloeier zullen we maar zeggen.. maar het is nooit té laat toch??

Ook ben ik sinds kort begonnen met vrijwilligerswerk… gedeeltelijk terug naar mijn roots.. in de ouderenzorg maar dan op de dagopvang/dagbesteding.. activiteiten organiseren voor de ouderen..

Ooooooo wat voelt dat vertrouwd... het bloed kruipt waar het niet gaan kan zeggen ze wel eens.. 

Toch ga ik met het re-integratiebedrijf nog meer richtingen onderzoeken zodat ik straks een weloverwogen keus kan maken welke richting/werk bij mij past!

Maar ook merk ik dat ik ondanks dat het allemaal leuk en uitdagend is ik gauw in de valkuil van “afwijzing” val… deze “antenne” is zo ontzettend gevoelig geworden.. waardoor ik erg perfectionistisch ben geworden.. bang ben om fouten te maken.. stinkende mijn best doe.. ik gauw ja zeg als mensen mij om een gunst vragen.. of overal in mee ga terwijl ik dat misschien helemaal niet leuk vind.. mijn grenzen makkelijk over ga..

Simpelweg omdat ik bang ben om (weer) afgewezen te worden

Door deze valkuilen moet ik mijzelf vaak genoeg bij de kladden pakken en anders gaan “(om)denken”

Ook loop ik natuurlijk nu meer tegen mijn “imperfectie” aan… merk ik dat ik “net kom kijken” voor mijn gevoel… is natuurlijk aan de ene kant.. aan de andere kant heb ik een heleboel levenservaring waar ik zeer zeker ook wat mee kan in dit hele traject..

Hoe kan ik dan die angst voor afwijzing overwinnen?

Heb vorig jaar een hele cursus gehad hierin “Als mijn muren vallen” hier heb ik meerdere blogs over geschreven.. het heeft mij veel gebracht.. maar het blijft altijd een zwakke plek en dit weet de “andere kant” ook.. dat dit mijn zwakke plek is en hij zal altijd de aanvalspijlen daarop richten..

En dan lees je dit citaat:

‘Angst voor afwijzing verdwijnt alleen wanneer wij onszelf niet meer afwijzen’

Leanne Payne zegt in haar boek Herstel van identiteit door genezend gebed dat een gebrek aan zelfacceptatie onder christenen een van de grootste barrières is tot het ontvangen van Gods liefde en genezing. Zij legt uit dat wij nooit tot emotionele en geestelijke volwassenheid kunnen groeien zolang er in bepaalde gebieden in ons leven zelfafwijzing is. Alleen, het zit soms zo ingebakken en de gedachten van zelfkritiek voelen zo eigen. 

GOEDE BASIS

Als wij gezegend zijn met een gezond en realistisch zelfbeeld, hebben wij ook een hoge mate van zelfwaardering. Dit betekent dat wij ook zelfvertrouwen hebben, en dat vormt de basis waarop innerlijke zekerheid rust. Vanuit deze goede basis zijn wij in staat om risico’s te nemen, nieuwe dingen te leren, tegenslagen en faalmomenten te incasseren, zonder te denken dat wij inherent slecht zijn, niet deugen en tot niets in staat zijn. Deze basis hebben wij ook nodig om imperfectie in onszelf en anderen te incasseren, te relativeren en zelfs te omarmen. Gebrek aan zelfacceptatie heeft daarom een directe link met de neiging tot perfectionisme

Ook in mijn zoektocht.. in deze nieuwe fase.. want wat is dan het onderstaande stukje voor mij herkenbaar..

Ben ik goed genoeg? Ben ik mooi genoeg? Mag ik erbij horen? Ben ik van waarde? Doe ik ertoe? Ben ik goed zoals ik ben? Ben ik iemand die liefde verdient? Dit zijn vragen die vaak herhaald worden, diep in onze ziel. Wij zijn ons er zelf niet van bewust. Ze klinken namelijk als een soort achtergrondruis, een altijd aanwezige basisangst en onzekerheid. Het is deze angstige basis die ons aanjaagt in onze drang naar perfectie. Wij denken dat als wij dingen perfect doen, wij goedkeuring krijgen en niet afgewezen worden.

Helaas zal afwijzing op deze aarde altijd blijven bestaan.. we kunnen namelijk niet met iedereen vrienden zijn en we zijn allemaal verschillend en uniek gemaakt en leven allemaal dit lastige leven en ieder heeft zijn tekortkomingen…

Angst voor afwijzing verdwijnt alleen wanneer wij onszelf niet meer afwijzen. Willen wij perfectie bereiken, dan moeten wij eerst onze eigen imperfecties omarmen.  

Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik krijg dit niet alleen voor elkaar.. mij zelf accepteren inclusief mijn imperfectie.. kan ik niet zonder Hem… ik heb Hem daarin zo nodig… maar wat ben ik daar blij om… want Zijn goedkeuring.. het weten dat Jezus je nooit afwijst.. wat je ook doet.. wat er ook verkeerd gaat.. hoe wankel je ook staat of Imperfect je ook bent… dat brengt HELING en HERSTEL!!

Ik wil nog maar 1 ding en dat is met Jezus mijn leven leef want dan komt het goed! 

Vanmorgen een geweldige preek gehoord over dat Jezus ons een leven wil geven in Volheid..

Maar wat is leven in Volheid??

De voorganger vertelde hoe hij dat uit had gelegd aan een meisje van 8 jaar.. en ik werd geraakt..

Hij was met het meisje van 8 in gesprek geraakt en samen zijn ze tot een definitie van Leven met Jezus in volheid gekomen..

Als je een glas hebt die vol is.. kan er niks meer bij.. maar dat hoeft dan ook niet want hij is compleet…

Wat vond ik dit een prachtige stukje… als wij een relatie hebben met Jezus, als Jezus helemaal verweven is in ons leven.. en wij ALLES van Hem verwachten en in afhankelijkheid van Hem leven… dan kan er niks meer bij maar dan hoeft er ook niks meer bij.. want dan is het goed… dan is ons leven compleet!

Compleet met onze imperfectie!

Ik blij en dankbaar dat ik kan zeggen dat ik een relatie heb met Jezus.. Hij heeft mij bij de lurven gepakt en ik heb Ja gezegd!!

Het heeft mij Bevrijding, Vergeving, Genezing, (zelf)Acceptatie en Gezien zijn gebracht!

En samen met Hem mag ik, ondanks mijn imperfectie, het leven leven dat Hij voor mij bedoelt heeft.. onderzoekend, uitstappend en verlangend uitzien naar wat komen gaat…

Samen met Jezus durf ik mijn imperfectie te omarmen!

Be Blessed!