Als je ene lelie of een roos van Christus bent, weet dan dat je wandel onder de doornen zal zijn

Verdrietig….. ja dat ben ik echt… verdrietig… net gehoord dat de hernia weer terug is… ja ik heb recht om verdrietig te zijn…. maar misschien is verdrietig wel niet het juiste woord maar moet ik teleurgesteld zeggen…. teleurgesteld in mijn lichaam….

En als ik zo bij mij zelf na ga en met mij zelf in gesprek ga denk ik bij mij zelf… ben ik echt wel teleurgesteld in mijn lichaam of ben ik teleurgesteld in iets anders… in iets ongrijpbaars… misschien wel in God…mmmmm….misschien is het wel teleurgesteld in mij zelf dat ik niet voldoen kan aan de mensen die zoveel voor mij bidden……au dat doet pijn….weer die worsteling om altijd mensen maar tevreden te stellen… die Pleaser in mij draait soms overuren… brrr

En zo mijmer ik verder…. en merk ik kom er niet uit… er borrelt zoveel pijn naar boven… alle blauwe plekken krijgen weer een dreun….maar dat ik teleurgesteld ben is wel zeker…

Ja de hernia is weer terug….. pfff balen… zoveel voor gebeden, door anderen en door mijzelf… en de plaaggeest is weer terug… zijn die gebeden dan niet verhoord???  Nee dat klopt… er is (nog) geen genezing gekomen voor de hernia… de operatie was goed gelukt maar door mijn andere aandoeningen is de hernia weer terug gekomen.. en toch… er is Vrede en Rust…. zo raar

Echt er is Vrede en Rust… ik kan het niet uitleggen en ik kan het niet verklaren…. ik ben dus ook absoluut NIET teleurgesteld in God… God mijn Vader, mijn Vriend…. ik ben zo blij dat ik Hem ken… en die mij die Vrede en Rust geeft ondanks de turbulentie waar wij ons in bevinden… Hij geeft dit ondertussen wel aan mij…

En ja dan kom ik bij de mensen die voor mij bidden… ongelofelijk wat ben ik daar dankbaar voor… dankbaar dat mensen mij elke keer weer voor de troon van mijn Vader brengen… en weet je al komt die volledige genezing dan niet… Hij geeft wel de Vrede en Rust die ik zo hard nodig heb… en dat is mij genoeg… die genade is mij genoeg…. aan die genade heb ik mij overgegeven en hunker ik niet zo zeer meer naar die genezing…

 

Natuurlijk wil ik graag helemaal beter worden, wil ik graag doen wat al die anderen kunnen, wil ik graag zonder die vreselijke pijnen leven, zonder al die pijnstillers die mij door de dag heen moeten slepen… maar de volledige genezing is er niet… dat is (nog) niet gebeurt… en het klinkt gek maar ik heb er Vrede mee, Vrede en Rust mee gekregen, het is niet meer mijn eerste streven….

Ik heb gemerkt dat mijn streven en verlangen, mijn Heer is geworden.. als ik het contact met Hem maar houd, als ik het lijntje met mijn Vader en Vriend maar open houd en ik dicht bij Hem mag leven…. en weet je dat probeer ik, en dat doen jullie door mij dagelijks in jullie gebeden bij Hem te brengen…. daarvoor mijn grote dank..

Berust ik dan in mijn lijden, ja ik berust er in… het is goed zo…. strek ik mij dan niet meer uit naar genezing… jawel hoor maar het is niet meer mijn prioriteit….   

Alleen wat mij zo veel verdriet doet, is dat ik weet dat er zoveel mensen voor mij bidden voor genezing.. en dat het maar op zich laat wachten… ik merk dat ik mij schuldig begin te voelen tegenover jullie bidders dat het maar niet gebeurt…elke keer die teleurstelling, ik neem aan ook voor jullie, dat het dan weer moeilijk gaat of zoals nu de hernia weer terug is gekomen…. natuurlijk weet ik wel dat ik er niks aan kan doen dat ik niet genees, dat het niet aan mijn geloof ligt… zoals ik zo vaak in het verleden heb gehoord….deze leugens vallen mij wel aan maar ik mag ze direct wegsturen in Zijn naam en dan komt die Vrede en Rust weer van Hem…en dan weet ik dat het God is die het kan en moet doen… maar toch het raakt mij……

En eigenlijk is het al zover dat ik geen gebed meer durf te vragen.. en al helemaal niet gebed die direct uitgesproken word… mensen die lijfelijk/persoonlijk met mij bidden… en vooral als ze dan direct bidden voor genezing… ik krijg de laatste tijd dan altijd het gevoel dat ik ergens aan moet voldoen… dat ik bv uit die rolstoel (waar ik de laatste tijd veel in zit/lig helaas) moet springen… dat ik moet gaan staan en juichen dat Hij mij genezen heeft…of tenminste iets doen.. als is het iets piepskleins… maar…  ik kan dat niet als er niks gebeurt… en dan moet ik ze weer teleurstellen…

Dit weerhoudt mij op dit moment ook om naar gebedsgenezingen te gaan… als je in een rolstoel zit ben je zo wie zo een potentieel slachtoffer, want wat is er mooier dan iemand op een gebedsgenezingsavond zien opstaan uit de rolstoel… het is gewoon waarheid dat iedereen dat een ontzettend groot wonder vind en dat is het ook… en als het ook echt gebeurt is het ook een GROOT WONDER…ik wil daar absoluut niet aankomen.. en ben ontzettend blij voor die persoon als het echt gebeurt en gelukkig geneest God nog steeds!!

MAAR IK DURF SIMPELWEG NIET MEER…..

Weet je ik weet het eigenlijks niet meer  zo goed… Hij heeft mij zoveel Vrede en Rust gegeven in mijn situatie, Hij zegent ons elke dag met goede dingen… Hij zorgt voor ons in ALLES, de kleine en grote dingen, elke dag staat er eten op tafel, elke dag kunnen we ons kleden, elke dag laat Hij ons genieten van de dingen om ons heen, een bloem die bloeit, de zon die schijnt, natuurlijk is ons leven hectisch qua ziekenhuis bezoeken ed. en ervaren wij ook veel pijn en ongemak, en klaag ik ook af en toe steen en been, (maar mijn Vader kan dat hebben hoor)… maar dat weegt niet op tegen de zegeningen die wij van Hem mogen ontvangen, Hij geeft ons Zijn kracht en Troost en bescherming elke dag is Hij om ons heen, boven, onder, voor en achter en in ons en bovenal Hij Zorgt voor ons… en dat zou ik voor geen goud willen missen…

Deze tekst kwam vandaag voorbij…. je wilt toch niets liever dan dit beseffen en van hieruit leven….

Mussen kosten bijna niets, je hebt er al twee voor een paar cent. Toch valt er dankzij de macht van God, jullie Vader, geen mus zomaar dood op de grond. God weet zelfs hoeveel haren je op je hoofd hebt. Je hoeft dus niet bang te zijn. Jullie zijn voor God veel belangrijker dan mussen. — Matteus 10:29-31

IK BEN ZO RIJK VOOR WIE OF WAT ZOUDEN WIJ DAN NOG BANG ZIJN???

Oké er liggen nog veel struikelblokken op onze weg, en of ze allemaal opgeruimd worden ik weet het niet, en ja het is zwaar.. dat wil ik niet ontkennen, maar het leven wisselt zich af… de ene dag is de andere niet… en ik zal vaak nog tranen laten… ik zal misschien af en toe bij de muren opvliegen…maar daarin is Hij… met Zijn Zegeningen… en door mijn tranen heen mag ik blijven zingen… en dan is het lied zo van toepassing als zegeningen komen door regendruppels…

Maar er rest mij nog wel een vraag…. mag ik hem stellen?    Ja ik durf het toch….

Durf je te leven
Durf je weer kwetsbaar te zijn
Durf je Me toe te laten
Om te genezen je pijn

Zou u wel voor mij/ons willen blijven bidden… voor die Rust en Vrede….en misschien genezing??