Vreugdetranen!!!!

Herken je dat…. Vreugdetranen… Huilen van Vreugde…. of andersom… In je Verdriet Vreugde ervaren?!?!….

Het kan…

Wij gaan door een heftige tijd… een periode waarin er veel wordt gehuild… een periode waarin emoties door elkaar heen lopen.. heen en weer schieten.. jantje huilt, jantje lacht… en man wat is dat vermoeiend…

Doordat je allebei in een rouwproces zit… en allebei vaak overmand bent van verdriet is het een kunst om elkaar te blijven vinden… dit gaat met vallen en opstaan… soms zijn we zo overspoeld door verdriet dat het enige wat er dan nog overblijft is stil zijn en elkaar stevig vasthouden en gewoon verdrietig zijn.. het mag… elkaar laten merken dat de Liefde overwint!

Wij mensen denken vaak dat wij sterk moeten zijn… niet laten blijken dat je verdrietig bent…dat je het even niet ziet zitten… nee dat kan niet… wij leven helaas in een maatschappij waar vaak geen plek is voor verdriet.. ja eventjes maar dan moet je weer door hoor.. niet te lang in blijven hangen…niet gezond voor je…

Maar Verdriet mag er zijn, het is gezond… je kunt het beter maar toelaten dan je sterk houden en kop in het zand en doorgaan… want vroeg of laat komt het eruit… en vaak als het er dan uitkomt is het veel heftiger…  een stevig potje janken lucht vaak op… je krijgt weer ruimte om door te gaan.. de tranen spoelen je ziel schoon.

Toen mijn man de voorlopige diagnose CADASIL kreeg dringt het eerst niet zo door… maar in die CADASIL zijn verschillende symptomen waaronder Dementie en dan kom je in de groep Vasculaire Dementie omdat CADASIL een erfelijke vaataandoening is…. je stopt het in eerste instantie wat weg en ach we zien wel… maar het moeilijke is dat je het ene moment merkt dat het best wel erg is, terwijl je een ander moment denkt zie je wel ik heb me vast vergist… en dan het volgende moment komt het weer pijnlijk binnen…

Je hebt verschillende soorten dementie en als je vasculaire dementie hebt dan besef je heel lang wat er mis gaat en daardoor heb je ook erg veel last van je emoties… je hebt je emoties niet meer zo goed onder controle… ik vergelijk het dan vaak met een flipperkast…en ja dat is zeer vermoeiend… voor mijn man maar ook voor mij…het is voortdurend schakelen… daarnaast merk je dat hij steeds meer de grip op de situatie verliest… wat hem erg onzeker maakt… en daardoor weer erg emotioneel en angstig….

Ga maar na… als je niet weet wat er allemaal gebeurt.. als je merkt dat je bepaalde dingen niet meer begrijpt… niet meer weet hoe iets ook al weer moest.. waar iets ligt… waar je bent en vul verder maar in… ik zou geloof ik ongelofelijk angstig worden… want wie moet je dan vertrouwen??

Wat ben ik dan blij dat wij een God kennen die wij kunnen vertrouwen.. die ons de weg wijst!

Maar ook dat is een proces… het is niet zo makkelijk dan dat ik het hier neer schrijf… dit is echt een proces met vallen en opstaan… soms is God voor onze menselijke gedachten zo ver weg… horen wij Hem niet… voelen wij Hem niet… en dan moet je op Hem vertrouwen… dat Hij het beste met ons voor heeft.. ondanks… ondanks dat hij straks misschien niet meer zijn eigen vrouw zal herkennen… zijn eigen kinderen… niet meer weet wat er gaat gebeuren… dat vooruitzicht is zo beangstigend… ook voor mij als partner… maar ik heb wel geleerd in dit proces om niet te ver vooruit te lopen… natuurlijk houd je rekening met… maar als je te ver vooruit kijkt dan raak je alleen maar meer moedeloos… juist nu is het belangrijk om met de dag te leven…

En als je er dan zo doorheen kan zitten.. als de angst je hart letterlijk en figuurlijk beklemt.. want angst doet wat met je hoor ook lichamelijk… dan mag je het uitroepen naar Hem… onze Rots… en dan komt Hij in jou wanhoop..

Ik heb al veel meegemaakt en steeds weer mag ik ervaren dat het zo is… maar het vraagt van ons elke keer weer een stap… naar Hem toe gaan die jou leven in Zijn hand heeft.. en wat geeft die zekerheid rust en veiligheid.. dan hoef ik niet meer bang te zijn… ja ik zeg hoef … want natuurlijk ben en blijf ik mens en slaat de angst mij nog vaak genoeg om het hart… nog vaak genoeg is er paniek in mij…

Maar ik ben blij en dankbaar dat ik een kind van God ben en dat de Heilige Geest in mij is komen wonen en mij steeds herinnert aan Jezus… aan de Rots… en dan tegen mij zegt met een fluister stemmetje.. zoek Hem.. roep Hem aan… ga zingen… ga bijbel lezen… ga bidden en vul zelf maar in

Toen de Here Jezus naar de Hemel ging heeft Hij ons een Trooster gestuurd… Iemand die altijd bij ons is.. in ons is.. die ons wijsheid geeft.. en ons dingen influistert… en dan is het aan ons of wij luisteren… of wij Zijn stem herkennen… en ook gaan doen wat Hij van ons vraagt… vaak spreekt de Heilige Geest tot ons maar willen wij het niet horen omdat wij vaak denken vanuit ons eigen kracht..

Zo beginnen wij nog steeds elke morgen met lezen en bidden… wij kiezen ervoor om ondanks onze omstandigheden Hem te blijven zoeken… en het mooie is…  dat Hij zich dan laat zien.. dat Hij ons zoeken beloont…

Natuurlijk kun je dan dagboekjes gaan lezen over verdriet… over troost… logisch vanwege de situatie waarin je zit… maar ik kreeg heel sterk op mijn hart om het tegenovergestelde op te zoeken.. om juist gevuld te worden met iets positiefs…  dus niet over Verdriet en Troost te gaan lezen maar over VREUGDE.. BLIJDSCHAP!!

Vond dit best wel vreemd dat dit in mij opkwam en wist ook niet wat het ons zou brengen…  maar ik kan alleen maar zeggen dat er tot nu toe alleen maar Zegen uit voort komt… Zegen… Troost… Bemoediging…

Juist doordat wij de “Vreugde” opzoeken worden we blij.. worden we getroost… door Hem die Vreugde is!

Wij lezen vaak leesplannen van Bible.com… waar mooie leesplannen opstaan met overdenkingen die je als dagboek kunt lezen…

Vorige week zijn wij begonnen aan het leesplan Een Impuls van Vreugde

En op een ochtend mochten we psalm 126  lezen

De Heer heeft iets groots voor ons verricht

Een ​pelgrimslied.

Het was als een ​droom:

Jeruzalem, door de Heer hersteld

in oude ​glorie.

We konden weer lachen,

van vreugde juichen;

alle volken zeiden:

‘De Heer heeft voor hen iets groots verricht.’

De Heer heeft voor ons iets groots verricht,

wat waren we gelukkig!

Heer, herstel ons in oude ​glorie,

zoals de regen de droge beken vult.

Al ​zaait​ een mens onder tranen,

hij zal oogsten in vreugde;

al gaat hij in droefheid voort

met de zaaikorf aan de heup,

zingend komt hij van het land

met zijn armen vol ​schoven.

Hier lees je in de laatste verzen dat wie met tranen zaaien in Vreugde zullen oogsten… Dit is een prachtige bemoediging…

Geef niet op als je in de grootste ellende zit… als je neerslachtig bent… of als je groot verdriet hebt mee te dragen… want al die tranen die je hebt gehuild zal God omzetten in Vreugde!

Al ​zaait​ een mens onder tranen, hij zal oogsten in vreugde;

Vaak heb je veel meer ruimte voor vreugde als je ook de andere kant hebt meegemaakt.. als je intens verdriet hebt gekend.. als je door ellende bent gegaan…

Echt Vreugde is niet onmogelijk als je in diep lijden zit… als je te maken hebt met ondragelijk lijden.. op uitzicht dat je nooit meer beter wordt…  of dat jou ondragelijk leed is aangedaan… want het staat in de bijbel en wel in psalm 126.…  en dat Zijn Gods beloften aan jou… Hij is jou niet vergeten en wil samen met jou naar die diepe vreugde toe werken… de allermoeilijkste periode in jou leven kan de mooiste periode in jou leven worden… als jij jou situatie aan God geeft en op Hem vertrouwd dat Hij je situatie kan omkeren..

En zo mogen wij meemaken dat ondanks dat wij in deze verdrietige periode zitten… Hij ons diepe vreugde kan geven…want toen wij deze psalm lazen voelden we ons bemoedigd… getroost… kregen we weer Hoop… dat wat er ook gebeurt Hij onze situatie eens kan omkeren..

Menselijker wijs is er geen hoop op genezing want het proces gaat door… er zijn geen medicijnen of therapieën voor… onze enige hoop ligt daarom in Hem.. Hij alleen kan onze situatie nog omkeren… en daar bidden we elke dag voor…

En hebben we dan de zekerheid dat God dan ingrijpt??… nee… wij weten niet of Hij het gaat doen.. maar we mogen er wel op blijven hopen… Hoop/Moed verloren al verloren…

Wij zeggen Ja… samen zeggen wij Ja tegen het vertrouwen in deze God… dat ondanks onze situatie wij vol houden en doorgaan in het volle vertrouwen dan ons leven veilig is in Zijn handen wat er ook gebeurt..

Is het dan hopen tegen beter weten in?? Wederom zeg ik “Nee want gebeurt het niet in dit leven dan ligt er een eeuwige toekomst in het verschiet” dat is onze hoop!

Zijn wij dan niet meer verdrietig? Natuurlijk wel.. de last is zwaar.. onze weg is heftig… maar het is te dragen omdat Hij ons vasthoudt en in ons leeft.. het onderstaande lied is een prachtig lied wat ons verteld dat wij het zelf niet hoeven te doen.. maar dat wij door Hem leven!

 

U bent God, U bent wie U bent,
U blaast mij Uw adem in
Sta ik voor het heetste vuur, ik leef in U.
U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;
U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.

 

En dan hoeven we niet bang te zijn want:                              U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;
U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.