Heb mij zelf even de tijd gegund om even te bloggen.. ik doe het veel te weinig… ik weet het.. maar wat ik in mijn vorige blog ook al vertelde… het is lastig om in onze situatie aan je zelf te denken en echt tijd voor je zelf vrij te maken..
Alhoewel ik weet hoe belangrijk het is blijft het er vaak bij… ja ja…wat zeg je dit weer makkelijk… helaas weet ik maar al te goed waar de “kneep” zit…. de kneep van het “niet aardig voor mij zelf zijn”.. de kneep van “Niet goed voor mijzelf zorgen hierin” want goed voor jezelf zorgen is ook je grenzen aan kunnen geven..
Maar wat is het moeilijk om juist diep in je hart te kijken en bij je gevoel te komen… het is toch veel gemakkelijker om gewoon door te gaan met het patroon wat je altijd hebt gedaan..
En toch word je soms terug geworpen op jezelf.. door je omstandigheden.. door andere mensen die je de ogen openen.. of door God.. God is een Liefdevolle God die je omstandigheden gebruikt om er het beste voor jou uit te halen.. soms om je dingen te leren.
Maar AU!!! wat doet dat soms pijn… maar Hij zou God niet zijn om jou daar in bij te staan.. en zo staat Hij mij daarin bij en is Hij erbij in mijn pijn en omstandigheden.
Het vraagt echt lef en moed om diep in je hart te kijken.. om te ontdekken waarom dingen gaan zoals ze gaan.. en dan wordt je stil… en kijk je omhoog.. en roep je “Help Heer… ik wil zo graag anders waarom val ik weer in mijn oude patronen terug”..
En Hij antwoordt als jij roept!
Maar ach.. hoe makkelijk is het.. terug vallen in je oude patronen.. als omstandigheden je triggeren aan je verleden.. als er situaties zijn die je eerder hebt meegemaakt en het allerlei angsten en zorgen oproept.. het voelt nou eenmaal veilig om net zo te doen en net zo te reageren zoals je altijd heb gedaan..
Slik….
Toch was ik de laatste jaren heel erg bezig om het anders te doen.. was ik er alert op als ik reageerde vanuit mijn pijn.. en toch… in die pijnlijke momenten kom je erachter dat je maar mens bent en dat je oude patronen op de loer liggen.
Wat is het dan een “Zegen” dat God mensen op je pad brengt… God zei deze week tegen mij via die persoon.. “Het is jou eigenwaarde.. respect voor jezelf.. het houden van jezelf wat ontbreekt.. en wat er voor zorgt dat jij steeds je grenzen verder verlegt”… ik dacht eerst van nee hoor.. ik houdt wel van mij zelf..
En dan opeens is er een stemmetje in je.. ik noem het de Heilige Geest omdat die in mij woont.. die zachtjes zegt.. “denk er eens over na.. zit er niet een kern van waarheid in…”? en als je dan vraagt om Licht, om Wijsheid hierin dan geeft Hij je die.. en dan gaan langzaam je ogen open en moet je bekennen.. en moet je erkennen dat je altijd alert moet blijven en dat Liefde een werkwoord is… ook de liefde voor jezelf!
Waarom lukt het dan niet.. waarom val ik dan zo gauw weer terug in het gedrag van oude patronen?… (mijn oude patronen zijn wegcijferen en grenzeloosheid)
Soms kun je in omstandigheden terecht komen waardoor er heftige pijlen in je blauwe plekken schieten.. zo gebeurde dat de laatste tijd ook bij mij.. en dat is erg pijnlijk.. en scheurt oude wonden open.. je hebt je oude pijn verwerkt.. maar het blijven littekens en die littekens zijn kwetsbaar.. en als er dan pijlen in die littekens terecht komen dan is de kans groot dat je ook weer vanuit die pijn gaat reageren..
De littekens die zijn ontstaan kwam door gebrek aan liefde.. doordat ik veel liefde miste ging ik ontzettend mijn best doen om die liefde te verdienen.. en dat verdienen dacht ik te doen door mijzelf compleet weg te cijferen.. want als ik op alles maar ja en amen zei dan werd er misschien toch nog een beetje van mij gehouden en was iedereen tevreden.. als ik maar deed wat de ander vroeg dan werd ik misschien gezien.. ik werd grenzeloos.. en iedereen walste er overheen of maakte daar misbruik van.. want ik zei toch niks.
Het heeft heel wat jaren geduurd totdat er die ommekeer kwam.. toen begon mijn zoektocht, een zoektocht naar mijn eigenwaarde.. wie was ik en waar lagen mijn grenzen.. maar ook naar Liefde.. Liefde voor mijzelf… maar dat was een enorme worsteling want in eerste instantie schaamde ik mij en was ik tegelijk enorm boos op mijzelf.. wat was ik een slappeling.. dat ik zo over mij heen had laten walsen.. dat ik geen nee kon zeggen.. dat ik mijzelf zo had weggecijferd..
Wat was ik een enorme sufferd… t’is je eigen schuld dat je dit allemaal hebt meegemaakt.. toch logisch dat anderen daar misbruik van maken..
Met deze gevoelens worstelde ik enorm..
Ik wist dat God mij had vergeven maar nu moest ik mijzelf nog vergeven.. en na gesprekken en therapie kon ik op een gegeven moment mijzelf ook vergeven.. en langzaam aan krijg ik mijn eigenwaarde terug en leerde ik mijn grenzen ontdekken..
Ik ben al weer een paar jaar onderweg om te groeien daarin, maar ik merk dat ik nog steeds ontzettend kwetsbaar ben.. er hoeft maar iets te gebeuren en mijn littekens scheuren open.. mijn eigenwaarde wankelt.. en ga ik reageren vanuit mijn oude patronen..
Het heeft tijd nodig… iets wat je jaren kapot heeft gemaakt… heeft ook jaren nodig om te herstellen
Maar wat zat daar nou onder, dat ik zo kwetsbaar ben en mijn eigenwaarde zo wankel? Ik dacht na en bad er voor en op een morgen werd ik wakker en God opende mijn ogen.. letterlijk en figuurlijk… het was een diepgewortelde angst.. en angst is een slechte raadgever en komt absoluut niet van God!
Door deze diep gewortelde angst verleg ik steeds mijn grenzen..
Ik heb het al eens eerder verteld in een van mijn blogs.. deze diep gewortelde angst komt vanuit mijn Verlatingsangst.. en dan kom ik in mijn kwetsbare gebied.. want mijn ervaring in mijn verleden is, dat als ik mijn grens aangaf, mijn grenzen volledig werden genegeerd of ik raakte de mensen kwijt.. ik werd niet gezien.. ik werd simpelweg niet gerespecteerd om wie ik was en wie ik ben.. en van daaruit bouwde ik een patroon op van grenzeloos zijn.. meegaan en meebewegen en je zelf wegcijferen, dan raakte je tenminste niemand kwijt (dacht ik).. maar wat ik uit het oog verloor was dat ik mijzelf wel volledig kwijt raakte..
Ik ben al zo vaak met deze angst naar God gegaan.. en God heelt, maar soms duikt die angst ineens weer op.. en er is één iemand die dat weet.. die je zwakke plek kent en weet dat hij je daarop onderuit kan halen..
Doordat deze angst zo diep geworteld zit is die moeilijk uit te roeien.. maar God is Liefde en opende Liefdevol mijn ogen..
Hij zei: Ik ben bij je.. ik ga je helpen.. het zal je alleen maar verder brengen.. als jij jezelf respecteert (grenzen) zul je ook respect terug krijgen.. “stap uit de boot durf op water te lopen”….
Maar wat is jezelf respecteren, door te geloven dat je er mag zijn.. dat het oké is wie je bent.. prachtig mooi Uniek gemaakt.. maar dat het ook oké is dat jij bepaalde grenzen hebt.. grenzen die bij jou passen.. en die niet zo voor de ander hoeven zijn…
Als jij bijvoorbeeld minder energie hebt.. ligt jou grens ergens anders dan als je kerngezond bent.. en dat is niet erg.. jij bent Uniek!
Als je niet je eigen grenzen respecteert schiet je van hot naar her.. en vaar je geen vaste koers meer.. en voor je het weet ga je kopje onder..
Nu moet ik nieuwe ervaringen op doen.. maar wat is dat eng.. maar alleen door te doen zal ik nieuwe ervaringen op doen.. als ik niets doe zal er ook niets veranderen..
En gelukkig doe ik nieuwe ervaringen op, en stapje voor stapje geef ik mijn grenzen aan.. met vallen en opstaan.. maar zo is het leven.. al doende leert men en men is nooit te oud om te leren..
maar ik merk wel omdat het om diepe wonden gaat dat ik het niet alleen kan.. dat ik niet alleen deze angst kan overwinnen maar met Zijn hulp gaat het mij lukken..
Vanmorgen waren we naar de kerk.. en wat is God goed… God gaf mij een geweldige bemoediging…
Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
Dit hoofdstuk is zo bekend.. De bijbel is eigenlijk een grote schat.. en een rijke verrassende schat.. soms heb je een stukje al zo vaak gelezen.. maar steeds opnieuw haal je er weer nieuwe inzichten uit.. een onuitputtelijke bron!
Want hoe blijf je in die Liefde.. Hoe raak je steeds vol van die Liefde.. en het gaat dus niet alleen om Liefde voor een ander maar ook Liefde voor jezelf.. want er staat ook in de bijbel… Mattheus 22:37-38 ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.
God gaf ons daar duidelijk een opdracht mee.. je kan dus niet aan de Liefde wat beschreven staat in Korinthiërs 13 voldoen als je niet van je zelf houdt!
Maar de spreker vertelde nog meer over deze liefde.. hoe blijf je ondanks je omstandigheden in die Liefde.. de Liefde voor de ander en de Liefde voor jezelf?
Door Hem uit te nodigen… Uit te nodigen in je leven.. want als je Jezus aanvaardt in je leven, komt daarmee de Heilige Geest in je hart wonen en daarmee ook Zijn Liefde.. maar die liefde moet wel blijven stromen.. want als je uitdeelt maar niet bijtankt dan raakt het op een gegeven moment op.. dus om in die Liefde te kunnen blijven delen heb je ook nodig dat je steeds weer bijtankt en dat doe je door te blijven drinken uit Gods onuitputtelijke bron.. en die bron is er in vele opzichten.. Zijn Woord (bijbel).. een relatie (bidden) met God hebben.. en je broers en zussen opzoeken om elkaar te bemoedigen en op te bouwen!
En als je zo je Liefde blijft aanvullen kun je blijven volharden in je omstandigheden en zal die Liefde uiteindelijk winnen van je angsten!
Waarom grijpt God niet in… dat was de vraag tijdens de Vrij Zijn conferentie van afgelopen zaterdag.. heb beloofd om er een blog over te schrijven… ik wil dit ook erg graag want ik heb er zoveel van opgestoken dat kan en wil ik niet voor mij zelf houden hihi….
“Waarom God niet in grijpt” zijn vragen die niet alleen christenen hebben maar ook niet christenen… want als er een ramp gebeurt dan is het eerste wat elk mens zegt… Waarom grijpt God niet in!.. maar het gekke is dat heel veel mensen niet in God geloven.. God de deur uit hebben gedaan… maar als er rampen gebeuren of erge dingen in hun leven dan is het eerste wat ze roepen “God waar bent U”… “Waarom grijpt U niet in”???
Hoe zou dit komen?
In Hosea 11:4a staat: “Zacht leidde ik hen bij de teugels, aan koorden van liefde trok ik hen mee;dit zegt Hij tegen het volk Israël maar dat geld ook voor ons.. Hij is onze God onze Vader.. van uit het begin waren we verbonden met Hem door een koord van Liefde.. en tot je laatste adem snik ben je verbonden met Hem… Gods Liefde stroomt onvoorwaardelijk altijd door naar ALLE mensen… alleen de keus is aan ons of wij die Liefde beantwoorden… of wij een relatie aangaan met deze Liefdevolle God…
Wij westerlingen denken heel gauw bij een heftige gebeurtenis.. “waar is God”.. “waarom grijpt Hij niet in” enz. enz… allemaal waarom vragen.. en natuurlijk mag dit… dit hoort bij ons.. maar bv de mensen in Haïti, waar de ramp die destijds plaatsvond, die vragen niet… “God waarom gebeurt dit”… “waarom heeft U dit niet voorkomen”.. nee die zeggen “Wat als wij God niet hadden”… want zonder God kunnen wij dit niet aan.. maar met God komen wij er weer boven op want Hij zorgt voor ons… dit is een hele andere instelling… wat een Vertrouwen!
In de bijbel lees je ontelbaar vaak dat God Liefde is… ook hoe God in Liefde met ons omgaat… God IS Liefde.. dus alle antwoorden kunnen we vinden in Gods Liefde… want daar ligt de sleutel van onze vragen…
Als je blijft geloven en vertrouwen in die Liefdevolle God.. dan blijf je in de boot tijdens de grote stormen in je leven…. je weet waar je hulp vandaan komt en dan merk je ook dat je dicht bij die bron moet blijven… en ook steeds die bron op moet zoeken… zodat je in die boot blijft verbonden met Zijn koorden van Liefde..
Wij mensen begrijpen niets van God..
God is zo groot… zo machtig.. Hij heeft ons geschapen.. zelfs onze haren op ons hoofd zijn door Hem geteld… dit kunnen onze hersenen helemaal niet bevatten… God overziet ALLES.. ons hele leven.. ook de toekomst… wij zien alleen maar een klein stukje van ons leven… het hier en nu… wij kunnen niet zien wat er in de toekomst gebeurt… God wel en als wij daarop durven vertrouwen, komt er rust en vrede… wetende dat je in Goede Handen bent en dat er uiteindelijk een geweldige toekomst voor je klaar ligt geeft zoveel rust…
Geloven gaat niet om Begrijpen, Geloven gaat om Vertrouwen!
Helaas is het vertrouwen in God vaak bij de mensen ver te zoeken… dit komt mede door wat ze meemaken.. hun twijfels of God wel Liefde is of Almachtig, verklaren ze door te zeggen… “Als Hij Liefde en almachtig is, zou Hij nooit de aarde hebben geschapen”.. helaas gebeuren er vreselijke dingen en is er vreselijk veel haat… maar hier heeft God geen debet aan..
Soms maak je heftige dingen mee door keuzes die je zelf maakt en soms kun je er ook niks aan doen en kom je in situaties door keuzes die anderen maken… wij leven natuurlijk nog steeds in een gebroken en vijandige wereld, waar nog steeds dood en verderf heerst… Hij heeft de dood en het kwaad overwonnen maar dat mogen we zien als we bij Hem in de Hemel zijn… tot die tijd hebben we nog wel met dood en kwaad te maken..
Je kent misschien het verhaal van de kapper… Bestaat God wel? moet je echt even lezen! Als je dit gelezen hebt dan kun jij je zelf afvragen hoe jij tegen de wereld aan kijkt en wat er in gebeurt… 1 van de redenen is dus dat de mensen God niet opzoeken…
In het Oude Testament staat in Exodus 33:22 “En het zal gebeuren, als Mijn heerlijkheid voorbijtrekt, dat Ik u in een kloof van de rots neer zal zetten en u met Mijn hand zal bedekken totdat Ik voorbijgegaan ben”
In het oude testament mocht Mozes meemaken dat God er was in de woestijn… God liet zichzelf zien… Mozes zag hier de achterkant van God.. maar in het nieuwe testament heeft Jezus laten zien wie God is aan de voorkant…
In Exodus 34:6 staat “De HEER ging voor hem langs en riep uit: ‘De HEER! De HEER! Een God die liefdevol is en genadig, geduldig, trouw en waarachtig”God had zich laten zien aan Mozes in de woestijn… God is er altijd… God is de enige constante persoon…er is niets veranderlijker dan de mens maar God blijft altijd dezelfde… veranderd nooit… God is niet afhankelijk van zijn humeur of gemoedstoestand…
Wij leven in een tussentijd… ook wel woestijntijd genoemd.. tussen de Hemelvaart en de terugkomst van Jezus… Mozes moest ook 40 jaren in de woestijn doorbrengen en zo is het ook met ons… ook wij leven regelmatig in een woestijn… maar in die woestijn laat God zich wel regelmatig zien door wonderen en tekenen… Hij grijpt best wel vaak in alleen zien wij het niet altijd en merken wij niet altijd op dat het God was… en sommige dingen zien wij pas achteraf… achteraf zien wij vaak dat het God was die daar in die heftige situatie was… Hij laat ook de wonderen en tekenen af en toe zien zodat wij vol houden.. .als wij een wonder meemaken dan mogen we even een glimp opvangen van de Hemel…
God is voor altijdLiefdevol, Genadig, Geduldig, Trouw en WaarachtigenHijgaat ook met ons om inLiefde, Genade, Geduldig, Trouw en Waarachtig!
Alle antwoorden worden gevonden in wie Hij is…
Als je het verhaal leest van de Samaritaanse vrouw wat staat in Johannes 4 dan zie je Gods grote Liefde voor deze vrouw…
God beantwoord al onze vragen maar wij verstaan Hem vaak niet omdat wij niet die volmaakte Liefde ten volle begrijpen.. Gods Liefdes taal is te groot voor ons mensen om te verstaan… we kunnen het aannemen en geloven maar niet bevatten….
Liefde en Vrijheid horen bij elkaar..
God geeft ons vrijheid omdat Hij ons een eigen wil heeft gegeven…God is een God van Liefde en niet een dwingende God… Hij wil graag een relatie met ons en had gehoopt dat de liefde wederzijds zou zijn… maar de ellende is begonnen doordat wij in het begin (Adam en Eva) ons eigen weg zijn gegaan… de liefde was niet wederzijds…
Helaas weten wij zelf altijd zo goed wat Goed en niet Goed voor ons is.. en verleggen wij ook steeds onze grenzen… hiermee halen wij ons, en de wereld vaak veel ellende op de hals…
Daarom is het belangrijk om dicht bij Hem te blijven.. naar Hem te luisteren.. te bidden en te lezen in de bijbel wat Hij van je wil.. en zoals het kinderliedje van Elly en Rikkert zegt..“Als je bidt zal Hij je geven. Als je klopt aan de deur. Zal Hij opendoen. Als je zoekt dan zul je ’t vinden. Halleluja. Halleluja, halleluja, halleluja”
Het bestaan van het kwaad in deze wereld is het bewijs van Gods Liefde voor ons… door dat Hij ons Vrijheid gaf… Vrijheid in eigen keuzes… Echte Liefde nodigt uit en wacht op antwoord… God wacht op ons.. Zonder keuzevrijheid is er geen sprake van Liefde… en daar lag een risico in, maar God wist dat en God heeft ingegrepen door Jezus te sturen… zodat er herstel kon komen tussen God en ons… dat het liefdeskoord weer versterkt kon worden..
En dan mag je Gods Liefde beantwoorden door te doen wat Hij van je vraagt, door gehoorzaam te zijn aan wat Hij zegt… en eigenlijk wil je niets liever is mijn ervaring als je Gods Liefde beantwoord… Hij bepaald wat Goed en Kwaad is wij niet… God geeft juist richtlijnen aan.. grenzen… zodat wij weten wat wij kunnen doen om volledige vrijheid te kunnen ervaren… ik merk dat ik die grenzen wel prettig vind.. het geeft mij houvast in soms ingewikkelde situaties..
Gelukkig ben je niet alleen als christen… wij hebben juist elkaar nodig om te ontdekken wie Hij is… en om bemoedigt getroost en opgebouwd te worden.. om gesterkt te worden in ons geloof… zodat wij steviger staan in deze wereld… en tegen een stootje kunnen… en het is zo fijn om juist met je mede christen vrienden op deze ontdekkingstocht te gaan… het geeft zoveel meerwaarde.. en juist dan kunnen wij beter weerstand bieden aan de situaties die op ons pad komen.. want die vrienden kunnen met je mee bidden als je door een heftige periode gaat… en echt het werkt… maar de eerste keren moet je best wel over een drempel om te vragen maar ooo wat is het fijn als je merkt dat door gebed er wonderen gebeuren en jij je gedragen voelt… en dan ervaar je ook rust en vrede omdat je merkt dat je niet alleen hoeft te strijden… God geeft vrienden.. medestrijders.. en Hij zelf is er ook bij… Hij strijd voor ons en met ons!
Waarom geeft God ons zoveel vrijheid?
Voor God is een Liefdevolle relatie met jou veel belangrijker dan dat jij je eigen weggaat…
God wil alleen een relatie met ons aangaan op basis van vrijwillige liefde… en Hij blijft kloppen tot jij opendoet… Hij houdt zoveel van ons en heeft zoveel geduld met ons.. Hij blijft je hele leven op je wachten… en staat totdat jij je laatste adem uitblaast met wijd open armen op je te wachten tot je thuis komt!
Helaas leven we nog steeds in een gebroken en vijandige wereld.. De satan bestaat… God zij dank is de dood overwonnen door Jezus, maar de invloed is er nog steeds… En omdat de dood is overwonnen mogen wij in die vrijheid gaan staan en Hem aanroepen en uitgaan om van Hem te getuigen.. dat is onze opdracht, ondanks je omstandigheden..
Er staat niet in de bijbel dat God eerst wonderen en tekenen doet en dat we er dan op uit moeten trekken om te getuigen… nee er staat in Handelingen 14:3 dat “Paulus en Barabbas geruime tijd in de stad bleven en spraken vrijmoedig over Gods woord, vol vertrouwen in de Heer, die de verkondiging van zijn genade kracht bijzette door hen tekenen en wonderen te laten verrichten” dit betekend dat wij de opdracht hebben om te getuigen van zijn grote Liefde en dat God het zal bekrachtigen door wonderen en tekenen..
Waarom grijpt God dan nog niet in…
God grijpt nog niet in omdat Hij verkiest om met ons te lijden totdat elke mens een keuze heeft gemaakt… en als Hij terug komt dan grijpt God in…
God kiest het tijdelijke lijden van ons, boven voor eeuwig verloren gaan van alle mensen…
Daarom grijpt Hij nog niet in… maar Hij roept ons op om te getuigen met jou gaven en talenten…en ieder mens heeft gaven en talenten van Hem gekregen… en vraagt ons ze te gebruiken zodat iedereen van Hem hoort en er niemand verloren gaat…
God heeft dit zelfs gezegd in zijn woord want in 2 Petrus 3:15a staat: “De Heer is nog niet gekomen. Dat is omdat hij jullie de kans wil geven om gered te worden. Vergeet dat niet!”
Vergeet dus nooit waarom God wacht, Hij geeft ons nog de tijd om andere mensen te vertellen dat Christus hun wil redden… dat is onze Grootste opdracht hier op aarde.. en dat hoeft niet ver weg… dit kun je al dicht bij doen.. in je gezin.. in je familie..
Tot Hij terug komt moeten wij in de wereld, de stad, je dorp, op je werk, in je familie je plaats innemen die God je geeft om van Hem getuigen, met mensen te bidden voor genezing… mensen bevrijding te brengen dat is onze opdracht op deze aarde.. en Hij geeft je wijsheid, kracht en vrijmoedigheid als je Hem daar om vraagt!
Als God een wonder doet is dat een glimp van God in onze duisternis!
Een geweldige citaat wat werd aangehaald is van Dr. Kraan, CWN.. dit kwam zo bij mij binnen en was een cadeautje van Hem voor mij en bevestigd wat er steeds in mijn leven gebeurt…
CITAAT: ‘Als Jezus zegt: ‘Het is volbracht’ dan is het goed te bedenken dat “herstel” (Genezing) ons ten volle is geschonken, maar dat we het in termijnen krijgen uitbetaald. We hebben een voorschot ontvangen (arrabon) van wat in volheid komen gaat ‘… De krachten van de toekomende eeuw doen ons verlangen naar de uitbetaling van de laatste termijn: het herstel van alle dingen!’ (Dr. Kraan, CWN)
Wauw wat een bemoediging en wat een uitzicht naar een Geweldige Toekomst!
In 2 Petrus 3:9 staat dat Hij nog wacht; Hij wacht omdat hij geduld heeft met jullie! Hij geeft iedereen de kans om een nieuw leven te beginnen. Want hij wil dat iedereen gered wordt”. Dat is waarom God nog wacht… dat is Liefde!
Waarom beschermt God ons niet!
Dit was een punt waar ik heel erg mee worstel… in mijn leven is al zoveel onrecht gebeurt en nog is het leven oneerlijk…
Een terug blik… Ik heb mijn man na 30 jaar weer terug gekregen van God.. (vroeger als tieners verkering gehad) ik had gebeden dat ik graag weer een man wilde maar dan wel een gelovige man.. en na een paar weken kwam mijn man op mijn pad.. ik zei tegen God.. alles best maar niet Hem… hij is mijn verboden liefde… mijn liefde waar ik zoveel verdriet om heb gehad… mijn liefde die onbereikbaar was… maar God had een ander plan en in 2014 zijn we getrouwd… net zoals wij in onze tienerjaren aan elkaar hadden beloofd…
En dan nu vier jaar later treft het noodlot je en krijgt hij een ernstige levensbedreigende ziekte… voorlopig Cadasil maar met zekerheid Vasculaire Dementie… en zoals wij het tot nu toe meemaken gaat het proces snel…. te snel…. ik moet hem opnieuw loslaten… het voelt of moet ik hem opnieuw terug geven… terug geven aan God.. nu op een andere manier loslaten… heftige manier… een manier die jij je ergste vijand niet toewenst… hoe oneerlijk kan het leven zijn…
En dan schreeuw ik het uit naar Hem.. waarom.. waarom laat U dit toe.. waarom grijpt U niet in… en dan blijft het stil.. maar langzaam aan laat God zien dat ik mag loslaten en overgeven.. God bewerkt mijn hart en geeft mij wijsheid en rust dat het oké is.. dat mijn man veilig is in Zijn armen… en dat mijn man een fantastische toekomst tegemoet gaat en dat God voor mij zorgt!!
Ik schrijf het hier nu zo makkelijk neer maar de worsteling die hier mee gepaard gaat is moeilijk.. heftig en kost veel tranen… Gelukkig mag ik dan denken dat Hij mijn tranen op vangt en mijn zaadje Vreugde er mee bemest zodat die mag gaan groeien…
En helaas ben ik niet de enige die door heftige tijden gaan.. er zijn zoveel mensen, situaties, ziektes waar God niet ingrijpt..
Maar hoe veilig is deze wereld.. hoe eerlijk is deze wereld… we weten dat wij nog steeds in een gebroken en vijandige wereld leven… hier zijn we ondertussen wel achter gekomen… dus ja wat kun je dan verwachten.. dat zodra je christen bent geworden wij een leven krijgen die op rolletjes loopt? Dat ons niks kan overkomen??
Dan heb je het mis… het hoort bij dit leven!
Soms heb je er zelf schuld aan… bijvoorbeeld als je ergens bent waar je niet hoort te zijn en er gebeurt dan wat met je.. dan kun je je zelf een verwijt maken.. gelukkig is dan de Liefde van God de sleutel en als je naar Hem toe gaat en het recht zet en oprecht vergeving vraagt… is God een genadig God en mag je opnieuw beginnen.
Maar er zijn ook genoeg voorbeelden van mensen die er geen enkele schuld aan hebben wat hun overkomt.. neem die zendeling die samen met haar man in Gods bediening stond… zij stonden als zendelingen in een vreemd land in dienst van God en toch werd haar man voor haar ogen vermoord en zijzelf verkracht…
Wat verschrikkelijk, echt daar kun je ook geen verklaring voor vinden..
Dat is vreselijk en heftig, maar het is gebeurt door dat de dader een verkeerde keuze maakte en dan kom je weer bij je vrije wil uit… en omdat we in een gebroken en vijandige wereld leven hebben we ook te maken met verkeerde en slechte keuzes van andere mensen…
En waarom God dan niet heeft ingegrepen?!?… dat antwoord moeten we helaas schuldig blijven.. daarvoor is God niet te bevatten of te begrijpen… dan mogen we het bij God brengen en ook tegen Hem zeggen dat we er niks van snappen.. en dan mogen we met al ons verdriet bij Hem komen en Hij zal ons troosten als wij het uitschreeuwen naar Hem… zeg maar eerlijk dat je het niet meer weet…dat je er niks van begrijpt.. zeg dat maar eerlijk tegen Hem.. stort je hart uit voor Hem.. Hij is je vader… Hij hoort graag van je, wat er in je omgaat… Hij wil een relatie met jou.. juist dan is het belangrijk dat je Hem blijft vertrouwen.. dat Hij uiteindelijk alles zal laten mee werken ten goede…
Zoals in 1 Timotheüs 1:19 staat; Zorg dat je blijft geloven, en dat je van binnen eerlijk bent tegenover God. Sommige christenen vonden dat niet belangrijk. Daardoor is hun geloof nu verdwenen, net zoals een schip dat gezonken is.
Geloven is Vertrouwen!
En als jij jou situatie bij God brengt zal Hij jou vullen met liefde.. bakken vol Liefde tegenover welke situatie of gebeurtenis dan ook…
Liefde geeft ruimte… maakt God groter… en de Problemen kleiner!
Psalm 121 is een geweldige mooie bemoedigende psalm.. maar heel veel mensen lezen die psalm als een psalm waarin staat dat als christen niks kan overkomen… ook ik worstelde daar vaak mee.. want de praktijk is anders…
In psalm 121 staat namelijk dat Hij je voor alles zal bewaren… zelfs de zon zal je niet steken… Hij zal je beschermen.. maar zaterdag kreeg ik het antwoord… als je de een na laatste zin goed leest, in de vertaling die het dichts bij de originele Hebreeuwse tekst komt, dan lees je hoe die psalm eigenlijk is bedoelt!
God bewaart Zijn volk
Psalm 121
Een pelgrimslied.
Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren.
Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen.
De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand.
De zon zal u overdag niet steken, de maan niet in de nacht.
De HEERE zal u bewaren voor alle kwaad,UW ZIEL ZAL HIJ BEWAREN!!!
De HEERE zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren, van nu aan tot in eeuwigheid.
Psalm 121 uit de Herziene Statenvertaling
Daar staat dus dat Hij onze ziel zal bewaren.. door alle stormen heen.. en het verschil met mijn ongelovige buurman is dat Hij mijn ziel bewaart… dat mijn Toekomst Zekerheid is..
En tot die tijd heeft Hij belooft; IK zal bij jullie zijn tot aan het einde van de wereld… en dan zal de laatste termijn van herstel plaatsvinden!!!
WAUW wat een belofte…. dus Hou vol!!!
Met deze belofte ben ik naar huis gegaan… wauw wat een geweldige bemoediging.. natuurlijk is het leven nog steeds niet makkelijk.. echt niet… maar door deze bemoedigingen.. ware opbouwende woorden… kun je er weer even tegen aan.. en hier mag ik ook steeds op terug vallen als ik het even niet meer weet…
Ik wilde hierover bloggen… om te getuigen van deze Liefdevolle God.. de afgelopen 2 maanden heb ik een aantal keren van God op mijn hart gekregen om door te gaan met bloggen.. van Hem te getuigen op deze manier… ik heb geen idee wie mijn blogs lezen… maakt mij ook niet uit.. al bemoedig ik er maar 1 mee… dat is genoeg!
Ik wil doen wat God van mij vraagt.. en dat is dat ik mag getuigen en zaaien.. en God begiet het en laat het groeien… zodat de oogst groot mag zijn!
Deze blog heb ik ook voor mijzelf geschreven zodat ik steeds weer kan lezen dat Hij bij ons is waar wij ook doorheen moeten.. en dat geeft Rust… bovennatuurlijke Rust en Kracht om door te gaan… en daardoor zullen we vol houden.. tot Hij terug komt of tot Hij ons ophaalt!
Herken je dat…. Vreugdetranen… Huilen van Vreugde…. of andersom… In je Verdriet Vreugde ervaren?!?!….
Het kan…
Wij gaan door een heftige tijd… een periode waarin er veel wordt gehuild… een periode waarin emoties door elkaar heen lopen.. heen en weer schieten.. jantje huilt, jantje lacht… en man wat is dat vermoeiend…
Doordat je allebei in een rouwproces zit… en allebei vaak overmand bent van verdriet is het een kunst om elkaar te blijven vinden… dit gaat met vallen en opstaan… soms zijn we zo overspoeld door verdriet dat het enige wat er dan nog overblijft is stil zijn en elkaar stevig vasthouden en gewoon verdrietig zijn.. het mag… elkaar laten merken dat de Liefde overwint!
Wij mensen denken vaak dat wij sterk moeten zijn… niet laten blijken dat je verdrietig bent…dat je het even niet ziet zitten… nee dat kan niet… wij leven helaas in een maatschappij waar vaak geen plek is voor verdriet.. ja eventjes maar dan moet je weer door hoor.. niet te lang in blijven hangen…niet gezond voor je…
Maar Verdriet mag er zijn, het is gezond… je kunt het beter maar toelaten dan je sterk houden en kop in het zand en doorgaan… want vroeg of laat komt het eruit… en vaak als het er dan uitkomt is het veel heftiger… een stevig potje janken lucht vaak op… je krijgt weer ruimte om door te gaan.. de tranen spoelen je ziel schoon.
Toen mijn man de voorlopige diagnose CADASIL kreeg dringt het eerst niet zo door… maar in die CADASIL zijn verschillende symptomen waaronder Dementie en dan kom je in de groep Vasculaire Dementie omdat CADASIL een erfelijke vaataandoening is…. je stopt het in eerste instantie wat weg en ach we zien wel… maar het moeilijke is dat je het ene moment merkt dat het best wel erg is, terwijl je een ander moment denkt zie je wel ik heb me vast vergist… en dan het volgende moment komt het weer pijnlijk binnen…
Je hebt verschillende soorten dementie en als je vasculaire dementie hebt dan besef je heel lang wat er mis gaat en daardoor heb je ook erg veel last van je emoties… je hebt je emoties niet meer zo goed onder controle… ik vergelijk het dan vaak met een flipperkast…en ja dat is zeer vermoeiend… voor mijn man maar ook voor mij…het is voortdurend schakelen… daarnaast merk je dat hij steeds meer de grip op de situatie verliest… wat hem erg onzeker maakt… en daardoor weer erg emotioneel en angstig….
Ga maar na… als je niet weet wat er allemaal gebeurt.. als je merkt dat je bepaalde dingen niet meer begrijpt… niet meer weet hoe iets ook al weer moest.. waar iets ligt… waar je bent en vul verder maar in… ik zou geloof ik ongelofelijk angstig worden… want wie moet je dan vertrouwen??
Wat ben ik dan blij dat wij een God kennen die wij kunnen vertrouwen.. die ons de weg wijst!
Maar ook dat is een proces… het is niet zo makkelijk dan dat ik het hier neer schrijf… dit is echt een proces met vallen en opstaan… soms is God voor onze menselijke gedachten zo ver weg… horen wij Hem niet… voelen wij Hem niet… en dan moet je op Hem vertrouwen… dat Hij het beste met ons voor heeft.. ondanks… ondanks dat hij straks misschien niet meer zijn eigen vrouw zal herkennen… zijn eigen kinderen… niet meer weet wat er gaat gebeuren… dat vooruitzicht is zo beangstigend… ook voor mij als partner… maar ik heb wel geleerd in dit proces om niet te ver vooruit te lopen… natuurlijk houd je rekening met… maar als je te ver vooruit kijkt dan raak je alleen maar meer moedeloos… juist nu is het belangrijk om met de dag te leven…
En als je er dan zo doorheen kan zitten.. als de angst je hart letterlijk en figuurlijk beklemt.. want angst doet wat met je hoor ook lichamelijk… dan mag je het uitroepen naar Hem… onze Rots… en dan komt Hij in jou wanhoop..
Ik heb al veel meegemaakt en steeds weer mag ik ervaren dat het zo is… maar het vraagt van ons elke keer weer een stap… naar Hem toe gaan die jou leven in Zijn hand heeft.. en wat geeft die zekerheid rust en veiligheid.. dan hoef ik niet meer bang te zijn… ja ik zeg hoef … want natuurlijk ben en blijf ik mens en slaat de angst mij nog vaak genoeg om het hart… nog vaak genoeg is er paniek in mij…
Maar ik ben blij en dankbaar dat ik een kind van God ben en dat de Heilige Geest in mij is komen wonen en mij steeds herinnert aan Jezus… aan de Rots… en dan tegen mij zegt met een fluister stemmetje.. zoek Hem.. roep Hem aan… ga zingen… ga bijbel lezen… ga bidden en vul zelf maar in
Toen de Here Jezus naar de Hemel ging heeft Hij ons een Trooster gestuurd… Iemand die altijd bij ons is.. in ons is.. die ons wijsheid geeft.. en ons dingen influistert… en dan is het aan ons of wij luisteren… of wij Zijn stem herkennen… en ook gaan doen wat Hij van ons vraagt… vaak spreekt de Heilige Geest tot ons maar willen wij het niet horen omdat wij vaak denken vanuit ons eigen kracht..
Zo beginnen wij nog steeds elke morgen met lezen en bidden… wij kiezen ervoor om ondanks onze omstandigheden Hem te blijven zoeken… en het mooie is… dat Hij zich dan laat zien.. dat Hij ons zoeken beloont…
Natuurlijk kun je dan dagboekjes gaan lezen over verdriet… over troost… logisch vanwege de situatie waarin je zit… maar ik kreeg heel sterk op mijn hart om het tegenovergestelde op te zoeken.. om juist gevuld te worden met iets positiefs… dus niet over Verdriet en Troost te gaan lezen maar over VREUGDE.. BLIJDSCHAP!!
Vond dit best wel vreemd dat dit in mij opkwam en wist ook niet wat het ons zou brengen… maar ik kan alleen maar zeggen dat er tot nu toe alleen maar Zegen uit voort komt… Zegen… Troost… Bemoediging…
Juist doordat wij de “Vreugde” opzoeken worden we blij.. worden we getroost… door Hem die Vreugde is!
Wij lezen vaak leesplannen van Bible.com… waar mooie leesplannen opstaan met overdenkingen die je als dagboek kunt lezen…
Vorige week zijn wij begonnen aan het leesplan Een Impuls van Vreugde
Hier lees je in de laatste verzen dat wie met tranen zaaien in Vreugde zullen oogsten… Dit is een prachtige bemoediging…
Geef niet op als je in de grootste ellende zit… als je neerslachtig bent… of als je groot verdriet hebt mee te dragen… want al die tranen die je hebt gehuild zal God omzetten in Vreugde!
Al zaait een mens onder tranen, hij zal oogsten in vreugde;
Vaak heb je veel meer ruimte voor vreugde als je ook de andere kant hebt meegemaakt.. als je intens verdriet hebt gekend.. als je door ellende bent gegaan…
Echt Vreugde is niet onmogelijk als je in diep lijden zit… als je te maken hebt met ondragelijk lijden.. op uitzicht dat je nooit meer beter wordt… of dat jou ondragelijk leed is aangedaan… want het staat in de bijbel en wel in psalm 126.… en dat Zijn Gods beloften aan jou… Hij is jou niet vergeten en wil samen met jou naar die diepe vreugde toe werken… de allermoeilijkste periode in jou leven kan de mooiste periode in jou leven worden… als jij jou situatie aan God geeft en op Hem vertrouwd dat Hij je situatie kan omkeren..
En zo mogen wij meemaken dat ondanks dat wij in deze verdrietige periode zitten… Hij ons diepe vreugde kan geven…want toen wij deze psalm lazen voelden we ons bemoedigd… getroost… kregen we weer Hoop… dat wat er ook gebeurt Hij onze situatie eens kan omkeren..
Menselijker wijs is er geen hoop op genezing want het proces gaat door… er zijn geen medicijnen of therapieën voor… onze enige hoop ligt daarom in Hem.. Hij alleen kan onze situatie nog omkeren… en daar bidden we elke dag voor…
En hebben we dan de zekerheid dat God dan ingrijpt??… nee… wij weten niet of Hij het gaat doen.. maar we mogen er wel op blijven hopen… Hoop/Moed verloren al verloren…
Wij zeggen Ja… samen zeggen wij Ja tegen het vertrouwen in deze God… dat ondanks onze situatie wij vol houden en doorgaan in het volle vertrouwen dan ons leven veilig is in Zijn handen wat er ook gebeurt..
Is het dan hopen tegen beter weten in?? Wederom zeg ik “Nee want gebeurt het niet in dit leven dan ligt er een eeuwige toekomst in het verschiet” dat is onze hoop!
Zijn wij dan niet meer verdrietig? Natuurlijk wel.. de last is zwaar.. onze weg is heftig… maar het is te dragen omdat Hij ons vasthoudt en in ons leeft.. het onderstaande lied is een prachtig lied wat ons verteld dat wij het zelf niet hoeven te doen.. maar dat wij door Hem leven!
U bent God, U bent wie U bent,
U blaast mij Uw adem in
Sta ik voor het heetste vuur, ik leef in U.
U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;
U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.
En dan hoeven we niet bang te zijn want: U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;
U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.
In de tuin van God zal je na het zaaien van tranen altijd vreugde oogsten! Geef niet op, als je jezelf ontelbare keren in slaap gehuild hebt, als je overmand bent door depressie, teleurstelling en verdriet! Er zal vreugde zijn!
Jouw tranen hebben de zaadjes van vreugde, die God heeft geplant in jouw leven, bemest.
Degenen die de tranen van ellende, verdriet en teleurstelling hebben gezaaid, hebben de grootste ruimte voor vreugde!
De derde muur is de muur van De Angst voor Afwijzing
Deze muur gingen we op de derde dag van de cursus “Als muren vallen” om ver gooien… wat was dat een heftige dag… want als je veel met afwijzing in je leven te maken hebt gehad dan bouw je een muur om je heen op die bestaat uit de angst dat het weer gaat gebeuren…
Ik ben deze dag erachter gekomen dat de “angst voor afwijzing” mij eigenlijk klein houdt… dat deze muur mij belemmerd in de contacten met anderen maar ook in mijn zelfontwikkeling… wat ben ik geschrokken van deze ontdekking… maar wat ben ik blij en dankbaar dat op deze dag bij mij de ogen zijn open gegaan en vooral waarom ik er ook nog steeds zo’n last van heb en dat ik dit eigenlijk zelf in stand houdt…
Wat doe ik mijzelf te kort met die “angst voor afwijzing” maar ook anderen…
Ik zal proberen uit te leggen wat God mij die dag heeft laten zien…
Wij mensen willen geliefd worden… geaccepteerd worden en erkend worden in wie we zijn… Hier hangt zoveel van af… het is zo belangrijk voor ons zelfbeeld als we opgroeien in een omgeving waarin we gevoed worden met goede positieve woorden…Hier worden we door opgebouwd…
Maar als dit niet gebeurd dan is Afwijzinglevensbedreigend.
Het is net een motor als die de juiste brandstof krijgt dan draait de motor op volle toeren maar krijgt hij verkeerde brandstof dan zal hij al gauw gaan pruttelen tot dat hij stuk gaat en er mee ophoudt..
Juist daarom is afwijzing en kritiek een grote emotionele belasting.. als je dit veel in je leven hebt meegemaakt dan bouw je een muur op van angst… je wordt bang voor mensen dus dan doe je ontzettend je best om de mensen het naar de zin te maken omdat je handelt uit angst voor de mensen maar dan handel je niet uit geloof in God..
Als je handelt uit angst:
ben je bang om erkenning te verliezen..
je bent bang om alleen te zijn..
je bent bang voor de roddels van andere mensen..
je bent bang om uitgelachen te worden…
je bent bang voor wat anderen over je denken…
Die angst gaat in je koppie zitten en beheerst op een gegeven moment compleet je denken… waardoor je in leugens gaat geloven die jij jezelf aanpraat en wat anderen tegen je zeggen… bv dat je er niet bij hoort… dat je nooit aan hun verwachtingen kan voldoen…
Angst kan zoveel invloed hebben in je leven dat het je gewoon verlamd… je durft niet meer… het remt je in je doen en laten.. je bent bang om het niet goed te doen.. je bent bang om te falen…. op een gegeven moment ga je jezelf compleet weg cijferen.. je neemt genoegen dat mensen je niet accepteren… je eigenwaarde verdwijnt helemaal en minderwaardigheidsgevoelens komen er voor in de plaats… je gaat ook een rol aannemen waarvan je denkt dat de ander dat wel accepteert en voor dat je het weet ben je een kameleon die zich aan alle situaties aanpast…
Je bent zo bang om anderen te teleur te stellen als je gewoon jezelf bent… (Hoe je denkt dat je bent!!!)
Helaas leidt “angst voor afwijzing” vaak tot een isolement of tot eenzaamheid en uiteindelijk kan er zelf een depressie uit voortkomen…
Ik ervaar zelf dat het mij in een bepaald isolement drijft omdat ik gewoon door de angst niet durf… en doordat ik in een isolement kom ervaar ik de eenzaamheid des te meer… en door de eenzaamheid krijg ik dan last van depressieve gevoelens..en ga je in een spiraal naar beneden in je denken.
De angst voor afwijzing…
maakt je afhankelijk van anderen
je voelt je uitgeleverd
wat zal een ander wel niet van mij denken…
Daarom:
Ben ik bang om nee te zeggen
Durf ik niet duidelijk mijn grenzen te stellen
Durf ik andere mensen niet aan te spreken
Durf ik mijn mening niet te geven
Je vindt het zo verschrikkelijk dat je dit doet… gevolg… je veroordeelt en veracht jezelf erom… en wat gooien we dan meestal in de strijd.. Juist PERFECTIONISME….. je gaat enorme hoge eisen aan je zelf stellen om toch aan je eigen verwachting en die van de ander te voldoen..
Maar wij vergeten één ding… dat je pas perfect wordt als je deel hebt aan het leven van Jezus… wat betekend deel hebben aan het leven van Jezus?… dat is dat wij proberen te denken en te handelen zoals Jezus… maar dit gaat pas als wij eerst naar Jezus gaan met onze pijn en Hem om vergeving vragen… hulp vragen en die hulp dan ook aanvaarden, dan kan Jezus in jou aan de slag en jou denken en angst ombuigen… dan kan Hij aan de slag met die leugens.. en hoe kom je ook al weer van die leugens af… Dit kan door vernieuwing van ons denken…
Niet afgaan op hoe mensen over je denken maar hoe God over je denkt!
Als wij geloven in hoe mensen over ons denken… of bang zijn voor afwijzing dan geven wij mensen wel heel veel ruimte in ons leven om over ons te oordelen dan kun je jezelf afvragen….“waarom heb ik mensen het recht gegeven (om in plaats van God) als rechter in mijn leven in te nemen”
En dan mag je jezelf de vraag stellen: “Wat betekend het voor mij als ik alleen God het recht geef om over mijn leven te oordelen”
Als je daarnaast weet wat God in de bijbel zegt in Jeremia 29:11
Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven
Max Lucado heeft een mooi verhaal geschreven over afwijzing en angst voor afwijzing.. Niemand is zoals jij!
De wortel van angst voor afwijzing zit in het feit dat je vaak van het slechtste uitgaat… en omdat je van het slechtste uitgaat durf je niet de autoriteit te nemen en beslissingen te nemen…. waardoor je de anderen hun zin geeft en je de ander tevreden stemt.
De ander komt hierdoor onder druk te staan van controle en manipulatie van mensen met angst en problemen… en die mensen met angst en problemen lijken sterk maar zijn ten diepste erg onzeker…
Angst voor afwijzing = verbonden met zelf afwijzing
Acceptatie van anderen = graadmeter voor onze eigenwaarde
Hoe meer twijfel aan onze waarde…. des te meer angst voor afwijzing
Negatief zelfbeeld is de oorzaak voor sterke angst voor afwijzing
“Zoals je over jezelf denkt, zo denk je dat anderen over je denken”..
Maar het gaat erom wat God van je denkt!
De stickers blijven alleen plakken als je er zelf in gelooft..
Als jij weet wie je bent in Jezus Christus dan zullen de stickers van afwijzing niet blijven plakken… dus we mogen gaan staan in de gedachten die God over ons heeft…. Dat we geliefd zijn… dat je er mag zijn… dat God van je houdt om wie je bent… dat Hij jou heeft gemaakt naar Zijn evenbeeld met gaven en talenten die bij jou passen… bij jou eigen ik… en dat je mag leven in het plan dat God met jou heeft.. op de plek waar God jou heeft geplaatst…
Je mag op reis gaan om te ontdekken wie je bent… Hoe God je heeft gemaakt… en welke gaven en talenten Hij in jou heeft gelegd en als je dat weet zul je kunnen leven in je bestemming…
Als je dit gaat doen dan ben je de man die op de rots bouwt zoals Jezus vertelt in Mattheus 7:24-27
Wie deze woorden van mij hoort en ernaar handelt, kan vergeleken worden met een verstandig man, die zijn huis bouwde op een rots. Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stormen opstaken en het huis van alle kanten belaagd werd, stortte het niet in, want het was gefundeerd op een rots.En wie deze woorden van mij hoort en er niet naar handelt, kan vergeleken worden met een onnadenkend man, die zijn huis bouwde op zand. Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stormen opstaken en er van alle kanten op het huis werd ingebeukt, stortte het in, en er bleef alleen een ruïne over.’
Helaas is afwijzing onoverkomelijk… het begint vaak al in onze jeugd… in onze kindertijd… meestal in onze eerste 7 levensjaren… toen hebben we geleerd dat:
Ik wordt geaccepteerd als ik lief ben
Ik ben het waard om van te houden als ik lief ben
Ik wordt geaccepteerd als ik goede prestaties lever
Bijvoorbeeld ouders zeggen: Als je heel lief bent en niet zeurt dan krijg je……………………. Als je goed je best doet op school en goede cijfers haalt dan mag je………………………………… en vul zelf maar in…….
Hieruit leren wij al jong dat als ik doe wat anderen van mij wensen wordt ik gewaardeerd… en als kind ben je volledig afhankelijk van je ouders… want zonder je ouders kun je niet overleven… de ervaring die kinderen als eerste met afwijzing hebben is als ze in de steek gelaten worden of als ze verstoten worden… helaas gebeurt dit in deze tijd veel… denk aan scheidingen.. adoptie… dit is voor 3-5 jarigen een levensbedreigende situatie die het basisvertrouwen verwoest… het is de basis voor grote angst voor afwijzing..
Hoe kunnen we dit dan overwinnen?
Als allereerst Stop met je zelf naar beneden halen… Ontwapen je eigen innerlijke criticus…. het is niet zo belangrijk wat anderen van je denken het is veel belangrijker HOE JIJ OVER JEZELF DENKT!!!!
Erg belangrijk is om te onthouden…
“Afwijzing zegt iets over de ander die afwijzen… niet over jou!!!!”
Wij hebben wel één grote denkfout… halen vaak identiteit en gedrag door elkaar.. maar er zit een groot verschil tussen wie je BENT en wat je DOET!!
Wat iemand doet is vaak niet wie iemand ten diepste is…
Er is niemand die alle mensen mag….. Ook jij niet.. Klopt dat??? Bij mij wel… ik kan niet met iedereen vrienden zijn omdat sommige mensen je nou eenmaal beter liggen dan andere mensen… wij zijn allemaal uniek gemaakt met een eigen persoonlijkheid maar je hoeft niet met iedereen vrienden te zijn maar je kan wel iedereen respecteren… God wil dat wij mild worden naar anderen mensen maar ook naar jezelf… mensen die afwijzing in hun leven hebben meegemaakt zijn over het algemeen ontzettend hard naar hun zelf toe… wijzen hun zelf af hier heb ik in mijn vorige blog Deel 3 over geschreven… maar God wil dat wij mild worden… dat wij vrijkomen van onze verkeerde patronen… maar dit leer je niet in 1 keer… dit is een proces.. maar gelukkig mogen we dit proces samen met God doorlopen… en elke keer als we weer terugvallen in ons oude patronen mogen we weer opnieuw beginnen met God..
Afwijzing is zo pijnlijk omdat wij als mensen ten diepste erkenning willen…. en de gevolgen van afwijzing zijn groot…. en vanuit afwijzing word de bron van de angst voor afwijzing en kritiek geboren en dat is een lage eigenwaarde… die lage eigenwaarde uit zich in negatief zelfbeeld… minderwaardig voelen…. dat je niet deugt…
En dan komen we weer op het feit uit dat God ons elkaar gegeven heeft… we hebben elkaar zo nodig voor de aandacht en erkenning… maar haal het niet alleen bij mensen… want mensen blijven mensen en kunnen fouten maken… er is geen mens perfect…
Vaak zoeken we alleen bij mensen de erkenning… “als anderen mij waarderen geloof ik dat ik het waard ben”…. je maakt jezelf helemaal afhankelijk van de goedkeuring van anderen…maar dan sla je toch de plank mis en stel je eigenlijk de mening van de mens(en) om je heen boven wat God over je zegt.
Van dit stukje raakte ik ondersteboven… wat kwam dit binnen en wat was dit pijnlijk… want wat ik absoluut niet wil is iets boven mijn God plaatsen… maar ik vind het zo moeilijk…. en worstelde daar zo mee… want je krijgt geen briefje uit de hemel waar in staat hoeveel Hij van je houdt… dat Hij je goedkeurt zoals je bent…
OF TOCH WEL????
En ik dacht wat ben ik toch dom.. De Bijbel is Gods Liefdesbrief voor mij… daar staat toch in hoeveel Hij van mij houdt… daar verteld Hij zelfs in hoe ik kan herstellen van de pijn van afwijzing….
Ach deze dingen weet je vaak wel maar vergeet je vaak en hoe belangrijk is het voor ons om aan dingen herinnert te worden… om het steeds maar weer te horen hoe het zit… Gelukkig heeft God engelen geduld met ons!
In mijn volgende blog “Als mijn muren vallen” deel 5 ga ik verder over hoe je de muur van “Angst voor afwijzing” omver kan werpen en herstel kunt ontvangen.
Afgelopen donderdag ging ik vol goede moed naar het Radboud in Nijmegen… Voor een second opinion omdat de reumatoloog in Enschede beweerde dat er niks met mij aan de hand was en het allemaal tussen de oren zat… Helaas niets is minder waar…
Ik kwam in Nijmegen en na de gebruikelijke weeg, meet en druk gebeuren moest ik voor het eerste onderzoek… Een nagelriem onderzoek vanwege syndroom van reynaud…
Na dit onderzoek kreeg ik het gesprek met de immunoloog… Het was een ontzettend aardige arts, maar ook menselijk, ze nam mij ontzettend serieus… De reumatoloog had een brief meegestuurd over zijn bevindingen waar met grote letters mijn psychiatrische diagnoses in stonden… Dit was natuurlijk nu achterhaald en ik vertelde haar direct dat het niet klopte en overhandigde haar het bewijs… De brief van mijn oude psychiater met de verklaring dat mij psychische niks mankeert…
Tot mijn verbazing reageerde ze geschokt en ze zei… Dit kan niet… Dit is zo erg… Dat dit vandaag de dag nog gebeurt… Ik antwoorde zachtjes… Helaas wel… Ik was perplex… Wat deed mij dit goed… Een luisterend oor, een sociale arts, iemand die mij ook begreep.. Want ze pakte mijn dossier erbij en delete al de gegevens van de reumatoloog die niet klopten…
Ik werd er stil en verlegen van en dankte God voor dit wonder… Want voor mij is erkenning nog steeds een wonder…
Mensen… wat doet dat je goed!
Gehoord en gezien worden…
We liepen alles door van de afgelopen vijf jaar maar ook mijn verleden kwam aan bod…
Na ongeveer drie kwartier kwam de reumatoloog binnen en gingen ze brainstormen over wat ze gezien en gehoord hadden… Vond het erg fijn en bijzonder dat ze dit deden in het bijzijn van ons.. En na met elkaar 1 uur durend consult kreeg ik een diagnose…
Zeer waarschijnlijk is het SLE maar welke variant of vorm is de vraag… Ik wordt in ieder geval behandeld voor SLE ook al zou mijn bloed nog niet helemaal mee doen.. Op basis van mijn verhaal en klachten is het de auto-immuunziekte Systemische Lupus Erythematodes (SLE)
Dit was wel even slikken… Aan de ene kant fijn dat ik eindelijk een diagnose heb en de zoektocht nu ten einde komt… Aan de andere kant is het best een heftige diagnose.. Die ook een heftige behandeling vergt..
Hoe die behandeling er precies uit gaat zien is nog afwachten…. Wat ik wel weet is dat ik zware medicatie krijg zoals prednison waar ik niet tegen kan dus het wordt een zusje daarvan.. Maar daaruit blijkt al dat het een heel gepuzzel wordt en het een ware zoektocht is…
Na nog bloedprikken en de Schimmertest van de ogen gingen we weer naar huis…
Ook was ik blij dat ik niet meer terug hoefde naar Enschede waar ze mij zo schandalig hebben behandeld, dit was voor mij een enorme opluchting… De behandeling gaat in Zwolle plaatsvinden… Ook ben ik hier blij om omdat in Zwolle de artsen mij als eerste serieus namen…
Over drie weken wordt ik gebeld en hoor ik wie mijn arts in Zwolle wordt en welke variant ik heb en welke behandeling ze gaan starten..
Spannend en ik zie er als een berg tegenop… Die medicijnen ben ik niet blij mee… De bijwerkingen zijn niet mals… Maar goed hopelijk voor een goed doel… Ik heb niet zoveel keus… Mijn lichaam is erg ziek en moet behandeld worden… Doe ik dat niet dan komt het menselijkerwijs niet goed..
Ik zeg menselijkerwijs omdat ik ook weet dat ik een machtige God heb…
Maar wat is het heftig… En wat gaan wij weer een onzekere tijd tegemoet… Brrrr…
Ik zeg wij omdat dit ook niet makkelijk is voor mijn man.. Hij kan juist die onzekerheid niet meer hebben… Het is zo belangrijk voor hem dat er structuur, stabiliteit en regelmaat is… Helaas is dat met een aandoening als SLE erg lastig…
Het enige wat je dan nog kan doen is je blik naar boven richten en Hem om hulp vragen… Om wijsheid, kracht, rust en vrede… Maar toch ook weer om genezing…
Ik durf dat bijna niet meer te vragen… Dit hele gebeuren maakt mij ook in de war… Ik wordt van het ene hersteld en binnen no time staat er alweer wat anders voor de deur… Hoe kan dit… Dit kan toch niet… En dan slaat de twijfel toe…
Zijn die genezingen dan gewoon voor niks geweest? Zijn het geen genezingen geweest maar gewoon een flow van een dienst?
En toch mag en kan ik dit direct bestrijden en die aanvallen de deur wijzen.. Want God heeft mij wel degelijk aangeraakt… Hij heeft mij wel degelijk van ziektes genezen… Herstel gegeven van mijn verwonde ziel…
Dus mij uitstrekken naar deze Genezende God blijf ik doen, ook voor mijn man!
Ik houdt vast aan Zijn belofte dat Hij afmaakt waar Hij mee is begonnen… Hoe, wat en waar laat ik aan Hem over!
En waarom dit steeds gebeurt.. Ik weet het niet… Heb mijzelf voortdurend onderzocht, beleden, dingen bij God gebracht, vergeving geschonken aan de personen die mij leed hebben aangedaan maar ook mijzelf vergeven, mijzelf geaccepteerd, God gevraagd of er nog dingen zijn… enz. enz….
En als dat oke is en God geen antwoordt geeft, mag je God ook om rust vragen en aannemen dat het tussen jou en God goed zit… en dan proberen los te laten en te denken dat het gewoon de gebrokenheid van deze wereld is…
Er zijn zat mensen die genezen van kanker en jaren later toch nog aan kanker overleden omdat een andere soort terug kwam… En waarom…
Omdat we nog steeds in een gebroken wereld leven met een gebroken lichaam… Deze wereld heeft nog steeds een verlosser nodig…. Ons lichaam heeft nog steeds een nieuw lichaam nodig… En als Jezus terug komt, als er een nieuwe hemel en aarde komt dan pas zal de gebrokenheid verbroken zijn…
Tot die tijd moeten we proberen vol te houden… Ziende op Jezus…
Makkelijk…. NEE… Strijden… JA…
Ik ben soms zo moe… Moe van mijn eigen beperkingen, moe van de ziekte van mijn echtgenoot, die veel energie kost in het omgaan ervan…. Het bijsturen… Aansturen.. Regelen… Omdenken.. Aanpassen..
Het is een verschrikkelijke ziekte… Je staat zo vreselijk machteloos want je kan er niks tegen doen… De ziekte is een sluipende killer… Beetje bij beetje… Stapje voor stapje levert hij in… En ik kijk toe hoe dit venijn het leven uitvaagt…
Gelukkig zijn er af en toe ook goede dagen… Waardoor ik soms zelfs wel eens twijfel en denk… Ach heb ik het dan toch verkeerd gezien.. Terwijl enkele uren later er weer wat gebeurt waardoor je weer met de neus op de feiten wordt gedrukt…
Helaas is het voor omstanders nog moeilijk te begrijpen en te doorgronden.. Als ze even op bezoek komen dan valt het niet op omdat mijn man heel goed nog kan verbloemen en compenseren waardoor soms niemand wat merkt… Alleen na het bezoek kan ik de scherven oprapen en is mijn man uitgeput van het zijn best doen… En moet hij direct gaan slapen om bij te tanken…
Wat ik dan vaak te horen krijg is dat het toch best nog wel mee valt…
Dit maakt mijn strijd eenzaam… Terwijl je juist die steun zo kunt gebruiken… Mensen nodig hebt die naast je staan.. Met je meeleven… Die je ook serieus nemen in wat jij ziet… Ik leef tenslotte 24 uur met hem… Wat ik trouwens met liefde doe… Heel veel Liefde…
Maar het kost mij heel veel… Daarnaast mijn eigen lichaam die niet mee wil werken maakt dat ik totaal afhankelijk ben van Gods kracht, troost, energie en wijsheid en Zijn LIEFDE….
Uit mijzelf kan ik dit echt niet en was ik allang onderuit gegaan…
Ik ben blij dat ik deze Geweldige Liefdevolle God ken…
De eerste muur is de muur van jou afwijzing van God
Als we heel ver terug gaan naar het begin van deze wereld vinden we waar de afwijzing naar God begonnen is.. deze is begonnen bij Adam en Eva.. Adam en Eva werden verleid door de slang en geloofden in de leugen, hiermee wezen ze Gods waarheid af.. de waarheid hoe God hun zag…
Satan spiegelde Adam en Eva ook een waarheid voor maar dat was een waarheid van list en bedrog… als je van die boom eet dan wordt je net als God… als je van die boom eet dan ben je iemand… terwijl ze juist in het paradijs een vertrouwelijke intieme band hadden met God.. er was geen schaamte, geen angst… maar toen ze in de leugen gingen geloven kwam juist de Angst en ook de Schaamte want ze gingen zich direct verstoppen..
Maar de afwijzing begon bij Adam en Eva en daarmee is het ook verweven in ons leven, en hebben wij ook last van de gevolgen zoals onderstaand rijtje..
Schaamte,
Angst,
Schuld,
Wantrouwen
Afwijzing.. daarom is afwijzing een erfzonde..
Maar hoe wijzen wij God dan hierin af.. wij zijn van nature een zondig mens en leven met verkeerde denkpatronen… erin gesleten door gebeurtenissen, situaties van afwijzing…. waardoor verkeerde denkpatronen ontstaan..
Denkpatronen van negatieve verwachtingen, bepaalde gewoonten, regels en beloften die je jezelf hebt opgelegd, Overtuigingen… Bitterheid.. Wrok en Onvergevingsgezindheid.. en dat zijn geen gedachten of denkpatronen die van God zijn.
Doordat je deze dingen toelaat of in gelooft wijs je God af.
Maar wat wijzen wij dan van God af…
Zijn Soevereiniteit
Zijn Liefde
Zijn Verzoening
Zijn gerechtigheid
Zijn oordeel
Misschien herken je wel een paar van die dingen… als je erg veel last hebt van wrok dan wij je Gods liefde af.. heb je moeite met vergeven dan wijs je Gods verzoening af en vul zelf maar in…
Het puntje Oordeel is ook een pijnlijke.. hoe vaak hebben wij niet ons oordeel klaar over iets.. vaak ook nog over situaties waar wij niet eens de hoed en de rand van weten… of over wat je is aangedaan of over een bepaalde situatie waarin je bent afgewezen… wij weten vaak heel snel de vinger op de zere plek te leggen, over het aandeel van de ander in die situatie, maar durf je ook eerst naar je zelf te kijken? Wat jou aandeel hierin is?
In Mattheüs 7:1-2 staat een tekst wat verwoord hoe wij God afwijzen als wij oordelen over een ander of situatie…
Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt.Want op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden, en met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden.
Dit eerste stukje onderwijs kwam ontzettend bij mij binnen… dit was mijn eerste Eye opener van de cursus… Afwijzing oké… genoeg ervaring…
MAAR IK WIJS GOD NIET AF!
En toch…. gaandeweg kwam ik er achter dat ik God wel degelijk afwees… AU…. dat was pijnlijk…. een golf van Schuldig voelen ging door mij heen…. hoe kan dat nou.. Ik heb Hem zo lief… dan kan ik Hem toch niet afwijzen…
En toch deed ik het… een van de pijnpunten die bij mij boven kwam was dat ik steeds Gods gedachten in twijfel trok… dat ik eigenlijk niet geloof welke geweldige gedachten Hij over mij heeft.. en doordat ik dat niet kan of durf te geloven.. geloof ik mijn eigen gedachten patroon wat gevormd is door leugens die ontstaan zijn in de situaties die ik meegemaakt heb.. het gevolg is dat ik last krijg van minderwaardigheidsgevoelens.
Doordat ik Zijn woorden niet geloof maar mijn minderwaardigheidsgevoelens wel… wijs ik Hem af… ik deed dus hetzelfde wat Adam en Eva in het paradijs deden.. luisteren naar de leugens…. en leugens komen altijd van satan.. want God is Waarheid en zo wees ik Gods Liefde af..
Natuurlijk had dit alles een oorzaak… mijn gedachten patroon komt ergens vandaan… maar het keurt mijn afwijzing naar God niet goed… Je kan ergens door gevormd zijn, er kunnen jou vreselijke dingen zijn aangedaan… maar hoe jij daar mee omgaat is nog altijd jou verantwoordelijkheid…
Maar hoe overwin ik mijn afwijzing dan? Hoe verzoen ik mij weer met God.. Want gelukkig kan dit.. bij God is er altijd een weg weer terug.. God zij dank!
Wij zijn gevangenen van onze eigen gedachten en wij kunnen onszelf niet bevrijden en hebben daar God voor nodig… Alleen God kan jou je ware identiteit terug geven waardoor je weer de dochter/zoon wordt die je bent.
Eigenlijk is het heel eenvoudig… Gods aanbod van verzoening aanvaarden… dat betekend dat je erkent dat jij je hebt afgewend van God, dat jij God hebt afgewezen.
Als we dat doen dan slaat God een bres in je muur…
Maar je kunt alleen uit deze gevangenis komen als je Zijn hand pakt, als jij je omkeert.. Maar Hij begint pas als jij daar toestemming voor geeft… Hij geeft ons zelf steeds de keuze.. God is een God van Liefde.. God dwingt ons niet… Hij spoort ons wel Liefdevol aan. En dan komt er verzoening met God en kan er een vertrouwensrelatie opgebouwd worden…
Dan leren we Gods Vaderhart kennen en worden we weer Zijn dochter/Zoon.. het vraagt wel een daad van ons.. als wij ons met God verzoenen moeten wij ook onze positie innemen.. door de verzoening komt de Heilige Geest met kracht in ons en kunnen wij de gebieden ingaan en gaan opruimen… en dan kan God komen met zijn herstelplan om de nieuwe opgeruimde gebieden weer te vullen met Zijn Acceptatie en Liefde…
Gaat dit dan allemaal zo makkelijk? mijn ervaring is NEE.. dit alles is niet makkelijk… wij vallen zo gauw terug in ons gedachten patroon.. die leugens zijn ons zo eigen geworden… we hebben er zolang in gelooft… en satan weet dit en valt jou daar dan ook in aan… hij komt met gebeurtenissen die negatieve emoties veroorzaken waardoor jou nieuwe gedachten over jezelf gaan wankelen… het is belangrijk om voortdurend die leugens te bestrijden… maar dat gaat alleen als je de toegangspoorten van die leugens herkend..
We leven in een wereld waar er veel van je wordt verwacht… we proberen ook te leven naar de maatstaven van de wereld.. we moeten er goed uitzien… je moet veel kunnen en je moet het snel kunnen leren.. allemaal dingen waar wij heel vaak niet aan kunnen voldoen… en dan krijg je al gauw dat je denkt.. zie je wel dat kan ik niet.. nu faal ik alweer… ik zie er niet uit.. ik ben te dik, te dun, te grote voeten, een grote neus, grote oren… ik ben veel te klein en vul zelf maar verder in… allemaal dingen waardoor je niet aan de verwachtingen van deze wereld kan voldoen.. en wat heb ik hier een last van gehad… hoe vaak ik mij wel niet in allerlei bochten heb gewurmd om aan het ideaalbeeld van deze wereld te voldoen… want anders…. ik was soms net een kameleon… in elke situatie kreeg ik de kleur die bij die situatie paste… herkenbaar??
Het is hard werken om je nieuwe identiteit eigen te maken… om je oude patronen om te vormen tot nieuwe patronen.. het geloof in je oude patronen heeft jaren geduurd dus dan zou het logischer wijs ook jaren duren om die oude patronen om te zetten in nieuwe… toch??
Gelukkig is geduld mijn sterkste kant… (niet dus)
Omdat het heel veel energie kost om dit je eigen te maken… omdat het heel veel geduld vergt en doorzettingsvermogen moeten wij des te vriendelijker zijn voor onszelf…
pff… vriendelijk zijn voor jezelf… wat is dat moeilijk… vaak is mijn oordeel naar mijzelf toe keihard… ik ben voor mij zelf vaak niet zo lief dan dat ik voor anderen om mij heen ben… dit heeft (weet ik) te maken zelfacceptatie… geloven dat ik er wel mag zijn… gedachten die God over mij heeft.
Ook is het belangrijk dat wij dicht bij God blijven.. dat wij met God wandelen in dit leven… zij aan zij.. met Hem in relatie leven.. en krijg ik bevestiging en bemoediging van Hem door te praten met God (bidden) en door de bijbel te lezen… en hierdoor kan ik steeds meer het oude loslaten en de nieuwe waarheid aannemen…
Je hebt hier niet alleen God bij nodig maar ook andere mensen… ik geloof niet dat alleen bevestigd worden door God genoeg is… wij zijn mensen en hebben daarnaast ook de lijfelijke bevestiging en bemoediging nodig van onze vrienden en familie.. hier kunnen we niet zonder in dit leven. Anders had God ons wel alleen op de wereld gezet.. maar Hij wist dat wij andere mensen nodig hadden..
In Genesis 2:18-23 staatdatGod, de HEER, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past. Toen vormde hij uit aarde alle in het wild levende dieren en alle vogels, en hij bracht die bij de mens om te zien welke namen de mens ze zou geven: zoals hij elk levend wezen zou noemen, zo zou het heten. De mens gaf namen aan al het vee, aan alle vogels en alle wilde dieren, maar hij vond geen helper die bij hem paste. Toen liet God, de HEER, de mens in een diepe slaap vallen, en terwijl de mens sliep nam hij een van zijn ribben weg; hij vulde die plaats weer met vlees. Uit de rib die hij bij de mens had weggenomen, bouwde God, de HEER, een vrouw en hij bracht haar bij de mens. Toen riep de mens uit:
‘Eindelijk een gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees, een die zal heten: vrouw, één uit een man gebouwd.’
Doordat we bevestigd en bemoedigd worden hierin worden we steeds sterker… waardoor je het ook steeds meer eigen kunt maken..
Je mag geloven dat Zijn opstandingskracht in jou zit… dezelfde opstandingskracht die Jezus bezat waarmee hij na drie dagen weer is opgestaan zit ook in jou… als jij je leven aan deze Jezus hebt overgegeven, als je gelooft dat Hij voor jou is gestorven, dat Hij al jou gebrokenheid op zich heeft genomen… en dat Hij ook weer is opgestaan dan mag jij ook opstaan in deze opstandingskracht, en dan mag je Vertrouwen dat God jou gaat helpen om steeds meer jou nieuwe identiteit eigen te maken..
Stap uit in Geloof
Doordat ik uitstap in geloof hoef ik mij niet meer te schamen, hoef ik niet meer bang te zijn.. mag ik mij door God gerechtvaardigd voelen.. en in Job 36:7 staat
Hij beschermt wie rechtvaardig is, maakt hem machtig als een koning en geeft hem aanzien voor altijd.
Wauw… wie zullen wij dan nog vrezen… als wij als rechtvaardigen beschermt worden door God… als Hij ons machtig maakt als een koning.. en als Hij zegt dat wij aanzien hebben voor altijd… hoe kunnen wij dan nog steeds geloven in die leugens van minderwaardigheid? Afwijzing? Angst? Schuld? Schaamte? Wantrouwen? enz.. enz..
Afwijzing heeft ongelofelijk veel invloed in ons leven… op een ontzettende negatieve manier… maar dit probleem heeft Jezus voor ons aan het kruis gedragen… In Jezus Christus ontmoet je de genade van God… Hij rekent ons dit alles niet meer aan… omdat Jezus zijn leven heeft gegeven voor jou, ziet God jou niet meer staan maar ziet Hij zijn Zoon Jezus voor jou staan.. en wordt hij blij… Hij vind Grote Vreugde in ons zoals het zo mooi in de bijbel staat…
Hoe weten we dan dat Jezus de afwijzing van ons aan het kruis heeft gedragen? Omdat de Here Jezus niet alleen werd afgewezen door mensen, maar aan het kruis riep Hij
“Mijn God, Mijn God waarom hebt U Mij verlaten?”
Dit was de diepste afwijzing die Hij kon ervaren… de omwisseling van het kruis betekent: Hij droeg mijn afwijzing.. Ik ben aangenomen in de Geliefde: Jezus!
En als we deze genade aanvaarden dan worden de kenmerken van een leven met God zichtbaar… dan komt er Vrede, Aanvaarding, en Blijdschap!
Wat heb ik dit nadat ik de keuze maakte om dit te aanvaarden gemerkt… maar wat ging er een strijd aan vooraf… een strijd in mijn denken… in mijn gedachten patronen.
Doordat in mijn leven deze minderwaardigheidsgevoelens en leugens waren bevestigd ging ik er ook naar handelen.. je handelt namelijk naar wat je over je zelf denkt.
Bijvoorbeeld:
Je durft niet op de voorgrond te gaan staan, want wie ben jij nou..
Je durft jezelf niet ergens voor aan te bieden, want voor jou 10 anderen
Je durft je mening niet te zeggen, want die zal toch wel niet goed zijn…
Je durft niet voor je zelf op te komen want die ander is toch veel meer waard.. jij bent toch maar…
Hierdoor zul je ook altijd op de laatste plaats komen, en zullen anderen je nooit gaan waarderen om wie jij bent, om wat jij denkt… omdat zij waarschijnlijk zullen denken dat jij ook geen aandacht wilt, dat jij ook niet op de voorgrond wilt.. dus uiteindelijk roep je die negativiteit ook weer over je zelf heen en kom je in een vicieuze cirkel terecht..
Ik moest gaan ontdekken wat dan die waarheid is.. wie ben ik.. wat zegt Jezus over wie ik ben… dit was en is voor mij een ontdekkingstocht… en ontdek ik stapje voor stapje… en toen ik deze waarheid ging aannemen en geloven… toen ging er een wereld voor mij open…
Geloven is één… maar het ook daadwerkelijk aannemen en er in gaan staan, dus ook doen… is een tweede…
De eerste stap naar herstel van mijn minderwaardigheidsgevoelens, was belijden.. belijden dat het leugens zijn, belijden dat ik in een leugen had geloofd.. belijden dat ik God tekort had gedaan..
EN DE EERSTE MUUR VAN AFWIJZING IS OM!!!!
Tijdens dit proces heeft er bij mij een wonder plaats gevonden, want hierdoor wordt ik steeds meer de Geliefde dochter zoals God mij heeft bedoeld en kom ik volledig tot mijn recht als de persoon waarom ik op deze aarde bent gezet.. waarom ik ben geboren.
Niet wat ik denk of voel bepaalt mijn identiteit in Christus maar wat Jezus voor mij heeft gedaan aan dat Kruishout…
En dan mag ik gaan ervaren en beleven wie ik ben!
Een Geliefde Dochter van de Allerhoogste!!!
Wat waardevol om daar achter te komen… en dan kom je uiteindelijk op de bestemming die God voor je heeft bedoelt…
In mijn blog ‘Als twijfel om de hoek komt kijken’ heb ik verteld dat ik bezig ben met de cursus “Als muren vallen”. Afgelopen zaterdag heb ik de derde dag gehad en wat ervaar ik een zegen dat ik deze cursus doe… Aan de ene kant een enorme confrontatie en aan de andere kant een geweldige bevrijdende cursus…
Ik heb besloten om deze cursus te doen omdat ik geloof dat herstel ook stappen van ons vraagt… dat herstel ook een proces is om door bepaalde pijnpunten heen te gaan.. dit kan je op vele manieren doen… met een therapeut, met een coach, met groepsgesprekken, boeken lezen over bepaalde onderwerpen, cursussen over bepaalde thema’s.. zo zijn er vele manieren en je moet gaan zoeken naar de manier die bij jou past… ik merkte dat na mijn bevrijding er ook een bepaalde honger is gekomen… een bepaalde drang naar onderwijs, gesprekken met andere christenen over bepaalde thema’s waar je zo mee kan worstelen, om zo dingen op te kunnen ruimen… maar misschien ook dingen te kunnen leren, en hoe je bepaalde dingen anders kan doen, hoe je bepaald gedrag kan afleren of aanleren enz. enz….
De cursus ‘Als Muren vallen’ kwam voorbij, en het triggerde mij enorm… ik werd er erg bij bepaald dat dit voor mij was.. soms kan iets zo rechtstreeks je hart binnen komen…
Ik kan wel zeggen dat ik op alle terreinen in mijn leven afwijzing heb ervaren.. Afwijzing heeft een heel groot gebied in mijn hart ingenomen en merkte al een hele poos dat ik er behoorlijk last van had, maar ook dat het steeds terug kwam, dat in mijn huidige leven afwijzing nog steeds een rol speelt en als een rode draad door mijn leven loopt.. en ik wilde er zo graag vanaf, van de pijnlijke ervaringen van afwijzing maar ook van de gevolgen.
Ik wist dat ik dit seminar niet alleen kan doen daarvoor is het thema veel te heftig, ik weet dat ik God er bij nodig heb en dat ik samen met Hem het wel aandurf…
Dat ik samen met Hem, dit in beslag genomen gebied door de vijand, tegemoet mag treden en samen met Hem de strijd aan mag gaan om het terug te veroveren… want zo voelt het echt… en wat is het fijn om het samen met Hem te doen en als je Gods Zegen erover vraagt merk je ook dat God bij je is… als de pijnlijke knelpunten dan voor bij komen dan kun je het ook aan, dan overweldigt het je niet.. en verlies je ook niet jezelf erin, maar dan komt de Heilige Geest met Zijn wijsheid om je bepaalde dingen te laten zien… pijnpunten… situaties die je mag belijden maar waar je ook herstel in mag krijgen… en dan worden pijnpunten Zegeningen…
Doordat ik dit herstel als één grote Zegen ervaar heb ik de behoefte om dit te delen, want ik geloof dat je Zegeningen krijgt om uit te delen zodat anderen er ook weer door gezegend en bemoedigd worden waardoor het Dubbele Zegeningen worden!
Het doel van dit seminar is om er achter te komen:
Hoe kom ik los van afwijzing
Hoe is mijn Godsbeeld/Hoe is mijn zelfbeeld
Leren accepteren dat ik Gods geliefde dochter ben
Stuk genezing van afwijzing
Leren staan in nieuw Leven.
Deze punten komen elke cursus dag terug en elke cursus dag mogen we een muur omgooien!
De eerste cursus dag ging over “Wat is afwijzing” en wat zijn de gevolgen van Afwijzing! S’middags ging het over de Afwijzing naar God…. Ik ga dit splitsen in twee blog’s anders worden ze te lang..
Wat is afwijzing..
Afwijzing kennen we allemaal… de een in mindere mate en de ander wat meer… Bijvoorbeeld door traumatische ervaringen zoals:
Misbruik, verlating door ouders of anderen, ontrouw in het huwelijk, echtscheiding van ouders of nieuw huwelijk, pesten, vroege dood van ouders of een van de ouders, verblijf in een ziekenhuis als kind.
Of afgewezen worden omdat je andere normen en waarden hebt, hoe je eruit ziet, of je kan niet aan de verwachtingen van een ander voldoen.. afwijzing… vul zelf maar in…
Pfff… die kwam binnen… er komen heel veel voorbeelden bij mij binnen…ga ze niet allemaal opnoemen.. maar pesten is er 1 van, verlaten door de belangrijkste mensen in je leven, ontrouw in mijn vorige huwelijk, misbruik op vele manieren en gebieden in mijn leven.. onveiligheid.. niet gezien worden binnen hulpverlening/Psychiatrie
Afwijzing brengt ook “slechte” vruchten voort maar het kan ook erg nare gevolgen hebben..
Angst, Schaamte
Zelfmedelijden
hopeloosheid
Je gaat aan alles en iedereen twijfelen
negatief denken
Je verliest je dromen
er niet bij horen
zelf-afwijzing
faalangst/perfectionisme
bang voor kritiek
minderwaardigheid gevoelens
Het is een voedingsbodem voor het gevoel dat je “NIET” Geliefd bent.. en dit kan stevig in je wortelen als je niet bevestigd wordt in dat je er mag zijn…dat je geliefd bent… dat je waardevol bent… wat uiteindelijk kan resulteren in Burn-out of depressie
Afwijzing heeft dus en vernietigende kracht!
De macht van afwijzing is dat afwijzing een negatieve emotie is, en als deze emotie te lang duurt dan gaat de macht van afwijzing in je wortelen, hierdoor kan je hart verharden.. je kunt verbitterd raken maar het neemt ook je hart gevangen!
Afwijzing is absoluut NIET van God… want God is Liefde… afwijzing komt uit de verkeerde koker… afwijzing komt uit de koker van Vijand… want hoe meer jij je afgewezen voelt, hoe verder jij van God komt te staan, omdat afwijzing andere gevoelens veroorzaakt dan Liefde… vanuit afwijzing kun je met erg onprettige gevoelens worstelen.. zoals haat, woede, jaloezie, bitterheid en door deze emoties/gevoelens kun je niet Gods Liefde voelen of accepteren… of de liefde van je medemens accepteren of voelen… hierdoor komt de afwijzing tussen jou en God en tussen jou en je medemens in te staan.
Maar we kunnen er wat aan doen…dat heb ik wel geleerd in dit seminar… wij zijn degenen die dit kunnen stoppen..
Jij kunt de gevolgen stoppen van de macht van afwijzing over je leven!
Vaak zoeken wij de oplossing om los te komen of om te gaan met afwijzing in onszelf of onze omgeving… ook ik heb dat in een aantal dingen geprobeerd…
Je gaat vluchtwegen zoeken, of je gaat jezelf afwijzen (waar ik een ster in ben geworden)… of je gaat het zoeken in genot.. roken, drinken, drugs, geld… vul zelf maar verder in…
Ten diepste ontkende ik het probleem, ontkende ik de afwijzing omdat het veel te diep zat, omdat het veel te pijnlijk is… want wat doet afwijzing ongelofelijk zeer…wat is het toch ontzettend pijnlijk… wat kan het je raken tot in het diepst van je ziel..
Maar de oplossing ligt bij God.
Je mag samen met de Heilige Geest gaan ontdekken (Als je dit wilt natuurlijk want we weten dat God een gentleman is en wacht totdat jij er klaar voor bent).. maar als je zover bent, en er voor open staat mag je de Heilige Geest vragen of Hij samen met jou door de pijnlijke afwijzingen heen wil gaan.. en Hij jou er van wil bevrijden… dit vraagt wel stappen van ons…
Allereerst de afwijzingen benoemen/belijden dit is zo belangrijk.. schrijf het desnoods op en geef het dan symbolisch aan God terug, verbrand het of haal het door de papierversnipperaar…
BID.. ga in gebed.. breng het bij God, breng het bij de Here Jezus.. vertel Hem wat jou is aangedaan en hoeveel last jij er van hebt… Jou reactie op afwijzing… De Here Jezus weet als geen ander wat afwijzing is en wat afwijzing betekend…
Toen Jezus de periode in ging naar Pasen, naar Zijn sterven is Hij meerdere malen afgewezen… zelfs door Zijn vrienden de discipelen.. Jezus vertelde dit al aan zijn discipelen voordat Hij gevangen genomen werd. Jezus wist dat Hij, juist als het moeilijk zou worden, verlaten werd door Zijn beste vrienden. Matthëus 26:31-35
Maar de ergste afwijzing die Jezus mee moest maken was de afwijzing van Zijn eigen Vader…
Toen Jezus aan het kruis hing… kwamen al onze zonden, onze ongerechtigheden, ziekten, pijn, al ons leed, al onze AFWIJZINGEN op Zijn schouders terecht… maar doordat ALLES op Hem kwam, kon God Zijn eigen vader Hem niet meer aanzien…Jezus was zo bevuild met ons “mensen”… dat God niet anders kon dan Hem verlaten, God wilde niks met onze zonden, onze ongerechtigheden en onze ziekten te maken hebben… Hij wilde dat wij Schoon voor Hem kwamen te staan, dat de weg werd vrij gemaakt.. maar dit konden wij zelf niet… daarvoor moest Jezus sterven, daarvoor moest Jezus eerst dit dragen en verlaten zijn van Zijn eigen vader… wat vreselijk.. hier zijn geen woorden voor… wat een eenzaamheid moet Jezus daar hebben geproefd en gevoeld.. wat een Afwijzing heeft hij ondergaan… ONZE AFWIJZING!!! Mattheus 27:33-56
Maar wat mogen we dankbaar zijn dat Hij dit voor ons heeft gedaan, zodat wij onze pijn, onze zonden, onze afwijzing bij deze God mogen brengen… en omdat Jezus dit voor ons heeft gedragen ziet God ons mensen niet meer voor Hem staan maar ziet Hij de Here Jezus voor hem staan… Wij zijn Zijn geliefde zonen en dochters door de Here Jezus… al onze zonden, onze pijn, onze afwijzingen zijn vergeven, vernietigd aan dat kruis.. en als wij het dan bij God brengen, mogen we het ook aannemen dat het zo is… en Hij gooit het in een denkbeeldige zee waar een bordje in staat verboden te vissen…
3. Ga dan heen en zondig niet meer… Oei… dat is pittig, dat is niet makkelijk… de pijn moet helen en herstellen en dat heeft tijd nodig… en we zullen onze valkuilen houden, en ook zal je nog wel eens afgewezen worden in bepaalde situaties of dingen… dat hoort bij deze gebroken wereld helaas… maar we mogen weten waar we naar toe mogen gaan, elke keer weer opnieuw.. Hij staat met open armen op je te wachten en dan mag je weer opnieuw beginnen…
Hij is een God van herstel en heeft engelengeduld met ons!
God heeft Hém gegeven als manier om de vriendschap tussen God en de mensen te herstellen. Namelijk door Jezus’ dood. Mensen die dat geloven, kunnen vergeving krijgen voor wat ze verkeerd gedaan hebben. Eerst heeft God de ongehoorzaamheid van de mensen ongestraft gelaten. Dat was in de tijd vóór Jezus’ dood.
ROMEINEN 3:25 BB https://bible.com/bible/1276/rom.3.25.BB
Ja ik ben stil… ik ben eigenlijk nog steeds verbaasd en verwonderd… verbaasd en verwonderd dat het nu eindelijk erkend wordt, bevestigd wordt van mijn vele missdiagnoses gekregen in de psychiatrie..
Iedereen die mij een beetje volgt en mijn blogs lezen weten dat ik al heel lang strijd tegen mijn verleden… tegen mijn misdiagnose… dat artsen mij bij de eerste kennismaking al in een bepaald hokje hebben gestopt en direct al hun oordeel klaar hebben..
Nu daar is bij deze (hopelijk) voorgoed een einde aan gekomen… ik zeg hopelijk want nu is de strijd nog om al mijn dossiers wat bij vele ziekenhuizen ligt te laten veranderen of te laten verwijderen, maar ik ben een stapje dichterbij..
Ik ben zo BLIJ en DANKBAAR… eindelijk ERKENNING!!
Al vijf jaar ben ik aan het strijden voor erkenning dat mijn psychiatrische diagnoses niet kloppen… dat men er enorm naast heeft gezeten…. dat al die verkeerd gestelde diagnoses nu eens verdwijnen en voor goed overboord worden gegooid.. maar wat was het een strijd… heb het vaak zelf geprobeerd bij verschillende artsen, als ik naar het ziekenhuis moest voor een lichamelijk probleem verdedigde ik mijzelf door voortdurend uit te leggen dat die diagnoses absoluut niet klopten.. maar dat was vechten tegen een systeem waar ik het nooit van zou kunnen winnen.
Al vrij gauw kwam ik er achter dat ik bij een psychiater moest zijn… deze specialist kon het veranderen… maar het was niet makkelijk om een psychiater te vinden die het goed kon beoordelen… omdat
Ik niet serieus werd genomen door al die diagnoses die met dikke rode letters bovenaan op mijn dossier staan
Dat artsen al een oordeel klaar hebben voordat ze mij gezien hebben…
Dat artsen niet toe willen geven als ze het verkeerd ingeschat hebben.
Ik ben in mijn psychiatrisch verleden door verschillende psychiaters behandeld helaas (mis) behandeld.. dus ik dacht: “Ik moet eigenlijk terug naar de psychiater die vanaf het begin in MIJ geloofde.
Toen ik na mijn scheiding in 2010 een half jaar later een psychiater opzocht, met de vraag of hij mij van de medicijnen af wilde halen was er geen psychiater die dit aandurfde… De diagnoses die ik had waren niet mis en daar kwam je normaal gezien ook niet meer vanaf en zonder medicatie heb je dan ook geen leefbaar leven… dus zeiden ze dit kan niet…je zit al veel te lang aan deze heftige medicijnen en als je stopt val je onherroepelijk terug en dan moet je weer opgenomen worden.. ik kon bij hoog en bij laag beweren dat het niet zo was, dat het misdiagnoses waren en dat er heel wat anders had gespeeld in mijn leven dan wat iedereen binnen de psychiatrie dacht… maar mij geloven “een leek” en eindelijk eens naar mij luisteren, nee ho maar… maar ik had “geluk” mijn oude psychiater ging heel binnenkort met pensioen dus moest ik naar een andere psychiater… en die zei: “Weet je wat… we gaan het gewoon proberen.. ik geef je het voordeel van de twijfel en lukt het niet dan heb ik je zo weer aan de medicijnen” Ik zei: “Deal”
En zo kon ik mijn medicijnen afbouwen en na 2 jaar was ik clean… het was geen leuke periode maar achteraf zeer de moeite waard… en nu na vijf jaar nog steeds geen enkele terugval of medicijn… maar een heel NIEUW LEVEN!!
Dus ik moest terug naar die psychiater maar hoe kom je daar… want als jij je namelijk weer meld bij de psychiatrie, kom je gewoon bij het aanmeldcentrum en wijzen zij jou een arts toe.. meestal ook nog een arts in opleiding en zelden zie je een echte psychiater…
Ik heb er veel voor gebeden… en God gevraagd voor gerechtigheid.. maar heb het op een gegeven moment opgegeven omdat ik merkte dat er geen deur openging en het koste mij zoveel energie wat ik niet meer had… en God had tegen mij gezegd… Ik zal voor je strijden… Ik ben jou bevrijder… Mijn overwinning is blijvend.. zoals Jesaja 51:6-8 zegt:
Kijk eens omhoog naar de hemel. En kijk naar de aarde hier beneden. Misschien zal de hemel verdwijnen, zoals rook verdwijnt. Misschien zal de aarde vergaan, zoals een oude, versleten jas vergaat. En misschien zullen de mensen allemaal sterven. Maar de bevrijding die ik breng, zal altijd blijven. De overwinning die ik geef, zal nooit verdwijnen. 7 Luister naar mij, mijn volk. Jullie kennen mijn regels. Jullie denken veel aan mijn wetten. Wees niet bang voor mensen die je beledigen en vernederen. 8 Want zij zullen verdwijnen, als een oude jas die langzaam vergaat. Maar de overwinning die ik geef, zal altijd blijven. De bevrijding die ik breng, zal nooit verdwijnen.’
Hierdoor kreeg ik rust en kon ik het loslaten… maar sinds ik in Twente ben komen wonen kreeg ik een nieuwe christelijke coach die met mij mee loopt in het leven en mij helpt en bijstaat in de dagelijkse dingen… en zij geloofde in mij en ging met mij de strijd aan… we hadden er beiden niet veel vertrouwen in want wisten hoe moeilijk en lastig het is om überhaupt contact te krijgen met die ene psychiater maar we gingen samen de strijd aan…
Eerst uitzoeken waar hij op dit moment werkte… en toen bellen… we kregen contact maar moesten maar een verwijsbrief sturen naar volwassenen psychiatrie… dat vreesden we al maar zagen ook dat we geen andere keus hadden, dus op hoop van zegen eerst maar naar de huisarts voor een verwijsbrief.. dit ging wonderlijk vlot, maar er gebeurde nog iets buitengewoons… meestal stuurt de huisarts een brief rechtstreeks via het digitale systeem maar hij kon het niet vinden waar hij het naar toe moest sturen… dus gaf hij mij de brief mee en verwees mij terug naar mijn coach… zij kon het ook niet vinden en maar weer gebeld met de desbetreffende instantie waar die psychiater werkte.. ze kreeg de assistente van hem aan de lijn en die zei.. “Weet je wat.. ik geef je zijn 06 nummer” mijn coach was helemaal perplex… en ze heeft hem gebeld en gesproken… en oooo wat vonden we het spannend maar merkten dat God Zijn Zegen er op legde en hij zei” Ik moet overleggen of ik haar zomaar kan zien want ik ben psychiater op een behandelafdeling en zij komt eigenlijk voor een herdiagnose… maar ik bel je terug”… mijn coach dacht: “Nou dat zal wel niet gebeuren” maar wonder boven wonder dit was een psychiater die mee dacht en
mij wederom het voordeel van de twijfel gaf… en hij belde terug en vertelde hoe wij ons moesten aanmelden en waar de brief naar toe moest…
Ik was zo blij dat we al zover waren.. en nu moesten we wachten… maar dat hoefde niet lang want na 5 dagen werd ik gebeld dat de week er op hij een plekje had op zijn spreekuur…. nou ik kan je vertellen.. in mijn hele leven ben ik nog nooit blij geweest om naar een psychiater te moeten maar nu.. ik kon niet wachten… zo spannend maar zo verwachtingsvol… en op de een of andere manier wist ik dat het goed zou komen… want God zijn Zegen rustte erop… het is niet normaal dat ik gewoon zonder veel gedoe bij mijn oude psychiater kon komen.. en dan ook nog zo snel. God opende voor mij de deuren dus wat ook de uitslag zou zijn… Het is goed! Het zou in ieder geval een uitslag zijn waar ik mee verder zou kunnen.. Dat vertrouwen en geloof was bij mij 100%
En afgelopen woensdag was het zover… op naar mijn oude psychiater… zo spannend maar ik had er zo’n zin in…
Het was een onwijs goed gesprek… open en eerlijk.. met wederzijds respect… eindelijk werd ik serieus genomen…. eindelijk werd ik gehoord…. ik werd onderworpen aan een kruisverhoor… logisch hij moest wel zeker weten hoe het nou was en ook over mijn verleden… maar na anderhalf uur gesprek zei hij” Je hebt een heftig verleden achter de rug… je kunt wel een boek schrijven en misschien moet je dat ook gaan doen.. maar er is echt niks met jou aan de hand… er is teveel misgegaan.. ook binnen de psychiatrie.. maar al die diagnoses kloppen niet… jij hebt geen psychiatrische stoornis… jij bent gewoon kerngezond.. In geestelijk, sociaal, emotioneel en rationeel opzicht… ik was stil en dacht dat ik het niet goed hoorde.. ik dacht hoor ik dat goed.. is het echt waar… en omdat ik twijfelde vroeg ik, of ik niet nog een psychologisch onderzoek moest doen omdat het dan zwart op wit op papier zou staan… maar hij zie.. ik heb helemaal geen onderbouwing of reden om jou die test te laten doen en by the way… ik kan je de uitslag nu al vertellen… ik weet nu al wat er uit de test zou komen, dus waarom zou je hem dan moeten doen… je hebt al genoeg onnodige strijd meegemaakt in je leven…
Ik ga een brief opstellen waarin ik zet dat jij “GEEN PSYCHIATRISCHE STOORNIS HEBT” en ik ga je huisarts bellen en het hem uit de doeken doen want dat is de basis waar het goed moet zitten voor de rest van jou trajecten want dat je de gevolgen hiervan ondervind is ook logisch… of al die medicijnen jou lichamelijk ziek hebben gemaakt.. ja dat is koffiedik kijken maar ik denk dat jij misschien al heel lang lichamelijk ziek bent maar dat dit altijd onderdrukt is door die medicijnen… en dat dit nu naar buiten komt… en wat de Dystonie betreft weet ik dat die oude middelen dit zeer zeker kunnen veroorzaken ook jaren later terwijl je ze misschien al heel lang niet meer slikt.
Ik dacht bij mij zelf… eindelijk gerechtigheid… eindelijk iemand die hetzelfde denkt wat ik al jaren denk… ERKENNING… jonge wat werkt dat bevrijdend… er viel een enorme last van mij af…
Hij zei nog wel… ik weet niet in hoever je strijd nu voorbij is want in heel veel ziekenhuizen ligt jou dossier wat niet klopt en dat kan ik niet voor jou wegnemen maar met mijn brief kom je wel verder… en hopelijk wordt je nu eindelijk serieus genomen…
Ik geloof met heel mijn hart dat het goed komt… want samen met mijn God zijn Wij meer dan OVERWINNAARS!!!
Ik ben blij en dankbaar en dank God voor dit geweldige wonder wat Hij heeft gedaan…dit wonder is voor mij innerlijke genezing van mijn verwonde hart… God geneest op vele manieren..
Psalm 34 is een prachtige psalm wat mijn dankbaarheid beschrijft en wie God is bij wie ik schuilen mag! Wat een Liefde heeft Hij voor mij en ik voor Hem!
De Heer redt wie hem trouw zijn
Altijd wil ik de Heer danken,
zonder ophouden bewijs ik hem eer.
Van harte zal ik hem eren;
wie in verdrukking leven,
zullen het horen en zich verheugen.
Verkondig samen met mij
de grootse daden van de Heer;
laten wij allen zijn macht erkennen.
Ik heb me tot de Heer gewend
en hij heeft geantwoord;
van alle angsten heeft hij me bevrijd.
Wie zich tot hem richten,
zullen stralen van vreugde,
hun vertrouwen is niet vergeefs.
Ik was er ellendig aan toe,
ik riep de Heer te hulp
en hij luisterde naar mij,
verloste mij van al wat mij kwelde.
Als je ontzag hebt voor de Heer
waakt zijn engel over je,
staat je bij en bevrijdt je.
Je zult zien, je zult merken
hoe goed de Heer is:
je bent gelukkig
als je bij hem schuilt.
Ik weet dat er ook mensen zijn die deze diagnoses wel hebben en die ziekte/aandoening ook echt hebben… ik weet dat het enorm zwaar is om dat te dragen… ik heb veel van de psychiatrie van binnen gezien en af en toe was het voor mij de hel op aarde.. ik weet waar jij je af en toe in bevind, en weet dat ik dat heel erg vind en met je mee leef en voor je bid.. Ik weet niet hoe ik je kan bemoedigen, omdat ik weet als het zo donker om je heen is dat het dan zo moeilijk is een bemoediging aan te nemen, en toch wil ik je een hart onder de riem steken… misschien zie je het nu niet, of ervaar je er niks van… en misschien wordt je wel boos maar toch wil ik het doen… en hoop ik dat je dit misschien toch later nog een keer herinnerd als het beter met je gaat…
Weet dat God bij je is.. ook als het zo donker is om je heen…ook als je alleen bent… afgezonderd van iedereen… Hij is bij jou.. Hij zit naast je.. Hij huilt met je mee.. en eens zal er een oplossing komen.. eens zal aan het eind van die donkere tunnel licht schijnen.. en ik hoop dat je tot die tijd bij Hem blijft schuilen of gaat schuilen zodat je niet meer alleen bent… ieder verhaal is uniek… ook jou levensverhaal is uniek.. wat je ook meemaakt of meegemaakt hebt… God houdt er van om gebroken vazen te gebruiken…
Wat kunnen er soms tegenstrijdige dingen in ons leven gebeuren… waardoor er twijfels komen en de grond onder je voeten weer flink kan schudden… maar ondanks dat gaat God met ons door… Hij helpt ons er mee te dealen… we blijven nu eenmaal leven in een kapotte gebroken wereld met al zijn haat, ziekte en onrecht.
Het ging zo goed!?!?….. en het gaat nog steeds goed laat ik dat voorop stellen. Ik wandel nog steeds, ik loop nog steeds, bouw langzaam mijn conditie op met een fantastische fysiotherapeut die ik eindelijk heb gevonden… langzaam wordt ik sterker en sterker…
En toch kan mijn lichaam mij nog steeds af en toe genadeloos in de steeklaten…. en daar kan ik zo van balen… dat kan mij soms zo uit mijn evenwicht brengen…
Na dat God mij in Oktober vorig jaar had aangeraakt en ik stapje voor stapje mag gaan herstellen, kreeg ik begin november een bultje in mijn hals…ach dacht ik misschien een virusje onder mijn leden waardoor mijn klieren wat reageren… maar het bultje werd groter en ging niet weg..
Na ongeveer 2 maand dacht ik, ik moet er toch maar even mee naar de huisarts en die vertrouwde het niet.. dus op naar het ziekenhuis voor een echo… helaas.. de uitslag was een pathalogische klier wat verder onderzocht moest worden.. nu had ik net een traject achter de rug voor de ziekte van Kahler (die ik gelukkig niet heb maar wel voor onder controle blijf), dus ik was bekend bij een Internist/Oncoloog en opnieuw werd ik doorverwezen naar haar.. hier was ik blij mee omdat ik haar kon en ik een goed contact met haar had, zij nam mij ontzettend seriues en dat ben ik helaas ook wel anders gewend…
Dus ik kwam bij haar en zij zei met een kniopoog.. “dit was niet wat we afgesproken hadden”… Ik zei “Nee, had het liever ook anders gezien”… we namen de situatie door en wederom moest ik bloedprikken, ook direct maar weer op ziekte van Kahler (want dat kon ook nog de boosdoener zijn), maar ook een biopt om te kijken wat voor cellen er in aanwezig waren…
De afspraak voor de biopt werd gemaakt en ik zag daar best wel een beetje tegen op.. had natuurlijk niet zo’n leuke ervaring gehad met de beenmergpunctie, en bij mij gaat altijd alles anders dan normaal… maar wonder boven wonder heb ik er helemaal niks van gevoeld, terwijl het toch weer anders ging dan normaal…
Het mooie is dat ik ondervonden heb dat als ik tijdens de ingreep of onderzoek ga zingen, Hem loven en prijzen… zachtjes in mij zelf, dan nodig ik Hem uit in mijn situatie en voel ik zo weinig mogelijk van de ingreep… Waarom? Omdat je je focus verlegt, je richt je gedachten op Jezus en niet op wat er om je heen gebeurt.
En… Het helpt echt!
De uitslag kwam van de biopt… eigenlijk een uitslag dat ze geen verkeerde cellen hadden gevonden, ik haalde opgelucht adem.. maar ze vertelde verder… ze hadden tijdens de biopt ook weer een extra uitgebreide echo gemaakt en daar was toch wel afwijkende dingen op te zien en het was nog steeds een pathalogische lymfeklier wat betekende dat het niet goed was… dus zei ze ik kan niet volledig op die biopt varen omdat een biopt maar een inie minie stukje is van die klier en ze misschien net een verkeerd stukje hadden gepakt waar niks in te zien was… dus zei ze… enige optie nog is de lymfeklier verwijderen en op te sturen naar de pathaloog voor verder onderzoek.. ze zei ook… jij hebt zeer waarschijnlijk de auto-immuunziekte Sjogren en dan heb je extra risico.
Er werd een afspraak gemaakt bij de oncologisch chirurg voor een operatie.
De operatie zou afgelopen donderdag 22 februari plaatsvinden maar helaas ging dit niet door omdat mijn lichaam aan het vechten is tegen iets… en daardoor zijn mijn suikers flink in de war geschopt waardoor mijn lichaam nog meer last krijgt van ontstekingen, en daar boven op sloeg het griepvirus ook nog toe… hoge koorts… dus aan de antibiotica… en dan mag je ook niet geopereerd worden… ik baalde zo… en tegelijk snapte ik er geen sikkepit van waarom dit allemaal weer gebeurt…
Ik doe nu een curus “Als muren vallen” het is een cursus over afwijzing in alle facetten… God afwijzen, Jezelf afwijzen, Afwijzing door anderen, Angst voor afwijzen… afwijzing hangt veel samen met je eigen denken.. en dat je vernieuwing van denken nodig hebt om uit dit spiraal/zonde van afwijzing te komen.. Ik leer op die cursus ontzettend waardevolle dingen… ik steek daar zoveel op en vaak vallen sommige puzzelstukjes op zijn plek of laat God zijn licht ergens op schijnen…
Ineens realiseerde ik mij dat ik een deur open zette voor de duisternis door te gaan twijfelen…
Want door ontzettend te gaan twijfelen en te vragen waarom… zet ik een deur op een kier en komt de duisternis graag binnen om mij allemaal leugens te vertellen, leugens over mijn identiteit, je bent een slecht persoon.. je doet het nooit goed… leugens over hoe ik mij voel.. minderwaardigheids gevoelens… leugens over wie God is.. geloof je nou echt dat God je hoort… Geloof je nou echt dat God voor je zorgt? en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan… leugens… leugens… en nog eens leugens… en dat zijn vaak leugens van afwijzing gek genoeg… het satans grootste wapen in deze wereld… want onder afwijzing kan je flink gebukt gaan… en als dat je zwakke plek is dan pakt satan jou daarop…
Maar als je er in gaat geloven gebeurt er nog wat… je wijst God af… want God heeft hele andere gedachten over jou.. en als jij gaat geloven in deze negatieve leugens dan wijs je God met al Zijn Liefde voor jou af.. dan zeg je tegen God dat je niet gelooft dat je zijn bijzondere prachtige waardevolle Dochter/Zoon bent en dat Hij voor jou zorgt bij jou is…
Maar hoe bestrijd je die leugens dan? Eerst door vergeving te vragen aan God en te belijden dat je Hem hiermee afwijst en Hij jou wil vullen met Zijn waarheid en Liefde… en als jij om vergeving vraagt.. vergeeft Hij je direct en dan mag je doorgaan met de waarheid over je uit te spreken.. te proclameren hoe God je ziet… je indenteit in Christus… wie God werkelijk is…
HIeronder een proclamatie overgenomen uit de cursus “ALs Muren Vallen”
lk ben door verzoening met God een nieuw persoon. lk laat mijn eigen gedachten los en neem de gedachten van God, Zijn Woord, aan. lk vertrouw op de Heer met heel mijn hart en steun niet op mijn eigen gedachten. (Spreuken 3:5-6)
lk ben een nieuwe schepping in Christus Jezus. lk ben niet eenvoudigweg als kind geadopteerd; ik ben verwekt en wedergeboren door Gods Geest. God heeft zijn intrek genomen in mij. Dit is een leven dat overwint, een gezegend leven, een helend leven, een overwinnend leven, een heersend leven. In Christus ben ik vrij van schuld, minderwaardigheid en onwaardigheid. (Ef. 2:4-6)
lk ben rechtvaardig gemaakt. God ziet mij in Christus, alsof ik nooit iets verkeerd heb gedaan. lk ben in Gods ogen rechtvaardig, oké. lk ben volledig geaccepteerd en welkom bij de Vader. . lk ben een erfgenaam van God en een mede-erfgenaam van Christus. (Rom. 5:17)
Niet langer mijn oude ik, maar Christus zelf leeft persoonlijk in mij (Gal 2:19-20). Christus nam me mee aan het kruis en ik stierf daar met Hem. lk beschouw me zelf als dood en ik verheug me nu in een tweede bestaan, dat betekent heel simpel: Jezus leeft (met) Zijn leven in mij. lk identificeer me met niemand en niets anders. lk identificeer me met Christus en God is mijn Vader. lk ben, wie God zegt, dat ik ben.lk heb Gods gedachten: Zijn plannen, Zijn ideeën en Zijn wegen en ik hoef niet meer door het leven te gaan met mijn eigen gedachten en plannen. Jezus is mij tot zaligheid. Hij heeft de prijs voor mijn bevrijding en vrijheid op elk gebied van mijn leven betaald.
God heeft mij verlost uit de macht der duisternis en mij overgeplaatst onder de heerschappij van Zijn geliefde Zoon (Kol 1:13). lk ben overgegaan uit het gebied van de dood in het gebied van het leven (Joh 5:24). De heerschappij van satan over mijn leven is gebroken. Jezus, U heeft de satan overwonnen en in U heb ik hem ook overwonnen. De heerschappij van de zonde in mijn leven is overwonnen. In Christus ben ik meer dan overwinnaar. Hij die in mij leeft, Christus, groter is dan degene die in de wereld is (Jes. 54:17/1Joh. 4:4). lk ben sterk in de Heer en in de sterkte van zijn Macht. lk weersta de duivel. lk weiger door gewoonten, negatieve houdingen en zonde gebonden te zijn. lk laat me niet door ideeën en meningen van mijn gezin van herkomst en omgeving bestemmen. Ik heb een partner met wie ik mijn nieuwe leven in Christus kan leiden. Dat bent U, Heilige Geest. De veranderingen in mijn denken en handelen komen door U. Dank U dat U onophoudelijk in mij aan het werk bent.
En dit proclameren moet je ook hardop doen… Satan kan namelijk geen gedachten lezen dus als je het in jezelf zegt hoort hij je niet… In Psalm 139:2 lezen we dat Jezus wel je gedachten kan lezen… daarom kun je Jezus aanroepen in je gedachten omdat Jezus al jou gedachten kent…. daarom is het juist in deze situaties nodig om het te proclameren zodat satan je juist hoort en hij niet anders kan dan weggaan…. Zodat satan niet langer zijn pijlen op jou af vuurt maar rechtsomkeer gaat, omdat Hij niet door kan gaan zodra jij Jezus naam proclameert en je identiteit in Christus uitspreekt!
En dan komt er een ommekeer in je denken… niet de eerste keer hoor… dit is een proces.. maar als je leventje dan weer schud op zijn grondvesten dan mag je gaan staan in Zijn kracht…
Vader, U hebt mij een goede plaats om te leven toegewezen, mijn leefomgeving in Christus. lk neem nu deze plaats heel bewust in. Wat voor Jezus geldt, geldt nu ook voor mij. Wat U tegen Jezus zegt, zegt U ook tegen mij: “Jij ben het, mijn geliefde zoon, mijn geliefde dochter in wie ik vreugde vind. Jij bevalt Mij. Jij bent een reden tot vreugde. Ik kijk met welgevallen naar jou ik heb jou uitgekozen. Mijn zoon, mijn dochter, volledig geliefd. op jou rust mijn onbeperkte JA!” Wat mijn ervaring gisteravond ook gezegd heeft, of vanavond zal zijn; ik zie mijzelf zoals U mij ziet. lk vind van mezelf, dat wat U van mij vindt. lk vertrouw op Uw waarheid, in tegenstelling tot dat wat ik aan mezelf waarneem. lk prijs U, mijn Vader, voor Uw geweldige oproep om mijzelf zo te zien, zoals U naar mij kijkt. Halleluja ! Dat is al een voorproefje van de hemel, die door U, Here Jezus Christus, al in mij is.
En dan wordt in jou zwakheid Zijn kracht zichtbaar zoals onderstaande tekst zo mooi zegt:
Maar de Heer zei tegen mij: ‘Ik ben goed voor je, meer heb je niet nodig. Want alleen iemand die zwak is en lijdt, kan aan iedereen laten zien hoe machtig ik ben.’En dus is er toch iets waar ik graag over opschep: dat ik zwak ben en moet lijden. Want dat maakt mij geschikt om de macht van Christus zichtbaar te maken. 2 Korinthiërs 12:9-10
Je hebt altijd een keus…. pak ik de donkere kant van negativiteit of focus ik mij op het positieve… op hoe God over mij denkt… hoe God mij ziet….
Dus hoe ga ik nou reageren op het feit dat mijn lichaam mij weer in de steek laat?
Ook al snap ik er niks van waarom ik nu weer ziek ben… ook al begrijp ik er geen snars van.. ook al slaat af en toe de twijfel flink toe… ook ik mag dan proclameren dat mijn identiteit in Christus ligt… de negatieve leugens van satan direct bestraffen… en dan mag ik weten dat God mij wel degelijk ziet… dat Hij met mij begonnen is en het ook af zal maken… dat Hij mij vast houdt en mij erdoor heen leidt… en dat Hij kracht geeft om er doorheen te gaan… en als ik de waarheid van mijn identiteit in Christus over mij zelf uit blijf spreken…voor de positieve gedachten kies… kan ik in de ellende wat deze wereld met zich meebrengt blijven staan… uit mijzelf kan ik het niet hoor.. maar als ik Hem er om vraag en tegelijk actief in Zijn waarheid en kracht ga staan kan ik het wel… en heb ik een drive om door te gaan en kan ik simpelweg niet opgeven.
Is Zijn kracht ook zichtbaar in jou kwetsbaarheid
Ik zou mij voor kunnen stellen dat je nu zegt… Ik zou wel willen… Maar…
Er is mij ontzettend veel onrecht aangdaan…
Ik voel mij zo minderwaardig…
Ik ben zovaak afgewezen….
Ik ben geconfronteerd met ziekte…
En vul zelf maar verder in…
Dan zou ik je iets willen zeggen… ik weet hoe jij je voelt… ik weet hoe moeilijk het is om staande te blijven… ik weet hoeveel frustratie dit kan geven… en ondanks dat heb ik op mijn hart om je te bemoedigen.
Weet dat God van jou houdt … en Hij ziet jou… God heeft ook een plan met jou leven… Hij wil jou ook herstel geven.. jou lege gaten opvullen.. en weet je ook al blijft je leven kwetsbaar door ziekte of door pijn… zoals mijn leven.. Hij wil in die ziekte en pijn bij jou komen… Hij wil naast je komen zitten als je het niet meer ziet zitten… HIj verlangt er naar om jou hand vast te houden.. maar Hij wacht op een ding en dat is jou uitnodiging… God is een gentleman en is geduldig… Hij dringt zich nooit op… maar als jij hem uitnodigt dan komt Hij per direct bij je!
Liefde is relatie… Relatie met je man, vrouw, kinderen, ouders, broers en zussen, overige familie, vrienden, kennissen, buren… En God…
Maar wat als liefde niet vanzelfsprekend is… Als er hiaten in de liefde zitten… Als jou liefde onbeantwoord blijft… Of als je gekwetst wordt in de liefde, in de relatie met de ander..
Liefde is zo kwetsbaar… Als je in je leven niet onvoorwaardelijke liefde hebt gekend… Als je liefde altijd moest “verdienen” weet je als je ouder wordt niet goed wat liefde is, en wat onvoorwaardelijke liefde betekent… En nog moeilijker hoe geef je daar handen en voeten aan… Hoe draag je liefde uit…
Heb hier heel lang mee geworsteld… “Als je doet wat ik fijn vindt dan hou ik van je… Als je doet zoals het hoort dan hou ik van je… Als je het met mij eens bent dan hou ik van je…” Allemaal voorwaardelijke liefde..
Doordat ik zoveel liefde heb gemist, door de liefde zo gekwetst ben geweest kon ik echte ware liefde niet goed voelen binnen laten… Werd altijd achterdochtig als iemand zei; “maar ik hou van je!” dan dacht ik vrijwel direct… Wat moet ik doen, wat wil je van mij.. Ja maar als je weet wie ik ben dan…. Ja maar als je hoort wat ik eigenlijk graag wil dan….
Onvoorwaardelijke liefde kende ik niet..
Ik wilde het wel pakken maar het glipte als fijn zand door mijn vingers… Het sijpelde door de scheuren in mijn hart weg…
Ik wist niet hoe ik het moest voelen… Wat was liefde… Hoe voelt echte liefde…
Toen ik was bevrijd was mijn hart leeg… Ik leerde en wist verstandelijk dat sommige mensen van mij hielden, maar onvoorwaardelijk? Ongeacht wie ik was, wat ik zei of wat ik deed? Hielden ze dan nog steeds van mij?
Tekort aan liefde had mij zo onzeker en minderwaardig gemaakt…
Af en toe schoot ik ook de andere kant op… Ik wilde zo graag in de goedheid van de mensen geloven waardoor ik mij vaak kwetsbaar opstelde, te goed van vertrouwen was… Mijn leven was nog niet goed begrensd.. En balans was nog ver zoek…
Maar God kwam op een gegeven moment mijn verlangen tegemoet, nadat ik had gesmeekt om ware Liefde te mogen voelen en ervaren.. En God hoorde en verhoorde en legde een bodem in mijn hart… Heelde de scheuren waardoor mijn hart zich kon vullen met Liefde….
Hij Heelde de scheuren door mij te laten zien wat ware liefde is… Hij gaf mij een partner die onvoorwaardelijk voor mij door het vuur gaat… Hierdoor ervaar ik wat ware liefde is… Door hem kan ik lijfelijk ervaren wat liefde is.. Waardoor ik het gevoel kan vertalen naar God… God is een God van herstel en ik mocht heel veel relaties herstellen van vroeger die door alle narigheid stuk waren gegaan..
Door deze aardse relaties mag ik ervaren wat liefde is maar proef en voel ik ook hoe God van mij houdt… En het mooie is dat God mij liet zien dat Hij nog veel meer van mij houdt dan al deze mooie mensen… Mensen kunnen falen, mensen kunnen je kwetsen, bewust en onbewust omdat het mensen zijn.. Ook ik kan dat..
Maar God is en blijft altijd dezelfde.. God verandert nooit waardoor Hij onvoorwaardelijk van mij houd… Hij heeft mij gemaakt… Hoe bont ik het ook maak God is er voor mij!
Die liefde heeft mijn hart langzaam gevuld…
Maar ooo wat voelt het verschrikkelijk rot, en wat doet het pijn als die geheelde scheuren af en toe toch weer barstjes krijgen doordat je opnieuw gekwetst wordt in relaties… In de liefde voor elkaar…
En hoe reageer ik dan? Als ik naar mij zelf kijk dan reageer ik direct vanuit mijn pijn.. Vanuit mijn bloedende hart.. Maar na korte tijd wordt ik stil en zegt mijn hart; Ga naar je Vader, vraag Hem om in jou pijn te komen… En direct schiet door mijn hoofd WWJD..
En wat is het dan fijn om Gods onvoorwaardelijke Liefde te ervaren… Dat God mij al zoveel sterker heeft gemaakt… De scheuren al zo stevig zijn geheeld… Wauw… Dankuwel Heer voor zoveel heling en liefde…
Natuurlijk doet het pijn als zo’n scheurtje lekt… Het voelt of sijpelt er onnodig liefde weg die zo kostbaar is… Of toch niet…. is het onnodige weggesijpelde liefde?? Misschien gebruikt God die liefde die weg sijpelt om mijn scheurtjes extra te verstevigen zodat ze nog sterker worden..
Liefde is; 1 KORINTIËRS 13:4-8a BB
De liefde is geduldig en vriendelijk. Liefde wordt niet jaloers. Liefde schept niet op en vindt zichzelf niet vreselijk belangrijk. Liefde zegt of doet geen onaardige dingen en denkt niet alleen maar aan zichzelf. Liefde raakt niet verbitterd. Liefde vergeeft als een ander iets verkeerds heeft gedaan. Liefde is niet blij met oneerlijke dingen, maar met de waarheid. Liefde vertelt fouten van andere mensen niet door, denkt altijd het beste van een ander en blijft altijd geduldig. De liefde schiet nooit tekort en verdwijnt nooit
Liefde is relatie met de ander… Liefde is verbinding… Liefde is houden van… Maar vertel elkaar die liefde.. Zeg elke dag ik hou van je… morgen kan het te laat zijn…
En komt er een hobbel in de liefde, in de relatie met de ander… Ga in gesprek… Leg het bij… Vertel elkaar je pijn.. Zodat er weer herstel komt, vergeving plaats vindt en de Liefde de harten weer kan vullen❤
God heeft ons een voorbeeld gegeven “Jezus”… God hield zoveel van ons dat Hij zijn enige Zoon Jezus naar ons toe zond om voor ons te sterven zodat de weg naar het eeuwige leven weer mogelijk werd. Dat is Onvoorwaardelijke Liefde voor jou en mij!
Toen het Pasen werd, won de glimlach van zijn eeuwige liefde het van de duisternis van de dood. Citaat Rob Favier
Zorgen…. Het voegt helaas geen seconde toe aan je leven… En toch zijn ze er bij tijd en wijle en kan het je behoorlijk uit je slaap houden…
Zorgen… Waarom eigenlijk… Mijn leven ligt toch in de handen van mijn Heer… Klopt… Maar ik ben ook maar een mens… Met mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties…
Natuurlijk weet ik gelukkig waar ik met dit alles naar toe kan… Bij wie ik moet zijn om mijn zorgen te delen… Ja delen want ze bij Hem laten en er niet meer aan denken of meenemen… Nee dat lukt mij niet met “zorgen”..
Delen… Met de wetenschap dat Hij ze met mij draagt waardoor de last lichter wordt… En mijn Vader voor mij zorgt…
En het is zo waar dat gedeelde smart halve smart is… Het delen van zorgen met vrienden, familie is fijn en doe ik ook… Ik zet onze belevenissen ook regelmatig op facebook… En het doet je goed al die meelevende reacties en bemoedigende berichten eronder of via een andere weg… Echt waar… Maar het delen met vrienden en familie lost niet in die zin de zorgen op… Want zij kunnen er niets aan doen, ja bidden en naast je staan in welke vorm dan ook… Maar verder houdt hun bijdrage op.. Verder reikt hun macht niet… Gelukkig maar..
Maar God daarentegen is wel bij machte om er iets aan te doen… Bij God mag je je zorgen delen in de wetenschap dat Hij voor je zorgt en dat jij niet boven je kunnen wordt verzocht…
Want dat staat in 1 Korinthiërs 10:13De beproevingen die u hebt ondergaan, zijn niet ongewoon. God is trouw, Hij zal ervoor zorgen dat de beproevingen u niet te veel worden. Hij zal ook een uitweg uit de beproevingen geven, zodat u ertegen opgewassen bent.
Wauw wat geeft dat rust, veiligheid en vertrouwen dat wat er ook gebeurt het oke is… Want Hij zegt dat als het moeilijk, heftig of ondraaglijk wordt, Hij ook uitkomst zal brengen… Ik hoef niet bang te zijn want mijn leven is in Zijn hand… I am a Child of God!
En doet God “niets” dan is het ook goed….
Nou dat God “niets” doet is NIET waar… Hij heeft nog nooit “niets” gedaan… Altijd gebeurde er wel “iets”.. Dat “iets” kan zijn; Een lieve vriend(in), bemoediging, troost, hulpmiddelen, medicijnen die helpen, artsen die wijsheid krijgen hoe ze jou het beste kunnen helpen, een operatie die slaagt…. Vul maar in… En ja soms een “wonderbaarlijke Genezing” die Hij alleen kan doen… Maar meestal geeft God herstel in de gewone dagelijkse dingen…
En als je dit weet… Als je dit gelooft… Als je Hem je hele leven toevertrouwd.. Elk vezeltje van je leven… Als je weet bij wie je moet zijn om te delen… Dan kun je het leven aan met al zijn “zorgen”.. Dan komt er rust en een onverklaarbare kracht om door te gaan…
Mijn identiteit ligt in Jezus waardoor ik bergen kan verzetten en ik kan en durf te lopen op water met mijn blik op Jezus gericht…
En ja er zullen nog zware tijden komen, boordevol emoties, tranen als watervallen maar dan bid ik God dat Hij mij wil blijven herinneren dat ik geborgen ben in Zijn hand, en dat niemand of welke situatie ook mij ooit kan roven uit deze Hand…
Wat ben ik blij dat ik een Dochter ben van een Liefdevolle Vader..
Zo kan ik rustig slapen… Wat de uitslag morgen ook zal zijn…
Vanmorgen werd ik wakker na en kort nachtje… mij nachten zijn meestal niet zo lang omdat slapen niet aan mij is besteed denk ik wel eens, ten eerste wordt ik niet moe omdat ik het stofje melatonine mis… maar ben ook zomaar wakker…de diepe slaap krijg ik eigenlijks nooit te pakken… mijn lichaam en mijn hoofd hebben te veel meegemaakt om het natuurlijke proces te pakken… niet aan mij besteed dus en dan ga je andere dingen doen als je veel wakker ligt…
Meestal pak ik af en toe de telefoon om in de bijbel te lezen of op Pinterest bemoedigende plaatjes zoeken… na een poosje leg ik de telefoon weer aan de kant en doe opnieuw een poging om te slapen… gelukkig val ik op een gegeven moment wel in slaap maar dat is dan al vaak laat in de nacht…waardoor de uurtjes kort zijn want de wekker gaat om de normale tijd…
Als je chronisch ziek bent, afgekeurd, thuis zit mis je de structuur van het gewone leven… je hebt geen stok achter de deur om op te staan, dus moet je zelf de structuur aanbrengen, en hoe doe je dat… je moet jou stukje zelf discipline aanspreken, dus gewoon je wekker zetten.. gewoon opstaan en beginnen aan je dagelijkse ritueel…
Dit is mijn ritueel s’morgens
Wekker op mijn telefoon uitzetten
Vlug even kijken of ik nog berichtjes heb
Eventjes scrollen op Facebook
Even scrollen over de mail…
O ja ondertussen mijn echtgenoot Goedemorgen wensen…
Opstaan… aankleden… ontbijten…
Stille tijd samen
En de rest van de dag volgt…….
Ik denk dat velen wel iets van dit “ritueel” zullen herkennen…..
En dan zit je vanmorgen in de kerk en dan hoor je een preek over…
Het is de week van gebed in alle kerken dus zo ook in onze kerk
Jonge en die preek kwam toch binnen…. ten eerste de spreker… wat een enthousiaste pure man.. zo gedreven… zo vol passie… vermanend ook…. maar zo vol liefde… Gods Liefde… ik voelde dat God sprak… dat God tot mij sprak…
Ik zat aan zijn lippen gekluisterd en wilde elk woord wel pakken en in een doosje doen zodat ik het mee kon nemen… het kwam echt binnen in mijn hart.. ik raakte ontroerd over wat hij, wat God zei…
Het bovenstaande stukje over het ritueel vertelde hij en wat was dat herkenbaar voor mij… ook ik had het al zo vaak geprobeerd om het anders te doen.. maar man wat is dat moeilijk… wat is het moeilijk om patronen te doorbreken als die er zo in gebakken zitten… Toch kreeg ik hoop naarmate de preek vorderde..
Eigenlijk was het heel “eenvoudig”.. een Bijbeltekst ging spreken…..
1 Timotheüs 2:1-4 uit de statenvertaling
1 Ik vermaan dan voor alle dingen, dat gedaan worden smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen, voor alle mensen; 2 Voor koningen, en allen, die in hoogheid zijn; opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid. 3 Want dat is goed en aangenaam voor God, onzen Zaligmaker; 4 Welke wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen.
Deze tekst lazen we vanmorgen in de kerk.. en de spreker vertelde dat er staat, volgens de Statenvertaling “VOOR” alle dingen…dat betekend dus dat je voor dat je dag begint, dus voor dat je je ritueel afwerkt… eigenlijk de dag eerst met God moet beginnen… want anders ben je al vol met al die andere zaken voordat je met God je dag begint… en als je ook verder leest in de tekst staat er ook waarom… opdat wij een gerust en stil leven leiden… dat God ALTIJD bij ons is, en dat ons leven tot Eer van Hem zal zijn.
Pff.. die kwam binnen…. en mijn gedachten gingen naar mijn ochtendritueel waarmee ik mijn hoofd eigenlijk al vol maak voordat ik eerst God uitnodig om mij eerst te vullen en dan pas al het andere… en ik denk dat er zeer zeker een kern van waarheid in zit…
Als je je eerst laat vullen door Zijn Geest en Zijn woorden dan begin je de dag in rust…want bij Zijn hart is rust en stilte en als je in die stilte komt dan kan je God ook horen spreken… en kan Hij je vullen met Zijn wijsheid, Zijn Kracht en Zijn Geest… waardoor Hij altijd bij je is, de hele dag door…. waardoor je veel beter met alle ellende, narigheid om kunt gaan…
In plaats van je eerst te laten vullen met alle narigheid, ellende enz enz, en dan naar God toe gaan om je dan pas te laten vullen met zijn Wijsheid, Kracht en Zijn Geest… waarschijnlijk ben je dan al zo vol van alle narigheid en ellende dat er weinig ruimte is voor God en je de dag moeilijker door komt!
Het gezegde zegt toch… “voorkomen is beter dan genezen”…. ik denk dat dat ook in deze situatie zo is…
Eerst naar de bron…. en dan kun je de dag ook aan met alles wat daarin voorbij komt…
Wat een les vanmorgen… en wat wil ik het graag anders doen… wat wil ik graag eerst gevuld worden met Zijn wijsheid, met Zijn kracht en met Zijn Geest… wat een verlangen kreeg ik om het voortaan zo te gaan doen… dus mijn voornemen voor morgen ochtend is niet zo moeilijk… en ik hoop en bid God dat ik het vol mag blijven houden… het verlangen is er in ieder geval.. en ik geloof dat God het ook zegent als je stappen in geloof zet…
En er was nog een ding waardoor het mij zo raakte en waardoor ik merk dat God een geweldige goede en Krachtige God is… “en dat God vandaag de dag echt nog wel tot je spreekt … echt Hij is geen zwijgzame God hoor” zoals ik mijn blog begon over mijn slechte slapen zijn de gevolgen er natuurlijk ook… minder kracht.. meer vermoeid waardoor ik soms de dag begin met de gedachte “hoe kom ik hem door”
Net zoals elke dag hadden mijn man en ik na ons ontbijt onze stille tijd samen. Wij lezen vaak leesplannen van De bijbel App een echt aanrader mag ik zeggen..zo zijn wij nu met het leesplan begonnen 40 dagen voor Pasen… 40 Dagen #Jesus – Daily Devotionals
En vandaag lazen deze Bijbeltekst…
EFEZIËRS 1:18-20
18 Hij zal met zijn licht in jullie hart schijnen. Daardoor zullen jullie weten wat jullie nog zullen krijgen. Jullie zullen dan werkelijk kunnen begrijpen wat voor geweldige erfenis Hij aan de gelovigen gegeven heeft. 19 Ook zullen jullie dan begrijpen hoe onvoorstelbaar groot zijn kracht is in ons die in Hem geloven. 20 Want Gods kracht werkt in ons. Die kracht is dezelfde sterke macht waarmee God Jezus weer levend maakte. En het is dezelfde macht waarmee Hij Hem in de hemelse plaatsen een plaats gaf naast Zichzelf.
Vaak kiezen wij voor leesplannen met een overdenking om opgebouwd te worden… en ook hier zat een overdenking bij..
#IBelieve (Leo Bigger)
Ik heb al weleens iets geërfd. Ik kan je zeggen dat het goed voelt om eenvoudigweg iets te ontvangen, zonder er iets voor gedaan te hebben om het te verdienen. Oké, het was ‘slechts’ een voorproefje van mijn erfenis. Eén van onze familieleden verkocht een huis en verdeelde de opbrengst onder de nakomelingen. Hierdoor waren wij in staat om te investeren in ons eigen huis. Is het dan toch waar dat ‘dingen altijd gebeuren als je ze het minst verwacht’?
En nu? Ben je jaloers?
Het is makkelijk om jaloers te worden als je jezelf vergelijkt met anderen. Hij heeft meer dan ik, zij ziet er beter uit dan ik, zij ervaren Jezus meer dan ik.
De Bijbeltekst van vandaag laat duidelijk zien dat we geen enkele reden hebben om jaloers te zijn want een rijke erfenis, die we nu niet kunnen zien, wacht op jou en mij omdat we bij God horen. En dit geldt niet alleen voor de dagen die nog komen moeten, maar ook vandaag al. De kracht die Jezus deed opstaan uit de dood is in ons en op elk moment voor ons beschikbaar. Word wakker – lijkt het naar ons uit te schreeuwen! Alles wat God beschikbaar heeft, is al in jou aanwezig.
Actiestap:
Als alles wat voor jou klaargelegd is al in jou aanwezig is, laten we dan bidden met geloof voor iemand die God nog niet kent. Het is iets kleins voor God, die Jezus uit de dood heeft opgewekt, om deze vriend uit een geestelijke dood tot leven te brengen.
Uit deze overdenking sprong voor ons het onderstaand stukje tekst..
De kracht die Jezus deed opstaan uit de dood is in ons en op elk moment voor ons beschikbaar. Word wakker – lijkt het naar ons uit te schreeuwen! Alles wat God beschikbaar heeft, is al in jou aanwezig.
Wauw… die kracht… die kracht is dus ook voor ons, voor jou!!
Die zelfde kracht die Jezus deed opstaan uit de dood zit ook in ons… en in de kracht kunnen wij het leven aan… kom ik de dag door… en wat is het geweldig om te zien hoe God Zijn woorden bevestigd… Eerst lezen wij erover in onze stille tijd en dan later reikt God in de preek de handvatten aan… hoe wij in Zijn kracht kunnen gaan staan… hoe wij de dag goed door kunnen komen en uit kunnen delen van wat God ons geeft…
De Dag Beginnen Met Hem….
Waar begin jij de dag mee?!?!
En het mooie van samen stille tijd houden, is dat je er samen over kunt doorpraten… en elkaar ook hierin kunt bemoedigen en het kan toepassen.
Het is voor ons op dit moment niet een makkelijke tijd… mijn echtgenoot heeft vorige week de voorlopige diagnose CADASIL gekregen…. een ernstig erfelijke vaataandoening in de hersenen.
CADASIL staat voor Cerebrale Autosomaal Dominante Arteriopathie met Subcorticale Infarcten en Leukoencefalopathie. CADASIL is een nog vrij onbekende, erfelijke ziekte die gekenmerkt wordt door TIA’ s, herseninfarcten, migraine met aura, dementie en psychiatrische symptomen.
Wij hopen dat hij binnenkort naar Leiden kan “LUMC” voor erfelijkheidsonderzoek en dat daar duidelijkheid komt…de Neuroloog komt uit op CADASIL omdat alle andere dingen zijn onderzocht en uitgesloten en dit er eigenlijk alleen nog overblijft… nu mag de neuroloog deze aandoening niet zo maar stellen en daarom moeten we naar Leiden voor de bevestiging…
Deze aandoening is heftig en ook een onvoorspelbare aandoening, waarvan wij niet weten hoe die eindigt en hoe snel het zal gaan…dat het snel gaat merken wij inmiddels aan de symptomen die mijn man al heeft en dat het snel achteruit gaat… hij is als het ware een tikkende tijdbom… en het is een diagnose waar je geen kant mee op kunt want er is helaas “nog” helemaal niks aan te doen… er is geen behandeling of medicijn voor.
Het bijzondere is aan dit alles is, dat wij ondanks de heftige diagnose, God zo dichtbij ervaren… mijn echtgenoot gaat geen fijne tijd hier op aarde nog tegemoet maar hij ervaart een enorme rust hierin… hij zegt: “weet je Mirjam… God is erbij.. en ik weet waar ik naar toe ga.. en tot die tijd zal God mij de kracht geven maar ook de wijsheid…. en ik hoef niet te lijden wat ik niet aankan… en wat ik moet lijden ben ik dan ook sterk genoeg voor, want God zegt in de bijbel dat je niet boven je krachten verzocht zult worden en dat Hij als het te zwaar wordt Hij dan ook uitkomst gaat geven”…
Wauw wat een Getuigenis.. en wat een enorme kracht en rust straalt hij hiermee uit… wat een rotsvast vertrouwen in zijn Heer…. pfff…. hier kan ik nog wat van leren…
Natuurlijk hebben we onze paniek momenten… maar dan mogen we elkaar aan onze Jezus herinneren die ons draagt… en hierdoor ervaren wij Zijn Kracht… in ons lijden is Hij nabij..
En als het te zwaar wordt mogen wij bidden om uitkomst…dan mogen wij God aanroepen om verlichting… en zoals mijn man zegt… “Ik ben er klaar voor… God mag mij thuishalen… mijn leven is klaar hier op aarde… ik verlang om naar Hem toe te gaan… nooit meer pijn, nooit meer verdriet maar voor altijd vreugde en voor altijd in de nabijheid van Jezus”…
Oei…. wat een ontzettend dubbel gevoel…verdriet en iemand het beste gunnen.. kruisen elkaar hier…
VERDRIET omdat ik hem absoluut nog niet kwijt wil… NOG LANG NIET… maar ik wil ook niet dat hij moet lijden en dan GUN ik hem het BESTE…. en waar is onze toekomst.. in de Hemel… De Hemel waar het goed is… er is geen BETERE plek!!!
En dan mag en kan ik hem voorzichtig stapje voor stapje loslaten… makkelijk?? NEE…absoluut niet!!!
Maar ik probeer het, en ik mag bidden, in de wetenschap dat waar hij naar toe gaat het fantastisch is… en dat gun je toch iedereen!!!!
Maar er is nog een kant, en die kant wil ik ook niet onbenut laten… ik weet en gelukkig weten wij dat samen… dat wij ons elke dag opnieuw uit mogen strekken naar God en Hem bidden om GENEZING…. ik bid elke dag dat er een wonder mag gaan gebeuren…dat God hem geneest… dat God de situatie omkeert… en ik hoop en bid dat er heel veel met mij mee willen bidden…
Maar doet God het niet dan is het goed… dan heeft God een ander plan… ik vertrouw erop dat wat er ook gebeurt, het GOED is… want ik geloof in een GOEDE GOD! Een God die van ons houdt en voor ons een Hoopvolle toekomst heeft…
En eens zullen we elkaar weer zien!
Tot die tijd mogen we vol houden.. ieder op zijn plek.. ieder in zijn of haar situatie…
Het nummer van Kees Kraaijenoord “Houd Vol” kan ik niet met droge ogen zingen en toch kies ik ervoor om het te zingen… te zingen met een vast vertrouwen dat in deze situatie ik niet alleen ben, al voelt het soms wel zo… want stukje bij stukje raak ik mijn man kwijt… moet ik hem loslaten… maar God is erbij en houdt mij, houdt ons vast…
Wat mag ik graag Creatief bezig zijn!
Dus voor kerst weer even wat in elkaar geknutseld…
En ja bij ons heeft kerst zijn intrede gedaan.. Wij vieren Sinterklaas niet maar zijn gericht op het feest van het licht!
Waar gaat jou hart naar uit!?
Ja er zijn mensen die kerst ook niet meer willen vieren vanwege dat de Here Jezus niet met kerst is geboren…
Ik vier het feest van het licht wel en om de volgende reden…
Hoe bereiken wij de mensen met het evangelie? De geboorte van Jezus??
De wereld weet heel goed wat “kerst” in het diepst betekend… Maar viert niet meer de geboorte van Jezus maar de gezelligheid en alle goeds van eten en drinken…
Als ze een keer de kerk bezoeken is dit met kerst of oud en nieuw…
Dus juist tijdens deze dagen kun je een getuige zijn, een gesprekje aanknopen met deze mensen en ze vertellen waar kerst echt om draait…
Zou je niet meer kerst vieren dan is dat toch een gemiste kans….
De wereld is donker en de duister, de mensen zijn bang, ongerust en rusteloos.. Er is maar 1 Iemand die dat kan veranderen , en dat is Jezus…. Ons Licht!!
En wij zijn de getuigen van Jezus
Als jij een kind van Hem bent door Ja gezegd te hebben op Zijn uitnodiging…
Geloof je dat Hij geboren is als baby, mens geworden is onder de mensen…. Dat Hij de Zoon van God is, de schepper van hemel en aarde, en dat Hij jou zonden aan het Kruishout heeft gedragen zodat ze vergeven zijn… zodat de weg naar de Vader weer open is en jij Eeuwig Leven mag ontvangen..
Wat een boodschap, wat een toekomst.. Dan wil je toch maar 1 ding en dat is deze boodschap door vertellen!
Ja zult je zeggen dat kan het hele jaar door, en dan geef ik je gelijk.. Dat moet het hele jaar door maar met kerst is het een uitgelezen kans, dan staan mensen meer open voor het goede nieuws…
Met kerst en oud en nieuw zijn mensen socialer, Gaan mensen naar de kerk, Hebben ze behoefte aan vrede… Denken ze meer over het leven na…. Staan meer bij het leven stil… Overdenken het afgelopen jaar… Willen verzoening…
Zoveel goede momenten om ze te vertellen hoe en wie ze dat kan geven…
En daarom vier ik kerst…. Het feest van het Licht….
Gisteren een geweldige avond gehad. Wat is er mooier dan je hobby uitoefenen midden tussen je vrienden….ik heb zo genoten en zo blij en dankbaar dat het weer kan!
Twee jaar had ik mij steeds opgegeven, sommige repetities mee gedaan, maar de concerten haalde ik niet vanwege mijn chronisch ziek zijn… en ja dan komt het moment dat ik van het voorjaar dacht… ik geef mij nog 1x op, haal ik de eindstreep dan weer niet dan is het klaar…dan sluit ik dit hoofdstuk!
Terwijl ik mij opgaf moest ik nog voor de eerste keer aan mijn hernia geopereerd worden, ik wist toen niet dat er ook nog een tweede keer aan zat te komen.. na de eerste operatie had ik de moed al opgegeven dat het zou lukken, want na de 1e operatie was de hernia in 2 dagen terug… en ja na drie maanden wist ik dat ik nog een keer geopereerd moest worden… ik lag al veel op bed en mijn activiteiten waren tot bijna 0 gedaald… de tweede operatie kwam en weer ging het mis en was de 2 dagen later de hernia weer terug… maar toen kreeg ik het medicijn Baclofen en de vele gebeden zorgden ervoor dat ik langzaam opknapte en het lichaam de hernia zelf weer kon herstellen… wat was ik blij dat er eindelijk een dokter was die mij geloofde en mij en de Dystonie serieus nam… en wat was ik blij dat ook God zijn krachten liet zien tijden gebeden en langzaam trad mijn herstel in..
En ja ik kon een van de oefendagen mee doen en als dat lukt dan mag je ook mee optreden…
EN IK STOND ER! Stralend als de Zon…. Zoals Hij mij destijds heeft beloofd…. en Hij komt Zijn beloften na als wij Hem maar vertrouwen!
Hij was er bij en in Zijn kracht heb ik het kunnen doen… samen met mij lieve vrienden mochten wij Hem de eer geven!
Voor het wonder wat Hij in ons leven doet.. en ook in jou leven kan gaan doen en misschien al heeft gedaan!
Een van de nummers die we mochten zingen was You Raise me up!
Dit nummer kon ik niet zonder tranen en kippenvel zingen, helaas geen filmpje van maar wil het wel met jullie delen tekst met een filmpje van Youtube:
When I am down and, oh my soul, so weary; When troubles come and my heart burdened be; Then, I am still and wait here in the silence, Until you come and sit awhile with me.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
There is no life – no life without its hunger; Each restless heart beats so imperfectly; But when you come and I am filled with wonder, Sometimes, I think I glimpse eternity.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
You raise me up, so I can stand on mountains; You raise me up, to walk on stormy seas; I am strong, when I am on your shoulders; You raise me up… To more than I can be.
Na mijn vorige blog is er al weer heel veel gebeurd waardoor ik niet direct mijn verhaal verder kon vertellen.. Ook had ik de pech dat mijn computer stuk was gegaan en ter reparatie weg moest.. en dan ben je onthand… maar gelukkig hij is er weer en weer gemaakt!
Maar goed ik eindigde in mijn vorige blog dat ik klaar was om de operatie in te gaan…
In mijn blog Daar Lig je dan! heb je kunnen lezen wat er tijdens en na de operatie allemaal is gebeurt…
Tijdens mijn verblijf in Zwolle had ik contact met oudsten van de Ichtus gemeente en voelde mij enorm door deze mensen gedragen, ik wist ook dat er heel veel mensen, vrienden biddend om ons heen stonden… dit deed mij enorm goed.. wij waren helemaal nog niet bij de Ichtus aangesloten en kwamen er nog maar net als gast… maar ik had de vrijmoedigheid genomen om de oudsten te mailen en zo kwam er onverwachts een Herdersechtpaar bij ons op bezoek in het ziekenhuis.. om met ons te praten maar ook voor ons te bidden… en wat ik ontzettend fijn vond dat ze zelfs ons hebben gezalfd zonder dat wij er van te voren om hadden gevraagd… die betrokkenheid deed ons heel erg goed… door deze mensen heen wist ik dat God mij op het oog had en dat Hij in alles erbij was…
En ik kreeg zo’n enorme rust… Hij droeg mij en Hij zorgde er ook voor dat de medicijnen zijn werk gingen doen… alhoewel ik ontzettend last van de bijwerkingen hield mocht ik op een gegeven moment toch naar huis… en verder thuis revalideren en kijken hoe het zou gaan…
Heerlijk naar huis.. wat was ik blij en dankbaar… ik pakte mijn leventje thuis al snel weer op… maar ik kon nog niet veel en lag merendeel van de dag op bed… ik wilde zo graag weer deelnemen aan het maatschappelijke leven… maar mijn lichaam stond het niet toe… mijn hernia was ook weer terug door de vele verkrampingen en spasmen dus ja ik was al met al met die operatie niet veel opgeschoten…
Maar hoe nu verder Heer.. dit kon toch niet het einde zijn van alles… dit is toch niet mijn leven… op het bed voor het raam… mijn verhalen opschrijven maar verder weinig tot geen contacten… niet meer goed naar de kerk kunnen… dus niet opgebouwd worden.. ook als je thuis mensen weinig ziet is het lastig om zelf dicht bij God te blijven… natuurlijk probeer je het wel en zeer zeker ook samen als man en vrouw elke dag in God handen leggen maar de eenzaamheid was groot….
Ik voerde mijn enorme strijd hierin… maar langzaam aan ging het door de baclofen ook wel weer stapjes goed… ik had in ieder geval die verkrampingen en spasmen nog maar zeer weinig dus dat hielp om mijn lichaam goed te kunnen ontspannen…. en op een zondag kreeg ik zo,n verlangen om weer naar de kerk te gaan…
Ik had gehoord dat op zondag s’avonds er een Wonderlijke Zondag in Wierden van Martin Koornstra zou zijn in VBG De Ichtus.. diep van binnen had ik er wel oren naar om daar naar toe.. ik had sinds de vorige gebeden wel weer de drive om naar deze diensten te gaan en ook voor mij te laten bidden.. ik wist dat ik mij uit mocht strekken naar God maar dat ik het bij God mocht laten wat Hij er mee ging doen… maar ik mag elke keer weer naar Hem toe…
Alleen ik was helemaal niet in staat om te gaan… ook omdat ik ontzettend twijfelde… wat als er niks gebeurd… ik ben wel een potentieel slachtoffer in mijn elektrische rolstoel… wat als ik weer teleurgesteld naar huis moest gaan… natuurlijk ben ik ontzettend blij als er bij andere mensen genezingen plaatsvinden… maar ik was er zelf zo aan toe merkte ik maar durfde dat gevoel eerst niet toe te laten… ik werd er bang van… ja maar Heer… dat is toch niet voor mij.. ik moet dit toch dragen…het zijn de gevolgen van mijn verleden…
Het bijzonder was dat God het verlangen steeds groter maakte…. Verlangen in mijn hart werd steeds heftiger…. het verlangen naar een ontmoeting met Jezus en daarin genezing werd zo groot dat ik het niet meer aankon… allerlei emoties vlogen door elkaar heen… ik voelde mij in een achtbaan van emoties… ik was bang… bang dat het werkelijk zou gebeuren… bang voor teleurstelling dat ik echt moest dragen wat mij overkwam… maar tegelijk ook hoop… hoop dat God een plan heeft ook met mij… een plan met mijn toekomst.. Hij had mij toch het beeld laten zien dat ik zou zingen.. staand en stralend als de zon voor zijn aangezicht… dus hoop was er zeker wel bij mij… maar…..
De tijd ging door en we naderden het punt dat we een beslissing moesten maken.. gaan we wel of gaan we niet….
Ik zei tegen mijn man… we gaan… God roept mij!!
En we stapten in de auto.. rolstoel achterin en op naar Wierden… ik was zo zenuwachtig dat praten moeilijk ging… dat mijn keel dicht geknepen werd… ik was niet meer bang maar meer zenuwachtig wat gaat er gebeuren Heer… waarom heb ik zo’n enorm verlangen???
Maar aangekomen in Wierden…vloeide de zenuwen weg en de dienst begon… de aanbidding was geweldig en ik stond open voor Zijn leiding.. Martin vertelde een paar dingen en daarop begonnen de wonderen… zo bijzonder…dingen die hij niet kon weten kreeg van God op zijn hart gelegd… hij bad ook voor vele ziekten en aandoeningen en men kon gaan staan als hij iets opnoemde… ik dacht bij mijn eigen..dan kan ik de hele avond wel blijven staan…geloof dat dat niet de bedoeling is en ik had er ook geen energie voor.. dus ik bleef zitten in mijn Rolstoel en wist als God een plan had deze avond dan kon Hij het ook in mijn rolstoel doen op de plek waar ik zat!
Op een gegeven moment riep Martin mensen op die pijnlijke handen hadden om te gaan staan… ik dacht bij mijzelf Heer u Weet precies wat ik mankeer… ja pijnlijke vingers en handen heb ik… het belemmert mij enorm in mijn dagelijks leven… maar ik liet het los en bad mee voor al die mensen die waren gaan staan…dat God ze aan mocht raken….en wat gebeurde er tijdens dit gebed mijn handen werden helemaal warm… het stroomde helemaal vol met warmte… ik had enorm koude handen op dat moment omdat ik erg last had van mijn Syndroom van Raynaud…. dus mijn vingers waren spierwit en er zat geen druppel bloed meer in… maar ze werden gloeiend heet en de pijn vloeide weg… ik had geen pijn meer…
Halleluja… God heeft mij aangeraakt…. ik heb geen pijnlijke handen meer, geen kramp meer, geen stijve vingers meer… ik kon met mijn vingers niet meer snelle bewegingen maken die je bij de dokter altijd moet doen als test….en warempel ik kan het weer…. De dienst ging verder en verschillende wonderen gebeurden… en God was duidelijk aanwezig… Je zag God aan het werk… Aan het einde van de dienst kon je nog naar voren gaan om verder met je te laten bidden door teamleden van De Royal Mission…. ik ben ook naar voren gegaan en heb voor mij laten bidden… weer had ik een ontmoeting met God… God kwam in mijn hart en bevrijdde mij verder van obstakels waar ik last van had… Hij liet mij zien hoeveel Hij van mij hield.. en weer een stukje gekwetst hart werd genezen… God is zo groot… lichamelijk gebeurde er verder niets en we zijn na een bewogen avond naar huis gegaan… ik heb het bij God gebracht die avond en ook tegen Hem gezegd… U gaat verder… mijn handen zijn genezen… dank U wel… het is goed zo…. Maar na twee drie dagen kon ik meer bewegen… ik kreeg veel meer energie… had geen last meer van depressieve buien… en voelde mij zo gedragen… langzaam aan kwam ik wat meer uit bed… en begon kleine stukjes te wandelen..
Op een dag zei ik tegen mijn man ik heb ook al een week helemaal geen pijn meer in mijn rug.. geen pijn meer in mijn spieren en gewrichten… ik wist niet wat ik meemaakte… we breiden de wandelingetjes langzaam aan uit.. en ik genoot ervan…
De kleine dingen waren weer mogelijk… samen hand in hand lopen… samen door het bos in de bladeren schoppen… gewoon van elkaar genieten in de natuur… niet meer op afstand maar dicht bij… ik werd er zo gelukkig van..
En God ging door… ik mocht het zingen ook weer oppakken…en dat ging goed.. heerlijk om je stem weer te kunnen en mogen gebruiken om Hem de eer te geven.. Om Hem te danken voor wat voor geweldige wonderen Hij in mijn leven heeft gedaan en nog doet…
En elke dag merk ik dat ik stapje voor stapje verbetering ervaar… natuurlijk heb ik nog een lange weg te gaan… het energie level is 0,0 en helaas is er ook een andere kant…de duivel wil namelijk niet dat het goed met mij gaat en weet mij ook op de zwakke plekken te pakken… mijn lichaam is zo ontzettend kwetsbaar door wat het allemaal heeft meegemaakt in het verleden en dat zal ook zo blijven maar ik mag mij gedragen weten door Hem die ook mijn verleden kent en die ondanks alles van mij houdt en voor mij strijd… Hij is sterker dan de satan….
Doordat ik nu veel meer beweeg en actiever word gaat mijn lichaam ongelofelijk protesteren… mijn Dystonie is nog altijd wel aanwezig en ook niet genezen… maar het vervelende is dat Dystonie getriggerd word door negatieve emoties maar ook door positieve gelukkige emoties en dat is nou precies wat de duivel weet en mij op weet te pakken..
Maar zoals ik al zei mijn God is Sterker, Groter en Machtiger..
Even een voorbeeldje hoe God laat zien dat Hij Groter, Sterker en Machtiger is… ik ben weer aan het zingen en heb vorige week zaterdag een oefendag gehad voor projectkoor van The Choir Comapany voor het optreden met het Project The Young Messiah van Tom Parker… ik doe mee maar het is heftig…doordat ik nu weer zing en erg gelukkig ben… speelt de Dystonie op… het triggert de spieren die ik meer gebruik.. mijn borstspieren dus.. maar ook mijn hart en mijn slokdarm zitten daar..dus na een hele dag zingen ging mijn hart moeilijk doen… hartkramp en slokdarm verkrampingen waren het gevolg….het hart gaf aan dat het niet eens was met de gang van zaken…. ik moest op de gegeven moment de dokterspost bellen, had gehoopt dat het af zou zakken….maar gebeld en na een half uurtje met de Ambulance naar het ziekenhuis gebracht… na onderzoeken gelukkig weer naar huis… maar die maandag ernaar nog een keer.. en weer met de ambu naar het ziekenhuis.. wat baalde ik maar ik heb geleerd de laatste tijd om het los te laten en het over te geven aan Hem die overal controle over heeft ook over dit stukje van mijn lichaam.. Ik was ook totaal niet bang dat het niet goed was met mij hart… alhoewel je natuurlijk je vraagtekens had… maar ik kwam weer thuis van het ziekenhuis en dan geeft God een ongelofelijk nummer op dat moment door de radio heen….. Het nummer “God Give me a song” van Oslo Gospel Choir werd gespeeld… mijn nummer… God dat hun nummers mij door de diepste dalen hebben gedragen..dus hoe mooi om op zo’n heftig moment dit te mogen horen en weer werd ik bevestigd dat ik zal blijven zingen wat er ook gebeurt!…
En God gaat door… ik heb al eerder gezegd dat ik geloof dat God het bij mij in kleine stapjes doet zodat ik het kan handelen… en ik ben blij en dankbaar voor die kleine/grote wonderstapjes…. en dat ik zou verder mag bouwen aan Zijn plan met mijn leven… Hij was erbij zondagavond in Wierden en is mijn verlangende hart tegemoetgekomen.. heeft het nu alleen aan de wonderlijke zondag gelegen.. dat daar God mij genezing heeft gebracht… nee ik geloof er niks van..het is een optelsom…
Op al die gebeden die er uitgesproken zijn bouwt God zijn Troon… op die gebeden en mijn overgave, vertrouwen en geloof dat het goed zou komen heeft God Zijn werk gedaan… Hij gebruikt en doet alles meewerken ten goede…..
Ik ben blij, gezegend en verwonderd over deze wonderlijke God! Die ALLES gebruikt en Alles mee laat werken ten goede.. zodat Zijn plan met mij tot ontplooiing zal komen… Hoe ik laat mij graag verrassen….Ik laat het Los en geeft mij Over, ik Vertrouw 100% mijn Schepper en mijn Vriend en Geloof dat Hij het beste met mij voor heeft… Het gaat mijn verstand te boven echt waar!
Vriendelijke woorden zijn als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam
Ongelofelijk wat een waarheid…
Een vriendelijk woord is als honing voor de ziel en als medicijn voor het lichaam…
Het is de week van de eenzaamheid…
Ik twijfelde of ik er wat over zou delen.. maar het is zo herkenbaar en het bleef maar door mijn hoofd spelen…
En dan kan je niet anders dan delen…
Vriendelijk woord… Wat verlangen er veel mensen soms naar zo’n vriendelijk woord.. maar je kunt zo’n vriendelijk woord alleen maar krijgen als men iemand ziet, als er iemand langs komt… of via een telefoontje of kaartje…
En als je chronisch ziek bent, ouder wordt, en daardoor veel thuis zit.. dan word je sociale kringetje erg klein…
Je levert in.. de dagen zijn soms erg lang… en als je ziek bent kun je niet zomaar even de straat op, als je ouder wordt vallen je vrienden van jou leeftijd langzaam om je heen weg.. allemaal factoren waardoor je kringetje kleiner wordt…
Wat is het dan fijn als je een bezoekje krijgt, een kaartje op de mat valt, of een telefoontje hoe het met je gaat…
Maar wat is het toch vreselijk lastig om er te zijn voor de ander… want iedereen is druk, er wordt van de “gezonde” mens ook heel wat verwacht.. de sociale druk is groot en de werkdruk is ook groot..
Als je thuis komt van je werk of van een drukke dag, zou ik mij voor kunnen stellen dat je moe bent.. thuis wacht ook nog een leven op je als je getrouwd bent of kinderen hebt.. of je hebt gewoon naast je dagelijkse werk nog een sociaal actief leven door bv sport of een vereniging waar je bij zit… en als je dan thuis komt ben je moe en heb je geen zin om nog langs oma te gaan of langs je zieke vriendin, of en telefoontje te plegen.. je bent moe van de dag…
Wat zeer begrijpelijk…
En wat vind ik het dan lastig, als je dit allemaal bedenkt.. om te zeggen dat je soms snakt naar een telefoontje, dat je snakt naar een knuffel van een lieve vriendin die langs komt, of dat je behoefte hebt aan een vriendelijk woord..
En toch….dat verlangen is er.. en ik weet dat het bij heel veel mensen speelt.. ik ben helaas niet de enige die weet wat eenzaamheid is..
En weet je dan komt ook nog een stemmetje om de hoek die je aanklaagt en zegt wie ben jij om dit te verlangen.. en dan voel ik mij ook nog schuldig dat ik mij eenzaam voel en dat verlangen soms zo sterk heb..
En de pech die ik heb is dat ik een enorm gezelschapsmens ben… wat de eenzaamheid nog meer benadrukt… had ik dat maar wat minder… dan was het verlangen in ieder geval wat minder geweest…en was het misschien wat minder pijnlijk…
Eenzaamheid maakt ziek… het is in ieder geval geen gezond gevoel.. verdriet kan je ineens overvallen.. het gevoel van eenzaamheid kan ineens als een zware deken over je heen vallen… en vaak op de gekste momenten… en oo wat doet dat pijn… en wat geeft het een gevoel van onmacht.. want je denkt bij je zelf dat jij je zo niet mag voelen als er niemand komt of als je niemand ziet, omdat die ander er ook nog eens niks aan kan doen als deze haastige wereld hem of haar zo opslokt…
Maar is dat eerlijk om te denken dat jij je zo niet mag voelen… ik denk het niet… het heel logisch om je eenzaam te voelen want het is waar… als je chronisch ziek bent wordt je wereld kleiner, als je ouder wordt, wordt je wereld kleiner… het is de realiteit… en de mensen hebben geen tijd meer voor elkaar ook dat is realiteit.. deze wereld slokt alles op.. deze wereld is zo gehaast geworden… er zijn niet voor niks zoveel mensen overspannen of krijgen een burn-out… en ook die mensen worden dan geplaagd door eenzaamheid…. en het cirkeltje is rond…
En dan rijst bij mij de vraag… wat kunnen we hier dan tegen doen??
En dan denk ik dat we die vraag bij beide partijen mogen neerleggen… wat kan de eenzame er aan doen en wat kan de drukke sociale mens er tegen doen…
Ik wil graag bij mij zelf beginnen.. ik denk dat wij als eenzame mensen er ook wat aan kunnen doen…
blijf niet bij de pakken neerzitten maar zoek het sociale leven op… zoek zodra je een beetje energie hebt wel de activiteit op waar je al zolang naar toe wilt gaan, ga die ene zondag wanneer je er de kracht voor hebt wel naar de kerk, of door de week naar de huiskring..
Ga wel naar die verjaardag of jubileum als je er de puf voor hebt of zorg dat je van te voren je rust pakt zodat je er wat meer energie voor hebt..
Pak de telefoon en bel je vriendin zelf op als je zo ziek bent of slecht ter been dat je niet kunt gaan… als het niet past zegt ze het wel…
Pak je computer en stuur een kaartje via Kaartje2go een site waar je zelf op een creatieve manier prachtige kaartjes op kunt maken en die je online kunt versturen als je zelf niet naar de brievenbus kunt, ten eerste heb je wat te doen en ten tweede het is niets leuker dan een kaartje te krijgen dus je maakt iemand heel gelukkig…
Ga bij een vereniging… bijvoorbeeld een leuk gezellig koor als je daar de energie en de gelegenheid voor hebt…
Ga naar een club van je hobby.. bijvoorbeeld een breiclub.. ben je lekker bezig, niet alleen maar samen..
Wat kan ik er toch veel bedenken om eenzaamheid tegen te gaan… maar wat doe je als je echt niet van huis kunt, als je veel aan bed gebonden bed of simpelweg geen energie hebt om er op uit te gaan.. dan wordt het gewoon verdraaid lastig en ben je toch meer op de ander zijn bezoekjes en telefoontjes enz. aangewezen…
Wat zou dan die drukke sociale mens kunnen doen?
Misschien ontsnappen aan de het drukke haastige leven wat de wereld je oplegt
Maak gewoon simpelweg tijd vrij voor de ander
Stuur eens een kaartje.. kleine moeite van 5 minuten
Doe eens een belletje… ook een kwestie van een paar minuten.. hoeft niet lang want lange gesprekken kan vaak een chronisch zieke toch niet handelen..
Vraag de chronisch zieke wel of ze zin heeft om een kopje thee of koffie te komen drinken
Nodig de chronisch zieke wel uit op een verjaardag… lukt het niet dan zegt deze persoon het wel… maar alleen al uitnodigen zorgt er voor dat je als chronisch zieke nog meetelt… dat je nog belangrijk bent.
Stuur eens een berichtje via social media… waar iedereen bijna elke dag wel een paar minuten op zit..
Goh alweer heel wat mogelijkheden en ongetwijfeld zullen er nog wel veel meer tips zijn..
En wat is er voor mij best nog wel veel werk aan de winkel als ik dit allemaal opschrijf en na lees… pfff kan er nog veel van leren…. ik kan veel aan mijn eigen eenzaamheid doen… en ik weet dat dit voor mij best nog wel leerpuntjes zijn… het is voor mij lastig om dit te leren omdat ik het niet gewend ben geweest… heb zo lang geen sociaal leven gehad, dat om gaan met dit sociale leven niet makkelijk is.. en als ik heel eerlijk ben durf ik vaak ook niet… omdat ik mij nog vaak te veel voel…te vaak nog steeds last heb van die leugentjes in mijn hoofd, die actief bezig zijn om mijn minderwaardigheidscomplex aan te wakkeren…en die ik elke keer weer weg stuur maar mij vaak wel weerhouden om de stappen te nemen…. maar al doende leert men… en ik ga door…
Maar helaas soms heb ik die opties ook niet… want wat ontbreekt het mij vaak aan energie… wat laat mijn lichaam mij vaak in de steek en dan ben ik afhankelijk van dat ene telefoontje, berichtje, kaartje of bezoekje met dat vriendelijke woord…
En uit ervaring weet ik wat een vriendelijk woord doet… als ik een appje krijg, of een berichtje van Facebook, of iemand belt met de vraag hoe het met mij is… of komt spontaan langs… dan maakt mijn hart een vreugde sprongetje… dan krijg ik een heel speciaal dankbaar gevoel in mij… omdat ik weet dat het niet gewoon is…. omdat ik het als iets heel speciaals voel als dat gebeurt omdat ik de andere kant ook weet…omdat ik weet hoe eenzaamheid voelt.
Ik ben ontzettend dankbaar voor elk vriendelijk woord want het doet mij meer dan welke pil ik ook krijg van de dokter…
Een pil is misschien heilzaam voor mijn lichaam maar een vriendelijk woord is heilzaam voor mijn ziel!
En als die eenzaamheid als een zware deken over jou heen valt, weet dan dat je nooit alleen bent… dat er altijd altijd iemand is die jou vast houdt… je bent echt nooit maar dan ook nooit alleen… 1 Iemand is er altijd… dat mag je weten al voel je dat op dit moment niet.. tenminste ik voel het niet altijd maar ik weet het zeker.. en dat sleept mij er dan doorheen.. Hij zit naast je op de rand van je bed of bij je op de bank… Hij houd je hand vast…
Als je wilt reageren op deze blog… zou je dan willen reageren met een vriendelijk woord..
Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: ‘Oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt? Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?’
Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte, en zei: ‘Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woorden die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt.’
Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon er niets bijzonders aan ontdekken. ‘Maar het is een gewoon potlood, niets speciaals!’
‘Het is maar hoe je ernaar kijkt’ zei oma
Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou – maar dan moet je ze wel onthouden – tot iemand zullen maken die altijd in vrede zal leven met de wereld:
Ten eerste: Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.
Ten tweede: Af en toe moet ik stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus je moet wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.
Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijker is om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus, wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte, het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: hij laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar voortdurend van bewust te zijn.’
Wat ben ik toch de laatste tijd een emo bommetje, ik voel mij soms zo zwak… en als ik dan ga relativeren is het ook niet zo verwonderlijk dat iemand breekt, heb nogal wat vóór de kiezen gehad….
Ik voel mij zo vreselijk zwak af en toe en dan breek ik, en wordt ik zo emotioneel, weet je als je toekomst hier op aarde soms zo onzeker lijkt en je niet weet of je ooit je plekje vindt hier op deze aarde dan wordt je emotioneel en dat mag. …Gelukkig mag dat. ..
Ik ben over het algemeen niet zo lief voor mijzelf ,moet dat nog echt leren, gaat wel steeds beter, maar toch…. Pfff moeilijk hoor, altijd maar die zelf veroordeling, “je moet sterk zijn”, “niet huilen”, “dat moet je toch kunnen”, en ga zo maar door, en dat is niet lief voor jezelf zijn…. en eigenlijk doe je jezelf daar tekort mee, maar ook doe ik hiermee God tekort, God die mij heeft gemaakt als een prachtige dochter waar Hij trots op is, die Hij zo graag wil zien stralen, waar hij zo graag wil dat ze haar plek inneemt hier op aarde om haar missie te vervullen…. de missie die Hij voor haar heeft klaar liggen, maar er is een iemand die dat niet wil, die alles ja echt alles uit de kast trekt om dat te voorkomen…. ziekte, ongemak, pijn, zorgen enz enz hij schuwt geen enkel ding..
En ik ….ja wat doe ik… help ik God een handje en daarbij mijzelf om daar te komen of help ik de andere kant. …
En dan weet ik dat ik God en mijzelf niet help door zelfveroordeling… en regelmatig hoor ik een stem in mij… Doe dat nou niet…wees nu eens lief voor jezelf, neem rust die je zo nodig hebt, je hoeft het allemaal niet te weten en te kunnen, wees klein, wees eens zwak, geef eens toe aan je emoties. .. en vooral wees dan niet bang dat je onderuitgaat, want dat gebeurt niet, want mijn eeuwige armen zijn onder jou, ik laat je niet vallen of roven uit mijn hand…..
En het ergste is die stem heeft gelijk, maar mijn angst is zo groot, ik ben zo bang dat als ik mij Laat gaan, klein wordt, zwak wordt, ik mijzelf verlies, en er niet meer bovenop kom… maar die angst is een grote leugen, want elke keer sta ik weer op, elke keer na een heftige huilbui, na een zwak moment, sta ik weer op, en juist dan wordt zijn kracht zichtbaar door mijn zwakheid…want dan kan God pas aan het werk en mij laten zien waar Hij mij wil hebben…..en dan hoef ik niet bang te zijn, Hij zegt immers in de bijbel; Ik zal je niet begeven nog verlaten, Ik hou je vast, Wauw…
En ja dan mag ik af en toe zwak zijn en een emo bommetje….
Ik weet waar de wortel zit van de zelfveroordeling, heb nooit geleefd, nooit kunnen leven, hier voel ik mij schuldig om, hierin voel ik mij dom….
Hallo dat moet ik toch weten, dat moet ik toch aankunnen…ik ben 46…
Maar ik vergeet nog wel eens dat ik 20 jaar in een luchtbel heb geleefd, waarin ik niet wist wat er om mij heen gebeurde, waarin ik dus op emotioneel en sociaal gebied niks heb meegekregen…. maar ook de praktische vaardigheden niet vergeten…zoals administratie en alles wat daarbij hoort….
Hoe kan ik het dan allemaal in een keer weten… gewoonlijk is het aldoende leert men, maar als er een gat zit van 20 jaar haal je dat niet zomaar in qua vaardigheden…
En ja dan mag ik trots zijn op het feit wat ik in 7 jaar allemaal al geleerd en opgebouwd heb… dankbaar zijn hoever God mij al heeft gebracht, en Hem eren om wat hij allemaal al heeft gedaan in mijn leven…en dan mag ik lief zijn voor mijzelf dat ik het gewoon niet allemaal kan weten, dat ik best wel eens overprikkeld mag raken, dat ik wel eens zwak mag zijn….
Maar wat is dan Zwak versus Sterk. … in de bijbel staat het prachtig opgeschreven, en dit is ook mijn definitie van zwak zijn, kwetsbaarheid!
In 2 Korinthiers 12:8-10 staat
Drie keer heb ik aan de Heer gevraagd om mij hiervan te bevrijden. Maar Hij zei tegen mij: “Je hebt genoeg aan mijn liefdevolle goedheid. Want mijn kracht kan pas helemaal zichtbaar worden als jij zelf zwak bent.” Daarom zal ik maar al te graag opscheppen over de dingen waarin ik zwak ben. Want door die dingen is de kracht van Christus in mij te zien. Daarom ben ik blij met alle moeilijkheden, beledigingen, problemen, vervolging en ellende die ik meemaak omdat ik in Christus geloof. Want pas als ik zwak ben, ben ik sterk [ in de kracht van God ] . 2 KORINTIËRS 12:8-10 BB http://bible.com/1276/2co.12.8-10.BB
Gelukkig leer ik elke keer weer meer, en mag ik ook deze dingen elke keer weer belijden, en de leugen bestraffen en dan mag ik weer opnieuw beginnen….en steeds meer kom ik dichter bij mijn plek die God voor mij heeft bestemd hier op deze aardbol! Om uiteindelijk mijn missie te kunnen volbrengen… tot Eer en Glorie van mijn God! En dan is voor mij op dit moment Zijn genade voor mij genoeg…maar gelukkig mag ik mij wel steeds uitstrekken naar meer, meer van Hem, zodat ik tot volle bloei mag komen zoals Hij mij heeft bedoelt….
Voor de 2e keer in drie maanden tijd in hetzelfde ziekenhuis, op dezelfde afdeling en ja ook nog op de zelfde kamer alleen ik ben gepromoveerd, ik lig namelijk nu bij het raam….
Vorige week voor de 2e keer geopereerd aan mijn hernia die binnen een week na de vorige operatie terug was…. wat een pech… maar eigenlijk logisch een iets waar we allemaal rekening mee hadden gehouden en toch.. we hadden de hoop dat het goed zou gaan…
Ook nu weer geopereerd en de operatie is op zich goed gegaan… het was helaas weer een enorme hernia.. ongelofelijk dat iets in drie maanden tijd zo enorm kan groeien… na een dag was de narcose uitgewerkt en mijn spieren die werden zo boos… die baalden zo dat hun goedje weer werd afgepakt…dus de verkrampingen en spasmen kwamen eigenlijk direct terug… mijn spieren schreeuwden zo om het goedje… maar o wat was ik bang, bang dat de hernia weer terug zou komen… dat de operatie weer voor niks was geweest….
S”avonds kwam de arts en die had echt met mij te doen en er is spoed beraad geweest.. ik stelde voor om baclofen te gaan proberen… ik had dat gelezen op de dystonievereniging site dat er meer patiënten dit gebruikten en wel resultaat mee boekten… dit wilde de neurochirurg niet alleen beslissen, dus hij overlegde met de neuroloog en er werd besloten om het mij te geven… er zat wel weer anderhalve dag tussen voor ik startte met de baclofen…
Eerst een lage dosis…. en ja warempel ik voelde enig resultaat.. mijn spieren in mijn kaak waren de eersten die ontspanden… toen mijn handen en toen mijn voeten… het ging heel langzaam… helaas duurde die ontspanning veel te kort… dus twee dagen later besloot de arts om het middel te verhogen… wat eigenlijk het wonderlijke was, was dat ik geen last van bijwerkingen had… de ergste bijwerking was dat het enorme psychische invloed kon hebben en daar zat ik nou net niet op te wachten… maar al wat gebeurde.. niks van dat alles, alleen maar af en toe ontspanning… dus de arts durfde wel verhoging aan….
Helaas bleef de pijn van de hernia bestaan… gelukkig niet meer zo erg dan dat het was voor de operatie.. de stroomstoten waren weg… totaal weg… maar de pijn was ook weg.. helaas na de verkrampingen is die pijn wel weer terug… nu is de hoop dat mijn lichaam door de baclofen ontspanning krijgt, en zo doende het lichaam de restverschijnselen weer opruimt..
In al deze toestanden ervaar ik enorm de rust van mijn Heer… Hij bemoedigt mij met teksten… muziek en mensen die mij een hart onder de riem steken door mij te bemoedigen…
Waarom lig ik dan nog steeds in het ziekenhuis…. nu al een dikke week zul je misschien denken… nou de pijn is natuurlijk nog steeds niet helemaal onder controle maar er is nog een dingetje wat ik graag met jullie wil delen..
Ik moet namelijk aanstaande maandag naar het oncologisch centrum in Zwolle… ik had in principe een oproep gekregen voor internist en was mij nog niet zo bewust van de ernst van de situatie, maar nu las ik op mijn site van het ziekenhuis, dat ik een afspraak heb op het oncologisch centrum…. oeps … slik…. dit komt binnen….
Dat woord… dat roept toch een “bepaalde brok in je keel” op gevoel…. ik weet niet wat mij te wachten staat… de situatie is zo onzeker…. ja ik weet dat ik maandag een gesprek heb en dat ze onderzoeken willen doen naar de ziekte van Kahler, dus ja en beenmergpunctie.. botscan..bloedonderzoeken enz. enz.
Maar ja nu komt het… als ik naar huis ga, nu met ontslag dan moet ik volgende week maandag weer terug met de taxi voor het oncologisch centrum… ik keek mijn neurochirurg aan en hij schudde met zijn hoofd… zo lang kun jij niet zitten en mag jij ook niet zitten na de operatie…. dus enige optie is hier blijven zolang en dan maandag naar de andere afdeling en afwachten wat voor plannen die met mij maken qua onderzoeken en wanneer die plaatsvinden… en ja dan lig je hier en tijd genoeg om na te denken helaas…
Er schieten helaas van allerlei scenario’s door mij hoofd… stel dat het zo is, wanneer kom ik dan weer thuis… willen ze gelijk de onderzoeken die week, dan zal ik die week ook hier zijn… maar stel dat het mis is…. dan zullen ze ook gelijk de behandeling willen beginnen…..
HELP… dan kom ik voorlopig niet thuis ben ik bang….
Wat vloog het mij aan op dat moment… en wat bemoedigt God mij dan met deze woorden…….
Efeziërs 3:17-20
Ik bid dat Christus meer en meer in u mag wonen, naarmate u Hem meer gaat vertrouwen. Dat u geworteld zult zijn in Gods liefde en daarop uw leven zult bouwen. Dan zult u, samen met alle gelovigen, zien hoe breed, lang, hoog en diep de liefde van Christus is. U zult ervaren en begrijpen dat die liefde van Christus ons menselijk verstand te boven gaat. Uw hele wezen zal dan vol van God zijn. God kan oneindig veel meer doen dan wij ooit kunnen bidden of beseffen. Dat blijkt uit de kracht die in ons werkt.
Als ik maar op Hem blijf vertrouwen dan blijft Hij mij omringen met zijn liefde samen met al mijn mede gelovigen… en ga ik die Liefde ook nog ervaren en begrijpen…. en het mooiste is, ik word helemaal vol van die Liefde… wauw…en dan ga ik ook ervaren dat God meer kan doen dan ik ooit zal beseffen of kan bidden…. en dat Hij mij ook de kracht zal geven om dit te dragen en te doorstaan…
Wauw Heer…. wat bent U groot en almachtig, wat is het een Zegen om U te mogen kennen en zo Uw liefde te mogen ervaren…..
Als jij ook zo’n ervaring hebt met deze God zou je het met mij willen delen? Of dat je iets in deze blog herkent… ik zou het ontzettend leuk vinden om een reactie te krijgen van mijn lezers!
Pijn, ongemak, problemen en dan vraag je je soms af waarom, gelukkig heb ik geleerd om mij niet meer te vermoeien met die vraag…
Wij kunnen ons beter afvragen, hoe ga ik met deze moeilijkheden en pijn om…. Hoe gebruik ik deze moeite en pijn om dichter bij het plan te komen die Hij voor mij heeft klaarliggen…..
Een tip… geef af en toe gewoon toe aan je moeite en pijn, je hoeft niet altijd sterk te zijn! Hij kan pas aan het werk als jij kwetsbaar bent!
Wat is het mooi om te weten en te merken dat je door die moeilijkheden en pijn geslepen wordt tot een prachtige diamant… Helaas kost het ons wel wat… Pfff soms kost het veel en dan roep ik het uit tot Jezus… Heer Help!!!!
En ja pijn sloopt…. dus dat je er af en toe flink doorheen zit is logisch, geef daar gewoon af en toe aan toe…. huil als je pijn hebt, geef toe aan je oververmoeidheid… slaap, maar pak je na een uur weer bij elkaar, droog je tranen, wordt wakker en ga naar God, vertel Hem je moeiten, pijn en zorgen….. Ga bij Hem schuilen…. en Hij komt met zijn armen en draagt jou!
Je bent Zijn kind, en een Vader zorgt voor Zijn kinderen… Dus wees niet bang als je leven op de kop staat, Hij zorgt voor jou. Jij bent immers Zijn kind…. Hij heeft jou gemaakt en weet precies wat jij nodig hebt!
Maar Hij houdt zoveel van jou dat Hij jou nog mooier wil maken dan je al bent!
Hiervoor gebruikt Hij de hobbels op jou weg, ze komen toch… Ook als jij een kind van Hem bent, word je niet gespaard, we leven in een gebroken wereld en daar is nu eenmaal ziekte, pijn en verdriet….. Hij wil jou daardoor heen helpen en jou daarin bij staan, en tegelijk gebruikt hij deze moeilijke omstandigheden om jou tot een prachtige diamant te slijpen…. Wat is het dan een troost om dan te merken dat je deze moeilijke omstandigheden niet voor niks meemaakt!
Alhoewel ik soms wel eens denk, het is genoeg…. Er kan niet meer bij…
Hiermee zeg ik niet dat ziekte van God komt, nee…. maar Hij gebruikt het wel… Gelukkig maar denk ik dan, want dan maak ik tenminste die moeite en pijn niet voor niks mee… Niet dat ik denk dat ik dit mee moet maken om uiteindelijk die prachtige diamant te worden…. Hij heeft vast ook tal van andere mogelijkheden…..
Ook Geweldig is het als je na de strijd, tijdens de strijd merkt dat je er geestelijk sterker uitkomt, dat je daardoor er voor anderen mag en kunt zijn!
Leuk is het niet, maar als we dan naar het eindresultaat kijken worden we stil en danken we Hem dat Hij uit een zeer nietig klein hoopje mens een prachtige diamant kan maken
En dan mogen we STRALEN EN SCHITTEREN zoals Hij ons heeft bedoeld!
Dit is een levensproces en ik denk dat wij in dit leven steeds meer en meer dit mogen ervaren, maar uiteindelijk zullen we die volledige stralende diamant pas zijn als wij de eindstreep hebben behaald!
Bijzonder is het dat wij allemaal uniek zijn met ons eigen unieke reis, zodat wij onze reis met niemand anders mogen vergelijken en zo ook de ander niet mogen oordelen of veroordelen, ieder loopt zijn eigen pad op zijn eigen wijze met God….. Dus de ene pijn of moeite is niet meer of minder dan de andere pijn of moeite!
Jij bent waardevol zoals God jou heeft gemaakt!
En wij zijn allemaal op weg om te stralen en te schitteren zoals God ons heeft bedoeld!
Als je Mij zoekt , zal Ik Me door je laten vinden, maar als u zich van Hem afwendt, zal Hij zich van u afwenden. 2 Kronieken 15:2
Elke morgen lezen wij uit ons dagboekje… het dagboekje van Sarah Young Vandaag met Jezus… Een prachtig waardevol boekje.. ik raad dit iedereen aan om aan te schaffen en de dag er mee te beginnen… het brengt je op dat moment even dicht bij Jezus en zij zet je ook tegelijk aan het nadenken..
Zo ook van de week… Als je mij zoekt… wat is het belangrijk om God elke dag te zoeken… om elke dag opnieuw te beginnen met Hem… ik heb gemerkt dat, als ik door drukte of anderen dingen die je dag zo gauw in beslag nemen, een dag oversla.. dus niet de dag begin met God, dat mijn dag anders verloopt dan de dagen die ik met God begin..
Herken jij dat ook?
Doordat ik dit heb ervaren probeer ik elke dat te beginnen met God…een stukje lezen en door gebed in gesprek gaan met mijn Vader, de dag aan Hem op te dragen… natuurlijk lukt het ook wel eens niet, ik ben tenslotte ook maar een mens..
Dus deze dag begonnen we ook met God en we lazen de overdenking horende bij 2 Kronieken 15:2.. en dan lees je de zin “Als je Mij zoekt, zal ik Me door je laten vinden”… wauw… die komt binnen…wat een waarheid… het is namelijk echt zo, als wij de dag beginnen met God… dus als wij God aan het begin van de dag opzoeken en met Hem de dag beginnen/openen zal Hij zich laten vinden
Maar wat betekend dat dan?
Ik heb ervaren als ik de dag met God begin en er komen dan moeilijkheden op je pad, dan kun je ze aan, dan voel je je sterker en sta je veel sterker… omdat je Hem van het begin van de dag hebt betrokken bij jou dag… en echt waar dan laat God hem vinden en als God er is dan geeft Hij jou steun en kracht en vooral wijsheid om het probleem aan te kunnen en op te lossen..
Goh wat klinkt dat makkelijk zou je denken.. toch??
Nou Ik kan je vertellen dat het helemaal niet zo makkelijk is dan het klinkt.. want wat is het moeilijk om God soms te vinden… Oké we beginnen elke dag met God.. dus ja dan zou je kunnen zeggen “dan heb je Hem toch gevonden?” Ja oké.. gevonden wel maar heb ik ook echt contact met Hem dan? eerlijk??.. nee… Ik ervaar dat er wel wezenlijk verschil zit in God vinden en echt contact met Hem hebben… en dan bedoel ik echt contact…
Er kan zoveel ruis op de lijn zijn voor je echt contact hebt met God, je hoofd kan zo vol zijn van je dagelijkse problemen, zorgen, ziekte wat je met je meedraagt, waarmee je soms s’morgens al van bed komt… en dat kan je dan zo belemmeren in het echte contact… en ja helaas weet de boze ook wat jou zwakheden zijn en gebruikt ze graag om jou bij God vandaan te houden…. en fluistert het dan in je oor..of brengt juist op dat moment je problemen even in je gedachten.. of laat je even voelen hoe ziek je bent, of hoe moe je bent…brrrr
Wat is het dan fijn om te mogen ervaren dat God mijn pogingen op dat moment wel ziet, en ook ziet hoe jij worstelt met je zwakheden.. en Hij weet ook dat diep in jou hart het verlangen is om contact met Hem.. Hij kent jou hart.. en Hij komt dan met Zijn liefde en laat Hem vinden… dat je mag ervaren dat Hij boven je problemen staat….en dat Hij dat dan laat zien door een Bijbeltekst zoals vanmorgen eruit te laten springen… waarmee Hij mij bemoedigt door tegen mij te zeggen: He Mirjam…Kom maar vertrouw mij maar.. Ik ben er echt.. en als je Mij aanroept dan ben ik er… als je blijft komen dan kom Ik ook… want als je Mij oprecht zoekt dan zal Ik mij laten vinden… wauw wat een bemoediging…
En het mooiste is dan dat ik helemaal warm wordt van deze intense dingen die ik dan ervaar met God en dat overstijgt dan op dat moment mijn zwakheden waar ik op dat moment zo’n last van heb… en dan kan ik, echt waar….makkelijker de dag doorkomen omdat mijn dag met een bemoediging is begonnen… want als ik dan een probleem tegen kom die dag… denk ik veel gauwer… Heer U staat boven mijn problemen…met U kan ik het aan… dat is de kracht van de dag beginnen met onze God….
Maar de keuze hierin ligt bij ons.. kies jij voor de dag met Hem te beginnen of denk je van dat komt wel… ik zie wel wanneer ik vandaag een gaatje heb om contact met Hem te maken… nou dan kan ik je wel vertellen… dat gaatje komt niet… want er is steeds wel weer wat….
Ons leven bestaat uit keuzes.. zo heeft God het bedacht.. als Hij bedacht had dat alles in ons leven Hij zou bepalen, dan had Hij wel allemaal marionetten van ons gemaakt.. Hij trekt aan deze kant van het touwtje en je slaat die richting uit… dit wilde God niet.. God heeft ons mensen geschapen met een eigen wil… Hij wil heel graag dat alle mensen die hij gemaakt heeft leven naar Zijn wil.. en hoe weet je wat Zijn wil is… dat leer je door elke dag de dag te beginnen met Hem, door in Zijn woord te lezen en met Hem te praten.. met Hem de dag door te nemen… en ik vind het dan fijn omdat middels een dagboekje te doen.. omdat daarin vaak de Bijbeltekst op een praktische manier wordt uitgelegd waar je vaak ook wat mee kan… en doordat je dan praktisch van Hem leert kun je dit weer betrekken in de keuzes die je gaat maken in je leven.. en wat is het dan fijn om de keuze te maken om de dag te beginnen met Hem..
En ik ervaar dan, dat er vanaf het eerste moment van contact die dag, er meerdere momenten op de dag ontstaan dat ik contact met Hem heb … want elke dag bestaat mijn dag uit moeilijkheden… beren op de weg die ik elke keer weer moet verslaan… dit kunnen praktische problemen zijn, lichamelijke problemen, geestelijke problemen.. en ze komen elke dag weer…. ik denk wel eens bij ons houdt het nooit op, en soms kan ik dan zo verlangen naar rust… ons leven is namelijk zo turbulent… in alle opzichten.. dat ik het soms uitschreeuw naar God… Heer ik verlang zo naar rust… even helemaal niks… ik ben zo moe van het vechten tegen die beren…
Soms doet het mij ook wel eens glimlachen, dan moet ik denken aan die man die een keer tegen mij zij… Mirjam.. zolang er strijd is mag je weten dat je op de goede weg bent… want een christen zonder strijd mag bij hem zelf te rade gaan of hij of zij nog wel een christen is…
Gelukkig is God zo genadig voor mij dat ik ook mag ervaren dat Hij er in de stormen is, gewoon als een feit… daar hoef ik niet meer aan te twijfelen.. Hij is er gewoon en als ik de dag dan ben begonnen met God, krijg ik meer energie, vertrouwen, rust en vrede en dit ervaar ik dan in het verslaan van die beren op de weg…
Als ik dan weer een beer heb verslagen, dan ben ik zo dankbaar en ervaar ik zo’n vrede. En dan dank ik God voor de hulp die Hij mij heeft gegeven in welke vorm dan ook om die beer te verslaan….. en deze dankbaarheid en vrede zijn nauw aan elkaar verbonden zo schrijft Sarah Young..
“hoe dankbaarder je bent hoe beter je Mijn Vrede kunt ontvangen, en het omgekeerde is; hoe meer vrede je hebt, hoe makkelijker het is om dankbaar te zijn”…
En dan schrijft ze een heel mooi stukje wat ik jullie niet wil onthouden… wat mij enorm heeft bemoedigt..
Deze rustige dankbaarheid is onafhankelijk van de omstandigheden; het komt voort uit je vertrouwen dat Ik altijd doe wat het beste is, zelfs wanneer je mijn wegen niet begrijpt.
Mijn vrede functioneert als een scheidsrechter in je hart, die een juist oordeel velt over de vragen en twijfels die in je opkomen. Wanneer je bezorgd begint te worden, gebruik deze gevoelens dan als een aansporing om met Mij te communiceren. Praat met Me over alles wat je dwarszit. Vertel Mij al je wensen met DANK. Omdat je van Mij bent – Innig met Mij verbonden- zal Ik je hart en gedachten met Mijn vrede bewaren. Vergeet niet dat dit een bovennatuurlijke vrede is DIE ALLE VERSTAND TE BOVEN GAAT.
Wauw wat mooi… wat is dat een mooi beschrijving van de Vrede die je gaat ervaren als je de dag begint met Hem… als je voor dat de dag begint de HELE dag aan Hem geeft…. met alles wat daarin voorbij komt.. al je afspraken, al je problemen, zorgen en beren op de weg die je hebt te verslaan en dan gaat Hij met jou mee die dag en gaat samen met jou in Zijn vrede die Beren verslaan… op Zijn manier zoals Hij het wil… en dat is dan ook mijn verlangen…
Ik hoop dat ik jou heb kunnen bemoedigen/aansporen om ook de dag met Hem te beginnen….
Wat een ware tekst…en wat geeft dat een Rust Toch…..???
Weet je…als je God voor de 100% daarin vertrouwd dan kan er alleen maar Rust en Vrede komen in je hart!
Vertrouw jij jou Schepper ook voor de volle 100% dat Hij het beste met je voor heeft….
Hij heeft jou gemaakt….en een Schepper koestert zijn Creatie…. en wil dat het tot volle bloei komt!
Oké als het goed gaat is dat niet zo moeilijk maar als de tijden lastiger worden.. .als je zorgen hebt…als je met ziekte te maken hebt of werkeloosheid….of eenzaamheid…kan je dan nog voor 100% vertrouwen gaan?
Kun jij Hem de ruimte geven, vaak nemen wij de meeste ruimte in omdat wij de regie willen houden…de controle zodat wij weten wat er gebeuren gaat….maar Hem vertrouwen is alles uit handen geven en Hem alle ruimte geven in alle facetten van je leven…en dan gebeuren er mooie dingen.. want dan kan de Schepper aan de slag om jou tot volle bloei te laten komen…bloeien en stralen daar waar de schepper jou heeft neer gezet…
En ook al over zien wij steeds maar kleine stapjes van ons leven….Hij overziet alles en weet precies wat er nodig is om ons tot volle bloei te laten komen in het plan wat Hij voor jou heeft…
Hij vraagt hiervoor maar 1 ding van ons… 100% vertrouwen… en Hij kan dan de rest doen…
Wat geloven voor mij inhoudt.. .is niet eerst zien dan geloven.. .maar geloven is voor mij Hem 100% vertrouwen in alle facetten van mijn leven dat Hij het allerbeste met mij voorheeft…wat er ook gebeurt..
Ik heb geleerd en ik leer elke dag weer…hoe meer ruimte ik Hem geef in mijn leven…hoe meer ik op Hem vertrouw…Hij die ruimte in kan nemen om mij bij te schaven en te polijsten, en dan mag ik Zijn plan voor mij ontdekken en zien en beleven hoe Hij mij bedoelt heeft als een prachtige Creatie…stralend en vol passie aan het werk in Zijn koninkrijk in dienst van mijn Schepper…
En hier mag ik elke dag opnieuw voor gaan… want het gaat met vallen en opstaan….en elke dag een stukje dichterbij het volmaakte plan…
Vorige week heb ik een interview gegeven bij Radio Eenhoorn in het programma Tichterby!
Ik heb toen beloofd om het interview in een blog te verwerken…
De uitzending werd in blokjes verdeeld van ongeveer 10 minuten en tussendoor werd er muziek gedraaid die ik zelf uit had gezocht en paste bij mijn verhaal… het was best wel lastig, wat vertel ik wel en wat vertel ik niet… heb zoveel meegemaakt, dat als ik alles ga vertellen het bijna een boek is… of dat ik wel een hele dag kan vullen, en ik had maar met elkaar ongeveer 50 minuten… tjonge dat was best wel lastig, vooral voor mij die het heerlijk vind om te kletsen..hoe vertel je een levensverhaal wat al 46 jaar duurt in ongeveer 50 minuten…dat is natuurlijk onmogelijk, dus moest ik keuzes maken…
Ik werd gebeld en de uitzending zou beginnen.. maar wat gebeurt er, ik kon niet doorverbonden worden met de studio… ze kregen mij niet op de radio… brrr.. ik vond het al zo spannend… en nu lukte het niet…ze probeerden met alle macht het voor elkaar te krijgen maar wat ze ook deden.. het lukte niet…
Wij kregen heel erg het gevoel dat er iemand anders achter zat… er was natuurlijk de nodige strijd al geweest van te voren bij mij , en wat de andere kant (lees duivel) niet wil is dat wij van God getuigen… dat wij God alle eer geven.. en hij zal er alles aan doen om het niet door te laten gaan, dus hij probeerde het..
“maar onze God is groter en Overwinnaar”,
Ik had wel zoiets van dat heb ik weer…. want het gaat bij mij nooit iets volgens het boekje…. dat is in mijn leven nog nooit zo gegaan dus nu ook niet… en na een half uur, met inspanningen van een externe hulp die in sneltreinvaart naar de studio was gekomen, slaagden ze erin dat ik verbinding had met de studio en het interview kon beginnen….
Ondertussen was de spanning aardig opgelopen en ik had in het begin moeite om mijn stem onder controle te krijgen… de zenuwen gierden door mijn keel… het was wel jammer dat ik de presentatrice heel slecht verstond.. want ze was erg zacht door de telefoon, waardoor ik heel goed moest luisteren naar wat ze zei… en ja als ik haar niet hoorde sprak ik door..maar achteraf hoorde ik dat ik haar regelmatig in de rede was gevallen… dit vind ik natuurlijk heel erg jammer, maar ik hoorde haar erg slecht dus kon hier ook niks aan doen…. maar na het voorstellen wilde ze eerst maar het eerste lied laten horen zodat de spanning even kon zakken……
Opwekking 760 Wie vrees ik nog
Na het lied stelde ik mij voor, wie ik was en over mijn thuis situatie… dat ik in 2014 ben getrouwd nu alweer bijna 3 jaar…en dat wij op een gegeven moment vanuit Friesland naar Twente zijn vertrokken en dat wij in Goor belanden, maar omdat ik meer aangepast moest gaan wonen omdat er een elektrische rolstoel voor mij moest komen en dit paste niet in onze huidige woning, dus moesten wij in korte tijd weer verhuizen, en dit was best wel lastig want wij woonden nog maar net in Goor, maar er was in onze omgeving geen aangepast huis dus keken wij verder om ons heen… en schreven ons ook in bij de woningstichting in Borne want daar wilden wij ook wel heen en binnen 2 weken hadden we een woning in Borne, een prachtig appartement, helemaal aangepast…
Maar voor dat wij die woning konden accepteren moesten wij akkoord hebben van de WMO, dat gebeurde maar niet en het duurde maar en duurde maar, en de woningstichting zei dat ze de woning wel voor ons vast hielden totdat wij akkoord hadden van de WMO… maar dat ze dat normaliter niet deden, en waarom ze dat nu wel deden dat wist hij ook niet… nou dat wisten wij wel… God had dit plekje voor ons bedoelt… want alles viel op zijn plek.. het bijzondere was dat wij in 2013 elkaar weer voor het eerst hadden ontmoet in Borne, mijn man had, voordat onze relatie begon daar altijd gewoond…en het was nog dichter bij de kinderen waarvoor wij mede uiteindelijk weer voor Twente hadden gekozen… door dit alles was voor ons het cirkeltje weer rond… wij konden samen een nieuw leven opbouwen in Borne… de plek die eigenlijk voor ons heel dierbaar was geworden…
Ze vroeg waarom ik voor dit nummer had gekozen, dat zal niet zomaar geweest zijn…en dat was ook zo….dit lied gaat eigenlijk over angst en mijn leven bestond tot 2010 voornamelijk uit angst… tot 2010 heb ik niet een gelukkig leven gehad… verre van dat…dit was al in mijn kinderjaren begonnen omdat ik in een erg beschermende omgeving ben grootgebracht waardoor ik weinig contact had met de buitenwereld…waardoor de buitenwereld eng was, en ik ook niet veel van de buitenwereld begreep, en dus ook niks van de buitenwereld meemaakte.
Toen ik op mijn 17e de stap zette om die buitenwereld te gaan verkennen, dacht ik dat ga ik wel redden… ik ben er helemaal klaar voor om die enge wereld in te stappen…maar ik redde het niet, ik raakte overspannen en kreeg een burn-out, zoals ze dat tegenwoordig zeggen… deze periode heeft ongeveer 2 jaar geduurd en toen trof ik mijn ex-man…. ik dacht nu ga ik een nieuw leven tegemoet, ik heb mijn ware liefde gevonden, nu begint mijn leven.. maar dit bleek uiteindelijk heel anders uit te pakken voor mij….wij bleken gewoon niet bij elkaar te passen…hierdoor raakte ik psychisch in de knoei en voelde ik mij gevangen binnen mijn relatie, en op den duur ook in mijzelf.
Doordat ik steeds meer in de knel kwam met mijzelf en binnen de relatie, ook omdat er nare dingen gebeurde binnen onze relatie…werden mijn klachten ook steeds heftiger… ik slikte nog een beetje medicijnen van mijn eerdere burn-out, maar door de verergering van de situatie, en het gevoel dat ik ergens in gevangen zat waar ik niet uit kon ontsnappen… werden de medicijnen steeds meer opgehoogd…. maar ondanks de medicatie werden mijn klachten niet minder en bleef ik ook ontzettend angstig.. die medicijnen konden mijn angst niet dempen, want wat er eigenlijk gebeurde was dat de medicijnen mij alleen maar angstiger maakten…ze verdoofden mij wel maar de bijwerkingen van die medicijnen was dat je er ook angstiger van kon worden, psychoses van kon krijgen enz….(bij paracetamol bv is een pijnstiller wat je bv gebruikt voor hoofdpijn, maar in de bijsluiter staat ook dat de bijwerking van paracetamol hoofdpijn kan zijn)… en dit deden de medicijnen bij mij…de mensen dachten, ze word steeds zieker en zieker psychisch, maar ik werd juist zieker van de medicatie die mij enorm triggerden… zij gaven bij mij achteraf gezien de tegenovergestelde werking…natuurlijk speelde mee wat er in mijn relatie gebeurde en de gebeurtenissen die ik om mij heen mee maakte, dit zorgde te samen dat ik steeds meer in de knel kwam te zitten.. deze situatie heeft ongeveer 20 jaar geduurd…
In 2009 kwam ik op een punt dat ik het uitschreeuwde naar God, ik zag het niet meer zitten… ik had gelukkig altijd mijn geloof behouden in God, ik denk dat God mij vastgehouden heeft, ik schreeuwde het uit naar God en deed God op dat moment een voorstel… of ik kom naar U toe, of U haalt mij op… ik wist dat het een bizar voorstel was maar ik zag op dat moment geen uitkomst meer… en het gekke was, dat ik als ik zou gaan, ik zeker wist waar ik naar toe zou gaan.. ik zou naar God gaan daar had ik geen twijfel over… ik was voor veel dingen bang, maar daarvoor totaal niet…. maar God had een ander plan met mijn leven…
Hij heeft ingegrepen.. Hij heeft heftig ingegrepen…
Ik wist helemaal niets van onze financiële situatie af, binnen onze realiteit, dat regelde mijn ex-man allemaal, ook omdat ik natuurlijk als een zombie leefde…. op een dag haalde mijn moeder mij op, ik was ergens… en ze zei je moet thuis komen… jullie zijn uit huis gezet… ik snapte er niks van… en ik ging met haar mee… dit was een enorme klap voor mij…je wereld stortte in, al je zekerheid onder je voeten verdween…. ik wist niet meer wat ik moest, ik wist niet meer waar ik naar toe moest…ik had niks meer, geen huis meer… geen dak boven mijn hoofd….. ik dacht hoe moet het nou… gelukkig had ik erg lieve ouders die mij opgevangen hebben…. want mijn ex-man was in geen velden of wegen te bekennen… die was met de noorderzon vertrokken… en helaas heb ik die ook nooit meer gezien…. tot op de dag van vandaag!
En ja dat was een heftige periode, je wordt natuurlijk helemaal op je zelf teruggeworpen… in alles.. in de praktische kant maar ook de financiële kant… en natuurlijk was ik zelf ook nog niet in orde, ik zat nog zwaar onder de medicijnen… de scheiding kwam er door.. dit was ook erg moeilijk want heb daar best wel mee geworsteld… je mag toch niet scheiden, zo heeft God een huwelijk toch niet bedoeld… je beloofd elkaar trouw tot de dood je scheidt… maar tijdens die worsteling heeft God mij laten zien dat het goed was… ik had voldoende redenen om de scheiding in gang te zetten… en met Gods woord mocht ik ontdekken dat het in sommige situaties oké is… en toen kreeg ik ook de rust en vrede van God hierin… en heb ik het ook in alle rust kunnen regelen…
Maar toen kwam het volgende… ik dacht ja ho eens even… die medicijnen en die labeltjes die ik in die 20 jaar opgeplakt had gekregen… dat ben ik helemaal niet… dus ik ben naar mijn toenmalige psychiater gestapt en gezegd, ik wil van die medicatie af, ik wil afbouwen… maar er was geen enkele arts die mee wilde werken…. ze zeiden dat kan niet… dat gaat helemaal fout.. dan wordt je weer psychotisch en moet je weer worden opgenomen… ik zei: “nee hoor.. dat gebeurt niet.. want wat jullie allemaal denken wie ik ben, met al die labeltjes, ben ik helemaal niet… maar ze wilden niet meewerken, op een gegeven moment kwam er een nieuwe arts uit Assen weet ik nog wel, en die zei: “weet je wat, we gaan het gewoon proberen… lukt het niet dan zien we wel waar het schip strand….” Hij zei lukt het niet dan heb ik je er zo weer aan hoor… ik zei deal…daar ga ik mee akkoord…
In 2 jaar heb ik alles afgebouwd… in de laatste week was ik echt een junk… ik werd vreselijk ziek, je bent even helemaal van de wereld… ik weet nu wat een verslaafde doormaakt, meemaakt als hij of zij afkickt… maar ik ben nu 4 jaar verder en heb nog geen enkele terugval gehad of medicatie meer aangeraakt… tenminste niet die medicatie…
Na dit hele verhaal gingen we luisteren naar het lied van Elisa Mannah
Een nummer wat precies beschrijft hoe ik jaren de wereld heb beleeft, ik heb natuurlijk heel lang in een cocon geleefd…als en standbeeld…maar toen ik met de medicijnen afbouwde ontdooide ik langzaam… en toen ik van alle medicijnen af was veranderde ik… mijn angsten verdwenen helemaal….ik was bevrijd en mijn leven begon helemaal opnieuw.. en na 20 jaar als een standbeeld te hebben geleefd, want zo heb ik het wel altijd gevoeld….ik keek vanaf een zijlijn naar de wereld… naar die grote boze enge wereld… en toen kroop ik langzaam uit die cocon…
Dit kon ik natuurlijk niet alleen… ik heb wel hulp gehad van een christelijke begeleidster/hulpverleenster, om alles een plekje te kunnen geven… want alles wat er was gebeurt in mijn leven was niet niks… en het is denk ik logisch dat je daar hulp bij nodig hebt… het heeft mij enorm geholpen om te worden zoals God mij heeft bedoeld… en als je naar de vergelijking kijkt van een cocon, dan denk ik dat ik er nu wel langzaam uit gekropen ben en een mooie vlinder aan het worden ben… en daarom is de Vlinder ook een symbool van mijn leven geworden…
Ik heb, na mijn laatste pilletje te hebben geslikt, een periode gehad van enorm veel energie… ik leefde weer…ik pakte het leven weer op.. ik ging weer vrijwilligerswerk doen, actief in de kerk.. ging weer op een koor enz.. enz.. die periode heeft ongeveer een halfjaar geduurd en toen kreeg ik rare klachten…ik denk dat mijn lichaam ontdekte dat ze het spul/vergif niet meer kregen… mijn lichaam begon het te missen… en mijn lichaam keerde zich op dat moment tegen mij en dat doet het nog steeds…. ik heb ongelofelijk veel pijn in mijn spieren… want mijn spieren zijn natuurlijk 20 jaar verslapt geweest door de medicatie… een arts heeft wel eens tegen mij gezegd… jij krijgt zoveel medicatie daar gaat een paard van ondersteboven maar Mirjam hobbelt gewoon door… aan het einde van mijn afbouw periode heeft de arts die dat toen begeleide tegen mij gezegd.. “Mirjam ik weet absoluut niet hoe jou toekomst er uit gaat zien..want ik weet niet wat die medicijnen allemaal met jou lichaam hebben gedaan…en hoe jou lichaam gaat reageren nu je er helemaal van af bent… ik weet het niet… ik kan het jou niet vertellen… simpelweg omdat wij hier geen ervaring mee hebben…”
Nou ik ben vier jaar verder en ik weet nu wat die medicijnen met mijn lichaam hebben gedaan en nog doen.. maar mijn lichaam heeft zich tegen mij gekeerd maar God niet… God houdt mij vast… mijn lichaam laat het voortdurend afweten… wel heel wisselend trouwens, de ene dag is de ander dag niet… ik heb gelukkig niet elke dag een slechte dag…maar ik breng veel van mijn uren op bed door.. ik heb op dit moment ook een hernia waar ik mee te kampen heb… daar ben ik aan geopereerd 18 April.. ik zag heel erg tegen die operatie op, want mijn lichaam kreeg wel een narcose en daar zit natuurlijk wel spierverslappers in, dus ik dacht mijn lichaam gaat juichen… ik was heel erg benieuwd hoe het allemaal zou gaan… en hoe mijn lichaam erop zou reageren…
Maar ik merk steeds weer door alle gebeurtenissen heen, hoe vaak mijn lichaam mij ook in de steek laat, dat God mij vasthoudt… dat Hij er bij is… Hij zit af en toe gewoon op de rand van mijn bed… als ik heel veel pijn heb, als mijn man met mij gaat bidden, laat Hij zichzelf zien en dat vind ik ontzettend waardevol, kijk heel vaak voelen we het niet, verstandelijk weten we vaak wel dat Hij erbij is maar gevoelsmatig voelen we soms heel wat anders… maar God laat heel vaak aan mij zien dat Hij er is… en dat is voor mij een enorme bemoediging en daardoor kan ik ook doorgaan… ik heb wel een mooi voorbeeld wat ik daarin meegemaakt heb…
Tijdens de operatie aan mijn hernia zat best wel een risico, de narcose was niet goed voor mij… het kon een psychose uitroepen of een delier… ik ben door mijn verleden met de medicijnen daar nogal gevoelig voor… en de angst was er ook bij de artsen dat het zou kunnen gebeuren, dus we waren er wel op voorbereid….maar ik wist ook dat er heel veel mensen voor mij aan het bidden waren en ik vertrouwde volledig op God… ik wist dat Hij erbij was…mijn vertrouwen in Hem is gewoon 100%.. ik weet gewoon dat Hij erbij is en mij vasthoudt….
De operatie verliep goed.. en ik had totaal nergens last van… de narcose gaf absoluut geen bijwerkingen in die richting… ik was natuurlijk moe..doodmoe en sliep veel maar dat was ook wel weer lekker….maar verder geen enkele bijwerking had ik last van.. geen angsten, helemaal niks…ik heb God daar ontzettend voor bedankt…dat was echt een verhoring van heel veel gebeden…
Maar na een week gebeurde er iets… mijn spieren waren natuurlijk enorm getriggerd door de narcose… ze waren natuurlijk wel helemaal verslapt geweest. en als de narcose dan uitwerkt, dan gaan mijn spieren weer helemaal strak staan..wat ze normaliter al 24 uur per dag doen..daarom heb ik ook zoveel pijn, want mijn spieren kunnen zich niet meer uit zichzelf ontspannen… en toen kreeg ik een Dystonie aanval.. ik lag helemaal verkrampt in bed… de hernia was eigenlijk vrijwel direct terug, door mijn verkrampte houding was de hernia teruggeschoten… de arts wilde mij een bepaald medicijn geven, een ontstekingsremmer zodat de ontsteking weg zou gaan en de hernia zich ook weer terug trok.. hier was ik niet zo blij mee want ik kon niet goed tegen die medicijnen, het was een zusje van prednison en prednison kon ik niet tegen, hier zat een stofje in wat bij mij weer een psychose kon uitlokken, maar ik had niet zoveel keus dus ik besloot het maar te doen.. ik dacht God heeft mij ook bewaard voor nare gevolgen van de narcose, dus dit zal ook wel los lopen…
Maar na twee dagen schoot ik richting een psychose, een delier, ik lag in dat ziekenhuis bed en ik was zo bang… echt bang..zo bang heb ik mij in tijden niet gevoeld.… ik heb zo gehuild en ja het was nacht en je ligt alleen in je ziekenhuis bed en mijn verleden kwam als een nare film voorbij. Ik was natuurlijk vreselijk bang dat ik weer terug zou vallen..dat was mijn grootste angst.. En ik heb God aangeroepen… het was mijn enigste houvast op dat moment… je ligt daar alleen en de zusters weten ook totaal niet wat er aan de hand is en waar je doorheen gaat…dus mijn enige hoop was God, wat altijd mijn hoop is geweest en gebleven…het was uiteindelijk ochtend geworden en na dat ik God had aangeroepen krijg ik uit het niets een appje van onze dominee met een Bijbeltekst, het appje begon helemaal niet met goedemorgen of zo.. maar alleen maar een Bijbeltekst… en hij wist totaal niet wat er aan de hand was…en de Bijbeltekst die ik kreeg was
Hebreeën 13:5b
“Want God heeft gezegd: “Ik zal je nooit in de steek laten. Ik zal je nooit verlaten.”…
Wauw dit was een verhoring van mijn roepen naar God.. ik dacht dit kan niet, en ik las het opnieuw en opnieuw…nou dit was regelrecht een cadeautje uit de hemel. dit was een antwoord op mijn roepen naar God.. en ja nu wist ik natuurlijk dat de dominee wakker was, en op dat moment kwam er een stem die zei dat ik om gebed moest vragen, ik dacht nou nee dat hoeft niet dit is wel genoeg.. maar die stem hield aan en dat heb ik hem toen geappt en hij antwoordde gelijk met zo’n icoontje met twee biddende handen… en toen wist ik gewoon dat hij ging bidden en ik bad op dat moment vanuit het ziekenhuis mee…
Ondertussen stuurde God nog een verpleegkundige langs, die ging op bed zitten en sloeg op dat moment haar armen om mij heen, toen kreeg ik dus ook nog lijfelijk troost.. en dan denk ik, God weet precies wat wij nodig hebben…op momenten dat wij het zelf niet meer weten… Hij hield mij gewoon vast…door engelen te sturen en hiermee tilde Hij mij op.
Dit nummer gaat over hoogte en diepten punten in je leven, ik kabbel steeds verder achteruit lichamelijk en lever steeds meer in..en natuurlijk krijg ik ook wel weer eens wat terug…dus ja over rozen gaat ons leven zeker niet..en helaas is mijn man nu ook nog ziek geworden.. dat maakt dat het hier af en toe best wel heftig is..
Zijn we net verhuisd naar Borne, in de veronderstelling dat wij met ons aangepaste woning nog een heerlijk leven tegemoet gaan.. dat we kunnen gaan genieten, wordt je man ook nog ziek, met best wel een heftige aandoening, nu vasculaire executieve problemen met het vermoeden dat er misschien vasculaire dementie onder ten grondslag ligt wat nog verder onderzocht gaat worden, dit moet je dan ook weer een plekje in je leven geven.. wat je moet accepteren en dat gaat met vallen en opstaan… natuurlijk ben ik ook wel eens boos en gefrustreerd…en het woordje WAAROM roep je dan ook uit, en helaas krijg je daar geen antwoord op..
Weet je het voelt als oneerlijk..
Ik heb toch pas na 30 jaar mijn partner weer terug gevonden, ik heb toch 20 jaar niet geleefd en mij als een standbeeld gevoeld?? En nu leefde ik eindelijk weer, en waarom moet ik dan nu weer zoveel inleveren.. ben ik net die mooie vlinder… eindelijk uit die cocon weg… mag ik eindelijk gaan vliegen…
Maar ik ben niet van plan om weer in die cocon te gaan hoor!!!
Kijk waarom alles gebeurt weet ik niet, waarom wij dit allemaal moeten meemaken… ik heb er geen antwoord op.. maar wat ik wel merk, is dat ik door dit alles steeds sterker word en dan wel geestelijk sterker… en dat Hij mij er andere dingen voor in de plaats geeft bv mijn hobby’s.
Mijn hobby’s heb ik echt van God gekregen…toen ik nog in Friesland woonde maakte ik altijd de zondagskrant voor onze kerk… dit vond ik altijd geweldig… dan flanste ik het krantje in elkaar en maakte elke week een plaatje met een tekst erbij…zo begon eigenlijk mijn hobby te ontstaan, ik zocht dan een tekst op in de bijbel en een afbeelding plukte ik van internet, (wel een gratis afbeelding) en dan verwerkte ik de tekst in de afbeelding en dan heb ik een speciaal programma PiZap.com die mij dan helpt om er wat moois van te maken..maar het is voor mij ook tegelijk een stukje stille tijd, en een tijd waarin ik mij richt op God…waardoor mijn relatie verdiept met God..en het is natuurlijk een stukje ontspanning, ik vind het heerlijk om te doen…
Maar ja toen verhuisden wij naar Twente..en toen dacht ik nu kan ik het krantje niet meer doen, Help nu raak ik dat kwijt… en dat vond ik heel erg.. en dacht wat moet ik nu, wat moet ik nu gaan doen… en vroeg het God ook, Heer wat moet ik nu doen… U heeft mij dat talent gegeven en wil natuurlijk ook dat ik daar wat mee ga doen..en ja de Heer voorziet.. en dat doet Hij steeds, in dit verhaal zie je al een aantal voorbeelden van als ik God aanroep dat Hij er is en antwoord geeft en voor mij zorgt… maar dat doet Hij niet altijd direct, of Hij doet het via een appje van een vriendin, of een Bijbeltekst, of iets wat voorbij komt op Facebook.
Op een gegeven moment kreeg ik via een vriendin op Facebook een berichtje dat zij een oproep had gezien over kruimelaars… dat er kruimelaars werd gezocht voor een website DagelijkseBroodkruimels.nl .. een website waar je teksten kunt vinden verwerkt in afbeeldingen, wat zij een kruimel noemen en waar je je op kunt abonneren via de mail, zodat je elke dag een kruimel in je mailbox krijgt, maar er staan ook verhalen op van mensen die bloggen, en er is sinds kort ook een eigen webshop waar je kaarten kunt kopen die gemaakt zijn van de kruimels.. dus al met al een fantastische site..
Ik was erg onzeker en dacht dat is niks voor mij… zo goed ben ik nou ook weer niet…dat is veel te hoog gegrepen voor mij, ik doe het nog maar net, dat kan ik allemaal niet… toen kwam natuurlijk dat onzeker meisje weer naar boven, wat natuurlijk daar diep van binnen zit en ook altijd blijft zitten….ik weet er mee om te gaan, ik weet dat het een leugen is, ik weet dat ik het mag bestrijden en steeds tegen mij zelf mag zeggen dat het niet waar is….en dan gaat het ook wel goed.. maar af en toe steekt ze even de vinger op… van
“Hallo ik ben er ook nog”
maar ondanks dat probeer ik er niet naar te luisteren en doe mijn best op mijn kruimels..maar goed ik heb de stoute schoenen aan getrokken en een mailtje gestuurd…en ik dacht, nou dat zal toch wel niks worden maar goed ik zie wel… eigenlijk een mailtje waarin ik direct al aangaf dat ik niet wist of ik er wel voor in aanmerking kwam omdat ik het nog niet zolang deed en ik erg onzeker was, maar dat ik wel open stond om te leren…
Maar wat gebeurde er …een van het team belde mij op en had op mijn Facebook rond gekeken en zei dat hij wel degelijk iets zag wat hem blij maakte en ik werd aangenomen… ik was ontzettend dankbaar en blij…en ik had het gevoel van “Hé ik heb werk”… werk wat ik op bed kan doen, achter mijn laptop…en nu maak ik elke week een afbeelding of een keer in de twee weken, maar net hoeveel tijd ik heb en hoe het uitkomt..en die stuur ik dan op en dan plannen hun het in… en zo krijgen mensen elke dag een kruimel in hun mail.. of op Facebook want ze hebben ook een Facebook pagina waar ze elke dag de kruimel delen…
Het bijzondere aan deze kruimels is dat het gaat spreken, ze betekenen meer dan een stukje brood… het is levend brood… en wat een Zegen kan dat zijn voor de mensen, en het volgende nummer wat ik uitgezocht had was Zegen van Danielle Schaap
Ja als Zegen kom door regen, als genezing komt door pijn, nou dat heb ik zeer zeker in mijn leven meegemaakt en ja als je dat meemaakt.. wat gebeurt er dan…. hier moest ik even over nadenken toen ze mij dat vroeg… en toen had ik het antwoord..
Dan gebeuren er Grote Dingen!!
En dan ervaar je Zijn nabijheid… en ik kreeg van de presentatrice en enorme mooi bemoediging/ compliment wat ik erg waardeerde en ook ontzettend waardevol vond, zij zei dat toen ze mijn verhaal had gelezen, en de mooie kruimels die voorbij kwamen zoals deze van het nummer He Loves Us
Dit raakt mensen, jij weet de pijn die jouw leven raakt, om te zetten in een beeld. Maar het beeld is niet verwrongen van Pijn of van Bitterheid of van geslotenheid, maar het is steeds een beeld wat je op de een of andere manier kan doen wat Liefde uit straalt, wat Genezing uitstraalt…. Ik herken jou broodkruimels aan de afbeelding…
Dit vond ik zo geweldig dat ze dit allemaal zei, ik was er diep van onder de indruk en mijn grootste wens is ook dat ik Gods Liefde mag uitdelen, en daaruit is ook de naam van mijn website ontstaan… het is niet zomaar een simpele naam geworden als Na regen komt zonneschijn, maar hij heet Love Heals All Things.. daarom had ze het thema van deze avond ook zo genoemd…
Ja en toen kwamen we op mijn website uit… ik heb heel lang getwijfeld of ik dit wel moest gaan doen… moest ik wel beginnen met een website.. vond het best wel eng…en het is ook iets heel kwetsbaars, je deelt iets van jezelf waar een ander mee aan de haal kan gaan.. het is wel internet en gaat de hele wereld over…. maar toen zei een vriendin een keer tegen mij, (en ze wist niet dat ik al een blog had alleen hij stond niet op openbaar maar privé dus niemand kon hem lezen of vinden), waarom ga jij niet bloggen… ik dacht toen je moest eens weten.. die blog ligt allang klaar alleen ik durf niet… en toen zei die vraag stelde was dit een antwoord van God op mijn vraag of ik het wel moest doen…op mijn twijfels…
Nu weet ik dat God mij helpt met het schrijven en vertellen, want ik vertel natuurlijk wel over gebeurtenissen die ik mee heb gemaakt en nog mee maak, verdrietige dingen en mooie dingen… en het laatste wat ik wil is mensen kwetsen of pijn doen.. ik let heel goed op wat ik schrijf en hoe ik het op schrijf, en weet je iedereen leest het weer door zijn eigen bril.. ik schrijf het op met mijn bril, maar iedereen leest het door zijn eigen bril en dat is bij iedereen weer anders, want iemand kan het zo opvatten terwijl dat een ander het heel anders opvat… Gelukkig schrijf ik de blogs samen met God en dan mag ik erop vertrouwen dat God bij diegene is die mijn blog op dat moment leest… en dat Hij zijn Zegen daaraan geeft… want het is ook fijn omdat te mogen merken, ik merk het namelijk aan de reacties die ik van mensen krijg…weet ik gewoon het is goed, elke keer weer… en dat bemoedigt mij ook om door te gaan…
En ja dan heb je nog de uitlaatklep van het zingen, mijn andere hobby, wat bijna samen gaat met bloggen… het zijn twee uitlaatkleppen van mij wat ik zo nodig heb… ik schrijf nog net geen liedjes haha.. maar wat niet is kan nog komen…. wie weet…hihi
Op de achtergrond word nu een nummer van Oslo Gospel Choir gedraaid, en daar heb ik iets mee…gelukkig mocht ik dat tijdens dat het nummer draaide op de achtergrond er nog wat over vertellen…
Tijdens mijn 20 jaar psychisch ziek zijn luisterde ik altijd naar Oslo gospel Choir… elke dag.. dag in en dag uit, ik lag in die periode heel veel op de bank… mijn leven was op het laatst van bed op de bank en van de bank weer op bed… in die tijd hield ik mijn geloof vast door de muziek… door steeds te luisteren naar deze muziek bleef ik dicht bij God.. ik kende alle nummers van de Oslo Gospel Choir uit mijn hoofd… en toen ik was bevrijd na 20 jaar en uit mijn cocon kroop wilde ik weer gaan zingen en ging ik ook weer op een koor… zo kwam ik ook in 2014 bij Vecht Gospel Choir, dit was het eerste projectkoor waar ik mee in aanraking kwam en dit projectkoor had een project met de dirigent van het Oslo Gospel Choir…ik mocht zingen met de dirigent van Oslo Gospel Choir, en ook de nummers van het beroemde koor samen met allemaal andere enthousiaste zangers en zangeressen….een aantal nummers kon ik niet zingen omdat het mij zo raakte… wie had ooit gedacht dat ik nog eens nummers mocht gaan zingen wat mij door mijn donkerste periode van mijn leven heeft geleid.. en mij dicht bij God hield.. en nu mocht ik daarvan zingen … Zijn naam groot maken… en Hem zo bedanken voor wat Hij tot nu toe in mijn leven had gedaan…..
En dat ik door al die dingen die ik meegemaakt heb… door mijn werk bij dagelijksebroodkruimels, en door mijn website, en door het zingen mag ik anderen mensen bemoedigen… dat is mijn grootste wens, mijn grootste drive, andere mensen bemoedigen en Gods grote Liefde doorgeven… want Hij is een liefdevolle God.
Hij wil maar 1 ding en dat is dat jij je leven aan God geeft, en weet je dan komt straks die dag dat alles voorbij is, alles… alle verdriet.. geen pijn meer.. dat we mogen juichen en dansen, en dat het voor eeuwig is… niet voor 1 dag maar voor ALTIJD…. en wat is het dan fijn om dat te doen met iedereen die je lief is.. en wat is dat een geweldige toekomst…
Hij heeft mijn rouwklacht omgeturnd tot een vreugdedans… en dan mag ik voor altijd dansen… ik kan nu niet dansen maar ik dans in mijn hart, en Hij is dicht bij mij maar Hij wil ook dicht bij jou zijn… Hij wil met iedereen de dans van het leven dansen…
Ja en dan de vraag wat ik nog mee wilde geven aan de luisteraars…
HOU VOL!!!
Hou vol en laat niet los dan laat Hij jou niet los, roep God aan en Hij is er… Hoe diep je ook zit of op welke top van welke berg je ook staat… Hij is bij jou en houdt je vast… maar roep Hem aan en HOU VOL… en weet je die dag komt, en dan hoop ik dat je erbij bent…. en dat we samen voor God voor Zijn troon mogen Zingen en Dansen…en tot die tijd…..
Gister was het Vaderdag en omdat de kinderen kwamen hadden we besloten om niet naar de kerk te gaan… wij wisten dat er s’avonds ook een dienst was dus daar konden we eventueel naar toe als we daar nog puf voor hadden…
De Kinderen zijn geweest en het was erg gezellig… we genoten volop van de drukte, en het deed ons goed dat ze er weer waren.. halverwege de middag waren ze allemaal weer vertrokken en wij bleven voldaan achter… wat is het toch en rijkdom om dit mee te mogen maken en dat het contact goed is… het besef dat het ook anders had kunnen lopen maakt ons dankbaar…
Het liep tegen de avond en we besloten om de avonddienst te gaan bezoeken…. het was een Ontmoeting met Jezus Dienst.. waarin het draait om Aanbidding, bevrijding en genezing….de titel alleen al maakt je nieuwsgierig… dus huppekee een beetje optuttelen en we trokken naar Wierden.
Aangekomen in Wierden werden we warm onthaald door mede kerkgangers en we zochten een plekje…. we kozen een plekje achterin omdat dit gewoon makkelijker is vanwege de rolstoel….voor in de kerk stonden twee sta tafels waar brood en wijn op stond dit duidde erop dat er waarschijnlijk ook avondmaal gevierd zou worden…. en ja avondmaal geeft mij altijd een speciaal dankbaar gevoel… ook een eerbiedig gevoel… een gevoel van stil zijn…
De avond begon en er werden een paar liederen gezongen… prachtige aanbiddingsliederen die echt bij mij binnen kwamen… ondertussen vertelde de zangleidster hoe de avond er een beetje uit zou zien, je kon een kaartje voor bij de sta tafels weghalen als je dat wilde om misschien wat op te schrijven als je wat op je hart kreeg, een beeld, of een gedachte van God, of een bemoediging… alles kon je daar op zetten wat jou raakte… en dan kon je (hoefde niet) het kaartje na de verkondiging naar voren brengen en werd het tijdens de aanbidding voor gelezen… want misschien was het wel een bemoediging voor die ander…ook was er na de verkondiging gelegenheid om persoonlijk het avondmaal te vieren, gewoon tijdens de aanbidding kon je naar voren lopen en je moment met Jezus nemen, de vrijheid nemen om alles dingen/situaties bij het kruis te brengen en Hem te danken door middel van het avondmaal… alles mocht en niks hoefde, het was jou Persoonlijke Avond met Jezus… niet een avond met je broers en zussen heerlijk zingen en een overdenking, maar een persoonlijke avond tussen jou en Jezus…
Tsjonge dacht ik dat beloofd wat… ik had wel oren naar een ontmoeting met Jezus…
Tijdens het zingen van die prachtige liederen werd ik geraakt… ik werd helemaal warm van binnen en kon mij helemaal overgeven aan de Rust en Vrede die God voor mij had klaar liggen… ik kon alles loslaten wat mij die dag bezig had gehouden en merkte dat de Heilige Geest aanwezig was….dat Hij mij klaar maakte voor een ontmoeting met Jezus…
Na het eerste blokje aanbidding kwam de spreker naar voren en begon met zijn verkondiging… Bitter naar Beter…. wat een titel…. pfff best wel een pittige titel… tenminste bitterheid is niet niks…. En hij vertelde het verhaal van de Israëlieten… dat zij regelmatig verbitterd waren door de situaties die zij meemaakten…. ondanks dat God hun Zijn zegeningen gaf en voor hun zorgde, raakten zij regelmatig verbitterd… maar waarom zou je zeggen… dit kwam omdat hun verwachtingen.. hun hoop.. hun verlangens niet altijd uitkwamen… dat ze teleurgesteld raakten..
Bijvoorbeeld: Na een lange reis in de woestijn kwamen ze eindelijk bij water en ze dachten “ooooo water”… maar helaas… ze namen een slok en “Brrrr” het water bleek vreselijk bitter te zijn….. Ze riepen naar Mozes, verbitterd en teleurgesteld; “het water is Bitter” hiermee ging Mozes naar God en zei: “Heer help… de mensen hebben zo’n dorst en nu is het water bitter” toen zei God tegen Mozes “gooi een stuk hout in het water” …Mozes gooide een stuk hout in het water en het water werd zoet… Wauw wat een WONDER!!!
Maar wat nu het mooie was wat de spreker vertelde, was dat het hout wat Mozes in het water gooide niet zomaar een stuk hout was, maar dat het ergens naar verwees…. Heel veel dingen/situaties in het Oude Testament verwijzen naar het Nieuwe Testament… en hebben vaak een profetische waarde… dus dat Hout had een veel diepere betekenis, want dat hout verwees naar het Kruis van Jezus…het kruis waar de Here Jezus Zijn leven heeft gegeven voor ons!!! Zodat wij bevrijd konden worden van welke situatie dan ook!
Ik werd voor de zoveelste keer ontroerd en dankbaar dat het kruis eigenlijk zoveel betekend… Hij heeft daar geleden voor jou en voor mij en voor al onze pijn…. lichamelijk of geestelijk… Hij wil ons door het kruis Genezing geven in alle facetten van ons leven…want in Jesaja 53:5 | NBVstaat
Om onze zonden werd hij doorboord,
om onze wandaden gebroken.
Voor ons welzijn werd hij getuchtigd,
zijn striemen brachten ons genezing.
Bitterheid ontstaat uit verschillende dingen… boosheid, teleurstellingen, hoop wat niet gebeurt, verwachtingen die niet uitkomen… deze dingen kunnen uiteindelijk bitterheid in je hart geven…. maar ook door onrecht kan je bitter worden… onrecht wat jou is aangedaan…. al dat onrecht kan je bitter maken en je een bitter hart geven… pfff die kwam binnen..
ONRECHT….
Wat is mij dat veel aangedaan…. en hoe ga ik daar dan mee om… tijd om dat van binnen bij mijzelf te onderzoeken… ik zat daar in mijn rolstoel en als een film kwam mijn hele leven voorbij… al het onrecht kwam voorbij…. En dat was nogal wat….ik werd er terneergeslagen van…. maar ook de twijfel kwam om de hoek kijken…. had ik niet aan dat onrecht zelf bij gedragen… heb toch zelf sommige keuzes gemaakt….. mmmm ja dat klopt… maar sommige keuzes hadden wel een oorzaak… en sommige situaties waren op zijn zachts gezegd niet makkelijk…. Op een gegeven moment zat ik als een vlieg gevangen in een spinnenweb…. als een vlinder in een cocon.. alleen het verschil was dat ik daar niet vrijwillig in zat…. en ik kon mijzelf daar niet uit halen…ik was totaal gedrogeerd en wist soms niet eens wat er om mee heen gebeurde….maar God heeft mij in 2010 bevrijd… en heel langzaam mag ik uit die cocon kruipen….
Tijdens deze film…. dit hele gebeuren wat aan mij voorbij kwam, werd ik heen en weer geslingerd tussen allerlei gevoelens en emoties, en ineens was daar God… Hij was heel dicht bij mij…Hij maakte mij tijdens deze verdrietige film duidelijk dat sommige dingen gebeuren door keuzes die mensen maken, ikzelf en de ander….wij leven in een gebroken wereld…. met gebroken mensen en ik ben daar één van. Maar Hij troostte mij en zei “Ik was erbij” Ik was in die situaties en heb jou vast gehouden… ook al dacht je dat je helemaal alleen was… Ik was daar bij en huilde met jou mee… Ik laat jou nooit alleen…. hou dat vast!
Wat was dit een mooi moment… ik ben naar voren gegaan en ben aan het avondmaal gegaan, tijdens het avondmaal heb ik bewust de hele verdrietige film met alles erop en eraan aan God gegeven… en Hem gevraagd of Hij zich wilde ontfermen over al dat onrecht, en dat Hij aan het einde van de rit maar recht wil spreken… dat is niet aan mij… iedereen moet aan het eind van de rit verantwoording afleggen over al zijn daden…
En dan mag je het loslaten en erop vertrouwen dat het in Goede Handen is gelegd… en je wilt niet weten hoe dat voelt…..dat geeft zo’n enorme opluchting…
Ik was erg blij dat ik in mijn hart geen spoor van bitterheid kon vinden… natuurlijk ben ik af en toe wel boos op wat mij is aangedaan…vooral als ik veel pijn heb en erg last heb van de gevolgen en dat mag….Jezus wordt ook ontzettend boos om onrecht…net zo dat Hij verdrietig is met mij, is Hij ook boos met mij…. en eigenlijk zou ik niet verbaasd zijn geweest als ik heel verbitterd was geworden…maar ik gelukkig is dat niet gebeurt…en ik vroeg mij eigenlijk af hoe dat kon en God gaf mij de sleutel….
Als ik mijn boosheid aan God geef en de persoon of situatie vergeef… dan komt God in mijn boosheid en dan krijgt bitterheid geen kans… want het is opgeruimd….. dit kan ik niet uit mij zelf… ik heb gelukkig met hulp van God en fijne mensen in mijn omgeving direct na mijn bevrijding, de persoon en situatie kunnen vergeven…. en elke keer als ik moeite heb of pijn, of als ik boos ben, dan breng ik het bij God en zo krijgt bitterheid geen ingang in mijn hart…en echt er is geen beter persoon om het daar te brengen want God is een rechtvaardig God en hij oordeelt vanuit Zijn Liefde en Goedheid.
Ik zou mij voor kunnen stellen dat mensen zich afvragen hoe het nu kan dat God mij genezen heeft, en mij van al die medicijnen heeft afgeholpen. En toch lichamelijk ziek ben van de gevolgen van al dat onrecht… dat kan toch niet…. dan zou Hij toch ook de gevolgen weg moeten/kunnen nemen???
(En ik ben niet ziek van mijn bitterheid zoals ook wel eens wordt gezegd of gedacht in de christelijke wereld…want bitterheid is er niet…dus die optie is ook uitgesloten…)
Hij zou mij kunnen genezen en waarom Hij dat niet doet? Daar heb ik het al eens vaker over gehad in een van mijn blogs…dus dat is een goeie vraag… en ja dit is een vraag die mij natuurlijk ook al een poosje bezig houd…wij mensen willen altijd alles verklaren… nou ik heb er over nagedacht en mag ik je een verklaring geven?? Een misschien verklaring??
Voordat ik mijn misschien verklaring ga vertellen wil ik eerst een aantekening maken ter verduidelijking “Dat Ziekte niet van God komt” en dat God mij dus niet ziek houd om mij dit allemaal te leren, nee… maar GOD GEBRUIKT het wel… dat is mijn overtuiging… Hij kan het zo, met een knip van de vingers wegnemen…. en waarom hij dat dan niet doet?? Dat weet ik niet! Misschien…………….
Misschien gebruikt Hij het zodat ik hierdoor leer om nog meer op God te vertrouwen…
misschien gebruikt Hij het wel om mij geduldiger te maken voor mijzelf en voor de ander… ik ben namelijk met mij zelf heus niet zo geduldig hoor…
misschien gebruikt Hij het zodat ik juist in mijn zwakheid heel dicht bij God blijf.. (haha dit weet ik wel zeker dat is geen misschien)…
Misschien gebruikt Hij het om juist door mijn Kwetsbaarheid Zijn kracht te laten zien…
Misschien gebruikt Hij het wel om mij en anderen te leren dat Hij alles in Zijn hand heeft en dat Hij vroeg of laat alles GOED zal maken…
Misschien kun je hier wel helemaal niet in meegaan, maar het geeft mij kracht en houvast om door te gaan… in het zeker weten dat Hij mijn leven in Zijn hand heeft, wat er dan ook maar gebeurt in mijn leven…
En weet je, als ik alles aan Hem geef al mijn boosheid, verdriet, onrecht, verkeerde keuzes, mijn vragen en mijn waarom’s…en ik vraag Hem om vergeving dan zal;
De HEER zal je voortdurend leiden, hij zal je verkwikken in dorre streken, hij maakt je botten sterk en krachtig. Je zult zijn als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt.
Jesaja 58:11
Dit nummer hebben we die avond gezongen en zegt eigenlijk alles………
Vandaag las ik een stukje op de bijbelapp wat mij aan het nadenken zette….
Johannes 12:1 tot 8
Een vrouw zalft Jezus’ voeten
1 Jezus kwam zes dagen vóór het Paasfeest naar Betanië, waar Lazarus woonde. Lazarus was de man die gestorven was en door Jezus weer levend gemaakt was. 2 Ze maakten een maaltijd voor Hem klaar. Marta bediende Hem. Lazarus zat samen met nog andere mensen met Hem aan tafel. 3 Maria nam een pond dure parfum, echte nardus-olie , en zalfde daarmee Jezus’ voeten. Daarna droogde ze zijn voeten af met haar haren. De heerlijke geur van de parfum was door het hele huis te ruiken. 4Maar één van de leerlingen werd boos. Dat was Judas Iskariot, die Hem later zou verraden. 5 Hij zei: “Waarom is deze dure parfum niet voor 300 zilverstukken verkocht? Dan hadden we dat geld aan de arme mensen kunnen geven!” 6 Hij zei dat niet omdat hij zo graag de arme mensen wilde helpen, maar omdat hij een dief was. Hij bewaarde het geld dat ze van de mensen kregen, maar nam daarvan voor zichzelf. 7 Jezus zei: “Laat haar met rust. Ze doet dit alvast voor mijn begrafenis. 8 Want arme mensen zullen er altijd wel bij jullie zijn, maar Ik zal niet altijd bij jullie zijn.”
Het stukje ging over een gedeelte waar Maria haar flesje Nardus Olie over Jezus zijn voeten druppelde en met haar haar Jezus zijn voeten ging wassen, dit was niet zomaar Olie maar hele dure Olie, Olie wat wel een jaarloon in onze tijd waard zou zijn… en jaarloon en het werd zomaar over Jezus zijn voeten gegoten… bijzonder om daar over na te denken, Jezus was voor Maria een heel belangrijk persoon, een persoon waarvan zij wist dat Hij niet lang meer bij haar zou zijn en zij wilde Hem daarmee aanbidden, voor Hem zorgen…
Ik voelde diep respect voor Maria en dacht bij mij zelf hoe staat het bij mij… geef ik Jezus alles wat Hem toekomt? Hij gaf zijn hele leven voor mij, Hij ging tot aan het kruis voor mij… en ik… ben ik bereid om mijn leven voor Hem te geven?
Nu hoeft het natuurlijk niet dure dingen te zijn, maar mijn tijd… is dat hem waard of zit ik liever op Facebook.… te lezen hoe het iedereen vergaat en wat iedereen zoal doet… heb ik minstens 30 minuutjes van mijn tijd voor Hem over?
Ben ik bereid om te dienen, ben ik bereid om lief te hebben en dan niet alleen Jezus maar ook de mensen om mij heen, maar dichter bij huis… mijn partner…. mijn bonuskinderen… in hoever ben ik bereid om die te dienen, echt lief te hebben, alles te geven… wat in mijn vermogen ligt? Door mijn naaste lief te hebben heb ik ook Jezus lief… maar mag het mij wat kosten?
Lastig…. ik zei eigenlijk vanmorgen direct “Ja Heer het mag mij wat kosten”… ik wil heel graag tijd voor U nemen en voor mijn partner en voor mijn bonuskinderen… maar mijn dagelijkse zorgen, mijn omstandigheden… mijn pijn…nemen vaak alle tijd in beslag… en Heer mijn/onze omstandigheden zijn zwaar… en weer somde ik allerlei redenen op om te beredeneren waarom ik minder tijd had, waarom ik het lastig vind om Facebook uit te doen…het is toch mijn afleiding… maar ik werd stil en de tranen biggelden over mijn wangen… en riep uit “Sorry Heer… U heeft alles aan de kant gezet, Uw vriendschap met Uw vrienden, Uw leven op aarde, U heeft het zwaarste lijden op U genomen… en het besef dat U dat voor mij heeft gedaan…wie ben ik om zo egoïstisch te reageren”… en toen ik dat zei tegen Hem daalde er een enorme rust in mij en ik zag een beeld voor mijn ogen…
Ik zag Hem zitten op de rand van mijn bed.. en Hij strekte zijn armen naar mij uit en zei “Als je nou alles eens aan Mij gaf, je tijd, je partner, je bonuskinderen, al je zorgen, en omstandigheden, ziekte en pijn… durf je Mij te vertrouwen dat Ik het beste met jullie voor heb… dat Ik voor jullie zorg?”
En weer huilde ik van ontroering, dat Hij zomaar tijd nam voor mij en op de rand van mijn bed zat… dezelfde Jezus die voor mij aan het kruis was gegaan, ging liefdevol tegenover mij zitten en vroeg mij dit… en ik stamelde voor mij uit en zei “Graag Heer want ik kan het zelf niet meer… ik weet niet meer hoe het moet, het groeit mij boven het hoofd… ik kan het niet zelf…er gebeuren zoveel heftige dingen in mijn leven…wat ik niet meer kan handelen”…
Hij keek mij aan met warme ogen en ik zag bewogenheid in Zijn gezicht, en ik zag dat Hij het meende, er daalde een enorme diepe rust en vrede in mij… ik was opeens niet meer bang voor de toekomst… niet meer bang wat er misschien allemaal nog op ons pad zou komen het was of smolt het weg als sneeuw voor de zon… ik weet dat mijn/onze toekomst zeker is .. mijn toekomst ligt in Zijn handen en waar is het veiliger dan bij Hem, Hij die overal de controle over heeft…en mij Kracht naar Kruis geeft… en ja ik weet het leven geeft mij misschien een enorme zware last te dragen maar ik mag weten waar ik heen mag gaan met die last….Hij houd mijn hand vast en loopt met mij mee… en de meeste tijd zal Hij mij dragen…
Nu denk je misschien waar is ze dan bang voor… waarom zal ze een zware weg tegemoet gaan…
Nu ik durfde er heel lang niet over te schrijven omdat alles erg onzeker is… maar langzaam wordt er meer duidelijk, nog steeds is er onzekerheid en kan het nog heel lang duren voordat wij zekerheid hebben… maar de situatie is nu zo dat ik het niet meer voor mij zelf wil en kan houden… ik omzeilde het zoveel mogelijk in mijn vorige blogs nog maar het is voor mij nu tijd om er over te praten en te delen… en misschien dat jullie er voor willen en kunnen bidden…
Ik plaats dit ook met toestemming van mijn echtgenoot, hij weet er van en heeft mij ook nadrukkelijk gezegd dat ik erover moest gaan bloggen om het kwijt te kunnen en van mij af te kunnen schrijven…
Mijn man heeft vorig jaar november een MRI gehad van zijn hoofd omdat hij vreselijke hoofdpijn aanvallen had met Aura, na de MRI kregen we de uitslag die ons leven even stil zette…
In zijn hersenen was een witte stofafwijking gevonden, die al in fase 3 zit, de neuroloog vertelde dat zijn hersenen er uit zagen als van een 80 jarige, en dat hij waarschijnlijk al meerder Tia’s had gehad, (gelukkig heeft hij ze midden in het hoofd waardoor wij in die zin niks hebben gemerkt qua uitval), en dat zijn aders dicht slibben, maar het verklaarde wel een hele hoop en ook het verklaarde het de druk in zijn hoofd en de hoofdpijnen met aura, hij kreeg bloedverdunners en er werden meerder onderzoeken uitgeschreven, hij kreeg een verwijzing naar de vasculaire polikliniek waar hij een erg aardige internist kreeg, het vreemde is dat ze niet goed weten waar het weg komt, geen verhoogd cholesterol, geen hoge bloeddruk, geen roker..bloeduitslagen die er goed uitzagen..op een enkel dingetje na…maar alles werd uit de kast getrokken om een lichamelijke oorzaak te kunnen vinden.. ook was men bang dat de andere bloedvaten ook aangetast waren.. dus ook een scan van het hart…
Na de onderzoeken was de conclusie dat de andere bloedvaten niet aangetast waren, in ieder geval niet rond het hart en dat het dus alleen de hersenen betreft, Gelukkig…..maar ik had liever een ander bericht gehad, want aan de hersenen is weinig te doen, ons werd ook verteld dat zijn kleine bloedvaten in de hersenen al helemaal niks meer doen, die zijn stram en stijf en dicht geslibd.
Wij kregen een gesprek met de internist en die zei “Wij kunnen nu niet zoveel meer voor u doen en moeten afwachten hoe het zich verder ontwikkeld en wij willen u over drie maanden weer zien”… maar wij vertelden dat ons toch wel rare dingen opvielen.
Zijn vergeetachtigheid werd toch wel erger, niet op woorden kunnen komen, het wel in de gedachten hebben maar er simpelweg niet op kunnen komen, ook verkeerde woorden gebruiken, bv hij zegt dat de hond eruit moet.. maar mijn man zegt dan een heel ander woord bv het konijn moet eruit, ook het inzicht in het verkeer wordt lastiger, bv als er een andere auto aankomt, kan ik dan nog wel met de auto er voor langs wat menig keer net goed ging…..ook overal tegen aanlopen door de bocht te krap nemen en tegen de bank aan lopen, struikelen over zijn eigen benen… de spullen op gekke plaatsen weer terug vinden en dan absoluut niet meer weten dat hij ze daar heeft neergelegd…
Dit alles verontruste ons wel en de internist ook dus een afspraak met de neuroloog volgde, die zei “dan wil ik u toch doorverwijzen naar de geheugenpoli voor een neuropsychologisch onderzoek, met andere woorden wij willen u testen op vasculaire dementie”….
Pfff…. heftig….zachtjes uitgedrukt…er gaat de laatste tijd heel veel door ons heen… mijn man heeft sinds deze week de oproepen binnen en begin mei gaan de onderzoeken plaatsvinden…
Ons hele wereldje staat te schudden… ik merk aan mijzelf dat ik het niet begrijp, dat ik eigenlijk heel erg boos en tegelijk verdrietig ben.. op wie ik weet het niet… boos op de ziekte… boos op de omstandigheden… gewoon boos en verdrietig… maar er zit ook een stukje “er niet bij kunnen” bij…
Ik zei vanmorgen ook tegen de Heer… Ik ben bang Heer… ik weet niet wat de toekomst brengt maar rooskleurig is het niet… en ik snap het niet Heer.. ik wil en kan het eigenlijk niet geloven…. U heeft ons net bij elkaar gebracht… waarom moet ons dit overkomen… U heeft ons toch niet bij elkaar gebracht om zo gauw alweer uit elkaar te worden gehaald…U kunt toch de situatie veranderen, U bent machtiger, machtiger dan deze ziekte…
Het maakt mij enorm verdrietig en ik merk dat ik het af en toe niet kan handelen.. ook dat ik het heel erg moeilijk vind om hem te blijven begrijpen, en het geduld op te brengen…vooral als hij het niet meer weet, als hij het niet meer kan vinden… ik merk dat er heel veel verantwoording ook op mij af komt… en dan bekruipt mij de angst… kan ik dat aan.. ben ik alweer zo sterk?
En dan merk ik dat Hij mij Kracht en troost geeft… maar bovenal dat ik nog meer liefde krijg voor mijn man… dat ik nog meer van hem ga houden..ondanks zijn ongemakken, ondanks dat hij mij heel vaak niet meer begrijpt als ik hem wat vraag… dat ik het vaak een paar keer achter elkaar moet vragen voordat het daalt…
En dan ben ik dankbaar dat God mij heeft gezegend met een geestelijk vermogen wat weer helemaal oké is…en dan wordt ik mij nog meer bewust en dankbaar dat Hij mij 5 jaar geleden heeft genezen en bevrijd van mijn psychische gesteldheid, dat Hij dat helemaal heeft hersteld…. ik ben nu 5 jaar van de medicijnen af en heb nog geen enkele terugval gehad… en als ik de artsen destijds moest geloven dan had ik na 3 maanden weer een enorme terugval gehad en kon ik absoluut niet zonder de medicatie met mijn psychische diagnoses…oké ik heb mijn lichamelijk beperkingen maar ik ben dankbaar en blij dat ik geestelijk en psychisch weer helemaal oké ben dat heb ik liever dan dat mijn lichamelijke situatie goed zou zijn en ik geestelijk een wrak zou zijn….
Zo kan ik nu wel meer een steun zijn voor mijn man, mijn liefhebbende echtgenoot… altijd schreef ik dat ik op hem bouwde, dat hij mijn helpende hand was.. enz.. maar langzaamaan draaien de rollen om… moeilijk, lastig en heftig maar God geeft mij wel het vermogen om het te kunnen en daar ben ik dankbaar voor…
En gelukkig mag ik weten dat Hij mee gaat en bij elke situatie is… elke heftige onbegrijpelijke situatie, er zullen vast nog heel veel tranen vloeien, en dat mag… wij mogen het verdriet ook toelaten anders hou je het niet vol…. en deze situatie zal ook heel wat geduld van mij vergen… ik weet dat ik voor mij zelf best af en toe ongeduldig ben, vooral wat mij zelf betreft…ik moet alles eigenlijk direct kunnen, en sommige dingen moeten ook direct klaar..maar ik merk dat ik voor mijn man meer geduld kan opbrengen en ik bid God dagelijks dat Hij mij dit ook wil geven..
Liefde
Geduld
Begrip
Wij weten nog niet 100% zeker of het deze rotziekte is.. dat zullen de onderzoeken uitwijzen maar de symptomen zijn er wel en daar moeten wij mee dealen…ik maar ook hij..voor mijn man is het ook een heftige situatie, hij beseft alles nog ten volle en heeft ook wel door wat hem misschien mogelijk te wachten staat en dat is wel de heftigste fase waar wij nu in zitten… gelukkig kunnen we er samen over praten en relativeren en er samen mee naar onze Vader gaan.. Hij is degene aan wie wij ons vast mogen klampen…
Als ik dan terug kom op het eerste stukje van mijn blog dan kan ik zeggen dat ik bereid ben om te dienen en dat ik mag liefhebben degenen die God mij heeft toevertrouwd en dat ik bereid ben om tot het uiterste te gaan…dat ik ook voor hem zal zorgen, totdat het niet meer gaat of dat de dood ons scheid…ik heb 2,5 jaar mijn trouwbelofte uitgesproken en daar sta ik nog steeds achter hoe heftig het ook zal worden….
Al zou de vijgenboom niet bloeien en de wijnstok geen druiven opleveren, al zou de oogst van de olijfboom teleurstellen en de akker geen voedsel geven, al zouden alle schapen uit de schaapskooien verdwenen zijn en geen runderen meer in de stal staan, Tóch zal ik mij verheugen in de Here en juichen over God die mij redt!De Oppermachtige Here is mijn kracht, Hij maakt mij lichtvoetig als een hert en brengt mij veilig over de bergen.
Wat een prachtige tekst…. maar wat zegt het veel, met andere woorden, wat er ook zal gebeuren in mijn leven, ik blijf op Hem vertrouwen, en Hem groot maken…Hij is en blijft mijn God…
Waarom begin ik met deze tekst? Vanmorgen moesten wij noodgedwongen thuis blijven vanwege dat mijn lichaam niet mee wilde werken, en wij luisterden naar een kerkdienst via Groot Nieuws Radio een dienst vanuit de Baptisten Gemeente in Veenendaal en daar sprak Hans Sikkema over het bovenstaande bijbel gedeelte, en ik werd enorm geraakt…graag wil ik met jullie delen waarom…
Zoals velen van jullie weten gaan wij door een pittige tijd… een tijd waarvan wij vanuit ons menselijke verstand niet zo veel begrijpen, en een tijd waarin wij veel twijfels en vragen hebben…. logisch denk ik. Ons leven staat voor de zoveelste keer op de kop… mijn echtgenoot die nu ook ziek is geworden en best wel een ernstige aandoening blijkt te hebben en hij zit vol in de onderzoeken, ikzelf die een enorme terugval ervaar qua lichamelijke klachten, en nog steeds heb ik te kampen met een hernia, waardoor mijn wereldje steeds kleiner en kleiner wordt, wat zijn weerslag heeft op mijn geestelijk welzijn, maar ook op mijn Dystonie, dit wordt steeds erger, waardoor ik veel verkrampingen heb, en ik bij tijd en wijle, met vreselijke strakke en stijve spieren, als een plank in bed lig, en de hernia krijgt daardoor de nodige klappen…. na rust en een injectie die niet geholpen heeft, is nu de toestand dat ik aangemeld ben bij het Neurochirurgisch centrum in Zwolle, en ik op een oproep wacht om eventueel geopereerd te worden….een situatie die best wel heel spannend is en veel energie van ons vraagt…
Maar door al deze toestanden ben ik steeds minder mobiel geworden, en ben ik veel afhankelijk van mijn man en anderen, en om mijn zelfstandigheid te behouden en iets terug te krijgen, heb ik meer hulpmiddelen nodig… en ja dus ook een elektrische rolstoel, wat vind ik dit moeilijk te aanvaarden…want als jullie mijn getuigenis van vorig jaar Pasen hebben gelezen word daarin verteld dat ik toen al aan een elektrische rolstoel toe was….maar gelukkig hebben we het een jaar uit kunnen stellen door Gods genade… omdat God mij heeft genezen van de Ataxie waar ik toen ongelofelijk veel last van had, maar nu schijnt het toch echt zover te zijn, dat er een elektrische rolstoel aangevraagd gaat worden…ik vind het ontzetten moeilijk want nu lijkt het net of heeft God mij niet genezen….maar dit wil ik meteen de wereld uit helpen want dat is NIET waar…de Ataxie is nog steeds weg en blijft weg, alleen krijg ik de rolstoel nu voor mijn Dystonie… de verkrampingen en stijfheid zijn zo erg, dat ik niet goed meer kan lopen, en ook dat ik te vermoeid ben daardoor… en om mijn lichaam te ontlasten, maar ook wordt hij aangevraagd zodat ik weer meer mijn zelfredzaamheid terug krijg…mijn wereldje is erg klein geworden en doordat de huidige rolstoel dit mij niet kan geven, hebben we toch maar de knoop doorgehakt…
Helaas komt er daardoor een volgend probleem om de hoek kijken, als die rolstoel er komt wonen wij veel te klein…ik dacht NEE…NEE…en nog eens NEE!!!.. niet weer….Niet weer verhuizen…. ik zag het niet meer zitten…ik voelde mij in een donker gat weg zinken…ik keek vertwijfeld omhoog en riep het uit naar God, “Niet weer God, dit kunt u niet meer van mij verlangen”…
Maar zoals wij weten en hebben ervaren zijn Gods wegen ondoorgrondelijk, totaal soms niet te bevatten…en vraagt God ons wederom Hem te vertrouwen…maar wat is dat moeilijk….en voor mijn gevoel onmogelijk…er gebeurt teveel Heer..en het gaat mij te snel….
Ik begon eindelijk net een beetje mijn draai te vinden in Goor, door mijn lichamelijke toestand gaat dit wat langzamer omdat ik meer aan huis gekluisterd ben….Maar ja hier blijven wonen is niet mogelijk, dit begreep ik ook wel, het kan simpelweg gewoon niet meer, want ik kan steeds moeilijker boven komen waar wij slapen, maar ook de ruimte beneden wordt gewoon te klein om fatsoenlijk te kunnen wonen…mijn bed staat al sinds oktober in de woonkamer, en er is daardoor niet eens voldoende comfort voor mijn man om te zitten….dus hebben we ook niet zo heel veel keus, dan te verhuizen naar een grotere rolstoel toegankelijke woning, maar ja waar moet je dan naar toe…en het moest ook al op korte termijn…
Dus wij moesten ons opnieuw in laten schrijven, bij de woningstichting waar wij nu van huren, want het liefst bleven wij in Goor wonen, waar wij nu ook wonen… maar na een paar dagen kreeg ik een telefoontje van de woningstichting, met de mededeling dat zij op korte termijn geen woning voor ons hadden, en voorlopig ook niet moesten rekenen op een rolstoel toegankelijke woning, want de woningen die er waren, die waren al 20 jaar bezet door de zelfde personen, dus dan zouden wij, krom gezegd moeten wachten tot dat er iemand zou komen te overlijden, en dan heb je nog wachtlijsten….maar zei ze, “jullie wonen nu niet in een geschikte woning, dat is ons en de gemeente ook wel duidelijk”… maar ja “help” wat dan…
Ze zei “kijk ook om jullie heen in andere gemeenten in de buurt” en zo schreven wij ons ook maar in bij de woningstichting in Borne/Hengelo, dit was helaas wel in een andere gemeente… Ik had hier enorm veel moeite mee, want het zou betekenen, dat als wij daar een woning kregen, wij ook alles opnieuw aan moesten vragen rondom zorg en hulp, terwijl hier in Goor heel veel was geregeld qua zorg en hulp… en ik ben al zo moe…..opnieuw riep ik naar God en vertelde Hem mijn wanhoop… en zei “help God, wat wilt U dat er gaat gebeuren, ik kan dit niet meer, ik kan het niet meer allemaal regelen, ik heb daar geen energie meer voor Heer”….”wie gaat ons helpen te verhuizen, hoe komt het met de praktische hulp, behangen, sauzen, laminaat leggen”? “wij kunnen dit niet Heer, en ik kan toch niet weer al die mensen vragen die ons een half jaar geleden hebben geholpen??” “Ze zien ons aankomen Heer…ik schaam me een hoedje.. ik durf het niet te vertellen Heer, dat wij nu alweer moeten verhuizen”….
Ik ben blij dat wij wel een echtpaar zijn die zoveel mogelijk alles met God bespreken, en het van Hem willen verwachten, wij willen zo graag doen wat God van ons vraagt en wat Hij wil…. bij ons staat hoog in het vaandel:
“Uw Wil Geschiede”
Helaas krijg je geen briefje uit de hemel, maar hij heeft ons wel een brief geschreven, en dat is de Bijbel, waar je Zijn antwoorden uit kunt halen, wat Hij graag wil, welke weg Hij wil dat wij gaan, maar dan nog is het ontzettend moeilijk, want je leest de bijbel met jou bril, je leest de bijbel met jou perspectief, vanuit jou beleving probeer je de bijbel te begrijpen, maar dan hebben wij gelukkig de Heilige Geest, die wij mogen vragen om wijsheid en uitleg zoals God het bedoelt..
En toch ervaar je ook zoveel twijfel, als je dit graag wilt…dat ervaren wij tenminste wel… maar zoals je misschien wel verwacht had hoe het verder ging, hebben wij dus een woning toegewezen gekregen in Borne, helemaal aangepast en rolstoel toegankelijk..ja een woning helemaal geschikt… maar dit ging niet zonder slag of stoot….wat twijfelde ik, wat had/heb ik het moeilijk ermee… waarom weer verhuizen?? wat wilt U mij hiermee leren?? wat voor plan heeft u hiermee, wat voor doel voor ogen?? Helaas zien wij altijd achteraf of jaren later en soms helemaal niet, het waarom van sommige situaties die gebeuren…
Het zou namelijk mijn 27e keer worden in mijn hele leven dat ik ga verhuizen….nee dit was te moeilijk, dit kunt u niet van mij vragen Heer, u heeft ons toch in Goor gebracht, hier zouden wij toch onze plek hebben, hier zou ik toch eindelijk mij kunnen settelen, eindelijk rust vinden in mijn nogal rumoerige leven…. en al die vrienden dan Heer, al die mensen die ons helpen waar wij een band mee op gebouwd hebben, we hebben toen een nieuwe gemeente van U gekregen…”waarom Heer moet ik weer alles loslaten en opnieuw beginnen”, weer wennen, weer opnieuw contacten leggen, opnieuw een gemeente zoeken, opnieuw alle zorg regelen…. ooo ik voelde wel dat dit een kwestie van vertrouwen was.. en het gekke was hier had ik nog het meeste moeite mee… God vertrouwen…
Waarom?? Ik was toch wel iemand die God normaal gesproken in alles vertrouwde, en een zeker weten had dat het altijd wel goed kwam, soms was ik zelfs misschien ietsjes naïef daarin… maar het was gewoon 100% vertrouwen wat ik altijd heb gehad, maar ik merkte dat het deze keer anders was, ik had er op een of andere manier zoveel moeite mee…onze grond schudde opnieuw onder onze voeten….opnieuw vielen alle zekerheden weg…en ik kwam erachter dat het nu kwam op overgave, totale overgave aan Hem waarvan ik zei Hij heeft alles in de hand..ik zei dat altijd wel, maar geloofde ik het ook echt?? Ik werd totaal teruggeworpen op mij zelf, durfde ik God daadwerkelijk zo te vertrouwen dat ik alles aan hem kon overgeven, in het volste vertrouwen dat Hij er mee zou redden en dat het goed zou komen?
Nee ik durfde dat niet kwam ik achter, ja ik durfde het tot zover, als ik zelf ook nog maar ietsjes de controle had… ergens nog een beetje de regie over had…maar nu kwam ik op een punt dat ik totaal geen controle meer had, nergens over…ik stond letterlijk met lege handen, als ik ja zou zeggen tegen de woning in Borne…totaal afhankelijk van de genade van God en de hulp van andere mensen…
Ik legde al mijn twijfels en zorgen bij de Heer neer en zei Heer u wilt U mij helpen, ik wil U wel vertrouwen maar ik durf niet… ik durf het echt niet…ik kan het niet meer overzien..ik heb geen energie meer, ik ben zo vreselijk moe, moe van al het strijden en geregel. Van alles zelf doen….Heer Help!!!! Wilt U het maar gaan doen….
Wij hadden maandag gekeken bij de woning, en waren met de woning op zich ontzettend blij…maar hoe nu verder, wij konden de woning nog niet accepteren, want hadden de goedkeuring van de WMO hier in Goor nodig voor de woning, zodat we mochten verhuizen en wij ook verhuiskosten kregen om te verhuizen, wij waren net een half jaar gelden hier in Goor gekomen en geen gelegenheid nog gehad om wat op te bouwen, om zo snel al weer te verhuizen, en ja die goedkeuring liet op zicht wachten, want zoals iedereen weet hebben instanties tijd nodig… maar de woningstichting in Borne zei: “wij accepteren de woning alvast en dan hebben jullie even de tijd om met de WMO in Goor te overleggen”, wij waren eigenlijk heel erg verbaasd dat dit gebeurde en ervoeren dit ook als zegen van God, wij stonden namelijk nog maar 2 weken ingeschreven en hadden al een woning, terwijl er een enorme wachtlijst is bij deze woningstichting…
Wij waren eigenlijk al stomverbaasd dat wij de woning überhaupt hadden gekregen, wij hadden er voor gebeden, en wij hadden God gevraagd, dat als dit huis voor ons bestemd was, wij het zouden krijgen, en als God andere plannen had, dat hij er dan ook voor wilde zorgen dat het huis dan aan onze neus voorbij zou gaan, maar wij kregen het huis, dus dit was voor ons een duidelijk antwoord van God, maar de twijfel bleef nog wel een beetje van onze kant, simpelweg misschien wel omdat het te mooi was om waar te zijn… vrijdags zou de WMO komen om te praten, en tot die tijd hadden wij van de woningstichting Borne uitstel gekregen…
Zo gezegd zo gedaan, het gesprek vond plaats, maar de WMO kon nog geen uitsluitsel geven omtrent de verhuiskosten, er moest eerst met collega’s overlegd worden, maar wij gaven aan, dat als wij geen verhuiskosten konden krijgen, het hele verhaal niet door ging…
En weer baden we tot de Heer om hulp, want Hij kon alleen nog maar wat doen, wij waren totaal afhankelijk van Hem, dit beseften wij maar al te goed…..maar God geeft ons ook wijsheid in hoe we moeten handelen, want stil achterover leunen, tot er misschien wat gebeurt is ook niet de bedoeling, de enige mogelijkheid was om de woningstichting te bellen, en te vragen of ze uitstel wilden geven tot dinsdag, want dan zouden we definitief antwoord krijgen van de WMO.. dus ik pakte weer de telefoon en belde met de woningstichting, maar het vreemde was dat alles al naar huis was, er was niemand meer te bereiken…dat was vreemd, want ik zou nog contact hebben en om 14.00 is het toch nog geen weekend??…maar al wat er gebeurde, ik kreeg geen contact meer, ik zei tegen mijn man: “en nu”??… we besloten om het dan maar op de mail te zetten zodat hij het dan in ieder geval maandag zou lezen..en misschien dan contact zou leggen en dat we hierdoor misschien wel uitstel nog konden krijgen tot dinsdag, het was ontzettend spannend voor ons maar het leerde ons steeds meer op God te vertrouwen…en tegelijk dacht ik, “dat bent U Heer”… “U zorgt voor ons”… U zorgt ervoor dat er niemand meer is en het weekend over getild word, en dan is het nog maar 1 dag tot dinsdag…wat hebben we toch een Wonderlijke God….
Het weekend kwam en zondag wilden wij heel graag naar de kerk, onze gezondheid liet het gelukkig toe om te gaan, ik verlangde zo naar God, ik wilde zo graag een ontmoeting met Hem, Hem voelen en weten dat Hij er is en opgebouwd te worden, Zijn woorden horen en gewoon simpelweg aan Zijn voeten zitten…en natuurlijk is dat niet afhankelijk van de kerk, want Hij is overal waar jij bent, voor, achter boven en onder je…maar je hebt wel de ontmoetingen nodig van je mede gelovigen, en het horen van Zijn woorden, om opgebouwd te worden en sterk te blijven tegen de wrede wereld en al zijn ongemakken, dus we gingen naar de kerk, en daar had ik een ontmoeting met God, echt Hij was er en dan wordt je stil van zo’n Grote God, wat een Genade dat hij gewoon de moeite nam om mij gerust te stellen, en mij “nietig klein mensje” te antwoorden, want dat deed Hij….
De Voorganger sprak over Mozes en de rode Zee…het aloude bekende verhaal in Exodus Hoe kwam Mozes door de Rode Zee waarin beschreven wordt hoe de Israëlieten voor de Rode zee stonden en in hun nek het gehijg van de Egyptenaren, die hun terug wilden hebben om hun weer als slaven te kunnen gebruiken, maar de Israëlietenmoesten kiezen, vertrouwden ze hun God die altijd met hun mee ging, durfden ze het aan?? Want stel je nou voor, dat als ze halverwege de zee waren en de muren begaven het, dan zouden ze toch verdrinken…zou die muren blijven… net zolang dat ze er door waren? Dus in hoeverre vertrouwden ze God, en wat het wonderlijke ook wel was, God was steeds hun voor gegaan in een Wolk of in een Vuurkolom en nu was er niets te bekennen, dit was natuurlijk ook vreselijk beangstigend… maar God zei eigenlijk daarmee..Vertrouw je mij… Ga je met mij mee? Maar jullie moeten de eerste stap zelf zetten, Ik ga mee, maar jullie moeten wel de eerste stap op dat pad zetten, dit vroeg volkomen overgave aan Hem die alles in Zijn hand heeft.
Maar zo is het eigenlijk ook met ons leven..in hoeverre durf je Hem te vertrouwen, als alles uitzichtloos is, als alles donker is, onzeker, als je niet weet hoe het komt, als je met lege handen staat?… durf jij dan die eerste stap te zetten in de wetenschap dat je de overkant zult halen???
Heb je zoveel vertrouwen, durf je je helemaal aan Hem over te geven, en dan ook ALLES in zijn handen te leggen, al je twijfels al je zorgen, al je wanhoop, want Hij kan je alleen maar goed helpen als je ook ALLES aan Hem geeft, elk strijd, alle zorgen, al je pijn en moeite…maar gelukkig mogen we weten, dat als wij die overgave gedaan hebben…Hij met ons meegaat, want dat heeft Hij beloofd…en daar mogen we ook op gaan staan als de duivel ons onderuit probeert te halen door ons in te fluisteren van: “Stel nou dat die muren instorten, stel nou dat de zorg niet geregeld wordt”…enz.. enz … maar dan mogen wij op de belofte van Hem gaan staan…. de belofte dat Hij de overwinning geeft..maar de eerste stap tot overgave moeten wij zelf zetten, de eerste stap moeten wij zetten door God te antwoorden op Zijn vraag…
GA JE MET MET MEE???
Oooo wat sprak God tegen mij..en wat was ik blij en verdrietig tegelijk..God bemoedigde mij zo met de woorden, als je voor mij kiest, als je met mij mee gaat en alles overgeeft komt het goed, want Ik ben erbij…en aan de andere kant voelde ik verdriet en schaamte, dat ik zoveel twijfels had, dat ik zoveel moeite had met het feit om Hem te vertrouwen… jonge jonge wat ben je dan toch maar een klein mensje….maar wat hebben wij dan een Grote God…
Na zondag ging de strijd gewoon door, elke dag moest of mocht ik weer tegen Hem en tegen mijzelf zeggen, ik vertrouw op U en het komt goed!!!
De dinsdag brak aan en wat heen en weer te hebben gemaild met de WMO, hadden we nog geen uitslag, wij kregen wel een mailtje van de woningstichting dat wij uitstel hadden gekregen tot woensdag 16.00 om definitief te besluiten…. wij zeiden nu moet het haast wel een huis zijn gegeven van God, want dit is gewoon nog nooit voorgekomen bij mijn ervaringen, dat de woningstichting zo coulant is terwijl er nog veel meer gegadigden zijn…. maar het kriebelde wel, die onzekerheid nekte ons…. de onzekerheid of het nou doorging of niet… ons leventje leek gewoon stil te staan in een enorme sterke stroomversnelling…
Tot woensdagmorgen, we kregen het verlossende mailtje….
“U mag de woning accepteren en kunt een formulier invullen voor de verhuiskosten”…
Wat waren we blij en heb gelijk de woningstichting gemaild met het verlossende antwoord…en van hun kant was ook alles oké..en aankomende donderdag 9 februari is ook al de sleuteloverdracht, omdat de woning al leeg staat…..jonge wat gaat het allemaal snel…heb ik nog tijd om het te verwerken, in mijn koppie…ons leven was weer een complete achtbaan geworden… en ik weet dat wij zelf aan de handrem kunnen trekken, maar helaas laat soms de situatie dat niet toe…..
En dan denk je opgelucht te zijn… opgelucht want we hebben de toezeggingen, maar ik was verder weg van opgelucht merkte ik…ik merkte dat het nu realiteit werd, wij gingen verhuizen, weg uit Goor, naar een andere Gemeente, Borne zou onze nieuwe woonplaats worden, maar ik raakte compleet in paniek, en de twijfel sloeg opnieuw toe, de spanning werd zo hoog, allerlei vragen spookten door mijn hoofd, hoe regelen wij alles, wie gaat ons helpen, hoe komt het met de zorg daar, hoe lang moet ik zonder zorg voordat alles opgestart is in Borne, mag ik mijn rolstoel meenemen die ik nu nog heb, want de elektrische is aangevraagd maar heb ik nog niet,ook het feit of ik daar nieuwe contacten zou krijgen, zou ik mij niet ontzettend eenzaam gaan voelen, red ik mij daar wel, weer een nieuwe omgeving, nieuwe mensen qua zorgverleners waar je ook zo afhankelijk van bent…ik was nu zo aan ze gewend geraakt.. enz enz…allerlei vragen waar ik geen antwoord op had en die mij danig in paniek brachten, maar deze paniek en angst maakten dat de Dystonie er op reageerde en ik een enorme aanval kreeg…. vreselijk huilen, helse pijnen, verstijfd in bed liggen…ik wist dat dit een reactie was op de stress en spanning van de afgelopen tijd, en ik moest totaal in de rust, even helemaal nergens aan denken, nergens mee bezig, computer uit…muziek aan en in de rust, ik en God..meer niet, opdat moment moest ik de eerste stap zetten… God volledig vertrouwen in dat het goed komt…
Wat ik die zondag had geleerd kwam zo binnen en naar boven op dat moment, God vroeg mij of ik met Hem mee wilde gaan, en dat ik het aan Hem over wilde laten…nou ik kon niet anders dan God aanroepen en zeggen… Heer hier ben ik… met lege handen, met helemaal niks meer… geen controle meer enz enz…wilt u ze maar vullen???
En Hij gaat ze vullen daar ben ik van overtuigd…en toen hoorde ik vanmorgen de preek over de Vijgenboom…. jonge jonge… God weet precies wat wij nodig hebben…en de voorganger vroeg drie vragen aan de luisteraar naar aanleiding van het verhaal van de vijgenboom… waar sta jij???
Ben jij diegene die nog al zijn Twijfels en vragen bij God moet neerleggen, moet je nog leren om dat te doen en ben je iemand die nog steeds denkt dat moet ik zelf oplossen daar moet ik maar met niemand over praten… want dat hoeft niemand te weten…. (het gevolg is dat niemand je dan ook kan helpen ook God niet)
Of punt twee, durf je God alles wel te vertellen en alles bij Hem neer te leggen en zit je in de wachttoren om te horen en te zien wat God gaat doen??? En vertrouw je Hem je leven toe in afwachting wat Hij ermee gaat doen.. (Dan ben je zover dat God jou kan helpen en geef je God ook de ruimte om Hem zijn werk in jou te kunnen doen)
Of ben je al zover dat je ALLES over kunt geven, in de zekerheid dat God alles meewerkt ten goede en dat het goed komt…en dat je ondanks je omstandigheden, ondanks wat er in je leven op dit moment afpeelt, God kunt vertrouwen en Hem Groot kunt maken, Hem kunt eren, en van Hem kunt getuigen naar de buitenwereld, dat ondanks ALLES, GOD GROOT is en dat Hij er bij is… wat voor diepe dalen je ook door moet of op de vreugdetoppen zal staan, HIJ IS ERBIJ!!! (GEVOLG IS DAT JE RUST KRIJGT EN EEN ONVOORSTELBARE VREUGDE)
Mijn antwoord was dat ik bij vraag drie stond, ik merkte dat ik de laatste tijd vergeten was God onder alle omstandigheden groot te maken, ik zag teveel op de omstandigheden, waardoor ik zonk….en hetzelfde gebeurde als bij Petrus, God strekte Zijn hand naar Petrus uit en riep Hem om uit de boot te stappen op het meer en naar Hem toe te lopen, in eerste instantie had Petrus alle vertrouwen dat Hij het kon, maar toen werd hij bang en keek op zijn omstandigheden en zag het diepe water en Hij zonk, maar God hield hem vast en zij tegen Petrus kijk op mij, Zie naar mij en zo liep Petrus blijvend kijkend naar Jezus over het water…..
En zo wil ik ook proberen om in mijn omstandigheden mijn blik om Hem gericht te houden en van Hem te blijven getuigen, en Hem groot te maken….Ondanks….
Wat is het mooi om dit te mogen weten en om zo in het geloof te staan…. heb dit wel geleerd door de jaren heen door wat ik meegemaakt heb…. en dan ben ik blij dat ik elke keer er weer sterker uit kom,,,
Ken jij deze bemoedigende God ook in jou leven???
Natuurlijk is onze strijd heus nog niet gestreden, de onzekerheden en vragen zijn nog lang niet opgelost, maar het vertrouwen in God dat ALLES GOED KOMT…is er wel…. en dat is de grootste zekerheid in mijn leven en dan kun je bergen verzetten in Zijn naam!!!!
Toen ik vanmorgen wakker werd en naar buiten keek was de wereld wit…wat een prachtig gezicht en wat krijg je dan een heerlijk gevoel.
Tijdens het koffie drinken kijk ik altijd even op mijn telefoon op Facebook en daar zag ik dat iemand mij had getagd in een verhaal wat David de Vos op Go and Tell site had gezet…en ik schrok..het was namelijk mijn getuigenis wat ik vorig jaar met Pasen tijdens Simply Jezus had beleefd… ik schrok echt en een golf van Blijdschap en Verdriet ging door mij heen.. ik kreeg een ontzettend dubbel gevoel….logisch denk ik gezien de situatie waar wij nu in zitten…
Waarom zo dubbel….het gaf een dubbel gevoel omdat ik nog steeds leef met mijn lichamelijke beperkingen, maar wat God toen heeft gedaan is nog steeds Waarheid…Hij heeft mij toen genezen van mijn Ataxie, mijn dronken gevoel en mijn dronken lopen en dat ik steeds naar links liep….en dat is nog steeds zo..helaas lig ik nu al weer vier maanden op bed in de woonkamer met een forse Hernia…
Maar Hij is erbij…Hij draagt ons ook tijdens het lijden…Hij laat keer op keer zien dat Hij groter is…
God wil niet dat wij Ziek zijn…ziekte komt van Satan en zeker wij ervaren dagelijks zijn aanvallen..hij wil het liefst dat wij ons geloof in de wilgen hangen en God aan de kant schuiven….en menselijkerwijs is het logisch om dat te doen als je ziet waar wij het laatste jaar door heen moeten…ik wordt steeds zieker mijn lichaam laat mij steeds meer in de steek ook mijn man is nu erg ziek geworden en menselijkerwijs wordt hij ook niet meer beter dus redenen genoeg om God aan de kant te zetten..maar wij houden ons aan Onze God vast….Hij heeft ons iets beloofd en Hij zal dat ook gaan doen…Hij heeft gezegd dat “Hij af zou maken wat Hij in ons is begonnen!” Onze God is GROTER, STERKER..en bovenal OVERWINNAAR!!
Even een Klein/Groot Voorbeeld.
Ik lig dus al 4 maanden op bed in de woonkamer met een forse hernia die door rust of beweging en fysio niet over wil gaan…afgelopen maandag heb ik een injectie gekregen in de hernia met cortison/Prednison…helaas heeft het nog niet geholpen maar bleek ik allergisch te zijn voor de prednison..het gevolg was Hoofdpijn en Nekpijn en hevige koorts..maar niet alleen lichamelijk had het zijn weerslag ook had het gevolgen voor mijn psychisch welzijn…..ik kreeg geestelijk ook een reactie…ik werd op een gegeven moment erg angstig en gejaagd en een paniekaanval…jonge jonge wat was ik bang…huilen huilen en nog eens huilen en het was of kneep iemand mijn keel dicht..ik zat tegen een psychotische aanval aan (wat erg herkenbaar is voor mij) en riep mijn man..hij kwam naar mij toe en zei zullen we bidden?? ik zei graag….het is aan ons dat wij God aanroepen en als wij ons uitstrekken naar Hem dan zal Hij daar wat mee doen….en mijn man begon te bidden…hij bestrafte mijn angst, hij bestrafte mijn pijn, en hij bestrafte satan en stuurde hem weg in de naam van Jezus en wat er toen gebeurde was onbeschrijfelijk…ik snikte zo onbedaarlijk tijdens het bidden, ik was zo overstuur dat ik kon bijna geen adem halen, ik was zo bang…maar toen mijn man satan weggestuurd had in Jezus naam moest ik in eens heel erg gapen en er viel een enorme oase van rust over mij heen…mijn lichaam stopte met trillen en ik viel tegen mijn man aan in totale rust….oooo wauw wat was dat een geweldig cadeau…en ik had het gevoel dat ik weer in de armen van onze Here Jezus lag net zo als toen met Pasen tijdens het wonder…
Wat hebben wij een grote God… ik werd er stil van…het onderstaande nummer beschrijft wat een geweldige Grote God wij hebben….
En ja waarom God dan niet ingrijpt nu in onze situatie op dit moment…ik weet het niet…ik heb daar geen antwoord op…maar ik weet wel dat Hij erbij is..dat Hij ons vasthoudt en ons laat zien dat Hij er is…en ik weet en dat is ons geloof dat Hij afmaakt waar Hij is mee begonnen…
en is God dan nu niet een liefdevolle God…of doen wij dan nu wat verkeerd?? Nee God is nog steeds dezelfde..en Hij gebruikt zeer zeker wel ons lijden…dat merken wij dagelijks…maar ik heb geen antwoord op waarom ons nu dit allemaal overkomen moet…maar wij worden er wel sterker door…ons geloof staat als een huis op een rots…om dat wij gewoon zeker weten dat het goed komt..wanneer dat weet ik niet…maar ik weet wel dat alles in Zijn perfecte tijd gebeurt…en ja dan denk ik in Zijn tijd en als ik dan terugdenk aan al die keren dat God al heeft ingegrepen in mijn/ons leven dan wordt ik stil en kan ik alleen maar zeggen DANK U WEL HEER!!
Hij heeft mij bevrijd uit een “gevangenis”
Hij heeft mij genezen van mijn psychische beperkingen
Hij heeft mij geholpen met afbouwen van alle medicatie.
Hij heeft mij mijn oude liefde teruggegeven
Hij heeft mijn hart gevuld met Zijn grote Liefde
Hij heeft samen met mij oude relaties hersteld.
Hij heeft mij genezen van mijn Ataxie..
en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan…wat een Zegeningen…en zo gaat Hij door…stap voor stap zorgt Hij voor ons…wie ben ik dan om te zeggen waar bent u God..maar wij vergeten door de drukte van het leven vaak wat Hij al voor ons heeft gedaan en dan is het mooi om het zo eens even op te schrijven en er bij te worden stil gezet…
Maar dan kan niemand toch zeggen waar is die God van jullie dan??
Nou kijk dan maar naar het bovenste lijstje..Hij is er wel degelijk…
Ik luisterde van de week naar Groot Nieuws Radio naar Jorieke en die deed een interview met Corlien Doodkorte
Dit Interview was voor mij zo herkenbaar…de vragen die bij je opkomen…waarom geneest God niet iedereen, en waarom die stap voor stap en waarom die ander helemaal niet…ik weet het niet..en heb er ook geen antwoord op…vind het ook moeilijk om er antwoord op te geven…omdat elk antwoord zo lastig is en je er altijd iemand pijn mee doet en dat is het laatste wat ik zou willen…En als je het wonder mag meemaken dan nog is het leven niet altijd een groot feest, dan moet je eigenlijk weer opnieuw leren leven met alles wat daarbij komt en omdat wij in een gebroken wereld leven zal satan ook weer nieuwe dingen/ziektes gebruiken om ons bij God weg te houden, maar ik weet wel dat God in ieder lijden is als wij ons maar uitstrekken naar Hem…en het van Hem verwachten en Hem vertrouwen in dat het Goed komt…
Vertrouwen is wel het sleutelwoord in ons geloof…en als je God kunt en mag vertrouwen dan komt er rust…rust die soms overweldigend is…
En ja het is steeds nog een worsteling…het lijden gaat door en het is niet altijd makkelijk…ik schreeuw het heus nog wel eens uit naar God…WAAROM…..en dat mag….dat is logisch we zijn mensen en overzien niet het hele plaatje..God gelukkig wel… en als je mag geloven dat Hij het beste met je voorheeft omdat je Zijn geliefde dochter bent..omdat Hij je heeft gemaakt waar ben je dan nog bang voor???
Welke vader zou zijn kind pijn willen doen of zien lijden???
Dus ik sta nog steeds achter mijn getuigenis wat er met Pasen is gebeurd…ook al geeft het mij een dubbel gevoel…Hij gaat door!!!!
Mijn getuigenis wat David de Vos heeft gedeeld kun je hier lezen….
Na ons evenement Simply Jesus kregen we veel getuigenissen binnen. Mensen die aangeraakt waren of iets bijzonders hadden meegemaakt. Een mooi voorbeeld is Mirjam Hiemstra, die op wonderlijke manier opstond uit een rolstoel!
Ik slikte in het verleden veel heftige, zware medicijnen die – zo bleek – mijn kleine hersencellen beschadigden. Het maakte mij zo ziek, dat ik drie jaar geleden ineens niet meer kon lopen. Als ik liep, leek het alsof ik gedronken had, zo wankel was ik. Daarom had ik een rolstoel aangeschaft en ik was al bezig met een elektrische rolstoel. Ondertussen bleef ik bidden voor genezing.
Ik heb dit gedicht al eens gedeeld op mijn site en las het laatst weer opnieuw en wil het met jullie delen waarom het mij zo raakte….
Heel vaak hebben wij vrouwen last van minderwaardige gevoelens..tenminste ik wel…
Natuurlijk heeft het te maken met wat je hebt meegemaakt in je leven, hoe je gevormd bent door het leven en door vooroordelen van mensen, ik ben vroeger erg gepest op school waardoor ik een laag zelf beeld ontwikkelde, dit heeft jaren doorgesudderd, elke keer viel ik weer terug in mijn denken van mijn lage zelfbeeld…en nog als ik voor de spiegel sta bekruipt mij soms dat nare gevoel, wordt ik onzeker en heb ik bevestiging nodig dat het goed is, dat ik er mooi uitzie, dat ik er mag zijn…..en ik krijg gelukkig die bevestiging van mijn man, maar hoe waardevoller is het als je uiteindelijk die bevestiging van je zelf kunt krijgen, dat je tegen je zelf kunt zeggen.. je bent mooi…mooi zoals je bedoelt bent…mooi zoals God het heeft bedoelt..
Hij heeft ons gemaakt…en Hij heeft ons gemaakt en Hij zag dat het goed was….wat ontzagwekkend mooi!
Wie zijn wij om daar dan aan te twijfelen om ons onzeker te voelen en er überhaupt niet mee eens te zijn…eigenlijk trekken wij Zijn meesterwerk dan in twijfel….eigenlijk zeggen wij dan tegen God…..U heeft het niet goed gedaan……
Maar wat is het vreselijk moeilijk om dit zo te zien en je denken te veranderen…als je zo tekort gedaan bent in je leven, of als je altijd gehoord hebt dat je niet goed genoeg bent, of dat je niet geaccepteerd word op je werk of op school, of omdat je anders bent dan anderen….er zijn zoveel oorzaken en situaties op te noemen waardoor je jezelf ontzettend minderwaardig tot waardelooskan voelen…..
En dan mag je dit lezen…en weten dat je ONTZAGWEKKEND WONDERBAARLIJK MOOI BENT GEMAAKT!!!!!
Ontzagwekkend wonderbaarlijk gemaakt …
Ik ben ontzagwekkend wonderbaarlijk gemaakt door God.
Geen afgerafeld stukje werk, even snel tussen neus en lippen door gemaakt, maar weloverwogen en met zeer grote zorg,
Ontzagwekkend wonderbaarlijk!
Ja, ik ben te dik, mijn lichaam kan niet alles wat een gezond iemand kan, ik ben een beetje beperkt in wat ik kan, en toch …
Ja, ik doe dingen verkeerd, keer op keer op keer op keer …, en toch …
Ik maak fouten, schiet tekort op vele fronten –zowel naar God toe als naar mensen, en toch …
Ik …
En toch …
Ik ben ontzagwekkend wonderbaarlijk gemaakt door God!
Door mijn eigen ogen zie ik al deze dingen, maar als ik mijzelf ga zien door wat Hij zegt in Zijn woord, ga ik ontdekken dat het heel anders is dan ik vaak denk, of zie.
In gedachten zie ik U, Vader, gebogen over één van Uw in de maak zijnde meesterwerken.
Uw handen gaan zorgvuldig, liefdevol en teder te werk; niets, helemaal niets zal er zijn op aan te merken.
Als het af is, zie ik de vreugde op Uw gezicht, en hoor ik U zeggen: ‘Wauw, wat is zij mooi en goed!’
U geeft haar een plaats ergens op de wereld, en ziet uit naar de dag dat U haar weer van aangezicht tot aangezicht ontmoet.
Tot die tijd echter, mag zij op die plaats de gaven en talenten, die zo zorgvuldig door U in haar leven zijn ingeweven, ontdekken en ontplooien, om zo tot eer en glorie van U, haar Schepper, te leven.
Allerlei dingen zullen op haar afkomen, U weet daarvan, niets is voor U verborgen.
Maar U houdt haar vast, en zult alle dagen, onafgebroken, voor haar zorgen.
Haar naam is in Uw hand gegrift, haar beeld heeft U elk moment van de dag voor ogen.
Ze is U zo kostbaar, zo dierbaar, zo speciaal, niemand anders dan U is zo over haar bewogen.
Wat een prachtig mooi gedicht, ik heb het overgelezen, overgelezen en elke keer drong het weer een stukje dieper tot mij door wat er werkelijk stond…wat een enorme Waarheid.
Wat is Gods liefde dan Groot en het enorme diepe ontroerende is dat je deze dingen altijd voorbij ziet komen op de momenten dat je het zo goed kan gebruiken….
Mijn gebed is dat het diep door mag dringen in elke vezel van mijn lichaam, in het begin toen Hij Zijn liefde aan mij toonde voelde ik helemaal niks, het drong niet tot mij door en verdween in het diepe lege gat…ik heb het uitgeroepen naar Hem dat ik niks voelde en dat ik Hem zo graag wilde voelen en dat ik het zo graag aan wilde nemen, maar door het elke keer weer te horen hoeveel Hij van mij houdt van de mensen om mij heen en door te lezen in Zijn woord de Bijbel wordt dat diepe lege gat gevuld….
Maar God moet er eerst een bodem in leggen.. een gat zonder bodem kan niet gevuld worden want alles wat daar in komt stroomt weg, dus eerst moet er een bodem gelegd worden, een fundament, en die bodem wordt gelegd doordat God je vult met zijn Woord, maar dan moet je wel dat Woord gaan lezen…dan met je wel God gaan zoeken en een relatie met Hem gaan opbouwen….maar God heeft je zo lief dat Hij ook begrijpt dat Zijn liefde soms nog zo ongrijpbaar is….dus gebruikt Hij daar zeer zeker ook de mensen om je heen voor…Hij stuurt mensen op je pad die die leegte letterlijk kunnen vullen, waardoor je ook Zijn liefde voor jou gaat voelen…doordat God mij weer een lieve man gaf leerde ik weer opnieuw voelen wat liefde was en wat echte liefde eigenlijk inhield, maar door dat ik echte liefde…. menselijke liefde kreeg en ook letterlijk kon voelen, kon ik begrijpen en leren wat Gods liefde inhield, beetje bij beetje en stukje bij stukje….alleen God heeft ons onvoorwaardelijk lief….wat je ook doet wat je ook nog verkeerd doet Hij is zo genadig en vergevingsgezind dat Hij klaar staat om je te vullen met Zijn onvoorwaardelijke liefde als jij je uitstrekt naar Zijn grote Liefde….wat een Grote God hebben wij dan…
Zo bid ik ook, dat het ook in elk vezel van jou bestaan, beste lezer, mag doordringen en dat je het als waarheid aan mag nemen… stukje bij beetje en dat je mag voelen dat Hij ontzagwekkend veel van je houdt veel meer dan wij kunnen beseffen of bedenken…vraag God dat Hij dat lege gat in jou hart mag gaan vullen dat Hij er een bodem in mag gaan leggen en uit ervaring weet ik dat Hij dat dan ook gaat doen……laat je maar onder dompelen in die liefde…..
Had er een maand geleden over in een van mijn blogs…rust….wat verlangde ik daar naar….gewoon een periode van helemaal niks…..had het idee dat het nooit zou gebeuren….
En dan lig je nu al weer twee weken grotendeels in bed…. bed in de woonkamer, bij het raam….alleen lig ik zo laag dat ik net niet uit het raam kan kijken op straat, maar ik zie wel de luchten…luchten die op dit moment grauw en grijs zijn…..ach tijd van het jaar zullen we maar zeggen maar wat moet je dan oppassen dat je zelf niet grijs en grauw gaat denken…
En waarom lig ik in bed….vermoeden van een hernia, ze weten het niet zeker omdat mijn lichaam ook symptomen aangeeft die niet bij een hernia passen en op advies van de fysio en mijn eigen lichaam mag ik alleen maar lopen en liggen…
Kan er nog meer bij?? Ik weet het niet…..heb zelf het gevoel dat ik aardig op mijn laatste restjes loop/lig…. en dan weet je dat God in zijn Woord/Bijbel zegt dat je niet boven mate verzocht word.
U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.
…dit vindt ik een lastige zin…ontzettend lastig eerlijk gezegd….want is dat ook zo??….
Ik denk op het moment als je er middenin zit dat je zeker zal zeggen…..het is genoeg…dan voelt het of kan je niet meer….of is het of je emmer overloopt….dat je God smeekt wanneer houdt het op…wanneer krijg ik nu eindelijk rust….en ironisch genoeg krijg je dan ineens rust…letterlijke rust!
Maar als je er door heen moet, want je hebt simpelweg geen andere keus..dan kom je jezelf tegen en dan moet ik soms ook wel stiekem grinniken zoals nu..dan vraag/denk ik: “Mijn God waarom”….ik vroeg rust maar dit was nou ook weer niet de bedoeling….natuurlijk wil ik wel rust…maar nu moet ik zoveel dingen loslaten…vooral het zingen (Mozaïek nieuw koor waar we net begonnen zijn…The Choir Company Young Messiah) wat juist allemaal begon….en door mijn Vitb12 injecties kreeg ik eindelijk ietsje pietsje meer energie, dus het komt wel op een beroerd moment hoor…..maar dan ga je nadenken…(ach ja heb de tijd nu)…en dan ga je je situatie overdenken…..eerst een moment van balen…..een moment van ja en nu??? wat moet ik met mijn tijd??? en dan komt het moment waarop je gaat denken waarom? en dan denk ik toch dat God je soms even stil zet…Soms zet God je even stil om echt tot rust te kunnen komen….om weer dichter bij Hem te komen…tijd te nemen voor de dingen die belangrijk zijn en die soms er zo bij in schieten doordat er zoveel dingen op je pad komen of doordat je zoveel wilt en aan bepaalde verwachtingspatronen wilt voldoen…vaak verwachtingspatronen die je jezelf hebt opgelegd…
Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat God mij deze hernia klachten heeft gegeven om mij in de rust te brengen….absoluut niet, maar ik denk dat God van een nood een deugd kan maken…samen met jou als jij er gehoor aan wil geven…
Ik kwam namelijk al een hele poos niet meer aan mijn dagelijkse tijd met God toe…aan mijn vrijwilligerswerk bij Dagelijkse Broodkruimels…..ook voor mijn website nam ik de tijd niet meer….
Ik ben best wel een persoon dat ontzettend graag van alles wil…heeft natuurlijk ook zijn redenen….heb 20 jaar een verdoofd leven geleefd waardoor ik heel veel heb gemist…heel veel dingen ook niet meer weet….grote gaten in mijn geheugen heb….en op de een of andere manier wil je dat toch gaan inhalen…al zeg ik wel tegen mij zelf… dat gaat niet meer….ja kan die tijd niet meer inhalen… maar onbewust ben je er toch mee bezig….en dan ga je dus spreekwoordelijk voortdurend over je grenzen….maar ja wat wil je ook…zolang niet geleefd…niet het gevoel gehad dat je überhaupt bestond…en dan krijg je het leven terug…..dan wil je toch niets liever dan ook LEVEN…
Alleen ik wil veel te veel en veel te snel…maar ja ik ben toch ook al 45 jaar hihi en 20 jaar haal je niet zomaar in…maar goed op een gegeven moment merk je dus dat het niet gaat lukken op deze manier….dat er iemand op de rem moet trappen en dat ik dat zelf ben….iemand anders doet het niet voor je…maar dan komt het nare gevoel weer boven, dat je weer niet aan de verwachting kan doen van jezelf… wat je graag allemaal zelf nog wilt…en natuurlijk hebben we een zeer drukke ingewikkelde 2 jaar achter de rug van verhuizingen, trouwen, zorg regelen enz. enz…dus aan de andere kant is het ook logisch dat de rek eruit is….zelfs een (gezond) iemand zou nu zeggen…RUST….
Ook wil ik het soms niet altijd weten, maar 20 jaar leven als een zombie, als een persoon die in coma lag….(zoals een therapeut tegen mij zei) heeft zeer zeker zijn sporen na gelaten…helaas….lichamelijke sporen maar ook geestelijke sporen…Ik heb na zo,n heftig leven wel HSP (“Highly Sensitive Person”) ontwikkeld
Niet zozeer dat ik een HSP persoontje ben van vroeger uit..maar HSP doordat mijn antennes ongelofelijk in opperste paraatheid staan en altijd hebben gestaan….altijd heb ik in een overlevingsmodus gestaan…waardoor mijn antennes over ontwikkeld zijn en ik een ernstige overgevoeligheid heb ontwikkeld op heel veel gebieden…en daar kan je in je gewone leventje af en toe behoorlijk last van hebben en met vallen en opstaan leer ik er mee omgaan…
Wat dit dus wel met zich meebrengt dat ik dus aardiger tegen mij zelf moet zijn en af en toe dus gewoon voor mij zelf moet kiezen….dus ja ik moet nu af en toe NEE zeggen, af en toe naar mijn eigen lichaam luisteren wanneer het aangeeft het is genoeg….luisteren wanneer mijn lichaam overprikkeld raakt of er tegen aan zit…helaas merk ik het nu pas achteraf…en dan is het vaak dus al te laat…..ik hoop dat ik het steeds eerder doorkrijg en op tijd op mijn eigen rem kan trappen….voor nu krijg ik hulp van mijn omgeving.. hierin is mijn partner heel belangrijk…maar ook God trapt dus af en toe voor mij op de rem…..pech dat ik het soms achteraf pas zie dat die periode goed is…..maar als je er middenin zit is het zo heftig…pfff…
Vindt het soms zo ontzettend moeilijk om leuke dingen los te laten…vaak heb ik voor de leuke dingen in mijn hoofd nog wel de energie voor…maar lichamelijk niet meer..en krijg die twee maar eens in balans….
Toch zijn het twee verschillende dingen die wel met elkaar in verbinding staan…..want als het lichamelijk niet goed met je gaat dan ga je dat op den duur geestelijk toch wel merken…en andersom ook..en als je dan je hart (je geestelijk leven) zo noem ik het maar even gemakshalve er ook nog bij wilt betrekken, want die heeft zijn voeding en balans ook nodig ja dan raakt je hele Zijn totaal uit balans….
En hoe krijg je deze drie Lichaam Geest en Ziel nu weer een beetje in balans?
Ik ga het proberen je te vertellen zoals ik het zie natuurlijk en zoals ik het doe, dit zal natuurlijk voor iedereen weer anders zijn…
Zorgen voor je Lichaam: Luister naar je lichaam…je hebt er maar 1 en daar moet je het mee doen…maar wees ook lief voor je lichaam, zorg goed voor haar d.m.v de drie R,s Rust Reinheid en Regelmaat, ook is gezonde voeding een belangrijke bron van welzijn voor je….
Zorgen voor je Geest: Als goed je ontspanning en inspanning in balans is krijgt je geest voldoende tijd om na Inspanning weer goed op te laden door de ontspanning die je dan neemt….dit betekend dus dat je “Zorgen voor je lichaam” ook serieus moet nemen.
Zorgen voor je Ziel: Je relatie met God: Als je tijd neemt en investeert in je relatie met God dus met hem praten/bidden, uit zijn Boek/Bijbel lezen, bouw je aan de relatie met God en aan je eigen innerlijk welzijn, en wat ook belangrijk is contacten met mede christenen…geloven kun je niet alleen daar heb je anderen bij nodig…ook om opgebouwd te worden maar ook om getroost te worden als het moeilijk is…anders had God Adam wel alleen op de wereld gezet en had Hij Eva niet gemaakt en daaruit al de andere mensen het leven gegeven…een mens is ook in dit opzicht niet bedoeld om alleen te leven…doordat je werkt aan je innerlijke welzijn, je ziel ben je beter bestand tegen alle situatie,s die op je pad komen en ja dan kun je het juist aan…..en bovenal je weet waar je met je lichamelijke en geestelijke problemen naar toe kan gaan…
En dan ervaar je RUST…
Maar wat is het lastig om aan deze dingen te voldoen…..
Natuurlijk ging ik wel naar de kerk..natuurlijk las ik wel stukjes tekst die voorbij kwamen op facebook…of via mail maar echt tijd ervoor nemen…echt met God praten….ik schaam mij diep naar God toe dat ik dit zo heb laten versloffen……het voelt net zoiets als heb je een hele tijd niks meer van je laten horen naar een goede vriend of vriendin…..pff dan kun je je soms ook zo schuldig voelen, ik weet niet of jij dat kent??
En wat is het dan geweldig om te weten dat God mij niet vergeet….dat Hij gewoon er altijd is en ook altijd dezelfde blijft….eigenlijk niet te begrijpen met ons verstand…..wij als mensen hadden al gauw gezegd….Nou daar hoor je ook niks meer van…wat is dat nou voor vriend/vriendin…
En dan te weten dat God een God van Trouw is en een God is van vergeven…..en dat Hij gewoon weer met je verder gaat, verder waar je met Hem was gebleven als jij tegen Hem zegt… Sorry!!!
Wauw……kun jij dit gevoel met mij delen….hoor het graag van je!
Vader in de hemel
die zoveel om mij geeft
dat U in Uw genade
Uw Zoon gegeven heeft
Dank U voor Uw liefde
Uw eindeloze trouw
dat ondanks al mijn falen
U zegt: “Ik hou van jou”.
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
De drukte van het leven
trok mij met zich mee.
De liefde die vervaagde
de passie die verdween.
Ik was U niet vergeten
maar nam de tijd niet meer
om in uw woord te lezen
bij U te zijn o Heer
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
Herstel mijn eerste liefde
die ik ooit had voor U
want ik wil van U houden
nog zoveel meer dan nu.
Mijn hart moet weer gaan branden
zoals het heeft gedaan
vol vuur en vol van hartstocht
die nooit meer weg zal gaan.
Vader in de hemel
met eerbied vraag ik nu
of U mij wilt vergeven.
Ik kan niet zonder U
Dank U voor Uw liefde
Uw eindeloze trouw.
En Vader, ik wil zeggen
dat ik zoveel van U hou.
Dit lied kon even niet zingen zonder dat de tranen over mijn wangen rolden….het raakte mij zo…en tegelijk een ongelofelijke dankbaarheid dat je altijd weer terug mag komen…..
En dan ga je dus door een heftige periode en denk je dit is teveel Heer, dit gaat niet lukken en dan die tekst…pfff
U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.
Maar op een gegeven moment merk je…“hé ik heb het aan wel aan gekund….ik ben er doorheen gekomen, en dat het net niet teveel was….en dat je het gered hebt…dat je er nog bent…dat je nog leeft!!!
En dan wordt de tekst WAARHEID…..en gaat de tekst voor je LEVEN!
Ja ik ben zo moe….. zo moe van het strijden….. in plaats van dat je ziek bent en de tijd en de rust krijgt om te herstellen, ben en blijf je nog voortdurend aan het knokken aan het strijden voor je eigen huisje boompje beestje.
Aan het vechten en knokken om de eindjes aan elkaar te kunnen blijven knopen, te strijden om te krijgen waar je eigenlijk recht op zou hebben maar door dit LAND helaas niet meer vanzelfsprekend blijkt…
Ja en dan heb je ME…. en de rest, aandoeningen wat niet erkend wordt maar waardoor je tussen wal en schip valt, omdat je ziekte niet erkend wordt dus volgens instanties en sommige doktoren tussen de oren zit, moet je je zelf maar redden terwijl je dat niet kan….
Doordat je lichaam continu jou in de achteruitversnelling zet…. doordat je lichaam steeds de signalen afgeeft dat je echt moet gaan liggen, anders steekt je lichaam er wel een stokje voor……. door gewoon te zeggen doe het zelf maar en je letterlijk onderuit gaat…. ja ik weet ik lijk heel sterk, ja ik ben een optimistisch persoon (gelukkig), maar als letterlijk je alles afgepakt wordt, en daardoor de ontspannende dingen zelfs niet meer mogelijk zijn, je nog meer aan huis gekluisterd bent…. blijf dan maar eens optimistisch……
En ik weet ik ben niet de enige in dit LAND, helaas heb ik heel veel (medestrijders) die net zoals ik moeten knokken om overeind te blijven, lichamelijk, geestelijk maar ook financieel….. en als je dan bijna alles ontnomen wordt, puur omdat je aandoening niet erkend wordt, dus simpelweg niet bestaat, geen hulp krijgt om simpelweg door de bomen het bos te vinden, waardoor je alles zelf moet uitzoeken, waardoor de stress zo hoog word en je geestelijk er bijna weer aan onderdoor gaat…..en je financieel door alle regeltjes en wetjes aan de grond komt te zitten…. omdat je ettelijke eurootjes boven het minimum uitkomt waardoor je voor allerlei potjes buiten de boot valt….. en ze denken ook nog dat je door middel van die paar eurootjes alles kan blijven doen…want je zit er toch boven??? Maar het is nog al een groot verschil als je een potje kunt krijgen van €100,00 euro en zelf €10,00 boven het minimum uitkomt…dat is wel even snel gerekend 90,00 verschil….. denken ze echt dat wij het dan van €10,00 kunnen doen??? Hoe krom zit deze wereld in elkaar…… en ja…..
HOE BLIJF JE DAN NOG POSITIEF?????
Ja oke ben het lang geweest, misschien wel te lang mijn best gedaan…… te lang een big smiley gehad…
En dan heb IK gelukkig nog een partner…. een schat van een man….. iemand die voor mij door het vuur gaat……..en wat ben ik blij en gezegend met hem…. maar ook hij is door alle stress van de afgelopen twee jaar geknakt….. hij is voor mij blijven zorgen…. en wat het erge is… al de mensen die voorbij zijn gekomen van instanties, met allerlei belovende woorden…. je blij maken met mooie woorden…. ja dit is oneerlijk, ja wij gaan u helpen want u heeft er recht op… ja dit gaan wij wel winnen…… ja ik zie wel dat het goed komt…. nou mooi niet piet…….
Als dan alles tegenzit, en zelfs de artsen elkaar tegenspreken… dan is het toch het makkelijkst dat men zijn handen er van aftrekt????
Ach zij gaan weer naar huis, en kruipen s,avonds in hun bedje en draaien hun om en doen hun oogjes dicht en gaan slapen….. wij liggen uren wakker…. wakker hoe moet het verder…. hoe wordt ik morgen wakker?? met hoeveel pijn…. hoe moe wordt ik wakker……… hoe gaat mijn lichaam zich vandaag tegen mij keren??? welke lichaamsdelen/functies kan ik vandaag niet gebruiken???? elke morgen is het weer een verassing… en de onderzoeken blijven maar doorgaan…. want ja er is wel wat met u aan de hand hoor!!! maar wat????? ja dat weten we niet… en ik wordt steeds vermoeider en wanhopiger.. en niet alleen ik, ook mijn lieve man….. want je bent NOOIT alleen ziek…. helaas niet….
En ja omdat je geen zorg krijgt, althans niet de juiste had mijn lieverd geen andere keus dan minder te gaan werken…. ook omdat er op de werkplek helaas in Nederland weinig oog is voor Mantelzorgers…. maar dat niet alleen, mijn man heeft ook nog een WSW indicatie en dan zou je toch zeggen dat je de nodige begeleiding krijgt…maar nee in Nederland kennen ze dat niet… want iedereen heeft het druk… ja zelfs de instanties die er voor opgeleid zijn om je daarin te begeleiden…. zoals stichting MEE… zelfs die worden door de instantie Gemeente met de handen op de rug tegen de muur gezet…want owee…….als die nog iets zouden vinden waardoor wij wel recht op hulp zouden kunnen hebben dat kan niet!!!!
Dus nog minder financiële ruimte… maar van alle kanten beloftes… het komt goed…. u heeft recht op dit, op dat…. en nu blijkt dat het loze beloftes waren…… maar terugdraaien kun je niks… want ze zien je aankomen…. bang dat door de druk van de mantelzorgtaken, zullen we toch niet het maximale uit onze werknemer kunnen halen….
Dus weer een jurist… weer een advocaat… maar moeten wij ze nog geloven???? Echt niet…. maar als je geen hoop meer kunt hebben, geen moed meer kunt vinden, dan komt het spreekwoord moet verloren al verloren dichtbij…
En dit allemaal door een ziekte die niet wordt erkend… herkend…. en geaccepteerd dat het een invaliderende ziekte is… en mede lotgenoot heeft het verwoord in onderstaande blog……
Willen jullie de tijd nemen om het te lezen???… Alvast bedankt….
En ja waar is God dan in dit hele verhaal…. in al deze ellende… in al dit onrecht….??????
Moeilijk… ik weet Hij is er… ik weet Hij is erbij en zorgt voor ons… en tot nu toe is dat ook nog steeds waarheid…en ja Hij geeft kracht…. maar soms… soms dan schreeuw ik het uit naar Hem…. simpelweg omdat ik het dan niet meer weet…. simpelweg omdat ik dan wanhopig ben.. en ja waarom schreeuw ik het dan naar Hem uit?
Omdat ik weet dat Hij de antwoorden heeft.. Hij weet hoe het allemaal komt… Hij heeft mijn leven in Zijn hand.. Hij heeft mij gemaakt…maar dan mag ik mij vast houden aan de belofte dat ik niet boven mijn eigen kunnen verzocht wordt…. maar pfff wat is dat soms moeilijk…… echt…. wat slaat de twijfel dan soms toe… Heer waarom….wanneer houdt het op…. en weet je die vraag mag je gerust God stellen… waarom gebeurt dit Heer… oké antwoord krijg je niet altijd en pas later zie je soms waarom…. maar God begrijpt waarom we het vragen… Hij begrijp waarom we dan twijfelen, bang zijn, zorgen maken….wij zijn maar mensen en Hij houdt zoveel van ons… maar Hij zegt ook
Wees niet bezorgd, heeft God gezegd
Want ik zal steeds voor je zorgen
Altijd, nu, vandaag en ook morgen
Ik heb mijn armen om je heen gelegd.
Kijk maar naar de vogels in de lucht
Ze krijgen eten in alle overvloed
God, de Heer is het, die ze voedt
Er is niet één die Hem ontvlucht.
Jij bent veel meer waard dan zij
God weet wat je nodig hebt, elke dag
Zolang je op deze aarde leven mag
God, de Heer, Hij blijft je steeds nabij.
Wij mensen maken ons vaak zorgen
Over onze kinderen en ons bestaan
En kunnen de problemen soms niet aan
Heel veel dingen zijn voor ons verborgen.
Toch zegt God, maak je maar geen zorgen
Want ik ga met je mee door het leven
God wil ons helpen en ons het beste geven
Wees niet bezorgd voor de dag van morgen.
( Uit het Bijbelboek Mattheüs)
Fedde Nicolai
Hij begrijpt ook waarom wij ons zorgen maken….. en Hij wil ook niet dat dit allemaal gebeurt…. dit is het werk van mensen… God wil dat het goed met je gaat…. dat je blij bent….. dat je gezond bent… maar helaas leven wij in een gebroken wereld waarin dit niet vanzelfsprekend is… maar wij hebben wel een hoopvolle toekomst dat eens dit voorbij is…. dat eens dit moeilijke leven stopt en wij in eeuwigheid in een perfect lichaam in een perfecte omgeving mogen leven…
En tot die tijd mogen wij ons aan het bovenste gedicht vasthouden… als wij steeds maar weer terugkeren naar Hem…. Hij zorgt en dat doet Hij bij mij door middel van muziek.. teksten….en plaatjes… en zijn Woord…. maar je moet Hem wel gaan opzoeken….. Hij wil zo graag dat je Hem dan opzoekt en je het bij Hem brengt en dan zal Hij er mee aan de slag…. maar wat is dat moeilijk loslaten… VERTROUWEN dat het goed komt…. Vertrouwen dat Hij jou leven in Zijn hand heeft…. en dat gaat met vallen en opstaan…..want soms snap ik echt geen snars van het leven……
En ja op dit moment ben ik gevloerd…. maar Hij raapt mij wel weer op als ik Zijn hand vastpak… elke keer kom ik weer sterker uit de strijd….. want Hij is erbij….
En soms staat je leven stil door toedoen van andere mensen…. van instanties… en kun je even helemaal niks…..tijdelijk je hobby’s en andere dingen aan de kant zetten….. wat pijn doet… echte pijn….. en je wereldje wordt helaas steeds kleiner…… omdat door alle stress… en je lichamelijke en financiële ongemakken je er niet zomaar op uit kunt………en dan is het een kunst om wel de kleine dingen te pakken… die nog wel lukken en kunnen en daar van te gaan Genieten….Iedereen heeft dit op zijn tijd nodig……en ja van te voren calculeer ik in dat ik na die tijd in moet leveren…..en soms heb ik dat ervoor over…
Het leven is soms net een achtbaan….. Het is bij mij hollen of stilstaan… en hoe stap je uit die achtbaan….. hoe zet je je leven even stil….
pffff Moeilijk.. en ja dan heb je weinig tijd om te bloggen of je site bij te houden maar mijn man is vanavond zijn hobby aan het uitoefenen en kan ik heerlijk even schrijven, ja even uit die achtbaan stappen en van mij af schrijven want dat heb je af en toe hard nodig.
Ik heb in mijn vorige blog nog gezegd dat er met Pasen nog meer bijzondere dingen zijn gebeurt en dat ik dat in een aparte blog zou vertellen… Nu bij deze….
Tweede Paasdag besloten wij naar Simply Jesus te gaan van David de Vos Stichting Go And Tell, omdat we als vrienden van Go and Tell kaartjes binnen hadden kregen. Eigenlijk kon ik niet gaan, want ik had zo veel pijn. Maar ik wilde er toch naartoe. We hadden een fantastische dag en werden enorm gezegend door de woorden van David geïnspireerd door de Heilige Geest.
Het begon al bijzonder want er kwam een jongeman met een hoedje op naar mij toe. Hij zei: ‘Ik wens u de opstandingskracht van de Here Jezus toe. En hij zei er achteraan: ‘God is enorm van u aan het genieten.’ Ik vond dat een beetje gek, maar eigenlijk ook heel bijzonder.
Aan het eind van de eerste preek zei David de Vos: ‘Neem een beeld in je hoofd van hoe jij jezelf ziet, en daarna een beeld van hoe God je ziet. Toen kreeg ik een beeld dat ik op mijn benen God stond te prijzen, stralend als de zon. Dat beeld schoof ik terzijde, omdat ik nu eenmaal moest accepteren dat het niet zo is. ‘S middags kwam de preek van Michiel Koelewijn een vriend van David ook dichtbij. Het ging erover dat we God moesten vertrouwen over het feit dat Hij zijn werk af zou maken. En ik kreeg in mijn hoofd dat God mij ook iets beloofd had dat Hij Zijn werk in mij zou afmaken.
In de laatste pauze zat ik in het restaurant en toen kwam er een kale man op mij af. Hij maakte een praatje en vroeg mij toen: ‘Waarom zit je in een rolstoel?’ Meteen voelde ik me ongemakkelijk, want ik was weer een potentieel slachtoffer. Als je in een rolstoel zit, komen er altijd veel mensen naar je toe om voor je te bidden. Dit had ik al vaker meegemaakt en was al helemaal voorbereid om mij niet in te laten pakken.
Terwijl wij aan het praten waren kwam weer die jongen met dat hoedje langs. Hij zei niets, lachte en stak zijn duim omhoog en weg was hij weer.
Maar die kale man sprak verder en vertelde dat God mijn Vader, mijn Pappa is en dat Hij mij natuurlijk het liefste gezond ziet en dat het Hem verdriet doet dat ik in de rolstoel zit. Dit geloofde ik zeer zeker, het is absoluut niet Gods wil dat er verdriet en ziekte is…. Dat is gekomen tijdens de zondeval en zal ook pas goed komen als de Here Jezus terug komt of wij bij Hem zijn…
Toen vroeg hij of hij voor ons mocht bidden. Ik zei bidden mag altijd.. dat vraagt God ook van ons.. De man bad niet voor genezing, maar hij vroeg God of mijn denken vernieuwd mocht worden – en mijn verleden gewist werd uit mijn herinneringen. Ook bad hij voor een vervulling met de Heilige Geest.
Tijdens het bidden was het heel bijzonder, want ik begon mee te bidden en vanuit het niets zong ik het opwekkingslied 581; “Ik wil heel dicht bij u zijn als een kind bij de vader op schoot!” Dit overkwam me nooit eerder.
Toen zei de man: ‘Kom, ga maar staan.’ Eigenlijk had ik daar helemaal geen zin in, want ik wilde geen poppenkast in een vol restaurant. Ik dacht ik wil niet, straks staat iedereen te kijken enz.. enz.. Maar het was alsof ik ineens uit de rolstoel geduwd werd. Ik ging staan en vanaf de eerste stap liep ik recht… van de hele ataxie was geen sprake meer mijn coördinatie tussen mijn hersenen en mijn lichaam was weer helemaal hersteld…
Zo instabiel ik was, zo stabiel liep ik nu! Ik liep naar hem toe, we omhelsden elkaar en we straalden allemaal!
Ik draaide me naar mijn man toe, maar wilde toch die kale man nog even bedanken. Dus draaide ik mij weer terug maar die man was ineens verdwenen. Het was net of was hij er nooit geweest, en de mensen om ons heen gingen gewoon door met de dingen die ze aan het doen waren, ze schonken helemaal geen aandacht aan ons. Het was net of was er helemaal niets gebeurd..
Heel bijzonder… ik dacht wat hebben wij een liefdevolle God, Hij wist precies wat ik nodig had en ook wat ik absoluut niet wilde…. Hij houd dus zoveel van mij dat Hij hier ook gewoon voor zorgde…
Ik ben lopend achter de rolstoel weer terug gegaan naar de zaal, we zaten doordat ik in een rolstoel zat vooraan. Tijdens het zingen kon ik gewoon gaan staan; Ik stond….Hem lovend en prijzend stralend als de zon! Precies zoals dat beeld dat God me had gegeven tijdens de ochtenddienst….Wauw….
Natuurlijk begonnen na een poosje mijn benen ongelofelijk te trillen want mijn spieren zijn natuurlijk ongelofelijk slap.
Bij de laatste oproep van David voor vervulling met de Heilige Geest, stond ik op om daar gehoor aan te geven. Toen ik daar stond dacht ik dat mijn man mijn hand pakte. Maar het was mijn man niet die mij vastpakte want hij stond zelf ook in aanbidding. Nee het was God…het was zo overweldigend ik voelde het echt….God raakte mij zo diep…. Ik heb zo gehuild…. Ik voelde dat ik vol stroomde met Zijn liefde….. opnieuw… HIJ HOUDT VAN MIJ EN HOUDT MIJ VAST!!!
Terwijl ik daar stond kwam weer die jongen met dat hoedje langs. Zei niets, lachte met een big smile en weg was hij weer………………
God heeft een wonder gedaan, hij heeft mij letterlijk en figuurlijk weer met beide benen op de grond gezet… God heeft de verkeerde coördinatie in mijn hersenen naar mijn lichaam toe genezen waardoor ik letterlijk weer met beide benen op de vaste grond kon staan, en Hij heeft figuurlijk mij met beide benen weer op vaste grond in mijn denken gezet, mijn denken vernieuwd, in die zin dat ik dingen eerder los kan laten, situaties gauwer naast mij neer kan leggen, denken dat het om Hem gaat, dat het gaat om Hem 100% te vertrouwen..Dat Hij het beste met mij voorheeft.. Dat mijn taak is om in Zijn liefde te rusten… niet continu bezig zijn om anderen het naar de zin te maken..mijzelf wegcijferen. Je mag best af en toe wat egoïstisch zijn….. Mijn please gedrag is een heel stuk minder geworden….Ik heb een enorme rust gekregen… Het gaat erom dat ik God please en niet anderen….Mensen teleurstellen altijd elkaar, hoe goed je het ook met iemand voor hebt….maar Hij stelt NOOIT teleur…. Hij is mijn Toekomst…
Ik heb beide mannen niet meer gezien….. ik weet ook niet of ze echt hebben bestaan… Voor mij waren het twee engelen door God gezonden…..
Waarom deel ik dit nu? Omdat ik hoop en bid dat mijn verhaal een bemoediging mag zijn voor andere mensen die ook worstelen met wat er in hun leven gebeurt, maar God is een God van liefde, Hij houdt zoveel van jou dat Hij het beste met jou voorheeft….
Het is absoluut niet zo dat als je maar blijft volharden en bidden en geloven dat God dan wel geneest… soms doet God het ook niet…. En waarom?? ik weet het niet… daar kan ik helaas geen antwoord op geven… maar dan mogen we biddend om elkaar heen staan en dan mogen we weten dat Hij er wel bij is en kracht geeft, nieuwe kracht….om samen de strijd aan te gaan….
God geeft ook mensen om je heen om samen door de strijd te gaan, om bemoedigd te worden door er voor elkaar te zijn… door voor elkaar te blijven bidden… het is zo nodig om elkaar voortdurend bij Gods troon te brengen… elkaar te helpen, want we blijven leven in een gebroken wereld, en er zal strijd blijven, er zal ziekte blijven, en ja ook ik heb nog steeds mij beperkingen zoals Autonome neuropatische Dysfunctie, mijn Diabetes die vervelende stadiums bereikt zoals zenuwen die uitvallen en nog steeds heb ik mijn hulpmiddelen nodig, en door mijn ME ben ik zo vreselijk vermoeid dat ik nog steeds mijn balans elke dag moet zoeken en dat gaat met vallen en opstaan.
Maar ik heb wel geleerd dat Hij erbij is… dat Hij niet loslaat…. Dat Hij zoveel van je houdt…
Hij heeft jou gezocht, Hij heeft jou gewild….Hij heeft jou gemaakt omdat Hij jou wilde, Jij bent Zijn Parel, de Parel die Hij weer zocht omdat jij Hem aan de kant had gezegd en dacht ik kan het zelf wel, maar Hij heeft jou weer gevonden, en om die Parel weer in Zijn bezit te krijgen moest Hij de Hoogste prijs betalen en dat heeft Hij gedaan door zijn eigen zoon te geven zodat jij weer Zijn parel kon zijn…
Ik geloof dat wij pas volledige genezing ontvangen als we bij God zijn. Dan zal ons dat gegeven worden… dan krijgen we een perfect en volmaakt lichaam en als wij ons vasthouden aan die belofte en geloven in de Here Jezus mogen wij daar ook verlangend naar uitzien.
Het is zo belangrijk om voor elkaar te blijven bidden…..God hoort ons zeer zeker en Hij laat ons niet los, ook al lijkt de situatie hopeloos, Hij heeft alles in Zijn hand….. ook jou leven…..laat het een bemoediging voor iedereen zijn… en gebeurt het niet meer op deze aarde, dan gebeurt het als wij bij God zijn, want dan zijn wij perfect zonder gebrek of enige beperking, wat een enorme mooie bijzondere Toekomst… een Toekomst om naar uit te zien..
En nu zult u zeggen: “maar waarom heb je dan nog steeds al die andere aandoeningen en beperkingen?” God geneest toch niet half???? Ja waarom? Geneest God dan niet helemaal???? Ik weet het niet… dat antwoord heb ik ook niet, en ik berust erin….. Ik geloof dat God geeft wat wij nodig hebben en Zijn liefde is zo Groot…
Mijn spieren zijn nog steeds heel zwak, en ik ben ontzettend moe en ik merk dat ik heel rustig aan moet blijven doen. De pech is dat mijn spieren niet meer herstellen op dit moment, en doordat ik nu wat meer doe qua bewegen met mijn spieren en ze niet herstellen gaan ze alleen maar nog meer achteruit, bv: als je een hele dag hebt gewerkt weet je dat je een goede nachtrust moet hebben om je lichaam te laten herstellen, zodat je de volgende dag weer met een uitgerust lichaam je werk kunt doen, maar als je niet gaat slapen dan gaat je lichaam in volle kracht door met het gevolg dat je na ….. dagen volledig instort en je lichaam dus niks meer kan, zo is het ook met mijn spieren, ze herstellen niet meer, maar ik gebruik ze wel al is het met mate… met het gevolg dat ik nog veel meer pijn in mijn spieren heb….en daardoor dus uit moet kijken met wat ik wel doe en wat ik niet doe…..om zo weinig mogelijk de vervelende vruchten te plukken en ik het langer vol houdt.
Dus lief zijn voor je zelf….. dat heb ik hier zeker door geleerd…
Maar ik ben allang blij dat mijn coördinatie terug is en ik niet meer dronken ben als ik loop, dat ik niet meer de afwijking heb om naar links te lopen…..en daar ben ik enorm DANKBAAR voor!!!
Vandaag wil ik jullie graag vertellen waar ik al een poos mee worstel…
Loslaten… is je vastklemmen aan Hem
God zal je dan gaan helpen..zodra jij loslaat…en Hem vertrouwt
Maar hoe doe je dat.. zoals ik al zei ben ik er al een poosje mee bezig. Hoe laat je los terwijl je in een afhankelijke positie zit zoals ik.. als je moet leven met een chronische aandoening…als je hulp moet accepteren omdat je het zelf simpelweg niet meer kan…
Wat wil je altijd zelf graag alles doen.. zelf de controle houden.. onafhankelijk zijn… graag zelf de touwtjes in handen houden… en dan komt God om het hoekje en zegt je… toe geef het aan Mij… Ik zorg toch voor je?? Maar ooo wat is dat toch ontzettend moeilijk wat roeien wij vaak zelf en dan ook nog ongelofelijk hard…..zodat je uiteindelijk gigantisch uitgeput raakt en er voor niemand meer kan zijn… en je ook God nog vreselijk voor de voeten roeit..
Vanmorgen was ik naar de kerk…wat hadden we een mooie dienst en wat een bemoedigende dienst en wat kan de Heilige Geest dan tot je spreken… en dat heeft Hij dan ook gedaan en graag wil ik daar iets uit delen met jullie…
Ik hoop dan ook dat er misschien iemand, ook al is het er maar 1, die er iets aan zal hebben…
De voorganger sprak over Jona… Jona en de Walvis het bekende verhaal maar het begon vanmorgen bij mij op een hele andere manier te leven… ik herkende mij zo in Jona…
Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan.
In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken.
Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim.
De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’
De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn.
‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’
Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’
Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij.
‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender.
‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op.
Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’
Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen!
De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen.
De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.
Jona werd geroepen door God en moest naar NINEVE om te getuigen… maar Jona had daar helemaal geen zin in… ik denk dat hij ook niet durfde… hij dacht… ik ga vluchten dan kan God mij toch niet vinden… ik zoek een land waar niemand mij kent en bouw een nieuw leven op… maar God ging Jona achterna.. God was nog niet klaar met Jona. Hij hield zoveel van Jona dat Hij hem niet wilde laten zoals hij nu was.. Hij had grote plannen met Jona
Jona kwam op een boot en reisde met zeemannen mee… tot er een hevige storm opstak… de stoere mannen werden doodsbang en riepen Jona, maar Jona sliep en waande zich onderweg naar zijn droomland… het ging flink tekeer en de zeemannen maakte Jona wakker en zeiden: “help we verdrinken”…Jona wist wie hij aan moest roepen en zij ik ben een kind van God en Hij helpt… maar de storm bedaarde niet… uitdeindelijk zei Jona gooi mij maar overboord… maar dat wilden de stoere zeemannen niet… ze wilden niet dat er een zou sterven zodat de zee weer rustig zou worden en begonnen uit alle macht te roeien….. ze probeerde in hun eigen kracht het vaste land te bereiken….
Ik liet dit stukje even in mij omgaan en luisterde verder wat de voorganger had te vertellen… ik werd enorm bepaald met het beeld dat Jezus ook Zijn leven gaf, ook voor mij, zodat ik niet meer zo hard hoef te roeien…. Jona wilde zijn leven geven voor die zeemannen zodat ze behouden de kust zouden bereiken… een paar versen later lezen we ook dat ze uiteindelijk toch maar besloten om Jona overboord te gooien, en doordat ze dat deden en vertrouwden op wat Jona hun vertelde, werden ze uiteindelijk gered. Want toen ze Jona overboord gooiden bedaarde de zee en konden ze rustig naar de kust roeien… toen konden ze alleen nog maar geloven dat God echt bestaat… ze hadden het aan de levende lijve ondervonden en ze kregen alleen maar diep respect voor God en wilden niets liever dan hun leven met God verder leven..
Zo is Hij ook gestorven voor mij zodat ik in Zijn rust mag leven en Hij voor mij zorgt en in vrede en harmonie mag leven met de mensen om mij heen…WAT EEN LIEFDE.. Hij heeft zijn leven gegeven zodat mijn zonden weg zijn… mijn onrust… mijn stormachtig leven een rustpunt mag kennen. Door je moeite en zorgen aan Hem te geven krijg je rust… maar hoe doe je dat dan???
Helaas heb ik ook niet 1,2,3 het antwoord hierop kan alleen mijn ervaring delen…
Hoe vaak geef ik het niet aan God en draai ik mij om en probeer uit alle macht zelf te roeien… oplossingen te zoeken…. te bedenken hoe het eigenlijk zou moeten…….. God zegt toch ook tegen mij, dat ik ook weer niet achterover moet gaan leunen en alles wel komt aanwaaien….. ik vindt dit best wel moeilijk… hoe bedoelt God dat dan????
Alles overgeven aan Hem…. in zijn vrede leven en ondertussen toch actief blijven en Zijn wijsheid gebruiken…… ik denk dat Zijn wijsheid ligt in de Bijbel, daar staan tenslotte onze antwoorden in op al onze vragen….
Wat is wijsheid…….. Ik denk dat God, door echt alles aan Hem te vertellen en het ook daar te laten.. Hij zijn rust geeft.. en ja dan komt het allermoeilijkste LOSLATEN… en VERTROUWEN..dus zelf niet uit alle macht gaan roeien maar HEM laten roeien…. en soms moet je dan ongelofelijk veel geduld hebben… soms denk en ervaar je dan dat je een hele andere kant op gaat.. en dan zeg je; “Heer help dit is de verkeerde kant op”… maar om dan opnieuw alles aan God te geven en op Hem te vertrouwen dat Hij het beste met je voor heeft… zie je achteraf dat alles toch goed komt… God wegen zijn vaak onbegrijpelijk voor ons….
Hem compleet te vertrouwen en weten, dat wat Hij ook doet.. en waar je ook doorheen gaat…. Hij het beste plan met je voor heeft, maar ooo wat moeilijk Hem zo te vertrouwen….. maar je bent Zijn kind, en als je zelf kinderen hebt weet je dat ook jij het beste wilt voor jou kind, en dan moet je soms ook dingen doen of zeggen die voor het kind op dat moment niet leuk zijn, maar later zal het kind zeggen wat ben ik blij dat u toen zo heeft beslist.. en zo is het ook met God en ons.. soms zegt God Ja.. en soms Nee… en soms Nog even wachten…
Ook in mijn chronisch ziek zijn denk ik wel eens, waarom geneest God mij niet?…. waarom moet ik zoveel pijn hebben…. waarom zo moe zijn… ik weet het niet, maar heb geleerd om die vraag niet naar God te stellen want God is niet verantwoordelijk voor mijn ziek zijn… dat is de gebrokenheid/zonde, het gevolg omdat we nu eenmaal in deze wereld leven…. die vol is van gebrokenheid en zonde maar dan mogen we weten dat Jezus zijn leven ook daarvoor gaf.. voor jou gebrokenheid, voor jou tekortkomingen, en als we het dan aan Jezus geven dan zorgt Hij voor jou… misschien niet om het weg te nemen.. maar Hij zal je kracht en troost geven om het te dragen… Jezus heeft net zoveel verdriet erom als jij… Hij huilt als jij huilt…
Ik wil daar graag een stukje over vertellen… ik ben een keer naar een genezingsdienst geweest van Vrij Zijn, dit was in Oldebroek en het was een bijzondere dag.. ik ging er niet heen voor genezing maar meer voor een ontmoeting met de Here Jezus.. ik heb in mijn leven nogal veel meegemaakt.. zo ook misbruik enz… hier worstelde ik echt mee en voelde mij daardoor soms zo vies en leeg, vaak had ik het gevoel dat ik niet rein voor God kon staan door wat ik mee had gemaakt maar ik mocht die dag leren door Zijn woord dat het niet mijn schuld was, dat iemand anders mij dat had aangedaan.. maar toch voelde ik mij altijd besmeurd dat ging niet weg.. heb veel gehuild die dag en voelde enorm die pijn.. de pijn van beschadiging en verdriet.. en heb toen voor mij laten bidden en een oudere man bad voor mij, hij had mijn vader kunnen zijn.. op een gegeven moment hield hij op met bidden en ik dacht hij is klaar en deed mijn ogen open, en ik zag die man niet staan maar ik zag de Here Jezus staan… en Hij huilde… Hij huilde met mij mee.. en die man huilde… en hij zei ik heb een beeld voor je.. ik wist dat het rechtstreeks van God kwam omdat ik ook de Here Jezus voor mij zag staan en niet die man.. en God zei tegen mij… ik leg een hele mooie witte mantel om je heen een mantel van Reinheid, je bent schoon gewassen… je bent een prachtige mooie dochter voor mij… draag die witte mantel en weet dat ik je schoon gewassen heb… ik was helemaal overdonderd en voelde een diepe vrede in mij en wist vanaf dat moment dat ik Rein was en dat ik schoon tegenover God stond en ik mij nergens meer voor hoefde te schamen…
Ik mocht komen zoals ik ben en dat God mij door die witte mantel als een schone dochter zag… als ik dit nu opschrijf raakt het mij nog steeds en wordt ik dankbaar en weet ik dat de Here Jezus met al mijn tranen mee huilt… dus ook met mijn pijn.. moe zijn.. enz
Onthoudt 1 ding God heeft dit allemaal ook niet gewild….. Hij had een perfecte aarde voor ogen toen Hij de aarde schiep, maar omdat Hij ons een eigen wil gaf hebben wij een verkeerde keuze gemaakt….. Hij wilde volmaakte mensen met een eigen wil, een eigen wil die zijn eigen keuzes mag maken… maar die hebben wij verkeerd gebruikt waardoor ons leven soms zo,n puinhoop wordt… gelukkig heeft God een oplossing gebracht door de Here Jezus, door Zijn dood konden wij weer bij God komen… Door de Here Jezus niet door eigen kracht… niet door eigen werken.. niet om verschrikkelijk ons best te doen… keihard te gaan roeien maar door GENADE alleen… alleen maar door het werk van de Here Jezus…. door zijn kruisdood… mogen we bij God komen en straks leven in een perfecte hemel en aarde… wat iets moois om naar uit te zien… en dan kan ik ook de rust ervaren die God geeft, doordat ik mag weten wat mijn toekomst is…. dat is een ongelofelijk zekerheid!!!!
Oke zul je zeggen maar je bent nog steeds ziek… ja dat klopt en misschien blijft dat ook zo en geneest God mij niet nu, maar ik weet wel dat Hij overal bij is in mijn pijn..in mijn moe zijn… in mijn eenzaamheid hierdoor.. Hij geeft wel wegen om er mee om te gaan en toch een licht te zijn in deze donkere wereld…. Hij geeft mensen om ons heen die ons helpen… mensen die een troost zijn in ons verdriet… maar vergeet dan niet dat God deze mensen geeft… en je mag dan ook leren om het aan te nemen..
God wil ons zoveel goedheid geven maar vaak denken wij…. dat kan ik niet aannemen, daar ben ik niet goed genoeg voor… dat moet ik zelf kunnen… maar als wij Gods goedheid en zorg willen ervaren dan mogen we ook aannemen de goede dingen die God voor ons heeft.. en God werkt vaak door mensen heen…. Hij kan natuurlijk dingen zo doen, met 1 knip kan hij dingen rechtmaken, maar God heeft mensen gemaakt… niet voor niks… en Hij wil mensen gebruiken voor andere mensen…. ook jij.. ook al ben je ziek of gebroken… Hij wil je gebruiken… God houdt er van om Gebroken mensen te gebruiken… want mensen met dezelfde ervaringen snappen hoe je je voelt en zijn tastbaar…door die mensen wil God hem zelf laten zien… God is zo groot en vaak zo ver weg voor ons gevoel en dat weet Hij en daarom stuurt Hij mensen op je pad om zijn Grootheid en zorg te laten zien…… en het is aan ons de kunst om in die mensen Gods liefde te zien…..
Als je alles aan Hem geeft en het van Hem verwacht dan zal Hij je helpen…..en wie weet gaat God jou nog gebruiken om Zijn liefde aan andere mensen te laten zien..
Dat heet geloven….. vertrouwen van mijn kant
En van Gods kant heet dat ONVOORWAAARDELIJKE LIEFDE…
Dit is mijn gebed voor mijzelf dat God mij gebruikt.. dat Zijn liefde in mij zichtbaar wordt naar andere mensen om mij heen
Job 36:7
Love Heals All Things 