Wat is er al weer veel gebeurt na 9 mei, de dag dat mijn leven drastisch omgegooid werd..

Ik moet steeds maar denken aan de uitzending van Groot Nieuws Radio met Arie de Rover. Zie mijn blog “Afgodjes”

Eigenlijk is dat het begin geweest van een nieuwe fase.. mijn roep naar God werd beantwoord..

En wat is er na die tijd veel gebeurt, mijn sprong in het diepe heeft ver gaande gevolgen gehad..

Positieve hoor!!!!

Vorig jaar februari ging ik voor het eerst na 30 jaar weer richting UWV.. “Gewoon” om te praten, kijken wat er voor mogelijkheden waren en wat ik überhaupt nog zou willen en kunnen qua werk!

En nu ben ik al weer bijna drie maanden aan het werk…. heb veel gewerkt.. hard gewerkt.. wat was het een intensieve tijd.. maar ook een tijd die ik niet had willen missen… wat heb ik in dit korte tijdsbestek veel geleerd.

Verwonderd over mijzelf..

Na 30 jaar weer aan het werk, alleen voelt het of ben ik al weer jaren aan het werk.. ik ervoer dat ik het zo weer oppakte.. denk dat je het zorgen niet verleerd.. ook merkte ik dat ik nog steeds de fijngevoeligheid bezat die je goed kunt gebruiken… vooral in de zorg met mensen die aan dementie lijden..

Ik ben daar in het diepe gegooid door de corona omstandigheden maar gemerkt dat ik nog kan zwemmen…

Wat geeft dat een boost aan je zelfvertrouwen!

Weet je.. ik was best wel bang dat het voor mij heel erg pittig zou worden… weer terug in het werk.. met name of ik het wel fysiek aan kon maar ook geestelijk.. eerlijk gezegd was ik best wel bang dat mijn hersenen een knauw hadden gekregen van de medicatie… dat ik de gevolgen daarvan wel zou merken.. of dat mijn rug het af zou laten weten vanwege de operaties..

Maar tot mijn verbazing pakte ik snel de zorg weer op en liep ik daar rond of deed ik het al jaren.. ook fysiek had ik nergens geen last van… ja oké ik was na een werk dag moe.. maar gelukkig is dat “heel normaal” hihi

Het grappige was dat mijn collega’s ook dachten dat ik al jaren in het vak zat… ze zagen natuurlijk alleen mijn ogen maar en ja dan moet je iemand op zijn blauwe ogen geloven.. haha.. maar ze kwamen geregeld bij mij omdat ze dachten dat ik verpleegkundige was.. (dit zei wel iets over hoe ik mijn werk deed)

Hihi.. ga ik nou naast mijn schoenen lopen?? Nee hoor.. ik sta gewoon regelmatig verbaasd…

We zijn nu bijna een jaar later.. en ik kan met volle tevredenheid zeggen:

Ik heb een BAAN!

Afgelopen maandag is mijn drie maanden contract omgezet in een jaarcontract van 12 uur.

Soms overvalt mij een gevoel van enorme dankbaarheid.. soms zo heftig dat ik alleen maar kan huilen..

Huilen van dankbaarheid..

Ik merk dat ik nog echt in de wauw.. oe en aahh fase zit.. alles is voor mij nieuw.. de reacties van collega’s.. de ervaringen met bewoners.. de goedheid van God..

Maar ook huilen van intens verdriet… er zit namelijk ook een verdrietige kant aan deze ervaringen.. een kant dat ik besef wat ik al die jaren gemist heb.. in wat voor diepe eenzaamheid en enorme leegte ik heb geleefd… afgesneden van de “normale” wereld.. van familie en vrienden.. lichamelijk en geestelijk..

En ja dat raakt.. dit voel ik soms zo intens en dat kan mij dan bij vlagen ontzettend verdrietig maken.. maar ook ontzettend dankbaar voor het “Leven” wat ik terug heb gekregen.

Vaak ben je snel geneigd om het voor jezelf te bagatelliseren.. om het een soort van luchtig te houden.. maar ik besef steeds meer dat mijn ervaringen er mogen zijn… een soort van acceptatie..

Maar nog meer…

Ik.. met mijn hele hebben en houden mag er steeds meer zijn.. van mijzelf!

En wat geeft dat lucht en ruimte..

Ik merk nu ik steeds meer “LEEF” en ik steeds meer ervaar wat “NORMAAL” is en steeds meer ervaar in wat voor wereld ik terecht ben gekomen.. met zijn mooie en minder mooie kanten dat ik steeds dichter bij mijzelf kan en mag komen.. bij mijn eigen gevoel.. lichamelijk en geestelijk.. en dan voel ik dat mijn lichaam en mijn geest veel te verduren heeft gehad..

Hierdoor merk ik dat ik steeds meer uit de overlevingsstand kom.. omdat ik steeds meer de controle durf los te laten.. over kan geven aan Hem.. ik weet mij gedragen door Hem en dat Hij voor mij/ons zorgt..

Wie had dit ooit gedacht.. heb er hard voor en aan gewerkt samen met Hem die mij nooit loslaat… gewerkt aan mijn geest ziel en lichaam en het resultaat mag er zijn!

Geen rolstoel meer, geen scootmobiel, geen aangepast senioren appartement meer, geen ongezonde voeding meer die mij ziek maakt, geen medicijnen meer, geen Diabetes, SLE of Sjögren meer (zijn in remissie volgens arts)…. maar…. ik heb LEVEN er voor terug gekregen!!

Ik ben blij om te ervaren dat beetje bij beetje mijn trauma’s een plekje hebben gekregen en dat ik ook steeds meer durf te voelen hoe heftig het is geweest voor mijn geest en lichaam.. en dat ik daarin vol Liefde naar mijzelf mag kijken…

Dit is herstel..

En dan mag ik ervaren dat wat ik meegemaakt heb er “gewoon” mag zijn.. dat het mij gemaakt heeft samen met God in wie ik nu ben.. God gebruikt mijn omstandigheden om mij te vormen naar de vrouw die Hij voor ogen heeft..

Ben ik er dan nu… nee.. gelukkig is het hele leven een leerproces en zal ik vast nog wel eens onderuit gaan zoals iedereen…

Maar ik heb geleerd om niet meer op mijn omstandigheden te kijken maar omhoog en naar binnen te kijken.. en wat ontdek je dan mooie en bijzondere dingen..

Ik ben blij met wat ik tot nu toe heb bereikt!

Ik kan met recht zeggen dat ik echt Zielsgelukkig ben!

Soms kan je dat zo voelen tot in je tenen.. Blijf dicht bij jezelf en God.. dichtbij wat jou gelukkig maakt..

Ondanks je omstandigheden en in je omstandigheden!!

Mijn man en ik zingen vaak onderstaand lied.. het is ons lijflied geworden en het trekt ons er doorheen!!

Dus trek je het even niet zing dan met dit nummer mee… want zingen is 2x bidden!!

LEEF MET VOLLE TEUGEN

Be Blessed!!