Tag: gebroken

Ergens… in jou stille nacht!

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid, Creatieve christelijke plaatjes, Pinterest1 reactie

Prachtig nummer..

Ergens in jou stille nacht.. en ik denk dat vele mensen vandaag de dag een stille nacht zullen kennen, dan wil ik je bemoedigen met dit nummer..

In jou stille nacht is Hij.. Hij hoort jou… ziet jou.. en in die stille nacht komt Hij.. met overweldigende Liefde klopt Hij zachtjes aan jou deur.. mag Hij jou vinden?

Doe jij open??

Omdat ik weet dat ik ook volgers heb die de engelse taal niet zo bij machte zijn heb ik het lied vertaald naar het nederlands.

Ergens in je stille nacht
Ergens in je stille nacht
Alles is kalm en alles is helder
Overal behalve vanavond in je hart
Ze zingen kerstliederen van Vrede en Vreugde
Maar je voelt je te ver weg en te ver van iemands bereik
 
Ergens in je stille nacht
De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild
Hoop is hier, hef je hoofd maar op
Want Liefde is gekomen om je te vinden
Ergens in je stille nacht
 
Van de hoge hemel tot de lage kribbe
Is er geen afstand die de Vredevorst niet kan gaan
Van de lage kribbe naar de heuvel van Golgotha
​​Als je pijn hebt gaat dat diep
Maar Zijn liefde gaat nog dieper
Hij heeft altijd van je gehouden, kind
En dat zal hij altijd blijven doen
 
Ergens in je stille nacht
De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild
Hoop is hier, hef je hoofd maar op
Want Liefde is gekomen om je te vinden
Ergens in je stille nacht
 
Hef je hoofd
Hef je hart maar op
Immanuel zal je ontmoeten waar je ook bent
Hij kent je pijn
Hij kent je naam
En jij bent precies de reden dat Hij kwam
 
Ergens in je stille nacht
De hemel hoort het lied dat je gebroken hart heeft gehuild
Hoop is hier, til je hoofd maar op
Want Liefde is gekomen om je te vinden
Ergens in je stille nacht
 
Liefde zal je vinden
Liefde zal je vinden
Liefde zal je vinden
Hieronder vind je de originele tekst van Casting Crowns

Casting Crowns – Somewhere In Your Silent Night (Official Lyric Video) – YouTubeSomewhere 

In Your Silent Night 
All is calm and all is bright 
Everywhere but in your heart tonight 
They’re singing carols of joy and peace 
But you feel too far gone and too far out of reach 

Somewhere in your silent night 
Heaven hears the song your broken heart has cried
Hope is here, just lift your head 
For love has come to find you 
Somewhere in your silent night 

From heaven’s height to manger low 
There is no distance the Prince of Peace won’t go 
From manger low to Calvary’s hill 
When your pain runs deep 
His love runs deeper still 
He has always loved you, child And He always will 

Somewhere in your silent night 
Heaven hears the song your broken heart has cried 
Hope is here, just lift your head 
For love has come to find you 
Somewhere in your silent night 

Lift your head Lift your heart 
Emmanuel will meet you where you are 
He knows your hurt 
He knows your name 
And you’re the very reason that He came 

Somewhere in your silent night 
Heaven hears the song your broken heart has cried 
Hope is here, just lift your head 
For love has come to find you 
Somewhere in your silent night
 
Love will find you 
Love will find you 
Love will find you 

https://www.youtube.com/watch?v=nT-5cP4BeoI

(Mark Hall, Bernie Herms, Matthew West) (C) 2017 Provident Label Group LLC, a division of Sony Music Entertainment

#neveralone

Be Blessed!

Dansen in de regen..

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheid, Creatieve christelijke plaatjes, Video'sEen reactie plaatsen

Ondanks de omstandigheden is altijd mijn motto geweest:

Wacht niet tot de storm voorbij is maar leer dansen in de regen!

Als de wolken huilen
Hoef je niet te schuilen
Maar mag je leren dansen in de regen

Dit nummer verwoord precies hoe ik het “meestal” ervaar.. wat ben ik blij dat LEV het in dit nummer heeft verwoord… dit is en blijft zeer zeker een van mijn favorieten..

Ik kan het daardoor niet laten om dit met jullie te delen!!

Dansen in de regen —

Er is geen hart volkomen ongebroken
Er is altijd wel een stukje weg
Je raakt er aan gewend
En je leeft er mee, ieder moment
Maar geen reden om je te verstoppen
Dat leer ik, dat voel ik elke dag

Je hoeft niet te schuilen,
Je hoeft niet te schuilen voor het leven
Zoek je geluk maar bij de Levende
Als de wolken huilen
Hoef je niet te schuilen
Maar mag je leren dansen in de regen

Er is pijn die nooit helemaal weggaat
Ik weet het, want die heb ik ook
Het slijt wat met de tijd,
Maar je raakt het niet helemaal kwijt
Maar geen reden om je te verstoppen
Dat leer ik, dat voel ik elke dag

Je hoeft niet te schuilen,
Je hoeft niet te schuilen voor het leven
Zoek je geluk maar bij de Levende
Als de wolken huilen
Hoef je niet te schuilen
Maar mag je leren dansen in de regen

Tekst & muziek: Liesbeth Koedoot & Matthijn Buwalda
Video: Henri Doornbos

Be blessed!!

Dicht bij Mij blijven..

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

De laatste tijd vind ik het lastig om te schrijven maar ook om dingen te doen… het is net of ben ik “leeg” of is het te “Vol”?..  ik kan niet goed meer de woorden vinden om op papier te zetten..  terwijl mijn hoofd zo vol kan zitten… soms zit ik doelloos op mijn stoel voor mij uit te staren.. Leeg…

Ik begin dan aan mijzelf te twijfelen.. heb je een burn-out..  wat tegenwoordig bij iedereen op de loer schijnt te liggen.. wordt je ook vergeetachtig.. laten jou hersenen jou ook in de steek? en dan een stiekem stemmetje “zie je wel je bent psychisch niet in orde”…

Oooo de aanklager staat paraat om je onderuit te halen..

Of heb ik gewoon teveel op mijn bordje???

Ik ben er wel achter… ik heb geen burn-out, ik ben niet vergeetachtig, mijn hersenen laten mij niet in de steek.. ik ga psychisch niet onderuit…  ik heb gewoon veel op mijn bordje..

Het is heel “Normaal” gezien de situatie.

Mijn lichaam is eigenlijk nog herstellende van alles wat er de afgelopen jaren bij mij is gebeurt.. Dystonie.. B12 tekort.. SLE/SJOGREN… het gevecht voor erkenning dat mij psychisch niks mankeert.. maar dat mijn lichaam mij in de steek laat door jarenlange stress in een lastig huwelijk…

En door de achtbaan waar wij nu inzitten met mijn echtgenoot rollen wij van het een in het ander.. en merk ik dat mijn eigen lichaam helemaal niet aan herstellen toekomt en daardoor zijn steken laat vallen…

Als je B12 tekort hebt en daardoor neurologische klachten heeft je lichaam veel tijd en rust nodig om te herstellen en als het lichaam dat niet krijgt boer je uiteindelijk weer achteruit… en ook mijn andere aandoeningen gedijen op stress en vermoeidheid.. waardoor ik veel meer lichamelijke problemen heb en krijg en lichaam en geest werken samen dus heeft mijn hoofd ook veel te verduren..

Oef… af en toe heb ik het gevoel dat ik gillend gek wordt…

Hahaha.. het grappige is dat het nooit schijnt te gebeuren… want op dat moment gebeurt er wel weer iets waardoor dat gillende gekke gevoel weg genomen wordt… een lief sms’je… een prachtig lied wat door de boxen de huiskamer binnen komt.. een knuffel van je lief..

Dikke vette knipogen van Hem dus.. dat is Zijn omdenken aan mij..

Het gevolg van deze achtbaan is dat ik bij elke gebeurtenis direct in de overlevingsmodus schiet.. in de actie modus.. ik ben een erg oplossingsgerichte denker en doener geworden door wat ik in mijn leven heb meegemaakt..

Overleven.. Overleven..

En overleven doe je alleen maar door oplossingen te bedenken en actie te ondernemen zodat het weer goed komt.. dat heeft het leven mij geleerd

Maar wat put het je uit.. wat draaien die radertjes daarboven in dan overuren.. en wat wordt je daar dodelijk vermoeid van.. wat zou ik dat toch graag anders willen…

Wat zou ik graag…  Stop… 

RUST!!!

Gewoon leuke dingen doen, genieten, je verplichtingen doen die het leven van je vraagt maar in gewoon normaal tempo.. en verspreid over jaren… in ieder geval dat ik het allemaal bij kan benen…uit deze achtbaan…

En dan krijg ik zomaar een antwoord van Hem uit onverwachte hoek.. door dat iemand met mij bad en door het gebed antwoordde Hij mij..

Laat het los.. Ik zorg.. Ik regel het.. jij hoeft niet te strijden.. Ik strijd voor jou… het enige wat ik van je vraag… is dicht bij Mij blijven…

Psalm 105 vers 4a

Maar weet je dat “Dicht bij Mij blijven” veel moeilijker is dan de overlevingsmodus wat vertrouwd is geworden.. want door mijn overlevingsmodus is het veel moeilijker om dicht bij Hem te blijven.

Want het is net of zit het in ons gebakken.. regelen.. zorgen.. het is mijn patroon geworden.. en nu moet ik het loslaten.. overgeven aan Hem die alle touwtjes in handen heeft..

Het is niet zo dat ik het niet durf… ik durf het zeer zeker wel… want Hij zorgt en regelt heel mijn leven.. dit heb ik al zo vaak meegemaakt.. en staat voor mij vast…  maar het is een soort van gewoonte geworden om direct zelf in actie te treden..

Natuurlijk bid je ervoor.. vertel Hem mijn worstelingen… maar zodra je Amen hebt gezegd zit je alweer in de modus van regelen.. zorgen… oplossingen zoeken.. en merk je dat het zo gebakken zit.. en gewoontes afleren.. pfff… dat is zo lastig..

Hoe doorbreek ik dan dit patroon.. moet ik dan helemaal niks meer gaan doen.. gewoon gaan zitten en wachten?

Ik denk dat ik wel mijn dingen moet blijven doen waar ik energie uithaal.. en ik zal mijn verplichtingen ook  wel “moeten” doen, maar daarnaast mag ik gerust af en toe even niks doen.. tijd nemen om dicht bij Hem te zijn.. wat er nu vaak bij inschiet door de omstandigheden..

Planning???

En misschien maar Accepteren dat het nu even zo is en dat er wel weer andere tijden komen… pfff… moeilijk…

Aan de andere kant geeft accepteren ook rust.. Accepteren en loslaten.. de situatie overgeven aan Hem.. en geduldig wachten op Zijn timing.. Hij zorgt, Hij strijd voor ons..

Maar wachten op Gods timing is toch ook wel een dingetje.. misschien komt dat ook wel doordat mijn leven 20 jaar heeft stilgestaan en je op de een of andere manier iets wilt inhalen van wat je gemist hebt.. en je bang bent dat je weer stil komt te staan.. of iets van het leven te missen.. dat geduldig wachten voor mij best wel een dingetje is..

Ik wil nog zoveel… heb zoveel gemist..

Maar God heeft Zijn eigen tijd… en het wonderlijke is alles gebeurt altijd op het goede moment.. niet te laat en niet te vroeg…

Zijn timing is perfect..

Ik weet dat het leven zo voorbij kan zijn.. en wat is er mooier dan mijn toekomst bij Hem in te gaan die voor mij ligt.. maar ik zou hier op aarde nog zoveel willen doen.. heb zoveel gemist!

HEB GEDULD REGELNEEF JOU TIJD KOMT!!!

Mijn worsteling nu is hoe geef ik hier handen en voeten aan en hoe hou ik hierin de balans.. zonder Hem voor de voeten te lopen.. mijn radertjes draaien overuren en veel dingen passeren de revue.. vrijwilligerswerk, weer leren, hobby uitbreiden bv zangles.. enz.. enz… mijn wensenlijstje is best wel lang.. en dan de angst.. kan ik het allemaal wel.. hou ik het wel vol.. als ik merk hoe mijn lichaam nu reageert durf ik niet meer.. en dat uit zich in.. geen stappen ondernemen..

Maar mijn hoofd wil zoveel..

En dan geeft God een bemoediging door te zeggen: “Het enige wat je hoeft te doen is dicht bij Mij blijven.. en de rest doe ik…

Wauw…  hoe rustgevend is dat..

Ik zie mij zelf dan aan Zijn voeten zittend.. luisterend naar Zijn woorden.. stil zijn… vol raken van Hem..  maar wat voel ik mij vaak een Martha.. altijd maar aan het zorgen en overleven..  en dan mag ik nu gaan proberen om meer een Maria te zijn… gewoon aan Zijn voeten zitten… loslaten.. luisteren.. stil zijn.. niks doen.. en mij vol laten stromen met Zijn levende woorden..

En als ik aardig voor mijn lichaam wil zijn en mijn lichaam toch te geven wat hij nodig heeft zal ik toch moeten proberen om meer een Maria te worden en gehoor te geven aan Zijn woorden voor mij!

Laat het los.. Ik zorg.. Ik regel het.. jij hoeft niet te strijden.. Ik strijd voor jou… het enige wat Ik van je vraag…  is dicht bij Mij blijven…

 

 

 

 

Gehoord en Gezien worden…

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Afgelopen donderdag ging ik vol goede moed naar het Radboud in Nijmegen… Voor een second opinion omdat de reumatoloog in Enschede beweerde dat er niks met mij aan de hand was en het allemaal tussen de oren zat… Helaas niets is minder waar…

Ik kwam in Nijmegen en na de gebruikelijke weeg, meet en druk gebeuren moest ik voor het eerste onderzoek… Een nagelriem onderzoek vanwege syndroom van reynaud…

Na dit onderzoek kreeg ik het gesprek met de immunoloog… Het was een ontzettend aardige arts, maar ook menselijk, ze nam mij ontzettend serieus… De reumatoloog had een brief meegestuurd over zijn bevindingen waar met grote letters mijn psychiatrische diagnoses in stonden… Dit was natuurlijk nu achterhaald en ik vertelde haar direct dat het niet klopte en overhandigde haar het bewijs… De brief van mijn oude psychiater met de verklaring dat mij psychische niks mankeert…

Tot mijn verbazing reageerde ze geschokt en ze zei… Dit kan niet… Dit is zo erg… Dat dit vandaag de dag nog gebeurt… Ik antwoorde zachtjes… Helaas wel… Ik was perplex… Wat deed mij dit goed… Een luisterend oor, een sociale arts, iemand die mij ook begreep.. Want ze pakte mijn dossier erbij en delete al de gegevens van de reumatoloog die niet klopten…

Ik werd er stil en verlegen van en dankte God voor dit wonder… Want voor mij is erkenning nog steeds een wonder…

Mensen… wat doet dat je goed!

Gehoord en gezien worden…

We liepen alles door van de afgelopen vijf jaar maar ook mijn verleden kwam aan bod…

Na ongeveer drie kwartier kwam de reumatoloog binnen en gingen ze brainstormen over wat ze gezien en gehoord hadden… Vond het erg fijn en bijzonder dat ze dit deden in het bijzijn van ons.. En na met elkaar 1 uur durend consult kreeg ik een diagnose…

Zeer waarschijnlijk is het SLE maar welke variant of vorm is de vraag… Ik wordt in ieder geval behandeld voor SLE ook al zou mijn bloed nog niet helemaal mee doen.. Op basis van mijn verhaal en klachten is het de auto-immuunziekte Systemische Lupus Erythematodes (SLE)

Dit was wel even slikken… Aan de ene kant fijn dat ik eindelijk een diagnose heb en de zoektocht nu ten einde komt… Aan de andere kant is het best een heftige diagnose.. Die ook een heftige behandeling vergt..

Hoe die behandeling er precies uit gaat zien is nog afwachten…. Wat ik wel weet is dat ik zware medicatie krijg zoals prednison waar ik niet tegen kan dus het wordt een zusje daarvan.. Maar daaruit blijkt al dat het een heel gepuzzel wordt en het een ware zoektocht is…

Na nog bloedprikken en de Schimmertest van de ogen gingen we weer naar huis…

Ook was ik blij dat ik niet meer terug hoefde naar Enschede waar ze mij zo schandalig hebben behandeld, dit was voor mij een enorme opluchting… De behandeling gaat in Zwolle plaatsvinden… Ook ben ik hier blij om omdat in Zwolle de artsen mij als eerste serieus namen…

Over drie weken wordt ik gebeld en hoor ik wie mijn arts in Zwolle wordt en welke variant ik heb en welke behandeling ze gaan starten..

Spannend en ik zie er als een berg tegenop… Die medicijnen ben ik niet blij mee… De bijwerkingen zijn niet mals… Maar goed hopelijk voor een goed doel… Ik heb niet zoveel keus… Mijn lichaam is erg ziek en moet behandeld worden… Doe ik dat niet dan komt het menselijkerwijs niet goed..

Ik zeg menselijkerwijs omdat ik ook weet dat ik een machtige God heb…

Maar wat is het heftig… En wat gaan wij weer een onzekere tijd tegemoet… Brrrr…

Ik zeg wij omdat dit ook niet makkelijk is voor mijn man.. Hij kan juist die onzekerheid niet meer hebben… Het is zo belangrijk voor hem dat er structuur, stabiliteit en regelmaat is… Helaas is dat met een aandoening als SLE erg lastig…

Het enige wat je dan nog kan doen is je blik naar boven richten en Hem om hulp vragen… Om wijsheid, kracht, rust en vrede… Maar toch ook weer om genezing…

Ik durf dat bijna niet meer te vragen… Dit hele gebeuren maakt mij ook in de war… Ik wordt van het ene hersteld en binnen no time staat er alweer wat anders voor de deur… Hoe kan dit… Dit kan toch niet… En dan slaat de twijfel toe…

Zijn die genezingen dan gewoon voor niks geweest? Zijn het geen genezingen geweest maar gewoon een flow van een dienst?

En toch mag en kan ik dit direct bestrijden en die aanvallen de deur wijzen.. Want God heeft mij wel degelijk aangeraakt… Hij heeft mij wel degelijk van ziektes genezen… Herstel gegeven van mijn verwonde ziel…

Dus mij uitstrekken naar deze Genezende God blijf ik doen, ook voor mijn man!

Ik houdt vast aan Zijn belofte dat Hij afmaakt waar Hij mee is begonnen… Hoe, wat en waar laat ik aan Hem over!

En waarom dit steeds gebeurt.. Ik weet het niet… Heb mijzelf voortdurend onderzocht, beleden, dingen bij God gebracht, vergeving geschonken aan de personen die mij leed hebben aangedaan maar ook mijzelf vergeven, mijzelf geaccepteerd, God gevraagd of er nog dingen zijn… enz. enz….

En als dat oke is en God geen antwoordt geeft, mag je God ook om rust vragen en aannemen dat het tussen jou en God goed zit… en dan proberen los te laten en te denken dat het gewoon de gebrokenheid van deze wereld is…

Er zijn zat mensen die genezen van kanker en jaren later toch nog aan kanker overleden omdat een andere soort terug kwam… En waarom…

Omdat we nog steeds in een gebroken wereld leven met een gebroken lichaam… Deze wereld heeft nog steeds een verlosser nodig…. Ons lichaam heeft nog steeds een nieuw lichaam nodig… En als Jezus terug komt, als er een nieuwe hemel en aarde komt dan pas zal de gebrokenheid verbroken zijn…

Tot die tijd moeten we proberen vol te houden… Ziende op Jezus…

Makkelijk…. NEE… Strijden… JA…

Ik ben soms zo moe… Moe van mijn eigen beperkingen, moe van de ziekte van mijn echtgenoot, die veel energie kost in het omgaan ervan…. Het bijsturen… Aansturen.. Regelen… Omdenken.. Aanpassen..

Het is een verschrikkelijke ziekte… Je staat zo vreselijk machteloos want je kan er niks tegen doen… De ziekte is een sluipende killer… Beetje bij beetje… Stapje voor stapje levert hij in… En ik kijk toe hoe dit venijn het leven uitvaagt…

Gelukkig zijn er af en toe ook goede dagen… Waardoor ik soms zelfs wel eens twijfel en denk… Ach heb ik het dan toch verkeerd gezien.. Terwijl enkele uren later er weer wat gebeurt waardoor je weer met de neus op de feiten wordt gedrukt…

Helaas is het voor omstanders nog moeilijk te begrijpen en te doorgronden.. Als ze even op bezoek komen dan valt het niet op omdat mijn man heel goed nog kan verbloemen en compenseren waardoor soms niemand wat merkt… Alleen na het bezoek kan ik de scherven oprapen en is mijn man uitgeput van het zijn best doen… En moet hij direct gaan slapen om bij te tanken…

Wat ik dan vaak te horen krijg is dat het toch best nog wel mee valt…

Dit maakt mijn strijd eenzaam… Terwijl je juist die steun zo kunt gebruiken… Mensen nodig hebt die naast je staan.. Met je meeleven… Die je ook serieus nemen in wat jij ziet… Ik leef tenslotte 24 uur met hem… Wat ik trouwens met liefde doe… Heel veel Liefde…

Maar het kost mij heel veel… Daarnaast mijn eigen lichaam die niet mee wil werken maakt dat ik totaal afhankelijk ben van Gods kracht, troost, energie en wijsheid en Zijn LIEFDE….

Uit mijzelf kan ik dit echt niet en was ik allang onderuit gegaan…

Ik ben blij dat ik deze Geweldige Liefdevolle God ken…

Maar soms….

Nooit zal ik een moeder zijn…

On door Love Heals All ThingsinGedichten en VerhalenEen reactie plaatsen

Nooit zal ik een moeder zijn…
Accepteren wat is,
accepteren wat niet zal zijn.
Er zal nooit een “eigen” kindje komen
een stukje “ik” dat rondloopt
opgroeit met mijn liefde
van me houdt, als moeder
onvoorwaardelijk
een kindje waar ik altijd op heb gehoopt.
een stukje bloed, een stukje eigen
die ik herken en erken
uit liefde geboren
en van mij.
Ja dat doet pijn
voelt als een leeg gat
voelt eenzaam
verloren
alleen.
Hoe kan ik hiermee leven
wetende wat had kunnen zijn
dagelijks mee wordt geconfronteerd
het doet zo een pijn.
Had ik maar…
wat als…
was het maar….
Ik zal het nooit weten
en zal ermee moeten leren leven
altijd achteraan te sluiten.
Een stiefdochter kwam in mijn leven
een mooie en lieve meid, echt hoor
ik probeer het beste van mezelf te geven
maar soms vraag ik me af waarvoor.
Misschien als ze volwassen is
en gaat praten over hoe ze het heeft ervaren
dat ik in haar leven kwam
en dat ze een stukje heeft opgevuld van mijn gemis
zonder dat ik het wist .
Maar nooit zal ik een moeder zijn
en dat doet zo een pijn
weten dat ik altijd achteraan moet sluiten
en op mijn gevoel zal blijven stuiten.

Niet Perfect…

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

1509704_740115409334147_786885929_n

Afgelopen maandag ben ik dus bij Dr Wolffenbuttel geweest.

Heb een fijn en een goed gesprek gehad…. hij nam mij serieus en begreep ook waarom ik doorzocht, gewoon om het feit dat ik niet serieus genomen werd en dat de diagnoses nooit goed zijn uitgelegd…

Wel was wat ik te horen kreeg pittig…

Ik wist van de Neuroloog al dat mijn kleine hersencellen beschadigd waren geraakt door overmatig medicatie gebruik en van jarenlange stress…. en nu vertelde de professor dat mijn kleine cellen in de spieren ook kapot waren gemaakt door de medicatie en stress… pfff dat is heftig…. hoe geef ik dit een plekje… moeilijk en ik zou nu ook nog niet weten hoe…..

Hoe accepteer je iets wat een gevolg is van een vreselijke tijd…..

Ik ben de dag er na naar de Noorderbrug geweest (een instantie wat mensen helpt met  niet aangeboren hersenletsel) ja daar val ik nu ook onder (moeilijk)…… ik moet af en toe echt even slikken en dan zeg ik Heer help wilt u mij helpen om het een plekje te geven? mag ik dit samen met u doen?

Ik heb ook daar een fijn gesprek gehad…. en wat werd ik serieus genomen… anderhalf jaar werden al mijn klachten geschoven op psychisch, natuurlijk omdat ik daarin een heel heftig verleden heb… maar ik wist dat het nu absoluut niet psychisch was ik was toch van mijn verleden los en bevrijd dus hoe kon het dan dat dit psychisch was.. de verpleegkundige waar ik een intake mee had.. die zei, als jij al die psychiatrische diagnoses had gehad dan had je ten eerste hier niet zo gezeten en zo open met mij in gesprek geweest, ten tweede had je hier nu niet zonder medicatie gezeten en ten derde zeker niet al drie jaar want ja ik ben ondertussen al weer drie jaar van al die medicatie verlost…. dit deed mij zo goed toen ze dat zei en toen zei ze en helaas heb je er een hersenletsel aan overgehouden…. en dat was slikken…. ik kon wel janken….. maar zoals altijd slikte ik weer al mijn tranen door ik kon het ook niet de emotie was gewoon te heftig…..

Ik heb een rondleiding gehad en het was goed….. maar toen ik op de groep kwam moest ik wel even slikken… dat was heftig….. ik besefte ineens help… nu hoor ik ook bij deze groep mensen…. en dat kwam binnen….

Maar wederom voelde het aan de andere kant ook goed… en nu bezig om het rond te krijgen met de instanties die dit moeten financieren…. en dat is altijd weer spannend omdat de zorg in Nederland gewoon vreselijk is geworden…

Ik ben thuis gekomen en was intens verdrietig….. en gefrustreerd en boos… boos om het feit wat mij allemaal is aangedaan…. dat dit dus het gevolg is van een vreselijk gefrustreerd en verdrietig verleden…….

Ik merk ook dat ik hier mee om moet leren gaan en ik dacht ook Heer ik wil zo graag weer bloeien… en toen besefte ik dat ik mag bloeien zoals Hij mij heeft gemaakt en hoe Hij mij heeft bedoelt….. met al mijn gebreken….

Ik ben goed genoeg zo… ook met deze beperkingen mag ik een mooie vlinder zijn…..

14501_408448745957445_1344408011_n

Toen ik mijn getuigenis gaf heb ik dit ook gezegd dat ik graag een prachtige vlinder wilde worden…. ik heb gewoon jaren in een cocon geleefd en wil zo graag ontpoppen…maar ik voel wel dat dit heel langzaam stapje voor stapje wel gebeurt…. maar alles op Zijn tijd… en dat is het moeilijkste… geduld… met het vertrouwen dat het goed komt..

Maar ik merk ook dat het tijd nodig heeft…. het gaat gewoon heel erg heen en weer het ene moment denk ik dat ik op deze manier mag gaan bloeien en een paar uur later kan ik er weer ontzettend verdrietig om zijn…. of gefrustreerd en boos en dan mag ik weten dat dit ook mag en dat het reële gevoelens zijn… maar dan mag ik ook weten met wie ik al die nare gevoelens, die boosheid en frustratie mag geven en mag ruilen voor iets heel moois… en ik mag ook leren dat het oké is om hulp te vragen… hulp te krijgen en dan ook het te ontvangen…. je wilt zo graag zelf maar steeds moet ik weer tegen mijzelf zeggen… jij doet wat jij kunt en de rest doet iemand anders en het is niet erg het is goed zo… die ander kan misschien weer dingen niet die jij weer wel heel erg goed kunt….

1509704_740115409334147_786885929_n

Als de dingen tegenzitten, dan is het makkelijk om te denken: ‘Het gaat allemaal niet goed.’ Maar de waarheid is dat de vijand niet tegen je zou strijden als God niet iets bijzonders voor je in het vooruitzicht zou hebben

Ik hoop ook dat ik op den duur er goed mee om mag gaan… en stapje voor stapje mag zien hoe God mij gebruikt en gaat gebruiken…en God gebruikt zeer zeker mensen met een gebroken leven…..

De gebarsten emmer

Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg.

Eén van de emmers had een barst en de andere emmer was in perfecte staat. Terwijl die tweede emmer aan het einde van de lange weg tussen de rivier en het huis van de meester een volle portie water afleverde was tegen die tijd de gebarsten emmer nog maar halfvol.

Dat ging zo twee volle jaren verder. De waterdrager leverde altijd maar anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester. Natuurlijk was de goede emmer bijzonder trots op zijn prestaties omdat hij perfect voldeed voor het doel waarvoor hij gemaakt was. Maar de arme gebarsten emmer was beschaamd om zijn gebrek en voelde zich ellendig omdat hij maar de helft kon presteren van wat je van hem had mogen verwachten. Nadat hij zich zo twee jaar lang als een mislukking had beschouwd begon hij op een dag bij de rivier tegen de waterdrager te praten.

“Ik ben beschaamd over mezelf en ik wil me bij jou verontschuldigen.”

“Waarom?”, vroeg de waterdrager. “Waarom ben je beschaamd?”

“Omdat ik de laatste twee jaar slechts in staat ben geweest om maar een halve portie water af te leveren. Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Door mijn falen moet jij zo hard werken en krijg je niet het volle loon voor je inspanning”, antwoordde de emmer.

De waterdrager kreeg echt medelijden met de oude gebarsten emmer; hij wilde hem troosten en zei: “Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed op die prachtige bloemen letten aan de kant van de weg”.

En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer de prachtige wilde bloemen langs de kant van de weg en dat bracht hem toch een beetje troost. Maar aan het einde van de reis voelde hij zich toch weer ongelukkig omdat de helft van het water weer was weggelopen en hij verontschuldigde zich opnieuw bij de waterdrager omdat hij weer gefaald had.

De waterdrager bekeek de emmer en zei: “Heb je dan niet gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer?

Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte en ik heb daar mijn voordeel mee gedaan. Ik heb bloemzaadjes geplant aan jouw kant van de weg en elke keer we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven

En zo heb ik twee jaar lang telkens prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van mijn meester mee te versieren. Als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent dan zou zijn huis er nooit zo prachtig uitzien.”

En zo heeft ieder van ons zijn eigen “lekken”. We zijn allemaal gebarsten emmers. Maar als wij er open voor staan dan zal de Heer ons falen kunnen gebruiken om de tafel van Zijn Vader op te fleuren.

In Gods grote plan gaat er nooit iets verloren. Wanneer je dus een manier zoekt om elkaar te dienen en als God je voor een bepaalde taak heeft geroepen, maak je dan geen zorgen om je zwakke punten. Wees je er wel van bewust maar geef Hem de mogelijkheid om er Zijn voordeel mee te doen en zo kan jij ook meewerken aan schoonheid langs Zijn weg.

Ga dapper voort en weet dat we in onze zwakheid Zijn sterkte ervaren.

Dit Verhaal bemoedigt mij enorm… elke keer weer…

Ik wil ook iedereen met dit verhaal bemoedigen… doe je voordeel ermee…

Heel veel Zegen toegewenst……

 

Loslaten

On door Love Heals All ThingsinBlogs over Gods Liefde in mijn kwetsbaarheidEen reactie plaatsen

Vandaag wil ik jullie graag vertellen waar ik al een poos mee worstel…

Loslaten… is je vastklemmen aan Hem

1622657_687421677977406_2001887335_n

God zal je dan gaan helpen..zodra jij loslaat…en Hem vertrouwt

Maar hoe doe je dat.. zoals ik al zei ben ik er al een poosje mee bezig. Hoe laat je los terwijl je in een afhankelijke positie zit zoals ik.. als je moet leven met een chronische aandoening…als je hulp moet accepteren omdat je het zelf simpelweg niet meer kan…

Wat wil je altijd zelf graag alles doen.. zelf de controle houden.. onafhankelijk zijn… graag zelf de touwtjes in handen houden… en dan komt God om het hoekje en zegt je… toe geef het aan Mij… Ik zorg toch voor je?? Maar ooo wat is dat toch ontzettend moeilijk wat roeien wij vaak zelf en dan ook nog ongelofelijk hard…..zodat je uiteindelijk gigantisch uitgeput raakt en er voor niemand meer kan zijn… en je ook God nog vreselijk voor de voeten roeit..

Vanmorgen was ik naar de kerk…wat hadden we een mooie dienst en wat een bemoedigende dienst en wat kan de Heilige Geest dan tot je spreken… en dat heeft Hij dan ook gedaan en graag wil ik daar iets uit delen met jullie…

Ik hoop dan ook dat er misschien iemand, ook al is het er maar 1, die er iets aan zal hebben…

De voorganger sprak over Jona… Jona en de Walvis het bekende verhaal maar het begon vanmorgen bij mij op een hele andere manier te leven… ik herkende mij zo in Jona…

http://www.bible.com/nl/bible/75/jon.1
Jona weigert Gods opdracht uit te voeren
De Here zei tegen Jona, de zoon van Amittai:
Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan.
In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken.
Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim.
De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’
De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn.
‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’
Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’
Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij.
‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender.
‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op.
Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’
Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen!
De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen.
De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.

 

Jona werd geroepen door God en moest naar NINEVE om te getuigen… maar Jona had daar helemaal geen zin in… ik denk dat hij ook niet durfde… hij dacht… ik ga vluchten dan kan God mij toch niet vinden… ik zoek een land waar niemand mij kent en bouw een nieuw leven op… maar God ging Jona achterna.. God was nog niet klaar met Jona. Hij hield zoveel van Jona dat Hij hem niet wilde laten zoals hij nu was.. Hij had grote plannen met Jona

Jona kwam op een boot en reisde met zeemannen mee… tot er een hevige storm opstak… de stoere mannen werden doodsbang en riepen Jona, maar Jona sliep en waande zich onderweg naar zijn droomland… het ging flink tekeer en de zeemannen maakte Jona wakker en zeiden: “help we verdrinken”…Jona wist wie hij aan moest roepen en zij ik ben een kind van God en Hij helpt… maar de storm bedaarde niet… uitdeindelijk zei Jona gooi mij maar overboord… maar dat wilden de stoere zeemannen niet… ze wilden niet dat er een zou sterven zodat de zee weer rustig zou worden en begonnen uit alle macht te roeien….. ze probeerde in hun eigen kracht het vaste land te bereiken….

Ik liet dit stukje even in mij omgaan en luisterde verder wat de voorganger had te vertellen… ik werd enorm bepaald met het beeld dat Jezus ook Zijn leven gaf, ook voor mij, zodat ik niet meer zo hard hoef te roeien…. Jona wilde zijn leven geven voor die zeemannen zodat ze behouden de kust zouden bereiken… een paar versen later lezen we ook dat ze uiteindelijk toch maar besloten om Jona overboord te gooien, en doordat ze dat deden en vertrouwden op wat Jona hun vertelde, werden ze uiteindelijk gered. Want toen ze Jona overboord gooiden bedaarde de zee en konden ze rustig naar de kust roeien…  toen konden ze alleen nog maar geloven dat God echt bestaat… ze hadden het aan de levende lijve ondervonden en ze kregen alleen maar diep respect voor God en wilden niets liever dan hun leven met God verder leven..

Zo is Hij ook gestorven voor mij zodat ik in Zijn rust mag leven en Hij voor mij zorgt en in vrede en harmonie mag leven met de mensen om mij heen…WAT EEN LIEFDE.. Hij heeft zijn leven gegeven zodat mijn zonden weg zijn… mijn onrust… mijn stormachtig leven een rustpunt mag kennen. Door je moeite en zorgen aan Hem te geven krijg je rust… maar hoe doe je dat dan???

Helaas heb ik ook niet 1,2,3 het antwoord hierop kan alleen mijn ervaring delen…

Hoe vaak geef ik het niet aan God en draai ik mij om en probeer uit alle macht zelf te roeien… oplossingen te zoeken…. te bedenken hoe het eigenlijk zou moeten…….. God zegt toch ook tegen mij, dat ik ook weer niet achterover moet gaan leunen en alles wel komt aanwaaien….. ik vindt dit best wel moeilijk… hoe bedoelt God dat dan????

Alles overgeven aan Hem…. in zijn vrede leven en ondertussen toch actief blijven en Zijn wijsheid gebruiken…… ik denk dat Zijn wijsheid ligt in de Bijbel, daar staan tenslotte onze antwoorden in op al onze vragen….

Wat is wijsheid…….. Ik denk dat God, door echt alles aan Hem te vertellen en het ook daar te laten.. Hij zijn rust geeft.. en ja dan komt het allermoeilijkste LOSLATEN… en VERTROUWEN..dus zelf niet uit alle macht gaan roeien maar HEM laten roeien…. en soms moet je dan ongelofelijk veel geduld hebben… soms denk en ervaar je dan dat je een hele andere kant op gaat.. en dan zeg je; “Heer help dit is de verkeerde kant op”… maar om dan opnieuw alles aan God te geven en op Hem te vertrouwen dat Hij het beste met je voor heeft… zie je achteraf dat alles toch goed komt… God wegen zijn vaak onbegrijpelijk voor ons….

Hem compleet te vertrouwen en weten, dat wat Hij ook doet.. en waar je ook doorheen gaat…. Hij het beste plan met je voor heeft, maar ooo wat moeilijk Hem zo te vertrouwen….. maar je bent Zijn kind, en als je zelf kinderen hebt weet je dat ook jij het beste wilt voor jou kind, en dan moet je soms ook dingen doen of zeggen die voor het kind op dat moment niet leuk zijn, maar later zal het kind zeggen wat ben ik blij dat u toen zo heeft beslist.. en zo is het ook met God en ons.. soms zegt God Ja.. en soms Nee… en soms Nog even wachten…

Ook in mijn chronisch ziek zijn denk ik wel eens, waarom geneest God mij niet?…. waarom moet ik zoveel pijn hebben…. waarom zo moe zijn… ik weet het niet, maar heb geleerd om die vraag niet naar God te stellen want God is niet verantwoordelijk voor mijn ziek zijn… dat is de gebrokenheid/zonde, het gevolg omdat we nu eenmaal in deze wereld leven…. die vol is van gebrokenheid en zonde maar dan mogen we weten dat Jezus zijn leven ook daarvoor gaf.. voor jou gebrokenheid, voor jou tekortkomingen, en als we het dan aan Jezus geven dan zorgt Hij voor jou… misschien niet om het weg te nemen.. maar Hij zal je kracht en troost geven om het te dragen… Jezus heeft net zoveel verdriet erom als jij… Hij huilt als jij huilt…

Ik wil daar graag een stukje over vertellen… ik ben een keer naar een genezingsdienst geweest van Vrij Zijn, dit was in Oldebroek en het was een bijzondere dag.. ik ging er niet heen voor genezing maar meer voor een ontmoeting met de Here Jezus.. ik heb in mijn leven nogal veel meegemaakt.. zo ook misbruik enz… hier worstelde ik echt mee en voelde mij daardoor soms zo vies en leeg, vaak had ik het gevoel dat ik niet rein voor God kon staan door wat ik mee had gemaakt  maar ik mocht die dag leren door Zijn woord dat het niet mijn schuld was, dat iemand anders mij dat had aangedaan.. maar toch voelde ik mij altijd besmeurd dat ging niet weg.. heb veel gehuild die dag en voelde enorm die pijn.. de pijn van beschadiging en verdriet.. en heb toen voor mij laten bidden en een oudere man bad voor mij, hij had mijn vader kunnen zijn.. op een gegeven moment hield hij op met bidden en ik dacht hij is klaar en deed mijn ogen open, en ik zag die man niet staan maar ik zag de Here Jezus staan… en Hij huilde… Hij huilde met mij mee.. en die man huilde… en hij zei ik heb een beeld voor je.. ik wist dat het rechtstreeks van God kwam omdat ik ook de Here Jezus voor mij zag staan en niet die man.. en God zei tegen mij… ik leg een hele mooie witte mantel om je heen een mantel van Reinheid, je bent schoon gewassen… je bent een prachtige mooie dochter voor mij… draag die witte mantel en weet dat ik je schoon gewassen heb… ik was helemaal overdonderd en voelde een diepe vrede in mij en wist vanaf dat moment dat ik Rein was en dat ik schoon tegenover God stond en ik mij nergens meer voor hoefde te schamen…

Ik mocht komen zoals ik ben en dat God mij door die witte mantel als een schone dochter zag… als ik dit nu opschrijf raakt het mij nog steeds en wordt ik dankbaar en weet ik dat de Here Jezus met al mijn tranen mee huilt… dus ook met mijn pijn.. moe zijn.. enz

Onthoudt 1 ding God heeft dit allemaal ook niet gewild….. Hij had een perfecte aarde voor ogen toen Hij de aarde schiep, maar omdat Hij ons een eigen wil gaf hebben wij een verkeerde keuze gemaakt….. Hij wilde volmaakte mensen met een eigen wil, een eigen wil die zijn eigen keuzes mag maken… maar die hebben wij verkeerd gebruikt waardoor ons leven soms zo,n puinhoop wordt… gelukkig heeft God een oplossing gebracht door de Here Jezus, door Zijn dood konden wij weer bij God komen… Door de Here Jezus niet door eigen kracht… niet door eigen werken.. niet om verschrikkelijk ons best te doen… keihard te gaan roeien maar door GENADE alleen… alleen maar door het werk van de Here Jezus…. door zijn kruisdood… mogen we bij God komen en straks leven in een perfecte hemel en aarde… wat iets moois om naar uit te zien… en dan kan ik ook de rust ervaren die God geeft, doordat ik mag weten wat mijn toekomst is…. dat is een ongelofelijk zekerheid!!!!

cceecaeeec775bba2e1680db07d06c68

Oke zul je zeggen maar je bent nog steeds ziek… ja dat klopt en misschien blijft dat ook zo en geneest God mij niet nu, maar ik weet wel dat Hij overal bij is in mijn pijn..in mijn moe zijn… in mijn eenzaamheid hierdoor.. Hij geeft wel wegen om er mee om te gaan en toch een licht te zijn in deze donkere wereld…. Hij geeft mensen om ons heen die ons helpen… mensen die een troost zijn in ons verdriet… maar vergeet dan niet dat God deze mensen geeft… en je mag dan ook leren om het aan te nemen..

God wil ons zoveel goedheid geven maar vaak denken wij…. dat kan ik niet aannemen, daar ben ik niet goed genoeg voor… dat moet ik zelf kunnen… maar als wij Gods goedheid en zorg willen ervaren dan mogen we ook aannemen de goede dingen die God voor ons heeft.. en God werkt vaak door mensen heen…. Hij kan natuurlijk dingen zo doen, met 1 knip kan hij dingen rechtmaken, maar God heeft mensen gemaakt… niet voor niks… en Hij wil mensen gebruiken voor andere mensen…. ook jij.. ook al ben je ziek of gebroken… Hij wil je gebruiken… God houdt er van om Gebroken mensen te gebruiken… want mensen met dezelfde ervaringen snappen hoe je je voelt en zijn tastbaar…door die mensen wil God hem zelf laten zien… God is zo groot en vaak zo ver weg voor ons gevoel en dat weet Hij en daarom stuurt Hij mensen op je pad om zijn Grootheid en zorg te laten zien…… en het is aan ons de kunst om in die mensen Gods liefde te zien…..

Als je alles aan Hem geeft en het van Hem verwacht dan zal Hij je helpen…..en wie weet gaat God jou nog gebruiken om Zijn liefde aan andere mensen te laten zien..

Dat heet geloven….. vertrouwen van mijn kant

En van Gods kant heet dat ONVOORWAAARDELIJKE LIEFDE…

Dit is mijn gebed voor mijzelf dat God mij gebruikt.. dat Zijn liefde in mij zichtbaar wordt naar andere mensen om mij heen

Ik wil je Gods Zegen toewensen…….

Vertrouw maar…..