Tis de week van de eenzaamheid en vandaag las ik dit prachtige verhaaltje op een facebook pagina.. het pakte mij…
Mijn hele leven hebben de wijsheden Pooh en Knorretje mij al geraakt… zo ook deze…
Graag wil ik jullie hier mee bemoedigen..
Ik ben “gelukkig” gezegend met een Knorretje… maar weet ook hoe het voelt om geen “knorretje” te kennen..
Ik hoop oprecht dat jij ook een Knorretje hebt..
Voor nu of in de toekomst!!
Be Blessed ❤❤❤
“Vandaag was een Moeilijke Dag,” zei Pooh.
Er was een pauze.
“Wil je erover praten?” vroeg Knorretje.
“Nee,” zei Pooh na een tijdje. “Nee, ik denk niet dat ik dat wil.”
“Dat is oké,” zei Knorretje, en hij ging naast zijn vriend zitten.
“Wat doe je nu?” vroeg Pooh.
“Niets eigenlijk,” zei Knorretje. “Maar ik weet wat Moeilijke Dagen zijn. En ik wil daar meestal ook niet over praten, op zo’n Moeilijke Dag. “Maar weet je,” vervolgde Knorretje, “Moeilijke Dagen zijn zoveel makkelijker wanneer je weet dat er iemand voor je is. En ik zal er altijd zijn voor jou, Pooh.”
En Pooh zat daar zomaar wat te zitten, zijn heel Moeilijke Dag door zijn hoofd te malen, terwijl stevige, betrouwbare Knorretje zwijgend naast hem zat, te bengelen met zijn kortje beentjes…. En Pooh bedacht dat zijn beste vriend overschot van gelijk had.
Met heel veel liefdevolle gedachten voor iedereen die een Moeilijke Dag heeft. Hopelijk heb je een Knorretje in de buurt. xxx ❤️❤️❤️
Een aantal praktische handvaten om vast te grijpen in moeilijke tijden…
Iedereen gaat wel eens door moeiten heen.. De een wat meer dan de ander.. tis niet altijd even makkelijk om dan staande te blijven en er door heen te komen en soms kun je dan wel wat tips en trics gebruiken…
Toen haar man hartproblemen kreeg, kwam Mirjam in een ‘woestijn’ terecht. Een moeilijke tijd brak aan, waarin ze zichzelf en God moest hervinden. Maar hoe houd je jezelf staande? En hoe kan je andere woestijngangers helpen? In deze survivalkit geeft stiltetrainer Mirjam van der Vegt je handreikingen van woestijngangers met ervaring.
Hoe meer je ronddwaalt in deze woestijnen, hoe meer je leert voelen wat de getijden op de dorre vlakte met je doen. En hoe meer je in zo’n moeilijke tijd ontdekt. Je komt erachter hoe je een oase op het spoor komt, hoe je toch in leven blijft en hoe je kunt genieten van zonsopgangen en -ondergangen, midden in de modder. Je leert hoe belangrijk het is om te huilen, te voelen en je niet altijd wat aan te trekken van goedbedoelde adviezen. De lessen hieronder zijn van verschillende woestijngangers – ieder met hun unieke verhaal.
‘Ik kon in deze moeilijke tijd geen Opwekkingslied meer horen’
1. GEEN WOESTIJN IS HETZELFDE
Jouw woestijn is uniek. Het heeft niet zoveel zin om jouw situatie steeds met een ander te vergelijken; de ene keer zal de vergelijking misschien positief uitvallen, maar een dag later weer negatief. Bovendien vergelijken we ons eigen dieptepunt vaak met het hoogtepunt van iemand anders. Ook goed om je bewust van te zijn: mensen luisteren vaak autobiografisch naar je verhaal. Ze herkennen er delen in van zichzelf en (denken te) weten hoe jij je voelt. Maar kloppen hun aannames wel? In de woestijn is het van essentieel belang dat je mensen vindt die durven door te vragen over wat jij nodig hebt op dit moment.
2. LUISTER EERLIJKE MUZIEK
Ik kon na een jaar wandelen door mijn woestijn geen Opwekkingslied meer horen. Ik ben niet tegen opwekkingsliederen – maar alleen al de termopgewektriep bij mij irritatie op. Want nee, ik was niet opgewekt. En na het luisteren van een liedje was ik nog steeds verdrietig – misschien soms nog wel verdrietiger. Ik voelde me meer thuis bij psalmdichter David inPsalm 13en vond het heerlijk om Job te lezen. Ik zat liever in een stille kapel bij een brandende kaars dan in een kerk vol opgewekte mensen. Dat wil overigens niet zeggen dat God ver weg was: Hij was dichterbij dan ooit. Sommige mensen hebben heel veel aan bemoedigende liederen in een moeilijke tijd, maar het is wellicht slim om dat even te checken, voordat je iemand ermee bombardeert.
3. VERDRIETIG ZIJN MAAKT JE GEEN ZIELIG SLACHTOFFER
Je ontdekt in moeilijke tijden dat mensen wat omzichtiger met je omgaan. Ze lijken soms wel bang voor je. Dat komt omdat jouw lijden raakt aan het lijden in de ander: het verdriet van de ander confronteert je met de verdrietige delen in jezelf. Daarom is het veel makkelijker voor een buitenstaander om met een oplossing te komen, of jou een ‘schop onder je kont’ te geven. Psycholoog Susan David ervaart dat we als mensen soms lijden onder de tirannie van de positiviteit. Veel mensen drukken hun vervelende emoties weg, maar wanneer emoties genegeerd worden, groeien ze juist. David vertelt dat het belangrijk is om nieuwsgierig naar je emoties te kijken en ze te onderzoeken, want ze vertellen je iets over een betekenisvol leven. Dat betekent niet dat je altijd je emoties moet gehoorzamen, maar je kunt jezelf wel met compassie en genade behandelen in tijd van verdriet. Onthoud: anderen beslissen niet voor jou wanneer de woestijn voorbij is – ze kunnen wel een stuk met je meelopen in je woestijn.
‘Kun je jouw zelfmedelijden bij God brengen?’
4. DE DUNNE SCHEIDINGSLIJN TUSSEN ROUW EN ZELFMEDELIJDEN
We zijn vaak bang voor onze modder omdat we geen slachtoffer van het leven willen worden. Stel je voor dat je wegzakt in je moeras van verdriet en er nooit meer uitkomt? De grens tussen rouw en zelfmedelijden is smal. Bij rouw heb je verdriet om iets wat je hebt verloren. Rouwen is liefdewerk: je neemt afscheid van iets wat er niet was of wat je had gehoopt. Maar rouw kan omslaan in zelfmedelijden wanneer je jezelf gaat beklagen. “Was ik maar nooit geboren,” riep Job uit de Bijbel uit. In je eigen leven kan het klinken als: “Dit overkomt mij altijd, ik ben ook niets waard. Mijn leven zal nooit meer wat worden.” Deze opmerkingen helpen je niet verder en ze halen je weg bij Gods beloftes voor jou. Hij kan iets met jouw woestijn – leesJesaja 35maar eens. Kun je jouw zelfmedelijden bij God brengen?
5. ZORG DAT JE LIEFDESTALEN BLIJVEN BESTAAN
De tocht door de woestijn is vaak een barre tocht. Het is belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt, of voor je laat zorgen.Wat zijn jouw liefdestalen waar jij normaliter van oplaadt?Zorg dat je deze talen blijft spreken, of dat anderen ze tegen je spreken. Mensen willen je vaak graag helpen, maar weten niet hoe. Geef ze concrete handreikingen hoe zij jou het beste kunnen liefhebben in deze tijd. Durf te vragen, al voelt dat misschien heel kwetsbaar.
6. STILSTAND IS VOORUITGANG – BEWAAK JE GRENZEN!
Wees niet te streng voor jezelf in deze periode. Het kan voelen alsof er niets meer uit je handen komt. Besef dan dat stilstaan ten tijde van een storm een hele prestatie is! Gun jezelf slaap, rust, veel momenten om op te laden. Daar hoef jij je niet voor te schamen. In deze tijd ben je heel kwetsbaar, dus is het goed om je grenzen te bewaken. Je hoeft niet iedereen bij je binnen te laten komen; schuil bij mensen bij wie jij je veilig voelt.
7. LAAT GOD VOOROPGAAN IN JOUW WOESTIJN
Het volk Israël dwaalde jarenlang door de woestijn. God gaf hen de opdracht om Hem te volgen, want Hij zou een rustplaats voor hen zoeken. Het volk wordt uitgenodigd om in Gods ritme te wandelen. Waar zie jij sporen van God in je woestijn? Ben je Hem voorbijgelopen in je haast om de woestijn uit te komen, of wacht je op zijn tekenen? God wil zelfs midden in je woestijn rust geven. Meer nog: Hij wil je daar ontmoeten.
‘Jouw verdriet mag er zijn’
8. WANDEL DOOR
Wandel. Je moet niet rennen door het dal, maar blijf ook niet voor altijd zitten. Wandel rustig door en accepteer dat deze wandeling misschien nog wel een tijdje duurt. Ga ook letterlijk de natuur in, ook als het weer ruig is. De ruigheid van de schepping geeft erkenning aan de ruigheid van jouw eigen dalen. Kijk tijdens het wandelen ook regelmatig naar de horizon, zoek met je ogen naar het perspectief en de ruimte waar je hart naar smacht.
9. GEDENK DE WONDEREN VAN VROEGER
David uit de Psalmen kende een lange woestijnperiode toen hij op de vlucht was voor Saul. InPsalm 78vertelt hij over Gods vroegere wonderen en roept hij op om Gods goede daden steeds weer te herdenken. Juist in woestijnperiodes is het belangrijk elkaar te blijven herinneren: wat heeft God allemaal al wel gedaan in je leven? Die herinnering is niet bedoeld als doekje voor het bloeden: jouw verdriet mag er zijn. Het herinnert je wel aan een machtige God die al eerder heeft bevrijd en gered.
10. HOUD VAST AAN GOEDE GEWOONTES
Probeer in jouw woestijn vast te houden aan goede gewoontes. Blijf je bijbel lezen, al voelt de hemel als van koper. Ga naar de kerk, al lijk je daar niets te vinden. Zing tot God, al is het door tranen heen, of rust in de kerk op het gezang van anderen. Dat is je manna voor elke dag. De non Theresa van Avila belandde aan het einde van haar leven in een diepe crisis. Toch bleef ze haar daden van liefde volhouden – ze wist dat Jezus aanwezig was, ook al voelde ze Hem niet meer. Van haar zijn de woorden:God maakt de reis ook.
Oeff.. wat is dat toch ingewikkeld?of toch niet.. maak ik het zelf ingewikkeld, of maken wij het ingewikkeld..
Nou ik vind het best wel lastig om het onderscheid te maken tussen Zijn stem en mijn gedachten..
Follow your heart listen to your Inner voice For wher your spirit guides you!
Vanmorgen was ik in de dienst en er kwam aan het begin van de dienst een echtpaar met twee kleine kinderen binnen.. ze waren wat aan de late kant en de koster kwam kijken waar er nog plek was, voor ons waren er nog een aantal plekken.. ze gingen gauw zitten..
Ik vermoedde dat ze nieuw waren bij ons in de gemeente want ze keken wat onwennig om hun heen..
De dienst begon en we zongen prachtige liederen.. na het 2e lied mochten de kinderen naar hun eigen dienst maar de 2 kindjes voor mij bleven bij hun vader en moeder zitten..
Gelijk kreeg ik een stem in mijn hart.. vraag de moeder even of de kinderen niet naar de zondagsschool willen..
Ik verstond de stem helder en duidelijk ondanks de muziek om mij heen.. maar direct beredeneerde ik dat ze vast gevraagd waren.. niet mee bemoeien Mirjam.. de kinderen durven waarschijnlijk niet…
De stem werd weer zachter.. maar het maakte mij onrustig..
We zongen nog een lied en daarna vierden we het avondmaal.. ik zag dat de ouders hun handen vol hadden om de kindjes rustig te houden..
En weer kwam dat stemmetje.. “vraag de moeder even of de kinderen ook naar de zondagsschool willen”.. “toe maar vraag het haar maar”..
Ondertussen zei een andere broeder, die voor hun zat, tegen de moeder dat de kinderen best naar de zondagsschool mochten.. ik zag dat de moeder ja knikte… maar ze bleef zitten..
En weer kwam die stem en ik werd als maar onrustiger van binnen..
Mijn gedachten schoten heen en weer.. opnieuw zei ik tegen die Stem.. “nee hoor… het hoeft niet want die broeder heeft het ook al gevraagd”
Ondertussen gebeurde er van alles met mij… ik werd alleen maar onrustiger…
Ik probeerde mijn gedachten bij het avondmaal te houden en ondertussen had ik “Groot Overleg” met die Stem en mijn gedachten..
Het avondmaal moment was voorbij en we waren weer aan het zingen.. maar ik kon niet zingen.. mijn stem blokkeerde volledig…
Pff.. wat een worsteling.. op een gegeven moment hield ik het niet meer uit en dacht… wat er dan ook maar gebeurt, maar ik moet het haar gaan vragen..
Ik boog mij voorover en tikte de moeder op haar schouder en vroeg of de kinderen ook naar de zondagsschool wilden… de moeder draaide zich om en zei tegen mij “Ja.. eigenlijk heel graag maar wij weten niet waar het is”..
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en opgelucht haalde ik adem.. ik zei “dat weet ik wel.. komt u maar met mij mee dan wijs ik u de weg”..
Samen hebben we de kinderen naar de zondagsschool gebracht..
Nadat ik ze gebracht bij de zondagsschool had gebracht, liep ik terug en er viel een spreekwoordelijk last van mijn schouders.. ik kon wel dansen van blijdschap.. en de blokkade was ook weg... ik kon weer heerlijk zingen!!
En de ouders hebben optimaal kunnen genieten van de dienst, van Gods aanwezigheid..
Lovend en prijzend dankte ik God dat Hij door was gegaan met het spreken tot mijn hart… daar en tegen voelde ik mij ook erg beschaamd dat het zo lang had geduurd voordat ik luisterde en handelde…
Tjonge jonge… wat twijfelen wij vaak.. wat laten wij ons vaak leiden door onze eigen gedachten… Hij spreekt zo vaak tot ons maar wij beredeneren zo vaak Zijn stem weg met onze eigen invullingen…
Ook werd ik er bij bepaald hoe onzeker ik af en toe nog ben naar de ander toe.. maar door te doen en te ervaren dat het goed gaat.. wordt ik steeds sterker en durf ik de volgende keer eerder te gaan!
Ik hoop en bid dat God mij nog maar meer mag gaan gebruiken in Zijn plan.. dat ik die stem steeds meer mag gaan herkennen en ernaar durf te leven... waardoor Zijn licht steeds meer door mij heen mag gaan schijnen.. zodat ik nog meer mag gaan groeien in Goedheid, Eerlijkheid en Trouw!
De eerste dag was al erg verrassend en een mooi begin.. jezelf een spiegel voorhouden.. hoe zie jij jezelf in de spiegel..
Aan de ene kant confronterend maar aan de andere kant mooi om te zien dat ik mijzelf al heel anders zie dan een jaar geleden.. dat ik gegroeid ben in mijn relatie met God.. hoe die mij ziet en hoe anderen mij zien.. het is nog wel een dun vliesje maar merk dat het wel steeds steviger wordt omdat ik steeds terug mag grijpen op hoe God mij ziet… doordat ik daar steeds naar terug mag gaan wordt mijn kijk sterkte naar mijzelf.. en durf ik steeds meer te geloven wat God over mij zegt..
En dan wordt ik stil doe ik mijn ogen dicht en luister ik ademloos naar het nummer van Lauren Daigle..
Wat een prachtig nummer over hoe God naar ons kijkt.. en hoe Hij graag wil dat wij naar ons zelf zien!!
Als je het in de bijbel wilt opzoeken dan moet je de volgende Bijbelteksten lezen… ze zijn voor jou opgeschreven..
Ik ben een Kind van God Joh 1:12 Ik ben een Nieuwe schepping 2 Kor 5:17 Ik ben een Heilige 1 Kor 1:2, Ef 1:1 Ik ben een Zoon/Dochter van God Gal 3:26 Ik ben een Vriend van Jezus Joh 15:15 Ik ben Gerechtvaardigd uit het geloof Rom 5:1 Ik ben meer dan Overwinnaar Rom 8:37 Ik ben door God uitgekozen Kol 3:12 Heilig en zeer Geliefd! 1 Tess 1:4
Men zegt dat je tegen één verschrikkelijk woord 10 woorden van Liefde nodig hebt om dat nare woord te overschrijven…. als je te vaak negatieve woorden/leugens over je heen hebt gekregen dan dalen die van je hoofd naar je hart.. en dan is het ontzettend hard werken om die woorden/leugens te overschrijven met de woorden van Gods Liefde voor jou!!
Maar hou vol.. blijf drinken bij de levende Liefdevolle stroom.. te vinden in God woord (de bijbel) want het werkt echt… als je de Liefdevolle woorden, hoe God naar je kijkt, hoe Hij jou ziet, vaak genoeg hoort en leest daalt het vanzelf een verdieping lager.. van je hoofd naar je hart!
Elke keer mag jij je opnieuw laten vullen met deze woorden..
En dan zullen op den duur de Liefdevolle woorden de liefdeloze woorden overschrijven!
Dit wens ik jou ook toe..
Jij mag er zijn!!
Als je ook gevuld wilt worden met Liefdevolle woorden van God deze week dan zou ik zeggen klik op de link “Relaxen met het woord”
Wat kunnen we ons ongelofelijk bezighouden met streven naar perfectie. We willen perfecte kinderen, perfecte verjaardagsfeesten, een perfect lichaam. We willen soms zelfs een perfecte christen zijn. Waar komt deze drang naar perfectie vandaan? En hoe kom je eraf? Michelle van Dusseldorp legt uit.
Klik op deze link om het hele stuk te lezen op de website van EVA
Wat herkenbaar…
Ik las het en was verwonderd.. het komt eigenlijk op een moment dat ik het juist kon gebruiken om te lezen..
Ondertussen heb ik gesprekken gehad bij het UWV en ben ik bij een re-integratiebureau beland… in Hengelo… ik heb het echt getroffen met de arbeidsdeskundige en nu ook weer bij het re-integratiebedrijf een fijne coach getroffen… ik weet dat God hier de hand in heeft..
Hij weet immers wat ik nodig heb om tot het doel/plan te komen die Hij voor mij voor ogen heeft.. Ik hoef alleen Hem maar te volgen..
En nu sinds vorige week heb ik definitief een jaar gekregen van de UWV om mij “werkfit” te maken.. zoals dat heet… onderzoeken welke richting bij mij past en welke trainingen, cursussen, testen, werkervaringsplekken, snuffelstages heb ik daar voor nodig om te komen tot “werk”..
Ik vind het zo bijzonder om mee te maken.. Er gaat een hele nieuwe wereld voor mij open.. tegelijk vind ik het ook ontzettend spannend!
Ben een echte laatbloeier zullen we maar zeggen.. maar het is nooit té laat toch??
Ook ben ik sinds kort begonnen met vrijwilligerswerk… gedeeltelijk terug naar mijn roots.. in de ouderenzorg maar dan op de dagopvang/dagbesteding.. activiteiten organiseren voor de ouderen..
Ooooooo wat voelt dat vertrouwd... het bloed kruipt waar het niet gaan kan zeggen ze wel eens..
Toch ga ik met het re-integratiebedrijf nog meer richtingen onderzoeken zodat ik straks een weloverwogen keus kan maken welke richting/werk bij mij past!
Maar ook merk ik dat ik ondanks dat het allemaal leuk en uitdagend is ik gauw in de valkuil van “afwijzing” val… deze “antenne” is zo ontzettend gevoelig geworden.. waardoor ik erg perfectionistisch ben geworden.. bang ben om fouten te maken.. stinkende mijn best doe.. ik gauw ja zeg als mensen mij om een gunst vragen.. of overal in mee ga terwijl ik dat misschien helemaal niet leuk vind.. mijn grenzen makkelijk over ga..
Simpelweg omdat ik bang ben om (weer) afgewezen te worden
Door deze valkuilen moet ik mijzelf vaak genoeg bij de kladden pakken en anders gaan “(om)denken”
Ook loop ik natuurlijk nu meer tegen mijn “imperfectie” aan… merk ik dat ik “net kom kijken” voor mijn gevoel… is natuurlijk aan de ene kant.. aan de andere kant heb ik een heleboel levenservaring waar ik zeer zeker ook wat mee kan in dit hele traject..
Hoe kan ik dan die angst voor afwijzing overwinnen?
Heb vorig jaar een hele cursus gehad hierin “Als mijn muren vallen” hier heb ik meerdere blogs over geschreven.. het heeft mij veel gebracht.. maar het blijft altijd een zwakke plek en dit weet de “andere kant” ook.. dat dit mijn zwakke plek is en hij zal altijd de aanvalspijlen daarop richten..
En dan lees je dit citaat:
‘Angst voor afwijzing verdwijnt alleen wanneer wij onszelf niet meer afwijzen’
Leanne Payne zegt in haar boek Herstel van identiteit door genezend gebed dat een gebrek aan zelfacceptatie onder christenen een van de grootste barrières is tot het ontvangen van Gods liefde en genezing. Zij legt uit dat wij nooit tot emotionele en geestelijke volwassenheid kunnen groeien zolang er in bepaalde gebieden in ons leven zelfafwijzing is. Alleen, het zit soms zo ingebakken en de gedachten van zelfkritiek voelen zo eigen.
GOEDE BASIS
Als wij gezegend zijn met een gezond en realistisch zelfbeeld, hebben wij ook een hoge mate van zelfwaardering. Dit betekent dat wij ook zelfvertrouwen hebben, en dat vormt de basis waarop innerlijke zekerheid rust. Vanuit deze goede basis zijn wij in staat om risico’s te nemen, nieuwe dingen te leren, tegenslagen en faalmomenten te incasseren, zonder te denken dat wij inherent slecht zijn, niet deugen en tot niets in staat zijn. Deze basis hebben wij ook nodig om imperfectie in onszelf en anderen te incasseren, te relativeren en zelfs te omarmen. Gebrek aan zelfacceptatie heeft daarom een directe link met de neiging tot perfectionisme
Ook in mijn zoektocht.. in deze nieuwe fase.. want wat is dan het onderstaande stukje voor mij herkenbaar..
Ben ik goed genoeg? Ben ik mooi genoeg? Mag ik erbij horen? Ben ik van waarde? Doe ik ertoe? Ben ik goed zoals ik ben? Ben ik iemand die liefde verdient? Dit zijn vragen die vaak herhaald worden, diep in onze ziel. Wij zijn ons er zelf niet van bewust. Ze klinken namelijk als een soort achtergrondruis, een altijd aanwezige basisangst en onzekerheid. Het is deze angstige basis die ons aanjaagt in onze drang naar perfectie. Wij denken dat als wij dingen perfect doen, wij goedkeuring krijgen en niet afgewezen worden.
Helaas zal afwijzing op deze aarde altijd blijven bestaan.. we kunnen namelijk niet met iedereen vrienden zijn en we zijn allemaal verschillend en uniek gemaakt en leven allemaal dit lastige leven en ieder heeft zijn tekortkomingen…
Angst voor afwijzing verdwijnt alleen wanneer wij onszelf niet meer afwijzen. Willen wij perfectie bereiken, dan moeten wij eerst onze eigen imperfecties omarmen.
Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik krijg dit niet alleen voor elkaar.. mij zelf accepteren inclusief mijn imperfectie.. kan ik niet zonder Hem… ik heb Hem daarin zo nodig… maar wat ben ik daar blij om… want Zijn goedkeuring.. het weten dat Jezus je nooit afwijst.. wat je ook doet.. wat er ook verkeerd gaat.. hoe wankel je ook staat of Imperfect je ook bent… dat brengt HELING en HERSTEL!!
Ik wil nog maar 1 ding en dat is met Jezus mijn leven leef want dan komt het goed!
Vanmorgen een geweldige preek gehoord over dat Jezus ons een leven wil geven in Volheid..
Maar wat is leven in Volheid??
De voorganger vertelde hoe hij dat uit had gelegd aan een meisje van 8 jaar.. en ik werd geraakt..
Hij was met het meisje van 8 in gesprek geraakt en samen zijn ze tot een definitie van Leven met Jezus in volheid gekomen..
Als je een glas hebt die vol is.. kan er niks meer bij.. maar dat hoeft dan ook niet want hij is compleet…
Wat vond ik dit een prachtige stukje… als wij een relatie hebben met Jezus, als Jezus helemaal verweven is in ons leven.. en wij ALLES van Hem verwachten en in afhankelijkheid van Hem leven… dan kan er niks meer bij maar dan hoeft er ook niks meer bij.. want dan is het goed… dan is ons leven compleet!
Compleet met onze imperfectie!
Ik blij en dankbaar dat ik kan zeggen dat ik een relatie heb met Jezus.. Hij heeft mij bij de lurven gepakt en ik heb Ja gezegd!!
Het heeft mij Bevrijding, Vergeving, Genezing, (zelf)Acceptatie en Gezien zijn gebracht!
En samen met Hem mag ik, ondanks mijn imperfectie, het leven leven dat Hij voor mij bedoelt heeft.. onderzoekend, uitstappend en verlangend uitzien naar wat komen gaat…
Samen met Jezus durf ik mijn imperfectie te omarmen!
In mijn vorige blog heb ik verteld van ons roer om, door andere voeding en eetpatroon meer kwaliteit van leven..
Na dat we dat gedaan hebben is mijn leven zeer zeker drastisch veranderd.. Na 3 maanden moest ik voor mijn half jaarlijkse controle weer naar de diabetesverpleegkundige.
Elk half jaar had ik een afspraak omdat mijn diabetes altijd slecht instelbaar was, dus ook dit keer ging ik naar mijn afspraak.. alhoewel… ik ging er wel anders heen.. eigenlijk voelde ik mij enthousiast maar het was ook best wel erg spannend.. hoe zouden mijn bloeduitslagen zijn??
Had mijn strenge dieet geholpen???
Ik kwam die ochtend bij haar en ze vroeg hoe het ging.. ik zei met een brede glimlach “goed.. erg goed zelfs” ze zei ik zie het… wat is er gebeurd??
Ik dacht dat vertel ik je zo.. maar eerst wil ik mijn bloeduitslagen weten…
Voordat ik bij haar kom moet ik altijd mijn Hba1c laten prikken, dat is de gemiddelde bloedsuiker waarden.. hier was ik erg nieuwsgierig naar.. hoe dat zou zijn…
Ik vroeg aan haar wat de bloeduitslagen waren en ze zei met een lach…..
Die zijn goed!!!!
Pfff…. opgelucht haalde ik adem..
Yesss.... dit had ik maar weer in de pocket...
Drie maanden daarvoor had ik namelijk van haar extra medicatie gekregen omdat de suikers weer gestegen waren.. wat bij mij heel normaal was.. ontregelde suikers…
En nu waren ze goed… in mijn hoofd dankte ik Jezus voor dit goede nieuws… dit wonder!!
Ze zei tegen mij “De medicijnen hebben hun werk goed gedaan.. maar nu moet je daar maar weer mee afbouwen anders kom je straks te laag en krijg je last van hypo’s”
Ik moest inwendig heel erg lachen want toen ik die extra medicatie had gekregen was ik net begonnen met ons nieuwe leefstijl.. en wilde dat eerst een kans geven voordat ik die extra medicatie zou nemen… dus de bloeduitslagen van nu waren eigenlijk bloeduitslagen zonder (diabetes) medicatie…
Ze zag waarschijnlijk mijn binnenpretje en dacht dat dit was omdat ik erg blij was dat de suikers zo gezakt waren.. natuurlijk was ik ook daar ontzettend blij om… maar ik vertelde haar dat ik eigenlijk ergens anders om een binnenpretje had… ik zei tegen haar: “Dit zijn bloedwaarden met geen enkele (diabetes) medicatie.. ze sloeg van verbazing haar hand voor haar mond en zei: “wat zeg je??”
Ik vertelde haar wat er de afgelopen maanden was gebeurt..
Ze vond het geweldig en zei dat ik de medicatie dan maar niet meer moest nemen.. toen zei ik tegen haar: “Dan heb ik nu dus geen diabetes meer”
Ze vertelde dat je hier in Nederland altijd de diagnose houdt die je eens hebt gekregen..
Hihi vertel mij wat!
Daar weet ik helaas alles van… en het is een heidens karwei om er weer vanaf te komen…
En zei ze: Als je eenmaal de diagnose Diabetes hebt dan hou je die ook want je blijft altijd gevoelig voor diabetes.. dus daar kom je nooit meer vanaf.. dus ik wil je blijven volgen met elk half jaar de controles..
Ik dacht.. dat is toch bizar... als ik met voeding mijn diabetes de rug toe kan keren dan heb ik toch geen diabetes meer???
Ach dacht ik… dat is Nederland.. ik laat het maar zo.. ik weet namelijk wel beter en voel mij ook stukken beter… zonder medicatie.. en die controles overleef ik wel.. natuurlijk is het in het begin belangrijk om te kijken hoe het lichaam zich hersteld, maar om te zeggen dat je nooit meer van je diabetes afkomt vind ik toch wel echt een stap te ver!
Mijn Jezus is namelijk veel sterker en groter dan al die diagnoses.. Hij doet de wonderen en geeft soms wijsheid en kracht en mensen om je heen om de wonderen tot stand te brengen!
Nog wel een kleine Note.. “Ik vindt het op den duur dan wel gewoon geldverspilling.. als je dus voor “niks” op controles moet komen.. hoe zo dat de zorg te duur wordt.. dus ga daar na een tijdje toch echt wel wat van zeggen..
De Reumatoloog…
Kort na dat ik bij de diabetesverpleegkundige voor controle was geweest moest ik ook naar de reumatoloog voor mijn SLE/SJÖGREN en Fenomeen van Raynaud..
Hier ging ik opnieuw erg verwachtingsvol heen.. na de uitslag bij de diabetesverpleegkundige was ik natuurlijk erg benieuwd wat de uitslagen waren bij de reumatoloog en wat de reumatoloog zou zeggenvan mijn nieuwe leefstijl!
Aangekomen bij de reumatoloog kreeg ik de standaard vragen, hij vroeg hoe ik mij voelde en ik zei met een blij hoofd “GOED” hij zei tegen mij dat het te zien was… en vroeg hoe het kon dat het ik zo blij zei dat het GOED ging..
Opnieuw vroeg ik of ik eerst de bloeduitslagen mocht weten voordat ik verder ging vertellen waarom ik mij zo goed voelde… hij vond dit prima en vertelde de bloeduitslagen en zei dat hij eigenlijk heel erg verbaasd was dat de bloeduitslagen er zo prima uitzagen… geen ontstekingen meer..
Wederom haalde ik opgelucht adem en vertelde ik hem wat er de afgelopen maanden was gebeurt..
Ook vertelde ik hem dat ik helemaal geen pijn meer had in mijn gewrichten, dat ik geen ontstekingen meer had in mijn mond, geen blaasontstekingen meer had enz enz..
Ook hij was stomverbaasd.. maar ook erg enthousiast.. hij zei iedereen zou dit moeten doen om te kijken wat er qua kwaliteit te behalen valt…
Ik weet dat mijn auto-immuunziektes niet makkelijk te verslaan zijn.. ook niet met voeding en voedingssupplementen.. gelukkig ben ik al een heel eind op weg…
SLE is een bindweefsel ziekte met ontstekingen en ik merk dat mijn lichaam erg ontstekingsgevoelig is.. ik hoef maar even over de schreef te gaan met voeding die ik eigenlijk niet moet nemen en ik heb direct ontstekingen op mijn gewrichten.. dat is wel iets waar ik heel erg voor moet waken.. en dat vergt discipline.. helaas ontkom je er met de huidige voeding in deze wereld bijna niet aan dat je wel eens iets eet wat je lichaam niet kan hebben.. daarnaast hebben deze aandoeningen ook veel last van invloeden van buitenaf.. zoals het weer, zonlicht, vocht, kou… maar ook stress, vermoeidheid enz enz..
De reumatoloog zei dat ik de Plaquenil ook niet meer hoefde te nemen want hij wilde mij over een half jaar weer zien om te kijken wat ik allemaal met voeding nog zou kunnen bereiken.. hij was erg enthousiast.. en wat was ik hier blij om want er zijn ook artsen die erg sceptisch zijn bij alternatieve behandelingen… maar gelukkig heb ik een “goede” reumatoloog gevonden die er voor open staat… wij zien uit naar het vervolg..
Lukt het om ook de SLE te handelen met voeding??
Een enorme uitdaging!!! Maar eentje die ik wel aanga en waarin ik erg benieuwd ben hoever ik ermee kom!
Ik krijg wel zilverhandschoenen voor mijn Fenomeen van Raynaud.. die moet ik 24 uur per dag dragen.. mijn vingers/handen mogen niet meer koud worden anders gaan de vaatjes nog verder achteruit.. elke keer als ik een aanval krijg gaan de vaatjes achteruit..
Ook slikte ik al een half jaar antibiotica voor mijn blaasontstekingen maar was daar na mijn 3 dagen vasten ook mee gestopt.. en had geen blaasontsteking meer.. maar na een aantal maanden kreeg ik weer blaasontsteking en ik dacht hoe pak ik dit nou aan?
Ik heb contact met Ron van Vita Nova opgenomen en die zei… “Ga even naar de Kruidvat voor Vitamine C kauwtabletten van Roter.. daar kauw je 2 dagen elke dag drie keer een handje vol op.. en dan moet het beter worden of over zijn, anders moet je even naar de huisarts voor toch weer antibiotica..
het lastige is dat ik niks van mijn blaasontstekingen voel.. het doet geen pijn.. aan de ene kant is dat fijn maar aan de andere kant merk ik het pas als het al dicht naar mijn nieren is gestegen en ik vreselijke buikpijn krijg..
maar zo gezegd zo gedaan.. ik heb de aanwijzingen van Ron opgevolgde en na 2 dagen was de blaasontsteking weg..
Als je blaasontsteking hebt dan heb je te weinig ascorbinezuur om er tegen te vechten.. dus moet je even een boost ascorbinezuur nemen en dat zit in vitamine C..
Ik was een blij mens
Het is zo fijn om te merken dat God mensen op je pad zet die je wegwijs maken.. waar je terecht kunt voor tips en die je dan weer verder op weg helpen om het zelf te doen!
Als je het maar weet!
En ja dan heb ik nog met een aandoening te dealen en dat is mijn gegeneraliseerde dystonie..
Ik slik na mijn vasten ook geen Baclofen meer en dit gaat goed, maar als ik teveel stress ervaar dan merk ik direct dat mijn lichaam reageert dat mijn spieren reageren.. of te wel verkrampen… dus moet ik erg letten op mijn balans qua activiteiten en ontspanning…
Ik moet goed mijn nachtelijke rust pakken en dit lukt wonderwel ontzettend goed.. en dat is wederom echt een wonder… ik slaap weer als een os!
Mijn hele leven ben ik een slechte slaper geweest.. nachten lag ik wakker... in mijn periode dat ik erg ziek was en zwaar onder de medicijnen zat zij een arts dat een paard er van omver ging maar ik ging gewoon door.. was niet in slaap te krijgen.. onvoorstelbaar.. (zegt wel iets over mijn (wils) kracht trouwens)
En nu…. ik ruik mijn kussen en ben weg.. ook vindt ik het nu echt heerlijk om op bed te gaan en te gaan slapen..
Ik merk wel dat mijn lichaam nu dus tot rust komt en extra slaap nodig heeft!
Ik ben erg benieuwd waar ik in januari sta.. ik merk dat mijn lichaam elke dag een stukje verder hersteld.. het gaat langzaam vooruit.. maar dat is niet erg.. het belangrijkste is dat er herstel in zit..
Pijn heb ik niet.. ehh… nou oké.. mijn rug is alles behalve blij met mij.. maar dat is een skelet probleem… die protesteert nog steeds behoorlijk en moet ik echt rekening mee houden..
Als ik mij aan mijn drie punten houdt.. dan ben ik goed op weg!
Zo goed mogelijk op mijn voeding letten..
relaxt door het leven..
En de balans bewaren in activiteiten en ontspanning!
1 Tessalonicenzen 5:24 God wil dat jullie bij Hem horen. Hij is trouw, en Hij doet wat Hij belooft.
8 Weken zijn we nu bezig… en wat is er sindsdien al veel gebeurt..
Ik kreeg zoveel vragen over onze “verandering” en wat dit met zicht meebrengt dat ik er een blog aan wil wijden..
Eigenlijk wilde ik dit al heel lang.. maar durfde nog niet goed.. eerst maar even afwachten hoe het zich ontwikkeld… je weet maar nooit..
Zo vaak teleurstellingen meegemaakt
Maar van binnen ben ik gewoon super enthousiast… mensen die mij persoonlijk kennen weten hoe heerlijk enthousiast ik soms kan zijn.. maar door de teleurstellingen en moeiten van het leven is dat af en toe ingeperkt en durf ik niet meer zo goed..
Maar alle gekheid op een stokje..
IK BEN SUPER ENTHOUSIAST
En wil het heel graag met jullie delen.. ja… nu wordt je nieuwsgierig hé… nou ik zal je niet langer in spanning laten..
Wij hebben onze leefstijl veranderd… compleet onze voeding omgegooid en de medicatie omgegooid en overgestapt op voedingssupplementen.. en met de voeding ook ons dagelijks eetpatroon veranderd..
En wat werpt het nu al veel vruchten af bij ons allebei.. niet alleen lichamelijk door kilootjes te verliezen maar ook geestelijk…
Hoe we hier dan zo bij zijn gekomen.. natuurlijk weet je wel dat bepaald eten vandaag de dag niet goed is.. ik kookte al veel en vaak zonder pakjes en zakjes en veel verse voeding.. maar precies wist ik het eigenlijk niet en deed maar wat ik dacht dat goed was… en natuurlijk was dit al prima.. totdat we in contact kwamen met vrienden bij ons in de kerk..
Hij is Orthomoleculair klinisch PNI therapeut en zij voedingscoach.. Ron Grit en Wanda Bronkhorst-Grit.. zij hebben een bedrijf in Arnhem https://vitanovamedicalcentre.nl/
Wij kwamen met hun in gesprek op best wel bijzondere wijze.. en ze vroegen ons of zij ons mochten helpen om te kijken of wij qua voeding en leefstijl iets aan ons kwaliteit van leven en misschien herstel van van ons lichaam konden doen.
Ik vond het wel een enorme uitdaging..
Maar mijn man zag het ook wel zitten… hier was ik erg blij om, omdat het voor hem veel moeilijker is om te switchen van leefstijl dan voor mij vanwege zijn cognitieve problemen.. maar het geluk/voordeel is dat mijn man zich helemaal kan focussen op iets als hij er helemaal voor wil gaan… onbewust hielp hij mij enorm om de uitdaging aan te gaan.. en met de hulp van Ron en Wanda waren er eigenlijk geen belemmeringen meer wat ons tegenhield om er voor te gaan..
Gelukkig hoefde ik het niet alleen te doen.. ik had een back-up waar ik op terug kon vallen.. want hoe doe je het dan.. wat mag wel wat mag niet..
Ze zijn op een avond geweest en eerst nam Ron met ons een test af.. via een staafje in de hand die gekoppeld was aan de computer kregen we na vijf minuten te zien wat er goed ging in ons lichaam en wat niet… Bij mij sloeg de grafiek af en toe flink in het rood/oranje… ik bleek zieker te zijn dan mijn man…
Hier schrok ik best wel van.. ik dacht dat het mij wel aardig ging.. op mijn chronische pijn en kwalen na.. maar daar had ik al geleerd mee om te gaan.. en de pijngrens verleg je steeds… ik ben ingesteld met “niet piepen maar doorgaan”.. oeff…nog steeds deed ik mijn lichaam te kort.. alleen onbewust.. want als je het niet weet kun je er ook niets aan doen….
Er kwam uit dat mijn lichaam nog vol vergif zat...
Nog steeds is mijn lichaam dus aan het vechten tegen dit vergif.. door verkeerde voeding tekort aan juiste voedingstoffen en verkeerde leefstijl blijf ik ziek.. blijf ik kwakkelen.. en komen er steeds meer auto-immuunziektes bij… 24 uur per dag pijn waar je nauwelijks mee om kunt gaan
Eigenlijk is het ook logisch dat ik zieker ben dan mijn man, ik heb al ruim 30 jaar te kampen met chronische ziektes en mijn man eigenlijk nog maar 3 jaar…
Maar toch….
Ook herinnerde ik mij een Internist die in 2001 geopperd had dat er met mij lichamelijk iets aan de hand was dan geestelijk.. en dat ik met alle medicijnen moest stoppen want hoogst waarschijnlijk had ik een stofwisselingsstoornis waardoor ik steeds zieker werd.. maar niemand heeft hier ooit iets mee gedaan… ik wist dit niet… totdat ik het in mijn dossier las
Ik moest best wel even slikken en voelde ook een enorm verdriet en boosheid opkomen.. ik slikte even en herpakte mijzelf weer… waardoor het gevoel gauw weer weg zakte… kan er toch niks meer aan veranderen.. ik moet nu dealen met de huidige situatie en mijn toekomst.. terug kijken helpt niet en ik zak alleen maar weg in een onbegrijpelijk moeras..
Ze vertelden ons wat er anders moest met ons leef en eetpatroon.. ze legden ons uit dat ons immuunsysteem de hele dag “AAN” staat.. dit komt omdat je steeds eet, vaak 3x per dag.. en dan al die tussendoortjes.. inclusief koffie en thee, “want koffie en thee is ook eten” waardoor je lichaam nooit rust krijgt om alles te verwerken en te herstellen..
Je lever en andere organen maken zo overuren en raken overbelast.. Ons dagelijks leef(eet)patroon moest drastisch om… en als eerst…
Ik moest eigenlijk drie dagen vasten.. alleen water…
Ik zei dat ik dat helemaal niet erg vond.. want trek had ik eigenlijk nooit en werd alleen maar vreselijk moe na een maaltijd.. en ben zomaar vol.. toen legde Ron uit dat mijn lichaam voortdurend staat te loeien en te vechten…. daardoor raak je uitgeput.. en oververmoeid.. en zo kom je in een vicieuze cirkel terecht.
Ook voor mijn man is er misschien wel meer kwaliteit van leven mogelijk.. de ziekte is menselijkerwijs niet te genezen maar jullie kunnen misschien wel iets aan de kwaliteit van het leven doen.
Verbetering van kwaliteit van leven daar gaan we voor..
Zo gooiden we op 30-04-2019 het roer om
Eerst dus drie dagen vasten…(ik alleen hoor mijn man hoefde dat niet) alleen maar water… en geen water uit de kraan… daar zit teveel troep in.. het is schoon maar ook veel rommel toegevoegd om het schoon te houden.. rommel waar ons lichaam nou niet op zit te wachten…
Advies was om water te drinken van de Lidl.. Saskia met licht blauwe dop (zonder bubbels) hier zitten wel heel veel vitaminen en mineralen in.. dit was voor mij de eerste eyeopener.. ik dacht namelijk dat water uit de supermarkt zoals spa blauw… het beste was maar daar zit niks in.. maar dat is het em nu juist…
Wij krijgen te weinig vitaminen en mineralen binnen door wat wij eten vanuit de supermarkt, vanuit de fabriek.. daar is al zoveel uit gefilterd… helaas..
Dus op naar de Lidl voor de flessen water.. het proeft een beetje ziltig maar niet storend.. ik had er totaal geen last van.. en vaak doe ik er een schijfje citroen in of blaadjes munt, of schijfje komkommer..
De drie dagen vasten gingen prima.. ik had helemaal geen trek… voelde mij ook helemaal niet slap worden of iets dergelijks… ik moest ook alle medicijnen laten staan die ik op moment slikte want op een lege maag moet je geen medicijnen slikken.. en zeker niet de Metformine voor de diabetes want dan krijg je hypo’s..
Ik merkte dat mijn lichaam tot rust kwam.. en ik voelde mij heerlijk.. ook het slapen ging goed.. alleen mijn lever ging koken en hard aan het werk tussen 1.00 en 3.00 s’nachts.. dit uitte zich in ongelofelijk veel jeuk en ik had het ontzettend warm..
Ondertussen ging het eten koken voor mijn man gewoon door en ging ik op internet zoeken naar passende recepten.. we hadden van Ron en Wanda een kaart gekregen met daarop wat we wel en niet mochten eten..
Nu de recepten nog….
Na een beetje Google kwam ik op een website met heel veel recepten… Mealplanner Hier staan veel Paleo en Keto recepten op.. deze diëten komen dicht bij ons nieuwe “dieet” en als er dan ingrediënten op staan die wij niet mogen dan pak ik de kaart er bij en met een beetje creativiteit zoek ik dan een vervangend ingrediënt.. haha dan is Google een echt vriend!!
Ik zal proberen een aparte categorie te maken met recepten.. zodat je die goed en overzichtelijk kan vinden!
Doordat ons lichaam de hele dag “AAN” staat is het beter om maar 2x per dag te eten… oeps dan denk je dat haal je nooit.. s’morgens ontbijten is toch goed?? daar start je de motor mee op.. tenminste dat is ons altijd geleerd.. maar het is beter om het zolang mogelijk uit te stellen en dan te brunchen… want zodra je gaat eten gaat jou immuunsysteem aan het werk… en dan s’avonds rond 18.00 de warme maaltijd en dan is het klaar voor die dag… en voor de rest water drinken..
Dus alles wat je wilt eten moet je eten tijdens het eet moment!
Dit is erg belangrijk zodat je lichaam de rustmomenten gaat krijgen en kan herstellen..
Tot nu toe is onze ervaring dat je lichaam dit prima aan kan.. misschien moet je lichaam er even aan wennen, maar ik kan je zeggen dat het lichaam snel went..
De drie dagen vasten ging bijzonder goed.. en vrijdagavond mocht ik weer met mijn mannetje mee eten… had voor mijn mannetje al even kunnen oefenen met recepten en hij vond het lekker.. hier was ik erg blij om want ze zeggen dat de liefde van de man door de maag gaat!
Maar mijn eerste “nieuwe” maaltijd was een ramp.. ik kreeg enorme pijnen… mijn lichaam (lees immuunsysteem) steigerde aan alle kanten, enorme pijn aanvallen.. ik stond op de kop… en wist niet waar ik het zoeken moest..
Het bijzondere was dat ik tijdens mijn vaste dagen totaal geen pijn had gehad, mijn medicijnen mocht ik niet slikken omdat ik niet at.. maar ik miste ze ook niet omdat ik geen pijn had.. ook was ik niet moe.. met de dag kreeg ik meer energie en ook werd ik mentaal helderder.. dit was voor mij een hele gekke gewaarwording…
Ron legde uit dat mijn lichaam eigenlijk ziek werd van het eten.. omdat mijn immuunsysteem dan begon te loeien kreeg ik enorme pijnen en werd ik doodmoe.. ook zat mijn lichaam vol ontstekingen.. die mede werden veroorzaakt door verkeerde voeding en te korten.. en omdat mijn immuunsysteem totaal ontregeld was en ook dat veroorzaakte weer vreselijke pijnen.. en de vicieuze cirkel is geboren…
Na mijn slecht gevallen maaltijd heb ik weer gevast tot de volgende dag en s’middags tijdens het eetmoment eerst maar een eitje geprobeerd en dat ging goed.. en zo langzaam verder uitgebouwd..
Maar medicijnen slikte ik nog steeds niet… ik had geen pijn dus waarom dan pijnstillers slikken? ik hoopte dat ik het met voeding en supplementen kon oplossen…
En we zijn nu acht weken verder en nog steeds geen enkel “Medicijn” aangeraakt.. oja wel af en toe een paracetamol want mijn rug blijft wel een probleem tot nu toe.. logisch eigenlijk ook want dat is een “skelet” probleem en geen “immuun” probleem..
Is ook niet erg.. als je erge pijn hebt en het “nog” niet alleen op te lossen met voeding of voedingssupplementen ga dan wel naar je arts.. maar probeer het eerst op de natuurlijke manier..
We hadden afgesproken dat we na drie weken weer getest zouden worden om te kijken of we resultaten hadden geboekt… want als het lichaam het niet meer oppakt dan is het ook niet goed om door te gaan.. het heeft wel met doorzettingsvermogen te maken en dat is niet altijd makkelijk om op te brengen.. en ze wilden ook eerlijk naar ons toe zijn.. wij waren gewoon flink ziek en dan is het de vraag of het lichaam nog om wil…
Oef wat vond ik het spannend… het was nu er op of eronder.. kon ons lichaam nog herstellen of was het verkeken zaak…
De test werd afgenomen.. en wat zagen we tot onze blijdschap dat sommige Rode grafieken nu in het oranje zaten of al in het blauwe en dat sommige punten die niet goed waren helemaal niet meer in de grafiek voorkwamen.. dit betekende dat als het niet meer te zien is in de grafiek er ook niet meer is als probleem… waar je wat aan moet doen…
WAUW… voor ons was kwaliteit van leven nog wel degelijk haalbaar!!
Sommige punten waren minimaal, maar waar ik van stond te kijken was dat mijn diabetes weg was… de grafiek van Insuline intolerantie was niet meer te zien dus ook niet meer en probleem… Onvoorstelbaar… in 2004 ben ik gediagnosticeerd met diabetes type 2 en ik was moeilijk instelbaar.. heb overdosissen insuline gespoten en nu gelukkig alleen nog maar medicijnen..
Mijn Diabetes is door voeding en leefstijl niet meer aanwezig!
Dit alleen al na drie weken… Bizar gewoon… maar zeker een motivatie om door te gaan…
Het herstel van onze lichaam heeft tijd nodig.. voor elk jaar ziekte moet je een maand herstel rekenen… pfff dan heb ik nog even te gaan… maar ik doe het graag want elke maand zal ik mij gezonder voelen.. energieker.. en ik ben nog veel te jong om het hier bij te laten… het is een kwestie van lange adem en doorzettingsvermogen…. maar de test liet zien dat er wel degelijk herstel mogelijk is…
Nu is het alleen de diabetes nog maar… maar wie weet…. 9 Juli moet ik naar de Reumatoloog en dan ben ik toch zo benieuwd wat de bloeduitslagen van de SLE en Sjogren zijn… durf er bijna niet aan te denken… en wacht het rustig af.. maar stiekem diep in mijn hart leeft een diep verlangen naar herstel…
Die avond was ik een blij en dankbaar mens en nog meer gemotiveerd om door te gaan!
God heeft mij bij mijn bevrijding een belofte gedaan… ik zal je volledig herstellen en ik ben er steeds in blijven geloven… en blijf ook op die belofte staan.. heb altijd gezegd… herstel zal er komen.. wanneer weet ik niet maar Hij heeft het mij beloofd en Wat Hij beloofd gaat Hij ook doen als ik maar blijf vertrouwen op Hem! Dit staat zwart op wit in zijn woord (Bijbel)
Conferentie “Hoe God naar je kijkt” op 18 mei 2019
Wat was het een bijzondere dag… Een dag waarin ik God heb mogen ontmoeten en Zijn Liefde opnieuw heb geproefd…
Graag wil ik dit met jullie delen… Ik ben er van overtuigd dat wat wij krijgen van Hem, dit ook weer mogen uit delen aan anderen…
Hieronder mijn blog over wat ik mocht beleven deze dag!
God gaf diverse knipogen, heldere inzichten.. En ik mocht verrassende ontdekkingen doen!
God houdt van jou…
Ja dat heb ik vaak gehoord en met mijn verstand kan ik dat heel goed beredeneren en weet ik dat het de waarheid is! Maar om het echt te “Geloven”, laten dalen naar je hart en dat je het kan pakken is een heel ander verhaal!
Heb wel eens eerder geblogd over Gods grote Liefde voor ons/mij en staat voor mij ook als een paal boven water maar wat hebben wij mensen vaak herhaling nodig om er ons weer even bewust van te worden, en het leuke of mooie is dat je steeds weer nieuwe inzichten, ontdekkingen doet die je weer een stapje verder helpen om te worden zoals God jou ziet!
We lazen 2 korinthiërs 5 vers 21 staat “Want God nam Christus, die geen zonde gedaan had, en belastte Hem met onze zonden. In ruil daarvoor rekent God de rechtvaardigheid van Christus aan ons toe”
Je bent Gereinigd Je bent Geheiligd Je bent RECHTVAARDIG VERKLAARD in de naam van de Here Jezus Christus en door de Geest van God!
Je hoeft je niet meer uit te sloven om heilig en rein te worden…
Geloof… “Alleen door geloof ben je Gerechtvaardigd”…
Dat betekend dus “JE BENT GOED GEKEURD EN AANVAARD!
Jezus is niet gekomen om te veroordelen… Jezus is gekomen om je terug te brengen naar de Vader, zodat jij het leven kunt leven om te worden zoals God jou heeft bedoelt en bovenal te kunnen Genieten van wat God jou geeft!
Hij heeft ons de Heilige Geest gegeven in ons hart om ons te helpen dat te worden zoals God jou ziet!
God ziet mij door Zijn geliefde Zoon Jezus… Rein, Heilig en Volmaakt!
Hij ziet naar mij alsof ik nooit geen zonde heb of had gedaan, omdat Jezus zonder zonde is en Hij ons ziet door Jezus…
Toen Jezus na zijn opstanding aan Maria verscheen zei Hij in Johannes 20:17 “Maar Jezus zei tegen haar: ‘Houd me niet vast, want ik moet omhooggaan naar de Vader. En jij moet aan mijn vrienden gaan vertellen dat ik gezegd heb: ‘Ik ga omhoog naar mijn Vader, die ook jullie Vader is. Ik ga naar mijn God, die ook jullie God is.’’
Jezus heeft alles opgeruimd tussen jou en de Vader… Jezus zegt: Jij mag nu Mijn Vader jou Vader noemen! Door Jezus ben ik Zijn geliefde kind!
In Marcus 1:11 lees je dat God nadat Jezus zich heeft laten dopen zegt: “En er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde.’
Doordat Jezus voor jou en mij aan het kruis is gegaan ziet de Vader jou door Zijn Zoon Jezus en ben jij Zijn geliefde kind geworden en mag jij jou naam invullen in deze zin! ‘Jij bent mijn geliefde…………., in jou vind ik vreugde.’
Schenk God Vreugde door Hem je Vader te laten zijn..
Maar wat is het soms lastig om Hem je Vader te laten zijn… wij zijn toch allemaal mensen die het zelf willen doen, zelf de touwtjes in handen willen houden, eigen regie.. als peuter is het eerste wat je zegt.. “Ikke zelf doen” tenminste bij mij wel.. en helaas nog vaak last van.. vooral als je heel lang in afhankelijkheid van anderen hebt geleefd zoals ik, dan wil je nu alleen nog maar “Zelf doen”
Maar God wil graag dat je in afhankelijkheid leeft van Hem, niet van andere mensen, of andere dingen zoals verslavingen.. nee afhankelijk van Hem.. God gebruikt ook gebeurtenissen en situaties om mij te leren om afhankelijk van Hem te leven.. dat je gewoon niet zonder Hem kunt! Dat je steeds maar weer bewust wordt dat je het niet niet Zonder Hem kunt! Dat je de Vader nodig hebt!
Als alles om je heen weg valt, als je je eenzaam en alleen voelt in de strijd, als al je zekerheden wegvallen dan blijft alleen Hij over… en als je Hem gaat zoeken dan zal je Hem vinden
Want wie zoekt zal vinden en wie klopt zal open gedaan worden!
Door ervaring weet ik dat ik kan volhouden door Hem te vertrouwen en alles aan hem te geven maar bovenal het van Hem te verwachten… God geniet ervan als Hij voor je mag zorgen… zoals elke ouder geniet om voor zijn kind te zorgen… maar Hij wacht op jou… Hij wacht tot jij Hem accepteert als je Vader en Hem ook de ruimte geeft in je Hart om Hem Vader te laten zijn in je leven.. en Liefhebbende Zorgende Vader..
Hoe geef ik God die ruimte…
“Heb God lief boven alles, en je naaste als JEZELF!!”
Hij zegt: In het Vaderhuis ga ik je leren om van jezelf te houden zoals ik van jou Hou!
In Exodus 34:6 staat hoe God is: Een God die liefdevol is en genadig,geduldig, trouw en waarachtig!
Maar God is niet alleen Liefdevol, Genadig, Geduldig, Trouw en Waarachtig voor ons maar wil ons ook leren dit voor onszelf te zijn!
Van jezelf houden betekent dat je voor jezelf Liefdevol bent, Genadig bent, Geduldig bent, Trouw bent aan jezelf, en waarachtig (authentiek) bent!
Van jezelf houden is niet egoïstisch… Egoïstisch ben je als je dit bij anderen zoekt of in andere dingen zoekt dan bij God… als je het dus op eigen houtje wil doen…
“Ikke zelf doen”
Au dit was een pijnlijke ontdekking..
Van jezelf houden zoals God van jou houdt kun je alleen als jij de Vader de regie geeft over je leven, over je Hart waardoor Hij in Liefde en met Zijn onvoorwaardelijke Liefde je Hart kan vullen!
Gelukkig hoeven we niet alleen deze klus te klaren want het zou mij echt niet lukken… De Vader heeft ons een helper gestuurd de Heilige Geest die in jou en mij zit om ons te helpen om te worden zoals God je ziet!
In Filippenzen 2:13 staat “Want God (de Heilige Geest) is aan het werk in u en geeft u het verlangen en de kracht om te doen wat Hem een plezier doet!”
Maar hoe vaak falen we niet in onze eigen ogen, zijn we teleurgesteld geraakt in onszelf, in God en de ander..
Maar ook dat we denken dat God teleurgesteld is in jou!
Als je gelooft dat God teleurgesteld is in jou, dan is jou relatie met Hem gebaseerd op wat JIJ doet!
Maar je relatie met God is nooit bedoeld geweest op wat jij voor Jezus doet maar wat Jezus voor jou heeft gedaan!
Je hoeft alleen te Geloven in Gods onvoorwaardelijke Liefde voor jou dat Houdt je dicht bij Hem!
Als je dit kan geloven dan komt er rust en ontspanning in je leven en gaat letterlijk de druk van de ketel!
En dan ga je vanuit een andere beweegreden/motivatie met Hem je weg zoeken, met Hem ga jij je dan ontwikkelen in de talenten en gaven die Hij jou gegeven heeft om te worden zoals Hij je ziet en bedoelt heeft!
En als je ontdekt hebt Wie je bent en Hoe God je ziet… en gaat doen waarvoor je bent geschapen dan ga je ten Volle Leven en Genieten en kom je tot BlOEI!!!
Hier wordt je toch ontzettend blij van… dit is gewoon Gaaf om te ontdekken!
En dan staat er in Nehemia 8:10 “Droog je tranen, en wees blij met wat de Heer voor jullie doet. Hij geeft jullie steeds nieuwe kracht!’
Dit is waarom ik door kan gaan en vol kan houden.. Hij geeft mij steeds nieuwe kracht!!
Kan jij hier Amen op zeggen???
Dit nummer deel ik om je te bemoedigen.. Geef niet op Jij bent jij.. Jij bent het waard!
Keala Settle performing the Oscar-nominated This is Me from The Greatest Showman. The Graham Norton Show. 9 Feb 2018. Lyrics below. Guests include Saoirse Ronan, Eric McCormack, Debra Messing, and comedian Rob Beckett.
Lyrics:
I’m not a stranger to the dark
Hide away, they say
‘Cause we don’t want your broken parts
I’ve learned to be ashamed of all my scars
Run away, they say
No one will love you as you are
But I won’t let them break me down to dust
I know that there’s a place for us
For we are glorious
When the sharpest words wanna cut me down
I’m gonna send a flood, gonna drown them out
I am brave, I am bruised
I am who I’m meant to be, this is me
Look out ‘cause here I come
And I’m marching on to the beat I drum
I’m not scared to be seen
I make no apologies, this is me
Another round of bullets hits my skin
Well, fire away ‘cause today, I won’t let the shame sink in
We are bursting through the barricades
And reaching for the sun (we are warriors)
Yeah, that’s what we’ve become
Won’t let them break me down to dust
I know that there’s a place for us
For we are glorious
When the sharpest words wanna cut me down
Gonna send a flood, gonna drown them out
I am brave, I am bruised
I am who I’m meant to be, this is me
Look out ‘cause here I come
And I’m marching on to the beat I drum
I’m not scared to be seen
I make no apologies, this is me
…This is me
And I know that I deserve your love
There’s nothing I’m not worthy of
When the sharpest words wanna cut me down
I’m gonna send a flood, gonna drown them out
This is brave, this is bruised
This is who I’m meant to be, this is me
Look out ‘cause here I come (look out ‘cause here I come)
And I’m marching on to the beat I drum (marching on, marching, marching on)
Ik heb een schrijfdagboek “Onderweg met Jezus” van Coby Kremer… hier ga ik af en toe mee aan de slag.. soms zou ik willen dat ik meer tijd daar voor nam/had… maar de beslommeringen van het dagelijks leven verstoren dit..
En toch elke keer als ik er in bezig ben voel ik mij dicht bij mijn Heelmeester… door er mee bezig te gaan laat Gods Geest mij steeds weer nieuwe dingen zien en leer ik elke keer weer en haal ik er bijzondere dingen uit!
Zo ook van de week… iets wat ik graag met jullie wil delen…
Deze week werd het Bijbelgedeelte Marcus 1:35-38 behandeld..
“Vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was, stond Hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plek om daar te bidden. Maar Simon en de anderen die bij Hem waren, gingen Hem vlug achterna, en toen ze Hem gevonden hadden zeiden ze tegen Hem: ‘Iedereen is naar U op zoek!’ Toen zei Hij: ‘Laten we ergens anders heen gaan, naar de dorpen hier in de omtrek, zodat Ik ook daar het goede nieuws kan brengen. Daarvoor ben Ik immers op weg gegaan.’
Met dit Bijbelgedeelte ga je een hele week mee aan de slag.. al schrijvend… ik vind het echt gaaf om te doen en zou het iedereen aanraden.. je wordt zo verrijkt en komt dicht bij jezelf en bij je maker…
Het thema van dit Bijbelgedeelte was verlangen.. en hoe meer ik dit gedeelte las hoe meer ik zag waar Jezus naar verlangde… maar daar in mocht ik ook ontdekken waar ik naar verlangde.. wat mijn diepste verlangen is op dit moment.. zo mag je met je eigen ogen en hart eerlijk naar je situatie kijken en je spiegelen aan Jezus..
Jezus zocht regelmatig de stilte op om met Zijn Vader te praten.. te bidden… maar ook zijn verlangen om het Goede Nieuws uit te delen… te doen wat Zijn Vader Hem vroeg..
Kunnen wij af en toe de stilte vinden.. vooral in een wereld waar alles draait om snelheid, drukte, niks willen missen??
Op welke manier verspreid jij het Goede Nieuws??
Allemaal vragen om te overdenken en mee aan de slag te gaan… al schrijvend..
Zo ben ik deze week door dit hoofdstuk gegaan en als afsluiter mocht je een gedicht schrijven over jou verlangen..
Schrijven vind ik leuk om te doen maar dichten is mij onbekend… en toch heb ik het gedaan… en vond het best wel mooi om te doen!
Ik hoop en bid dat God jou hiermee mag bemoedigen!
Sporen van het leven… wat doet dit met je?? met je Lichaam?? Kom je er ooit vanaf??
Vragen die de laatste tijd door mij hoofd spoken en mij aan het denken zetten, ook de vragen wat kan ik of wat moet ik er mee.. of moet ik er überhaupt iets mee… of moet ik gewoon maar accepteren dat het is zoals het is.. en dat ik er gewoon af en toe behoorlijk last van heb.. dat het bij mij hoort…. dat er teveel gebeurt is waardoor mijn lichaam soms zo beurs aanvoelt na weer een dreun..
Lastige vragen..
Waar ik achtergekomen ben in de loop der jaren en af en toe pijnlijk van bewust wordt.. is dat ik ontzettend kwetsbaar blijf… lichamelijk maar ook geestelijk.. lichaam en geest werken namelijk samen.. die kun je niet loskoppelen.. het heeft invloed op elkaar…
En eerlijk gezegd heb ik het er af en toe ontzettend moeilijk mee…
Vorige week had ik een pijnlijke ontmoeting met mijn kwetsbaarheid.. ons koor had een nieuw lied en daar zaten solo partijen in.. de dirigent had gevraagd dat hij de week erop vijf solisten wilde horen, hij zou ze niet aanwijzen maar wie het op zijn hart had kon zich opgeven.. het was een erg bijzonder lied Shine Your Lightvan de Oslo Gospel Choir… ik voelde mij helemaal warm worden.. als je mij een beetje volgt weet je wat de nummers van Oslo Gospel Choir voor mij betekenen.. ik werd aangemoedigd door mijn beste vriendin om het te gaan doen.. en ik dacht nou als die denkt dat ik het kan.. dan kan ik mij er wel aan wagen..
Maar er was direct een stemmetje in mij die zei: “Acht dat durf je niet.. dat kan je niet.. dat lukt je echt niet.. je klapt dicht.. wie ben jij om dit te gaan zingen.. er zijn vast koorgenoten die het veel beter kunnen dan jij… jij denkt nogal wat van jezelf om je zo op de voorgrond te plaatsen…
Oef allemaal leugens…
Tegelijk voelde ik een enorme drive in mij om het te doen… dit nummer zingen voor Hem die het licht weer in mij heeft laten schijnen.. die het licht is van deze wereld.. waardoor ik een weerspiegeling van Zijn licht mag zijn.. stiekem kreeg ik er heel erg zin in.. ik weet dat wat ik voelde mijn diep verborgen “ZIJN” was… die nooit aan de oppervlakte durft te komen.. dit was een van de liederen die ik jaren heb gezongen in stilte met mijn diepe “ZIJN”… ik zong dit al jaren vanuit mijn tenen..
Zou ik mijn “ZIJN” durven laten horen??
Ik ben naar huis gegaan en aan het oefenen geslagen maar thuis ging het geweldig.. gewoon zoals ik het altijd zong in stilte maar nu met geluid.. heerlijk in mijn eigen comfortzone.. in mijn eigen bubbel… lekker veilig.. maar durf ik dit ook op koor.. heb ik dan ook een stem?? ik sprak mijzelf moed in.. je hebt al aantal zanglessen gehad.. zingen kun je wel.. en Hij is erbij… wees niet bang…
En zo kwam ik een week later op koor…
We waren heerlijk aan het zingen/repeteren en ineens zegt de dirigent we gaan het nieuwe nummer doen en welke vijf dames willen de solo partijen doen.. voorzichtig stak ik mijn hand op.. de kleuren in mijn gezicht voelde ik al op en af gaan.. pff.. de eerste stap is gezet dacht ik.. maar het deed mij meer dan mij lief was..
Mijn verleden kwam als een film voorbij.. ik zag mijzelf weer liggen.. maar nu moest er geluid bij..
De onzekerheid nam de overhand en mijn hart vloog bijna uit mijn borstkas.. ik probeerde mijzelf moed in te praten.. je kunt het.. je hebt goed geoefend… goed op je ademhaling concentreren… niet bang zijn.. Hij houd je vast.. voor iedereen is het eng…
En toen was het mijn beurt…
Ik probeerde in te zetten maar voelde mijn keel dicht gaan… ik moest alle zeilen bij zetten om er geluid uit te krijgen.. waardoor ik de hele zangtechniek wat ik tot nu toe had geleerd vergat… maar daardoor ook de beleving niet meer voelde.. en die ik altijd zo heb gevoeld bij dit nummer..
OVERLEVEN…
Op dat moment ging mijn lichaam op de overlevingsstand staan.. langzaam blokkeerde ik.. ik kon mij niet meer concentreren en merkte dat ik een marathon aan het lopen was.. verkeerde ademhaling of moest ik letterlijk een berg op…
Oef het eerste couplet zat er op.. nu het refrein door het koor en dan het tweede couplet nog.. eigenlijk wilde en kon ik helemaal niet meer.. maar dat doe je toch niet.. zo kwetsbaar wilde ik ook niet zijn..
Ik had tekort tijd om mijzelf bij elkaar te rapen om klaar te zijn voor het tweede couplet.. Ik wilde beginnen en merkte dat er geen geluid meer uit kwam.. ik perste alle lucht eruit om toch geluid te krijgen… Gelukkig er kwam geluid en ik kon door.. het zweet brak mij uit en voor mijn gevoel kon ik elk moment flauwvallen.. oef.. wat een spanning.. ik heb mijn solo gezongen maar wat was het een confrontatie met mijn “ZIJN”
Met mijn Kwetsbare “ZIJN” die zo graag wilde “ZIJN”
Ik baalde enorm.. en was eigenlijk intens verdrietig.. maar voelde ook ongelofelijk veel pijn.. mijn “ZIJN” werd pijnlijk geraakt.. het was of stak iemand met een mes in mijn “ZIJN” ook was het herkenbaar… elke keer als ik mijn stem wil laten horen.. als ik mijn grens wil aangeven.. als ik graag wil laten weten wat ik er van vind of wat het met mij doet of gewoon mijn “ZIJN” wil laten horen… dan reageert mijn lichaam komt er een hand om mijn keel en wordt mijn stem doodgeslagen…
Mijn “ZIJN” wordt monddood gemaakt!
Hoe laat ik mijn “ZIJN” nu zijn… mijn hele leven heeft mijn “ZIJN” gezwegen en is monddood gemaakt… waar ik nu de vruchten van pluk…
“Je mag er niet “ZIJN”
Ik weet dat dit het punt is waarom dit gebeurt “Je mag er niet zijn “ZIJN” …
Het bizarre is dat mijn hoofd en mijn hart waar het langzaam naar toe daalt, weet dat ik er mag zijn.. dat mijn “ZIJN” er zijn mag… dat ik geliefd ben.. dat er Één is die onvoorwaardelijk van mij houdt.. die alles voor mij over heeft gehad.. die gestorven is om mij het leven weer te geven… mijn “ZIJN” is jaren “dood” geweest…
Maar Hij heeft mij gered en mijn “ZIJN” weer een stem gegeven… waar ik tot op de dag van vandaag ontzettend dankbaar voor ben… en elke dag probeer ik in die kracht te gaan staan… want ik weet mij gedragen door die ENE.. 100% Zekerheid..
Maar mijn lichaam is ontzettend kwetsbaar geworden.. zij reageert direct op situaties.. vooral “onveilige” en “spannende” situaties… waardoor mijn “ZIJN” weer monddood gemaakt wordt.. mijn lichaam heeft door de jaren heen teveel negatieve ervaringen gehad.. teveel gehoord in allerlei vormen “je bent niet geliefd” “Je mag er niet “ZIJN”
Hoe geef ik dan mijn “ZIJN” weer een stem..
Mijn lichaam is letterlijk ziek geworden door wat er allemaal is gebeurt als je mij een beetje volgt weet je wat ik bedoel.. een lichaam waar ik niet van op aan kan.. een lichaam dat mij zomaar in de steek kan laten.. in verschillende opzichten.. bij spannende of onveilige situaties laat het mij letterlijk in de steek..
Wat ook niet bijdraagt zijn mijn aandoeningen SLE en Sjögren Syndroom en mijn Dystonie.. die allemaal zijn ontstaan door wat ik heb meegemaakt.. verdrietig maar het is helaas een feit.
Één van de vervelende kenmerken is dat deze aandoeningen erg wisselend zijn.. vooral SLE is daar erg goed in… ik kan zo s’middags een vuurrode knie hebben tot dat ik op bed ga en denk ik moet morgen de huisarts maar even bellen dit is niet oké.. en dan wordt ik de volgende dag wakker en is de knie weer normaal.. niets vervelender dan SLE dus.. en hoe ga je hier dan mee om..
Zo kan het dan zijn dat ik de ene dag nog in het ziekenhuis ben en de andere dag al weer leuke dingen kan doen.. bizar maar het is zoals het is.. Met een lichaam dat zo wisselend reageert waar je geen peil op kan trekken is vreselijk ingewikkeld.. ik snap er zelf soms helemaal niks van hoe kan ik dan verwachten dat een ander het begrijpt..
En dan de vraag dus hoe bereik ik dan dat mijn lichaam wat minder kwetsbaar wordt en mijn “ZIJN” er meer mag zijn..
Dat is een vraag die mij soms… maar eigenlijk te vaak bezig houdt de laatste tijd.. moet ik dan maar dagen mijn lichaam rust geven als het even opvlamt.. of moet ik gewoon doorgaan..
Ik heb gemerkt dat ontspanning en inspanning elkaar mogen afwisselen.. en daarbinnen een goede nachtrust.. dan kom ik een heel eind..
Dealen met een kwetsbaar lichaam is zo ontzettend moeilijk… dat is elke dag opnieuw bekijken wat haalbaar is.
Ik kan mijn sporen niet uit wissen.. mijn sporen hebben voor een kwetsbaar lichaam gezorgd maar ik mag wel samen met Hem een weg erin vinden….
God heeft mij deze drie handvatten gegeven om mij te helpen een weg te vinden in mijn kwetsbaarheden.. en heel misschien dat dan mijn “ZIJN” steeds meer tevoorschijn komt.
Liefde
Grenzen
Balans
Liefde.. mijn website heet niet voor niks LOVE HEALS ALL THINGS… deze titel loopt als een rode draad door mijn leven en door mijn ervaringen weet ik dat zonder Liefde je leven hopeloos en nutteloos is.. ieder mens.. ieder schepsel op deze aarde heeft Liefde nodig.. zonder Liefde is er geen leven.. ga je dood en ben je dood.. God is Liefde.. Hij heeft jou zo lief dat Hij zijn enige zoon gegeven heeft voor jou zodat jij in eeuwigheid met Hem mag Leven.. Hij heeft met Pasen de dood overwonnen… Hij Leeft zodat wij mogen Leven!
Grenzen.. maar in die Liefde horen ook grenzen.. grenzen stellen is voor je zelf opkomen.. lief zijn voor jezelf.. “Je mag er zijn” ook met een kwetsbaar lichaam… lastig maar wel mogelijk.. hierin heb je de Liefde nodig.. Liefde van Hem om zo jezelf lief te hebben en zo ook weer Liefde door te geven aan de ander.. en God heeft hierin Zijn liefde al vele malen aan mij getoond.. Hij spreekt voor mij als ik geen stem heb..
Balans…En als je de bovenste twee toepast heb je de balans te pakken… want als je in Liefde je grenzen aangeeft kom je op voor jezelf.. ga je in je kracht staan en kom je in balans..
Dit zal de ene dag beter gaan dan de andere dag.. met vallen en opstaan achter Hem aan…. met een kwetsbaar lichaam wat elke dag invloed blijft hebben op mijn leven.. ik kan het niet uitpoetsen.. wegstoppen.. al zou ik het ERG graag willen…
Het solo zingen laat ik nog maar even voor wat het is.. gewoon tussen mijn mede koorzangers heb ik een veilige plek en durf ik te zingen.. mijn lichaam is nog te kwetsbaar om mijn “ZIJN” te laten horen…
Wie weet in de Toekomst...
En dan komt er Rust… Rust in je hart.. dan pak ik Zijn hand.. want er is niks veiligers dan Zijn hand… op deze aarde zul je nooit veilig zijn, in die zin dat jou niks zal overkomen… de vijand ligt overal op de loer.. de gebrokenheid van de wereld zal in dit leven blijven.. De kwetsbaarheid van mijn “ZIJN” en mijn lichaam zal ik mee moeten dealen… maar ik hoef niet bang te zijn want mijn leven ligt in Zijn hand..
En dan krijgt Pasen een heel bijzondere betekenis.. want door Pasen mag ik lopen aan Zijn hand met al mijn kwetsbaarheden.. Hij heeft mijn kwetsbaarheden.. mijn sporen.. mijn tekortkomingen gedragen toen hij stierf aan het kruis… wat een Genade… en wat een blijdschap kwam er toen Hij de dood versloeg!
Mijn Jezus is de grote Overwinnaar… OPGESTAAN uit de dood waardoor de weg is vrij gemaakt voor een toekomst met Hem..
Met Zijn Opstanding veranderd alles!!!
Nu en in de Toekomst!
Nu… met mijn kwetsbare “ZIJN” met vallen en opstaan in de Overwinning van Pasen…
In de Toekomst… een leven zonder kwetsbaarheden.. met mijn “ZIJN” Juichend in de Overwinning!!
Iets waar ik nu al naar uitzie!!
Jij ook??
Het onderstaande nummer wil ik met jullie delen… het is een nummer van Lou Fellingham… wat zoveel zegt!
Afgelopen zaterdag ging ik naar Amersfoort met de trein om te oefenen voor de concerten met Lou Fellingham met The Choir Company..
Dit ging niet zonder slag of stoot…
De vorige keer schreef ik al dat ik mij af en toe erg onzeker voel door wat er allemaal gebeurt en de grond flink onder mijn voeten schud..
Ik was net bezig om een nieuw leven op te bouwen met de liefde van mijn leven.. na een roerig leven werken aan stabiliteit en rust.. maar opnieuw staat mijn leven op de kop… en ja de hele situatie tornt flink aan mijn zelfvertrouwen.. eigenwaarde… mantelzorg is zwaar en vermoeiend en brengt veel stress met zich mee waardoor ik af en toe flink onderuit wordt gehaald, en dan heb ik nog de spinnen in mijn hoofd vanuit mijn verleden die af en toe flinke spinnenwebben maken..
Die spinnenwebben belemmeren mij vaak in het contact maken met anderen.. ik ben een mensen mens en wil niks liever dan contact.. helaas is een van mijn spinnenwebben “onzekerheid” die mij ervan weerhoudt om op mensen af te stappen, een praatje te maken.. mijn keel wordt dicht geknepen en komt er geen geluid uit of ik ga stotteren…
Zitten ze wel op mij te wachten??
Ik wilde zo graag mee doen maar niemand van mijn zangvriendinnen deed mee.. dus ik moest alleen als ik mee wilde doen.. had mij vol goede moed opgegeven..
En toen was het Zaterdagmorgen.. de moed zonk mij in de schoenen en ik dacht ik blijf liggen.. ga het niet doen… ik kan het niet.. ik zing vals.. komt niet goed… straks sta ik helemaal alleen.. wie zal mij missen als ik niet ga… er zit niemand op mij te wachten.. allemaal spinnetjes die hun webben aan het spinnen waren en wat moest ik knokken en vechten om die webben te vernietigen..
Ik pakte mijn telefoon.. deed hem open en las direct een bericht op Instagram van Mirjam van der Vegte… wat trof mij dat… ik werd stil… en ik kon wel huilen van ontroering dat Jezus wist waar ik mee worstelde.. dat Hij mij zo tegemoet kwam..
ALLES WAT VANDAAG OP JE PAD KOMT, IS GENOEG ||
.
Van nature is de mens bang voor schaarste. Je denkt al gauw dat je niet genoeg bezit van alles wat je nodig hebt. Schrijfster Lynne Twist weet erover mee te praten: ‘De eerste gedachte die ’s ochtends bij me opkomt, is: ik heb niet lang genoeg geslapen.’ Dat idee van niet genoeg hebben, wordt gedurende de dag alleen maar versterkt. Je hebt niet genoeg werk, niet genoeg leuke vrienden, niet genoeg… vul maar in. Het intrigerende is dat genoeg helemaal geen hoeveelheid is, maar een maat die we onszelf toemeten. Je kunt er ook voor kiezen op een andere manier te kijken naar alles wat er op je pad komt. Leven vanuit de wetenschap dat er genoeg is en dat je als mens genoeg bent. Geniet deze dag van het genoeg dat je mag ontvangen!
.
.
Uit: Adem de dag van Mirjam van der Vegt
Nou hier kon ik het mee doen… ik die zei… wie staat er op mij te wachten??
Jezus zei dit vandaag tegen mij.. jij bent genoeg.. jij hoeft niet je best te doen en in een kramp te schieten want jij als persoon bent genoeg!
Ik voelde mij zo gesterkt om te gaan… natuurlijk vond ik het best nog wel spannend.. maar ik was niet meer bang.. ik had geen angst meer dat ik zou verdrinken in een eenzaam gevoel…. er niet bijhorend…
Nee… deze spinnenweb was gescheurd en God had Zijn licht er door heen laten schijnen…
Ik ben gegaan en wat heb ik een ongelofelijke mooie dag gehad.. eerst stond ik wat onwennig om mij heen te kijken en toen zag ik andere zangvriendinnen zitten en ik dacht “kom meid stap er op af.. je bent genoeg zoals je bent”… zo gezegd zo gedaan en het was goed.. ik had een leuke en gezellige dag met fijne contacten…
S’middags bevestigde God nog even wat ik die ochtend had gelezen.. dit deed Hij via de dirigent.. de dirigent wist niet wat ik die ochtend had gelezen en wat mijn worsteling was.. maar Jezus sprak door hem heen…
Hij (de dirigent) vertelde dat wij hier op dit moment niet zomaar zijn… dat meezingen genoeg was.. dat God een plek voor ons heeft binnen het koor.. je staat er niet voor niks.. Hij gebruikt jou op de plek waar jij op dat moment staat.. ook al sta je daar met honderd en wordt je stem niet gehoord.. God ziet jou wel staan en gebruikt jou daar op die plek..
En als ik dacht.. “ach ze missen me toch niet”.. dan had God mij vandaag zeker gemist en kan mij dan niet gebruiken… God heeft je dit talent gegeven en het is de bedoeling dat je het gebruikt en uitdeelt..
Dat wij ons in dienst stellen van de Gever van dit talent is onze opdracht op deze aarde..
Hij vertelde ook dat het geen hobby is als je weet waarom je staat te zingen en dat God je gebruikt.. dan wordt zingen Dienen… Au… zo had ik het nog niet eerder gezien maar wat werd ik er tegelijk ook blij van.. het gaf mij een hele andere kijk op het feit waarom ik zing…
Ik kreeg een enorm verlangen om deze God nog meer te dienen met mijn stem.. zingen is geen hobby meer van mij… nee het is een talent waarmee ik God wil dienen… Zingen als hobby is een vrijblijvend iets maar als zingen Dienen wordt vraagt het iets van ons.. van mij… ook als mijn spinnenwebben groeien in mijn hoofd!
Zingen heeft voor mij een nog meer diepere betekenis gekregen!
Ik ben dankbaar voor deze bijzondere productieve dag.. veel geleerd.. niet alleen de nootjes.. maar ook een levensles!
Het was “MEER” dan Genoeg!!
Ik wil je als laatste bemoedigen met een lied wat precies mijn spinnenwebben verwoord van Laura Daigle “You Say”
Vertaling van You Say!
U zegt
Ik blijf stemmen in mijn gedachten horen die zeggen dat ik niet genoeg ben
Elke leugen die me vertelt dat ik me nooit zal meten
Ben ik meer dan alleen de som van elke hoogte en elke diepte?
Herinner me nog maar eens wie ik ben, want ik moet het weten (ooh oh)
U zegt dat ik geliefd ben, als ik niets kan voelen
U zegt dat ik sterk ben, als ik denk dat ik zwak ben
U zegt dat ik vastgehouden word als ik tekort schiet
Als ik er niet hoor, zeg U dat ik van U ben
En ik geloof (ik), oh ik geloof (ik)
Wat U van mij zegt (I)
ik geloof
Het enige dat nu telt is alles wat U van me denkt
In U vind ik mijn waarde, in U vind ik mijn identiteit, (ooh oh)
U zegt dat ik geliefd ben als ik niets kan voelen
U zegt dat ik sterk ben als ik denk dat ik zwak ben
En U zegt dat ik vastgehouden word als ik tekort schiet
Als ik er niet hoor, zegt U dat ik van U ben
En ik geloof (ik), oh ik geloof (ik)
Wat U van mij zegt (I)
Oh, ik geloof
Ik geef alles wat ik heb en leg het nu aan Uw voeten
U kent elke mislukking God, en U zult elke overwinning behalen, (ooh oh)
U zegt dat ik geliefd ben, als ik niets kan voelen
U zegt dat ik sterk ben, als ik denk dat ik zwak ben
U zegt dat ik vastgehouden word als ik tekort schiet
Als ik er niet hoor, zegt U dat ik van U ben
En ik geloof (ik), oh ik geloof (ik)
Wat U van mij zegt (I)
ik geloof
Oh ik geloof (ik), ja ik geloof (ik)
Wat U van mij zegt (I)
Oh, ik geloof (oh)
Hier zit ik dan achter mijn laptop… ooo ik wil zoveel vertellen… wil jullie zo graag bijpraten hoe het hier gaat.. maar weet niet hoe.. weet niet welke woorden ik moet gebruiken…
Het is hier ingewikkeld de laatste tijd… er gebeurt veel… ik zit al maanden na te denken.. te wikken en te wegen wat ik zal schrijven… en dan zit ik vanavond hier alleen… (mijn mannetje ligt ziek op bed.. ik zou naar een concert maar helaas kan en wil ik hem nu niet alleen laten..) en na te denken over mijn website.. over mijn bloggen wat ik dus al maanden niet doe.. ja ik maak mijn afbeeldingen waar ik veel in kwijt kan.. maar woorden op papier.. nee… en wat zou ik dat veel meer willen doen..
En dan zit ik dus achter mijn laptop en zeg ik tegen mij zelf… hou maar op je weet toch de woorden niet te vinden..
Oeff die raakt.. ik lees het en voel mijn hart sneller kloppen en ik wordt er helemaal warm van… er komt een diep besef met schaamrood op de kaken.. ja Heer ik ga door met de opdracht die U mij gegeven heeft.. drie jaar geleden.. bloggen.. maar Heer wilt U mij de woorden geven…
En in dat vertrouwen ga ik jullie bij praten.. dat Hij mij de woorden gaat geven..
Wij zijn nu ongeveer 2 maanden verder en er is al weer veel gebeurt.. nou ja veel.. weet je het afgelopen jaar is er veel gebeurt.. gebeurt met mijn man, met mij en met onze relatie..
Wat is het ontzettend moeilijk en ingewikkeld als je zoveel van iemand houdt en elkaar langzaam verliest door een vreselijke mensonterende ziekte.. en weet je het gebeurt niet van het ene op het andere moment… nee het begint langzaam maar gaat wel gestaag door.. en dan zijn het nog niet eens alleen de cognitieve problemen maar ook lichamelijk gaat mijn man achteruit.. onder andere doordat hij binnen de CADASIL hartproblemen heeft (Angina Pectoris).
Er is al allerlei hulp in huis.. thuiszorg, ergotherapie, SPV’er… waar ik erg blij mee ben hoor… maar je leven staat op de kop.. weer aanpassen aan een leven met hulpverleners… (dacht dat ik er nu wel klaar mee zou zijn) maar ook fijn hoor hoef het hierdoor niet alleen te dragen..
Maar het moeilijkste vind ik toch wel dat je elkaar kwijt raakt.. ondanks dat je elkaar elke dag ziet.. elke dag met elkaar eet, slaapt.. maar delen.. waar je mee bezig bent… wat je voelt.. waar je doorheen gaat.. je gevoelens… emoties.. kortom het contact met je partner wordt anders… het contact verandert… elkaar begrijpen wordt veel lastiger.. je kunt elkaar niet meer vinden in waar je elkaar altijd in vond..
Dementie is verschrikkelijk…
En aan deze situatie kan ik echt niet wennen.. dit maakt mij ontzettend verdrietig, maar ook ontzettend eenzaam… ik ben namelijk een mensenmens en als ik mij niet meer kan verbinden met de mensen waar ik intens van hou dan ga ik van binnen letterlijk een beetje dood..
Als ik niet kan delen.. stik ik..
Ik heb 17 jaar een relatie gehad waarin ik weg kwijnde omdat ik mij niet kon uiten.. niet kon verbinden met de mensen waar ik intens van hield.. door een narcistische ex-partner… die situatie deed mij langzaam stikken.. doordat ik niet kon delen, niet kon uiten konden de mensen om mij heen de situatie niet goed inschatten en zijn er vele misstanden geweest.. waar ik nu nog de gevolgen van trek..
Laat ik dit dan nu weer gebeuren?? Ga ik mij weer in stilte hullen.. nu natuurlijk om een hele andere reden… begrijp mij goed.. maar hoe ga ik hier dan mee om.. in het hier en nu?
Hier heb ik veel strijd om gehad en nog hoe vindt ik mijn weg hierin.. Wat ga ik zelf doen om deze eenzaamheid te lijf te gaan… waar haal ik mijn energie uit en wat houdt mij nog op de been in deze moeilijke ingewikkelde situatie… wat zorgt er voor dat ik niet langzaam stik in stilte.. in eenzaamheid..
De hele situatie maakt mij zo ontzettend onzeker en knalt ontzettend op mijn blauwe plekken.. en dan ben ik zo aan het worstelen..
Oke zeg je… misschien moet je dan gaan bidden??
Ik kan op dit moment moeilijk bidden omdat ik moeilijk mijn woorden kan vinden… woorden om mijn grote verdriet onder woorden te brengen… mijn emoties zijn af en toe zo heftig en als ik dan naar God ga, in zijn onvoorwaardelijke Liefde kom.. weet ik dat ik breek.. en dat mag dat weet ik… maar dat kan ik op dit moment niet handelen.. ik moet sterk zijn.. ik zit in een overlevingsmodus…. gelukkig laat ik het af en toe gedoseerd toe.. en ik weet dat het oké is.. dat God het oké vindt…
Bidden doe ik op dit moment liever door te zingen.. omdat ik dan veel beter mijn emoties kan uiten naar God toe.. ik kan moeilijk woorden vinden om te bidden maar als ik zing gaat mijn hart open… en gelukkig kijkt God naar mijn hart en niet naar mijn woorden..
En ja heel eerlijk…soms zing ik ook gewoon met mijn verstand en schakel ik mijn gevoelens uit omdat die dan te heftig zijn…
En juist op die momenten als ik het niet meer weet en radeloos achter mijn laptop zit.. leeg.. dan gebeurt het.. dan komt God mij tegemoet… als ik niet meer Zijn hand kan vastpakken.. pakt Hij mijn hand vast… als ik leeg ben… kan Hij mij juist vullen…
Wat hebben wij een liefdevolle God… Hij laat zichzelf zien in een liefdevolle overdenking…
Dan wordt ik ontroerd en klein om het feit dat God mijn gedachten kent.. dat Hij mij door en door kent… dat ik soms gewoon niks hoef te zeggen.. dat Hij mijn hart begrijpt zonder woorden…
En wat geeft dat rust… geen angst dat Hij alles van mij.. al mijn gedachten… maar het voelt juist als thuiskomen.. geborgenheid.. vrede.. rust… HIj weet precies wanneer en wat ik nodig heb.. en dan pak ik Zijn uitgestoken hand opnieuw.. en vraag ik Hem stil.. wilt u mij maar weer opnieuw vullen…
Fijn om te weten dat ik altijd die Hand vast mag pakken.. ook als ik het zelf niet meer weet…
Hij heeft mij een opdracht gegeven.. en die wil ik graag vervullen.. maar ooo die onzekerheid vanuit mijn blauwe plekken..
Het is vaak aan ons om de stap te zetten om het anders te doen… ik kan doen zoals ik altijd heb gedaan, maar heb ook de ervaring gehad dat het mij toen niet verder heeft gebracht maar waardoor ik veel ben kwijtgeraakt..
En ja het voelt vertrouwt om de dingen te doen zoals je het altijd hebt gedaan.. maar het helpt je niet verder… dus wil je het anders doen dan moet je veranderen… maar wat kost dat veel tranen… energie.. en lef… maar durf uit je comfortzone te stappen..
Het maakt je wereld groter…
Laat los al die onwaarheden.. de leugens die je verteld zijn dat je niets waard bent, dat je het toch niet kunt, dat ze je toch niet geloven.. enz…enz… maar geef deze leugens aan Hem.. en ga geloven in Zijn waarheden!
STA OP EN SCHITTER!!!
Toen God mij in 2010 bevrijdt heeft uit mijn situatie is Hij iets in mij begonnen… en Hij gaat door.. stap voor stap is Hij mij aan het genezen, aan het vormen zoals Hij mij heeft bedoelt.. en ja af en toe is dat erg pijnlijk.. snoeien doet zeer… maar het is zo nodig om goede vrucht te dragen.. ik heb hierdoor in de afgelopen acht jaar zoveel geleerd.. en nog mag ik elke dag van Hem leren… en hierin ga je dan ook stappen zetten..
Stappen in geloof…
Nadat God mij in oktober 2017 opnieuw heeft aangeraakt werd ik weer mobiel.. oooo wat geniet ik daar nog elke dag van.. elke dag kijk ik dankbaar terug op dit wonder.. en natuurlijk blijf ik mij ontzettend bewust van het feit dat mijn lichaam lichamelijk ontzettend kwetsbaar is geworden door wat ik allemaal heb meegemaakt.. waarin ik ook mijn hoofd voortdurend eraan moet herinneren dat ik de balans moet goed bewaken.. maar geestelijk wordt ik steeds sterker..
En wie had ooit gedacht dat ik na 30 jaar WAO weer tegenover een arbeidsdeskundige zou zitten van de UWV om te kijken wat er voor mij nog mogelijk is… en ja ik mag jullie vertellen dat er nog toekomst is.. dat er een weg van herstel is.. samen met een God van herstel mag ik dit hersteltraject ook op werk gebied gaan bewandelen.. waar het eindigt heb ik nog geen idee… maar wat doet dit mij goed… wat krijg ik hier een zelfvertrouwen door…
Weet je het voelt of tel je weer mee… en dat is wat ieder mens nodig heeft!
Ik heb namelijk na het gesprek met de arbeidsdeskundige een competentietest mogen doen via de UWV…
Bloos Bloos…. wat was ik ontzettend verrast toen ik de uitslag las… ik heb hierover op 20 maart een afspraak om dit te gaan bespreken.. en wie weet kan ik op den duur de WAO achter mij laten… er is in ieder geval toekomstperspectief…
En ja ook leerpunten.. maar zo fijn om te weten wat mijn leerpunten zijn.. dat zijn dingen waar je aan kan werken… en ook om te waken want het zijn ook mijn valkuilen..
Ehhh onzekerheid… ach dat wist ik nog niet hihi..
Dit hele traject was voor mij ondenkbaar.. nooit had ik dit nog durven dromen… in de donkerste periode van mijn leven was er zelfs sprake dat ik voorgoed opgenomen zou worden in een psychiatrisch ziekenhuis.. als ik daar aan terug denk wordt ik ontzettend verdrietig omdat ik weet dat het soms echt gebeurt.. terwijl er in sommige gevallen nog wel genezing mogelijk is..
Wat ben ik dan blij en ontzettend dankbaar dat ik toen wel mijn mond heb opengedaan en heb gezegd, nadat ik er was wezen kijken… DIT NOOIT!! Ik zei dit omdat ik wist dat wat de hulpverlening en de mensen dachten niet de realiteit was… dat de waarheid heel anders was…
En dan nu.. jaren… jaren later is mijn leven is 180 graden gedraaid.. heb ik een nieuw leven van Hem ontvangen..
Mijn toekomst ligt in Zijn handen.. ik mag het loslaten en mijn hele leven aan Hem overgeven en dan kan Hij mij opnieuw vullen en handvatten geven, en met vallen en opstaan al zoekende zal ik op de plek komen die God voor mij bedoelt heeft..
Ook mag ik op die manier de situatie thuis loslaten en overgeven in Zijn handen.. in de wetenschap dat God zorgt.. voor mij .. voor mij man.. voor onze situatie… waar kan het veiliger zijn dan onder Zijn vleugels en in Zijn sterke hand…
Opwekking 695
Verberg mij nu
onder uw vleugels Heer
houd mij vast
in Uw sterke hand
Als de oceaan haar krachten toont
zweef ik met U hoog
boven de storm
Vader, U bent sterker dan de vloed
dan word ik stil;
U bent mijn God!
Vind rust mijn ziel
in God alleen
ken Zijn kracht
vertrouw Hem en wees stil
Als de oceaan haar krachten toont
zweef ik met U hoog
boven de storm
Vader, U bent sterker dan de vloed
dan word ik stil;
U bent mijn God!
Ik ben af en toe intens verdrietig een wankel in de stevige storm die over ons heen raast… maar doordat God mij nieuwe perspectieven geeft kan ik doorgaan.. kan ik stappen zetten.. ondanks de rouw.. de pijn.. het verdriet..
En dan gaat Samen, loslaten, rouwen, toekomst, plannen maken, hand in hand!
Nu de diagnose er is merk ik dat er bij mij rust is gekomen… heel veel rust.. natuurlijk is het pittig.. pittig om met deze ziekte te dealen en dan vooral met wat voor ongemakken deze ziekte met zich meebrengt… en dan heb ik mij nog licht uitgedrukt.. iedereen die met geheugenproblemen en dementie te maken heeft weet wat er dan zoal voor obstakels op je weg komen.
Maar ondanks dat is er ook een soort bovennatuurlijke Rust gekomen.. eerst had je de hoop dat het niet zo was.. dat je in een slechte film bent beland.. maar dan de realiteit van een diagnose waarmee veel op zijn plek valt.. en dan komt God die rust geeft..
Rust dat Hij bij mij is… Rust dat Hij mijn/ons leven in Zijn handen heeft… waar die rust vandaan komt weet ik ook.. God Zich al zo vaak heeft laten zien aan mij.. in mijn donkerste perioden en in mijn mooiste momenten was God daar op verschillende manieren… door vrienden, familie, muziek, de bijbel, in de natuur… er zijn zoveel manieren waardoor God zich laat zien.. maar soms was het ook stil… ijzig stil.. en was God voor mijn gevoel erg ver weg… en toch doordat God zich ook vaak wel heeft laten zien kan ik tegen mijzelf zeggen met mijn verstand.. Hij is er wel hoor.. wees niet bang.. Hij is IN CONTROL..
Ik weet dat hierdoor mijn hopen vaak een ZEKER WETEN is geworden.. niet van “ik hoop dat God bij mij is”.. “ik hoop dat Hij mijn leven in zijn handen heeft”.. Ik hoop dat Hij voor ons/mij zorgt… nee… dan wordt hopen een Zeker Weten..
Ik Weet Zeker dat Hij ons/mijn leven in Zijn handen heeft.. Ik Weet Zeker dat Hij bij ons/mij is.. ik Weet Zeker dat Hij voor ons/mij zorgt!
We waren vanmorgen samen naar de kerk geweest, dit gebeurt niet zo vaak meer omdat onze gezondheid het niet altijd toelaat.. het was een fijne dienst.. en het ging over Jezus werkelijk kennen zoals Hij is.. en dat je Hem alleen leert kennen als je Zijn hart kent en jij jouw hart voor Hem open stelt.. zodat Hij jou kan laten zien wie Hij is, zodat Hij jou ogen kan verlichten waardoor je met je verstand mag Weten wie Hij werkelijk is.. en wij ook kunnen en mogen zijn, want wij zijn Zijn erfgenamen.. en zo dus meer en meer op Hem gaan lijken… Maar dan moeten we eerst Hem leren kennen.
De spreker haalde hierin een Bijbeltekst aan waarin Paulus een gebed uitspreekt voor alle gelovigen, uit Efeziers 1: 17-19 uit de Herziene Staten Vertaling: opdat de God van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de heerlijkheid, u de Geest van wijsheid en van openbaring geeft in het kennen van Hem, namelijkverlichte ogen van uw verstand, om te weten wat de hoop van Zijn roeping is, en wat de rijkdom is van de heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen, en wat de alles overtreffende grootheid van Zijn kracht is aan ons die geloven, overeenkomstig de werking van de sterkte van Zijn macht,
Maar hij deelde ook daarin het zelfde vers uit “Het Boek” een andere vertaling Efeziërs 1:17-19En dan bid ik dat de God van Jezus Christus, de Vader van wie alle macht en majesteit is, aan jullie de Geest van wijsheid en begrip zal geven. Want dan zullen jullie Hem pas echt goed kunnen leren kennen. Hij zal met Zijnlicht in jullie hart schijnen. Daardoor zullen jullie weten wat jullie nog zullen krijgen. Jullie zullen dan werkelijk kunnen begrijpen wat voor geweldige erfenis Hij aan de gelovigen gegeven heeft. Ook zullen jullie dan begrijpen hoe onvoorstelbaar groot zijn kracht is in ons die in Hem geloven.
De spreker vertelde hierbij dat deze twee vertalingen het zelfde zeggen alleen in ander bewoordingen dat je uit de oorspronkelijke Griekse Bijbeltekst op verschillende manieren kunt vertalen maar dat het allebei iets geweldigs zegt.. in de Statenvertaling staat dat Hij je ogen zal verlichten om met je verstand te weten wie Jezus is en daardoor weet wie jij bent in Hem..
in Het Boek staat dat Hij het licht in je hart zal laten schijnen waardoor je zult weten wie Jezus is en wie jij bent in Hem.. hierin kun je zo mooi zien dat God graag wil dat je Jezus leert kennen met je Verstand en met je Hart.. want allebei heb je ze nodig om Jezus ten volle te kennen en daarmee ook jou eigen identiteit.. die je door Hem te kennen kunt vinden.. maar hierbij is het wel nodig dat jij je hart openstelt… en daar word niet je bekering mee bedoelt.. want Paulus bad niet voor de mensen die nog bekeerd moesten worden maar voor de gelovigen die Jezus al hadden aangenomen.. ons hart moet helemaal aan Jezus toebehoren.. elk stukje, elke hoekje van je hart.. en wat zitten we vaak vast aan ons eigen ervaringen, verslavingen en tekortkomingen waardoor ons hart niet helemaal gericht kan zijn op Jezus en we onze identiteit kwijt zijn of daarin niet ten volle tot ontplooiing kunnen komen..
Wauw…
Wat een Genade dat God ons hart en verstand wil verlichten als wij ons Hart voor Jezus openstellen!
Dan leer ik Hem kennen zoals Hij is maar ik leer dan ook wie ik zelf ben.. want ik mag steeds meer op Hem gaan lijken.. in Zijn voetstappen gaan.. en dan kom ik tot bloei zoals Hij mij bedoelt heeft toen Hij mij schiep!
Toen Hij mij schiep zei Hij: En Ik zag dat het goed was!
En als ik dan mijn identiteit beetje bij beetje vindt kan ik steeds meer zeggen.. “IK WEET HET ZEKER” dan twijfel ik niet meer en kan ik ook deze moeilijke periode aan… dan weet ik zeker dat Hij mijn verstand zal verlichten en mijn hart om in liefde hier mee te dealen…
Met vallen en opstaan.. want ik blijf een mens en vanuit mijn natuur en ervaringen maak ik continu verkeerde keuzes… maar van mijn fouten en tekortkomingen leer ik…. Het is Genade dat ik met al mijn falen bij Jezus mag komen, en als ik dat dan doe kan Jezus met Zijn liefde komen om mijn verstand te verlichten en wijsheid te geven hoe ik in Liefde en vanuit mijn hart het anders kan doen.. en mijn ervaring is dat je er alleen maar sterker uit komt…
Is het leuk om te falen of met je tekortkomingen geconfronteerd te worden.. nee.. helemaal niet.. en extra lastig als je ook nog eens perfectionistisch bent zoals ik.. oeff.. wat is het dan lastig om te ervaren als je het niet goed hebt gedaan… en wat is het dan heerlijk om achteraf te merken dat je er van hebt geleerd en steeds meer op Jezus gaat lijken door het dan vanaf dat moment te doen zoals Jezus je leert… met vallen en opstaan.. en dat Hij liefdevol jou weer tegemoet komt als je dan toch weer onderuit gaat.
Het is zo moeilijk en ingewikkeld om met hersenletsel en dementie om te gaan… vooral als je in het verleden al zo enorm beschadigd bent.. dan reageer ik vaak vanuit angst… want mijn blauwe plekken activeren angst in mij… wat ik natuurlijk niet wil… maar dan mag ik ook merken en ervaren dat Jezus mij in mijn angst wijsheid wil geven als ik mijn hart voor Hem open stel en dan zegt Hij liefdevol.. wees niet bang IK ben bij je en ben IN CONTROL.. en dan komt er rust en weet ik Zeker dat ik de kracht en wijsheid krijg om er voor mijn man te kunnen zijn op de manier die hij op dat moment nodig heeft!
Dan wordt Zijn kracht zichtbaar in mijn kwetsbaarheden!
Durf jij je ook zo open te stellen voor deze Jezus..
We zijn al weer vier weken verder in het nieuwe jaar… en in die vier weken hebben we eindelijk duidelijkheid gekregen omtrent de ziekte van mijn man.
Na een lange zoektocht van ruim 2 jaar hebben we nu eindelijk een definitieve diagnose… maar wat was het een heftige zoektocht… ook een onzekere zoektocht.. het is een vreselijk gevoel als je niet weet wat je partner mankeert terwijl je ziet dat zijn gezondheid hem danig in de steek laat.. en tegelijk machteloos omdat je niet weet hoe je hem kunt helpen… maar ook erg verwarrend, want het ene moment liet het lichaam hem fysiek in de steek.. het andere moment liet het lichaam hem mentaal in de steek… en dan heb je er nog hele goede dagen tussenin waarin je gaat twijfelen aan je zelf of je het wel goed ziet… je wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen twijfel en hoop… want als het dan weer een erg goede dag was dan groeide de hoop.. zie je wel ik heb het mis.. maar als er dan weer iets gebeurde werd genadeloos die hoop weer stukgeslagen.. dit was een situatie die slopend is… voor beide partijen.. voor diegene waarmee het gebeurt en voor diegene die er naast staat..
Onzekerheid nekt je!
Nadat hij een week in Amsterdam was opgenomen geweest om de nodige onderzoeken te laten doen, waren we helaas nog geen stap verder gekomen en moesten we geduld hebben…. de neuroloog had in het begin al gezegd dat het waarschijnlijk een zeldzame aandoening was maar dat het een heel zoektocht zou zijn om de juiste diagnose te vinden…
In die week hadden ze ook veel bloed afgenomen voor genetisch onderzoek, dit werd naar verschillende ziekenhuizen gestuurd waar het werd onderzocht op genetische afwijkingen om zo misschien er achter te komen wat er toch aan de hand was… helaas duren deze onderzoeken erg lang dus zat er niks anders op dan wachten en hopen op een uitslag waar duidelijkheid uitkwam..
Ondertussen probeerden we gewoon ons ding door te blijven doen maar toch merk je dat die onzekerheid je parten gaat spelen.. maar stilzitten deden we ook niet, omdat mijn man erg vermoeid was hamerde ik ook op bloedonderzoek naar B12 tekort.. ik wist uit vorige bloedonderzoeken dat ook zijn B12 op het randje zat… en als geen ander weet ik wat tekort van B12 kan doen.. en ik dacht al is het alleen maar dat hij wat meer energie weer krijgt… ik heb het wederom in Amsterdam ook weer aangekaart en ze hebben hem daar ook weer getest en de B12 was weer gedaald.. gelukkig was de neuroloog het met mij eens dat hij op het randje zat en zij ook baad het niet het schaadt ook niet en wie weet kan hij er zijn voordeel mee doen qua energie…
En zo gezegd de B12 werd voor geschreven en de thuiszorg komt thuis om het te geven… en wat is het geval… het lopen ging al steeds slechter en hij liep al af en toe met een rollator en nu na zes weken injecties kan de rollator weer aan de kant en heeft hij energie genoeg om weer zonder te lopen.. en dan zijn we nog maar 6 weken aan de injecties… ben zo blij… al is het alleen maar voor de energie… natuurlijk hadden we toen nog geen diagnose en hoop je dat het misschien de B12 is die al die problemen veroorzaakt… want dat zou toch geweldig zijn… dan is gewoon levenslang injecties en hij zal volledig herstellen… en zo hoop je.. en hoop je en ga je door…
Maar helaas loopt het toch anders dan we hoopten…
Helaas had mijn man niet alleen te kampen met zijn energie, ook mentaal liep het allemaal niet meer zoals vroeger.. en wat vind ik dat moeilijk… vooral als je dan nog geen diagnose hebt dan loop je als mantelzorger/partner tegen een enorme muur op.. zowel bij de artsen als bij familie en vrienden om je heen… ik maak het 24 uur per dag mee.. de ander is er eventjes en dan gaat het vreemd genoeg meestal gewoon goed.. en wat is het dan belangrijk om dicht bij mijzelf te blijven en niet aan mijzelf te gaan twijfelen.. maar pff… wat vergt dat veel doorzettingsvermogen en energie.. vooral voor mij… want het leven heeft mij erg onzeker gemaakt en dan spelen er ook nog allerlei leugens mee die zich in mij afspelen door wat er altijd tegen mij gezegd is ik in die jaren ben gaan geloven… en om dan te blijven geloven in je zelf.. in je gevoel.. dat je het juist ziet… dit kan ik “gelukkig” niet alleen… hier heb ik hulp en bevestiging voor nodig en die kreeg ik gelukkig wel van mijn vrienden om mij heen die God naast mij heeft gezet om met mij te strijden in deze oneerlijke strijd… maar het vraagt ook actie van mij.. en dat is hulp vragen..
Oooo ook zo’n lastig iets…
Maar goed na 2 jaar hebben we dan eindelijk op 11 januari de definitieve diagnose gekregen… we kregen telefoon van de neuroloog van het VUMC in Amsterdam, eigenlijk wisten we niet wat we moesten verwachten.. dit kwam ook omdat wij een beetje twijfelden of er wel wat uit komen zou.. omdat we via de telefoon een diagnose zouden horen.. en bij ons weten doe je iets heftigs niet door de telefoon toch?? Schijnbaar leven we in een andere wereld, een wereld die steeds meer onpersoonlijker wordt.. want heus waar we kregen de diagnose per telefoon en ja het was een heftige diagnose want het vermoeden waar iedereen al twee jaar aan dacht werd bevestigd..
Aan de ene kant schrik je en aan de andere kant wordt je vermoeden bevestigd en ben je ook opgelucht… hé hé eindelijk een diagnose.. nu kunnen we verder.. alleen dan zit je aan de telefoon en kom dan maar zo gauw op vragen die je van te voren wel had bedacht maar die dan niet in je opkomen.. de neuroloog zei: “Er is niks aan te doen, onze samenwerking houdt hiermee op, u kunt zich nu weer melden bij uw “eigen” neuroloog die u naar ons heeft verwezen voor vervolgtraject”
En zo was het traject Amsterdam voorbij.. de klus was geklaard… achteraf dacht ik…dit is toch eigenlijk te bizar voor woorden dat je zo’n heftige diagnose via de telefoon krijgt.. wat leven we toch in een koude harteloze wereld..
We hadden veel vragen maar die moesten wachten tot we bij de “eigen” neuroloog van mijn man een afspraak hadden gekregen om ze te kunnen stellen…
De dagen er na ga je op de automatische piloot verder… ik ben al heel lang in de overlevingsmodus en die gaat gewoon door.. er veranderd eigenlijk niets.. het enige wat er is veranderd is dat er een diagnose is.. en dat de vele puzzelstukjes op zijn plek vallen..
Cadasil is helaas niks aan te doen… het is wachten op de steken die het lichaam laat vallen.. en het moeilijke is dat dit bij iedereen weer verschillend is.. er is geen een patiënt gelijk.. helaas merken we bij mijn man dat zijn problemen in het geheugen zitten, en bij zijn hart… we moeten op de symptomen die zich voordoen inspelen.. maar goed met een diagnose kom je wel verder ook bij de hulpverlening die je zo nodig hebt en in de toekomst nodig zal hebben..
Wij zijn afgelopen donderdag bij de “eigen” neuroloog geweest en die zei tegen ons.. dit is heftig en het moet dalen.. ik wil jullie over een half jaar weer zien op controle, want helaas is er niks aan te doen, maar het verklaart wel de dingen die er gebeuren.. het verklaart de geheugenproblemen, de vermoeidheid enz.. enz…
Ik merk aan mijzelf dat het nu pas langzaamaan bij mij begint te dalen.. dat het “menselijkerwijs” mis is.. dat het wachten is op…
Verdriet en gelatenheid wisselen elkaar af.. maar tegelijk is er ook een soort berusting… een soort rust die ik niet van mijzelf heb.. een bovennatuurlijke rust.. Rust die God geeft.. omdat ik weet dat ons leven in Gods handen ligt..
Hij is “IN CONTROL”
Wat er ook gaat gebeuren.. Hij is erbij.. dit is mijn/ons houvast.. onze Zekerheid..
Mijn man zei vanmorgen:
Hoop doet leven, en als het leven stopt dan wordt onze Hoop werkelijkheid…
Dit vond ik een mooie uitspraak.. want natuurlijk houden we hoop op een wonder omdat voor onze God niets onmogelijk is.. maar we blijven wel met de beide benen op de grond en weten dat onze Hoop eens werkelijkheid word, dat alle pijn dan voorbij zal zijn.. en dat dan alle strijd gestreden is.. en God onze tranen zal wissen!
En tot die tijd houden we vol.. hoe moeilijk ook..
Ik doe mee aan een Worthy Challenge een challenge voor vrouwen.. waarin we opnieuw herinnerd worden hoeveel we eigenlijk waard zijn.. dat we Koningsdochters zijn van de Koningen der Koningen.. dat we uniek gemaakt zijn door Hem en Hij wil dat wij gaan schijnen en schitteren op de plek waar Hij ons neer zet.. met al onze gebreken, gebrokenheid en onze zwakte.. Door onze kwetsbaarheid laat Hij zijn Grootheid zien!
De opdracht voor vandaag was dat we over na gingen denken hoe wij tot God wilden bidden.. mocht in de vorm die bij jou paste.. en onze creatieviteit gebruiken.. een van de mogelijkheden was om het Onze Vader te schrijven in eigen woorden.. Als jou gebed naar jou Vader..
Dit leek mij een erg geweldig idee en deed een poging door het in eigen woorden op te schrijven en het te verwerken in een plaatje.. want dat is bij mij aan elkaar verbonden…
En het is gelukt.. het was een enorme uitdaging voor mij want had dit nog nooit gedaan of geprobeerd.. echt uit mijn comfortzone.. meestal gebruik ik bestaande bijbelteksten of gedichten in mijn plaatjes..
Mijn Vader
Mijn Vader die zich over mij ontfermt
Uw naam wil ik Grootmaken
Naar Uw koninkrijk zie ik uit
Laat Uw plannen die U voor mij heeft tot uiting komen in mijn leven.
Wilt u voor mij zorgen in alles wat ik nodig heb, elke dag opnieuw.
Vader wilt U alle dingen die ik verkeerd doe, denk of zeg nu en in de toekomst vergeven, en wilt U mij helpen om de ander ook te vergeven die mij schade toebrengt op welke manier dan ook.
Wilt U mij bewaren voor de verleidingen van deze wereld en van de dingen die niet van U zijn, en wilt U mij bevrijden van alle banden die mij aan deze wereld en verleidingen vasthouden.
Want U bent de regisseur van mijn leven, ik wil U danken voor de kracht die U laat zien in mijn kwetsbaarheid en ik wil U Prijzen voor Uw onvoorwaardelijke Liefde die U aan mij geeft.
In mijn vorige blog schreef ik al dat het enige wat God op dit moment van mij vraagt, is om dicht bij Hem blijven. De laatste weken heb ik echt geprobeerd om wat gas terug te nemen en meer tijd voor mijzelf te nemen.. tijd voor mijzelf samen met Hem..
Want ik heb Hem zoooo nodig..
Alle zekerheden vallen om mij heen weg.. vijf jaar geleden ontmoette ik weer opnieuw mijn allergrootste Liefde… en nu zie je hoe je allergrootste Liefde inlevert op het leven… lichamelijk maar ook mentaal…. in het prachtige breiwerk komen steeds meer gaten doordat er steken vallen..
En dat doet pijn.. als hij een goede dag heeft dan denk ik: Ach heb het mij verbeeld.. het ligt aan mij… ik zie spoken.. maar dan gebeurt er iets waardoor ik weer keihard met de neus op de feiten wordt gedrukt.. het zijn kleine dingen maar die kleine dingen geven aan dat het proces helaas doorgaat…
Daarnaast ervaar ik enorme eenzaamheid.. want het verraderlijke met deze ziekte is dat de omgeving er (nog) niet veel van merkt… ook omdat mijn partner best nog wel heel goed kan compenseren in een korte situatie… en dat kost hem ongelofelijk veel energie en als de situatie weer voorbij is, dan is hij ontzettend vermoeid want dat compenseren kost bakken energie.. het is het zelfde als een marathon lopen..
Ik zit er wel 24 uur per dag in en zie en merk wel degelijk op wat er gebeurt en gelukkig kan hij bij mij zich zelf zijn waardoor ik er meer mee dealen moet dan diegene die eventjes langskomt.. .. en dealen met een oneerlijke en gemene tegenspeler die je partner veranderd en waarvan je merkt dat hij terrein wint, is intens gemeen en ontzettend ontmoedigend.. je staat zo enorm machteloos..
En dan ervaar ik dat ik uiteindelijk met mij zelf over blijf… en om met mijn omstandigheden te dealen is het zo belangrijk hoe ik mij zelf zie… dat ik stevig in mijn schoenen sta..
Eenzaamheid is “killing”.. eenzaamheid doet je op je voeten wankelen… en maakt je onzeker… en onzekerheid gaat in je hoofd zitten en gaat allemaal leugens in je hoofd rondstrooien.. waardoor jij je ontzettend minderwaardig gaat voelen en minderwaardigheidsgevoelens geven dat jij jezelf verliest.. en veroorzaakt bij mij dat ik weer enorm ga pleasen.. het iedereen maar naar de zin ga maken om vooral maar gezien te worden.. en daardoor de minderwaardheidsgevoelens minder worden.
Gelukkig heb ik een coach waar ik over deze dingen kan sparren en zij helpt mij af en toe een handje om weer op het rechte spoor te komen.. zo ook deze keer.. ze vertelde mij dat ik goed genoeg was zoals ik ben.. dat het genoeg was dat Jezus van mij hield.. dat ik mij op Hem moet focussen en dat mijn waardigheid in Hem ligt.. en niet in de goedkeuring of opvulling in mijn leven van anderen..
Dat de enige verantwoording van mij is om Jezus te volgen.. te leven zoals Jezus het voor MIJ heeft bedoelt.. Hij gaat namelijk met iedereen een andere weg… en niet te leven zoals anderen dat willen…
Thuis denk ik altijd nog veel over onze gesprekken na en het bijzondere is dat in mijn stille tijd altijd de bevestiging komt… zo ook deze keer..
Ik heb een schrijfdagboek en ik moest na het gesprek met mijn coach lezen volgens mijn schrijfdagboek Marcus 1:16-1916 Toen Jezus langs het Meer van Galilea liep, zag hij Simon en Andreas, de broer van Simon, die hun netten uitwierpen in het meer; het waren vissers. 17 Jezus zei tegen hen: ‘Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’ 18 Meteen lieten ze hun netten achter en volgden hem. 19 Iets verderop zag hij Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer Johannes, die in hun boot bezig waren met het herstellen van de netten, 20 en direct riep hij hen. Ze lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners achter in de boot en volgden hem.
Toen kwam de vraag: Als Jezus nu langs kwam en tegen jou zou zeggen “Kom volg Mij”wat zou jij dan doen? Wat moet jij dan (achter)laten?
Ik werd stil en wist wat ik moest doen… stoppen met het pleasen van anderen.. vooral mijzelf blijven.. en wist dat ik de laatste tijd mijzelf niet meer was..
Drie kwart jaar geleden had ik besloten om mijn haar weer te laten groeien.. dit omdat mijn mannetje mij als 14 jarige heeft leren kennen met lang haar en hij het heel erg fijn vond dat ik weer lang haar zou hebben.. en ik weet dat ik er nog meer mensen een plezier mee zou doen.. ik zelf twijfelde maar dacht ach kan het wellicht proberen en misschien staat het mij ook nog wel leuk.. en zo gezegd zo gedaan.. maar wat gebeurde was iets heel anders.. ik was er niet gelukkig mee.. ik ervoer er veel stress bij en het maakte mij ontzettend onzeker.. ik snapte eerst niet waarom het mij zoveel deed.. maar gaande weg kwam ik erachter dat het lange haar ontzettend op mijn blauwe plekken donderde… en dat het mij daardoor erg onzeker maakte… het had te maken met mijn verleden.. au.. oefff.. dit was toch niet de bedoeling maar ik zat al weer zo in mijn please gedrag dat ik niet meer terug durfde.. bang om mensen teleur te stellen.. bang om mijn echtgenoot teleur te stellen.. dit alles had tot gevolg dat ik steeds onzekerder werd.. mij niet meer goed durfde te vertonen.. dacht dat iedereen mij achterna keek.. en ik herleefde weer het gevoel van vroeger.. het deed mij zoveel… totdat de Heilige Geest mij liet zien wat er eigenlijk aan de hand was en Hij liet mij dat zien door het vers in Marcus dat Jezus tegen mij zei: “Kom volg mij” wat moet jij opgeven om mij te volgen?
Ik wist het “Mijn please gedrag”
En om de daad bij het woord te voegen wist ik welke eerste stap ik daarin moest maken.. mijn haar moest weer kort.. zoals ik het zelf wilde.. dicht bij mijzelf moest blijven.. ook in die dingen en niet mijzelf iets opleggen om anderen te pleasen..
Pfff ik merkte dat het bij mij wel ver gaat hoor dat please gedrag en wil er ook echt vanaf.. en dat gaat met vallen en opstaan…
En ik kan je vertellen dat toen ik de kapperszaak verliet, ik rechtop en zelfverzekerd weer naar huis liep en riep “It’s Me!!”
Er was een enorme last van mij afgevallen… letterlijk en figuurlijk.. had namelijk door mijn lange haar (dat enorm dik en zwaar is) heel veel last van haarpijn.. dus een fijne bijkomstigheid was dat ik ook gelijk van mijn pijn af was…
Heb geen seconde spijt.. ben zo blij.. en zo dankbaar dat de Heilige Geest mij dit duidelijk maakte…
En daarbovenop kreeg ik vanmorgen een geweldige bemoediging en bevestiging via de preek van onze voorganger.. het was een heftige preek met enorm veel herkenning.. maar tegelijk door de herkenning werd ik enorm bemoedigd en bevestigd dat Jezus ons antwoord is..
De preek ging over de “Man met de Hamer” nu die kennen we allemaal denk ik wel.. vroeg of laat kom je hem tegen in je leven.. en de preek ging erover dat als alles om je heen weg valt en je echt alleen jezelf nog hebt… als alles op losse schroeven staat en je leven wankelt wat is er dan nog over..
Jezus
En die vind je in de bijbel… in de bijbel die vol staat met verhalen over Jezus.. waarin staat Mattheus 11:28-30 Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Hoe je leven ook op de kop staat… Hij altijd blijft.. ook al weet je het zelf niet meer en wankelt ook je geloof.. Hij laat jou nooit los.. en dan mag je aan zijn voeten gaan zitten en het bij Hem brengen.. al je sores bij Hem brengen en daar laten.. dan neemt Hij het over en richt je opnieuw op..
Ik krijg zoveel bemoediging als ik in de bijbel lees.. al die dingen die Jezus heeft gezegd.. het brengt je weer dicht bij Hem maar het brengt je ook weer dichter bij jezelf…
En dan ben ik blij en dankbaar dat Hij ook voor mij zorgt.. voor mij die zo vaak faalt.. die nog zoveel moet leren… als ik mijn sores elke keer maar weer bij Hem breng dan neemt Hij die last over… en draagt Hij mijn juk en mijn zware lasten en mag ik het juk van Jezus dragen en de last die vele malen lichter is.. omdat ik mag weten dat ik het niet alleen hoef te doen.. want….
Hij zorgt immers voor mij..
Die Jezus is mijn houvast… Jezus die op een gegeven moment ook niemand meer om zich heen had en op zich zelf terug geworpen werd.. verzocht werd.. op de proef werd gesteld.. gebroken werd.. die weet wat het is om alles te verliezen.. Hij begrijpt mij.. Hij weet waar ik door heen ga..
Ik vertrouw Hem 100%.. nee 1000% dat Hij voor mij zorgt.. wat er ook gebeuren gaat.. waar ik ook nog doorheen moet.. Hij is erbij.. en dan ervaar ik vrede..
Nog een paar dagen en dan is het einde van het jaar weer in zicht… niet een makkelijke tijd.. vaak een emotionele tijd.. je gedachten gaan terug naar afgelopen jaar.. en je gedachten gaan naar de toekomst.. en natuurlijk blijf ik mens en heb ik ook mijn bange uren.. en zit ik er af en toe flink doorheen en ga ik regelmatig op mijn….. maar ook in mijn bange uren en in die strijd weet ik dat Hij er is.. dat Hij zorgt.. ook voor de toekomst!!!
De laatste tijd vind ik het lastig om te schrijven maar ook om dingen te doen… het is net of ben ik “leeg” of is het te “Vol”?.. ik kan niet goed meer de woorden vinden om op papier te zetten.. terwijl mijn hoofd zo vol kan zitten… soms zit ik doelloos op mijn stoel voor mij uit te staren.. Leeg…
Ik begin dan aan mijzelf te twijfelen.. heb je een burn-out.. wat tegenwoordig bij iedereen op de loer schijnt te liggen.. wordt je ook vergeetachtig.. laten jou hersenen jou ook in de steek? en dan een stiekem stemmetje “zie je wel je bent psychisch niet in orde”…
Oooo de aanklager staat paraat om je onderuit te halen..
Of heb ik gewoon teveel op mijn bordje???
Ik ben er wel achter… ik heb geen burn-out, ik ben niet vergeetachtig, mijn hersenen laten mij niet in de steek.. ik ga psychisch niet onderuit… ik heb gewoon veel op mijn bordje..
Het is heel “Normaal” gezien de situatie.
Mijn lichaam is eigenlijk nog herstellende van alles wat er de afgelopen jaren bij mij is gebeurt.. Dystonie.. B12 tekort.. SLE/SJOGREN… het gevecht voor erkenning dat mij psychisch niks mankeert.. maar dat mijn lichaam mij in de steek laat door jarenlange stress in een lastig huwelijk…
En door de achtbaan waar wij nu inzitten met mijn echtgenoot rollen wij van het een in het ander.. en merk ik dat mijn eigen lichaam helemaal niet aan herstellen toekomt en daardoor zijn steken laat vallen…
Als je B12 tekort hebt en daardoor neurologische klachten heeft je lichaam veel tijd en rust nodig om te herstellen en als het lichaam dat niet krijgt boer je uiteindelijk weer achteruit… en ook mijn andere aandoeningen gedijen op stress en vermoeidheid.. waardoor ik veel meer lichamelijke problemen heb en krijg en lichaam en geest werken samen dus heeft mijn hoofd ook veel te verduren..
Oef… af en toe heb ik het gevoel dat ik gillend gek wordt…
Hahaha.. het grappige is dat het nooit schijnt te gebeuren… want op dat moment gebeurt er wel weer iets waardoor dat gillende gekke gevoel weg genomen wordt… een lief sms’je… een prachtig lied wat door de boxen de huiskamer binnen komt.. een knuffel van je lief..
Dikke vette knipogen van Hem dus.. dat is Zijn omdenken aan mij..
Het gevolg van deze achtbaan is dat ik bij elke gebeurtenis direct in de overlevingsmodus schiet.. in de actie modus.. ik ben een erg oplossingsgerichte denker en doener geworden door wat ik in mijn leven heb meegemaakt..
Overleven.. Overleven..
En overleven doe je alleen maar door oplossingen te bedenken en actie te ondernemen zodat het weer goed komt.. dat heeft het leven mij geleerd
Maar wat put het je uit.. wat draaien die radertjes daarboven in dan overuren.. en wat wordt je daar dodelijk vermoeid van.. wat zou ik dat toch graag anders willen…
Wat zou ik graag… Stop…
RUST!!!
Gewoon leuke dingen doen, genieten, je verplichtingen doen die het leven van je vraagt maar in gewoon normaal tempo.. en verspreid over jaren… in ieder geval dat ik het allemaal bij kan benen…uit deze achtbaan…
En dan krijg ik zomaar een antwoord van Hem uit onverwachte hoek.. door dat iemand met mij bad en door het gebed antwoordde Hij mij..
Laat het los.. Ik zorg.. Ik regel het.. jij hoeft niet te strijden.. Ik strijd voor jou… het enige wat ik van je vraag… is dicht bij Mij blijven…
Maar weet je dat “Dicht bij Mij blijven” veel moeilijker is dan de overlevingsmodus wat vertrouwd is geworden.. want door mijn overlevingsmodus is het veel moeilijker om dicht bij Hem te blijven.
Want het is net of zit het in ons gebakken.. regelen.. zorgen.. het is mijn patroon geworden.. en nu moet ik het loslaten.. overgeven aan Hem die alle touwtjes in handen heeft..
Het is niet zo dat ik het niet durf… ik durf het zeer zeker wel… want Hij zorgt en regelt heel mijn leven.. dit heb ik al zo vaak meegemaakt.. en staat voor mij vast… maar het is een soort van gewoonte geworden om direct zelf in actie te treden..
Natuurlijk bid je ervoor.. vertel Hem mijn worstelingen… maar zodra je Amen hebt gezegd zit je alweer in de modus van regelen.. zorgen… oplossingen zoeken.. en merk je dat het zo gebakken zit.. en gewoontes afleren.. pfff… dat is zo lastig..
Hoe doorbreek ik dan dit patroon.. moet ik dan helemaal niks meer gaan doen.. gewoon gaan zitten en wachten?
Ik denk dat ik wel mijn dingen moet blijven doen waar ik energie uithaal.. en ik zal mijn verplichtingen ook wel “moeten” doen, maar daarnaast mag ik gerust af en toe even niks doen.. tijd nemen om dicht bij Hem te zijn.. wat er nu vaak bij inschiet door de omstandigheden..
Planning???
En misschien maar Accepteren dat het nu even zo is en dat er wel weer andere tijden komen… pfff… moeilijk…
Aan de andere kant geeft accepteren ook rust.. Accepteren en loslaten.. de situatie overgeven aan Hem.. en geduldig wachten op Zijn timing.. Hij zorgt, Hij strijd voor ons..
Maar wachten op Gods timing is toch ook wel een dingetje.. misschien komt dat ook wel doordat mijn leven 20 jaar heeft stilgestaan en je op de een of andere manier iets wilt inhalen van wat je gemist hebt.. en je bang bent dat je weer stil komt te staan.. of iets van het leven te missen.. dat geduldig wachten voor mij best wel een dingetje is..
Ik wil nog zoveel… heb zoveel gemist..
Maar God heeft Zijn eigen tijd… en het wonderlijke is alles gebeurt altijd op het goede moment.. niet te laat en niet te vroeg…
Zijn timing is perfect..
Ik weet dat het leven zo voorbij kan zijn.. en wat is er mooier dan mijn toekomst bij Hem in te gaan die voor mij ligt.. maar ik zou hier op aarde nog zoveel willen doen.. heb zoveel gemist!
HEB GEDULD REGELNEEF JOU TIJD KOMT!!!
Mijn worsteling nu is hoe geef ik hier handen en voeten aan en hoe hou ik hierin de balans.. zonder Hem voor de voeten te lopen.. mijn radertjes draaien overuren en veel dingen passeren de revue.. vrijwilligerswerk, weer leren, hobby uitbreiden bv zangles.. enz.. enz… mijn wensenlijstje is best wel lang.. en dan de angst.. kan ik het allemaal wel.. hou ik het wel vol.. als ik merk hoe mijn lichaam nu reageert durf ik niet meer.. en dat uit zich in.. geen stappen ondernemen..
Maar mijn hoofd wil zoveel..
En dan geeft God een bemoediging door te zeggen: “Het enige wat je hoeft te doen is dicht bij Mij blijven.. en de rest doe ik…
Wauw… hoe rustgevend is dat..
Ik zie mij zelf dan aan Zijn voeten zittend.. luisterend naar Zijn woorden.. stil zijn… vol raken van Hem.. maar wat voel ik mij vaak een Martha.. altijd maar aan het zorgen en overleven.. en dan mag ik nu gaan proberen om meer een Maria te zijn… gewoon aan Zijn voeten zitten… loslaten.. luisteren.. stil zijn.. niks doen.. en mij vol laten stromen met Zijn levende woorden..
En als ik aardig voor mijn lichaam wil zijn en mijn lichaam toch te geven wat hij nodig heeft zal ik toch moeten proberen om meer een Maria te worden en gehoor te geven aan Zijn woorden voor mij!
Laat het los.. Ik zorg.. Ik regel het.. jij hoeft niet te strijden.. Ik strijd voor jou… het enige wat Ik van je vraag… is dicht bij Mij blijven…
De oude vrouw leeft volgens een vast stramien. Ze staat iedere morgen om zeven uur op en eet om half acht twee bruine boterhammen met kaas. Ze drinkt daarbij één kopje koffie en een glaasje jus. Daarna loopt ze altijd even naar de buurtsuper en haalt daar een gevulde koek en een doosje bonbons.
Tussen de middag neemt ze een bord gortepap en ’s avonds krijgt ze eten van het huis. In de tussentijd luistert ze naar de radio, verwondert zich over de staat van de wereld en hoopt op bezoek. Zij heeft dit vast ritme nodig want dat kan ze makkelijk onthouden.
En nu kijkt de oude vrouw verdwaasd om haar heen, ze weet niet meer waar ze is. Vanmorgen is ze vol goede moed uit het seniorenhuis vertrokken en nu weet ze het niet meer, ze is de weg kwijt.
Ze heeft thuis haar jas aangedaan, haar rollator gepakt, boodschappentas in haar mandje gedaan en ze is gaan lopen. Op de galerij waar ze woont, kwam ze, geheel onverwacht, haar buurvrouw tegen, waar ze nog even een kort praatje mee heeft gemaakt en met dat gesprek in haar gedachten liep ze verder. Zonder na te denken liep ze een andere route dan haar normale dagelijkse wandelingetje naar de buurtsuper.
En ineens ziet ze winkels die ze niet kent, heel veel onbekende gezichten, ze weet niet meer hoe lang ze gelopen heeft, ze heeft geen enkel herkenningspunt en ze raakt van de kaart. Weg uit haar vaste stramien weg uit haar ritme.
Midden in de drukke winkelstraat gaat ze op de stoep zitten, haar handen onder haar hoofd en ze huilt zachtjes zodat niemand het hoort. De frustratie dat ze steeds vaker in de war is neemt de overhand, alle eenzaamheid en het verlies met de werkelijkheid, uit zich in haar tranen.
De jonge man leeft zoals het komt. Hij gaat zijn bed uit wanneer hij wakker wordt en zijn leven richt zich op de weekenden, dan gaat hij stuk en los. Nu is het maandag en moet hij naar school, hij heeft zich verslapen, maar dat lijkt hem niet te boeien. Hij pakt een tientje en stapt op de fiets. Voor hij naar school gaat, rijdt hij eerst nog even door de stad om een pakkie peuken te scoren, hij is toch al te laat. Zijn ouders maken zich zorgen over zijn luiheid, zijn des interesse en zijn totale “het komt wel goed” houding, maar hij trekt zich er niets van aan, hij leeft in zijn eigen wereld..
Vandaag heeft hij twee toetsen, heeft hij geen reet aan gedaan, maar ook dat lijkt hem niet te deren, “komt wel goed”. Met zijn koptelefoon op, geluid op standje levensgevaarlijk, fietst hij door de drukke winkelstraat in de stad.
Midden in de drukke winkelstraat ziet hij de oude vrouw zitten, voor haar staat een rollator, het lijkt of de vrouw huilt. Hij trapt op zijn rem, zet zijn fiets op de standaard, doet zijn koptelefoon af en loopt naar de oude vrouw.
Hij gaat naast haar zitten, legt zijn hand op haar knie en vraagt wat er aan de hand is.
De oude vrouw kijkt hem angstig en hoopvol aan. Ze begint tegen hem te praten. Ze vertelt dat ze niet weet waar ze is, en hoe ze er is gekomen. Ze vertelt dat ze van huis is gaan en door het onverwachte gesprekje met haar buurvrouw is blijven lopen maar de eindbestemming niet meer wist.
Het enige wat ze nog weet is dat ze op nummer 14 woont in Huis “de Zonnegloed”
De Jongeman pakt zijn I-phone 7 uit zijn broekzak en pleegt een belletje.
Hij blijft naast haar zitten en kletst tegen haar aan en niet veel later verschijnt er een taxi.
Hij helpt de oude vrouw overeind, geeft haar Rollator aan en ze lopen samen naar de taxichauffeur. De oude vrouw neemt plaats achterin de taxi en de jongeman praat met de chauffeur. Hij pakt uit zijn binnenzak het verfrommelde tientje en geeft deze aan de chauffeur, hij tikt nog een keer tegen het raam en zwaait naar de vrouw.
Dan pakt hij zijn fiets, doet zijn koptelefoon op en fietst naar school. Over zijn wang rolt een traan. De traan vertelt hem zonder woorden dat zijn pubertijd er bijna opzit en dat hij weer gevoel krijgt voor hetgeen er om hem heen gebeurt. Hij besluit om diezelfde avond zijn moeder te helpen met de afwas.
In 2016 heb ik dit gedicht gevonden op Facebook.. ik vond het een prachtig en herkenbaar gedicht en wil het graag met jullie delen.. Ik weet niet wie het heeft geschreven dit moet ik jullie schuldig blijven helaas…
Be Blessed!
Ik heb geleerd
dat het leven
net een glijbaan is.
Hoe dichter bij het einde,
hoe sneller het gaat.
Ik heb geleerd
dat we blij moeten zijn
dat God ons niet alles geeft
waar we om vragen.
Ik heb geleerd
dat geluk of gezondheid
niet met geld te koop is
Ik heb geleerd
dat de kleine dagelijkse dingen
het leven bijzonder maken.
Ik heb geleerd
dat onder het harde schild van sommige mensen
vaak iemand verborgen zit
die zó graag waardering wil.
Ik heb geleerd
dat God niet alles heeft gemaakt
in één dag.
Waarom zou ik dat dan wel moeten kunnen?
Ik heb geleerd
dat de feiten negeren niet helpt
om ze te veranderen.
Ik heb geleerd
dat hoe minder tijd ik heb om te werken,
hoe meer dingen ik gedaan krijg.
Ik heb geleerd
mijn medemensen, voor zoverre mogelijk
te respecteren
te waarderen
te zien
als een medeschepsel
van onze God.
Ja hoe zal ik beginnen… weet je dat ik gewoon simpelweg niet durf?
Hebben wij weer…
Het is namelijk eigenlijk te erg voor woorden wat er gebeurt is… maar ook te wonderlijk om het niet te vertellen…
Jullie weten dat wij via de crowdfunding een Brommobiel hebben gekregen en hier waren wij ontzettend blij mij… ja ik zeg “waren” want het enthousiasme is nu wel een beetje bekoeld… we waren er namelijk vanuit Amersfoort mee naar huis gereden en dat ging prima.. voor mijn gevoel reed hij als een klokje en was er ook niks aan de hand..
Alhoewel.. er viel mij wel een dingetje op.. na een poosje begon de auto enorm te stinken… maar ach dan denk je.. hij heeft lang stil gestaan.. het wordt kouder dus het kan ook de kachel zijn die we nu aanhebben.. maar toch kreeg ik er wel steeds wat een raar onderbuik gevoel.. maar schoof het toch ook wel gauw weer aan de kant..
We hebben toch een goede auto gekocht?
Helaas na een week erin te hebben gereden kreeg de auto al wat meer mankementen dan alleen stinken… soms viel zomaar de radio uit.. ach de draadjes misschien los getrild.. gebeurt nogal eens bij een brommobiel vanwege het trillen… maar het stinken werd wel steeds meer… net of raakt hij oververhit..
Op een dag was het prachtig mooi weer en we wilden graag even te toeren.. koffie en broodjes mee zodat wij onderweg even konden picknicken in het bos wat wij zo graag mogen doen…
We waren onze woonplaats nog niet uitgereden of de auto minderde vaart en viel uit.. ik kon hem nog net in de berm rijden.. mijn echtgenoot uit de auto.. motorkap open maar kon niks vinden.. dan alle stroomvreters maar uit en proberen te starten.. en warempel hij deed het weer.. maar ik vond het maar niks… vertrouwde het niet meer.. maar ook dat gevoel schoof ik snel weer aan de kant want we wilden er zo graag op uit.. de laatste dagen van het mooie weer wilden ook wij graag nog even genieten!
Dus we tuften weer verder… de binnenweggetjes op gezocht en onderwijl alle stroomvreters toch maar uitgelaten, want stel je voor dat het daar aan lag.. we kwamen in de buurt van Wierden en ik minderde vaart om een kruising over te steken maar de brommobiel dacht daar anders over.. hij viel namelijk uit.. heeft vast gedacht ik help een handje.. maar dit was niet handig voor een kruispunt want het is een diesel dus moest ik hem eerst weer voor gloeien om te kunnen starten..dit duurt natuurlijk wel een aantal seconden tot minuten.. pff.. gelukkig stond er niemand anders achter ons..
Met zweet in de handen en natte oksels kreeg ik de auto weer aan de praat en konden we verder.. maar het bleef niet bij deze ene keer en na drie keer had ik mijn buik er vol van en zei.. we gaan niet verder hoor.. we gaan naar huis.. ik vertrouw het niet..
Mijn man was inmiddels ook op van de spanning en vond het helemaal prima..
Gelukkig was er direct een mogelijkheid om te keren en zo trokken wij maar weer op naar huis.. tot dat wij tussen Bornebroek en Enter waren… het viel mij wel al op dat hij steeds meer begon te stinken.. meestal rook ik het als ik hem thuis neer zette maar nu rook ik het zelfs onder het rijden.. het vreemde was dat er nergens een lampje ging branden.. nergens geen alarmen van oververhitting of iets dergelijks..
Totdat…..
Opeens kwam er allemaal witte rook uit de blazers en onder de motorkap vandaan.. tegelijk viel de snelheid weg en viel hij uit.. ik kon de auto nog net een weiland in rollen… het hart zat in mijn keel en ik werd er misselijk van…
Kon wel huilen…
Ik dacht dit kan niet.. dit mag niet.. we hebben hem nog maar net..
Wij hadden totaal geen idee wat er aan de hand kon zijn.. en dan sta je daar… hoe komen we hier weg maar hoe komt de brommobiel hier weg..
Ik was namelijk nog bezig om pechhulp te regelen dit had ik nog niet helemaal afgerond.. dus daar kon ik ook geen beroep op doen.. de volgende optie.. vrienden bellen.. zo gezegd zo gedaan en de hulptroepen werden in geschakeld..
Na veel telefoontjes en geregel zijn wij thuis gebracht door hele lieve vrienden en de brommobiel werd later opgehaald door de garage..
Maar wij zagen de bui al hangen.. dit zou een duur grapje worden.. en hoe moeten we dat betalen.. we hadden de brommobiel niet voor niets via een crowdfunding gekregen… natuurlijk heb je wel onderhoud ingecalculeerd maar dat er binnen 2 weken zoiets zou gebeuren Tja….
Maar onze goede vriend zei.. God zorgt voor jullie!
Oeff.. het is zo waar.. maar hoe moeilijk om in deze omstandigheden je hieraan vast te houden.. en natuurlijk weet je verstandelijk dat het zo is.. en dat het vast wel weer goed zal komen op de een of andere manier want.. “Hij zorgt” dit staat bij ons als een paal boven water.. maar hoe… geen idee..
Loslaten….
In het volste vertrouwen dat Hij voor ons zorgt… wat de uitkomst dan ook zal zijn… en met alles rekening houdend gingen we in gesprek met God en legden we hem alles voor.. niet alleen dat de brommobiel weer gemaakt kon worden maar we vertelden Hem ook wat het met ons deed.. dat we er niet zonder kunnen.. dat we onze vrijheid terug hadden en nu voelt het of mochten we er even aan proeven en moeten we direct al weer loslaten..
We waren intens verdrietig..
Het is net of mag je iets heel moois in handen houden maar dan moet je het weer terug geven… en dat moois is onze vrijheid!
Ook was ik teleurgesteld en boos.. boos op de omstandigheden maar ook heel erg boos op de andere kant.. en dan bedoel ik onze tegenstander de Boze.. ze zeggen wel eens.. het is of de duivel er mee speelt.. nou ik dacht dat doet hij dus ook…
Ik weet dat hij voortdurend probeert ons leven in de war te schoppen.. steeds als er bij ons iets moois gebeurt komt hij als een bliksem om het weer flink in de war te schoppen.. met als enige doel dat wij kopje onder gaan… teleurgesteld raken.. het vertrouwen opgeven.. en ja.. het liefst wil hij dat wij zelfs God opgeven…
Nou dat kan hij vergeten!!! Want ik wordt er juist strijdlustig van.. er gebeurt namelijk juist het tegenovergestelde.. ons vertrouwen wordt alleen maar sterker.. wij klampen ons nog meer aan Hem vast.. omdat wij weten, ook door ervaringen, dat Onze God veel Sterker en Machtiger is, en alles kan omkeren ten goede.. en komt het anders dan dat wij voor ogen hebben… dan heeft Hij een nog veel mooier plan voor je klaarliggen.
Dit is ons geloof en met dit weten en in de naam van onze Helper Jezus sturen wij dan ook direct de tegenstander de deur uit!
Zijn dan mijn zorgen direct weg.. nee hoor… ik heb ook mijn momenten van twijfel.. van zorgen.. vooral als het dan een poosje duurt voordat je hoort wat er aan de hand is en of de auto wel gemaakt kan worden.. dan komt het op volharden aan.. volharden in Vertrouwen dat Hij voor ons zorgt!… pff dat is moeilijker hoor!
Maar deze week kwam dan eindelijk het telefoontje met de diagnose van de brommobiel.. Jonge dat was niet best… de diagnose was: “Onherstelbaar beschadigd.. niet operabel en ten dode opgeschreven” met andere woorden “Total Loss…”
Ik kon wel janken…
Dit kan toch niet.. hebben we een kat in de zak gekocht?
Ja..
Mmmmm… dat hebben wij weer!! Ik werd nog verdrietiger… wij moeten wel heel veel teleurstellingen incasseren hoor de laatste tijd… de moed zonk mij in de schoenen..
Hij vertelde wat er was gebeurt.. de vorige eigenaar had hem gekocht van iemand en die “iemand” had een verkeerd goedje in de motor gedaan.. nu kan dit wel bij gewone auto’s maar niet bij een brommobiel… dit goedje krijg je er ook niet weer uit… de meneer waar wij hem van gekocht hadden die reed er weinig mee, van de winkel naar huis, waardoor de motor nooit warm werd.. maar ja… wij zijn intensieve gebruikers dus bij ons wordt de motor wel warm.. want als de motor warm werd dan vrat dat goedje alles weg.. alles was ook letterlijk helemaal kapot en weggevreten…
Ik zei: “Vandaar dat er overal rook uitkwam op een gegeven moment”.. maar zei ik: “het was wel witte rook.. witte rook van overgave.. de auto kon niet meer en gaf de geest!”
Maar zei de stem aan de andere kant van de lijn.. er is een mogelijkheid om weer nieuw leven in de brommobiel te blazen en dat is een nieuw hart! (lees motor!)
En ik heb goed nieuws… dat nieuw hart is gevonden.. en de garage gaat hem repareren en hopelijk hebben jullie eind volgende week jullie brommobiel weer terug met een nieuw hart!
Oke.. maarrre..dat zal wel de nodige duiten kosten… ja dat klopt zei hij want een nieuw hart is niet goedkoop… maar zei hij: “die prijs is betaald door sponsors.. het kost jullie niets..”
Ik kreeg kippenvel en was totaal overdonderd en perplex.. kon alleen maar zeggen:
“Dankjewel”
Dit moest even dalen..
Ons leven staat voortdurend in het teken van overleven.. incasseren.. overgeven en loslaten.. en soms wordt het je dan toch wel effe teveel..
Elke keer als we er nu ook over hebben worden we emotioneel.. en ontzettend dankbaar… wat hebben wij een Grote Goede God… elke keer bevestigd Hij opnieuw..
“Ik Ben Er” “Ik Zorg”
Aan ons vraagt Hij maar 1 ding en dat is VERTROUWEN!!
Na het schrijven van deze blog werd ik er heel erg bij bepaald dat het eigenlijk ook zo kan zijn met ons leven.. met ons eigen hart.. die kan ook zo Total Loss zijn.. kapot gemaakt…
Maar dan heb ik goed nieuws want ook jij kunt een nieuw hart krijgen.. het mooie is dat jou nieuwe hart op je ligt te wachten… en weet je… dat nieuwe hart is ook al betaald.. er heeft 1 Iemand namelijk de hoogste prijs voor jou hart betaald.. Zijn naam is Jezus.. Hij heeft Zijn leven gegeven voor jou… zodat jij een nieuw hart.. een nieuw leven kunt ontvangen… Een Eeuwig leven!!
Wie wil dat nou niet!
Het enige wat Hij van jou vraagt is dat je Jezus Vertrouwt,Vergeving vraagt en Hem Accepteert als de Regisseur van jou leven..
Ik heb het jaren geleden gedaan en nog geen seconde spijt gehad…
Mijn leven is daarna niet over rozen gegaan… dat kun je lezen in mijn andere blogs.. maar ik hoef geen angst meer te hebben want er is Iemand die voor mij zorgt en mij helpt… zo zal Hij ook voor jou zorgen en jou helpen in de moeiten van dit leven.. je staat er dan echt nooit meer alleen voor.. want Hij blijft aan jou zijde en neemt je bij de hand..
Ik las een stukje op een pagina op fb wat mij trof… en wil dit graag met je delen… herkenbaar!
Ik betrap mij er zelf ook vaak op… even dit… even dat… hoe vaak zeggen wij niet “even”… ik ga vanaf nu de L er voor zetten en hoop zo meer te gaan “Leven”
#onthaastenineenhaastigewereld
Het vrouwtje ‘even’
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep.
Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan ‘s middags.
Als ze ‘s middags aan tafel zat was het weer: “Wat zal ik vanavond eten?”
En als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: “Die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven…”
Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf.
Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor.
Ook dat hoorde bij haar “ziekte”.
En weet je wat ze telkens zei?
“Ik moet nog even… Laat ik gauw even… Ik kan nog net even…”
“Even” was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was.
Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij;
“Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert.”
“Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even…”
“Zie je, daar heb je het weer”, zei de dokter, “U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen.”
“Wat laat ik liggen?” vroeg ze.
“De L”, zei de dokter. “Zet de L steeds voor EVEN.”
“Goed dokter, ik zal het doen,” antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de L voor “even” zette, schrok ze zich een hoedje.
“Ik moet nog L—even……, Laat ik gauw L—even…. ik kan nog net L—-even…”
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht:
“zo kan ik nog wel even……… zo kan ik nog wel Leven.”
En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij.
Ze was zich ervan bewust geworden dat haar “even” haar belette van het “leven”.
Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf.
Ze had de rust van binnen gevonden.
Voor iedereen die gehaast door het leven gaat en ook nog van alles “even” moet doen;
Denk aan vrouwtje “even”, vindt de tijd en de rust om de leven.
Vanmiddag las ik een zeer verhelderend stuk op Facebookpagina Interakt..
Tijdelijk minder belastbaar
‘Het zou moeten kunnen’ dacht ik toen ik een bus voorbij zag rijden met boven de voorruit: tijdelijk buiten dienst. Geen mens die de bus aanhoudt en aandringt om toch in te mogen stappen. Nee, men laat hem gaan.
Het zou moeten kunnen, dat mensen soms een tijdje in hun leven met dat signaal kunnen rondlopen: ‘tijdelijk minder belastbaar’. En dat er dan niemand trekt en duwt, maar dat ze gelaten worden.
Om zich te bezinnen, om zich te realiseren in wat voor overbelast wankel bootje ze zich bevinden, om de schade onder ogen te zien en op krachten te komen, om hun angsten te overwinnen, om te herstellen en om het vertrouwen te vinden dat op een dag de storm weer gaat liggen en het lichter wordt.
Ieder mens die een schokkende ervaring heeft meegemaakt heeft hersteltijd nodig. Een periode waarin zo iemand zichzelf ontziet en door anderen ontzien wordt, waarin rust en bezinning gezocht worden en zo iemand kan doen wat dieren doen: zich verbergen onder een denkbeeldige struik, de psychische en emotionele wonden likken, op adem en op krachten komen. Of het nu om verse wonden gaat of om oude, die nog moeten helen en om aandacht vragen.
‘Tijdelijk minder belastbaar’… als je behoefte voelt die woorden boven je deur te schilderen, of met een sticker op je voorhoofd te plakken, dan is dat een signaal. Ook als je zou willen dat een ander dat voor je zou doen, zodat je het zelf niet hoeft te bevechten. En ook als je juist met man en macht wilt verbergen dat iemand ooit zal denken dat jíj minder belastbaar zou zijn. Allemaal signalen dat je toe bent aan iets anders.
Anders is niet persé het standaardrecept dat ‘méér & minder’ voorschrijft: meer rust, meer ontspanning, meditatie, vakantie, yoga enz. Of juist meer training en superfood en effectiviteitstrainingen om de draagkracht te versterken. Anders is evenmin persé minder: minder taken, minder uren werken, minder verantwoordelijkheid.
Anders is: niet langer acteren vanuit verborgen pijn en ongeheelde wonden, niet langer vanuit defensie en beschermingsmechanismen reageren, maar vanuit een basis die daaronder ligt. Een basis die de pijn kan dragen, de realiteit onder ogen kan zien.
Anders is: vanuit een open waarneming, een open hart, een open geest en een open wil in het leven staan. En doen wat gaat. Voor jou. Op jouw hoogstpersoonlijke eigen wijze. Niet meer en niet minder!!!!!!! 😘
Jonge… wat merk ik dat ik even “Tijdelijk minder belastbaar” ben… heb nogal een heftig drie kwart jaar achter de rug wat op dit moment zijn tol eist… qua energie en belastbaarheid… helaas is mijn situatie geen situatie waarin ik achterover kan leunen.. maar waarin we door moeten… met elke dag weer nieuwe uitdagingen.. en
Ik ga ook door maar wel “ANDERS”…..
Een pas op de plaats is echt even nodig… maar helemaal niks doen is voor mij geen optie want dat past niet bij mij.. maar mijn lichaam vraagt even wat meer aandacht..
pff.. niet altijd makkelijk… maar wel noodzakelijk om op te kunnen laden..
Gelukkig mag ik weten en ervaren dat ik niet alleen door hoef.. samen met Hem en God geeft vrienden om je heen… praktische vrienden, steunende vrienden, geestelijke vrienden.. zo is God.
Het leven kan je soms bergen geven die je moet beklimmen.. zware wegen om te bewandelen.. maar daarin geeft Hij wat je nodig hebt.. moet je zware wegen bewandelen dan zal Hij je goed schoeisel geven om te kunnen wandelen.. en heb je een hulpje nodig om die weg te slechten dan geeft hij mensen om je heen om die weg te kunnen bewandelen…
In de Bijbel staat het verhaal van Mozes en Aaron en Chur Exodus 17:11-13
Zolang Mozes zijn arm opgeheven hield, was Israël de sterkste partij, maar liet hij zijn arm zakken, dan was Amalek de sterkste. Toen Mozes’ armen zwaar werden, legden Aäron en Chur een steen bij hem neer, zodat hij daarop kon gaan zitten. Zelf gingen ze aan weerszijden van hem staan, om zijn armen te ondersteunen. Daardoor konden zijn armen opgeheven blijven totdat de zon onderging. Zo versloeg Jozua het leger van Amalek tot de laatste man.
Toen Mozes zijn staf omhoog moest houden, zodat Gods volk de overwinning kon behalen, en dit op een gegeven moment niet meer lukte was daar Aaron en Chur om hem te helpen… samen hielden ze de staf omhoog… en de overwinning werd behaald..
Zo geeft God ook ons wat wij nodig hebben om de Overwinning te behalen… over welke omstandigheid dan ook.. heb je te dealen met ziekte.. heb je te dealen met werkeloosheid.. financiële problemen.. elke spreekwoordelijke muur gaat om met Zijn hulp.. elke moeilijke weg kun je bewandelen want Hij zorgt voor ons!
Maar soms lijkt het dat je verdrinkt.. soms heb je het gevoel dat de weg te modderig is.. dat jij je in drijfzand bevind.. dat je er tot je middel inzakt en je hulp nodig hebt..
En die hulp is er.. maar aan ons is de taak om HELP te roepen.. om hulp te vragen… aan God in eerste instantie maar ook aan je medemens.. maar wat is dat moeilijk als je door het leven ervaren hebt dat je op jezelf aangewezen bent.. dat je er alleen voor staat… elke keer val je daarin weer terug.. je denkt dat je het alleen moet opknappen.. denken dat als het je alleen lukt je sterkt bent.. maar eigenlijk is dat zooooo egoïstisch…
God heeft van af het begin al aangegeven dat de mens het alleen niet redt daarom heeft hij een helper geschapen..
Hulpvragen is dus geen teken van zwakte, het is een van de moedigste dingen om te doen.. en leven zoals God het heeft bedoelt…
Maar ook daarin is een balans:
Mensen kunnen niet aan jou neus zien dat het even niet gaat… ze kunnen niet op jou voorhoofd lezen dat je het even niet trekt.. dat je hulp nodig hebt..
Dus trek aan de bel…. pff.. wat vindt ik dat soms moeilijk… maar wat werkt het bevrijdend!
Het is vele opzichten waardevol
Voor je sociale contacten
Van beide kanten een positief gevoel
Je overwint je omstandigheden
Je hoeft de last niet alleen te dragen
En jij kunt vast de lijst nog wel aanvullen!
Wij mogen er voor elkaar zijn… Als broers en zussen… naast elkaar!
God geeft ons elkaar!
En dan komt er zeer zeker een tijd dat jij zover bent om anderen te helpen op wat voor manier dan ook..
Afgelopen zaterdag was het zover.. we gingen met onze goede vriend op stap om een brommobiel op te halen.
We hadden al een uitgezocht en zo gingen op stap naar Nieuwleusen.. daar aangekomen de brommobiel bekeken, bereden en nog eens bekeken… maar helaas deze brommobiel voelde niet goed voor ons..
Gelukkig zijn er meerder brommobielen en we hadden ook nog een gezien in Amersfoort.. en we besloten om naar Amersfoort te rijden… onderweg beste buien gehad en nog even gezorgd voor de inwendige mens..
Aangekomen in Amersfoort troffen we een mooie brommobiel aan.. exact dezelfde als in Nieuwleusen maar betere kwaliteit.. ook hier hebben we bekeken.. bereden en nog een keer bekeken.. en wat reed deze heerlijk… ben nogal wat brommobielen gewend dus wist wel ongeveer wat er te koop was….
We hoefden er niet zo heel lang over na te denken.. dit werd onze brommobiel… maar nu kwam het, we waren in Amersfoort.. dat was wel wat verder weg dan Nieuwleusen.. maar niet getreurd.. wij zeiden we gaan gewoon op stap.. Tom Tom aan en we komen vanzelf thuis…
zo gezegd zo gedaan.. we gingen onderweg… maar moesten eerst Amersfoort uit.. de Tom Tom hadden we op snelwegen vermijden gezet, maar dan nog moet je nog wel goed opletten… gespannen koppie’s… maar we waren Amersfoort uit en gingen richting Almere, Lelystad.. vond het wel wat vreemd maar ach zal wel goed zijn komen dacht ik.. totdat de 80 km weg over ging in een 100 km weg.. een autoweg..
Ooooo dat mogen wij niet komen.. paniek… we moesten terug.. binnen 10 meter was er een parkeerplek en daar stopte ik vlug.. diep ademhalen… schietgebed uitgesproken.. want we moesten natuurlijk weer terug… 100 km dan gaan de auto’s wel snel.. en jij gaat maar 50 km.. op een gegeven moment was er plek om te keren en terug naar de 80 km weg… pfff… zweetdruppels op het gezicht maar we waren weer op een veilige weg..
Weer over de brug en daar zagen we een 60 km weg.. hup daar maar naar toe.. ingeslagen.. hé hé nu konden we even op adem komen… jonge we waren nog maar net op pad.. wat moest dit worden..
Heer Help… Wilt U ons veilig thuisbrengen?
En Hij deed het..vanaf dat moment niet een keer fout gereden en op wegen waar wij mochten rijden… zelfs onderweg stroken voor trekkers zodat het andere verkeer veilig om ons heen kon.. maar meeste wegen binnendoor…
En wat reed het heerlijk… ik genoot met volle teugen.. mijn man was erg gespannen en hield alles goed onder controle.. logisch.. er waren veel prikkels en hij had opperste concentratie.. en de verwering gaat toch anders als bij ons… toen wij de grote steden hadden gehad en bij Holten kwamen kwam hij een beetje in de rust en kon hij het wat loslaten en ontspannen…
Ik zei eerst maar even een kopje koffie.. plaspauze en eventjes ontspannen.. zijn nu weer op bekende grond..
Na de nodige versnapering gingen we weer met goede moed verder… we hebben genoten van de laatste kilometers en zijn veilig en voldaan thuisgekomen…
Vreselijk moe natuurlijk en mijn spieren in mijn gezicht hadden veel werk verricht merkte ik want de Dystonie verkrampingen schoten spontaan heen en weer… maar we waren thuis en dat was het belangrijkste.. .stiekem was ik trots op ons dat het gelukt was samen met onze Gids..
En wat zijn wij blij dat het “autootje” voor de deur staat… het geeft een gevoel van enorme vrijheid.. ik kan niet in woorden uitdrukken wat voor gevoel dit geeft.. wij hopen dat wij er ontzettend vaak in kunnen rijden en veel veilige kilometers mogen maken!
En gelukkig hebben wij altijd een extra passagier mee… je hoeft het nooit alleen te doen..
22 dagen geleden ging onze Crowdfunding online en binnen een dag was er al gul gegeven… dit gaf goede hoop..
Toen ik begon met de Crowdfunding was mijn vertrouwen niet erg groot.. vond het erg spannend en het was ook echt buiten mijn comfortzone.. moest voor mijzelf best wel een stap zetten… hulp vragen is niet iets wat ik makkelijk vindt… maar heb de stap gezet mede door een bemoediging van God.. ik beschreef dit al in de blog over de Crowdfunding “Totdat ik een preek hoorde op een zondagochtend waarin de spreker vroeg hoeveel vertrouwen wij in God hadden… en dat God soms ook stappen van ons vraagt… stappen in vertrouwen.. stap uit je boot durf op water te lopen.. pfff.. dit had ik vaker gehoord… God werkt heel vaak via andere kanalen.. wij krijgen geen briefjes uit de Hemel met een kant en klaar antwoord… wat Hij geeft en zegt is: Vertrouw je mij?? Stap uit in Geloof.. en als je het in Zijn handen legt en het van Hem verwacht dan kan het nooit tegenvallen”
Zoals ik al zei dat vertrouwen had een dun lijntje maar het was genoeg om toch te doen wat ik op mijn hart had.. en God ging verder met bemoedigen zodat mijn vertrouwen in Hem ging groeien..
Het begin van de Crowdfunding gaf in ieder geval hoop.. maar zo ook de hulp van een goede vriend… want de volgende dag belde een goede vriend en vroeg of hij ons mocht helpen met lobbyen zodat de brommobiel gerealiseerd kon worden.. Hij had enorm vertrouwen er in en in het feit dat God voor ons zorgt en geeft wat wij nodig hebben… dit vonden wij natuurlijk geweldig en het deed ons ontzettend goed.. ook groeide de hoop hiermee ook weer wat meer..
Wij wisten dat God hem op onze weg had geplaatst..
Elke keer mag ik weer merken dat God mensen om je heen zet om je te helpen, te ondersteunen… je te geven wat je nodig hebt.. God werkt nu eenmaal met jou en mij om er voor ander mensen te kunnen zijn.. Wij hebben elkaar zo nodig in deze wereld en omdat God zelf niet naar ons af kan dalen stuurt hij zijn engelen..
Deze goede vriend ging aan de slag en de nodige stichtingen en bedrijven werden gevraagd voor een bijdrage en de Crowdfunding liep ook gestaag door..
Om een verhaal kort te maken kregen we gisteren een telefoontje.. het leuke was dat wij gisteren mochten vieren dat wij vier jaar gelden in het huwelijksbootje zijn gestapt en elkaar het jawoord mochten geven.. en dan krijg je juist op die dag een telefoontje..
Ik vond het gisteren best wel een lastige dag.. een dag met dubbele gevoelens.. natuurlijk blij dat wij vier jaar getrouwd zijn, maar ook met een verdrietige nare bijsmaak er schieten toch een aantal gedachten en gevoelens door je heen… waar zouden we volgend jaar staan.. hoe veel kruisjes mogen wij nog achter onze huwelijksdag zetten de komende jaren.. cru gezegd.. is dit onze laatste trouwdag?? Allemaal gevoelens en gedachten waar je misschien niet te lang bij stil wil blijven staan maar die je ook niet kunt negeren.. deze gevoelens en gedachten zijn wel reëel… je zit al in een “rouw” fase omdat je elkaar nu in het leven beetje bij beetje al kwijt raakt.. maar je kunt er niks mee omdat je nog in levende lijve naast elkaar zit.. het is een verwarrende tijd voor ons allebei..
En dan krijg je een telefoontje… met de mededeling dat de brommobiel realiteit is geworden.. het geld was bij elkaar gesprokkeld.. door de Crowdfunding en andere giften.. wij vielen helemaal stil.. eigenlijk ben je sprakeloos en voelt het onwerkelijk.. aan de andere kant durf je het niet eens aan te nemen… het is te groot.. maar al gauw werd ons hart gevuld met dankbaarheid en enorme blijdschap.. ik kon wel huilen… de tranen van verdriet en blijdschap om onze situatie veranderde in tranen van vreugde en dankbaarheid…
We hebben onze vrijheid weer terug gekregen… zo voelt het echt en zo is het ook.. niet meer afhankelijk van instanties, taxi’s enzovoort.. maar weer zelfstandig erop uit kunnen.. onze eigen kracht weer in kunnen zetten.. wij hebben onze onafhankelijkheid weer terug… ik kan het niet in woorden beschrijven wat dat voor gevoel met zich mee brengt..
Tegelijk voelde ik mij ook beschamend.. dat mijn vertrouwen een dun lijntje was en ik niet durfde te hopen.. bang voor weer een teleurstelling.. bang dat God misschien andere bedoelingen had dan wij soms denken.. dit vind ik het lastige van de relatie met Hem.. je krijgt geen briefjes uit de Hemel met een antwoord.. maar wederom komt het aan op vertrouwen in Hem die het beste met ons voorheeft.. Gelukkig mag ik weten dat Hij mij door en door kent en weet hoe ik ben.. Hij heeft mij namelijk gemaakt.. en dat geeft rust! En dan verdwijnt al gauw dat gevoel en blijft dankbaarheid over dat ik een Liefdevolle Vader mag kennen en mag weten dat Hij voor ons zorgt.. wat er ook gebeurt!
Wij zijn ontzettend blij en dankbaar voor uw/jullie bijdrage.. in welke vorm dan ook.. misschien heeft u gedoneerd.. misschien heeft u voor ons gebeden dat het mocht lukken… de actie geliked en gedeeld.. en natuurlijk zijn wij onze vriend enorm dankbaar voor de geboden hulp.. maar bovenal danken wij God.. Hij zorgt voor ons.. ook als wij er niet zoveel vertrouwen in hebben en het lijntje maar dun is… Hij is zo ontzettend liefdevol.. Hij houdt zoveel van ons en in die liefde laat Hij zijn Zorg zien…
Gisteren las ik een mooie bemoediging voor alle vrouwen…
Een geweldig streven om te zijn als deze vrouwen.. Voorbeelden om na te streven..
Maar blijf wel jezelf!
Jij ben uniek zoals jij bent.. gemaakt en bedoelt door onze Levende God.
Een mooi stukje voor elke vrouw:
Wees een * Ester * ❤
Dapper en moedig genoeg om voor de waarheid te staan, je mening te geven en voor het goede van anderen te vechten. Zelfs als het jezelf opoffert. Als God je in een positie heeft gezet is dat voor een doel. Wees nooit bang om naar die innerlijke stem te luisteren.
Wees een * Ruth * ❤
Loyaal in al je relaties, loop de extra mijl en stop niet als dingen moeilijk worden. Op een dag zie je waarom het de moeite waard was.
Wees een * Lydia * ❤
Laat je huis open zijn, laat je handen vrijgevig zijn, laat je hart groot genoeg zijn om iemand in nood te helpen. Vreugde is het mooist wanneer het gedeeld wordt.
Wees een * Hannah * ❤
Stop nooit met bidden. Het zal nooit tevergeefs zijn.
Wees een * Maria * ❤
Nederig en onderdanig. Je hoeft niet goed te zijn voor God om je te gebruiken. Je moet Hem gewoon gehoorzamen.
Wees een * Dorcas * ❤
Gebruik je talenten. Hoe klein het ook lijkt, het zal misschien een lach op het gezicht van iemand anders brengen. Je zult nooit weten hoeveel het voor iemand kan betekenen.
Wees een * Abigail * ❤
Onthoud hoe elke beslissing je leven kan veranderen; positief of negatief. Wees wijs in je keuzes.
Wees een * Elizabeth * ❤
Twijfel nooit aan wat God kan doen. Wonderen gebeuren echt.
Wees een * Maria Magdalena * ❤
Laat nooit je fouten en oordelen van anderen stoppen met het ervaren van ware vreugde in Jezus.
Wees een * Rebekah * ❤
Vergeet nooit dat ware schoonheid binnenin je zit. Breng je man dichter bij God door je karakter.
Deel dit met alle vrouwen om hen aan te moedigen. ❤
Heb mij zelf even de tijd gegund om even te bloggen.. ik doe het veel te weinig… ik weet het.. maar wat ik in mijn vorige blog ook al vertelde… het is lastig om in onze situatie aan je zelf te denken en echt tijd voor je zelf vrij te maken..
Alhoewel ik weet hoe belangrijk het is blijft het er vaak bij… ja ja…wat zeg je dit weer makkelijk… helaas weet ik maar al te goed waar de “kneep” zit…. de kneep van het “niet aardig voor mij zelf zijn”.. de kneep van “Niet goed voor mijzelf zorgen hierin” want goed voor jezelf zorgen is ook je grenzen aan kunnen geven..
Maar wat is het moeilijk om juist diep in je hart te kijken en bij je gevoel te komen… het is toch veel gemakkelijker om gewoon door te gaan met het patroon wat je altijd hebt gedaan..
En toch word je soms terug geworpen op jezelf.. door je omstandigheden.. door andere mensen die je de ogen openen.. of door God.. God is een Liefdevolle God die je omstandigheden gebruikt om er het beste voor jou uit te halen.. soms om je dingen te leren.
Maar AU!!! wat doet dat soms pijn… maar Hij zou God niet zijn om jou daar in bij te staan.. en zo staat Hij mij daarin bij en is Hij erbij in mijn pijn en omstandigheden.
Het vraagt echt lef en moed om diep in je hart te kijken.. om te ontdekken waarom dingen gaan zoals ze gaan.. en dan wordt je stil… en kijk je omhoog.. en roep je “Help Heer… ik wil zo graag anders waarom val ik weer in mijn oude patronen terug”..
En Hij antwoordt als jij roept!
Maar ach.. hoe makkelijk is het.. terug vallen in je oude patronen.. als omstandigheden je triggeren aan je verleden.. als er situaties zijn die je eerder hebt meegemaakt en het allerlei angsten en zorgen oproept.. het voelt nou eenmaal veilig om net zo te doen en net zo te reageren zoals je altijd heb gedaan..
Slik….
Toch was ik de laatste jaren heel erg bezig om het anders te doen.. was ik er alert op als ik reageerde vanuit mijn pijn.. en toch… in die pijnlijke momenten kom je erachter dat je maar mens bent en dat je oude patronen op de loer liggen.
Wat is het dan een “Zegen” dat God mensen op je pad brengt… God zei deze week tegen mij via die persoon.. “Het is jou eigenwaarde.. respect voor jezelf.. het houden van jezelf wat ontbreekt.. en wat er voor zorgt dat jij steeds je grenzen verder verlegt”… ik dacht eerst van nee hoor.. ik houdt wel van mij zelf..
En dan opeens is er een stemmetje in je.. ik noem het de Heilige Geest omdat die in mij woont.. die zachtjes zegt.. “denk er eens over na.. zit er niet een kern van waarheid in…”? en als je dan vraagt om Licht, om Wijsheid hierin dan geeft Hij je die.. en dan gaan langzaam je ogen open en moet je bekennen.. en moet je erkennen dat je altijd alert moet blijven en dat Liefde een werkwoord is… ook de liefde voor jezelf!
Waarom lukt het dan niet.. waarom val ik dan zo gauw weer terug in het gedrag van oude patronen?… (mijn oude patronen zijn wegcijferen en grenzeloosheid)
Soms kun je in omstandigheden terecht komen waardoor er heftige pijlen in je blauwe plekken schieten.. zo gebeurde dat de laatste tijd ook bij mij.. en dat is erg pijnlijk.. en scheurt oude wonden open.. je hebt je oude pijn verwerkt.. maar het blijven littekens en die littekens zijn kwetsbaar.. en als er dan pijlen in die littekens terecht komen dan is de kans groot dat je ook weer vanuit die pijn gaat reageren..
De littekens die zijn ontstaan kwam door gebrek aan liefde.. doordat ik veel liefde miste ging ik ontzettend mijn best doen om die liefde te verdienen.. en dat verdienen dacht ik te doen door mijzelf compleet weg te cijferen.. want als ik op alles maar ja en amen zei dan werd er misschien toch nog een beetje van mij gehouden en was iedereen tevreden.. als ik maar deed wat de ander vroeg dan werd ik misschien gezien.. ik werd grenzeloos.. en iedereen walste er overheen of maakte daar misbruik van.. want ik zei toch niks.
Het heeft heel wat jaren geduurd totdat er die ommekeer kwam.. toen begon mijn zoektocht, een zoektocht naar mijn eigenwaarde.. wie was ik en waar lagen mijn grenzen.. maar ook naar Liefde.. Liefde voor mijzelf… maar dat was een enorme worsteling want in eerste instantie schaamde ik mij en was ik tegelijk enorm boos op mijzelf.. wat was ik een slappeling.. dat ik zo over mij heen had laten walsen.. dat ik geen nee kon zeggen.. dat ik mijzelf zo had weggecijferd..
Wat was ik een enorme sufferd… t’is je eigen schuld dat je dit allemaal hebt meegemaakt.. toch logisch dat anderen daar misbruik van maken..
Met deze gevoelens worstelde ik enorm..
Ik wist dat God mij had vergeven maar nu moest ik mijzelf nog vergeven.. en na gesprekken en therapie kon ik op een gegeven moment mijzelf ook vergeven.. en langzaam aan krijg ik mijn eigenwaarde terug en leerde ik mijn grenzen ontdekken..
Ik ben al weer een paar jaar onderweg om te groeien daarin, maar ik merk dat ik nog steeds ontzettend kwetsbaar ben.. er hoeft maar iets te gebeuren en mijn littekens scheuren open.. mijn eigenwaarde wankelt.. en ga ik reageren vanuit mijn oude patronen..
Het heeft tijd nodig… iets wat je jaren kapot heeft gemaakt… heeft ook jaren nodig om te herstellen
Maar wat zat daar nou onder, dat ik zo kwetsbaar ben en mijn eigenwaarde zo wankel? Ik dacht na en bad er voor en op een morgen werd ik wakker en God opende mijn ogen.. letterlijk en figuurlijk… het was een diepgewortelde angst.. en angst is een slechte raadgever en komt absoluut niet van God!
Door deze diep gewortelde angst verleg ik steeds mijn grenzen..
Ik heb het al eens eerder verteld in een van mijn blogs.. deze diep gewortelde angst komt vanuit mijn Verlatingsangst.. en dan kom ik in mijn kwetsbare gebied.. want mijn ervaring in mijn verleden is, dat als ik mijn grens aangaf, mijn grenzen volledig werden genegeerd of ik raakte de mensen kwijt.. ik werd niet gezien.. ik werd simpelweg niet gerespecteerd om wie ik was en wie ik ben.. en van daaruit bouwde ik een patroon op van grenzeloos zijn.. meegaan en meebewegen en je zelf wegcijferen, dan raakte je tenminste niemand kwijt (dacht ik).. maar wat ik uit het oog verloor was dat ik mijzelf wel volledig kwijt raakte..
Ik ben al zo vaak met deze angst naar God gegaan.. en God heelt, maar soms duikt die angst ineens weer op.. en er is één iemand die dat weet.. die je zwakke plek kent en weet dat hij je daarop onderuit kan halen..
Doordat deze angst zo diep geworteld zit is die moeilijk uit te roeien.. maar God is Liefde en opende Liefdevol mijn ogen..
Hij zei: Ik ben bij je.. ik ga je helpen.. het zal je alleen maar verder brengen.. als jij jezelf respecteert (grenzen) zul je ook respect terug krijgen.. “stap uit de boot durf op water te lopen”….
Maar wat is jezelf respecteren, door te geloven dat je er mag zijn.. dat het oké is wie je bent.. prachtig mooi Uniek gemaakt.. maar dat het ook oké is dat jij bepaalde grenzen hebt.. grenzen die bij jou passen.. en die niet zo voor de ander hoeven zijn…
Als jij bijvoorbeeld minder energie hebt.. ligt jou grens ergens anders dan als je kerngezond bent.. en dat is niet erg.. jij bent Uniek!
Als je niet je eigen grenzen respecteert schiet je van hot naar her.. en vaar je geen vaste koers meer.. en voor je het weet ga je kopje onder..
Nu moet ik nieuwe ervaringen op doen.. maar wat is dat eng.. maar alleen door te doen zal ik nieuwe ervaringen op doen.. als ik niets doe zal er ook niets veranderen..
En gelukkig doe ik nieuwe ervaringen op, en stapje voor stapje geef ik mijn grenzen aan.. met vallen en opstaan.. maar zo is het leven.. al doende leert men en men is nooit te oud om te leren..
maar ik merk wel omdat het om diepe wonden gaat dat ik het niet alleen kan.. dat ik niet alleen deze angst kan overwinnen maar met Zijn hulp gaat het mij lukken..
Vanmorgen waren we naar de kerk.. en wat is God goed… God gaf mij een geweldige bemoediging…
Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
Dit hoofdstuk is zo bekend.. De bijbel is eigenlijk een grote schat.. en een rijke verrassende schat.. soms heb je een stukje al zo vaak gelezen.. maar steeds opnieuw haal je er weer nieuwe inzichten uit.. een onuitputtelijke bron!
Want hoe blijf je in die Liefde.. Hoe raak je steeds vol van die Liefde.. en het gaat dus niet alleen om Liefde voor een ander maar ook Liefde voor jezelf.. want er staat ook in de bijbel… Mattheus 22:37-38 ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.
God gaf ons daar duidelijk een opdracht mee.. je kan dus niet aan de Liefde wat beschreven staat in Korinthiërs 13 voldoen als je niet van je zelf houdt!
Maar de spreker vertelde nog meer over deze liefde.. hoe blijf je ondanks je omstandigheden in die Liefde.. de Liefde voor de ander en de Liefde voor jezelf?
Door Hem uit te nodigen… Uit te nodigen in je leven.. want als je Jezus aanvaardt in je leven, komt daarmee de Heilige Geest in je hart wonen en daarmee ook Zijn Liefde.. maar die liefde moet wel blijven stromen.. want als je uitdeelt maar niet bijtankt dan raakt het op een gegeven moment op.. dus om in die Liefde te kunnen blijven delen heb je ook nodig dat je steeds weer bijtankt en dat doe je door te blijven drinken uit Gods onuitputtelijke bron.. en die bron is er in vele opzichten.. Zijn Woord (bijbel).. een relatie (bidden) met God hebben.. en je broers en zussen opzoeken om elkaar te bemoedigen en op te bouwen!
En als je zo je Liefde blijft aanvullen kun je blijven volharden in je omstandigheden en zal die Liefde uiteindelijk winnen van je angsten!
Onderstaande video zag ik op via Facebook en het raakte mij.. Eerlijkheid doet veel…
Maar hoe eerlijk zijn wij? Zijn wij mensen niet gauw geneigd naar het niet eerlijk zijn?? Naar het toe-eigenen van iets wat niet van jou is?
Ik mocht onlangs ervaren dat het Vruchten afwerpt als je handelt naar Gods Geest.. Als Zijn Vruchten WERKZAAM zijn!
Zo hadden wij vorige week iets mee gemaakt wat mij nogal verbaasde… verbaasde dat er kennelijk zeer weinig van de “Vrucht Eerlijkheid” zichtbaar is in deze wereld!
Wij hadden geluncht en ik zou afrekenen.. Ik ga naar de ober en die geeft mij de nota om te betalen.. Ik keek erop en zei dat het niet klopte omdat hij het drinken was vergeten…
Hij keek mij stomverbaasd aan en zei.. “Ongelofelijk wat bent u eerlijk… En omdat u zo eerlijk bent krijgt u de drankjes van het huis…”
Nu was ik stomverbaasd en zei “Het is toch “normaal” dat je betaald voor wat je nuttigt en dat zegt als de ander dat vergeet???” Hij zei: “Dit maken wij helaas niet meer mee!”
Wat leven we toch in een rare wereld dat eerlijkheid niet meer “normaal” is! 😘
Ik dacht hier nog een poosje over na en het volgende bracht God mij in gedachten..
Vaak twijfel ik aan mijzelf door de heftige situatie waarin wij zitten.. Omgaan met onze situatie brengt soms heftige stressmomenten met zich mee waardoor ik merk dat ik sneller reageer vanuit mijn stressgevoel, daardoor dwaal ik sneller bij God vandaan en vindt ik het lastiger om dicht bij Hem te blijven en ook te voelen en merken dat Hij er nog wel degelijk is, en of ik nog wel leef en handel zoals God het graag ziet..
(ooooo… ik weet dat dan mijn “please” gedrag naar mensen en naar God toe weer heel erg naar voren komt…)
En dan ben ik toch ook wel bang dat ook Gods Geest.. Zijn “Vruchten”… minder in mij aanwezig zijn… Of zelfs mij verlaten.. waardoor de “andere Vruchten” meer vat op mijn gedachten kunnen krijgen..
Misschien dat je die gedachten herkend…?!?!
En dan geeft God je juist door zo’n gebeurtenis weer even een vette “Knipoog” dat Hij er wel is.. dat de “Vruchten” van Gods Geest ALTIJD in je blijven en dat God ALTIJD dezelfde blijft.. Dichtbij.. Ondanks hoe ik mij voel, of in welke omstandigheid ik ook verkeer.. ondanks… als Gods Geest bij je binnen is gekomen dan gaat het er ook never nooit weer uit!
Zoals jullie misschien wel hebben gemerkt ben ik wat minder aanwezig met blogs schrijven en plaatjes maken..
Graag wil ik uitleggen hoe dat komt..
Ik heb in een aantal blogs verteld dat mijn echtgenoot Jong dementerend is.. Hij heeft vasculaire dementie..
Doordat dit veel zorg vraagt aan mij als mantelzorger kom ik weinig aan bloggen of plaatjes maken toe!
Ik zou dit juist wel moeten doen maar moet er nog een weg in zoeken… Ik weet dat tijd voor jezelf vrijmaken erg belangrijk is…. maar dit lukt maar half.. En als ik tijd heb dan zijn er andere prioriteiten voor mijzelf…
Ik hoop dat ik de balans gauw weer vindt en de “rust” in mijzelf weer wat terug keert..
Merk dat de situatie veel van mij vraagt… Het accepteren.. Loslaten.. Zorgen… En alles wat er bij komt!
Ook merk ik dat het een eenzame strijd is.. Ondanks dat er mensen om mij/ons heen staan… Je moet er toch echt zelf doorheen… Gelukkig merk ik dat God hierin dichtbij is… Hij houdt vast… ook al valt alles om je heen weg!
Maar ooh wat is het soms moeilijk…
Onderstaande gedicht zegt veel 😘
Loslaten Ik weet dat ik los moet laten, maar ik houd je stevig beet. Omdat ik zo wil voorkomen, dat jij meer en meer vergeet.
Ik kan maar niet accepteren, dat jij dit gevecht verliest. Want het is zo onrechtvaardig, omdat niemand hier voor kiest.
Maar het is ook onafwendbaar, ‘k zie dat het steeds slechter gaat. Ik neem steeds meer beetjes afscheid, van mijn steun en toeverlaat.
‘Dit laten wij ons nooit gebeuren’, dat bedachten we ooit saam. Maar jij kan niets meer beslissen, je bent niet meer wilsbekwaam.
En zo moet ik wel aanvaarden, wat zo onaanvaardbaar is. Maar bij onze tegenslagen, namen wij die hindernis.
Daarom weet ik nu ook zeker, wij slaan ons hier ook doorheen. ‘k Laat je los, terwijl ik vasthoud, want ik laat je nooit alleen.
Gedicht: Hans Cieremans
Jullie zien vanzelf wel weer wat voorbij komen!
Wens iedereen een toffe vakantie die erop uit gaat en voor de thuisblijvers… Geniet van de Kleine en Grote dingen!!! Bewaar ze in je hart… Eens zullen herrineringen van grote waarde zijn!
Ik zag vanavond even op fb een las daar een stukje wat ik 2 jaar geleden had gedeeld…
en volgens mij heb ik het nog niet eerder op mijn website gedeeld en vind dat ik best mag vertellen hoe Groot onze God is..
Ik had namelijk een fantastische ervaring met een bemoedigende God..
Hij zag mij!..
Het was tijdens een prachtige bemoedigende dienst 2 jaar geleden in de plaatselijke Kerk waar wij toen woonden..
Waar God op een geweldige bijzondere manier zijn aanwezigheid toonde…
De spreker bracht het woord van God met geweldige voorbeelden en praktische tips…
Hij zij Straal waar God jou heeft geplaatst, schitter naar het evenbeeld van Jezus… hoe?? op de plek waar Hij jou heeft gebracht…
Is dit in Rijkdom.. gebruik dan de rijkdom om in rijkdom Jezus te laten zien.
Is dit in Armoede…. vraag God hoe je Jezus kunt laten zien door jou armoede heen…
Is dit in een spijkerfabriek waar God jou een baan heeft gegeven… straal dan Jezus uit in die spijkerfabriek…
Heb je pijn of ben je ziek…. kies er dan voor om Jezus te laten zien door je beperkingen heen……
Kies er voor om Hem in alle omstandigheden te aanbidden en dankbaar te zijn voor de plek die Hij je heeft gegeven… en vraag God om kracht en wijsheid hoe je door je omstandigheden heen kunt schitteren…
Schitteren zoals Hij je heeft bedoelt…. op de plek waar jij bent neergezet!
Dit raakte mij…. ik had namelijk in de dienst tijdens het moment van stil gebed God gevraagd om mij te helpen om te worden zoals Jezus….
In vrede, vreugde, verdraagzaamheid.. dat ik naar anderen toe Jezus mocht uitdragen… in de beperking die ik nog steeds heb…. dat ik mocht stralen in mijn beperkingen…
Het bijzondere was dat ik dit had gebeden voor dat de spreker was begonnen te spreken.. ik wist dus ook niet waar de preek over zou gaan…
En dan opeens……. midden in de preek spreekt de spreker mij aan… ik schrok mij een hoedje… en de kleuren vlogen mij op en af.. ben nogal erg verlegen als ik in het openbaar aangesproken wordt.. en dan ook nog midden in een kerkdienst.. pfff…
Hij vertelde mij dat hij mij een poosje gade had geslagen en dat hij opmerkte dat ik ondanks mijn rolstoel en beperking helemaal op God gericht was…. (zat toen nog in een rolstoel)
Ik wist niet wat ik moest zeggen.. ik dacht.. nee ik dacht helemaal niks… ik werd zo stil… en moest slikken… de tranen sprongen mij in de ogen… alleen ik wist op dat moment wat ik gebeden had…
Ondanks dat ik zo ontroerd was werd ik ook ontzettend blij….. een ongekende vreugde stroomde bij mij binnen…
God had mij gehoord en mij door middel van deze spreker antwoord gegeven…. Hij gaf mij een enorme dikke vette knipoog en een ongelofelijk bemoediging waar ik nog heel lang op kan teren….
Weet je dit is God…. dit is mijn God.. en dit kan ook jou God zijn…
Mijn God is een God van liefde… Onvoorwaardelijke Liefde… vaak verdien ik niet Zijn Liefde doordat ik mens ben en vaak tekortschiet.. maar door Zijn genade en dat Hij zoveel van ons houdt, wil Hij niets liever dan een relatie met ons.
En een relatie begint met communiceren…. en als ik mijn leven met Hem deel.. vertel wat mij bezighoudt.. dan communiceert God terug en laat Hij mij zien dat Hij er is en geeft Hij antwoord in wat ik op dat moment nodig had..
In Jeremia 29:12-13 zegt God: Jullie zullen mij aanroepen en tot mij bidden, en ik zal naar jullie luisteren. Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, als jullie mij tenminste met hart en ziel zoeken.
Dit was een enorme bemoediging voor mij… en wat kun je dat soms nodig hebben…. en wat ben ik blij dat ik het toen opgeschreven heb en heb gedeeld… dan ben ik soms toch blij met fb dat die herinneringen deelt… want dan lees je het weer en wordt je voor de zoveelste keer door deze knipoog van God bemoedigt..
Gelukkig schrijf ik vaak bijzondere dingen op.. heb wel geleerd dat dit zo belangrijk is.. ook om de zegeningen te kunnen lezen in periodes wanneer er niet zoveel bemoedigingen zijn.. wanneer je voor je gevoel in de woestijn van je leven zit.. waarin het moeilijk en zwaar is om de bemoedigingen te herinneren.. maar door het op te schijven kun je het juist dan weer lezen en put je er weer kracht en energie uit.. want mijn God blijft altijd dezelfde.. dus die bemoediging van toen geld nu ook nog..
Wauw wat fantastisch om dat te mogen weten.. en wat een stabiele rots om op te leunen… als de grond onder je voeten wankelt..
Ik ben dankbaar.. echt dankbaar dat ik zo,n fantastische God ken…
Aan Hem komt de eer toe… ik mag slechts een schakel zijn tussen Zijn liefde naar de mensen…..
En ik laat mij graag gebruiken door die machtige maker van Liefde….
Vorige week las ik een bijzonder gedicht op Facebook..
Het gaat over genezingsdiensten en wonderen…
En ja.. ik geloof nog steeds in Wonderen… Genezingen… ook vandaag de dag geneest God nog steeds, alleen niet op commando… op onze wensen.. op bestelling!
Nee Hij geneest op Zijn tijd.. en soms ook niet of soms niet helemaal zoals ik ook al beschreef in mijn laatste blog…
Maar in dit hele verhaal mogen we 1 ding niet vergeten en dat is omzien naar elkaar… naar je medemens die niet geneest.. die te kampen heeft met ziekte.. met leed.. met pijn… en kom dan niet aan met goed bedoelde adviezen… maar ga naast de persoon zitten en leg een arm om zijn of haar schouder… toon medeleven en compassie… soms is er zoveel wat we willen zeggen maar geen woorden kunnen vinden.. en dat is goed.. soms doet stilte en genegenheid veel meer dan allemaal goedbedoelde woorden..
Later kun je altijd als de situatie zich voor doet naar God gaan en bidden voor ontferming.. en natuurlijk mag je bidden voor Genezing.. dit mag altijd en daar mogen wij ons ook naar uit blijven strekken maar het moet niet het hoofddoel zijn…
Omzien naar elkaar is veel belangrijker… dat is Gods grootste Gebod.. heb elkander lief…
Hij weet wat wij nodig hebben… ook hierin..
Ik denk dat de balans in dit alles heel belangrijk is.. God blijven zoeken… blijven uitstrekken naar Genezing maar ook tegelijk naast de ander blijven staan als God niet ingrijpt… als de ziekte of pijn doorgaat.. dan mogen we meelijden… want als er 1 lid lijdt lijden alle leden mee.. en wat een troost dat wij daarin mogen we weten dat Hij erbij is.. dit ervaren wij tot op de dag van vandaag elke minuut… elke seconde…
Dat is de Kracht van Ware Liefde!
Daar ging zij in haar rolstoel
Ze stond alleen buiten bij het hek
Klaar voor vertrek
Van een mega-event
Waarin velen zo graag
willen worden aangeraakt
genezen en worden gekend
in hun lijden
En verlangen naar het bevrijden
Het wonder
Maar deze mevrouw vertrekt zonder…
Vele mensen gaan staan
Die met al hun kwetsbaarheid
Naar het event zijn toegegaan
Maar tussen alle euforie
zie ik zo helder wat gemist wordt aldaar
De meeste mensen vertrekken met hetzelfde lijden weer naar huis
Wat hebben zij nu aan handvatten ontvangen hiermee te dealen thuis?
Het was groots, euforisch en meeslepend
De stemmen en muziek
opzwepend
Een zaal vol kwetsbaar verlangen
naar verlossing van pijn
Besef dat wij zelf wonder mogen zijn
En hoe God er juist ook is in de stilte, in verdriet en pijn
Hoe God alles in ons hart
heeft gelegd
en heeft toegezegd
dat God er altijd zal zijn
Ook in het dagelijks minder meeslepend leven
Heeft God ons kracht,
dierbaren en handvatten
gegeven
Om te aanvaarden
wat het leven bezwaart
en te vertrouwen
dat God desondanks
ons vasthoudt, liefheeft en bewaart.
Zo bid ik dat God de dame in de rolstoel bewaart
Voor teleurstelling die dit mogelijk heeft gegeven
Het najagen van wonderen en good feeling is niet waarvoor Zijn leven is gegeven
Waarom grijpt God niet in… dat was de vraag tijdens de Vrij Zijn conferentie van afgelopen zaterdag.. heb beloofd om er een blog over te schrijven… ik wil dit ook erg graag want ik heb er zoveel van opgestoken dat kan en wil ik niet voor mij zelf houden hihi….
“Waarom God niet in grijpt” zijn vragen die niet alleen christenen hebben maar ook niet christenen… want als er een ramp gebeurt dan is het eerste wat elk mens zegt… Waarom grijpt God niet in!.. maar het gekke is dat heel veel mensen niet in God geloven.. God de deur uit hebben gedaan… maar als er rampen gebeuren of erge dingen in hun leven dan is het eerste wat ze roepen “God waar bent U”… “Waarom grijpt U niet in”???
Hoe zou dit komen?
In Hosea 11:4a staat: “Zacht leidde ik hen bij de teugels, aan koorden van liefde trok ik hen mee;dit zegt Hij tegen het volk Israël maar dat geld ook voor ons.. Hij is onze God onze Vader.. van uit het begin waren we verbonden met Hem door een koord van Liefde.. en tot je laatste adem snik ben je verbonden met Hem… Gods Liefde stroomt onvoorwaardelijk altijd door naar ALLE mensen… alleen de keus is aan ons of wij die Liefde beantwoorden… of wij een relatie aangaan met deze Liefdevolle God…
Wij westerlingen denken heel gauw bij een heftige gebeurtenis.. “waar is God”.. “waarom grijpt Hij niet in” enz. enz… allemaal waarom vragen.. en natuurlijk mag dit… dit hoort bij ons.. maar bv de mensen in Haïti, waar de ramp die destijds plaatsvond, die vragen niet… “God waarom gebeurt dit”… “waarom heeft U dit niet voorkomen”.. nee die zeggen “Wat als wij God niet hadden”… want zonder God kunnen wij dit niet aan.. maar met God komen wij er weer boven op want Hij zorgt voor ons… dit is een hele andere instelling… wat een Vertrouwen!
In de bijbel lees je ontelbaar vaak dat God Liefde is… ook hoe God in Liefde met ons omgaat… God IS Liefde.. dus alle antwoorden kunnen we vinden in Gods Liefde… want daar ligt de sleutel van onze vragen…
Als je blijft geloven en vertrouwen in die Liefdevolle God.. dan blijf je in de boot tijdens de grote stormen in je leven…. je weet waar je hulp vandaan komt en dan merk je ook dat je dicht bij die bron moet blijven… en ook steeds die bron op moet zoeken… zodat je in die boot blijft verbonden met Zijn koorden van Liefde..
Wij mensen begrijpen niets van God..
God is zo groot… zo machtig.. Hij heeft ons geschapen.. zelfs onze haren op ons hoofd zijn door Hem geteld… dit kunnen onze hersenen helemaal niet bevatten… God overziet ALLES.. ons hele leven.. ook de toekomst… wij zien alleen maar een klein stukje van ons leven… het hier en nu… wij kunnen niet zien wat er in de toekomst gebeurt… God wel en als wij daarop durven vertrouwen, komt er rust en vrede… wetende dat je in Goede Handen bent en dat er uiteindelijk een geweldige toekomst voor je klaar ligt geeft zoveel rust…
Geloven gaat niet om Begrijpen, Geloven gaat om Vertrouwen!
Helaas is het vertrouwen in God vaak bij de mensen ver te zoeken… dit komt mede door wat ze meemaken.. hun twijfels of God wel Liefde is of Almachtig, verklaren ze door te zeggen… “Als Hij Liefde en almachtig is, zou Hij nooit de aarde hebben geschapen”.. helaas gebeuren er vreselijke dingen en is er vreselijk veel haat… maar hier heeft God geen debet aan..
Soms maak je heftige dingen mee door keuzes die je zelf maakt en soms kun je er ook niks aan doen en kom je in situaties door keuzes die anderen maken… wij leven natuurlijk nog steeds in een gebroken en vijandige wereld, waar nog steeds dood en verderf heerst… Hij heeft de dood en het kwaad overwonnen maar dat mogen we zien als we bij Hem in de Hemel zijn… tot die tijd hebben we nog wel met dood en kwaad te maken..
Je kent misschien het verhaal van de kapper… Bestaat God wel? moet je echt even lezen! Als je dit gelezen hebt dan kun jij je zelf afvragen hoe jij tegen de wereld aan kijkt en wat er in gebeurt… 1 van de redenen is dus dat de mensen God niet opzoeken…
In het Oude Testament staat in Exodus 33:22 “En het zal gebeuren, als Mijn heerlijkheid voorbijtrekt, dat Ik u in een kloof van de rots neer zal zetten en u met Mijn hand zal bedekken totdat Ik voorbijgegaan ben”
In het oude testament mocht Mozes meemaken dat God er was in de woestijn… God liet zichzelf zien… Mozes zag hier de achterkant van God.. maar in het nieuwe testament heeft Jezus laten zien wie God is aan de voorkant…
In Exodus 34:6 staat “De HEER ging voor hem langs en riep uit: ‘De HEER! De HEER! Een God die liefdevol is en genadig, geduldig, trouw en waarachtig”God had zich laten zien aan Mozes in de woestijn… God is er altijd… God is de enige constante persoon…er is niets veranderlijker dan de mens maar God blijft altijd dezelfde… veranderd nooit… God is niet afhankelijk van zijn humeur of gemoedstoestand…
Wij leven in een tussentijd… ook wel woestijntijd genoemd.. tussen de Hemelvaart en de terugkomst van Jezus… Mozes moest ook 40 jaren in de woestijn doorbrengen en zo is het ook met ons… ook wij leven regelmatig in een woestijn… maar in die woestijn laat God zich wel regelmatig zien door wonderen en tekenen… Hij grijpt best wel vaak in alleen zien wij het niet altijd en merken wij niet altijd op dat het God was… en sommige dingen zien wij pas achteraf… achteraf zien wij vaak dat het God was die daar in die heftige situatie was… Hij laat ook de wonderen en tekenen af en toe zien zodat wij vol houden.. .als wij een wonder meemaken dan mogen we even een glimp opvangen van de Hemel…
God is voor altijdLiefdevol, Genadig, Geduldig, Trouw en WaarachtigenHijgaat ook met ons om inLiefde, Genade, Geduldig, Trouw en Waarachtig!
Alle antwoorden worden gevonden in wie Hij is…
Als je het verhaal leest van de Samaritaanse vrouw wat staat in Johannes 4 dan zie je Gods grote Liefde voor deze vrouw…
God beantwoord al onze vragen maar wij verstaan Hem vaak niet omdat wij niet die volmaakte Liefde ten volle begrijpen.. Gods Liefdes taal is te groot voor ons mensen om te verstaan… we kunnen het aannemen en geloven maar niet bevatten….
Liefde en Vrijheid horen bij elkaar..
God geeft ons vrijheid omdat Hij ons een eigen wil heeft gegeven…God is een God van Liefde en niet een dwingende God… Hij wil graag een relatie met ons en had gehoopt dat de liefde wederzijds zou zijn… maar de ellende is begonnen doordat wij in het begin (Adam en Eva) ons eigen weg zijn gegaan… de liefde was niet wederzijds…
Helaas weten wij zelf altijd zo goed wat Goed en niet Goed voor ons is.. en verleggen wij ook steeds onze grenzen… hiermee halen wij ons, en de wereld vaak veel ellende op de hals…
Daarom is het belangrijk om dicht bij Hem te blijven.. naar Hem te luisteren.. te bidden en te lezen in de bijbel wat Hij van je wil.. en zoals het kinderliedje van Elly en Rikkert zegt..“Als je bidt zal Hij je geven. Als je klopt aan de deur. Zal Hij opendoen. Als je zoekt dan zul je ’t vinden. Halleluja. Halleluja, halleluja, halleluja”
Het bestaan van het kwaad in deze wereld is het bewijs van Gods Liefde voor ons… door dat Hij ons Vrijheid gaf… Vrijheid in eigen keuzes… Echte Liefde nodigt uit en wacht op antwoord… God wacht op ons.. Zonder keuzevrijheid is er geen sprake van Liefde… en daar lag een risico in, maar God wist dat en God heeft ingegrepen door Jezus te sturen… zodat er herstel kon komen tussen God en ons… dat het liefdeskoord weer versterkt kon worden..
En dan mag je Gods Liefde beantwoorden door te doen wat Hij van je vraagt, door gehoorzaam te zijn aan wat Hij zegt… en eigenlijk wil je niets liever is mijn ervaring als je Gods Liefde beantwoord… Hij bepaald wat Goed en Kwaad is wij niet… God geeft juist richtlijnen aan.. grenzen… zodat wij weten wat wij kunnen doen om volledige vrijheid te kunnen ervaren… ik merk dat ik die grenzen wel prettig vind.. het geeft mij houvast in soms ingewikkelde situaties..
Gelukkig ben je niet alleen als christen… wij hebben juist elkaar nodig om te ontdekken wie Hij is… en om bemoedigt getroost en opgebouwd te worden.. om gesterkt te worden in ons geloof… zodat wij steviger staan in deze wereld… en tegen een stootje kunnen… en het is zo fijn om juist met je mede christen vrienden op deze ontdekkingstocht te gaan… het geeft zoveel meerwaarde.. en juist dan kunnen wij beter weerstand bieden aan de situaties die op ons pad komen.. want die vrienden kunnen met je mee bidden als je door een heftige periode gaat… en echt het werkt… maar de eerste keren moet je best wel over een drempel om te vragen maar ooo wat is het fijn als je merkt dat door gebed er wonderen gebeuren en jij je gedragen voelt… en dan ervaar je ook rust en vrede omdat je merkt dat je niet alleen hoeft te strijden… God geeft vrienden.. medestrijders.. en Hij zelf is er ook bij… Hij strijd voor ons en met ons!
Waarom geeft God ons zoveel vrijheid?
Voor God is een Liefdevolle relatie met jou veel belangrijker dan dat jij je eigen weggaat…
God wil alleen een relatie met ons aangaan op basis van vrijwillige liefde… en Hij blijft kloppen tot jij opendoet… Hij houdt zoveel van ons en heeft zoveel geduld met ons.. Hij blijft je hele leven op je wachten… en staat totdat jij je laatste adem uitblaast met wijd open armen op je te wachten tot je thuis komt!
Helaas leven we nog steeds in een gebroken en vijandige wereld.. De satan bestaat… God zij dank is de dood overwonnen door Jezus, maar de invloed is er nog steeds… En omdat de dood is overwonnen mogen wij in die vrijheid gaan staan en Hem aanroepen en uitgaan om van Hem te getuigen.. dat is onze opdracht, ondanks je omstandigheden..
Er staat niet in de bijbel dat God eerst wonderen en tekenen doet en dat we er dan op uit moeten trekken om te getuigen… nee er staat in Handelingen 14:3 dat “Paulus en Barabbas geruime tijd in de stad bleven en spraken vrijmoedig over Gods woord, vol vertrouwen in de Heer, die de verkondiging van zijn genade kracht bijzette door hen tekenen en wonderen te laten verrichten” dit betekend dat wij de opdracht hebben om te getuigen van zijn grote Liefde en dat God het zal bekrachtigen door wonderen en tekenen..
Waarom grijpt God dan nog niet in…
God grijpt nog niet in omdat Hij verkiest om met ons te lijden totdat elke mens een keuze heeft gemaakt… en als Hij terug komt dan grijpt God in…
God kiest het tijdelijke lijden van ons, boven voor eeuwig verloren gaan van alle mensen…
Daarom grijpt Hij nog niet in… maar Hij roept ons op om te getuigen met jou gaven en talenten…en ieder mens heeft gaven en talenten van Hem gekregen… en vraagt ons ze te gebruiken zodat iedereen van Hem hoort en er niemand verloren gaat…
God heeft dit zelfs gezegd in zijn woord want in 2 Petrus 3:15a staat: “De Heer is nog niet gekomen. Dat is omdat hij jullie de kans wil geven om gered te worden. Vergeet dat niet!”
Vergeet dus nooit waarom God wacht, Hij geeft ons nog de tijd om andere mensen te vertellen dat Christus hun wil redden… dat is onze Grootste opdracht hier op aarde.. en dat hoeft niet ver weg… dit kun je al dicht bij doen.. in je gezin.. in je familie..
Tot Hij terug komt moeten wij in de wereld, de stad, je dorp, op je werk, in je familie je plaats innemen die God je geeft om van Hem getuigen, met mensen te bidden voor genezing… mensen bevrijding te brengen dat is onze opdracht op deze aarde.. en Hij geeft je wijsheid, kracht en vrijmoedigheid als je Hem daar om vraagt!
Als God een wonder doet is dat een glimp van God in onze duisternis!
Een geweldige citaat wat werd aangehaald is van Dr. Kraan, CWN.. dit kwam zo bij mij binnen en was een cadeautje van Hem voor mij en bevestigd wat er steeds in mijn leven gebeurt…
CITAAT: ‘Als Jezus zegt: ‘Het is volbracht’ dan is het goed te bedenken dat “herstel” (Genezing) ons ten volle is geschonken, maar dat we het in termijnen krijgen uitbetaald. We hebben een voorschot ontvangen (arrabon) van wat in volheid komen gaat ‘… De krachten van de toekomende eeuw doen ons verlangen naar de uitbetaling van de laatste termijn: het herstel van alle dingen!’ (Dr. Kraan, CWN)
Wauw wat een bemoediging en wat een uitzicht naar een Geweldige Toekomst!
In 2 Petrus 3:9 staat dat Hij nog wacht; Hij wacht omdat hij geduld heeft met jullie! Hij geeft iedereen de kans om een nieuw leven te beginnen. Want hij wil dat iedereen gered wordt”. Dat is waarom God nog wacht… dat is Liefde!
Waarom beschermt God ons niet!
Dit was een punt waar ik heel erg mee worstel… in mijn leven is al zoveel onrecht gebeurt en nog is het leven oneerlijk…
Een terug blik… Ik heb mijn man na 30 jaar weer terug gekregen van God.. (vroeger als tieners verkering gehad) ik had gebeden dat ik graag weer een man wilde maar dan wel een gelovige man.. en na een paar weken kwam mijn man op mijn pad.. ik zei tegen God.. alles best maar niet Hem… hij is mijn verboden liefde… mijn liefde waar ik zoveel verdriet om heb gehad… mijn liefde die onbereikbaar was… maar God had een ander plan en in 2014 zijn we getrouwd… net zoals wij in onze tienerjaren aan elkaar hadden beloofd…
En dan nu vier jaar later treft het noodlot je en krijgt hij een ernstige levensbedreigende ziekte… voorlopig Cadasil maar met zekerheid Vasculaire Dementie… en zoals wij het tot nu toe meemaken gaat het proces snel…. te snel…. ik moet hem opnieuw loslaten… het voelt of moet ik hem opnieuw terug geven… terug geven aan God.. nu op een andere manier loslaten… heftige manier… een manier die jij je ergste vijand niet toewenst… hoe oneerlijk kan het leven zijn…
En dan schreeuw ik het uit naar Hem.. waarom.. waarom laat U dit toe.. waarom grijpt U niet in… en dan blijft het stil.. maar langzaam aan laat God zien dat ik mag loslaten en overgeven.. God bewerkt mijn hart en geeft mij wijsheid en rust dat het oké is.. dat mijn man veilig is in Zijn armen… en dat mijn man een fantastische toekomst tegemoet gaat en dat God voor mij zorgt!!
Ik schrijf het hier nu zo makkelijk neer maar de worsteling die hier mee gepaard gaat is moeilijk.. heftig en kost veel tranen… Gelukkig mag ik dan denken dat Hij mijn tranen op vangt en mijn zaadje Vreugde er mee bemest zodat die mag gaan groeien…
En helaas ben ik niet de enige die door heftige tijden gaan.. er zijn zoveel mensen, situaties, ziektes waar God niet ingrijpt..
Maar hoe veilig is deze wereld.. hoe eerlijk is deze wereld… we weten dat wij nog steeds in een gebroken en vijandige wereld leven… hier zijn we ondertussen wel achter gekomen… dus ja wat kun je dan verwachten.. dat zodra je christen bent geworden wij een leven krijgen die op rolletjes loopt? Dat ons niks kan overkomen??
Dan heb je het mis… het hoort bij dit leven!
Soms heb je er zelf schuld aan… bijvoorbeeld als je ergens bent waar je niet hoort te zijn en er gebeurt dan wat met je.. dan kun je je zelf een verwijt maken.. gelukkig is dan de Liefde van God de sleutel en als je naar Hem toe gaat en het recht zet en oprecht vergeving vraagt… is God een genadig God en mag je opnieuw beginnen.
Maar er zijn ook genoeg voorbeelden van mensen die er geen enkele schuld aan hebben wat hun overkomt.. neem die zendeling die samen met haar man in Gods bediening stond… zij stonden als zendelingen in een vreemd land in dienst van God en toch werd haar man voor haar ogen vermoord en zijzelf verkracht…
Wat verschrikkelijk, echt daar kun je ook geen verklaring voor vinden..
Dat is vreselijk en heftig, maar het is gebeurt door dat de dader een verkeerde keuze maakte en dan kom je weer bij je vrije wil uit… en omdat we in een gebroken en vijandige wereld leven hebben we ook te maken met verkeerde en slechte keuzes van andere mensen…
En waarom God dan niet heeft ingegrepen?!?… dat antwoord moeten we helaas schuldig blijven.. daarvoor is God niet te bevatten of te begrijpen… dan mogen we het bij God brengen en ook tegen Hem zeggen dat we er niks van snappen.. en dan mogen we met al ons verdriet bij Hem komen en Hij zal ons troosten als wij het uitschreeuwen naar Hem… zeg maar eerlijk dat je het niet meer weet…dat je er niks van begrijpt.. zeg dat maar eerlijk tegen Hem.. stort je hart uit voor Hem.. Hij is je vader… Hij hoort graag van je, wat er in je omgaat… Hij wil een relatie met jou.. juist dan is het belangrijk dat je Hem blijft vertrouwen.. dat Hij uiteindelijk alles zal laten mee werken ten goede…
Zoals in 1 Timotheüs 1:19 staat; Zorg dat je blijft geloven, en dat je van binnen eerlijk bent tegenover God. Sommige christenen vonden dat niet belangrijk. Daardoor is hun geloof nu verdwenen, net zoals een schip dat gezonken is.
Geloven is Vertrouwen!
En als jij jou situatie bij God brengt zal Hij jou vullen met liefde.. bakken vol Liefde tegenover welke situatie of gebeurtenis dan ook…
Liefde geeft ruimte… maakt God groter… en de Problemen kleiner!
Psalm 121 is een geweldige mooie bemoedigende psalm.. maar heel veel mensen lezen die psalm als een psalm waarin staat dat als christen niks kan overkomen… ook ik worstelde daar vaak mee.. want de praktijk is anders…
In psalm 121 staat namelijk dat Hij je voor alles zal bewaren… zelfs de zon zal je niet steken… Hij zal je beschermen.. maar zaterdag kreeg ik het antwoord… als je de een na laatste zin goed leest, in de vertaling die het dichts bij de originele Hebreeuwse tekst komt, dan lees je hoe die psalm eigenlijk is bedoelt!
God bewaart Zijn volk
Psalm 121
Een pelgrimslied.
Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren.
Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen.
De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw schaduw aan uw rechterhand.
De zon zal u overdag niet steken, de maan niet in de nacht.
De HEERE zal u bewaren voor alle kwaad,UW ZIEL ZAL HIJ BEWAREN!!!
De HEERE zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren, van nu aan tot in eeuwigheid.
Psalm 121 uit de Herziene Statenvertaling
Daar staat dus dat Hij onze ziel zal bewaren.. door alle stormen heen.. en het verschil met mijn ongelovige buurman is dat Hij mijn ziel bewaart… dat mijn Toekomst Zekerheid is..
En tot die tijd heeft Hij belooft; IK zal bij jullie zijn tot aan het einde van de wereld… en dan zal de laatste termijn van herstel plaatsvinden!!!
WAUW wat een belofte…. dus Hou vol!!!
Met deze belofte ben ik naar huis gegaan… wauw wat een geweldige bemoediging.. natuurlijk is het leven nog steeds niet makkelijk.. echt niet… maar door deze bemoedigingen.. ware opbouwende woorden… kun je er weer even tegen aan.. en hier mag ik ook steeds op terug vallen als ik het even niet meer weet…
Ik wilde hierover bloggen… om te getuigen van deze Liefdevolle God.. de afgelopen 2 maanden heb ik een aantal keren van God op mijn hart gekregen om door te gaan met bloggen.. van Hem te getuigen op deze manier… ik heb geen idee wie mijn blogs lezen… maakt mij ook niet uit.. al bemoedig ik er maar 1 mee… dat is genoeg!
Ik wil doen wat God van mij vraagt.. en dat is dat ik mag getuigen en zaaien.. en God begiet het en laat het groeien… zodat de oogst groot mag zijn!
Deze blog heb ik ook voor mijzelf geschreven zodat ik steeds weer kan lezen dat Hij bij ons is waar wij ook doorheen moeten.. en dat geeft Rust… bovennatuurlijke Rust en Kracht om door te gaan… en daardoor zullen we vol houden.. tot Hij terug komt of tot Hij ons ophaalt!
Herken je dat…. Vreugdetranen… Huilen van Vreugde…. of andersom… In je Verdriet Vreugde ervaren?!?!….
Het kan…
Wij gaan door een heftige tijd… een periode waarin er veel wordt gehuild… een periode waarin emoties door elkaar heen lopen.. heen en weer schieten.. jantje huilt, jantje lacht… en man wat is dat vermoeiend…
Doordat je allebei in een rouwproces zit… en allebei vaak overmand bent van verdriet is het een kunst om elkaar te blijven vinden… dit gaat met vallen en opstaan… soms zijn we zo overspoeld door verdriet dat het enige wat er dan nog overblijft is stil zijn en elkaar stevig vasthouden en gewoon verdrietig zijn.. het mag… elkaar laten merken dat de Liefde overwint!
Wij mensen denken vaak dat wij sterk moeten zijn… niet laten blijken dat je verdrietig bent…dat je het even niet ziet zitten… nee dat kan niet… wij leven helaas in een maatschappij waar vaak geen plek is voor verdriet.. ja eventjes maar dan moet je weer door hoor.. niet te lang in blijven hangen…niet gezond voor je…
Maar Verdriet mag er zijn, het is gezond… je kunt het beter maar toelaten dan je sterk houden en kop in het zand en doorgaan… want vroeg of laat komt het eruit… en vaak als het er dan uitkomt is het veel heftiger… een stevig potje janken lucht vaak op… je krijgt weer ruimte om door te gaan.. de tranen spoelen je ziel schoon.
Toen mijn man de voorlopige diagnose CADASIL kreeg dringt het eerst niet zo door… maar in die CADASIL zijn verschillende symptomen waaronder Dementie en dan kom je in de groep Vasculaire Dementie omdat CADASIL een erfelijke vaataandoening is…. je stopt het in eerste instantie wat weg en ach we zien wel… maar het moeilijke is dat je het ene moment merkt dat het best wel erg is, terwijl je een ander moment denkt zie je wel ik heb me vast vergist… en dan het volgende moment komt het weer pijnlijk binnen…
Je hebt verschillende soorten dementie en als je vasculaire dementie hebt dan besef je heel lang wat er mis gaat en daardoor heb je ook erg veel last van je emoties… je hebt je emoties niet meer zo goed onder controle… ik vergelijk het dan vaak met een flipperkast…en ja dat is zeer vermoeiend… voor mijn man maar ook voor mij…het is voortdurend schakelen… daarnaast merk je dat hij steeds meer de grip op de situatie verliest… wat hem erg onzeker maakt… en daardoor weer erg emotioneel en angstig….
Ga maar na… als je niet weet wat er allemaal gebeurt.. als je merkt dat je bepaalde dingen niet meer begrijpt… niet meer weet hoe iets ook al weer moest.. waar iets ligt… waar je bent en vul verder maar in… ik zou geloof ik ongelofelijk angstig worden… want wie moet je dan vertrouwen??
Wat ben ik dan blij dat wij een God kennen die wij kunnen vertrouwen.. die ons de weg wijst!
Maar ook dat is een proces… het is niet zo makkelijk dan dat ik het hier neer schrijf… dit is echt een proces met vallen en opstaan… soms is God voor onze menselijke gedachten zo ver weg… horen wij Hem niet… voelen wij Hem niet… en dan moet je op Hem vertrouwen… dat Hij het beste met ons voor heeft.. ondanks… ondanks dat hij straks misschien niet meer zijn eigen vrouw zal herkennen… zijn eigen kinderen… niet meer weet wat er gaat gebeuren… dat vooruitzicht is zo beangstigend… ook voor mij als partner… maar ik heb wel geleerd in dit proces om niet te ver vooruit te lopen… natuurlijk houd je rekening met… maar als je te ver vooruit kijkt dan raak je alleen maar meer moedeloos… juist nu is het belangrijk om met de dag te leven…
En als je er dan zo doorheen kan zitten.. als de angst je hart letterlijk en figuurlijk beklemt.. want angst doet wat met je hoor ook lichamelijk… dan mag je het uitroepen naar Hem… onze Rots… en dan komt Hij in jou wanhoop..
Ik heb al veel meegemaakt en steeds weer mag ik ervaren dat het zo is… maar het vraagt van ons elke keer weer een stap… naar Hem toe gaan die jou leven in Zijn hand heeft.. en wat geeft die zekerheid rust en veiligheid.. dan hoef ik niet meer bang te zijn… ja ik zeg hoef … want natuurlijk ben en blijf ik mens en slaat de angst mij nog vaak genoeg om het hart… nog vaak genoeg is er paniek in mij…
Maar ik ben blij en dankbaar dat ik een kind van God ben en dat de Heilige Geest in mij is komen wonen en mij steeds herinnert aan Jezus… aan de Rots… en dan tegen mij zegt met een fluister stemmetje.. zoek Hem.. roep Hem aan… ga zingen… ga bijbel lezen… ga bidden en vul zelf maar in
Toen de Here Jezus naar de Hemel ging heeft Hij ons een Trooster gestuurd… Iemand die altijd bij ons is.. in ons is.. die ons wijsheid geeft.. en ons dingen influistert… en dan is het aan ons of wij luisteren… of wij Zijn stem herkennen… en ook gaan doen wat Hij van ons vraagt… vaak spreekt de Heilige Geest tot ons maar willen wij het niet horen omdat wij vaak denken vanuit ons eigen kracht..
Zo beginnen wij nog steeds elke morgen met lezen en bidden… wij kiezen ervoor om ondanks onze omstandigheden Hem te blijven zoeken… en het mooie is… dat Hij zich dan laat zien.. dat Hij ons zoeken beloont…
Natuurlijk kun je dan dagboekjes gaan lezen over verdriet… over troost… logisch vanwege de situatie waarin je zit… maar ik kreeg heel sterk op mijn hart om het tegenovergestelde op te zoeken.. om juist gevuld te worden met iets positiefs… dus niet over Verdriet en Troost te gaan lezen maar over VREUGDE.. BLIJDSCHAP!!
Vond dit best wel vreemd dat dit in mij opkwam en wist ook niet wat het ons zou brengen… maar ik kan alleen maar zeggen dat er tot nu toe alleen maar Zegen uit voort komt… Zegen… Troost… Bemoediging…
Juist doordat wij de “Vreugde” opzoeken worden we blij.. worden we getroost… door Hem die Vreugde is!
Wij lezen vaak leesplannen van Bible.com… waar mooie leesplannen opstaan met overdenkingen die je als dagboek kunt lezen…
Vorige week zijn wij begonnen aan het leesplan Een Impuls van Vreugde
Hier lees je in de laatste verzen dat wie met tranen zaaien in Vreugde zullen oogsten… Dit is een prachtige bemoediging…
Geef niet op als je in de grootste ellende zit… als je neerslachtig bent… of als je groot verdriet hebt mee te dragen… want al die tranen die je hebt gehuild zal God omzetten in Vreugde!
Al zaait een mens onder tranen, hij zal oogsten in vreugde;
Vaak heb je veel meer ruimte voor vreugde als je ook de andere kant hebt meegemaakt.. als je intens verdriet hebt gekend.. als je door ellende bent gegaan…
Echt Vreugde is niet onmogelijk als je in diep lijden zit… als je te maken hebt met ondragelijk lijden.. op uitzicht dat je nooit meer beter wordt… of dat jou ondragelijk leed is aangedaan… want het staat in de bijbel en wel in psalm 126.… en dat Zijn Gods beloften aan jou… Hij is jou niet vergeten en wil samen met jou naar die diepe vreugde toe werken… de allermoeilijkste periode in jou leven kan de mooiste periode in jou leven worden… als jij jou situatie aan God geeft en op Hem vertrouwd dat Hij je situatie kan omkeren..
En zo mogen wij meemaken dat ondanks dat wij in deze verdrietige periode zitten… Hij ons diepe vreugde kan geven…want toen wij deze psalm lazen voelden we ons bemoedigd… getroost… kregen we weer Hoop… dat wat er ook gebeurt Hij onze situatie eens kan omkeren..
Menselijker wijs is er geen hoop op genezing want het proces gaat door… er zijn geen medicijnen of therapieën voor… onze enige hoop ligt daarom in Hem.. Hij alleen kan onze situatie nog omkeren… en daar bidden we elke dag voor…
En hebben we dan de zekerheid dat God dan ingrijpt??… nee… wij weten niet of Hij het gaat doen.. maar we mogen er wel op blijven hopen… Hoop/Moed verloren al verloren…
Wij zeggen Ja… samen zeggen wij Ja tegen het vertrouwen in deze God… dat ondanks onze situatie wij vol houden en doorgaan in het volle vertrouwen dan ons leven veilig is in Zijn handen wat er ook gebeurt..
Is het dan hopen tegen beter weten in?? Wederom zeg ik “Nee want gebeurt het niet in dit leven dan ligt er een eeuwige toekomst in het verschiet” dat is onze hoop!
Zijn wij dan niet meer verdrietig? Natuurlijk wel.. de last is zwaar.. onze weg is heftig… maar het is te dragen omdat Hij ons vasthoudt en in ons leeft.. het onderstaande lied is een prachtig lied wat ons verteld dat wij het zelf niet hoeven te doen.. maar dat wij door Hem leven!
U bent God, U bent wie U bent,
U blaast mij Uw adem in
Sta ik voor het heetste vuur, ik leef in U.
U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;
U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.
En dan hoeven we niet bang te zijn want: U bent sterk, zelfs al ben ik zwak;
U geeft kracht voor elke stap.
Sta ik voor het heetste vuur, ik weet:
Heer, ik leef in U.
Afgelopen donderdag ging ik vol goede moed naar het Radboud in Nijmegen… Voor een second opinion omdat de reumatoloog in Enschede beweerde dat er niks met mij aan de hand was en het allemaal tussen de oren zat… Helaas niets is minder waar…
Ik kwam in Nijmegen en na de gebruikelijke weeg, meet en druk gebeuren moest ik voor het eerste onderzoek… Een nagelriem onderzoek vanwege syndroom van reynaud…
Na dit onderzoek kreeg ik het gesprek met de immunoloog… Het was een ontzettend aardige arts, maar ook menselijk, ze nam mij ontzettend serieus… De reumatoloog had een brief meegestuurd over zijn bevindingen waar met grote letters mijn psychiatrische diagnoses in stonden… Dit was natuurlijk nu achterhaald en ik vertelde haar direct dat het niet klopte en overhandigde haar het bewijs… De brief van mijn oude psychiater met de verklaring dat mij psychische niks mankeert…
Tot mijn verbazing reageerde ze geschokt en ze zei… Dit kan niet… Dit is zo erg… Dat dit vandaag de dag nog gebeurt… Ik antwoorde zachtjes… Helaas wel… Ik was perplex… Wat deed mij dit goed… Een luisterend oor, een sociale arts, iemand die mij ook begreep.. Want ze pakte mijn dossier erbij en delete al de gegevens van de reumatoloog die niet klopten…
Ik werd er stil en verlegen van en dankte God voor dit wonder… Want voor mij is erkenning nog steeds een wonder…
Mensen… wat doet dat je goed!
Gehoord en gezien worden…
We liepen alles door van de afgelopen vijf jaar maar ook mijn verleden kwam aan bod…
Na ongeveer drie kwartier kwam de reumatoloog binnen en gingen ze brainstormen over wat ze gezien en gehoord hadden… Vond het erg fijn en bijzonder dat ze dit deden in het bijzijn van ons.. En na met elkaar 1 uur durend consult kreeg ik een diagnose…
Zeer waarschijnlijk is het SLE maar welke variant of vorm is de vraag… Ik wordt in ieder geval behandeld voor SLE ook al zou mijn bloed nog niet helemaal mee doen.. Op basis van mijn verhaal en klachten is het de auto-immuunziekte Systemische Lupus Erythematodes (SLE)
Dit was wel even slikken… Aan de ene kant fijn dat ik eindelijk een diagnose heb en de zoektocht nu ten einde komt… Aan de andere kant is het best een heftige diagnose.. Die ook een heftige behandeling vergt..
Hoe die behandeling er precies uit gaat zien is nog afwachten…. Wat ik wel weet is dat ik zware medicatie krijg zoals prednison waar ik niet tegen kan dus het wordt een zusje daarvan.. Maar daaruit blijkt al dat het een heel gepuzzel wordt en het een ware zoektocht is…
Na nog bloedprikken en de Schimmertest van de ogen gingen we weer naar huis…
Ook was ik blij dat ik niet meer terug hoefde naar Enschede waar ze mij zo schandalig hebben behandeld, dit was voor mij een enorme opluchting… De behandeling gaat in Zwolle plaatsvinden… Ook ben ik hier blij om omdat in Zwolle de artsen mij als eerste serieus namen…
Over drie weken wordt ik gebeld en hoor ik wie mijn arts in Zwolle wordt en welke variant ik heb en welke behandeling ze gaan starten..
Spannend en ik zie er als een berg tegenop… Die medicijnen ben ik niet blij mee… De bijwerkingen zijn niet mals… Maar goed hopelijk voor een goed doel… Ik heb niet zoveel keus… Mijn lichaam is erg ziek en moet behandeld worden… Doe ik dat niet dan komt het menselijkerwijs niet goed..
Ik zeg menselijkerwijs omdat ik ook weet dat ik een machtige God heb…
Maar wat is het heftig… En wat gaan wij weer een onzekere tijd tegemoet… Brrrr…
Ik zeg wij omdat dit ook niet makkelijk is voor mijn man.. Hij kan juist die onzekerheid niet meer hebben… Het is zo belangrijk voor hem dat er structuur, stabiliteit en regelmaat is… Helaas is dat met een aandoening als SLE erg lastig…
Het enige wat je dan nog kan doen is je blik naar boven richten en Hem om hulp vragen… Om wijsheid, kracht, rust en vrede… Maar toch ook weer om genezing…
Ik durf dat bijna niet meer te vragen… Dit hele gebeuren maakt mij ook in de war… Ik wordt van het ene hersteld en binnen no time staat er alweer wat anders voor de deur… Hoe kan dit… Dit kan toch niet… En dan slaat de twijfel toe…
Zijn die genezingen dan gewoon voor niks geweest? Zijn het geen genezingen geweest maar gewoon een flow van een dienst?
En toch mag en kan ik dit direct bestrijden en die aanvallen de deur wijzen.. Want God heeft mij wel degelijk aangeraakt… Hij heeft mij wel degelijk van ziektes genezen… Herstel gegeven van mijn verwonde ziel…
Dus mij uitstrekken naar deze Genezende God blijf ik doen, ook voor mijn man!
Ik houdt vast aan Zijn belofte dat Hij afmaakt waar Hij mee is begonnen… Hoe, wat en waar laat ik aan Hem over!
En waarom dit steeds gebeurt.. Ik weet het niet… Heb mijzelf voortdurend onderzocht, beleden, dingen bij God gebracht, vergeving geschonken aan de personen die mij leed hebben aangedaan maar ook mijzelf vergeven, mijzelf geaccepteerd, God gevraagd of er nog dingen zijn… enz. enz….
En als dat oke is en God geen antwoordt geeft, mag je God ook om rust vragen en aannemen dat het tussen jou en God goed zit… en dan proberen los te laten en te denken dat het gewoon de gebrokenheid van deze wereld is…
Er zijn zat mensen die genezen van kanker en jaren later toch nog aan kanker overleden omdat een andere soort terug kwam… En waarom…
Omdat we nog steeds in een gebroken wereld leven met een gebroken lichaam… Deze wereld heeft nog steeds een verlosser nodig…. Ons lichaam heeft nog steeds een nieuw lichaam nodig… En als Jezus terug komt, als er een nieuwe hemel en aarde komt dan pas zal de gebrokenheid verbroken zijn…
Tot die tijd moeten we proberen vol te houden… Ziende op Jezus…
Makkelijk…. NEE… Strijden… JA…
Ik ben soms zo moe… Moe van mijn eigen beperkingen, moe van de ziekte van mijn echtgenoot, die veel energie kost in het omgaan ervan…. Het bijsturen… Aansturen.. Regelen… Omdenken.. Aanpassen..
Het is een verschrikkelijke ziekte… Je staat zo vreselijk machteloos want je kan er niks tegen doen… De ziekte is een sluipende killer… Beetje bij beetje… Stapje voor stapje levert hij in… En ik kijk toe hoe dit venijn het leven uitvaagt…
Gelukkig zijn er af en toe ook goede dagen… Waardoor ik soms zelfs wel eens twijfel en denk… Ach heb ik het dan toch verkeerd gezien.. Terwijl enkele uren later er weer wat gebeurt waardoor je weer met de neus op de feiten wordt gedrukt…
Helaas is het voor omstanders nog moeilijk te begrijpen en te doorgronden.. Als ze even op bezoek komen dan valt het niet op omdat mijn man heel goed nog kan verbloemen en compenseren waardoor soms niemand wat merkt… Alleen na het bezoek kan ik de scherven oprapen en is mijn man uitgeput van het zijn best doen… En moet hij direct gaan slapen om bij te tanken…
Wat ik dan vaak te horen krijg is dat het toch best nog wel mee valt…
Dit maakt mijn strijd eenzaam… Terwijl je juist die steun zo kunt gebruiken… Mensen nodig hebt die naast je staan.. Met je meeleven… Die je ook serieus nemen in wat jij ziet… Ik leef tenslotte 24 uur met hem… Wat ik trouwens met liefde doe… Heel veel Liefde…
Maar het kost mij heel veel… Daarnaast mijn eigen lichaam die niet mee wil werken maakt dat ik totaal afhankelijk ben van Gods kracht, troost, energie en wijsheid en Zijn LIEFDE….
Uit mijzelf kan ik dit echt niet en was ik allang onderuit gegaan…
Ik ben blij dat ik deze Geweldige Liefdevolle God ken…
Mijn hart vol liefde ging naar jou uit toen Ik het kruis voor jou droeg. Ik gaf alles, Ik gaf Mijn leven tot in de dood, en vraag je nu:
Wil je ruilen met Mij?
Ik droeg voor jou een doornenkroon, Ik kroon jou met Mijn liefde en trouw.
Ik werd bespuwd en bespot, Mijn woorden voor jou zijn altijd vol troost en bemoediging.
Ik werd afgewezen tot in de dood. Jij bent volledig geaccepteerd door je hemelse Vader, en voor eeuwig en altijd Zijn geliefde kind
Ik werd door God verlaten, Ik verlaat jou nooit, Ik zal altijd bij je zijn.
Ik kreeg de straf voor jouw zonden. Jij bent vrij, Ik vergeef jou alles. Je bent gereinigd door Mijn bloed.
Ik werd één gemaakt met jouw zonde. Mijn kleding werd Mij afgenomen, en Ik stierf naakt aan het kruis. Ik heb je bekleed met de kleren van Mijn redding, jij draagt de mantel van Mijn gerechtigheid.
Ik werd gegeseld en droeg de wonden. Nu ontvang jij Mijn genezing.
Ik werd tot een vloek gemaakt door te sterven aan het kruis. Jij ontvangt nu Mijn volle zegen.
Ik overwon de dood, Ik geef jou eeuwig leven, een nieuw leven; Ik leef in jou!
Dit alles deed Ik voor jou, omdat Ik oneindig veel van je hou!
Jezus Christus
Psalm 103:4 – Jesaja 53:3-5, 61:10 – Marcus 15:34
Johannes 19:2,3,23,24 – 2 Korinthe 5:15,17,21,8:9
Galaten 3:13,14 – Efeze 1:3-7 – Kolossenzen 1:20
Hebreeën 13:5 – 1 Johannes 3:1
We zijn 4 dagen verder na mijn ingreep van afgelopen donderdag…
De lymfeklier is verwijderd en de operatie is goed gegaan.. Blij en dankbaar kijk ik terug…
Maar wat werd ik de afgelopen dagen op de proef gesteld… Het was net of zei God… Vertrouw je mij… Vertrouw je mij echt?
Donderdag vertrok ik vol goede moed naar het ziekenhuis.. Daar aangekomen moesten we wachten tot ik aan de beurt was…
In mijn vorige blog #BESCHERMING #VEILIG had ik verteld dat ik bewapend met de brief over mijn erkenning en een brief van mijn coach naar het ziekenhuis ging.. Na een uur wachten kon ik mijn bedje opzoeken en werd ik klaar gemaakt voor OK..
De zuster was alles op haar gemak aan het invoeren maar ineens was daar een andere zuster die kwam en zei; ‘Ze kan naar de OK gebracht worden’…
Beproeving 1
Ik schrok… Had het operatiehemd nog niet eens aan, maar bovenal ik had mijn verhaal nog niet verteld over het triggeren van de narcose en waar die brieven bij hoorde… Slik… Dit was niet de bedoeling… ik merkte dat ik in paniek raakte… Ik dacht… Maar nu weten ze “het” niet.. Straks ga ik onder narcose terwijl “het” niet doorgenomen is… Mijn radertjes draaiden overuren en ik dacht… ‘ik moet wat zeggen’… Nu!!… of het wordt niks meer…
Ik stamelde iets van.. Eh… Ik heb hier nog twee brieven die voor jullie zijn en die wij voor de operatie moeten doornemen zodat jullie op de hoogte zijn.. De zuster zag mij aan en zei; ‘waar is dat dan van, moet de arts dat weten?’ Ik zei; ‘Nee is voor jullie, is voor na de narcose’ En ik begon heel vlug te vertellen….
Maar hoe vertel je iets in 2 tellen waar je eigenlijk meer tijd voor nodig hebt? Dit had best wel enige uitleg nodig… Ik hakkelde en stamelde en kon het niet meer in mijn hoofd op een volgorde krijgen om het te vertellen.. Het werd een chaotisch verhaal… Ik werd steeds zenuwachtiger en begon te zweten, de stress gierde door mijn lichaam… Tsjonge… wat stress en paniek met je kan doen…. En de zuster… Ze zei dat ze er niks van snapte.. Het erge was ik begreep dat ze er op deze manier ook niks van kon snappen.. Ondertussen waren we aangekomen in de holding maar nog geen stap verder…
De verpleegkundige van de holding kwam en de zuster moest het overdragen.. Ja toen kwam het, want zei ze… Er is nog iets… Heb hier twee brieven maar geen idee wat we er mee moeten… Misschien kan ze dat zelf uitleggen.. Ik zuchtte en dacht… Gelukkig krijg ik nog even wat tijd…
Vlug mijn gedachten ordenen… schietgebedje… en bedenken hoe vertel ik het kort en bondig… Pfff een hele opgave voor mij…
Maar gelukkig ik werd rustig en God gaf mij de woorden om het uit te leggen… De verpleegkundige was meteen erg begripvol en maakte een samenvatting van wat ik zei..
Misdiagnoses… waardoor verkeerde medicatie gehad, waardoor nu allergische reacties op narcose enz. En als er iets gebeurt geen extra medicijnen maar je coach bellen…
Door dat de verpleegkundige begripvol en rustig reageerde had dit een positief effect op mijn stress en de adrenaline daalde en ik werd rustiger…
Maar de stress had mij niet goed gedaan zo vlak voor de operatie.. Mijn lichaam reageerde direct met verkrampingen.. Dystonie reageert namelijk op stress…. En Stress Ja dat was er..
Ik probeerde afleiding te zoeken door in gesprek te blijven met de verpleegkundige zodat ik afleiding had en de dystonie en de pijn minder ervoer..
Maar na deze eerste beproeving kwam er nog een tweede..
Beproeving 2
Na een kwartiertje kwam de arts die mij ging opereren met de anesthesioloog en assistentes om mij op te halen naar de OK.. Hij blies direct van de hoge toren door voortdurend te roepen; ‘Opschieten.. Maak eens een beetje haast…heb niet de hele dag de tijd’.. Dit geschreeuw ging met de nodige arrogantie gepaard en was erg voelbaar.. De verpleegkundige mopperde dat zij niet zo snel kon… Maar daar werd aan voorbij gegaan en ik werd in allerijl meegenomen de OK in..
En hier gebeurde iets waar ik nog steeds stomverbaasd over ben..
De procedure van vragen begon en de arts vroeg mij wat er moest gebeuren, ik vertelde dat de lymfeklier aan de rechterkant er uit gehaald moest worden… Hij keek, voelde en zei; ‘Dat ga ik niet doen.. Dit is klinkklare onzin… Ik heb ook zo’n ding daar zitten… Is grote onzin om hem eruit te halen… Heeft geen zin.. 9 van de 10 keer komt er niks uit… een onnodige operatie… Ik ga dit wel even fiksen want dit ga ik niet doen’… en hij liep weg…
Slik… Hoor ik dat goed? Onnodige operatie, geen zin, onzin? Ik raakte in de war en dacht… Geen operatie, geen narcose, geen….
Maar de anesthesist ging gewoon door met de voorbereidingen, en vertelde mij wat er verder ging gebeuren. Ik dacht “hoezo?!?” Komt er dan toch nog een operatie? Een narcose? Hij wil mij toch niet opereren?!?
Na ongeveer 5 minuutjes kwam de arts weer terug, hij had namelijk, na dat hij weg was gegaan, achter in de ruimte staan praten en overleggen. Hij kwam naar mij toe en sloeg een hele andere toon aan dan de eerste keer… hij werd erg vriendelijk en zei; ‘Nou Mevrouw, we gaan de lymfeklier verwijderen en dat is zo gepiept’.
Mijn maag draaide om en ik wist het nu helemaal niet meer… het vertrouwen in deze arts was totaal naar het 0 punt gedaald!
Ik merkte dat de twijfel bij mij toesloeg… Had het eerste gesprek niet plaatsgevonden? had ik het gedroomd? En wederom betrok ik het direct op mijzelf… gelukkig herkende ik het meteen en kon ik deze leugen per direct wegsturen en ook het schuldgevoel wees ik de deur… IK BEN NIET GEK!!! ik weet drommels goed wat hier gebeurd…
Mmm… die cursus “Als muren vallen” doe ik niet voor niets dacht ik bij mijzelf…
Ik kreeg steeds meer een nare bijsmaak van dit hele gebeuren… Eigenlijk wilde ik helemaal niet meer geopereerd worden…Mijn gevoel en lichaam zeiden “Vluchten” “Rennen”… Maar ik durfde niet…. Wist überhaupt niet eens wat ik nog kon zeggen, of inbrengen voelde mij zo klein en nietig… en klapte helemaal dicht… men nam mij zo NIET serieus, alle blauwe plekken kregen een dreun AU….
Pffff… Dit was toch eigenlijk te bizar voor woorden… Ik moest mij toevertrouwen aan een arts die het hele gebeuren onzin vondt?? Dit kon ik niet… Oooo wat moet ik doen… als dit maar goed komt dacht ik… Heer help!
Mijn hart en mijn gedachten riepen al voortdurend de Heer aan door middel van “Schietgebedjes” want ik wist dat er 1 Iemand was waar ik naar toe kon gaan die mij wel serieus nam en dat was de Here Jezus… En door dat al mijn veiligheid om mij heen weg viel begon ik te bidden… “Heer als het onzin is, als de operatie niet Uw wil is, of niet nodig is.. wilt U dan dit hele circus stoppen? Maar als het moet gebeuren wilt U dan maar het roer hier overnemen?”
Alle zekerheden om mij heen waren weggevallen… Het enige wat er nog was, was de zekerheid dat God mijn leven in Zijn handen had.. Op wie ik kon vertrouwen… Ik herhaalde steeds in mijn gedachten de woorden “Maar wat er ook gebeurd, Ik hou van U en U bent hierbij… En God antwoordde en zei tegen mij als een cadans in mijn gedachten… ‘Ik hou van jou’ ‘Ik hou van jou’
Met deze woorden en gedachten kon ik mij uiteindelijk toevertrouwen, niet aan de arts die mij ging opereren, maar aan mijn Heer die er bij blijft ook als ik mijn ogen sluit!
Na een uur werd ik weer wakker op de uitslaapkamer..
De anesthesist kwam bij mij en vertelde dat de operatie goed geslaagd was, de lymfeklier was naar volle tevredenheid verwijderd…
Ik dacht gelukkig dan is dat in ieder geval goed gegaan, hiervoor was ik tenslotte ook gekomen..
Ondanks deze bizarre ochtend wat al zeer stressvol was, kwam voor mij nu nog een spannend gedeelte… Hoe zou mijn lichaam gaan reageren… ik maakte mij daar best wel een beetje zorgen om omdat ik voor de narcose mijn portie stress zeer zeker had gehad en daardoor de uitwerking nog wel eens heftiger kon verlopen… Maar ik zei direct tegen mij zelf… geen zorgen voor de dag van morgen… eerts maar even afwachten.. misschien valt het wel reuze mee….
De uren dat ik langzaam wakkerder werd ging het eigenlijk best goed… Geen gekke dingen… psychisch of lichamelijk… Na een paar uurtjes mocht ik weer naar de afdeling..
Er viel een last van mij af… ik was zo blij en dankbaar dat ik mij zo goed voelde… na zo’n stressvolle ochtend!
Op de afdeling mocht ik gelukkig weer wat eten en na 2 uurtjes kwam de verpleegkundige en ze zei… ‘Volgens ons gaat het goed met u en mag u wat ons betreft u aankleden en lekker naar huis gaan’…
Ik was erg blij dat ik weer naar huis mocht, weg uit deze onveilige situatie, heerlijk terug naar mijn eigen vertrouwde veilige Thuis!
Thuisgekomen voelde ik mij prima… Bijna geen pijn en geen klachten qua Dystonie of geestelijk in de war zijn… Ik dacht bij mijzelf; ‘Zou ik er nu dan eindelijk een keer goed doorheen rollen?’
De nacht kwam, maar de slaap was ver te zoeken… We zijn nu 4 dagen verder en de narcose heeft mijn slaapprobleem een stuk erger gemaakt… Als ik 3 uurtjes pak dan is dat veel…
De volgende dag trok de narcose verder mijn lichaam uit en dan neemt je lichaam de regie weer over, en toen ging mijn lichaam toch nog protesteren… en kwam er toch nog een dystonie aanval… achteraf bekeken kon het eigenlijk ook niet uitblijven… ik had tevroeg gejuicht…
Na dat ik Baclofen ben gaan slikken voor de Dystonie en het wonder van Oktober 2017 heb ik niet meer zo’n Dystonie aanval meer gehad….
Ooo wat is dit pijnlijk… Wat zijn die verkrampingen en spasmen lastig en vreselijk pijnlijk… het vervelende is dat je er totaal niks aan kan doen.. overgeven en loslaten en hopen dat de aanval snel voorbij gaat..
Ik kwam er achter dat je geest best wel raar in elkaar zit… Als je namelijk al een poosje weinig tot bijna geen verkrampingen of spasmen hebt gehad, vergeet je al snel hoe pijnlijk een Dystonie aanval ook alweer was… Maar ik weet nu weer hoe een heftige dystonieaanval voelt…
Ik baalde natuurlijk wel.. Had toch stiekem gehoopt dat het goed zou gaan… Maar de teleurstelling kon ik goed handelen en relativeren, want ik was er toch wel een klein beetje op voorbereid en daardoor bleef ik erg rustig… Ik kon mijzelf direct geruststellen en zeggen dat het zeer waarschijnlijk tijdelijk is.. Als de narcose helemaal uit mijn lichaam is zal ik steeds minder klachten ervaren… Hier hield ik mij aan vast… En ik slik natuurlijk nog steeds Baclofen en die zal zijn werk ook doen…
En gelukkig deed de baclofen zijn werk want na 1 dag was de grote aanval verdwenen en had ik alleen nog kleine spasmen en verkrampingen.. Mijn lichaam werd in de loop van de tweede dag steeds ontspannender…
Door de Dystonieaanval van de afgelopen 2 dagen heb ik nu wel vreselijke spierpijn… Alsof ik fanatiek aan het sporten ben geweest… Marathon gelopen.. de Mount Everest beklommen… ach je herkent het vast wel… Maar gelukkig gaat spierpijn weer over!!! 😘
Mijn lichaam is nog wel steeds behoorlijk van slag en ontregeld.
Narcose… Het is en blijft vergif….
Goed drinken en rust pakken…
As donderdag krijg ik de uitslag van de lymfeklier van mijn Hematoloog/Oncoloog… Maar wat ik nog wel wil doen, is de hele situatie omtrent de operatie aan mijn oncoloog vertellen… Want daar ben ik nog steeds verbaasd over.
Ik vind het eigenlijk zo onbeschoft wat de arts heeft gedaan op de OK… Je wordt geopereerd… dan is het toch de bedoeling dat je gerustgesteld wordt? Zodat je rustig de narcose ingaat… en je lichaam zo weinig mogelijk stress ervaart?!?!
Tjonge wat schudde de grond weer onder mijn voeten die dag… ‘Alles’ viel weg.. Maar Hij was daar, Hij.. bij wie ‘Alles’ aanwezig is en waar ‘Alles’ altijd hetzelfde blijft, wat er ook gebeurt… die je volledig kan vertrouwen!
Ik vraag mij eerlijk gezegd soms wel eens af waarom er bij mij vaak van die gekke vreemde dingen gebeuren… bij mij gaat eigenlijk nooit iets zoals het hoort… volgens het “boekje”
En dan moet ik aan de woorden van mijn vader denken… “Het is een bijzonder kind en dat zal ze altijd blijven!”
Maar ik mag wel merken dat ik steeds iets sterker de strijd inga en er elke keer nog weer sterker uitkom..
Hierdoor weet ik dat mijn identiteit meer en meer in de Here Jezus komt te liggen en dat ik steeds meer en meer mag groeien…
Wel met vallen en opstaan, struikelend achter Jezus aan…
En dan durf ik zonder naast mijn schoenen te gaan lopen, zeggen dat ik best een beetje Trost ben op mijzelf… Trost op mijn groei, Trots op MIJZELF!!
Wat bijzonder om dit vandaag als tekst van vandaag in je mail te ontvangen.. God weet precies wat wij nodig hebben..
Een spannende dag vandaag, om 8.00 mij melden in het ziekenhuis… operatie voor het verwijderen van een lymfeklier in de hals…
Hij wordt verwijderd… Eindelijk verlost van mijn vervelende klier… Wel spannend omdat een operatie met algehele narcose altijd een trigger is voor mijn lichaam en geest..
Loslaten en overgeven in de wetenschap dat mijn God de controle heeft… Extra spannend is dat het een nieuw ziekenhuis is voor mij qua opereren en mijn probleem; Ik heb geen vertrouwen in dit ziekenhuis..
Waarom…
Omdat dit ziekenhuis mij niet serieus neemt, en niet erkend dat mijn verleden één groot misverstand is… Maar ik heb mij gewapend met de brief van mijn psychiater en mijn coach… En met mijn Heer aan mijn zij moet ik ook hier de overwinning ook binnen kunnen slepen toch?!?
Maar ik merk aan mijzelf dat het mij wel de nodige spanning oplevert… Je overgeven een een voor jou onveilige situatie… Dat voelt gewoon niet oké…
Maar goed… Niet bang zijn… Vertrouwen dat er 1 Iemand voor je strijd… Ik hoef het niet zelf te doen… Hij heeft mij erkenning en gerechtigheid gegeven dus zal Hij ook voor de rest zorgen..
Dat is geloven… Niet zien en toch geloven en vertrouwen dat het goedkomt.
Ik hoop en bid dat het allemaal goed mag gaan en de nasleep van de narcose niet te heftig is..
Maar in dit alles mag ik bemoedigd worden met de tekst van vandaag!
Als je bescherming zoekt bij de Allerhoogste God, ben je helemaal veilig. PSALMEN 91:1 BB
Maak jij dat ook wel eens mee… dat een bemoediging of iets dergelijks op het juiste moment voorbij komt?
Ja ik ben stil… ik ben eigenlijk nog steeds verbaasd en verwonderd… verbaasd en verwonderd dat het nu eindelijk erkend wordt, bevestigd wordt van mijn vele missdiagnoses gekregen in de psychiatrie..
Iedereen die mij een beetje volgt en mijn blogs lezen weten dat ik al heel lang strijd tegen mijn verleden… tegen mijn misdiagnose… dat artsen mij bij de eerste kennismaking al in een bepaald hokje hebben gestopt en direct al hun oordeel klaar hebben..
Nu daar is bij deze (hopelijk) voorgoed een einde aan gekomen… ik zeg hopelijk want nu is de strijd nog om al mijn dossiers wat bij vele ziekenhuizen ligt te laten veranderen of te laten verwijderen, maar ik ben een stapje dichterbij..
Ik ben zo BLIJ en DANKBAAR… eindelijk ERKENNING!!
Al vijf jaar ben ik aan het strijden voor erkenning dat mijn psychiatrische diagnoses niet kloppen… dat men er enorm naast heeft gezeten…. dat al die verkeerd gestelde diagnoses nu eens verdwijnen en voor goed overboord worden gegooid.. maar wat was het een strijd… heb het vaak zelf geprobeerd bij verschillende artsen, als ik naar het ziekenhuis moest voor een lichamelijk probleem verdedigde ik mijzelf door voortdurend uit te leggen dat die diagnoses absoluut niet klopten.. maar dat was vechten tegen een systeem waar ik het nooit van zou kunnen winnen.
Al vrij gauw kwam ik er achter dat ik bij een psychiater moest zijn… deze specialist kon het veranderen… maar het was niet makkelijk om een psychiater te vinden die het goed kon beoordelen… omdat
Ik niet serieus werd genomen door al die diagnoses die met dikke rode letters bovenaan op mijn dossier staan
Dat artsen al een oordeel klaar hebben voordat ze mij gezien hebben…
Dat artsen niet toe willen geven als ze het verkeerd ingeschat hebben.
Ik ben in mijn psychiatrisch verleden door verschillende psychiaters behandeld helaas (mis) behandeld.. dus ik dacht: “Ik moet eigenlijk terug naar de psychiater die vanaf het begin in MIJ geloofde.
Toen ik na mijn scheiding in 2010 een half jaar later een psychiater opzocht, met de vraag of hij mij van de medicijnen af wilde halen was er geen psychiater die dit aandurfde… De diagnoses die ik had waren niet mis en daar kwam je normaal gezien ook niet meer vanaf en zonder medicatie heb je dan ook geen leefbaar leven… dus zeiden ze dit kan niet…je zit al veel te lang aan deze heftige medicijnen en als je stopt val je onherroepelijk terug en dan moet je weer opgenomen worden.. ik kon bij hoog en bij laag beweren dat het niet zo was, dat het misdiagnoses waren en dat er heel wat anders had gespeeld in mijn leven dan wat iedereen binnen de psychiatrie dacht… maar mij geloven “een leek” en eindelijk eens naar mij luisteren, nee ho maar… maar ik had “geluk” mijn oude psychiater ging heel binnenkort met pensioen dus moest ik naar een andere psychiater… en die zei: “Weet je wat… we gaan het gewoon proberen.. ik geef je het voordeel van de twijfel en lukt het niet dan heb ik je zo weer aan de medicijnen” Ik zei: “Deal”
En zo kon ik mijn medicijnen afbouwen en na 2 jaar was ik clean… het was geen leuke periode maar achteraf zeer de moeite waard… en nu na vijf jaar nog steeds geen enkele terugval of medicijn… maar een heel NIEUW LEVEN!!
Dus ik moest terug naar die psychiater maar hoe kom je daar… want als jij je namelijk weer meld bij de psychiatrie, kom je gewoon bij het aanmeldcentrum en wijzen zij jou een arts toe.. meestal ook nog een arts in opleiding en zelden zie je een echte psychiater…
Ik heb er veel voor gebeden… en God gevraagd voor gerechtigheid.. maar heb het op een gegeven moment opgegeven omdat ik merkte dat er geen deur openging en het koste mij zoveel energie wat ik niet meer had… en God had tegen mij gezegd… Ik zal voor je strijden… Ik ben jou bevrijder… Mijn overwinning is blijvend.. zoals Jesaja 51:6-8 zegt:
Kijk eens omhoog naar de hemel. En kijk naar de aarde hier beneden. Misschien zal de hemel verdwijnen, zoals rook verdwijnt. Misschien zal de aarde vergaan, zoals een oude, versleten jas vergaat. En misschien zullen de mensen allemaal sterven. Maar de bevrijding die ik breng, zal altijd blijven. De overwinning die ik geef, zal nooit verdwijnen. 7 Luister naar mij, mijn volk. Jullie kennen mijn regels. Jullie denken veel aan mijn wetten. Wees niet bang voor mensen die je beledigen en vernederen. 8 Want zij zullen verdwijnen, als een oude jas die langzaam vergaat. Maar de overwinning die ik geef, zal altijd blijven. De bevrijding die ik breng, zal nooit verdwijnen.’
Hierdoor kreeg ik rust en kon ik het loslaten… maar sinds ik in Twente ben komen wonen kreeg ik een nieuwe christelijke coach die met mij mee loopt in het leven en mij helpt en bijstaat in de dagelijkse dingen… en zij geloofde in mij en ging met mij de strijd aan… we hadden er beiden niet veel vertrouwen in want wisten hoe moeilijk en lastig het is om überhaupt contact te krijgen met die ene psychiater maar we gingen samen de strijd aan…
Eerst uitzoeken waar hij op dit moment werkte… en toen bellen… we kregen contact maar moesten maar een verwijsbrief sturen naar volwassenen psychiatrie… dat vreesden we al maar zagen ook dat we geen andere keus hadden, dus op hoop van zegen eerst maar naar de huisarts voor een verwijsbrief.. dit ging wonderlijk vlot, maar er gebeurde nog iets buitengewoons… meestal stuurt de huisarts een brief rechtstreeks via het digitale systeem maar hij kon het niet vinden waar hij het naar toe moest sturen… dus gaf hij mij de brief mee en verwees mij terug naar mijn coach… zij kon het ook niet vinden en maar weer gebeld met de desbetreffende instantie waar die psychiater werkte.. ze kreeg de assistente van hem aan de lijn en die zei.. “Weet je wat.. ik geef je zijn 06 nummer” mijn coach was helemaal perplex… en ze heeft hem gebeld en gesproken… en oooo wat vonden we het spannend maar merkten dat God Zijn Zegen er op legde en hij zei” Ik moet overleggen of ik haar zomaar kan zien want ik ben psychiater op een behandelafdeling en zij komt eigenlijk voor een herdiagnose… maar ik bel je terug”… mijn coach dacht: “Nou dat zal wel niet gebeuren” maar wonder boven wonder dit was een psychiater die mee dacht en
mij wederom het voordeel van de twijfel gaf… en hij belde terug en vertelde hoe wij ons moesten aanmelden en waar de brief naar toe moest…
Ik was zo blij dat we al zover waren.. en nu moesten we wachten… maar dat hoefde niet lang want na 5 dagen werd ik gebeld dat de week er op hij een plekje had op zijn spreekuur…. nou ik kan je vertellen.. in mijn hele leven ben ik nog nooit blij geweest om naar een psychiater te moeten maar nu.. ik kon niet wachten… zo spannend maar zo verwachtingsvol… en op de een of andere manier wist ik dat het goed zou komen… want God zijn Zegen rustte erop… het is niet normaal dat ik gewoon zonder veel gedoe bij mijn oude psychiater kon komen.. en dan ook nog zo snel. God opende voor mij de deuren dus wat ook de uitslag zou zijn… Het is goed! Het zou in ieder geval een uitslag zijn waar ik mee verder zou kunnen.. Dat vertrouwen en geloof was bij mij 100%
En afgelopen woensdag was het zover… op naar mijn oude psychiater… zo spannend maar ik had er zo’n zin in…
Het was een onwijs goed gesprek… open en eerlijk.. met wederzijds respect… eindelijk werd ik serieus genomen…. eindelijk werd ik gehoord…. ik werd onderworpen aan een kruisverhoor… logisch hij moest wel zeker weten hoe het nou was en ook over mijn verleden… maar na anderhalf uur gesprek zei hij” Je hebt een heftig verleden achter de rug… je kunt wel een boek schrijven en misschien moet je dat ook gaan doen.. maar er is echt niks met jou aan de hand… er is teveel misgegaan.. ook binnen de psychiatrie.. maar al die diagnoses kloppen niet… jij hebt geen psychiatrische stoornis… jij bent gewoon kerngezond.. In geestelijk, sociaal, emotioneel en rationeel opzicht… ik was stil en dacht dat ik het niet goed hoorde.. ik dacht hoor ik dat goed.. is het echt waar… en omdat ik twijfelde vroeg ik, of ik niet nog een psychologisch onderzoek moest doen omdat het dan zwart op wit op papier zou staan… maar hij zie.. ik heb helemaal geen onderbouwing of reden om jou die test te laten doen en by the way… ik kan je de uitslag nu al vertellen… ik weet nu al wat er uit de test zou komen, dus waarom zou je hem dan moeten doen… je hebt al genoeg onnodige strijd meegemaakt in je leven…
Ik ga een brief opstellen waarin ik zet dat jij “GEEN PSYCHIATRISCHE STOORNIS HEBT” en ik ga je huisarts bellen en het hem uit de doeken doen want dat is de basis waar het goed moet zitten voor de rest van jou trajecten want dat je de gevolgen hiervan ondervind is ook logisch… of al die medicijnen jou lichamelijk ziek hebben gemaakt.. ja dat is koffiedik kijken maar ik denk dat jij misschien al heel lang lichamelijk ziek bent maar dat dit altijd onderdrukt is door die medicijnen… en dat dit nu naar buiten komt… en wat de Dystonie betreft weet ik dat die oude middelen dit zeer zeker kunnen veroorzaken ook jaren later terwijl je ze misschien al heel lang niet meer slikt.
Ik dacht bij mij zelf… eindelijk gerechtigheid… eindelijk iemand die hetzelfde denkt wat ik al jaren denk… ERKENNING… jonge wat werkt dat bevrijdend… er viel een enorme last van mij af…
Hij zei nog wel… ik weet niet in hoever je strijd nu voorbij is want in heel veel ziekenhuizen ligt jou dossier wat niet klopt en dat kan ik niet voor jou wegnemen maar met mijn brief kom je wel verder… en hopelijk wordt je nu eindelijk serieus genomen…
Ik geloof met heel mijn hart dat het goed komt… want samen met mijn God zijn Wij meer dan OVERWINNAARS!!!
Ik ben blij en dankbaar en dank God voor dit geweldige wonder wat Hij heeft gedaan…dit wonder is voor mij innerlijke genezing van mijn verwonde hart… God geneest op vele manieren..
Psalm 34 is een prachtige psalm wat mijn dankbaarheid beschrijft en wie God is bij wie ik schuilen mag! Wat een Liefde heeft Hij voor mij en ik voor Hem!
De Heer redt wie hem trouw zijn
Altijd wil ik de Heer danken,
zonder ophouden bewijs ik hem eer.
Van harte zal ik hem eren;
wie in verdrukking leven,
zullen het horen en zich verheugen.
Verkondig samen met mij
de grootse daden van de Heer;
laten wij allen zijn macht erkennen.
Ik heb me tot de Heer gewend
en hij heeft geantwoord;
van alle angsten heeft hij me bevrijd.
Wie zich tot hem richten,
zullen stralen van vreugde,
hun vertrouwen is niet vergeefs.
Ik was er ellendig aan toe,
ik riep de Heer te hulp
en hij luisterde naar mij,
verloste mij van al wat mij kwelde.
Als je ontzag hebt voor de Heer
waakt zijn engel over je,
staat je bij en bevrijdt je.
Je zult zien, je zult merken
hoe goed de Heer is:
je bent gelukkig
als je bij hem schuilt.
Ik weet dat er ook mensen zijn die deze diagnoses wel hebben en die ziekte/aandoening ook echt hebben… ik weet dat het enorm zwaar is om dat te dragen… ik heb veel van de psychiatrie van binnen gezien en af en toe was het voor mij de hel op aarde.. ik weet waar jij je af en toe in bevind, en weet dat ik dat heel erg vind en met je mee leef en voor je bid.. Ik weet niet hoe ik je kan bemoedigen, omdat ik weet als het zo donker om je heen is dat het dan zo moeilijk is een bemoediging aan te nemen, en toch wil ik je een hart onder de riem steken… misschien zie je het nu niet, of ervaar je er niks van… en misschien wordt je wel boos maar toch wil ik het doen… en hoop ik dat je dit misschien toch later nog een keer herinnerd als het beter met je gaat…
Weet dat God bij je is.. ook als het zo donker is om je heen…ook als je alleen bent… afgezonderd van iedereen… Hij is bij jou.. Hij zit naast je.. Hij huilt met je mee.. en eens zal er een oplossing komen.. eens zal aan het eind van die donkere tunnel licht schijnen.. en ik hoop dat je tot die tijd bij Hem blijft schuilen of gaat schuilen zodat je niet meer alleen bent… ieder verhaal is uniek… ook jou levensverhaal is uniek.. wat je ook meemaakt of meegemaakt hebt… God houdt er van om gebroken vazen te gebruiken…
Wat kunnen er soms tegenstrijdige dingen in ons leven gebeuren… waardoor er twijfels komen en de grond onder je voeten weer flink kan schudden… maar ondanks dat gaat God met ons door… Hij helpt ons er mee te dealen… we blijven nu eenmaal leven in een kapotte gebroken wereld met al zijn haat, ziekte en onrecht.
Het ging zo goed!?!?….. en het gaat nog steeds goed laat ik dat voorop stellen. Ik wandel nog steeds, ik loop nog steeds, bouw langzaam mijn conditie op met een fantastische fysiotherapeut die ik eindelijk heb gevonden… langzaam wordt ik sterker en sterker…
En toch kan mijn lichaam mij nog steeds af en toe genadeloos in de steeklaten…. en daar kan ik zo van balen… dat kan mij soms zo uit mijn evenwicht brengen…
Na dat God mij in Oktober vorig jaar had aangeraakt en ik stapje voor stapje mag gaan herstellen, kreeg ik begin november een bultje in mijn hals…ach dacht ik misschien een virusje onder mijn leden waardoor mijn klieren wat reageren… maar het bultje werd groter en ging niet weg..
Na ongeveer 2 maand dacht ik, ik moet er toch maar even mee naar de huisarts en die vertrouwde het niet.. dus op naar het ziekenhuis voor een echo… helaas.. de uitslag was een pathalogische klier wat verder onderzocht moest worden.. nu had ik net een traject achter de rug voor de ziekte van Kahler (die ik gelukkig niet heb maar wel voor onder controle blijf), dus ik was bekend bij een Internist/Oncoloog en opnieuw werd ik doorverwezen naar haar.. hier was ik blij mee omdat ik haar kon en ik een goed contact met haar had, zij nam mij ontzettend seriues en dat ben ik helaas ook wel anders gewend…
Dus ik kwam bij haar en zij zei met een kniopoog.. “dit was niet wat we afgesproken hadden”… Ik zei “Nee, had het liever ook anders gezien”… we namen de situatie door en wederom moest ik bloedprikken, ook direct maar weer op ziekte van Kahler (want dat kon ook nog de boosdoener zijn), maar ook een biopt om te kijken wat voor cellen er in aanwezig waren…
De afspraak voor de biopt werd gemaakt en ik zag daar best wel een beetje tegen op.. had natuurlijk niet zo’n leuke ervaring gehad met de beenmergpunctie, en bij mij gaat altijd alles anders dan normaal… maar wonder boven wonder heb ik er helemaal niks van gevoeld, terwijl het toch weer anders ging dan normaal…
Het mooie is dat ik ondervonden heb dat als ik tijdens de ingreep of onderzoek ga zingen, Hem loven en prijzen… zachtjes in mij zelf, dan nodig ik Hem uit in mijn situatie en voel ik zo weinig mogelijk van de ingreep… Waarom? Omdat je je focus verlegt, je richt je gedachten op Jezus en niet op wat er om je heen gebeurt.
En… Het helpt echt!
De uitslag kwam van de biopt… eigenlijk een uitslag dat ze geen verkeerde cellen hadden gevonden, ik haalde opgelucht adem.. maar ze vertelde verder… ze hadden tijdens de biopt ook weer een extra uitgebreide echo gemaakt en daar was toch wel afwijkende dingen op te zien en het was nog steeds een pathalogische lymfeklier wat betekende dat het niet goed was… dus zei ze ik kan niet volledig op die biopt varen omdat een biopt maar een inie minie stukje is van die klier en ze misschien net een verkeerd stukje hadden gepakt waar niks in te zien was… dus zei ze… enige optie nog is de lymfeklier verwijderen en op te sturen naar de pathaloog voor verder onderzoek.. ze zei ook… jij hebt zeer waarschijnlijk de auto-immuunziekte Sjogren en dan heb je extra risico.
Er werd een afspraak gemaakt bij de oncologisch chirurg voor een operatie.
De operatie zou afgelopen donderdag 22 februari plaatsvinden maar helaas ging dit niet door omdat mijn lichaam aan het vechten is tegen iets… en daardoor zijn mijn suikers flink in de war geschopt waardoor mijn lichaam nog meer last krijgt van ontstekingen, en daar boven op sloeg het griepvirus ook nog toe… hoge koorts… dus aan de antibiotica… en dan mag je ook niet geopereerd worden… ik baalde zo… en tegelijk snapte ik er geen sikkepit van waarom dit allemaal weer gebeurt…
Ik doe nu een curus “Als muren vallen” het is een cursus over afwijzing in alle facetten… God afwijzen, Jezelf afwijzen, Afwijzing door anderen, Angst voor afwijzen… afwijzing hangt veel samen met je eigen denken.. en dat je vernieuwing van denken nodig hebt om uit dit spiraal/zonde van afwijzing te komen.. Ik leer op die cursus ontzettend waardevolle dingen… ik steek daar zoveel op en vaak vallen sommige puzzelstukjes op zijn plek of laat God zijn licht ergens op schijnen…
Ineens realiseerde ik mij dat ik een deur open zette voor de duisternis door te gaan twijfelen…
Want door ontzettend te gaan twijfelen en te vragen waarom… zet ik een deur op een kier en komt de duisternis graag binnen om mij allemaal leugens te vertellen, leugens over mijn identiteit, je bent een slecht persoon.. je doet het nooit goed… leugens over hoe ik mij voel.. minderwaardigheids gevoelens… leugens over wie God is.. geloof je nou echt dat God je hoort… Geloof je nou echt dat God voor je zorgt? en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan… leugens… leugens… en nog eens leugens… en dat zijn vaak leugens van afwijzing gek genoeg… het satans grootste wapen in deze wereld… want onder afwijzing kan je flink gebukt gaan… en als dat je zwakke plek is dan pakt satan jou daarop…
Maar als je er in gaat geloven gebeurt er nog wat… je wijst God af… want God heeft hele andere gedachten over jou.. en als jij gaat geloven in deze negatieve leugens dan wijs je God met al Zijn Liefde voor jou af.. dan zeg je tegen God dat je niet gelooft dat je zijn bijzondere prachtige waardevolle Dochter/Zoon bent en dat Hij voor jou zorgt bij jou is…
Maar hoe bestrijd je die leugens dan? Eerst door vergeving te vragen aan God en te belijden dat je Hem hiermee afwijst en Hij jou wil vullen met Zijn waarheid en Liefde… en als jij om vergeving vraagt.. vergeeft Hij je direct en dan mag je doorgaan met de waarheid over je uit te spreken.. te proclameren hoe God je ziet… je indenteit in Christus… wie God werkelijk is…
HIeronder een proclamatie overgenomen uit de cursus “ALs Muren Vallen”
lk ben door verzoening met God een nieuw persoon. lk laat mijn eigen gedachten los en neem de gedachten van God, Zijn Woord, aan. lk vertrouw op de Heer met heel mijn hart en steun niet op mijn eigen gedachten. (Spreuken 3:5-6)
lk ben een nieuwe schepping in Christus Jezus. lk ben niet eenvoudigweg als kind geadopteerd; ik ben verwekt en wedergeboren door Gods Geest. God heeft zijn intrek genomen in mij. Dit is een leven dat overwint, een gezegend leven, een helend leven, een overwinnend leven, een heersend leven. In Christus ben ik vrij van schuld, minderwaardigheid en onwaardigheid. (Ef. 2:4-6)
lk ben rechtvaardig gemaakt. God ziet mij in Christus, alsof ik nooit iets verkeerd heb gedaan. lk ben in Gods ogen rechtvaardig, oké. lk ben volledig geaccepteerd en welkom bij de Vader. . lk ben een erfgenaam van God en een mede-erfgenaam van Christus. (Rom. 5:17)
Niet langer mijn oude ik, maar Christus zelf leeft persoonlijk in mij (Gal 2:19-20). Christus nam me mee aan het kruis en ik stierf daar met Hem. lk beschouw me zelf als dood en ik verheug me nu in een tweede bestaan, dat betekent heel simpel: Jezus leeft (met) Zijn leven in mij. lk identificeer me met niemand en niets anders. lk identificeer me met Christus en God is mijn Vader. lk ben, wie God zegt, dat ik ben.lk heb Gods gedachten: Zijn plannen, Zijn ideeën en Zijn wegen en ik hoef niet meer door het leven te gaan met mijn eigen gedachten en plannen. Jezus is mij tot zaligheid. Hij heeft de prijs voor mijn bevrijding en vrijheid op elk gebied van mijn leven betaald.
God heeft mij verlost uit de macht der duisternis en mij overgeplaatst onder de heerschappij van Zijn geliefde Zoon (Kol 1:13). lk ben overgegaan uit het gebied van de dood in het gebied van het leven (Joh 5:24). De heerschappij van satan over mijn leven is gebroken. Jezus, U heeft de satan overwonnen en in U heb ik hem ook overwonnen. De heerschappij van de zonde in mijn leven is overwonnen. In Christus ben ik meer dan overwinnaar. Hij die in mij leeft, Christus, groter is dan degene die in de wereld is (Jes. 54:17/1Joh. 4:4). lk ben sterk in de Heer en in de sterkte van zijn Macht. lk weersta de duivel. lk weiger door gewoonten, negatieve houdingen en zonde gebonden te zijn. lk laat me niet door ideeën en meningen van mijn gezin van herkomst en omgeving bestemmen. Ik heb een partner met wie ik mijn nieuwe leven in Christus kan leiden. Dat bent U, Heilige Geest. De veranderingen in mijn denken en handelen komen door U. Dank U dat U onophoudelijk in mij aan het werk bent.
En dit proclameren moet je ook hardop doen… Satan kan namelijk geen gedachten lezen dus als je het in jezelf zegt hoort hij je niet… In Psalm 139:2 lezen we dat Jezus wel je gedachten kan lezen… daarom kun je Jezus aanroepen in je gedachten omdat Jezus al jou gedachten kent…. daarom is het juist in deze situaties nodig om het te proclameren zodat satan je juist hoort en hij niet anders kan dan weggaan…. Zodat satan niet langer zijn pijlen op jou af vuurt maar rechtsomkeer gaat, omdat Hij niet door kan gaan zodra jij Jezus naam proclameert en je identiteit in Christus uitspreekt!
En dan komt er een ommekeer in je denken… niet de eerste keer hoor… dit is een proces.. maar als je leventje dan weer schud op zijn grondvesten dan mag je gaan staan in Zijn kracht…
Vader, U hebt mij een goede plaats om te leven toegewezen, mijn leefomgeving in Christus. lk neem nu deze plaats heel bewust in. Wat voor Jezus geldt, geldt nu ook voor mij. Wat U tegen Jezus zegt, zegt U ook tegen mij: “Jij ben het, mijn geliefde zoon, mijn geliefde dochter in wie ik vreugde vind. Jij bevalt Mij. Jij bent een reden tot vreugde. Ik kijk met welgevallen naar jou ik heb jou uitgekozen. Mijn zoon, mijn dochter, volledig geliefd. op jou rust mijn onbeperkte JA!” Wat mijn ervaring gisteravond ook gezegd heeft, of vanavond zal zijn; ik zie mijzelf zoals U mij ziet. lk vind van mezelf, dat wat U van mij vindt. lk vertrouw op Uw waarheid, in tegenstelling tot dat wat ik aan mezelf waarneem. lk prijs U, mijn Vader, voor Uw geweldige oproep om mijzelf zo te zien, zoals U naar mij kijkt. Halleluja ! Dat is al een voorproefje van de hemel, die door U, Here Jezus Christus, al in mij is.
En dan wordt in jou zwakheid Zijn kracht zichtbaar zoals onderstaande tekst zo mooi zegt:
Maar de Heer zei tegen mij: ‘Ik ben goed voor je, meer heb je niet nodig. Want alleen iemand die zwak is en lijdt, kan aan iedereen laten zien hoe machtig ik ben.’En dus is er toch iets waar ik graag over opschep: dat ik zwak ben en moet lijden. Want dat maakt mij geschikt om de macht van Christus zichtbaar te maken. 2 Korinthiërs 12:9-10
Je hebt altijd een keus…. pak ik de donkere kant van negativiteit of focus ik mij op het positieve… op hoe God over mij denkt… hoe God mij ziet….
Dus hoe ga ik nou reageren op het feit dat mijn lichaam mij weer in de steek laat?
Ook al snap ik er niks van waarom ik nu weer ziek ben… ook al begrijp ik er geen snars van.. ook al slaat af en toe de twijfel flink toe… ook ik mag dan proclameren dat mijn identiteit in Christus ligt… de negatieve leugens van satan direct bestraffen… en dan mag ik weten dat God mij wel degelijk ziet… dat Hij met mij begonnen is en het ook af zal maken… dat Hij mij vast houdt en mij erdoor heen leidt… en dat Hij kracht geeft om er doorheen te gaan… en als ik de waarheid van mijn identiteit in Christus over mij zelf uit blijf spreken…voor de positieve gedachten kies… kan ik in de ellende wat deze wereld met zich meebrengt blijven staan… uit mijzelf kan ik het niet hoor.. maar als ik Hem er om vraag en tegelijk actief in Zijn waarheid en kracht ga staan kan ik het wel… en heb ik een drive om door te gaan en kan ik simpelweg niet opgeven.
Is Zijn kracht ook zichtbaar in jou kwetsbaarheid
Ik zou mij voor kunnen stellen dat je nu zegt… Ik zou wel willen… Maar…
Er is mij ontzettend veel onrecht aangdaan…
Ik voel mij zo minderwaardig…
Ik ben zovaak afgewezen….
Ik ben geconfronteerd met ziekte…
En vul zelf maar verder in…
Dan zou ik je iets willen zeggen… ik weet hoe jij je voelt… ik weet hoe moeilijk het is om staande te blijven… ik weet hoeveel frustratie dit kan geven… en ondanks dat heb ik op mijn hart om je te bemoedigen.
Weet dat God van jou houdt … en Hij ziet jou… God heeft ook een plan met jou leven… Hij wil jou ook herstel geven.. jou lege gaten opvullen.. en weet je ook al blijft je leven kwetsbaar door ziekte of door pijn… zoals mijn leven.. Hij wil in die ziekte en pijn bij jou komen… Hij wil naast je komen zitten als je het niet meer ziet zitten… HIj verlangt er naar om jou hand vast te houden.. maar Hij wacht op een ding en dat is jou uitnodiging… God is een gentleman en is geduldig… Hij dringt zich nooit op… maar als jij hem uitnodigt dan komt Hij per direct bij je!
Liefde is relatie… Relatie met je man, vrouw, kinderen, ouders, broers en zussen, overige familie, vrienden, kennissen, buren… En God…
Maar wat als liefde niet vanzelfsprekend is… Als er hiaten in de liefde zitten… Als jou liefde onbeantwoord blijft… Of als je gekwetst wordt in de liefde, in de relatie met de ander..
Liefde is zo kwetsbaar… Als je in je leven niet onvoorwaardelijke liefde hebt gekend… Als je liefde altijd moest “verdienen” weet je als je ouder wordt niet goed wat liefde is, en wat onvoorwaardelijke liefde betekent… En nog moeilijker hoe geef je daar handen en voeten aan… Hoe draag je liefde uit…
Heb hier heel lang mee geworsteld… “Als je doet wat ik fijn vindt dan hou ik van je… Als je doet zoals het hoort dan hou ik van je… Als je het met mij eens bent dan hou ik van je…” Allemaal voorwaardelijke liefde..
Doordat ik zoveel liefde heb gemist, door de liefde zo gekwetst ben geweest kon ik echte ware liefde niet goed voelen binnen laten… Werd altijd achterdochtig als iemand zei; “maar ik hou van je!” dan dacht ik vrijwel direct… Wat moet ik doen, wat wil je van mij.. Ja maar als je weet wie ik ben dan…. Ja maar als je hoort wat ik eigenlijk graag wil dan….
Onvoorwaardelijke liefde kende ik niet..
Ik wilde het wel pakken maar het glipte als fijn zand door mijn vingers… Het sijpelde door de scheuren in mijn hart weg…
Ik wist niet hoe ik het moest voelen… Wat was liefde… Hoe voelt echte liefde…
Toen ik was bevrijd was mijn hart leeg… Ik leerde en wist verstandelijk dat sommige mensen van mij hielden, maar onvoorwaardelijk? Ongeacht wie ik was, wat ik zei of wat ik deed? Hielden ze dan nog steeds van mij?
Tekort aan liefde had mij zo onzeker en minderwaardig gemaakt…
Af en toe schoot ik ook de andere kant op… Ik wilde zo graag in de goedheid van de mensen geloven waardoor ik mij vaak kwetsbaar opstelde, te goed van vertrouwen was… Mijn leven was nog niet goed begrensd.. En balans was nog ver zoek…
Maar God kwam op een gegeven moment mijn verlangen tegemoet, nadat ik had gesmeekt om ware Liefde te mogen voelen en ervaren.. En God hoorde en verhoorde en legde een bodem in mijn hart… Heelde de scheuren waardoor mijn hart zich kon vullen met Liefde….
Hij Heelde de scheuren door mij te laten zien wat ware liefde is… Hij gaf mij een partner die onvoorwaardelijk voor mij door het vuur gaat… Hierdoor ervaar ik wat ware liefde is… Door hem kan ik lijfelijk ervaren wat liefde is.. Waardoor ik het gevoel kan vertalen naar God… God is een God van herstel en ik mocht heel veel relaties herstellen van vroeger die door alle narigheid stuk waren gegaan..
Door deze aardse relaties mag ik ervaren wat liefde is maar proef en voel ik ook hoe God van mij houdt… En het mooie is dat God mij liet zien dat Hij nog veel meer van mij houdt dan al deze mooie mensen… Mensen kunnen falen, mensen kunnen je kwetsen, bewust en onbewust omdat het mensen zijn.. Ook ik kan dat..
Maar God is en blijft altijd dezelfde.. God verandert nooit waardoor Hij onvoorwaardelijk van mij houd… Hij heeft mij gemaakt… Hoe bont ik het ook maak God is er voor mij!
Die liefde heeft mijn hart langzaam gevuld…
Maar ooo wat voelt het verschrikkelijk rot, en wat doet het pijn als die geheelde scheuren af en toe toch weer barstjes krijgen doordat je opnieuw gekwetst wordt in relaties… In de liefde voor elkaar…
En hoe reageer ik dan? Als ik naar mij zelf kijk dan reageer ik direct vanuit mijn pijn.. Vanuit mijn bloedende hart.. Maar na korte tijd wordt ik stil en zegt mijn hart; Ga naar je Vader, vraag Hem om in jou pijn te komen… En direct schiet door mijn hoofd WWJD..
En wat is het dan fijn om Gods onvoorwaardelijke Liefde te ervaren… Dat God mij al zoveel sterker heeft gemaakt… De scheuren al zo stevig zijn geheeld… Wauw… Dankuwel Heer voor zoveel heling en liefde…
Natuurlijk doet het pijn als zo’n scheurtje lekt… Het voelt of sijpelt er onnodig liefde weg die zo kostbaar is… Of toch niet…. is het onnodige weggesijpelde liefde?? Misschien gebruikt God die liefde die weg sijpelt om mijn scheurtjes extra te verstevigen zodat ze nog sterker worden..
Liefde is; 1 KORINTIËRS 13:4-8a BB
De liefde is geduldig en vriendelijk. Liefde wordt niet jaloers. Liefde schept niet op en vindt zichzelf niet vreselijk belangrijk. Liefde zegt of doet geen onaardige dingen en denkt niet alleen maar aan zichzelf. Liefde raakt niet verbitterd. Liefde vergeeft als een ander iets verkeerds heeft gedaan. Liefde is niet blij met oneerlijke dingen, maar met de waarheid. Liefde vertelt fouten van andere mensen niet door, denkt altijd het beste van een ander en blijft altijd geduldig. De liefde schiet nooit tekort en verdwijnt nooit
Liefde is relatie met de ander… Liefde is verbinding… Liefde is houden van… Maar vertel elkaar die liefde.. Zeg elke dag ik hou van je… morgen kan het te laat zijn…
En komt er een hobbel in de liefde, in de relatie met de ander… Ga in gesprek… Leg het bij… Vertel elkaar je pijn.. Zodat er weer herstel komt, vergeving plaats vindt en de Liefde de harten weer kan vullen❤
God heeft ons een voorbeeld gegeven “Jezus”… God hield zoveel van ons dat Hij zijn enige Zoon Jezus naar ons toe zond om voor ons te sterven zodat de weg naar het eeuwige leven weer mogelijk werd. Dat is Onvoorwaardelijke Liefde voor jou en mij!
Toen het Pasen werd, won de glimlach van zijn eeuwige liefde het van de duisternis van de dood. Citaat Rob Favier
Zorgen…. Het voegt helaas geen seconde toe aan je leven… En toch zijn ze er bij tijd en wijle en kan het je behoorlijk uit je slaap houden…
Zorgen… Waarom eigenlijk… Mijn leven ligt toch in de handen van mijn Heer… Klopt… Maar ik ben ook maar een mens… Met mijn eigen gedachten, gevoelens en emoties…
Natuurlijk weet ik gelukkig waar ik met dit alles naar toe kan… Bij wie ik moet zijn om mijn zorgen te delen… Ja delen want ze bij Hem laten en er niet meer aan denken of meenemen… Nee dat lukt mij niet met “zorgen”..
Delen… Met de wetenschap dat Hij ze met mij draagt waardoor de last lichter wordt… En mijn Vader voor mij zorgt…
En het is zo waar dat gedeelde smart halve smart is… Het delen van zorgen met vrienden, familie is fijn en doe ik ook… Ik zet onze belevenissen ook regelmatig op facebook… En het doet je goed al die meelevende reacties en bemoedigende berichten eronder of via een andere weg… Echt waar… Maar het delen met vrienden en familie lost niet in die zin de zorgen op… Want zij kunnen er niets aan doen, ja bidden en naast je staan in welke vorm dan ook… Maar verder houdt hun bijdrage op.. Verder reikt hun macht niet… Gelukkig maar..
Maar God daarentegen is wel bij machte om er iets aan te doen… Bij God mag je je zorgen delen in de wetenschap dat Hij voor je zorgt en dat jij niet boven je kunnen wordt verzocht…
Want dat staat in 1 Korinthiërs 10:13De beproevingen die u hebt ondergaan, zijn niet ongewoon. God is trouw, Hij zal ervoor zorgen dat de beproevingen u niet te veel worden. Hij zal ook een uitweg uit de beproevingen geven, zodat u ertegen opgewassen bent.
Wauw wat geeft dat rust, veiligheid en vertrouwen dat wat er ook gebeurt het oke is… Want Hij zegt dat als het moeilijk, heftig of ondraaglijk wordt, Hij ook uitkomst zal brengen… Ik hoef niet bang te zijn want mijn leven is in Zijn hand… I am a Child of God!
En doet God “niets” dan is het ook goed….
Nou dat God “niets” doet is NIET waar… Hij heeft nog nooit “niets” gedaan… Altijd gebeurde er wel “iets”.. Dat “iets” kan zijn; Een lieve vriend(in), bemoediging, troost, hulpmiddelen, medicijnen die helpen, artsen die wijsheid krijgen hoe ze jou het beste kunnen helpen, een operatie die slaagt…. Vul maar in… En ja soms een “wonderbaarlijke Genezing” die Hij alleen kan doen… Maar meestal geeft God herstel in de gewone dagelijkse dingen…
En als je dit weet… Als je dit gelooft… Als je Hem je hele leven toevertrouwd.. Elk vezeltje van je leven… Als je weet bij wie je moet zijn om te delen… Dan kun je het leven aan met al zijn “zorgen”.. Dan komt er rust en een onverklaarbare kracht om door te gaan…
Mijn identiteit ligt in Jezus waardoor ik bergen kan verzetten en ik kan en durf te lopen op water met mijn blik op Jezus gericht…
En ja er zullen nog zware tijden komen, boordevol emoties, tranen als watervallen maar dan bid ik God dat Hij mij wil blijven herinneren dat ik geborgen ben in Zijn hand, en dat niemand of welke situatie ook mij ooit kan roven uit deze Hand…
Wat ben ik blij dat ik een Dochter ben van een Liefdevolle Vader..
Zo kan ik rustig slapen… Wat de uitslag morgen ook zal zijn…
Vanmorgen werd ik wakker na en kort nachtje… mij nachten zijn meestal niet zo lang omdat slapen niet aan mij is besteed denk ik wel eens, ten eerste wordt ik niet moe omdat ik het stofje melatonine mis… maar ben ook zomaar wakker…de diepe slaap krijg ik eigenlijks nooit te pakken… mijn lichaam en mijn hoofd hebben te veel meegemaakt om het natuurlijke proces te pakken… niet aan mij besteed dus en dan ga je andere dingen doen als je veel wakker ligt…
Meestal pak ik af en toe de telefoon om in de bijbel te lezen of op Pinterest bemoedigende plaatjes zoeken… na een poosje leg ik de telefoon weer aan de kant en doe opnieuw een poging om te slapen… gelukkig val ik op een gegeven moment wel in slaap maar dat is dan al vaak laat in de nacht…waardoor de uurtjes kort zijn want de wekker gaat om de normale tijd…
Als je chronisch ziek bent, afgekeurd, thuis zit mis je de structuur van het gewone leven… je hebt geen stok achter de deur om op te staan, dus moet je zelf de structuur aanbrengen, en hoe doe je dat… je moet jou stukje zelf discipline aanspreken, dus gewoon je wekker zetten.. gewoon opstaan en beginnen aan je dagelijkse ritueel…
Dit is mijn ritueel s’morgens
Wekker op mijn telefoon uitzetten
Vlug even kijken of ik nog berichtjes heb
Eventjes scrollen op Facebook
Even scrollen over de mail…
O ja ondertussen mijn echtgenoot Goedemorgen wensen…
Opstaan… aankleden… ontbijten…
Stille tijd samen
En de rest van de dag volgt…….
Ik denk dat velen wel iets van dit “ritueel” zullen herkennen…..
En dan zit je vanmorgen in de kerk en dan hoor je een preek over…
Het is de week van gebed in alle kerken dus zo ook in onze kerk
Jonge en die preek kwam toch binnen…. ten eerste de spreker… wat een enthousiaste pure man.. zo gedreven… zo vol passie… vermanend ook…. maar zo vol liefde… Gods Liefde… ik voelde dat God sprak… dat God tot mij sprak…
Ik zat aan zijn lippen gekluisterd en wilde elk woord wel pakken en in een doosje doen zodat ik het mee kon nemen… het kwam echt binnen in mijn hart.. ik raakte ontroerd over wat hij, wat God zei…
Het bovenstaande stukje over het ritueel vertelde hij en wat was dat herkenbaar voor mij… ook ik had het al zo vaak geprobeerd om het anders te doen.. maar man wat is dat moeilijk… wat is het moeilijk om patronen te doorbreken als die er zo in gebakken zitten… Toch kreeg ik hoop naarmate de preek vorderde..
Eigenlijk was het heel “eenvoudig”.. een Bijbeltekst ging spreken…..
1 Timotheüs 2:1-4 uit de statenvertaling
1 Ik vermaan dan voor alle dingen, dat gedaan worden smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen, voor alle mensen; 2 Voor koningen, en allen, die in hoogheid zijn; opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid. 3 Want dat is goed en aangenaam voor God, onzen Zaligmaker; 4 Welke wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen.
Deze tekst lazen we vanmorgen in de kerk.. en de spreker vertelde dat er staat, volgens de Statenvertaling “VOOR” alle dingen…dat betekend dus dat je voor dat je dag begint, dus voor dat je je ritueel afwerkt… eigenlijk de dag eerst met God moet beginnen… want anders ben je al vol met al die andere zaken voordat je met God je dag begint… en als je ook verder leest in de tekst staat er ook waarom… opdat wij een gerust en stil leven leiden… dat God ALTIJD bij ons is, en dat ons leven tot Eer van Hem zal zijn.
Pff.. die kwam binnen…. en mijn gedachten gingen naar mijn ochtendritueel waarmee ik mijn hoofd eigenlijk al vol maak voordat ik eerst God uitnodig om mij eerst te vullen en dan pas al het andere… en ik denk dat er zeer zeker een kern van waarheid in zit…
Als je je eerst laat vullen door Zijn Geest en Zijn woorden dan begin je de dag in rust…want bij Zijn hart is rust en stilte en als je in die stilte komt dan kan je God ook horen spreken… en kan Hij je vullen met Zijn wijsheid, Zijn Kracht en Zijn Geest… waardoor Hij altijd bij je is, de hele dag door…. waardoor je veel beter met alle ellende, narigheid om kunt gaan…
In plaats van je eerst te laten vullen met alle narigheid, ellende enz enz, en dan naar God toe gaan om je dan pas te laten vullen met zijn Wijsheid, Kracht en Zijn Geest… waarschijnlijk ben je dan al zo vol van alle narigheid en ellende dat er weinig ruimte is voor God en je de dag moeilijker door komt!
Het gezegde zegt toch… “voorkomen is beter dan genezen”…. ik denk dat dat ook in deze situatie zo is…
Eerst naar de bron…. en dan kun je de dag ook aan met alles wat daarin voorbij komt…
Wat een les vanmorgen… en wat wil ik het graag anders doen… wat wil ik graag eerst gevuld worden met Zijn wijsheid, met Zijn kracht en met Zijn Geest… wat een verlangen kreeg ik om het voortaan zo te gaan doen… dus mijn voornemen voor morgen ochtend is niet zo moeilijk… en ik hoop en bid God dat ik het vol mag blijven houden… het verlangen is er in ieder geval.. en ik geloof dat God het ook zegent als je stappen in geloof zet…
En er was nog een ding waardoor het mij zo raakte en waardoor ik merk dat God een geweldige goede en Krachtige God is… “en dat God vandaag de dag echt nog wel tot je spreekt … echt Hij is geen zwijgzame God hoor” zoals ik mijn blog begon over mijn slechte slapen zijn de gevolgen er natuurlijk ook… minder kracht.. meer vermoeid waardoor ik soms de dag begin met de gedachte “hoe kom ik hem door”
Net zoals elke dag hadden mijn man en ik na ons ontbijt onze stille tijd samen. Wij lezen vaak leesplannen van De bijbel App een echt aanrader mag ik zeggen..zo zijn wij nu met het leesplan begonnen 40 dagen voor Pasen… 40 Dagen #Jesus – Daily Devotionals
En vandaag lazen deze Bijbeltekst…
EFEZIËRS 1:18-20
18 Hij zal met zijn licht in jullie hart schijnen. Daardoor zullen jullie weten wat jullie nog zullen krijgen. Jullie zullen dan werkelijk kunnen begrijpen wat voor geweldige erfenis Hij aan de gelovigen gegeven heeft. 19 Ook zullen jullie dan begrijpen hoe onvoorstelbaar groot zijn kracht is in ons die in Hem geloven. 20 Want Gods kracht werkt in ons. Die kracht is dezelfde sterke macht waarmee God Jezus weer levend maakte. En het is dezelfde macht waarmee Hij Hem in de hemelse plaatsen een plaats gaf naast Zichzelf.
Vaak kiezen wij voor leesplannen met een overdenking om opgebouwd te worden… en ook hier zat een overdenking bij..
#IBelieve (Leo Bigger)
Ik heb al weleens iets geërfd. Ik kan je zeggen dat het goed voelt om eenvoudigweg iets te ontvangen, zonder er iets voor gedaan te hebben om het te verdienen. Oké, het was ‘slechts’ een voorproefje van mijn erfenis. Eén van onze familieleden verkocht een huis en verdeelde de opbrengst onder de nakomelingen. Hierdoor waren wij in staat om te investeren in ons eigen huis. Is het dan toch waar dat ‘dingen altijd gebeuren als je ze het minst verwacht’?
En nu? Ben je jaloers?
Het is makkelijk om jaloers te worden als je jezelf vergelijkt met anderen. Hij heeft meer dan ik, zij ziet er beter uit dan ik, zij ervaren Jezus meer dan ik.
De Bijbeltekst van vandaag laat duidelijk zien dat we geen enkele reden hebben om jaloers te zijn want een rijke erfenis, die we nu niet kunnen zien, wacht op jou en mij omdat we bij God horen. En dit geldt niet alleen voor de dagen die nog komen moeten, maar ook vandaag al. De kracht die Jezus deed opstaan uit de dood is in ons en op elk moment voor ons beschikbaar. Word wakker – lijkt het naar ons uit te schreeuwen! Alles wat God beschikbaar heeft, is al in jou aanwezig.
Actiestap:
Als alles wat voor jou klaargelegd is al in jou aanwezig is, laten we dan bidden met geloof voor iemand die God nog niet kent. Het is iets kleins voor God, die Jezus uit de dood heeft opgewekt, om deze vriend uit een geestelijke dood tot leven te brengen.
Uit deze overdenking sprong voor ons het onderstaand stukje tekst..
De kracht die Jezus deed opstaan uit de dood is in ons en op elk moment voor ons beschikbaar. Word wakker – lijkt het naar ons uit te schreeuwen! Alles wat God beschikbaar heeft, is al in jou aanwezig.
Wauw… die kracht… die kracht is dus ook voor ons, voor jou!!
Die zelfde kracht die Jezus deed opstaan uit de dood zit ook in ons… en in de kracht kunnen wij het leven aan… kom ik de dag door… en wat is het geweldig om te zien hoe God Zijn woorden bevestigd… Eerst lezen wij erover in onze stille tijd en dan later reikt God in de preek de handvatten aan… hoe wij in Zijn kracht kunnen gaan staan… hoe wij de dag goed door kunnen komen en uit kunnen delen van wat God ons geeft…
De Dag Beginnen Met Hem….
Waar begin jij de dag mee?!?!
En het mooie van samen stille tijd houden, is dat je er samen over kunt doorpraten… en elkaar ook hierin kunt bemoedigen en het kan toepassen.
Het is voor ons op dit moment niet een makkelijke tijd… mijn echtgenoot heeft vorige week de voorlopige diagnose CADASIL gekregen…. een ernstig erfelijke vaataandoening in de hersenen.
CADASIL staat voor Cerebrale Autosomaal Dominante Arteriopathie met Subcorticale Infarcten en Leukoencefalopathie. CADASIL is een nog vrij onbekende, erfelijke ziekte die gekenmerkt wordt door TIA’ s, herseninfarcten, migraine met aura, dementie en psychiatrische symptomen.
Wij hopen dat hij binnenkort naar Leiden kan “LUMC” voor erfelijkheidsonderzoek en dat daar duidelijkheid komt…de Neuroloog komt uit op CADASIL omdat alle andere dingen zijn onderzocht en uitgesloten en dit er eigenlijk alleen nog overblijft… nu mag de neuroloog deze aandoening niet zo maar stellen en daarom moeten we naar Leiden voor de bevestiging…
Deze aandoening is heftig en ook een onvoorspelbare aandoening, waarvan wij niet weten hoe die eindigt en hoe snel het zal gaan…dat het snel gaat merken wij inmiddels aan de symptomen die mijn man al heeft en dat het snel achteruit gaat… hij is als het ware een tikkende tijdbom… en het is een diagnose waar je geen kant mee op kunt want er is helaas “nog” helemaal niks aan te doen… er is geen behandeling of medicijn voor.
Het bijzondere is aan dit alles is, dat wij ondanks de heftige diagnose, God zo dichtbij ervaren… mijn echtgenoot gaat geen fijne tijd hier op aarde nog tegemoet maar hij ervaart een enorme rust hierin… hij zegt: “weet je Mirjam… God is erbij.. en ik weet waar ik naar toe ga.. en tot die tijd zal God mij de kracht geven maar ook de wijsheid…. en ik hoef niet te lijden wat ik niet aankan… en wat ik moet lijden ben ik dan ook sterk genoeg voor, want God zegt in de bijbel dat je niet boven je krachten verzocht zult worden en dat Hij als het te zwaar wordt Hij dan ook uitkomst gaat geven”…
Wauw wat een Getuigenis.. en wat een enorme kracht en rust straalt hij hiermee uit… wat een rotsvast vertrouwen in zijn Heer…. pfff…. hier kan ik nog wat van leren…
Natuurlijk hebben we onze paniek momenten… maar dan mogen we elkaar aan onze Jezus herinneren die ons draagt… en hierdoor ervaren wij Zijn Kracht… in ons lijden is Hij nabij..
En als het te zwaar wordt mogen wij bidden om uitkomst…dan mogen wij God aanroepen om verlichting… en zoals mijn man zegt… “Ik ben er klaar voor… God mag mij thuishalen… mijn leven is klaar hier op aarde… ik verlang om naar Hem toe te gaan… nooit meer pijn, nooit meer verdriet maar voor altijd vreugde en voor altijd in de nabijheid van Jezus”…
Oei…. wat een ontzettend dubbel gevoel…verdriet en iemand het beste gunnen.. kruisen elkaar hier…
VERDRIET omdat ik hem absoluut nog niet kwijt wil… NOG LANG NIET… maar ik wil ook niet dat hij moet lijden en dan GUN ik hem het BESTE…. en waar is onze toekomst.. in de Hemel… De Hemel waar het goed is… er is geen BETERE plek!!!
En dan mag en kan ik hem voorzichtig stapje voor stapje loslaten… makkelijk?? NEE…absoluut niet!!!
Maar ik probeer het, en ik mag bidden, in de wetenschap dat waar hij naar toe gaat het fantastisch is… en dat gun je toch iedereen!!!!
Maar er is nog een kant, en die kant wil ik ook niet onbenut laten… ik weet en gelukkig weten wij dat samen… dat wij ons elke dag opnieuw uit mogen strekken naar God en Hem bidden om GENEZING…. ik bid elke dag dat er een wonder mag gaan gebeuren…dat God hem geneest… dat God de situatie omkeert… en ik hoop en bid dat er heel veel met mij mee willen bidden…
Maar doet God het niet dan is het goed… dan heeft God een ander plan… ik vertrouw erop dat wat er ook gebeurt, het GOED is… want ik geloof in een GOEDE GOD! Een God die van ons houdt en voor ons een Hoopvolle toekomst heeft…
En eens zullen we elkaar weer zien!
Tot die tijd mogen we vol houden.. ieder op zijn plek.. ieder in zijn of haar situatie…
Het nummer van Kees Kraaijenoord “Houd Vol” kan ik niet met droge ogen zingen en toch kies ik ervoor om het te zingen… te zingen met een vast vertrouwen dat in deze situatie ik niet alleen ben, al voelt het soms wel zo… want stukje bij stukje raak ik mijn man kwijt… moet ik hem loslaten… maar God is erbij en houdt mij, houdt ons vast…
Na lang wikken en wegen, lang nadenken heb ik toch de stap durven nemen om mijn getuigenis te geven in de kerk…
Het is voor mij een enorme worsteling geweest of ik het wel zou doen… eigenlijk een worsteling gebaseerd op angst…
Wat als…
Wat als ik weer een terug val krijg, wat als de pijn en ongemakken in alle hevigheid weer terug komt? Ik weer in een rolstoel beland… ooo wat werd ik aangevallen..
De Boze wilde duidelijk niet dat ik opnieuw ging getuigen… en hij deed er alles aan om het Grote Wonder wat God heeft gedaan teniet te doen…
En hoe doet hij dat dan? Door mij te pakken op een van mijn zwakke plekken… ONZEKERHEID… ik ben erg onzeker door wat ik allemaal heb mee gemaakt… onzeker over wie ik ben en wat ik mag zijn, doe ik het allemaal wel goed… ik weet verstandelijk allemaal best hoe het zit..
Dat ik er mag zijn zoals ik ben, dat ik het waard ben, dat God mij gemaakt heeft en dat het oké is enz. enz…
Dit alles heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben… een gevoelige onzekere meid… met voelsprieten die continu op scherp staan… en ja Satan weet dat en pakt mij daarop…
Dit is mijn strijd in mijn leven, elke dag weer… maar gelukkig mag ik merken dat ik groei… dat wat ik verstandelijk weet, ook in mijn gevoelsleven mag dalen zodat ik het kan pakken…
En hoe groei ik…door voortdurend het tegen mij zelf te zeggen hoe God mij ziet… tegen mij zelf te zeggen dat het goed is, dat het een leugen is wat mijn gedachten steeds zeggen… voortdurend mijn gedachten corrigeren… ook de bevestiging van andere mensen helpen mee, waardevolle mensen die dicht om mij heen staan… en door te proclameren en het ook te gaan geloven.. ook wat de anderen om je heen tegen je zeggen, mag het langzaam dalen..
En dan komt er groei en word je steeds sterker, satan krijgt dan steeds minder ingang om jou om op je onzekerheden te pakken…
Alleen is Herstel vaak een lange, heftige en moeilijke weg….
Ken je het verhaal van het propje papier.. vast wel…
“Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten. Ze gaf hen de volgende opdracht. Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen, er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen. Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar het niet te verscheuren. De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen. Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken. Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden. Toen zei ze de de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden. Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen. Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten. En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden ze te repareren. Dat is wat er gebeurt als een kind een ander kind pest. Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven. Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit. De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was overgekomen.”
Iets kapot maken is vaak in no-time gebeurd maar iets helen of herstellen gaat jaren overheen en altijd blijf je het zien en voelen…
Nu gaat dit verhaal over pesten maar ik denk dat je het wel in ontelbare situatie’s kunt gebruiken…
Ook ik heb moeten leren om niet vanuit de verkeerde schatkamer te reageren… vanuit mijn gekwetste schatkamer, want het leid tot niks… het brengt je in een slachtofferrol waar je niet verder mee komt… ik heb geleerd en ik leer nog steeds om vanuit mijn geheelde schatkamer te reageren waar een volwassen vrouw woont die best wel weet wat ze wel en niet wil… en steeds over haar angstdrempel mag stappen…
En gelukkig mag ik dat samen met Hem doen… stap voor stap in geloof uitstappen en met God aan mijn zij, hoef ik niet bang te zijn, hoef ik niet meer stil te zijn…maar mag ik spreken, mag ik vertellen hoe groot God is..
Als je genezen bent betekend het niet dat je nooit meer ziek zou kunnen worden…ook al ben je van het ene genezen er kan zomaar weer wat gebeuren, zodat je door een andere ziekte weer stil gezet wordt… jou lichaam blijft kwetsbaar… en we leven nog steeds in een gebroken wereld….
Maar ondank dat mogen wij… nee moeten wij… van elk wonder vertellen…
Waarom omdat er Hoop is, geen hoop op een leven zonder ziekte, pijn of ongemak… nee… maar Hoop dat er Iemand is die jou in die ziekte of pijn draagt…en jou wonderen geeft om verder te kunnen… God geeft jou altijd alles wat jij nodig hebt op dat moment… bij de een is dat genezing van een ziekte, bij de ander is dat kracht om het te kunnen dragen, weer bij een ander is dat zorg om de ziekte te kunnen dragen… er zijn zoveel situatie’s waarin je Zijn wonderen kunt zien… Kleine en Grote…
God is een God van Maatwerk….. iedereen kent misschien die term wel uit de gezondheidszorg.. maatwerk betekend: Het werk afstemmen op de behoefte van de patiënt… Wij hebben een liefdevolle Heelmeester die precies weet wat wij nodig hebben en achteraf zien wij ook altijd het het goed was… op het moment zelf snap je niet altijd waarom iets gebeurt… maar achteraf zie je het en dan zeg je…
Dat was u Heer…
Mijn Heelmeester weet precies wat ik nodig heb en heeft Perfect Maatwerk geleverd! Ben ik dan 100% genezen?!?! Nee… maar God heeft gegeven wat ik en wij op dit moment zo nodig hebben.. en dan mag ik daar van getuigen…
Ik hoop dat ik jou door deze blog heb bemoedigt, en dat je vol kunt houden in jou strijd… en misschien is het een idee om Hem te vragen of Hij Maatwerk wil leveren in jou leven.. en weet je misschien heeft Hij dat al wel gedaan maar heb jij dat nog niet ontdekt…
Ik hoop en bid dat Hij in jou situatie Een Op Maat Werkende Heelmeester mag zijn!
Klik hieronder op de link en je kunt mijn getuigenis die ik oudjaarsdag 31 december 2017 heb gegeven bekijken.
Terwijl we op voorspoed hopen leven we wel in een gebroken wereld en is het leven niet altijd rozengeur en maneschijn. Daarom voor een ieder een iets andere wens:
Ik wens je toe dat bij moeite en verdriet er een arm is die om je heen geslagen wordt.
Ik wens je toe dat er bij ziekte iemand zal zijn die zorg voor je heeft.
Ik wens je toe dat er bij eenzaamheid iemand jou mag zien en tijd voor je zal hebben.
Ik wens je toe dat er bij armoede iemand het goede uit zijn of haar leven met jou zal willen delen.
Ik wens je toe dat je bij verlies tijd krijgt om te rouwen, te herstellen en te herdenken en je hierbij armen om je heen mag voelen.
Ik wens je toe dat anderen je zullen bemoedigen, op zullen bouwen en samen met jou op weg willen gaan richting 2019.
Alleen kom je misschien ver, samen komen we verder.
Love Heals All Things 