Heer, In deze tijd, waarin we met z’n allen zoveel geduld moeten opbrengen, bidden wij om uw brood zodat wij dat kunnen uitdelen aan mensen die zich al lange tijd zo leeg voelen bidden wij om uw water voor degenen die zich uitgeput voelen door de crisis bidden wij om opvang van de jongeren die in deze tijd vervreemd van zichzelf en anderen raken bidden wij om een arm om de schouder voor de mensen die zich eenzaam en depressief voelen door de kilte die al zo lang heerst bidden wij om aandacht en zorg voor de zieken die door het virus getroffen zijn bidden wij om liefde voor hen die zich door de lockdown opgesloten voelen in zichzelf bidden wij om troost voor de mensen die hun geliefden verloren door het virus en hen moesten begraven Christus ontferm u Amen
Want Hij geeft sneeuw en regen de opdracht om op de aarde te vallen. Dan ligt al het menselijke werk stil, zodat men overal Zijn macht kan zien. Job 37:6-7
Dus kijken wij niet naar wat zich voor onze ogen afspeelt, maar wij kijken uit naar wat wij nu nog niet zien. Alle zichtbare dingen zijn tijdelijk, maar de dingen die nu nog niet zichtbaar zijn, zullen eeuwig blijven. 2 Korinthiërs 4:18
Het leven van vandaag is een kwestie van een lange adem…
Ik vind het lastig… ik vind het moeilijk om vol te houden… de coronavermoeidheid slaat toe… het is druk op mijn werk… er wordt steeds meer gevraagd van mij in de thuissituatie.. hoe zorg ik daarin dan goed voor mij zelf?
Ik zat er van de week echt even doorheen…
Ik merk dat het leven met rouw… je partner verliezen bij leven is leven in rouw… in golvende bewegingen gaat.. ene moment diep verdriet en het andere moment berusting….
En ja deze week had ik een week van diep verdriet.. waarin veel binnen kwam… waarin ik rouw en verlies heftig ervoer.. en de beslommeringen die het leven met dementie geeft meer ervoer dan de weken ervoor..
Het gemis van mijn maatje neemt steeds meer vormen aan…
Soms door de drukte van het leven mis je de tijd om er bij stil te staan.. maar daardoor verlies je ook snel de aandacht voor jezelf.. bij mantelzorgen verleg je steeds weer je grens.. vaak onbewust… ene moment denk je… ik trek het niet meer.. maar dan gebeurt er weer iets wat je doet glimlachen en je vergeet hoe zwaar het was en je gaat weer door.. je bent aan het overleven…
Ik merk ook dat ik last heb van de huidige situatie.. het geeft mij ontzettend veel stress… het “anders” contact hebben met mensen… het “onbezorgde” is weg… het gewoon ergens naar toe gaan zonder er bij na te denken.. heb ik mijn mondkapje op… heb ik mijn handen ontsmet.. houdt ik 1.5 meter afstand.. houd ik genoeg rekening met de ander?
Het leven is niet meer “normaal“… het wordt steeds lastiger om contacten te leggen… er leeft zoveel angst onder de mensen.. angst voor elkaar.. angst voor de toekomst… voor wat er nog meer komen gaat.. dit uit zich in depressies… onmacht en frustratie..
Vooral de jeugd heeft eronder te lijden… juist in deze periode van je leven heb je contacten met leeftijdsgenoten zo nodig.. in deze fase van je leven groei je op tot gezonde volwassen mensen.. leer je omgaan met elkaar.. en leer je omgaan in relatie met elkaar…
Ik heb contact met leeftijdsgenoten… gezond volwassen worden vroeger ontzettend gemist… doordat ik altijd een buitenbeentje was en daardoor erg gepest.. en in mijn jongvolwassen leeftijd de psychiatrie tijd begon…. waardoor je ook buiten de samenleven wordt geplaatst…
Maar de huidige generatie van deze leeftijd groeit op in angst.. dat het juist niet goed is om contact met elkaar te hebben.. dat je elkaar ziek kan maken.. je krijgt dus de boodschap mee.. Jij bent een gevaar voor je medemens… als de ander ziek wordt is het jou schuld…. dus pas goed op en kijk uit wat je doet..
Deze verantwoording bij de jeugd neerleggen is zo fout en geeft een enorme deuk in je zelfvertrouwen.. maar ook dat de jeugd zich ontzettend verantwoordelijk gaat voelen als het misgaat..
Natuurlijk zijn er jongeren die het misschien wat sneller naast zich neer gaan leggen.. of er minder moeite mee hebben.. waar het minder binnen komt.. maar er zijn ook jongeren waarbij het wel flink binnen komt.. vooral als je nogal gevoelig karakter hebt… of bv als je beschadigd bent door gebrokenheid binnen het gezin waar je in opgroeit.. of gepest wordt op school..
Dit alles komt best heftig bij mij binnen.. een zogenoemde trigger.. het herinnerd mij aan een gebeurtenis in mijn jeugd… Tijdens mij jeugd zijn er uitspraken gedaan waar ik behoorlijk last van heb gehad.. en heel soms nog.. vooral als vergelijkbare situaties zich voor doen…
Er is destijds tegen mij gezegd.. als je niet goed je best doet en niet goed voor de ander zorgt en als hij of zij dan ziek wordt… dan is het jou schuld..
Dit resulteerde bij mij in extreme alertheid… dat ik enorm gericht was op de ander.. ik signaleerde en scande voortdurend alles om mij heen.. deed ik wel goed mijn best.. liet ik geen steken vallen? Miste ik iets?? en als er dan iemand ziek werd kreeg ik het Spaans benauwd.. letterlijk… want ik heb toch niet iets gemist??
Door dit alles ontwikkelde ik een enorme verantwoordelijkheidsgevoel voor alles en iedereen… want oefff… als die ander nou toch ziek werd.. en hij of zij ging dood.. dan was het mijn schuld.. dan had ik niet goed mijn best gedaan…
Zie je wat voor impact het heeft... dit alles gaat in je hoofd en hart een leven leiden en een leugen is geboren..
Exact gebeurt er nu in de wereld..
De verantwoordelijkheid die nu aan onze jeugd wordt gegeven is geen verantwoordelijkheid.. maar is manipulatie… en deze manipulatie maakt je kapot!!
Kun je je voorstellen dat dit mij enorm raakt… ik weet en ervaar nog dagelijks de gevolgen.. en dan wordt ik boos en verdrietig… er is zoveel onrecht wat wij mensen elkaar aandoen!!
Dan overspoelt mij alles wat er in de wereld gebeurt.. ook door mijn hoog gevoeligheid (HSP) komt alles drie keer zo hard binnen..
En juist dan.. heb ik mijn rust en me-time drie keer zo hard nodig..
We weten onderhand wat stress voor effect op je lichaam heeft.. en ook ik kwam daar niet onderuit.. ik kreeg meer pijn… er kwamen wat meer klachten dan anders.. ik raakte vermoeider…
In mijn hoofd gingen direct allerlei leugentjes hun zegjes doen…
“niet naar luisteren.. ik moet volhouden.. hier wil ik niet aan toegeven.. hier kan ik niet aan toegeven… ik moet dit toch kunnen??” Straks krijgen de mensen nog gelijk ook dat ik “Psychiatrisch patiënt” ben.. dat ik het leven niet aan kan.. ik hoor het ze al zeggen: “vroeg of laat valt ze toch uit… we kunnen er op wachten” ‘Ik moet het zelf kunnen… ik ben altijd afhankelijk geweest… dat nooit weer… ik kan het zelf.. en ik zal ze geen gelijk geven…”
Dus Doorrrrrr…….
Oefff..
Maar mijn lichaam bracht mij tot stilstand.. mijn lichaam gaf een duidelijke grens… ontsteking in het kniegewricht… ik had de stress te veel laten oplopen en geluisterd naar de leugentjes in mijn hoofd..
Ik zat er echt even flink doorheen… de tranen vonden zijn uitweg… als dan eenmaal de registers open gaan dan kan je niet meer stoppen.. tenminste dat is mijn ervaring..
Afijn… Het lucht wel op..
Wat ik enorm kostbaar vind is dat God mij gezegend heeft met lieve vriendinnen… waar ik altijd aan kan kloppen… waar ik mijn pijn en verdriet mee kan delen.. en waar ik mee kan sparren… die mij vertrouwen geven waardoor ik leer dat ik steeds meer mijzelf mag zijn.. gewoon mag zeggen wat ik voel en ervaar.. zonder veroordeeld te worden.. zonder voor “Gek” verklaard te worden… echte vriendinnen… zo iets kostbaars…. heb ik nooit gehad.. ik heb zo vaak gebeden dat ik dit mocht ervaren in mijn leven…
En God heeft geantwoord… het mooie is dat je er zo voor elkaar mag en kunt zijn en elkaar daardoor opbouwt.. oké het schuurt ook af en toe… maar dat maakt de relatie alleen maar sterker..
Doordat je elkaar opbouwt krijg je weer helderheid in je denken en kom je er samen achter wat de struikelblokken zijn en waar je mee aan de slag kan om weer verder te kunnen..
Maar waarom heb ik daar dan zo’n moeite mee om goed voor mijzelf te zorgen.. waarom doe ik mij hierin dan zo vaak te kort? Waarom durf ik daarin niet goed voor mij zelf op te komen??
Mijn vriendin was bij mij op de koffie en gaf mij de eyeopener..
Au.. die deed zeer.. die kwam binnen..
Ze zei: “je zorgt niet goed voor jezelf en je komt niet voor je zelf op omdat je nog steeds in de leugen geloofd dat je “GEK” bent… oftewel dat je nog steeds een “psychiatrisch patiënt” bent.. dit is jou zelfstigma… door al deze leugens ben jij je continu aan het bewijzen dat je geen “psychiatrisch patiënt” meer bent.. je bent continu aan het bewijzen dat je niet “GEK” bent.. dat je wel kunt werken.. dat je heus wel goed voor je partner kunt zorgen.. dat je “normaal” bent net als ieder ander..
De leugens klonken als een echo in mijn oren…. Wie ben jij nou… jij “psychiatrisch patiënt”.. jij hebt geen rechten.. wat beteken jij nou nog voor deze maatschappij..
Ik dacht eigenlijk dat ik al deze leugens al aardig afgezworen had..
Ik dacht na en kwam tot de conclusie dat er diep van binnen toch waarschijnlijk nog iets zit wat bodem geeft aan die leugens… er hoeft namelijk maar 1 iemand een leugen/stigma weer te bevestigen en het valt direct in een bodem waar het weer kan gaan groeien.. ook al is die bodem al aardig omgeploegd… toch zit er blijkbaar nog iets wat deze stigma’s voeding geeft waardoor het weer kan groeien..
Deze stigma’s hebben heel lang mijn leven bepaald… en ja ze bepalen dus af en toe nog steeds mijn leven…
Het zit zo diepgeworteld.. iets wat je 30 jaar hebt gehoord en bent gaan geloven.. krijg je er zo een twee drie niet uit… ga maar een verkreukeld propje papier weer recht strijken.. de kreukels blijf je zien.. zo is het ook met de beschadigingen van het leven..
Het is hardwerken… met vallen en opstaan..
Wat ben ik dan blij als ik vriendinnen heb die eerlijk tegen mij zijn.. ook al doet het pijn.. je groeit er weer door en kan er mee aan de slag zodat je weer in de vrijheid komt die God voor jou heeft… Zijn waarheid…
Gelukkig ken ik deze God.. waar ik altijd bij terug mag komen.. ook als ik weer in die leugen ben gaan geloven… ook als ik faal… Hij is mijn rots.. mijn houvast… Hij blijft altijd dezelfde.. wat Hij over mij zegt blijft ook altijd hetzelfde..
En dan mogen we Zijn waarheid proclameren en de leugen daarmee wegsturen… elke keer weer..
Dan komt er opnieuw bevrijding en ruimte…. en ga je alles in een ander perspectief zien…
Mijn Vader is zo liefdevol… als jij opnieuw alles aan Hem geeft dan laat Hij zichzelf zien.. door een preek.. in een lied.. tijdens een overdenking.. door een podcast.. zodat je inzichten krijgt… en een positieve boost om door te gaan.. Hij moedigt je daar mee aan..
Hij heeft mij vandaag laten zien.. hou vol.. je hoeft het niet alleen te doen.. wij gaan samen die stigma’s verslaan.. ook al struikel je vandaag.. je mag vandaag ook weer opstaan en vandaag verder leven.. Dit is vandaag het is alles wat je hebt morgen komt later en gisteren is al weer weg.. dit is vandaag met zijn vreugde en zijn pijn.. je hoeft maar één ding te doen.. dat is er zijn!!
Maak je geen zorgen over morgen. Bewaar die zorgen maar voor morgen. Je hebt het al moeilijk genoeg met vandaag. Mattheüs 6:34
Zo Groot is onze God.. Hij weet wat wij nodig hebben en heeft ons de Bijbel gegeven en elkaar om ons bij de hand te nemen en ons wegwijs te maken in dit leven…
Geweldig dat we Zijn Boek hebben… waar gewoon je hele leidraad van het leven in staat!!
Elke dag opnieuw… Hij geeft Elke dag weer nieuwe moed en nieuwe kracht… en elke dag is Hij erbij!!
Leg elke morgen opnieuw jouw hand in Zijn hand en leef VANDAAG!!
Ik zie de ellende groeien Om mij heen Egoïsme Haat Onverdraagzaamheid Iedereen alleen
Waar bent U? De Almachtige Begin en het einde Die is, die was, die komen zal Maar ik mis soms de bewijzen Ik lees Uw woord Maar mijn hart blijft stil Ik bid om U Maar voel geen verschil Ik zie de ellende groeien Om mij heen Egoïsme Haat Onverdraagzaamheid Iedereen alleen Ik mis U Waar bent U? Wat is het bewijs van Uw bestaan? Ik zie Uw volgelingen Ze volgen de leer die ze past Claimen wonderen die ik niet zag Leven niet anders dan de atheïst Maar geen van mijn zonden wordt gemist Waar bent U? Wie bent U? Wie laat me zien dat U bestaat? Zoals ik het kwaad zie, overal op straat Bestaat U? Ik bid om Uw heilig vuur Aanwezigheid van Uw geest Ik hoor de woorden die men spreekt in Uw naam Mooie woorden zonder kracht Over geld, gezondheid en dat het beter zal gaan Laat me zien dat U bestaat Laat me weten dat ik leef Met een doel Met een doel Laat me weten Dat U bestaat Zodat ik niet doelloos sterf Maar leef -Trudy Steegman-
Bovenstaand gedicht las ik op de pagina van Trudy Steegman… zij schrijft prachtige gedichten die je raken.. Zo ook dit gedicht..
Het verwoord mijn gevoelens.. gevoelens die er al een poosje zijn en waar ik eerlijk gezegd geen raad mee weet.. gevoelens die mijn wereld regelmatig overhoop halen..
Gevoelens waar ik wat mee wil en waar ik ook wat mee moet..
Waarom??
Omdat ik merk dat ik de grip verlies op mijzelf..
Ja.. ik weet dat we ons niet moeten laten leiden door ons gevoel omdat die ons meestal misleiden.. maar ik ben blij dat ik eindelijk weer voel.. maar hoe en waar ligt de grens van die gevoelens..
Meestal schakel(de) ik mijn gevoel uit om te overleven.. ook al wil(de) ik dit niet.. mijn lichaam/geest deed/doet dit uit automatisme.. uit “altijd zo geleerd dus altijd zo gedaan”… overlevingsstrategie.. maar dit is niet oké! want als je niet meer bij je gevoel kan kan je ook de dingen niet meer verwerken of doorleven.. en als je dan getriggerd wordt dan kan het je zomaar ineens enorm overspoelen.. tevens wordt je onbereikbaar voor de ander en voor jezelf!
Ik ben de laatste tijd dus bezig om het voelen steeds meer toe te laten.. en ja… ik ben een gevoelsmens zoals jullie onderhand wel weten maar mijn lichaam/geest zit mij regelmatig in de weg.. die probeert namelijk regelmatig uit mijn vroegere overlevingsstrategie mijn gevoelens te blokkeren.. het klinkt misschien raar maar heb er vaak geen invloed op.. het gebeurt.. gelukkig herken ik het steeds vaker…
Maar waar ligt de grens… in gevoel(ens) en verstandelijk… ik merk dat dit enorm zoeken is en dat het met vallen en opstaan gaat.. tegelijk ben ik ook dankbaar dat ik überhaupt weer kan “voelen” ..
Maar de situatie waar we nu in leven (lees coronatijd) en mijn thuissituatie (lees achteruitgang van mijn partner) wordt het wel erg moeilijk om te blijven vechten tegen mijn lichaam/geest om niet mijn gevoel(ens) uit te schakelen.. om niet in de overlevingsstrategie te gaan stappen… ik ben er mij van bewust dat ik wel gedeeltelijk in een overlevingsmodus zit.. anders kan ik alles (wat er op mijn pad komt) niet volhouden… maar ik wil voorkomen dat ik kopje onder ga.. en van dit vechten.. daar wordt ik nou zo moe van.. toegeven aan totale uitschakeling van mijn gevoel(ens) ligt op de loer..
Ik probeer om God hierin te zoeken.. om Zijn nabijheid te vinden.. maar wat lijkt en voelt het soms of de hemel van koper is..
En dan lees je dit gedicht..
Ben geraakt..
Ervaar het als een knipoog van God.. dat Hij mij ziet en hoort..
Je zult nu vast zeggen.. knipoog van God?
Ja… ik geloof niet in toeval namelijk… ik zie dit als antwoord op mijn roep “Waar Bent U??”
Ik weet vanuit mijn geloof en zekerweten dat Hij ons ziet en hoort.. waarom het dan zo stil blijft.. weet ik eerlijk gezegd niet.. misschien vanwege onderstaande citaat van Ron van der Spoel!?
De tijd waarin God zwijgt, waarin gebeden niet worden verhoord, is de tijd waarin we het meest leren alles van onszelf los te laten, omdat we zo intens naar Hem gaan verlangen. Als God zwijgt, als God niet meer ingrijpt, zal onze blik langzaam maar zeker van zijn handen naar zijn ogen gaan. Dan zoeken we niet meer wat Hij voor ons kan doen, want Hij doet even niets. Dan zoeken we vol vertwijfeling en verlangen naar Zijn liefde, naar zijn hart.
Dan is er maar 1 antwoord op onze roep.. op mijn roep…
Liefde… Liefde van Hem voor ons!
Hoe houd je dan moed om door te gaan.. om overeind te blijven als alles om je heen stil valt.. dan moet ik ineens denken aan vanmorgen.. tijdens een Online dienst kreeg ik onderstaand nummer te horen.. een prachtig lied.. een strijdvaardig lied!
Bethel Music – Raise A Hallelujah Overige artiesten: Jonathan David Helser Melissa Helser
I raise a hallelujah, in the presence of my enemies I raise a hallelujah, louder than the unbelief I raise a hallelujah, my weapon is a melody I raise a hallelujah, heaven comes to fight for me
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive!
I raise a hallelujah, with everything inside of me I raise a hallelujah, I will watch the darkness flee I raise a hallelujah, in the middle of the mystery I raise a hallelujah, fear you lost your hold on me!
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive!
Sing a little louder (In the presence of my enemies) Sing a little louder (Louder than the unbelief) Sing a little louder (My weapon is a melody) Sing a little louder (Heaven comes to fight for me) Sing a little louder (In the presence of my enemies) Sing a little louder (Louder than the unbelief) Sing a little louder (My weapon is a melody) Sing a little louder (Heaven comes to fight for me) Sing a little louder!
I’m gonna sing, in the middle of the storm Louder and louder, you’re gonna hear my praises roar Up from the ashes, hope will arise Death is defeated, the King is alive! Copyright 2020. All Rights Reserved
Nederlandse vertaling! Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten
Ik ga zingen, in het midden van de storm Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik hef een halleluja op, met alles in mij richt ik een halleluja op, ik zal de duisternis zien vluchten Ik breng een halleluja omhoog, in het midden van het mysterie hef ik een halleluja op, vrees dat je je greep op mij verloor!
Ik ga zingen, midden in de storm. Luider en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Zing een beetje luider (in de aanwezigheid van mijn vijanden) Zing een beetje luider (Luider dan het ongeloof) Zing een beetje luider (Mijn wapen is een melodie) Zing een beetje luider (de hemel komt om voor me te vechten) Zing een beetje harder ( In de aanwezigheid van mijn vijanden) Zing een beetje harder (Luider dan het ongeloof) Zing een beetje harder (Mijn wapen is een melodie) Zing een beetje harder (De hemel komt om voor me te vechten) Zing een beetje harder!
Ik ga zingen, midden in de storm Sterker en luider, je gaat mijn lof horen brullen Vanuit de as, er zal hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft! Copyright 2020. Alle rechten voorbehouden
In dit lied zat een stukje tekst wat extra binnen kwam..
Ik hef een halleluja op, in de aanwezigheid van mijn vijanden hef ik een halleluja op, luider dan het ongeloof Ik hef een halleluja op, mijn wapen is een melodie Ik hef een halleluja op, de hemel komt om voor me te vechten Ik ga zingen, in het midden van de storm Sterker en harder, je zult mijn lof horen brullen Vanuit de as, zal er hoop komen De dood is verslagen, de koning leeft!
Ik schiet vol als ik het lees… en weet je… dit is God.. Hij geeft moed en ik voel mij weer strijdvaardig…..
Zoals jullie weten is zingen een uitlaatklep voor mij.. maar momenteel ligt alles stil en is het binnenin mij ook stil.. dit knaagt aan mij.. en ben ik aan het zoeken om toch te blijven zingen.. maar regelmatig zakt mij de moed in de schoenen en vind ik het lastig om toch te zingen.. waarom.. waarvoor doe ik het nog.. dit maakt dat ik regelmatig in een dal zit… maar dit nummer geeft mij weer moed.. moed om zingend de vijand te bestrijden.. gevolg… heb de hele dag lopen zingen.. zingen van Hem!
Ooit zij een coach tegen mij dat als je gaat zingen er een engelentroon om je hoofd komt waardoor de duisternis geen macht meer heeft om in je gedachten te komen.. als je zingt troont God op je lofstem.. en waar God is kan geen duisternis zijn!
Waarom wordt het zingen aan banden gelegd.. de duisternis weet dit ook… maar ik blijf zingen.. in mijn eigen huis… in de auto…
Blijf alsjeblieft zingen.. dan zal God komen en de duisternis moet dan wijken..
Wauw wat een bemoediging..
Maakt dit de situatie minder zwaar? Nee..
Momenteel zit ik in zwaar weer.. maar wat mag ik dankbaar zijn met de knipogen van Hem…
Het mooie is dat God ons deze woorden heeft gegeven om uit te delen.. als je iets op je hart krijgt van Hem krijg je het nooit voor jezelf.. je krijgt het om iemand anders te bemoedigen en op te bouwend voor iemand anders..
Zo krijg je een dubbele Zegen!
Hij zegt…. Ik zie je.. heb vertrouwen in Mij.. ook al zie je het nog niet.. alles komt uiteindelijk goed want Ik heb de dood overwonnen.. ik heb allang de overwinning over het kwaad behaald..
Vandaag kreeg ik onderstaande overdenking toegestuurd die ik graag met jullie wil delen.
Kijk ‘Esther Noordermeer Visie op verdeeldheid naar aanleiding van Corona’ op YouTube
Een mooie en gedegen uitleg over de verdeeldheid in Nederland…
Het kwam bij mij binnen en ik werd er ontzettend verdrietig van.. verdrietig hoe wij als mensen de weg kwijt kunnen raken maar vooral wat de gevolgen zijn…
Bij welk kamp hoor jij? En hoe snel wijs jij met de vinger naar de ander!
Wat ik ook bijzonder vindt.. hoe dit alles… wat er gebeurt wereldwijd… vroeger in de bijbel ook gebeurde!
Het mooie en bemoedigende is hoe gaan wij hier mee om..
Roepen we Hem aan… en blijven we dat doen? Zodat Hij één of DE Richter gaat sturen…
Ik houdt hoop.. hoop op een machtige God die deze reddeloze wereld in Zijn handen heeft en uiteindelijk uitkomst zal brengen
Tegelijk hoop en bid ik dat ik vol mag houden.. doe jij met mij mee??
Ik weet als geen ander wat een auto-imuunziekte inhoudt.. en ik houdt mijn hart vast bij het zien van deze informatie.. Dit is exact wat mijn lichaam al jaren doet na al die troep (medicatie) die ik (onnodig) heb geslikt!
Een gerespecteerde immunoloog die al 40 jaar in het vak immunologie en vaccins zit! Ik deel dit om over na te denken voor je een beslissing neemt! Het is niet zonder risico’s… wat ook de regering vermeld! Misschien niet op korte termijn maar over een jaar.. 2 jaar… ik moet er niet aan denken.. wat er zou kunnen gebeuren met de inmiddels dan miljoenen gevaccineerden.. want hebben we dan cappiciteit om deze groep te begeleiden…
En nee ik ontken niet dat Covid bestaat.. heb het van dichtbij mee gemaakt.. maar er zijn andere wegen om hieruit te komen..
Je immuunsysteem versterken.. goede voeding.. en accepteren dat we in een wereld leven met ziekte en beperkingen..
Covid zal blijven bestaan.. ook met of zonder vaccin.. net zoals de vele andere ziektes.. waar we nu wonderwel niks meer over horen en ineens geen naam meer krijgt als iemand daaraan lijdt of overlijdt!
Baat het niet dan schaadt het niet.. deze vlieger gaat niet meer op! Ik zou willen eindigen met “Zint eer gij Begint!”
The world waits for a miracle The heart longs for a little bit of hope Oh come, oh come, Emmanuel A child prays for peace on Earth And she’s calling out from a sea of hurt Oh come, oh come, Emmanuel And can you hear the angels singing Glory to the light of the world Glory, the light of the world is here The drought breaks with the tears of a mother A baby’s cry is the sound of love Come down, come down, Emmanuel He is the song for the suffering He is Messiah, the Prince of Peace has come He has come, Emmanuel Glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world For all who wait For all who hunger For all who’ve prayed For all who wonder Behold your King Behold Messiah Emmanuel, Emmanuel Glo-glory to the light of the world Glory to the light of the world Glory to the light of the world Behold your King Behold Messiah Emmanuel, Emmanuel The world waits for the miracle The heart longs for a little bit of hope Oh come, oh come Emmanuel
Vertaling in het nederlands van het bovenstaande prachtige lied!
De wereld wacht op een Wonder
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom, Emmanuel
Een kind bidt voor vrede op aarde
En ze roept vanuit een zee van pijn
Oh kom, oh kom, Emmanuel
En kun je het horen, engelen zingen
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie, het licht van de wereld is hier
De wanhoop breekt met de tranen van een moeder
Het gehuil van een baby is het geluid van de Liefde
Kom naar beneden, kom naar beneden, Emmanuel
Hij is het lied van het lijden
Hij is de Messias, de Vredevorst is gekomen
Hij is gekomen, Emmanuel
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Voor allen die wachten
Voor allen die honger hebben
Voor allen die hebben gebeden
Voor allen die zich afvragen
Zie uw Koning
Zie uw Messias
Emmanuel, Emmanuel
Glo-glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Glorie aan het licht van de wereld
Zie uw koning
Zie Messias
Emmanuel, Emmanuel
De wereld wacht op een Wonder
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom Emmanuel
Wat kunnen we soms verlangen naar dat Licht… Licht in ons donker hoekje.. maar nog meer naar de tijd waarin het Licht nooit meer zal doven..
In deze tijd vind ik het knap lastig om hoop te houden.. hoop.. dat het ooit weer anders zal worden.. hoop… dat het leven ooit weer “normaal” zal worden… maar ik merk dat langzaam deze hoop vervliegt bij mij .. en bekruipt mij de angst dat waarschijnlijk de tijd waarin we nu leven… 1.5 meter afstand… de social distance… mondmasker.. geen/weinig kerkdiensten… hardheid van de mensen.. oordelen en veroordelen.. koud en kilte.. altijd zal blijven… of mischien nog wel erger zal worden…
Who nows!!
En weet je… daar kan ik niet mee leven… echt niet!!
Het valt mij zo zwaar.. en ik wordt er ook enorm verdrietig van.. tegelijk bekruipt mij een angstig gevoel.. zo’n niet pluis gevoel.. op het moment dat ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen en voel ik deze heftige pijn diep van binnen..
Ja ik weet dat God er is.. dat Hij de volledige controle heeft over deze wereld.. ook over covid19.. ook over de huidige situatie met al zijn regels.. en ja ook over mijn leven.. er gebeurt niks buiten Zijn medeweten om..
Maar soms…
Raak ik dat vertrouwen even kwijt.. heb ik (even) niet mijn blik op Hem gericht… soms… raakt het je te diep.. worden oude wonden weer opengescheurt..
Ik weet dat ik niet alleen ben… maar man wat kun je je toch ontzettend eenzaam en alleen voelen..
Pffff…
Nu zul je denk ik zeggen.. kijk naar je zegeningen… wees dankbaar… naar de dingen die er wel zijn..
Echt waar.. als ik daar aan denk dan voel ik mij enorm gezegend.. maar toch… zonder “Samen” stellen die dingen niks voor..
Een mens is niet gemaakt voor de social distancing.. wij zijn gemaakt om te knuffelen.. om aangeraakt te worden.. die arm om je schouder.. die schouder om op uit te huilen.. met elkaar te lachen.. samen te eten… samen een activiteit te ondernemen..
Al is het er maar ÉÉN!!
Ik merk dat er elke dag een stukje meer kapot gaat bij mij van binnen.. hoe hard ik ook mijn best doe om het te negeren.. hoe hard ik ook mijn best doe om te kijken naar mijn zegeningen… om dankbaar te zijn..
En dan lees ik even terug wat ik nu schrijf.. negeren om het niet te voelen..
En dan kijk ik naar mijzelf en glimlach ik.. en zeg tegen mijzelf..
"Is het erg dat je even stuk gaat.. is het erg om even te huilen.. is het erg om er even aan toe te geven wat je voelt"
NEE
Dat is niet erg.. het is soms zo nodig om te voelen wat je voelt.. om er juist niet aan voorbij te gaan…
Want ik heb ook geleerd dat er in het voelen vaak bijzondere dingen gebeuren, dat God komt.. dmv muziek.. een stukje tekst.. stilte.. rust… ennn… dat deze gevoelens/emoties weer voorbij gaan..
En dan wordt ik stil en dankbaar dat ik God ken.. God die zoveel van ons houdt dat Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde heeft gestuurd niet om het te veroordelen maar om het te redden… om ons hoop te brengen.. om ons te troosten.. om ons te omarmen… Hij die nooit loslaat.. hoe diep je ook geraakt wordt!
Bovenstaande lied kwam vanavond zo bij mij binnen.. ik werd tot tranen toe geroerd.. het bezingt zooo mijn verlangen… “De wereld wacht op een Wonder… Het hart verlangt naar een klein beetje hoop… Oh kom, oh kom Emmanuel” … mijn verlangen naar Hem.. mijn verlangen naar Vrede.. naar het Licht voor deze Wereld in nood.. naar dit Licht voor mijzelf.. naar dit Licht voor Jou!!
En… Hij is er en Hij komt (Spoedig)!!
Ik weet (gelukkig) diep van binnen dat het niet lang meer duurt voor Hij terug komt.. dat het einde nabij is.. de boze maakt nu veel kabaal.. hij weet dat zijn laatste uur is geslagen.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..
Soms…………………………Vind ik het jammer dat ik niet weet wanneer Hij precies komt..
Want als ik dat wist..
"Dan hing ik de avond er voor de slingers op.. dan hing ik de vlag uit.. dan zette ik de muziek op 10... dan bakte ik de lekkerste taart... dan nodigde ik al mijn familie en vrienden uit om er bij te zijn.. en dit ik mijn feestelijkste jurk aan.. bezocht ik de kapper.. zodat ik er op mijn mooist uit zou zien.. net zoals ik op mijn eigen bruiloft was 6 jaar geleden"
Realiteit is dat we het niet weten.. maar dat God wel in de bijbel zegt dat we er elk moment klaar voor moeten zijn.. dat Hij komt als een dief in de nacht..
Ik kan met heel mijn hart zeggen dat ik er klaar voor ben.. liever vandaag dan morgen!
Ben jij er ook klaar voor??
Ik hoop en bid dat jij hier ook AMEN op kunt zeggen..
Zegenbede uit het land Israël (naar father Potter from Peckham) Moge de Baby van Bethlehem je Vrede geven. Moge het Kind van Nazareth je Vreugde geven. Moge de Man van Galilea je Kracht geven. Moge de Messias van Golgotha je Moed geven. Moge de Opgestane Jezus je Hoop geven En de Opgevaren Christus een voorsmaak van Zijn Glorie.
Ik wens jullie Gezegende kerstdagen toe en een Liefdevol en Gezond 2021.
Ergens in jou stille nacht.. en ik denk dat vele mensen vandaag de dag een stille nacht zullen kennen, dan wil ik je bemoedigen met dit nummer..
In jou stille nacht is Hij.. Hij hoort jou… ziet jou.. en in die stille nacht komt Hij.. met overweldigende Liefde klopt Hij zachtjes aan jou deur.. mag Hij jou vinden?
Doe jij open??
Omdat ik weet dat ik ook volgers heb die de engelse taal niet zo bij machte zijn heb ik het lied vertaald naar het nederlands.
Ergens in je stille nacht Alles is kalm en alles is helder Overal behalve vanavond in je hart Ze zingen kerstliederen van Vrede en Vreugde Maar je voelt je te ver weg en te ver van iemands bereik
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, hef je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Van de hoge hemel tot de lage kribbe Is er geen afstand die de Vredevorst niet kan gaan Van de lage kribbe naar de heuvel van Golgotha Als je pijn hebt gaat dat diep Maar Zijn liefde gaat nog dieper Hij heeft altijd van je gehouden, kind En dat zal hij altijd blijven doen
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, hef je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Hef je hoofd Hef je hart maar op Immanuel zal je ontmoeten waar je ook bent Hij kent je pijn Hij kent je naam En jij bent precies de reden dat Hij kwam
Ergens in je stille nacht De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild Hoop is hier, til je hoofd maar op Want Liefde is gekomen om je te vinden Ergens in je stille nacht
Liefde zal je vinden Liefde zal je vinden Liefde zal je vinden
Hieronder vind je de originele tekst van Casting Crowns
Casting Crowns – Somewhere In Your Silent Night (Official Lyric Video) – YouTubeSomewhere
In Your Silent Night
All is calm and all is bright
Everywhere but in your heart tonight
They’re singing carols of joy and peace
But you feel too far gone and too far out of reach
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
From heaven’s height to manger low
There is no distance the Prince of Peace won’t go
From manger low to Calvary’s hill
When your pain runs deep
His love runs deeper still
He has always loved you, child And He always will
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
Lift your head Lift your heart
Emmanuel will meet you where you are
He knows your hurt
He knows your name
And you’re the very reason that He came
Somewhere in your silent night
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head
For love has come to find you
Somewhere in your silent night
Love will find you
Love will find you
Love will find you https://www.youtube.com/watch?v=nT-5cP4BeoI
(Mark Hall, Bernie Herms, Matthew West) (C) 2017 Provident Label Group LLC, a division of Sony Music Entertainment
Vrede vind je niet in de afwezigheid van problemen, echte Vrede vind je in de Aanwezigheid van God Quote Maarten Wassink
Jullie weten allemaal dat ik elk jaar wel een aantal keer mee doe met the Choir Company, projectkoor en dan met het hoogtepunt rond kerst the Young Messiah..
Helaas ging het dit jaat niet door vanwege de huidige situatie waar we in leven!
En wat mis ik het zingen… echt.. het samen zingen, de contacten onderling maar ook het samen Groot maken van onze God en de luisteraars, concert gangers hierin meenemen.
Vanavond hadden we toch een kerstconcertje gegeven door een aantal zangers en zangeressen van de Choir Company, en er zat een bijzonder bemoedigende overdenking bij verteld door onze dirigent Maarten Wassink!
Ik heb vanavond met tranen in mijn ogen en brok in mijn keel de bemoedigende woorden opgeslokt.. wat was het ontroerend mooi om te horen over de Vrede van God, de Vrede die alle verstand te boven gaat.
Vrede… wie verlangt er niet naar, Vrede in ons hart.. Vrede in ons hele zijn.. maar ook Vrede om ons heen..
en dan zegt God
Jesaja 26:3De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt.
Wat een enorme bemoediging.. Als wij Volhouden zijn wij Veilig bij Hem een als we ons vertrouwen volledig op Hem stellen mogen we Echte Vrede ervaren!
Hiermee wil ik jullie bemoedigen en Zegenen voor het nieuwe jaar..
Onderstaand verhaal kwam ik tegen op Facebook… het trof mij.. hoe vaak voel(de) ik mij niet die speelbal?
Verlangend naar relatie met God, de ander en mijzelf…
Wat gaat het vaak mis vanuit onze pijn.. vanuit onze ervaringen.. vanuit onze verwachtingen.. vanuit niet gezien worden door de ander.. op welke manier dan ook..
Zo bemoedigend om dan te lezen dat God tegenover elke pijnlijke ervaring, onvervulde verwachtingen.. niet gekend of geliefd zijn… een onuitputtelijk liefdevol en troostend antwoord zet…
Pure Liefde..
~Speel bal~
Ze was als een speel bal op een verlaten strand, op zoek naar een vaste hand. Ze werd van links naar rechts getrapt, haar meningen en keuzes werden meteen afgekapt. (Iemand die twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind heen en weer gejaagd wordt. Jacobus 1:6)
Langzaam liep de bal leeg, ze zocht naar iets wat haar opvulling geeft. (Jezus zei: Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij mij komt zal nooit meer honger krijgen, wie in mij gelooft zal nooit meer dorst krijgen. Johannes 6:35)
Leeg en alleen achter gelaten op het strand, voelde ze plotsteling Zijn zachte hand. (Nooit zal ik jou opgeven, nooit zal ik jou verlaten. Hebreeën 13:5)
Ze had één helpende hand gevonden, er moesten toch meer handen zijn die haar helpen konden? (Vervloekt wie op een mens vertrouwt, wie zijn kracht ontleent aan stervelingen, wie zich afkeert van de Heer. Jeremia 17:5)
Nergens was ze veilig, ze zocht naar iets betrouwbaars en heilig. (Bij een roddelaar is een geheim niet veilig, wie betrouwbaar is, hult zich in zwijgen. Spreuken 11:13)
Ze zocht naar oprechte waarheid, geen leugens en valse beloftes in tegenstrijd. (God is geen man dat Hij zou liegen, Hij verandert niet van gedachten zoals mensen doen. Heeft Hij ooit iets belooft zonder Zijn belofte na te komen? Numeri 23:19)
Als een speel bal voelde ze haar steeds leger, een gebroken hart heel integer, wonden diep geslagen, ze kon het niet lang meer verdragen.(Mensen met een gebroken hart vinden bij Hem genezing, Hij heelt alle wonden. Psalm 147:3)
Ze was als een speel bal tussen een linker en een rechter voet, ze zou er los van komen de vrijheid tegemoet. (Als u door de Zoon van God word bevrijd, zult u werkelijk vrij zijn. Johannes 8:36)
Ze zocht naar veiligheid, een hogere plek zonder strijd. (Hij verbergt mij veilig in Zijn tent, Hij tilt mij hoog op een rots. Psalm 27:5)
De lege speel bal verruilde ze voor een koninklijk bestaan, ze klom uit het dal en trok een mooie prinsessen jurk aan. (U bent door God uitgekozen om een koninklijke priester te zijn, uitgekozen door God om te vertellen hoe groot en goed Hij is. Die mij uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijk licht. 1 Petrus 2:9)
Die zachte helpende hand, die haar meenam van het verlaten strand. Die hand houd haar stevig vast, Hij heeft een veel mooiere plek die beter bij haar past. (Gezegend is wie op de Heer vertrouwt, wiens toeverlaat de Heer is. Ze is als een boom geplant aan water, haar wortels reiken tot in de rivier. Jeremia 17:7)
De lege bal behoort tot het verleden, nu richt ze haar op het heden. Haar toekomst is zeker en goed. (Mijn plan met jou staat vast spreekt de Heer. Ik heb je geluk voor ogen, niet je ongeluk. Ik zal jou een hoopvolle toekomst geven. Jeremia 29:11)
Zoals jullie weten doe ik de cursus Psycho Pastorale toerusting.. en wat gaat er een wonderlijke wereld voor mij open..
Soms enorm confronterend en dan moet ik echt even slikken.. de tijd nemen om het te laten dalen.. en er even doorheen te gaan.. aan de andere kant merk ik ook dat ik enorm gegroeid ben en ik mijn “ballast van het verleden” van een andere kant mag gaan bekijken..
Het pijnlijk om te ontdekken hoeveel er mis is gegaan in mijn leven.. maar ook in Liefde en bewogenheid er op terug mogen en kunnen kijken, waarom de dingen die gebeurt zijn, gebeurt zijn..
Het doet verdriet maar tegelijk kan ik er vanuit een ander perspectief naar kijken..
Wonderlijk
Ik besef dat ik dit niet vanuit mij zelf kan.. maar dat dit pure genade is van Hem die mij liefheeft en voor mij zorgt!
Het is een geweldige rijke aanvulling.. zo blij dat ik er aan begonnen ben.. en dan ben ik nog maar net onderweg.. het is een ontzettende waardevolle zoektocht naar mijzelf en God binnen het pastoraat..
Graag wil ik autonoom zijn.. zijn wie ik ten diepste ben.. leven vanuit mijn hart.. leven hoe God mij bedoelt heeft..
Maar ooo wat is het lastig als je leeft gericht op de buitenwereld.. het is nou eenmaal makkelijker om gericht op de ander te leven dan eerst stil te staan bij mijzelf en vanuit mijn eigen hart te leven.. (zelfzorg)
Wat leeft er dan in mijn hart?
Hoe zit het met mijn please gedrag naar God toe.. kloppen de verwachtingen die ik denk dat Hij van mij vraagt?
God is een God van relatie.. van mijn hart naar Zijn hart.. dat lijntje is het belangrijkste.. niet de wetjes en de regeltjes.. Hij heeft ons toch vrijgekocht?
Wat is vrijheid in mijn geloof? Is mijn geloof een relatie met een liefhebbende God of is mijn geloof een relatie met de wetjes en de regeltjes vanuit de kerk (lees denominatie)
In deze coronatijd ontdek ik steeds meer wat “geloven” voor mij betekend… we kunnen niet meer wekelijks naar de kerk.. verbonden zijn met je mede broers en zussen is minimaal… online kerk zijn is toch anders.. de wetjes en regeltjes verdwijnen (gelukkig) steeds meer naar de achtergrond..
Ik ervaar steeds meer vrijheid bij mij zelf en in mijn geloofsleven.. (een positieve noot binnen de beperkingen van Covid19)
En dan kom ik uiteindelijk bij mijn hart en mijn daadwerkelijke relatie met Jezus mijn Heer
Deze relatie bestaat al sinds mijn prille begin.. ben gelovig opgevoed waar ik mijn ouders erg dankbaar voor ben.. Ik heb/had altijd een warme bijzondere relatie met de Here Jezus maar door dat ik ook diepe dalen heb gekend door heftige gebeurtenissen, heb ik ook periodes gekend waarin het koud en kil was.. waarin Jezus enorm ver weg was.. en ik de eenzaamheid tot op mijn bot heb gevoeld en geproefd.. waarin diepe littekens zijn ontstaan.. maar elke keer kwam er toch weer een periode dat ik de warmte weer mocht ervaren.. waarin God wel weer zichtbaar was.. waarin ik weer het houvast vond.. waarin de relatiebanden weer stevig aan werden getrokken..
Puur Jij en God..
Wauw.. en dan ga je ontdekken dat dit genoeg is en dat die relatie met Hem pure Genade is.. want dat kun je niet vanuit jezelf.. maar dat kun je doordat Hij de verbintenis met jou gezocht heeft en jij Ja hebt gezegd tegen deze relatie!
En dan zijn het niet meer de verplichtingen, zoals alle wetjes en regeltjes… stille tijd.. Bijbellezen.. kerkgang.. die je relatie met Hem onderhouden..
Nee dan is het gewoon dagelijks wandelen met Hem..
Vanuit ontspanning..
Vanuit je eigen hart.. en ontdek je jou eigen weg met Hem.. Dan ontdek je waar jou verbinding/relatie met Hem ligt..
Het bijzondere is dat dit voor iedereen anders is.. en dat is oké!!
God heeft ons uniek gemaakt met een eigen karakter en eigen talenten en gaven..
Iedereen vindt God in zijn of haar weg.. de een heeft verbinding/relatie met Hem door de natuur.. de ander door literatuur.. de ander door aanbidding.. de ander door kerkgang.. weer een ander door… vul zelf maar in..
Hij heeft jou gemaakt dus wie zijn wij om de ander te veroordelen in Goed of Fout.. God gaat met een ieder een eigen unieke weg!
Wat is het een rijkdom om te weten dat we een Grote Veelzijdige God hebben.. die er voor jou wil zijn op de manier die bij jou past.. en met jou op weg gaat zodat je helemaal uit de verf komt zoals Hij jou bedoelt heeft met al jou gaven en talenten!
Als je dit pakt en ziet is elke vorm van relatie/verbinding met God oké.. en ben je geen speelbal meer van je pijnlijk verleden, onvervulde verlangens, ongekend, niet geliefd zijn.. maar mag je gaan leven vanuit verbinding met God, jezelf en de ander!
Psalm 139 is een mooie bemoedigende psalm die ik je graag mee wil geven..
Een psalm van David voor de koordirigent. Here, U ziet alles van mij, U kent mij helemaal zoals ik ben. U weet het als ik zit en als ik weer opsta, vanuit de hemel weet U wat ik denk. U ziet waar ik heen ga en weet wanneer ik ga liggen. Alles wat ik doe, is voor U bekend. Elk woord dat ik uitspreek, kent U al, Here. U bent bij mij, naast mij, voor mij, achter mij. Uw hand rust op mij. Het is voor mij onmogelijk dat te begrijpen. Het is zo wonderlijk, zo hoog. Hoe zou ik mij kunnen verbergen voor Uw Geest, waar zou ik naartoe moeten om U te ontvluchten? Als ik naar de hemel ging, zag ik U daar. Als ik neerdaalde in het dodenrijk, zou ik U ook daar ontmoeten. Zelfs als ik vleugels had en ging wonen aan de andere kant van de zee, zou ik U daar ontmoeten. U zou mij vasthoudenen Uw rechterhand zou mij stevig leiden. Stel dat ik zei dat de duisternis op mij kon vallen, dan zou het nog licht om mij heen zijn. Ook de duisternis kan niets voor U verbergen. Voor U is de nacht net zo licht als de dagen duisternis betekent niets voor U. U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt? Mijn hele lichaam werd door U geweven. Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt. Alles wat U doet, is wonderbaarlijk. Alles in mij getuigt daarvan. U zag elk van mijn botten, terwijl zij in het verborgene werden gemaakt. U zag mij al toen ik nog geen vorm had. Elke dag van mijn leven stond toen al in Uw boek opgeschreven. Wat betekenen Uw gedachten veel voor mij, mijn God. Zij zijn ontelbaar. Zelfs als ik ze zou proberen te tellen, blijken het er nog meer te zijn dan de zandkorrels. Ik ben voortdurend in Uw nabijheid. Mijn God, wilt U uw tegenstanders doden? Moordenaars, blijf uit mijn buurt! Zij zeggen boosaardige dingen tegen U en gebruiken Uw naam voor hun leugens. Zij zijn Uw vijanden. Ik moet immers wel de mensen haten die U haten, Here? Ik heb een diepe afkeer van mensen die tegen U in opstand komen. Ik voel een diepe haat tegen hen en beschouw hen als mijn eigen vijanden. God, houdt U mij in het oog en ken mijn hart. Toets mij. U mag alles weten wat er in mij omgaat. Let op of ik soms de verkeerde weg opga. Leid mij op Uw weg, die naar Uw eeuwigheid voert.
U bent bij mij, naast mij, voor mij, achter mij. Uw hand rust op mij. Het is voor mij onmogelijk dat te begrijpen. Het is zo wonderlijk, zo hoog Psalm 139:5-6
Deze kan ik niet zonder dat de tranen over mijn wangen biggelen zingen.. elke keer slik ik vele tranen weg van ontroering.. en tegelijk zing ik dwsrs door mijn tranen heen uit volle borst de refreinen mee!
Elke keer raakt het mij weer tot diep in mijn hart ❤ waarom dit lied mij elke keer weer ontroerd kan ik nog niet echt onder woorden brengen..
U geeft een Toekomst vol van hoop Dat heeft U ons beloofd Niemand anders dan U alleen Leidt ons door dit leven heen!
U geeft een Toekomst vol van hoop Dat heeft U ons beloofd Niemand anders U alleen Leidt ons door dit leven heen!
Steeds moet ik bij dit lied denken aan onze trouwtekst… Nog steeds geeft Hij een toekomst vol van hoop.. is het niet samen hier op aarde.. dan in de Eeuwigheid waar onze Toekomst ligt!
Maar dan troost mij de gedachte dat wij elkaar weer zullen ontmoeten.. in een andere situatie.. een Volmaakte Situatie! Hoe is voor mij een groot vraagteken.. maar dat het gebeurt staat voor mij vast! Dan kan ik door mijn tranen heen blijven zingen..
U geeft een toekomst vol van hoop!
Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren , gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven. Dan zult gij Mij aanroepen en heengaan en tot Mij bidden, en Ik zal naar u horen; dan zult gij Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij vraagt met uw ganse hart. Dan zal Ik Mij door u laten vinden, luidt het woord des Heren , en in uw lot een keer brengen; Jeremia 29:11-14b NBG51
Als niemand het meer begrijpt Hou ik vol Blijf bij je Van je houden Voor je danken Je omarmen
Als niemand het meer begrijpt Blijf ik liefde gieten Hele emmers vol Tranen als je weg bent Koesteren als de zon
Als niemand het meer begrijpt Dank ik God voor jou Nooit de vraag hoe lang nog Maar dankend voor wat komt
Als niemand het meer begrijpt Is er Iemand die me ziet Die me draagt en vult met kracht Het is Zijn zegen Zijn licht Zijn vreugde Zijn liefde Zijn armen Zijn zijn Die ons samenbracht
Als niemand het meer begrijpt Raken mijn knieën de grond Handen omhoog Een loflied verlaat mijn mond
Gedragen vrede
Gedicht Trudy Steegman
Bovenstaand gedicht is mijn verlangen om te blijven volhouden.. maar in werkelijkheid is mijn ervaring dat het vaak een enorme worsteling is… moeite… zwaar… oneerlijk.. machteloosheid.. boosheid en Liefde liggen zo dicht naast elkaar..
Wat heb je het nodig om af en toe op te laden.. buiten de deur, bij God en bij mensen.. maar ook die knuffel… bemoedigende woorden.. ventileren.. wat is het nodig!
24/7 mantelzorgen is onmogelijk… toch doen we het.. want ook al ben je even uit de situatie.. loslaten kun je niet.. in je hoofd zorg je door..
Juist daarom hebben we elkaar nodig om vol te houden.. en dan ben ik blij en dankbaar dat ik kan en mag werken… dat ik af en toe even uit de situatie kan stappen..
Is het daardoor makkelijker?? Nee… het is hard werken… en er komt ook veel bij kijken..
Is het nodig?? Ja.. het is nodig om in Liefde te blijven zorgen!
Dit alles kan en mag ik doen vanuit Zijn kracht.. want echt dit kan ik niet uit mijzelf..
Tegelijk denk ik ook aan mijn vele vele lotgenoten… die niet de mogelijkheid hebben om af en toe even uit de situatie te stappen.. die 24/7 “moeten” zorgen..
En dan in deze coronatijd… een dubbele belasting.. ik hoorde net op de radio dat de meeste mantelzorgers tegen een burn-out aan zitten.. en ik geloof dat het waar is.. als ik bij mij zelf te rade ga moet ik ook erg oppassen.. Er wordt veel van ons gevraagd in deze tijd… niet alleen fysiek maar ook mentaal.. emotioneel worden we zwaar belast door de social distance!
Wij kunnen niet zeggen.. nu even niet schat.. wij kunnen ons niet omdraaien de deur achter ons dicht trekken en zeggen.. tot morgen dan ben ik weer… nee.. het is daadwerkelijk 24/7…
Door deze coronatijd sta je er nu eenmaal vaker alleen voor.. omdat er minder thuiszorg is, omdat je minder vaak bij elkaar mag en kan komen.. omdat je niet die arm om je schouder kunt krijgen..
Hoe houden wij dan vol??
Hulp blijven vragen.. wij.. mantelzorgers.. moeten de moed bij elkaar rapen om toch hulp te blijven vragen.. het is kwestie van lange adem.. maar ooo wat is en blijft dat moelijk.. toch wil ik op je hart drukken.. Blijf het doen!!
Maar blijf ook praten.. ventileren over wat je meemaakt… is zo belangrijk.. zoek een maatje, vriend(in).. waarmee je kan sparren.. delen.. want dat lucht op.. Al is het voor even.. vaak kun je dan weer even verder..
En aan de mensen die om ons heen staan willen wij ook wat vragen.. blijf omzien naar de ander.. bied je hulp aan.. concreet.. zeg niet “als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel he?” Want echt.. dan hoor je niks…
Laat het niet afhangen van de mantelzorger want dan komt het niet.. het is niet dat we niet willen.. maar door de druk.. drukte.. veel aan je hoofd hebben.. kom je niet toe aan hulp vragen.. dan doe je het zelf al weer..
Mantelzorgers kunnen dit nu eenmaal erg slecht.. zeg dus bv: “Ik heb morgen vrij kan ik morgen wat voor je betekenen?” Boodschappen doen? Eten koken.. enz enz..
En toch is mantelzorgen ook ontzettend dankbaar en mooi werk..
Tussen het zorgen door zijn er zeker ook lichtpuntjes!
Probeer ook de leuke dingen te blijven doen!
Samen en alleen!!
Heel veel Zegen.. kracht.. wijsheid… troost en Zijn nabijheid toegewenst..
Onderstaand nummer wil ik je als Blessing meegeven!
Het raakte mij opnieuw, ja opnieuw… na dat ik in 2010 ging scheiden ben ik bij een christelijke therapeut/coach gekomen en zij las op een gegeven moment dit verhaal voor..
Er waren eens kleine, houten mensjes. Elk houten mensje was gesneden door de houtsnijder Eli. Vanuit zijn werkplaats op de heuvel kon je hun hele dorp overzien.
Elk mensje was anders. Sommigen hadden grote neuzen, andere grote ogen. Sommigen waren lang en anderen juist weer korter. Sommigen van hen droegen hoeden, sommigen jassen. Maar ze waren allemaal gemaakt door dezelfde houtsnijder en ze woonden allemaal in hetzelfde dorp.
En elke dag, de hele dag door deden ze hetzelfde: ze gaven elkaar stickers. Op de straten en de pleinen…..overal kon je zien dat ze sterren en stippen op elkaar aan het plakken waren.
De mooie, kleine, houten mensjes, die met mooie gladde verf, kregen altijd sterren. Maar als het hout ruw was, of de verf afgebladderd, dan kregen ze stippen.
De talentvolle kleine, houten mensjes kregen ook sterren. Sommigen konden grote stokken heel ver boven hun hoofd tillen of over grote blokken springen. Anderen kenden moeilijke woorden of konden heel mooi zingen. Die kregen allemaal sterren.
Maar anderen, die niet zoveel konden kregen stippen.
Punchinello was een van de anderen. Hij probeerde net zo hoog te springen als anderen, maar hij viel altijd. Wanneer hij wilde uitleggen waarom hij gevallen was, dan zei hij iets geks, want hij was ook niet zo welbespraakt, dus gaven ze hem nog meer stippen.
Na een poosje had hij zoveel stippen dat hij niet meer naar buiten durfde. Hij was bang om iets doms te doen, zoals zijn hoed vergeten, of in een waterplas trappen. En dan zouden ze hem nog meer stippen geven. Op het laatst had hij zoveel stippen dat men hem er soms, zelfs zonder reden nog een bij op plakten.
“Hij verdient heel veel stippen.” De kleine houten mensjes waren het allemaal met elkaar eens. “Ja, veel stippen, want hij is geen goed klein, houten mensje.”
Na een poosje begon Punchinello het zelf te geloven. “Ik ben geen goed klein, houten mensje”, zei hij. Op sporadische keren dat hij toch naar buiten ging, hing hij wat rond bij andere kleine, houten mensjes die ook veel stippen hadden. Hij voelde zich bij hun beter op zijn gemak.
Op een dag ontmoette hij een klein, houten mensje zoals hij die nog nooit had gezien. Ze had geen stippen, maar ook geen sterren. Ze was gewoon een klein, houten mensje. Haar naam was Julia. En het was niet zo dat ze haar geen stickers probeerden te geven…..maar ze wilden gewoon niet blijven plakken. Sommigen bewonderden Julia omdat ze geen stippen had en wilden haar juist daarom een ster geven. Maar die viel er gewoon weer af. Sommigen keken op haar neer omdat ze geen sterren had, dus wilden ze haar een stip geven. Maar ook die bleven niet zitten.
“Zo zou ik willen zijn!”, dacht Punchinello. “Ik wil geen stickers meer.” Dus vroeg hij het stickerloze kleine, houten mensje hoe ze dat toch deed.
“Dat is makkelijk”, antwoordde ze. “Ik ga elke dag naar Eli.”
“Eli?”
“Ja, Eli, de houtsnijder. Ik zit vaak samen met hem in zijn werkplaats.
“Waarom?”
“Waarom ga je dat zelf niet uitzoeken? Toe, ga de heuvel op. Hij is er.”
En het kleine, houten mensje zonder stickers draaide zich om en verdween.
“Maar hij wil me vast niet zien!” schreeuwde Punchinello haar na. Maar Julia hoorde niets meer. Dus ging Punchinello weer naar huis. Hij zat voor het raam en keek naar de kleine, houten mensjes die druk bezig waren om stippen en sterren op elkaar te plakken.
“En toch is het niet goed,” murmelde hij in zichzelf. En hij besloot om tóch naar Eli te gaan.
Hij liep het smalle pad op de heuvel op en stapte de grote werkplaats binnen. Zijn houten ogen werden groot toen hij het formaat van alles zag. De kruk was net zo groot als hij. En als hij helemaal op het puntje van zijn tenen ging staan, dan kon hij nog net over de werkbank kijken. Er was een hamer die zo lang was als zijn arm. Punchinello kon zichzelf horen slikken. “Ik blijf hier geen minuut langer.” Hij draaide zich snel om. Klaar om te vluchten.
Toen hoorde hij zijn naam.
“Punchinello?” De stem was diep en krachtig.
Punchinello stopte.
“Punchinello! Wat fijn om je te zien! Kom eens hier en laat me je eens bekijken.”
Punchinello draaide zich langzaam om en keek recht in het bebaarde gezicht van de grote houtsnijder.
“U kent mijn naam?”zei het kleine, houten mensje.
“Natuurlijk. Ik heb je zelf gemaakt.”
Eli bukte zich, tilde hem op en zette hem op de werkbank.
“Mmm…”, zei de maker terwijl hij de grijze stippen inspecteerde. “Het lijkt erop dat ze je wat lelijke merktekens hebben gegeven.”
“Het was niet mijn bedoeling, Eli. Ik heb echt heel erg mijn best gedaan!”
“Och, lieve kind. Je hoeft tegen mij geen verantwoording af te leggen, hoor. Het kan mij niet schelen wat de andere kleine, houten mensjes van je denken.”
“Nee?!”
“Nee, en het zou jou ook niet moeten schelen. Wie zijn dat, die stippen en sterren geven? Dat zijn kleine, houten mensjes, net als jij. Wat zij denken doet er niet toe, Punchinello. Het enige wat telt is wat ik vindt. En ik vindt je mooi en speciaal.”
Nu moest Punchinello lachen. “Ik? Speciaal? Waarom? Ik kan niet hard lopen, ik kan niet springen, mijn verf bladdert af. Hoe kunt u mij nou speciaal vinden?”
Eli keek Punchinello aan, terwijl hij zijn handen op de smalle houten schoudertjes legde. “Omdat je van mij bent. Daarom vindt ik jou speciaal.”
Nog nooit had iemand op deze manier naar Punchinello gekeken, laat staan zijn maker. Hij wist niet wat te zeggen.
“Ik heb er elke dag op gehoopt dat je zou komen”, legde Eli uit.
“Ik kwam doordat ik iemand ontmoet had zonder stickers.”
“Dat weet ik. Ze heeft me over jou verteld.”
“Waarom blijven de stickers niet op haar zitten?”
“Omdat zij besloten heeft dat het belangrijker is wat ik vindt, dan wat anderen van haar vinden. De stickers plakken alleen als jij ze dat toestaat.”
“Huh?”
“De stickers plakken alleen maar als jij ze belangrijk genoeg vindt. Hoe meer je op mijn liefde vertrouwt, hoe minder je om de stickers gaat geven.”
“Ik ben bang dat ik het niet helemaal begrijp.”
“Dat zul je wel, maar dat heeft even tijd nodig. Jij hebt heel veel stickers. Vooralsnog wil ik graag dat je elke dag even langskomt zodat ik je er aan kan herinneren hoeveel ik om je geef.”
Eli tilde Punchinello van de werkbank en zetten hem terug op de grond.
“En denk eraan”, zei Eli terwijl Punchinello naar de deur liep, “jij bent speciaal omdat ik je gemaakt heb. En ik maak nooit fouten.”
Punchinello stopte niet, maar hij voelde in zijn hart dat Eli het echt meende.
En een stip viel af…….
Mogen al je stippen afvallen.
Max Lucado
Ik heb zo gehuild want het was een zeer herkenbaar verhaal.. wat heb ik mij vaak gevoeld als Punchinello.. met al mijn stippen en sterren..
En dan ben ik zo enorm dankbaar dat ook ik houten mensjes op mijn pad mocht ontmoeten die mij steeds naar Eli verwezen… en dat ik bij Hem mocht komen.. en Hij mij door de jaren heen heeft behandeld met zijn liefdevolle stickeroplosser!
Nog steeds voel ik af en toe wel waar ze hebben gezeten… sommige plekken voelen nog best beurs aan.. andere plekken kan ik niet meer terugvinden.. en aan de andere kant merk ik steeds meer de wondere werking van Zijn stickeroplosser..
De stickeroplosser die Eli gebruikt is een mix van Geurende Olie en Liefdevolle Woorden!!
Tegelijk gun ik ook jou, als jij misschien kampt met stippen en sterren, dat jij ook de weg naar Eli mag gaan vinden.. en dat hij met zijn Heilzame geurende olie en Liefdevolle Woorden de stickers mag gaan oplossen!
Ik ben geraakt en tegelijk ontroerd omdat ik zo bevestigd wordt.. mijn gebed is al maanden.. Heer wat is waarheid!
Deze tijd is zo verwarrend.. je leest en hoort zoveel tegenstrijdige berichten.. maar ook de liefdeloze strijd onderling is ontzettend heftig en neemt zulke extreme vormen aan..
En dan denk ik steeds Here Jezus wat zou U doen?
En dan krijg je via een bemoedigende overdenking het antwoord voorgeschoteld..
Ik heb 2 ontzettend heftige weken achter de rug, waarin ik in een rollercoaster van emoties was beland.. waarin ik naar God toe mijn vertwijfeling heb uitgeroepen..
Er is deze week een einde aangekomen.. maar voor hoelang?
Alleen God weet dat..
Mijn lieve schat had een nieuw NPO onderzoek gehad.. en de uitslag daarvan was niet om naar huis te schrijven..
Cognitief waren er de nodige problemen.. wat vooral vanuit de frontale kwab kwam.. hier komt alles uit wat met planning, structuur, organiseren enz te maken heeft.. ook het geheugen was erg achteruit gegaan.. de psycholoog vertelde dat hij elke dag een marathon aan het lopen was.. doordat mijn man erg intelligent is, wat ook uit de test naar voren kwam, kan hij nog erg goed alle ballen redelijk in de lucht houden.. en merken de meeste mensen niet dat er wat aan de hand is.. hij is de hele dag “onbewust” aan het compenseren en verbloemen.. alleen kost hem dit ontzettend veel energie en past er naast zijn hobby/vrijwilligerswerk ook geen ander leven.. alles gaat naar zijn passie om dit nog zolang mogelijk te kunnen blijven doen!
Mijn petje neem ik echt voor hem af!
Hij was dus best wel achteruit gegaan.. en het heftige van vasculaire problemen is dat hij dit zelf heel af en toe ook bewust meemaakt en ervaart… en dat maakt het op dat moment best wel heftig en emotioneel..
Op een nacht werd hij wakker en ging praten, mijn man is een binnenvetter dus praat niet zo gauw over wat hij voelt of denkt.. ik ervaar dit dan ook als kostbare momenten..
Hij verteld verdrietig dat hij merkt hoe zijn geheugen hem af en toe in de steek laat en dat het plannen en organiseren steeds lastiger wordt.. het overzicht houden is ook best wel problematischer geworden.. hierdoor wordt het alleen zijn ook lastiger..
En om een stukje veiligheid voor hemzelf te creëren, stelde hij voor om dan maar opgenomen te worden..
Slik.. hoorde ik dat goed? Ik was even stil en moest dit even tot mij door laten dringen..
Ik schrok hier best wel van.. het kwam totaal onverwacht.. natuurlijk houdt je er steeds wel wat rekening mee.. maar als het zich dan aandient is het altijd onverwacht en schrikken en reken je er totaal niet op!
Een week van regelen en uitzoeken brak aan.. verschillende disciplines kwamen langs en hij werd actief op de wachtlijst gezet..
Ik ging AAN.. en mijn lijf ging automatisch in de overlevingsstand.. mijn gevoelens en emoties kon ik redelijk parkeren.. althans voor even.. af en toe schoten mijn emoties van hot naar her.. en belande ik ongewild in een rollercoaster van emoties en verwarring..
Ik wandelde met de hond en had tijdens de wandeling Verbinding met Jezus.. ik vroeg.. is het echt waar.. is hij echt al daar aan toe.. of hoor ik morgen dat was een vergissing..
Mijn man is namelijk ook af en toe een flipperkast wat deze dingen aangaat.. logisch het is ook niet niks wat er allemaal gebeurt in zijn hoofd.. ik geef het je te doen..
Maar elke dag begon hij er weer over en ik kreeg steeds meer het idee dat hij er ook al woonde in zijn hoofd..
Hij vondt het wel ontzettend moeilijk om dit te delen met zijn naaste familie.. hij was bang dat ze hem niet zouden begrijpen..
Je gaat zelf toch niet voor opname kiezen?
Toch begreep ik het wel.. daar had hij overzicht.. kleine kamer.. geen verantwoordelijkheden meer.. altijd zorg in nabijheid.. en hij kon hem helemaal storten op zijn passie.. de radio! Zodat hij dat zo lang mogelijk kon blijven doen..
Hij had wel een voorwaarde gegeven aan de opname.. hij moest wel gewoon naar zijn Passie kunnen gaan..
Dus werd er voor een open PG gekozen en de wachtlijst zou worden geactiveerd..
De casemanager zou nog gesprek hebben met de opname coördinator om te horen hoe lang de wachtlijst zou zijn en wat praktische dingetjes..
Na een dikke week belde ze mij op..
Corona strooide roet in het eten.. want vanwege de corona kon hij wel opgenomen worden maar niet met de voorwaarde dat hij naar zijn Passie kon blijven gaan.. want dat bracht teveel besmettingsgevaar met zich mee!
Oeps… de opname ging niet door want dit wilde hij niet.. zeer logisch..
Geen Passie Geen Leven!!
Maar nu komt er wel meer op mij af.. ik werk parttime maar wel onregelmatig.. dus als ik avonddienst heb.. of cursus dan moet ik dus nu iemand regelen die bij mijn man thuis kan zijn.
Ik heb al veel mee gemaakt en geleerd dat problemen er zijn om opgelost te worden en mijn vertrouwen in Hem is Groot!
Ook dit komt goed! Hij zorgt dat is mijn houvast..
Maar toch… in deze verwarrende tijd zit een onzekere toekomst wat betreft de zorg voor mijn man..
Want wat is waarheid.. hoe lang blijft Covid19 onder ons..
Wat moet ik geloven daarin? Tussen al die tegenstrijdige berichten?
En dan komt de overdenking van Jan Pool zomaar voorbij en krijg ik een antwoord..
Eigenlijk een bevestiging.. want het ontroerde mij.. Jezus raakte mij aan vanavond en zei: Vertrouw op Mij, Ik zorg.. ook in deze verwarrende onzekere coronatijd..
Zo fijn dat Hij geeft wat je op dat moment even nodig hebt!
Bevestiging!!
Nog steeds heb ik die zo nodig.. een overblijfsel van mijn getraumatiseerde leven..
Niet erg.. want ook dat weet God en ook daarin verzorgt Hij mij..
Wat een Genade..
Ondertussen tijdens dat ik de overdenking beluisterde kwam mij een lied in de gedachten..
Een heel oud nummer van Esther Tims.. maar zo van toepassing in deze tijd..
Zoals jullie weten hebben wij in 2018 via crowdfunding een brommobiel mogen ontvangen. Zie mijn blog Vrijheid!
Wat genoten we van dit ontzettend prachtige cadeau.. maar wat heeft deze brommobiel ook ons regelmatig hoofdpijn bezorgd.. lees mijn blog Miskoop??? Of…..
Ondanks al deze perikelen die we met Vlinder hebben beleefd bracht Vlinder ons elke keer waar we zijn moesten.
Of naar mijn werk, of naar de kerk, de leuke uitjes, maar ook naar de artsen, ziekenhuizen enz enz..
We zaten droog en warm..
En ja ik spreek in verledentijd… want Vlinder is niet meer..
Afgelopen donderdag heb ik een heftig eenzijdig ongeluk gehad..
Ik kwam uit mijn werk en het regende, Ik had lekker gewerkt en reed weer naar huis.. Groot nieuws radio had ik aan en zong uit volle borst de liedjes mee die uit de boxen klonken.. ineens kwam een van mijn favoriete nummers er voor… Herder van mijn hart van LEV…
Ik reed op een binnendoor weggetje en draaide de bocht in.. ik reed niet hard omdat het regende en deze bocht een rot bocht is.. ik draaide dus de bocht in en opeens ging de Vlinder glijden.. ik had totaal geen controle meer over de Vlinder en zij tolde de grote diepe sloot/greppel in. In een split second tolde ik mee in de Vlinder en belande de Vlinder op haar zij… het voelde of was ik in een enorme kermisattractie beland.. ik keek kalm om mij heen en deed de motor uit want die draaide nog.. om mij heen was het een grote chaos.. ik keek nog een keer en dacht.. ik moet hieruit.. het zweet brak mij uit… het voelde of was ik in een diepe put beland.. ik keek omhoog en zag een hoofd boven mij verschijnen die vroeg of het ging.. ik keek de vriendelijke man in de ogen.. zwaaide en zei met mij is het goed maar ik moet hier uit… ik zag dat ik op de bestuurderskant lag en de bijrijdersdeur open kon.. ik deed hem open en de vriendelijke meneer hield hem open en zo klom ik via de stoelen uit de auto op de kant van de wal.. Daar stonden nog meer mensen en een mevrouw hield mij vast en vroeg of het wel ging… blijkbaar was ik zo wit als een doek.. ze zei u moet gaan zitten want u ziet er niet goed uit.. ik ben in een auto gaan zitten van mensen die waren gestopt.. kreeg een flesje water en ik begon helemaal te trillen en te rillen.. mijn spieren schoten alle kanten op.. de reactie kwam van de shock..
Ondertussen hadden omstanders de politie gebeld, het duurde erg lang totdat de politie er was.. het was koud en zwaar te wachten in de regen… toen de politie er eindelijk was vertelden ze dat ze onderweg de sleepwagen hadden gebeld maar dat die niks konden betekenen omdat ze geen brommobiels, brommers of Scootmobielen meenamen..
Maar ik was verzekerd.. ook voor SOS noodhulp.. dus gebeld met de verzekering.. nee mevr. wij halen geen brommobiels uit de sloot, daar bent u niet voor verzekerd.. pardon.. betaal ik daar elke maand mijn premie voor?
Ik was stom verbaasd.. ondertussen had ik de kinderen gebeld en die kwamen.. en ook de vaste monteur die altijd Vlinder repareert had ik gebeld en hij kwam..
Gelukkig is het hem gelukt met omstanders om de Vlinder uit de greppel te trekken, hij heeft hem meegenomen, maar helaas de Vlinder is het niet meer waard om opgelapt te worden..
Dan wordt de spreekwoordelijke lak duurder dan de brief..
Nu een paar dagen later merk ik dat de schrik mij nog steeds flink in de benen zit… door de heftige gebeurtenis is mijn lichaam compleet van de in de war!
Dit merk ik doordat ik ontzettend moe ben.. erg emotioneel ben… stress hoog zit.. lichamelijke pijn en ongemak ervaar.. dit is een normale reactie van het lichaam op een ongeluk.. alleen reageert mijn lichaam iets heftiger vanwege mijn kwetsbaarheid.
Ik merk een enorme weerslag op mijn zijn..
Elke dag denk ik eraan en beleef ik het weer even opnieuw..
Maar ook moet ik opnieuw perspectief zoeken in een leven zonder Vlinder..
Maar hoe doe je dat..
Mijn hele energie huishouden was afgestemd op het hebben van Vlinder.. afspraken qua tijdsplanning, naar mijn werk, naar afspraken in ziekenhuizen.. boodschappen doen enz..
Ik moet in eens weer organiseren.. hoe komen we naar een afspraak.. hoe kom ik op mijn werk… hoe doe ik boodschappen..
En dan schiet er ineens door je heen dat je bent verwend met een auto.. hoeveel mensen hebben er geen auto… die ook alles met de fiets of ov moeten doen..
Maar tegelijk denk ik dan.. nee does lief.. om het allemaal vol te houden heb ik hem juist zo nodig.. je bent nog steeds herstellende.. je bent nog steeds kwetsbaar.. en je hebt een kwetsbare partner..
Does lieeeefffff…..
De komende dagen nieuwe perspectieven zoeken.. bij mij zelf nagaan wat nog haalbaar is nu ik mijn energie opnieuw moet verdelen..
Tjonge mijn leven staat ineens weer even op de kop..
Toch was Hij erbij in dat heftige moment.. en wil ik graag met jullie delen..
Ik vertelde al dat ik heerlijk aan het zingen was tijdens het rijden.. en dat een van mijn favoriete nummers voorbij kwam.. Herder van mijn hart van LEV… en bij het stukje “Op de hoogste berg of in het diepste dal Mijn Herder is altijd bij mij”.. tolde ik dus in de diepe greppel…
Dit brengt, nu ik de situatie nog eens overdenk, toch wel een glimlach op mijn gezicht, ondanks de heftigheid!
Dit lied komt steeds terug ook na deze heftige gebeurtenis…
Ik zat er gisteren zo doorheen en wist even niet meer hoe verder.. ik was overmand door emoties.. en zei: “Heer ik weet niet hoe het verder moet.. hoe moet ik nu alles organiseren… ik ben zo moe.. wilt U mij helpen.. ik kan het zelf niet”
Op dat zelfde moment komt weer het lied van LEV voorbij Herder van mijn hart.. toen ik het uitriep hoorde ik de volgende woorden uit de radio komen.. Wat zoek of wens ik dan nog meer? In elke nood voorziet Hij, In elke nood voorziet Hij..
Ik hoorde de tekst en er daalde er een soort rust in mijn hart.. oja… zeker… Hij heeft ook dit in Zijn hand..
Hoe hij gaat voorzien.. geen idee.. in wat voor vorm.. geen idee.. waar ik mij aan vasthoudt is dat “Hij voorziet!!”
Ondertussen mag ik weten dat Hij erbij was… is… en zal zijn..
Herder van mijn hart Mijn goede Herder is de Heer Ik leef van al zijn goedheid Wat zoek of wens ik dan nog meer? In elke nood voorziet Hij In elke nood voorziet Hij
Waar levend water altijd ruist daar vind ik ware vrijheid In groene velden rust ik uit en hemels eten sterkt mij
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart Steeds aanwezig, liefde van mijn ziel Op de hoogste berg of in het diepste dal Mijn Herder is altijd bij mij Mijn Herder is altijd bij mij
Ik dwaalde af en raakte vast Hij zocht mij op en vond mij Hij heeft me veilig thuisgebracht en elke wond verzorgt Hij
Het doodse dal vrees ik niet meer ook daar bent U, vlak naast mij U troost en ondersteunt mij, Heer U geeft me moed en draagt mij
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart Steeds aanwezig, liefde van mijn ziel Op de hoogste berg of in het diepste dal Mijn Herder is altijd bij mij Mijn Herder is altijd bij mij
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart Steeds aanwezig, liefde van mijn ziel Op de hoogste berg of in het diepste dal Mijn Herder is altijd bij mij Mijn Herder is altijd bij mij
En glijdt mijn laatste dag voorbij dan zie ik al Uw goedheid en klinkt mijn lied in eeuwigheid daar in Uw huis, voor altijd Dan ben ik thuis, voor altijd
Heer voor eeuwig, Herder van mijn hart. Steeds aanwezig, Liefde van mijn ziel. Op de hoogste berg of in het diepste dal. Mijn Herder is altijd bij mij. Lied LEV.
Als je naar de zuidwestelijke woestijn gaat en 100 rode vuurmieren vangt, evenals 100 grote zwarte mieren en in een potje stopt, in eerste instantie gebeurt er niets. 🤷🏼
Echter, als je met geweld het potje schudt en ze weer op de grond dumpt, vechten de mieren tot ze elkaar uiteindelijk vermoorden. ☠️
Het ding is, de rode mieren denken dat de zwarte mieren de vijand zijn en omgekeerd, terwijl in werkelijkheid de echte vijand de persoon is die het potje schudde.
Dit is precies wat er vandaag in de maatschappij gebeurt. Liberaal tegen conservatief Zwart vs wit Pro masker vs Anti masker Vax tegen Anti Vaxx Rijk tegen Arm Man tegen vrouw Politie tegen burger Gezond vs ziek Jong tegen ouderen Wetenschap vs Angst
De echte vraag die we onszelf moeten afvragen is… wie schudt het potje en waarom? 🤔💭
Gevonden op Facebook… moeite waard om te delen. Met dank aan Thalia voor deze mooie vergelijking
Ik moet toch even wat kwijt.. Sorry kan het niet laten maar dit moet me van het hart..
Vanmiddag mijn wekelijkse boodschappen gedaan…Pfff.. is echt geen leuke bezigheid meer..
Je staat voor de winkel.. mondkapje verplicht?? Nee… ik zie niks.. Ik loop de winkel in en sta in tweestrijd…wel of niet… hmmmmm… ik kijk eerst maar eens om mij heen maar daar wordt ik ook niet wijzer van..
Mensen die een mondkapje op hebben kijken scheef naar de mensen die zonder lopen en vica versa.. hoezo verdeeldheid creëren?
Ik werd er zo verdrietig van..
Ik dacht na en bleef dicht bij mij zelf en dacht wat zou Jezus doen? Juist… de kwetsbaren beschermen.. maar hoe bescherm ik die?
Ik denk dat een mondkapje niet helpt.. in ieder geval niet hoe de meeste mensen ze gebruiken.. maar psychologisch voor de kwetsbaren denk ik het wel.. je laat in iede geval zien dat je om ze denkt.. en oog hebt voor hun angst…
Dus ik heb netjes mijn mondkapje opgedaan.. wel met een enorm dubbel gevoel.
Want de anderen zonder mondkapje kijken je aan met een meewarig blik.. “ach die is ook al behelst met angst”.. je ziet ze denken..
Aan de andere kant de groep met mondkapje die de groep zonder mondkapje aankijkt met angst in hun ogen.. en misschien wel denken.. “waarom nemen jullie je verantwoording niet.. straks wordt ik ziek van jou”
Nu krijg je namelijk het idee.. dat als je een mondkapje draagt, dat je niet meer zo besmettelijk bent dan zonder.. terwijl dat dit niet waar is.. want denk je nu echt dat mensen met mondkapje hun mondkapje “schoon” is?
De helft stopt het na de boodschappen in zijn jaszak en even later bij de volgende winkel wordt hij weer op gezet..
Schijnveiligheid en verdeeldheid wordt nu gecreëerd…
Ik ben geraakt..
Deze wereld raakt totaal vervreemd van zichzelf en van de ander..
En krijgen we hiermee controle over dit virus? Nee.. en dat zullen we ook nooit krijgen!
Soms moeten we loslaten en de controle overgeven aan Hem.. Dan komt er rust, ruimte en vrijheid terug!
Er is er maar één die de controle heeft over dit virus en ons leven.. en dat is God..
Wat ben ik blij dat ik Hem ken.. hierdoor heeft angst geen vat meer op mij! Wat geeft dat rust!
Wijze woorden, op de juiste manier gezegd, zijn als gouden appels op een zilveren schaal. SPREUKEN 25:11
Zo deze tekst kwam binnen, was vanavond aan het lezen op de Youversion app in het bijbelboek Esther met bijbehorende overdenking.
Graag zou ik op een goede manier met de hele corona/Covid 19 situatie omgaan..
De tegenstrijdigheden die ik lees en hoor baren mij zorgen.. want wat zie ik een enorme verdeeldheid ontstaan op deze aardbol..
En dan denk ik aan mijn God die juist ons de opdracht geeft om in eensgezindheid te blijven in geloof..
Maar hoe doe je dat dan? Als je zoveel verschillende imputs krijgt/leest..
Ja ook ik deel stukjes op fb.. stukjes die ik lees en mij aanspreken en mij aan het nadenken zetten..
God zegt toch ook onderzoek alles en behoud het goede… maar wat is dan het goede..
Ik worstelde hier best wel mee.. wat is wijsheid hierin…
Totdat ik een aantal keer geconfronteerd werd met het feit dat Facebook censuur toepast.. ik schrok hier best wel van..
Ik kreeg namelijk een paar keer een melding van Facebook dat ze een bericht hadden verwijderd wat in strijd was met de richtlijnen (lees overtuigingen) met de WHO
Hoezo vrijheid van meningsuiting? Leven we werkelijk in een vrij land? Een land waar je eerlijk je vragen mag stellen, mening mag uiten.. onderzoeken wat nu wel juist is?
Over Corona is het nodige al gezegd.. dat ga ik nu niet doen.. is ook niet de bedoeling van deze blog..
Nee.. ik ben niet uit op discussie maar heb mijn vragen… waar ik een antwoord op zoek..
Maar helaas kan ik die niet vinden in deze wereld die tot op het bot verdeeld raakt.. dus waar kun je ze beter stellen dan bij Hem die deze wereld nog steeds in Zijn handen heeft..
Nu las ik dus deze tekst en het trof mij..
Wijze woorden, op de juiste manier gezegd, zijn als gouden appels op een zilveren schaal.
Wat zijn wijze woorden.. dat is voor iedereen verschillend.. tis maar net door welke bril jij de woorden leest die de schrijver zeer waarschijnlijk vanuit zijn eigen (wijsheid) schrijft..
Ik weet wel dat je in de bijbel veel kunt vinden over wijze woorden.. vriendelijke woorden.. positieve woorden.. deze doen meer dan kritische woorden..en dan denk ik aan God die veel beter kan strijden dan ik.. die veel meer wijsheid bezit dan ik..
En dan wordt ik stil en neem ik mijn besluit..
Vanaf nu wil ik alleen maar bemoedigende woorden schrijven.. positieve input geven in deze overheersende coronacrisis..
Kritische noot brengt niks.. alleen maar nog meer verdeeldheid.. soms is het wijs om stil te zijn en God zijn werk maar te laten doen.
Zelfs in onze ijverige strijd in deze Coronacrisis moeten we niet vergeten dat het alleen God is die de kracht heeft om het hart van de ander aan te raken.
Zoals God de weg baande voor Esther zo zal Hij ook voor een ieder van ons een weg banen.. maar omdat we Uniek gemaakt zijn door deze zelfde God gast Hij ook met een ieder een andere weg..
En elke weg die Hij gaat met jou en met mij is GOED!!
Want God is GOED!!
Ook in deze crisis blijft Hij als een fundament in mijn leven.. als een Rots in deze branding…. nooit zal Hij ons verlaten.. ook niet in deze strijd..
En dan mag ik de wijze woorden in bemoedigende woorden vormgeven..
Bemoedigende woorden voor degene die ze op dat moment nodig heeft.. en dan gaat bovenstaande tekst leven en worden het GOUDEN APPELS op een ZILVEREN SCHAAL!
Al gebeurt er nog zoveel in de wereld En al lijkt de lucht soms grijs en grauw… En al is er geweld om ons heen.. verdriet en pijn Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U o, Grote God… er voor ieder mens wilt zijn!
Al zijn er mensen…. Die soms verlangen naar de dood En al is er om ons heen, nog zoveel nood.. Al lijkt de toekomst onzeker voor velen.. Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U de mens wilt bevrijden…. En helen!
Want U laat Uw grootheid zien, boven alles En Uw majesteit en trouw dwars… door alles heen! Uw kracht en Uw macht zullen mensen verbazen Want Uw licht zal schijnen voor iedereen, Voor harten die verbitterd zijn…. En alleen!
Daarom is het leven het waard, om te leven met U En zal Uw Liefde gezien worden… continu! En ook al lijkt de lucht soms grijs en grauw Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U o, Grote God… van Ieder mens houdt!
Onderstaand gedicht kwam ik op Facebook tegen… en het trof mij.. graag wil ik dit met jullie delen!
Ondanks wat er allemaal om ons heen gebeurt… hoe onzeker alles ook is..
Dan tóch
Al gebeurt er nog zoveel in de wereld En al lijkt de lucht soms grijs en grauw… En al is er geweld om ons heen.. verdriet en pijn Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U o, Grote God… er voor ieder mens wilt zijn! Al zijn er mensen…. Die soms verlangen naar de dood En al is er om ons heen, nog zoveel nood.. Al lijkt de toekomst onzeker voor velen.. Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U de mens wilt bevrijden…. En helen! Want U laat Uw grootheid zien, boven alles En Uw majesteit en trouw dwars… door alles heen! Uw kracht en Uw macht zullen mensen verbazen Want Uw licht zal schijnen voor iedereen, Voor harten die verbitterd zijn…. En alleen! Daarom is het leven het waard, om te leven met U En zal Uw Liefde gezien worden… continu! En ook al lijkt de lucht soms grijs en grauw Dan tóch… blijf ik geloven in het Wonder Dat U o, Grote God… van Ieder mens houdt! Hanny Laurita http://www.gedichten-hanny-laurita.nl
Hij is en blijft dezelfde.. voor nu en altijd!
God gaat met een ieder van ons een persoonlijke weg.. en soms betekend het dat wat voor de ene persoon linksom is in een vergelijkbare situatie en voor de ander rechtsom..
Gods wegen blijven ondoorgrondelijk.. wij kunnen met ons menselijke verstand God niet doorgronden.. gelukkig maar..
Maar soms… ooooo wat zou ik soms graag een blik willen werpen in de toekomst.. gewoon om je te kunnen wapenen tegen de tegenslagen.. om uit te zien naar de mooie dingen zodat je ondanks de tegenslagen moed houd om door te gaan, omdat je weet dat er ook nog mooie dingen op je pad komen..
Maar… is het niet zo… dat wij juist, omdat wij niet in de toekomst kunnen kijken volledig op Hem “moeten” vertrouwen.. in de wetenschap dat Hij het beste met ons voor heeft
En als ons leven onzeker wordt.. op de kop staat.. Dan Tóch… kunnen blijven zeggen..
Ik vind het ook wel een uitdaging van het leven, om in afhankelijkheid en volle vertrouwen op Hem, je leven te leven..
Ik kan dat zeggen, omdat in de uitdagingen die ik heb gehad, God mij keer op keer liet zien dat Hij te vertrouwen was en is.. daardoor is mijn vertrouwen in Hem niet meer weg te denken in mijn leven!
Het mooie is dat dit vertrouwen mij juist enorm veel rust geeft in vandaag en morgen..
Ik had deze week mijn sollicitatiegesprek op mijn werk voor helpende. Op dit moment werk ik als helpende in de flexpool, waar ik op gesolliciteerd had was een baan als helpende in het team zelf..
Ik heb gesolliciteerd en ben uitgenodigd.. ik had een gesprek met 2 collega’s wat ik wel grappig vond.. tegelijk maakte mij dat ook wel iets onzeker.. de bal kon natuurlijk 2 kanten oprollen als men je al aardig kent.. dit kan een voordeel zijn of een nadeel.. maar 1 ding stond voor mij vast.. ik had niets te verliezen want een jaarcontract in de flexpool had ik al.
Ondertussen blijf ik nog wel steeds zoekende in wat God wil dat ik ga doen.. past dit in Zijn plan met mij??
Oeff wat slaat de twijfel dan soms toe… je krijgt namelijk niet een briefje uit de hemel waar je plan op staat uit getekend..
Al jaren ben ik aan het rond kijken om een cursus/opleiding in de pastorale hoek iets voor mij is.. hierin ligt een enorm stil en diep verlangen/droom… maar hoe geef je daar handen en voeten aan… en bovenal past dat wel in Gods plan met mij..
Ik wil erg graag iets met mijn ervaringen doen in de hulpverlening/pastoraal gebied en gecombineerd met wat God in mijn leven heeft betekend en nog betekend..
Geloof en psychische gezondheid gaan naar mijn mening hand in hand!
Maar om mij heen zie ik ook dat hulpverleners/ervaringsdeskundigen als paddenstoelen uit de grond rijzen… en niet allemaal even geschikt helaas..
Heb nogal veel ervaring met hoe het NIET moet…. tja ben ik dan wel geschikt.. vind God mij wel geschikt.. past het in Zijn plan..
Allemaal vragen waar ik geen antwoord op krijg..
En toch blijft het verlangen diep in mijn hart zitten.. en weet ik niet goed hoe daar handen en voeten aan te geven..
Totdat ik al een aantal jaar een pastorale cursus voorbij zie komen die mij aanspreekt.. vooral omdat ze ervaringsgericht werken..
Maar er zaten steeds te veel haken en ogen aan om de stap te zetten.. gezondheid.. de thuissituatie.. onzekerheid.. en ook financieel was het steeds niet haalbaar.. van een uitkering een cursus betalen is best wel een flinke hap..
Maar nu ik werk komen er openingen… toch bleef ik twijfelen..
Totdat 2 weken geleden deze cursus weer voorbij kwam en het raakte mij weer opnieuw.. en weer opnieuw klikte ik de link aan… het was net of zei op dat moment iets in mij.. toe maar.. zet die stap maar.. meld je maar aan..
Ik heb alles op een rijtje gezet en mij aangemeld… onzeker.. maar in vertrouwen en gebed “als dit in Uw plan past Heer met mij dan zullen er deuren opengaan.. en als het niet in Uw plan past mogen dan de deuren gesloten blijven”..
Ondertussen kreeg ik een uitnodiging voor mijn sollicitatie gesprek bij mijn werk en ging ik met de zelfde verwachtingen en gebed daar naar toe.. “als dit in Uw plan past Heer met mij dan zullen er deuren opengaan.. en als het niet in Uw plan past mogen dan de deuren gesloten blijven”..
Dezelfde middag kreeg ik uitslag.. ik was het niet geworden.. ze hadden voor iemand anders gekozen..
Brrr… ik moest wel even slikken.. afwijzen is niet helemaal mijn ding om mee om te gaan.. ik blokkeer dan altijd eventjes.. maar ik merkte ook dat ik ook daarin groei want het duurde maar een paar minuten.. daarna herpakte ik mijzelf en zei: “Heer, het is goed” deze deur heeft U dicht gehouden en daar heeft U een bedoeling mee..
Diezelfde middag kreeg ik reactie van uit de aanmeldprocedure van de cursus.. ik was aangenomen en mocht de cursus gaan doen..
Ik kreeg er kippenvel van en ook de spreekwoordelijke brok in mijn keel.. want ik vind het namelijk ook best wel heel erg spannend.. en ook best wel een beetje eng.. pff… alle emoties en gevoelens gierden door mijn lijf..
Het is ook niet niks..
Ik… die altijd zelf hulp kreeg van menig pastoraal hulpverlener en jaren de psychiatrie van binnen en buiten heb bekeken… mag nu zelf op ontdekkingstocht gaan in het pastoraat..
Zo bijzonder… zo wonderlijk..
En dan wordt ik stil.. stil in hoe God zich laat zien.. hoe langzaam Zijn plan met mij zich ontvouwt…
2 weken geleden kreeg ik ook nog een plaatje van een lieve vriendin toegestuurd met de woorden.. “deze moet ik jou sturen zegt de Heer!”
Ik bekeek het plaatje en las het, maar op dat moment dacht ik.. wauw mooie tekst… maar snapte niet goed waarom zij mij deze tekst moest sturen.. ik dacht er over na.. en veel dingen passeerden de revue… maar ik kon niks bedenken..
Ik liet het los en ging verder..
Na de bijzondere gebeurtenissen van afgelopen week moest ik ineens weer denken aan het plaatje wat ik toegestuurd had gekregen.. en hoe wonderlijk mooi valt dit plaatje precies op zijn plek!
Dit is mijn KRACHTKAART!!
Door God zelf gestuurd!!
De duivel zal zeker mij aanvallen op mijn zwakke plek en dat zijn mijn jarenlange nare ervaringen.. maar dan mag ik steeds terug grijpen op wat Hij heeft gedaan voor mij..
In Hem ben ik meer dan overwinnaar..
En dan de bemoeding van de laatste paar regels…
Hij heeft beloofd U stap voor stap te leiden, niet alles in één keer.. maar stap voor stap en… elke stap zal een wonder zijn!
In dat vertrouwen ga ik deze uitdaging aan…
Ik vind het ontzettend spannend.. en het triggert mij enorm.. kan ik dit wel.. mag ik dit doen.. ik.. bestempeld met een enorm belast psychisch verleden.. waar de duivel mij te pas en te onpas mee confronteerd.. maar dan mag ik op Hem zien en in de overwinning gaan staan die Hij voor mij behaald heeft!
Dit plaatje zal ik de komende 2 jaar bij mij dragen.. want ik zal deze proclamatie af en toe hard nodig hebben.. dat weet ik wel zeker..
Maar het is mijn troef mijn KRACHTKAART tegen de duistere kant!!
God weet precies wat je nodig hebt… Hij zet de juiste deuren open en de mensen op je pad… in mijn geval mensen die mij (onbewust) enorm bevestigen en bemoedigen in de keuzes die ik (moet) maken.
Maar zo geeft Hij ook jou wat jij nodig hebt als je Hem daarom bid.. en vertrouwt… Hij zal je nooit teleurstellen!
Elke keer als ik dit lied hoor krijg ik kippevel… en een brok in mijn keel.. elke keer komt dit lied ontzettend binnen bij mij… en zing ik het luidkeels me vanuit mijn tenen..
Kan niet zo goed de vinger er op leggen waarom..
Ach misschien ook wel..
Wat er ook gebeurt Hij is sterker!
Wat geeft dat een enorme rust.. maar elke keer wel weer een strijd om alles aan Hem over te geven, los te laten en te vertrouwen dat er niets gebeurt wat Hij niet weet!
Hoe moeilijk ook.. Hij zorgt… en dat geeft mij rust..
Natuurlijk ben ik bij tijd en wijle onrustig.. omdat ik niet in de toekomst kan kijken hoe het leven verder gaat..
De onzekerheid omtrent mijn lieve man, de coronasituatie… en dan het missen van de verbinding met de ander..
Juist omdat de verbinding anders wordt in de thuissituatie heb je zo de verbinding met anderen nodig.. en juist door de coronacrisis is dit zo anders geworden.. en als je dan al moeite hebt met hechting dan zijn dit rake klappen..
Gelukkig mag ik dan merken dat God ook daarin voor mij zorgt!
Niet dat ik dan helemaal achterover kan en mag leunen met de gedachte Hij doet het werk wel voor mij.. nee samen met Hem mag ik er door heen gaan.. stappen zetten.. beslisisingen nemen.. keuzes maken.. en dit durf ik omdat ik de zekerheid weet dat Hij voor ons zorgt!
Zou er wat gebeuren dan mag ik er op vertrouwen dat Hij in die situatie ook weer uitkomst zal geven.
En dan geeft dit lied mij elke keer weer een boost om door te gaan.. hoe zwaar en donker de weg soms ook is..
U Bent Sterker!!
Zoals een sprankje licht het duister breekt U bent sterker Mijn angst verstilt wanneer uw liefde spreekt U bent sterker
Licht dat altijd schijnt Liefde zonder eind
En moet ik door een dal van lijden gaan U bent sterker en als ik val en niet meer op kan staan U bent sterker
Licht dat altijd schijnt Liefde zonder eind
Refrein Jezus U bent meer dan genoeg voor mij Jezus U blijft mijn God in eeuwigheid
En als m’n leven hier ten einde loopt U bent sterker Want aan de horizon gloort nieuwe hoop U bent sterker
Refrein Jezus, U bent en blijft Meer dan genoeg voor mij Jezus, U bent en blijft Mijn God in eeuwigheid
Refrein Licht dat altijd schijnt Liefde zonder eind
Onderstaand stukje las ik op Facebook.. geschreven door Marriët de Landmeter-Moerdijk.. het raakte mij.. belevingsgerichtezorg.. het mooiste om te geven!
Beseffen wij (de zorgmedewerkers) nog wel hoe groot de crisis is in het leven van mensen wanneer er een verhuizing noodzakelijk is naar een verpleeghuis?
Beseffen we de impact van het idee opgesloten te worden wanneer een opname nodig is op een “gesloten” afdeling? Alle veiligheid en vertrouwdheid op te moeten geven? En je “lot in handen te moeten leggen van vreemde “zusters”?
Denken we daar nog wel eens over na wanneer we aan het werk zijn? Dat we zorgen voor mensen, mensen zoals jij en ik? Met een eigen kijk op het leven, met ieder zijn eigen eigenaardigheden, gewoontes en privé dingen?
Beseffen we wat het zeggen wil om je letterlijk bloot te moeten geven? Iemand anders dan jezelf of een vertrouwd iemand aan je lichaam te laten zitten? Afhankelijk bent in alles, al je zelfstandigheid en eigen regie op te moeten geven? Merken we dit nog op, kijken we bij gedrag nog naar de mens áchter het gedrag? (Zoals ze in België zo mooi zeggen: vergeet Dementie, onthoud de Mens!)
Beseffen we hoe groot ons doen en laten van invloed is, in het leven van de mensen waar we voor MOGEN zorgen?
Ik vergeet het wel eens, dat is eerlijk waar. Maar gelukkig word ik vaak dan door de mensen zelf op mijn plek gezet. Het ontroert me dan ineens, wanneer er een bewoner vraagt MAG ik naar het toilet? Of MAG ik nog éven blijven liggen? Wie ben ik dan toch om daar een antwoord op te geven? Die vragen horen eigenlijk helemaal niet gesteld te worden!
“Vandaag wil ik echt die nare strakke kousen niet aan, of weer al een schoon hemd aan, moet het nu allemaal weer al in de was? Wie ben ik dan om te zeggen, ja het is echt beter voor u hoor, voor uw gezondheid en voor de hygiëne….? Nee dat gebakje dat slaan we over vandaag, dan word u te zwaar of dat is niet goed voor uw diabetes. Het staat zo in uw dossier, of we doen dit al jaren zo……Zal ik het even voor u doen? of het wordt allemaal voor u geregeld u hoeft niets meer te doen….
Beseffen we als zorgverleners nog dat het een voorrecht is, een gunst dat we MOGEN zorgen voor….? Dat het een voorrecht is dat een bewoner zorg toestaat, kijken we verder dan de boosheid en het verdriet?
Of zijn we meer bezig met een goed sluitend zorgplan? Zijn de doelen SMART genoeg en kloppen de indicaties nog? Hoe kunnen we bezuinigen, hoe houden we het financieel gezond?
Soms heb ik daar toch zo’n last van, het wordt in de instellingen soms zó moeilijk gemaakt om belevingsgericht te werken. De inspectie die overal bovenop zit en tig aan regels stelt waar men zich aan dient te houden. Een zorgkantoor of indicatiebureau wat in je nek hijgt, een geldkraan die zomaar dichtgedraaid kan worden wanneer bepaalde protocollen niet kloppen. Dit lijstje moet ingevuld zijn, en deze kolom moet kloppen enz.
Tjonge wat kan ik er soms naar verlangen om heel die dossier en zorgplannen “los” te mogen laten. Niets geen doelen halen en tig rapportages schrijven, lijstjes invullen en afvinken. Welnee, iedere bewoner krijgt een (digitaal) dagboek en we schrijven alleen nog maar gelukmomenten op. En de rest van de tijd zijn we bezig met het creëren van gelukmomenten. Niets meer en niets minder!
bewustwording #blijvendromenmag
Mariët de Landmeter-Moerdijk @mariëtopzorgavontuur
Zo bijzonder.. bewustwording.. Belevingsgerichtezorg..
Wat voel ik soms met “mijn” bewoners mee.. ik weet helaas hoe het voelt.. om opgesloten te zitten, afhankelijk van zorg te zijn..
Ik moest echt wel even de spreekwoordelijke drempel over toen ik voor het eerst de deur achter mij in het slot hoorde vallen.. er gebeurde op dat moment heel veel in mijn koppie.. het verschil was dat ik nu een sleutel/pasje had en gewoon de deur weer open kon doen wanneer ik wilde…
Ik ben mij meer dan bewust dat “mijn” bewoners die keus niet meer hebben..
Mijn heftige rugzak met de nodige trauma’s mag en kan ik gelukkig nu omzetten naar iets positiefs!
Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de HEER. Duisternis bedekt de aarde en donkerte de naties, maar over jou schijnt de HEER, zijn luister is boven jou zichtbaar. Jesaja 60:1-2
Een nieuwe dag, de deur is wijd open om je dromen te verwezenlijken, wandel met vertrouwen en laat het verleden achter je, wees moedig en sterk. 1 korinthiërs 16:13
Wat is er al weer veel gebeurt na 9 mei, de dag dat mijn leven drastisch omgegooid werd..
Ik moet steeds maar denken aan de uitzending van Groot Nieuws Radio met Arie de Rover. Zie mijn blog “Afgodjes”
Eigenlijk is dat het begin geweest van een nieuwe fase.. mijn roep naar God werd beantwoord..
En wat is er na die tijd veel gebeurt, mijn sprong in het diepe heeft ver gaande gevolgen gehad..
Positieve hoor!!!!
Vorig jaar februari ging ik voor het eerst na 30 jaar weer richting UWV.. “Gewoon” om te praten, kijken wat er voor mogelijkheden waren en wat ik überhaupt nog zou willen en kunnen qua werk!
En nu ben ik al weer bijna drie maanden aan het werk…. heb veel gewerkt.. hard gewerkt.. wat was het een intensieve tijd.. maar ook een tijd die ik niet had willen missen… wat heb ik in dit korte tijdsbestek veel geleerd.
Verwonderd over mijzelf..
Na 30 jaar weer aan het werk, alleen voelt het of ben ik al weer jaren aan het werk.. ik ervoer dat ik het zo weer oppakte.. denk dat je het zorgen niet verleerd.. ook merkte ik dat ik nog steeds de fijngevoeligheid bezat die je goed kunt gebruiken… vooral in de zorg met mensen die aan dementie lijden..
Ik ben daar in het diepe gegooid door de corona omstandigheden maar gemerkt dat ik nog kan zwemmen…
Wat geeft dat een boost aan je zelfvertrouwen!
Weet je.. ik was best wel bang dat het voor mij heel erg pittig zou worden… weer terug in het werk.. met name of ik het wel fysiek aan kon maar ook geestelijk.. eerlijk gezegd was ik best wel bang dat mijn hersenen een knauw hadden gekregen van de medicatie… dat ik de gevolgen daarvan wel zou merken.. of dat mijn rug het af zou laten weten vanwege de operaties..
Maar tot mijn verbazing pakte ik snel de zorg weer op en liep ik daar rond of deed ik het al jaren.. ook fysiek had ik nergens geen last van… ja oké ik was na een werk dag moe.. maar gelukkig is dat “heel normaal” hihi
Het grappige was dat mijn collega’s ook dachten dat ik al jaren in het vak zat… ze zagen natuurlijk alleen mijn ogen maar en ja dan moet je iemand op zijn blauwe ogen geloven.. haha.. maar ze kwamen geregeld bij mij omdat ze dachten dat ik verpleegkundige was.. (dit zei wel iets over hoe ik mijn werk deed)
Hihi.. ga ik nou naast mijn schoenen lopen??Nee hoor.. ik sta gewoon regelmatig verbaasd…
We zijn nu bijna een jaar later.. en ik kan met volle tevredenheid zeggen:
Ik heb een BAAN!
Afgelopen maandag is mijn drie maanden contract omgezet in een jaarcontract van 12 uur.
Soms overvalt mij een gevoel van enorme dankbaarheid.. soms zo heftig dat ik alleen maar kan huilen..
Huilen van dankbaarheid..
Ik merk dat ik nog echt in de wauw.. oe en aahh fase zit.. alles is voor mij nieuw.. de reacties van collega’s.. de ervaringen met bewoners.. de goedheid van God..
Maar ook huilen van intens verdriet… er zit namelijk ook een verdrietige kant aan deze ervaringen.. een kant dat ik besef wat ik al die jaren gemist heb.. in wat voor diepe eenzaamheid en enorme leegte ik heb geleefd… afgesneden van de “normale” wereld.. van familie en vrienden.. lichamelijk en geestelijk..
En ja dat raakt.. dit voel ik soms zo intens en dat kan mij dan bij vlagen ontzettend verdrietig maken.. maar ook ontzettend dankbaar voor het “Leven” wat ik terug heb gekregen.
Vaak ben je snel geneigd om het voor jezelf te bagatelliseren.. om het een soort van luchtig te houden.. maar ik besef steeds meer dat mijn ervaringen er mogen zijn… een soort van acceptatie..
Maar nog meer…
Ik.. met mijn hele hebben en houden mag er steeds meer zijn.. van mijzelf!
En wat geeft dat lucht en ruimte..
Ik merk nu ik steeds meer “LEEF” en ik steeds meer ervaar wat “NORMAAL” is en steeds meer ervaar in wat voor wereld ik terecht ben gekomen.. met zijn mooie en minder mooie kanten dat ik steeds dichter bij mijzelf kan en mag komen.. bij mijn eigen gevoel.. lichamelijk en geestelijk.. en dan voel ik dat mijn lichaam en mijn geest veel te verduren heeft gehad..
Hierdoor merk ik dat ik steeds meer uit de overlevingsstand kom.. omdat ik steeds meer de controle durf los te laten.. over kan geven aan Hem.. ik weet mij gedragen door Hem en dat Hij voor mij/ons zorgt..
Wie had dit ooit gedacht.. heb er hard voor en aan gewerkt samen met Hem die mij nooit loslaat… gewerkt aan mijn geest ziel en lichaam en het resultaat mag er zijn!
Geen rolstoel meer, geen scootmobiel, geen aangepast senioren appartement meer, geen ongezonde voeding meer die mij ziek maakt, geen medicijnen meer, geen Diabetes, SLE of Sjögren meer (zijn in remissie volgens arts)…. maar…. ik heb LEVEN er voor terug gekregen!!
Ik ben blij om te ervaren dat beetje bij beetje mijn trauma’s een plekje hebben gekregen en dat ik ook steeds meer durf te voelen hoe heftig het is geweest voor mijn geest en lichaam.. en dat ik daarin vol Liefde naar mijzelf mag kijken…
Dit is herstel..
En dan mag ik ervaren dat wat ik meegemaakt heb er “gewoon” mag zijn.. dat het mij gemaakt heeft samen met God in wie ik nu ben.. God gebruikt mijn omstandigheden om mij te vormen naar de vrouw die Hij voor ogen heeft..
Ben ik er dan nu… nee.. gelukkig is het hele leven een leerproces en zal ik vast nog wel eens onderuit gaan zoals iedereen…
Maar ik heb geleerd om niet meer op mijn omstandigheden te kijken maar omhoog en naar binnen te kijken.. en wat ontdek je dan mooie en bijzondere dingen..
Ik ben blij met wat ik tot nu toe heb bereikt!
Ik kan met recht zeggen dat ik echt Zielsgelukkig ben!
Soms kan je dat zo voelen tot in je tenen.. Blijf dicht bij jezelf en God.. dichtbij wat jou gelukkig maakt..
Ondanks je omstandigheden en in je omstandigheden!!
Mijn man en ik zingen vaak onderstaand lied.. het is ons lijflied geworden en het trekt ons er doorheen!!
Dus trek je het even niet zing dan met dit nummer mee… want zingen is 2x bidden!!
LEEF MET VOLLE TEUGEN
Op de drempel van het leven Staar ik naar de horizon Voel me plompverloren en verlegen Dat ik sterk ben en gezond Want jij bent ziek en ik begrijp het niet Ik zou willen dat je hier blijven kon
Ben niet bang, alleen soms even Maar dan zing ik mij er dwars doorheen Voel me broos en moegestreden Verlangend naar de overkant, alleen Ik houd me vast aan alles wat zo mooi is En ik tel ze, de kostbare momenten
Leef met volle teugen Durf te leven met de dag Glimlach elke morgen Er is iets moois dat op je wacht
We hebben het ervaren Dat het leven niet om ons draait Dat wij alleen maar kunnen varen Op de wind die waait waarheen hij waait En elke dag een nieuwe kans Om elkaar vast te houden
Leef met volle teugen Durf te leven met de dag Glimlach elke morgen Er is iets moois dat op je wacht
En God, die bijna nooit te vinden is als je Hem moet hebben Maar die soms toch, juist als er niets meer lijkt te redden Zichtbaar wordt als hier op aarde tranen vallen van verdriet Omdat er iets van waarde schuilt in als we hier op aarde Het niet meer weten, niets anders kunnen Dan maar bidden in een lied
Leef met volle teugen Glimlach elke morgen Nooit gedacht Dat het zo tot een eind zou komen Maar ik ga met jou Dwars door de winter Naar de lente en naar de zomer Want jij en ik Wij blijven samen En blijven zingen Tot het eind Ik laat jou niet los
Leef met volle teugen Durf te leven met de dag Glimlach elke morgen Er is iets moois dat op je wacht Geniet van je dagen Verlies je in de tijd Je wordt steeds gedragen
Tot in alle eeuwigheid Geniet van je dagen Verlies je in de tijd Je wordt steeds gedragen Tot in alle eeuwigheid Dwars door de winter Naar de lente En naar de zomer
Want jij en ik Wij blijven samen Wij blijven zingen Tot het eind Want jij bent nooit Alleen Tekst: Elbert Smelt & Kinga Bán Muziek: Trinity, Jelmer van der Veer & Kinga Bán Label: Trinity Music
In mijn werk ervaar ik wat Jezus kennen betekend..
Mijn bewoners glijden langzaam terug naar het “kindzijn”… hoe belangrijk is het dan dat je vanaf je kindertijd opgevoed bent met Jezus..
Als je echt alles kwijtraakt in je hoofd.. letterlijk en figuurlijk.. namen, plaatsen, waar jij je überhaupt bevindt.. noem maar op.. als je geest je zo in de steek laat..
Wat blijft er dan over??
Ik ervaar dat bewoners die met het geloof zijn opgegroeid alles vergeten… maar dat het geloof blijft..
Jezus…. Hij blijft!!
Jezus zit diep in je hart geankerd.. begin maar met zingen, bidden of bijbel lezen… en gelijk doen ze mee.. herkennen de versjes, de gebeden of de Bijbelteksten.. tot het einde toe blijft dit bestaan!
Wat ben je dan gezegend!
Hoe onrustig of angstig ze ook zijn.. begin maar met zingen, bidden of lezen en de rust en vrede daalt vaak neer!!
Hier mee wil ik zeggen.. deze aftakeling kan ons allemaal overkomen…. rijk… arm.. gezond.. ziek.. jong.. oud…
Wat is het dan ontzettend belangrijk om zo vroeg mogelijk je kinderen over Jezus te vertellen.. en voor ze te bidden…. zodat het in hun hart wordt verankerd!
Welke weg je ook mag gaan… Jezus zit verankerd.. en Hij blijft…
“Leer een kind van jongs af aan de juiste weg, en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is”
In Prediker 22:6 staat: “Leer een kind van jongs af aan de juiste weg, en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is”
Wat gaat deze tekst dan nu leven…
Ben blij en dankbaar dat mijn ouders mij van jongs af aan hebben verteld wie Jezus is!
Na mijn blog over “afgodjes” kwam ik in een soort rust.. ik vond het opeens ook minder erg om thuis te zijn.. ook had ik dagelijks weer het gevoel dat ik weer ontmoetingen had met God.. dit deed mij zo goed..
Zo ging mijn week verder, ik deed mijn ding en vulde mij elke dag met de dingen die belangrijk zijn voor mij, met Gods Liefde, en strekte mij elke dag uit naar Zijn Geest, dat de Heilige Geest mijn leven maar invulling wilde geven.. ik wilde in afhankelijk leven van deze God omdat ik weet dat Hij weet wat goed voor mij is..
Ongeveer anderhalve week later ging ineens de telefoon, ik had mij aan het begin van dit C-virus opgegeven voor Helpende Handen, dit is voor zorgverleners die de handen uit de mouwen willen steken als de nood aan de man is, de mevrouw aan de telefoon vroeg of ik nog beschikbaar was en eventueel wilde helpen.. ze hadden mensen nodig..
Ik schrok.. ik dacht dit kan niet… mijn hart sloeg over.. en wilde eigenlijk gelijk al zeggen.. “natuurlijk”… maar ik heb ook al veel geleerd ondertussen dat ik niet gelijk over al ja op moet zeggen.. want dat hoeft niet.. ik mag gerust nadenken en later beslissen of dit iets voor mij is en bovenal of dit in Gods plan paste.. ik hield mij stil en was benieuwd wat ze nog meer te vertellen had..
Ze vertelde dat het wel ging om helpen binnen een verpleeghuis waar het C-virus was uitgebroken, er was veel vast personeel ziek geworden en nu zaten ze om zorgverleners verlegen..
Pfff.. helpen wilde ik heel erg graag… maar helpen waar corona was uitgebroken.. dat was andere koek.. ik viel even stil en heel veel gedachten schoten door mij heen… moest ik hier wel ja op zeggen.. kon ik hier wel ja op zeggen.. is dit verantwoord?? kan ik het überhaupt wel??
Heer is dit echt wat U van mij vraagt? wilt U dat ik dit ga doen?
Wilt U dat ik deze sprong in het diepe ga maken??
Ik zei dat ik even tijd wilde hebben om hier over na te denken, ik vertelde ondertussen wie ik was en dat ik ook mantelzorger ben en daarom even tijd nodig heb voor mij zelf om te beslissen of ik dit wel wilde doen..
Hihi.. ik schrok van mijzelf.. zei ik dit?? wat een wijsheid en besefte mij dat het leven mij al veel geleerd had..
Ze vond het erg logisch dat ik hier even over na wilde denken, ze wilde het wel graag die zelfde dag weten dus sprak ik af dat ik haar s’middags terug zou bellen..
Ik legde de telefoon aan de kant en ging in gesprek met God..
Moet ik dit echt doen.. is dit wat U van mij vraagt?? Past dit in Uw plan met mij?
Mijn hart zei gelijk DOEN.. maar mijn gevoel ging een heel andere kant op..
“Heer ik durf dit niet.. dit kan ik toch niet doen.. is dit wel verantwoord? Ik… mantelzorger… zelf nog herstellende.. pff.. moest echt wel even slikken en mijn hart sloeg over.. en dan “wat zullen de mensen wel niet zeggen”.. onverantwoord…”
Maar ik denk dat ik iemand ben van de uitersten en dat ik dan eigenlijk op mijn best functioneer.. waarom weet ik niet..
Ik dacht na hoe ik er achter kon komen wat God hierin van mij vroeg.. en ineens kreeg ik de gedachte.. overleg met je vriendin… hoor wat zei zegt.. zij kent je situatie en redeneert vaak nuchter en objectief.. dus ik belde haar en zij nam direct de telefoon op.. ik vertelde haar dat ik was gebeld door helpende handen en dat ik ontzettend was geschrokken en niet goed wist wat ik nu moest doen.. we liepen samen de punten na.. de voor en tegens.. en we kwamen tot de conclusie dat je in de supermarkt meer kans op besmetting hebt dan beschermd werken in besmet gebied.. en het was voor mij wel een enorme kans om er achter te komen of dit is wat ik graag weer wil gaan doen.. en of ik lichamelijk dit werk weer aan zou kunnen..
Werken in de fysieke zorg..
Na het gesprek ging ik terug naar God en legde mijn voor en tegens op een rij.. maar ik was toch nog niet helemaal gerust.. ik heb meer bevestiging nodig Heer…
Toen zei iets in mij.. bel je re-integratiecoach.. zei is een integere vrouw, zij kent jouw situatie en weet ook hoe je in elkaar zit.. en ik zei tegen mijzelf.. als zij ook enthousiast reageert en de voors en tegen met mij naloopt en de voors de overhand hebben dan is het oké.. dan wilt U dat ik het ga doen.. maar als zij twijfelt en het mij afraadt dan doe ik het niet.. dan is het echt onverantwoord..
Zo gezegd.. Zo gedaan..
Ik belde haar op en wonderwel nam ze gelijk de telefoon op.. ik vertelde haar wat er was gebeurt en ze zei direct.. wat bijzonder.. maar wat wil je zelf.. een wat zegt je gevoel.. ik deelde met haar de voors en tegens.. en we kwamen tot de zelfde conclusie die ook al uit het gesprek met mijn vriendin naar voren kwam..
Dit was voor mij de tweede bevestiging en genoeg om een weloverwogen keuze te maken..
Voldoende om Ja te zeggen..
En ook al zou ik ziek worden.. dan heb ik in ieder geval gedaan wat ik het liefste doe…
Hij gaat met mij mee, en in die afhankelijkheid doe ik het ook.. ik kan dit absoluut niet in eigen kracht.. daar was ik mij heel erg van bewust..
Dus ik ging het doen..
Je wilt niet weten hoe spannend ik dit telefoontje vond..
Nog steeds twijfelde wel mijn gevoel.. ben ik niet onverantwoord bezig. maar merkte dat dit gevoel ook gebaseerd was op.. “wat zullen de mensen wel niet zeggen”… en ik Pleaser van anderen vond dit toch wel het moeilijkst.. maar wilde dit keer dicht bij mijzelf blijven en bij wat God van mij vroeg..
Ik bad God om rust als het in Zijn plan paste… en paste het niet in Zijn plan dat hij mij dan wilde overspoelen met angst.. en ongerustheid…
Ik wachtte nog een uurtje met bellen en voelde mij kalm worden.. en kreeg een bepaalde rust.. ook een gevoel van uitdaging overviel mij.. ik mocht weer wat betekenen.. ik kon eindelijk mijn handen weer uit de mouwen steken..
Ik belde haar op en zei dat ik het ging doen.. we namen alles door.. ik kreeg een contract van drie maanden en 3 uur en de meer uren kon ik gewoon schrijven.. en ging als helpende aan de slag.. waar ik ook de diploma’s voor heb..
Ik legde de telefoon neer en een gezonde spanning overmeesterde mij.. wat was ik blij dat ze had gebeld.. maar tegelijk ook spannend.. wat zou ik aantreffen.. hoe ging het allemaal in zijn werk..
Ik zou die week erop beginnen.. maar een uurtje later belde ze op en vroeg mij of ik de volgende dag al wilde beginnen.. de nood was erg hoog..
De volgende dag ging ik in mijn brommobiel op weg naar het verpleeghuis.. spannend was dat ritje.. maar ik ging er biddend heen.. ik zegende in de auto het verpleeghuis, de bewoners en al het personeel.. en vroeg Hem of hij er wilde zijn en ons wijsheid wilde geven..
Ik kwam daar en kreeg instructies over de beschermende hulpmiddelen.. helemaal ingepakt moest ik aan het werk..
Wat was de eerste dag pittig… en erg warm in de beschermkleren.. bijna al het vast personeel is besmet met het virus.. en van alle bewoners waren er nog maar een handjevol gezond.. we moesten er dus tegenaan met hoofdzakelijk invallers.. dit is lastig want tijd om in te werken was er niet.. het is pionieren en improviseren..
Het verdrietige is dat de bewoners ons niet kennen en wij voor hun staan in gekke pakken.. met spatscherm, mondkapjes.. schorten en handschoenen aan.. kan mij voorstellen dat dit voor hun verschrikkelijk eng over komt..
Het is een verpleeghuis waar mensen wonen met vergevorderde dementie.. deze bewoners begrijpen vaak niet wat er gebeurt en merken jou onrust en hectiek des te meer.. het zijn mensen die nog leven op gevoel.. en juist dat valt weg.. ze zien alleen je ogen.. deze mensen leven op jou uitdrukkingen in het gezicht.. daaraan kunnen zij vaak lezen hoe je iets bedoelt en nu zien ze alleen je ogen..
De kunst aan ons is om onze ogen te laten lachen terwijl ons hart wordt geraakt door al dit verdriet.. dat kan ik omdat ik Liefde voel..
Zijn Liefde voor deze bewoners..
Maar tegelijk voel je ook verdriet en delen we de zorgen die we hebben.. overleven ze dit.. hoe ziek worden ze.. wat zijn de gevolgen..
In de week voordat ik daar kwam werken waren er al een paar bewoners overleden.. de gevolgen werden steeds zichtbaarder.. terwijl dat het C-virus er nog maar een week aanwezig was.. zien we dat dit C-virus razendsnel om zich heen grijpt als het eenmaal is uitgebroken..
Ook raakt het verdriet van de familie je.. de familie die niet bij hun geliefden kunnen zijn die ziek zijn.. pas als er geen kans meer is op herstel en het stervensproces in gang is gezet.. dan mag de familie er bij.. en dan staat de familie soms voor onmenselijke keuzes…
Ga ik wel of ga ik niet…
Als de familie ook kwetsbaar is.. of ziek zijn… dan moeten ze hun geliefde soms zonder hun nabijheid laten gaan.. wat een diep intens verdriet geeft..
En als zorgverlener sta je machteloos.. wat wil je soms andere keuzes maken dan wat de regels voorschrijven.. dit breekt je hart..
Wat leven we toch in een rare tijd…
En toch doe ik het werk met een blij hart en ben ik dankbaar dat ik het kan en mag doen.. dat ik hier van betekenis kan zijn.. ik probeer ondanks de heftigheid nog iets van plezier bij de bewoners te brengen.. af en toe een grapje en proberen het “normale” ritme van de dag zo goed mogelijk door te laten gaan.. en dat is hard werken..
Elke dag ga ik met biddend hart er naar toe.. in deze tijd raak ik zo doordrongen van het feit dat ik het alleen niet kan.. ik heb God zo nodig.. altijd natuurlijk.. maar juist in deze tijd ben ik er nog meer bewust van.. ik kan dit absoluut niet alleen..
Na 30 jaar op deze manier terug in de zorg.. had ik van te voren niet kunnen bedenken.. maar waarom God mij juist nu in deze tijd hier heeft neergezet… daar wordt ik mij elke dag meer bewust van..
Een voorbeeldje..
Tijdens mijn werk mag ik een verlengstuk zijn van Hem.. er lag een bewoner op sterven… (dit brengt bij mij altijd een vreemd soort spanning… vind het altijd een heftig iets en echt het went nooit..) ik verleende samen met een ander zorgverlener zorg aan deze bewoner.. de andere zorgverlener moest even weg om spulletjes op te halen en ik was alleen met de bewoner.. ik merkte dat deze bewoner erg onrustig was en ik zag angst in de ogen bij deze bewoner.. ineens kreeg ik op mijn hart om voor deze bewoner te gaan bidden.. en zacht bad ik voor deze bewoner.. dat God er wilde komen met Zijn rust en dat Hij zijn beschermende handen om deze bewoner wilde leggen.. ik sprak zacht tegen deze bewoner en vertelde dat God er bij is, dat het goed was en dat Hij draagt… ik wist niet of deze bewoner het nog mee kreeg… maar dit weerhield mij niet om te bidden… ondertussen kwam de andere zorgverlener terug.. en ook de dienst doende verpleegkundige kwam binnen.. en opeens merkten we op dat deze bewoner erg rustig was geworden en dat deze bewoner er vredig bij lag…. op dat moment drong het nog niet echt tot mij door, je hoofd is bezig met zorgen.. maar na dat we klaar waren en naar beneden liepen schoot het door mij heen..
God U was daar… wat ben ik blij en dankbaar dat U dit op mijn hart heeft gelegd.. dat ik voor deze bewoner mocht en kon bidden..
Deze momenten maken mijn werk dierbaar.. en ervaar ik Zijn nabijheid en Zijn kracht in mijn zwakheid..
Dit maakt dat ik door kan gaan.. ondanks dat het fysiek enorm zwaar is en mentaal ook..
Ik ben blij en dankbaar dat ik het kan..
Tot nu toe ben ik en mijn partner nog steeds gezond en kan ik het allemaal bolwerken en loopt thuis alles in hetzelfde ritme door..
Ik bid en hoop dat dit zo mag blijven.. ik heb ondanks dit heftige gebeuren veel plezier weer in het zorgen van deze groep ouderen.. zij hebben een speciaal plekje in mijn hart.. daar ben ik in deze heftige week wel achtergekomen..
Hoe dit in mijn verdere leven vorm gaat krijgen is voor mij nog een open boek.. maar God is de auteur en regisseur van mijn levensverhaal.. dus ben erg benieuwd..
Ik ben niet wat ik doe Ik ben niet wat ik heb Ik ben niet wat mensen over mij zeggen IK BEN GODS GELIEFDE KIND! Dat is wie ik ben Niemand kan dat van mij afpakken Ik hoef mij geen zorgen te maken Ik hoef mij niet te haasten Ik kan Jezus vertrouwen en Zijn Liefde met de wereld delen!
Vinden jullie het bij tijd en wijle ook zo zwaar om je leven te leiden in deze coronacrisis? Nee??
Nou ik wel..
Ik voel mij af en toe zo leeg.. en dan ga je opzoek naar iets wat die leegte kan vullen..
Vind het ook lastig om daarin God te vinden.. zoeken gaat wel.. ik pak mijn bijbel, mijn leesplannen, mijn zingen.. maar toch.. God vinden daarin is wel en ander ding.. en soms.. ja dan is het gewoon stil..
Maar hoe erg is stil??
Van nature ben ik een spring in ’t veld.. een doener.. en geen stilzitter.. wat er nu ook gebeurt druist helemaal tegen mijn karakter in..
Maar we worden nu gewoon stil gezet.. in de rust gebracht.. tijd om over dingen na te denken…
Ik luister bijna elke naar Groot Nieuws Radio, en dan naar Blessings, By Jorieke of Brandstof.. stuk voor stuk bemoedigende programma’s, maar ook programma’s die je prikkelen.. of je aan het denken zetten..
Zo wie zo vind ik het altijd fijn om naar Arie de Rover te luisteren.. Hij brengt je altijd weer terug bij waar het echt om draait in dit leven.. Het vaderhart van God.. niks meer en niks minder.. en dit in alle rust.. zijn manier van vertellen en spreken brengt je al in een soort rust modus… maar dan kan je hart en hoofd nog wel enorm onrustig zijn.. en heeft het even tijd nodig om tot rust te komen.
De eerste vraag die werd gesteld was: “wat ben je kwijtgeraakt door het Coronavirus wat doet dat met je”
Zo die was gelijk raak…
Ik liet de vraag in mij omgaan… bij Groot nieuws radio kun je reageren op het programma en ook op deze vraag mocht je reageren..
Ik kreeg heel erg op mijn hart om te reageren.. ik doe dit nooit want vind het toch wel een beetje eng.. stel dat je bericht voorgelezen wordt..
Iets met kwetsbaar??
Maar goed ik kreeg het duidelijk op mijn hart, en heb dus gemaild wat ik door de corona ben kwijtgeraakt en wat dit met mij doet…
En het doet veel met mij heb ik gemerkt.. al mijn vrijwilligerswerk is gestopt.. en je valt dus in spreekwoordelijke gat.. en ja hoe vul je die dan weer op.. ook haalde ik juist mijn energie daar vandaan.. na 30 jaar was ik eindelijk weer in de gelegenheid om buiten de deur te werken en was ik druk op zoek naar een nieuwe richting in mijn leven en wat God van mij vraagt daarin..
En dan kom je thuis te zitten.. met niks.. met alleen je zelf en de zorg voor je man..
In een keer werd mijn zoektocht naar wie ik ben en wat ik graag wil abrupt afgebroken.. ik werd “opnieuw” stil gezet.. althans zo voelt het voor mij.. af en toe krijg ik flinke dreunen op mijn blauwe plekken..
Er kwam een enorm leeg gevoel over mij heen.. en hoe vul ik die leegte.. hoe kom ik in rust??
Je doet je ding en sommige dagen heb je er meer last van dan andere dagen.. zo is het leven.. zoals iedereen het ervaart… zo gaat het bij mij ook.. en niet anders..
Maar die leegte knaagt wel… ik ben een doener zoals ik al schreef en ik wordt niet gelukkig van stil zitten en ik denk ook niet dat God dat van mij vraagt.. Hij weet dat ik daar niet gelukkig van wordt.. en Hij heeft mij gemaakt..
Nadat ik gemaild had luisterde ik verder naar de uitzending… Arie sprak verhelderend over onze “Afgodjes”
Ik vroeg mijzelf af: “hoe zit het met mijn afgodjes?”
Alles passeerde de revue… vrijwilligerswerk, de kerk, mijn geloof, mijn mantelzorgtaken..
Met welke drive doe ik wat ik doe? Waarom doe ik wat ik doe?
Eerlijk?? Ik keek er naar en dacht.. tja mijn vrijwilligerswerk is weggevallen en ik val in een diep gat.. was het dan toch mijn “afgodje” geworden? Mijn steunpilaar.. mijn houvast.. kon ik niet meer zonder??
Voelde ik mij alleen maar “gezien” als ik mijn werk had??
Tja… mijn vrijwilligers werk was wel een beetje mijn “afgodje” geworden..
Is dat erg?
Nee in zekere zin niet natuurlijk.. het geeft voldoening.. het geeft nieuwe energie.. afleiding..
Maar kan ik er zonder als het wegvalt..
Waar ben ik als ik geen werk meer heb.. waar is mijn identiteit op gevestigd?? voel ik mij alleen maar van betekenis als ik werk heb??
Als alles wegvalt is mijn identiteit dan zo verstevigt in Hem dat Hij voldoende is in mijn leven??
Voel ik mij net zoveel van betekenis als ik alleen God nog zou hebben??
Arie zei.. “Wij gaan direct ons afgodje reanimeren als hij wegvalt.. logisch zit in onze natuur.. maar kunnen we het ook op dat moment loslaten en overgeven aan Hem.. in afwachting en vertrouwen dat Hij alles in Zijn hand heeft.. en dat ik niet afhankelijk ben van mijn werk.. maar alleen afhankelijk ben van Hem..
Jou hele hebben en houden overgeven aan Hem..
Dit vond ik erg moeilijk want ik stond eigenlijk mijn “afgodje” direct te reanimeren en oplossingen te zoeken om mijn leegte te vullen… in plaats van het van Hem te verwachten.. hierin zocht ik God wel maar ik kon Hem nog niet vinden..
Die ochtend werd ik mij heel erg bewust dat ik de Heilige Geest hierin zo nodig had.. dat Hij alleen mijn leegte kon opvullen..
Jou leegte laten vullen door Hem.. en dan gewoon maar berusten in wat het op dit moment is.. gewoon genieten van de tijd die je gegeven is om nieuwe dingen te ontdekken??
En oké.. als het even duurt voordat Hij vult.. neem dan die tijd.. en wees niet zo ongeduldig..
Haha dat is nou net niet een van mijn sterkste kanten.. “Geduld”
Natuurlijk mis ik mijn werk.. mis ik de connectie met de mensen en met de collega’s, en dat is goed.. anders moet je je afvragen of je op de goede plek zit..
Aan het einde van de uitzending werden de mails en WhatsApps voorgelezen… ik schrok toen ik ineens mijn reactie voorbij hoorde komen.. dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht.. maar achteraf gezien moest het zo zijn..
Het antwoord van Arie was een antwoord van God… het was erg bemoedigend en het mooiste wat ik kon ontvangen.. ik weet dat het God was die mij een antwoord gaf op mijn worstelen…
Hij zei dat het logisch was dat ik in een enorm gat was gevallen.. en voor Arie ook herkenbaar.. na 30 jaar weer je leven oppakken en opnieuw wordt je stil gezet..
God antwoordde: “voel het maar… en oordeel er niet over.. trap jezelf niet de grond in.. wordt er niet boos van.. voel maar wat het met je doet.. en ga met dat gevoel naar God.. en zeg tegen Hem wat je voelt en dat je zo graag vrijer zou willen zijn.. en wilt U er voor in de plaats komen.. en als straks de crisis voorbij is ga je het zelfde misschien weer doen maar met een iets andere identiteit…
Ik was er stil van.. zo mooi.. en tegelijk kwam het zo binnen.. ik werd enorm geraakt.. en begon te huilen.. want wat heb ik daar een handje van… (mijzelf veroordelen.. boos worden op mijzelf.. gelijk mijzelf de grond in trappen.. toe doe even normaal.. niet zo aanstellen… even geduld en je mag weer…) ik vloog direct mijn gevoel voorbij.. ik heb dat ook nooit geleerd om bij mijn gevoel te blijven staan.. ik mocht en kon nooit voelen anders had ik niet overleefd wat ik meegemaakt heb.. ik moest mijn gevoel altijd uitschakelen.. dus ja wat doe ik als het moeilijk wordt?? Mijn gevoel uitschakelen.. en in de overlevingsstand!
En wat zegt God nu tegen mij.. VOEL HET MAAR!!!
Weet Hij dan niet hoe moeilijk en eng ik dat vind.. VOELEN??
En toch.. op dat moment kon ik bij mijn gevoel komen en echt voelen wat dit met mij deed.. op dat moment had ik zo’n intiem moment met mijn Heer.. en mocht ik in Zijn aanwezigheid voelen wat het met mij deed… zo wonderlijk… en zo goed.. het was helemaal niet eng… omdat ik het in Zijn veiligheid mocht doen.. Hij sloeg letterlijk Zijn armen om mij heen en ik waande mij bij Hem op schoot.. ik mocht er gewoon zijn met al mijn gevoelens.. zonder veroordeling..
Op dat moment kwam er een enorme rust over mij heen.. een heerlijke innerlijke rust.. Op dat moment kwam Hij er voor in de plaats..
Heerlijk!!
De dagen erna werden gevuld met blijdschap en rust.. elke dag mag ik beginnen met Hem.. en elke dag krijg ik nieuwe energie.. ik doe mijn dingen met een andere intentie en vanuit een bepaalde rust..
God is zo goed, Hij weet wat ik nodig heb en voorziet.. en ik zie uit naar de dag dat alles weer “normaal” wordt en ik gewoon weer naar mijn werk kan.. mijn mensen weer ontmoeten kan.. en niet alleen mijn werk, maar ook weer naar mijn vrienden, familie, de kerk, naar koor enz enz…
Tot die tijd mag ik rusten bij Hem.. in afwachting…
Hij is erbij..
Ik mag nu opladen zodat als alles weer open gaat ik de Balance heb dat ik er niet meer afhankelijk van ben! Dat dit werk niet mijn identiteit is.. dat ik het niet doe om eindelijk weer van betekenis te zijn maar dat als ik het werk niet zou hebben ik nog steeds van betekenis ben, gewoon om de simpele reden dat ik ben wie ik ben..
Een geliefd kind van de Vader!
Niet in wat ik doe ligt mijn identiteit maar in wie ik ben!
In Hem!
Deze hele coronacrisis brengt mij veel.. moeilijkheden maar ook inzichten…
Soms is het nodig om er af en toe weer bij bepaald te worden, even wakker geschud te worden..
Wie ben ik!
Wat ben jij kwijtgeraakt door de coronacrisis?? en wat doet dit met je??
Ik hoop dat je in de verliezen een ontmoeting mag hebben met Hem.. weet dat wat er ook gebeurt jij ook een Geliefd kind van de Vader bent en blijft!
Love Heals All Things 