Sporen…. Kwetsbaarheden…

Sporen van het leven… wat doet dit met je?? met je Lichaam?? Kom je er ooit vanaf??

Vragen die de laatste tijd door mij hoofd spoken en mij aan het denken zetten, ook de vragen wat kan ik of wat moet ik er mee.. of moet ik er überhaupt iets mee…  of moet ik gewoon maar accepteren dat het is zoals het is.. en dat ik er gewoon af en toe behoorlijk last van heb.. dat het bij mij hoort…. dat er teveel gebeurt is waardoor mijn lichaam soms zo beurs aanvoelt na weer een dreun..

Lastige vragen..

Waar ik achtergekomen ben in de loop der jaren en af en toe pijnlijk van bewust wordt.. is dat ik ontzettend kwetsbaar blijf… lichamelijk maar ook geestelijk.. lichaam en geest werken namelijk samen.. die kun je niet loskoppelen.. het heeft invloed op elkaar…

En eerlijk gezegd heb ik het er af en toe ontzettend moeilijk mee…

Vorige week had ik een pijnlijke ontmoeting met mijn kwetsbaarheid.. ons koor had een nieuw lied en daar zaten solo partijen in.. de dirigent had gevraagd dat hij de week erop vijf solisten wilde horen, hij zou ze niet aanwijzen maar wie het op zijn hart had kon zich opgeven.. het was een erg bijzonder lied Shine Your Light van de Oslo Gospel Choir… ik voelde mij helemaal warm worden.. als je mij een beetje volgt weet je wat de nummers van Oslo Gospel Choir voor mij betekenen.. ik werd aangemoedigd door mijn beste vriendin om het te gaan doen.. en ik dacht nou als die denkt dat ik het kan..  dan kan ik mij er wel aan wagen..

Maar er was direct een stemmetje in mij die zei: “Acht dat durf je niet.. dat kan je niet.. dat lukt je echt niet.. je klapt dicht.. wie ben jij om dit te gaan zingen.. er zijn vast koorgenoten die het veel beter kunnen dan jij… jij denkt nogal wat van jezelf om je zo op de voorgrond te plaatsen…

Oef allemaal leugens…

Tegelijk voelde ik een enorme drive in mij om het te doen… dit nummer zingen voor Hem die het licht weer in mij heeft laten schijnen.. die het licht is van deze wereld.. waardoor ik een weerspiegeling van Zijn licht mag zijn..  stiekem kreeg ik er heel erg zin in.. ik weet dat wat ik voelde mijn diep verborgen “ZIJN” was… die nooit aan de oppervlakte durft te komen.. dit was een van de liederen die ik jaren heb gezongen in stilte met mijn diepe “ZIJN”… ik zong dit al jaren vanuit mijn tenen..

Zou ik mijn “ZIJN” durven laten horen??

Ik ben naar huis gegaan en aan het oefenen geslagen maar thuis ging het geweldig.. gewoon zoals ik het altijd zong in stilte maar nu met geluid..  heerlijk in mijn eigen comfortzone.. in mijn eigen bubbel… lekker veilig.. maar durf ik dit ook op koor.. heb ik dan ook een stem??  ik sprak mijzelf moed in..  je hebt al aantal zanglessen gehad.. zingen kun je wel.. en Hij is erbij… wees niet bang…

En zo kwam ik een week later op koor…

We waren heerlijk aan het zingen/repeteren en ineens zegt de dirigent we gaan het nieuwe nummer doen en welke vijf dames willen de solo partijen doen.. voorzichtig stak ik mijn hand op.. de kleuren in mijn gezicht voelde ik al op en af gaan..  pff.. de eerste stap is gezet dacht ik.. maar het deed mij meer dan mij lief was..

Mijn verleden kwam als een film voorbij.. ik zag mijzelf weer liggen.. maar nu moest er geluid bij..

De onzekerheid nam de overhand en mijn hart vloog bijna uit mijn borstkas.. ik probeerde mijzelf moed in te praten..  je kunt het.. je hebt goed geoefend… goed op je ademhaling concentreren… niet bang zijn.. Hij houd je vast.. voor iedereen is het eng…

En toen was het mijn beurt…

Ik probeerde in te zetten maar voelde mijn keel dicht gaan… ik moest alle zeilen bij zetten om er geluid uit te krijgen..  waardoor ik de hele zangtechniek wat ik tot nu toe had geleerd vergat… maar daardoor ook de beleving niet meer voelde.. en die ik altijd zo heb gevoeld bij dit nummer..

OVERLEVEN…

Op dat moment ging mijn lichaam op de overlevingsstand staan.. langzaam blokkeerde ik.. ik kon  mij niet meer concentreren en merkte dat ik een marathon aan het lopen was.. verkeerde ademhaling of moest ik letterlijk een berg op…

Oef het eerste couplet zat er op.. nu het refrein door het koor en dan het tweede couplet nog.. eigenlijk wilde en kon ik helemaal niet meer.. maar dat doe je toch niet.. zo kwetsbaar wilde ik ook niet zijn..

Ik had tekort tijd om mijzelf bij elkaar te rapen om klaar te zijn voor het tweede couplet.. Ik wilde beginnen en merkte dat er geen geluid meer uit kwam.. ik perste alle lucht eruit om toch geluid te krijgen… Gelukkig er kwam geluid en ik kon door.. het zweet brak mij uit en voor mijn gevoel kon ik elk moment flauwvallen.. oef.. wat een spanning.. ik heb mijn solo gezongen maar wat was het een confrontatie met mijn “ZIJN”

Met mijn Kwetsbare “ZIJN” die zo graag wilde “ZIJN”

Ik baalde enorm.. en was eigenlijk intens verdrietig.. maar voelde ook ongelofelijk veel pijn.. mijn “ZIJN” werd pijnlijk geraakt.. het was of stak iemand met een mes in mijn “ZIJN”  ook was het herkenbaar… elke keer als ik mijn stem wil laten horen.. als ik mijn grens wil aangeven.. als ik graag wil laten weten wat ik er van vind of wat het met mij doet of gewoon mijn “ZIJN” wil laten horen… dan reageert mijn lichaam  komt er een hand om mijn keel en wordt mijn stem doodgeslagen…

Mijn “ZIJN” wordt monddood gemaakt!

Hoe laat ik mijn “ZIJN” nu zijn… mijn hele leven heeft mijn “ZIJN” gezwegen en is monddood gemaakt… waar ik nu de vruchten van pluk…

“Je mag er niet “ZIJN”

Ik weet dat dit het punt is waarom dit gebeurt “Je mag er niet zijn “ZIJN” …

Het bizarre is dat mijn hoofd en mijn hart waar het langzaam naar toe daalt, weet dat ik er mag zijn.. dat mijn “ZIJN” er zijn mag… dat ik geliefd ben.. dat er Één is die onvoorwaardelijk van mij houdt.. die alles voor mij over heeft gehad.. die gestorven is om mij het leven weer te geven… mijn “ZIJN” is jaren “dood” geweest…

Maar Hij heeft mij gered en mijn “ZIJN” weer een stem gegeven… waar ik tot op de dag van vandaag ontzettend dankbaar voor ben…  en elke dag probeer ik in die kracht te gaan staan… want ik weet mij gedragen door die ENE.. 100% Zekerheid..

Maar mijn lichaam is ontzettend kwetsbaar geworden.. zij reageert direct op situaties.. vooral “onveilige” en “spannende” situaties… waardoor mijn “ZIJN” weer monddood gemaakt wordt..  mijn lichaam heeft door de jaren heen teveel negatieve ervaringen gehad.. teveel gehoord in allerlei vormen  “je bent niet geliefd” “Je mag er niet “ZIJN”

Hoe geef ik dan mijn “ZIJN” weer een stem..

Mijn lichaam is letterlijk ziek geworden door wat er allemaal is gebeurt als je mij een beetje volgt weet je wat ik bedoel.. een lichaam waar ik niet van op aan kan.. een lichaam dat mij zomaar in de steek kan laten.. in verschillende opzichten.. bij spannende of onveilige situaties laat het mij letterlijk in de steek..

Wat ook niet bijdraagt zijn mijn aandoeningen SLE en Sjögren Syndroom en mijn Dystonie.. die allemaal zijn ontstaan door wat ik heb meegemaakt.. verdrietig maar het is helaas een feit.

Één van de vervelende kenmerken is dat deze aandoeningen erg wisselend zijn.. vooral SLE is daar erg goed in…  ik kan zo s’middags een vuurrode knie hebben tot dat ik op bed ga en denk ik moet morgen de huisarts maar even bellen dit is niet oké.. en dan wordt ik de volgende dag wakker en is de knie weer normaal.. niets vervelender dan SLE dus.. en hoe ga je hier dan mee om..

Zo kan het dan zijn dat ik de ene dag nog in het ziekenhuis ben en de andere dag al weer leuke dingen kan doen.. bizar maar het is zoals het is.. Met een lichaam dat zo wisselend reageert waar je geen peil op kan trekken is vreselijk ingewikkeld.. ik snap er zelf soms helemaal niks van hoe kan ik dan verwachten dat een ander het begrijpt..

En dan de vraag dus hoe bereik ik dan dat mijn lichaam wat minder kwetsbaar wordt en mijn “ZIJN” er meer mag zijn..

Dat is een vraag die mij soms… maar eigenlijk te vaak bezig houdt de laatste tijd.. moet ik dan maar dagen mijn lichaam rust geven als het even opvlamt.. of moet ik gewoon doorgaan..

Ik heb gemerkt dat ontspanning en inspanning elkaar mogen afwisselen.. en daarbinnen een goede nachtrust.. dan kom ik een heel eind..

Dealen met een kwetsbaar lichaam is zo ontzettend moeilijk… dat is elke dag opnieuw bekijken wat haalbaar is.

Ik kan mijn sporen niet uit wissen.. mijn sporen hebben voor een kwetsbaar lichaam gezorgd maar ik mag wel samen met Hem een weg erin vinden….

God heeft mij deze drie handvatten gegeven om mij te helpen een weg te vinden in mijn kwetsbaarheden.. en heel misschien dat dan mijn “ZIJN” steeds meer tevoorschijn komt.

• Liefde
• Grenzen
• Balans

Liefde.. mijn website heet niet voor niks LOVE HEALS ALL THINGS… deze titel loopt als een rode draad door mijn leven en door mijn ervaringen weet ik dat zonder Liefde je leven hopeloos en nutteloos is.. ieder mens.. ieder schepsel op deze aarde heeft Liefde nodig.. zonder Liefde is er geen leven.. ga je dood en ben je dood.. God is Liefde.. Hij heeft jou zo lief dat Hij zijn enige zoon gegeven heeft voor jou zodat jij in eeuwigheid met Hem mag Leven.. Hij heeft met Pasen de dood overwonnen… Hij Leeft zodat wij mogen Leven!

Grenzen.. maar in die Liefde horen ook grenzen.. grenzen stellen is voor je zelf opkomen.. lief zijn voor jezelf.. “Je mag er zijn” ook met een kwetsbaar lichaam… lastig maar wel mogelijk.. hierin heb je de Liefde nodig.. Liefde van Hem om zo jezelf lief te hebben en zo ook weer Liefde door te geven aan de ander.. en God heeft hierin Zijn liefde al vele malen aan mij getoond.. Hij spreekt voor mij als ik geen stem heb..

Balans…En als je de bovenste twee toepast heb je de balans te pakken… want als je in Liefde je grenzen aangeeft kom je op voor jezelf.. ga je in je kracht staan en kom je in balans..

Dit zal de ene dag beter gaan dan de andere dag.. met vallen en opstaan achter Hem aan…. met een kwetsbaar lichaam wat elke dag invloed blijft hebben op mijn leven.. ik kan het niet uitpoetsen.. wegstoppen.. al zou ik het ERG graag willen…

Het solo zingen laat ik nog maar even voor wat het is.. gewoon tussen mijn mede koorzangers heb ik een veilige plek en durf ik te zingen.. mijn lichaam is nog te kwetsbaar om mijn “ZIJN” te laten horen…

Wie weet in de Toekomst...

En dan komt er Rust… Rust in je hart.. dan pak ik Zijn hand.. want er is niks veiligers dan Zijn hand… op deze aarde zul je nooit veilig zijn, in die zin dat jou niks zal overkomen… de vijand ligt overal op de loer.. de gebrokenheid van de wereld zal in dit leven blijven.. De kwetsbaarheid van mijn “ZIJN” en mijn lichaam zal ik mee moeten dealen… maar ik hoef niet bang te zijn want mijn leven ligt in Zijn hand..

En dan krijgt Pasen een heel bijzondere betekenis.. want door Pasen mag ik lopen aan Zijn hand met al mijn kwetsbaarheden..  Hij heeft mijn kwetsbaarheden.. mijn sporen.. mijn tekortkomingen gedragen toen hij stierf aan het kruis… wat een Genade… en wat een blijdschap kwam er toen Hij de dood versloeg!

Mijn Jezus is de grote Overwinnaar… OPGESTAAN uit de dood waardoor de weg is vrij gemaakt voor een toekomst met Hem..

Met Zijn Opstanding veranderd alles!!!

Nu en in de Toekomst!

Nu… met mijn kwetsbare “ZIJN” met vallen en opstaan in de Overwinning van Pasen…

In de Toekomst… een leven zonder kwetsbaarheden.. met mijn “ZIJN” Juichend in de Overwinning!!

Iets waar ik nu al naar uitzie!!

Jij ook??

Het onderstaande nummer wil ik met jullie delen… het is een nummer van Lou Fellingham… wat zoveel zegt!

Be Blessed..