Rouwen bij leven

On 10 oktober 202111 oktober 2021 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Na twee weken flink te zijn geweest, ben ik al weer een aantal weken aan het werk.

Gelukkig en dankbaar dat ik geen last heb van de nasleep van Mr C.. dat ik niet extra vermoeid ben..

Het leven gaat door en zo ook het werk, ja zit zomaar weer in die modes en tijd om rustig weer te herstellen is er eigenlijk niet… gelukkig ook niet nodig omdat ik geen last heb van restverschijnselen.

Ik was wel flink ziek en zelfs tussendoor bloed laten prikken om te kijken of het echt het C virus is (waar antibiotica niet zoveel aan bij draagt) of dat het misschien toch iets anders was.. longontsteking bv.. maar er kwam uit de uitslagen dat het wel degelijk Mr C was dus zei de huisarts daar draagt antibiotica niets aan bij.. gewoon uitzieken en als je het erger wordt dan hoor ik wel weer van je.

Ik had ondertussen mijn maatregelen genomen… ik heb eerst 72 uur gevast om mijn immuunsysteem rust te geven en te resetten, dit hield ik helaas niet helemaal vol omdat ik steeds zieker werd, na 60 uur ben ik gestopt en ben ik langzaam aan weer wat gaan eten en nam extra vit D, zink en quertine.. en toen de koorts gezakt was extra vit C.

Verder veel rust genomen.. en langzaam aan knapte ik weer op..

Op een gegeven moment mocht ik weer uit quarantaine, en ging ik langzaam aan weer wat naar buiten om de natuurlijke vitaminen op te doen.. dit hielp ook want steeds binnen zitten en niemand zien deed ook het nodige op mentaal vlak.

Had gelukkig weinig last van eenzaamheid, af en toe had ik het wel even te kwaad.. ziek zijn.. alleen zijn.. aan de andere kant vond ik het ook heerlijk om alleen te zijn omdat je niet lekker bent en daardoor ook geen behoefte hebt aan gedoe om je heen.

Had mijn lieve Chanel al bij andere mensen onder gebracht, zodat ik mij helemaal op mijn eigen herstel kon focussen.

Na een poosje kon ik weer aan het werk, en eerlijk ik was blij dat ik weer wat kon doen.. 2 weken is echt wel lang genoeg hoor.. in ieder geval voor mij wel…

Het klinkt misschien raar, en ook niet helemaal gezond misschien maar momenteel is mijn werk ook een beetje mijn sociale leven..

Mijn leven staat behoorlijk op zijn kop…

Nee ik zeg het verkeerd, bij mij van binnen staat het op de kop.. ik merk dat het behoorlijk schud onder mijn voeten en in mijn hoofd.. en helaas is de balans daarin zoeken lastiger dan ik dacht.

Mijn lieverd naar een instelling, en helaas heb ik ook moeten besluiten om mijn viervoeter ergens anders te plaatsen. Dit vond ik een moeilijk en zwaar besluit… en kostte de nodige tranen.. toch kon ik niet anders, ik zag haar wegkwijnen.. wat ik niet langer kon verdragen en over mijn hart kon verkrijgen.. ze verdient beter.. ik ben veel weg, werk, sociale leven, af en toe naar mijn lieverd, waardoor ik te weinig tijd voor haar had.

Gelukkig heb ik erg lieve vrienden die haar wel een veilige plek wilden bieden, zo blijf ik haar ook regelmatig zien en kan ik volgen hoe het met haar gaat.

Maar doordat mijn viervoeter nu ook weg was, viel ik in het spreekwoordelijke gat.. het was de druppel van alles.. toen mijn man opgenomen werd had ik er nog niet zoveel last van.. had het nog druk genoeg en ik had thuis ook nog de nodige afleiding… nu Chanel ook weg ging was het de spreekwoordelijke druppel die mij in het spreekwoordelijke gat deed vallen..

Ik ervaarde zo’n gemis.. gemis van mijn lieverd dat die niet meer thuis woont.. gemis van mijn viervoeter…

En momenteel mis ik enorm de verbinding met mijn broers en zussen van de kerk… vanmorgen gaf de aanbiddingleider aan dat hij de afgelopen corona jaren ervaren heeft als een enorme droogte.. dit was voor mij wel een herkenbaar punt.. en ja dan hebben we nu wel weer meer mogelijkheden om bewaterd te worden maar als de grond zo droog is dan overstroomt het eerst en pakt de grond het niet gelijk op.. dan moet het eerst wat langer water krijgen voordat het zakt in de grond en de grond weer bevochtigd word..

En ja hoe vul ik het gemis op.. hoe krijg ik weer verbinding met mezelf en de ander?

Hoe zorg ik ervoor dat mijn grond weer bewaterd word en mijn grond ook weer daadwerkelijk het vocht opneemt..

Ik merk dat ik aan het zoeken ben om nieuwe kaders in mijn leven aan te brengen, nieuwe richting te zoeken.. tis net of niks meer hetzelfde is.. en ik helemaal opnieuw moet beginnen…

Hoort dit misschien bij de periode waar ik doorheen ga… rouwen bij leven??

Door dit wankele evenwicht heb ik momenteel gewoon behoefte om alleen te zijn, samen met God aan het zoeken om mijn leven opnieuw in te richten..

Tegelijk valt dit mij ook zwaar het alleen zijn.. tis wat een dubbel gevoel… aan de ene kant een tranendal om het gemis en het gemis van verbinding, aan de andere kant ook de behoefte om alleen te zijn en in de rust met God uit te zoeken wat Zijn plan/wil is met mijn leven..

Ik merk dat het alleen zijn weer als een zware deken op mij valt, alhoewel ik niet meer die eenzaamheid ervaar die ik vroeger altijd heb ervaren, in mijzelf, in mijn vorige huwelijk, in mijn schooltijd, in mijn ziekzijn.. dat was heftig en hoop ik ook nooit meer te ervaren..

Ik ervaar nu vooral verdriet… ja rouwen… en merk dat ik extra gevoelig ben, schiet zomaar vol.. bv bij een lied.. een tekst.. een woord.. een berichtje.. hierdoor heb ik dan af en toe even een flinke huilbui.. even alles eruit gooien.. en ja dit komt vaak op momenten dat je het niet uitkiest..

En toch mag ik dan ervaren dat God daarin is, dat Hij mij ziet en hoort en mij wil troosten..

Gistermorgen reed ik naar mijn werk… had de vorige dag een cursusdag gehad van mijn PPT cursus die ik doe.. zit nu in mijn tweede laatste jaar, het was een bijzondere dag geweest, heerlijk weer de ontmoeting met mijn medestudenten en de lesstof gaf mij ook veel om over na te denken..

Wel bijzonder hoe God werkt want loop met best veel vragen rond in mijn zoektocht en die dag kreeg ik al veel antwoorden door de lessen heen op mijn vragen.. daardoor was het ook wel een intensieve dag.

Maar goed de volgende dag moest ik werken en ik stond op met een beetje leeg naar gevoel.. emotioneel vanaf dat ik de ogen opendeed, ik herpakte mezelf en maakte mij klaar om naar mijn werk te gaan, ik stapte in de auto en zoals altijd had ik grootnieuwsradio aan staan…

Meestal houdt ik ook mijn gesprekken met God als ik naar mijn werk rijd, zo ook vanmorgen.. ik was aan het praten met Hem en werd emotioneel.. vertelde Hem mijn worstelingen en verlangen.. ik was aan het zoeken om mijn gevoelens onder woorden te brengen, en terwijl dat ik dat aan het doen was kwam er uit de radio een lied.. wat zo mijn verlangen vertelde.. ik zong het mee door mijn tranen heen.. een lied vanuit mijn tenen..

Als een liefdeslied is hier mijn leven…

Nu ik bij U kom in Uw heiligdom,
in Uw tegenwoordigheid;
kniel ik voor U, Heer, in aanbidding neer,
met al mijn tranen en mijn strijd.
Ik geef wat ik heb,
houd niets apart,
open voor U mijn hart.

Als een liefdeslied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn.
En ik bid U Heer, dat heel mijn leven,
een symfonie voor U mag zijn;
een symfonie voor U mag zijn.

Nu ik bij U kom in Uw heiligdom,
omgeven door Uw majesteit;
leg ik alles, Heer, in Uw handen neer,
in zwakheid en gebrokenheid.
Geef ik wat ik heb,
houd niets apart,
open voor U mijn hart.

Als een liefdeslied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn.
En ik bid U Heer, dat heel mijn leven,
een symfonie voor U mag zijn;
een symfonie voor U mag zijn.

Ik geef wat ik heb,
houd niets apart,
open voor U mijn hart.
Als een liefdeslied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn.
En ik bid U Heer, dat heel mijn leven,
een symfonie voor U mag zijn;
een symfonie voor U mag zijn.

En God heeft het gehoord, ik kwam aan bij mijn werk en zette de auto neer, ik was nog wat vroeg en een stem in mijn binnenste zei, kijk nog even naar de Dagtekst van vandaag…

Ik pakte mijn telefoon en zocht https://my.bible.com/nl/moments hem op..

*Bij de veelheid van mijn gedachten in mijn binnenste verkwikken uw vertroostingen mijn ziel. Psalm 94:19*

En weer schoot ik vol maar nu van blijdschap.. ondanks de moeilijke momenten was God daar met Zijn bemoediging!

Een glimlach kwam weer op mij gezicht en vol goede moed stapte ik uit de auto om weer aan het werk te gaan.

Had die dag geen last meer van het nare lege emotionele gevoel en kon met blijdschap mijn werk uitvoeren.

En het spreekwoordelijke gat moet zijn tijd hebben.. waarin ik merk dat God de heftige gaten opvult met zijn Liefde en Troost..

Rouwen is niet tijdsgebonden.. ik mag er de tijd voor nemen en daarin mijn grenzen aangeven wat ik nodig heb om de verbinding weer aan te gaan en te vinden.

Hij is erbij en troost!

Misschien zit jij ook in zo’n spreekwoordelijk gat.. weet dan dat God zich met jou verbinden wil..

Ik hoop en bid dat deze bemoediging jou mag troosten en (ver)sterken, Hij hoort en ziet jou en als jij met al je worstelingen, vragen bij Hem komt, laat Hij zichzelf zien en vinden..

Be Blessed!

In Ups en Downs

On 8 april 2021 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Ik was aan het scrollen op mijn website.. werd stil bij het feit hoeveel wonderen God al in mijn/ons leven heeft gedaan.. grote en kleine!
Maar ook de realiteit dat je in het leven niet altijd op de top zit of diep in het dal.. maar dat God door gaat.. en als ik dan kijk waar ik nu sta en hoe God nog steeds doorgaat met herstel.. wordt ik stil.. verwonderd wat een grote en Liefdevolle God ik ken.. en dat Hij daarin voor mij zorgt in wat ik aan kan!

https://lovehealsallthings.blog/2017/01/07/dubbel/

Want Hij zorgt.. deze hele corona situatie gaat mij lichamelijk en mentaal niet in de koude kleren zitten.. ik merk dat ik hard moet werken om overeind te blijven.. te blijven vertrouwen en geloven in Hem dat Hij de controle heeft!

Tegelijk verdriet over hoe deze wereld stuk gaat aan verdeeldheid, egoïsme… te zien hoe satan rond gaat als een briesende leeuw.. hij weet dat zijn laatste uren zijn geteld.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..

Maar als ik dan terug lees hoe God werkt en het weten dat Hij dezelfde blijft.. niet veranderlijk is.. en onvoorwaardelijk van ons houdt.. mogen wij ons daar aan vast houden… en als wij Hem blijven zoeken in bidden en lezen.. zullen we Hem vinden en rust en vrede ervaren!
In onze hoogtepunten en in de diepe dalen..

Goodness of God

Be Blessed!

Zelfstigma’s verslaan..

On 24 januari 202127 januari 2021 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Het leven van vandaag is een kwestie van een lange adem…

Ik vind het lastig… ik vind het moeilijk om vol te houden… de coronavermoeidheid slaat toe… het is druk op mijn werk… er wordt steeds meer gevraagd van mij in de thuissituatie.. hoe zorg ik daarin dan goed voor mij zelf?

Ik zat er van de week echt even doorheen…

Ik merk dat het leven met rouw… je partner verliezen bij leven is leven in rouw… in golvende bewegingen gaat.. ene moment diep verdriet en het andere moment berusting….

En ja deze week had ik een week van diep verdriet.. waarin veel binnen kwam… waarin ik rouw en verlies heftig ervoer.. en de beslommeringen die het leven met dementie geeft meer ervoer dan de weken ervoor..

Het gemis van mijn maatje neemt steeds meer vormen aan…

Soms door de drukte van het leven mis je de tijd om er bij stil te staan.. maar daardoor verlies je ook snel de aandacht voor jezelf.. bij mantelzorgen verleg je steeds weer je grens.. vaak onbewust… ene moment denk je… ik trek het niet meer.. maar dan gebeurt er weer iets wat je doet glimlachen en je vergeet hoe zwaar het was en je gaat weer door.. je bent aan het overleven…

Ik merk ook dat ik last heb van de huidige situatie.. het geeft mij ontzettend veel stress… het “anders” contact hebben met mensen… het “onbezorgde” is weg… het gewoon ergens naar toe gaan zonder er bij na te denken.. heb ik mijn mondkapje op… heb ik mijn handen ontsmet.. houdt ik 1.5 meter afstand.. houd ik genoeg rekening met de ander?

Het leven is niet meer “normaal“… het wordt steeds lastiger om contacten te leggen… er leeft zoveel angst onder de mensen.. angst voor elkaar.. angst voor de toekomst… voor wat er nog meer komen gaat.. dit uit zich in depressies… onmacht en frustratie..

Vooral de jeugd heeft eronder te lijden… juist in deze periode van je leven heb je contacten met leeftijdsgenoten zo nodig.. in deze fase van je leven groei je op tot gezonde volwassen mensen.. leer je omgaan met elkaar.. en leer je omgaan in relatie met elkaar…

Ik heb contact met leeftijdsgenoten… gezond volwassen worden vroeger ontzettend gemist… doordat ik altijd een buitenbeentje was en daardoor erg gepest.. en in mijn jongvolwassen leeftijd de psychiatrie tijd begon…. waardoor je ook buiten de samenleven wordt geplaatst…

Maar de huidige generatie van deze leeftijd groeit op in angst.. dat het juist niet goed is om contact met elkaar te hebben.. dat je elkaar ziek kan maken.. je krijgt dus de boodschap mee.. Jij bent een gevaar voor je medemens… als de ander ziek wordt is het jou schuld…. dus pas goed op en kijk uit wat je doet..

Deze verantwoording bij de jeugd neerleggen is zo fout en geeft een enorme deuk in je zelfvertrouwen.. maar ook dat de jeugd zich ontzettend verantwoordelijk gaat voelen als het misgaat..

Natuurlijk zijn er jongeren die het misschien wat sneller naast zich neer gaan leggen.. of er minder moeite mee hebben.. waar het minder binnen komt.. maar er zijn ook jongeren waarbij het wel flink binnen komt.. vooral als je nogal gevoelig karakter hebt… of bv als je beschadigd bent door gebrokenheid binnen het gezin waar je in opgroeit.. of gepest wordt op school..

Dit alles komt best heftig bij mij binnen.. een zogenoemde trigger.. het herinnerd mij aan een gebeurtenis in mijn jeugd… Tijdens mij jeugd zijn er uitspraken gedaan waar ik behoorlijk last van heb gehad.. en heel soms nog.. vooral als vergelijkbare situaties zich voor doen…

Er is destijds tegen mij gezegd.. als je niet goed je best doet en niet goed voor de ander zorgt en als hij of zij dan ziek wordt… dan is het jou schuld..

Dit resulteerde bij mij in extreme alertheid… dat ik enorm gericht was op de ander.. ik signaleerde en scande voortdurend alles om mij heen.. deed ik wel goed mijn best.. liet ik geen steken vallen? Miste ik iets?? en als er dan iemand ziek werd kreeg ik het Spaans benauwd.. letterlijk… want ik heb toch niet iets gemist??

Door dit alles ontwikkelde ik een enorme verantwoordelijkheidsgevoel voor alles en iedereen… want oefff… als die ander nou toch ziek werd.. en hij of zij ging dood.. dan was het mijn schuld.. dan had ik niet goed mijn best gedaan…

Zie je wat voor impact het heeft... dit alles gaat in je hoofd en hart een leven leiden en een leugen is geboren..

Exact gebeurt er nu in de wereld..

De verantwoordelijkheid die nu aan onze jeugd wordt gegeven is geen verantwoordelijkheid.. maar is manipulatie… en deze manipulatie maakt je kapot!!

Kun je je voorstellen dat dit mij enorm raakt… ik weet en ervaar nog dagelijks de gevolgen.. en dan wordt ik boos en verdrietig… er is zoveel onrecht wat wij mensen elkaar aandoen!!

Dan overspoelt mij alles wat er in de wereld gebeurt.. ook door mijn hoog gevoeligheid (HSP) komt alles drie keer zo hard binnen..

En juist dan.. heb ik mijn rust en me-time drie keer zo hard nodig..

We weten onderhand wat stress voor effect op je lichaam heeft.. en ook ik kwam daar niet onderuit.. ik kreeg meer pijn… er kwamen wat meer klachten dan anders.. ik raakte vermoeider…

In mijn hoofd gingen direct allerlei leugentjes hun zegjes doen…

“niet naar luisteren.. ik moet volhouden.. hier wil ik niet aan toegeven.. hier kan ik niet aan toegeven… ik moet dit toch kunnen??” Straks krijgen de mensen nog gelijk ook dat ik “Psychiatrisch patiënt” ben.. dat ik het leven niet aan kan.. ik hoor het ze al zeggen: “vroeg of laat valt ze toch uit… we kunnen er op wachten” ‘Ik moet het zelf kunnen… ik ben altijd afhankelijk geweest… dat nooit weer… ik kan het zelf.. en ik zal ze geen gelijk geven…”

Dus Doorrrrrr…….

Oefff..

Maar mijn lichaam bracht mij tot stilstand.. mijn lichaam gaf een duidelijke grens… ontsteking in het kniegewricht… ik had de stress te veel laten oplopen en geluisterd naar de leugentjes in mijn hoofd..

Ik zat er echt even flink doorheen… de tranen vonden zijn uitweg… als dan eenmaal de registers open gaan dan kan je niet meer stoppen.. tenminste dat is mijn ervaring..

Afijn… Het lucht wel op..

Wat ik enorm kostbaar vind is dat God mij gezegend heeft met lieve vriendinnen… waar ik altijd aan kan kloppen… waar ik mijn pijn en verdriet mee kan delen.. en waar ik mee kan sparren… die mij vertrouwen geven waardoor ik leer dat ik steeds meer mijzelf mag zijn.. gewoon mag zeggen wat ik voel en ervaar.. zonder veroordeeld te worden.. zonder voor “Gek” verklaard te worden… echte vriendinnen… zo iets kostbaars…. heb ik nooit gehad.. ik heb zo vaak gebeden dat ik dit mocht ervaren in mijn leven…

En God heeft geantwoord… het mooie is dat je er zo voor elkaar mag en kunt zijn en elkaar daardoor opbouwt.. oké het schuurt ook af en toe… maar dat maakt de relatie alleen maar sterker..

Doordat je elkaar opbouwt krijg je weer helderheid in je denken en kom je er samen achter wat de struikelblokken zijn en waar je mee aan de slag kan om weer verder te kunnen..

Maar waarom heb ik daar dan zo’n moeite mee om goed voor mijzelf te zorgen.. waarom doe ik mij hierin dan zo vaak te kort? Waarom durf ik daarin niet goed voor mij zelf op te komen??

Mijn vriendin was bij mij op de koffie en gaf mij de eyeopener..

Au.. die deed zeer.. die kwam binnen..

Ze zei: “je zorgt niet goed voor jezelf en je komt niet voor je zelf op omdat je nog steeds in de leugen geloofd dat je “GEK” bent… oftewel dat je nog steeds een “psychiatrisch patiënt” bent.. dit is jou zelfstigma… door al deze leugens ben jij je continu aan het bewijzen dat je geen “psychiatrisch patiënt” meer bent.. je bent continu aan het bewijzen dat je niet “GEK” bent.. dat je wel kunt werken.. dat je heus wel goed voor je partner kunt zorgen.. dat je “normaal” bent net als ieder ander..

De leugens klonken als een echo in mijn oren…. Wie ben jij nou… jij “psychiatrisch patiënt”.. jij hebt geen rechten.. wat beteken jij nou nog voor deze maatschappij..

Ik dacht eigenlijk dat ik al deze leugens al aardig afgezworen had..

Ik dacht na en kwam tot de conclusie dat er diep van binnen toch waarschijnlijk nog iets zit wat bodem geeft aan die leugens… er hoeft namelijk maar 1 iemand een leugen/stigma weer te bevestigen en het valt direct in een bodem waar het weer kan gaan groeien.. ook al is die bodem al aardig omgeploegd… toch zit er blijkbaar nog iets wat deze stigma’s voeding geeft waardoor het weer kan groeien..

Deze stigma’s hebben heel lang mijn leven bepaald… en ja ze bepalen dus af en toe nog steeds mijn leven…

In dit artikel stigma-bezorgt-psychisch-kwetsbare-dubbele-gevangenis staat beschreven wat stigma’s en zelfstigma’s met jou doen en hoe er vaak vanuit de maatschappij mee omgegaan wordt.

Het zit zo diepgeworteld.. iets wat je 30 jaar hebt gehoord en bent gaan geloven.. krijg je er zo een twee drie niet uit… ga maar een verkreukeld propje papier weer recht strijken.. de kreukels blijf je zien.. zo is het ook met de beschadigingen van het leven..

Het is hardwerken… met vallen en opstaan..

Wat ben ik dan blij als ik vriendinnen heb die eerlijk tegen mij zijn.. ook al doet het pijn.. je groeit er weer door en kan er mee aan de slag zodat je weer in de vrijheid komt die God voor jou heeft… Zijn waarheid…

Gelukkig ken ik deze God.. waar ik altijd bij terug mag komen.. ook als ik weer in die leugen ben gaan geloven… ook als ik faal… Hij is mijn rots.. mijn houvast… Hij blijft altijd dezelfde.. wat Hij over mij zegt blijft ook altijd hetzelfde..

En dan mogen we Zijn waarheid proclameren en de leugen daarmee wegsturen… elke keer weer..

Dan komt er opnieuw bevrijding en ruimte…. en ga je alles in een ander perspectief zien…

Mijn Vader is zo liefdevol… als jij opnieuw alles aan Hem geeft dan laat Hij zichzelf zien.. door een preek.. in een lied.. tijdens een overdenking.. door een podcast.. zodat je inzichten krijgt… en een positieve boost om door te gaan.. Hij moedigt je daar mee aan..

Hij heeft mij vandaag laten zien.. hou vol.. je hoeft het niet alleen te doen.. wij gaan samen die stigma’s verslaan.. ook al struikel je vandaag.. je mag vandaag ook weer opstaan en vandaag verder leven.. Dit is vandaag het is alles wat je hebt morgen komt later en gisteren is al weer weg.. dit is vandaag met zijn vreugde en zijn pijn.. je hoeft maar één ding te doen.. dat is er zijn!!

Maak je geen zorgen over morgen. Bewaar die zorgen maar voor morgen. Je hebt het al moeilijk genoeg met vandaag. Mattheüs 6:34

Zo Groot is onze God.. Hij weet wat wij nodig hebben en heeft ons de Bijbel gegeven en elkaar om ons bij de hand te nemen en ons wegwijs te maken in dit leven…

Geweldig dat we Zijn Boek hebben… waar gewoon je hele leidraad van het leven in staat!!

Elke dag opnieuw… Hij geeft Elke dag weer nieuwe moed en nieuwe kracht… en elke dag is Hij erbij!!

Leg elke morgen opnieuw jouw hand in Zijn hand en leef VANDAAG!!

Light of the World

On 26 december 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

The world waits for a miracle
The heart longs for a little bit of hope
Oh come, oh come, Emmanuel
A child prays for peace on Earth
And she’s calling out from a sea of hurt
Oh come, oh come, Emmanuel
And can you hear the angels singing
Glory to the light of the world
Glory, the light of the world is here
The drought breaks with the tears of a mother
A baby’s cry is the sound of love
Come down, come down, Emmanuel
He is the song for the suffering
He is Messiah, the Prince of Peace has come
He has come, Emmanuel
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
For all who wait
For all who hunger
For all who’ve prayed
For all who wonder
Behold your King
Behold Messiah
Emmanuel, Emmanuel
Glo-glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Glory to the light of the world
Behold your King
Behold Messiah
Emmanuel, Emmanuel
The world waits for the miracle
The heart longs for a little bit of hope
Oh come, oh come Emmanuel

Songwriters: Lauren Daigle / Paul Duncan / Paul Mabury Songteksten voor Light Of The World © Sony/ATV Music Publishing LLC, Capitol Christian Music Group

Vertaling in het nederlands van het bovenstaande prachtige lied!

De wereld wacht op een Wonder 
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop
Oh kom, oh kom, Emmanuel 
  
Een kind bidt voor vrede op aarde 
En ze roept vanuit een zee van pijn 
Oh kom, oh kom, Emmanuel 
  
En kun je het horen, engelen zingen 
Glorie aan het licht van de wereld 
Glorie, het licht van de wereld is hier 
  
De wanhoop breekt met de tranen van een moeder 
Het gehuil van een baby is het geluid van de Liefde 
Kom naar beneden, kom naar beneden, Emmanuel 
  
Hij is het lied van het lijden 
Hij is de Messias, de Vredevorst is gekomen 
Hij is gekomen, Emmanuel 
  
Glorie aan het licht van de wereld 
Glorie aan het licht van de wereld 
Glorie aan het licht van de wereld 
Glorie aan het licht van de wereld 
  
Voor allen die wachten 
Voor allen die honger hebben
Voor allen die hebben gebeden 
Voor allen die zich afvragen 
  
Zie uw Koning 
Zie uw Messias 
Emmanuel, Emmanuel 
  
Glo-glorie aan het licht van de wereld 
Glorie aan het licht van de wereld 
Glorie aan het licht van de wereld 
  
Zie uw koning 
Zie Messias 
Emmanuel, Emmanuel 
  
De wereld wacht op een Wonder 
Het hart verlangt naar een klein beetje hoop 
Oh kom, oh kom Emmanuel

Wat kunnen we soms verlangen naar dat Licht… Licht in ons donker hoekje.. maar nog meer naar de tijd waarin het Licht nooit meer zal doven..

In deze tijd vind ik het knap lastig om hoop te houden.. hoop.. dat het ooit weer anders zal worden.. hoop… dat het leven ooit weer “normaal” zal worden… maar ik merk dat langzaam deze hoop vervliegt bij mij .. en bekruipt mij de angst dat waarschijnlijk de tijd waarin we nu leven… 1.5 meter afstand… de social distance… mondmasker.. geen/weinig kerkdiensten… hardheid van de mensen.. oordelen en veroordelen.. koud en kilte.. altijd zal blijven… of mischien nog wel erger zal worden…

Who nows!!
En weet je… daar kan ik niet mee leven… echt niet!!

Het valt mij zo zwaar.. en ik wordt er ook enorm verdrietig van.. tegelijk bekruipt mij een angstig gevoel.. zo’n niet pluis gevoel.. op het moment dat ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen en voel ik deze heftige pijn diep van binnen..

Ja ik weet dat God er is.. dat Hij de volledige controle heeft over deze wereld.. ook over covid19.. ook over de huidige situatie met al zijn regels.. en ja ook over mijn leven.. er gebeurt niks buiten Zijn medeweten om..

Maar soms…

Raak ik dat vertrouwen even kwijt.. heb ik (even) niet mijn blik op Hem gericht… soms… raakt het je te diep.. worden oude wonden weer opengescheurt..

Ik weet dat ik niet alleen ben… maar man wat kun je je toch ontzettend eenzaam en alleen voelen..

Pffff…

Nu zul je denk ik zeggen.. kijk naar je zegeningen… wees dankbaar… naar de dingen die er wel zijn..

Echt waar.. als ik daar aan denk dan voel ik mij enorm gezegend.. maar toch… zonder “Samen” stellen die dingen niks voor..

Een mens is niet gemaakt voor de social distancing.. wij zijn gemaakt om te knuffelen.. om aangeraakt te worden.. die arm om je schouder.. die schouder om op uit te huilen.. met elkaar te lachen.. samen te eten… samen een activiteit te ondernemen..

Al is het er maar ÉÉN!!

Ik merk dat er elke dag een stukje meer kapot gaat bij mij van binnen.. hoe hard ik ook mijn best doe om het te negeren.. hoe hard ik ook mijn best doe om te kijken naar mijn zegeningen… om dankbaar te zijn..

En dan lees ik even terug wat ik nu schrijf.. negeren om het niet te voelen..

En dan kijk ik naar mijzelf en glimlach ik.. en zeg tegen mijzelf..

"Is het erg dat je even stuk gaat.. is het erg om even te huilen.. is het erg om er even aan toe te geven wat je voelt"

NEE

Dat is niet erg.. het is soms zo nodig om te voelen wat je voelt.. om er juist niet aan voorbij te gaan…

Want ik heb ook geleerd dat er in het voelen vaak bijzondere dingen gebeuren, dat God komt.. dmv muziek.. een stukje tekst.. stilte.. rust… ennn… dat deze gevoelens/emoties weer voorbij gaan..

En dan wordt ik stil en dankbaar dat ik God ken.. God die zoveel van ons houdt dat Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde heeft gestuurd niet om het te veroordelen maar om het te redden… om ons hoop te brengen.. om ons te troosten.. om ons te omarmen… Hij die nooit loslaat.. hoe diep je ook geraakt wordt!

Bovenstaande lied kwam vanavond zo bij mij binnen.. ik werd tot tranen toe geroerd.. het bezingt zooo mijn verlangen… “De wereld wacht op een Wonder… Het hart verlangt naar een klein beetje hoop… Oh kom, oh kom Emmanuel” … mijn verlangen naar Hem.. mijn verlangen naar Vrede.. naar het Licht voor deze Wereld in nood.. naar dit Licht voor mijzelf.. naar dit Licht voor Jou!!

En… Hij is er en Hij komt (Spoedig)!!

Ik weet (gelukkig) diep van binnen dat het niet lang meer duurt voor Hij terug komt.. dat het einde nabij is.. de boze maakt nu veel kabaal.. hij weet dat zijn laatste uur is geslagen.. en een kat in het nauw maakt rare sprongen..

Soms………………………… Vind ik het jammer dat ik niet weet wanneer Hij precies komt..

Want als ik dat wist..

"Dan hing ik de avond er voor de slingers op.. dan hing ik de vlag uit.. dan zette ik de muziek op 10... dan bakte ik de lekkerste taart...  dan nodigde ik al mijn familie en vrienden uit om er bij te zijn.. en dit ik mijn feestelijkste jurk aan.. bezocht ik de kapper.. zodat ik er op mijn mooist uit zou zien.. net zoals ik op mijn eigen bruiloft was 6 jaar geleden"

Realiteit is dat we het niet weten.. maar dat God wel in de bijbel zegt dat we er elk moment klaar voor moeten zijn.. dat Hij komt als een dief in de nacht..

Ik kan met heel mijn hart zeggen dat ik er klaar voor ben.. liever vandaag dan morgen!

Ben jij er ook klaar voor??

Ik hoop en bid dat jij hier ook AMEN op kunt zeggen..

Be Blessed!!

Mantelzorgen in Coronatijd!

On 10 november 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Vandaag is het de dag van de mantelzorger

Als niemand het meer begrijpt
Hou ik vol
Blijf bij je
Van je houden
Voor je danken
Je omarmen

Als niemand het meer begrijpt
Blijf ik liefde gieten
Hele emmers vol
Tranen als je weg bent
Koesteren als de zon

Als niemand het meer begrijpt
Dank ik God voor jou
Nooit de vraag hoe lang nog
Maar dankend voor wat komt

Als niemand het meer begrijpt
Is er Iemand die me ziet
Die me draagt en vult met kracht
Het is Zijn zegen
Zijn licht
Zijn vreugde
Zijn liefde
Zijn armen
Zijn zijn
Die ons samenbracht

Als niemand het meer begrijpt
Raken mijn knieën de grond
Handen omhoog
Een loflied verlaat mijn mond

Gedragen vrede

Gedicht Trudy Steegman

Bovenstaand gedicht is mijn verlangen om te blijven volhouden.. maar in werkelijkheid is mijn ervaring dat het vaak een enorme worsteling is… moeite… zwaar… oneerlijk.. machteloosheid.. boosheid en Liefde liggen zo dicht naast elkaar..

Wat heb je het nodig om af en toe op te laden.. buiten de deur, bij God en bij mensen.. maar ook die knuffel… bemoedigende woorden.. ventileren.. wat is het nodig!

24/7 mantelzorgen is onmogelijk… toch doen we het.. want ook al ben je even uit de situatie.. loslaten kun je niet.. in je hoofd zorg je door..

Juist daarom hebben we elkaar nodig om vol te houden.. en dan ben ik blij en dankbaar dat ik kan en mag werken… dat ik af en toe even uit de situatie kan stappen..

Is het daardoor makkelijker?? Nee… het is hard werken… en er komt ook veel bij kijken..

Is het nodig?? Ja.. het is nodig om in Liefde te blijven zorgen!

Dit alles kan en mag ik doen vanuit Zijn kracht.. want echt dit kan ik niet uit mijzelf..

Tegelijk denk ik ook aan mijn vele vele lotgenoten… die niet de mogelijkheid hebben om af en toe even uit de situatie te stappen.. die 24/7 “moeten” zorgen..

En dan in deze coronatijd… een dubbele belasting.. ik hoorde net op de radio dat de meeste mantelzorgers tegen een burn-out aan zitten.. en ik geloof dat het waar is.. als ik bij mij zelf te rade ga moet ik ook erg oppassen.. Er wordt veel van ons gevraagd in deze tijd… niet alleen fysiek maar ook mentaal.. emotioneel worden we zwaar belast door de social distance!

Wij kunnen niet zeggen.. nu even niet schat.. wij kunnen ons niet omdraaien de deur achter ons dicht trekken en zeggen.. tot morgen dan ben ik weer… nee.. het is daadwerkelijk 24/7…

Door deze coronatijd sta je er nu eenmaal vaker alleen voor.. omdat er minder thuiszorg is, omdat je minder vaak bij elkaar mag en kan komen.. omdat je niet die arm om je schouder kunt krijgen..

Hoe houden wij dan vol??

Hulp blijven vragen.. wij.. mantelzorgers.. moeten de moed bij elkaar rapen om toch hulp te blijven vragen.. het is kwestie van lange adem.. maar ooo wat is en blijft dat moelijk.. toch wil ik op je hart drukken.. Blijf het doen!!

Maar blijf ook praten.. ventileren over wat je meemaakt… is zo belangrijk.. zoek een maatje, vriend(in).. waarmee je kan sparren.. delen.. want dat lucht op.. Al is het voor even.. vaak kun je dan weer even verder..

En aan de mensen die om ons heen staan willen wij ook wat vragen.. blijf omzien naar de ander.. bied je hulp aan.. concreet.. zeg niet “als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel he?” Want echt.. dan hoor je niks…

Laat het niet afhangen van de mantelzorger want dan komt het niet.. het is niet dat we niet willen.. maar door de druk.. drukte.. veel aan je hoofd hebben.. kom je niet toe aan hulp vragen.. dan doe je het zelf al weer..

Mantelzorgers kunnen dit nu eenmaal erg slecht.. zeg dus bv: “Ik heb morgen vrij kan ik morgen wat voor je betekenen?” Boodschappen doen? Eten koken.. enz enz..

En toch is mantelzorgen ook ontzettend dankbaar en mooi werk..

Tussen het zorgen door zijn er zeker ook lichtpuntjes!

Probeer ook de leuke dingen te blijven doen!

Samen en alleen!!

Heel veel Zegen.. kracht.. wijsheid… troost en Zijn nabijheid toegewenst..

Onderstaand nummer wil ik je als Blessing meegeven!

Be Blessed!

ZEGEN

Liefde… Vertrouwen.. Verbinding..

On 1 november 20208 november 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Echt de moeite waard om onderstaande overdenking van Jan Pool te beluisteren als jij het leven op dit moment net zo verwarrend vindt als ik..

Wat is Waarheid? Jan Pool

Ik ben geraakt en tegelijk ontroerd omdat ik zo bevestigd wordt.. mijn gebed is al maanden.. Heer wat is waarheid!

Deze tijd is zo verwarrend.. je leest en hoort zoveel tegenstrijdige berichten.. maar ook de liefdeloze strijd onderling is ontzettend heftig en neemt zulke extreme vormen aan..

En dan denk ik steeds Here Jezus wat zou U doen?

En dan krijg je via een bemoedigende overdenking het antwoord voorgeschoteld..

Ik heb 2 ontzettend heftige weken achter de rug, waarin ik in een rollercoaster van emoties was beland.. waarin ik naar God toe mijn vertwijfeling heb uitgeroepen..

Er is deze week een einde aangekomen.. maar voor hoelang?

Alleen God weet dat..

Mijn lieve schat had een nieuw NPO onderzoek gehad.. en de uitslag daarvan was niet om naar huis te schrijven..

Cognitief waren er de nodige problemen.. wat vooral vanuit de frontale kwab kwam.. hier komt alles uit wat met planning, structuur, organiseren enz te maken heeft.. ook het geheugen was erg achteruit gegaan.. de psycholoog vertelde dat hij elke dag een marathon aan het lopen was.. doordat mijn man erg intelligent is, wat ook uit de test naar voren kwam, kan hij nog erg goed alle ballen redelijk in de lucht houden.. en merken de meeste mensen niet dat er wat aan de hand is.. hij is de hele dag “onbewust” aan het compenseren en verbloemen.. alleen kost hem dit ontzettend veel energie en past er naast zijn hobby/vrijwilligerswerk ook geen ander leven.. alles gaat naar zijn passie om dit nog zolang mogelijk te kunnen blijven doen!

Mijn petje neem ik echt voor hem af!

Hij was dus best wel achteruit gegaan.. en het heftige van vasculaire problemen is dat hij dit zelf heel af en toe ook bewust meemaakt en ervaart… en dat maakt het op dat moment best wel heftig en emotioneel..

Op een nacht werd hij wakker en ging praten, mijn man is een binnenvetter dus praat niet zo gauw over wat hij voelt of denkt.. ik ervaar dit dan ook als kostbare momenten..

Hij verteld verdrietig dat hij merkt hoe zijn geheugen hem af en toe in de steek laat en dat het plannen en organiseren steeds lastiger wordt.. het overzicht houden is ook best wel problematischer geworden.. hierdoor wordt het alleen zijn ook lastiger..

En om een stukje veiligheid voor hemzelf te creëren, stelde hij voor om dan maar opgenomen te worden..

Slik.. hoorde ik dat goed? Ik was even stil en moest dit even tot mij door laten dringen..

Ik schrok hier best wel van.. het kwam totaal onverwacht.. natuurlijk houdt je er steeds wel wat rekening mee.. maar als het zich dan aandient is het altijd onverwacht en schrikken en reken je er totaal niet op!

Een week van regelen en uitzoeken brak aan.. verschillende disciplines kwamen langs en hij werd actief op de wachtlijst gezet..

Ik ging AAN.. en mijn lijf ging automatisch in de overlevingsstand.. mijn gevoelens en emoties kon ik redelijk parkeren.. althans voor even.. af en toe schoten mijn emoties van hot naar her.. en belande ik ongewild in een rollercoaster van emoties en verwarring..

Ik wandelde met de hond en had tijdens de wandeling Verbinding met Jezus.. ik vroeg.. is het echt waar.. is hij echt al daar aan toe.. of hoor ik morgen dat was een vergissing..

Mijn man is namelijk ook af en toe een flipperkast wat deze dingen aangaat.. logisch het is ook niet niks wat er allemaal gebeurt in zijn hoofd.. ik geef het je te doen..

Maar elke dag begon hij er weer over en ik kreeg steeds meer het idee dat hij er ook al woonde in zijn hoofd..

Hij vondt het wel ontzettend moeilijk om dit te delen met zijn naaste familie.. hij was bang dat ze hem niet zouden begrijpen..

Je gaat zelf toch niet voor opname kiezen?

Toch begreep ik het wel.. daar had hij overzicht.. kleine kamer.. geen verantwoordelijkheden meer.. altijd zorg in nabijheid.. en hij kon hem helemaal storten op zijn passie.. de radio! Zodat hij dat zo lang mogelijk kon blijven doen..

Hij had wel een voorwaarde gegeven aan de opname.. hij moest wel gewoon naar zijn Passie kunnen gaan..

Dus werd er voor een open PG gekozen en de wachtlijst zou worden geactiveerd..

De casemanager zou nog gesprek hebben met de opname coördinator om te horen hoe lang de wachtlijst zou zijn en wat praktische dingetjes..

Na een dikke week belde ze mij op..

Corona strooide roet in het eten.. want vanwege de corona kon hij wel opgenomen worden maar niet met de voorwaarde dat hij naar zijn Passie kon blijven gaan.. want dat bracht teveel besmettingsgevaar met zich mee!

Oeps… de opname ging niet door want dit wilde hij niet.. zeer logisch..

Geen Passie Geen Leven!!

Maar nu komt er wel meer op mij af.. ik werk parttime maar wel onregelmatig.. dus als ik avonddienst heb.. of cursus dan moet ik dus nu iemand regelen die bij mijn man thuis kan zijn.

Ik heb al veel mee gemaakt en geleerd dat problemen er zijn om opgelost te worden en mijn vertrouwen in Hem is Groot!

Ook dit komt goed! Hij zorgt dat is mijn houvast..

Maar toch… in deze verwarrende tijd zit een onzekere toekomst wat betreft de zorg voor mijn man..

Want wat is waarheid.. hoe lang blijft Covid19 onder ons..

Wat moet ik geloven daarin? Tussen al die tegenstrijdige berichten?

En dan komt de overdenking van Jan Pool zomaar voorbij en krijg ik een antwoord..

Eigenlijk een bevestiging.. want het ontroerde mij.. Jezus raakte mij aan vanavond en zei: Vertrouw op Mij, Ik zorg.. ook in deze verwarrende onzekere coronatijd..

Zo fijn dat Hij geeft wat je op dat moment even nodig hebt!

Bevestiging!!

Nog steeds heb ik die zo nodig.. een overblijfsel van mijn getraumatiseerde leven..

Niet erg.. want ook dat weet God en ook daarin verzorgt Hij mij..

Wat een Genade..

Ondertussen tijdens dat ik de overdenking beluisterde kwam mij een lied in de gedachten..

Een heel oud nummer van Esther Tims.. maar zo van toepassing in deze tijd..

Liefde is de sleutel naar het hart!

Liefde is de Sleutel

Liefde, Vertrouwen en Verbinding met Jezus zijn de drie elementen om de strijd in deze verwarrende tijd aan te gaan!

Hij geeft me kracht. Hij helpt me om te leven zoals Hij het wil, omdat Hij dat heeft beloofd.
PSALMEN 23:3

In Hem zijn wij meer dan overwinnaars!

Be blessed!

Wie schudt het potje???

On 4 oktober 20204 oktober 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Dit vind ik een mooie… een (na) denkertje!

Als je naar de zuidwestelijke woestijn gaat en 100 rode vuurmieren vangt, evenals 100 grote zwarte mieren en in een potje stopt, in eerste instantie gebeurt er niets. 🤷🏼

Echter, als je met geweld het potje schudt en ze weer op de grond dumpt, vechten de mieren tot ze elkaar uiteindelijk vermoorden. ☠️

Het ding is, de rode mieren denken dat de zwarte mieren de vijand zijn en omgekeerd, terwijl in werkelijkheid de echte vijand de persoon is die het potje schudde.

Dit is precies wat er vandaag in de maatschappij gebeurt.
Liberaal tegen conservatief
Zwart vs wit
Pro masker vs Anti masker
Vax tegen Anti Vaxx
Rijk tegen Arm
Man tegen vrouw
Politie tegen burger
Gezond vs ziek
Jong tegen ouderen
Wetenschap vs Angst

De echte vraag die we
onszelf moeten afvragen is…
wie schudt het potje en waarom? 🤔💭

Gevonden op Facebook… moeite waard om te delen. Met dank aan Thalia voor deze mooie vergelijking

Be Blessed!

Spreuken 25:11

On 27 september 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Zo deze tekst kwam binnen, was vanavond aan het lezen op de Youversion app in het bijbelboek Esther met bijbehorende overdenking.

Graag zou ik op een goede manier met de hele corona/Covid 19 situatie omgaan..

De tegenstrijdigheden die ik lees en hoor baren mij zorgen.. want wat zie ik een enorme verdeeldheid ontstaan op deze aardbol..

En dan denk ik aan mijn God die juist ons de opdracht geeft om in eensgezindheid te blijven in geloof..

Maar hoe doe je dat dan? Als je zoveel verschillende imputs krijgt/leest..

Ja ook ik deel stukjes op fb.. stukjes die ik lees en mij aanspreken en mij aan het nadenken zetten..

God zegt toch ook onderzoek alles en behoud het goede… maar wat is dan het goede..

Ik worstelde hier best wel mee.. wat is wijsheid hierin…

Totdat ik een aantal keer geconfronteerd werd met het feit dat Facebook censuur toepast.. ik schrok hier best wel van..

Ik kreeg namelijk een paar keer een melding van Facebook dat ze een bericht hadden verwijderd wat in strijd was met de richtlijnen (lees overtuigingen) met de WHO

Hoezo vrijheid van meningsuiting? Leven we werkelijk in een vrij land? Een land waar je eerlijk je vragen mag stellen, mening mag uiten.. onderzoeken wat nu wel juist is?

Over Corona is het nodige al gezegd.. dat ga ik nu niet doen.. is ook niet de bedoeling van deze blog..

Nee.. ik ben niet uit op discussie maar heb mijn vragen… waar ik een antwoord op zoek..

Maar helaas kan ik die niet vinden in deze wereld die tot op het bot verdeeld raakt.. dus waar kun je ze beter stellen dan bij Hem die deze wereld nog steeds in Zijn handen heeft..

Nu las ik dus deze tekst en het trof mij..

Wijze woorden, op de juiste manier gezegd, zijn als gouden appels op een zilveren schaal.

Wat zijn wijze woorden.. dat is voor iedereen verschillend.. tis maar net door welke bril jij de woorden leest die de schrijver zeer waarschijnlijk vanuit zijn eigen (wijsheid) schrijft..

Ik weet wel dat je in de bijbel veel kunt vinden over wijze woorden.. vriendelijke woorden.. positieve woorden.. deze doen meer dan kritische woorden..en dan denk ik aan God die veel beter kan strijden dan ik.. die veel meer wijsheid bezit dan ik..

En dan wordt ik stil en neem ik mijn besluit..

Vanaf nu wil ik alleen maar bemoedigende woorden schrijven.. positieve input geven in deze overheersende coronacrisis..

Kritische noot brengt niks.. alleen maar nog meer verdeeldheid.. soms is het wijs om stil te zijn en God zijn werk maar te laten doen.

Zelfs in onze ijverige strijd in deze Coronacrisis moeten we niet vergeten dat het alleen God is die de kracht heeft om het hart van de ander aan te raken.

Zoals God de weg baande voor Esther zo zal Hij ook voor een ieder van ons een weg banen.. maar omdat we Uniek gemaakt zijn door deze zelfde God gast Hij ook met een ieder een andere weg..

En elke weg die Hij gaat met jou en met mij is GOED!!

Want God is GOED!!

Ook in deze crisis blijft Hij als een fundament in mijn leven.. als een Rots in deze branding…. nooit zal Hij ons verlaten.. ook niet in deze strijd..

En dan mag ik de wijze woorden in bemoedigende woorden vormgeven..

Bemoedigende woorden voor degene die ze op dat moment nodig heeft.. en dan gaat bovenstaande tekst leven en worden het GOUDEN APPELS op een ZILVEREN SCHAAL!

Be Blessed!

Zielsgelukkig…

On 16 juli 202016 juli 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Wat is er al weer veel gebeurt na 9 mei, de dag dat mijn leven drastisch omgegooid werd..

Ik moet steeds maar denken aan de uitzending van Groot Nieuws Radio met Arie de Rover. Zie mijn blog “Afgodjes”

Eigenlijk is dat het begin geweest van een nieuwe fase.. mijn roep naar God werd beantwoord..

En wat is er na die tijd veel gebeurt, mijn sprong in het diepe heeft ver gaande gevolgen gehad..

Positieve hoor!!!!

Vorig jaar februari ging ik voor het eerst na 30 jaar weer richting UWV.. “Gewoon” om te praten, kijken wat er voor mogelijkheden waren en wat ik überhaupt nog zou willen en kunnen qua werk!

En nu ben ik al weer bijna drie maanden aan het werk…. heb veel gewerkt.. hard gewerkt.. wat was het een intensieve tijd.. maar ook een tijd die ik niet had willen missen… wat heb ik in dit korte tijdsbestek veel geleerd.

Verwonderd over mijzelf..

Na 30 jaar weer aan het werk, alleen voelt het of ben ik al weer jaren aan het werk.. ik ervoer dat ik het zo weer oppakte.. denk dat je het zorgen niet verleerd.. ook merkte ik dat ik nog steeds de fijngevoeligheid bezat die je goed kunt gebruiken… vooral in de zorg met mensen die aan dementie lijden..

Ik ben daar in het diepe gegooid door de corona omstandigheden maar gemerkt dat ik nog kan zwemmen…

Wat geeft dat een boost aan je zelfvertrouwen!

Weet je.. ik was best wel bang dat het voor mij heel erg pittig zou worden… weer terug in het werk.. met name of ik het wel fysiek aan kon maar ook geestelijk.. eerlijk gezegd was ik best wel bang dat mijn hersenen een knauw hadden gekregen van de medicatie… dat ik de gevolgen daarvan wel zou merken.. of dat mijn rug het af zou laten weten vanwege de operaties..

Maar tot mijn verbazing pakte ik snel de zorg weer op en liep ik daar rond of deed ik het al jaren.. ook fysiek had ik nergens geen last van… ja oké ik was na een werk dag moe.. maar gelukkig is dat “heel normaal” hihi

Het grappige was dat mijn collega’s ook dachten dat ik al jaren in het vak zat… ze zagen natuurlijk alleen mijn ogen maar en ja dan moet je iemand op zijn blauwe ogen geloven.. haha.. maar ze kwamen geregeld bij mij omdat ze dachten dat ik verpleegkundige was.. (dit zei wel iets over hoe ik mijn werk deed)

Hihi.. ga ik nou naast mijn schoenen lopen?? Nee hoor.. ik sta gewoon regelmatig verbaasd…

We zijn nu bijna een jaar later.. en ik kan met volle tevredenheid zeggen:

Ik heb een BAAN!

Afgelopen maandag is mijn drie maanden contract omgezet in een jaarcontract van 12 uur.

Soms overvalt mij een gevoel van enorme dankbaarheid.. soms zo heftig dat ik alleen maar kan huilen..

Huilen van dankbaarheid..

Ik merk dat ik nog echt in de wauw.. oe en aahh fase zit.. alles is voor mij nieuw.. de reacties van collega’s.. de ervaringen met bewoners.. de goedheid van God..

Maar ook huilen van intens verdriet… er zit namelijk ook een verdrietige kant aan deze ervaringen.. een kant dat ik besef wat ik al die jaren gemist heb.. in wat voor diepe eenzaamheid en enorme leegte ik heb geleefd… afgesneden van de “normale” wereld.. van familie en vrienden.. lichamelijk en geestelijk..

En ja dat raakt.. dit voel ik soms zo intens en dat kan mij dan bij vlagen ontzettend verdrietig maken.. maar ook ontzettend dankbaar voor het “Leven” wat ik terug heb gekregen.

Vaak ben je snel geneigd om het voor jezelf te bagatelliseren.. om het een soort van luchtig te houden.. maar ik besef steeds meer dat mijn ervaringen er mogen zijn… een soort van acceptatie..

Maar nog meer…

Ik.. met mijn hele hebben en houden mag er steeds meer zijn.. van mijzelf!

En wat geeft dat lucht en ruimte..

Ik merk nu ik steeds meer “LEEF” en ik steeds meer ervaar wat “NORMAAL” is en steeds meer ervaar in wat voor wereld ik terecht ben gekomen.. met zijn mooie en minder mooie kanten dat ik steeds dichter bij mijzelf kan en mag komen.. bij mijn eigen gevoel.. lichamelijk en geestelijk.. en dan voel ik dat mijn lichaam en mijn geest veel te verduren heeft gehad..

Hierdoor merk ik dat ik steeds meer uit de overlevingsstand kom.. omdat ik steeds meer de controle durf los te laten.. over kan geven aan Hem.. ik weet mij gedragen door Hem en dat Hij voor mij/ons zorgt..

Wie had dit ooit gedacht.. heb er hard voor en aan gewerkt samen met Hem die mij nooit loslaat… gewerkt aan mijn geest ziel en lichaam en het resultaat mag er zijn!

Geen rolstoel meer, geen scootmobiel, geen aangepast senioren appartement meer, geen ongezonde voeding meer die mij ziek maakt, geen medicijnen meer, geen Diabetes, SLE of Sjögren meer (zijn in remissie volgens arts)…. maar…. ik heb LEVEN er voor terug gekregen!!

Ik ben blij om te ervaren dat beetje bij beetje mijn trauma’s een plekje hebben gekregen en dat ik ook steeds meer durf te voelen hoe heftig het is geweest voor mijn geest en lichaam.. en dat ik daarin vol Liefde naar mijzelf mag kijken…

Dit is herstel..

En dan mag ik ervaren dat wat ik meegemaakt heb er “gewoon” mag zijn.. dat het mij gemaakt heeft samen met God in wie ik nu ben.. God gebruikt mijn omstandigheden om mij te vormen naar de vrouw die Hij voor ogen heeft..

Ben ik er dan nu… nee.. gelukkig is het hele leven een leerproces en zal ik vast nog wel eens onderuit gaan zoals iedereen…

Maar ik heb geleerd om niet meer op mijn omstandigheden te kijken maar omhoog en naar binnen te kijken.. en wat ontdek je dan mooie en bijzondere dingen..

Ik ben blij met wat ik tot nu toe heb bereikt!

Ik kan met recht zeggen dat ik echt Zielsgelukkig ben!

Soms kan je dat zo voelen tot in je tenen.. Blijf dicht bij jezelf en God.. dichtbij wat jou gelukkig maakt..

Ondanks je omstandigheden en in je omstandigheden!!

Mijn man en ik zingen vaak onderstaand lied.. het is ons lijflied geworden en het trekt ons er doorheen!!

Dus trek je het even niet zing dan met dit nummer mee… want zingen is 2x bidden!!

LEEF MET VOLLE TEUGEN

Op de drempel van het leven
Staar ik naar de horizon
Voel me plompverloren en verlegen
Dat ik sterk ben en gezond
Want jij bent ziek en ik begrijp het niet
Ik zou willen dat je hier blijven kon

Ben niet bang, alleen soms even
Maar dan zing ik mij er dwars doorheen
Voel me broos en moegestreden
Verlangend naar de overkant,
alleen Ik houd me vast aan alles wat zo mooi is
En ik tel ze, de kostbare momenten

Leef met volle teugen
Durf te leven met de dag
Glimlach elke morgen
Er is iets moois dat op je wacht

We hebben het ervaren
Dat het leven niet om ons draait
Dat wij alleen maar kunnen varen
Op de wind die waait waarheen hij waait
En elke dag een nieuwe kans
Om elkaar vast te houden

Leef met volle teugen
Durf te leven met de dag
Glimlach elke morgen
Er is iets moois dat op je wacht

En God, die bijna nooit te vinden is als je Hem moet hebben
Maar die soms toch, juist als er niets meer lijkt te redden
Zichtbaar wordt als hier op aarde tranen vallen van verdriet
Omdat er iets van waarde schuilt in als we hier op aarde
Het niet meer weten, niets anders kunnen
Dan maar bidden in een lied

Leef met volle teugen
Glimlach elke morgen
Nooit gedacht
Dat het zo tot een eind zou komen
Maar ik ga met jou
Dwars door de winter
Naar de lente en naar de zomer
Want jij en ik Wij blijven samen
En blijven zingen
Tot het eind Ik laat jou niet los

Leef met volle teugen
Durf te leven met de dag Glimlach elke morgen
Er is iets moois dat op je wacht
Geniet van je dagen
Verlies je in de tijd
Je wordt steeds gedragen

Tot in alle eeuwigheid
Geniet van je dagen
Verlies je in de tijd
Je wordt steeds gedragen
Tot in alle eeuwigheid
Dwars door de winter
Naar de lente
En naar de zomer

Want jij en ik
Wij blijven samen
Wij blijven zingen
Tot het eind
Want jij bent nooit Alleen Tekst: Elbert Smelt & Kinga Bán
Muziek: Trinity, Jelmer van der Veer & Kinga Bán
Label: Trinity Music

Be Blessed!!

“Afgodjes”

On 3 mei 202017 mei 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Beste lezers van mijn blogs..

Vinden jullie het bij tijd en wijle ook zo zwaar om je leven te leiden in deze coronacrisis? Nee??

Nou ik wel..

Ik voel mij af en toe zo leeg.. en dan ga je opzoek naar iets wat die leegte kan vullen..

Vind het ook lastig om daarin God te vinden.. zoeken gaat wel.. ik pak mijn bijbel, mijn leesplannen, mijn zingen.. maar toch.. God vinden daarin is wel en ander ding.. en soms.. ja dan is het gewoon stil..

Maar hoe erg is stil??

Van nature ben ik een spring in ’t veld.. een doener.. en geen stilzitter.. wat er nu ook gebeurt druist helemaal tegen mijn karakter in..

Maar we worden nu gewoon stil gezet.. in de rust gebracht.. tijd om over dingen na te denken…

Ik luister bijna elke naar Groot Nieuws Radio, en dan naar Blessings, By Jorieke of Brandstof.. stuk voor stuk bemoedigende programma’s, maar ook programma’s die je prikkelen.. of je aan het denken zetten..

Zo ook vorige week dinsdag 28 April By Jorieke met Arie de Rover...

Zo wie zo vind ik het altijd fijn om naar Arie de Rover te luisteren.. Hij brengt je altijd weer terug bij waar het echt om draait in dit leven.. Het vaderhart van God.. niks meer en niks minder.. en dit in alle rust.. zijn manier van vertellen en spreken brengt je al in een soort rust modus… maar dan kan je hart en hoofd nog wel enorm onrustig zijn.. en heeft het even tijd nodig om tot rust te komen.

De eerste vraag die werd gesteld was: “wat ben je kwijtgeraakt door het Coronavirus wat doet dat met je”

Zo die was gelijk raak…

Ik liet de vraag in mij omgaan… bij Groot nieuws radio kun je reageren op het programma en ook op deze vraag mocht je reageren..

Ik kreeg heel erg op mijn hart om te reageren.. ik doe dit nooit want vind het toch wel een beetje eng.. stel dat je bericht voorgelezen wordt..

Iets met kwetsbaar??

Maar goed ik kreeg het duidelijk op mijn hart, en heb dus gemaild wat ik door de corona ben kwijtgeraakt en wat dit met mij doet…

En het doet veel met mij heb ik gemerkt.. al mijn vrijwilligerswerk is gestopt.. en je valt dus in spreekwoordelijke gat.. en ja hoe vul je die dan weer op.. ook haalde ik juist mijn energie daar vandaan.. na 30 jaar was ik eindelijk weer in de gelegenheid om buiten de deur te werken en was ik druk op zoek naar een nieuwe richting in mijn leven en wat God van mij vraagt daarin..

En dan kom je thuis te zitten.. met niks.. met alleen je zelf en de zorg voor je man..

In een keer werd mijn zoektocht naar wie ik ben en wat ik graag wil abrupt afgebroken.. ik werd “opnieuw” stil gezet.. althans zo voelt het voor mij.. af en toe krijg ik flinke dreunen op mijn blauwe plekken..

Er kwam een enorm leeg gevoel over mij heen.. en hoe vul ik die leegte.. hoe kom ik in rust??

Je doet je ding en sommige dagen heb je er meer last van dan andere dagen.. zo is het leven.. zoals iedereen het ervaart… zo gaat het bij mij ook.. en niet anders..

Maar die leegte knaagt wel… ik ben een doener zoals ik al schreef en ik wordt niet gelukkig van stil zitten en ik denk ook niet dat God dat van mij vraagt.. Hij weet dat ik daar niet gelukkig van wordt.. en Hij heeft mij gemaakt..

Nadat ik gemaild had luisterde ik verder naar de uitzending… Arie sprak verhelderend over onze “Afgodjes”

Ik vroeg mijzelf af: “hoe zit het met mijn afgodjes?”

Alles passeerde de revue… vrijwilligerswerk, de kerk, mijn geloof, mijn mantelzorgtaken..

Met welke drive doe ik wat ik doe? Waarom doe ik wat ik doe?

Eerlijk?? Ik keek er naar en dacht.. tja mijn vrijwilligerswerk is weggevallen en ik val in een diep gat.. was het dan toch mijn “afgodje” geworden? Mijn steunpilaar.. mijn houvast.. kon ik niet meer zonder??

Voelde ik mij alleen maar “gezien” als ik mijn werk had??

Tja… mijn vrijwilligers werk was wel een beetje mijn “afgodje” geworden..

Is dat erg?

Nee in zekere zin niet natuurlijk.. het geeft voldoening.. het geeft nieuwe energie.. afleiding..

Maar kan ik er zonder als het wegvalt..

Waar ben ik als ik geen werk meer heb.. waar is mijn identiteit op gevestigd?? voel ik mij alleen maar van betekenis als ik werk heb??

Als alles wegvalt is mijn identiteit dan zo verstevigt in Hem dat Hij voldoende is in mijn leven??

Voel ik mij net zoveel van betekenis als ik alleen God nog zou hebben??

Arie zei.. “Wij gaan direct ons afgodje reanimeren als hij wegvalt.. logisch zit in onze natuur.. maar kunnen we het ook op dat moment loslaten en overgeven aan Hem.. in afwachting en vertrouwen dat Hij alles in Zijn hand heeft.. en dat ik niet afhankelijk ben van mijn werk.. maar alleen afhankelijk ben van Hem..

Jou hele hebben en houden overgeven aan Hem..

Dit vond ik erg moeilijk want ik stond eigenlijk mijn “afgodje” direct te reanimeren en oplossingen te zoeken om mijn leegte te vullen… in plaats van het van Hem te verwachten.. hierin zocht ik God wel maar ik kon Hem nog niet vinden..

Die ochtend werd ik mij heel erg bewust dat ik de Heilige Geest hierin zo nodig had.. dat Hij alleen mijn leegte kon opvullen..

Jou leegte laten vullen door Hem.. en dan gewoon maar berusten in wat het op dit moment is.. gewoon genieten van de tijd die je gegeven is om nieuwe dingen te ontdekken??

En oké.. als het even duurt voordat Hij vult.. neem dan die tijd.. en wees niet zo ongeduldig..

Haha dat is nou net niet een van mijn sterkste kanten.. “Geduld”

Natuurlijk mis ik mijn werk.. mis ik de connectie met de mensen en met de collega’s, en dat is goed.. anders moet je je afvragen of je op de goede plek zit..

Aan het einde van de uitzending werden de mails en WhatsApps voorgelezen… ik schrok toen ik ineens mijn reactie voorbij hoorde komen.. dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht.. maar achteraf gezien moest het zo zijn..

Het antwoord van Arie was een antwoord van God… het was erg bemoedigend en het mooiste wat ik kon ontvangen.. ik weet dat het God was die mij een antwoord gaf op mijn worstelen…

Hij zei dat het logisch was dat ik in een enorm gat was gevallen.. en voor Arie ook herkenbaar.. na 30 jaar weer je leven oppakken en opnieuw wordt je stil gezet..

God antwoordde: “voel het maar… en oordeel er niet over.. trap jezelf niet de grond in.. wordt er niet boos van.. voel maar wat het met je doet.. en ga met dat gevoel naar God.. en zeg tegen Hem wat je voelt en dat je zo graag vrijer zou willen zijn.. en wilt U er voor in de plaats komen.. en als straks de crisis voorbij is ga je het zelfde misschien weer doen maar met een iets andere identiteit…

Ik was er stil van.. zo mooi.. en tegelijk kwam het zo binnen.. ik werd enorm geraakt.. en begon te huilen.. want wat heb ik daar een handje van… (mijzelf veroordelen.. boos worden op mijzelf.. gelijk mijzelf de grond in trappen.. toe doe even normaal.. niet zo aanstellen… even geduld en je mag weer…) ik vloog direct mijn gevoel voorbij.. ik heb dat ook nooit geleerd om bij mijn gevoel te blijven staan.. ik mocht en kon nooit voelen anders had ik niet overleefd wat ik meegemaakt heb.. ik moest mijn gevoel altijd uitschakelen.. dus ja wat doe ik als het moeilijk wordt?? Mijn gevoel uitschakelen.. en in de overlevingsstand!

En wat zegt God nu tegen mij.. VOEL HET MAAR!!!

Weet Hij dan niet hoe moeilijk en eng ik dat vind.. VOELEN??

En toch.. op dat moment kon ik bij mijn gevoel komen en echt voelen wat dit met mij deed.. op dat moment had ik zo’n intiem moment met mijn Heer.. en mocht ik in Zijn aanwezigheid voelen wat het met mij deed… zo wonderlijk… en zo goed.. het was helemaal niet eng… omdat ik het in Zijn veiligheid mocht doen.. Hij sloeg letterlijk Zijn armen om mij heen en ik waande mij bij Hem op schoot.. ik mocht er gewoon zijn met al mijn gevoelens.. zonder veroordeling..

Op dat moment kwam er een enorme rust over mij heen.. een heerlijke innerlijke rust.. Op dat moment kwam Hij er voor in de plaats..

Heerlijk!!

De dagen erna werden gevuld met blijdschap en rust.. elke dag mag ik beginnen met Hem.. en elke dag krijg ik nieuwe energie.. ik doe mijn dingen met een andere intentie en vanuit een bepaalde rust..

God is zo goed, Hij weet wat ik nodig heb en voorziet.. en ik zie uit naar de dag dat alles weer “normaal” wordt en ik gewoon weer naar mijn werk kan.. mijn mensen weer ontmoeten kan.. en niet alleen mijn werk, maar ook weer naar mijn vrienden, familie, de kerk, naar koor enz enz…

Tot die tijd mag ik rusten bij Hem.. in afwachting…

Hij is erbij..

Ik mag nu opladen zodat als alles weer open gaat ik de Balance heb dat ik er niet meer afhankelijk van ben! Dat dit werk niet mijn identiteit is.. dat ik het niet doe om eindelijk weer van betekenis te zijn maar dat als ik het werk niet zou hebben ik nog steeds van betekenis ben, gewoon om de simpele reden dat ik ben wie ik ben..

Een geliefd kind van de Vader!

Niet in wat ik doe ligt mijn identiteit maar in wie ik ben!
In Hem!

Deze hele coronacrisis brengt mij veel.. moeilijkheden maar ook inzichten…

Soms is het nodig om er af en toe weer bij bepaald te worden, even wakker geschud te worden..

Wie ben ik!

Wat ben jij kwijtgeraakt door de coronacrisis?? en wat doet dit met je??

Ik hoop dat je in de verliezen een ontmoeting mag hebben met Hem.. weet dat wat er ook gebeurt jij ook een Geliefd kind van de Vader bent en blijft!

Je bent het waard!!

Be Blessed!

Mantelzorg in Coronatijd 2

On 30 april 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid1 reactie

Ik ben blij en dankbaar!

Nadat ik getest ben ging ik weer naar huis, de spanning viel iets van mij af maar nu was het spannend wat er uit zou komen..

Als de uitslag positief was dan hing er heel veel aan vast.. hoe moest de zorg voor mijn man dan geregeld worden.. konden we het thuis redden? want hoe zou de ziekte verlopen? Bleef het bij milde klachten..

Heer U bent er bij.. ik hoop het zo…

Helaas bleef ik nog steeds benauwd bij inspanning, gelukkig draaide ik een goed nacht en de volgende ochtend bleef het nog steeds bij dezelfde klachten..

Gelukkig verergerde het niet.. dit vond ik al positief!

De maandag kreeg ik de uitslag..

Negatief!

Een gevoel van dankbaarheid ging door mij heen.. er viel een enorm grote last van mij af en ik slaakt een zucht van grote opluchting..

Dank U Heer!

Hihi ik was bijna geneigd om de vlag uit te hangen.. 🤭

Weet je.. verdacht van corona is gewoon verschrikkelijk.. dat doet mentaal zoveel met je!

Nu kon de rust in huis weerkeren, de thuiszorg kon gewoon weer komen voor mijn echtgenoot.. en het belangrijkste… mijn echtgenoot kon gewoon weer naar de studio.. zijn dagbesteding..

Weer structuur en houvast!

Door de uitslag werd ons wereldje weer wat groter.. natuurlijk blijf je kwetsbaar en val je nog steeds in het risico gebied.. maar gewoon het gevoel dat je niet besmettelijk bent..

Ik besef mij ten zeerste dat de uitslag ook positief had kunnen zijn.. Corona is gewoon een vreselijk virus… en denk aan de mensen die wel een uitslag krijgen dat ze corona hebben, en als je de heftige variant treft dan staat je leven op de kop.. lichamelijk en geestelijk voer je een ongekende strijd..

Ik leef met de mensen mee die geraakt zijn op wat voor manier dan ook door Corona, lichamelijk, geestelijk, financieel, sociaal.. en ook de mensen die dierbaren hebben verloren aan dit vreselijk virus..

Nu dus opknappen.. want met dat deze goede uitslag was ik er nog niet..

Tja wat was heb ik dan onder de leden??

Voor dat ik dat ga vertellen wil ik graag eerst nog iets anders met jullie delen.. ik twijfel wel of ik het wel moet delen..

Maar die twijfel komt uit mijn trauma en onzekerheid met mensen en artsen.. ik ben bang ben dat ik weer als hypochonder of iets dergelijks wordt neergezet.. maar het blijft maar door mijn hoofd malen waardoor ik toch besluit om het met jullie te delen.. in de wetenschap dat het twee kanten op kan vallen.. waarbij ik hoop dat het de goede kant op gaat vallen..

Al maanden gaan mijn gedachten terug naar eind januari.. het laat mij niet los.. de trouwdag van mijn lieve ouders..

Wij waren onderweg naar Friesland omdat mijn ouders 50 jaar getrouwd waren die dag.. het was een verrassingsbezoek.. dus gingen we met de trein.. in die tijd kwam net het coronavirus in opspraak.. Wuhan ging bijna op slot en hier in Nederland was het nog niet.. tenminste dat werd toen gezegd.. (nu gaan er al andere zienswijze rond vanuit de onderzoeken die er zijn geweest) toen wij in de trein zaten stapten er op een gegeven moment drie chinezen personen in de trein.. alle drie met mondkapjes op.. dit is voor chinezen niet vreemd maar wat mij opviel was dat een van die drie enorm aan het hoesten was.. gezien de toestand in de wereld dacht ik bij mij zelf.. als zij bij ons in de coupe gaan plaats nemen dan vertrekken wij naar een andere coupe.. niet om hun.. maar voor ons eigen kwetsbare gezondheid.

Maar ze liepen verder en namen plaats in een ander coupe..

Ik dacht het zal toch niet..

We reisden verder en ik liet het los.. we hebben een gezellig dag gehad en avonds gingen we weer naar huis.. zonder gekke dingen zijn we veilig thuis gekomen..

Het bleef wel in mijn achterhoofd hangen maar verdrong het direct.. ik dacht hier ga ik niks mee doen.. ik ga dit niet aankaarten.. ik ben altijd de sjaak… ik zal niet de eerst zijn.. niet ik..

Sommige mensen/artsen hebben namelijk al een vooroordeel over mij en denken dat ik hypochonder ben.. dus nee… het zal niet vanuit mij komen..

Niet ik.. niet uit mijn mond!!

Maar.. na anderhalve week werd ik flink ziek.. hoge koorts en belandde ik op bed.. dit duurde en paar dagen.. ook was ik enorm verkouden.. gelukkig had mijn man nergens last van.. totdat.. ik knapte net een dag op en toen werd mijn man ziek.. hoge koorts.. en die werd zo ziek dat ik mij toch wel zorgen begon te maken.. boven de 41 graden koorts en op een gegeven moment heb ik toch de dokterswacht gebeld.. het was in het weekend dat het enorm stormde en niemand de weg op mocht.. de de arts belde terug en zei.. ik kom niet dat is onverantwoord.. maar uit uw verhaal maak ik op dat uw man longontsteking heeft.. ik schrijf een antibiotica voor en hopelijk gaat het zijn werk doen.. angstvallig hield ik mijn mond over onze ervaring in de trein.. ik durfde het niet te zeggen met het idee in mijn achterhoofd dat ze mij toch niet zouden geloven.. ik ben toch hypochonder??

Een paar uur later arriveerde de taxi met de antibiotica en na een paar heftige dagen knapte mijn man op..

Tja.. dan rijst natuurlijk nu de vraag… hebben we toen al corona gehad?? Wie zal het zeggen??

We zijn toen niet getest en nu ben ik getest en heb ik het niet.. (gelukkig) maar deze test zegt niet of ik het destijds heb gehad..

Ik heb toen niks daarover verteld omdat ik het gewoon niet durfde… ik heb de nodige trauma’s opgelopen in de ziekenhuizen en met artsen waardoor ik terughoudend ben geworden maar ook erg onzeker in wat ik wel en niet vertel.. dit zijn helaas de sporen…

Het gekke is dat mijn gedachten er steeds naar terug gaan.. nu nog meer doordat er vanuit de overheid ook steeds meer geluiden komen dat zeer waarschijnlijk het virus al veel eerder in Nederland was dan toen de eerste corona patiënt bekend werd..

Lees hier het artikel: https://www.ad.nl/binnenland/het-coronavirus-was-al-veel-langer-in-nederland~af840f5b/?referrer=https://www.google.com/

Tja wat heb ik dan nu onder de leden gehad?

Zouden we het C virus al hebben gehad waarom ben ik dan weer ziek geworden?

Het RIVM zegt dat het niet zeker is dat je immuun bent als je het gehad hebt.. maar dan hebben we al wel antistoffen opgebouwd waardoor we het een stuk milder hebben gehad en mijn man ook niet ziek is geworden.. die kreeg namelijk alleen maar lichte koorts klachten..

zou ik een opvlamming van mijn SLE hebben dan zou mijn man geen koorts hebben gekregen.. want SLE is niet besmettelijk.. een virus wel..

Tja zeg het maar…

We zullen het waarschijnlijk nooit weten…

Is dat erg???

Nee ik vind het prima.. Ik neem het leven zoals het elke dag op mijn pad komt.. met zijn ups en downs..

Om het een en ander uit te sluiten heb ik in overleg met mijn reumatoloog nog wel bloed geprikt…

Na de “goede” uitslag ben ik nog twee dagen erg benauwd geweest bij inspanning en daarna knapte ik op.. de hele week was ik nog wel ontzettend moe.. alles was gauw te veel..

Maar langzaam stapje voor stapje klom ik weer omhoog uit dit dal..

Ik ben nu bijna twee weken verder en merk dat ik steeds verder opknap en mijn energie level al weer aardig op peil is..

Ben fit genoeg om weer heerlijk actief te zijn, ik wandel veel.. alleen of samen met een vriendin… heerlijk in de natuur en waar ik mijzelf heerlijk kan opladen..

Ik weet dat er ontzettend veel mensen voor ons gebeden hebben en wil iedereen bedanken daarvoor…

God Zorgt!

Meesterwerken uit Gebrokenheid!

On 26 april 202030 april 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Prachtig nummer gezongen door Kirsten Alting-Winkelman… enorme bewondering voor deze moedige bijzondere vrouw!
Zij deelt onderstaand schrijven en zingt het nummer!
Voor velen een herkenbare tekst.. denk dat we allemaal wel een stuk(je) gebrokenheid kennen!
Hou vol… in deze crisis is Hij dichtbij!!

Ik had het echt op mijn hart om dit lied voor jullie te zingen en delen juist nu de wereld een wereld wat beheerst wordt door corona, chaos, gebrokenheid, angst en pijn.
We hebben er allemaal mee te maken. Hoe ik ermee te maken heb is dat ik opgenomen ben in een verpleeghuis, bedgebonden ben en mijn man en kinderen al weken niet gezien heb. Jij hebt vast op hele andere manieren ermee te maken. Misschien lijkt alles hopeloos en gebroken.
Maar ik hoop dat dit lied je hoop en kracht mag geven. Want God maakt juist Zijn meesterwerken uit gebrokenheid.
Geschreven door Dixie Phillips,Kenne Walker en Natalie Cromwell. Als je dit deelt wordt de tekst niet meegedeelt dus mijn verzoek om mijn tekst te kopieren en erbij te plakken

Lyrics

When your life falls apart
Left with an injured heart
Bring your hurts to the Master
He comes to where you are
Redeems and heals your scars
Brings beauty from disaster

‘Cause every masterpiece made by Jesus
Begins with broken pieces
He takes the shattered clay
And mingles truth with grace
Day by day, time after time
His work of art is redesigned
Every masterpiece begins with broken pieces

No one could understand
Why nails pierced His feet and hands
And He hung on Calvary
His wounded body bled
Painted His cross red
This was His finest artistry

Cause every masterpiece made by Jesus
Begins with broken pieces
He takes the shattered clay
And mingles truth with grace
Day by day, time after time
His work of art is redesigned
Every masterpiece begins with broken pieces

Mercy shapes you into what you were always meant to be
A vessel of His love and glory

Be Blessed!

Mantelzorg in Coronatijd 1

On 19 april 202030 april 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid2 reacties

In mijn vorige blog “Houd vol… ik ben met je” schreef ik al wat deze periode met ons kan doen… de angsten die we kunnen voelen en de worstelingen die er zijn en kunnen komen..

Toen ik die blog schreef was het nog niet heel erg dichtbij gekomen en had gehoopt en gebeden dat het onze deur voorbij mocht gaan..

En dan komt het ineens heel dichtbij…

Niet dat het bij ons al definitief is vastgesteld maar dat je verdacht bent..

En wat komt er dan een narigheid over je heen.. je beland in een ontzettend spannende tijd.. een tijd die je niet mee wilt maken maar waarin je geen keus hebt dan er dwars door heen te gaan!

Op goede vrijdag begonnen de klachten bij mij, verkouden en ontzettende hoofdpijn.. ach ik dacht gaat wel weer over.. maar het werd steeds erger.. er kwam keelpijn bij en de hoofdpijn werd steeds erger tot misselijk aan toe..

Ik twijfelde… moet ik contact op nemen met de huisarts.. of gaat het vanzelf voorbij.. na wikken en wegen toch maar contact op genomen.. omdat mijn echtgenoot ook in de risicogroep valt wilde ik geen risico nemen..

Aan de andere kant ben je terug houdend omdat het nogal een eng idee is en je niet weet wat je verwachten kunt.. ik belde en werd verwacht op de coronapoli in onze woonplaats.. als ik kwam kon ik in wachtkamer 7 plaatsnemen en een mondkapje opdoen wat klaar ligt…

Daar ging ik…

Kriebels en spanning van heb ik jou daar.. niet zo zeer dat ik bang was maar meer het ongewone… het bijzondere.. het onzekere..

Op dat moment flitste er een gebed door mij heen die iemand van onze huiskring de avond ervoor had gebeden voor mij, en wat had ik dat nu nodig had..

Ik was die avond al niet lekker maar we hadden via Jitsi toch een huiskring avond.. ik was achteraf blij dat ik wel was gegaan.. na ons lief en leed gedeeld te hebben besloten we voor elkaar te bidden..

Zij bad dat Gods vrede bij mij mocht zijn en dat ik mocht weten en ervaren dat Hij altijd bij ons is.. wat er ook nog ging gebeuren..

Nu denkend daaraan vond ik het een knipoog van Hem, elke dag zeg ik “Hij is erbij” vaak tegen mijzelf en de ander.. de hele middag verliet dit niet meer mijn gedachten.. ik moest er steeds aan denken, en met dat gebed in mijn hoofd en hart ging ik op weg naar de coronapost..

Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
Johannes 14:27

Natuurlijk had ik nog steeds een knoop in mijn maag, en ik zong onderweg mijzelf moed in met dit gebed..

Het is namelijk niet zo dat als je christen bent de rampen jou deur voorbij gaan.. wij lijden net zo hard en soms nog harder.. maar wij hebben een troost dat God bij ons is… altijd… en ons nooit verlaat.. waardoor wij de stormen anders doorstaan.. in het vertrouwen dat Hij voor ons zorgt..

En tegelijk blijf je mens… met je tekortkomingen.. je spanning.. je angsten en daar tegenover je hoop, je geloof en je vertrouwen in Hem waardoor ik de spanning, angst en tekortkoming kan handelen..

God wist gisteren al dat dit vandaag zou gaan gebeuren en wist wat ik daarin nodig had!

Aangekomen en plaatsgenomen waar ik moest zijn kwam daar de dokter.. onherkenbaar in een wit pak.. masker voor en bril op.. hij stelde zich zelf voor en had hij pietje gezegd dan had ik het ook geloofd..

Dit was zo bizar!

Ik kreeg zo’n naar gevoel… het was net of had ik de pest en was ik ongelofelijk besmettelijk.. was natuurlijk ook zo maar zo heb je dit nog nooit meegemaakt en moest denken aan wat er in de bijbel staat over de melaatsen dat iedereen ze uit de weg ging en ze buiten de stadpoorten werden gezet…

Dit kwam flink binnen en het was of iemand mij een stomp gaf op mijn blauwe plekken.. ongewenst.. niet oké.. afgekeurd.. afgewezen..

De dokter was erg vriendelijk en ik had een goed gesprek met hem.. maar ondanks dat ik en mijn man in risicogroep vallen werden we niet getest.. ondanks dat ik onze situatie had uitgelegd.. hij deed het niet omdat simpelweg er te weinig testen zijn en omdat er geen therapie voor is heeft het ook geen zin…

We moesten er “gewoon” vanuit gaan dat het C virus bij ons aanwezig was..

Nou “gewoon”.. dit hield al heel wat in.. zo “gewoon” zou het niet worden… Thuisblijven.. in quarantaine… niet zelf de hond uitlaten.. mijn echtgenoot niet meer naar zijn dagbesteding.. wat betekend dat de structuur weg zou vallen.. terwijl daar juist zo’n behoefte aan is als je cognitieve problemen hebt..

De arts gaf mij wel een antibiotica mee voor als het misschien een bijholteontsteking was, en het kon geen kwaad..

Ik was erg verbaasd.. wat moet ik nu met antibiotica.. je weet helemaal niet wat mij mankeert.. ik wist dat dit wel degelijk kwaad kon, en na informatie te hebben gevraagd bij mijn orthomoleculaire immunoloog vriend Ron Grit van Vita Nova… besloot ik om het absoluut niet te slikken…

Antibiotica verzwakt je immuunsysteem waardoor je alleen maar meer kwetsbaarder wordt voor het coronavirus.. en dat is toch iets wat we nou juist niet willen.. en mijn grootste herstel van mijn lichaam heeft te maken met mijn immuunsysteem..

Ik ging weer naar huis en was doodmoe…

De dagen daarna leverde ik steeds meer in, bij elke inspanning kreeg ik het benauwd, en de hoofdpijn werd ook met de dag erger..

Maar goed mijn mantelzorgtaken gingen wel gewoon door.. en je moet gaan nadenken over…

Wat als…

Stel dat ik weg zou vallen door opnamen in ziekenhuis bv.. hoe moest het dan met mijn echtgenoot.. is het verantwoord om hem alleen achter te laten.. nee.. dus moeten er dingen geregeld worden..

Stel dat mijn echtgenoot die ook al koorts kreeg ziek zou worden.. wat zou hij willen… wil hij dan nog naar de IC.. wil ik nog naar de IC bij het slechtste scenario.. al deze vragen komen aan je voorbij en moet je het over hebben..

Oké.. je kan zeggen.. je moet niet van het ergste uitgaan… valt toch allemaal wel mee.. maar als je het nieuws een beetje volgt dan weet je ook wat er kan gebeuren.. gelukkig treft het bij de meeste mensen de milde variant…

Ook weten we allemaal wel dat deze puntjes vaak niet besproken worden in het dagelijks leven.. en als je het op dat moment moet beslissen en je weet niet wat je naaste wil dan zijn die beslissingen zo heftig en moeilijk.. wat is er dan mooier als je het samen doorgenomen hebt en weet wat de ander zijn wensen zijn…

Al deze dingen brengen de nodige spanningen en onzekerheid met zich mee.. en zeg nou eerlijk het is ook niet makkelijk en ook niet leuk om het over deze dingen te hebben.. hier wil je toch niet mee bezig zijn..

Gelukkig had ik nauw contact met mijn mantelzorgondersteuner en mijn coach.. en mijn arts op de achtergrond.. met elkaar liepen we de stappen door..

Niet makkelijk..

Ik werd met de dag benauwder en op een gegeven moment vertrouwde ik het niet meer..

Maar bellen dat was echt voor mij nog een stap te ver… ik wist dat als ik zou bellen.. dat dit heel veel consequenties kon betekenen… voor ons allebei..

De hele middag heb ik geworsteld.. overlegd… gebeden.. maar kon geen keuze maken.. en die keuze moest ik toch zelf maken..

Als mantelzorger kun je dit gewoonweg niet.. dit is gewoon onmenselijk.. mijn hart huilde… wat moest ik doen..

Bang voor mij zelf was ik niet.. nee… maar voor de thuissituatie wel.. de consequenties die dit met zich mee zou kunnen brengen.. brrr… het greep mij naar de keel.. ik was kapot van de spanning.. en er volgde zowaar een paniek aanval..

Dit kon ik niet!!

Auteur Hendrikje Fictorie verwoorde in een reactie op een schrijven van mij zo treffend wat ik voelde.. en wat vele mantelzorgers voelen..

Afhankelijk zijn terwijl je weet dat je geliefde afhankelijk van jou is is slopend..

Uiteindelijk heb ik na uren toch gebeld.. waarom.. omdat mijn saturatie best wel was gedaald en ik mij steeds benauwder ging voelen.. en natuurlijk de spanning die dit alles met zich meebracht is natuurlijk ook niet niks…

Dit is gewoon ondraaglijk.. ik kan die keuze gewoon niet maken..

Het is verschrikkelijk dat je sommige keuzes in je eentje moet maken.. die verantwoording is bijna niet te dragen.. dan ga je er nog liever zelf aan onderdoor..

In tranen vertelde ik de assistente van de spoedeisende hulp wat de situatie was.. de assistente wilde dat ik kwam.. omdat ze het niet vertrouwde..

Na het telefoontje vervoer kunnen regelen, een lieve vriendin ging met mij mee.. maar ik moest mijn man thuislaten want er mocht maar 1 begeleider mee.. en omdat mijn man niet meer mag autorijden had ik geen andere keus dan hem alleen achter te laten..

En dat brak mijn hart.. dit was zo verschrikkelijk.. want eerlijk gezegd wist ik niet zeker of ik weer thuis zou komen die avond.. en hoe moest het dan met mijn partner.. Hij kan zich namelijk niet meer alleen redden.. wel een paar uurtjes en dan nog moet ik altijd bereikbaar zijn.. dus al helemaal geen dagen of weken..

De taxi kwam voorrijden en tijd om te gaan was aangebroken..

Een laatste knuffel..

Wat heb ik die knuffel gevoeld..

Wat deed die knuffel pijn!

Ik slikte mijn tranen weg en en liep naar de deur.. draaide mij nog een keer om en zei..

Tot gauw.. lieverd…

Ik stapte de deur uit, mondkapje op en vlug in de auto..

Oooo wat deed dit zeer…

Door de spanning laaide mijn dystonie even enorm op.. al mijn gezichtspieren vlogen alle kanten op.. ik had even geen controle over mijn spieren..

Onderweg naar de coronapost kon ik gelukkig even kletsen met mijn vriendin.. en zo mijn gedachten even afleiden..

Op de coronapost gebeurde het zelfde als de afgelopen woensdag.. dus wist al een beetje hoe het ging en merkte dat die spanning er gelukkig niet meer was..

Tijdens het gesprek met de arts zei de arts op een gegeven moment dat ze het erg vreemd vond dat ik die woensdag niet was getest.. u zit in zo’n kwetsbare situatie en u zit samen met uw man in de risico groep..

En om thuis goed de zorg te kunnen regelen is het van belang dat je weet wat er aan de hand is..

Fijn… ik voelde me even gehoord!!

De thuiszorg die bij mijn man normaliter komt, had ik afgezegd vanwege het besmettingsgevaar, en dacht voor de tijd dat het duurt doe ik het wel samen met mijn man.. maar als de thuiszorg weer in beeld wilde komen dan was het toch van belang dat er duidelijkheid zou komen..

Helemaal als ik te ziek zou worden..

Ze zei ik vind dat u getest moet worden dus dat gaan we nu ook doen en daarna kunt u naar huis.. want als het zo is heeft u uw echtgenoot allang besmet..

Ik was ontzettend blij dat ik weer naar huis kon en het afscheid niet voor lang was geweest!

Toch heeft het mij wel aan het denken gezet..

Het heeft veel met mij gedaan merk ik.. het leven is kwetsbaar..

Het is afwachten morgen wat er uit komt..

Hopelijk blijft het bij dit.. en heb ik het hoogtepunt nu bereikt.. en gaan we weer langzaam de goede kant op..

Wat ik erg bijzonder vindt is dat er voor ons opnieuw een mooie nieuwe wereld opengaat sinds we verhuisd zijn.. we zijn niet zomaar in deze buurt komen wonen.. en we mogen weer ervaren dat buren ook “leuk” kunnen zijn.. dat je ook “normaal” contact met je buren kunt hebben… en dat we er voor elkaar mogen en kunnen zijn.. dit doet mij zo goed.. het maakt dat ik in no time mij hier ontzettend thuis ben gaan voelen en hier voor geen goud meer weg wil… het is zo ons eigen plekje geworden en langzaam aan komt alles af..

Ook de vele berichtjes die we krijgen hoe het met ons gaat, de zorg die we krijgen via de huiskring van onze kerk.. eten wordt gekookt.. hond wordt uitgelaten.. het is een Zegen om dit te ervaren..

En aan het eind van de middag zag ik een mooi bijzonder getuigenis filmpje op internet voorbij komen..

Ik wil het graag met jullie delen..

Een mooie bemoediging in deze coronatijd!

Getuigenis

Be Blessed!

Licht en Hoop

On 4 april 20204 april 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Mooi gedicht.. verdriet mag er zijn… tranen laten rollen lucht alleen maar op..
Laten we vanavond met z’n allen een kaars aansteken om verdriet met elkaar te delen.. Maar ook door licht en hoop te verspreiden, in deze duistere tijd van ziekte, dood en pijn hebben we juist licht en hoop nodig…

Zijn licht! Zijn hoop!

Doe je mee?

Als alles duister is,
ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft,
vuur dat nooit meer dooft …
een lied uit Taizé

Laat ons huilen

Laat ons huilen om de doden
die eenzaam daalden in het graf.
Laat ons huilen om hen die geloven
dat ziekte een oordeel is, een straf.
Laat ons huilen om de ouderen
die gescheiden worden van man of vrouw
Laat ons huilen, laat ons rouwen;
de dood zet velen in de kou.
Laat ons huilen om de zieken
die in slaap moeten worden gebracht.
Laat ons huilen om de fabrieken
waar straks niemand meer wordt verwacht.
Laat ons huilen om de kinderen
die thuis steeds minder veilig zijn.
Laat ons huilen waar krachten minderen
waar gebeden wordt om lucht in pijn.
Laat ons huilen om de vaders
die zich zorgen maken om hun werk.
Laat ons huilen want de kaders
van ons leven blijken minder sterk.
Laat ons huilen om de moeders
die plotseling een juf moeten zijn.
Laat ons huilen om zusters, broeders
die samen worstelen met hun pijn
Laat ons huilen om hen die zorgen
en moeten kiezen tussen goed en kwaad.
Laat ons huilen om wie niet geborgen
en heel eenzaam in het leven staat.
Laat ons huilen om de landen
waar één leider de macht in handen neemt
Laat ons huilen om de ander;
we raken zo van elkaar vervreemd.
Laat ons huilen om ons leven
dat plotseling op zijn kop werd gezet
Laat ons huilen om ons streven
dat alles maar zo maakbaar werd.
Laat ons huilen totdat al onze tranen
in dit tijdelijke droeve aardse dal
een rivier van vrede mogen banen
tot het rijk Gods komen zal.

Geschreven door Ronald Lammers.

Be Blessed!

Met Elkaar

On 23 maart 202023 maart 2020 door Love Heals All ThingsinCreatieve christelijke plaatjes, Gedichten en Verhalen, Pinterest1 reactie

Met Elkaar

On 22 maart 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Vandaag las ik een ontroerend mooi gedicht voor alle zorgenden van mensen met dementie!

Ik was ontroerd.. het zei precies hoe het nu is op de vele afdelingen… het is zwaar.. het is moeilijk.. ook voor de mensen die thuis achter blijven.. die niet naar hun partner, moeder, vader, oma of opa kunnen..

Met dit gedicht wil ik alle zorgenden, mantelzorgers en naasten een hart onder de riem steken.. er wordt aan jullie gedacht!

Mijn aandacht gaat ook naar de mantelzorgers, de mantelzorgers die thuis zorgen voor hun partner, hun moeder of vader, opa of oma met dementie… die niet meer naar de dagbesteding kunnen, waar de thuiszorg niet meer kan komen… waardoor alle zorg op de mantelzorger neerkomt!

Ik bid en hoop dat we VOL houden.. ondanks.. dat we hulp durven in te roepen als het echt niet meer gaat!! Ik bid dat er dan ook hulp zal zijn!!

Maar waar ligt de grens.. vooral nu… en als je zorgt voor je naaste verleg je onbewust/bewust voortdurend de grens… waarom.. omdat je elke keer bij iets positiefs denkt.. ach het gaat ook wel weer.. totdat er weer een punt komt waardoor je weer met de harde werkelijkheid geconfronteerd wordt!

En Opgeven komt niet bij een mantelzorger in welke vorm dan ook in zijn of haar woordenboek voor!

Met Elkaar!!

Samen Sterk!!

Be Blessed…

MAAR DE LENTE WIST HET NIET….

On 19 maart 20204 juni 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid, Gedichten en Verhalen5 reacties

Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…

Het was Maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was

Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven bloeien
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen terug
En de lucht werd roze en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen

Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het

Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020

Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….

Toen werd de angst pas echt!!

En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde

Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes

En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Anderen stopten met onwetend onderhandelen
Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
Anderen ontdekten opnieuw de liefde in hun vastgeroeste relatie
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen, zorgpersoneel en mantelzorgers die keihard aan het werk waren om de zorg waar dan ook, draaiende te houden

Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…

Dat wisten we allemaal

En de lente wist het niet,
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
En het werd steeds warmer
En er waren veel meer vogels

En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan

En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood

Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…

Susan Blanco (De Taalrecycler) raakte geinspireerd door het origineel van Irena Vella. Zij heeft er een eigen switch aangegeven, gebaseerd op het leven in Nederland tijdens de Coronacrisis.

Het origineel is een poëzie uit Italië en is geschreven door Irena Vella http://www.irenevella.com/

Onrust.. chaos en Bidden?

On 18 maart 202020 maart 2020 door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid, Creatieve christelijke plaatjes, PinterestEen reactie plaatsen

Vandaag is de dag van gebed vanwege het coronavirus…

Bidden is het mooiste bijzonderste middel om te communiceren met God!

Dit kan op vele manieren, zingen, praten, bijbellezen..

En God hoort jou, Hij is bewogen door wat er in de wereld op dit moment gebeurt..

Maar…

Soms is het lastig om te bidden, vooral als je in een chaotische stressvolle situatie zit, of als je je leeg voelt omdat alles overstroomt binnen in je…

De laatste dagen ben ik onrustig, kan mijn draai niet vinden en loop als een kip zonder kop door huis.. ben totaal mijn ritme kwijt… ondertussen kan ik ook zomaar beginnen te huilen van bewogenheid, van verdriet wat ik om mij heen zie gebeuren.. ik voel de pijn die de mensen voelen..

En af en toe moet ik mij echt even van alles afsluiten om bij mijzelf en God te blijven zodat ik niet overspoelt wordt..

Op die momenten zoek ik God en praat ik met Hem en geef ik Hem mijn pijn en verdriet in de wetenschap dat Hij er raad mee weet en voor ons zorgt..

Hij heeft de hele wereld in Zijn hand!

Ik vond op Internet bij Jezus.net deze uitleg over gebed en een hulplijn om te bidden en daardoor rust in jezelf te creëren en zo gericht op God te kunnen zijn

https://jezus.nl/hoe-kun-je-bidden/

Hij is onze toevlucht, ook in deze tijd..

En ja… men zegt nood leert bidden… En dat is zo… Maar dat is niet erg.. Hij wacht op je tot je bij Hem komt… En je zorgen bij Hem neerlegt zodat Hij je zorgen over kan nemen en voor oplossingen kan zorgen…

En Hij doet dat! Hij is een God die hoort en verhoort! Niet altijd zoals wij dat voor ogen hebben.. Hij heeft vaak een veel beter plan voor ons… Wat beter bij ons past dan dat wij zien!

Ik stel mijn vertrouwen op deze God!!

Jij ook???

Ik bid het je toe met de zegen uit numeri 6:24

*‘Ik wens jullie toe dat de Heer met jullie zal zijn en jullie zal beschermen. Dat Hij goed voor jullie zal zijn en voor jullie zal zorgen. Dat Hij over jullie zal waken en jullie vrede zal geven.’*
***Numeri 6:24 BB***

Het nummer wat ik vanmorgen kreeg toegestuurd vertaald bovenstaande tekst!

Be Blessed!!

Ontferm U

On 15 maart 202015 maart 2020 door Love Heals All ThingsinCreatieve christelijke plaatjes, PinterestEen reactie plaatsen

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Dus Doorrrrrr…….

Oefff..

Au.. die deed zeer.. die kwam binnen..

Het is hardwerken… met vallen en opstaan..

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Pffff…

NEE

En… Hij is er en Hij komt (Spoedig)!!

Want als ik dat wist..

Ik hoop en bid dat jij hier ook AMEN op kunt zeggen..

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Alleen God weet dat..

Geen Passie Geen Leven!!

Bevestiging!!

Wat een Genade..

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Wat geeft dat een boost aan je zelfvertrouwen!

Ik heb een BAAN!

Dit is herstel..

Ik kan met recht zeggen dat ik echt Zielsgelukkig ben!

LEEF MET VOLLE TEUGEN

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Nou ik wel..

Zo die was gelijk raak…

Is dat erg?

Heerlijk!!

Een geliefd kind van de Vader!

Wie ben ik!

Je bent het waard!!

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk:

Voel je vrij om te delen! Delen=Getuigen

Vind ik leuk: